the blabels - Koło Naukowe BLABEL

Transkrypt

Gazeta wydawana przez KN BLABEL AGH Numer 7 (9) Październik-Listopad 201 2
THE BLABELS
Wakacyjny konkurs wybierz najlepszy artykuł
Przepis na pyszny krem z dyni - str.16
Jak szybko opanować język obcy? - str. 14
Studia za granicą - programy stypendialne - str. 17
Gazeta finansowana przez:
THE BLABELS
Witamy Was w pierwszym numerze po
wakacjach! W październiku ogłosiliśmy konkurs na najciekawszy artykuł, teraz chcemy
prosić Was o pomoc w wyborze tego najlepszego. Na kolejnych stronach naszego pisma
prezentujemy nadesłane teksty o tematyce wakacyjnej w języku angielskim, francuskim,
włoskim, rosyjskim, a nawet w ślaskiej gwarze. Zapraszamy do głosowania na dany artykuł na naszej stronie internetowej - dla osób
głosujących również przewidzieliśmy nagrody. W tym numerze możecie również zdobyć
książkę o tym, jak szybko uczyć się języków wystarczy odrobina kreatywności (str. 14),
a także wypróbować smakowity jesienny
przepis (str. 16). Zachęcamy także do zapoznania się z programami stypendialnymi
umożliwiającymi studia i praktyki za granicą
(str. 17-19). Rozpoczynamy także publikację
dwóch cykli opowieści. Mamy nadzieję, że
przypadną Wam do gustu!
DEUTSCHOLYMPIADE FÜR STUDENTEN TECHNISCHER FACHRICHTUNGEN DER AGH-WISSENSCHAFTLICHTECHNISCHEN UNIVERSITÄT
Technische Hochschule in Gliwice organisiert
schon zum achten Mal die Deutscholympiade.
Die 1. Etappe findet an der AGH am
23.11.2012 um 10 Uhr im Gebäude D-9 statt.
Die Teilnehmer sollen über Deutschkenntnisse
auf Niveau B-1 und allgemeines Wissen über
deutschsprachige Länder verfügen.
Die 2. Etappe findet in Gliwice statt.
Man hat interessante Preise vorgesehen.
Die Anmeldung bis zum 15.11.2012 unter EMail-Adresse: [email protected] oder im
Sekretariat des Fremdsprachezentrums Raum
304, D-11.
Die Ordnung, das Verzeichnis von Themen für
den mündlichen Teil, sowie Literaturverzeichnis finden Sie auf der Internetseite:
www.polsl.pl/jednostki/RJM1
Wir laden Sie herzlich ein!
WOLONTARIUSZ POSZUKWIANY
Chcesz, aby Twoje życie nabrało sensu? Pragniesz pomóc komuś, dla kogo będziesz wyjątkową osobą? Możesz podzielić
się swoją wiedzą i doświadczeniem? Lubisz
osiągać sukcesy? Dołącz do Akademii Przyszłości, zostań Wolontariuszem!
Akademia Przyszłości pomaga dzieciom, które słyszą od innych „nie rokujesz!”,
„będziesz nikim!”. Dzieciom, które mimo
młodego wieku, mają za sobą trudną historię.
Akademia pomaga im uwierzyć w siebie.
Dzięki opiece wolontariusza-tutora, dzieci
dowiadują się, że są ważne, wyjątkowe, że
każde z nich może stać się KIMŚ!
Zgłoś się na:
www.akademiaprzyszlosci.org.pl
Redakcja: Urszula Strojny, Joanna Grzybowska, Piotr Łysoniewski,
Tomasz Perek, Żaneta Koniecka, Marcela Bałuch, Katarzyna Gronkowska,
Opieka merytoryczna: Magdalena Pabisiak, Anna Cisowska
Nakład: 1000 bezpłatnych egzemplarzy
Kolportaż: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Zdjęcia: Joanna Grzybowska (okładka), Katarzyna Średniawa (druga strona)
Pozostałe zdjęcia: źródła własne autorów artykułów
2
THE BLABELS
Jakub Rydkodym
For three hours, we have been hitchhiking in Cracow. Nobody stops. We have
several thousands of kilometers before us.
Hope is being lost slowly, but suddenly!
Yes! First car stopped. From now on, all
goes like clockwork. Our journey to the end
of the world has began. Almost literally,
because its aim is Spanish village
Finisterre. In local language it means
precisely "the place where the world ends".
Camino de Santiago is one of the
oldest, and most important pilgrimage routes
of Europe. It leads to Santiago de
Compostella, where according to the legend,
Saint James the Apostle's grave is situated.
Pilgrims from all over the world have been
coming here from the tenth century. Now,
after hitch-hiking to the French-Spanish
border, we are starting our peregrination.
Heavy backpacks are taken and we are going
forward. This day, we have become pilgrims,
but the aim of this journey is entirely touring.
There are nine hundred kilometers of
walking before us. The time of overcoming
our weaknesses, pain and suffer. The time of
beautiful views, unforgettable adventures and
huge satisfaction with distance, too. By next
month, we are roving through the beautiful,
mountainous coast. Its wonderful landscapes
fully compensate murderous differences of
levels. We are walking through the fragrant
eucalyptus forests, and green fields. We are
crossing big cities, and small villages, where
people greet us by popular wish "buen
camino!", meaning "good way!". We are going
through the beaches, where the water tempts
by cold on hot days. The way is varied by
refreshing swims in the sea, and interviews
with local people. We often hurt the feet, legs,
backs, but our four, ripped group quickly
overcome any crisis.
Camino is full of amazing people. In
medieval times, for example, pilgrimages this
way Saint Francis of Assisi. But even today
You can meet unusual people here. We got to
know a tramp, Michael, who is walking
through the whole world on his own feet, for
twenty years. This great journey has an
important aim. Michael want to find the
religion for him, so he is talking with
everybody about faith. Another interesting
person was Antonio from Portugal. He is
riding a bike visiting every sacred place,
including, for instance, Guadalupe and
Jerusalem.
After thirty-three days of ramble, we've
reached Santiago the Compostella. We've paid
tribute to the Saint James at his tomb located
in the interior of amazing Cathedral. We got a
document confirming our route, and took a
Zagłosuj na ten artykuł na stronie www.blabel.agh.edu.pl/gazeta
3
THE BLABELS
part in the Holy Mass. The world's largest
incense, called Botafumeiro, fumigate huge
temple. Evening, we are celebrating the
success, but it is not the end of our way. Most
pilgrims finish here, but we are going eighty
kilometers to the west, to the Finisterre
village. Huge cliff is located there. The power
of nature revealed itself in this place, and
infinite horizon, made it into the end of the
world in medieval times. We have reached the
cliff after three days walking from Santiago.
Standing on the edge we are soaking up the
moment. "This is flavor of success" - I think.
When recovered from the shock of
emotion, the hitch-hiking homecoming has
began. During the way I summarize the trip.
Camino changes people. We are thinner than
one month ago. We look miserable. But it
changes also inside. Month of overcoming
own weaknesses gave me more than any other
travel. And all these things for almost free.
Movement - hitch-hiking, and own feet.
Accommodation - tent, and free pilgrim
hostels. We paid only for the food, even drew
water from municipal wells. You do not need
a lot of money to fulfill travel dreams. The
most beautiful things in life are still free.
Did I write that the aim of this
pilgrimage was entirely touring? Only on the
beginning. As someone said: "You starts this
way, as a tourist, but ends as a pilgrim."
Camino truly change..
4
Anna Kolasa
The idea came into existence because
of no other plans, and inner need to drag
away from everyday life and to do
something crazy. We wanted to discover a
part of world, and if it would be possible to
earn some money, but in casual way, with
no stress, papers and lengthy commitments,
with sense of freedom and evenness. Which
country we should have chosen?
Maybe one of the richest country in the
world, with the very low delinquency, which
to you can fly from Poland for less than 2
hours and less than 200 zlotys? One of the
few European countries where camping
anywhere you want is not only 100% legal but
also quite safe and common? Yes, coming to
Norway was for sure a great idea.
As the poor students, we were forced to
choose the cheapest way to move inside the
country. But unfortunately the word cheap
does not exist in Norway. Buses and trains
(which by the way can achieve the velocity of
300 km/hour !) did not come into play. So
what should we do, after landing on the
airport called ‘Oslo’ which is actually 100 km
from Oslo, in the middle of nowhere? Hitchhike, of course.
Hitch-hiking in Norway is not very
popular for one simple reason-nobody needs
it. Everyone here can afford a car and petrol,
and that way of travelling is used only by
THE BLABELS
foreigners. It does not mean that Norwegians
are not willing to pick up hitchhikers. On the
contrary, we have never waited for a pick up
more than 15 minutes. And the people who
drove us- they were amazing! They often
sacrificed their time and money, and sheered
off a lot of kilometers from their roads to get
us to our destinations. Norwegians as the
nation are very open-minded and helpful.
Maybe they are not as effusive as the
southern people but they always do the best
they can to help you, if you need any help.
They offered us their gardens to pitch our tent,
gave an access to a bathroom and kitchen,
gave us food, offered a job
or helped us to find one.
The best part of
this journey were people
we have met. The second
was the fact that every
day was unpredictable. We
did not know what would
happened in next hours, in
which place we would
find ourselves, what kind
of people would we met,
what sort of job would we
find and where would we
sleep. One day we spent
in the wet tent with no
possibility to wash up, for
all meals eating the same
canned food, the others
we were painting houses
for money, eating salmon
with the Norwegian
family which invited us
for a dinner, sightseeing
Oslo, sunbathing and
swimming in Oslofiord,
having a campfire with
Romanian tourists we had
met on a camping,
ferrying across the gulf,
driving with afghan
immigrants and listening
to their music, sleeping in
the airport for two nights
waiting for our return
flight and hiding from the
airport service.
This journey has defined what the
world ‘traveling’ means to me now. I believe
that it is not only about coming to this
crowded places you ‘must’ see, taking photos
with monuments and famous buildings on the
background, standing in lengthy queues to
various attractions, and buying corny
souvenirs. For me traveling is more about the
locals. Talking with them about the way they
are living, listening to their stories, spending
time the way they are, learning few words in
their language and trying local cuisine . This is
the spirit of traveling for me.
5
THE BLABELS
Michał Marciniak
It was the end of August and I was
sittin' aimlessly in front of the telly waiting
for September Campaign to begin, when
out of blue my telephone rang. It was (and
still is) a good friend of mine, Mietek suggesting that we could raft down the Odra
river."Say what?! Where the hell you're
gonna get a raft from?" He replied "Don't
you worry, son. It's gonna be epic".
At this part of the story I have to inform you that the raft had been built in Kędzierzyn Koźle by Mietek's father and his
friends. It was made from 13 barrels, lots of
playwood and screws. Powered by a 5HP four
stroke engine, a pair of paddles and hectolitre
of booze. However I forgot to describe you
the crew. There were four of us: Mietek, Iga,
Kipuś and me. I swear, Kipuś is NOT a name
of a dog, it's just a nickname.
6
Gettin' back to the story, Mietek's father along with his family and friends had rafted all the way down from Kędzierzyn Koźle
to Głogów where it was our turn to become
a crew of this unusual vessel. Having packed
all the things which are mandatory for such
trips: warm clothes, reserve of food and beer,
we hit the river (obviously not the road, don't
be ridiculous) craving for a great adventure.
However, doing 6 km per hour wasn't
THAT interesting but there were many things
to do. We were playin' cards, barbecuin', simply havin' a great time. In the evening we
stopped to berth along the bank in order to
make a bonfire, have a beer or two (eventually
ten) and share the stories - just chill out.
During our "so called trip" along the
Odra river we've seen lots of species, frankly
I've been surprised by its number. There were
lots of beavers, boars and even fishermen who
dared to call our vessel Noah's ark. Following
day we became forsaken by all our luck - the
engine accidently 'got off' from its foundation
and fell into the mighty Odra waters. It took
us three hours to repair the damn thing. If it
weren't for a few good men from the nearest
village it could have been the end of our trip.
On the fourth day of our odyssey we
got to a point where Odra 'is becoming' a border between Poland and Germany. We felt
proud of what we actually have done, tough
it's a weird feeling to be rafting on the border.
Near Eisenhuettenstadt we discovered a demolished bridge and an abandoned power
plant on which the Russian front had taken its
toll back in 1945.
However all good things must come to
the end. Long story short - after having rafted
circa 140 kilometers, we dismantled
and packed the raft
(on a bus) and headed home dreaming of many
expeditions to come.
I'd like to
thank Mietek, Iga
and Kipuś for being
such a great crew.
THE BLABELS
Matis
Zawsze żech chcioł jechać do jakij
stolicy, kajś na zachodzie. Myślołech
o Włochach, Francji abo o Rajchu. Jak już
prziszły wakacje, to godom do moij 'Dziołcho,
pojadymy se w tym roku stopym? Wjysz, nie
cza wiela geldu, także bydymy chytać auta
i ludzie nas bydom kajś wozić'. Julia, moja
szwarno frela, zaroski padała 'Ja, mosz recht!
To bydzie rychtyk fajne'. No to nic yno my sie
popakowali do rōkzakōw i my zaroski wylyźli
z doma. Mutry jeszcze wołały, że bydymy
łazić głodni, że ni momy kaj spać, ale my tak
fest chcieli pojechać na te wczasy, że my ich
już nie słuchali. Kupiłech wōszt z żymłom,
pacza tak na ta żymła i godom dziołsze 'Pōć
pojadymy do tego Paryża, tam majom rychtyk
dobre żymły, tak mi fater padoł'. Moja padała,
że ja i za pora minut już my siedzieli w tirze,
kiery nos wióz do Nimiec. Pogodali my se
z chopym co nos wziōł – o robocie, o fuzbalu,
doł nom nawet przepis na takie nowe
krupnioki. Jak nos wysadził kajś
w Dortmundzie, to na tankszteli pokupili my
se pora kołoczykōw, tomatōw i zupa
oberibowo (fest było zima, a zupa była
gorko). Po tej pauzie jechali my dalij. Mieli
my szczynście, bo same wyglancowane auta
się zaczimywały ku nom. Tak my przejechali
od Nimiec, przez Belgia, aż ku Francji. Trefiła
nom się po drōdze baba, co ni yno nos
podciepała pora kilometrōw dalij, ale jeszcze
nos wziyna do siebie na łobiod. Wlyźli my do
nij do hałpy, sebuli my se szczewiki, a ona
zaczyno ze szranków wyciongać: szinki,
kyjza, kartofle i pełno innych maszketów. Jak
już my sie najedli i se pogodali, zaczepili my
chopa, kiery nos ciepnōł do samego cyntrum
Paryża. Nie umiołech w to uwierzyć i se tak
myśla 'Pōnboczku, dziynki Ci, że my tak
szczynśliwie dojechali'. Jak sie mie kto tera
pyto czy miołech udane wakacje to mu godom
tak 'Tak gryfnych wczasów toś ty nigdy ni
mioł. Nikaj my sie nie stracili, som my cali,
a jeszcze my prziwiyźli nowo tasza, pora
geszynkōw i w pierony my obejrzeli'. Także
jak chcecie mieć fajny wyjazd, to chytejcie
auto i ciście do Paryża!
Od zawsze chciałem pojechać do
jakiejś stolicy, gdzieś na zachodzie. Myślałem
o Włoszech, Francji lub Niemczech. Gdy już
nadeszły wakacje, powiedziałem dziewczynie
'Może pojedziemy w tym roku stopem?
Wiesz, nie trzeba mieć dużo pieniędzy,
będziemy łapać samochody i już ludzie nas
gdzieś podwiozą'. Julia, moja piękna panna,
od razu odpowiedziała 'Tak, masz rację! To
będzie naprawdę fajne'. Spakowaliśmy się do
plecaków i natychmiast wyszliśmy z domu.
Nasze mamy jeszcze wołały, że będziemy
chodzić głodni, że nie mamy gdzie spać, ale
my tak bardzo chcieliśmy pojechać, że już ich
nie słuchaliśmy. Kupiłem kiełbasę i bułkę,
spojrzałem tak na tę bułkę i powiedziałem
'Pojedźmy do Paryża, tam mają rzeczywiście
dobre bułki, tak powiedział mój tata'. Julia się
zgodziła i za kilka minut już siedzieliśmy
w tirze, który wiózł nas do Niemiec.
Porozmawialiśmy sobie z kierowcą – o pracy,
o piłce nożnej, dał nam nawet nowy przepis
na kaszankę. Jak tylko wysadził nas gdzieś
w Dortmundzie, to na stacji benzynowej
kupiliśmy sobie kilka drożdżówek,
pomidorów i zupę z kalarepy (było bardzo
zimno, a zupa była ciepła). Po tej przerwie
jechaliśmy dalej. Mieliśmy szczęście, bo same
wypolerowane auta zatrzymywały się przy
nas. Tak przejechaliśmy od Niemiec, przez
Belgię, aż do Francji. Natrafiliśmy nawet na
kobietę, która nie tylko zaoferowała
podwiezienie o kilka kilometrów, ale także
zaprosiła nas do siebie na obiad. Weszliśmy
do jej domu, a ona zaczęła wyjmować
z szafek: szynkę, ser, ziemniaki i inne
różności. Gdy już się najedliśmy
i porozmawialiśmy, zaczepiliśmy mężczyznę,
który podwiózł nas do centrum Paryża. Nie
mogłem w to uwierzyć i pomyślałem ‘Boże,
dziękuję Ci, że tak szczęśliwie dojechaliśmy'.
Gdy ktoś pyta mnie czy miałem udane
wakacje, odpowiadam 'Tak udanych wczasów
to Ty nigdy nie miałeś. Nie zgubiliśmy się,
jesteśmy cali, a jeszcze udało się nam
przywieźć nową torbę, kilka prezentów i wiele
zwiedziliśmy’. Jeśli chcecie spędzić ciekawie
wakacje, to łapcie samochody i jedźcie do
Paryża!
7
THE BLABELS
Piotr Zwoleński
It was a typical warm summer evening. The gym was still open. Two people
wearing uniforms made of cotton called gi
and black belts were grappling each other
on the mat. Harmonic smooth motions intertwined by very fast and sharp movements balanced between defence and
offence looked from outside almost like
a dance. At the end of the fight nobody was
hurt, but everybody knew who the winner
was. The same thing repeats every day all
around the world in multitude of gyms.
Every day on the mat brings some new
experiences. It is partly due to diversity of
techniques, tactics and constantly changing
conditions during the fight. The other reason
is that every person has their own style of fighting. What links all of these styles are basic
and universal laws of Nature. Therefore the
scientific approach to martial arts could be taken. For that reason grappling might be in some sense engineered according to commonly
agreed rules that distinguish useful techniques
from others that do not work.
In my opinion fighting is pure geometry and motion, therefore proper body mechanics is required to fight efficiently. Let me
give you some examples from Judo that has
great Olympic traditions. In Judo you win
a fight when you catch your opponent out of
balance performing right throwing technique,
so that you force them to land on
back on the mat. To do it successfully
first you need to unbalance your opponent by
8
generating some momentum to your body that
you pass to your opponent. At the time of momentum passing, neglecting all the resistances, its total amount after transfer is equal to
as it was before. The simple but not easy way
to continue is to turn over, lowering your hips
a little, holding opponent's jacket, constantly
picking them up and finally throwing over
your shoulder. To speed up turning you take
advantage of the angular momentum conservation law by setting parts of the body as
close to rotation axis as possible (reducing the
so-called moment of inertia). The trajectory of
freely falling down body in gravity field is, in
general, parabolic. Elastic properties of the
mat and proper way of falling assure secure
landing. Kinetic energy of body is totally dispersed mostly in the form of heat according
to the energy conservation law. The other way
to win the match is through an application of
various chokes, joint locks or holddowns. Joint locks are based on the law of the lever,
which states that the product of force value
applied to end of a lever and its distance from
the fulcrum (the support about which a lever
pivots) is equal for input and output forces and
adequate distances. When you know how to
utilize this law in practice, you are able to generate huge forces almost effortless! All of
these techniques are safe for both persons,
when they're done correctly. The physics of
grappling is much broader topic thus other interesting issues were skipped in this article.
The benefits of training could be physical, i. e., having a good condition, gaining
strength and flexibility - generally being in
shape. Good health is a long-term benefit that
is mostly desired, but is not the only one.
From the personality point of view, athletic
training is a character building activity which
leads to self-confidence, but also awareness of
one's limitations, which is equally important.
Training is not only physical but also mental
effort that requires imagination. Fighting demands absolutely to be here and now which
favours relaxation and stress relief. Meeting
smart people passionate about this sport is
a social benefit. Authentic training is a process
that leads to true satisfaction, but what really
matters while grappling is to have fun. See
you on the mat!
THE BLABELS
Tomasz Perek
Do you like hiking? Admire the majesty of high mountains? Love beautiful
landscapes? Enjoy adventures and spending time in natural environment? Or perhaps you have already explored all
mountain ranges in Poland and want something more? Then you should consider visiting Alps.
In early July, along with two friends of
mine we had an excursion to the High Tauern
National Park in Tyrol, Austria. Our aim was
to reach the summit of Großglockner (3798 m
AMSL) – Austria’s highest mountain. Its name means “the great bell ringer” and probably
comes from its shape, resembling a huge bell
(well… at least with a great dose of imagination). Together with Kleinglockner it forms
a double-peaked pyramid-shaped summit, isolated from the other high ranges (it is not even
among the 50 highest mountains of the Alps,
but at the same time it is second highest peak
with respect to the topographic prominence –
just after Mont Blanc).
After many hours of travel we arrived
at the lovely village of Kals am Großglockner.
There were still a few kilometers of asphalt
road to pass (resembling a bit the road to
Morskie Oko in Tatras), and finally we could
set our tent on a parking at the Lucknerhaus
mountain hotel (1920 m). On the next day we
continued our ascent – first to the Lucknerhütte hut (2241 m), then to the Stüdlhütte hut
(2802 m), which in my opinion should be definitely classified as a mountain hotel (when
compared to Polish mountain shelters and
huts): Despite being located higher than the
top of Gerlach Peak in Tatras it offers over
a hundred beds, hot water in bathrooms and
delicious dinners (enormous bowl of soup, salad bar, two options for the second course,
a selection of cheeses and a dessert) The whole way to the Stüdlhütte leads through a beautiful valley surrounded by sharp rocky peaks,
with winding streams and waterfalls, as well
as cows grazing in lush green meadows.
There are many ways to the summit.
We chose the so-called “normal route” – the
easiest and most common one. It leads from
Stüdlhütte across a small glacier and through
a steep rocky ridge (difficulty I in UIAA grading system) with fixed steel cable for protection to the Erzherzog-Johann-Hütte (3454 m –
the highest Austrian hut; 120 beds, but no
showers). Then it remains to cross a very steep
(40-45 degrees) snow field (in late summer
solid ice is possible) and we reach the ridge of
Kleinglockner. Here, unfortunately, we were
forced to retreat because of coming thunderstorm and poor visibility decreasing every
minute. According to guidebooks, the rest of
the route leads through a very exposed and
narrow ridge of Kleinglockner; then we lower
to the Glocknerscharte col and climb up the
rocks (UIAA grade II) to the main summit.
There we can sit for a while and view magnificent and particularly rich panorama, considered to be more spectacular than those
offered by many Alpine “4000-ers”.
I can honestly recommend paying a visit to the Austrian “great bell ringer” to all
mountain-lovers. Everyone will find there something suitable for him – from easy hikes in
miraculous surroundings to adventure and
challenges of the land of high mountains,
eternal snow and ice. The terrain up to the level of Stüdlhütte is easy and pose no threat in
any but the worst weather conditions (it is reminiscent of the Dolina Roztoki and Dolina
Pięciu Stawów Polskich valleys in larger scale). However, going any further requires at least basic knowledge about crossing glaciers,
crevasse rescue techniques, using ice axe and
crampons and belaying in rocks (there are fixed steel poles that can be used for this purpose along the whole ridge). Moreover, ability
to navigate in poor visibility conditions is absolutely crucial.
9
THE BLABELS
Marcela Bałuch
Cet été, je voulais visiter Paris. Bien
que j’y sois été, j'ai compté les jours que
restaient de partir. Parce que Paris, cette
une ville magique. Paris a chelque chose
qui touche le cœur et ne donne pas la
tranquillité. Et puis, on reste une nostalgie
et un désir de retourner. Je suis donc
retournée.
Un peu de sommeil, beaucoup de visite
– c’était le plan. Le reveil à 7 heure du matin
chaque jour n'etait pas très fatiguant quand j'ai
pensé "voici, c’est vraiment Paris!". Je dois
dire que des croissants francais avec un café
ou un cacao, c’est un petit dejeuner
magnifique. J'ai mangé des croissants en
Pologne aussi mais ils n'etaient pas si
delicieux et si délicats comme en France.
Pendant mon séjour, j’ai vu beaucoup
d'endroits intéressants. Mon preferé, c’est
quartier de Montmartre avec La Basilique du
Sacré Cœur. On peut s'asseoir devant la
basilique et ecouter les musiciens qui jouent
de la guitare, admirer la vue ou faire une
promenade de rues charmants. Il y a un grand
choix de monuments à Paris, chacun trouve
quelque chose pour soi. La Tour Eiffel, Le
Louvre, Le Musee d’Orsay, Les Invalides, Le
Centre Pompidou, L’Opéra Garnier, L’Arc de
Triomphe, La Notre Dame et d’autres. La ville
a également beaucoup de verdure : Jardin des
Tuileries, Parc Monceau, Champs de Mars,
Bois de Boulogne, Bois de Vincennes, Jardin
du Luxembourg... Vous devez admettre que
10
pour aller aux tous ceux lieux on doit avoir
plein d’energie. C’était fourni par les repas
dans un restaurant bien connu et bien aimé –
Mc Donalds! En opposition au pain, la
nourriture de Mc Do est aussi bonne partout.
Ce qui est intéresant, les Français ne
peuvent pas conduire la voiture. Moi,
personellement, je suis un conducteur
horrible. Je n’aime pas conduire et j’en ai
peur. Je crains que je vais provoquer un
accident. Mais on peut dire que j'ai change
d'avis en Paris. C’est vraiment difficile à
raconteur, il faut tout simplement voir ça. Il
faut aller au sommet de l'Arc de Triomphe et
observer comment le traffic marche. Il n’y
a pas de rules! Un rond-point enormé et un
chaos total. Les panneaux de signalisation
sont jolies parce que j’ai vu le cœur transpercé
par une flèche (tournez à gauche) et un
homme qui porte quelque chose lourd (pas
d'entrée). Alors, les panneaux de signalisation
ne sont que des décorations. Et quoi avec
stationnement de véhicule? Apparemment,
vous pouvez les garer n'importe où,
regardez l‘image.
Cependant Paris n'est pas seulement
planté un des monuments de bon goût, mais
aussi les banlieues pauvres, des rues sales, où
la pauvreté et les inégalités regarde. Bien que
Paris est plein de contrastes, néanmoins crée
une sorte de synthèse, paradoxalement
cohérente.
En résumé, je suis contente d'avoir mes
vacances à Paris. J’éspere que vous êtes
contents de les votres! Non? Alors, je vous
invite à Paris.
Polską wersję językową tego artykułu znajdziesz w wydaniu elektronicznym
THE BLABELS
Marcela Bałuch
Minionego lata chciałam zwiedzić
Paryż. Mimo tego, że już tam kiedyś byłam,
odliczałam dni, które pozostały do wyjazdu.
Ponieważ Paryż to miasto magiczne. Ma
w sobie coś, co dotyka serce i nie daje mu
spokoju. Później pozostaje nostalgia i chęć
powrotu. Zatem powróciłam.
Mało snu, dużo zwiedzania – taki był
plan. Codzienna pobudka o 7 rano nie była
zbyt męcząca gdy wstawałam z myślą: „Tak,
to naprawdę Paryż!”. Muszę przyznać, że
francuskie rogaliki z kawą lub kakao to
niesamowite śniadanie. Nieraz już jadłam
rogaliki w Polsce, ale nigdy nie były tak
pyszne i tak delikatne jak te we Francji.
Podczas mojego pobytu w Paryżu,
zobaczyłam wiele ciekawych miejsc. Moim
ulubionym jest dzielnica Montmartre wraz
z Bazyliką Sacre Cœur. Można usiąść na
schodach przed bazyliką, posłuchać ulicznych
muzyków grających na gitarze, podziwiać
rozciągający się widok na panoramę miasta
lub zrobić sobie spacer czarującymi
uliczkami. W Paryżu jest ogromny wybór
zabytków, każdy może znaleźć coś dla siebie.
Wieża Eiffela, Luwr, Orsay, Pałac Inwalidów
wraz z Muzeum Armii, Centrum Pompidou,
Opera Garnier, Łuk Triumfalny, Notre Dame
i inne. W mieście jest również dużo zieleni.
Odrody Tuileries, Park Monceau, Pola
Marsowe, Lasek Buloński, Lasek Vincennes,
Ogród Luksemburski... Musicie przyznać, że
aby odwiedzić wszystkie te miejsca, trzeba
10 pl
mieć dużo energii. Energia została
zapewniona dzięki posiłkom w jednej ze
znanych i lubianych restauracji – Mc Donalds!
W przeciwieństwie do pieczywa, jedzenie
w Mc Donalds jest wszędzie równie smaczne.
Z ciekawostek, Francuzi w ogóle nie
potrafią prowadzić samochodu. Szczerze
mówiąc, jestem beznadziejnym kierowcą. Nie
lubię prowadzić i boję się tego. Jednak
w Paryżu zmieniłam o sobie zdanie. To
naprawdę trudno opisać, trzeba zobaczyć
samemu. Polecam wejść na szczyt Łuku
Triumfalnego i poobserwować jak odbywa się
ruch uliczny. Nie ma żadnych zasad!
Ogromne rondo i totalny chaos. Co prawda,
można tam zobaczyć ładne znaki drogowe,
widziałam na przykład serce przebite strzałą
(znaczenie - nakaz skrętu w prawo) czy też
człowieka niosącego coś ciężkiego (znaczenie
- zakaz wjazdu). Z moich doświadczeń
wnioskuję, że znaki drogowe są tam tylko dla
ozdoby. A co z parkowaniem pojazdów?
Najwidoczniej można to robić wszędzie,
zobaczcie sami na poniższym zdjęciu.
Jednak Paryż to nie tylko gustowne
zabytki i zieleń, ale także ubogie przedmieścia
oraz brudne ulice, gdzie króluje nierówność
i bieda. Choć Paryż jest pełen kontrastów,
tworzą one pewien rodzaj syntezy,
paradoksalnie spójny.
Krótko podsumowując, jestem bardzo
zadowolona z moich wakacji. Mam nadzieję,
że Wy, drodzy czytelnicy, również jesteście
zadowoleni ze swoich! Nie? W takim razie,
zapraszam do Paryża.
THE BLABELS
Julia Szudzińska
… I want to be on TS Pelican! Those
are the words 32 pirates were shouting on
Aveiro’s and one week later on A Coruña’s
streets. But what has led them to it?
It all started on 28th of July in Cadiz,
Spain, where 20 young trainees from 4
different countries – Spain, The Netherlands,
UK and Poland – embarked on the tall ship
Pelican of London. I was lucky enough to find
myself amongst them and be a part of the
crew for the next two weeks. During the time
onboard of this 44 m long vessel we knew we
would only scratch the surface of what we
believed was sailor’s adventurous life.
Firstly we got divided into 3 watches
named after each mast- fore, main and
mizzen. Our main job was to sail the ship
while on duty. Under the command of the
permanent crew we would set and trim the
sails, navigate, steer or stand on look-outs.
Every one hour ship’s position had to be taken
from GPS and marked on a map, air and water
temperature – measured and attentively noted
in a log book. Depending on a strict daily
routine 4 hours duty watch was followed by
a meal, sleeping time or classes. The
undisputed highlight of a day was “happy
hour”. Do not let this phrase mislead you – it
was time to clean the heads (toilets), scrub the
decks and wipe the floor. Bearing in mind the
old saying that clean ship means happy
captain we never took a chance to check
a credibility of this statement and did our jobs
neatly. Describing life onboard I would make
considerable mistake forgetting to mention the
cook. Everyone had to spend 2 or 3 days in
the galley (kitchen) helping him to clean the
dishes and serve meals for the crew. Being
unfocused and slow could easily expose
anyone to cook’s biting comments.
Sailing on a tall ship sometimes
requires you to work in tough weather
conditions, during the night or when you feel
sea sick and the last thing you would enjoy is
pulling a rope. But one activity was always
wanted – mast climbing. “Volunteers by the
main mast!” – from this call one had
approximately one minute to collect the
harness (climbing equipment) from the cabin
and run back to the well deck (meeting point).
Imagine the view on the Atlantic Ocean from
the height of 30 m when there is no ship
nearby and a herd of dolphins playing with
waves.
During the voyage, which was part of
The Tall Ships’ Races 2012, together with
other vessels and trainees we visited two ports
– in Aveiro and A Coruña. In both places all
the crews took part in many sport and social
activities of which the most memorable ones
were parades. We – the Pelicans from Pelican
of London – dressed up as pirates holding
plastic swords followed our mascot after
which the ship got her name. The point was to
make as much noise as you could and to
entertain people standing along the streets.
There are no doubts we have satisfied
everyone’s expectations. All the kids will
remember well how they met rebellious
sailors led by a huge white bird and
a mermaid.
Being a part of the tall ship’s crew
teaches how to cooperate and rely on each
other. One day you feel you are forced to
share a small cabin with strangers and the next
time you think of it, you surprisingly realize
they are the siblings your parents never spoke
of. Spending five days in a row surrounded
only by the mysterious ocean brings
everybody together in a way hard to explain to
anyone else. That is why YOU need to
experience it yourself!
11
THE BLABELS
Joanna Grzybowska
I like planning. Planning makes me
feel comfortable and secure while traveling.
It’s not just that I like to plan where I would
be, I like to plan everything (or at least as
much as possible) in advance. Not always of
course, it wouldn’t make much sense to plan
trips which you want to be spontaneous. They
have their charm and I also love them very
much but this year I’ve spent my holiday
doing just the opposite.
I was working at a camp for children in
the USA (Arkansas) and after that I was
traveling around the United States. For this
kind of adventure it is necessary to plan it
early enough. I mean you can’t just like this
go to the United States. Besides passport, you
need to have VISA and to obtain it, you
should have an employer in the USA. It is not
difficult or for certain not impossible to
manage but it takes time.
I want to write a series of articles about
my trip in order to show you that this sort of
spending your vacation is a great,
unforgettable and precious experience.
Let’s start from the beginning. Why the
USA and why a camp for children? What can
I say… Why not? (I have never been
fascinated by America, if you would ask me
about the place in the world where I would
like to go the most, the States wouldn’t be my
first choice. Although I have always found
traveling around the world to be one of the
most interesting things to do in your free time,
so when one day my boyfriend came to me
and said that he had decided to go to the USA
that summer, I couldn’t say anything but:
“OK, I’m coming with you”.
I remember my excitement. I thought it
was a brilliant idea! I’ve already knew that I
want to go. I just didn’t have a clue how to do
it. On the same day we both started to search
for information at different web sites and
forums. Quickly we’ve found a lot of
information. Actually, it was too much… The
opinions about different programs for students
were discordant. It took us couple of days to
find the best option according to us.
12
We started filling in the online
application. As it turned out, it wasn’t so easy
after all ( There were a lot of detailed
questions and it took us some time to fill
everything as it should have been filled. We
wanted to do it right because our potential
employer would make his judgment on the
ground of our answers. We even had to make a
movie presenting us. We wanted to go
together to the same camp, so we made a
movie which presented both of us. It took us
couple of days. Then it turned out that a
common movie wasn’t a good idea and we
had to do two whole new ones… Extra work
and extra couple of days.
When we managed to finish filling up
our applications it was already January. In the
meantime we were talking with some people
who were helping us to do all the paperwork
and they gave us a very important information
of which we weren’t aware before. They said
that it is unlikely that we would go together to
the same place. It was a great problem. It
supposed to be our adventure. We were
hesitating and we were seriously thinking of
resigning from the whole program. But we’ve
already spent so much time on filling the
application, making movies, meeting up with
people… So we’ve decided to go on and see
what’s going to happen.
And nothing was happening for the
next month. No answers, no propositions…
We knew that we need to be patient but… It
wasn’t easy. At the end of January we took
part in the job fairs where we could meet
representatives from different camps from all
over the USA. Our first choice was Camp
Ozark because we were told that it is possible
that both of us will find placement there.
That’s exactly what happened.
THE BLABELS
Magdalena Pabisiak
Ti piacciono le sorprese? Io li amo.
Mi piace anche l'Italia e la lingua italiana.
Così ho deciso di scrivere un breve testo
sulla mia vacanza in Umbria... in italiano,
sebbene la mia conoscenza di questa lingua
è mediocre; spero che il lettore perdonerà
i miei errori.
Questa estate ho trascorso due settimane in un paese vicino a Asisis, visitando alcune antiche città. Quasi tutte hanno una
struttura simile: costruite su una collina circondata da mura medievali, hanno un castello,
una cattedrale (o una chiesa) e alcune case
della nobiltà con i loro stemmi. Le strade sono
molto strette, ripide e spesso, per andare da nessuna parte, devi usare
scale. Una buona invenzione per essere in
forma! Ritorno, la
distanza che separa i due lati
della strada
è
molte
volte così
piccola,
che i vicini
dall'altra
parte della
strada, possono aprire
la finestra e si
stringono
la
mano, senza dover scaricare! Visitando un villaggio così,
improvvisamente ci sentiamo
immersi in una scena di uno dei tanti
drammi di Shakespeare che si svolgono in Italia, con i suoi intrighi d'amore, inganni, crimini...
Per me, il più impressionante è stata la
visita a Bomarzo, un piccolo borgo medievale,
situato in una regione quasi inaccessibile (si
può solo arrivare in auto) e - a dire il vero poco conosciuta dai turisti. Si potrebbe dire
che Bomarzo è una città museo, tuttavia qu-
esto non è tutta la verità, perché normalmente
il termine "museo" è associato a una mostra
destinata a rappresentare o ricostruire un pezzo particolare della storia, in quanto Bomarzo
è una autentica storia vivente. Visto da lontano
sembra un castello sulla cima di una roccia
grigia, ma quando si entra nel centro storico,
si scopre che il castello si riduce alle mura con
piccole finestre verso l'esterno. E dentro, generazioni diversi hanno costruito le loro case
minuscole, accumulati in uno spazio ristretto,
chiuso, utilizzando i materiali del vecchio
edificio. Il risultato di queste attività è una
villa labirinto, piena di corridoi nascosti, grotte, porte piccole, passaggi segreti, vicoli stretti. Fino al XVI secolo, Bomarzo apparteneva
a una delle famiglie aristocratiche più potenti
di tutta Italia: l'Orsini. Chi sono gli attuali
abitanti di questa città? Non lo
so. Abbiamo trascorso là
una sola ora (di sonnecchiavo).
So
che, nascosti
dietro il reticolo, i vicini
ci guardavano con
curiosità,
ma
le
strade
erano deserte
e l'unica
testimone
della umana
presenza erano basilico, rosmarino e fiori in
vasi.
Ma ciò che attrae
i turisti a questo sito, è il Sacro
Bosco dei Mostri, un parco che si trova ai
piedi del villaggio. Sacro Bosco dei Mostri è
famoso per le sue enorme sculture raffigurante
personaggi e animali fantastici (anche il secolo XVI). E la preferita di tutti turisti è la bocca
infernale, che appare nella foto. Se un giorno
si passerà attraverso l'Umbria, visitate Bomarzo e non dimenticate di vedere le figure del
Bosco Sacro!
13
THE BLABELS
Magdalena Pabisiak
Lubisz niespodzianki? Ja je uwielbiam. Uwielbiam również Włochy i język
włoski. Właśnie dlatego postanowiłam napisać krótki tekst o moich wakacjach
w Umbrii... po włosku, chociaż moja znajomość tego języka jest poślednia. Mam nadzieję, że czytelnik wybaczy mi błędy.
Tego lata spędziłam dwa tygodnie
w okolicach Asyżu, zwiedzając różne stare
miasteczka. Prawie wszystkie mają podobną
strukturę: zostały wzniesione na wzgórzu otoczonym średniowiecznymi murami, posiadają
zamek, katedrę (lub kościół) i okazałe siedziby miejscowej szlachty ozdobione kartuszami
herbowymi. Uliczki sa bardzo wąskie, strome
i często, chcąc dostać się w wybrane miejsce, trzeba się
wspinać po schodkach.
Niezły wynalazek
pozwalający
utrzymać dobrą
formę fizyczną!
W zamian za
to odległość
pomiędzy
dwiema stronami ulicy jest
nierzadko tak
niewielka, że
sąsiadom
mieszkającym naprzeciwko
siebie
wystarczyło by otworzyć okna, żeby uścisnąć
sobie dłonie bez potrzeby schodzenia na ulicę! Kiedy się zwiedza takie miasteczko, człowiek nagle czuje się zanurzony
scenerii jednego z licznych dramatów Shakespeare`a, których akcja toczy się w Italii, pełna intryg miłosnych, oszustw, zbrodni ...
Najsilniejsze wrażenie wywarła na
mnie wizyta w Bomarzo, małym średniowiecznym grodzie, położonym w miejscu niemal niedostępnym (można tam dojechać tylko
samochodem) i – prawdę rzekłszy – mało znanym przez turystów. Można by powiedzieć, że
Bomarzo to miasteczko-muzeum, nie jest to
jednak cała prawda, gdyż termin “muzeum”
kojarzy nam się zwykle z jakąś ekspozycją,
której zadaniem jest przedstawienie lub oddtworzenie szczególnego fragmentu historii,
podczas gdy Bomarzo to historia autentyczna,
żywa. Spoglądając z daleka ma się wrażenie,
że widzimy zamek na szczycie wielkiej, szarej
skały, kiedy jednak wkraczamy do historycznego centrum, okazuje się, że z zamku pozostały jedynie mury zewnętrzne z małymi
okienkami wychodzącymi na cztery strony
świata, wewnątrz zaś liczne pokolenia zbudowały swoje malutkie siedziby, stłoczone
w ciasnej, zamkniętej przestrzeni, posługując
się materiałami z rozbiórki dawnej budowli.
W wyniku takiej działalności powstał gródlabirynt pełen ukrytych korytarzy, lochów,
niewiarygodnie malutkich drzwi, tajemnych
przejść, ciasnych ukliczek.
Do końca XVI wieku
Bomarzo należało do jednego z najpotężniejszych rodów całej
Italii, książąt Orsini.
Kim są dzisiejsi
mieszkańcy tego
grodu?
Nie
wiem. Spędziliśmy tam zaledwie
godzinę
(w porze sjesty).
Wiem, że ukryci
za
żaluzjami,
przypatrywali
się
nam z ciekawością,
jednak uliczki były puste
i jedynym świadectwem
ludzkiej obecności były doniczki z
bazylią, rozmarynem i kwiatami.
Jednak główną atrakcją tych okolic jest
Sacro Bosco dei Mostri, park, położony u stóp
dawnego grodu. Sacro Bosco dei Mostri
(Święty Las Potworów) słynie ze swych gigantycznych rzeźb przedstawiających fantastyczne postaci i zwierzęta (również z XVI
wieku). Wszystkim zwiedzającym najbardziej
podoba się ta paszcza piekielna, którą widać
na zdjęciu. Jeśli kiedyś wybierzecie się na
wycieczkę do Umbrii, wpadnijcie do Bomarzo
i nie zapomnijcie obejrzeć rzeźb z Sacro Bosco!
13 pl
THE BLABELS
Katarzyna Gronkowska
Po co właściwie uczymy się języków
obcych? Jedni marzą o lepszej pracy, inni
po prostu nie mogą doczekać się polskiej
wersji najnowszej serii ulubionego serialu.
Cóż – każda motywacja jest dobra. Ważne
tylko, żeby wiedzieć JAK się uczyć. Z pomocą przychodzi nam książka ”Jak szybko
opanować język obcy?” autorstwa Anny
Szyszkowskiej -Butryn.
Książka składa się z czterech części.
Pierwsza z nich ma charakter psychologiczny
– pozwala nam „zagłębić się w siebie” i dzięki
testowi inteligencji odkryć, jaki sposób nauki
jest dla nas najwłaściwszy. Nie każdy jest
stworzony do analizy gramatycznych
zawiłości!
W części pierwszej znajdziemy także rady dotyczące motywacji do nauki
i organizacji pracy. Autorka pomaga nam uwolnić
się od wymówek i wyimaginowanych przeszkód,
które stoją na drodze do
perfekcyjnego władania
językiem.
Wiedzę
zdobytą
w części pierwszej poradnika
wykorzystujemy
w praktyce w części drugiej. Stanowi ona kompendium
metod
i pomysłów na naukę,
sprawdzonych przez autorkę i osoby uczące się
języka. Metody zgodne
z naszym typem inteligencji znajdziemy łatwo,
dzięki ikonkom widniejącym przy każdej
wskazówce. W rozdziale czwartym poznać
możemy 51 sposobów na naukę słówek,
z którymi często mamy problemy. Nauka z fiszek, kolekcjonowanie cytatów, wizualizacje,
poszukiwanie synonimów i antonimów, gra
w scrabble- to tylko niektóre z metod aktywizujących słownictwo i pomagających na za-
14
wsze porzucić żmudne i mało skuteczne
wkuwanie. Jeśli zależy nam na poprawieniu
umiejętności w zakresie pisania, rozumienia
ze słuchu czy wymowy, nie pozostaje nam nic
innego jak wdrożyć zaprezentowane metody
w swój system nauki. Dodatkową zachętą do
wypróbowania sposobów, które na pierwszy
rzut oka do nas nie przemawiają (jak zakreślanie w tekście słów, które znamy) są towarzyszące im opinie osób, które daną metodę
stosowały.
Część trzecia książki to „Czerpanie
z dorobku ludzkości”. Zawiera ona wypowiedzi osób, którym udało się opanować język,
a także sztuczki znanych poliglotów. Przykłady osób, które odniosły sukces zachęcają do
nauki i pozwalają uwierzyć w swój potencjał.
Znajdziemy tu także krótkie opisy znanych
metod nauki ze wskazaniem, dla których typów osobowości będą one
odpowiednie.
Ostatnią
część poradnika stanowią
szablony, które można
wykorzystać w niektórych
z zaprezentowanych metod.
Moim zdaniem książka
jest naprawdę godna uwagi. W przeciwieństwie do
wielu innych poradników
tego typu, z którymi miałam styczność, ten skupia
się na konkretach. Otrzymujemy bogaty zbiór pomysłów
na
naukę
w przystępnej cenie
(29.90zł). Lektura poradnika zainspirowała mnie
do nauki i z pewnością
wykorzystam wiele z poznanych sposobów do realizacji moich językowych
planów.
Uzasadnij, dlaczego właśnie Ty
powinieneś otrzymać książkę "Jak szybko
opanować język obcy?" Na zwycięzcę czeka
nagroda ufundowana przez wydawnictwo
Edgard. Odpowiedzi należy wysyłać na
adres: [email protected] do 30.11.
Więcej informacji o książce znajdziesz na stronie www.samosedno.com.pl
THE BLABELS
Miłosz Wcisło, Dalida Czerniawska
Кажды из нас есть в курсе, что
каникулы за нами и воспоминания о них
могут причинить нам боль и вызвать
сожаление, потому что они уже
окончились. Хотя учебный год може не
плохой ( кроме январья, февралья и июлья).
Но давайте бросим этот разговор о плохом
и хорошым и перейдём к делу, к моей
сентябрьской поездке во Львов, в которой
составили мне компанию мои друзья.
вперёд водителю и обротно передают сдачи
назад.
В итоге, мы увидели город, по
нашему мнению, красивее чем Краков
(Нам козолось, что они строились там
только дворцы, в одном из них мы имели
рпедложение провести ночь, с чего мы не
воспользовались, это было-бы чуть-чуть на
лево).
Но не думайте, что наша поездка
была так удачна- мой друг думал, что через
границу можно перевезти 10 пачек сигарет,
а оказалось, что только 2. Но чтожь, ни
может быть всё идеально, правда?
Paulina Suchińska
Несмотря на целую англискую
пропаганду против враждебной Украины,
что нас там ограбят, побють, зарежут, мы
счастливо возвратились в Краков, без этих
неприятных приключений. (Нам даже
взятку не удалось никому дать) Так что,
никто к нам не приставал, никто не
обманул и никто нас не отравил едой в
баре. Также разочаровала нас дорога до
Львова, представте себе что была она новая
и без ям, к нашему удивлению. Там мы
видели больше чернокожых, чем в Кракове,
и ни один из них ни имел фонарь под
глазом (ни левым, ни правым) хотя можеть
быть это такой тип лица, что ни видно. За
то мы видели вкусный чёрный хлеб в цене
1.50 злоты, а булочки в цене 80 гр. Мы
объядались конфетами- коровки, но и хлеб
мы тоже с удоволствием ели. Были также
огромные дыни, но цену я не помню.
Кроме этово наше внимание привлекло их
транспортный механизм, где маршрутки, то
такие их маленькие автобусы, ездят по
городу и останавливаются в каждом месте,
по желанию клиента. За поезд платят рпи
входе. Пасажиры входащие с зади,
передают денги, через других пасажиров
It’s 23rd of July 2012 and I’ve found
myself crying in the middle of Piccadilly
Circus, sitting on the steps to the post office.
It’s been already two weeks from my arrival to
a huge London airport. I was planning to find
a job immediately, but here I am, nothing went
right, nothing according to the plan.
After two weeks of breathing United
Kingdom's air, I should be able to say that
finally I am on my very own feet. Well, I was
not. Sex as a rent payment, fake money
transfers to Africa and lost phone after
drinking night with ‘good guys’. Only when
you are left alone and there is not even one
person around you to have your back, you’re
finding out that YOU ARE NOT A GROWN
UP. You are not even ready to grow up. In the
place where you can’t ‘just like that’ go back
home, and let yourself drown in your father’s
huge warm arms who would simply say ‘it’s
ok’ and find a way to deal with all the
unsolvable problems. On the other hand each
and every decision you make is your own, not
filtered by your best friends and sister, each
one has its consequences which won’t hurt
anyone else but you!
I am putting myself together, trying to
stand up from stairs and to come up with some
new plans and new power. It will make me
stronger, more me, cause... only now, I can
feel that here is where the life begins...
To be continued....
15
THE BLABELS
Miłosz Wcisło, Dalida Czerniawska
Na dobrą sprawę każdy już wie, że jest
po wakacjach i wspominanie o nich teraz może tylko doprowadzić do frustracji - właśnie
dlatego, że już ich nie ma. Chociaż tak generalnie rok akademicki też nie jest zły (oczywiście z wyjątkiem okresu styczeń-luty oraz
czerwca). Zostawiając jednak już rozważania
na temat tego czy w końcu jest dobrze, czy źle
- przejdźmy do sedna tego krótkiego artykułu
- wrześniowego wyjazdu do Lwowa, w którym towarzyszyło mi kilku znajomych, bo to
właśnie miasto pomimo wrogiej całej Ukrainie propagandzie angielskich mediów - jak to
nas tam nie potną, pozabijają i okradną (kolejność dowolna) - było celem naszej wyprawy.
Na nasze szczęście wróciliśmy do Krakowa nie doświadczywszy żadnej z tych wątpliwej przyjemności zdarzeń (ba, nawet
łapówki nie udało nam się dać komukolwiek!). Tak więc nikt nas nie zaczepiał, nikt
nie próbował oszukać nas na targu, nikt nie
chciał dać nam zepsutego jedzenia w knajpie.
Rozczarowaliśmy się także jakością drogi do
Lwowa - generalnie była nowa i bez dziur (no
dobra, bocznymi to nie jeździliśmy). Widzieliśmy więcej czarnoskórych na ulicach niż
w Krakowie - i nie widzieliśmy, żeby chodzili
z podbitym okiem (prawym lub lewym) - ale
może to taka uroda, że nie widać. Widzieliśmy
za to pyszny czarny chleb w cenie 1,5zł (drożdżówka za 80 groszy), jedliśmy przepyszne
krówki (właściwie to chleb też jedliśmy), były
też takie wielgachne melony - ale to nie pamiętam za ile.
Widzieliśmy system transportu, gdzie
marschutki - ichniejsze busiki, potrafią zatrzymać się gdziekolwiek, za przejazd płaci się
przy wejściu (jak ktoś wsiada z tyłu, to podaje
pieniądze ludzkim „wężykiem” do przodu, po
czym Ci ludzie z przodu (też wężykiem)
przekazują mu resztę.
Generalnie widzieliśmy miasto według
nas nawet piękniejsze od Krakowa (wydaje
się, że trudnili się tam budową tylko pałaców w jednym z nich nawet mieliśmy okazje,
z której nie skorzystaliśmy, spędzić noc (właściwie trochę na lewo to by było).
Jednak nie wyobrażajcie sobie, że wyjazd był tak bardzo udany - kolega myślał, że
można przez granice przewieźć dziesięć paczek papierosów, a okazało się, że jednak tylko dwie.
Paulina Suchińska
It’s 23rd of July 2012 and I’ve found
myself crying in the middle of Piccadilly Circus, sitting on the steps to the post office. It’s
been already two weeks from my arrival to
a huge London airport. I was planning to find
a job immediately, but here I am, nothing went
right, nothing according to the plan.
After two weeks of breathing United
Kingdom's air, I should be able to say that finally I am on my very own feet. Well, I was
not. Sex as a rent payment, fake money transfers to Africa and lost phone after drinking night with ‘good guys’. Only when you are left
alone and there is not even one person around
you to have your back, you’re finding out that
YOU ARE NOT A GROWN UP. You are not
even ready to grow up. In the place where you
can’t ‘just like that’ go back home, and let
yourself drown in your father’s huge warm
arms who would simply say ‘it’s ok’ and find
a way to deal with all the unsolvable problems. On the other hand each and every decision you make is your own, not filtered by
your best friends and sister, each one has its
consequences which won’t hurt anyone else
but you!
I am putting myself together, trying to
stand up from stairs and to come up with some
new plans and new power. It will make me
stronger, more me, cause... only now, I can
feel that here is where the life begins...
To be continued....
15 pl
THE BLABELS
Joanna Grzybowska
Pumpkin is a great vegetable to use
in the kitchen. Almost every part of it is
useful in different dishes. You can make pie,
soup or stuffing to pancakes from pumpkin
pulp. You can add some seeds to salad or
pie. You can also make a salad dressing
from pumpkin seed oil.
I have decided to share with you a
recipe for a pumpkin cream. It’s easy to make
and you don’t need a bunch of ingredients.
Although I think you shouldn’t simplify this
recipe (for example by not adding nutmeg or
onions) because the pulp itself doesn’t have
much taste. That’s after seasoning and adding
proper components that it starts to taste well.
To make a cream, you need to peel and
cut your pumpkin into cubes. There are
different ways of doing it. Chef John Higgins
(Director & Corporate Chef at George Brown
Chef School, Toronto) proposes these steps to
do it:
- Cut the top and the bottom of a pumpkin,
- peel it with the potato peeler or a knife,
- cut it into quarters,
- use a spoon to separate and take out seeds,
- cut into cubes.
You can also cut the pumpkin into
parts first and then peel it. The reason why
I’m writing about this is because sometimes
the pumpkin’s skin is really hard and it’s not
so easy to remove it, though the method is of
course up to you.
Let’s get to the point.
Ingredients you need to have:
Pumpkin
0,5 kg
Broth
1l
Garlic
3 cloves
Potatoes
4
Onions
2
Nutmeg
1/4 teaspoon
Curry
1 teaspoon
Sugar
1/2 teaspoon
Olive oil or sunflower oil
Salt, Pepper
Recipe:
1. Chop onions into cubes. Chop garlic into
small pieces (or use a garlic press). Cut
16
potatoes and pumpkin into small cubes.
2. Glaze onions and garlic on oil. Add
potatoes and pumpkin. Add curry. Stir
everything and fry in a pot for about 5
minutes.
3. Add broth and cook until pumpkin and
potatoes are soft.
4. Use a blender to mix everything into
smooth cream.
You can serve pumpkin cream with
puff crouton or croutons with cheese. They
can be made on the frying pan or in the oven.
You can also use some dill or roasted pumpkin
seeds to decorate your dish.
Bon apetit!
English – Polish dictionary:
Stuffing
Pulp
Nutmeg
Seasoning
Peel
Broth
Clove
Garlic press
Glaze
Pot
Puff crouton
Frying pan
Oven
Dill
nadzienie
miąższ
gałka muszkatołowa
przyprawianie
obierać
bullion
ząbek
wyciskacz czosnku
zeszklić
garnek
groszek ptysiowy
patelnia
piekarnik
koperek
THE BLABELS
Stypendia DAAD
Marina Olson
Dział Współpracy z Zagranicą Akademii Górniczo-Hutniczej prowadzi działalność
organizacyjną, informacyjną, doradczą i promocyjną, w zakresie współpracy międzynarodowej. Do zadań DWZ wchodzą sprawy
związane z międzyuczelnianymi umowami bilateralnymi, stypendiami oraz wyjazdami zagranicznymi pracowników i studentów
Uczelni, jak i przyjazdami gości zagranicznych Uczelni, a także gromadzeniem, przetwarzaniem i upowszechnianiem informacji
o współpracy międzynarodowej.
Współpraca zagraniczna obejmuje m.in. liczne programy stypendialne,
w ramach których studenci mogą odbyć podróże zagraniczne w celach naukowych.
Oprócz najlepiej znanego programu wymiany
LLP Erasmus, jest również dużo innych ofert
wyjazdów naukowych, które mogą sprostać
potrzebom i zainteresowaniom najbardziej
wymagających studentów.
Stypendia BUWIWM
Biuro Wymiany Międzynarodowej
BUWiWM koordynuje i organizuje rekrutację
oraz kwalifikację polskich naukowców i studentów na stypendia zagraniczne. Oferta stypendialna BUWiWM zawiera informacje
o możliwości wyjazdów na studia częściowe,
staże i misje naukowe, studia doktoranckie,
staże habilitacyjne oraz kursy językowe.
Program „Vulcanus in Japan”
Program został stworzony przez EUJapan Centre for Industrial Cooperation, aby
wnieść wkład w dobre stosunki między UE
i Japonią i poszerzyć wzajemną współpracę.
Oferuje on miejsca praktyk w Japonii w zakładach przemysłowych dla studentów UE.
Zaczyna się zawsze we wrześniu, a kończy
w sierpniu następnego roku, tak, aby okres
trwania dopasowany był do roku akademickiego w państwach UE. Uczestnicy programu
otrzymują stypendium w wysokości 2 000 000
jenów na pokrycie kosztów podróży i utrzymania w Japonii.
DAAD (Deutscher Akademischer Austausch Dienst/ Niemiecka Centrala Wymiany
Akademickiej) przyznaje stypendia na: kursy
językowe i krótkie pobyty w Niemczech dla
studentów, studia magisterskie uzupeł-niające
bądź pomagisterskie, oraz badania naukowe
w Niemczech.
Program „T.I.M.E.”
T.I.M.E. (Top Industrial Managers for
Europe) jest programem dwu-kulturowego
kształcenia zakończonego podwójnym dyplomem. Dzięki wzajemnemu zaufaniu
i uzgodnionym programom studenci, reali-zując część programu studiów w uczelni partnerskiej, uzyskują podwójny dyplom: uczelni
macierzystej i uczelni partnerskiej. Program
zakłada wydłużenie standardo-wych studiów
o 1 rok (4 lata w uczelni macierzystej i 2
w uczelni partnerskiej), studiowanie w języku
partnera oraz traktowanie studentów obcokrajowców na równi ze studentami własnymi.
Program „SMILE”
Program „SMILE” oferuje możliwość
wyjazdu na studia do krajów Ameryki Łacińskiej. Program przypomina Erasmusa, z tą
jednak różnicą, że o stypendium należy ubiegać się indywidualnie.
Stypendia „Fundacji Kościuszkowskiej”
Fundacja Kościuszkowska corocznie
przyznaje stypendia dla Polaków, na rzecz
studiów jak i badań oraz nauczania na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych. Nie
ma ograniczeń związanych z kierunkiem studiów lub badań. Stypendium obejmuje tylko
obywateli polskich przebywających na stałe
w Polsce. Wnioskodawcy muszą posiadać tytuł magistra przed datą przyznania stypendium.
17
THE BLABELS
Stypendia Rządu Francuskiego
Oferta stypendialna rządu francuskiego
przewiduje stypendia dla studentów ostatnich
lat, przyszłych absolwentów i doktorantów
chcących podjąć studia we Francji. Rząd
Francuski również wspiera finansowo studentów, młodych absolwentów i polskich pracowników chcących podjąć praktykę
zawodową we Francji.
Oferta stypendialna GFPS-Polska
Stypendia semestralne dla polskich
studentów i doktorantów przyznawane są
wspólnie przez GFPS- Polska i Fundację
Współpracy Polsko-Niemieckiej. Stypendium
na pobyt naukowy w Niemczech przeznaczone jest dla osób wyróżniających się wynikami
w nauce, zainteresowaniami oraz ciekawym
projektem naukowym, popartym pasją badawczą.
Pełną ofertę programów stypendialnych oraz szczegóły można znaleźć na stronie
głównej Działu Współpracy z Zagranicą oraz
na Facebooku:
http://www.dwz.agh.edu.pl/
http://www.facebook.com/dwz.agh
El Museo de Historia de la Ciudad de
Cracovia (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa),con motivo del Día de Puertas Abiertas
de los Museos que tendrá lugar el domingo 18
de noviembre de 2012, desea informales que
a las 14h de dicho día, una de sus sedes Rynek
Underground ofrece la oportunidad de visitas
guiadas gratuitas en español. Rogamos a aquellas personas interesadas en realizar estas visitas, reserven de manera anticipada las
entradas en el Centro de Visitantes situado en
la calle Sukiennice, en el edificio del Antiguo
Mercado Medieval. Desde el Museo de Historia de la Ciudad de Cracovia, les invitamos
a unirse a nosotros y disfrutar de estas jornadas.
18
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa
zaprasza na Dzień Otwartych Drzwi w Rynku
Podziemnym, który odbędzie się w dniu 18
listopada 2012 o godzinie 14:00. Odwiedzający będą mieli możliwość bezpłatnego zwiedzenia Podziemi Rynku z przewodniczką
oprowadzającą w języku hiszpańskim, co stanowi atrakcję dla pasjonatów tego języka,
a także dla osób, które posługują się hiszpańskim, na co dzień. Liczba miejsc jest ograniczona – maksymalnie może wejść 20 osób.
Aby być jednym z tych „szczęśliwców” należy zgłosić się po bezpłatną wejściówkę dostępną
w
Centrum
Zwiedzających
w Sukiennicach od poniedziałku 12 listopada.
Spotkanie z przewodniczką odbędzie się
o godzinie 13:55 przed wejściem głównym do
Podziemi Rynku (Rynek Główny 1).
Jesteś zainteresowany praktykami zawodowymi? Dzięki IAESTE
możesz je odbyć za granicą.
Jeżeli masz status studenta,
nie ukończyłeś jeszcze 32
lat, a Twoja średnia ocen za
ostatni rok akademicki wynosiła co najmniej 3,80,
możesz aplikować! Masz czas do 9 grudnia.
Nie zwlekaj i aplikuj już teraz! Masz
szansę zdobyć cenne doświadczenie zawodowe, poznać mnóstwo wspaniałych ludzi, odwiedzić kraj, do którego zawsze chciałeś
pojechać. IAESTE daje Ci możliwość realizacji swoich pragnień, skorzystaj więc z tego, bo
naprawdę warto.
Szczegóły na: www.iaeste.agh.edu.pl
Wyjazd na praktykę zagraniczną lub
wolontariat umożliwia także organizacja
AIESEC . Najpopularniejsze obszary praktyk
to administracja, lingwistyka, informatyka,
inżynieria produkcji, budownictwo i znacznie
więcej. W ramach wolontariatu częste są tematy takie jak ochrona środowiska, prawa
człowieka, edukacja międzykulturowa.
Szczegóły na: www.aiesec.org/poland
THE BLABELS
Chociaż kraj kartoflanych sałatek,
pysznego piwa i „Ordnungu” jest tuż obok,
jednak stosunkowo niewiele osób ma szansę
pomieszkać za naszą zachodnią granicą i zasmakować niemieckiej kultury. Poza urzekającą kuchnią i nienaganną organizacją, Niemcy
charakteryzują się też świetnymi uniwersytetami. Co zrobić, by w czasie studiów skorzystać z tych dobrodziejstw? Zostać stypendystą
GFPS-POLSKA!
Co to jest GFPS?
GFPS to studenckie stowarzyszenie
non-profit działające od 1984 roku w Niemczech, od 1991 w Polsce i od 1998 w Czechach. Skrót pochodzi od pierwotnego
Gemeinschaft zur Förderung der Studienaufenthalten polnischer Studenten in Bundesrepublik Deutschland.
Członkowie, Zarządy i Komisje działają w GFPS pro bono. W wielu miastach nad
wieloma projektami pracuje około 100 osób
w roku. W sumie w ciągu 28 lat istnienia
przez GFPS „przewinęły się“ tysiące członków i ponad 800 stypendystów. Absolwenci
GFPS są dziś pracownikami naukowymi,
ludźmi kultury, mediów, polityki i biznesu po
obu stronach Odry. Honorowym Patronem
GFPS-Polska jest od 2009 roku jest
prof. Władysław Bartoszewski.
Cele statutowe GFPS-Polska to:
• wspieranie nauki oraz wymiany i współpracy studenckiej i naukowej pomiędzy Polską
a Niemcami i innymi krajami;
• działania zmierzające do wzajemnego poznania ludzi, języka, kraju i kultury oraz do
rozwoju wszelkich kontaktów i wymiany kulturalnej między społeczeństwami Polski
i Niemiec i innymi krajami.
Trzon działalności GFPS stanowi program stypendialny, kursy językowe, Grupy
Lokalne, wspólne międzynarodowe projekty
oraz pielęgnowanie przyjaźni i kontak-
tów, m.in. dzięki regularnym spotkaniom regionalnym i międzynarodowym.
Program stypendialny
W GFPS-Polska, w ramach programu
stypendialnego, rekrutujemy polskich stypendystów do Niemiec oraz opiekujemy się niemieckimi stypendystami w Polsce.
Semestralne stypendia do Niemiec przyznawane są polskim studentom i doktorantom
wspólnie przez GFPS-Polska i Fundację
Współpracy Polsko-Niemieckiej.
Cel pobytu na stypendium GFPS
Stypendysta GFPS-Polska ma prawo
uczestniczyć w wybranych zajęciach na uniwersytecie, jednak celem pobytu w Niemczech nie jest zaliczanie przedmiotów,
a realizacja indywidualnego projektu badawczego, który może, ale nie musi (!) być związany z kierunkiem i programem studiów.
Kto może starać się o stypendium?
• studenci studiów stacjonarnych (do ukończenia 26 roku życia);
• asystenci i słuchacze studium doktoranckiego (do ukończenia 30 roku życia).
Kryteriami decydującymi o przyznaniu
stypendium są wyróżniające się wyniki w nauce, zainteresowania oraz ciekawy projekt
naukowy, poparty pasją badawczą.
Podstawowe informacje:
• czas trwania stypendium: 5 miesięcy;
• miejsce: uniwersytet w wybranym przez
aplikanta ośrodku, gdzie funkcjonuje Grupa
Lokalna GFPS;
• wysokość stypendium: ok. 580 EUR;
• w trakcie stypendium udział w dwóch czterodniowych seminariach (seminarium integracyjno-powitalne „Dni Miast” na początku
semestru oraz seminarium podsumowujące
pobyt pod koniec semestru „Stip-Treffen”);
• podczas pobytu opieka Grupy Lokalnej niemieckiego GFPSu;
• termin składania wniosków o stypendium na
semestr letni 2013: 7 listopada.
Sczegóły dotyczące stypendium i składania
wniosków: www.gfps.pl
19

the blabels - Koło Naukowe BLABEL

Transkrypt

Podobne dokumenty

Sequenza N – Polacco – Maria Sobotka

Lekcja angielskiego z FISZKAMI_Dzień Ziemi