dr hab. Mieczysław Rokosz, prof. Ign. - opis
Transkrypt
dr hab. Mieczysław Rokosz, prof. Ign. - opis
Dr hab. Mieczysław Rokosz, profesor ,,Ignatianum” Specjalność: nauki pomocnicze historii, średniowiecze, historia kultury i kulturowe dziedzictwo Seminarium magisterskie Semestr letni 2016/2017 R.A. Uważam za celowe aby kilka pierwszych zajęć seminaryjnych poświecić metodzie przygotowywania pracy magisterskiej z dziedziny kulturoznawstwa, a ściślej z zakresu problematyki dziedzictwa kulturowego Polski. Omówimy więc działania w zakresie heurystyki czyli umiejętności wyszukiwania i gromadzenia źródeł do tematu pracy oraz literatury, następnie analizę krytyczną nagromadzonego materiału źródłowego i literatury a wreszcie - opracowanie czyli konstrukcję albo syntezę. W zakresie heurystyki zwrócimy uwagę na literaturę naukową, typy opracowań naukowych (syntezy, monografie, artykuły naukowe - rodzaje artykułów (monograficzny, syntetycznypodsumowujący, programowo-postulatywny, polemiczny, przyczynkarski, popularno-naukowy, recenzyjny – rodzaje recenzji,).W zakresie heurystyki nie wyklucza się gromadzenia materiałów poprzez wywiad, czy in situ – w terenie, czy w muzeum. Zwrócimy uwagę na czasopiśmiennictwo specjalistyczne oraz bibliografie i typy bibliografii, na sposób korzystania z dużej naukowej biblioteki czy archiwum. Zastanowimy się nad techniką – możliwościami gromadzenia materiału do pracy a wreszcie nad tym jak ma być poprawnie skonstruowana praca magisterska, poczynając od założeń ogólnych (wstęp, rozwiniecie tematu w kolejnych rozdziałach, zakończenie-podsumowanie, bibliografia, różnego rodzaju aneksy) a kończąc na takich drobiazgach jak rodzaje przypisów, poprawność sporządzania przypisów czy not bibliograficznych. Kolejnym etapem pracy na seminarium będzie poszukiwanie, wstępne formułowanie tematów prac magisterskich stosownie do indywidualnych zainteresowań seminarzystów i ich potencji (możliwości). Dalej już – systematyczne czuwanie nad postępem prac magistrantów, referowanie wyników, uwagi, dyskusja, doskonalenie. Część czasu każdego posiedzenia seminaryjnego zamierzamy poświęcić omawianiu wybranych zagadnień dziedzictwa kulturowego Polski. Nie wyklucza się w miarę ochoty seminarzystów i czasu – wyjścia do muzeum czy celem zwiedzenia konkretnego zabytku, oczywiście po uprzednim przygotowaniu się do tego. Postaramy się o to, aby Studenci mojego seminarium magisterskiego również samodzielnie starali się poznać najważniejsze muzea i zabytki Krakowa. 1