F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017

F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017

F2 – SOR – Seminarium Osobistego Rozeznawania 2017
M6. Jak rozpoznać przyczyny strapienia wewnętrznego
TYLKO Duch Święty otwiera serce na przyjęcie Bożego Słowa i uzdalnia do współdziałania z daną nam łaską.
PAMIETAJ, aby każde spotkanie z Bogiem w Jego Słowie poprzedzać modlitwą do Ducha Świętego. Proś Go, aby
pokazał Ci prawdę o Tobie w świetle Jego Miłości. Może to być spontaniczna prośba lub np.:
Przyjdź Duchu Święty, otwórz mnie na Boże Słowo
niech mnie przenika, oczyszcza i stwarza na nowo. Amen
Potem możesz uczynić swoją tą modlitwę (zalecaną do Ćwiczeń Duchowych)
Duszo Chrystusowa uświęć mnie,
Ciało Chrystusowe zbaw mnie, Krwi Chrystusowa napój mnie
Wodo z boku Chrystusowego obmyj mnie, Męko Chrystusowa umocnij mnie
O, dobry Jezu wysłuchaj mnie; w ranach swoich ukryj mnie
Nie dozwól mi odłączyć się od Ciebie – od wroga złośliwego broń mnie
W godzinę śmierci mojej wezwij mnie i każ mi przyjść do Siebie
Abym ze Świętymi Twymi chwalił Cię na wieki wieków. Amen
Wtorek 7 luty 2017 – Podróż duchowa
Poproś Ducha Świętego, aby towarzyszył ci podczas rozważania tego tekstu. Wspólnie z Nim spójrz na drogę,
którą masz za sobą, zobacz jak Pan cię prowadził, jakie przeszkody musiałaś/łeś pokonać, jak cię umacniał.
Popatrz na siebie z początku duchowej podróży i zobacz siebie dzisiaj, jak Pan cię kształtował i co w tobie
rozwijał? Kim byłeś wtedy a kim jesteś teraz? To nie koniec podróży. Proś Pana, aby odkrył przed tobą to, czego
potrzebujesz do dalszej drogi. Zapisz owoce tej medytacji.
Niech dzisiaj towarzyszy nam słowo z Księgi Wyjścia 33, 12-14; Mojżesz powiedział do Pana: „Jeśli więc
rzeczywiście znalazłem łaskę w Twoich oczach, objaw mi swoją drogę, bym poznał Cię i nadal znajdował łaskę.
Zważ ponadto, że ten naród jest Twoim ludem.” Bóg odrzekł: „Ja sam pójdę z wami, abyś czuł się bezpiecznie”
PODRÓŻ DUCHOWA – podstawowe zasady (za R. Martinem, Spełnienie wszystkich pragnień, str. 22-23).
Zasada pierwsza – Jedność z Bogiem – głębia tej jedności – jest całkowicie nieosiągalna za pomocą naszych
własnych wysiłków; jest ona darem, który może dać tylko Bóg; jesteśmy w zupełności zależni od Jego łaski, jeśli
chodzi o postęp w naszym życiu duchowym. Jednak wiemy także, że Bóg pragnie dać tę łaskę
i doprowadzić nas do głębokiej jedności z Nim. Bez Niego nie możemy nic uczynić, ale z Nim wszystko jest
możliwe. (por. J 14, 4-6; Łk 18, 27; Flp 4, 13). Bez Boga pomyślne ukończenie podróży jest niemożliwe, ale
z Nim – w pewnym sensie – już jesteśmy u jej kresu. Jest On naprawdę Drogą i celem podroży, a nasze życie już
teraz jest ukryte w Chrystusie, w Bogu. (Kol 3, 3).
Zasada druga – Jednocześnie niezbędny jest nasz wysiłek. Nasze starania same nie wystarczą, by doprowadzić
do takiej jedności, jednak są konieczne. Święci mówią o nakłonieniu siebie do zjednoczenia. Wysiłki, które
podejmujemy pomagają nakłonić nas samych do przyjmowania darów Boga. Jeśli faktycznie coś cenimy, to
musimy być gotowi skupić się na czynieniu tych rzeczy, które pomogą nam osiągnąć cel. A jednak bez Bożej
łaski nie możemy nawet wiedzieć, co jest dla nas możliwe, czy też pragnąć tego albo nabrać sił, by podjąć trud
dążenia we właściwym kierunku. To łaska Boża umożliwia nam podjęcie niezbędnego „zdecydowanego wysiłku
duchowego”. „Wtedy będziecie szukali Pana, Boga waszego, i znajdziecie Go, jeżeli będziecie do Niego dążyli
z całego serca i z całej duszy”. (Pwt 4, 29)
Zasada trzecia – Jak mówi nam Ewangelia, ważne jest, by ocenić, czego nam potrzeba nim podejmiemy się
jakiegoś zadania (nim zaczniemy budować wieżę albo przystąpimy do bitwy w czasie wojny), jeśli zależy nam na
doprowadzeniu tego do pomyślnego końca. Sporo musi się w nas zmienić, byśmy stali się zdolni do głębokiej
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
1
jedności z Bogiem. Rany, zarówno grzechu pierworodnego jaki i naszych osobistych grzechów, są głębokie
i musimy je wyleczyć i przemienić w procesie, który z konieczności zawiera bolesne chwile. Święty Jan od
Krzyża nazywa ten ból oczyszczenia „nocą ciemną”. Ważne jest, by nie być zaskoczonym bolesnymi momentami
naszej przemiany, ale by wiedzieć, że są one konieczną i błogosławioną częścią całego procesu. „Przez wiele
ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego” (Dz 14, 22)
Zasada czwarta – W końcu musimy wiedzieć, że cały ten wysiłek i ból są tego warte! Nieskończenie warte. Ból
podróży okaże się z perspektywy czasu lekki w porównaniu do bezmiaru chwały, do jakiej jesteśmy prowadzeni
(por. Kor 4, 16-18).
Jeśli to możliwe – owoce tej modlitwy zanieś na Eucharystię.
Środa 8 luty 2017 – Sumienie miejsce gdzie spotykam się z Bogiem
Dzisiaj poprowadzi nas Słowo 1 J 3, 18-20: Dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą.
Po tym rozpoznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serce. Bo gdyby nawet serce oskarżało
nas, to Bóg jest większy od naszego serca i wie wszystko.
Praca dla chętnych z KKK (Katechizm Kościoła Katolickiego) numery 1776 – 1802.
KKK 1795 Sumienie jest najtajniejszym ośrodkiem i sanktuarium człowieka, gdzie przebywa sam z Bogiem,
którego głos w jego wnętrzu rozbrzmiewa.
KKK 1798 Sumienie dobrze uformowane jest prawe i prawdziwe. Formułuje one swoje sądy, kierując się
rozumem zgodnie z prawdziwym dobrem chcianym przez mądrość Stwórcy. Każdy powinien wykorzystać środki
odpowiednie do formowania swojego sumienia.
KKK1802 Słowo Boże jest światłem na naszej drodze. Powinniśmy przyjmować je przez wiarę i modlitwę oraz
stosować w praktyce. W ten sposób formuje się sumienie.
Stań przed Panem Bogiem w prostocie serca. Zaproś Go do sanktuarium swojego sumienia i słuchaj, co On
dzisiaj chce ci powiedzieć o miejscu, w którym się spotykacie. Kim jest Ten, z którym się spotykasz i kim ty
jesteś, stając przed swoim Stwórcą?
Czwartek 9 luty 2017 – Strapienia czyli prawda o nas i o rzeczywistości, w której żyjemy
Dzisiaj poprowadzi nas Słowo: 1 Tes 5, 21-22: Wszystko badajcie! Trzymajcie się tego, co dobre, a unikajcie
wszystkiego, co złe.
Po modlitwie do Ducha Świętego przeczytaj rozdział 6 z książki o. J. Kozłowskiego pt. „Jak rozeznawać
w wierze”. Proś o światło i mądrość, aby Duch Święty dał ci łaskę rozpoznania czasu strapienia w swoim życiu.
Przyjrzyj się jak wtedy działał duch dobry a jak zły oraz w jaki sposób odpowiadałeś na te działania.
Święty Ignacy podaje 3 przyczyny, dla których możemy znaleźć się w strapieniach:
1. „Ponieważ jesteśmy opieszali, leniwi lub niedbali w odprawianiu ćwiczeń duchowych i tak z powodu naszych
błędów oddala się od nas pociecha duchowna”. (św. Ignacy Loyola, Ćwiczenia duchowne, nr 322).
„Są osoby, które zaniedbując rachunek sumienia nie odnajdują przyczyn swego stanu ducha, czego
konsekwencją jest z jednej strony przenoszenie strapień na innych, z drugiej natomiast, w nich samych
nie dokonuje się duchowy postęp. Duch zły stara się ukryć w nich przyczynę tego stanu. (…) Duch dobry,
działając poprzez wyrzuty sumienia przynagla do refleksji nad sobą i postawienia sobie pytania: gdzie zszedłem
z wcześniej obranej drogi, gdzie rozpoczęła się osobista niewierność i utrata pierwotnej gorliwości.”
(J. Kozłowski, s. 50-51).
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
2
2. „Druga (przyczyna) jest ta, że Pan chce nas wypróbować, na ile nas stać i w jakim stopniu postępować
będziemy w jego służbie i oddaniu Mu chwały bez tak wielkiego obdarowania pociechami i bez tak wielkich
łask.” (św. Ignacy Loyola, Ćwiczenia duchowne, nr 322).
W tej sytuacji taktyka działania duchów jest odwrotna. Zły duch, chcąc przeszkodzić w nawracaniu się do Boga,
będzie zasmucał człowieka, niepokoił fałszywymi racjami, gryzł sumienie, stawiał przeszkody, po to, by
człowieka zniechęcić na drodze postępu duchowego. Będzie prowadził do pychy, do pysznej świadomości
świętości lub doskonałości albo do fałszywej (garbatej) pokory. Fałszywa pokora wyraża się np. w zniechęceniu
z powodu najmniejszej słabości czy pomniejszaniu swoich dobrych czynów i pragnień.
Działanie ducha dobrego polega z kolei na podtrzymywaniu i umacnianiu człowieka na drodze nawrócenia.
Wyraża się to w dodawaniu odwagi, siły, pociechy, natchnienia, zmniejszaniu lub usuwaniu przeszkód, dawaniu
światła wewnętrznego, które sprawia, że to, co wydawało się trudne lub niemożliwe, staje w zasięgu naszych
możliwości. (P. Kowalski SJ, Strapienie duchowe – http://www.rozmawiamy.jezuici.pl/articles/52/n/52)
3. Trzecia (przyczyna) zaś, że Bóg daje nam poznanie i uświadomienie sobie, żebyśmy mogli wewnętrznie
odczuć, że sami ze siebie nie możemy ani uzyskać, ani zatrzymać wielkiej pobożności, mocnej miłości, łez ani
żadnej innej pociechy duchowej, ale że to wszystko jest darem i łaską Boga, naszego Pana. Chodzi o to, abyśmy
nie panoszyli się w cudzym gnieździe i nie doprowadzali naszego umysłu do stanu jakiejś pychy lub próżnej
sławy, przypisując sobie samym pobożność lub innego rodzaju pocieszenia duchowe (św. Ignacy Loyola,
Ćwiczenia duchowne, nr 322).
„Poprzez strapienie Bóg chce nam powiedzieć, że wszystko jest Jego absolutnym darem i łaską. Oczyszczamy
się wtedy z wszelkich roszczeń i pozostajemy w oczekiwaniu Bożych darów i Jego samego. Bóg chce nam dać
siebie, ale pragnie, byśmy oczekiwali Go cierpliwie, nie zadowalając się jedynie jakimiś namiastkami miłości.
W strapieniu uczymy się również wolności, relatywizmu wobec pocieszenia. Pocieszenie duchowe jest Bożym
darem, czystą łaską; może być, ale nie musi. Gdybyśmy nieustannie doświadczali pocieszenia, w łatwy sposób
moglibyśmy je sobie przywłaszczyć, uważać za naszą zasługę i wpaść w zarozumiałość, pychę. Brak pocieszenia,
strapienie prowadzi do prawdziwej pokory i ufności” (P. Kowalski SJ, Strapienie duchowe).
Piątek 10 luty 2017 – Boża pomoc czyli rachunek sumienia
Warto przeczytać: Codzienny rachunek sumienia, Georges A. Aschenbrenner SJ (https://czestochowajezuici.pl/2015/04/24/codzienny-rachunek-sumienia/)
Dzisiaj poprowadzi nas słowo: J 8, 31-32: Wtedy powiedział Jezus do Żydów, którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli
będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was
wyzwoli».
Jeśli codziennie odprawiasz rachunek sumienia według św. Ignacego Loyoli – to teraz jest czas, abyś
podziękował Panu za ten szczególny dar. Dzięki niemu stajesz się dzieckiem światłości i masz mocne oręże
w walce duchowej. Jeśli nie praktykujesz codziennego rachunku sumienia to poproś Ducha Świętego o łaskę
skuteczną, abyś zaczął i mógł się przekonać o jego potężnej mocy.
Wieczorem razem z Duchem Świętym spójrz na dzień, który minął:
1. Podziękuj za cały dzień. Dziękczynienie, którym rozpoczynamy rachunek sumienia otwiera nasze oczy i serce
na dary, które z woli Bożej stały się naszym udziałem.
2. Proś o światło, abyś jeszcze raz przeszedł cały dzień – rachunek sumienia nie jest psychologiczną retrospekcją
minionego dnia. Nie chodzi o analizę przebytej drogi, o ocenę moralną naszych czynów, o stwierdzenie, że
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
3
jesteśmy dobrzy albo źli. Chodzi raczej o to, by nasze spojrzenie na życie i postępowanie zanurzyć w Bogu
i przepoić je Duchem Jezusa, by dać prawdziwą odpowiedź na wezwanie Pana.
3. Konkretny przegląd naszych czynów. Godzina po godzinie poznawać kolejno swoje myśli, uczucia, słowa
i czyny. Spojrzeć w świetle wiary. Pytajmy, w jaki sposób Bóg przychodził do nas w dniu dzisiejszym, czego od
nas oczekiwał i jaka była nasza odpowiedź.
4. Skrucha i żal za grzechy. Jest oparta o doświadczenie płynące z wiary w miarę jak odkrywamy ogromne
pragnienie Boga, byśmy Go kochali z całego serca ze wszystkich sił, każdą cząstką naszego bytu i w każdej chwili
naszego życia.
5. Postanowienie pełne nadziei – patrząc ze skruchą na wydarzenia dnia dzisiejszego, pragniemy poznać, ku
czemu mamy zwrócić swoje serce w dniu następnym. Źródłem tej nadziei jest ufność w moc Chrystusa, w to, że
mamy udział w zwycięstwie Jezusa Chrystusa.
Święty Ignacy dopuszcza czasem możliwość skrócenia codziennej medytacji, ale nigdy nie pozwala na
opuszczenie rachunku sumienia.
Sobota 11 luty 2017 – Dar kierownictwa duchowego
Dzisiaj poprowadzi nas słowo: Hbr 13, 17: Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli,
ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze
smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
„O gdybym miała od początku kierownika duszy, to nie zmarnowałabym tyle łask Bożych” (s. Faustyna
Kowalska, Dzienniczek, nr 35). „Dusza powinna gorąco się modlić o kierownika przez dłuższy czas i prosić Boga,
aby sam raczył wybrać jej kierownika duszy” (s. Faustyna Kowalska, Dzienniczek, nr 938).
Rozważ słowa św. s. Faustyny. Czy masz już stałego spowiednika (kierownika duchowego)? Czy jesteś
posłuszny(a) jego radom? A jeśli jeszcze nie masz, to czy modlisz się o niego i poszukujesz go? Zapytaj Pana
w jaki sposób chce cię prowadzić, aby twoja duchowa podróż była bezpieczna dla twojej duszy i miała
pomyślne zakończenie w Panu.
Niedziela 12 luty 2017 – Rozgość się w Domu Pana
Napracowałeś się. Raduj się w Panu i z Panem.
Całym sercem przyjmij Jezusa – Jego Słowo i Ciało – świadomie uczestnicząc w Eucharystii.
Poniedziałek 13 luty 2017
Czas podsumować cały tydzień – zrób to, aby wiedzieć czego potrzebujesz do dalszej Duchowej Podróży.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Przygotuj się do dzielenia w małej grupie na temat:
Jakich pokus najczęściej doświadczasz w okresie strapienia i jak z nimi walczysz?
Kto lub co w tym Ci pomaga? (spowiedź, kierownik duchowy, adoracja, rozważanie Słowa, rozmowy, lektura)
Materiały formacyjne Wspólnoty Effatha przy parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie; www.effatha-lublin.pl
4