D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk

Sygn. akt VI P 414/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 12 października 2016r.
Sąd Rejonowy Gdańsk- Południe w Gdańsku Wydział VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
W składzie następującym : Przewodniczący SSR Beata Young
Ławnicy Krystyna Narożańska Marian Bednarczyk
Protokolant: Magdalena Paplińska
Po rozpoznaniu w dniu 7 października 2016r. w Gdańsku
Sprawy z powództwa V. K.
przeciwko (...) SA w G. w likwidacji
O odszkodowanie , sprostowanie i uzupełnienie świadectwa pracy
I. Zasądza od pozwanego (...) SA w G. w likwidacji na rzecz powoda V. K.kwotę 4 800 zł / cztery tysiące osiemset
złotych / netto tytułem odszkodowania za niezgodne z przepisami prawa pracy rozwiązanie umowy o pracę bez
wypowiedzenia z winy pracownika.
II. Nakazuje pozwanemu (...) SA w G. w likwidacji , aby sprostował wydane powodowi świadectwo pracy z dnia
11 05 2012r. w pkt 2 dotyczącym rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk i pełnionych funkcji w
ten sposób , iż oprócz zapisu : „ technik wsparcia sprzedaży” nakazuje wpisać : „ wykonywał pracę związana z
tłumaczeniem z języka polskiego na język rosyjski dokumentacji technicznej i opisów urządzeń” oraz : „ wykonywał
pracę związaną z przygotowaniem dokumentów niezbędnych do państwowej rejestracji osoby prawnej Federacji
Rosyjskiej i rejestracją” oraz w punkcie 6 nakazuje wpisać informacje dotyczące wysokości wynagrodzenia : „ w okresie
od 30 09 2010 do 30 11.2010r. otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1400 zł netto” i „ w okresie od 1 12
2010r. do 26 04 2012r. otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1 600 zł netto”
III. W pozostałym zakresie postępowanie umarza w zakresie żądania sprostowania świadectwa pracy .
IV. Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2236 zł / dwa tysiące dwieście
trzydzieści sześć złotych /.
V. Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego (...)w G. kwotę 240 zł / dwieście
czterdzieści złotych / tytułem opłaty od pozwu od obowiązku uiszczenia której powód był zwolniony z ustawy.
VI. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 466, 87 zł / czterysta sześćdziesiąt sześć złotych 87/100 tytułem
zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt VI P 414/12
UZASADNIENIE
Powód V. K. wniósł pozew przeciwko (...) SA w G. o zasądzenie odszkodowania w kwocie 4 800 zł – w
wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu naruszenia
podstawowych obowiązków pracowniczych z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów w tym trybie , wskazując,
iż zarzuty pozwanego pracodawcy względem powoda są nieprawdziwe. Cały czas pracował starannie , sumiennie
i skutecznie , cały czas pracy wykorzystywał do pracy w interesie polskiej i rosyjskiej spółki i nie zachodziło
wykonywanie jakiejś innej pracy nie uwzględnionej z P. M. D., raportowanie nie jest obowiązkiem pracownika , ale o
wykonywanych czynnościach powód raportował pisemnie albo ustnie. Praca na stanowisku technika nie przewiduje
obsługiwania klientów , system (...) jest narzędziem dla handlowców , a praca powoda toczyła się w innym zakresie , w
ciągu około półtora roku pracy na rzecz pozwanej nie zachodziło zachowanie powoda , które łamałoby zasady prawne
lub społeczne , pobrane przez powoda zaliczki pobrane były do założenia rosyjskiej spółki (...) w K. . Rankiem 26 04
2012r. P. M. D. zaproponowała powodowi odsprzedanie jego udziałów w rosyjskiej spółce (...) , powód odmówił i za
pół godziny został zwolniony , zwolnienie było w ocenie powoda zemstą za odmowę przekazania na korzyść M. D. jego
udziałów w kapitale zakładowym rosyjskiej spółki (...).
Pozew k. 2-3
W odpowiedzi na pozew pozwany (...) SA w G. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenia jego rzecz od
powoda kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwany wskazał m.i. , iż bezpośrednim przełożonym powoda był P. Ł. , których wspólnym
przełożonym zgodnie z obowiązującą ścieżką służbową była p. M. D., która była upoważniona do dokonywania
czynności z zakresu prawa pracy do pracowników spółki. W zakładzie pracy obowiązywały powszechnie znane
procedury składające się z określonych obowiązków dotyczących pracy na poszczególnych stanowiskach , w tym
na stanowisku zajmowanym przez powoda . Jedną z nich jest regulamin procedury : „ 3 żółte kartki”, zgodnie
z którą pracownik zostaje ukarany z możliwością wypowiedzenia umowy o pracę w sytuacji , gdy otrzyma
trzecią żółtą kartkę w ciągu ostatnich 9 miesięcy , żółtą kartkę jako formę wiążącego monitu ma obowiązek
zastosować osoba nadzorująca pracownika powiadamiając o tym zainteresowanego i przełożonego w formie mailowej.
Bezpośredni przełożony rejestruje i ma obowiązek wprowadzenia w życie kary . Jednym z najbardziej podstawowych
obowiązków pracowniczych był obowiązek bieżącego i rzetelnego raportowania przez pracownika jego przełożonym
na temat okoliczności mających związek realizacją podejmowanych przez nich czynności w obszarze ich obowiązków
związanych z rodzajem pracy i powierzanych im w związku tym zadań. Obowiązkiem powoda była opieka techniczna
nad klientami związanymi z tzw. rynkiem rosyjskim , stąd też nie może dziwić oczekiwanie pracodawcy raportowania
okoliczności dotyczących pozyskiwania klientów z tego regionu oraz bieżącego statusu zapytań / zleceń przez nich
kierowanych. Pozwany pozyskał wiedzę , iż powód w czasie pracy dopuszczał się zajmowania innymi sprawami
niż związane z istota pracy u pozwanego , co wyklucza jego pozytywną ocenę , a skala ujawnionego problemu
uzasadniała potrzebę pilnej reakcji ze strony pracodawcy . Pozwany bezskutecznie wzywał powoda do sporządzenia
raportu z obsługi zapytań , które napłynęły z Rosji w ostatnim czasie oraz udzielenia wyjaśnień , jaki mają status
na chwilę obecną a także o raportowaniu na temat rejestracji klientów krajów SU . Pracownik jednak uchylał się od
przygotowania stosownych zestawień informacji , kwestionował ich zasadność ,a także odmawiał wykonania poleceń
sprzeciwiając się decyzjom pracodawcy , m.i. miało to miejsce w trakcie rozmowy , jaką powód przeprowadził z M.
D.w dniu 26 04 2012r. , która przypomniała powodowi , że naruszenie obowiązku raportowania uzasadnia zgodnie
z obowiązującą w zakładzie pracy procedurą tzw. 3 żółtych kartek możliwość zastosowania dyscyplinarnego trybu
rozwiązania umowy o pracę za rażącą niesubordynację podległego pracownika . Powód nie udzielił wyjaśnień odnośnie
stawianych mu zarzutów naruszania podstawowych powinności pracowniczych , a jedynie podważał zaufanie do
pracodawcy i swoich przełożonych formułując obraźliwe , negatywne twierdzenia pod adresem przełożonych , co
stanowiło o dopuszczeniu się przez niego naruszenia podstawowych reguł postępowania wobec współpracowników w
związku z naruszeniem obowiązujących zasad współżycia społecznego , w związku z tymi wszystkimi okolicznościami
pracodawca podjął decyzje o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 par 1 pkt 1 kp .
pracodawca wręczając przedmiotowe oświadczenie szczegółowo wyjaśnił powodowi przesłanki , jakimi się kieruje i na
czym polegają poszczególne zarzuty, w tym w szczególności , że dotyczą przywołanych zachowań. Elementem reakcji
było szarpanie się z M. D. ,która powód zaatakował w związku z tym , że ta usiłowała zabezpieczyć dane firmowe
pozwanego zakładu pracy , jakie znajdowały się na komputerze użytkowanym przez powoda. Strony uzgodniły , że
komputer ten zostanie zwrócony powodowi w późniejszym czasie . Mimo tego powód zgłosił na Policję zawiadomienie
o popełnieniu czynu zabronionego przez pracodawcę polegającego na pozbawieniu go mienia.
Odpowiedź na pozew k. 20 -24
W dniu 15 06 2012r. powód V. K. wniósł pozew przeciwko (...) SA o sprostowanie świadectwa pracy wskazując, że
wniósł o sprostowanie świadectwa pracy , ale nie otrzymał żadnej odpowiedzi . Podał, że we wniosku o sprostowanie
świadectwa pracy wniósł o zaznaczenie w świadectwie pracy informacji o wysokości i składnikach wynagrodzenia ,
również o pełnionych przez niego funkcjach , rodzaju i okresach wykonywanej pracy , ponieważ podczas całego okresu
zatrudnienia wykonywał pracę różnego rodzaju : lutował płytki modemowe , składał i testował urządzenia (...) , (...),
(...), tłumaczył dokumentację na język rosyjski , pracował z klientami rosyjskojęzycznymi , wykonywał pracę związaną
z rejestracją w Rosji spółki z ograniczona odpowiedzialnością , co nie zostało uwzględnione w świadectwie pracy .
Pozew k. 141-142
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów
procesu.
Pozwany wskazał m.i. , iż zgodnie z powszechnie aprobowanym poglądem doktryny i judykatury , w świadectwie
pracy nie można umieszczać innych informacji niż określone przepisami prawa pracy. Przepis art.97§2 k.p. zd. Trzecie
k.p. zobowiązuje pracodawcę do podania informacji o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz uzyskanych
kwalifikacjach , z tym zastrzeżeniem , gdy pracownik tego zażąda i uczyni to we właściwym czasie . Pracodawca
jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika , jeżeli został on złożony przed dniem , w którym powstał
obowiązek wydania świadectwa pracy. Sytuacja taka w ocenie pozwanego nie miała miejsca w niniejszej sprawie ,
ponieważ obowiązek wydania świadectwa pracy powstał w związku rozwiązaniem stosunku pracy i miał charakter
natychmiastowy , zaś pracownik zgłosił swój wniosek o zamieszczenie w świadectwie pracy informacji o wysokości
i składnikach wynagrodzenia oraz uzyskanych kwalifikacjach po raz pierwszy dopiero w swym piśmie z dnia 11
05 2012r. czyli w czasie znacznie późniejszym w stosunku do chwili powstania obowiązku pracodawcy wydania
świadectwa pracy , to w konsekwencji spóźnionego działania pracownika po stronie pracodawcy nie istniał obowiązek
uwzględnienia żądania . Niezależnie od powyższego brak jest również przepisu prawa obligującego pracodawcę do
wyszczególnienia w świadectwie pracy informacji na temat kwalifikacji , jakie pracownik miałby nabyć w trakcie
zatrudnienia jest nieuzasadnione , gdyż pracodawca nie jest w stanie potwierdzić kwalifikacji , jakie nabył powód .
Odpowiedź na pozew k. 154-157
Postanowieniem z dnia 30 10 2015r. obie sprawy połączone zostały do wspólnego rozpoznania i wyrokowania.
Postanowienie k. 229
Na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016r. powód sprecyzował roszczenie o sprostowanie świadectwa pracy w ten sposób ,
iż wniósł o umieszczenie informacji o wysokości i składnikach otrzymywanego wynagrodzenia tj. wynagrodzenia
zasadniczego oraz o okresach i rodzajach wykonywanej pracy tj. tłumaczenia z języka polskiego na język rosyjski
dokumentacji technicznej i opisów urządzeń z okresie od 4 07 2011r. do 27 09 2011r. , przygotowywania dokumentów
niezbędnych do rejestracji osoby prawnej w Federacji Rosyjskiej , dokonania rejestracji spółki z o.o. w Kaliningradzie
w okresie od 26 03 2012r. do 3 04 2012r. , w pozostałym zakresie pozew o sprostowanie cofnął . k. 379-380
Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy :
Powód V. K. w dniu 30 09 2010r. zawarł ze spółką (...) sp.z o.o. w G. umowę o pracę na okres próbny od 30 09
2010r. do 31 11 2010r. na stanowisku pracy technik wsparcia sprzedaży z wynagrodzeniem 1400 zł netto , w umowie
określono okres wypowiedzenia zgodnie z art. 34 kodeksu pracy , wymiar urlopu 20 dni oraz obowiązującą normę
czasu pracy dzienną 8 godzin i tygodniowa 40 godzin.
Dowód : umowa o pracę z dnia 30 11 2010r. k. 5 cz b akt osobowych
Powód V. K. w dniu 30 11 2010r. zawarł ze spółką (...) sp.z o.o. w G. umowę o pracę na czas określony 10 lat od 1 12
2020r. do 1 12.2020r. na stanowisku pracy technik wsparcia sprzedaży z wynagrodzeniem 1600 zł netto , w umowie
określono okres wypowiedzenia na 1 miesiąc , wymiar urlopu 20 dni oraz obowiązującą normę czasu pracy dzienną
8 godzin i tygodniowa 40 godzin.
Dowód : umowa o pracę z dnia 30 11 2010r. k. 7 cz b akt osobowych
W okresie zatrudnienia powoda pozwana spółka przekształciła się w spółkę akcyjną.
Niesporne
Na początku zatrudnienia powód pracował w dziale technicznym i tam został zatrudniony , był pomocnikiem P. P.
, składał urządzenia , które produkował pozwany i je naprawiał, po czym został przeniesiony do działu handlowego.
Powód również po 3 -4 miesiącach od zatrudnienia go u pozwanego zajmował się tłumaczeniami dokumentacji
technicznej i reklam oraz strony internetowej pozwanego z języka polskiego na język rosyjski .
M. D. , która była przełożonym powoda i główną księgową poleciła powodowi zarejestrowanie spółki prawa rosyjskiego
w Kaliningradzie w celu sprzedaży urządzeń pozwanej spółki na rynku rosyjskim . Zarejestrowanie spółki poprzedzone
było zorganizowaniem wyjazdu członków zarządu pozwanego , M. D. i P. Ł. do Rosji , sprawy organizacyjne w tym
zakresie, w tym wnioski o uzyskanie wiz, zakupu biletów, powierzono również powodowi, powód przebywał w delegacji
w październiku 2011r., marcu i kwietniu 2012r. w związku z wykonywaniem czynności związanych z rejestracją spółki
w Kaliningradzie. Powód wykonał wszystkie czynności niezbędne do rejestracji spółki , potrwierdzone świadectwem
rejestracji z dnia 3 04 2012r. , otworzył konto bankowe tej spółki i został ustanowiony dyrektorem tej spółki .
Powód wykonując pracę handlowca był obowiązany do raportowania ze sprzedaży oraz z tego , co dzieje się u klientów ,
raportowanie odbywało się raz na tydzień i raportowało się M.D. na spotkaniach handlowców . Powód wywiązywał
się z obowiązku raportowania.
P. Ł. nie był przełożonym powoda w pracy , ale z racji na większy staż pracy pomagał powodowi w pracy.
Handlowcy przydzielali sobie klientów w systemie (...) , po kontakcie z klientem P. Ł. prosił powoda na polecenie
M.D.o raporty dotyczące obsługi zapytań , które napłynęły w ciągu ostatnich dwóch tygodni oraz jaki mają one status ,
jak i o raport na temat rejestracji klientów z krajów SU.
Dowód : korespondencja mailowa k. 26 , k. 28 , k. 29 , zeznania świadka P. Ł. k. 474-475 ; czas od 00 :03:43 do
00:25:04; zeznania świadka P. P. k. 475-476 ; czas od 00:26:22 do 00:34:05 , przesłuchanie powoda k. 476 -477
czas od 00:41:20 do 00:51:47 w zw. z k. 380-384 czas od 00 :09 :27 do 01:30:34; przesunięcie MM k. 262 , ,
tłumaczenie dokumentacji technicznej k. 263, 264, 265 , 266, 267-297 , pełnomocnictwo k. 298 , ewidencja czasu
pracy za październik 2011r. k. 299, za marzec 2012 k. 344, za kwiecień 2012 k. 346 , rachunek zakupu biletów k. 300 ,
301, 302, , 303, plan rejestracji i działalności spółki w Kaliningradzie k. 306 , faktura z 5 04 2012r. k. 308 , umowa w
sprawie utworzenia spółki rosyjskiej k. 312 -315, protokół nr (...) zebrania założycieli spółki z o.o. (...) tłumaczenie k.
336-339, akt przekazania mienia k. 340 , świadectwo rejestracji osoby prawnej k. 342 , potwierdzenie zapłaty wynajmu
k. 349 , potwierdzenie transakcji z 30 03 2012r. k. 357
W dniu 26 04 2012r. odbyło się spotkanie z udziałem powoda , P. Ł. i M. D.podczas którego M. D. była nerwowa i
porywcza , zaczęła się na powoda unosić , poleciła powodowi zrezygnować ze stanowiska dyrektora w spółce rosyjskiej
powód powiedział, że nie ma nic przeciwko temu , aby M. D.została dyrektorem spółki rosyjskiej , ale on w takiej
sytuacji złoży wypowiedzenie pozwanemu . Kiedy wychodził wziął do ręki komputer , który był własnością spółki
zarejestrowanej w K. , gdzie powód pełnił funkcję dyrektora , M.D.próbowała powodowi odebrać komputer , powód
nie chciał go wydać, w związku z czym został przetrzymany w biurze, co zgłosił na Policję .
Dowód : zeznania świadka P. Ł. k. 474-475 ; czas od 00 :03:43 do 00:25:04, przesłuchanie powoda k. 476 -477 czas
od 00:41:20 do 00:51:47 w zw. z k. 380-384 czas od 00 :09 :27 do 01:30:34
W dniu 26 04 2012r. M. D. próbowała odebrać powodowi komputer , stanowiący własność rosyjskiej spółki (...) ,
powód ostatecznie wydał M. D.komputer. Spisana została notatka z której wynika , że powód pozostawił komputer
L. (...) , który jest własnością rosyjskiej spółki (...)w celu zgrania oprogramowania nie dotyczącego rosyjskiej spółki ,
komputer musi zostać zwrócony V. K. jako generalnemu dyrektorowi spółki w najbliższym czasie . M. D. napisała , ze
komputer zostanie zwrócony do dnia 30 04 2012r.
Dowód : notatka k. 34
Pismem z dnia 26 04 2012r. pozwana reprezentowana przez M.D.rozwiązała z powodem umowę o pracę bez
zachowania okresu wypowiedzenia w związku z naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych art. 52 par.
1 pkt 1 :
1. brak raportowania do którego pracownik był zobowiązany
2.wielokrotne nieobsługiwanie klientów , które pracownik przydzielił sobie w systemie (...), co stanowi rażące
naruszenie obowiązków pracowniczych
3.zachowanie w stosunku do przełożonego , które w sposób rażący narusza zasady społeczne obowiązujące w spółce
4. nierozliczenie pomimo wielokrotnych wezwań zaliczek
5.wykorzystywanie czasu pracy do wykonywania działań nie związanych ze stosunkiem pracy .
Dowód : pismo rozwiązujące umowę o pracę z dnia 26 04 2012r. k. cz c akt osobowych
W okresie zatrudnienia powód pobierał zaliczki na koszty utworzenia spółki na podstawie przepisów prawa Federacji
Rosyjskiej które to czynności wykonywał na polecenie pozwanego pracodawcy , zaliczki rozliczał, m.i. pozwana
przelała na konto bankowe powoda kwotę 490 zł z dniu 30 03 2012r. na koszty rejestracji spółki rosyjskiej.
Dowód : kw z dnia 20 03 2012r. k. 34 , kw z dnia 20 03 2012r. k. 378,
, potwierdzenie przelewu k. 357, przesłuchanie powoda k. 476 -477 czas od 00:41:20 do 00:51:47 w zw. z k. 380-384
czas od 00 :09 :27 do 01:30:34
Wynagrodzenie miesięczne powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło :
-za styczeń 2012- 2 200 , 60 zł brutto
-za luty 2012 – 2 260 , 60 zł brutto
-za marzec 2012- 2 305, 38 zł brutto
Dowód : zaświadczeni o wynagrodzeniu powoda k. 30
Pismem z dnia 11 05 2012r. powód zwrócił się do pozwanego pracodawcy o wydanie świadectwa pracy , poprosił
o umieszczenie w świadectwie pracy m.i. informacji o pełnionych przez niego funkcjach podczas zatrudnienia w
pozwanej , w tym o : tłumaczeniu z języka polskiego na język rosyjski dokumentacji technicznej i opisów urządzeń ,
umieszczeniu informacji w języku rosyjskim na stronie (...) , przygotowaniu dokumentów niezbędnych do rejestracji
państwowej osoby prawnej we Federacji Rosyjskiej i dokonaniu rejestracji spółki z o.o. w Kaliningradzie .
Dowód : pismo powoda z dnia 11 05 2012r. k. 143
W dniu 11 05 2012r. pozwany wydał powodowi świadectwo pracy , w którym zostało stwierdzone , że powód był
zatrudniony w pozwanej spółce od 30 09 2010r. do 26 04 2012r. na stanowisku pracy technika wsparcia sprzedaży ,
stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy bez wypowiedzenia przez pracodawcę art. 30 par.1 pkt 3 .
Dowód : świadectwo pracy z dnia 11 05 2012r. k. 3 cz c akt osobowych
W dniu 28 05 2012r. powód zwrócił się do pozwanego o sprostowanie świadectwa pracy wskazując, iż nie uwzględnia
ono informacji , które powód zwracał się we wniosku z 11 05 2012r. o wydanie świadectwa pracy tj. informacji o
pełnionych przez powoda funkcjach oraz rodzaju i okresach wykonywanej przez powoda pracy, wniósł o zamieszczenie
informacji o wysokości i składnikach otrzymywanego przez powoda wynagrodzenia .
Dowód : wniosek o sprostowanie świadectwa pracy k. 146 , 147 , dowód nadania k. 145
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych powoda w
postaci umów o pracę , rozwiązania umowy o prace bez wypowiedzenia , jak i innych dokumentów i kopii dokumentów
zgromadzonych w aktach sprawy . Dowody te sąd ocenił na podstawie treści art. 245 kpc , zgodnie z treścią
którego dokument prywatny stanowi dowód tego , ze osoba która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w treści
dokumentu. Strony nie kwestionowały treści kopii załączonych do akt dokumentów i nie żądały przedstawienia ich
oryginałów . Treść dokumentów uzupełnia się z zeznaniami świadków i powoda .
Sąd nie dał wiary jednie treści notatki sporządzonej w dniu 26 04 2012r. przez P. Ł. , k. 25 jako niezgodnej z treścią
zeznań świadka P. Ł..
Ponadto sąd oparł się na zeznaniach świadków P. P. i P. Ł. , które uzupełniały się ze sobą i potwierdzały wykonywanie
w trakcie zatrudnienia przez powoda czynności , wywiązywanie się z obowiązków . Sąd oparł się również na zeznaniach
powoda ,które po części były zgodne , po części uzupełniały się z zeznaniami świadków .
Zeznania świadka P. Ł. potwierdzały wskazywany przez powoda przebieg spotkania w dniu 26 04 2012r.
Z zeznaniami świadków korespondują zeznania powoda w zakresie wykonywanej przez powoda pracy związanej ze
składaniem urządzeń , z tłumaczeniami , raportowaniem , rejestracją spółki w Kaliningradzie na polecenie pozwanego
pracodawcy , zeznania powoda znajdują również potwierdzenie w treści kopii dokumentów załączonych przez powoda
i obrazujących zakres pracy wykonywanej przez powoda na rzecz pozwanej związanej z kontaktami handlowymi na
rynku rosyjskim i rejestracją spółki w Kaliningradzie.
Sąd zważył co następuje :
Powództwo zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przepisem art. 52 k.p. Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika
w razie:
1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze
zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone
prawomocnym wyrokiem,
3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.
Aby więc móc uznać, iż pracownik dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, co było podstawą
rozwiązania umowy o pracę z powodem konieczne jest wykazanie przez pracodawcę , iż naruszenie to nastąpiło
umyślnie albo przez lekkomyślność lub niedbalstwo pracownika.
Podkreślenia wymaga, iż przy ocenie ciężkości naruszenia obowiązku należy brać pod uwagę przede wszystkim stopień
winy pracownika, stopień natężenia złej woli, które muszą być znaczne.
Wskazać należy, iż uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. nie
musi być przy tym takie zawinione uchybienie podstawowym obowiązkom pracowniczym, które wywołuje istotną
szkodę majątkową w mieniu zatrudniającego. Taką przyczyną może być również zawinione i bezprawne zachowanie
podwładnego powodujące samo zagrożenie interesów pracodawcy (wyrok SN z dn. 20.01.2015r., I PK 137/14, LEX
nr 1652711).
W każdym przypadku oceny ciężkości naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego decydującym kryterium
jest wina. Ciężkie naruszenie ma miejsce w przypadku zaistnienia winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa (wyrok SN
z dn. 12.11.2014r., I PK 85/14, LEX nr 1551474).
Przyczyna rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika ma być zrozumiała dla pracownika, a
nie - po pierwszej lekturze - dla sądu orzekającego w sprawie. W sprawie, której przedmiotem jest ocena zgodności
z prawem rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 52 k.p., analizując przyczynę rozwiązania stosunku pracy i jej
skonkretyzowanie należy badać (uwzględniając całokształt materiału dowodowego sprawy i stan faktyczny, który
doprowadził pracodawcę do złożenia oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie art. 52 k.p.), czy
pracownik rozumiał (powinien rozumieć) stawiane mu zarzuty i ich istotę, a nie ograniczać się do treści werbalnej
samego oświadczenia pracodawcy, które w szczególnych okolicznościach może być krótkie, a nawet lakoniczne, o ile
strony sporu wiedziały, co się za nim kryje (wyrok SN z dn. 28.10.2014r., II PK 298/13, LEX nr 1552144).
W zakresie podstawowych obowiązków pracownika sąd zważył, iż zgodnie z treścią art. 100. § 1 kp Pracownik jest
obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy,
jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.
§ 2. Pracownik jest obowiązany w szczególności:
1)przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy;
2)przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku;
3)przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych;
4)dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy informacje, których ujawnienie
mogłoby narazić pracodawcę na szkodę;
5)przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach;
6)przestrzegać w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.
Choć ustawodawca bliżej tego nie wyjaśnia, obowiązek przestrzegania w zakładzie pracy zasad
współżycia społecznego odnosi się do właściwych, na płaszczyźnie etycznej, relacji między
współpracownikami, w tym również między pracownikami a przełożonymi. W orzecznictwie sądowym
zwraca się uwagę na różne aspekty przestrzegania owych zasad. W powoływanym wyżej wyroku z dnia 5 marca
2007 r. (I PK 228/06) Sąd Najwyższy uznał, że pracodawca może poinformować pracownika o jego obowiązkach
w zakresie przestrzegania w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego poprzez zapoznanie go na piśmie
z obowiązującymi zasadami etyki. Narusza zarówno pracowniczy obowiązek dbałości o dobro pracodawcy, jak
i obowiązek przestrzegania zasad współżycia społecznego zeznanie przez pracownika nieprawdy co do faktów
powszechnie znanych załodze w toczącym się na terenie zakładu pracy postępowaniu powypadkowym203 . Oczywistym
naruszeniem nie tylko porządku wewnątrzzakładowego, ale również zasad współżycia społecznego jest używanie
przemocy fizycznej wobec współpracowników, nawet w celu wymuszenia prawidłowego wykonywania pracy204 . Z
punktu widzenia obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego (ale również dbałości o dobro zakładu
pracy) można też zastanawiać się nad granicami krytyki przełożonego przez pracownika. Sąd Najwyższy stwierdza,
że pracownik ma prawo do dozwolonej, publicznej krytyki (prawo do whistleblowingu), gdy nie prowadzi to do
naruszenia jego obowiązków pracowniczych, w tym między innymi przestrzegani-Komentarz Zbigniewa Góral do art.
100 kodeksu pracy
Sąd zważył, iż pozwany pracodawca w żaden sposób nie wykazał w niniejszym postępowaniu , aby powód dopuścił
się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych wskazanych w treści pisma z dnia 26 04 2012r. ,
z zeznań powoda oraz świadka P. Ł. nie wynika aby powód nie raportował kontaktów z klientami i sprzedaży ,
wielokrotne nie obsługiwał klientów , których przydzielił sobie w systemie (...), zachowywał się w stosunku do
przełożonego w sposób , który w rażący sposób narusza zasady społeczne obowiązujące w spółce , nie rozliczał pomimo
wielokrotnych wezwań zaliczek, wykorzystywał czas pracy do wykonywania działań nie związanych ze stosunkiem
pracy.
Jeżeli zaś chodzi o zachowanie powoda w dniu 26 04 2012r. , kiedy to na spotkaniu z powodem poprzedzającym
rozwiązanie z powodem umowy o prace bez wypowiedzenia M. D. próbowała wyrwać powodowi komputer stanowiący
własność rosyjskiej spółki , której powód był dyrektorem , to nie zachowanie powoda naruszało zasady współżycia
społecznego , a zachowanie M. D., która użyła w stosunku do powoda siły fizycznej i zaczęła się na powoda unosić.
Ponadto powód w niniejszym postepowaniu wykazał, iż w związku z poleceniem pozwanej rejestracji spółki rosyjskiej
w celu sprzedaży produktów pozwanej na rynku rosyjskim ponosił koszty , na które przeznaczane były zaliczki
wypłacane przez pozwaną , zaś zajmowanie się sprawami spółki rosyjskiej było związane ze stosunkiem pracy u
pozwanej, gdyż powód na polecenie pozwanej dokonywał czynności związanych z rejestracją spółki w Kaliningradzie
w celu uruchomienia jej działalności i sprzedaży produktów pozwanej na rynek rosyjski. Pozwana nie przedstawiła
też żadnych wezwań do rozliczenia się przez powoda z zaliczek , na które powołuje się w rozwiązaniu umowy o pracę
bez wypowiedzenia .
Sąd zważył, iż w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie zarzuty strony pozwanej wskazane w piśmie
z dnia 26 04 2012r. uznać należy za nieprawdziwe.
Art. 56. § 1 kodeksu pracy stanowi , iż pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z
naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy
na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.
§ 2. Przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z treścią art. 58 kodeksu pracy odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości
wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas
wykonania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa
miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące.
Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie I wyroku na mocy art. 58 kp w zw. z art. 56 § 1 k.p. kwota
odszkodowania stanowi kwotę 3 miesięcznego wynagrodzenia powoda netto.
Zgodnie z treścią art. 97 § 1 k.p. w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest
obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Natomiast w myśl art.97§2 k.p. - w świadectwie
pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu
rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień
pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Ponadto w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o
zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym.
Świadectwo pracy nie zawiera w swej treści elementów ocennych, a jedynie fakty dotyczące stosunku pracy. Wszystkie
stwierdzenia pracodawcy zamieszczone w świadectwie pracy są oświadczeniami wiedzy, zatem zawarte w nim
oświadczenie pracodawcy nie tworzy samo przez się praw podmiotowych ani ich nie pozbawia. W świadectwie pracy
nie można umieszczać innych informacji, niż określone przepisami prawa pracy. Świadectwo pracy jest dokumentem
prywatnym, a nie urzędowym. Stanowi ono dowód tego, że osoba która je podpisała złożyła w imieniu pracodawcy
zawarte w nim oświadczenie - art. 245 kpc. (wyrok SA w Warszawie z dnia 25 listopada 1997 roku, III AUa 897/97,
OSP 1998, Nr 1 poz. 4)
Zgodnie z treścią art. 97 § 2 1 kp pracownik może w ciągu 7 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem
do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy. W razie nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje,
w ciągu 7 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia z żądaniem jego
sprostowania do sądu pracy.
W pierwszej kolejności Sąd rozstrzygał dopuszczalność powództwa z punktu widzenia formalnego. Dopiero bowiem
prawidłowe przeprowadzenie postępowania reklamacyjnego daje możliwość wystąpienia z powództwem z art. 97 §
21 k.p. Sąd, rozpatrując powództwo o sprostowanie świadectwa pracy, bada zarówno dochowanie przez pracownika
terminu do wystąpienia z wnioskiem do pracodawcy, jak i dochowanie terminu do wystąpienia z powództwem do Sądu
(por. M. Gersdorf, K. Rączka, J. Skoczyński Kodeks pracy. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1999,
kom. do art. 97 t. 4).
W przedmiotowej sprawie powód zwrócił się do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy, następnie zaś – wobec
braku odpowiedzi na wniosek o sprostowanie świadectwa pracy – złożył pozew. Nie może budzić wątpliwości, że
zachowane zostały terminy przewidziane w art.97§21 k.p.
Nadto zasady wydawania świadectw pracy reguluje Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja
1996 r .w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania.(Dz. U. z
dnia 30 maja 1996 r.) w § 5 i 7 tego aktu prawnego wskazano , w jakich sytuacjach pracodawca wydaje pracownikowi
nowe świadectwo pracy , bądź też uzupełnia jego treść. Ma to miejsce w następujących sytuacjach:
-(ust.2) w razie uwzględnienia przez sąd pracy powództwa pracownika o sprostowanie świadectwa
pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi niezwłocznie nowe świadectwo pracy,
-(ust.3) w razie prawomocnego orzeczenia sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu
odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami prawa wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez
wypowiedzenia, pracodawca, na żądanie pracownika, jest obowiązany uzupełnić treść wydanego mu uprzednio
świadectwa pracy o dodatkową informację o tym orzeczeniu,
-(ust.4) jeżeli orzeczenie, o którym mowa w ust. 3, zostało wydane w związku z rozwiązaniem przez pracodawcę umowy
o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę,
pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi nowe świadectwo pracy zawierające informację o rozwiązaniu
umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę, powołującą art. 97 § 3 Kodeksu pracy.
Tak więc pracodawca ma co do zasady obowiązek wydać nowe świadectwo pracy lub je uzupełnić w sytuacji gdy
uwzględnia zastrzeżenia pracownika co do jego treści , a także w wyżej wymienionych przypadkach.
Szczegółową treść świadectwa pracy określa wyżej wymienione rozporządzenie które, w § 1 określa jakie poza
wymienionymi w art. 97§ 2 kp dodatkowe informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień
z ubezpieczenia społecznego, pracodawca winien w nim zamieścić , i tak pracodawca ma obowiązek ujawnić w
świadectwie pracy następujące dane:
1)wymiaru czasu pracy pracownika w czasie trwania stosunku pracy,
1a) (1) podstawy prawnej rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy,
2) (2) urlopu wypoczynkowego wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek
pracy,
3) wykorzystania dodatkowego urlopu albo innego uprawnienia lub świadczenia, przewidzianego przepisami prawa
pracy,
4)należności ze stosunku pracy uznanych i nie zaspokojonych przez pracodawcę do dnia ustania tego stosunku, z
powodu braku środków finansowych,
5)okresu korzystania z urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia,
6)wykorzystanego urlopu wychowawczego,
7) (4) liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy, w roku kalendarzowym,
w którym ustał stosunek pracy,
8)wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, zwolnienia od pracy przewidzianego w art.
188 Kodeksu pracy,
9) okresu, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy
o pracę na podstawie art. 361 § 1 Kodeksu pracy,
10)okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych,
11)okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
12)okresów nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy,
uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty,
13)danych, które są zamieszczane na żądanie pracownika.
Powód w niniejszym postepowaniu wykazał, iż wykonywał pracę związana z tłumaczeniem z języka polskiego na język
rosyjski dokumentacji technicznej i opisów urządzeń oraz wykonywał pracę związaną z przygotowaniem dokumentów
niezbędnych do państwowej rejestracji osoby prawnej Federacji Rosyjskiej i rejestracją, co stanowi zgodnie z treścią
art. 97 § 2 k.p. obligatoryjna informację dotyczącą rodzaju wykonywanej pracy i zajmowanych stanowisk.
Ponadto powód wniósł o zamieszczenie w świadectwie pracy informacji uzupełniających dotyczących wysokości
wynagrodzenia : „ w okresie od 30 09 2010 do 30 11.2010r. otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości
1400 zł netto” i „ w okresie od 1 12 2010r. do 26 04 2012r. otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1
600 zł netto” , które to informacje potwierdzone są załączonymi do akt sprawy umowami o pracę powoda. Z uwagi
na rozwiązanie umowy o prace bez wypowiedzenia, a więc w trybie natychmiastowym , powód nie miął możliwości
wyjaśnienia pracodawcy przed rozwiązaniem stosunku pracy , jakie informacje uzupełniające powinny znaleźć się w
treści świadectwa , dlatego też w ocenie sądu dopuszczalne jest wskazanie zakresu tych informacji po rozwiązaniu
stosunku pracy , jak to miało miejsce w sprawie niniejszej .
Dlatego też, na podstawie przywołanych przepisów oraz art.97§21 k.p., Sąd orzekł jak w pkt. II wyroku.
Sąd umorzył postępowanie w pozostałym zakresie żądania sprostowania świadectwa pracy z uwagi na skuteczne
cofniecie pozwu . W punkcie III sąd postępowanie umorzył na mocy art. 355 §1 kpc z uwagi na cofnięcie pozwu
przez powoda , czemu nie sprzeciwiła się strona pozwana. Art. 355. § 1kpc stanowi , iż Sąd wydaje postanowienie
o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z
innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne .
Zgodnie z art. 203. § 1 kpc Pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli
z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.
§ 2. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Na żądanie
pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia
przez pozwanego.
§ 3. W razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia
pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. Gdy skuteczność
cofnięcia pozwu zależy od zgody pozwanego, niezłożenie przez niego oświadczenia w tym przedmiocie w powyższym
terminie uważa się za wyrażenie zgody.
§ 4. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy
okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego
albo zmierzają do obejścia prawa.
Sąd zważył, iż cofnięcie pozwu nie jest sprzeczne z prawem ,zasadami współżycia społecznego i nie zmierza do obejścia
prawa.
Zgodnie z treścią art. 477 2 § 1 k.p.c. Sąd wyrokowi punkcie pierwszym nadał rygor natychmiastowej wykonalności do
kwoty 2236 zł, tj. do kwoty odpowiadającej jednomiesięcznemu wynagrodzeniu powoda. / pkt IV wyroku /
W przedmiocie nieuiszczonych kosztów sądowych Sąd orzekający rozstrzygnął na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z
art. 113 ust. 1 w związku z art. 96 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(tekst jednolity Dz. U. z 2014 r. poz. 1025) nakazując ściągnięcie od pozwanego kwoty 240 zł na rzecz Skarbu Państwa
tytułem opłaty od pozwu , od obowiązku której uiszczenia powód był zwolniony z mocy ustawy.
O kosztach procesu Sąd pierwszej instancji rozstrzygnął zaś na podstawie art. 98 i art. 99 k.p.c. w punkcie VI wyroku
zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu . Powód wygrał sprawę , a więc przysługują mu od strony
przegrywającej koszty procesu w postaci kosztów dojazdu na rozprawy. Art. 98. § 1 kodeksu postepowania cywilnego
stanowi , iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do
celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).
§ 2. Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który
nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe,
koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego
wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku
nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu
procesowego.