FIZYKA - KLASA II I PÓŁROCZE KINEMATYKA DOPUSZCZAJĄCY

FIZYKA - KLASA II
I PÓŁROCZE
KINEMATYKA
DOPUSZCZAJĄCY
Uczeń :
-wskazuje w otaczającej
rzeczywistości
przykłady ruchu;
-odróżnia pojęcia: tor, droga
i wykorzystuje je do opisu
ruchu
-odróżnia ruch prostoliniowy
od ruchu krzywoliniowego,
podaje przykłady;
-wykorzystuje wielkości
fizyczne: droga, prędkość,
czas do opisu ruchu
jednostajnego
prostoliniowego, wskazuje w
otaczającej rzeczywistości
przykłady tego ruchu;
-posługuje się pojęciem
prędkości do opisu ruchu,
interpretuje wartość
prędkości jako drogę
przebytą przez poruszające
się ciało w jednostce czasu,
np. 1 s;
-posługuje się jednostką
prędkości w Układzie SI,
przelicza jednostki prędkości
(przelicza wielokrotności i
podwielokrotności);
DOSTATECZNY
Uczeń:
-wyjaśnia na przykładach,
kiedy ciało jest w spoczynku, a
kiedy w ruchu względem ciał
przyjętych za układy
odniesienia;
-mierzy długość drogi
(dokonuje kilkakrotnego
pomiaru oblicza średnią i
podaje wynik do 2–3 cyfr
znaczących, krytycznie ocenia
wynik);
-posługuje się jednostką drogi
w Układzie SI, przelicza
jednostki drogi;
-przeprowadza przedstawione
doświadczenie związane z
wyznaczeniem prędkości
ruchu pęcherzyka powietrza w
zamkniętej rurce wypełnionej
wodą: mierzy czas, zapisuje
wyniki pomiaru w tabeli,
opisuje przebieg i wynik
doświadczenia, posługuje się
pojęciem niepewności
pomiarowej, zapisuje wynik
obliczenia jako przybliżony (z
dokładnością do 2–3 liczb
znaczących) i wyciąga wnioski
DOBRY
Uczeń:
-wyjaśnia, na czym polega
względność ruchów, podaje
przykłady układów odniesienia
i przykłady względności ruchu
we Wszechświecie;
-posługuje się pojęciem
przemieszczenia
i wyjaśnia na przykładzie
różnicę między drogą a
przemieszczeniem;
-analizuje wykres zależności
położenia ciała od czasu i
odczytuje z wykresu przebytą
odległość;
-sporządza wykresy zależności
drogi i prędkości od czasu dla
ruchu jednostajnego
prostoliniowego na podstawie
danych z tabeli (oznacza
wielkości i skale na osiach);
-planuje doświadczenie
związane z wyznaczeniem
prędkości przemieszczania się
(np. w czasie marszu, biegu,
jazdy rowerem), szacuje rząd
wielkości spodziewanego
wyniku, wskazuje
czynniki istotne i nieistotne,
BARDZO DOBRY
Uczeń:
-projektuje doświadczenie
obrazujące względność ruchu,
teoretycznie uzasadnia
przewidywane wyniki,
analizuje je i wyciąga wnioski;
-rysuje wykres zależności
położenia ciała od czasu;
-wyjaśnia, dlaczego w ruchu
prostoliniowym kierunki i
zwroty prędkości oraz
przemieszczenia są zgodne;
-posługuje się informacjami
pochodzącymi z analizy
przeczytanych tekstów (w tym
popularnonaukowych)
dotyczących sposobów
pomiaru czasu;
-sporządza wykres zależności
prędkości od czasu na
podstawie danych w tabeli
(oznacza wielkości i skale na
osiach, zaznacza punkty i
rysuje wykres) oraz analizuje
te dane i wykres, formułuje
wnioski;
-sporządza wykres zależności
drogi od czasu w ruchu
jednostajnie przyspieszonym
CELUJĄCY
Uczeń:
-planuje doświadczenie związane
z badaniem ruchu jednostajnie
zmiennego (formułuje pytania
badawcze, stawia hipotezy oraz
proponuje sposób ich weryfikacji,
przewiduje wyniki i uzasadnia je
teoretycznie, wskazując czynniki
istotne i nieistotne), dokonuje
pomiarów, analizuje wyniki i
wyciąga wnioski, krytycznie
ocenia wyniki pomiarów,
posługując się pojęciem
niepewności pomiarowej;
-rozwiązuje zadania złożone,
wykorzystując zależność drogi i
prędkości od czasu dla ruchu
jednostajnego prostoliniowego i
ruchu prostoliniowego
jednostajnie przyspieszonego
-odczytuje dane z tabeli oraz
prędkość i przebytą
odległość z wykresów
zależności drogi i prędkości
od czasu w ruchu
jednostajnym
prostoliniowym;
-wykorzystuje wielkości
fizyczne: droga, prędkość,
czas do opisu ruchu
niejednostajnego
prostoliniowego, wskazuje w
otaczającej rzeczywistości
przykłady tego ruchu i
odróżnia
go od ruchu jednostajnego
prostoliniowego;
-wskazuje w otaczającej
rzeczywistości przykłady
ruchu jednostajnie
przyspieszonego
prostoliniowego;
-posługuje się pojęciem
przyspieszenia do opisu
ruchu prostoliniowego
jednostajnie
zmiennego;
-odczytuje prędkość i
przyspieszenie z wykresów
zależności prędkości oraz
przyspieszenia od czasu w
ruchu jednostajnie
przyspieszonym
prostoliniowym;
-wyodrębnia ruch
z otrzymanych wyników;
-na podstawie danych
liczbowych lub na podstawie
wykresu rozpoznaje, że w
ruchu jednostajnym
prostoliniowym droga jest
wprost proporcjonalna
do czasu oraz posługuje się
proporcjonalnością prostą;
-na podstawie opisu słownego
rysuje wykresy zależności
drogi i prędkości od czasu w
ruchu
jednostajnym prostoliniowym;
-rozpoznaje zależność rosnącą
i malejącą na podstawie
danych z tabeli lub na
podstawie wykresu zależności
położenia ciała od czasu w
ruchu prostoliniowym oraz
wskazuje wielkości
maksymalną i minimalną;
-wykorzystuje wielkości
fizyczne: droga, prędkość, czas
do rozwiązywania prostych
zadań obliczeniowych
związanych z ruchem
jednostajnym prostoliniowym,
rozróżnia wielkości dane i
szukane;
-odróżnia prędkości średnią i
chwilową w ruch
niejednostajnym;
-wykorzystuje pojęcie
prędkości średniej do
wyznacza prędkość, krytycznie
ocenia wyniki doświadczenia;
-rozwiązuje zadania z
zastosowaniem zależności
między drogą, prędkością i
czasem w ruchu jednostajnym
prostoliniowym;
-analizuje wykres zależności
prędkości od czasu,
odczytuje dane z tego wykresu,
wskazuje wielkości maksymalną
i minimalną;
-rozpoznaje zależność
proporcjonalną na podstawie
wyników pomiarów zapisanych
w tabeli lub na podstawie
sporządzonego wykresu
zależności drogi od kwadratu
czasu oraz posługuje się
proporcjonalnością prostą;
-na podstawie danych
liczbowych lub na podstawie
wykresu wyjaśnia, że w ruchu
jednostajnie przyspieszonym
prostoliniowym prędkość jest
wprost proporcjonalna do czasu,
a droga – wprost proporcjonalna
do kwadratu czasu (wskazuje
przykłady);
-na podstawie wartości
przyspieszenia określa, o ile
zmienia się wartość prędkości w
jednostkowym czasie,
interpretuje
jednostkę przyspieszenia w
prostoliniowym na podstawie
danych z tabeli;
-wyjaśnia, dlaczego w ruchu
jednostajnie przyspieszonym
prostoliniowym kierunki
i zwroty prędkości oraz
przyspieszenia są zgodne;
-rozwiązuje złożone zadania z
zastosowaniem wzorów s=a
*t2/2 i a=v/t;
-sporządza wykresy zależności
drogi, prędkości i
przyspieszenia od czasu;
jednostajny prostoliniowy i
ruch jednostajnie
przyspieszony prostoliniowy
z kontekstu;
rozwiązywania prostych zadań
obliczeniowych, rozróżnia
wielkości dane i szukane,
przelicza wielokrotności
i podwielokrotności, przelicza
jednostki czasu;
-przeprowadza przedstawione
doświadczenie związane z
badaniem ruchu kulki
swobodnie staczającej się po
metalowych prętach (mierzy:
czas, drogę, zapisuje wyniki
pomiaru w tabeli i zaokrągla
je), opisuje przebieg
i wynik doświadczenia,
oblicza wartości średniej
prędkości w kolejnych
sekundach ruchu, wyciąga
wnioski z otrzymanych
wyników;
-rozpoznaje zależność rosnącą
na podstawie danych z tabeli
lub wykresu;
-określa wartość
przyspieszenia;
-rysuje wykresy zależności
prędkości i przyspieszenia;
-porównuje rodzaje ruchów,
wskazuje podobieństwa i
różnice;
-wykorzystuje prędkość i
przyspieszenie do rozwiązywania prostych zadań,
rozróżnia dane i szukane;
Układzie SI, przelicza jednostki
przyspieszenia;
-odczytuje przebytą odległość z
wykresu zależności drogi od
czasu w ruchu jednostajnie
przyspieszonym
prostoliniowym;
-wykorzystuje wzory: s=a *t2/2 i
a=v/t do rozwiązywania
prostych zdań obliczeniowych,
rozróżnia wielkości dane i
szukane, zapsuje wynik
obliczenia fizycznego jako
przybliżony;
-analizuje wykresy zależności
drogi, prędkości i przyspieszenia
od czasu ;
-rozwiązuje typowe zadania
dotyczące ruchu jednostajnego i
przyspieszonego;
DYNAMIKA
DOPUSZCZAJĄCY
Uczeń wie:
- że siła wypadkowa zastępuje
działanie kilku sił , że siłę
można rozłożyć na składowe;
- wyznaczyć graficznie z
pomocą nauczyciela
wypadkową dwóch sił
działających wzdłuż tej samej
prostej;
- jakie są skutki oddziaływań
między ciałami;
- jakie są pożyteczne i
szkodliwe skutki tarcia;
-że powietrze stawia opór
ruchowi doświadczalnie
wykazać istnienie tarcia
i oporu powietrza;
- na czym polega bezwładność
ciała;
- jaka jest treść trzech zasad
dynamiki Newtona;
- że ciała spadające swobodnie
poruszają się z
przyspieszeniem ziemskim;
- jak wykonać z pomocą
nauczyciela doświadczenie
wykazujące bezwładność ciała;
- jak wykonać z pomocą
nauczyciela doświadczenie
wykazujące zależność
przyspieszenia od siły i masy;
-że pęd zależy od masy i
prędkości;
- jaka jest treść zasady
zachowania pędu;
- zademonstrować zderzenia
sprężyste i niesprężyste;
-obliczyć pęd ciała;
-jaka jest treść prawa
powszechnego ciążenia;
- kim był Mikołaj Kopernik i
jaką przedstawił teorię;
- że planety krążą wokół
Słońca;
- że Ziemia jest jedną z planet
DOSTATECZNY
Uczeń wie:
- jakie cechy ma siła
wypadkowa dwóch -sił
działających wzdłuż tej samej
prostej;
- jak wyznaczyć graficznie
wypadkową sił działających
wzdłuż tej samej prostej;
- że zmiana prędkości może
nastąpić tylko wskutek
oddziaływania z innym ciałem;
- jak można zwiększyć, a jak
można zmniejszyć tarcie;
- jak doświadczalnie wykazać,
jak zależy siła tarcia od rodzaju
powierzchni i siły
nacisku;
- że masa jest miarą
bezwładności;
- na czym polega swobodne
spadanie ciał;
jaka jest definicja 1 N
- zaplanować i przeprowadzić
doświadczenie wykazujące
istnienie sił akcji i reakcji;
- rozwiązywać zadania z
zastosowaniem wzoru: a = F/m;
-co to jest pęd ciała i jak określa
się jego jednostkę;
- że pęd jest wielkością
wektorową;
- rozwiązywać przy pomocy
nauczyciela proste zadania z
zastosowaniem zasady
zachowania pędu;
- jakie cechy ma siła
dośrodkowa;
- naszkicować model Układu
Słonecznego;
- zademonstrować ruch po
okręgu;
- że praca jest wykonana tylko
wtedy, gdy na ciało działa siła
(lub jej składowa) o kierunku
zgodnym
DOBRY
Uczeń wie:
- jakie cechy ma wypadkowa
dwóch sił prostych różnych
kierunkach;
- jak wyznaczyć graficznie
wypadkową sił prostych
różnych kierunkach;
- jakie cechy ma siła tarcia;
- czym różni się tarcie statyczne
od kinetycznego
- wyznaczyć wektor siły tarcia
na danym przykładzie;
- rozwiązywać zadania z
zastosowaniem wzoru na
wartość siły tarcia;
- co to jest ciężar, a co to jest
masa;
- że ciała we Wszechświecie
spadają z innym
przyspieszeniem niż na Ziemi;
- na czym polega zjawisko
odrzutu;
- doświadczalnie wykazać, że
czas spadania ciała nie zależy
od jego masy;
- rozwiązywać zadania z
zastosowaniem wzoru: a = F/m
i jego przekształceń;
- jak wyprowadzić jednostkę
pędu;
- jak rozwiązywać samodzielnie
zadania o średnim stopniu
trudności z zastosowaniem
zasady zachowania pędu;
- jakie cechy ma wektor
prędkości w ruchu po okręgu;
- jak rozwiązywać zadania z
zastosowaniem prawa
powszechnego ciążenia;
- że praca jest równa zero, jeżeli
chociaż jeden z czynników
iloczynu: siła
lub przemieszczenie jest równy
zero;
- podać przykłady takich
BARDZO DOBRY
Uczeń wie:
- jak wyznaczyć wypadkową
kilku sił o różnych kierunkach;
- jak wyznaczyć graficznie
wypadkową kilku sił o różnych
kierunkach;
- jak obliczyć wartość siły
wypadkowej jako przekątnej
prostokąta;
- jak wyznaczyć wypadkową
kilku sił o różnych kierunkach;
- że wektor można przesunąć
wzdłuż prostej, na której leży;
- wyznaczyć graficznie
wypadkową kilku sił o różnych
kierunkach ;
- jak rozwiązywać złożone
zadania z zastosowaniem
trygonometrii;
- że tarcie zależy od rodzaju
powierzchni trących i siły
nacisku;
- czym jest współczynnik
tarcia;
- gdzie można znaleźć wartość
współczynnika tarcia;
- co to są łożyska i jakie jest ich
zastosowanie;
- rozwiązywać złożone zadania
z zastosowaniem wzoru na
tarcie
- jak wykorzystuje się zjawisko
odrzutu w technice;
- przeprowadzić samodzielnie
doświadczenia potwierdzające
słuszność trzech zasad
dynamiki Newtona ;
- rozwiązywać złożone zadania
z wykorzystaniem treści
zawartych w trzech zasadach
dynamiki;
- że zasada zachowania pędu
dotyczy zderzeń sprężystych i
niesprężystych ciał będących w
ruchu, a także
CELUJĄCY
Uczeń wie:
- jak wyznaczyć wypadkową
kilku sił o różnych kierunkach;
- że wektor można przesunąć
wzdłuż prostej, na której leży;
- wyznaczyć graficznie
wypadkową kilku sił o różnych
kierunkach;
- jak rozwiązywać złożone
zadania z zastosowaniem
trygonometrii
- jakie są rozdaje oporów ruchu
i jak wyznacza się
współczynnik tarcia;
- jak przygotować referat na
temat: „Opory ruchu – ich
zwiększanie i zmniejszanie;
- jak zbudowany jest silnik
odrzutowy;
- jakie przyspieszenia mogą
mieć (przykładowo) ciała
spadające na inne niż Ziemia
obiekty astronomiczne;
- jak rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności;
- jak przeprowadzić prawidłową
analizę zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z zastosowaniem
zasady zachowania pędu;
- stosować zasadę zachowania
pędu w zadaniach o
podwyższonym stopniu
trudności;
- jak rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z zastosowaniem
zasady zachowania pędu;
- jak przygotować referat na
dowolny temat z dziedziny
astronomii wykraczający poza
obowiązujący program;
- wygłosić referat z dziedziny
astronomii uzupełniony
II PÓŁROCZE
ANALIZA ENERGETYCZNA PROCESÓW CIEPLNYCH
DOPUSZCZAJĄCY
Uczeń wie:
- jak definiuje się energię
wewnętrzną ciała;
- jak definiuje się temperaturę;
- że ciepło może być
przekazywane przez
promieniowanie,
przewodnictwo
i konwekcję;
- jakie substancje są dobrymi
przewodnikami ciepła;
- jaka jest treść I zasady
termodynamiki
- jak zmierzyć temperaturę i
podać w 0C i K;
- jak zademonstrować z
pomocą nauczyciela na
prostym przykładzie zmianę
energii wewnętrznej ciała
wskutek wykonanej pracy;
- jak definiuje się ciepło
właściwe;
- jak zbudowany jest
kalorymetr i do czego służy;
- że ilość pobranego lub
oddanego ciepła zależy od
masy i rodzaju substancji oraz
od przyrostu temperatury (A).
- odszukać w tabeli wartość
ciepła właściwego danej
DOSTATECZNY
Uczeń wie:
- jak można zmienić wartość
energii wewnętrznej ciała;
- jaka jest różnica między
ciepłem a temperaturą;
- jak zamienić temperaturę
podaną w skali Celsjusza na
temperaturę w skali Kelvina i
odwrotnie;
- z jakiego wzoru można
obliczyć ilość ciepła;
- jaka jest jednostka ciepła i
ciepła właściwego;
- że po zetknięciu ciał
następuje samorzutny przepływ
ciepła z ciała o temperaturze
wyższej do ciała o
temperaturze niższej;
- jak obliczyć z pomocą
nauczyciela ilość pobranego
lub oddanego ciepła;
- jak definiuje się ciepło
topnienia, krzepnięcia,
parowania i skraplania
oraz jakie są ich jednostki;
- jakie właściwości
termodynamiczne wody mają
wpływ na klimat;
- jak rozwiązać z pomocą
nauczyciela proste zadania z
DOBRY
Uczeń wie:
- że zmiana temperatury
świadczy o zmianie energii
wewnętrznej ciała;
- wyjaśnić zmianę energii
wewnętrznej ciała, posługując
się modelem cząsteczkowym
budowy materii;
- na czym polega bilans
cieplny;
- jak zapisać wzór na ilość
ciepła pobranego i oddanego
- rozwiązywać samodzielnie
proste zadania z
zastosowaniem bilansu
cieplnego (obliczanie masy);
- jak przeprowadzić
doświadczenie polegające na
wyznaczaniu temperatury
końcowej mieszaniny;
- jakie właściwości wody
pozwalają zwierzętom
przetrwać zimę;
- jak wyprowadzić jednostki
ciepła, topnienia i parowania;
- narysować wykres przebiegu
procesów: parowania,
skraplania, topnienia
i krzepnięcia danej substancji;
- rozwiązywać zadania z
BARDZO DOBRY
Uczeń wie:
- jak zachowują się cząsteczki,
z których zbudowane jest ciało,
podczas zmiany jego energii
wskutek dostarczonego ciepła
lub wykonanej pracy;
- jak zaprojektować i
przeprowadzić doświadczenie
modelowe obrazujące zmiany
energii wewnętrznej ciała;
- jak prawidłowo zapisać bilans
cieplny dla więcej niż dwóch
ciał;
- jak rozwiązywać złożone
zadania z zastosowaniem
bilansu cieplnego dla więcej
niż dwóch ciał;
- wyznaczyć doświadczalnie
ciepło właściwe wybranej
substancji;
- jak przeprowadzić analizę
złożonego zadania, w którym
występuje kilka procesów
cieplnych;
- rozwiązywać zadania, w
których występuje kilka
procesów cieplnych,
a rozwiązania przedstawić na
wykresie;
CELUJĄCY
Uczeń wie:
- jak przygotować
doświadczenie wykazujące
zależność przyrostu
temperatury od przyrostu
energii wewnętrznej ciała;
- jak brzmi II zasada
termodynamiki;
- jak działają silniki cieplne;
- przeprowadzić doświadczenie
obrazujące zależność przyrostu
temperatury od przyrostu
energii wewnętrznej ciała oraz
sporządzić wykres tej
zależności;
- kto i w jaki sposób wyznaczył
ciepło właściwe wody;
- jak przeprowadzić
prawidłową analizę zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z zastosowaniem
bilansu cieplnego i
wykorzystaniem wiedzy
z innych działów;
- jak rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z zastosowaniem
bilansu cieplnego i
wykorzystaniem wzorów z
innych działów;
substancji
- na czym polegają procesy
topnienia, krzepnięcia i
skraplania (A),
- że temperatura topnienia i
krzepnięcia są sobie równe (A),
-że parowanie w całej objętości
cieczy odbywa się w
temperaturze wrzenia (A),
- że ciała krystaliczne topnieją
w stałej temperaturze (A),
- od czego zależy szybkość
parowania
- skorzystać z tablic i odczytać:
temperaturę topnienia, wrzenia,
ciepło topnienia i ciepło parowania różnych substancji (C),
- jak narysować z pomocą
nauczyciela wykres zależności
temperatury od dostarczonego
ciepła dla procesów: parowania
i skraplania oraz topnienia i
krzepnięcia
zastosowaniem wzoru na ciepło
topnienia i parowania;
zastosowaniem ciepła
parowania i skraplania;
- jaka jest wewnętrzna struktura
lodu;
- jak przeprowadzić wnikliwą
analizę zadania, w którym
występują różne procesy
cieplne, a także zagadnienia
z innych działów;
- jak rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności, w których występują
różne procesy cieplne, a także
inne
z różnych działów fizyki;
DRGANIA I ROZCHODZENIE SIĘ FAL MECHANICZNYCH
DOPUSZCZAJĄCY
Uczeń wie:
- jakie ciała wykonują ruch
drgający;
- jakie drgania określane są jako
gasnące lub niegasnące;
- co oznaczają terminy: okres,
amplituda i częstotliwość
drgań;
- na czym polega zjawisko
DOSTATECZNY
Uczeń wie:
- na czym polega ruch drgający;
- jakie są jednostki amplitudy i
okresu drgań;
- jak wyznaczyć amplitudę i
okres drgań;
- wyznaczyć amplitudę drgań
wahadła;
- wyznaczyć okres drgań
DOBRY
Uczeń wie:
- jak wyznaczyć częstotliwość
(wzór i jednostka);
- wyznaczyć częstotliwość
drgań wahadła;
-wykazać zależność
częstotliwości
od długości wahadła;
- na czym polegają zjawiska:
BARDZO DOBRY
Uczeń wie:
- na czym polega zjawisko
rezonansu mechanicznego;
- jak obliczyć częstotliwość i
okres drgań;
- jak zademonstrować zjawisko
rezonansu mechanicznego;
- jak rozwiązywać zadania z
zastosowaniem wzoru na
CELUJĄCY
Uczeń wie:
- jak dokonać analizy zadania
problemowego i rachunkowego
związanego z ruchem
drgającym
i wielkościami go opisującymi;
- kim był R. Hertz;
- jak działają zegary
mechaniczne;
rezonansu mechanicznego;
- jak zademonstrować ruch
drgający (wahadło, sprężyna);
- jak powstaje fala;
- jakie są rodzaje fal;
jakie zjawiska są
charakterystyczne
dla fal;
- zademonstrować powstawanie
fali
- co jest źródłem dźwięku;
- w jakich jednostkach określa
się poziom natężenia dźwięku;
- że hałas jest szkodliwy dla
zdrowia człowieka;
- jak zademonstrować różne
ciała drgające, które są źródłem
dźwięku;
wahadła;
- jak powstaje fala podłużna;
- jak powstaje fala poprzeczna;
- jak zademonstrować falę
podłużną i poprzeczną;
- że fala dźwiękowa jest falą
podłużną;
- w jakich ośrodkach może
rozchodzić się dźwięk;
- na czym polega zjawisko
rezonansu akustycznego;
-zademonstrować zjawisko
rezonansu akustycznego;
odbicia, załamania, dyfrakcji i
interferencji;
- co to jest długość fali
- zademonstrować zjawiska:
odbicia, załamania, dyfrakcji i
interferencji;
- jakie zjawiska są
charakterystyczne
dla fal dźwiękowych;
- na czym polega zjawisko echa
i pogłosu;
- jak zademonstrować zjawisko
odbicia fali dźwiękowej;
- jak wywołać zjawisko echa i
pogłosu lub opisać, w jakich
warunkach mogą wystąpić;
częstotliwość;
- jaki jest związek między
długością fali, szybkością
rozchodzenia się a
częstotliwością lub okresem;
- jak rozwiązywać zadania z
zastosowaniem wzoru na
długość fali
- czym są ultradźwięki;
- w jaki sposób należy zwalczać
hałas;
- od czego zależą wysokość
dźwięku i jego barwa;
- jak zademonstrować
doświadczenie wykazujące
zależność wysokości dźwięku
od częstotliwości drgań;
- jak przygotować referat na
temat: „Przykłady powstania
rezonansu mechanicznego”;
- rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z ruchu drgającego;
- jak zaprojektować i
przeprowadzić doświadczenia
wykazujące: ruch drgający,
rezonans mechaniczny
oraz zależność częstotliwości
od długości wahadła;
- przedstawić referat na temat:
„Przykłady powstania
rezonansu mechanicznego”
wraz z demonstracją,
ilustracjami lub filmem;
- jak dokonać analizy zadania
problemowego i rachunkowego
z wykorzystaniem wiedzy o
ruchu drgającym i falach;
- rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z działu Ruch
drgający i fale;
- kim był G. Bell;
- jak przygotować ciekawy
referat o falach dźwiękowych
(przedstawić referat o falach
dźwiękowych wraz z
demonstracją różnych
dźwięków (źródła dźwięku,
wysokość, barwa, natężenie)
i instrumentów muzycznych;
ELEKTROSTATYKA
DOPUSZCZAJĄCY
Uczeń wie:
- że podczas elektryzowania
ciała gromadzą się ładunki
jednego rodzaju ;
- że ciała naelektryzowane
ładunkami jednoimiennymi
odpychają się,
a różnoimiennymi –
przyciągają;
- że wokół ciał
naelektryzowanych istnieje pole
elektrostatyczne ;
do czego służy elektroskop;
- jak zademonstrować z pomocą
nauczyciela właściwości ciał
naelektryzowanych
- jak zbudowany jest atom;
- jak nazywa się jednostka
ładunku elektrycznego;
- jakie substancje są
przewodnikami elektryczności
a jakie izolatorami;
- jaki ładunek ma elektron, a
jaki proton;
- jak przedstawić model
budowy atomu;
- jaka jest treść prawa
Coulomba;
- jak zobrazować z pomocą
nauczyciela treść prawa
Coulomba na schemacie;
- że ciało można
DOSTATECZNY
Uczeń wie:
- co to jest ładunek próbny;
- jakie naelektryzowane ciała
wytwarzają pole centralne;
- kiedy powstaje pole
jednorodne;
- czym są linie pola;
- potrafi nakreślić linie pola
centralnego i jednorodnego;
- co to jest ładunek
elementarny;
- jak powstają jony;
- potrafi wskazać wśród wielu
materiałów przewodniki i
izolatory elektryczności;
- jak zapisać prawo Coulomba
w postaci wzoru
- rozwiązywać proste zadania
rachunkowe z uwzględnieniem
prawa Coulomba;
- na czym polega
elektryzowanie ciał przez
pocieranie i dotyk;
- jakie są ujemne skutki
zjawiska elektryzowania ciał;
- zabezpieczyć pomieszczenie,
w którym się pracuje, przed
ujemnymi skutkami
elektryzowania ciał;
DOBRY
Uczeń wie:
- jakie urządzenie nazywa się
kondensatorem;
- jakie materiały elektryzują się
dodatnio, a jakie ujemnie;
- jak zbudowany jest
elektroskop;
- przeprowadzić doświadczenie
potwierdzające istnienie pola
elektrostatycznego wokół
naelektryzowanych ciał;
- jak nakreślić linie pola
elektrycznego wokół dwóch
ładunków jednoimiennych oraz
wokół dwóch różnoimiennych;
- jakie zastosowanie w technice
mają przewodniki i izolatory;
- przygotować i przeprowadzić
doświadczenie wykazujące, że
niektóre materiały są dobrymi
przewodnikami, a inne
izolatorami;
- jakie cechy mają siły
wzajemnego oddziaływania
między ciałami
naelektryzowanymi;
- jak narysować wykresy sił
działających między ciałami
naelektryzowanymi położonymi
na jednej prostej;
- na czym polega zjawisko
indukcji elektrostatycznej;
BARDZO DOBRY
Uczeń wie:
- co to jest pole
elektrostatyczne;
- jaka jest zasada działania
elektroskopu;
- zademonstrować pole
pochodzące od dwóch
ładunków jednoimiennych
i różnoimiennych;
- czym różni się budowa
wewnętrzna przewodników od
budowy izolatorów;
- jak przygotować i
przeprowadzić doświadczenie
wykazujące, że przewodnik
można naelektryzować;
- jakie cechy ma siła działająca
na ładunek umieszczony w polu
pochodzącym od dwóch
naelektryzowanych ciał;
- jak narysować wektor siły
działającej na ładunek
umieszczony w polu
pochodzącym od dwóch ciał
naelektryzowanych;
- na czym polega zobojętnianie
ładunku,
a na czym uziemianie;
- jak zademonstrować zasadę
zachowania ładunku
elektrycznego; wykorzystując
zjawisko indukcji
CELUJĄCY
Uczeń wie:
- jakie zjawiska można badać za
pomocą elektroskopu;
- co to jest natężenie pola
elektrostatycznego;
- jak przebiegały badania,
których celem było poznanie
natury elektryczności;
- zbudować prosty elektroskop;
- jak rozwiązywać zadania
problemowe dotyczące
elektryzowania ciał;
jakie materiały są
półprzewodnikami
i jakie jest ich zastosowanie
- czym są kwarki;
- potrafi przygotować referat
(wraz z demonstracją) na temat
półprzewodników i ich
zastosowania;
- kim był C. A. Coulomb;
- jak dokonać analizy zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z zastosowaniem
prawa Coulomba;
- jak zastosować prawo
Coulomba do rozwiązywania
zadań o podwyższonym stopniu
trudności;
- kim był B. Franklin (A),
- jak przygotować referat na
tematy: „Powstawanie
naelektryzować przez
pocieranie, dotyk i indukcję;
- jaka jest treść zasady
zachowania ładunku
elektrycznego;
- jak zademonstrować
elektryzowanie przez dotyk i
indukcję;
- jak zademonstrować zjawisko
indukcji elektrostatycznej;
elektrostatycznej;
wyładowań atmosferycznych”,
„Zjawisko polaryzacji wody w
polu elektrycznym”,
„Szkodliwość działania
zjawiska elektryzowania ciał na
zdrowie człowieka; sposoby
zapobiegania skutkom
zjawiska” lub „Wykorzystanie
elektrostatyki w różnych
dziedzinach życia”;
- wygłosić referat na temat
związany z elektrostatyką;
- rozwiązywać zadania o
podwyższonym stopniu
trudności z działu:
Elektrostatyka;