Karty kursów Studia prowadzone w Instytucie

Transkrypt

Karty kursów
Studia prowadzone w Instytucie Techniki
Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie
od roku akad. 2012/2013
Kierunek:
Edukacja techniczno-informatyczna
Studia:
II-go stopnia, niestacjonarne
3 semestralne i 4 semestralne
Specjalności:
- Informatyka stosowana w technice (nienauczycielska)
- Technika z informatyką (nauczycielska)
Karty ułoŜone są w porządku alfabetycznym
1
Spis treści
Kursy kierunkowe ……………………………………………………...
3
Kursy na specjalności: Informatyka stosowana w technice
(nienauczycielska) ……………………………………………………
74
Kursy na specjalności: Technika z informatyką (nauczycielska)...
124
2
Kursy kierunkowe
(studia 3-semestralne i 4-semestralne)
3
KARTA KURSU
Nazwa
Analiza struktury elementów zespołów stosowanych w technice
Nazwa w j. ang.
Analysis of the structure of elements used in the technique
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr inŜ. Piotr Malczewski
3
Zespół dydaktyczny
Opis kursu (cele kształcenia)
Celem kursu jest poznanie zagadnień związanych z metodami badania struktury materiałów
stosowanych w technice, zapoznanie się ze stosowaną w tym celu aparaturą szczególnie z
mikroskopią świetlną z wykorzystaniem roŜnych technik obserwacji, mikroskopią elektronową
oraz metodą analizy składu za pomocą analizatora rentgenowskiego. Studenci zaznajamiają
się z podstawami obsługi urządzeń, oraz sposobami analizy i interpretacji uzyskanych
wyników mikrostruktur. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Z zakresu: Fizyki, optyki, chemii, nauki o materiałach, podstawy elektrotechniki i elektroniki
Czytania rysunków technicznych, umiejętność obsługi komputera oraz znajomość
programów do edycji tekstów oraz podstaw analizy obrazu.
Grafiki inŜynierskiej oraz konstrukcji i eksploatacji maszyn, nauki o materiałach,
nanotechnologii w technice, bazy danych oraz elektrotechniki i elektroniki
Efekty kształcenia
Wiedza
Efekt kształcenia dla kursu
Odniesienie do efektów
kierunkowych
4
W01, Posiada wiedzę z zakresu budowy i działania
mikroskopów optycznych
W02, Posiada wiedzę na temat stosowanych
technik obserwacji
W03, Posiada wiedzę na temat stosowanych
technik rejestracji i analizy obrazu
skaningowego mikroskopu elektronowego
transmisyjnego mikroskopu elektronowego
analizatora rentgenowskiego,
Umiejętności
U01, Potrafi samodzielnie przeprowadzić obserwacje
mikrostruktury za pomocą mikroskopów optycznych,
U02, Potrafi dobrać odpowiednie techniki obserwacji aby
rozwiązać postawiony problem,
U03, Potrafi wskazać zastosowania dla mikroskopii
elektronowej w technice i zastosowania pozatechniczne
U04, Potrafi dokonać podstawowej analizy i interpretacji
uzyskanych wyników,
U05, Potrafi zastosować odpowiednią technikę
prezentacji do zaprezentowania problemów współczesnej
techniki oraz integrować wiedzę z róŜnych dziedzin
Kompetencje
społeczne
K01, Jest przygotowany do pracy w zespole i do
podnoszenia swoich kwalifikacji
K02, Przestrzega zasad etyki podczas prowadzonych
obserwacji i pomiarów oraz interpretacji wyników.
K03, Rozumie potrzebę przekazywania społeczeństwu
informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i
innych aspektów działalności inŜynierskiej
K_W04, K_W11,
K_W01
K_W04, K_W11
K_W04, K_W01
K_W04, K_W11,
K_W01
K_W04, K_W11,
K_W01
K_W04, K_W11,
K_W01
kierunkowych
K_U01, K_U05
K_U05, K_U23, K_U18
K_U01, K_U20
K_U01, K_U07, K_U14
K_U06, K_U18, K_U19,
K_U20
kierunkowych
K_K01, K_K03
K_K05
K_K08
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
Ćwiczenia w grupach
5
A
K
L
Liczba godzin
S
P
E
30
Opis metod prowadzenia zajęć
Zajęcia składają się z ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci zapoznają się ze
sprzętem badawczym i wykonują własne powierzone zadania pod opieką prowadzącego.
Formy sprawdzania efektów kształcenia
E
–
le
ar
ni
ng
W01
W02
W03
W04
W05
W06
U01
U02
U03
U04
U05
K01
K02
K03
...
Kryteria oceny
Gr
y
dy
da
kt
yc
zn
e
Ć
wi
cz
en
ia
w
sz
ko
le
Z
aj
ęc
ia
te
re
no
w
e
Pr
ac
a
la
bo
ra
to
ryj
na
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Pr
oj
ek
t
in
dy
wi
du
al
ny
Pr
oj
ek
t
gr
up
o
w
y
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
U
dz
iał
w
dy
sk
us
ji
R
e
f
e
r
a
t
Pra
ca
pis
em
na
(es
ej)
E
gz
a
mi
n
us
tn
y
E
gz
a
mi
n
pi
se
m
ny
Inn
e
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z aktywności na ćwiczeniach, sprawozdań
6
i odpowiedzi ustnej.
Uwagi
Treści merytoryczne (wykaz tematów)
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
Budowa mikroskopu optycznego w układzie prostym i odwróconym,
Budowa mikroskopu optycznego stereoskopowego,
RoŜnice w obserwacjach w jasnym polu i ciemnym polu,
Obserwacja z wykorzystaniem kontrastu DIC (Differential Interference
Contrast)
Sposoby rejestracji w mikroskopii optycznej oraz oprogramowanie do
rejestracji i analizy obrazu,
Budowa i działanie skaningowego mikroskopu elektronowego,
Budowa i działanie transmisyjnego mikroskopu elektronowego,
Budowa i działanie analizatora rentgenowskiego EDS (Energy Dispersive
Spectrometry),
Metody i sposoby prezentacji oraz opracowania wyników,
MoŜliwości zastosowania mikroskopii w dydaktyce i prezentacji problemów
współczesnej techniki.
Wykaz literatury podstawowej
[1] K. Przybyłowicz „Metaloznawstwo” WNT 1999”
[2] L. BłaŜ „Analityczna mikroskopia elektronowa w badaniach struktury materiałów metalicznych” Fizyka w szkole Nr
6/2006
Wykaz literatury uzupełniającej
[1] „Mikroskopy elektronowe.” WKŁ Warszawa 1963
[2] J. Dutkiewicz, P. Malczewski „MoŜliwości i wykorzystanie skaningowego mikroskopu elektronowego Philips 525M”
Annales Academiae Paedagogicae Craccoviensis Studia TechnicaIII (2010)
Bilans godzinowy zgodny z CNPS (Całkowity Nakład Pracy Studenta)
Ilość godzin zajęć w
Wykład
7
kontakcie z prowadzącymi
Ilość godzin pracy studenta
bez kontaktu z
prowadzącymi
Konwersatorium (ćwiczenia, laboratorium itd.)
15
Konsultacje indywidualne
10
Uczestnictwo w egzaminie/zaliczeniu
1
Lektura w ramach przygotowania do zajęć
20
Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub referatu po
zapoznaniu się z niezbędną literaturą przedmiotu
19
Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany temat
(praca w grupie)
10
Przygotowanie do egzaminu
Ogółem bilans czasu pracy
75
Ilość punktów ECTS w zaleŜności od przyjętego przelicznika
3
8
KARTA KURSU
Nazwa
Automatyzacja i robotyzacja procesów technologicznych
Nazwa w j. ang.
Automation and robotization of technological processes
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz, prof. UP
4
dr inŜ. Wiktor Hudy
mgr inŜ. Jan Bylina
Celem kursu jest:
- poznanie zastosowania przemysłowych układów automatycznej regulacji oraz
manipulatorów i robotów w procesach technologicznych wytwarzania materiałów, elementów
maszyn oraz w procesach montaŜu maszyn,
– poznanie systemy komputerowego wspomagania projektowania zautomatyzowanych i
zrobotyzowanych procesów technologicznych.
Przedmiot prowadzony jest w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
- znajomość pojęć i twierdzeń dotyczących teorii równań, układów równań,
liczb zespolonych
- znajomość przekształcenia Fourier'a i szeregu Fourier'a
- umiejętność rozwiązywania równań algebraicznych, układów równań
- umiejętność rozwiązywania zadań w dziedzinie liczb zespolonych
Matematyka, Fizyka, Elektrotechnika, Elektronika
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
9
W01 – zna zastosowania przemysłowe układów
automatycznej regulacji oraz manipulatorów i robotów
w procesach technologicznych wytwarzania
materiałów, elementów maszyn oraz w procesach
montaŜu maszyn,
K_W01, K_W06,
K_W07, K_W14
W02 – zna systemy komputerowego wspomagania
projektowania zautomatyzowanych i zrobotyzowanych
procesów technologicznych
K_W01, K_W06,
K_W07, K_W09,
K_W10, K_W14
kierunkowych
U01 - umie opracowywać system automatyzacji i
robotyzacji procesów technologicznych
K_U01, K_U03, K_U05,
K_U08, K_U09, K_U14,
K_U15, K_U17, K_U21,
K_U23
Umiejętności
kierunkowych
K01 – profesjonalnie realizuje powierzone zadania
K_K03, K_K04, K_K05
Kompetencje
społeczne
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
20
K
L
S
P
E
10
10
Prowadzony jest wykład tematyczny. Na ćwiczeniach audytoryjnych studenci dokonują
obliczeń rachunkowych poprzedzonych przykładami.
x
x
x
x
W01
W02
U01
K01
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
Wykład:
- referat lub praca pisemna
Kryteria oceny
Ćwiczenia laboratoryjne:
- kolokwium zaliczeniowe,
- praca bieŜąca
Uwagi
– zastosowania przemysłowe układów automatycznej regulacji oraz manipulatorów i robotów
w procesach technologicznych wytwarzania materiałów, elementów maszyn oraz w
procesach montaŜu maszyn,
– systemy komputerowego wspomagania projektowania zautomatyzowanych i
zrobotyzowanych procesów technologicznych
- Schmidt D., Baumann A., Kaufmann H., Paetzold H., Zippel B.: Mechatronika. Podręcznik
dla uczniów średnich i zawodowych szkół technicznych. Wydawnictwo REA. Warszawa 2002
11
- praca zbiorowa pod kier. Olszewski M.: Podstawy mechatroniki. Podręcznik dla uczniów
szkół średnich i zawodowych szkół technicznych, REA, Warszawa 2006
- Steinbuch M.: Mechatronics. The Science of Intelligent Machines, ELSEVIER, ISSN: 09574158
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
20
10
15
5
20
25
Przygotowanie projektu lub prezentacji na podany
temat (praca w grupie)
15
110
4
12
KARTA KURSU
Nazwa
Komputerowe wspomaganie w dydaktyce
Nazwa w j. ang.
Computer-Aided Didactics
Punktacja ECTS*
Kod
Dr Renata STAŚKO
Koordynator
3
Zespół dydaktyczny:
Dr Renata STAŚKO
Podstawowym celem kształcenia kursu jest umiejętność opracowywania i stosowania
narzędzi informatycznych do wspomagania procesu dydaktycznego. Realizowane jest to
poprzez poznanie narzędzi informatycznych do prowadzenia dokumentacji dydaktycznej oraz
rejestracji i badania wyników nauczania. Poznanie metod ankietyzacji w sprawie oceny
realizacji procesu dydaktycznego oraz metod i narzędzi komputerowego wspomagania
zdalnego nauczania oraz wspomagania dydaktyki przez zdalne nauczanie. Kurs prowadzony
jest w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Zna programy uŜytkowe, graficzne
Potrafi obsługiwać komputer na poziomie zaawansowanym
Wizualizacje 2D/3D, Techniki graficzne w reklamie
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
13
W01
Zna narzędzia informatyczne do prowadzenia
dokumentacji dydaktycznej, rejestracji i badania
wyników nauczania
W02
Zna metody i narzędzia komputerowego
wspomagania zdalnego nauczania oraz
wspomagania dydaktyki przez zdalne nauczanie
W03
Zna moŜliwości komputerowego wspomagania w
dydaktyce
K_W09
K_W09
K_W09
kierunkowych
Umiejętności
Kompetencje
społeczne
U01
Potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ
w języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz
formułować i uzasadniać opinie
U02
Potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę
U03
Wykorzystuje informatyczne programy narzędziowe
do prowadzenia dokumentacji dydaktycznej oraz
rejestracji i badania wyników nauczania oraz tworzy
bazy danych
U04
Potrafi ocenić przydatność nowych technologii
informatycznych
U05
Stosuje w praktyce zasady bezpieczeństwa i higieny
pracy
K_U01
K_U05
K_U15
K_U19
K_U21
kierunkowych
14
K01
Rozumie potrzebę ciągłego podnoszenia
kompetencji zawodowych
K02
Jest przygotowany do odpowiedzialnego
współdziałania w zespole
K03
Potrafi określić priorytety słuŜące realizacji
określonego zadania
K04
Działa w sposób profesjonalny i przestrzega
zasad etyki zawodowej
K05
Jest przedsiębiorczy i kreatywny
K_K01
K_K03
K_K04
K_K05
K_K06
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
K
L
Liczba godzin
S
P
E
30
Kurs prowadzony jest w formie ćwiczeń laboratoryjnych, metodą projektów. Studenci
wykonują projekty indywidualne, grupowe i prezentują w formie pokazu z instruktaŜem i/lub
pokazu z objaśnieniem. Przygotowują przy pomocy poznanych programów tutoriale, które
zamieszczane są na platformie moodle http://itmoodle.up.krakow.pl/
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
x
x
x
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Projekt
grupowy
W01
W02
W03
Gry
dydaktyczne
E – learning
15
U01
U02
U03
U04
U05
K01
K02
K03
K04
K05
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena kursu jest wystawiana na podstawie przygotowanego projektu
indywidualnego.
Uwagi
1. Wykorzystywanie narzędzi informatycznych do prowadzenia dokumentacji
dydaktycznej oraz rejestracji i badania wyników nauczania.
2. Aplikacje prezentacji multimedialnych w procesie dydaktycznym.
3. Porównanie klasycznej i elektronicznej metody ankietyzacji uczniów i studentów w
sprawie oceny realizacji procesu dydaktycznego.
4. Metody i narzędzia komputerowego wspomagania zdalnego nauczania oraz
wspomagania dydaktyki przez zdalne nauczanie.
5. Urządzenia wspomagające proces dydaktyczny.
6. Zasady projektowania multimedialnych materiałów dydaktycznych.
7. Opracowanie i prezentacja multimedialnych materiałów dydaktycznych- projekt
indywidualny.
1. Bednarek J., Multimedia w kształceniu, PWN, Warszawa 2006.
2. Bednarek J., Lubina E., Kształcenie na odległość. Podstawy dydaktyki, PWN,
Warszawa 2008.
3. Juszczyk S., Edukacja na odległość. Kodyfikacja pojęć, reguł i procesów, Wyd. Adam
Marszałek, 2003.
16
4. http://moodle.com
1. http://itmoodle.up.krakow.pl/
2. http://www.e-mentor.edu.pl
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
30
1
2
15
40
15
103
3
17
KARTA KURSU
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne 2
Computer aided designing in technology and modern computer methods 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr inŜ. Krzysztof Bryła
2
Celem kształcenia jest poszerzenie wiedzy o systemach CAx wspomagających prace inŜynierskie
oraz umiejętności niezbędnych do obsługi oprogramowania wspomagającego procesy wytwarzania
CAM i automatycznego programowania obróbki frezarskiej CNC z wykorzystaniem aplikacji EdgeCAM.
Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Posiada wiedzę z zakresu komputerowego modelowania CAD, automatycznego
programowania obróbki tokarskiej CNC z wykorzystaniem aplikacji EdgeCAM
oraz rysunku technicznego.
Umiejętności
Potrafi obsługiwać program EdgeCAM oraz odczytywać dokumentację techniczną.
Kursy
Grafika inŜynierska, Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki
informatyczne – CAD, CAx i 1, InŜynieria wytwarzania.
Efekty kształcenia
Wiedza
W01, posiada poszerzoną wiedzę z zakresu
oprogramowania wspomagającego prace inŜynierskie
CAx i moŜliwości jego zastosowania w inŜynierii
produkcji.
kierunkowych
K_W06
K_W06
W02, zna zasady programowania automatycznego
procesu technologicznego wytwarzania za pomocą
oprogramowania typu CAM
18
kierunkowych
Umiejętności
U01, projektuje obróbkę frezarską na obrabiarkę
sterowaną numerycznie w oparciu o dokumentację
bryłową za pomocą oprogramowania typu CAM.
K_U14, K_U19, K_U05
U02, projektuje obróbkę frezarską na obrabiarkę
sterowaną numerycznie w oparciu o płaską
dokumentację rysunkową.
K_U14, K_U19, K_U05
U03, projektuję obróbkę frezarską powierzchniową
na obrabiarkę sterowaną numerycznie w oparciu o
dokumentację bryłową.
K_U14, K_U19, K_U05
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01, zauwaŜa potrzebę stałego podnoszenia
kompetencji zawodowych.
K_K01
K02, określa priorytety słuŜące realizacji projektów.
K_K04
K03, współpracuje w zespole.
K_K03
K04, wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny. K_K05
K05, jest przedsiębiorczy i kreatywny.
K_K06
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
20
19
Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci wykonują projekty,
wstępnie z prowadzącym ćwiczenia, następnie otrzymują zadania projektowe z zakresu
programowania automatycznego procesu technologicznego frezowania za pomocą oprogramowania
typu CAM. Projekty są wykonywane samodzielnie przez studentów podczas zajęć i nadzorowane przez
prowadzącego ćwiczenia.
Kryteria oceny
Inne
Egzamin
pisemny
x
Egzamin ustny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
Udział w
dyskusji
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Referat
Projekt
grupowy
W01
W02
U01
U02
U03
K01
K02
K03
K04
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
Podstawą oceny końcowa z ćwiczeń laboratoryjnych jest wykonanie przez studenta
indywidualnych projektów.
Uwagi
1. Podstawy obróbki frezarskiej CNC.
2. Obsługa aplikacji EdgeCAM w zakresie obróbki frezarskiej.
3. Projektowanie procesu obróbki frezarskiej na obrabiarkę sterowaną numerycznie w oparciu
o płaską dokumentację rysunkową.
4. Cykle profilowe i obróbka otworów.
5. Projektowanie procesu obróbki frezarskiej na obrabiarkę sterowaną numerycznie
w oparciu o dokumentację bryłową.
6. Projektowanie procesu obróbki frezarskiej korpusów na obrabiarkę sterowaną numerycznie.
7. Projektowanie procesu obróbki frezarskiej form (matryc) na obrabiarkę sterowaną
numerycznie.
20
8. Projektowanie procesu obróbki frezarskiej stempli na obrabiarkę sterowaną numerycznie.
9. Wykonanie indywidualnego projektu obróbki frezarskiej na obrabiarkę sterowaną numerycznie.
1. Chlebus E., Techniki Komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000.
2. Augustyn K., EdgeCAM. Komputerowe wspomaganie wytwarzania, Wydanie II., wyd. Helion,
Gliwice 2006.
3. Nowakowski P., Wybrane techniki komputerowe w projektowaniu i wytwarzaniu, Wydawnictwo
Politechniki Śląskiej, Gliwice 2006.
4. Praca zbiorowa, Podstawy obróbki CNC, Wydawnictwo REA, 2008.
5. Praca zbiorowa, Programowanie obrabiarek CNC. Frezowanie, Wydawnictwo REA, 2008.
1. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów
technologicznych w praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005.
2. Miecielica M., Kaszkiet G., Komputerowe wspomaganie wytwarzania CAM, wyd. Mikom,
Warszawa 1999.
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
Laboratorium
20
10
2
10
10
52
2
21
KARTA KURSU
Nazwa
Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne 1
Nazwa w j. ang.
Computer aided design in technology and modern computer methods 1
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr inŜ. Marcin Kowalski
2
Celem kształcenia jest rozszerzenie umiejętności obsługi programów wspomagających prace
projektowe: AutoCAD, Inventor lub SolidWorks. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Znajomość podstaw mechaniki i zasad rysunku technicznego
Umiejętność obsługi komputera na poziomie podstawowym
Grafika inŜynierska
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
W01, ma poszerzoną wiedzę w obszarze
oprogramowania wspomagającego projektowanie
K_W06
W02, zna moŜliwości zastosowania współczesnego
oprogramowania inŜynierskiego
K_W06
22
kierunkowych
Umiejętności
U01, potrafi wykonać skomplikowane szkice 2D oraz
modele 3D projektowanych elementów
K_U13, K_U14
U02, potrafi wykonać złoŜenie mechanizmu, urządzenia
bądź maszyny
K_U13, K_U14
U03, potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe z
uŜyciem oprogramowania inŜynierskiego
K_U13, K_U14
U04, potrafi wykorzystać oprogramowanie inŜynierskie do K_U13, K_U14
przeprowadzenia niezbędnych analiz projektu
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01, potrafi pracować w zespole
K_K03
K02, wykonuje swoje zadania w sposób profesjonalny
K_K05
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
10
Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych – studenci po wstępnym szkoleniu z
zakresu obsługi programu, samodzielnie wykonują zadane ćwiczenia, a następnie otrzymują
zadanie z zakresu projektowania części maszyn i urządzeń i wykonują je podczas zajęć.
23
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
W01
W02
U01
U02
U03
U04
K01
K02
x
x
Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanego projektu.
Kryteria oceny
Uwagi
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Nowe moŜliwości oprogramowania Autodesk Inventor lub SolidWorks.
Współpraca oprogramowania inŜynierskiego z innymi programami.
Tworzenie zaawansowanych brył 3D ze szkiców.
Wiązania w programach CAD.
Tworzenie zaawansowanych złoŜeń.
Wykonywanie obliczeń wytrzymałościowych w programach CAD.
Wykonywanie analiz pomocniczych .
1. Chlebus E., Techniki komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000.
2. Kapias K., SolidWorks 2001 Plus. Podstawy, Wyd. Helion, 2003
3. A. Jaskulski, Autodesk Inventor10PL/10+, metodyka projektowania, Wyd. Mikom, Warszawa 2005.
4. Lisowski E., Modelowanie geometrii elementów maszyn i urządzeń w systemach CAD 3D, Wyd.
Politechniki Krakowskiej, 2003
24
1. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów
technologicznych w
praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005.
2. Materiały dydaktyczne firm AutoDesk oraz Dassault System
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
10
1
2
12
25
50
2
25
KARTA KURSU
Nazwa
Kształtowanie i badanie struktury i własności materiałów 1
Nazwa w j. ang.
Modelling and study of material’s microstructures and properties 1
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska, prof. UP
7
Dr inŜ. Paweł Hyjek
Dr inŜ. Krzysztof Mroczka
Dr inŜ. Piotr Malczewski
Celem kształcenia w zakresie przedmiotu kształtowanie i badanie struktury i
własności materiałów 1 jest zapoznanie studentów z nowymi metodami badawczymi
stosowanymi do obserwacji mikrostruktury materiałów inŜynierskich z wykorzystaniem
mikroskopii optycznej, konfokalnej i elektronowej. Studenci zaznajomią się z
zasadami wyboru metod badań własności wytrzymałościowych dla poszczególnych
grup materiałowych wraz zagadnieniami związanymi z pomiarem odporności na
pękanie, zarówno dla materiałów kruchych jak i ciągliwych. W ramach nauczania
studenci poznają własności tribologiczne podstawowych grup materiałów
inŜynierskich. Wykłady i ćwiczenia są prowadzone w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Wiadomości z zakresu nauki o materiałach dotyczące właściwości
fizyko-chemicznych, chemicznych, mechanicznych i strukturalnych
oraz metod badań podstawowych materiałów inŜynierskich.
Zna metody badawcze z zakresu obserwacji mikrostruktury z uŜyciem
nowoczesnych mikroskopów elektronowych dla podstawowych grup
materiałów inŜynierskich. Potrafi scharakteryzować ich właściwości
wytrzymałościowe i ścierne przy uŜyciu nowych metod pomiarowych.
Komunikuje się na poziomie umoŜliwiającym współpracę w zespole.
kurs ze znajomości fizyki i chemii
26
Efekty kształcenia
Wiedza
W01 posiada wiedzę z zakresu badań mikrostruktury
przy wykorzystaniu nowoczesnej aparatury badawczej
oraz metod badań własności wytrzymałościowych i
ściernych podstawowych grup materiałów
inŜynierskich.
W02 ma wiedzę na temat doboru metod badań
własności materiałów dla róŜnych grup materiałów
inŜynierskich
W03 Potrafi zinterpretować zachowania się materiału
podczas odkształceń spręŜystych i plastycznych oraz
zna prawa, jakie w tych stanach występują
W04, Ma wiedzę na temat wpływu struktury na
własności mechaniczne materiałów takie jak twardość,
wytrzymałość i udarność,
W05, Posiada wiedzę niezbędną do rozwiązywania
problemów, związanych z doborem materiału na
konkretne zastosowanie.
W06, Ma wiedzę jak procesy obórki cieplno-plastycznej
wpływają na zmianę struktury i własności materiałów
konstrukcyjnych,
W07, Posiada wiedzę na temat metod badawczych
materiałów
kierunkowych
K_W04
K_W02
K_W04, K_W12
K_W01, K_W02,
K_W04,
K_W01,K_W02, K_W12
K_W12
K_W04, K_W11
kierunkowych
U01 potrafi korzystać z literatury i baz danych (równieŜ w K_U01
języku obcym), umie wyciągać wnioski oraz formułować i
uzasadniać opinie głównie korzystając z tablic
charakterystyk właściwości materiałów oraz atlasów
mikrostruktur
U02 potrafi przygotować i przedstawić (równieŜ w języku K_U04
obcym) prezentację ustną z zakresu zagadnień procesów
i technik wytwarzania półwyrobów
U03 potrafi samodzielnie poszerzać swoją wiedzę
K_U05
U04 potrafi analizować istniejące rozwiązania techniczne,
w szczególności: maszyny i urządzenia, procesy
wytwarzania, procesy technologiczne
U05, Potrafi wyszukać w literaturze niezbędne informacje
do rozwiązania postawionego problemu,
U06, Potrafi wyciągać wnioski na podstawie
przeprowadzonego eksperymentu i analizy danych
literaturowych posługując się literaturą krajową i
obcojęzyczną,
U07,Potrafi dobierać materiały do zastosowań
technicznych uwzględniając ich strukturę i własności,
U08, Potrafi przeprowadzić modyfikacje struktury tak aby
uzyskać poŜądane własność materiałów,
U09, Potrafi badać wybrane własności materiałów.
K_U11
Umiejętności
K_U01, K_U05
K_U18, K_U05, K_U07,
K_U08, K_U12
K_U10, K_U11, K_U12
K_U07, K_U08
K_U01, K_U10, K_U21
27
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01 przejawia aktywność i współpracuje z grupą
kolegów podczas omawiania zagadnień związanych z
wprowadzaniem nowoczesnych metod obserwacji
mikrostruktury materiałów inŜynierskich
K02 jest przygotowany do pracy w zespole w zakresie
doboru metod badań własności mechanicznych
materiałów inŜynierskich
K03 zauwaŜa postęp i zmieniające się trendy w
badaniach własności materiałów inŜynierskich
K_K04, K_K06
K_K03
K_K01, K_K07, K_K08
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
15
K
L
15
S
P
E
15
Zajęcia obejmują wykład w formie prezentacji multimedialnej i ćwiczenia audytoryjne w
ramach, których studenci przygotowują własne prezentacje na zadane zagadnienie o
tematyce poszerzającej wiedzę uzyskaną na wykładzie. Ćwiczenia audytoryjne obejmują
równieŜ dyskusję odnośnie prezentowanych referatów oraz samodzielne wykonanie zadań
obliczeniowych z zakresu omawianych własności spręŜystych i plastycznych materiałów.
W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci kształtują własności mechaniczne materiałów
poprzez modyfikacje struktury na drodze obróbki cieplno-plastycznej. Zapoznają się
równocześnie z metodami badań materiałów. Zajęcia są prowadzone w formie samodzielnej
pracy studentów i dyskusji nad rozwiązywanym zagadnieniem. Zajęcia są nadzorowane przez
prowadzącego ćwiczenia.
W01
W02
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
28
W03
W04
W05
W06
W07
U01
U02
U03
U04
U05
U06
U07
U08
U09
K01
K02
K03
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena z ćwiczeń jest średnią ocen z kolokwium oraz prezentacji lub
projektu grupowego. Dopuszczenie do egzaminu takŜe odbywa się na
zasadzie kolokwium, ocena jest wynikiem egzaminu pisemnego.
Egzamin poprawkowy odbywa się w formie ustnej.
Ocena z ćwiczeń laboratoryjnych jest średnią z aktywności na
ćwiczeniach, sprawozdań i odpowiedzi ustnej.
Uwagi
1. Materiały inŜynierskie, ogólna charakterystyka własności podstawowych grup
materiałowych
2. Struktura krystaliczna, defekty i wiązania występujące w podstawowych grupach
materiałów inŜynierskich
3. Badanie mikrostruktury materiałów inŜynierskich z zastosowaniem mikroskopii
optycznej , konfokalnej
4. Zastosowanie mikroskopii elektronowej skaningowej, transmisyjnej, tunelowej do
obserwacji mikrostruktury
5. Omówienie zasad działania mikroskopu sił atomowych i przykłady wykorzystania
6. Spektroskopia optyczna
7. Metody badań wytrzymałości na rozciąganie, ściskanie, zginanie ze szczególnym
uwzględnieniem odporności na pękanie podstawowych grup materiałowych
8. Własności tribologiczne materiałów inŜynierskich
9. Metody badań własności mechanicznych jak: twardość, udarność
29
10. Metody badań strukturalnych
11. Badanie zmiany własności mechanicznych i zmian strukturalnych na przykładzie stali
węglowej po procesie hartowania i odpuszczaniu w zakresie kilku temperatur
12. Badanie zmiany własności mechanicznych i zmian strukturalnych na przykładzie
brązu po obróbce cieplnej
13. Rozwiązanie problemu polegającego na dobraniu materiału do konkretnego
zastosowania
14. Badanie zmiany własności mechanicznych i zmian strukturalnych na przykładzie
miedzi po obróbce cieplno-plastycznej.
1.M.Blicharski. Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.
2.L. Dobrzański. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002
3.K. Przybyłowicz. Metaloznawstwo, WNT 2007
4. A. Barbacki. Mikroskopia elektronowa. WPP Poznań 2007
5. M.F. Ashby Jones. Materiały inŜynierskie 1 i 2, WNT Warszawa 1996
6. M. Blicharski. InŜynieria powierzchni. WNT 2009, Warszawa
1. T. Burakowski, T. Wierzchoń. InŜynieria powierzchni metali. WNT 1995,
Warszawa
2. H. Czichos. Handbook of Materials Measurement Methods. Springer. 2006
3.
4.
5.
6.
Blicharski M., InŜynieria materiałowa stal, WNT,Warszawa 2004
Prowans St., Struktury stopów, PWN, Warszawa 2000
Kędzierski Z., Termodynamika stopów, Wyd. AGH, Kraków 1999
Kędzierski Z., Przemiany fazowe w układach skondensowanych, Wyd. AGH,
Kraków 2003
7. 8. ŁuŜny W., Wstęp do nauki o polimerach, Skrypt AGH, Kraków 1999
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
15
30
5
10
40
10
15
50
175
7
30
KARTA KURSU
Nazwa
Mechatronika i napędy maszyn
Nazwa w j. ang.
Mechatronics and Control of Electric Machine Drive Systems
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
4
dr inŜ. Wiktor Hudy
Cele kształcenia:
- poznanie elementów i urządzeń mechatronicznych
- obsługa urządzeń mechatronicznych
- poznanie sposobów konstruowania napędów elektrycznych
- poznanie układów mechatronicznych i fotonicznych
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
- znajomość pojęć i twierdzeń dotyczących teorii równań, układów równań,
liczb zespolonych,
- znajomość przekształcenia Fourier'a i szeregu Fourier'a.
- umiejętność rozwiązywania równań algebraicznych, układów równań,
- umiejętność rozwiązywania zadań w dziedzinie liczb zespolonych.
Matematyka, Fizyka
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
31
W01 – zna elementy mechatroniki,
K_W01, K_W07,
K_W08
W02 – zna budowę i zasadę działania maszyny
elektryczne (synchroniczne, asynchroniczne, prądu
stałego)
K_W01, K_W07,
K_W08
W03 – zna układy mechatroniczne i fotoniczne,
K_W01, K_W07,
K_W08
W04 – zna napędy hydrauliczne, pneumatyczne oraz
serwonapędy maszyn,
K_W01, K_W07,
K_W08
W05 – zna systemy komputerowego wspomagania w
mechatronice i projektowaniu napędów maszyn
K_W01, K_W07,
K_W08, K_W17
kierunkowych
U01 – umie zestawić układ mechatroniczny,
K_U01, K_U08, K_U09,
K_U17
U02 – umie dobrać odpowiedni napęd oraz układ
mechatroniczny lub fotoniczny w budowie maszyn.
K_U01, K_U03, K_U05,
K_U07, K_U08, K_U17,
K_U21, K_U23
Umiejętności
Kompetencje
społeczne
kierunkowych
K01 – pracuje w grupie
K_K03
K02 – profesjonalnie podchodzi do rozwiązania
zadanego problemu
K_K01, K_K04
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
32
A
Liczba godzin
K
L
20
S
P
E
10
Prowadzony jest wykład przedmiotowy. Na laboratoriach grupy laboratoryjne dzielone są na
zespoły robocze, które wykonują zlecone zadania. Po kaŜdym ćwiczeniu studenci obowiązani
są do oddania sprawozdania.
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
x
x
x
x
x
Udział w
dyskusji
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Praca
laboratoryjna
W01
W02
W03
W04
W05
U01
U02
K01
K02
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Wykład:
- praca pisemna lub referat
Kryteria oceny
Laboratorium:
- oddane i zaliczone sprawozdania,
- zaliczone kolokwium
Uwagi
33
- elementy mechatroniki
- maszyny elektryczne (synchroniczne, asynchroniczne, prądu stałego)
- układy mechatroniczne i fotoniczne
- napędy hydrauliczne, pneumatyczne oraz serwonapędy maszyn
- systemy komputerowego wspomagania w mechatronice i projektowaniu napędów maszyn
- Schmidt D., Baumann A., Kaufmann H., Paetzold H., Zippel B.: Mechatronika. Podręcznik
dla uczniów średnich i zawodowych szkół technicznych. Wydawnictwo REA. Warszawa 2002
- Plamitzer A.: Maszyny elektryczne, WNT Warszawa 1970
- praca zbiorowa pod kier. Olszewski M.: Podstawy mechatroniki. Podręcznik dla uczniów
szkół średnich i zawodowych szkół technicznych, REA, Warszawa 2006
- Steinbuch M.: Mechatronics. The Science of Intelligent Machines, ELSEVIER, ISSN: 09574158
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
20
10
15
7
28
15
20
115
4
34
KARTA KURSU
Nazwa
Nanotechnologie
Nazwa w j. ang.
Nanotechnology
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr inŜ. Agnieszka Twardowska
8
Celem kształcenia przedmiotu jest poznanie podstaw projektowania, wytwarzania,
przetwarzania oraz uŜytkowania nanomateriałów, których niezwykłe właściwości fizyczne
oraz mechaniczne wynikają z ich zredukowanych wymiarów. Zdobyta wiedza pozwala na
zrozumienie potencjału tkwiącego w wytwarzaniu nanotworzyw oraz dostrzeŜenie
najwaŜniejszych problemów związanych z rozwojem technologii nano- , przy świadomości
moŜliwych korzyści wynikających z ich aplikacji w róŜnych dziedzinach Ŝycia, ale takŜe
zagroŜeń dla środowiska, Ŝycia i zdrowia człowieka. Kurs prowadzony w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
z zakresu inŜynierii materiałowej, podstaw termodynamiki procesów
fizycznych
poszukiwania i selekcji informacji przy uŜyciu technik multimedialnych
nauka o materiałach, metody badawcze na poziomie studiów ETI I stopnia
Efekty kształcenia
Wiedza
W01. posiada wiedze z zakresu nauki o materiałach
poszerzona i pogłębioną w zakresie nanomateriałów i
nanotechnologii
W02. Ma szczegółową wiedzę dotycząca wybranych
zagadnień związanych z technologią wytwarzania i
matod badania nanomateriałów
kierunkowych
K_W01, K_W02
K_W01,K_W03,K_W04
35
kierunkowych
Umiejętności
U01. Potrafi samodzielnie korzystać z baz danych i
róŜnych źródeł literaturowych (w tym w języku obcym) w
poszukiwaniu informacji na zadany temat, przy
wykorzystaniu technik teleinformatycznych i
multimedialnych
U02.Posługuje się językiem obcym w stopniu
wystarczającym do czytania ze zrozumieniem literatury w
celu przygotowania prezentacji dotyczącej nowych
rozwiązań z obszaru nanotechnologii
K_U01, K_U02, K_U03,
K_U05, K_U06, K_U08,
K_U19.
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K_U01, K_U02, K_U03,
K_U05, K_U06.
K01. rozumie potrzebę ciągłego kształcenia w zakresie K_K01,
nowych, dynamicznie rozwijających się obszarów
nauki, techniki i technologii w celu podnoszenia
kompetencji zawodowych
K02. Uwzględnia aspekty ekonomiczne i ekologiczne
K_K02.
działań inŜynierskich w zakresie nanotechnologii
K03. Rozumie potrzebę przekazywania społeczeństwu K_K08
informacji i opinii dotyczących nowych osiągnięć
techniki
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
Zajęcia prowadzone są w formie wykładu obejmującego prezentację multimedialną z
zakresu nanotechnologii wraz z dyskusją prezentowanych zagadnień.
36
W01
W02
U01
U02
K01
K02
K03
Kryteria oceny
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
Egzamin ustny z zakresu tematyki wykładów oraz projektu przygotowanego
na zadany temat (na podstawie literatury w języku polskim i obcym)
referowanego przez autorów (prezentacja multimedialna).
Uwagi
Zagadnienia omawiane w ramach przedmiotu dotyczą:
• Klasyfikacji nanomateriałów oraz metod ich otrzymywania,
• Wytwarzania tworzyw nanometrycznych: metodami top- down i bottom up,
• Charakteryzowania nanostruktur (składu chemicznego i fazowego, właściwości
fizycznych, mechanicznych),
• Metod badawczych stosowanych do charakteryzowania nanostruktur (metod
obrazowania i spektroskopowych)
• Wybrane zastosowania nanomateriałów, metody otrzymywania i przetwarzania
• Samoorganizacja nanostruktur
• MoŜliwości kontroli nanostruktur.
• Wybrane zagadnienia z zakresu bionanotechnologii,
• ZagroŜenia związane ze stosowaniem nanotechnologii
• Zasady bezpiecznego przechowywania i składowania nano-tworzyw.
37
1. R.W.Kelsall, I.W.Hamley, M. Geoghegan: Nanoscale Science and Technology (tytuł
polski Nanotechnologie), tłum. K.Kurzydłowski, WNT PWN, Warszawa, 2008
2. K. Kurzydłowski i M. Lewandowska "Nanomateriały inŜynierskie konstrukcyjne i
funkcjonalne" PWN, Warszawa, 2010.
1. Nanomaterials from research to application, ed H.Hosono, Y.Mishima, Elsevier,
Oxford UK ,2006
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
15
45
3
30
35
45
40
200
8
38
KARTA KURSU
Nazwa
Optoelektronika
Nazwa w j. ang.
Optoelectronics
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr hab. inŜ. Jerzy ZIELIŃSKI prof. UP
3
Celem kursu jest zapoznanie studentów z podstawami pracy, budową i zastosowaniem
czterech grup systemów optoelektronicznych: źródłami i detektorami światła, laserami,
techniką światłowo-dową, optoelektroniką obrazową (systemami zobrazowania = displejami
aktywnymi, pasywnymi, projekcyjnymi) Zajęcia w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Zna budowę atomu, podstawy optyki geometrycznej i falowej, fotonową teorię
światła i wnioski z niej płynące, wiązania chemiczne i ich wpływ na właściwości materiałów
Potrafi korzystać z literatury naukowej i w sposób świadomy dokonywać
analizy uzyskanych wiadomości. W tym celu ma opanowane podstawy fizyki i
elektroniki
Kształtowanie i badanie struktury materiałów, Mechatronika
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
39
W01, Zna wpływ budowy atomu i ciała stałego na
właści-wości absorpcyjne i emisyjne
K_W01, K_W02.
W02 Zna zasady pracy i podstawy budowy optoelektro- K_W08, K_W02
nicznych źródeł światła i detektorów
W03 Zna podstawy działania, budowę laserów
właściwo-ści światła laserowego i jego zastosowanie
K_W08
W04 Zna podstawy budowy światłowodów i ich
zastoso-wania w róŜnych dziedzinach
K_W08
W05 Zna podstawy działania, budowę i zastosowanie
ró-Ŝnych systemów optyki obrazowej
K_W08, K_W17
kierunkowych
Umiejętności
U01, Umie wykorzystać zdobyta wiedzę w pracy
inŜynier-skiej dla projektowania i eksploatacji róŜnych
urządzeń optoelektronicznych
K_U01, K_U05
U02 Umie wykorzystać zdobyta wiedzę w pracy
dydakty-cznej dla jej prezentacji uczniom,
podwładnym, klientom.
K_U05, K_U19
K_U01, K_U19
U03 Umie wykorzystać zdobytą wiedzę dla doboru
odpo-wiednich urządzeń dla zdefiniowanych potrzeb
inŜynier-skich i dydaktycznych
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01 Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w realizacji
bieŜących zadań inŜynierskich i dydaktycznych
K_K01, K_K02, K_K07
K 02 Rozumie potrzebę stałego samokształcenia
K_K02
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
30
K
L
S
P
E
15
40
Wykład z prezentacjami, referaty z własnych opracowań studentów na zadany temat
przygotowa-ne w oparciu o literaturę (w języku polskim i angielskim), dyskusja na zajęciach
ćwiczeń audyto-ryjnych nad wybranymi zagadnieniami.
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
x
x
x
x
x
W01
W02
W03
W04
W05
U01
U02
U03
K01
K02
Kryteria oceny
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena jest średnią z oceny pracy pisemnej na koniec semestru i ocen za
ewentualne referaty ((referaty nie są obowiązkowe) i dyskusji w czasie
ćwiczeń audytoryjnych
Uwagi
1. Budowa atomu i jej wpływ na właściwości materiałów
2. Model pasmowy ciała stałego, półprzewodnik samoistny, domieszkowany, technologie
stosowane w fizyce półprzewodników
3. Półprzewodnikowe elementy optoelektroniczne: źródła i detektory światła. Diody LED,
laser półprzewodnikowy, detektory termiczne i fotonowe.
4. Fotowoltaika – słońce jako źródło energii – baterie słoneczne budowa, technologie
zastosowania
5. Laser – podstawy fizyczne pracy lasera, budowa lasera na ciele stałym, budowa
41
lasera gazowego.
6. Właściwości światła laserowego i jego zastosowanie w róŜnych dziedzinach techniki,
nauki, obróbce technologicznej, pomiarach.
7. Technika światłowodowa: budowa światłowodu, światłowodowe łącze
telekomunikacyjne, nietelekomunikacyjne zastosowania światłowodów
8. Podstawy techniki zobrazowania, adresowanie, kolorymetria.
9. Systemy ciekłokrystaliczne – efekty, budowa, zastosowanie, kierunki rozwoju.
10. Wyświetlacze plazmowe – budowa, zastosowania, kierunki rozwoju
11. Wyświetlacze elektroluminescencyjne EL, OLED, PLED
12. Wyświetlacze na podłoŜach elastycznych, e-booki.
13. Systemy projekcyjne.
14. Systemy zobrazowania 3D
1. B. Ziętek „Optoelektronika”
2. K. Booth, S. Hill „Optoelektronika” WKiŁ
1. A. Szwedowski „Materiałoznawstwo optoelektroniczne” WNT
2. J. C. Palais „Zarys telekomunikacji światłowodowej” WKiŁ
Wykład
30
15
2
bez kontaktu z
prowadzącymi
25
Przygotowanie do zaliczenia
20
92
3
42
KARTA KURSU
Nazwa
Projektowanie i dobór materiałów do zastosowań inŜynierskich
Nazwa w j. ang.
Design and selection of materials for engineering applications
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr inŜ. Krzysztof Mroczka
4
Celem kursu jest zapoznanie studenta z wybranymi właściwościami materiałów oraz
metodami zmian tych właściwości w aspekcie podstaw projektowania procesów
wywołujących te zmiany.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Wiadomości z zakresu nauki o materiałach dotyczące własności fizyko-chemicznych,
chemicznych, mechanicznych i strukturalnych oraz podstawowy metod wytwarzania
materiałów inŜynierskich.
Znajomość podstawowych materiałów inŜynierskich i ogólnych metod ich
wytwarzania.
Podstawowe kursy z fizyki i chemii
Efekty kształcenia
Wiedza
W01 Zna podział obszarów stosowania materiałów
inŜynierskich ze względu na róŜne cechy (warunki
pracy, technologiczne i ekonomiczne).
W02 Zna typowe i nowe zastosowania materiałów
metalicznych, ceramicznych i polimerowych oraz
kompozytów.
W03 Zna roŜne kryteria projektowania i doboru
materiałów do zastosowań technicznych.
W03 Zna związki między technologią wytwarzania i
zastosowania materiału jako gotowego elementu
konstrukcji.
W04 Rozumie aspekty ekonomiczne i ograniczenia w
zastosowaniu wybranych materiałów
inŜynierskich.
W05 Zna cechy materiałów inŜynierskich najczęściej
brane pod uwagę przy doborze do wybranych
zastosowań.
kierunkowych
K_W01, K_W02
K_W01, K_W02
K_W01, K_W02,
K_W11, K_W12
K_W01, K_W02,
K_W11,
K_W01, K_W02,
K_W12, K_W13
43
kierunkowych
Umiejętności
U01Umie wykonać podstawową analiza moŜliwości
K_U01, K_U07, K_U12
zastosowania wybranego materiału w aspekcie
warunków pracy, technologii wytwarzania i ekonomii. K_U01, K_U07, K_U12
U02 Umie określenie podstawowe warunków i sposobu
poszukiwania właściwego materiału do wybranych
zastosowań inŜynierskich.
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01 Współpracuje z innymi osobami podczas
rozwiązywania problemów inŜynierskich
K02 ZauwaŜa kierunki rozwoju techniki w zakresie
sprzętu badawczego
K03 Przestrzega zasad etyki w pracy badawczej
K_K03, K_K04, K_K05,
K_K06
K_K01, K_K08
K_K05
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
Studenci w trakcie ćwiczeń laboratoryjnych wykonują samodzielne i zespołowe prace,
obserwują eksperymenty, doświadczenia i procesy badawcze oraz rozwiązują zadania i
problemy inŜynierskie związane z tematyką ćwiczeń. Zajęcia prowadzone są w języku
polskim.
44
Inne
Egzamin
pisemny
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
W01
W02
W03
W04
W05
U01
U02
K01
K02
K03
Kryteria oceny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
Ocena końcowa jest oceną z pisemnego zaliczenia.
Uwagi
- Umocnienie odkształceniowe materiałów metalicznych. Starzenie stali niskowęglowej po
odkształceniu
- Umocnienie wydzieleniowe stopów metali
- Obróbka cieplna materiałów metalicznych
- Temperatura przejścia w stan kruchy stali niskowęglowych
- Wpływ temperatury na właściwości mechaniczne materiałów polimerowych
45
1. Ashby M.F., Jones, Materiały inŜynierskie 1 i 2, WNT Warszawa 1996
2. Feld M., Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn, WNT 2003
3. L. Dobrzanski. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002
1. Blicharski M., Wstęp do inŜynierii materiałowej, WNT, Warszawa 2001 i wznowienia
2. Dobrzański L.A., Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT Warszawa 1996
3. Dobrzański L.A., Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2002
4. Blicharski M., InŜynieria materiałowa stal, WNT, Warszawa 2004
5. Prowans St., Struktury stopów, PWN, Warszawa 2000
8. ŁuŜny W., Wstęp do nauki o polimerach, Skrypt AGH, Krakow 1999
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
15
1
50
35
101
4
46
KARTA KURSU
Nazwa
Podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn 2
Nazwa w j. ang.
Fundamental Machine Design 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
3
Celem kształcenia w zakresie przedmiotu Podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn 2 jest
pełne ukształtowanie wiedzy studenta w kierunku projektowania konstrukcji i mechanizmów
maszyn. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Student zna elementarne pojęcia i twierdzenia z przedmiotów podstawowych
i ogólnotechnicznych (matematyka, fizyka, materiałoznawstwo, wytrzymałość
materiałów, rysunek techniczny, mechanika techniczna), zna kryteria oceny
projektowanych konstrukcji, posiada zdolność doboru: cech konstrukcyjnych
w oparciu o analizę stanu obciąŜeń oraz warunków pracy i materiału
konstrukcyjnego pod względem właściwości fizycznych i mechanicznych.
Wykazuje znajomość problematyki niezawodności i bezpieczeństwa
konstrukcji, zna podstawy maszynoznawstwa, zasady projektowania w
powiązaniu z wytwarzaniem i eksploatacją typowych części maszyn, Posiada
podstawową wiedzę na temat elementów, części, mechanizmów, układów
maszyn oraz ich połączeń.
Posiada umiejętność poszukiwania i selekcji informacji o charakterze
technicznym, odczytywania oraz samodzielnego wykonywania rysunków
technicznych maszynowych. Zna, podstawy projektowania prostych układów
mechanicznych i zastosowania posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk
występujących w eksploatacji maszyn i urządzeń. Umie rozróŜnić
podstawowe elementy i części maszyn, zna proste urządzenia ich budowę i
zasadę działania,
Potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe, dobrać odpowiedni materiał
dla elementów konstrukcji, dobrać odpowiednia metodę wytwarzania dla
elementu w celu osiągnięcia poŜądanego rezultatu. Potrafi posługiwać się
normami, tabelami profili, konstrukcji i doboru części. Posiada umiejętność
samodzielnego opracowania projektów typowych części maszyn oraz
połączeń części maszyn, podejmuje zadania projektowe i zdobywa potrzebną
wiedzę.
47
Kursy
Matematyka 1, 2 i 3, Fizyka, Mechanika techniczna 1 i 2 , Nauka o
materiałach 1, 2 i 3, Grafika inŜynierska, InŜynieria wytwarzania 1, Obliczenia
inŜynierskie, podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn 1
Efekty kształcenia
kierunkowych
W01, Posiada wiedzę na temat projektowania
elementów, części, mechanizmów, układów
maszyn oraz ich połączeń.
K_W01, K_W05,
K_W11,
K_W12
W02, Zna kryteria oceny
mechanizmów napędowych,
Wiedza
projektowanych
W03,
Posiada
zdolność
opisu
cech
konstrukcyjnych mechanizmu napędowego w
oparciu o analizę stanu obciąŜeń oraz warunków
,
pracy
W04,
Wykazuje
znajomość
problematyki
niezawodności i bezpieczeństwa mechanizmów
napędowych,
W05, zna podstawy maszynoznawstwa,
W06, zna zasady projektowania w powiązaniu z
wytwarzaniem i eksploatacją mechanizmów i
układów maszyn,
Umiejętności
K_W02, K_W03,
K_W05
K_W04, K_W05
K_W01, K_W05,
K_W17
K_W01,
K_W05, K_W10
K_W01, K_W02,
K_W03, K_W04,
K_W05, K_W10,
K_W11
kierunkowych
K_U05, K_U11
U01, Podejmuje zadania projektowe i zdobywa
potrzebną wiedzę.
U02, Posiada umiejętność doboru materiału
konstrukcyjnego
pod
względem
właściwości K_U08, K_U12, K_U22
fizycznych, mechanicznych i warunków przyszłej
eksploatacji.
K_U08, K_U10, K_U11,
U03, Potrafi zaprojektować elementy konstrukcji
K_U13
maszynowych i budowlanych
U04,
Posiada
umiejętność
samodzielnego K_U08, K_U11, K_U19,
opracowania projektów typowych zespołów oraz
K_U22
mechanizmów napędowych maszyn,
U05, Potrafi potrafi zaproponować ulepszenia K_U09, K_U18, K_U19
istniejących rozwiązań technicznych
48
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01
Współpracuje
z
kolegami
podczas K_K03, K_K04, K_K06
rozwiązywania problemów konstrukcji maszyn w
ramach ćwiczeń.
K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy K_K01, K_K07, K_K08
i rozwiązania w projektowaniu elementów
konstrukcji.
K_K05
K03 Przestrzega zasad etyki w pracy projektowoinŜynierskiej.
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
10
K
L
S
P
E
10
Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci rozwiązują
zadane projekty. Nadzorowana przez prowadzącego ćwiczenia samodzielna praca studentów
poprzedzona jest prezentacją przykładu.
Inne
Egzamin
pisemny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Egzamin ustny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
Udział w
dyskusji
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Referat
Projekt
grupowy
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Projekt
indywidualny
W01
W02
W03
W04
W05
W06
U01
U02
U03
U04
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
49
x
U05
K01
K02
K03
x
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
Ocena z kolokwium lub dodatkowo wypowiedzi ustnej studenta-Wykład,
weryfikacja umiejętności rozwiązywania opracowanych projektów na zajęciach
(grupowe) i w domu. Ocena końcowa ćwiczeń jest średnią z ocen.
Uwagi
1. Obliczanie, projekt konstrukcji budowlanych, kratownice.
2. Mechanizmy napędowe, przekładnie i ich podział, przekładnie mechaniczne
3. Przekładnie zębate o osiach równoległych
4. Przekładnie zębate o osiach skrzyŜowanych i wichrowatych, przekładnie ślimakowe
5. Przekładnie cierne
6. Przekładnie cięgnowe
1. Pod red. Z. Osiński, Podstawy konstrukcji maszyn, wyd. PWN Warszawa 1999, 2003.
2. Pod red. M. Dietrich, Podstawy konstrukcji maszyn, t. I-III Wydawnictwa NaukowoTechniczne WNT Warszawa 1995, 1999
3. A. Rutkowski, Części maszyn, wyd. WSiP, Warszawa, 2005.
4. W. Korewa, Części maszyn, wyd. PWN, Warszawa 1976.
5. R. Knosala, A. Gwiazda, A. Baier, P. Gendarz, Podstawy konstrukcji maszyn. Przykłady
obliczeń, wyd. WNT, Warszawa 2000.
1. pod red. F. Stachowicza, Wytwarzanie i konstrukcja elementów maszyn, wyd. Oficyna
Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1996.
2. pod red. K. Tubielewicza, Technologia, konstrukcja i eksploatacja maszyn, wyd.
Politechniki Częstochowskiej, Częstochowa 1999.
3. Mały Poradnik Mechanika, wyd. PWT, Warszawa 1961.
4. Z. Osiński, J. Wróbel, Teoria konstrukcji, PWN, Warszawa 1995
50
5. S. Kocańda, J. Szala, Podstawy obliczeń zmęczeniowych, PWN, Warszawa 1997
6. K. Szewczyk, Połączenia gwintowe, PWN, Warszawa 1991
7. H. Krzemiński-Freda, ŁoŜyska toczne, PWN, Warszawa 1989
8. Z. Dąbrowski, Wały maszynowe, PWN, Warszawa 1999
9. Z. Wawrowski, Technika smarowania, PWN, Warszawa 1996
10. A. Dziama, M. Michniewicz, A. Niedźwiedzki, Przekładnie zębate, PWN, Warszawa 1995
11. Z. Osiński, Sprzęga i hamulce, PWN, Warszawa 1996
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
10
10
5
1
25
25
76
3
51
KARTA KURSU
Nazwa
Seminarium magisterskie
Nazwa w j. ang.
Master’s Degree Seminar
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
1
Profesorowie Instytutu Techniki
Celem kursu jest prezentacja, dyskusja i analiza prac magisterskich studentów na etapie ich
powstawania.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Student ma podstawową wiedzę w zakresie kursów związanych z tematem pracy
oraz zna edytor tekstów.
Student potrafi stosować programy komputerowe do badań symulacyjnych, potrafi
planować badania doświadczalne oraz interpretuje uzyskane wyniki i formułuje
wnioski. Posługuje się oprogramowaniem do obróbki uzyskanych wyników oraz edycji
tekstu.
Kurs kierunkowy związany z tematem pracy
Efekty kształcenia
Wiedza
W01 ma wiedzę dotyczącą praw autorskich i ochrony
własności intelektualnej
W02 ma poszerzoną wiedzę z zakresu
przygotowywanej
pracy
kierunkowych
K_W15
K_W01
52
kierunkowych
Umiejętności
U01 czyta literaturę przedmiotu pracy (równieŜ w języku
obcym)
U02 wyciąga i uzasadnia wnioski
U03 potrafi przygotować opracowanie przedstawiające
wyniki własnych badań naukowych zarówno
w języku polskim jak i obcym
U04 potrafi przygotować (równieŜ w języku obcym)
prezentację ustną z zakresu swojej pracy
U05 potrafi samodzielnie zdobywać nową wiedzę
związaną z tematem pracy
U06 posługuje się technikami multimedialnymi
w prezentacji wyników pracy
U07 potrafi formułować hipotezy związane z problemem
pracy
K_U01
K_U03
K_U04
K_U05
K_U06
K_U18
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K_U01, K_U23
K01 rozumie potrzebę ciągłego poszerzania swoich
kompetencji
K02 potrafi zaplanować i realizować działania słuŜące
realizacji pracy magisterskiej
K03 postępuje profesjonalnie i przestrzega zasad
etycznych korzystając z literatury
K04 widzi potrzebę upowszechnienia wyników swojej
pracy
K_K01
K_K04
K_K05
K_K08
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
10
Zajęcia odbywają się w grupach seminaryjnych. Studenci prezentują fragmenty swoich prac
magisterskich (np. przegląd wiedzy dotyczącej tematu pracy – w tym z literatury w języku obcym, plan i
wyniki badań). Następnie wystąpienia te są dyskutowane.
53
Inne
Egzamin
pisemny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Egzamin ustny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
Referat
Projekt
grupowy
Udział w
dyskusji
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
W01
W02
U01
U02
U03
U04
U05
U06
U07
K01
K02
K03
K04
Kryteria oceny
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
Ocena końcowa uwzględnia ocenę z prezentacji pracy oraz aktywność w dyskusji.
Uwagi
1. Analiza literatury (w tym równieŜ w języku obcym)
2. Prezentacje wyników prac magisterskich uzyskiwanych podczas ich powstawania
3. Dyskusja nad przedstawionymi referatami
1. Jaracz K., Redakcja prac dyplomowych i magisterskich w Instytucie Techniki, Kraków 2008.
2. Zendrowski R., Praca magisterska: jak pisać i obronić?: wskazówki metodologiczne, Wyd.
CeDeWu, Warszawa 2008.
3. Literatura przedmiotu prac
1. Krajewski M, Praca dyplomowa z elementami edytorstwa, Wyd. WSH-E, Włocławek 1998.
54
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
-
10
1
-
10
4
Przygotowanie prezentacji na podany temat
10
-
35
1
55
KARTA KURSU
Nazwa
Techniki graficzne w reklamie
Nazwa w j. ang.
graphic techniques in advertising
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
6
Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności sprawnej obsługi programów graficznych,
rastrowych i wektorowych do zastosowania w reklamie.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Student zna sposoby otrzymywania róŜnych rodzajów i typów obrazu.
Wykazuje się znajomością elementarnych zasad obowiązujących w tworzeniu
zdjęcia, obrazu artystycznego, ilustracji i rysunku w tym technicznego.
Potrafi sprawnie posługiwać się komputerem, ma podstawowe zdolności
rysunkowe i wyczucie graficzne
Kursy
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
56
K_W06, K_W16
W01, Absolwent dysponuje wiedzą na temat
podstaw w zakresie edycji i przetwarzania grafiki
rastrowej, wektorowej i grafiki DTP
W02, Posiada wiedzę z zakresu trendów w grafice K_W01, K_W06,
komputerowej.
K_W16
W03, Zna zasady tworzenia i róŜnice pomiędzy
róŜnymi rodzajami grafiki komputerowej i składu K_W01, K_W06,
komputerowego (w tym m.in. grafiki 3D i animacji), K_W16
W04, Zna sposoby definiowania i pracy z kolorem,
dostosowania kolorystyki zdjęć i grafik, retuszu i
tworzenia fotomontaŜy.
K_W06, K_W16
kierunkowych
Umiejętności
Kompetencje
społeczne
U01,Posiada
zdolność
do
samodzielnego
przygotowania grafiki na potrzeby stron WWW i do
druku poprzez zastosowanie m.in. InDesign,
CorelDraw, Adobe Photoshop, GIMP, Adobe Flash
oraz
bardziej
zaawansowanych
narzędzi
programów do grafiki rastrowej, wektorowej i
trójwymiarowej.
K_U05, K_U06
U02, Posiada umiejętność tworzenia własnych
ilustracji i grafik, dostosowanie powierzonych
materiałów graficznych do potrzeb składu i druku.
K_U06, K_U14
U03, Potrafi przygotować kampanię reklamową
produktu/firmy -logo, znaki, wykresy, tabele,
wizytówki i papiery firmowe, etykiety, dyplomy,
zaproszenia, ulotki, plakaty, bilboardy i bannery
reklamowe.
K_U20, K_U22
U04, Zna sposoby formatowania tekstów w
programach graficznych oraz zasady przygotowania
publikacji do druku.
U05, Zna podstawowe techniki i narzędzia animacji
komputerowej
K_U06, K_U14
kierunkowych
57
K_K03
K_K04, K_K05
K02, wykonuje swoje zadania w sposób
profesjonalny
K_K07
K03 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się
trendy
i rozwiązania w grafice
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
K
L
Liczba godzin
S
P
E
15
zadanie z zakresu projektowania graficznego i wykonują je podczas zajęć.
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Udział w
dyskusji
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Praca
laboratoryjna
W01
W02
W03
W04
U01
U02
U03
U04
U05
K01
K02
K03
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
58
Kryteria oceny
Ocena jest średnia z ocen z opracowanych projektów i zadań wykonywanych
na zajęciach
Uwagi
1. Tworzenie grafiki wektorowej w programach CorelDRAW, Adobe Ilustrator, Macromedia
Freehand, AutoCAD, Xara, Inkscape, 3Dstudio Max
2. Tworzenie grafiki rastrowej w programach Gimp.PhotoShop, Corel Photo Paint, Paint Shop
Pro, Photo Impact,
3. Podstawy budowy obrazu i modele barw
4. Skanowanie, dostosowanie kolorystyki zdjęć, retusz i modyfikacje, fotomontaŜe
5. Formaty zapisu, zapis i optymalizacja grafiki
6.Tworzenie ilustracji, logo, wykonanie i druk wizytówek, papieru firmowego
7. Przygotowanie kampanii reklamowej produktu/firmy m.in. profesjonalnej ulotki, plakatu,
bilbordu
8. Wykresy i tabele - atrakcyjna prezentacja danych
9. Grafika i animacje na stronach WWW
1. A. Tomaszewska-Adamarek, R. Zimek, ABC grafiki komputerowej i obróbki zdjęć
Wyd. Helion, 2007
2. R. Zimek, Ł. Oberlan, ABC grafiki komputerowej.Wydanie II, Wyd. Helion, 2005
3. P. Zakrzewski, Kompendium DTP. Adobe Photoshop, Illustrator, InDesign i Acrobat w
praktyce, Wyd. Helion, 2009
4. A. Benicewicz-Miazga, Grafika w biznesie. Projektowanie elementów toŜsamości wizualnej
- logotypy, wizytówki oraz papier firmowy, Wyd. Helion, 2004
5. P. Frankowski, Elementy graficzne na stronach WWW, Wyd. Helion, 2005
6. C. McCue, Profesjonalny druk. Przygotowanie materiałów, Wyd. Helion, 2007
1. R. Reinhardt, S. Dowd, Adobe Flash CS4/CS4 PL Professional. Biblia, Wyd. Helion, 2010
2. S. Powers, Grafika w Internecie, 2009
3. M. Fitzgerald, Photoshop CS4 PL. Retusz i restauracja fotografii. Biblia, 2009
4. Ł. Oberlan, GIMP. Domowe studio graficzne. Ćwiczenia, 2003
59
5. O. Martin Kvern, David Blatner, Real World Adobe InDesign CS3. Edycja polska, 2008
6. M. Kostera-Kosterzewski, InDesign 2.0 PL. Ćwiczenia, 2002
7. R. Zimek, CorelDRAW X4 PL. Ćwiczenia praktyczne, 2008
8. J. Pasek, 3D Studio Max 3. Ćwiczenia praktyczne, Wyd. Helion, 2001
9. Czasopisma: Komputer Świat, CHIP, grafika 3D i in.
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
15
6
4
60
65
150
6
60
KARTA KURSU
Nazwa
Technologie mobilne w sieciach komputerowych
Nazwa w j. ang.
Wireless Technologies In computer network
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr hab. inŜ Karol GrondŜak
5
Dr inŜ. Wiktor Hudy
Celem kursu jest zapoznanie studentów z najnowszymi technologiami mobilnymi oraz
zaprezentowanie im tendencji na rynku.
Warunki wstępne
- ogólne wiadomości o sieciach komputerowych
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
W01 – zna m.in. technologię WiFi, Wimax, Bluetooth,
ZegBee
K_W01, K_W06,
K_W17
W02– zna historię i nowe tendencje na rynku
technologii bezprzewodowej
K_W01
61
kierunkowych
Umiejętności
U01 – umie rozpoznać i skonfigurować urządzenia
pracujące w prostych sieciach bezprzewodowych
K_U01, K_U02, K_U14,
K_U16, K_U19
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K01 – pracuje w grupie
K_K03,
K02 – profesjonalnie podchodzi do stawianych przed
studentem problemów
K_K04, K_K05
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
Prowadzony jest wykład tematyczny
W01
W02
U01
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
62
x
x
K01
K02
Kryteria oceny
x
x
x
x
Wykład kończy się zaliczeniem, na które składa się ocena pracy końcowej.
Uwagi
- historia technologii mobilnych
- standardy technologii bezprzewodowej,
- WiFi,
- Wimax
- Bluetooth
- ZegBee
- Abramson N., Kuo F. F.; Sieci telekomunikacyjne komputerów, WNT, Warszawa 1978
- Bem D. J.; Anteny i rozchodzenie się fal, WKiŁ, Warszawa 1978
- Specyfikacja standardu 802.11 wydana przez IEEE
- Zieliński B.; bezprzewodowe sieci komputerowe, Helion, Gliwice 2000
- Nowicki K., Woźniak J.; Sieci LAN, MAN i WAN – protokoły komunikacyjne, FPT, Kraków
1998
Wykład
15
30
5
63
bez kontaktu z
prowadzącymi
30
30
20
130
5
64
KARTA KURSU
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Wizualizacje graficzne 2D i 3D
Visualization of 2D and 3D graphics
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr inŜ. Krzysztof Pytel
7
Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności projektowania i obsługi oprogramowania oferującego
wykonywanie efektownych wizualizacje 2D/ 3D. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Warunki wstępne
•
•
Wiedza
•
•
Umiejętności
zna podstawy informatyki i zasady programowania
zna zagadnienia z zakresu oprogramowanie do tworzenia prezentacji
multimedialnych i programów grafiki rastrowej i wektorowej.
zna zasady tworzenia pokazu multimedialnego.
zna zastosowanie prezentacji multimedialnej w edukacji zdalnej
potrafi obsługiwać komputer na poziomie zaawansowanym
Kursy
Efekty kształcenia
W01, zna rodzaje oprogramowania wspomagającego
projektowanie 2D /3D
Wiedza
W02, ma uporządkowaną wiedzę w zakresie
znajomości zagadnień związanych z tematyką
dotyczącą:
• Zasad projektowania pokazu multimedialnego
• Wykorzystanie elementów graficznych w
przekazie multimedialnym
• Projektowanie wirtualnego laboratorium
kierunkowych
K_W01, K_W06
K_W01, K_W06
65
kierunkowych
K_U01, K_U02, K_U05,
K_U10, K_U11, K_U14,
K_U15, K_U16, K_U19,
K_U20
K_U01, K_U02, K_U05,
K_U10, K_U11, K_U14,
K_U15, K_U16, K_U19,
K_U20
K_U01, K_U02, K_U05,
K_U10, K_U11, K_U14,
K_U15, K_U16, K_U19,
K_U20
K_U01, K_U02, K_U05,
K_U10, K_U11, K_U14,
K_U15, K_U16, K_U19,
K_U20
K_U01, K_U02, K_U05,
K_U10, K_U11, K_U14,
K_U15, K_U16, K_U19,
K_U20
U01, potrafi wykonać projekt prezentacji multimedialnej
U02, potrafi zidentyfikować oprogramowanie niezbędne
do wykonania projektu
Umiejętności
U03, potrafi wykonać wizualizację 2D / 3D
U04, zna zagadnienia dotyczące wykonywania
edukacyjnego przekazu multimedialnego
udostępnianego zdalnie
U05, zna zasady funkcjonowania współczesnych sieci
komputerowych
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
K_K03, K_K04, K_K07,
K_K08
K_K03, K_K04, K_K07,
K_K08
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
zadanie z zakresu projektowania wizualizacji 2D oraz 3D i wykonują je podczas zajęć.
66
W01
W02
U01
U02
U03
U04
U05
K01
K02
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Uwagi
1. -Animacje poklatkowe i auatyczne
2. -Animowane maski
3. -Rotoskopia
4. -Edycja kodu ActionScript w panelu Actions
5. -Tworzenie funkcji
6. -Obsługa zdarzeń w animacji
7. -Zarządzanie listwami czasowymi
8. -Tworzenie elementów nawigacyjnych
9. -Pobieranie plików multimedialnych z zewnętrznych źródeł
10. -Przetwarzanie elementów graficznych i dźwiękowych oraz danych tekstowych
11. --Optymalizacja filmów
67
1. Reinhardt R., Dowd S., Flash MX. Biblia, Wydawnictwo Helion
2. Bednarek J., Multimedia w kształceniu. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN
3. Clarke A., e-learning. Nauka na odległość. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności
4. Juszczyk S., Edukacja na odległość.
5. Kodyfikacja pojęć, reguł i procesów. Toruń: „Adam Marszałek”
1. Smagam S.W. „Office 2003 PL”, Wydawnictwo Helion, Gliwice
2. Power Point 2003 Krok po kroku”, Wydawnictwo RM, W-wa,
3. Edukacja polska w jednoczącej się Europie. Red. nauk. S. M. Kwiatkowski., Warszawa:Instytut
Technologii Eksploatacji, 2006.
4. Półturzycki J., Dydaktyka dorosłych. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,
5. Adobe Flash Cs3 Professional. Oficjalny Podręcznik, Praca Zbiorowa,: Helion
6. FLASH CS3 PL. Ćwiczenia Praktyczne, Pasek Joanna, Pasek Krzysztof,: Helion
7. Flash CS3 Professional PL. techniki zaawansowane. klatka po klatce, Russell Chun,:
Helion
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
0
15
1
1
90
90
80
287
7
68
KARTA KURSU
Nazwa
Zarządzanie produkcją, usługami i personelem
Nazwa w j. ang.
Kod
Punktacja ECTS*
Koordynator
Dr inŜ. Iwona Sulima
2
Cele nauczania w zakresie przedmiotu Zarządzanie produkcją, usługami i personelem obejmują
poznanie i zrozumie procesów inŜynierii produkcji. Celem kształcenia jest równieŜ poznanie zasad
zarządzania zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie. Kus prowadzony jest w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Student ma wiedzę z zakresu podstawowych pojęć z makroekonomii i mikroekonomii
oraz zarządzania małym przedsiębiorstwem. Zna podstawy statystyki.
Student potrafi zinterpretować i analizować podstawowe zjawiska ekonomiczne w
kontekście zachodzących zmian w gospodarce rynkowej. Potrafi powiązać
zagadnienia postaw zarządzania małym przedsiębiorstwem z sytuacją ekonomiczną
gospodarki.
Ekonomia, Organizacja pracy, zarządzanie i ergonomia, Matematyka
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
69
W01 – Zna podstawowe pojęcia z zakresu zarządzania K_W14
produkcja i usługami.
W02 - Zna zasady sporządzania biznesplanu.
K_W13, K_W14
W03 - Posiada ogólną wiedzę na temat procesu
produkcyjnego, planowania i sterowania produkcją
K_W14
W04 – Ma wiedzę dotyczącą róŜnic pomiędzy
produkcją potokową i niepotokową.
K_W14
W05 – Posiada wiedzę dotyczącą podstaw K_W14
informatycznych systemów zarządzania produkcją
W06 - Ma wiedzę dotyczącą zarządzania przez jakość, K_W14
jakości pracy i produktu
W07- Ma podstawową wiedzę w obszarze
strategicznego zarządzanie zasobami ludzkimi
K_W14
W08 - Zna zasady planowania i doboru zasobów
ludzkich w przedsiębiorstwie.
K_W14
W09 – Posada wiedzę dotyczącą motywowania oraz
oceniania pracowników w przedsiębiorstwie.
K_W14
Umiejętności
U01- Potrafi powiązać zagadnienia ekonomii oraz
podstaw zarządzania w kontekście nowoczesnego
zarządzania przedsiębiorstwem produkcyjnym lub
usługowym
kierunkowych
K_U01, K_U05, K_U22
U02- Student potrafi zaprojektować i wykonać biznesplan K_U01, K_U05, K_U20,
dla małego przedsiębiorstwa produkcyjnego lub
K_U22
usługowego.
Kompetencje
społeczne
kierunkowych
70
K01- Współpracuje w grupie z kolegami podczas
problemów poruszanych na wykładach.
K_K03
K02 - Wskazuje argumenty i kontrargumenty w
sporach i dyskusjach, wykazuje chęć brania
udziału w dyskusjach
K_K06
K03 – Wykonuje swoje zadania w sposób
profesjonalny
K_K01, K_K06
K_K01, K_K04, K_K07
K04 - Student rozumie znaczenie zarzadzania
produktem, produkcja, usługami oraz personelem
pracy inŜyniera.
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
30
Zajęcia prowadzone są w formie wykładu podczas, którego prezentowana jest treść wykładu
w formie prezentacji multimedialnej.
W01
W02
W03
W04
W05
W06
W07
W08
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
71
x
x
x
W09
U01
U02
K01
K02
K03
K04
x
x
x
x
x
x
Kryteria oceny
Zaliczenie wykładów jest na postawie przygotowania indywidualnej pracy
projektowej w postaci biznesplanu
Uwagi
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
Cel i przedmiot zarządzania produkcją – podstawowe pojęcia i zasady.
Biznes plan – istota i zasady sporządzania
Projektowania organizacji i jej struktur,
Zarządzanie produkcją w przemyśle
Organizacja procesu produkcyjnego – pojęcie i klasyfikacja,
Przygotowanie produktu- cykl Ŝycia produktu
Planowanie i sterowanie produkcją
Pojęcie cyklu technologicznego oraz produkcyjnego i zasady organizacji pracy
Produkcja potokowa.
Niepotokowe formy produkcji
Postęp techniczno-organizacyjny
Informatyczne systemy zarządzania produkcją
Zarządzanie przez jakość, jakością pracy i produktu
Planowanie, kształtowanie stanu i struktury zatrudnienia
Kierowanie ludźmi w organizacji
Kształtowanie wynagrodzeń i motywowanie pracowników
Doskonalenie oraz szkolenia personelu
Organizacja zespołów i pracy zespołowej
1.
2.
3.
4.
5.
6.
J.A.F. Stoner, R.E .Freeman, D.R. Gilbert jr.: Kierowanie, PWN, Warszawa, 2001
Borkowski S., Ulewicz R., Zarzadzanie produkcją. Systemy produkcyjne., Oficyna Wydawnicza
Humanitas, Sosnowiec, 2008
Burchat –Korol D., Furman J., Zarzadzanie produkcją i usługami, Wydawnictwo Politechniki
Śląskiej, Gliwice, 2008
Praca zbiorowa: Zarządzanie – teoria i praktyka (pod red. A.K. Koźmińskiego). Wyd. Nauk.
PWN, Warszawa, 1999
M. Flasiński, Zarządzanie projektami informatycznymi, PWN, Warszawa 2006.
Pająk E., Zarządzanie produkcją. Produkt, technologia, organizacja., Wyd. PWN , Warszawa
2007
72
7.
8.
9.
K. Pasternak „Zarys zarządzania produkcją”,, Polskie Wyd. Ekonomiczne, 2005
Griffin R., W., Podstawy zarządzania organizacjami. Wyd. PWN, Warszawa 1998.
A. Pocztowski „Zarządzanie zasobami ludzkimi. Strategie-Procesy-Metody”, Polskie Wyd.
Ekonomiczne, 2006
1. Dwiliński L., Zarzadzanie produkcją, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej,
Warszawa, 2002,
2. H.Bieniok z zesp.: Metody sprawnego zarządzania – jak zarządzać w praktyce. Agencja
Wyd.Placet , Warszawa 1997
3. R.A.Webber: Zasady zarządzania organizacjami. Wydawnictwo PWE, Warszawa 1984
4. Czasopisma naukowe z zakresu zarządzania dotyczące zarzadzania produkcją, usługami i
personelem
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
30
---
1
---
10
--
15
---
56
2
73
Przedmioty na specjalności: Informatyka
stosowana w technice (nienauczycielska)
74
KARTA KURSU (realizowanego w module specjalności)
INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE
(studia niestacjonarne 2 stopnia)
………………………….…………………………………….
(nazwa specjalności)
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Energooszczędne odbiorniki energii
Energy-saving energy receivers
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr hab. inŜ. Krystyna Kuźniar, prof. UP
4
Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień projektowania
przegród budowlanych pod względem cieplno-wilgotnościowym, wymiany ciepła przez przegrody,
technologii stosowanych w termomodernizacji obiektów. Zdobyta wiedza i umiejętności mają posłuŜyć
do krytycznej oceny nowych rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych w budownictwie.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
(określonych w karcie
programu studiów dla modułu
specjalnościowego)
75
W01 Zna podstawowe pojęcia, definicje, określenia
oraz
zasadnicze
cechy
energooszczędnych
odbiorników energii
W02 Rozumie cele ochrony cieplnej
W03 Zna potencjalne miejsca i przyczyny
występowania mostków termicznych
W04 Ma wiedzę dotyczącą wykorzystania termowizji
w diagnostyce cieplnej budynków
W05 Zna systemy zysków bezpośrednich oraz systemy
zysków pośrednich
W06 Ma podstawową wiedzę o izolacjach
transparentnych
W07 Ma wiedzę o świadectwach energetycznych
budynków
.
W02, W03
W02, W03
W02
W02
W02
W02, W03
W02
dla specjalności
Umiejętności
(określonych w karcie programu
studiów dla modułu
specjalność)
U01 Potrafi krytycznie oceniać nowe rozwiązania
konstrukcyjno - materiałowe w budownictwie
U02 Klasyfikuje budynki wg zuŜycia energii
U03 Potrafi obliczać projektowe obciąŜenie cieplne wg
norm
U04 Analizuje projekty obiektów z uwagi na ich
energooszczędność
U05 Oblicza opory ciepła przegród budowlanych
(przenikania, przejmowania)
U06 Oblicza straty ciepła przez przegrody budowlane
i przez mostki ciepła
U01
U01
U01
U01
U01
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U01
specjalnościowego)
K01, ma świadomość konieczności oszczędzania
K01
energii
K02, współdziała w zespole w ramach opracowywania K02, K03
projektu
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
10
K
L
S
P
E
10
76
Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których studenci wykonują własne
zadania obliczeniowo-projektowe z zakresu określenia strat ciepła przez przegrody budowlane.
Samodzielna praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją przykładu.
Kryteria oceny
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
x
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Projekt
grupowy
W01
W02
W03
W04
W05
W06
W07
U01
U02
U03
U04
U05
U06
K01
K02
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z oceny kolokwium i oceny samodzielnej pracy
projektowo-obliczeniowej.
Uwagi
77
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
Podstawowe pojęcia, definicje, określenia
Zasadnicze cechy budynków energooszczędnych
Przyczyny zainteresowania budownictwem energooszczędnym
Typ budownictwa określony jako energooszczędne
Energochłonność budynków – wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło
Klasyfikacja budynków wg zuŜycia energii
Budownictwo pasywne
Transport ciepła przez przegrody zewnętrzne budynku
Cele ochrony cieplnej
Szczelność budynku
Mostki ciepła. Przyczyny występowania mostków termicznych
Wykorzystanie termowizji w diagnostyce cieplnej budynków
Analiza wzorcowego projektu domu energooszczędnego
System zysków bezpośrednich
System zysków pośrednich
Izolacje transparentne
Świadectwa energetyczne budynków
Metoda obliczania projektowego obciąŜenia cieplnego wg PN-EN 12831:2006
Obliczanie projektowego obciąŜenia cieplnego pomieszczeń wg indywidualnych
projektowych
danych
1. Klemm P. (i in.): Budownictwo ogólne. tom 2: Fizyka budowli. Arkady, Warszawa 2009.
2. Piotrowski R., Dominiak P.: Budowa domu pasywnego krok po kroku. Wyd. Przewodnik
Budowlany 2008.
3. Wnuk R.: Instalacje w domu pasywnym i energooszczędnym. Wyd. Przewodnik Budowlany 2007.
4. Wnuk R.: Budowa domu pasywnego w praktyce. Wyd. Przewodnik Budowlany 2006.
5. Grabarczyk S.: Fizyka budowli. Komputerowe wspomaganie projektowania budownictwa
energooszczędnego. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2005.
6. Kisilewicz T., Królak E., PieniąŜek Z.: Fizyka cieplna budowli. Wyd. PK 1998.
7. Bogosławski W.N.: Procesy cieplne i wilgotnościowe w budynkach. Arkady, Warszawa, 1985.
1. W. Starosolski, Konstrukcje Ŝelbetowe, Wyd. Nauk. PWN, W-wa 1998
2. M. Łubiński, W. śółtowski, Konstrukcje metalowe, Arkady, W-wa 1992
3. Artykuły z czasopism specjalistycznych, w tym – w języku angielskim
Wykład
10
10
5
2
30
78
bez kontaktu z
prowadzącymi
-
30
20
107
4
79
(studia stacjonarne 2 stopnia)
………………………….…………………………………….
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Języki i techniki programowania 1
Programming languages and methods
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr hab. Karol GrondŜak
2
dr inŜ. Piotr Kulinowski
dr inŜ. Urszula D. Wdowik
Kurs jest prowadzony w języku polskim. Celem kursu jest rozszerzenie wiadomości o programowaniu
proceduralno-strukturalnyn i obiektowym. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
.
W01, Zna relacje między kodem napisanym w języku
W04, W06
wysokiego poziomu a kodem maszynowym
W02, Zna zaawansowane techniki programowania W04
obiektowego
80
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, Potrafi stosować w praktyce zaawansowane
techniki programowania obiektowego
U02, Potrafi napisać złoŜony program przetwarzający
dane (dane czytane i zapisane do pliku)
U03, Potrafi zaprojektować interface graficzny programu
U01, U02
U01, U02
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U01, U02
specjalnościowego)
K01, Potrafi wypracować w zespole rozwiązania
problemów stawianych przez prowadzącego
K02, Potrafi znaleźć i wykorzystać dodatkowe
materiały/ksiąŜki ułatwiające mu zrozumienie
zagadnień omawianych na zajęciach
K02
K02
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
K
Liczba godzin
L
S
P
E
15
Wykład - poszerza wiedzę z zakresu programowania proceduralno-strukturalnego i obiektowego,
Ćwiczenia laboratoryjne - etapowa realizacja złoŜonego projektu
Inne
Egzamin
pisemny
x
Egzamin ustny
x
Praca pisemna
(esej)
Udział w
dyskusji
x
Referat
Projekt
grupowy
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Projekt
indywidualny
W01
Gry
dydaktyczne
E – learning
81
x
x
x
x
W02
U01
U02
U03
K01
K02
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
Uwagi
Programowanie niskopoziomowe (w tym: operatory bitowe). Kod wysokiego poziomu a kod
maszynowy. Wyjątki (w tym przerwania sprzętowe i systemowe). Mechanizmy obsługi sytuacji
wyjątkowych na poziomie aplikacji w C++. Procesy i wątki. Zaawansowane programowanie obiektowe
(dziedziczenie wielobazowe, szablony funkcji i klas). Rekurencja. Projektowanie interface'u graficznego
programów.
Prata S.: Język C. Szkoła programowania, wydanie V, Helion 2006.
Prata S.: Język C++. Szkoła programowania, wydanie V, Helion 2006.
I. Horton Visual C++ 2005. Od podstaw, Helion, 2008
R. E. Bryant and D. R. O'Hallaron,Computer Systems: A Programmer's Perspective, Prentice Hall,
2011
I. Horton, Ivor Horton's Beginning Visual C++ 2010, Wiley, 2010
82
Wykład
15
5
bez kontaktu z
prowadzącymi
10
20
50
2
83
Informatyka Stosowana w Technice (nienauczycielskie)
nietacjonarne 2 stopnia
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Formation and study of material’s microstructures and properties 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Prof. dr hab. inŜ. Lucyna Jaworska
10
Dr inz. Paweł Kurtyka
Dr inz. Krzysztof Mroczka
Dr Natalia Rylko
Studenci poznają wpływ stanu struktury i mikrostruktury na wybrane właściwości
materiałów. Zaznajomią się z zasadami wyboru technik wytwarzania dla poszczególnych
grup materiałowych, Pozna zagadnienia wpływu procesu odlewania na mikrostrukturę i
właściwości odlewów (struktura wlewka, materiały odlewnicze, sposoby wyŜarzania).
Kształtowanie materiału poprzez obróbkę plastyczną (zgniot, zdrowienie, rekrystalizacja).
Przemiany fazowe w procesach obróbki cieplnej (hartowanie, odpuszczanie, wyŜarzanie,
przesycanie, starzenie). Obróbka powierzchniowa (hartowanie powierzchniowe,
nanoszenie powłok, umocnienie powierzchni). Spiekanie materiałów (proces, dyfuzja,
skurcz, porowatość). Korozja materiałów. Aplikacje technik komputerowych w procesach
kształtowania i badań materiałowych. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
84
Efekty kształcenia
dla specjalności
Wiedza
specjalnościowego)
W01 zna problemy współczesnej techniki w zakresie
powstawania wad materiałowych dla poszczególnych
technik wytwarzania i ich wpływu na właściwości
wyrobów
.
W03
dla specjalności
specjalność)
Umiejętności
U01 rozwiązuje problemy inŜynierskie w oparciu o
posiadaną wiedzę w zakresie wykonywania
półfabrykatów i pełnych wyrobów
U01
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K01 ma świadomość waŜności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki działalności
inŜynierskiej wynikającej z produkcji materiałów i
wyrobów
K02 potrafi współdziałać i pracować w grupie
K01
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
30
20
K
L
S
P
E
30
85
Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji multimedialnej
i omówienia tematu przez wykładowcę.
Ćwiczenia audytoryjne obejmują dyskusję, prezentację projektów grupowych.
problemy inŜynierskie związane z tematyką ćwiczeń.
Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
Praca pisemna
(esej)
Udział w
dyskusji
x
Referat
Projekt
grupowy
x
x
x
x
W01
U01
K01
K02
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
Ocena z ćwiczeń jest średnią ocen z kolokwium. Dopuszczenie do
egzaminu takŜe odbywa się na zasadzie kolokwium, ocena jest
wynikiem egzaminu pisemnego. Egzamin poprawkowy odbywa się w
formie ustnej.
Ocena z ćwiczeń laboratoryjnych jest średnią ocen z zaliczeń
cząstkowych z uwzględnieniem sprawozdań z poszczególnych ćwiczeń
laboratoryjnych.
Uwagi
1.
2.
3.
4.
Wpływ defektów na wytrzymałość materiałów
Mechanizmy odkształcenia materiałów
Projektowanie materiałów – modelowanie właściwości
Charakterystyki podstawowych grup materiałowych z uwzględnieniem właściwości
decydujących o wyborze techniki kształtowania
5. Charakterystyka podstawowych technik wytwarzania
86
6.
7.
8.
9.
Obróbka plastyczna, umocnienie odkształceniowe, wyŜarzanie rekrystalizujące
Wady wynikające z obróbki plastycznej
Odlewanie metali, krystalizacja
Wady odlewnicze struktura wlewka, dendryty, wyŜarzanie ujednorodniające inne
metody poprawy mikrostruktury
10. Modyfikacja właściwości stali metodami obróbki cieplnej
11. Spiekanie proszków wysokotopliwych
12. Wady procesu spiekania materiałów wysokotopliwych – skurcz, porowatość,
rozrost ziaren
13. Nowoczesne metody spiekania
14. Wytwarzanie i kształtowanie
15. Nanoszenie powłok – moŜliwości technologii
16. Konwencjonalna obróbka skrawaniem
17. NapręŜenia I, II i IIIgo rodzaju
18. Niekonwencjonalne metody obróbki skrawaniem
19. Korozja, metody zabezpieczeń
20. Kontrola i automatyzacja procesów
21. Recykling i metody badawcze specyficznych właściwości
1.M.Blicharski Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.
2.L. Dobrzanski. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002
3.K. Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT 2007
4. J.Lis Spiekanie, Wydawnictwa AGH
5. M.F. Ashby Jones, Materiały inŜynierskie 1 i 2, WNT Warszawa 1996
1. J. Sobczak, Kompozyty metalowe, Wyd Inst Odlewnictwa Kraków 2001
2. M. Blicharski. InŜynieria powierzchni. WNT 2009
3. Journal of Materials Science, Springer
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
30
50
8
8
80
25
87
25
50
246
10
88
………………………….…………………………………….
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Mechanika konstrukcji
Structural mechanics
Punktacja ECTS*
Kod
4
Koordynator
mgr inŜ. Maciej Zając
Celem kształcenia jest zapoznanie studenta z teorią z zakresu statyki wybranych
konstrukcji inŜynierskich oraz zasadami ich projektowania.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
W01, Zna równania równowagi oraz układy sił
działające na konstrukcję.
W01
W02, Posiada wiedzę z zakresu modelowania i
obliczania statycznie wyznaczalnych konstrukcji
kratowych.
W01
W03, Zna aktualne wytyczne do projektowania
konstrukcji prętowych.
W01, W03
W04, Posiada wiedzę odnośnie sposobu wyznaczania
sił przekrojowych w łukach.
W01
W05, Zna klasyfikację dźwigarów powierzchniowych
wraz z podstawowymi załoŜeniami i hipotezami.
W01
89
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, Potrafi wyznaczyć wielkości reakcji podporowych
korzystając z równań równowagi.
U01, U05
U02, Potrafi określić stopień statycznej
niewyznaczalności płaskich konstrukcji kratowych.
U01, U05
U03, Umie wyznaczyć wielkości sił przekrojowych w
elementach konstrukcyjnych, korzystając z podanych
zaleŜności.
U01, U05
U04, Analizuje wyniki obliczeń pod kątem zgodności
z normowymi wytycznymi projektowania.
U01, U05
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K01, Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania K02
zadań w ramach ćwiczeń
K02, Przestrzega zasad etyki w pracy projektowoinŜynierskiej
K01
K03 Ma świadomość wagi doświadczenia w pracy
projektanta
K01
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
15
K
L
S
P
E
15
90
Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których
rozwiązywane są zadania obliczeniowe. Po prezentacji rozwiązania przykładowego
zadania przez prowadzącego ćwiczenia, studenci otrzymują do realizacji projekt
indywidualny.
Kryteria oceny
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
x
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Projekt
grupowy
W01
W02
W03
W04
W05
U01
U02
U03
U04
K01
K02
K03
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
Ocena z zaliczenia będąca średnią ocen z kolokwium i projektu
indywidualnego.
Uwagi
1. Wyznaczanie reakcji podporowych w płaskich modelach konstrukcji statycznie
wyznaczalnych.
2. Wyznaczanie sił przekrojowych w modelu kratownicy płaskiej.
2a. Metoda równowaŜenia węzłów.
3b. Metoda Rittera.
3. Obliczanie sił przekrojowych w elementach łukowych.
4. Charakterystyka ustrojów powierzchniowych.
91
1. Pyrak S., Szulborski K., Mechanika konstrukcji, Arkady, Warszawa 2004.
2. Olszowski B., Radwańska M., Mechanika budowli, t.1, t.2, Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków
2003.
3. Cywiński Z., Mechanika budowli w zadaniach, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2006.
1. Dyląg Z., Krzemińska-Niemiec E., Filip F., Mechanika budowli, PWN, Warszawa 1977.
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
15
15
5
5
30
--
35
--
105
4
92
Nazwa
Metoda elementów skończonych w technice
Nazwa w j. ang.
Finite Element Method in technics
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
2
Celem kształcenia jest zdobycie umiejętności obsługi programu Abaqus wykorzystującego metodę
elementów skończonych. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
Umiejętności
W01, zna załoŜenia metody elementów skończonych i
moŜliwości jej zastosowania
W02, ma wiedzę na temat programów opartych na
metodzie elementów skończonych
dla specjalności
specjalnościowego)
.
W05
W05
dla specjalności
specjalność)
93
U01, potrafi wykonać model geometryczny 2D lub 3D w
programie Abaqus
U03
U02, potrafi przygotować symulację procesu fizycznego,
technologicznego lub problemu inŜynierskiego w
programie Abaqus
U01, U03
U03, potrafi analizować wyniki otrzymane przy pomocy
metody elementów skończonych i wyciągać praktyczne
wnioski
U01, U03
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K01, potrafi działać w zespole
K02
K02, wykazuje się kreatywnością i twórczym
myśleniem
K03
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
10
Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych – studenci po wstępnym
szkoleniu z zakresu obsługi programu, samodzielnie wykonują zadane ćwiczenia, a
następnie otrzymują konkretny problem do samodzielnego rozwiązania.
94
x
x
x
x
x
W01
W02
U01
U02
U03
K01
K02
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
Student otrzymuje zaliczenie na podstawie rozwiązanego problemu.
Kryteria oceny
Uwagi
1.
2.
3.
4.
5.
Podstawy teoretyczne metody elementów skończonych.
Wprowadzenie do modelowania w programie Abaqus.
Zasady przygotowania obliczeń: warunki brzegowe, rodzaje elementów skończonych.
Wizualizacja otrzymanych wyników.
Analiza otrzymanych wyników.
1. Metoda elementów skończonych, O.C. Zienkiewicz, PWN 1972
2. Wprowadzenie do metody elementów skończonych. Cichoń Cz. Skrypt dla studentów
wyŜszych szkół technicznych. Kraków, 1994
95
1. Abaqus User’s Guide – instrukcja do programu
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
10
1
2
15
25
53
2
96
INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska)
Nazwa
Nowoczesne metody wytwarzania i badań materiałów
Nazwa w j. ang.
Modern methods of manufacturing and materials testing
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr inŜ. Krzysztof Ziewiec
6
Celem kursu jest poszerzenie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień związanych z
procesami wytwarzania i przetwarzania stopów metali, badaniami i kontrolą jakości, metodami
wytwarzania warstw wierzchnich i powłok ochronnych, wytwarzaniem nowoczesnych materiałów takich
jak wyroby proszkowe, nanomateriały i szkła metaliczne. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
97
W01, zna podstawowe zagadnienia związane z
metodami wytwarzania, przetwarzania stopów metali
oraz metodami badań i kontroli jakości tych procesów
W02, zna podstawowe metody otrzymywania
wytwarzania kompozytów, proszków metali oraz
wyrobów proszkowych oraz metody badań i kontroli
jakości tych procesów
W03, zna takie pojęcia jak kompozyty włókniste,
krytyczna długość włókna, kompozyty agregatowe,
parametry wpływające na właściwości
mechaniczne kompozytu
W04, rozumie jaka jest zaleŜność napręŜeń
przenoszonych przez włókna od długości włókien i jaka
jest rola osnowy
W05, ma podstawową wiedzę na temat wytwarzania i
badań tworzyw ceramicznych, szkieł i nanomateriałów
W06, zna rodzaje tworzyw ceramicznych ze względu
na budowę wewnętrzną i zawartość poszczególnych
minerałów w typowych wyrobach ceramicznych
W07, ma podstawową wiedzę o metodach
wytwarzania, strukturze i badaniach szkieł
metalicznych i materiałów nanokrystalicznych
W08, zna podstawowe metody wytwarzania warstw
wierzchnich i powłok ochronnych, podstawowe rodzaje
obróbki cieplnej a takŜe potrafi je sklasyfikować
W09, posiada poszerzoną wiedzę o metodach
termicznego łączenia, cięcia oraz obróbki przyrostowej
wykorzystującej spawalnicze źródła ciepła
Umiejętności
W01, W02, W03
W01, W02, W03
W01, W03
W01, W03
W01, W02, W03
W01, W03
W01, W02, W03
W01, W02, W03
W01, W02, W03
dla specjalności
specjalność)
98
U01, potrafi dobierać do konkretnego zastosowania
metody wytwarzania i przetwarzania stopów metali takie
jak przetapianie, odlewanie, przeróbka plastyczna na
zimno i na gorąco
U02, potrafi określić zakres zastosowań podstawowych
metod wytwarzania kompozytów, proszków metali oraz
wyrobów proszkowych.
U03, potrafi rozwiązywać proste problemy dotyczące
konstrukcji wykonanych z kompozytów włóknistych
związane z krytyczna długością włókna oraz kompozytów
agregatowych,
U04, potrafi określić wpływ najistotniejszych parametrów
wpływających na właściwości mechaniczne kompozytu
U05, potrafi określić zaleŜności napręŜeń przenoszonych
przez włókna od długości włókien i zdefiniować rolę
osnowy kompozytu o znanych właściwościach
U06, potrafi zastosować wiedzę z zakresu wytwarzania i
badań tworzyw ceramicznych oraz szkieł i
nanometeriałów
U07, posługuje się w sposób praktyczny wiedzą o
tworzywach ceramicznych posiadających zróŜnicowaną
budowę wewnętrzną oraz zróŜnicowaną zawartość
minerałów
U08, potrafi zastosować róŜne metody wytwarzania
warstw wierzchnich oraz róŜne rodzaje obróbki cieplnej
U09, posługuje się poszerzoną wiedzą o metodach
U01, U02, U03, U05
U01, U02, U03, U05
U01, U02, U05
U01, U02, U03, U05
U01, U02, U03, U05
U01, U02, U03, U05
U01, U02, U05
U01, U02, U05
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U01, U03,U05
specjalnościowego)
K01, ma świadomość znaczenia poprawnie
K01, K03
zaprojektowanego wyrobu oraz rozumie rolę
technologii wytwarzania w rozwoju cywilizacyjnym i
ekonomicznym
K02, K03
K02, potrafi pracować w grupie w celu rozwiązania
problemów związanych z doborem właściwej
technologii oraz właściwych parametrów obróbki
K01, K03
K03, dostrzega znaczenie procesów technologicznych
dla rozwoju społecznego oraz potrafi dokonać twórczej
syntezy zdobytej wiedzy w celu realizacji projektów
przydatnych w swoim otoczeniu
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
20
K
L
S
P
E
25
99
Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których, prezentowane są metody
wytwarzania i badań materiałów a studenci biorą udział w wykonaniu eksperymentów. Samodzielna
praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją metodyki eksperymentu.
W01
W02
W03
W04
W05
W06
W07
W08
W09
U01
U02
U03
U04
U05
U06
U07
U08
U09
K01
K02
K03
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa z zajęć laboratoryjnych jest średnią z oceny sprawdzianów i oceny
sprawozdań. Ocena z egzaminu jest średnią z egzaminu pisemnego i ustnego.
Uwagi
100
1. Metody nagrzewania wsadu i metody przetapiania stopów metali. Czynniki
wpływające na wybór metody wytapiania stopu (pieca)
2. Metody formowania i odlewania. Rola układu wlewowego i konstrukcji form w
tworzeniu odlewu.
3. Przeróbka plastyczna i jej klasyfikacja. Narzędzia i urządzenia w przeróbce
plastycznej. Przeróbka plastyczna na zimno i na gorąco. Metody przeróbki plastycznej
oraz parametry procesów przeróbki plastycznej. Rola wyŜarzania rekrystalizującego w
przeróbce plastycznej
4. Pojęcie obróbki cieplnej, klasyfikacja obróbki cieplnej stali. Przemiany fazowe w
stalach podczas obróbki cieplnej, zmiana energii swobodnej austenitu, martenzytu i
perlitu w funkcji temperatury. Przemiana perlitu w austenit. Rozrost ziaren austenitu.
Dyfuzyjna przemiana austenitu. Przemiana perlityczna. Przemiana bainityczna.
Bezdyfuzyjna przemiana austenitu. Rozkład martenzytu.
5. Operacje wyŜarzania w stalach. Operacje hartowania. Operacje odpuszczania,
patentowania i wymraŜania.
6. Termiczne metody łączenia i spajania – charakterystyka i klasyfikacja. Klasyfikacja
metod spawania łukowego, krótka charakterystyka metod spawania łukowego.
Spawanie ręczne elektrodą otuloną. Spawanie elektrodą leŜącą. Spawanie łukiem
krytym. Spawanie łukowe w osłonie gazowej elektrodą topliwą. Spawanie łukiem
nieosłoniętym. Spawanie/zgrzewanie łukiem wirującym. Spawanie łukowe elektrodą
nietopliwą. Spawanie atomowe. Spawanie elektrolitowe. Charakterystyka
spawalniczego łuku elektrycznego jako źródła ciepła.
7. Wytwarzanie i przetwarzanie stopów Ŝelaza.
8. Wytwarzanie kompozytów i wyrobów proszkowych.
9. Tworzywa ceramiczne, szkła i nanomateriały.
10. Wytwarzanie warstw wierzchnich i powłok ochronnych.
1. Mieczysław Feld: Podstawy projektowania procesów technologicznych
typowych części maszyn. WNT, 2003, Warszawa.
2. Marek Blicharski: Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.
Wojciech Wojciechowski: Techniki Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze
spawalnictwa. Politechnika Krakowska 1999, Kraków. Karol Przybyłowicz,
Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2007
3. Donald R. Askeland, The Science and Engineering of Materials, PWS-KENT
Publishing Company, Boston 1984.
4. Karol Przybyłowicz, Metaloznawstwo, Warszawa 1999.
5. Robert W. Kelsall, Ian W. Hamley, Mark Goeghegan, Nanoscale Science and
Technology, John Wiley & Sons Ltd. The Adrium, Southern Gate, Chchester,
West Sussex PO19 8SQ 2005, England
6. Edward Fraś, Krystalizacja metali, WNT, 2003, Warszawa
7. Zenon Opiekun, Władysław Orłowicz, Feliks Stachowicz, Techniki
wytwarzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 1998, Rzeszów
8. Edmund Tasak, Obróbka ubytkowa i spajanie, Uczelniane Wydawnictwa
Naukowo- Dydaktyczne, 2001 Kraków.
9. Jan Sińczak, Procesy Przeróbki Plastycznej, Wydawnictwo Naukowe AKAPIT,
Kraków 2003.
101
1. Józef Zawora, Podstawy technologii maszyn, WSiP S.A., Warszawa 2001.
2. Marek Blicharski, InŜynieria Powierzchni, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,
Warszawa 2009.
3. Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, 2004, Warszawa.
Mechatronika, red. Dietmar Shmid. REA, Warszawa 2002.
4. Andrzej Kieras: Wiedza o technice, UŚ 1997, Katowice.
5. Anna Rutkowska: Techniki Wytwarzania; Wybrane zagadnienia z obróbki
cieplnej i cieplno-chemicznej. Politechnika Krakowska, 1998, Kraków.
6. Michael F. Ashby: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT,
1998, Warszawa.
7. Encyklopedia Techniki - Metalurgia", Wydawnictwo "Śląsk" Katowice 1985
8. T. Egami, A.L. Greer, A. Inoue, S. Ranganathan, Supercooled Liquids, Glass
Transition and Bulk Metallic Glasses, vol. 754, MRS, Warrendale, Pensylvania
2002.
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
20
25
-
5
50
(praca w grupie)
40
40
180
6
102
Nazwa
Oprogramowanie inŜynierskie 2
Nazwa w j. ang.
Engineering software 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
3
projektowe: Inventor lub SolidWorks oraz Abaqus. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
W03, ma poszerzoną wiedzę z zakresu wykorzystania
symulacji komputerowej w projektowaniu
dla specjalności
specjalnościowego)
.
W03
W03
W03, W05
103
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, potrafi wykonać symulacje przepływu płynów w
programie Solid Works
U01, U03
U02, potrafi wykonać symulacje przepływu ciepła w
programie SolidWorks
U01, U03
U03, potrafi wykonać symulacje wybranych procesów
fizycznych lub technologicznych w programie Abaqus
U01, U03
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K02
K03
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
K
L
Liczba godzin
S
P
E
20
Zajęcia prowadzone są w formie laboratoriów. Studenci wykonują wybrany projekt w
programie SolidWorks oraz w programie Abaqus.
W01
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
104
x
x
x
x
x
W02
W03
U01
U02
U03
K01
K02
x
x
Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanych projektów.
Kryteria oceny
Uwagi
1. Symulacje przepływu płynów.
2. Symulacje przepływu ciepła.
3. Symulacje procesów fizycznych i technologicznych przy pomocy metody
elementów skończonych.
4. Wprowadzenie do metody elementów skończonych. Cichoń Cz. Skrypt dla studentów wyŜszych
szkół technicznych. Kraków, 1994
1.Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów
technologicznych wpraktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005.
2. Materiały dydaktyczne firmy Dassault System
105
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
20
1
2
25
30
78
3
106
………………………….…………………………………….
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Engineering Software 3
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr inŜ. Małgorzata Piaskowska-Silarska
4
Celem kursu jest zdobycie umiejętności obsługi programów takich jak: Zakładowy Bank
Zanieczyszczeń Środowiska (ZBZŚ) i EK100W, obejmujących wszystkie komponenty ochrony
środowiska. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
W01, Zna podstawowe pojęcia, definicje, określenia
związane z emisją zanieczyszczeń do atmosfery
W02, Rozumie problemy związane z wytwarzaniem,
magazynowaniem i składowaniem odpadów
W03, Ma podstawową wiedzę na temat ujęcia wody i
jej uzdatniania
W04, Rozumie problemy związane z wytwarzaniem
i oczyszczaniem ścieków
dla specjalności
specjalnościowego)
.
W03
W03
W03
W03
107
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, Potrafi korzystać z systemu informatycznego
SOZAT
U02, Potrafi tworzyć Raporty z Zakładowego Banku
Zanieczyszczeń Środowiska
U03, Potrafi modelować rozprzestrzenianie się
zanieczyszczeń w programie EK100W
U01
U01
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U01
specjalnościowego)
K01, Rozumie problem wpływu działalności człowieka
na środowisko naturalne
K02, Potrafi pracować w zespole
K01
K02
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
20
Zajęcia prowadzone są w formie ćwiczeń laboratoryjnych – studenci po wstępnym szkoleniu z zakresu
obsługi programów, samodzielnie wykonują zadania w poszczególnych modułach programu ZBZŚ i
modelują rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń w programie EK100W.
108
Inne
Egzamin
pisemny
x
x
x
x
Egzamin ustny
x
x
x
x
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
Udział w
dyskusji
x
x
x
x
x
x
x
Referat
Projekt
grupowy
W01
W02
W03
W04
U01
U02
U03
K01
K02
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
Kryteria oceny
Uwagi
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Podstawowe pojęcia i definicje
Emisja zanieczyszczeń do powietrza
Gospodarka odpadowa
Gospodarka wodna
Gospodarka ściekowa
Modelowanie rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń
Przepisy prawne z zakresu ochrony środowiska
1. Gala A.: Technologia wody i ścieków: ćwiczenia laboratoryjne. Wydawnictwo AGH. Kraków 2011.
2. Gostomczyk M., A.: Gospodarka odpadami: ćwiczenia projektowe. Wydawnictwo Uczelni
Państwowej WyŜszej Szkoły Zawodowej w Kaliszu. Kalisz 2011.
3. Janka R., M.: Podstawy inŜynierii środowiska: obliczanie emisji zanieczyszczeń gazowych.
Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego. Opole 2007.
109
1. Współczesne problemy inŜynierii i ochrony środowiska. (Red. A. Kulig). Prace Naukowe –
Politechnika Warszawska. InŜynieria Środowiska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej.
Warszawa 2010.
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
-
20
5
2
40
-
40
107
4
110
INFORMATYKA STOSOWANA W TECHNICE (nienauczycielska)
Studia niestacjonarne II stopnia
Nazwa
Problemy współczesnej techniki 2
Nazwa w j. ang.
Problems of contemporary technology 2
Punktacja
ECTS*
Kod
Koordynator
Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska, prof.
UP
1
Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych
zagadnień nurtujących współczesna technikę takich jak: skaŜenie
środowiska naturalnego spalinami, emisja CO2 i jej skutki, energetyka
jądrowa, bezpieczne składowanie odpadów promieniotwórczych,
termiczna utylizacja odpadów, tworzywa sztuczne i ich recykling
materiałowy i Ŝywnościowy. Wykłady są prowadzone w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
111
.
W03
W03
W01, Zna źródła skaŜenia środowiska
W02, Ma podstawową wiedzę o zagroŜeniach
wywołanych emisją dwutlenku węgla
W03, Ma wiedzę na temat kosztów
W03
wytwarzania energii z konwencjonalnych i
alternatywnych źródeł energii
W03
W04, Rozumie potrzebę recyklinku
materiałowego, chemicznego i
energetycznego tworzyw sztucznych
W05, Ma wiedzę odnośnie bezpiecznego
W03
składowania odpadów radioaktywnych i ich
utylizacji
dla specjalności
Umiejętności
U01, Student potrafi obserwować i ocenić skalę
zagroŜeń i problemów związanych z rozwojem
cywilizacji i postępu technicznego
U02, Zna skalę zagroŜeń skaŜenia środowiska i
sposoby przeciwdziałania tym skaŜeniom.
U03, Poznaje źródło niebezpiecznych odpadów
radioaktywnych oraz sposoby ich
zagospodarowania i utylizacji.
K01, ZauwaŜa
Kompetencje
społeczne
specjalność)
niebezpieczeństwo skaŜenia
środowiska i poznaje techniki jego ochrony
KO2, Student ma świadomość waŜności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki
działania postępu technicznego
U01
U01
U01
dla specjalności
specjalnościowego)
K01
K01
112
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
20
Wykład obejmuje zagadnienia tematyczne prezentowane w formie prezentacji
multimedialnej
W01
W02
W03
W04
U01
U02
U03
K01
K02
Kryteria oceny
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z oceny kolokwium i obecności na
wykładach
113
Uwagi
1. Technika a ochrona środowiska
2. SkaŜenie środowiska naturalnego spalinami
3. Emisja dwutlenku węgla i jej skutki
4. Konwencjonalne i niekonwencjonalne źródła energii
5. Pozyskiwanie energii jądrowej w świecie i koszty jej wytwarzania
6. Bezpieczne składowanie odpadów promieniotwórczych
7. Termiczna utylizacja odpadów
8. Tworzywa sztuczne i ich recykling materiałowy i Ŝywnościowy
9. Problemy przeludnienia świata a gospodarka Ŝywnościowa
10. Biomasa jako niekonwencjonalne źródło energii
1. Witold Lewandowski, Proekologiczne odnawialne źródła energii, Warszawa, WNT
2007
2. Boć J. i inni, „Ochrona środowiska” Wrocław 2005, Wydawnictwo Kolonia
3. Górka K. i inni, „Ochrona środowiska” Warszawa 2001, Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne
4. Grochowicz E., Korytkowski J., Ochrona przed odpadami, Warszawa 1998, Wydawnictwo
Szkolne i Pedagogiczne
4. G. Jezierski. Energetyka jądrowa wczoraj i dziś. WNT, 2006, Warszawa
1. K. Stępczak. Ochrona i kształtowanie środowiska. Warszawa 1987, Wydawnictwo
2. A. Strupczewski. Nie bójmy się energetyki jądrowej. SEREN, Warszawa 2010
Wykład
20
2
3
114
bez kontaktu z
prowadzącymi
5
30
1
115
KARTA KURSU
Nazwa
Technika mikroprocesorowa 2
Nazwa w j. ang.
Microprocessor technology 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
mgr Tomasz Heilig
5
Zasadniczą ideą prowadzonego kursu jest zapoznanie studentów z programowaniem nowoczesnych
mikrokontrolerów AVR. W ramach kursu prezentowane są metody pozwalające na analizę problemu
programowania, zasad tworzenia kodów źródłowych, kompilacji i uruchamiania programów. Jako
niezbędny składnik przedstawione są techniki projektowania i konstruowania układów elektronicznych
z mikrokontrolerami AVR. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Warunki wstępne
Wiedza
Umiejętności
Kursy
Wiadomości z zakresu elektroniki analogowej i cyfrowej oraz architektury
mikrokontrolerów z rodziny 8051. Znajomość kompilatora BASCOM.
Pisanie, kompilowanie i testowanie programów pisanych do mikrokontrolera. Obsługa
i poprawne stosowanie kompilatora BASCOM oraz umiejętność programowania
mikrokontrolerów.
Podstawy programowania, Podstawy techniki mikroprocesorowej, Elektronika
Efekty kształcenia
Wiedza
kierunkowych
116
W01 Zna podstawy programowania mikrokontrolera.
W06
W02 Rozumie róŜnice między mikrokontrolerami
rodziny 8051 a mikrokontrolerami AVR.
W06
W03 Ma wiedzę na temat architektury
mikrokontrolerów AVR.
W06
W04 Zna składnię, zalety i wady kompilatora AVR.
W06
W05 Zna zasady transmisji danych i obsługi układów
wewnętrznych i zewnętrznych mikrokontrolera
AVR.
W06
W06
W06 Rozumie zasady projektowania układów
elektronicznych z mikrokontrolerami AVR.
kierunkowych
Umiejętności
U01 Potrafi projektować układy elektroniczne
z mikrokontrolerami AVR.
U02 Umie pisać program, kompilować i programować
nim mikrokontroler.
U03 Posiada umiejętność modyfikowania, testowania
i uruchamiania programu.
U04 Potrafi pisać program do projektu
z nowoczesnymi układami peryferyjnymi.
U02, U04
U04
U01, U04
kierunkowych
Kompetencje
społeczne
U01, U04
K01 Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania K02
problemów projektowych.
K02 ZauwaŜa dynamicznie zmieniające się trendy
K01
i rozwiązania w projektowaniu układów
mikroprocesorowych.
K03 Przestrzega zasad etyki w pracy projektowoK01
inŜynierskiej.
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
5
K
L
S
P
E
20
117
Na zajęcia składa się wykład z zakresu podstaw techniki mikroprocesorowej oraz ćwiczenia laboratoryjne.
W ramach ćwiczeń studenci przedstawiają referatu z zakresu techniki programowania mikrokontrolerów
AVR oraz pracując w grupie piszą program sterujący wybranym urządzeniem elektronicznym.
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Projekt
grupowy
W01
W02
W03
W04
W05
W06
U01
U02
U03
U04
K01
K02
K03
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z oceny otrzymanej z referatu oraz oceny za projekt
programu do mikrokontrolera AVR.
Uwagi
118
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Poznanie budowy i zasady działania mikrokontrolera AVR
Konstrukcje urządzeń elektronicznych sterowanych przy pomocy mikrokontrolerów AVR.
Mikrokontroler w układach automatycznego sterowania urządzeń elektronicznych.
Algorytmy i struktura programów pisanych do mikrokontrolerów AVR.
Język programowania Bascom AVR, rozkazy, funkcje, dyrektywy, zalety i ograniczenia
kompilatora.
Obsługa klawiatury numerycznej i wyświetlacza LCD.
Transmisja danych za pomocą szyny I2C.
Obsługa timera i licznika wewnętrznego.
Rodzaje pamięci wewnętrznych oraz zewnętrznych i ich zastosowania.
Zegar czasu rzeczywistego i jego sterowanie.
Pomiary napięcia i sterowanie napięciowe mikrokontrolerem AVR.
Mikrokontroler w układzie sterowania procesora dźwięku.
Realizacja własnych projektów.
1.
2.
3.
4.
5.
M.Wiązania: Programowanie mikrokontrolerów AVR w języku Bascom. BTC Warszawa 2004
P.Górecki: Mikrokontrolery dla początkujących. BTC Warszawa 2003
M.Wiązania: Bascom AVR w przykładach. BTC Legionowo 2008
R.Baranowski: Mikrokontrolery AVR ATmega w praktyce. BTC, Warszawa
Instrukcje obsługi modułów dydaktycznych AVR.
1. J.Doliński: Mikrokontrolery AVR - niezbędnik programisty. BTC, Legionowo 2009
2. A.Pawelczuk: Sztuka programowania mikrokontrolerów AVR – podstawy. BTC, Warszawa 2006
3. A.Pawelczuk: Sztuka programowania mikrokontrolerów AVR – przykłady. BTC, Warszawa 2006
Wykład
5
20
10
bez kontaktu z
prowadzącymi
-
25
20
60
140
5
119
Informatyka stosowana w technice (nienauczycielskie)
………………………….…………………………………….
Nazwa
Wykład monograficzny
Nazwa w j. ang.
Monographic Lecture
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
1
Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wpływu róŜnych
rozwiązań technicznych i materiałów na warunki Ŝycia i problemy współczesnego
świata. Generalnie celem jest pokazanie rozwoju świata poprzez pryzmat rozwoju
materiałów i nowych technologii. Zajęcia w języku polskim.
Efekty kształcenia
dla specjalności
specjalnościowego)
W01, Zna podstawy budowy atomu i ciała stałego, oraz W03
rozumie ich wpływ na róŜne właściwości materiałów.
W02, Zna wpływ źródeł pozyskiwania energii na W02, W03
warunki rozwoju człowieka i jednocześnie na problemy
ochrony środowiska.
Wiedza
W03 Zna warunki pozyskiwania energii jądrowej i W02
zagroŜenia z tego wynikające.
W04, Zna historię rozwoju materiałów i jej wpływ na W03
świadomość społeczną.
W03
W05 , Zna róŜne grupy materiałów inteligentnych i
potrafi wykorzystać ich właściwości w praktyce
inŜynierskiej.
W02, W03
W06 Ma wiedzę o przewidywanych kierunkach rozwoju
nowych tworzyw i materiałów.
120
dla specjalności
specjalność)
U01, Potrafi dobrać materiał do zaawansowanych potrzeb
Umiejętności
U02 Potrafi ocenić przedstawione rozwiązanie z punktu U01
widzenia optymalnego wyboru materiałów i technologii, w
tym ze względu na warunki ochrony środowiska i recyklingu.
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U01
specjalnościowego)
K01, Potrafi ocenić wpływ wybranej technologii i K01
materia-łów
na
środowisko
człowieka
z
uwzględnieniem wszel-kich aspektów od produkcji do
recyklingu.
K02, Potrafi optymalizować proponowane rozwiązania K01, K02
In-Ŝynierskie ze względu na całokształt ich kosztów
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
30
Wykład z pokazem prezentujący wiedzę z zakresu przedmiotu, samodzielne
wypowiedzi studentów z zakresu zagadnień ich interesujących, dyskusja
121
W01
W02
W03
W04
W05
W06
U01
U02
K01
K02
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z ocen za ewentualne referaty i dyskusję
oraz pracy pisemnej kończącej przedmiot. (prezentacje referatów nie są
obowią-zkowe)
Uwagi
1. Budowa atomu, ciała stałego – modele opisujące ich właściwości
2. Historia rozwoju społeczeństw widziana przez pryzmat rozwoju materiałów,
technologii i zapotrzebowania na energię.
3. Podstawy fizyki jądrowej, energetyka jądrowa, problemy bezpieczeństwa
energetyki jądrowej
4. Energetyka odnawialnych źródeł energii i uwarunkowania jej wykorzystania.
5. Materiały funkcjonalne zmieniające kolor, emitujące światło, zmieniające
kształt i wielkość, termoelektryczne, samo naprawiające się. Kierunki i
perspektywy rozwoju.
122
1. M. Ashby „InŜynieria materiałowa” wyd. Galaktyka ,2011
2. M. Grabski „InŜynieria materiałowa; geneza, istota, perspektywy” Wyd.
Politechniki Warszawskiej, 2003
3. B. Dobrzańska, G. Dobrzański, D. Kiełczewski „Ochrona środowiska
przyrodniczego”
1. D. Archer „Globalne ocieplenie” PWN
2. M. Graniczny, W. Mizerski „Katastrofy przyrodnicze”
Wykład
30
2
bez kontaktu z
prowadzącymi
32
1
123
Kursy na specjalności:
Technika z Informatyką (nauczycielska)
124
TECHNIKA Z INFORMATYKĄ (nauczycielska)
Nazwa
Dydaktyka techniki i informatyki 1
Nazwa w j. ang.
Didactics of technical education and information technology 1
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr Renata STAŚKO
6
Dr Renata STAŚKO
Celem kształcenia kursu jest przygotowanie metodyczne studentów do prowadzenia
lekcji w gimnazjum i liceum z przedmiotu informatyka. A w tym omówienie zmian w
podstawach programowych na III i IV etapie kształcenia, analiza wybranych
programów nauczania i podręczników wraz z załączonym oprogramowaniem,
charakterystyka programów edukacyjnych wspomagających przygotowanie i
prowadzenie lekcji oraz zapoznanie studentów ze środowiskiem programowania
dopuszczonym przez Ministerstwo Edukacji Narodowej do uŜytku szkolnego w
gimnazjum. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
125
W01
Ma wiedzę dotyczącą zmian w nowych podstawach
programowych dla III i IV etapu edukacyjnego, w
nowych programach i podręcznikach nauczania, wie
jak tworzy się arkusz obserwacji diagnozującej.
W02
Zna język programowania Logo Komieniusz
W03
W05
dla specjalności
Umiejętności
U01
Umie napisać programy komputerowe w środowisku
Logo Komeniusz.
U02
Posiada umiejętność zaplanowania pracy dydaktycznowychowawczej do przedmiotu informatyka
U03
Potrafi przygotować konspekt lekcji
U04
Potrafi przeprowadzić lekcję zgodnie z przygotowanym
konspektem
U04
Umie porównać dostępne podręczniki wraz z załączonym
oprogramowaniem.
Kompetencje
społeczne
specjalność)
K01
dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali
umiejętności w trakcie realizowania działań
pedagogicznych
K02
wykazuje aktywność i odznacza się wytrwałością w
realizacji indywidualnych zadań zawodowych
K03
ma świadomość znaczenia profesjonalizmu, refleksji
na tematy etyczne i przestrzegania zasad etyki
zawodowej
K04
potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
U05
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07, U08
U05, U06, U07,
dla specjalności
specjalnościowego)
K01
K02
K03
K06
126
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
15
S
P
25
E
20
Wykład prowadzony w formie wykładu informacyjnego w połączeniu z wykładem
konwersatoryjnym. Stosowany jest równieŜ pokaz z objaśnieniem w celu przybliŜenia
wybranych zagadnień tj. algorytmika i elementy programowania na III etapie
kształcenia, jak pracować z uczniem zdolnym, czy teŜ omówienie obserwacji
diagnozującej.
Na zajęciach laboratoryjnych stosowane są metody programowane, projektów i
przewodniego tekstu, gdzie studenci w oparciu o wiedzę z wykładów przygotowują
metodą przewodniego tekstu własne programy w środowisku Logo Komeniusz.
Zajęcia praktyczne odbywają się w gimnazjum organizowane są jako pedagogiczne
praktyki śródroczne. Studenci planują i opracowują konspekt lekcji z przedmiotu
informatyka na zadany przez nauczyciela szkolnego temat z zastosowaniem
aktywizujących, praktycznych i programowanych metod nauczania. Następnie
przeprowadzają przygotowaną lekcję, a bezpośrednio po niej lekcja jest omawiana na
podstawie arkuszy obserwacji diagnozującej.
Wybrane materiały dostępne są na stronie http://itmoodle.up.krakow.pl/ oraz
http://ultra.ap.krakow.pl/~rstasko/
W01
W02
U01
U02
U03
U04
K01
K02
K03
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
127
x
K04
Ocena końcowa z zajęć laboratoryjnych jest średnią ocen ze
sprawdzianów i projektu indywidualnego. Ocena końcowa z wykładu
wystawiana jest na podstawie zaliczonych lekcji e-learningowych oraz
oceny końcowej zajęć laboratoryjnych.
Kryteria oceny
Ocena z zajęć praktycznych w szkole jest wystawiana na podstawie
przygotowanego konspektu lekcji, przeprowadzenia lekcji i aktywności
w dyskusjach.
Uwagi
1. Edukacja informatyczna w nowej podstawie programowej:
a. Zmiany w podstawach programowych na III i IV etapie kształcenia.
b. WdraŜanie nowej podstawy programowej.
2. Programy nauczania- przegląd wybranych programów nauczania.
3. Analiza porównawcza podręczników wraz z załączonym oprogramowaniem.
4. Konspekt lekcji informatyki.
5. Obserwacja diagnozująca.
6. Algorytmika i elementy programowania w szkole.
7. Praca z uczniem zdolnym.
8. Ogólnopolskie olimpiady i konkursy techniczne i informatyczne.
128
1. pod red. Juszczyka S., Metodyka nauczania informatyki w szkole, Wyd.
Adam Marszałek, Toruń 2001.
2. Gurbiel E., Hardt-Olejniczak G., Kołczyk E., Krupicka H., Sysło M.,
Informatyka. Poradnik dla nauczycieli, WSiP, Warszawa, 2004.
3. Skarbińska A., Multimedia w Logo Komeniuszu, Wyd. Adam Marszałek,
Toruń 2001
4. Walat A., Wprowadzenie do Logomocji, Ośrodek Edukacji Informatycznej
i Zastosowań Komputerów, Warszawa 2003.
5. http://www.men.gov.pl/- zatwierdzone przez men programy nauczania do
szkoły podstawowej
6. http://itmoodle.up.krakow.pl/
1. Kruszewski K., Sztuka nauczania, Czynności nauczyciela, podręcznik
akademicki, PWN, Warszawa 2009.
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
15
45
3
3
15
50
131
4
129
TECHNIKA Z INFORMATYKĄ
Nazwa
Dydaktyka techniki i informatyki 2
Nazwa w j. ang.
Didactics of technical education and information technology 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr ElŜbieta Mastalerz
6
Celem kursu jest rozszerzenie wiedzy z zakresu dydaktycznego planowania pracy,
kreatywnej realizacji treści nauczania, kontroli i oceny uczniów, diagnozy rozwoju i
edukacji ucznia, przygotowania do samokształcenia oraz ewaluacji pracy
dydaktyczno-wychowawczej. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
W02, ma podstawową wiedzę z zakresu: psychologii,
pedagogiki, dydaktyki ogólnej oraz metodyki
nauczanych przedmiotów
WO3, ma wiedzę z zakresu dydaktyki techniki i
informatyki
WO5, ma wiedzę z zakresu profilaktyki, diagnozy i
terapii pedagogicznej
WO6, zna prawne i etyczne aspekty zawodu
nauczyciela
dla specjalności
specjalnościowego)
.
WO2, W03
130
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, potrafi komunikować się z otoczeniem.
UO3, rozwiązuje problemy pedagogiczne w oparciu o
posiadaną wiedzę.
U04, posługuje się komputerem w realizacji celów
dydaktycznych
UO5, posiada umiejętność zaplanowania pracy
dydaktyczno-wychowawczej.
U06, sporządza dokumentację, w tym plan dydaktycznowychowawczy, konspekty zajęć, wymagania edukacyjne i
oceny ucznia
U07, posiada umiejętność prowadzenia lekcji zgodnie z
przygotowanym konspektem
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U04, U05, U06, U07
specjalnościowego)
K01, dokonuje oceny własnych kompetencji i
doskonali umiejętności w trakcie realizowania działań
pedagogicznych.
KO3, ma świadomość znaczenia profesjonalizmu,
refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad
etyki zawodowej
K05, potrafi współdziałać i pracować w grupie
KO6, potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy
K01, KO3, K06
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
30
K
30
L
S
P
30
E
X
131
Wykład konwersatoryjny. Ćwiczenia w analizie, opisywaniu, sporządzaniu
dokumentacji procesu kształcenia. Projektowanie działań edukacyjnych dla
wybranych obszarów kształcenia. Prowadzenie lekcji w szkole
gimnazjalnej. Ewaluacja pracy nauczyciela i uczniów.
Kryteria oceny
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
X
X
X
X
X
Praca pisemna
(esej)
X
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Projekt
grupowy
W02
W03
W05
W06
U01
U03
U04
U05
U06
U07
K01
K03
K05
K06
Gry
dydaktyczne
E – learning
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Ocena opracowanego projektu dotyczącego wybranego zagadnienia
procesu dydaktycznego. Wiedza teoretyczna sprawdzona w
opracowywanym i prezentowanym projekcie edukacyjnym oraz w
przygotowywanych konspektach lekcji. Przygotowana i
przeprowadzona lekcja w gimnazjum. Egzamin ustny sprawdzający
wiedzę i umiejętności dydaktyczne.
Uwagi
132
1.Kształcenie jako podstawa rozwoju osobowości i przygotowania zawodowego.
2.Dokumenty szkolne (podstawy programowe, rozporządzenia MEN, itp.)
3.Cele edukacji przedmiotowej.
4.Programy nauczania zajęć technicznych i wybranych przedmiotów technicznych.
5.Planowanie pracy dydaktyczno-wychowawczej.
6.Kreatywne metody pracy nauczyciela.
7.Wymagania edukacyjne, testy wiadomości i umiejętności dla uczniów.
8.Konspekty wybranych lekcji z uwzględnieniem specjalnych potrzeb ucznia.
9.Ewaluacja dokumentacji pracy nauczyciela.
10.Kontrola i ocena w procesie dydaktycznym oraz samokształceniu.
11.Badania pedagogiczne.
1. Arends R., Uczymy się nauczać, Wyd. WSiP, Warszawa, 1994r.
2. Kruszewski K., Sztuka nauczania, Wyd. PWN, Warszawa, 1993r.
3. Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna,
Warszawa, 2005r.
4. Mastalerz E., Gałązka E., Inspiracje do aktywizującej uczniów edukacji ogólnotechnicznej,
Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków 2006r.
5. Niemierko B., Między oceną szkolną a dydaktyką, Wyd. WSiP, Warszawa 1993r.
6. Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka
Akcyjna, Warszawa 1999r.
7. Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna, WN PWN, Warszawa, 2009.
8. Niemierko B., Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki, Wydawnictwa
Akademickie i Profesjonalne, Warszawa, 2007
9. Plewka Cz., Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych, Wyd. Zakład
Poligrafii Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom,1999r.
10. Pochanke H., Dydaktyka techniki, Wyd. PWN, Warszawa, 1985r.
11. Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Wyd. Adam Marszałek, Toruń, 1998r.
12. Szlosek F., Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Wyd. Instytutu Technologii
Eksploatacji, Radom, 1995r.
13. Serdyński A., Podstawy dydaktyki techniki i informatyki, Wyd. Uniwersytetu Szczecińskiego,
Szczecin 2003r.
14. Zaczyński W., Praca badawcza nauczyciela, WSiP, Warszawa, 1995
1.Kuźma J, Optymalizacja systemu pedagogicznego kształcenia, dokształcania i doskonalenia
nauczycieli, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków, 1993r.
2.Ambroziewicz W., Władysław Przanowski i jego dzieło, PZWS, Warszawa, 1964
3.Spitzer M.: Jak uczy się mózg, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2007
Wykład
30
30
15
10
133
bez kontaktu z
prowadzącymi
30
20
35
10
180
6
134
………………………….…………………………………….
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Języki i techniki programowania 1
Programming languages and methods
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr hab. Karol GrondŜak
2
dr inŜ. Piotr Kulinowski
dr inŜ. Urszula D. Wdowik
Kurs jest prowadzony w języku polskim. Celem kursu jest rozszerzenie wiadomości o programowaniu
proceduralno-strukturalnyn i obiektowym. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
.
W01, Zna relacje między kodem napisanym w języku
W05
wysokiego poziomu a kodem maszynowym
W02, Zna zaawansowane techniki programowania W05
obiektowego
135
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, Potrafi stosować w praktyce zaawansowane
techniki programowania obiektowego
U02, Potrafi napisać złoŜony program przetwarzający
dane (dane czytane i zapisane do pliku)
U03, Potrafi zaprojektować interface graficzny programu
U05
U05
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U05
specjalnościowego)
K01, Potrafi wypracować w zespole rozwiązania
problemów stawianych przez prowadzącego
K02, Potrafi znaleźć i wykorzystać dodatkowe
materiały/ksiąŜki ułatwiające mu zrozumienie
zagadnień omawianych na zajęciach
K04, K05
K04, K05
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
Wykład - poszerza wiedzę z zakresu programowania proceduralno-strukturalnego i obiektowego,
Ćwiczenia laboratoryjne - etapowa realizacja złoŜonego projektu
136
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
x
Praca pisemna
(esej)
Udział w
dyskusji
x
Referat
Projekt
grupowy
x
x
x
x
x
W01
W02
U01
U02
U03
K01
K02
Kryteria oceny
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
Uwagi
Programowanie niskopoziomowe (w tym: operatory bitowe). Kod wysokiego poziomu a kod
maszynowy. Wyjątki (w tym przerwania sprzętowe i systemowe). Mechanizmy obsługi sytuacji
wyjątkowych na poziomie aplikacji w C++. Procesy i wątki. Zaawansowane programowanie obiektowe
(dziedziczenie wielobazowe, szablony funkcji i klas). Rekurencja. Projektowanie interface'u graficznego
programów.
Prata S.: Język C. Szkoła programowania, wydanie V, Helion 2006.
Prata S.: Język C++. Szkoła programowania, wydanie V, Helion 2006.
I. Horton Visual C++ 2005. Od podstaw, Helion, 2008
R. E. Bryant and D. R. O'Hallaron,Computer Systems: A Programmer's Perspective, Prentice Hall,
2011
I. Horton, Ivor Horton's Beginning Visual C++ 2010, Wiley, 2010
137
Wykład
15
5
bez kontaktu z
prowadzącymi
10
20
50
2
138
KARTA KURSU
Nazwa
Koncepcje i praktyki wychowania 3
Nazwa w j. ang.
Conceptions and practices of education 3
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr Stanisław Kowal
2
Dostarczenie w oparciu o efekty kształcenia wiedzy dotyczącej form aktywności dzieci w
wieku szkolnym, znaczenia grup rówieśniczych oraz roli osób znaczących
charakterystycznych dla wieku rozwoju. Dostarczenie wiedzy z zakresu adaptacji dzieci w
zmieniającej się rzeczywistości szkolnej, samorządności, praw i autonomii ucznia oraz
dysfunkcji i zaburzeń rozwojowych, a takŜe współczesnych zagroŜeń dzieci i młodzieŜy (w
tym bezpieczeństwo dzieci w szkole i poza nią) w kontekście projektowania działań
opiekuńczych, wychowawczych, profilaktycznych, edukacyjno - zawodowych indywidualnych i
realizowanych w grupie, klasie
i szkole. Zaprezentowanie najwaŜniejszych zasad
dotyczących projektowania i wdraŜania działań opiekuńczych, wychowawczych,
profilaktycznych oraz z zakresu poradnictwa edukacyjno - zawodowego w odniesieniu do
jednostki i grupy oraz przygotowanie studentów do samodzielnego ich projektowania i
wdraŜania. Dostarczenie wiedzy na temat form i metod współpracy z rodzicami ucznia i
środowiskiem społecznym oraz przygotowanie studentów do samodzielnego organizowania
skutecznej współpracy w kontekście potrzeb i moŜliwości podmiotów współpracy, a takŜe
prowadzenia poszczególnych metod i form współpracy. Wyrabianie postaw tolerancji i
akceptacji ucznia przejawiającego róŜnego rodzaju dysfunkcje zachowania oraz rodziców
ucznia.
139
Efekty kształcenia
dla specjalności
programu studiów dla
modułu
specjalnościowego)
W1 Student zna podstawowe formy aktywności N_W01
Wiedza
ucznia oraz moŜliwości adaptacji, aspiracje i
motywacje charakterystyczne dla wieku rozwoju.
W2 Wymienia i charakteryzuje naturalne
środowiska wychowawcze
W3 Rozpoznaje i charakteryzuje podstawowe
zagroŜenia dzieci i młodzieŜy
W4 Zna i wymienia podstawowe zadania
nauczyciela w zakresie opieki i wychowania w
odniesieniu do potrzeb i moŜliwości rozwojowych
ucznia, grupy i klasy szkolnej.
W5 Wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje
dysfunkcje i zaburzenia zachowania.
W6 Zna i wymienia działania wspierające,
terapeutyczne, wychowawcze, profilaktyczne w
odniesieniu do zagroŜeń oraz dysfunkcji i
zaburzeń zachowania.
W7 Zna i wymienia zasady bezpieczeństwa
uczniów w szkole i poza nią.
W8 Zna i wymienia zasady, formy i metody pracy i
współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów.
W9 Zna zasady współpracy szkoły ze
środowiskiem lokalnym
W10 Wymienia i określa charakter działania
instytucji wspierających działania opiekuńczo –
wychowawcze i profilaktyczne nauczyciela i
szkoły.
W11 Zna i wymienia metody i techniki określania
potencjału ucznia w kontekście projektowania jego
ścieŜki
edukacyjno
–
zawodowej
i
samokształcenia
w
całoŜyciowym
rozwoju
człowieka
N_W01
N_W01
N_W01
N_W01
N_W01
N_W01
N_W02
N_W01
N_W01
N_W02
140
Umiejętności
U1 Analizuje zjawiska wychowawcze, interpretuje je
i podejmuje w ich kontekście profesjonalne działania
pedagogiczne
U2 Samodzielnie diagnozuje oraz wykorzystuje
wiedzę teoretyczną do projektowania i wdraŜania
profesjonalnych działań w zakresie pracy z uczniem
zagroŜonym oraz uczniem dysfunkcyjnym i z
zaburzeniami rozwojowymi.
U3 Samodzielnie utworzy określony fragment
programu wychowawczego szkoły oraz plan pracy
wychowawczej dla klasy
U4 Zaprojektuje i przedstawi samodzielnie
utworzone (indywidualnie określone) działania
wspierające, wychowawcze, profilaktyczne w
odniesieniu do ucznia (dysfunkcje, zagroŜenia) i
klasy (konflikty).
U5 Samodzielnie diagnozuje oraz rozwiązuje
sytuacje problemowe wykorzystując róŜne zasady i
strategie prowadzenia rozmowy, mediacji i
negocjacji.
U6
Wykorzystuje
wiedzę
teoretyczną
do
projektowania współpracy nauczyciela z rodzicami
uczniów.
U7 Zaprojektuje i przedstawi zajęcia terenowe dla
uczniów z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa
U8 Zaprojektuje i przeprowadzi warsztaty i/lub
prelekcję dla rodziców uczniów.
U9 Samodzielnie diagnozuje oraz wykorzystuje
wiedzę teoretyczną do określania potencjału ucznia
oraz projektuje działania z zakresu jego
samorozwoju i aktywności edukacyjno – zawodowej
dla specjalności
programu studiów dla
modułu
specjalnościowego)
N_U01
N_U01, N_U02
N_U01
N_U01
N_U03
N_U01
N_U01
N_U03
N_U01
141
kierunkowych
K01 Komunikuje się w sposób profesjonalny z
podmiotami pracy i współpracy
K02 Przestrzega zasad etyki zawodowej
K03 Współtworzy i buduje pozytywny klimat oraz
atmosferę zaufania w czasie zajęć
K04 Inicjuje proces własnego rozwoju i
samorealizacji
Kompetencje
społeczne
N_K02
N_K01
N_K01
N_K01, N_K02
Organizacja
Wykład
(W)
Forma zajęć
A
Liczba godzin
K
15
L
S
P
E
30
Wykład, warsztaty, projekt, studium przypadku, wprawki i gry dramowe, inscenizacja,
dyskusja, informacja zwrotna, metody aktywizujące,
W01
W02
W03
W04
W05
W06
X
X
X
X
X
X
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
w
Udział
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
w
X
X
X
X
X
X
142
W07
W08
W09
W10
W11
U01
U02
U03
U04
U05
U06
U07
U08
U09
K01
K02
K03
K04
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
x
X
X
X
X
X
X
X
X
x
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Kryteria oceny
75% egzamin pisemny, 25% aktywna praca na ćwiczeniach (projektowanie i
prowadzenie zajęć opiekuńczo – wychowawczych i profilaktycznych),
obecność na wykładach i ćwiczeniach.
Uwagi
-
Wykłady:
- Adaptacja ucznia w zmieniającej się rzeczywistości szkolnej (2).
- Naturalne środowiska wychowawcze – formy aktywności, osoby znaczące, bunt okresu
dorastania, konflikty, zagroŜenia dzieci i młodzieŜy (3).
- Działania opiekuńczo – wychowawcze nauczyciela – wychowawcy w odniesieniu do potrzeb
i moŜliwości rozwojowych ucznia, grupy i klasy szkolnej (2).
- Dysfunkcje i zaburzenia zachowania. Diagnoza. Działania wspierające, terapeutyczne,
wychowawcze, profilaktyczne (3).
- Bezpieczeństwo uczniów w szkole i poza szkołą (2).
- Zasady, formy i metody pracy i współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów. Współpraca
szkoły ze środowiskiem lokalnym – instytucje wspierające działania opiekuńczo –
wychowawcze i profilaktyczne nauczyciela i szkoły (3).
Ćwiczenia:
- Diagnozowanie aspiracji
samodoskonalenia (3).
uczniów.
Sposoby
motywowania
ucznia
do
rozwoju
i
143
- Naturalne środowiska wychowawcze – formy aktywności (2),
- ZagroŜenia dzieci i młodzieŜy – diagnoza, profilaktyka, terapia (5).
- Projektowanie działań opiekuńczo – wychowawczych w odniesieniu do potrzeb i moŜliwości
rozwojowych ucznia, grupy i klasy szkolnej (program wychowawczy szkoły, klasy) (4).
- Konflikty rówieśnicze oraz konflikty z dorosłymi. Mediacje, negocjacje, strategie
rozwiązywania problemów (4).
- Dysfunkcje i zaburzenia zachowania. Diagnoza. Projektowanie działań wspierających,
wychowawcze, profilaktyczne. Terapia – rodzaje, instytucje prowadzące i wspierające (6).
- Bezpieczeństwo uczniów w czasie zajęć terenowych, wycieczek oraz poza szkołą (2)
- Formy i metody pracy i współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów – projektowanie.
Rozmowa z uczniem, rozmowa z rodzicem w szkole – płaszczyzna porozumienia.
Trójpodmiotowe partnerstwo. Współpraca szkoły ze środowiskiem lokalnym – instytucje
wspierające działania opiekuńczo – wychowawcze i profilaktyczne nauczyciela i szkoły (4).
M. Dudzikowa, Mit o szkole jako miejscu wszechstronnego rozwoju ucznia. Kraków 2001.
M. Dudzikowa, M. Czerepaniak – Walczak (red.), Wychowanie. Pojęcia – Procesy Konteksty, t. 1- 5, Gdańsk 2008 – 2011 (wybrane artykuły z poszczególnych tomów).
J. Elliot, M. Place, Dzieci i młodzieŜ w kłopocie, Warszawa 2000.
A. Janowski, Poznawanie uczniów, Warszawa 2003
JJ.McWrither, ZagroŜona młodzieŜ, Warszawa 2003
S. Rockwell, A co mi zrobisz? Od chaosu do współpracy w klasie, Warszawa 2008
M. Łobocki, W trosce o wychowanie w szkole. Kraków 2007
Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.), Pedagogika tom 2, Warszawa 2002.
M. Harmin, Duch klasy. Jak motywować uczniów do nauki, Warszawa 2004.
D. Krowatschek, Jak sobie poradzić z agresją u dzieci. Kraków 2006
A. Konieczna. Szkoła wobec rodziców dziecka źle funkcjonującego w roli ucznia, Warszawa
2010.
J. Łukasik, Spoko lekcja, czyli 65 sposobów na oryginalne zajęcia, Kielce: Wydawnictwo
Jedność 2009,
J. Łukasik, Spoko lekcja 2, czyli jeszcze więcej sposobów na oryginalne zajęcia. Kielce:
Wydawnictwo Jedność, 2011
J. Łukasik, O wartości konsekwencji w wychowaniu. [w:] „BliŜej Przedszkola” 2010, nr 11,
J. Łukasik, Udana rozmowa z uczniem jest moŜliwa [w:] „Psychologia w Szkole” 2010, nr 4,
s.60 – 66.
J. Łukasik, Rodzic w szkole - strategie rozmowy. [w:] „Psychologia w szkole” 2011, nr 1, s. 17
– 24
Ilość godzin w kontakcie z
prowadzącymi
Wykład
15
30
144
bez
kontaktu
z
prowadzącymi
Pozostałe godziny kontaktu studenta z prowadzącym
5
5
5
15
75
2
145
………………………….…………………………………….
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Formation and study of material’s microstructures and properties 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Prof. dr hab. inŜ. Lucyna Jaworska
5
Dr inz. Paweł Kurtyka
Dr inz. Krzysztof Mroczka
Dr Natalia Rylko
Studenci poznają wpływ stanu struktury i mikrostruktury na wybrane właściwości
materiałów. Zaznajomią się z zasadami wyboru technik wytwarzania dla poszczególnych
grup materiałowych, Pozna zagadnienia wpływu procesu odlewania na mikrostrukturę i
właściwości odlewów (struktura wlewka, materiały odlewnicze, sposoby wyŜarzania).
Kształtowanie materiału poprzez obróbkę plastyczną (zgniot, zdrowienie, rekrystalizacja).
Przemiany fazowe w procesach obróbki cieplnej (hartowanie, odpuszczanie, wyŜarzanie,
przesycanie, starzenie). Obróbka powierzchniowa (hartowanie powierzchniowe,
nanoszenie powłok, umocnienie powierzchni). Spiekanie materiałów (proces, dyfuzja,
skurcz, porowatość). Korozja materiałów. Aplikacje technik komputerowych w procesach
kształtowania i badań materiałowych. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
146
W01 zna problemy współczesnej techniki w zakresie
powstawania wad materiałowych dla poszczególnych
technik wytwarzania i ich wpływu na właściwości
wyrobów
.
W06, W07
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01 rozwiązuje problemy inŜynierskie w oparciu o
posiadaną wiedzę w zakresie wykonywania
półfabrykatów i pełnych wyrobów
U05
.
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K01 ma świadomość waŜności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki działalności
inŜynierskiej wynikającej z produkcji materiałów i
wyrobów
K02 potrafi współdziałać i pracować w grupie
K03, K04
K05
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
K
L
S
P
E
147
Liczba godzin
20
15
multimedialnej i omówienia tematu przez wykładowcę.
problemy inŜynierskie związane z tematyką ćwiczeń.
Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
Praca pisemna
(esej)
x
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
x
x
x
x
Projekt
grupowy
W01
U01
K01
K02
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
Ocena z ćwiczeń laboratoryjnych jest średnią ocen z zaliczeń
cząstkowych z uwzględnieniem sprawozdań z poszczególnych ćwiczeń
laboratoryjnych.
Dopuszczenie do egzaminu takŜe odbywa się na zasadzie kolokwium,
ocena jest wynikiem egzaminu pisemnego. Egzamin poprawkowy
odbywa się w formie ustnej.
Uwagi
148
1.
2.
3.
4.
Wpływ defektów na wytrzymałość materiałów
Mechanizmy odkształcenia materiałów
Projektowanie materiałów – modelowanie właściwości
Charakterystyki podstawowych grup materiałowych z uwzględnieniem właściwości
decydujących o wyborze techniki kształtowania
5. Charakterystyka podstawowych technik wytwarzania
6. Obróbka plastyczna, umocnienie odkształceniowe, wyŜarzanie rekrystalizujące
7. Wady wynikające z obróbki plastycznej
8. Odlewanie metali, krystalizacja
9. Wady odlewnicze struktura wlewka, dendryty, wyŜarzanie ujednorodniające inne
metody poprawy mikrostruktury
10. Modyfikacja właściwości stali metodami obróbki cieplnej
11. Spiekanie proszków wysokotopliwych
12. Wady procesu spiekania materiałów wysokotopliwych – skurcz, porowatość,
rozrost ziaren
13. Nowoczesne metody spiekania
14. Wytwarzanie i kształtowanie
15. Nanoszenie powłok – moŜliwości technologii
16. Konwencjonalna obróbka skrawaniem
17. NapręŜenia I, II i IIIgo rodzaju
18. Niekonwencjonalne metody obróbki skrawaniem
19. Korozja, metody zabezpieczeń
20. Kontrola i automatyzacja procesów
21. Recykling i metody badawcze specyficznych właściwości
1.M.Blicharski Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.
2.L. Dobrzanski. Podstawy nauki o materiałach. WNT 2002
3.K. Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT 2007
4. J.Lis Spiekanie, Wydawnictwa AGH
5. M.F. Ashby Jones, Materiały inŜynierskie 1 i 2, WNT Warszawa 1996
1. J. Sobczak, Kompozyty metalowe, Wyd Inst Odlewnictwa Kraków 2001
2. M. Blicharski. InŜynieria powierzchni. WNT 2009
3. Journal of Materials Science, Springer
Wykład
20
15
4
149
bez kontaktu z
prowadzącymi
6
25
20
15
40
145
5
150
………………………….…………………………………….
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Mechanika konstrukcji
Structural mechanics
Punktacja ECTS*
Kod
2
Koordynator
mgr inŜ. Maciej Zając
Celem kształcenia jest zapoznanie studenta z teorią z zakresu statyki wybranych
konstrukcji inŜynierskich oraz zasadami ich projektowania.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
W01, Zna równania równowagi oraz układy sił
działające na konstrukcję.
W04
W02, Posiada wiedzę z zakresu modelowania i
obliczania statycznie wyznaczalnych konstrukcji
kratowych.
W04
W04, W06
W03, Zna aktualne wytyczne do projektowania
konstrukcji prętowych.
W04
W04, Posiada wiedzę odnośnie sposobu wyznaczania
sił przekrojowych w łukach.
151
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, Potrafi wyznaczyć wielkości reakcji podporowych
korzystając z równań równowagi.
U05
U02, Potrafi określić stopień statycznej
niewyznaczalności płaskich konstrukcji kratowych.
U05
U03, Umie wyznaczyć wielkości sił przekrojowych w
elementach konstrukcyjnych, korzystając z podanych
zaleŜności.
U05
U04, Analizuje wyniki obliczeń pod kątem zgodności
z normowymi wytycznymi projektowania.
U05
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K01, Współpracuje z kolegami podczas rozwiązywania K05
zadań w ramach ćwiczeń
K02, Przestrzega zasad etyki w pracy projektowoinŜynierskiej
K03
K03 Ma świadomość wagi doświadczenia w pracy
projektanta
K03
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
10
K
L
S
P
E
10
152
Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia audytoryjne, w ramach których
rozwiązywane są zadania obliczeniowe. Po prezentacji rozwiązania przykładowego
zadania przez prowadzącego ćwiczenia, studenci otrzymują do realizacji projekt
indywidualny.
Kryteria oceny
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
x
x
x
x
x
x
x
x
Praca pisemna
(esej)
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
x
x
x
x
x
x
x
x
Projekt
grupowy
W01
W02
W03
W04
U01
U02
U03
U04
K01
K02
K03
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
Ocena z zaliczenia będąca średnią ocen z kolokwium i projektu
indywidualnego.
Uwagi
153
1. Wyznaczanie reakcji podporowych w płaskich modelach konstrukcji statycznie
wyznaczalnych.
2. Wyznaczanie sił przekrojowych w modelu kratownicy płaskiej.
2a. Metoda równowaŜenia węzłów.
2b. Metoda Rittera.
3. Obliczanie sił przekrojowych w elementach łukowych.
1. Pyrak S., Szulborski K., Mechanika konstrukcji, Arkady, Warszawa 2004.
2. Olszowski B., Radwańska M., Mechanika budowli, t.1, t.2, Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków
2003.
3. Cywiński Z., Mechanika budowli w zadaniach, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2006.
1. Dyląg Z., Krzemińska-Niemiec E., Filip F., Mechanika budowli, PWN, Warszawa 1977.
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
10
10
2
2
30
--
--
--
54
2
154
NOWOCZESNE METODY WYTWARZANIA I BADAŃ MATERIAŁÓW
Nazwa
Nowoczesne metody wytwarzania i badań materiałów
Nazwa w j. ang.
Modern methods of manufacturing and materials testing
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr inŜ. Krzysztof Ziewiec
4
Celem kursu jest poszerzenie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych zagadnień związanych z
procesami wytwarzania i przetwarzania stopów metali, badaniami i kontrolą jakości, metodami
wytwarzania warstw wierzchnich i powłok ochronnych, wytwarzaniem nowoczesnych materiałów takich
jak wyroby proszkowe, nanomateriały i szkła metaliczne. Kurs prowadzony jest w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
155
W01, zna podstawowe zagadnienia związane z
metodami wytwarzania, przetwarzania stopów metali
oraz metodami badań i kontroli jakości tych procesów
W02, zna podstawowe metody otrzymywania
wytwarzania kompozytów, proszków metali oraz
wyrobów proszkowych oraz metody badań i kontroli
jakości tych procesów
W03, zna takie pojęcia jak kompozyty włókniste,
krytyczna długość włókna, kompozyty agregatowe,
parametry wpływające na właściwości
mechaniczne kompozytu
W04, rozumie jaka jest zaleŜność napręŜeń
przenoszonych przez włókna od długości włókien i jaka
jest rola osnowy
W05, ma podstawową wiedzę na temat wytwarzania i
badań tworzyw ceramicznych, szkieł i nanomateriałów
W06, zna rodzaje tworzyw ceramicznych ze względu
na budowę wewnętrzną i zawartość poszczególnych
minerałów w typowych wyrobach ceramicznych
W07, ma podstawową wiedzę o metodach
wytwarzania, strukturze i badaniach szkieł
metalicznych i materiałów nanokrystalicznych
W08, zna podstawowe metody wytwarzania warstw
wierzchnich i powłok ochronnych, podstawowe rodzaje
obróbki cieplnej a takŜe potrafi je sklasyfikować
W09, posiada poszerzoną wiedzę o metodach
Umiejętności
.W06, W07, W08
W06, W07
W06, W07, W08
W06, W07, W08
W06, W07, W08
W06, W07
W06, W07
W06, W07, W08
W06, W07
dla specjalności
specjalność)
156
U01, potrafi dobierać do konkretnego zastosowania
metody wytwarzania i przetwarzania stopów metali takie
jak przetapianie, odlewanie, przeróbka plastyczna na
zimno i na gorąco
U02, potrafi określić zakres zastosowań podstawowych
metod wytwarzania kompozytów, proszków metali oraz
wyrobów proszkowych.
U03, potrafi rozwiązywać proste problemy dotyczące
konstrukcji wykonanych z kompozytów włóknistych
związane z krytyczna długością włókna oraz kompozytów
agregatowych,
U04, potrafi określić wpływ najistotniejszych parametrów
wpływających na właściwości mechaniczne kompozytu
U05, potrafi określić zaleŜności napręŜeń przenoszonych
przez włókna od długości włókien i zdefiniować rolę
osnowy kompozytu o znanych właściwościach
U06, potrafi zastosować wiedzę z zakresu wytwarzania i
badań tworzyw ceramicznych oraz szkieł i
nanometeriałów
U07, posługuje się w sposób praktyczny wiedzą o
tworzywach ceramicznych posiadających zróŜnicowaną
budowę wewnętrzną oraz zróŜnicowaną zawartość
minerałów
U08, potrafi zastosować róŜne metody wytwarzania
warstw wierzchnich oraz róŜne rodzaje obróbki cieplnej
U09, posługuje się poszerzoną wiedzą o metodach
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07
U05, U06, U07
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
U05, U06, U07
specjalnościowego)
K01, ma świadomość znaczenia poprawnie
K03, K04
zaprojektowanego wyrobu oraz rozumie rolę
technologii wytwarzania w rozwoju cywilizacyjnym i
ekonomicznym
K05
K02, potrafi pracować w grupie w celu rozwiązania
problemów związanych z doborem właściwej
technologii oraz właściwych parametrów obróbki
K04, K06
K03, dostrzega znaczenie procesów technologicznych
dla rozwoju społecznego oraz potrafi dokonać twórczej
syntezy zdobytej wiedzy w celu realizacji projektów
przydatnych w swoim otoczeniu
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
10
K
L
S
P
E
15
157
Na zajęcia składa się wykład i ćwiczenia laboratoryjne, w ramach których, prezentowane są metody
wytwarzania i badań materiałów a studenci biorą udział w wykonaniu eksperymentów. Samodzielna
praca studentów poprzedzona jest wprowadzeniem i prezentacją metodyki eksperymentu.
W01
W02
W03
W04
W05
W06
W07
W08
W09
U01
U02
U03
U04
U05
U06
U07
U08
U09
K01
K02
K03
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa z zajęć laboratoryjnych jest średnią z oceny sprawdzianów i oceny
sprawozdań. Ocena z egzaminu jest średnią z egzaminu pisemnego i ustnego.
Uwagi
158
1. Metody nagrzewania wsadu i metody przetapiania stopów metali. Czynniki
wpływające na wybór metody wytapiania stopu (pieca)
2. Metody formowania i odlewania. Rola układu wlewowego i konstrukcji form w
tworzeniu odlewu.
3. Przeróbka plastyczna i jej klasyfikacja. Narzędzia i urządzenia w przeróbce
plastycznej. Przeróbka plastyczna na zimno i na gorąco. Metody przeróbki plastycznej
oraz parametry procesów przeróbki plastycznej. Rola wyŜarzania rekrystalizującego w
przeróbce plastycznej
4. Pojęcie obróbki cieplnej, klasyfikacja obróbki cieplnej stali. Przemiany fazowe w
stalach podczas obróbki cieplnej, zmiana energii swobodnej austenitu, martenzytu i
perlitu w funkcji temperatury. Przemiana perlitu w austenit. Rozrost ziaren austenitu.
Dyfuzyjna przemiana austenitu. Przemiana perlityczna. Przemiana bainityczna.
Bezdyfuzyjna przemiana austenitu. Rozkład martenzytu.
5. Operacje wyŜarzania w stalach. Operacje hartowania. Operacje odpuszczania,
patentowania i wymraŜania.
6. Termiczne metody łączenia i spajania – charakterystyka i klasyfikacja. Klasyfikacja
metod spawania łukowego, krótka charakterystyka metod spawania łukowego.
Spawanie ręczne elektrodą otuloną. Spawanie elektrodą leŜącą. Spawanie łukiem
krytym. Spawanie łukowe w osłonie gazowej elektrodą topliwą. Spawanie łukiem
nieosłoniętym. Spawanie/zgrzewanie łukiem wirującym. Spawanie łukowe elektrodą
nietopliwą. Spawanie atomowe. Spawanie elektrolitowe. Charakterystyka
spawalniczego łuku elektrycznego jako źródła ciepła.
7. Wytwarzanie i przetwarzanie stopów Ŝelaza.
8. Wytwarzanie kompozytów i wyrobów proszkowych.
9. Tworzywa ceramiczne, szkła i nanomateriały.
10. Wytwarzanie warstw wierzchnich i powłok ochronnych.
1. Mieczysław Feld: Podstawy projektowania procesów technologicznych
typowych części maszyn. WNT, 2003, Warszawa.
2. Marek Blicharski: Wstęp do inŜynierii materiałowej. WNT, 2003, Warszawa.
Wojciech Wojciechowski: Techniki Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze
spawalnictwa. Politechnika Krakowska 1999, Kraków. Karol Przybyłowicz,
Metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2007
3. Donald R. Askeland, The Science and Engineering of Materials, PWS-KENT
Publishing Company, Boston 1984.
4. Karol Przybyłowicz, Metaloznawstwo, Warszawa 1999.
5. Robert W. Kelsall, Ian W. Hamley, Mark Goeghegan, Nanoscale Science and
Technology, John Wiley & Sons Ltd. The Adrium, Southern Gate, Chchester,
West Sussex PO19 8SQ 2005, England
6. Edward Fraś, Krystalizacja metali, WNT, 2003, Warszawa
7. Zenon Opiekun, Władysław Orłowicz, Feliks Stachowicz, Techniki
wytwarzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 1998, Rzeszów
8. Edmund Tasak, Obróbka ubytkowa i spajanie, Uczelniane Wydawnictwa
Naukowo- Dydaktyczne, 2001 Kraków.
9. Jan Sińczak, Procesy Przeróbki Plastycznej, Wydawnictwo Naukowe AKAPIT,
Kraków 2003.
159
1. Józef Zawora, Podstawy technologii maszyn, WSiP S.A., Warszawa 2001.
2. Marek Blicharski, InŜynieria Powierzchni, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,
Warszawa 2009.
3. Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, 2004, Warszawa.
Mechatronika, red. Dietmar Shmid. REA, Warszawa 2002.
4. Andrzej Kieras: Wiedza o technice, UŚ 1997, Katowice.
5. Anna Rutkowska: Techniki Wytwarzania; Wybrane zagadnienia z obróbki
cieplnej i cieplno-chemicznej. Politechnika Krakowska, 1998, Kraków.
6. Michael F. Ashby: Dobór materiałów w projektowaniu inŜynierskim, WNT,
1998, Warszawa.
7. Encyklopedia Techniki - Metalurgia", Wydawnictwo "Śląsk" Katowice 1985
8. T. Egami, A.L. Greer, A. Inoue, S. Ranganathan, Supercooled Liquids, Glass
Transition and Bulk Metallic Glasses, vol. 754, MRS, Warrendale, Pensylvania
2002.
bez kontaktu z
prowadzącymi
Wykład
10
15
-
5
30
(praca w grupie)
30
30
120
4
160
Nazwa
Nazwa w j. ang.
Engineering software 2
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
3
projektowe: Inventor lub SolidWorks oraz Abaqus. Zajęcia prowadzone są w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
W03, ma poszerzoną wiedzę z zakresu wykorzystania
symulacji komputerowej w projektowaniu
dla specjalności
specjalnościowego)
.
W08
W08
W08
161
dla specjalności
Umiejętności
specjalność)
U01, potrafi wykonać symulacje przepływu płynów w
programie Solid Works
U05
U02, potrafi wykonać symulacje przepływu ciepła w
programie SolidWorks
U05
U03, potrafi wykonać symulacje wybranych procesów
fizycznych lub technologicznych w programie Abaqus
U05
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K05
K03
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
30
Zajęcia prowadzone są w formie laboratoriów. Studenci wykonują wybrany projekt w
programie SolidWorks oraz w programie Abaqus.
162
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
W01
W02
W03
U01
U02
U03
K01
K02
x
x
Student otrzymuje zaliczenie na podstawie wykonanych projektów.
Kryteria oceny
Uwagi
1. Symulacje przepływu płynów.
2. Symulacje przepływu ciepła.
3. Symulacje procesów fizycznych i technologicznych przy pomocy metody
elementów skończonych.
4. Wprowadzenie do metody elementów skończonych. Cichoń Cz. Skrypt dla studentów wyŜszych
szkół technicznych. Kraków, 1994
163
1.Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów
technologicznych wpraktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005.
2. Materiały dydaktyczne firmy Dassault System
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
30
1
2
15
30
78
3
164
Nazwa
Praktyka zawodowa w gimnazjum i szkole ponadgimnazjalnej z zakresu przedmiotów
technicznych i informatycznych
Nazwa w j. ang.
Professional practice in secondary school and highschool within IT and
technical subjects.
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
Dr ElŜbieta Mastalerz
10
Dr Renata Stasko, mgr Agata
BoŜek, mgr Anna Wójcicka
Celem kursu jest poznanie praktycznych moŜliwości realizacji treści technicznych i
informatycznych w szkole gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
165
W02, ma podstawową wiedzę z zakresu: psychologii,
pedagogiki, dydaktyki ogólnej oraz metodyki
nauczanych przedmiotów
WO3, ma wiedzę z zakresu dydaktyki techniki i
informatyki
WO5, ma wiedzę z zakresu profilaktyki, diagnozy i
terapii pedagogicznej
WO6, zna prawne i etyczne aspekty zawodu
nauczyciela
.
WO2, W03, W06
dla specjalności
Umiejętności
U01, potrafi komunikować się z otoczeniem.
UO3, rozwiązuje problemy pedagogiczne w oparciu o
posiadaną wiedzę.
UO5, posiada umiejętność zaplanowania pracy
dydaktyczno-wychowawczej.
U06, prowadzi lekcje zgodnie z konspektem
Kompetencje
społeczne
specjalność)
K01, dokonuje oceny własnych kompetencji i
doskonali umiejętności w trakcie realizowania działań
pedagogicznych.
KO3, ma świadomość znaczenia profesjonalizmu,
refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad
etyki zawodowej
KO6, potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy
UO4,UO5, U06, U07
dla specjalności
specjalnościowego)
KO1, KO5, K06
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
166
A
K
L
S
P
Liczba godzin
E
180
Obserwacja lekcji nauczyciela i studentów w szkole, samodzielne prowadzenie
wyznaczonej instrukcją liczby godzin przedmiotu.
W02
W03
W05
W06
U01
U03
U05
U06
K01
K03
K06
Kryteria oceny
X
X
X
X
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
X
X
X
X
X
X
x
x
X
Spełnienie wymagań ujętych w instrukcji praktyk; przedstawienie
potwierdzenia ze szkoły odbycia praktyk w dzienniczku praktyk oraz
ocenionych konspektów lekcji prowadzonych.
Uwagi
167
Wykład
180
20
bez kontaktu z
prowadzącymi
100
300
10
168
Nazwa
Problemy współczesnej techniki 2
Nazwa w j. ang.
Problems of contemporary technology 2
Punktacja
ECTS*
Kod
Koordynator
Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska, prof.
UP
1
Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wybranych
zagadnień nurtujących współczesna technikę takich jak: skaŜenie
środowiska naturalnego spalinami, emisja CO2 i jej skutki, energetyka
jądrowa, bezpieczne składowanie odpadów promieniotwórczych,
termiczna utylizacja odpadów, tworzywa sztuczne i ich recykling
materiałowy i Ŝywnościowy. Wykłady są prowadzone w języku polskim.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
169
.
W06
W06
W01, Zna źródła skaŜenia środowiska
W02, Ma podstawową wiedzę o zagroŜeniach
wywołanych emisją dwutlenku węgla
W03, Ma wiedzę na temat kosztów
W06
wytwarzania energii z konwencjonalnych i
alternatywnych źródeł energii
W06
W04, Rozumie potrzebę recyklinku
materiałowego, chemicznego i
W06
energetycznego tworzyw sztucznych
W05, Ma wiedzę odnośnie bezpiecznego
składowania odpadów radioaktywnych i ich
utylizacji
dla specjalności
Umiejętności
U01, Student potrafi obserwować i ocenić skalę
zagroŜeń i problemów związanych z rozwojem
cywilizacji i postępu technicznego
U02, Zna skalę zagroŜeń skaŜenia środowiska i
sposoby przeciwdziałania tym skaŜeniom.
U03, Poznaje źródło niebezpiecznych odpadów
radioaktywnych oraz sposoby ich
zagospodarowania i utylizacji.
K01, ZauwaŜa
Kompetencje
społeczne
specjalność)
niebezpieczeństwo skaŜenia
środowiska i poznaje techniki jego ochrony
KO2, Student ma świadomość waŜności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki
działania postępu technicznego
U05
U05
U05
dla specjalności
specjalnościowego)
K03
K04
170
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
multimedialnej
W01
W02
W03
W04
U01
U02
U03
K01
K02
Kryteria oceny
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z oceny kolokwium i obecności na
wykładach
171
Uwagi
1. Technika a ochrona środowiska
2. SkaŜenie środowiska naturalnego spalinami
3. Emisja dwutlenku węgla i jej skutki
4. Konwencjonalne i niekonwencjonalne źródła energii
5. Pozyskiwanie energii jądrowej w świecie i koszty jej wytwarzania
6. Bezpieczne składowanie odpadów promieniotwórczych
7. Termiczna utylizacja odpadów
8. Tworzywa sztuczne i ich recykling materiałowy i Ŝywnościowy
9. Problemy przeludnienia świata a gospodarka Ŝywnościowa
10. Biomasa jako niekonwencjonalne źródło energii
1. Witold Lewandowski, Proekologiczne odnawialne źródła energii, Warszawa, WNT
2007
2. Boć J. i inni, „Ochrona środowiska” Wrocław 2005, Wydawnictwo Kolonia
3. Górka K. i inni, „Ochrona środowiska” Warszawa 2001, Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne
4. Grochowicz E., Korytkowski J., Ochrona przed odpadami, Warszawa 1998, Wydawnictwo
4. G. Jezierski. Energetyka jądrowa wczoraj i dziś. WNT, 2006, Warszawa
1. K. Stępczak. Ochrona i kształtowanie środowiska. Warszawa 1987, Wydawnictwo
2. A. Strupczewski. Nie bójmy się energetyki jądrowej. SEREN, Warszawa 2010
Wykład
15
3
5
172
bez kontaktu z
prowadzącymi
7
30
1
173
KARTA KURSU
Nazwa
Psychologiczne podstawy wychowania i nauczania 3
Nazwa w j. ang.
Psychological bases of education and teaching 3
Punktacja
ECTS*
Kod
Koordynator
Dr GraŜyna Rudkowska
1
Pracownicy Katedry Psychologii
Przygotowanie słuchaczy do wykonywania zawodu nauczyciela na III i IV etapie edukacyjnym (gimnazjum,
szkoła ponadgimnazjalna, kształcenie w zawodzie) – zapoznanie ich z pogłębioną wiedzą psychologiczną
dotyczącą zmian rozwojowych zachodzących u młodzieŜy w okresie wczesnej i późnej adolescencji (wieku
dorastania i wieku młodzieńczym ), specyficznych problemów tego okresu oraz objawów zaburzeń rozwoju i
zachowania. Wytworzenie u nich umiejętności stymulowania rozwoju uczniów oraz dostosowywania oddziaływań
pedagogicznych do indywidualnych właściwości uczniów o rozwoju prawidłowym i specjalnych potrzebach
edukacyjnych. Przygotowanie ich do postępowania profilaktycznego, diagnostycznego i terapeutycznego we
współpracy z rodziną i specjalistami. Wytworzenie u nich tendencji do samopoznania i refleksji nad własnym
funkcjonowaniem osobistym i zawodowym oraz stałego doskonalenia się.
Efekty kształcenia
Wiedza
Odniesienie do
efektów
kierunkowych
174
W01- posiada wiedzę na temat psychologicznych koncepcji
rozwoju, wychowania i kształcenia
N_W01
W02 – posiada wiedzę na temat komunikacji
interpersonalnej
N_W01
W03 – potrafi przedstawić rozwój fizyczny i psychiczny w
okresie adolescencji
N_W01
W04- zna zadania rozwojowe okresu adolescencji związane
z kształtowaniem się toŜsamości oraz dojrzałości
emocjonalnej i społecznej
N_W01
W05 – zna i rozumie specyfikę interakcji społecznych
uczniów gimnazjum, liceum i szkół zawodowych z
rodzicami, nauczycielami i rówieśnikami
N_W01
W06 – zna metody poznawania uczniów rozwoju
prawidłowym i specjalnych potrzebach edukacyjnych
W07 – zna i rozumie specyfikę funkcjonowania uczniów o
rozwoju typowym i wybitnie uzdolnionych
N_W02
W08 – zna i rozumie specyfikę funkcjonowania uczniów o
specjalnych potrzebach edukacyjnych
N_W01
N_W01
U01- potrafi interpretować i kształtować motywację oraz wzory
zachowania uczniów na III i IV etapie edukacyjnym
U02– potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii
rozwoju przy dobieraniu oddziaływań pedagogicznych
odpowiednich do III i IV etapu edukacyjnego
U03 –potrafi wstępnie rozpoznać zaburzenia rozwoju i
zachowania uczniów gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych
Odniesienie do
efektów
kierunkowych
N_U01
N_U01
N_U01
U04 – potrafi wykorzystywać wiedzę psychologiczną przy
kierowaniu procesami wychowania i kształcenia uczniów
Umiejętności
U05 – potrafi stymulować wszechstronny rozwój uczniów i
wspierać ich samodzielność w zdobywaniu wiedzy
N_U01
U06 – potrafi dostosowywać oddziaływania pedagogiczne do
właściwości indywidualnych uczniów na III i IV etapie
edukacyjnym o rozwoju typowym i o specjalnych potrzebach
edukacyjnych
N_U01
U07 – potrafi współpracować z innymi nauczycielami i
rodzicami uczniów
U08 – potrafi krytycznie analizować własne oddziaływania
pedagogiczne na III i IV etapie edukacyjnym
N_U01
N_U03
N_U02
175
K01 – ma świadomość swojej wiedzy i umiejętności,
rozumie potrzebę stałego dokształcania się zawodowego i
rozwoju osobistego
Kompetencje
społeczne
Odniesienie do
efektów
kierunkowych
N_K01, N_K02
K02 – jest przekonany o konieczności indywidualizacji
oddziaływań pedagogicznych w stosunku do uczniów o
rozwoju typowym i o specjalnych potrzebach edukacyjnych
N_K01
K03 – odpowiedzialnie przygotowuje się do pracy
pedagogicznej, wykorzystując wiedzę psychologiczną przy
projektowaniu i realizacji działań pedagogicznych
N_K01
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
5
10
K
L
S
P
E
tak
Wykład interaktywny połączony z prezentacją multimedialną
Ćwiczenia – prezentacje multimedialne przygotowane przez słuchaczy, referaty, dyskusja, omawianie projektów
grupowych i indywidualnych
176
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Referat
Praca
pisemna
(esej)
Egzamin
ustny
Egzamin
pisemny
Prezentacja
multimedialn
a
Projekt
grupowy
Udział w
dyskusji
Ćwiczenia w
szkole
Zajęcia
terenowe
Praca
laboratoryjna
Projekt
indywidualny
Gry
dydaktyczne
E – learning
W01
W02
W03
W04
W05
W06
W07
W08
U01
U02
U03
U04
U05
U06
U07
K01
K02
K03
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Zaliczenie – test zaliczeniowy, projekt indywidualny lub referat, projekt
grupowy lub grupowa prezentacja
Kryteria oceny
Uwagi
177
1.Osiągnięcia wieku szkolnego, adaptacja do III etapu edukacyjnego
2.Zmiany rozwojowe u uczniów gimnazjum (wczesna adolescencja - dorastanie). Rozwój biologiczny i róŜnice
związane z płcią oraz ich konsekwencje dla funkcjonowania uczniów. Problem ciągłości vs kryzysów rozwoju
3. Zmiany rozwojowe u uczniów szkół ponadgimnazjalnych (późna adolescencja – wiek młodzieńczy ). Rozwój
biologiczny i róŜnice związane z płcią, dojrzałość fizyczna a emocjonalna i społeczna
4.Rozwój emocjonalny: rozwój wiedzy i samokontroli emocjonalnej, znaczenie miłości i przyjaźni, problemy
emocjonalne adolescencji
5.Rozwój społeczny i moralny :relacje interpersonalne, wartości i poczucie sensu Ŝycia, zmiany postaw
społecznych, działalność społeczna
6. Kształtowanie się osobowości – zmiany obrazu własnej osoby, poczucie toŜsamości, plany Ŝyciowe i wybory
edukacyjne
7.Specyfika funkcjonowania uczniów o rozwoju typowym oraz specjalnych potrzebach edukacyjnych
8.Społeczno-kulturowe zagroŜenia okresu adolescencji : uzaleŜnienia, zaburzenia odŜywiania, agresja i przemoc
w mediach i realnym otoczeniu, subkultury młodzieŜowe
10.Osiągnięcia okresu adolescencji, przygotowanie do kolejnych etapów edukacyjnych i dorosłego Ŝycia
Bakiera L.: Czy dorastanie musi być trudne. Wyd. Scholar, Warszawa 2010
Harwas-Napierała B., Trempała J. (red.): Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2 (rozdz.5,6). PWN, Warszawa 2000
Leary M., Kowalski R.M.: Lęk społeczny (rozdz. 3,4,8). GWP, Gdańsk 2001
Schaffer R. Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Wyd. UJ, Kraków 2006
Brzezińska A., Hornowska E..: Dzieci i młodzieŜ wobec agresji i przemocy. Wyd. Scholar, Warszawa 2004
Frankl V.E.: Wola sensu. Wyd. Czarna Owca, Warszawa 2010
Kendall P.: Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. GWP, Gdańsk 2012
Moneta-Malewska M., Wrześniowska J. Narkotyki. Inni biorą, ty nie musisz. WSiP, Warszawa 2008
Morreale S.P., Spitzberg L.B., Barge J.K. Komunikacja między ludźmi. Warszawa, PWN, 2008
Namysłowska I. (red.): Psychiatria dzieci i młodzieŜy (rozdz.21,22,25,32). PZWL, Warszawa 2004
Oatley K., Jenkins J.M.: Zrozumieć emocje (rozd. 7,10). PWN, Warszawa 2003
Pervin L.A. : Psychologia osobowości. GWP, Gdańsk 2002
Sokołowska E. Jak postępować z agresywnym uczniem. Wyd. Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2009
Winter M. Zespół Aspergera. Co nauczyciel wiedzieć powinien. Wyd. Fraszka Edukacyjna,
Warszawa 2012
Liczba godzin w
kontakcie z
prowadzącymi
Liczba godzin pracy
studenta bez kontaktu
z prowadzącymi
Wykład
Pozostałe godziny kontaktu studenta z
prowadzącym
Przygotowanie krótkiej pracy pisemnej lub
referatu po zapoznaniu się z niezbędną
literaturą przedmiotu
5
10
1
4
5
Przygotowanie projektu lub prezentacji na
podany temat (praca w grupie)
10
10
45
Liczba punktów ECTS w zaleŜności od przyjętego przelicznika
1
178
………………………….…………………………………….
Nazwa
Wizualizacja procesów fizycznych w programach CAD/CAE
Nazwa w j. ang.
Visualization of physical processes using CAD/CAE software
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
dr inŜ. Krzysztof Bryła
3
Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wizualizacji wybranych procesów fizycznych
za pomocą oprogramowania CAD/CAE oraz umiejętności korzystania z oprogramowania inŜynierskiego
wspomagającego analizy inŜynierskie przy rozwiązywaniu problemów konstrukcyjnych, które obejmują
obliczenia inŜynierskie, wizualizację, interpretację wyników i optymalizację projektów.
Efekty kształcenia
Wiedza
dla specjalności
specjalnościowego)
179
W01, ma wiedzę dotyczącą komputerowego
wspomagania analiz inŜynierskich.
W08
W02, zna proces komputerowego wspomagania analiz
inŜynierskich CAE.
W08
W03, zna oprogramowanie słuŜące do komputerowego W08
wspomagania analiz inŜynierskich CAE.
dla specjalności
Umiejętności
U01, potrafi wykonać analizę inŜynierską i wizualizację
napręŜeń i odkształceń spręŜystych za pomocą modułu
CAE.
U05
napręŜeń termicznych za pomocą modułu CAE.
U05
przepływów zewnętrznych i wewnętrznych za pomocą
modułu CAE.
U05
wtrysku tworzyw sztucznych do form za pomocą modułu
CAE.
U05
U05, potrafi animować projekty CAD i przedstawiać je
w sposób fotorealistyczny za pomocą oprogramowania
CAD/CAE.
U05
U06, potrafi wykonać obliczenia inŜynierskie,
interpretować wyniki i optymalizować projekty.
U05
Kompetencje
społeczne
specjalność)
dla specjalności
specjalnościowego)
K01, współdziała w zespole w ramach opracowywania K05
projektów.
K02, potrafi myśleć i działać kreatywnie podczas
rozwiązywania projektów.
K06
180
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
K
L
Liczba godzin
S
P
E
15
Zajęcia prowadzone są formie ćwiczeń laboratoryjnych, w ramach których studenci wykonują projekty
na podstawie wiedzy przekazanej przez prowadzącego. Studenci wykonują zadania projektowe z
zakresu komputerowego wspomagania analiz inŜynierskich i wizualizacji wybranych procesów
fizycznych.
Zadania projektowe są wykonywane samodzielnie przez studentów podczas zajęć i nadzorowane
przez prowadzącego ćwiczenia.
W01
W02
W03
U01
U02
U03
U04
U05
U06
K01
K02
x
x
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
x
x
x
181
Kryteria oceny
Podstawą oceny końcowej z ćwiczeń laboratoryjnych jest wykonanie przez studenta
indywidualnych projektów.
Uwagi
1. Obsługa modułów CAE oprogramowania inŜynierskiego Autodesk Inventor i SolidWorks.
2. Statyczna analiza wytrzymałościowa pojedynczych części i zespołów z wykorzystaniem aplikacji
CAE
i analiza wyników.
3. Analiza termiczna z wykorzystaniem metod obliczeniowej mechaniki płynów z wykorzystaniem
aplikacji CAE i analiza wyników.
4. Analiza przepływów zewnętrznych i wewnętrznych z wykorzystaniem aplikacji CAE i analiza
wyników.
5. Analiza inŜynierska procesu wtrysku tworzyw sztucznych do form z wykorzystaniem aplikacji CAE.
6. Animacja i rendering zespołu mechanizmu z wykorzystaniem modułu oprogramowania CAD.
7. Przedstawianie projektów w sposób fotorealistyczny za pomocą modułu oprogramowania CAD.
1. Bryła K., Kowalski M., Komputerowe wspomaganie projektowania, Wydawnictwo Pracowni
Komputerowej Jacka Skalmierskiego, 2009
2. Babiuch M., SolidWorks 2009PL. Ćwiczenia., Wydawnictwo Helion, 2009.
3. Lombard M., SolidWorks 2009 Bible, Wydawnictwo John Willey and Sons Inc., 2009.
4. www.solidworks.com, pomoc SolidWorks – literature SolidWorks Simulation
3. Jaskulski A., Autodesk Inventor10PL/10+, metodyka projektowania, wyd. Mikom, Warszawa 2005.
4. www.solidworkstutorials.com
5. Lisowski E., CzyŜycki W., Modelowanie elementów maszyn i urządzeń w systemie CAD 3D
SolidWorks z aplikacjami COSMOSWorks i FloWorks, Wydawnictwo Politechniki Krakowsiej, 2008.
Wykład
Laboratorium
20
10
5
20
182
bez kontaktu z
prowadzącymi
20
75
3
183
Technika z informatyką (nauczycielskie)
………………………….…………………………………….
Nazwa
Wykład monograficzny
Nazwa w j. ang.
Monographic Lecture
Punktacja ECTS*
Kod
Koordynator
1
Celem kursu jest uzyskanie przez studenta wiedzy dotyczącej wpływu róŜnych
rozwiązań technicznych i materiałów na warunki Ŝycia i problemy współczesnego
świata. Generalnie celem jest pokazanie rozwoju świata poprzez pryzmat rozwoju
materiałów i nowych technologii. Zajęcia w języku polskim.
Efekty kształcenia
dla specjalności
specjalnościowego)
W01, Zna podstawy budowy atomu i ciała stałego, oraz W03
rozumie ich wpływ na róŜne właściwości materiałów.
Wiedza
W02, Zna wpływ źródeł pozyskiwania energii na W02, W03
warunki rozwoju człowieka i jednocześnie na problemy
ochrony środowiska.
W03 Zna warunki pozyskiwania energii jądrowej i W02
zagroŜenia z tego wynikające.
W04, Zna historię rozwoju materiałów i jej wpływ na W03
świadomość społeczną.
W05 Ma wiedzę o przewidywanych kierunkach rozwoju W03
nowych tworzyw i materiałów.
184
dla specjalności
specjalność)
U01, Potrafi dobrać materiał i technologie do zaawansowanych potrzeb inŜynierskich i pokazu dydaktycznego
U05
Umiejętności
U02 Potrafi ocenić przedstawione rozwiązanie z punktu U05
widzenia optymalnego wyboru materiałów i technologii, w
tym ze względu na warunki ochrony środowiska i recyklingu.
dla specjalności
Kompetencje
społeczne
specjalnościowego)
K01, Potrafi ocenić wpływ wybranej technologii i K01
materia-łów
na
środowisko
człowieka
z
uwzględnieniem wszel-kich aspektów od produkcji do
recyklingu.
K02, Potrafi optymalizować proponowane rozwiązania K01, K02
In-Ŝynierskie ze względu na całokształt ich kosztów
Organizacja
Forma zajęć
Wykład
(W)
A
Liczba godzin
K
L
S
P
E
15
Wykład z pokazem prezentujący wiedzę z zakresu przedmiotu, samodzielne
wypowiedzi studentów z zakresu zagadnień ich interesujących, dyskusja
185
W01
W02
W03
W04
W05
U01
U02
K01
K02
Kryteria oceny
x
x
x
x
x
x
x
x
Inne
Egzamin
pisemny
Egzamin ustny
Praca pisemna
(esej)
Referat
Udział w
dyskusji
Projekt
grupowy
Projekt
indywidualny
Praca
laboratoryjna
Zajęcia
terenowe
Ćwiczenia w
szkole
Gry
dydaktyczne
E – learning
x
x
x
x
x
Ocena końcowa jest średnią z ocen za ewentualne referaty i dyskusję
oraz pracy pisemnej kończącej przedmiot. (prezentacje referatów nie są
obowią-zkowe)
Uwagi
1. Budowa atomu, ciała stałego – modele opisujące ich właściwości
2. Historia rozwoju społeczeństw widziana przez pryzmat rozwoju materiałów,
technologii i zapotrzebowania na energię.
3. Podstawy fizyki jądrowej, energetyka jądrowa, problemy bezpieczeństwa
energetyki jądrowej
4. Energetyka odnawialnych źródeł energii i uwarunkowania jej wykorzystania.
1. M. Grabski „InŜynieria materiałowa; geneza, istota, perspektywy” Wyd.
Politechniki Warszawskiej, 2003
2. B. Dobrzańska, G. Dobrzański, D. Kiełczewski „Ochrona środowiska
przyrodniczego”
186
1. D. Archer „Globalne ocieplenie” PWN
2. M. Graniczny, W. Mizerski „Katastrofy przyrodnicze”
Wykład
bez kontaktu z
prowadzącymi
15
2
10
10
37
1
187

Karty kursów Studia prowadzone w Instytucie

Transkrypt

Podobne dokumenty