Dr inż. Elżbieta Gajek ekspert Programu eTwinning, Kierownik
Transkrypt
Dr inż. Elżbieta Gajek ekspert Programu eTwinning, Kierownik
Dyrektor gwarantem sukcesu projektu międzynarodowego Dr inż. Elżbieta Gajek [email protected] Warszawa 05.10.2010 r. Dwa podejścia do rzeczywistości społecznej u Pozytywiści twierdzili, że rzeczywistość społeczną można badać i oddziaływać na nią, tak jak na materialną. u Postmoderniści twierdzą, że rzeczywistość społeczna jest wytworem działań i intencji człowieka, znaczenie mają relacje władzy, subiektywne postrzeganie zjawisk. u eTwinning przykładem stworzenia odgórnych ram organizacyjnych, które są oddolnie wypełniane treścią merytoryczną i pedagogiczną. Wizja u Szkoły u Sukcesu u Osiągnięć (kompetencje kluczowe) u Zarządzania (koncentracja na wypełnianiu zadań; ustawienie zasobów, aby osiągnąć cele; promowanie efektywności) u Przywództwa (najważniejsze są osiągnięcia, zachęcanie, tworzenie etosu szkoły, wypracowywanie wspólnej, akceptowanej i stosowanej wizji sukcesu i procedur do niego prowadzących, wsparcie, konsultacje zależnie od potrzeb). Rzeczywistość [1] u Cel uczestnictwa w programie eTwinning u Zakres: treść, czas, wynik u Uczestnicy: liczba uczniów, nauczycieli, partnerów u Warunki: u wymagania władz (podst. programowa, rozporządzenia MEN – projekt gimnazjalny) u procedury wprowadzania w życie celów i ustaleń u procedury sprawdzania działania założeń Rzeczywistość [2] u Miejsce TIK w szkole u Doświadczenie i kompetencje nauczycieli (językowe, techniczne, interkulturowe, innowacyjne) u Zasoby – sprzęt i oprogramowanie u Zasoby – systemy i procedury u Role i zakresy odpowiedzialności u Możliwości rozwoju pracowników u Wsparcie techniczne eTwinning zapewnia warunki stosowania techniki bo: u jest potrzebna (niezbędna); u jest cel jej stosowania; u jej stosowanie jest odpowiednie (właściwe); u wspiera uczenie się; u dodaje nowe wartości do uczenia się i nauczania. Plan działania Plan minimum Plan maksimum Proces Wyniki Miejsce na: u różnorodność w zakresie: treści projektu, wyniku, języków, czasu; u indywidualizację i specjalne potrzeby edukacyjne uczniów; u margines błędu i niepowodzenia innowacji; Realizacja planu u Punkt startowy u Zadania u Czas realizacji zadań u Podział odpowiedzialności u Dostęp do zasobów u Upewnienie się, że nauczyciele mają odpowiednią wiedzę, sprawności i postawy u Upewnienie się, że uczniowie mają odpowiednią wiedzę, sprawności i postawy u Spisanie zasad i procedur wewnętrznych u Określenie obszarów autonomii (strategie nauczania, inicjatywa nauczycieli, warunki rozwoju). Monitorowanie osiągnięć u Uczenia się (nauczycieli i uczniów) u Nauczania u Wartości dodanej w uczeniu się u Ewaluacja oznak, dowodów, wyników u Dokumentacja pracy i wyników projektu – zdjęcia, filmy u Trudna zabawa (ang. hard fun) (Papert) Dzielenie się informacjami i doświadczeniami z: u nauczycielami; u władzami edukacyjnymi; u władzami lokalnymi; u dyrektorami innych szkół w kraju; u dyrektorami szkół w innych krajach. Bezdroża eTwinning u Działania bezcelowe – tłumaczenie kolędy „Cicha noc” na języki partnerów projektu i tworzenie kolekcji tłumaczeń. u Działania nieinnowacyjne – wysyłanie kartek świątecznych elektronicznych lub zwykłych do setek partnerów. u Spłycanie znaczenia kompetencji interkulturowej – umiejętność reagowania na różnice i konflikty, a nie na podobieństwa, nieumiejętność „wejścia w buty” partnera. u Akceptowanie nieznajomości języków obcych. u Blokowanie entuzjazmu, autonomii, współpracy. Wprowadzanie zmiany u Projekt eTwinning wprowadza do szkoły zasadnicze zmiany (kultura, technika, języki). u Nie można zmienić innych ludzi i oni nie mogą zmienić nas. u Można spowodować, że ludzie zmienią siebie – jeśli będą chcieli. Zmiana – trudności u „we wczesnych latach życia ludzie tworzą teorie na temat otaczającego świata. Czynią to bez pomocy formalnej edukacji – możemy powiedzieć, że są to teorie naturalne lub intuicyjne.” u „większość zmian poglądów następuje stopniowo, na przestrzeni wielu lat, [...] a ludzie mają tendencję do powrotu do swoich uprzednich sposobów myślenia.” (Gardner 2006) u Młodzi ludzie do piętnastego roku życia łatwo zmieniają sposoby myślenia (Piaget 1983). Potem zmiany stają się bardzo trudne. Reformator u Reformator bowiem napotyka wrogów w tych wszystkich, którzy na starych urządzeniach dobrze wychodzili, a w tych, którzy wyjdą dobrze na nowych, ciepłych zaledwie znajduje obrońców. Mały zapał tych ostatnich tłumaczy się poniekąd obawą przeciwników mających za sobą potęgę prawa, poniekąd też nieufnością ludzi, którzy nie wierzą w prawdziwość rzeczy nowych, dopóki ich nie ujrzą wybudowanych. Stąd bywa, że ci, którzy nowemu układowi stosunków się przeciwstawiają, atakują go, gdzie mogą, z całą zaciekłością stronniczą, natomiast jego zwolennicy popierają go bez energii tak, iż razem z nimi i sam nowator może przepaść. (Machiavelli 1513/1969:23) Strategie wprowadzania zmiany w edukacji u W środowisku dominującej władzy. Zmiany są wprowadzane przez władze, które wydają odpowiednie dyrektywy i wymagają ich wykonania. Za niewykonanie poleceń grożą sankcje. Strategia wydaje się łatwa do wprowadzenia, ale nie jest efektywna, bowiem możliwy jest poważny konflikt pomiędzy władzą i wykonawcami zmian. Strategie wprowadzania zmiany w edukacji u Strategia w środowisku racjonalno-empirycznym. Zakłada się, że ludzie są rozsądni i po przedstawieniu im korzyści z wprowadzenia zmiany będą chętni do jej wprowadzania. Okazuje się jednak, że założenie racjonalności zachowań ludzi jest nadmierne. Zachowują się oni racjonalnie, ale każdy w świecie postrzeganym indywidualnie. Zmiany poprzedzone wyjaśnieniem budzą mniej sprzeciwu i odbiorcy od początku akceptują argumenty. Strategie wprowadzania zmiany w edukacji u Strategia w środowisku normatywno-reedukacyjnym. Zmiana kultury szkoły powinna poprzedzać wprowadzenie innowacji. Nauczyciel nie jest postrzegany jako odbiorca i wykonawca zmian, ale podejmuje decyzje oparte o swoje indywidualne przekonania i postawy. Zmiana jest wprowadzana najczęściej w obecności doradcy, który inicjuje zmianę i uczestniczy w jej wprowadzaniu. Skuteczność wprowadzenia zmiany zależy głównie od autorytetu doradcy, a czas wprowadzania zmiany jest długi. Postawy wobec zmian technicznych u innowatorzy (ang. innovators), u wcześni adaptatorzy (ang. early adopters), u wczesna większość (ang. early majority), u późna większość (ang. late majority) u opieszali (ang. laggards). luka pomiędzy dwoma pierwszymi segmentami, a pozostałymi jest duża i zwykle nie poświęca się do niej wystarczająco dużo uwagi. Teorie głoszone i stosowane u Metody obrony teorii stosowanych: u Obstajemy przy naszej teorii głoszonej w jednym miejscu, a przy stosowanej – w innym. Wciąż mówimy językiem jednej teorii, lecz działamy w duchu innej. u Wybiórczo traktujemy informacje, które mogą wywoływać dylematy (to znaczy ignorujemy je). u Zatajamy istnienie znaczących danych. u Zmieniamy pracę lub zwalniamy kogoś z pracy. u Tworzymy zabezpieczające się, samospełniające się proroctwo, używając swojej władzy do wywoływania pożądanego zachowania innych oraz stłumienia wszelkich reakcji odmiennych. u Zmieniamy naszą teorię głoszoną, lecz nie stosowaną. u Czynimy marginalne zmiany w naszej teorii stosowanej Argyris i Schön 1974:32-33) Feministyczne podejście do techniki u Kobiety i mężczyźni inaczej korzystają z techniki (Fallows, 2005) • Poczta elektroniczna służy im głównie do kontaktów społecznych z rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami. 94% kobiet korzystających z sieci używa poczty elektronicznej. Przekazują wiadomości, porady, opisują emocje oraz planują spotkania i zdarzenia. • 91% kobiet korzysta z wyszukiwarek, w tym 39% codziennie. Jednak 24% kobiet jest przytłoczona nadmiarem informacji, często postrzegają informacje w Internecie jako „śmieci”. • Kobiety niezbyt często korzystają z Internetu dla rozrywki, np. dla realizacji swoich zainteresowań, hobby, czytania dla przyjemności, pobierania plików wideo i audio. • Kobiety nie są szczególnie zainteresowane nowinkami technicznymi, nie eksperymentują z gadżetami i nowym oprogramowaniem. • Nie zajmują się stroną techniczną komputerów. • Niepokoją je przestępstwa w sieci. Feministyczne podejście do posiadania wiedzy 1. Milcząca wiedza w użyciu – kobieta ślepa, głucha, posłuszna silnemu, karzącemu autorytetowi, nie wyraża swoich poglądów. 2. Wiedza otrzymana – kobieta pobiera wiedzę od autorytetów, dobry słuchacz, odtwarza i stosuje wiedzę. 3. Wiedza subiektywna – kobieta czerpie ze źródeł wewnętrznych, słucha własnego głosu, mówi o swoich uczuciach i doświadczeniu z sercem, opisuje wydarzenia i emocje. Odczuwa idee, a nie analizuje. 4. Wiedza usystematyzowana – kobieta postrzega i odróżnia różne systemy, struktury i obszary wiedzy, docenia pozytywne znaczenie analizy, różnych sposobów ewaluacji, tworzenia wiedzy. Charakteryzuje się empatią, chęcią współpracy i dialogu. 5. Wiedza tworzona – kobieta prowadzi dialog włączając uczucia i umysł: poszukuje prawdy przez pytania i rozmowę; potrafi porządkować i krytykować argumenty; słucha z uwagą i zrozumieniem; mówi/słucha z pewnością, równowagą i starannością. Znaczenie wymiaru moralnego podejmowanych działań i zachowań. Dziękuję za uwagę Uwaga końcowa: Autorka nie daje żadnej gwarancji skuteczności stosowania przedstawionych idei w praktyce.