„Administracja porządku i bezpieczeństwa publicznego

„Z Dziejów Prawa”. T. 3 (11). Katowice 2010
Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego nr 2763, s. 193—195
Andrzej Misiuk,
„Administracja porządku i bezpieczeństwa publicznego.
Zagadnienia prawno-ustrojowe”.
Warszawa, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne,
2008, 260 s.
W 2008 r., nakładem Wydawnictw Akademickich i Profesjonalnych, ukazała się książka Andrzeja Misiuka zatytułowana Administracja porządku
i bezpieczeństwa publicznego. Zagadnienia prawno-ustrojowe. Prezentowana
publikacja ma charakter podręcznika akademickiego, mającego przybliżyć
czytelnikowi problemy prawno-ustrojowe związane z tym odcinkiem administracji publicznej, który odpowiada za porządek i bezpieczeństwo publiczne
w Polsce.
Początkowe fragmenty podręcznika zostały poświęcone zdefiniowaniu
podstawowych pojęć, co bardzo ułatwia zapoznawanie się z treścią publikacji.
Jako wprowadzenie potraktowano również genezę oraz ogólną charakterystykę struktur polskiej administracji porządku i bezpieczeństwa publicznego na
przestrzeni ostatnich kilku stuleci. Poruszona tematyka została skonfrontowana z przedstawieniem ogólnego rysu systemów policyjnych funkcjonujących
w wybranych państwach europejskich (między innymi w państwach skandynawskich) oraz w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Pozwala to na dokonanie
częściowych porównań rodzimych struktur administracji odpowiadających za
porządek oraz bezpieczeństwo publiczne z ich zagranicznymi odpowiednikami, co bez wątpienia sprzyja ich oglądowi w szerszym spektrum.
Kolejne rozdziały poświęcono szczegółowemu omówieniu poszczególnych
elementów administracji publicznej, których kompetencje związane są ze sferą
zapewnienia porządku i bezpieczeństwa w Polsce. Uwzględniając nie najmniejszą liczbę struktur, których działalność mieści się w tematyce prezentowanego
13 Z Dziejów Prawa
194
Andrzej Misiuk, „Administracja porządku i bezpieczeństwa publicznego...”
podręcznika, Autor dokonał przejrzystego ich podziału, zarówno pod względem
miejsca w strukturze administracji publicznej, jak i zakresu zadań powierzonych im na podstawie określonych aktów normatywnych.
Zgodnie z przyjętą przez A. Misiuka koncepcją konstrukcyjną, w pierwszym rzędzie poruszone zostały zagadnienia struktury oraz właściwości naczelnych organów administracji państwowej, związanych z omawianą w publikacji
tematyką. W identyczny sposób Autor zanalizował terenowe organy administracji rządowej oraz — szerzej — organy samorządu terytorialnego. Warto zwrócić uwagę, że samorządowe formacje porządkowe, tj. straże gminne (miejskie),
zostały przedstawione w dalszej części podręcznika.
Następnie omówiono kwestie kształtu prawno-ustrojowego wyspecjalizowanych organów państwowych podległych Ministerstwu Spraw Wewnętrznych
i Administracji (między innymi policji i straży granicznej), oraz wyspecjalizowanych organów państwowych podległych Prezesowi Rady Ministrów (np.
Centralne Biuro Antykorupcyjne).
W podobnym zakresie Autor zaprezentował zagadnienia prawno-ustrojowe
tych elementów administracji publicznej, które wchodzą w strukturę wyspecjalizowanych organów państwa, podporządkowanych innym centralnym organom
administracji rządowej oraz instytucjom kontroli i inspekcji.
Jako pierwsze przedstawił uprawnienia związane ze sferą porządku i bezpieczeństwa publicznego, które przysługują ciałom związanym z obronnością
państwa (np. Służba Wywiadu Wojskowego), finansami państwa (np. Służba
Celna), ochroną środowiska (np. Straż Leśna), transportem (np. Inspekcja Transportu Drogowego) oraz niemieszczącym się w prezentowanych kategoriach (np.
Służba Ochrony Zabytków). W drugiej grupie znalazły się między innymi Inspekcja Handlowa i Inspekcja Sanitarna.
W końcowych fragmentach publikacji omówiono problematykę zarządzania
sprywatyzowaną częścią zadań ze sfery porządku i bezpieczeństwa publicznego. Mowa tu zarówno o firmach ochrony osób i mienia, jak również o firmach
detektywistycznych.
Prezentowany podręcznik jest adresowany — zgodnie z intencjami Andrzeja Misiuka wyrażonymi we Wstępie — do słuchaczy studiów administracyjnych i prawniczych, przede wszystkim zaś do adeptów studiów wyższych
nowego kierunku — bezpieczeństwo wewnętrzne, który począwszy od 2006 r.
jest jednym z niemal stu dwudziestu kierunków studiów zatwierdzonych przez
ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.
Niewątpliwym walorem przedstawianej publikacji jest jej przejrzysty
kształt i syntetyczny charakter, które pomagają czytelnikowi zapoznać się
z omawianymi przez Autora zagadnieniami. Dodatkowym atutem podręcznika
są tzw. bloki kontrolne — umieszczone pod koniec każdego rozdziału, dzięki którym student na bieżąco może weryfikować zdobywaną w toku lektury
wiedzę.
Andrzej Misiuk, „Administracja porządku i bezpieczeństwa publicznego...”
195
Wszystko to przemawia na korzyść książki A. Misiuka, czyniąc z niej pozycję wydawniczą godną polecenia wszystkim zainteresowanym.
Michał Arndt
13*