Epilepsja - Klub Wilczarza

Klub Wilczarza i Deerhouda w Organizacji
Epilepsja
Autor: Ewa Gmiter - Rogalska
19.06.2008.
Zmieniony 05.04.2013.
Do lat 70-tych XX wieku epilepsja u wilczarzy była skrywanym tematem. W ciągu ostatnich 15 lat hodowcy i właściciele
odnotowują wzrastającą ilość przypadków epilepsji u wilczarzy. Analizowano dane i rodowody chorych wilczarzy i
stwierdza się u 18% epilepsję idiopatyczną. Choroba jest przekazywana dziedzicznie, stąd uważna selekcja hodowla
uczciwa informacja o chorobie wśród hodowców ma ogromne znaczenie.
O epilepsji Epilepsja charakteryzuje się występowaniem drgawek. Epilepsja może być idiopatyczna, pierwotna ( bez
uchwytnej przyczyny) oraz objawowa, w której dostępnymi metodami diagnostycznymi można ustalić przyczynę
napadów. Objawowa, wtórna epilepsja jest spowodowana chorobami wewnątrzczaszkowymi lub zewnątrzczaszkowymi. Wewnątrzczaszkowe przyczyny to na przykład: wady wrodzone, stany zapalne, nowotwory, zaburzenia
pourazowe, zaburzenia naczyniowe. Zewnątrzczaszkowe choroby powodujące napady epileptyczne to między innymi:
choroby narządów wewnętrznych, zatrucia, reakcje poszczepienne. Bardzo ważne by określić przyczynę epilepsji
(pierwotna czy wtórna) ponieważ w przypadku wtórnej, objawowej epilepsji możemy leczyć nie tylko objawowo
same napady drgawkowe ale i przyczynowo-eliminując źródło powstawania drgawek. O epilepsji u wilczarzy
Idiopatyczna epilepsja jest najczęstszą postacią spotykaną u wilczarzy. W przypadku epilepsji idiopatycznej nie moż
dostępnymi badaniami dodatkowymi ustalić przyczyny napadów Mechanizm powstawania napadów nie jest poznany,
występuje dziedzicznie przekazywany defekt układu nerwowego. Pierwszy napad epileptyczny występuje zazwyczaj
przed 3 rokiem życia ,częściej chorują psy niż suki. Długość życia wilczarza z epilepsją idiopatyczną jest o
krótsza w porównaniu z długością życia dla rasy. Na obecnym etapie badań nad epilepsją u wilczarzy sugeruje się
autosomalny model dziedziczenia choroby z niekompletną penetracją z predylekcją do samców. (na podstawie doniesie
Margret L.Casal). Rozpoznanie epilepsji idiopatycznej możemy postawić, gdy:
- występują napady uogólnione
- pierwszy napad pojawia się pomiędzy 1-5 rokiem życia
- brak odchyleń w badaniach dodatkowych i w badaniu przedmiotowym i neurologicznym (brak objawów ogniskowego
uszkodzenia OUN)
Sugerowane badania dodatkowe - Pierwszego rzutu
- Badanie biochemiczne krwi (także poziom amoniaku)
- Analiza moczu
- Analiza kału
- testy w kierunku Boreliozy I Ehrlichiozy
- EKG - Drugiego rzutu
- TSH - (badanie funkcji tarczycy) jesli EKG nie jest prawidłowe
- ECHO serca (kardiomiopatia)
- RTG płuc
- Poziom kwasów żółciowych (PSS) - Trzeciego rzutu
- CT (tomografia)
- MRI
- Mielogram Rodzaje napadów Występują napady uogólnione lub ogniskowe. W przypadku idiopatycznej epilepsji u
wilczarzy częściej obserwujemy napady ogólne. Najważniejsze kwestie W przypadku wystąpienia napadów
drgawkowych u wilczarza konieczna jest konsultacja weterynaryjna i pełna diagnostyka Leczenie Leczenie epilepsji
idiopatycznej zazwyczaj rozpoczynamy po drugim napadzie. Właściciel psa musi zrozumieć cele i możliwości leczenia i
znać możliwe objawy uboczne. Objawy uboczne zależne są od indywidualnej reakcji organizmu psa, od rodzaju
podawanych leków i ich skojarzeń. U wilczarzy często występują takie objawy uboczne jak: wzmożona senność i
sedacja, sztywnienie tylnych kończyn, ataksja( niezborność ruchowa), wzmożony apetyt i pragnienie. Długotrwałe
leczenie może powodować uszkodzenie wątroby, nerek, zaburzenia odporności, uszkodzenie szpiku. Nie zawsze
możliwe jest leczenie eliminujące napady w ogóle. Najczęściej udaje się tylko zmniejszyć ich częstość lub nas
Obecnie uważa się za lek pierwszego wyboru Phenobarbital ( Luminal). W razie złej kontroli napadów przy leczeniu
Luminalem , podaje się jako drugi lek Bromek Potasu. Podczas podawania Luminalu należy kontrolować stężenie leku
we krwi - w drugim tygodniu leczenia i w ciągu dwóch tygodni od zmiany dawki. Możemy w ten sposób ocenić czy lek
osiąga stężenie terapeutyczne (20 to 45 micrograms/ml), oraz czy nie występuje stężenie za wysokie- toksyczne.
trakcie leczenia Luminalem należy kontrolować stan wątroby ( hepatotoksyczność) - badając raz na pół roku profil
wątrobowy. W razie słabej kontroli napadów przy podawaniu Luminalu, dodanie Bromku Potasu poprawia kontrolę
napadów u 80% psów, a u 20% udaje się wyeliminować napady zupełnie (dotyczy to ogólnej populacji psów a nie rasy
wilczarz). Bromek potasu ma okres półtrwania do 21 dni, dlatego stężenie we krwi bada się po 1 i po 4 miesiącach o
rozpoczęcia terapii. Jeśli kontrola napadów poprawia się, można stopniowo zmniejszać dawkę Luminalu do najniż
dawki, dającej dobre rezultaty. Jeśli powyższe schematy leczenia nie są skuteczne- trzeba próbować innych zestawie
leków przeciwdrgawkowych dobieranych indywidualnie. Ponieważ metabolizm leków przeciwdrgawkowych
wykorzystywanych w medycynie ludzkiej jest u psów inny- szybszy, trzeba podawać je co najmniej trzy razy na dobę.
Prognozy u wilczarzy Inaczej niż w wielu innych rasach, epilepsja u wilczarzy jest chorobą prowadzącą w niedługim
czasie do zgonu. Mimo próbowania różnych metod leczenia, udaje się czasem zapewnić wilczarzowi z epilepsją dwa
lata życia. Wnioski Skuteczność leczenia epilepsji idiopatycznej zależy od indywidualnej reakcji na leki u psa,
http://klubwilczarza.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 22:24
Klub Wilczarza i Deerhouda w Organizacji
nasilenia objawów ubocznych, prawidłowej podaży leków w regularnych odstępach czasowych, ciągłego
dostosowywania dawek leków w zależności od kontroli napadów i objawów ubocznych . Wilczarze słabo reagują na
leczenie przeciwepileptyczne, i występują częste i znaczne objawy uboczne przy niskiej skuteczności leczenia. Postę
leczenia epilepsji idiopatycznej u wilczarzy sÄ… niezadowalajÄ…ce. Hodowla Pam Paloma ( Erinwood Wolfhounds) w artykule
na temat epilepsji u wilczarzy http://www.irishwolfhoundstudy.com/seizures/paloma2.htm
podkreśla wagę przemyślanej selekcji hodowlanej i używania w hodowli tylko zdrowych psów, chore wilczarze powinny
być usunięte z programu hodowlanego, znani przodkowie wilczarzy z epilepsją ( sami będąc zdrowi) powinni być us
programu hodowlanego, rodzeństwo i potomstwo chorych wilczarzy powinno być ostrożnie używane w hodowli -jeśli
ktoś czuje się na siłach podjąć ryzyko i zatrzymać dla siebie jednego szczeniaka a resztę sprzedać na warunkach
niehodowlanych. Poważnym błędem i zagrożeniem jest wprowadzanie zdrowego nosiciela poprzez out-crossing do
innych linii - co poszerza znacznie zasięg przekazywania choroby. Hodowcy mają możliwość kontaktowania się z An
Janis- IW Studies http://www.irishwolfhoundstudy.com/seizures/index.html
w celu oszacowania ryzyka pojawienia się epilepsji w planowanym skojarzeniu. Niestety epilepsja u wilczarzy wciąż jest
dla wielu tematem tabu. Brak uczciwej informacji o chorych psach i krótkowzroczna polityka hodowlana powodują, że
kolejne wilczarze i ich właściciele muszą walczyć z tą straszliwą u wilczarzy chorobą.
Przydatny link (CANINE EPILEPSY) http://www.canine-epilepsy-guardian-angels.com/
Opracowanie i tłumaczeie: Ewa Frydecka www.greynest.com
http://klubwilczarza.pl
Kreator PDF
Utworzono 7 March, 2017, 22:24