Noc łez

H ADASA RUBIN
Noc łez
Głośno brzmią dzwony,
Śpiewają chóry,
Raduj się, raduj się, Synu Boży,
Raduj się, raduj i bądź szczęśliwy,
Wreszcie przyszedł kres na Żydy,
Już nic im nie pomoże.
Twe dzieła Jezu nadprzyrodzone!
Za ciebie dziatek miliony!
Miliony starców za ciebie jednego!
Wymordowano ojców i matki,
Zabrano babcie, zabrano dziadków,
Nie zapomniano niczego!
Ojczulek podnosi głos trwożnie,
Znak krzyża czynią ludzie pobożni,
Głośno brzmią dzwony: bim, bam, bom-u!
A serce mi pęka na dwoje,
I roztrząsam w sumieniu swoim,
Czy winny jestem tego pogromu.
Spadkobiercy po umarłych,
Zgromadzili w domach skarby
Z grzechu oczyszczeni.
Teraz idzie tłumne grono,
Z myślą niezmąconą,
A jak było, zapomnieli.
416
‫הדסה רובין‬
‫די וויינַאכט‬
‫גלעקער קלינגען‪,‬‬
‫כָארן זינגען‪,‬‬
‫ֿפריי זיך‪ֿ ,‬פריי זיך דו גָאטס זון‪,‬‬
‫ֿפריי זיך‪ֿ ,‬פריי זיך און ז ַײ צוֿפרידן‬
‫שוין ַאן ענדע מיט די ייִדן‬
‫מיט זיי איז מער ניט ווָאס צו טָאן‪.‬‬
‫דײנע ווּונדער!‬
‫ווי גרויס איז יעזוס ַ‬
‫ֿפַאר דיר איינער מיליָאנען קינדער!‬
‫מיליָאנען ַאלטע ֿפַאר דיר איינעם!‬
‫טַאטעס‪ ,‬מַאמעס אויסגעשניטן‪,‬‬
‫זיידעס‪ ,‬בָאבעס ניט געמיטן‪,‬‬
‫ניט בַאליידיקט הָאט מען קיינעם!‬
‫און דער „ֿפָאטערל” הויבט ז ַײן שטים‪,‬‬
‫און די דַאוונער צלמען זיך ֿפרום‪,‬‬
‫און גלעקער קלינגען בָאם‪ ,‬בָאם‪ ,‬בָאם‪,‬‬
‫מײן הַארץ ווערט צעריסן‪,‬‬
‫און ַ‬
‫און איך טרָאג אויף מ ַײן געוויסן‪,‬‬
‫ווי איך בין שולדיק אין ּפָאגרָאם‪.‬‬
‫און די יורשים ֿפון די טויטע‪,‬‬
‫ֿפון הָאב‪-‬און‪-‬גוטס אין ה ַײזער גרייטע‬
‫גערייניקט ֿפון די זינד‪,‬‬
‫ציען זיך אין מַאסן‪,‬‬
‫גייען זייער געלַאסן‪,‬‬
‫ֿפַארגעסן ווָאס ביז ַאצינד‪.‬‬
‫‪417‬‬
Ta noc prawdziwie lśni łzami,
Lecz dla nas tylko… Nie dla nich.
Uciekam do bożnicy,
Tam, gdzie Bóg bez Syna
Jak chce, sobie poczyna
I z nikim się nie liczy.
W środku pusto jest jednak,
Bożnica całkiem ciemna.
Nie ma klojzów100, nie ma szili101,
Ni tałesów, ni tefilin,
Ani książek do modlitwy,
Tylko jeden Bóg okrutny.
Krzemieniec, 24 grudnia 1944
tłum. Marek Tuszewicki
100
101
Klojz (jid.) – dom modlitwy.
Szil (jid.) – synagoga.
418
‫און די נַאכט איז ווירקלעך וויי‪,‬‬
‫ָאבער נָאר מיר‪ ...‬און ניט זיי‪,‬‬
‫איך ַאנטלויף צו דער שול‬
‫דָארט ניט ווײַט ַאהין‬
‫ווּו „גָאט” ָאן דעם זון‬
‫שיינקט יעדן ווָאס ער וויל‪.‬‬
‫איך טרעף ָאבער אויף ּפוסט‬
‫אומעטום ֿפינצטער וויסט‪,‬‬
‫ניט קיין קלויזן‪ ,‬ניט קיין שולן‪,‬‬
‫ניט קיין טלית‪ ,‬ניט קיין ּתֿפילין‪,‬‬
‫ניט קיין סידור‪ ,‬ניט קיין מחזור‪,‬‬
‫נָאר געבליבן איז גָאט דער ַאכזר‪.‬‬
‫קרעמענעץ‪24 ,‬סטן דעצעמבער ‪1944‬‬
‫‪419‬‬