Pobrano z http://magda.of.pl ANALIZA WIERSZA ROZMOWA

Pobrano z http://magda.of.pl
ANALIZA WIERSZA
ROZMOWA LIRYCZNA
Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
Problem jest odwieczny. Niewierność małŜeńska, czy partnerska istnieje od
początków ludzkości. W chrześcijańskim dekalogu zasad, czyli wśród dziesięciu przykazań,
które Bóg wręczył MojŜeszowi pod postacią kamiennych tablic, aŜ dwa dotyczą właśnie
niewierności. Ludzie pozostając we wzajemnych związkach, często nie są wobec siebie
lojalni.
Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego wcześniejsze zafascynowanie sobą mija tak
szybko? Dlaczego szukamy drugiej osoby? Niestety rzadko się zdarza, aby we wspólnym
Ŝyciu, pod jednym dachem panowała idealna harmonia. Codzienność niesie kłopoty, brzydną
męŜczyźni, starzeją się kobiety, pojawia się zmęczenie. Dlatego waŜnym jest, aby często ze
sobą rozmawiać, by często przypominać sobie o miłości. KaŜde z nas powinno walczyć o tę
drugą osobę, a często właśnie wzajemne rozmowy pozwalają przeŜyć cięŜkie chwile w
związku partnerskim.
NaleŜy brać wzór z podmiotu lirycznego w wierszu Konstantego Ildefonsa
Gałczyńskiego „Rozmowa liryczna”, nie tylko za piękno „uŜytych słów”, lecz przede
wszystkim za wyznanie miłości. To właśnie przesłanie autor uznał za najwaŜniejsze, a
stosując formę dialogu lirycznego między kobietą a męŜczyzną podsuwa nam, „gotowy
sposób” przeprowadzenia takiej rozmowy. KaŜda kobieta, gdy usłyszy takie wyznanie
miłości czuje się jak ktoś wyjątkowy.
Podmiot liryczny kocha swoją partnerkę nie tylko gdy jest piękna i zadbana, lecz
takŜe za to, jaka jest na co dzień. O tym właśnie jej mówi, budując zdania z prostych słów i
eliminując te, które są zbędne i niepotrzebne. Dzięki takim zdaniom – zdaniom eliptycznym
autor ukazuje nam, Ŝe miłość nie wymaga wielu słów. Przedstawmy to na przykładzie:
„(…) Kocham cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze na szosie i na koncercie.
W bzach i w brzozach, i w malinach, i w klonach (…).”
Z wiersza „promieniuje ciepło i spokój”, które autor osiągnął między innymi
poprzez uŜycie w utworze rymów Ŝeńskich i niedokładnych. Ich rola ogranicza się tylko do
stylistycznego podkreślenia uŜytych słów. KaŜde jednak słowo w tym wyznaniu jest waŜne,
gdyŜ okazuje „ogrom miłości” podmiotu lirycznego do swej partnerki. Miłość ta nie ma
początku ani końca. Trwa dniem i nocą, przez wszystkie pory roku. Autor ukazał to w
porównaniach:
„(…) Jak mnie kochasz? Jak treść lata (…)
Zimą kocham cię, jak wesoły ogień (…).”
Konstanty Ildefons Gałczyński wie jak waŜne między partnerami jest wzajemne
wyznanie sobie miłości, pielęgnacja jej, bez względu na przeciwności losu. Nieraz niewielkie
jej zachwianie moŜe doprowadzić do tragedii rozstania. CzymŜe innym, jak nie obawą jest
stwierdzenie wyraŜone w przenośni:
„(…) A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.”
CzyŜ te „wrony” nie czyhają tylko na niewielkie „uchylenie okna” przez któregokolwiek z
partnerów, by móc „wlecieć do środka ogniska domowego i je rozbić”?
„Nie uchylajmy okna”! Pielęgnujmy miłość! Z partnerami przecieŜ „wiąŜemy się”
na całe Ŝycie, „na dobre i na złe”. Niech ten odwieczny problem niewierności małŜeńskiej,
czy partnerskiej nigdy nie zagości w naszych domach.