Normalizacja zmiennych gdzie: x` – znormalizowana wartość

Normalizacja zmiennych
 xa
x'   k

b 

p
gdzie:
x’ – znormalizowana wartość zmiennej X w okresie t,
x – wartość zmiennej X w okresie t,
a – odjemnik przyjmujący wartości: 0, xmin, xmax, x ,
b – dzielnik przyjmujący wartości: xmax, xmin, xnom, xwz, x , s,
x
i
,R, PCl , przy czym:
xmax – maksymalna wartość zmiennej X,
xmin – minimalna wartość zmiennej X,
x
– średnia wartość zmiennej X:
xnom – nominalna wartość zmiennej X,
xwz – wzorcowa wartość zmiennej X,
s – odchylenie standardowe:
R – rozstęp:
PCl – wartość l – tego percentyla zmiennej X i; numer percentyla l najczęściej wynosi:
l = 5, l =10, l = 25 – dla destymulant i l = 75, l =90, l = 95 – dla stymulant, wartości
xi,t przekraczające (dla stymulant) bądź będące poniżej (dla destymulant)
określonych percentyli, po znormalizowaniu przyjmują wartość x’ = 1
k – mnożnik przyjmujący wartości: k = –1, k = 1,
p – wykładnik potęgowy zazwyczaj przyjmujący wartości: p = –1, p = 1, p = 2.
Standaryzacja
x' 
xx
s
Unitaryzacja
a) Stymulanty
x' 
x  xmin
x max  xmin
x' 
xmax  x
xmax  x min
1
0
b) Destymulanty
1
0
c) Nominanty
x' 
x  xmin
x ND  xmin
dla x < xND
dla x  [xND, xNG]
1
x' 
x max  x
xmax  x NG
1
0
dla x > xNG