Narzędzia wspomagania projektowania

"Z A T W I E R D Z A M”
………………………………………………
Prof. dr hab. inż. Radosław TRĘBIŃSKI
Dziekan Wydziału Mechatroniki i Lotnictwa
Warszawa, dnia ..........................
SYLABUS PRZEDMIOTU
NAZWA PRZEDMIOTU:
Wersja anglojęzyczna:
NARZĘDZIA WSPOMAGANIA PROJEKTOWANIA
AIDED DESIGN TOOLS
Kod przedmiotu:
WMLADCNM-NWPR
Podstawowa jednostka organizacyjna (PJO): Wydział Mechatroniki i Lotnictwa
(prowadząca kierunek studiów)
Kierunek studiów:
mechatronika
Specjalność:
identyfikacja i diagnostyka systemów technicznych
Poziom studiów:
studia drugiego stopnia
Forma studiów:
studia niestacjonarne
Język prowadzenia:
polski
Sylabus ważny dla naborów od roku akademickiego: 2012/2013
1. REALIZACJA PRZEDMIOTU
Osoby prowadzące zajęcia (koordynatorzy): kpt dr inż. Jacek WARCHULSKI,
kpt. dr inż. Marcin WARCHULSKI
PJO/instytut/katedra/zakład: Wydział Mechatroniki i Lotnictwa, Katedra Mechatroniki
2. ROZLICZENIE GODZINOWE
a.
Studia niestacjonarne
forma zajęć, liczba godzin/rygor
(x egzamin, + zaliczenie na ocenę, z zaliczenie)
semestr
punkty
ECTS
razem
wykłady
ćwiczenia
laboratoria
projekt
II
54/+
18
14/+
10/z
12/z
7
razem
54
18
14
10
12
7
seminarium
3. PRZEDMIOTY WPROWADZAJĄCE WRAZ Z WYMAGANIAMI WSTĘPNYMI

Projektowanie i badania maszyn i mechanizmów.
Wymagania wstępne: znajomość podstaw budowy i zasady działania układów mechanicznych,
znajomość podstaw rysunku technicznego.

Systemy mechatroniczne.
Wymagania wstępne: znajomość podstaw budowy i zasady działania układów mechatronicznych.

Informatyka w zastosowaniach.
Wymagania wstępne: znajomość podstaw programowania.
4. ZAKŁADANE EFEKTY KSZTAŁCENIA
Symbol
odniesienie do
efektów
kształcenia dla
kierunku
Efekty kształcenia
Student, który zaliczył przedmiot,
W1
ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki i budowy
mechanizmów współdziałających w urządzeniach i systemach
mechatronicznych
K_W02
W2
ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie wybranych problemów
projektowania układów mechatronicznych
K_W03
W3
zna podstawowe metody, techniki i narzędzia stosowane przy
rozwiązywaniu zadań inżynierskich z zakresu mechatroniki
K_W05
W4
ma wiedzę dotyczącą trendów rozwojowych systemów wspomagania
projektowania urządzeń mechatronicznych
K_W06
U1
potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł
w celu opracowania narzędzi wspomagania projektowania na
potrzeby obliczeń inżynierskich
K_U01
U2
potrafi opracować dokumentację dotyczącą zadania projektowego
z uwzględnieniem standaryzacji procesu projektowego w wybranym
systemie wspomagania projektowania
K_U03
K_U09
U3
potrafi posłużyć się podstawowymi językami programowania oraz
językami wbudowanymi w systemy wspomagania projektowania przy
rozwiązywaniu zadań inżynierskich
K_U08
K_U14
U4
potrafi posługiwać się narzędziami komputerowymi wspomagającymi
proces projektowania w procesie symulacji komputerowej oraz
wykonywania analiz inżynierskich (symulacja dynamiczna, analizy
wytrzymałościowe, wizualizacja)
K_U15
K_U16
K_U20
5. METODY DYDAKTYCZNE
Zarówno wykład jak i ćwiczenia rachunkowe są prowadzone metodami aktywizującymi wykorzystując
w szczególności: twórcze rozwiązywanie problemów, rozwijając u studentów umiejętność dyskusji na
tematy zajęć.
Wykłady prowadzone głównie w formie audiowizualnej.
Ćwiczenia rachunkowe związane z zagadnieniami omawianymi na wykładzie, obejmują
przypomnienie, utrwalenie i usystematyzowanie wiedzy wcześniej nabytej, uzyskanej jako rezultat
ukierunkowanej pracy własnej poprzez rozwiązywanie zadań i problemów projektowych.
Ćwiczenia laboratoryjne polegają na wykonaniu przez studenta aplikacji w postaci programów
komputerowych lub wykorzystania autorskiego oprogramowania dostępnego jedynie w pracowni
komputerowej.
Projekt indywidualny (zespołowy) polega na wykonaniu zadania inżynierskiego indywidualnie przez
studenta (przez zespół studentów), udokumentowaniu go i zreferowaniu w postaci krótkiej
prezentacji.





6. TREŚCI PROGRAMOWE
Lp
temat/tematyka zajęć
1
liczba godzin
wykł.
ćwicz.
lab.
proj.
semin.
2
3
4
5
6
7
1.
Narzędzia wspomagania projektowania – przykłady
zastosowań.
2
2.
Projektowanie narzędzi wspomagania projektowania
na potrzeby obliczeń inżynierskich.
2
2
2
1
2
3
4
5
3.
Wykorzystanie języków programowania w procesie
tworzenia narzędzi wspomagania projektowania.
4
4
6
4.
Tworzenie
interfejsu
użytkownika
wspomagania projektowania.
2
5.
Narzędzia do symulacji kinematyczno-dynamicznej.
2
2
4
6.
Narzędzia do analizy wytrzymałościowej i częstotliwościowej części i złożeń.
2
2
7.
Narzędzia do tworzenia części adaptacyjnych.
2
2
8.
Narzędzia wspomagające.
2
9.
Narzędzia prezentacyjne.
10.
Wykonanie zadania inżynierskiego z wykorzystaniem
narzędzi wspomagania projektowania.
narzędzi
6
7
2
Razem – studia niestacjonarne
12
18
14
10
12
4
5
6
7
5
6
7
TEMATY ĆWICZEŃ RACHUNKOWYCH
1
2
3
1.
Modelowanie obiektów za
wspomagania projektowania.
pomocą
narzędzi
2.
Programowanie
systemów
komputerowego
wspomagania za pomocą języka Visual LISP.
2
3.
Programowanie
systemów
komputerowego
wspomagania z wykorzystaniem interfejsu typu klient
-serwer.
2
4.
Analizy kinematyczne i dynamiczne mechanizmów
systemów mechatronicznych.
2
5.
Analiza wytrzymałościowa i częstotliwościowa części
systemów mechatronicznych.
2
6.
Tworzenie szkiców i brył adaptacyjnych.
2
7.
Generowanie, edycja i korekta prezentacji zespołów.
2
2
Razem – studia niestacjonarne
14
TEMATY ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH
1
2
3
1.
Badanie możliwości wykorzystania języka Visual LISP
w systemie wspomagania projektowania.
3
2.
Badanie możliwości wykorzystania interfejsu typu
klient-serwer w systemie wspomagania projektowania.
3
3.
Badanie par kinematycznych.
4
Razem – studia niestacjonarne
3
4
10
TEMAT PROJEKTU
1
2
3
4
5
6
1.
Wykonanie zadania inżynierskiego z wykorzystaniem
narzędzi wspomagania projektowania.
12
Razem – studia niestacjonarne
12
7
7. LITERATURA
podstawowa:

A.
Jaskulski,
AutoCAD
2013/LT2013/WS+
Kurs
projektowania
parametrycznego
i nieparametrycznego 2D i 3D Wersja polska i angielska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
2012. Sygnatura BG WAT – 70779.

A. Jaskulski, Autodesk Inventor Professional/Fusion 2013PL/2013+. Metodyka projektowania,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012.
uzupełniająca:

T. Dobrzański, Rysunek techniczny maszynowy, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2009.

W. Czyżycki, E. Lisowski, AutoCAD. Automatyzacja zadań grafiki za pomocą Delphi, Wydawnictwo
Helion, Warszawa 2002.

M. Dudek, AutoLISP. Praktyczny kurs, Wydawnictwo Helion, 1997.
8. SPOSOBY WERYFIKACJI ZAKŁADANYCH EFEKTÓW KSZTAŁCENIA
Przedmiot zaliczany jest na podstawie średniej z pozytywnych ocen za wszystkie efekty kształcenia.
Efekt W1 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt W2 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt W3 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt W4 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt U1 sprawdzany jest na ćwiczeniach laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt U2 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych i projektach indywidualnych.
Efekt U3 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt U4 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Efekt U1 sprawdzany jest na ćwiczeniach laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Ocena
5,0
(bdb)
4,5
(db+)
4,0
(db)
3,5
(dst+)
3,0
(dst)
Opis umiejętności
Potrafi modyfikować interfejs narzędzi wspomagania projektowania. Potrafi opracować narzędzia
wspomagania projektowania z wykorzystaniem rejestratora operacji, skryptów, okien dialogowych
DCL oraz języka programowania Visual LISP.
Potrafi opracować narzędzia wspomagania projektowania z wykorzystaniem rejestratora operacji,
skryptów, okien dialogowych DCL oraz języka programowania Visual LISP.
Potrafi opracować narzędzia wspomagania projektowania z wykorzystaniem rejestratora operacji,
skryptów oraz okien dialogowych DCL.
Potrafi opracować narzędzia wspomagania projektowania z wykorzystaniem rejestratora operacji
oraz skryptów.
Potrafi opracować narzędzia wspomagania projektowania z wykorzystaniem rejestratora operacji.
Efekt U2 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych i projektach indywidualnych.
Ocena
5,0
(bdb)
4,5
(db+)
Opis umiejętności
Zna metody wykonywania dokumentacji technicznej. Potrafi samodzielnie opracować dokumentację
z wykorzystaniem obszaru modelu i obszaru kreślenia. Zna metody tworzenia i wykorzystania
elementów znormalizowanych. Potrafi definiować szablony rysunkowe zawierające style wydruku
zależne od koloru i obiektu zgodnie z PN-EN ISO.
Potrafi samodzielnie opracować dokumentację z wykorzystaniem obszaru modelu i obszaru
kreślenia. Zna metody tworzenia i wykorzystania elementów znormalizowanych. Potrafi
wykorzystywać zdefiniowane szablony rysunkowe.
4
4,0
(db)
3,5
(dst+)
3,0
(dst)
Potrafi samodzielnie opracować dokumentację z wykorzystaniem obszaru modelu i obszaru
kreślenia. Zna metody tworzenia i wykorzystania elementów znormalizowanych.
Potrafi samodzielnie opracować dokumentację z wykorzystaniem obszaru modelu i obszaru
kreślenia. Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane znajdujące się w bibliotekach elementów
znormalizowanych.
Potrafi samodzielnie opracować dokumentację z wykorzystaniem obszaru modelu. Potrafi
wykorzystać elementy znormalizowane znajdujące się w bibliotekach elementów znormalizowanych.
Efekt U3 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Ocena
5,0
(bdb)
4,5
(db+)
4,0
(db)
3,5
(dst+)
3,0
(dst)
Opis umiejętności
Potrafi zdefiniować podstawowe interfejsy automatyzacji zadań grafiki, umie wskazać ich zalety i
wady. Potrafi tworzyć, edytować i uruchamiać programy automatyzujące rozwiązywanie zadań
inżynierskich.
Potrafi zdefiniować podstawowe interfejsy automatyzacji zadań grafiki. Potrafi tworzyć, edytować i
uruchamiać programy automatyzujące rozwiązywanie zadań inżynierskich.
Potrafi zdefiniować podstawowe interfejsy automatyzacji zadań grafiki. Potrafi edytować
i uruchamiać programy automatyzujące rozwiązywanie zadań inżynierskich.
Potrafi zdefiniować podstawowe interfejsy automatyzacji zadań grafiki. Potrafi uruchamiać programy
automatyzujące rozwiązywanie zadań inżynierskich.
Potrafi uruchamiać programy automatyzujące rozwiązywanie zadań inżynierskich.
Efekt U4 sprawdzany jest na ćwiczeniach rachunkowych, laboratoryjnych i projektach indywidualnych.
Ocena
5,0
(bdb)
4,5
(db+)
4,0
(db)
3,5
(dst+)
3,0
(dst)
Opis umiejętności
Potrafi samodzielnie wykorzystywać narzędzia wspomagania projektowania w procesie analiz
kinematyczno-dynamicznych oraz analiz wytrzymałościowych i częstotliwościowych mechanizmów
systemów mechatronicznych. Potrafi samodzielnie tworzyć szkice i bryły adaptacyjne. Potrafi
samodzielnie korzystać z narzędzi wspomagających. Potrafi samodzielnie generować, edytować
i korygować prezentacje zespołów.
Potrafi samodzielnie wykorzystywać narzędzia wspomagania projektowania w procesie analiz
kinematyczno-dynamicznych oraz analiz wytrzymałościowych i częstotliwościowych mechanizmów
systemów mechatronicznych. Potrafi samodzielnie tworzyć szkice i bryły adaptacyjne. Potrafi
samodzielnie korzystać z narzędzi wspomagających.
Potrafi wykorzystywać narzędzia wspomagania projektowania w procesie analiz kinematycznodynamicznych oraz analiz wytrzymałościowych i częstotliwościowych mechanizmów systemów
mechatronicznych. Potrafi korzystać z narzędzi wspomagających.
Potrafi wykorzystywać narzędzia wspomagania projektowania w procesie analiz kinematycznodynamicznych oraz analiz wytrzymałościowych i częstotliwościowych mechanizmów systemów
mechatronicznych.
Zna
narzędzia
wspomagające
analizy
kinematyczno-dynamiczne,
wytrzymałościowe,
częstotliwościowe, narzędzia do tworzenia części adaptacyjnych oraz narzędzia wspomagające
i prezentacyjne.
Autorzy sylabusa
Kierownik Katedry Mechatroniki
…….................................
Kpt. dr inż. Jacek WARCHULSKI
…….................................
Prof. dr hab. inż. Bogdan ZYGMUNT
…….................................
Kpt. dr inż. Marcin WARCHULSKI
5