USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy

Transkrypt

S P I S
T R E Ś C I
USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j.
Dz.U.10.90. 593 z późn. zm.) ............................................................................................... 5
Rozdział 1 Przepisy ogólne ........................................................................................................ 5
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie określenia liczby
stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.10.135.905) ..................................................................................... 6
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 11 grudnia 2009 r. w sprawie
korpusów osobowych i grup osobowych i specjalności wojskowych (Dz.U.09.216.1678) ................. 6
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 stycznia 2010 r. w sprawie
orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania
wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U.10.15.80) ..................................................... 9
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie
badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej
(Dz.U.09.150.1214) ............................................................................................................................ 19
Rozdział 2 Powołanie do zawodowej służby wojskowej............................................................ 23
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 9 marca 2010 r. w sprawie
powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz.U.10.45.265) ................................................... 25
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 2 lutego 2010 r. w sprawie określenia stopni
policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu
Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających
poszczególnym stopniom wojskowym (Dz.U.10.23.116) .................................................................. 33
Rozdział 3 Przebieg zawodowej służby wojskowej ................................................................... 38
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 9 lutego 2010 r. w sprawie służby wojskowej
żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych
(Dz.U.10.28.147) ................................................................................................................................ 39
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 16 września 2010 r. w sprawie pełnienia
zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz.U.10.184.1237) .................................... 44
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie
opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.34.184) .................................................................... 54
trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk
(Dz.U.09.218.1699) ............................................................................................................................ 69
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 1 czerwca 2010 r. w sprawie
nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez podoficerów i
szeregowych zawodowych (Dz.U.10.110.732) .................................................................................. 77
wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.56.343) ............................. 80
ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką
(Dz.U.10.63.393) ................................................................................................................................ 90
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie
kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych
(Dz.U.08.79.473) .............................................................................................................................. 165
Rozdział 4 Podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych .............. 168
wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i
kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.05.7.53) ................................................................... 168
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 27 stycznia 2004 r. w
sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.21.197 ) ............................... 168
1/375
przypadków, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i
oznak wojskowych (Dz.U.04.73.660 ) ............................................................................................. 169
noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.143.1517) ............ 170
nauki żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.121.813) .......... 181
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 7 października 2009 r. w
sprawie wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej przez żołnierzy
zawodowych (Dz.U.09.176.1366) .................................................................................................... 191
wyjazdów za granicę żołnierzy zawodowych w celach niezwiązanych ze służbą wojskową
(Dz.U.04.52.520 ) ............................................................................................................................. 193
czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.122.786) ................................................................ 195
urlopów żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.2.9) ................................................................................ 200
szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych (Dz.U.08.27.224) ............... 207
umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych (Dz.U.10.50.302) ........................................................................................................ 210
bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych
(Dz.U.09.216.1679) .......................................................................................................................... 215
równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie
(Dz.U.10.50.303) .............................................................................................................................. 221
określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie przysługującego
żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.43.396) .................... 224
programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposobu rejestracji
przeprowadzanych szczepień ochronnych (Dz.U.10.87.564)........................................................... 227
świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.87.565) ................................ 235
stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i
higieny pracy (Dz.U.04.108.1148) ................................................................................................... 240
Rozdział 5 Uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy zawodowych............................ 241
określenia grup uposażenia (Dz.U.04.50.487).................................................................................. 243
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie
stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.135.1453) ............................... 246
dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.141.1497) ..................... 248
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 11 października
2010 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową
służbę wojskową na stanowiskach sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów
wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz.U.10.196.1298) .................................... 259
przyznawania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego (Dz.U.04.108.1146) .. 261
warunków i trybu przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz.U.10.41.240).... 264
nagród jubileuszowych żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.127.1325) .............................................. 265
należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz.U.09.221.1744) ........ 268
2/375
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 14 października 2009 r. w
sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.179.1392) .................................. 273
wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia (Dz.U.04.108.1141) ............... 275
należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą
(Dz.U.08.60.372) .............................................................................................................................. 282
sposobu dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych oraz warunków i trybu pokrywania
kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.71.652) .......................................................... 287
należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa
(Dz.U.10.41.243) .............................................................................................................................. 289
Rozdział 6 Publiczna działalność żołnierzy zawodowych ....................................................... 295
udzielania żołnierzom zawodowym zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej
organizacji zagranicznej lub międzynarodowej (Dz.U.04.40.366)................................................... 295
organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.150.1585) ..................................... 296
Rozdział 7 Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej ........................................................... 303
zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz.U.08.23.137) ................. 305
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 5 czerwca 2007 r. w sprawie
stanowisk pracy związanych z obronnością kraju w administracji publicznej (Dz.U.07.106.724) .. 311
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 18 maja 2007 r. w sprawie
określenia organów wojskowych właściwych do ewidencjonowania stanowisk pracy związanych z
obronnością kraju (Dz.U.07.99.669) (Dz. U. z dnia 5 czerwca 2007 r.) .......................................... 312
pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i
odbywania praktyk zawodowych (Dz.U.10.87.566) ........................................................................ 315
świadectw służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.128.1344) ....................................................... 319
Rozdział 8 Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych ..................................... 324
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 6 sierpnia 2010 r. w sprawie
utworzenia szkół podoficerskich (Dz.U.10.152.1025) ..................................................................... 326
służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.61.382) ................................ 332
Rozdział 9 Służba wojskowa żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką
w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny ...................... 342
nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom
pełniącym służbę kandydacką (Dz.U.04.128.1343) ......................................................................... 343
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 16 stycznia r. w sprawie
wyznaczania żołnierzy zawodowych do służby poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej w
razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.15.133) ...... 345
wyznaczania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką na stanowiska
służbowe w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
(Dz.U.04.16.160) .............................................................................................................................. 346
mianowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia
mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.15.134) ................................ 349
opiniowania żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką w razie ogłoszenia
mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.122.1275) ............................ 351
3/375
udzielania urlopów żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie
ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.66.612) .............. 353
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 września 2005 r. w
sprawie uposażenia zasadniczego i innych należności przysługujących żołnierzom zawodowym i
żołnierzom pełniącym służbę kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny (Dz.U.05.189.1592) ............................................................................ 354
zwalniania żołnierzy z zawodowej służby wojskowej i służby kandydackiej w razie ogłoszenia
mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny (Dz.U.04.9.71) .................................... 358
organów prowadzących ewidencję żołnierzy, którzy polegli, zmarli lub zostali uznani za zmarłych
albo zaginęli w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny
(Dz.U.04.5.35) .................................................................................................................................. 358
Rozdział 10 Zmiany w przepisach obowiązujących ................................................................ 367
Rozdział 11 Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe ................................................. 368
4/375
Dz.U.03.179.1750
Tekst jednolity
2008.11.21
2008.11.27
2009.01.23
2009.04.24
2009.11.19
2010.01.22
Dz.U.08.141. 892
zm.
zm.
zm.
zm.
zm.
zm.
Tekst jednolity
2010.05.20
2010.06.10
2010.06.25
2010.08.05
Dz.U.08.206.1288
Dz.U.08.208.1308
Dz.U.09.26.157
Dz.U.09.79.669
Dz.U.09.219.1706
Dz.U.10.28.143
art.5a, 10, 11, 27, 141
art. 68a, 84, 120,
art. 17, 23, 25, 34, 37, 45, 47, 80, 85
art. 67, 68
art. 68
Dz.U.10.90. 593
zm.
zm.
zm.
zm.
Dz.U.10.107.679
Dz.U.10.113.745
Dz.U.10.127.857
Dz.U.10.182.1228
art. 24, 67
art. 84, 98, 99, 111, 120
art. 50a
art. 58, 59, 107(OBOWIĄZUJE OD 01.01.2011)
USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(t.j. Dz.U.10.90. 593 z późn. zm.)
(Dz. U. z dnia 20 października 2003 r.)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady powoływania do zawodowej służby wojskowej;
2) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych;
3) podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych, w tym uprawnienia w
zakresie działalności publicznej;
4) zasady otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez żołnierzy zawodowych;
5) zasady zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej;
6) przebieg służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych;
7) przebieg służby wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w razie
ogłoszenia mobilizacji, stanu wojennego i w czasie wojny.
Art. 2. Żołnierzem zawodowym może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie, o
nieposzlakowanej opinii, której wierność dla Rzeczypospolitej Polskiej nie budzi wątpliwości,
posiadająca odpowiednie kwalifikacje oraz zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia
zawodowej służby wojskowej.
Art. 3. 1. Żołnierze zawodowi są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej.
1a. Żołnierze zawodowi pełnią czynną służbę wojskową jako służbę stałą albo służbę
kontraktową.
2. Żołnierze zawodowi pełnią zawodową służbę wojskową dla dobra Rzeczypospolitej Polskiej.
Służba ta wymaga zdyscyplinowania, lojalności i poświęcenia.
3. Państwo zapewnia żołnierzom zawodowym godne warunki życia, umożliwiające oddanie się
służbie Narodowi i Ojczyźnie, rekompensując odpowiednio trud, ograniczenia i wyrzeczenia związane z
pełnieniem zawodowej służby wojskowej.
Art. 4. 1. Żołnierze zawodowi stanowią kadrę zawodową Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
zwanych dalej "Siłami Zbrojnymi".
2. Kadra zawodowa Sił Zbrojnych dzieli się na:
1) korpus oficerów zawodowych;
2) korpus podoficerów zawodowych;
3) korpus szeregowych zawodowych.
3. Korpusy oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych
dzielą się na korpusy osobowe. Korpusy osobowe dzielą się na grupy osobowe, w których
występuje podział na specjalności wojskowe.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, liczbę stanowisk służbowych w poszczególnych
korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych, uwzględniając strukturę Sił Zbrojnych.
Dz.U.10.135.905
5/375
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 6 lipca 2010 r.
w sprawie określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry
zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz.U.10.135.905)
Na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745 i Nr 127, poz. 857)
zarządza się, co następuje:
§ 1. Liczba stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej wynosi:
1) w korpusie oficerów zawodowych - 23 500 stanowisk służbowych;
2) w korpusie podoficerów zawodowych - 44 000 stanowisk służbowych;
3) w korpusie szeregowych zawodowych - 48 000 stanowisk służbowych.
§ 2. Osiągnięcie liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w § 1, nastąpi stopniowo, do dnia 31 grudnia 2011 r.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 października 2007 r. w sprawie
określenia liczby stanowisk służbowych w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 212, poz. 1550).
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezes Rady Ministrów: D. Tusk
5. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi korpusy osobowe,
ustala ich podział na grupy osobowe i specjalności wojskowe, zapewniając zaspokojenie potrzeb
Sił Zbrojnych.
Dz.U.09.216.1678
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 11 grudnia 2009 r.
w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych i specjalności wojskowych
(Dz.U.09.216.1678)
1)
zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje:
§ 1. Tworzy się korpusy osobowe kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej:
1) korpus osobowy wojsk lądowych;
2) korpus osobowy sił powietrznych;
3) korpus osobowy marynarki wojennej;
4) korpus osobowy wojsk specjalnych;
5) korpus osobowy łączności i informatyki;
6) korpus osobowy rozpoznania i walki elektronicznej;
7) korpus osobowy przeciwlotniczy;
8) korpus osobowy inżynierii wojskowej;
9) korpus osobowy obrony przed bronią masowego rażenia;
10) korpus osobowy logistyki;
11) korpus osobowy medyczny;
12) korpus osobowy wywiadu i kontrwywiadu wojskowego;
13) korpus osobowy żandarmerii wojskowej;
14) korpus osobowy sprawiedliwości i obsługi prawnej;
15) korpus osobowy duszpasterstwa;
16) korpus osobowy finansowy;
17) korpus osobowy wychowawczy;
18) korpus osobowy ogólny.
6/375
§ 2. Podział korpusów osobowych na grupy osobowe i specjalności wojskowe określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Stanowisko służbowe, na które można wyznaczyć żołnierza zawodowego z innego korpusu
osobowego i innej grupy osobowej oraz specjalności wojskowej, oznacza się w dokumencie etatowym
komórki (jednostki) organizacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej cechą 99Z99.
2. W korpusach osobowych, o których mowa w § 1 pkt 1-5, do grupy osobowej sztabowej można
zaszeregować stanowiska służbowe o stopniu etatowym od majora (komandora podporucznika) wzwyż.
3. W korpusie osobowym ogólnym do grupy osobowej zarządzania można zaszeregować stanowiska
służbowe w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 4. Dotychczasowe oznaczenia w dokumentach etatowych, decyzjach (rozkazach) personalnych i
kartach ewidencyjnych:
1) odpowiednimi cechami korpusów osobowych i grup osobowych, o których mowa w § 4
rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2008 r. w sprawie korpusów osobowych i
grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 531),
2) specjalności wojskowych
- zachowują swą ważność nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2012 r.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.
2)
______
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288
i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278.
2)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 30
kwietnia 2008 r. w sprawie korpusów osobowych i grup osobowych kadry zawodowej Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 86, poz. 531), które na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24
sierpnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIK
PODZIAŁ KORPUSÓW OSOBOWYCH NA GRUPY OSOBOWE I SPECJALNOŚCI WOJSKOWE
(załącznik znajduje się w plikach PDF 2009)
Art. 5. 1. Zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej ustala wojskowa
komisja lekarska, która wydaje w tej sprawie orzeczenie. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest
decyzją.
2. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się:
1) żołnierza zawodowego - z urzędu albo na jego wniosek;
2) żołnierza i inną osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej - z urzędu.
3. Do wojskowej komisji lekarskiej kieruje się z urzędu żołnierzy zawodowych:
1) gdy nie wykonują zadań służbowych z powodu choroby trwającej nieprzerwanie przez trzy miesiące;
2) jeżeli w ich stanie zdrowia nastąpiło pogorszenie uniemożliwiające lub utrudniające wykonywanie
zadań służbowych;
3) gdy ulegli wypadkom pozostającym w związku z pełnieniem zawodowej służby wojskowej lub u
których została stwierdzona choroba powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami służby wojskowej;
4) w celu przeprowadzenia okresowych lub okolicznościowych badań lekarskich - jeżeli zaliczeni zostali
do określonych grup osobowych;
5) przed skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa oraz po
powrocie do kraju;
6) jeżeli orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej jest niezbędne w postępowaniu karnym lub w
sprawach o wykroczenia.
4. Do wojskowej komisji lekarskiej można skierować z urzędu żołnierza zawodowego również w
innych niż wymienione w ust. 3 przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, w tym w
szczególności:
1) przed wyznaczeniem na stanowisko służbowe;
2) w związku z przeniesieniem do innego korpusu osobowego albo innej grupy osobowej;
3) przed zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej z przyczyn innych niż ze względu na stan zdrowia;
7/375
4) gdy nie przystąpił w nakazanym terminie do sprawdzianu sprawności fizycznej lub gdy otrzymał
ze sprawdzianu sprawności fizycznej ocenę niedostateczną.
5. Do wojskowej komisji lekarskiej kierują:
1) wojskowy komendant uzupełnień - żołnierzy i inne osoby ubiegające się o powołanie do zawodowej
służby wojskowej;
2) dowódca jednostki wojskowej – w przypadkach wymienionych w ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 1 – 4
oraz ust. 4 pkt 3 i 4, a także, po uzgodnieniu z organem właściwym do wyznaczenia żołnierza
zawodowego na stanowisko służbowe, w przypadkach wymienionych w ust. 3 pkt 5 oraz w
ust. 4 pkt 1 i 2;
3) sąd, prokurator, komendant jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej oraz inny organ, przed
którym toczy się postępowanie w sprawach o przestępstwo lub wykroczenie - w przypadku
wymienionym w ust. 3 pkt 6;
4) Minister Obrony Narodowej - wszystkich żołnierzy zawodowych.
6. Ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby
wojskowej:
1) kategoria Z - zdolny do zawodowej służby wojskowej, co oznacza zdolność do pełnienia zawodowej
służby wojskowej oraz służby w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego;
1a) kategoria Z/O - zdolny do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami, co oznacza
ograniczoną zdolność do dalszego pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych
rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach służbowych;
2) kategoria N - trwale lub czasowo niezdolny do zawodowej służby wojskowej oraz niezdolny do służby
w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.
7. Orzeczenie o zaliczeniu danego żołnierza lub innej osoby do jednej z kategorii, o których mowa w
ust. 6, właściwe wojskowe komisje lekarskie wydają na podstawie badania lekarskiego fizycznej i
psychicznej zdolności tej osoby do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk
oraz na poszczególnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem wyników badań specjalistycznych,
a w razie potrzeby również obserwacji szpitalnej.
7a. Kategorię Z/O orzeka się w stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy wskutek wypadku
pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo chorobą powstałą w
związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, doznali stałego lub
długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.
7b. Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O właściwe wojskowe
komisje lekarskie uwzględniają zdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku
służbowym wskazanym przez organ właściwy do wyznaczania na to stanowisko. Stanowisko
służbowe wskazuje się w uzgodnieniu z żołnierzem zawodowym.
8. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do zawodowej
służby wojskowej oraz do służby poza granicami państwa;
2) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do pełnienia służby
w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych
stanowiskach służbowych wymagających szczególnych predyspozycji zdrowotnych;
3) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej zdolności do
pełnienia zawodowej służby wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach
wojsk oraz na określonych stanowiskach służbowych;
4) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich;
5) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych i osób
ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej;
6) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej;
7) szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej służby wojskowej;
8) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza granicami państwa;
9) sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową.
9. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 8, należy wskazać kategorie zdolności do zawodowej
służby wojskowej orzekane w razie stwierdzenia poszczególnych chorób lub ułomności oraz uwzględnić
oznaczenie chorób lub ułomności według paragrafów i punktów w celu zapewnienia ochrony danych
osobowych w procesie orzeczniczym, a także określić tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich i
tryb postępowania tych komisji, z uwzględnieniem prowadzenia dodatkowych badań specjalistycznych
wymaganych w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych i rodzajach wojsk oraz na poszczególnych
stanowiskach służbowych, a także do służby poza granicami państwa, tryb wydawania orzeczeń i ich
zatwierdzania, niezbędne elementy orzeczenia, tryb rozpatrywania odwołań i sprzeciwów od tych
orzeczeń oraz ich uchylania w trybie nadzoru, niezbędną dokumentację lekarską i inne dokumenty
mogące stanowić podstawę orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej, wzór skierowania do wojskowych
8/375
komisji lekarskich, jak również wzory orzeczeń i certyfikatów wydawanych przez te komisje.
Rozporządzenie zapewni, aby do zawodowej służby wojskowej były powoływane i pełniły ją osoby
posiadające stan zdrowia odpowiadający warunkom zawodowej służby wojskowej.
Dz.U.10.15.80
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA OBRONY NARODOWEJ
z dnia 8 stycznia 2010 r.
w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i
trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz.U.10.15.80)
(Dz. U. z dnia 2 lutego 2010 r.)
Na podstawie art. 5 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa:
1) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do zawodowej służby
wojskowej oraz do służby poza granicami państwa;
2) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do pełnienia służby w
poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i rodzajach wojsk oraz na
poszczególnych stanowiskach służbowych wymagających szczególnych predyspozycji zdrowotnych;
3) wykaz chorób lub ułomności uwzględniany przy orzekaniu o ograniczonej zdolności do pełnienia
zawodowej służby wojskowej w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i
rodzajach wojsk oraz na określonych stanowiskach służbowych;
4) właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich;
5) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich żołnierzy zawodowych i osób ubiegających się o
powołanie do zawodowej służby wojskowej;
6) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej;
7) szczegółowe warunki orzekania o ograniczonej zdolności do zawodowej służby wojskowej;
8) szczegółowe warunki orzekania o zdolności do służby wojskowej poza granicami państwa;
9) sposób ustalania związku chorób oraz śmierci ze służbą wojskową;
10) wzór skierowania do wojskowych komisji lekarskich;
11) wzory orzeczeń i certyfikatów wydawanych przez wojskowe komisje lekarskie.
§ 2. 1. Wykazy chorób lub ułomności, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, określa załącznik nr 1 do
rozporządzenia.
2. Wykaz chorób lub ułomności, o którym mowa w § 1 pkt 2, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 2
Właściwość wojskowych komisji lekarskich
§ 3. 1. Właściwe do orzekania o zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby
wojskowej są:
1) terenowe wojskowe komisje lekarskie,
2) rejonowe wojskowe komisje lekarskie,
3) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie,
4) Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Warszawie,
5) Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie,
6) Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska w Gdańsku,
7) Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku,
8) Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie,
9) Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie
- zwane dalej "wojskowymi komisjami lekarskimi".
9/375
2. Właściwość miejscową wojskowej komisji lekarskiej ustala się:
1) w stosunku do żołnierzy zawodowych - według miejsca stacjonowania jednostki wojskowej lub
pododdziału jednostki wojskowej, w której pełnią służbę;
2) w stosunku do osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby wojskowej - według miejsca
ich zamieszkania.
§ 4. Terenowe wojskowe komisje lekarskie są właściwe w zakresie:
1) orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej:
a) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe do stopnia etatowego podpułkownika
(komandora porucznika),
b) żołnierzy pełniących służbę kandydacką,
c) osób ubiegających się o powołanie do służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej;
2) orzekania w stosunku do osób, o których mowa w pkt 1, o zdolności do pełnienia służby:
a) poza granicami państwa,
b) w jednostkach desantowo-szturmowych,
c) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego,
d) w warunkach działania prądu elektrycznego;
3) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 1 lit. a i b, o związku chorób, ułomności i
śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką;
4) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 1 lit. a, o:
a) ograniczonej zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej,
b) potrzebie długotrwałego lub stałego zwolnienia żołnierza zawodowego ze względu na stan zdrowia od
niektórych zajęć służbowych,
c) stanie zdrowia pozwalającym albo uniemożliwiającym dalsze pełnienie służby na dotychczas zajmowanym
stanowisku służbowym,
d) zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa,
e) zdolności do pełnienia służby w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
f) zdolności do pełnienia służby w Żandarmerii Wojskowej.
a)
b)
a)
b)
a)
b)
c)
a)
b)
a)
b)
a)
b)
§ 5. Rejonowe wojskowe komisje lekarskie są właściwe w zakresie:
1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe od stopnia
etatowego pułkownika (komandora), z wyjątkiem żołnierzy, o których mowa w § 8 pkt 1, § 10 pkt 1 i 5:
o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej,
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2 - 4;
2) zatwierdzania projektów orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich ustalających:
trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku
choroby lub ułomności z tą służbą,
związek lub brak związku śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką;
3) rozpatrywania odwołań od orzeczeń terenowych wojskowych komisji lekarskich;
4) zajęcia stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń terenowych
wojskowych komisji lekarskich.
§ 6. Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Dęblinie jest właściwa w zakresie:
1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych - członków personelu latającego, personelu
naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby inżynieryjno-lotniczej, zajmujących stanowiska
służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie:
o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, służby naziemnego zabezpieczenia lotów lub służby
inżynieryjno-lotniczej,
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a-e;
osób ubiegających się o przyjęcie do Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i Szkoły Podoficerskiej
Sił Powietrznych,
podchorążych Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i kadetów Szkoły Podoficerskiej Sił
Powietrznych;
3) orzekania w stosunku do kandydatów, o których mowa w pkt 2 lit. a:
o zdolności do pełnienia służby w powietrzu,
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2;
4) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 2 lit. b:
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2 i 3;
10/375
5) przeprowadzania okresowych i okolicznościowych badań lekarskich żołnierzy, o których mowa w pkt
1 i 2 lit. b.
§ 7. Wojskowa Komisja Lotniczo-Lekarska w Warszawie jest właściwa w zakresie:
służbowe do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie:
a) o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej,
b) o zdolności do pełnienia służby w powietrzu, służby naziemnego zabezpieczenia lotów lub służby
c) w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a-e;
2) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe do stopnia
etatowego podpułkownika (komandora porucznika), żołnierzy pełniących służbę kandydacką oraz osób
ubiegających się o powołanie do służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej o zdolności do
pełnienia służby w charakterze instruktorów-skoczków spadochronowych oraz skoczków
spadochronowych doświadczalnych;
1.
a)
b)
c)
a)
b)
a)
b)
c)
a)
b)
a)
b)
a)
b)
§ 8. Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie jest właściwa w zakresie:
służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora):
etatowego pułkownika (komandora) o zdolności do pełnienia służby w charakterze instruktorów-skoczków
spadochronowych oraz skoczków spadochronowych doświadczalnych;
3) zatwierdzania projektów orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 6 i 7,
ustalających:
4) zajęcia stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń wojskowych komisji
lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 6 i 7;
5) rozpatrywania odwołań od orzeczeń wojskowych komisji lotniczo-lekarskich, o których mowa w § 6 i
7;
1.
§ 9. Wojskowa Komisja Morsko-Lekarska w Gdańsku jest właściwa w zakresie:
1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących w jednostkach Marynarki Wojennej
stanowiska służbowe do stopnia etatowego komandora porucznika włącznie:
o zdolności do pełnienia służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki
Wojennej oraz w jednostkach nadbrzeżnych Marynarki Wojennej,
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2, 3 i 4 lit. a -e;
osób ubiegających się o przyjęcie do Akademii Marynarki Wojennej i Szkoły Podoficerskiej Marynarki
Wojennej,
podchorążych Akademii Marynarki Wojennej i kadetów Szkoły Podoficerskiej Marynarki Wojennej;
3) orzekania w stosunku do kandydatów, o których mowa w pkt 2 lit. a:
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2;
4) orzekania w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 2 lit. b:
w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2 i 3;
11/375
5) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe do stopnia
etatowego podpułkownika (komandora porucznika), żołnierzy pełniących służbę kandydacką oraz osób
ubiegających się o powołanie do pełnienia służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej o
zdolności do pełnienia służby w charakterze nurków i płetwonurków;
1 i 2 lit. b.
a)
b)
c)
a)
b)
§ 10. Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki Wojennej w Gdańsku jest właściwa w zakresie:
1) orzekania w stosunku do żołnierzy zawodowych zajmujących w jednostkach Marynarki Wojennej
stanowiska służbowe od stopnia etatowego komandora:
etatowego pułkownika (komandora) o zdolności do pełnienia służby w charakterze nurków i
płetwonurków;
3) zatwierdzania projektów orzeczeń Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku ustalających:
4) zajęcia stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń Wojskowej Komisji
Morsko-Lekarskiej w Gdańsku;
5) rozpatrywania odwołań od orzeczeń Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku;
1.
§ 11. Stołeczna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest właściwa w zakresie orzekania:
1) o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzy zawodowych pełniących służbę na
obszarze miasta stołecznego Warszawy w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowanych, w przedsiębiorstwach państwowych, dla których jest on
organem założycielskim, oraz w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej;
2) w stosunku do żołnierzy, o których mowa w pkt 1, w sprawach wymienionych w § 4 pkt 2-4.
§ 12. Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest właściwa w zakresie:
1) rozpatrywania odwołań od orzeczeń rejonowych wojskowych komisji lekarskich, Wojskowej Komisji
Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie, Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku i
Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej w Warszawie;
2) zatwierdzania projektów orzeczeń, o których mowa w § 5 pkt 1, § 8 pkt 1, § 10 pkt 1 i § 11,
ustalających:
a) trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak związku
b) związek lub brak związku śmierci odpowiednio z zawodową służbą wojskową albo służbą kandydacką;
3) zajmowania stanowisk w sprawie sprzeciwów zgłoszonych do projektów orzeczeń, o których mowa
w § 5 pkt 1, § 8 pkt 1, § 10 pkt 1 i § 11.
Rozdział 3
Kierowanie do wojskowych komisji lekarskich
§ 13. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 2-4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, podmiot określony w art. 5 ust. 5 ustawy, zwany dalej "podmiotem
kierującym", kieruje żołnierza zawodowego do wojskowej komisji lekarskiej, zgodnie z jej właściwością.
2. Żołnierza zawodowego powracającego po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa
kieruje się niezwłocznie po powrocie do kraju do wojskowej komisji lekarskiej, która orzekała o jego
zdolności do pełnienia służby poza granicami państwa przed wyjazdem.
3. Żołnierza zawodowego powracającego po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa, który
był wyznaczony na stanowisko służbowe poza granicami państwa, na jego wniosek, kieruje się
niezwłocznie po powrocie do kraju do wojskowej komisji lekarskiej właściwej ze względu na nowe miejsce
pełnienia służby.
4. Wzór skierowania do wojskowej komisji lekarskiej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
12/375
§ 14. Podmiot kierujący dołącza do skierowania do wojskowej komisji lekarskiej posiadane dokumenty,
które dotyczą stanu zdrowia żołnierza zawodowego i mogą mieć znaczenie dla ustalenia związku choroby
lub ułomności z zawodową służbą wojskową.
§ 15. 1. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła podmiotowi kierującemu, w terminie 14 dni
od dnia stawienia się żołnierza zawodowego do wojskowej komisji lekarskiej, potwierdzenie stawienia się
tego żołnierza do komisji.
2. Na wniosek podmiotu kierującego przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła temu
podmiotowi zawiadomienie o niestawieniu się żołnierza zawodowego do komisji w określonym terminie i
miejscu.
3. Przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła podmiotowi kierującemu zawiadomienie o
niepoddaniu się żołnierza zawodowego badaniom lekarskim lub specjalistycznym w terminie
wyznaczonym przez tę komisję.
Rozdział 4
Orzekanie o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej i do pełnienia tej służby poza
granicami państwa oraz ustalanie związku choroby i śmierci z zawodową służbą wojskową
§ 16. Przy orzekaniu o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej i zaliczeniu do jednej z
kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej wojskowe komisje lekarskie
uwzględniają wykaz chorób i ułomności, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
a)
b)
a)
b)
a)
b)
a)
b)
a)
b)
a)
b)
§ 17. 1. Wojskowe komisje lekarskie mogą orzekać o zdolności do służby:
1) w składzie personelu latającego, personelu naziemnego zabezpieczenia lotów i personelu służby
inżynieryjno-lotniczej;
2) na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej oraz w jednostkach
nadbrzeżnych Marynarki Wojennej;
3) w jednostkach desantowo-szturmowych;
4) w Żandarmerii Wojskowej;
5) w jednostkach reprezentacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
6) w charakterze nurków i płetwonurków;
7) w charakterze instruktorów-skoczków spadochronowych oraz skoczków spadochronowych
doświadczalnych;
8) w zasięgu działania promieniowania mikrofalowego;
9) w warunkach działania prądu elektrycznego.
2. Na potrzeby orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o której mowa w ust. 1
pkt 1, ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby:
1) kandydaci i piloci samolotów bojowych naddźwiękowych oraz piloci doświadczalni samolotów
naddźwiękowych:
zdolny - Z/IA,
trwale lub czasowo niezdolny - N/IA;
2) kandydaci i piloci samolotów bojowych poddźwiękowych oraz piloci doświadczalni samolotów
poddźwiękowych:
zdolny - Z/IB,
trwale lub czasowo niezdolny - N/IB;
3) kandydaci i piloci doświadczalni samolotów innych niż wymienione w pkt 1 i 2 oraz śmigłowców:
zdolny - Z/IC,
trwale lub czasowo niezdolny - N/IC;
4) pozostały personel latający i kandydaci do tego personelu:
zdolny - Z/II,
trwale lub czasowo niezdolny - N/II;
5) personel naziemny zabezpieczenia lotów i kandydaci do tego personelu oraz personel służby
inżynieryjno-lotniczej i kandydaci do tego personelu:
zdolny - Z/III, Z/SIL,
trwale lub czasowo niezdolny - N/III, N/SIL.
3. Na potrzeby orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, o której mowa w ust. 1
pkt 2 i 6, ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby:
1) kandydaci do służby na okrętach wojennych i innych jednostkach pływających Marynarki Wojennej:
zdolny - Z/I-IV/A,
niezdolny - N/I-IV/A;
13/375
2) słuchacze wojskowych szkół morskich i kursów szkolenia specjalistów morskich:
a) zdolny - Z/I-IV/B,
b) niezdolny - N/I-IV/B - podlega wyokrętowaniu,
c) czasowo niezdolny - N/I-IV/B - podlega wyokrętowaniu na okres do 3 miesięcy;
3) żołnierze zawodowi - specjaliści morscy:
a) zdolny - Z/I-IV/C,
b) niezdolny - N/I-IV/C - podlega wyokrętowaniu,
c) czasowo niezdolny - N/I-IV/C - podlega wyokrętowaniu na okres do 6 miesięcy.
4. Na potrzeby orzekania o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
ustala się następujące kategorie zdolności fizycznej i psychicznej do tej służby:
1) zdolny do służby poza granicami państwa - Z;
2) niezdolny do służby poza granicami państwa - N.
§ 18. 1. W przypadkach, o których mowa w § 17, wojskowe komisje lekarskie orzekają, według wykazu
chorób i ułomności określonych w:
1) załączniku nr 1 do rozporządzenia - w odniesieniu do zawodowej służby wojskowej, o której mowa w
§ 17 ust. 1 pkt 3-5 i 7-9 oraz ust. 4;
2) załączniku nr 2 do rozporządzenia - w odniesieniu do zawodowej służby wojskowej, o której mowa w
§ 17 ust. 1 pkt 1, 2 i 6.
2. Jeżeli dla danego przypadku brak odpowiedniego paragrafu lub punktu w załącznikach nr 1 i 2 do
rozporządzenia, przypadek ten kwalifikuje się według paragrafu lub punktu najbardziej zbliżonego.
§ 19. 1. Orzekając o zdolności żołnierza zawodowego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa, wojskowa komisja lekarska dokonuje oceny jego stanu zdrowia, stosownie do
specyfiki klimatyczno-geograficznej oraz sanitarno-epidemiologicznej rejonu, w którym ma on pełnić
służbę.
2. Jeżeli żołnierz zawodowy zachoruje po wydaniu przez wojskową komisję lekarską orzeczenia o
zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, dowódca jednostki
wojskowej, w której pełni on służbę, na wniosek lekarza tej jednostki ponownie kieruje tego żołnierza do
wojskowej komisji lekarskiej.
3. Po powrocie żołnierza zawodowego do kraju wojskowa komisja lekarska orzeka o zdolności żołnierza
do pełnienia zawodowej służby wojskowej, dokonując oceny jego stanu zdrowia, z uwzględnieniem
warunków, w jakich pełnił służbę poza granicami państwa, a w szczególności specyfiki klimatycznogeograficznej oraz sanitarno-epidemiologicznej rejonu, w którym pełnił tę służbę.
§ 20. Orzekając o zaliczeniu żołnierza zawodowego do kategorii Z/O, wojskowa komisja lekarska ustala
zdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym wskazanym przez podmiot
kierujący w skierowaniu do wojskowej komisji lekarskiej, uwzględniając wykaz chorób i ułomności
stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 21. 1. Orzekając o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie stwierdzenia u
żołnierza zawodowego choroby, wojskowa komisja lekarska orzeka również o:
1) związku lub braku związku tej choroby z zawodową służbą wojskową,
2) zaliczeniu lub niezaliczeniu żołnierza zawodowego do jednej z grup inwalidztwa oraz o związku lub
braku związku inwalidztwa z zawodową służbą wojskową
- kierując się kryteriami zdrowotnymi określonymi w wykazie chorób i schorzeń, ustalonym na podstawie
art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz
2)
ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn. zm. ).
2. Jeżeli przy orzekaniu o niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wojskowa komisja
lekarska stwierdzi u żołnierza zawodowego przynajmniej jedną chorobę pozostającą w związku z
zawodową służbą wojskową i jednocześnie powodującą niezdolność do tej służby, to niezdolność do
służby ustala się jako pozostającą w związku z zawodową służbą wojskową.
3. Orzekając o związku śmierci żołnierza zawodowego z czynną służbą wojskową, wojskowa komisja
lekarska ustala jednocześnie, czy śmierć jest następstwem wypadku pozostającego w związku z
pełnieniem czynnej służby wojskowej lub choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami
lub warunkami takiej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze przewidziane w
ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz.
1750, z 2005 r. Nr 130, poz. 1085 oraz z 2009 r. Nr 161, poz. 1278).
Rozdział 5
14/375
Tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich
§ 22. 1. Wojskowe komisje lekarskie orzekają na podstawie dokumentów, o których mowa w § 14, w
szczególności:
1) odpisu przebiegu zawodowej służby wojskowej z akt personalnych żołnierza zawodowego;
2) informacji o warunkach i przebiegu służby wojskowej dla celów wojskowych komisji lekarskich;
3) historii chorób leczenia ambulatoryjnego i szpitalnego;
4) wyników pomiarów czynników szkodliwych występujących w środowisku służby;
5) karty badań profilaktycznych i okresowych;
6) książki zdrowia żołnierza zawodowego;
7) informacji zawartej w pisemnym oświadczeniu żołnierza zawodowego;
8) akt postępowania powypadkowego.
2. Informację, o której mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniającą wykryte schorzenia i przebyte urazy z ich
przebiegiem i wynikiem leczenia, a także czynniki ryzyka wynikające ze szczególnych właściwości lub
warunków służby na zajmowanych stanowiskach, sporządza lekarz jednostki na podstawie badania
lekarskiego, karty opisu stanowiska służbowego, karty badań profilaktycznych i okresowych oraz
dokumentacji medycznej i orzeczniczo-lekarskiej żołnierza.
3. Wzór informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 23. 1. Wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie niezwłocznie po przeprowadzeniu niezbędnych
badań lekarskich i skompletowaniu dokumentów.
2. Jeżeli do wydania orzeczenia są niezbędne dodatkowe dokumenty, wojskowa komisja lekarska
pisemnie wzywa żołnierza zawodowego, a w razie jego śmierci członka rodziny, o którym mowa w art. 12
ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie
wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową, do ich dostarczenia w terminie 14 dni
od dnia doręczenia wezwania. W takim przypadku wojskowa komisja lekarska może wystąpić także do
podmiotu kierującego lub do dowódców jednostek wojskowych, w których żołnierz zawodowy pełnił
służbę, o dostarczenie tych dokumentów w terminie 14 dni od dnia doręczenia wystąpienia.
3. Po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego do dostarczenia dokumentów wojskowa komisja
lekarska może wydać orzeczenie na podstawie posiadanych dokumentów.
§ 24. 1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej powinno zawierać w szczególności:
1) rozpoznanie;
2) ustalenie kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej, a w
razie stwierdzenia chorób i ułomności - określenie ich związku lub braku związku z zawodową służbą
wojskową.
2. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej dotyczące zmarłego żołnierza zawodowego powinno ustalać w
szczególności:
1) przyczynę śmierci;
2) związek lub brak związku śmierci z zawodową służbą wojskową.
3. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa powinno zawierać również ustalenie rejonu, w którym żołnierz zawodowy jest zdolny
pełnić taką służbę.
4. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej o ograniczonej zdolności do pełnienia zawodowej służby
wojskowej powinno zawierać również określenie stanowiska służbowego, na którym żołnierz może pełnić
służbę.
5. Wzór orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej:
1) w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej określa załącznik nr 5 do
rozporządzenia;
2) w sprawie ustalenia związku śmierci z zawodową służbą wojskową określa załącznik nr 6 do
rozporządzenia.
§ 25. 1. Wojskowa komisja lekarska orzeka w składzie trzech lekarzy. Przewodniczącego składu
orzekającego wyznacza przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej.
2. Wojskowa komisja lekarska orzeka większością głosów składu orzekającego.
3. Członek składu orzekającego wojskowej komisji lekarskiej może zgłosić na piśmie sprzeciw do projektu
orzeczenia, z podaniem uzasadnienia. W takim przypadku przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej
przesyła sprzeciw łącznie z projektem orzeczenia i pozostałą dokumentacją do wojskowej komisji
lekarskiej wyższego stopnia, która jest obowiązana zająć stanowisko w sprawie w terminie 7 dni od dnia
otrzymania sprzeciwu.
4. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia zajmuje stanowisko na podstawie otrzymanej
dokumentacji. W razie potrzeby wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia może przeprowadzić
15/375
ponowne badanie lekarskie i badania specjalistyczne oraz skierować żołnierza na obserwację szpitalną, a
także przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dokumentów.
5. W przypadku uznania zasadności sprzeciwu przez wojskową komisję lekarską wyższego stopnia
wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie zgodne z tym stanowiskiem. Jeżeli orzeczenie dotyczy
spraw, o których mowa w § 26 ust. 1, opracowuje się projekt orzeczenia zgodny z tym stanowiskiem.
6. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego oraz
opatruje się je pieczęcią urzędową wojskowej komisji lekarskiej.
§ 26. 1. Projekt orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej ustalającego:
1) trwałą lub czasową niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz związek lub brak
związku choroby lub ułomności z taką służbą,
2) związek lub brak związku śmierci z zawodową służbą wojskową
- przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej przesyła wraz z pozostałą dokumentacją do wojskowej
komisji lekarskiej wyższego stopnia.
2. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia zajmuje stanowisko na podstawie otrzymanej
dokumentacji. W razie potrzeby wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia może przeprowadzić
ponowne badanie lekarskie i badania specjalistyczne oraz skierować żołnierza na obserwację szpitalną, a
także przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia dokumentów.
3. W przypadku zatwierdzenia projektu orzeczenia przez wojskową komisję lekarską wyższego stopnia
wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie w brzmieniu zatwierdzonego projektu.
4. W przypadku niezatwierdzenia projektu orzeczenia przez wojskową komisję lekarską wyższego stopnia
komisja ta nakazuje ponowne rozpatrzenie sprawy i wydanie orzeczenia uwzględniającego jej
stanowisko. W takim przypadku wojskowa komisja lekarska wydaje orzeczenie zgodne ze stanowiskiem
wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia.
5. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego oraz
opatruje się je pieczęcią urzędową wojskowej komisji lekarskiej.
6. Do orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wydanego w trybie określonym w ust. 3 lub 4 nie stosuje się
przepisu ust. 1.
§ 27. Wojskowymi komisjami lekarskimi wyższego stopnia, o których mowa w § 25 i 26, są w stosunku do:
1) terenowych wojskowych komisji lekarskich - rejonowe wojskowe komisje lekarskie;
2) rejonowych wojskowych komisji lekarskich - Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie;
3) Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w Dęblinie i Wojskowej Komisji Lotniczo-Lekarskiej w
Warszawie - Wojskowa Komisja Lekarska Sił Powietrznych w Warszawie;
4) Wojskowej Komisji Lekarskiej Sił Powietrznych w Warszawie - Centralna Wojskowa Komisja
Lekarska w Warszawie;
5) Wojskowej Komisji Morsko-Lekarskiej w Gdańsku - Wojskowa Komisja Lekarska Marynarki
Wojennej w Gdańsku;
6) Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w Gdańsku - Centralna Wojskowa Komisja
Lekarska w Warszawie;
7) Stołecznej Wojskowej Komisji Lekarskiej - Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie.
§ 28. 1. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej wydane w trybie określonym w § 25 ust. 1 lub 5 zdanie
pierwsze albo § 26 ust. 3 lub 4, jako wydane w pierwszej instancji, doręcza się żołnierzowi zawodowemu,
a w razie jego śmierci - członkowi rodziny, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o
świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku
ze służbą wojskową, a także podmiotowi kierującemu. Jeżeli żołnierz zawodowy został zwolniony z
zawodowej służby wojskowej i orzeczenie zawiera rozstrzygnięcie, o którym mowa w § 21 ust. 1 pkt 2,
orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej doręcza się również dyrektorowi właściwego wojskowego biura
emerytalnego.
2. Orzeczenie ustalające niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej doręcza się żołnierzowi
zawodowemu za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej.
§ 29. Odwołanie od orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wnosi się do właściwej wojskowej komisji
lekarskiej wyższego stopnia za pośrednictwem komisji, która wydała orzeczenie, w terminie 14 dni od
dnia doręczenia orzeczenia.
§ 30. 1. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia rozpatruje odwołanie w składzie trzech lekarzy.
Przewodniczącego składu orzekającego wyznacza przewodniczący wojskowej komisji lekarskiej
wyższego stopnia.
2. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia, rozpatrując odwołanie, orzeka na podstawie
dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. W razie potrzeby wojskowa komisja lekarska wyższego
16/375
stopnia może przeprowadzić ponowne badanie lekarskie i badania specjalistyczne oraz skierować
żołnierza na obserwację szpitalną, a także przeprowadzić dodatkowe postępowanie w celu uzupełnienia
dokumentów.
3. Wojskowa komisja lekarska wyższego stopnia orzeka w sprawie odwołania większością głosów składu
orzekającego. Przepisy § 25 ust. 3 i 4 oraz ust. 5 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio, z tym że
Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie rozpatruje sprzeciw do projektu swojego orzeczenia
w składzie pięciu lekarzy.
4. Do orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wyższego stopnia stosuje się odpowiednio przepis § 28.
§ 31. Sentencję ostatecznego orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej wpisuje się do książki zdrowia
żołnierza.
§ 32. Na podstawie ostatecznego orzeczenia o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa żołnierzom zawodowym - kandydatom do pełnienia służby w misjach specjalnych
Organizacji Narodów Zjednoczonych - wojskowa komisja lekarska, która wydała orzeczenie w pierwszej
instancji, wydaje certyfikat zdrowia według wzoru ustalonego przez Organizację Narodów Zjednoczonych
(formularz MS-2), stanowiącego załącznik nr 7 do rozporządzenia.
§ 33. 1. Minister Obrony Narodowej może uchylić każde orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej
sprzeczne z prawem lub wydane z pominięciem istotnych okoliczności faktycznych.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również przewodniczącemu Centralnej Wojskowej
Komisji Lekarskiej w Warszawie.
3. Uchylając orzeczenie, określa się zalecenia i wskazuje na okoliczności wymagające wyjaśnienia w toku
dalszego postępowania w sprawie oraz wyznacza się wojskową komisję lekarską, która rozpatruje
ponownie sprawę w pierwszej instancji.
§ 34. Przepisy § 13-19 i 21-33 stosuje się do osób ubiegających się o powołanie do zawodowej służby
wojskowej.
Rozdział 6
Przepis końcowy
§ 35. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
3)
______
1)
i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706.
2)
i Nr 191, poz. 1954, z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007
r. Nr 82, poz. 559, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 24, poz. 145, Nr 79, poz. 669, Nr 95, poz.
785 i Nr 161, poz. 1278.
3)
maja 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu
postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 133, poz. 1422, z 2005 r. Nr
253, poz. 2130, z 2006 r. Nr 177, poz. 1314 oraz z 2009 r. Nr 89, poz. 733), które traci moc stosownie do
brzmienia art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYKAZ CHORÓB LUB UŁOMNOŚCI UWZGLĘDNIANY PRZY ORZEKANIU O ZDOLNOŚCI DO
ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ ORAZ DO SŁUŻBY POZA GRANICAMI PAŃSTWA, A TAKŻE
O OGRANICZONEJ ZDOLNOŚCI DO PEŁNIENIA ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ W
POSZCZEGÓLNYCH RODZAJACH SIŁ ZBROJNYCH I RODZAJACH WOJSK ORAZ NA
OKREŚLONYCH STANOWISKACH SŁUŻBOWYCH
grafika
ZAŁĄCZNIK Nr 2
17/375
WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI UWZGLĘDNIANY PRZY OCENIE ZDOLNOŚCI FIZYCZNEJ I
PSYCHICZNEJ DO PEŁNIENIA ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ W POWIETRZU, SŁUŻBIE
NAZIEMNEGO ZABEZPIECZENIA LOTÓW I SŁUŻBIE INŻYNIERYJNO-LOTNICZEJ ORAZ NA
OKRĘTACH WOJENNYCH I INNYCH JEDNOSTKACH PŁYWAJĄCYCH MARYNARKI WOJENNEJ, A
TAKŻE W CHARAKTERZE NURKÓW I PŁETWONURKÓW
grafika
ZAŁĄCZNIK Nr 3
WZÓR
SKIEROWANIE
grafika
ZAŁĄCZNIK Nr 4
WZÓR
grafika
ZAŁĄCZNIK Nr 5
WZÓR
ORZECZENIE NR .......
w sprawie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej
grafika
ZAŁĄCZNIK Nr 6
WZÓR
ORZECZENIE NR .......
w sprawie ustalenia związku śmierci z zawodową służbą wojskową
grafika
ZAŁĄCZNIK Nr 7
WZÓR
STANDARDOWY FORMULARZ WYNIKÓW BADANIA LEKARSKIEGO ORGANIZACJI NARODÓW
ZJEDNOCZONYCH (MS-2)
Art. 5a. 1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej, wojskowy komendant
uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia psychologicznego
w zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia tej służby.
2. O skierowaniu osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni psychologicznej wojskowy
komendant uzupełnień informuje kierownika tej pracowni.
3. Kierownik wojskowej pracowni psychologicznej informuje wojskowego komendanta uzupełnień o fakcie
niestawienia się osoby, o której mowa w ust. 1, do wojskowej pracowni psychologicznej.
4. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej wydaje psycholog tej pracowni
uprawniony do przeprowadzenia badań psychologicznych.
5. Orzeczenie psychologiczne wojskowej pracowni psychologicznej doręcza się na piśmie osobie, o której
mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień.
18/375
6. Od orzeczenia psychologicznego wojskowej pracowni psychologicznej przysługuje osobie, o której
mowa w ust. 1, oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień odwołanie do wojskowej pracowni
psychologicznej będącej organem wyższego stopnia.
7. Minister Obrony Narodowej, uwzględniając właściwość wojskowych pracowni psychologicznych,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych oraz sposób i tryb wydawania orzeczeń
psychologicznych;
2) zakres badań psychologicznych, którym jest poddawana osoba, która zgłosiła chęć pełnienia
zawodowej służby wojskowej;
3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych;
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi oraz wzory
stosowanych dokumentów i orzeczeń
Dz.U.09.150.1214
ROZPORZĄDZENIE
z dnia 31 sierpnia 2009 r.
w sprawie badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej
służby wojskowej (Dz.U.09.150.1214)
(Dz. U. z dnia 15 września 2009 r.)
Na podstawie art. 5a ust. 7 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
1)
(Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje:
1) tryb kierowania do wojskowych pracowni psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia
zawodowej służby wojskowej oraz sposób i tryb wydawania orzeczeń psychologicznych;
2) zakres badań psychologicznych osób zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej;
3) tryb odwoływania się od orzeczeń psychologicznych;
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi oraz wzory
stosowanych dokumentów i orzeczeń.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o pracowni psychologicznej, bez bliższego określenia, należy
przez to rozumieć wojskową pracownię psychologiczną, regionalną wojskową pracownię psychologiczną
oraz Centralną Wojskową Pracownię Psychologiczną.
§ 3. 1. Osobę, która zgłosiła chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej, kieruje się na badania
psychologiczne do wojskowej pracowni psychologicznej albo regionalnej wojskowej pracowni
psychologicznej, właściwej ze względu na zasięg jej działania określony w przepisach o wojskowych
pracowniach psychologicznych.
2. Wzór skierowania na badania psychologiczne określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Na podstawie wyników badań psychologicznych psycholog wydaje orzeczenie psychologiczne
stwierdzające brak przeciwwskazań albo istnienie przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby
wojskowej, zwane dalej "orzeczeniem psychologicznym".
2. Orzeczenie psychologiczne wystawia się z dwiema kopiami:
1) oryginał otrzymuje osoba zgłaszająca chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej;
2) pierwszą kopię otrzymuje wojskowy komendant uzupełnień kierujący na badania psychologiczne;
3) drugą kopię przechowuje się w pracowni psychologicznej, która przeprowadziła badania
psychologiczne.
3. Osoba zgłaszająca chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej potwierdza odbiór orzeczenia
psychologicznego na drugiej kopii.
4. Wzór orzeczenia psychologicznego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
§ 5. Badania psychologiczne osoby zgłaszającej chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej obejmują
ocenę:
1) sprawności intelektualnej;
2) cech osobowości;
19/375
3) sprawności psychomotorycznej;
4) poziomu dojrzałości emocjonalnej i społecznej.
§ 6. 1. Od orzeczenia psychologicznego odwołanie wnosi się na piśmie do:
1) właściwej ze względu na zasięg działania regionalnej wojskowej pracowni psychologicznej - w
przypadku odwołania od orzeczenia psychologicznego wydanego przez wojskową pracownię
psychologiczną;
2) Centralnej Wojskowej Pracowni Psychologicznej - w przypadku odwołania od orzeczenia wydanego
przez regionalną wojskową pracownię psychologiczną.
2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem pracowni psychologicznej, która wydała orzeczenie
psychologiczne, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania.
3. Pracownia psychologiczna, za pośrednictwem której wnoszone jest odwołanie, przekazuje je wraz z
kopią karty badań psychologicznych odpowiednio do pracowni psychologicznej, o której mowa w ust. 1, w
terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.
4. Orzeczenie psychologiczne wydaje się w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia badania
odwoławczego, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania odwołania, odpowiednio
przez pracownię psychologiczną, o której mowa w ust. 1, na podstawie:
1) kopii karty badań psychologicznych, o której mowa w ust. 3;
2) wyników przeprowadzonych badań psychologicznych, o których mowa w § 5.
5. Orzeczenie psychologiczne wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne.
§ 7. W przypadku wydania orzeczenia psychologicznego stwierdzającego istnienie przeciwwskazań do
pełnienia zawodowej służby wojskowej ponowne badania psychologiczne mogą być przeprowadzone po
upływie roku od daty wydania ostatniego orzeczenia psychologicznego.
§ 8. 1. Dokumentację badań psychologicznych przechowuje się w pracowniach psychologicznych przez
okres dwudziestu lat. Po upływie tego okresu dokumenty są komisyjnie niszczone.
2. W przypadku niszczenia dokumentacji badań psychologicznych sporządza się protokół zawierający:
1) wykaz numerów ewidencyjnych niszczonych kart badań psychologicznych oraz imiona i nazwiska
osób, których te karty dotyczą;
2) listę osób niszczących dokumentację wraz z ich podpisami.
3. W przypadku likwidacji pracowni psychologicznej dokumentacja badań psychologicznych
przekazywana jest do właściwego państwowego archiwum wyodrębnionego organów i jednostek
organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej, w rozumieniu przepisów
o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.
§ 9. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
______
1)
i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157 i Nr 79, poz. 669.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WZÓR
............................................................................. ...............................
(pieczęć jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych (miejscowość, data)
Rzeczypospolitej Polskiej)
SKIEROWANIE NA BADANIA PSYCHOLOGICZNE
Działając na podstawie art. 5a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.), kieruję na badania psychologiczne
)
Pana/Panią* .................................................................................................................................
(imię i nazwisko)
nr PESEL ......................................................................................................................................
zam. ..............................................................................................................................................
(kod pocztowy, miejscowość, ulica, nr domu, nr mieszkania)
20/375
do: .................................................................................................................................................
(nazwa wojskowej pracowni psychologicznej, adres)
w terminie: ...................................................................................................................................
(data i godzina stawienia się do wojskowej pracowni psychologicznej)
w celu wydania orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań albo istnienie
przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
................................................................................................
(podpis i pieczęć imienna kierownika jednostki organizacyjnej
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej)
______
)
* Właściwe podkreślić.
ZAŁĄCZNIK Nr 2
WZÓR
............................................................................. .................................
(pieczęć wojskowej pracowni psychologicznej) (miejscowość, data)
ORZECZENIE PSYCHOLOGICZNE NR ....
Na podstawie wyników przeprowadzonych badań psychologicznych, o których mowa w rozporządzeniu
Ministra Obrony Narodowej z dnia 31 sierpnia 2009 r. w sprawie badań psychologicznych osób
zgłaszających chęć pełnienia zawodowej służby wojskowej (Dz. U. ..................),
)
u Pana/Pani* ...............................................................................................................................
(imię i nazwisko)
nr PESEL ......................................................................................................................................
zam. ..............................................................................................................................................
(kod pocztowy, miejscowość, ulica, nr domu, nr mieszkania)
stwierdzam:
)
a) brak przeciwwskazań psychologicznych do pełnienia zawodowej służby wojskowej* ,
)
b) istnienie przeciwwskazań psychologicznych do pełnienia zawodowej służby wojskowej* .
.......................................................................
(podpis i pieczęć uprawnionego psychologa)
______
)
* Właściwe podkreślić.
1)
POUCZENIE :
Od orzeczenia psychologicznego przysługuje odwołanie do .......................................................
................................ z siedzibą w ................................................................... za pośrednictwem pracowni
psychologicznej, która wydała orzeczenie psychologiczne, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania.
______
1)
Pouczenie nie dotyczy orzeczenia psychologicznego wydanego w trybie odwoławczym.
Art. 6. 1. W rozumieniu ustawy następujące określenia oznaczają:
1) żołnierze zawodowi – żołnierzy pełniących stałą albo kontraktową zawodową służbę
wojskową;
2) potrzeby Sił Zbrojnych - celowość:
a) powołania do zawodowej służby wojskowej,
b) wyznaczenia na stanowisko służbowe,
c) zwolnienia ze stanowiska służbowego,
d) przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo do innego korpusu osobowego,
e) zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby wojskowej
- w ramach liczby stanowisk w poszczególnych korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych;
21/375
3) stanowisko służbowe - usytuowanie żołnierza zawodowego w hierarchii służbowej jednostki
organizacyjnej, z określonymi dla tego stanowiska:
a) nazwą,
b) stopniem etatowym,
c) grupą uposażenia,
d) korpusem osobowym,
e) grupą osobową,
f) specjalnością wojskową;
4) stopień etatowy - określony dla danego stanowiska służbowego stopień wojskowy;
5) wyższe stanowisko służbowe - stanowisko służbowe, którego stopień etatowy jest wyższy od stopnia
etatowego poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego;
6) równorzędne stanowisko służbowe - stanowisko służbowe, którego stopień etatowy jest równy
stopniowi etatowemu poprzednio zajmowanego stanowiska służbowego;
7) (uchylony);
8) (uchylony);
9) (uchylony);
10) (uchylony);
11) (uchylony);
11a)karta opisu stanowiska służbowego – dokument sporządzony dla każdego stanowiska
służbowego występującego w etacie jednostki wojskowej, zawierający w szczególności
informacje dotyczące charakterystyki stanowiska, wymaganych kwalifikacji i podstawowych
obowiązków służbowych na tym stanowisku;
12) kadencja na stanowisku służbowym - okres pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na
stanowisku służbowym określony w decyzji personalnej wyznaczającej go na to stanowisko;
13) kontrakt – pisemną umowę zawartą między osobą zgłaszającą chęć pełnienia zawodowej
służby wojskowej jako służby kontraktowej a organem właściwym do zawarcia takiej umowy;
14) modele przebiegu służby wojskowej - przewidzianą dla poszczególnych korpusów kadry zawodowej
Sił Zbrojnych kolejność zajmowania poszczególnych stanowisk służbowych, na podstawie której
planuje się rozwój służbowy żołnierzy zawodowych;
15) sędziowie sądów wojskowych - żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na
stanowiskach sędziów w sądach wojskowych i w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa
Sprawiedliwości;
16) prokuratorzy wojskowi - żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na
stanowiskach prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury;
17) objęcie stanowiska służbowego – określony w rozkazie dziennym dowódcy jednostki
wojskowej dzień przystąpienia żołnierza zawodowego do wykonywania obowiązków
służbowych na stanowisku służbowym, na które żołnierz ten został wyznaczony decyzją
uprawnionego organu;
18) adres zameldowania - adres miejsca zameldowania żołnierza zawodowego na pobyt stały;
19) uchylony;
20) dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego - dzieci własne żołnierza zawodowego,
dzieci jego małżonka, dzieci przysposobione i dzieci przyjęte na wychowanie, do czasu zawarcia
przez nie związku małżeńskiego, które:
a) nie przekroczyły osiemnastego roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania
studiów w szkole wyższej dwudziestego piątego roku życia, albo
b) stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej egzystencji przed
osiągnięciem wieku określonego w lit. a;
21) przydział mobilizacyjny - imienne wyznaczenie żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego
służbę kandydacką na stanowisko służbowe określone etatem czasu wojennego, zgodnie z
wymaganiami kwalifikacyjnymi oraz innymi predyspozycjami określonymi dla tego stanowiska;
22) droga służbowa - wnoszenie wystąpień (wniosków, skarg, próśb, zażaleń i pytań) za pośrednictwem
kolejnych przełożonych, aż do właściwego, który sprawę rozpatrzy.
2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o:
1) jednostce wojskowej – należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną Sił Zbrojnych
funkcjonującą na podstawie nadanego przez Ministra Obrony Narodowej etatu określającego
jej strukturę wewnętrzną, liczbę, rodzaje i rangę wszystkich stanowisk służbowych
występujących w tej jednostce, jak również liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków transportu i
innego wyposażenia należnego jednostce, oraz posługującą się pieczęcią urzędową z godłem
Rzeczypospolitej Polskiej i nazwą (numerem) jednostki, a także jednostkę organizacyjną
podległą Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowaną, przedsiębiorstwo
państwowe, dla którego jest on organem założycielskim, oraz komórkę organizacyjną
Ministerstwa Obrony Narodowej;
2) decyzji - należy przez to rozumieć również rozkaz personalny. Decyzje i rozkazy personalne wydaje
się w formie indywidualnej lub zbiorowej. W przypadku sporządzenia decyzji lub rozkazu
personalnego w formie zbiorowej, wyciąg z tej decyzji lub rozkazu jest z nimi równoznaczny.
22/375
Art. 7. 1. Przewidziane w ustawie uprawnienia i obowiązki dowódców jednostek wojskowych w
stosunku do żołnierzy zawodowych:
1) pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, przedsiębiorstwach państwowych, dla
których jest on organem założycielskim, oraz komórkach organizacyjnych Ministerstwa
Obrony Narodowej – przysługuje odpowiednio dyrektorom (szefom, komendantom,
kierownikom, prezesom) tych jednostek i komórek organizacyjnych;
2) zajmujących stanowiska dowódców jednostek wojskowych (dyrektorów, szefów, komendantów,
kierowników, prezesów) - przysługują ich bezpośrednim przełożonym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do kierowników instytucji cywilnych, o których mowa w art.
22 ust. 1.
(2)
Art. 8. 1. Od decyzji wydanych przez właściwe organy w sprawach określonych w ustawie żołnierz
zawodowy może wnieść odwołanie do organu wyższego stopnia, na zasadach określonych w ustawie z
dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z
3)
późn. zm. ), i, z zastrzeżeniem ust. 2, skargę do właściwego sądu administracyjnego, na zasadach
określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).
2. Skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na decyzje w sprawach:
1) wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz przeniesienia do rezerwy
kadrowej lub do dyspozycji;
2) mianowania na stopień wojskowy;
3) przeniesienia do innego korpusu osobowego lub do innej grupy osobowej;
4) skierowania do wykonywania zadań służbowych poza jednostką wojskową.
3. Wystąpienia w sprawach wynikających ze stosunku służbowego, z wyjątkiem spraw
wymienionych w ust. 1 oraz przypadków określonych w ustawie, żołnierz zawodowy może
wnosić tylko drogą służbową.
Rozdział 2
Powołanie do zawodowej służby wojskowej
Art. 9. 1. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:
1) do służby stałej – na czas nieokreślony;
2) do służby kontraktowej – na czas określony w kontrakcie.
2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej może nastąpić, jeżeli przemawiają za tym
potrzeby Sił Zbrojnych.
3. Powołanie do zawodowej służby wojskowej następuje:
1) do służby stałej – w korpusach oficerów zawodowych i podoficerów zawodowych;
2) do służby kontraktowej – w korpusach oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i
szeregowych zawodowych.
4. Stosunek służbowy żołnierza służby stałej powstaje w drodze powołania na podstawie
dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby.
5. Stosunek służbowy żołnierza służby kontraktowej powstaje w drodze powołania na
podstawie kontraktu zawartego między osobą, która dobrowolnie zgłosiła się do tej służby, a
właściwym organem.
6. Termin rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej oraz stanowisko służbowe, na
jakim będzie pełniona ta służba, określa rozkaz personalny.
Art. 10. Rozkazy personalne o powołaniu do zawodowej służby wojskowej wydają, w
przypadku powołania na stanowiska służbowe:
1) o stopniach etatowych pułkownika (komandora) i generałów (admirałów) – Minister
Obrony Narodowej;
2) w korpusie oficerów zawodowych, o stopniach etatowych niewymienionych w pkt 1, oraz
w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych w jednostkach wojskowych
niewymienionych w pkt 3 i 4 – dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego
do spraw kadr;
3) w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych – Szef Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, dowódcy rodzajów Sił Zbrojnych, Dowódca Operacyjny Sił
Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej
i Dowódca Garnizonu Warszawa, w podległych jednostkach wojskowych;
4) w korpusie szeregowych zawodowych – dowódca jednostki wojskowej zajmujący
stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej pułkownika (komandora),
w podległych jednostkach wojskowych.
23/375
Art. 11. 1. Do służby stałej w korpusie oficerów zawodowych powołuje się żołnierza służby
kandydackiej mianowanego na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki), po
ukończeniu studiów w uczelni wojskowej.
2. Do służby stałej można powołać:
1) w korpusie oficerów zawodowych:
a) oficera służby kontraktowej, który posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio
niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu
do służby stałej, oraz bardzo dobrą ocenę w ostatniej opinii służbowej,
b) oficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki:
– posiada dyplom ukończenia studiów wyższych,
–
posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego
stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby
wojskowej,
– pełnił, przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy, stałą lub kontraktową
zawodową służbę wojskową;
2) w korpusie podoficerów zawodowych:
a) podoficera służby kontraktowej, który posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio
niższy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu
do służby stałej, oraz bardzo dobrą ocenę w ostatniej opinii służbowej,
b) podoficera rezerwy, który spełnia łącznie następujące warunki:
– posiada ukończoną szkołę średnią,
–
posiada stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego
wojskowej,
– pełnił, przed zwolnieniem ze służby i przeniesieniem do rezerwy, stałą lub kontraktową
zawodową służbę wojskową.
Art. 12. 1. Do służby kontraktowej powołuje się:
1) w korpusie oficerów zawodowych – żołnierza służby kandydackiej, posiadającego dyplom
ukończenia studiów wyższych, mianowanego na stopień wojskowy podporucznika
(podporucznika marynarki), po ukończeniu szkolenia w uczelni wojskowej;
2) w korpusie podoficerów zawodowych – żołnierza służby kandydackiej, posiadającego
ukończoną szkołę średnią, mianowanego na stopień wojskowy kaprala (mata), po ukończeniu
przez niego nauki w szkole podoficerskiej;
3) w korpusie szeregowych zawodowych – żołnierza służby kandydackiej, posiadającego
ukończone gimnazjum, po odbyciu przez niego szkolenia wojskowego w ośrodku szkolenia.
2. Do służby kontraktowej można powołać:
1) w korpusie oficerów zawodowych – oficera rezerwy, który posiada dyplom ukończenia
studiów wyższych oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego
stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do służby;
2) w korpusie podoficerów zawodowych – podoficera rezerwy, który posiada ukończoną
szkołę średnią oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego
wojskowej;
3) w korpusie szeregowych zawodowych – żołnierza rezerwy, który odbył czynną służbę
wojskową oraz ukończył co najmniej gimnazjum i posiada przygotowanie zawodowe lub
kwalifikacje albo umiejętności przydatne w korpusie osobowym, w jakim ma pełnić służbę
wojskową, oraz stopień wojskowy równy lub bezpośrednio niższy od stopnia etatowego
wojskowej.
Art. 13. 1. Żołnierz służby kontraktowej może ją pełnić przez łączny okres nieprzekraczający
dwunastu lat. Do łącznego czasu trwania służby kontraktowej zalicza się okresy odbywania lub
pełnienia innych form czynnej służby wojskowej oraz okresy pełnienia służby w formacjach, o
których mowa w art. 17a.
2. Powołanie żołnierza do służby kontraktowej może nastąpić jednorazowo na okres od
osiemnastu miesięcy do sześciu lat, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Pierwszy kontrakt na pełnienie służby kontraktowej zawiera się na okres osiemnastu
miesięcy.
24/375
Art. 14. 1. Właściwym do zawierania kontraktów na pełnienie służby kontraktowej jest organ
uprawniony do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe, na którym żołnierz będzie pełnił
zawodową służbę wojskową.
2. Organ właściwy do wyznaczenia żołnierza służby kontraktowej na pierwsze stanowisko
służbowe w korpusie kadry zawodowej Sił Zbrojnych sporządza dla celów ewidencyjnych rozkaz
personalny o wyznaczeniu na to stanowisko, a następnie w kontrakcie zamieszcza nazwę tego
stanowiska.
3. Wyznaczenie żołnierza służby kontraktowej na inne niż określone w kontrakcie stanowisko
służbowe nie wymaga sporządzenia aneksu do kontraktu, o ile żołnierz wyrazi zgodę na objęcie
tego stanowiska.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, właściwy organ wydaje rozkaz personalny o
wyznaczeniu żołnierza na nowe stanowisko służbowe.
Art. 15. 1. Żołnierz służby kontraktowej najpóźniej na trzy miesiące przed dniem upływu
okresu, na jaki został zawarty kontrakt, może wystąpić z wnioskiem o zawarcie kolejnego
kontraktu lub powołanie do służby stałej.
2. Z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu albo powołania do służby stałej może wystąpić
również dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz służby kontraktowej pełni kontraktową
służbę wojskową.
Art. 16. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki, tryb i sposób powoływania do zawodowej służby wojskowej oraz
nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1,
oraz nadawania stopni wojskowych w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej
żołnierza posiadającego bezpośrednio niższy stopień od stopnia etatowego stanowiska
służbowego, na jakie ma być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej;
2) szczegółowy tryb zawierania kontraktu i wzór kontraktu.
Rozporządzenie powinno zapewniać sprawność procesu powoływania i ustalania w jego
toku przydatności do zawodowej służby wojskowej osób ubiegających się o powołanie do tej
służby. Wzór kontraktu powinien zawierać w szczególności oznaczenie stron, datę i miejsce
podpisania kontraktu, określenie dnia rozpoczęcia służby kontraktowej oraz dnia, do którego
kontrakt obowiązuje, określenie pierwszego stanowiska służbowego i stopnia wojskowego,
oświadczenie żołnierza lub innej osoby powoływanej do kontraktowej służby wojskowej, że znane
są im zasady pełnienia tej służby i podpisy stron.
Dz.U.10.45.265
z dnia 9 marca 2010 r.
w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej
(Dz.U.10.45.265)
Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:
1) szczegółowe warunki, tryb i sposób powoływania do zawodowej służby wojskowej oraz
nadawania pierwszych stopni wojskowych osobom, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy
z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", oraz
nadawania stopni wojskowych w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza
posiadającego bezpośrednio niższy stopień od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na jakie ma
być wyznaczony po powołaniu do zawodowej służby wojskowej;
2) szczegółowy tryb zawierania kontraktu i wzór kontraktu.
§ 2. 1. Rektor-komendant uczelni wojskowej przesyła dyrektorowi departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr:
1) wykaz żołnierzy służby kandydackiej kończących uczelnię wojskową, o których mowa w art. 11
ust. 1 ustawy, szkolenie w uczelni wojskowej, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, oraz szkolenie
25/375
wojskowe, o którym mowa w art. 124a ust. 2 ustawy, planowanych do powołania do zawodowej służby
wojskowej:
a) na 90 dni przed planowanym terminem promocji,
b) na 60 dni przed planowanym terminem promocji - w przypadku szkolenia trwającego do 3
miesięcy;
2) wniosek zbiorczy o mianowanie na pierwszy stopień oficerski - na 35 dni przed planowanym
terminem promocji.
2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr:
1) po zasięgnięciu opinii właściwych dowódców jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej, określa stanowiska służbowe dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej do podpisu, kierowany do Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, zbiorczy wniosek o mianowanie żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na
pierwszy stopień oficerski;
3) wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, do zawodowej
służby wojskowej;
4) wydaje, dla celów ewidencyjnych, rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, na stanowisko służbowe;
5) przesyła rektorowi-komendantowi uczelni wojskowej postanowienie Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie mianowania żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy
stopień oficerski, rozkaz personalny o powołaniu tych żołnierzy do zawodowej służby wojskowej oraz
rozkaz o ich wyznaczeniu na stanowisko służbowe.
3. Osoby, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, kończące służbę kandydacką powołuje
się do służby stałej.
§ 3. 1. Komendant szkoły podoficerskiej przesyła do organu, któremu podlega szkoła
podoficerska:
1) wykaz żołnierzy służby kandydackiej kończących szkołę podoficerską, planowanych do
powołania do zawodowej służby wojskowej - na 60 dni przed planowanym terminem promocji;
2) wniosek zbiorczy o mianowanie na pierwszy stopień podoficerski - na 14 dni przed
planowanym terminem promocji.
2. Organ, któremu podlega szkoła podoficerska:
1) w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr określa stanowiska służbowe dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) przesyła wykazy imienne żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, planowanych do
wyznaczenia na stanowiska służbowe, do organów, o których mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, jeżeli sam nie
jest tym organem;
3) wydaje rozkaz personalny o mianowaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy
stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych;
4) wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, do zawodowej
służby wojskowej; w przypadku gdy nie jest organem właściwym do powołania, rozkaz ten wydaje organ
nadrzędny, mający takie kompetencje;
5) przesyła komendantowi szkoły podoficerskiej i organowi, o którym mowa w art. 10 pkt 3
ustawy, rozkaz personalny o mianowaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, na pierwszy stopień
26/375
wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych oraz rozkaz personalny o powołaniu tych żołnierzy do
3. Organ, o którym mowa w art. 10 pkt 3 ustawy:
1) wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, na stanowisko służbowe i zawiera kontrakt;
2) przesyła komendantowi szkoły podoficerskiej rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o
których mowa w ust. 1 pkt 1, na stanowisko służbowe.
§ 4. 1. Komendant ośrodka szkolenia przesyła do organu, któremu podlega ośrodek szkolenia,
wykaz imienny żołnierzy służby kandydackiej kończących szkolenie w ośrodku, planowanych do
powołania do zawodowej służby wojskowej - na 30 dni przed zamierzonym terminem zakończenia
szkolenia.
2. Organ, któremu podlega ośrodek szkolenia:
1) w porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr, określa jednostki wojskowe dla żołnierzy wymienionych w ust. 1, w których żołnierze ci
zostaną wyznaczeni na stanowiska służbowe;
2) przesyła wykazy imienne żołnierzy wymienionych w ust. 1, planowanych do powołania do
zawodowej służby wojskowej, do organów, o których mowa w art. 10 pkt 4 ustawy, oraz do komendanta
ośrodka szkolenia.
3. Komendant ośrodka szkolenia na podstawie wykazu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, kieruje
żołnierzy służby kandydackiej kończących szkolenie w ośrodku szkolenia do organu właściwego do
powołania do zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 pkt 4 ustawy.
4. Organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 pkt 4
ustawy:
1) wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierzy, o których mowa w ust. 3, do zawodowej
służby wojskowej;
2) wydaje dla celów ewidencyjnych rozkaz personalny o wyznaczeniu żołnierzy, o których mowa
w ust. 3, na stanowisko służbowe;
3) zawiera z żołnierzami, o których mowa w ust. 3, kontrakt na pełnienie zawodowej służby
wojskowej.
§ 5. W przypadku zaistnienia okoliczności stanowiących przeszkodę do powołania żołnierza do
zawodowej służby wojskowej rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej i
komendant ośrodka szkolenia niezwłocznie na piśmie informują o tym organ właściwy do powołania do
zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w art. 10 ustawy.
§ 6. Zmiany w wykazach imiennych, o których mowa w § 3 ust. 2 pkt 2 i § 4 ust. 2 pkt 2, mogą być
dokonywane przez organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej w porozumieniu z
dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 7. Najpóźniej w dniu promocji:
1) organ, który wyznaczył żołnierza na stanowisko służbowe, doręcza temu żołnierzowi rozkaz
personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej i rozkaz personalny o wyznaczeniu na
stanowisko służbowe, a w przypadku powołania do służby kontraktowej zawiera również kontrakt na
pełnienie zawodowej służby wojskowej;
2) rektor-komendant uczelni wojskowej lub komendant szkoły podoficerskiej:
27/375
a) wręcza dyplomy (świadectwa) ukończenia studiów lub nauki oraz akty mianowania na pierwszy
stopień wojskowy w korpusie oficerów i podoficerów zawodowych,
b) kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której żołnierz ten został wyznaczony na
stanowisko służbowe, z dniem określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko
służbowe.
§ 8. Wzór kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej określa załącznik do
rozporządzenia.
§ 9. 1. Żołnierz powołany do zawodowej służby wojskowej rozpoczyna pełnienie zawodowej
służby wojskowej z dniem stawienia się w jednostce wojskowej, w której został wyznaczony na
stanowisko służbowe.
2. Dzień stawienia się żołnierza w jednostce wojskowej, w której został wyznaczony na
stanowisko służbowe, określa w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki.
3. W przypadku nieusprawiedliwionego niestawienia się żołnierza w jednostce wojskowej, w której
został wyznaczony na stanowisko służbowe, w terminie określonym w rozkazie personalnym o
wyznaczeniu na stanowisko służbowe lub w przypadku nie wyrażenia przez niego zgody na zawarcie
kontraktu, właściwy organ wojskowy, o którym mowa w art. 10 ustawy, wydaje rozkaz personalny
stwierdzający wygaśnięcie rozkazu personalnego o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.
4. O nieusprawiedliwionym niestawieniu się żołnierza w jednostce wojskowej, w której został
wyznaczony na stanowisko służbowe, dowódca tej jednostki niezwłocznie informuje odpowiednio rektorakomendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia.
§ 10. 1. Żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, zainteresowani
pełnieniem zawodowej służby wojskowej zgłaszają się do wojskowego komendanta uzupełnień
właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, który
ustala, czy żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, spełniają warunki do
powołania do służby w danym korpusie kadry zawodowej, a następnie umożliwia zainteresowanym
zapoznanie się z przepisami normującymi przebieg zawodowej służby wojskowej.
2. Wojskowy komendant uzupełnień dokonuje analizy wolnych stanowisk służbowych w
jednostkach wojskowych stacjonujących na obszarze pozostającym w jego właściwości miejscowej pod
względem możliwości powołania żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do
3. Gdy nie ma wolnych stanowisk służbowych lub gdy żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa
w art. 17a ust. 1 ustawy, wyrażą wolę pełnienia służby w innych jednostkach wojskowych, wojskowy
komendant uzupełnień podejmuje działania zmierzające do powołania ich na stanowisko służbowe w
określonej jednostce wojskowej, zgodne z ich kwalifikacjami.
4. Do końca każdego kwartału dowódcy jednostek wojskowych przesyłają dyrektorowi
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, za pośrednictwem organów, o
których mowa w art. 10 pkt 3 ustawy, wykaz stanowisk służbowych, na które mogą być powołani żołnierze
rezerwy i osoby, o których mowa w art. 17a ust. 1 ustawy.
5. Po wyrażeniu przez żołnierza rezerwy lub osobę, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, woli
pełnienia zawodowej służby wojskowej na określonym stanowisku służbowym wojskowy komendant
uzupełnień ustala z zainteresowanymi oraz z organem właściwym do wyznaczenia na stanowisko
służbowe termin i miejsce przeprowadzenia rozmowy.
6. Rozmowę z żołnierzem rezerwy lub z osobą, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy,
przeprowadza organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe.
7. Po przeprowadzeniu rozmowy organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe
występuje do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr o
wyrażenie zgody na wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 14 pkt 6.
28/375
8. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wydaje
zgodę na podstawie określonych na dany rok kalendarzowy limitów powołań do zawodowej służby
wojskowej.
9. Limity, o których mowa w ust. 8, określa Minister Obrony Narodowej na wniosek dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, uwzględniając przy tym
potrzeby Sił Zbrojnych.
10. Przed wydaniem zgody, o której mowa w ust. 8, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr może zasięgnąć opinii osób, o których mowa w art. 35 ust. 3
ustawy.
11. Po wyrażeniu zgody przez dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe wydaje żołnierzowi
rezerwy lub osobie, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 14 pkt
6, zamieszczając w nim informacje o stanowisku służbowym, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy.
12. Po uzyskaniu zaświadczenia, o którym mowa w ust. 14 pkt 6, żołnierz rezerwy lub osoba, o
której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, składają wojskowemu komendantowi uzupełnień pisemny wniosek
o powołanie do zawodowej służby wojskowej, zwany dalej "wnioskiem".
13. Wnioski kierowane do Ministra Obrony Narodowej przesyła się za pośrednictwem dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
14. Do wniosku żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, dołączają:
1) życiorys;
2) odpis skrócony aktu urodzenia;
3) odpis lub kopię uwierzytelnioną dokumentu stwierdzającego uzyskanie wymaganego
wykształcenia;
4) informację o osobie z Krajowego Rejestru Karnego wystawioną nie wcześniej niż 30 dni przed
upływem terminu złożenia wniosku;
5) kopię uwierzytelnioną dowodu osobistego;
6) zaświadczenie organu właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe o możliwości
wyznaczenia na stanowisko służbowe;
7) dokument potwierdzający posiadany przez osobę stopień, o którym mowa w art. 17a ust. 1
ustawy;
8) inne uwierzytelnione dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji i umiejętności
niezbędnych na stanowisku służbowym, na które zainteresowani mają być wyznaczeni po powołaniu do
15. Dokumenty wymienione w ust. 14 pkt 3, 5 i 8 może uwierzytelnić organ wojskowy, który
przyjmuje dokumenty od żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy.
16. Wojskowy komendant uzupełnień po analizie dokumentów, o których mowa w ust. 14, kieruje
żołnierza rezerwy lub osobę, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do właściwej wojskowej komisji
lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej
oraz do wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie
braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
17. Wniosek wraz z dokumentami, o których mowa w ust. 14, uwierzytelnioną kopią wtórnika karty
ewidencyjnej, kartą ewidencyjną kandydata na żołnierza zawodowego, opinią dotyczącą wcześniejszych
okresów pełnienia służby wojskowej, sporządzoną na podstawie dokumentów znajdujących się w
wojskowej komendzie uzupełnień, oraz teczką akt personalnych - w przypadku byłych żołnierzy
zawodowych, wojskowy komendant uzupełnień przesyła do właściwego organu wojskowego, o którym
mowa w art. 10 ustawy.
§ 11. 1. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku żołnierza rezerwy lub osoby, o której
mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, właściwy organ wojskowy, o którym mowa w art. 10 ustawy, wydaje
rozkaz personalny o powołaniu żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do
zawodowej służby wojskowej, który przesyła organowi właściwemu do wyznaczenia na stanowisko
służbowe, jeżeli sam nie jest tym organem.
29/375
2. W przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej żołnierza rezerwy posiadającego
niższy stopień wojskowy od stopnia etatowego stanowiska służbowego, na które ma być wyznaczony po
powołaniu do zawodowej służby wojskowej, właściwy organ wojskowy wydaje decyzję o mianowaniu tego
żołnierza na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego.
3. Organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe powiadamia wojskowego
komendanta uzupełnień o:
1) powołaniu żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej
służby wojskowej, wskazując równocześnie termin i miejsce skierowania żołnierza lub osoby, o której
mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, w celu zawarcia kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej;
2) zawartym kontrakcie na pełnienie zawodowej służby wojskowej i wydanym dla celów
ewidencyjnych rozkazie personalnym o wyznaczeniu żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1
ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej, na stanowisko służbowe, wskazując równocześnie
termin i miejsce skierowania żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na stanowisko
służbowe.
4. Organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe powiadamia wojskowego
komendanta uzupełnień o:
1) powołaniu żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej
służby wojskowej oraz terminie i miejscu skierowania żołnierza lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1
ustawy, w celu zawarcia kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej albo wydanym rozkazie
personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe;
2) zawartym kontrakcie na pełnienie zawodowej służby wojskowej i wydanym dla celów
ewidencyjnych rozkazie personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe żołnierza rezerwy lub
osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej;
3) terminie i miejscu skierowania żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
§ 12. 1. Wojskowy komendant uzupełnień doręcza żołnierzowi rezerwy lub osobie, o której mowa
w art. 17a ust. 1 ustawy, skierowanie do jednostki wojskowej, w której zostali oni wyznaczeni na
2. Skierowanie doręcza się żołnierzowi rezerwy lub osobie, o której mowa w art. 17a ust. 1
ustawy, co najmniej na 30 dni przed dniem stawienia się w jednostce wojskowej, w której zostali oni
wyznaczeni na stanowisko służbowe, określonym w rozkazie personalnym o wyznaczeniu żołnierza na
3. Jednocześnie z doręczeniem skierowania wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia
pracodawcę zatrudniającego żołnierza rezerwy lub osobę, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, o
powołaniu do zawodowej służby wojskowej.
§ 13. 1. Żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, rozpoczynają
pełnienie zawodowej służby wojskowej z dniem stawienia się w jednostce wojskowej.
2. Dzień stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, w
jednostce wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym dowódca tej jednostki.
3. Organ właściwy do powołania do zawodowej służby wojskowej, w porozumieniu z organem
właściwym do wyznaczenia na stanowisko, określa potrzebę i zakres szkolenia wojskowego osoby, o
której mowa w art. 17a ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej.
§ 14. 1. Dowódca jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia stawienia się żołnierza rezerwy lub
osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej przesyła do wojskowego
komendanta uzupełnień potwierdzenie stawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art.
17a ust. 1 ustawy, do zawodowej służby wojskowej.
2. Jeżeli wojskowy komendant uzupełnień w terminie 14 dni od dnia stawienia się żołnierza
rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, określonego w rozkazie personalnym o
30/375
wyznaczeniu na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej, nie otrzyma potwierdzenia stawienia się,
ustala przyczyny niestawiennictwa i zawiadamia o tym bezpośrednio organ, który wydał rozkaz
personalny o powołaniu do zawodowej służby wojskowej, oraz organ, który wydał rozkaz personalny o
wyznaczeniu tego żołnierza na stanowisko służbowe.
3. W przypadku niestawienia się żołnierza rezerwy lub osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1
ustawy, do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w rozkazie personalnym o
wyznaczeniu na stanowisko służbowe i niewyjaśnienia przyczyn tego niestawienia lub w przypadku
niewyrażenia przez nich zgody na zawarcie kontraktu, właściwy organ wojskowy, o którym mowa w art.
10 ustawy, wydaje rozkaz personalny stwierdzający wygaśnięcie rozkazu personalnego o powołaniu do
służby.
4. Jeżeli żołnierz rezerwy lub osoba, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, usprawiedliwili
przyczyny niestawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej w terminie określonym w rozkazie
personalnym o wyznaczeniu na stanowisko służbowe, zawiera się nowy kontrakt na pełnienie zawodowej
służby wojskowej i wydaje się nowy rozkaz personalny o wyznaczeniu na stanowisko służbowe.
§ 15. 1. W przypadku wniesienia przez żołnierza służby kontraktowej wniosku, o którym mowa w
art. 15 ust. 1 ustawy, dowódca jednostki wojskowej opiniuje go i przesyła organowi właściwemu do
wyznaczenia na stanowisko służbowe lub organowi właściwemu do powołania do służby stałej, jeżeli sam
nie jest tym organem.
2. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniesionego przez żołnierza służby kontraktowej
wniosku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, właściwy organ zawiera z tym żołnierzem kolejny
kontrakt na pełnienie zawodowej służby wojskowej lub wydaje rozkaz personalny o powołaniu żołnierza
do służby stałej. Odmowa zawarcia kolejnego kontraktu lub powołania żołnierza do służby stałej
następuje w formie rozkazu personalnego.
§ 16. Jeżeli z inicjatywą zawarcia kolejnego kontraktu na pełnienie zawodowej wojskowej lub
powołania do służby stałej wystąpi dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy pełni
zawodową służbę wojskową, do wniosku w tej sprawie dołącza się pisemną zgodę żołnierza. Przepisy §
15 stosuje się odpowiednio.
§ 17. W wykazach oraz wnioskach, o których mowa w § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1, rektorzy-komendanci
uczelni wojskowych oraz komendanci szkół podoficerskich ujmują również żołnierzy zawodowych, o
których mowa w art. 28 i 29 ustawy, kończących szkolenie.
§ 18. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.2)
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206,
poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z
dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie powoływania do zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 80, poz.
477), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9
ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
31/375
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 9 marca 2010 r. (poz. 265)
32/375
Art. 17. 1. Przepisów art. 9, art. 11 ust. 1 i art. 12 – 15 nie stosuje się w przypadku powołania
do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych.
2. Powołanie do zawodowej służby wojskowej sędziów w sądach wojskowych reguluje ustawa
z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów wojskowych.
Art. 17a. 1. Osobę posiadającą stopień policyjny, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony
Państwa, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, można powołać do zawodowej służby
wojskowej na stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia wojskowego równorzędnego ze
stopniem posiadanym w odpowiedniej służbie.
2. Osobę, o której mowa w ust. 1, powołaną do zawodowej służby wojskowej mianuje się na
odpowiedni stopień wojskowy na zasadach określonych w art. 32. Mianowanie następuje z dniem
objęcia stanowiska służbowego.
3. Przed objęciem stanowiska służbowego żołnierz powołany w trybie ust. 1 i 2 składa
przysięgę wojskową oraz może być poddany szkoleniu wojskowemu.
4. Okresy służby w formacjach, o których mowa w ust. 1, zalicza się do okresów, od których
są uzależnione uprawnienia wymienione w art. 62 ust. 4 i art. 80 ust. 1 pkt 3.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, jakie stopnie policyjne, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadają poszczególnym stopniom
wojskowym. Rozporządzenie powinno uwzględniać równorzędność pierwszych stopni
w poszczególnych korpusach.
Dz.U.10.23.116
z dnia 2 lutego 2010 r.
w sprawie określenia stopni policyjnych, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu,
Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadających poszczególnym stopniom
wojskowym
(Dz.U.10.23.116)
Na podstawie art. 17a ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm,1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Stopnie policyjne, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej,
Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Wywiadu
Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Urzędu Ochrony Państwa odpowiadające
poszczególnym stopniom wojskowym określa załącznik do rozporządzenia.
____________________
poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219,
poz. 1706.
33/375
Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2010 r. (poz. 116)
STOPNIE POLICYJNE, STRAŻY GRANICZNEJ, BIURA OCHRONY RZĄDU, PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ, SŁUŻBY WIĘZIENNEJ, AGENCJI
BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO, AGENCJI WYWIADU, SŁUŻBY WYWIADU WOJSKOWEGO, SŁUŻBY KONTRWYWIADU WOJSKOWEGO LUB URZĘDU
OCHRONY PAŃSTWA ODPOWIADAJĄCE POSZCZEGÓLNYM STOPNIOM WOJSKOWYM
Stopnie
policyjne
1
posterunkowy
starszy
posterunkowy
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
1
brak
odpowiednika
sierżant Policji
Stopnie
Stopnie Służby
Agencji
Stopnie
Stopnie
Wywiadu
Stopnie Biura
Stopnie
BezpieczeńStopnie Straży
Państwowej
Wojskowego i Urzędu
Ochrony
Służby
stwa
Granicznej
Straży
Ochrony
Służby
Rządu
Więziennej
Wewnętrznego
Pożarnej
Kontrwywiadu Państwa
i Agencji
Wojskowego
Wywiadu
2
3
4
5
6
7
8
korpus szeregowych
szeregowy Straży szeregowy
strażak
szeregowy
szeregowy
szeregowy
szeregowy
Granicznej
Służby
(marynarz)
(marynarz Straży
Więziennej
Granicznej)
starszy szeregowy starszy
starszy strażak starszy
starszy
starszy
starszy
Straży Granicznej szeregowy
szeregowy
szeregowy
szeregowy
szeregowy
(starszy marynarz
Służby
(starszy
Straży Granicznej)
Więziennej
marynarz)
korpus podoficerów
kapral Straży
kapral
sekcyjny
kapral Służby kapral
kapral
kapral (mat)
Granicznej (mat
Więziennej
Straży Granicznej)
brak
brak
starszy
starszy kapral starszy kapral starszy kapral starszy kapral
odpowiednika
odpowiednika sekcyjny
Służby
(starszy mat)
Więziennej
2
3
4
5
6
7
8
plutonowy Straży plutonowy
młodszy
plutonowy
plutonowy
plutonowy
plutonowy
Granicznej
ogniomistrz
Służby
starszy
starszy
(bosmanmat)
(bosmanmat
Więziennej
plutonowy
plutonowy
Straży Granicznej)
sierżant Straży
sierżant
ogniomistrz
sierżant Służby sierżant
sierżant
sierżant
Granicznej
Więziennej
(bosman)
Stopnie wojskowe
9
szeregowy
(marynarz)
starszy szeregowy
(starszy marynarz)
kapral (mat)
starszy kapral
(starszy mat)
9
plutonowy
(bosmanmat)
sierżant: (bosman)
34/375
(bosman Straży
Granicznej)
starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant starszy
Policji
Straży Granicznej
ogniomistrz
(starszy bosman
sierżant
Straży Granicznej)
sztabowy
Policji
starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant starszy sierżant
Służby
(starszy
(starszy bosman)
Więziennej
sierżant
sierżant
bosman)
sztabowy
sztabowy
sierżant sztabowy
sierżant
starszy sierżant starszy sierżant sierżant
(bosman sztabowy)
sztabowy
sztabowy
sztabowy
sztabowy
służby
(bosman
starszy sierżant
sierżant sztabowy
Więziennej
sztabowy)
sztabowy (starszy
Straży Granicznej
bosman sztabowy)
(bosman sztabowy
starszy sierżant
starszy sierżant
Straży Granicznej)
sztabowy
sztabowy
Służby
(starszy
Więziennej
bosman
sztabowy)
młodszy
młodszy chorąży młodszy
młodszy
młodszy
młodszy
młodszy
młodszy
młodszy chorąży
aspirant Policji Straży Granicznej chorąży
aspirant
chorąży Służby chorąży
chorąży
chorąży
(młodszy chorąży
Więziennej
(młodszy
marynarki)
chorąży
marynarki)
aspirant Policji chorąży Straży
chorąży
aspirant
chorąży Służby chorąży
chorąży
chorąży
chorąży (chorąży
Granicznej
Więziennej
(chorąży
marynarki)
marynarki)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
starszy aspirant starszy chorąży starszy chorąży starszy aspirant starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży
Policji
Straży Granicznej
Służby
(starszy
(starszy chorąży
Więziennej
chorąży
marynarki)
marynarki)
młodszy
młodszy
młodszy
chorąży
chorąży
chorąży
sztabowy
sztabowy
sztabowy
(młodszy
chorąży
sztabowy
marynarki)
aspirant
chorąży sztabowy
aspirant
chorąży
chorąży
chorąży
sztabowy Policji Straży Granicznej
sztabowy
sztabowy
sztabowy
sztabowy
(chorąży
35/375
sztabowy
marynarki)
brak
starszy chorąży brak
brak
brak
starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży starszy chorąży
odpowiednika sztabowy Straży odpowiednika odpowiednika odpowiednika sztabowy
sztabowy
sztabowy
sztabowy (starszy
Granicznej
(starszy
chorąży sztabowy
chorąży
marynarki)
sztabowy
marynarki)
korpus oficerów
podkomisarz podporucznik
podporucznik młodszy
podporucznik podporucznik podporucznik podporucznik podporucznik
Policji
Straży Granicznej
kapitan
Służby
(podporucznik (podporucznik
Więziennej
marynarki)
marynarki)
komisarz Policji porucznik Straży porucznik
kapitan
porucznik
porucznik
porucznik
porucznik
porucznik (porucznik
Granicznej
Służby
(porucznik
marynarki)
Więziennej
marynarki)
nadkomisarz kapitan Straży
kapitan
starszy kapitan kapitan Służby kapitan
kapitan
kapitan (kapitan kapitan (kapitan
Policji
Granicznej
Więziennej
marynarki)
marynarki)
podinspektor major Straży
major
młodszy
major Służby major
major
major
major (komandor
Policji
Granicznej
brygadier
Więziennej
(komandor
podporucznik)
(komandor
podporucznik)
podporucznik
Straży Granicznej)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
młodszy
podpułkownik
podpułkownik brygadier
podpułkownik podpułkownik podpułkownik podpułkownik podpułkownik
inspektor
Straży Granicznej
Służby
(komandor
(komandor porucznik)
Policji
(komandor
Więziennej
porucznik)
porucznik Straży
Granicznej)
inspektor
pułkownik Straży pułkownik
starszy
pułkownik
pułkownik
pułkownik
pułkownik
pułkownik
Policji
Granicznej
brygadier
Służby
(komandor)
(komandor)
(komandor Straży
Więziennej
Granicznej)
nadinspektor generał brygady generał
nadbrygadier generał Służby generał
generał
generał
generał brygady
Policji
Straży Granicznej brygady
Więziennej
brygady
brygady
brygady
(kontradmirał)
(kontradmirał
(kontradmirał)
Straży Granicznej)
generalny
generał dywizji
generał dywizji generał
brak
brak
brak
generał dywizji generał dywizji
inspektor
Straży Granicznej
brygadier
odpowiednika odpowiednika odpowiednika (wiceadmirał) (wiceadmirał)
36/375
(wiceadmirał
Straży Granicznej)
brak
brak
brak
odpowiednika odpowiednika
odpowiednika
brak
brak
brak
odpowiednika
brak
brak
brak
odpowiednika
Policji
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
brak
odpowiednika
generał broni
(admirał floty)
generał
(admirał)
brak
odpowiednika
generał broni
(admirał floty)
generał (admirał)
Marszałek Polski
37/375
Art. 18. 1. Pracownik powołany do zawodowej służby wojskowej zachowuje prawo do ostatnio
pobieranego wynagrodzenia od pracodawcy do końca miesiąca kalendarzowego, w którym jest
obowiązany stawić się do pełnienia tej służby.
2. Stosunek pracy z pracownikiem powołanym do zawodowej służby wojskowej wygasa z dniem
stawienia się do tej służby.
Rozdział 3
Przebieg zawodowej służby wojskowej
Art. 19. 1. Żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową:
1) na stanowisku służbowym w jednostce wojskowej, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1 i art. 24
ust. 1;
2) w rezerwie kadrowej;
3) w dyspozycji.
2. Do rezerwy kadrowej może być przeniesiony żołnierz zawodowy:
1) służby stałej;
2) służby kontraktowej korzystający z urlopu wychowawczego, o którym mowa w art. 65a ust.
5.
Art. 20. 1. Żołnierz zawodowy w służbie stałej zwolniony z dotychczas zajmowanego
stanowiska służbowego może być przeniesiony do rezerwy kadrowej organu określonego w ust. 3,
jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na inne stanowisko służbowe.
1a. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, żołnierz zawodowy w służbie stałej
może być przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku z podjęciem przez niego pracy poza
granicami państwa w strukturach organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych
strukturach wojskowych, na podstawie umowy zawartej między tym żołnierzem a taką organizacją.
2. Okres pozostawania żołnierza zawodowego w rezerwie kadrowej nie może być jednorazowo
dłuższy niż dwa lata, z zastrzeżeniem ust. 4 i art. 65a ust. 5.
3. Organem wojskowym właściwym do przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej
jest:
1) Minister Obrony Narodowej - w przypadku żołnierza zawodowego zwolnionego ze stanowiska
służbowego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Rady Ministrów i Ministra Obrony
Narodowej oraz w przypadku, o którym mowa w ust. 1a;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w pozostałych
przypadkach.
4. Jeżeli przeniesienie do rezerwy kadrowej następuje w związku:
1) ze skierowaniem żołnierza zawodowego na studia zagraniczne oraz kursy i szkolenie zagraniczne,
czas pozostawania w rezerwie kadrowej obejmuje okres tych studiów oraz kursów i szkoleń;
2) z podjęciem przez żołnierza zawodowego pracy, o której mowa w ust. 1a, czas pozostawania w
rezerwie kadrowej nie może być dłuższy niż sześć lat w okresie zawodowej służby wojskowej;
3) z udzieleniem żołnierzowi zawodowemu urlopu wychowawczego, o którym mowa w art. 65a
ust. 5, czas pozostawania w rezerwie kadrowej nie może być dłuższy od udzielonego urlopu
wychowawczego, a w odniesieniu do żołnierza zawodowego służby kontraktowej nie dłuższy
również niż okres na jaki został zawarty kontrakt.
5. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej na podstawie ust. 1a
żołnierz zawodowy:
1) nie wykonuje zadań służbowych;
2) nie otrzymuje uposażenia i innych należności pieniężnych oraz nie nabywa prawa do świadczeń w
naturze, z wyjątkiem należności i świadczeń, o których mowa w art. 83, 85 i 94-101, oraz świadczeń
w naturze, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 50 ust. 3.
Art. 21. 1. Żołnierz zawodowy, w stosunku do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z
zawodowej służby wojskowej, może być na okres do dnia zwolnienia z tej służby przeniesiony do
dyspozycji.
2. Żołnierza zawodowego z dniem przeniesienia do dyspozycji zwalnia się z dotychczas
zajmowanego stanowiska służbowego.
3. Organem uprawnionym do przeniesienia żołnierza zawodowego do dyspozycji jest organ, który
wydał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, pozostawiając tego żołnierza na
zaopatrzeniu w dotychczasowej lub innej jednostce wojskowej.
38/375
4. Żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji właściwy dowódca może zwolnić z
wykonywania zadań służbowych.
(3)
Art. 22. 1. Żołnierz zawodowy, za jego pisemną zgodą, może pełnić zawodową służbę wojskową
na stanowiskach służbowych w:
1) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz w Służbie Wywiadu Wojskowego,
2) Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Biurze
Bezpieczeństwa Narodowego, Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości lub
Agencji Wywiadu,
3) innych instytucjach i podmiotach realizujących szczególne zadania na rzecz obronności i
bezpieczeństwa Państwa
- zwanych dalej "instytucjami cywilnymi".
2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ujmuje się w wykazie prowadzonym
przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
3. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wyznacza się na stanowisko służbowe na
zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego
oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162
oraz z 2009 r. Nr 85, poz. 716).
4. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wyznacza na wskazane stanowisko
służbowe kierownik instytucji cywilnej w formie przewidzianej dla tego stanowiska.
5. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu zawodową służbę wojskową w instytucji cywilnej, o której
mowa w ust. 1 przysługują uprawnienia i świadczenia, w tym uposażenie i inne należności pieniężne,
określone w przepisach dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę w jednostkach wojskowych, z
zastrzeżeniem ust. 6 i 7.
6. Uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe w Służbie
Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego określa również ustawa z dnia 9 czerwca
2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego.
7. Do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w instytucjach cywilnych, o
których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się odpowiednio obowiązujące na zajmowanych przez nich
stanowiskach służbowych przepisy prawa pracy lub przepisy dotyczące stosunku służbowego, odnoszące
się do obowiązków pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień niezwiązanych z
przebiegiem zawodowej służby wojskowej, odpowiedzialności materialnej pracowników, rozkładu czasu
pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również tworzenia funduszu nagród, a także przyznawania
nagród innych niż wynikające z przepisów ustawy z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz.
U. z 2002 r. Nr 42, poz. 370 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2003 r. Nr 179, poz. 1750, z 2007 r. Nr 176, poz.
1242 oraz z 2009 r. Nr 114,poz. 957).
8. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór w zakresie pełnienia czynnej służby wojskowej nad
żołnierzem zawodowym, o którym mowa w ust. 1.
9. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i odwołujące z tych
stanowisk;
2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe w
instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, i odwoływania z tych stanowisk;
3) tryb postępowania przy kierowaniu żołnierzy zawodowych w celu wyznaczenia na stanowiska
służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i odwoływania ich z tej służby;
4) sposób wykonywania przez Ministra Obrony Narodowej nadzoru, o którym mowa w ust. 8;
5) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, a także przełożonych uprawnionych
do sporządzenia opinii.
Dz.U.10.28.147
w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska
służbowe w instytucjach cywilnych
(Dz.U.10.28.147)
39/375
1) organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i odwołujące z tych
stanowisk;
2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska
służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 września
2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", i odwoływania z tych
stanowisk;
3) tryb postępowania przy kierowaniu żołnierzy zawodowych do instytucji cywilnych, o których mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe i tryb odwoływania żołnierzy
zawodowych z tych stanowisk;
4) sposób wykonywania przez Ministra Obrony Narodowej nadzoru, o którym mowa w art. 22 ust. 8
ustawy;
5) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, a także przełożonych
uprawnionych do sporządzenia opinii.
§ 2. Zgodę na wyznaczenie do pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w
instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, żołnierz zawodowy wyraża w formie pisemnego
oświadczenia zawierającego nazwę instytucji cywilnej i stanowiska służbowego, na którym ma pełnić
służbę.
§ 3. 1. W celu utworzenia lub likwidacji stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy
zawodowych w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, kierownik tej instytucji
występuje z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej.
2. Wniosek dotyczący utworzenia stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych
powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej, nazwy komórek organizacyjnych, w których stanowiska będą
utworzone, nazwy i liczbę tych stanowisk oraz uzasadnienie ze wskazaniem szczególnych zadań na
rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa, które będą realizowane przez żołnierzy zawodowych. Do
wniosku załącza się opisy proponowanych stanowisk służbowych opracowane zgodnie z zasadami
dokonywania opisów stanowisk pracy obowiązującymi w służbie cywilnej.
3. Wniosek dotyczący likwidacji stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych
powinien zawierać nazwę instytucji cywilnej i nazwy komórek organizacyjnych, w których stanowiska będą
likwidowane, nazwy i liczbę likwidowanych stanowisk oraz uzasadnienie ze wskazaniem sposobu
realizacji zadań wykonywanych dotąd przez żołnierzy zawodowych na likwidowanych stanowiskach
służbowych.
4. Kierownik instytucji cywilnej może wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, jeżeli ma wolne
etaty pozwalające na utworzenie stanowisk służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych oraz
środki na przysługujące żołnierzom zawodowym uposażenie i inne należności pieniężne, o których mowa
w ustawie.
§ 4. Minister Obrony Narodowej może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa w § 3 ust.
2, jeżeli na wskazanych stanowiskach służbowych nie będą wykonywane szczególne zadania na rzecz
obronności i bezpieczeństwa państwa.
§ 5. 1. Po uwzględnieniu wniosku, o którym mowa w § 3 ust. 2, Minister Obrony Narodowej:
1) ustala - do celów związanych z pełnieniem zawodowej służby wojskowej oraz w celu obliczania
uposażenia i innych należności pieniężnych na stanowiskach służbowych określonych we wniosku stopnie etatowe, do których zaszeregowuje te stanowiska, oraz grupy uposażenia, stosownie do
równorzędnych lub odpowiednich stanowisk służbowych występujących w etatach komórek
organizacyjnych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego
nadzorowanych, zwanych dalej "jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych";
2) przedstawia kierownikowi instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy,
imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, po uprzednim uzyskaniu od
żołnierzy zawodowych oświadczeń, o których mowa w § 2.
2. Imienne propozycje obsady stanowisk służbowych określonych we wniosku, o którym mowa w § 3
ust. 2, może przedstawić Ministrowi Obrony Narodowej również kierownik instytucji cywilnej.
3. Po uzgodnieniu obsady stanowisk służbowych między Ministrem Obrony Narodowej a
kierownikiem instytucji cywilnej Minister Obrony Narodowej zwalnia wytypowanych żołnierzy zawodowych
z zajmowanych stanowisk służbowych i kieruje ich do instytucji cywilnej w celu wyznaczenia na
stanowiska służbowe.
4. Kierownik instytucji cywilnej wyznacza żołnierza zawodowego na uzgodnione stanowisko
służbowe w formie przewidzianej dla tego stanowiska oraz zawiadamia Ministra Obrony Narodowej o
dokonanym wyznaczeniu, określając datę objęcia stanowiska służbowego przez żołnierza zawodowego.
5. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na podstawie
zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, stwierdza do celów ewidencyjnych w rozkazie dziennym datę
objęcia przez żołnierza zawodowego stanowiska służbowego w instytucji cywilnej oraz przydział do
jednostki organizacyjnej Sił Zbrojnych realizującej jego zaopatrzenie logistyczne i finansowe.
§ 6. 1. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, może wyznaczać
żołnierzy na inne stanowiska służbowe przeznaczone dla żołnierzy zawodowych w kierowanej przez
siebie instytucji cywilnej, w formie przewidzianej dla tych stanowisk.
40/375
2. Kierownik instytucji cywilnej uzgadnia wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, z Ministrem Obrony
Narodowej. W ramach tego uzgodnienia kierownik instytucji cywilnej przedkłada Ministrowi Obrony
Narodowej oświadczenie żołnierza, o którym mowa w § 2.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, kierownik instytucji cywilnej zawiadamia Ministra Obrony
Narodowej o dokonanym wyznaczeniu, określając datę objęcia stanowiska służbowego przez żołnierza
zawodowego.
4. Przepis § 5 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
§ 7. 1. Kierownik instytucji cywilnej w przypadku:
1) reorganizacji instytucji cywilnej, powodującej zmniejszenie liczby stanowisk służbowych
przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych,
2) likwidacji stanowiska służbowego, które żołnierz zawodowy zajmował,
3) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności żołnierza zawodowego do pełnienia
zawodowej służby wojskowej na zajmowanym stanowisku służbowym
- o ile nie może dokonać wyznaczenia żołnierza zawodowego na inne stanowisko służbowe w trybie
§ 6, kieruje żołnierza zawodowego do Ministra Obrony Narodowej.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 żołnierza zawodowego pełniącego służbę wojskową na
stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego kierownik instytucji cywilnej wyznacza, w
porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, na inne stanowisko służbowe sędziego sądu wojskowego
w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości.
3. O zamiarze skierowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, kierownik instytucji cywilnej
zawiadamia Ministra Obrony Narodowej i żołnierza zawodowego co najmniej z trzymiesięcznym
wyprzedzeniem. Skierowanie następuje po upływie trzech miesięcy od dnia zawiadomienia, w ostatnim
dniu miesiąca. Okres ten może być skrócony za pisemną zgodą Ministra Obrony Narodowej, kierownika
instytucji cywilnej i zainteresowanego żołnierza zawodowego.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, skierowanie następuje niezwłocznie.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej lub występuje z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o dokonanie wypowiedzenia
stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, gdy brak jest możliwości wyznaczenia żołnierza
zawodowego na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym.
§ 8. 1. W przypadkach określonych w art. 112 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 ustawy kierownik instytucji cywilnej
może skierować żołnierza zawodowego do Ministra Obrony Narodowej.
§ 9. 1. Minister Obrony Narodowej odwołuje niezwłocznie żołnierza zawodowego z pełnienia
zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust.
1 pkt 2 i 3 ustawy, w przypadkach określonych w art. 111 pkt 1-8 i 11-16 ustawy.
2. Minister Obrony Narodowej z uwagi na uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych może odwołać
żołnierza zawodowego z pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji
cywilnej, zawiadamiając o tym kierownika instytucji cywilnej i żołnierza w trybie określonym w § 7 ust. 3.
3. Minister Obrony Narodowej odwołuje żołnierza zawodowego z pełnienia zawodowej służby
wojskowej na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, na jego wniosek, nawet bez zgody kierownika
instytucji cywilnej. Odwołanie następuje w trybie określonym w § 7 ust. 3.
4. W przypadku dokonania wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej
przez żołnierza pełniącego zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej,
odwołanie następuje z dniem upływu okresu wypowiedzenia.
5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę
wojskową na stanowisku sędziego sądu wojskowego w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa
Sprawiedliwości.
§ 10. 1. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, występuje z
wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej o skierowanie żołnierza zawodowego do podległej instytucji
cywilnej. Do wniosku załącza się oświadczenie, o którym mowa w § 2.
2. Po uzgodnieniu wniosku Minister Obrony Narodowej zwalnia wytypowanych żołnierzy
zawodowych z zajmowanych stanowisk służbowych i kieruje ich do instytucji cywilnej, o której mowa w
art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, w celu wyznaczenia na stanowiska służbowe.
§ 11. 1. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, kieruje
niezwłocznie żołnierza zawodowego do Ministra Obrony Narodowej w przypadkach określonych w art.
111 pkt 1-7 i 11-16 ustawy.
2. Przepisy § 8 i § 9 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
§ 12. 1. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór w zakresie pełnienia czynnej służby wojskowej
nad żołnierzami zawodowymi pełniącymi zawodową służbę wojskową w instytucji cywilnej w odniesieniu
do:
1) sędziów sądów wojskowych powołanych na stanowiska służbowe w Departamencie Sądów
Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości;
2) żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, zaszeregowanych do
etatowych stopni generała brygady (kontradmirała) i wyższych;
41/375
3) żołnierzy wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art.
22 ust. 1 pkt 1 ustawy.
2. Minister Obrony Narodowej sprawuje nadzór za pośrednictwem dyrektora departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr w odniesieniu do pozostałych żołnierzy
zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Sprawowanie nadzoru, o którym mowa w ust. 1:
1) pkt 1 - następuje w trybie przepisów rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29
stycznia 2002 r. w sprawie sposobu wykonywania nadzoru w zakresie czynnej służby wojskowej żołnierzy
pełniących służbę w sądach wojskowych (Dz. U. Nr 15, poz. 143);
2) pkt 3 - jest realizowane przez kierowników instytucji cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1
pkt 1 ustawy.
4. Przepisy ust. 1 i 2 nie naruszają uprawnień przełożonych służbowych, którym żołnierz zawodowy
podlega w instytucji cywilnej z tytułu zajmowania w niej stanowiska służbowego.
5. Kierownik instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, w przypadku gdy w
instytucji tej pełni zawodową służbę wojskową co najmniej dwóch żołnierzy zawodowych, może
przekazać swoje uprawnienia dowódcy jednostki wojskowej wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy żołnierzowi,
który zajmuje w instytucji cywilnej najwyższe stanowisko.
§ 13. 1. Nadzór, o którym mowa w § 12 ust. 1-3, obejmuje zagadnienia związane w szczególności z:
1) wyszkoleniem wojskowym;
2) sprawnością fizyczną;
3) przestrzeganiem przepisów ubiorczych;
4) przestrzeganiem reguł działalności organizacyjno-etatowej i kadrowej;
5) dyscypliną wojskową;
6) działalnością kadrową;
7) bezpieczeństwem i higieną służby;
8) działalnością mobilizacyjno-uzupełnieniową oraz przygotowywaniem do wykonywania zadań na
stanowiskach służbowych w czasie wojny.
2. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 1, 3, 7 i 8 wykonuje się przez kontrole problemowe
prowadzone doraźnie i obejmujące wybraną problematykę.
3. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 2 wykonuje się przez kontrolę sprawności fizycznej
żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych w ramach
sprawdzianów sprawności fizycznej.
4. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 4 i 6 wykonuje się przez coroczną ocenę sytuacji
kadrowej w instytucjach cywilnych.
5. Nadzór w zakresie określonym w ust. 1 pkt 5 wykonuje się przez okresową ocenę dyscypliny
żołnierzy zawodowych pełniących służbę na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych.
§ 14. 1. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr
informuje instytucje cywilne, w których żołnierzy zawodowych wyznacza się na stanowiska służbowe, o
przydziale tych żołnierzy do jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych realizujących ich zaopatrzenie
logistyczne i finansowe, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Zaopatrzenie logistyczne i finansowe żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska
służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, realizują kierownicy tych
instytucji.
§ 15. 1. Żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w
instytucjach cywilnych podlegają opiniowaniu służbowemu na zasadach określonych w przepisach o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z wyłączeniem art. 26 ust. 6 i 9 ustawy.
2. Żołnierze zawodowi podlegają opiniowaniu służbowemu co trzy lata, bez określania prognoz, a
jeżeli okres pełnienia służby jest krótszy niż trzy lata, żołnierze podlegają opiniowaniu służbowemu w
związku z zakończeniem służby na danym stanowisku służbowym.
§ 16. Zasady wyznaczania żołnierzy zawodowych będących sędziami sądów wojskowych na
stanowiska służbowe w Departamencie Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości i odwoływania
ich z tych stanowisk reguluje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz.
U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1676, z późn. zm.2)).
§ 17. Żołnierze zawodowi, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia pełnią zawodową służbę
wojskową na stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych na podstawie rozporządzenia Rady
Ministrów z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na
stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych (Dz. U. Nr 53, poz. 312), pozostają nadal na zajmowanych
stanowiskach i pełnią dalszą służbę na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu.
________
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz.
1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
1651 oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241.
42/375
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 marca
2008 r. w sprawie służby wojskowej żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w
instytucjach cywilnych (Dz. U. Nr 53, poz. 312).
10. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 9, powinno w szczególności określić dane, jakie powinien
zawierać wniosek o wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej,
czynności realizowane przez organy wyznaczające na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych i
odwołujące z tych stanowisk, jak również czynności realizowane przez organy przy kierowaniu do służby w
celu wyznaczenia na stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu
Wojskowego oraz odwoływania z tej służby, a także wskazywać zagadnienia podlegające nadzorowi
wykonywanemu przez Ministra Obrony Narodowej, jak również formę sprawowania nadzoru oraz uwzględniać
specyfikę służby w instytucjach cywilnych przy opiniowaniu służbowym żołnierzy zawodowych
wyznaczonych na stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych.
Art. 23.
Tryb postępowania i warunki których spełnienie jest wymagane przy
wyznaczaniu żołnierzy zawodowych na stanowiska sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów
i prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury i odwoływaniu z tych
stanowisk określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów
wojskowych i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 z
późn. zm.).
Art. 24. 1. Żołnierz zawodowy może być wyznaczony lub skierowany do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa.
2. Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa wyznacza:
1) Minister Obrony Narodowej – żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe o stopniach etatowych od
stopnia pułkownika (komandora) do stopnia generała (admirała) oraz na które wyznacza na podstawie
przepisów odrębnych ustaw;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - pozostałych
żołnierzy zawodowych.
3. Do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa kieruje Szef Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego.
4. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa żołnierz zawodowy podlega
organowi, który wyznaczył lub skierował go do tej służby, albo organowi wskazanemu przez Ministra
Obrony Narodowej w przepisach określających bezpośrednie podporządkowanie jednostek
organizacyjnych. Podczas wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa żołnierz zawodowy
może podlegać odpowiednio, w zależności od miejsca pełnienia zawodowej służby wojskowej:
1) przełożonemu kierującemu działalnością misji organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych;
2) kierownikowi placówki zagranicznej, w której został wyznaczony do pełnienia zawodowej służby
wojskowej;
3) polskiemu przedstawicielowi wojskowemu – w przypadku pełnienia służby na stanowisku w polskim
przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze
wojskowej, przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych;
4) przełożonemu określonemu przez organizację międzynarodową albo międzynarodową strukturę
wojskową – w przypadku pełnienia służby na stanowisku bezpośrednio w strukturach organizacji
międzynarodowych albo międzynarodowych strukturach wojskowych, a w sprawach narodowych –
starszemu oficerowi narodowemu;
5) przełożonemu określonemu przez właściwy organ sił zbrojnych albo innych struktur obronnych
państwa obcego – przy którego siłach lub strukturach żołnierz pełni służbę wojskową.
5. Żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa przysługują w szczególności następujące uprawnienia i świadczenia:
1) prawo przebywania w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi;
2) prawo do nieodpłatnego zakwaterowania w lokalu mieszkalnym, wraz z niezbędnym umeblowaniem i
wyposażeniem albo prawo do równoważnika pieniężnego na wynajęcie lokalu mieszkalnego, odpowiednio
do zajmowanego stanowiska służbowego oraz liczby uprawnionych i przesiedlonych członków rodziny;
3) prawo do ryczałtu na pokrycie niektórych świadczeń związanych z użytkowaniem lokalu
mieszkalnego;
4) zwrot opłat związanych z nauką dzieci w szkole podstawowej, gimnazjum i szkole średniej;
5) zwrot niezbędnych, udokumentowanych kosztów leczenia w państwie, w którym pełni służbę, oraz
kosztów leczenia uprawnionych i przesiedlonych członków rodziny.
6. Niezależnie od świadczeń, o których mowa w ust. 5, żołnierzom zawodowym udającym się poza
granice państwa w celu objęcia stanowiska służbowego oraz żołnierzom pełniącym służbę poza
granicami państwa wyznaczonym na kolejne stanowisko za granicą w innym państwie niż dotychczas, a
także żołnierzom powracającym do kraju po zakończeniu pełnienia służby poza granicami państwa
przysługuje zwrot kosztów:
43/375
1) podróży żołnierza i przebywających z nim członków rodziny;
2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego;
3) przejazdu do miejsca pełnienia służby za granicą i z powrotem do kraju członków rodziny
nieprzebywających z nim za granicą:
a) raz na dwa lata, jeżeli członek rodziny żołnierza nie przesiedlał się za granicę do miejsca
pełnienia służby żołnierza,
b) jeden raz, jeżeli członek rodziny przebywał z żołnierzem za granicą i żołnierzowi pokryto koszty
jego podróży, po upływie nie mniej niż jednego roku po przesiedleniu.
7. Żołnierzom zawodowym skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa przysługują, w szczególności, następujące uprawnienia i świadczenia:
1) bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie;
2) bezpłatne świadczenia zdrowotne oraz bezpłatne zaopatrzenie w produkty lecznicze oraz wyroby
medyczne i wyposażenie wyrobów medycznych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja
2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), będące przedmiotami ortopedycznymi i
środkami pomocniczymi;
3) bezpłatny przewóz:
a) z kraju do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem
pełnienia służby poza granicami państwa,
b) z miejsca pełnienia służby do kraju i z powrotem, w razie śmierci członka najbliższej rodziny;
4) uchylony;
5) indywidualne i zbiorowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych
w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie
ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć żołnierza.
8. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których następuje wyznaczenie, a
w których skierowanie do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa, szczegółowy
tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy zawodowych do pełnienia służby poza
granicami państwa, a także odwoływania do kraju z tej służby, warunki pełnienia przez żołnierzy służby
poza granicami państwa, w tym zakres podległości, o której mowa w ust. 4, warunki przyznawania
świadczeń żołnierzom wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia służby poza granicami państwa oraz
świadczeń przysługujących żołnierzom w związku z wyznaczeniem lub skierowaniem do pełnienia służby
poza granicami państwa. Rozporządzenie, określając obowiązki i uprawnienia żołnierzy zawodowych
wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa,
powinno w szczególności uwzględnić specyfikę wykonywanych zadań, zagrożenia dla zdrowia lub życia
tych żołnierzy, a także istniejące w danym państwie warunki miejscowe.
Dz.U.10.184.1237
Zm. Dz.U.10.205.1356
z dnia 16 września 2010 r.
w sprawie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
(Dz.U.10.184.1237)
§ 1. Rozporządzenie reguluje:
1) przypadki, w których następuje wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej
służby wojskowej poza granicami państwa;
2) szczegółowy tryb postępowania przy wyznaczaniu lub kierowaniu żołnierzy zawodowych do
pełnienia służby poza granicami państwa, a także odwoływania do kraju z tej służby;
3) warunki pełnienia przez żołnierzy zawodowych służby poza granicami państwa, w tym zakres
podległości organom, o których mowa w art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych;
4) warunki przyznawania świadczeń żołnierzom zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do
pełnienia służby poza granicami państwa oraz świadczeń przysługujących żołnierzom w związku z
wyznaczeniem ich lub skierowaniem do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa;
5) szczegółowe uprawnienia i obowiązki żołnierzy wyznaczonych lub skierowanych do pełnienia
zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie, należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
44/375
§ 3. 1. Wyznaczenie żołnierza zawodowego, zwanego dalej "żołnierzem", do pełnienia zawodowej
służby wojskowej poza granicami państwa następuje w przypadkach pełnienia tej służby na stanowiskach
służbowych:
1) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy:
a) organizacjach międzynarodowych,
b) międzynarodowych strukturach wojskowych;
2) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych i międzynarodowych strukturach
wojskowych;
3) w ataszatach obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych
przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw
zagranicznych, mających siedzibę poza granicami państwa;
4) przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych.
2. Stanowiska służbowe, o których mowa w ust. 1, ujmuje się w etatach "Wykazy stanowisk
służbowych przeznaczonych dla żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza granicami państwa",
zwanych dalej "Wykazami", prowadzonych oddzielnie dla stanowisk służbowych, o których mowa w ust.
1.
3. Świadczenia określone w rozporządzeniu są wypłacane ze środków budżetowych dysponenta
właściwego ze względu na podległość jednostki organizacyjnej, w której żołnierz pełni służbę poza
granicami państwa.
4. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, wyznaczonemu do służby na stanowisku służbowym w
ataszacie obrony świadczenia są wypłacane z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister
Obrony Narodowej.
5. Do żołnierza pełniącego służbę poza granicami państwa w stałych przedstawicielstwach przy
organizacjach międzynarodowych podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających
siedzibę poza granicami państwa, stosuje się przepisy dotyczące świadczeń określonych w art. 29 ust. 4
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.2)),
przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce
zagranicznej. Do żołnierza tego nie mają zastosowania postanowienia § 13-21 i 23.
§ 4. 1. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
następuje:
1) w przypadkach pełnienia tej służby:
a) w składzie jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr
162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278),
b) w kwaterach głównych, dowództwach i sztabach misji organizacji międzynarodowych i sił
wielonarodowych,
c) jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status obserwatora wojskowego w misjach
pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych;
2) w celu:
a) zabezpieczenia funkcjonowania jednostki wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy, o której
mowa w pkt 1 lit. a, w rejonie jej działania,
b) zapewnienia organizacji funkcjonowania i sprawowania działalności kontrolnej jednostki
wojskowej użytej zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w pkt 1 lit. a, w rejonie jej działania.
2. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa w przypadkach, o
których mowa w ust. 1, żołnierz pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym lub w rezerwie
kadrowej.
§ 5. 1. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
następuje w drodze decyzji.
2. Skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
następuje w drodze indywidualnego lub zbiorowego rozkazu.
§ 6. 1. Wyznaczenie lub skierowanie żołnierza do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa następuje po uzyskaniu orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań
zdrowotnych do pełnienia tej służby.
2. Wyznaczenie żołnierza do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy
organizacji międzynarodowej lub przy międzynarodowej strukturze wojskowej na stanowisku w jednostce
organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mającej siedzibę poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej,
następuje po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych.
§ 7. W przypadku gdy służba będzie się wiązać z dostępem do informacji uznanych za niejawne
przez państwo, w którym działa polskie przedstawicielstwo, lub przez organizację międzynarodową, przy
której takie przedstawicielstwo działa, a z tym państwem lub z taką organizacją została zawarta umowa o
wzajemnej ochronie informacji niejawnych, kandydat jest obowiązany uzyskać poświadczenie
bezpieczeństwa, zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.
§ 8. Żołnierz zawodowy w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
podlega:
45/375
1) w zakresie służbowym - organowi, który wyznaczył lub skierował go do tej służby, albo organowi,
któremu został bezpośrednio podporządkowany przez Ministra Obrony Narodowej;
2) w zakresie zadań realizowanych przez:
a) misję organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych - organowi, o którym mowa w art. 24
ust. 4 pkt 1 ustawy,
b) polskie przedstawicielstwo wojskowe - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy,
c) organizację międzynarodową albo międzynarodową strukturę wojskową - organowi, o którym
mowa w art. 24 ust. 4 pkt 4 ustawy,
d) siły zbrojne albo inne struktury obronne państwa obcego - organowi, o którym mowa w art. 24 ust.
4 pkt 5 ustawy;
3) w zakresie określonym przepisami ustawy, o której mowa w § 3 ust. 5, i przepisami wydanymi na
jej podstawie - organowi, o którym mowa w art. 24 ust. 4 pkt 2 ustawy.
§ 9. 1. Organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, uchyla decyzję o wyznaczeniu żołnierza
do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa albo rozkaz o skierowaniu żołnierza
do pełnienia tej służby przed dniem wyjazdu z kraju w razie braku zgody na jego przyjęcie przez państwo
lub organizację międzynarodową, a także w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub
poświadczenia bezpieczeństwa, o którym mowa w § 7.
2. Decyzja, o której mowa w § 5 ust. 1, oraz rozkaz, o którym mowa w § 5 ust. 2, mogą być uchylone
przez organ, który wydał tę decyzję lub rozkaz, przed dniem wyjazdu z kraju:
1) w przypadku prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia
postępowania karnego przeciwko żołnierzowi o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie,
albo też zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych;
2) na wniosek żołnierza;
3) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 10. 1. Organ, o którym mowa w art. 24 ust. 2 lub 3 ustawy, odwołuje żołnierza do kraju:
1) na wniosek organu państwa, przy którego siłach zbrojnych albo przy którego innych strukturach
obronnych żołnierz pełni służbę wojskową lub w którym działa misja organizacji międzynarodowej, albo
na terytorium którego ma siedzibę polskie przedstawicielstwo wojskowe, albo na wniosek organizacji
międzynarodowej lub międzynarodowej struktury wojskowej, przy której działa przedstawicielstwo, albo
też na wniosek organu państwa, na którego terytorium mają one swoją siedzibę, a także na wniosek
dowódcy sił międzynarodowych;
2) na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych w stosunku do żołnierza wyznaczonego
do pełnienia służby w polskim przedstawicielstwie wojskowym lub na stanowisku w placówce
zagranicznej albo bezpośrednio w strukturze organizacji międzynarodowej;
3) w razie zmiany orzeczenia, o którym mowa w § 6 ust. 1, lub poświadczenia bezpieczeństwa, o
którym mowa w § 7.
2. Żołnierz może być odwołany do kraju w każdym czasie przez organ, o którym mowa w art. 24 ust.
2 lub 3 ustawy, w przypadku:
1) niewywiązywania się z zadań służbowych lub nienależytego ich wykonywania;
2) prawomocnego ukarania żołnierza za przewinienie dyscyplinarne albo wszczęcia przeciwko
żołnierzowi postępowania karnego o przestępstwo lub postępowania w sprawie o wykroczenie albo też
zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych oraz w razie uprawdopodobnionego podejrzenia
popełnienia czynu, który jest zabroniony pod groźbą kary według prawa państwa pobytu;
3) pisemnie umotywowanego wniosku żołnierza albo dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz
pełni służbę poza granicami państwa, lub przełożonego, o którym mowa w art. 24 ust. 4 ustawy;
4) ze względu na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Żołnierz może być w każdym czasie odwołany do kraju również w razie niewykonywania zadań
służbowych przez czas dłuższy niż 15 dni.
§ 11. 1. Podczas pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa żołnierz występuje
w ubiorze właściwym dla konkretnego przypadku użycia jednostki wojskowej lub indywidualnego
wystąpienia służbowego.
2. Ubiór, o którym mowa w ust. 1, może składać się z części umundurowania żołnierzy Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej i z części ustalonej przez państwo pobytu, organizację międzynarodową lub
organy sił wielonarodowych.
§ 12. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa ma
prawo przebywać w miejscu pełnienia służby wraz z małżonkiem i dziećmi pozostającymi na jego
utrzymaniu, zwanymi dalej "członkami rodziny".
§ 13. 1. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza
granicami państwa zapewnia:
1) nieodpłatne zakwaterowanie w lokalu mieszkalnym w państwie pełnienia służby, wraz z
niezbędnym umeblowaniem i wyposażeniem, albo
2) równoważnik pieniężny na wynajęcie lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem norm, o których
mowa w ust. 5 i 9.
46/375
2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, na kolejny rok kalendarzowy ogłasza
corocznie Minister Obrony Narodowej, odrębnie dla państwa i miejscowości, w których żołnierze pełnią
służbę.
3. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ustala się na podstawie przeciętnych kosztów
najmu lokalu nieumeblowanego i bez wyposażenia w trzecim kwartale roku poprzedniego.
4. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza
granicami państwa przydziela nieodpłatnie niezbędne umeblowanie i wyposażenie albo wypłaca ryczałt w
wysokości 15 % równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Na pisemny wniosek żołnierza ryczałt
może być wypłacony jednorazowo z góry, za 6 kolejnych miesięcy od dnia złożenia tego wniosku.
5. Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, wynosi:
1) dla żołnierza - do 75 m2;
2) dla żołnierza z 1 lub 2 członkami rodziny - do 90 m2;
3) dla żołnierza z więcej niż 2 członkami rodziny - dodatkowo do 20 m2 dla każdego następnego
członka rodziny.
6. Do normatywnej powierzchni użytkowej nie wlicza się pomieszczeń reprezentacyjnych
związanych z pełnioną funkcją.
7. W przypadku gdy żołnierzowi został zapewniony, na jego pisemny wniosek, lokal mieszkalny o
powierzchni większej niż powierzchnia, o której mowa w ust. 5, żołnierz zwraca jednostce organizacyjnej
finansującej pełnienie służby poza granicami państwa różnicę pomiędzy odpłatnością za powierzchnię
zajmowanego lokalu a odpłatnością za powierzchnię, o której mowa w ust. 5.
8. W przypadku gdy szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby poza granicami państwa dysponuje wolnym lokalem mieszkalnym o powierzchni
przekraczającej normatywy określone w ust. 5 lub jest to uzasadnione ekonomicznie, może on przydzielić
nieodpłatnie żołnierzowi ten lokal, niezależnie od ograniczeń, o których mowa w ust. 5.
9. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa na stanowisku
służbowym szefa polskiego przedstawicielstwa wojskowego, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, o stopniu
etatowym nie niższym niż generał brygady (kontradmirał) oraz attache obrony przysługuje prawo do
dodatkowej powierzchni na cele reprezentacyjne o łącznej powierzchni do 50 m2. W przypadkach
uzasadnionych ważnym interesem państwa, zwyczajem międzynarodowym lub zakresem wykonywanych
zadań Minister Obrony Narodowej może, na wniosek odpowiednio Szefa Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego albo dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji
współpracy międzynarodowej, przyznać dodatkową powierzchnię na cele reprezentacyjne żołnierzowi
pełniącemu służbę w innym stopniu etatowym lub na innym stanowisku służbowym.
10. Żołnierz niezwłocznie powiadamia szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki
organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa o wszelkich zmianach mających
wpływ na zakres uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 5. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio.
11. Koszty zawarcia umowy najmu są zwracane z budżetu jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby poza granicami państwa.
12. Przyjęcie i zwrot przez żołnierza przydzielonego lokalu mieszkalnego, wraz z umeblowaniem i
wyposażeniem, następuje na podstawie protokołu przekazania.
13. Od dnia przyjęcia lokalu mieszkalnego żołnierz ponosi odpowiedzialność za szkody wynikłe z
niewłaściwego użytkowania lokalu oraz jego umeblowania i wyposażenia na podstawie umowy o
indywidualnej odpowiedzialności majątkowej za powierzone mienie.
14. Żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa jest
uprawniony do otrzymania ryczałtu na pokrycie kosztów następujących świadczeń:
1) ogrzewania, klimatyzacji i wentylacji lokalu mieszkalnego;
2) zaopatrzenia w zimną i ciepłą wodę;
3) oświetlenia korytarzy, klatek schodowych oraz utrzymania urządzeń, pomieszczeń i otoczenia
budynków, przeznaczonych do wspólnego użytkowania lokatorów, zbiorczych anten telewizyjnych i
abonamentu telewizji kablowej znajdującej się w budynku mieszkalnym, korzystania z wind, wywozu
śmieci, a także innych świadczeń i opłat wynikających z miejscowych warunków i zwyczajów - jeżeli jest
obowiązany do ich ponoszenia;
4) ubezpieczenia lokali mieszkalnych w zakresie wynikającym z zawartej umowy najmu.
15. Ryczałt na pokrycie kosztów świadczeń ustala się na podstawie przeciętnych kosztów
świadczeń, wymienionych w ust. 14, za okres 12 miesięcy poprzedzających zakończenie trzeciego
kwartału oraz zmian kosztów świadczeń publikowanych przez uprawnione organy statystyczne w
państwach, w których żołnierze pełnią zawodową służbę wojskową. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
16. W celu pokrycia kosztów instalacji telefonu w lokalu mieszkalnym lub zakupu telefonu
komórkowego oraz kosztów związanych z ich utrzymaniem żołnierzom wypłaca się ryczałt w wysokości
30 euro miesięcznie lub równowartość tej kwoty w walucie stawki bazowej przyjętej do ustalenia
wysokości należności zagranicznej. Uprawnienie to nie przysługuje żołnierzowi, któremu przydzielono
służbowy telefon komórkowy lub zainstalowano telefon służbowy w lokalu mieszkalnym.
17. Żołnierz zawiadamia pisemnie szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, którzy członkowie rodziny i od kiedy będą stale z
47/375
nim przebywali w miejscu pełnienia służby, nie później niż na miesiąc przed przyjazdem członków
rodziny.
18. Uwzględnienie normatywnej powierzchni lokalu mieszkalnego na członków rodziny, o których
mowa w ust. 17, jest uwarunkowane ich przeniesieniem się w terminie nie późniejszym niż miesiąc od
dnia deklarowanego w zawiadomieniu. Przybycie członków rodziny potwierdza szef polskiego
przedstawicielstwa wojskowego, szef polskiego zespołu łącznikowego, starszy oficer narodowy lub
kierownik jednostki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach ataszatów
obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych Rzeczypospolitej Polskiej, w stosunku do żołnierzy
pełniących służbę w ataszatach obrony, na podstawie zaświadczenia z lokalnego biura meldunkowego
lub oświadczenia żołnierza. Przepisy ust. 7 i 10 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.
19. Równoważnik pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, oraz ryczałt, o którym mowa w ust. 14,
na pisemny wniosek żołnierza może być przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki
finansującej pełnienie służby poza granicami państwa wypłacony jednorazowo z góry za okres 4
miesięcy.
20. Do wniosku, o którym mowa w ust. 19, dołącza się umowę najmu lokalu mieszkalnego.
państwa przysługuje zwrot opłat za naukę dzieci w szkole typu podstawowego, gimnazjalnego i
ponadgimnazjalnego, wskazanej przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki organizacyjnej
finansującej pełnienie służby poza granicami państwa, w uzgodnieniu odpowiednio z Szefem Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwym do spraw organizacji współpracy międzynarodowej.
2. Szkołę, o której mowa w ust. 1, wskazuje się, uwzględniając potrzebę zapewnienia warunków
nauczania porównywalnych z warunkami nauczania w kraju, wiek rozpoczęcia obowiązku szkolnego w
kraju pobytu żołnierza oraz wysokość opłat za naukę.
3. Zwrot opłat, o których mowa w ust. 1, następuje na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza
oraz na podstawie zbiorczych faktur wystawianych przez szkoły, zawierających imienne listy dzieci
pobierających w nich naukę. Zwrot opłat nie obejmuje wydatków na podręczniki i przybory szkolne,
składki ubezpieczeniowe, odzież szkolną, wyżywienie i indywidualne dojazdy do szkoły, depozytów, a
także opłat za zajęcia ponadobowiązkowe i wycieczki oraz opłat za ponadobowiązkowe językowe kursy
dokształcające lub wyjazdy edukacyjne.
4. W przypadku skierowania przez żołnierza dziecka do bezpłatnej szkoły publicznej lub innej
szkoły, za uczęszczanie do której jednostka organizacyjna finansująca pełnienie służby poza granicami
państwa nie ponosi żadnych kosztów, żołnierzowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów nauki
języka, będącego podstawowym językiem nauczania w tej szkole, do wysokości 3 000 euro, poniesionych
na każde dziecko do ukończenia nauki. Warunkiem otrzymania zwrotu kosztów jest uczęszczanie przez
dziecko do szkoły co najmniej przez rok nauki.
5. W przypadku skierowania przez żołnierza dziecka do szkoły innej niż szkoła, o której mowa w ust.
1, żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów nauki dziecka do wysokości kosztów nauki w szkole, o której
mowa w ust. 1.
6. W przypadku gdy odległość z miejscowości pełnienia służby do szkoły, o której mowa w ust. 1,
lub szkoły polskiej określonej w przepisach o organizowaniu kształcenia dzieci obywateli polskich
czasowo przebywających za granicą, wspomaganiu nauczania historii, geografii i języka polskiego wśród
Polonii oraz zakresie świadczeń przysługujących nauczycielom polskim skierowanym w tym celu do pracy
za granicą przekracza 20 km, szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby poza granicami państwa może pokryć koszty zorganizowanych grupowych dojazdów
dzieci do tej szkoły.
7. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza
granicami państwa pokrywa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, na warunkach określonych
dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i
przeniesienia służbowe, koszty przejazdu jego dziecka do kraju i z powrotem, w celu złożenia egzaminu
maturalnego lub egzaminu, o którym mowa w § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej
z dnia 31 sierpnia 2010r. w sprawie organizacji kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo
przebywających za granicą (Dz. U. Nr 170, poz. 1143), pod warunkiem że wyjazd ten nie może się odbyć
w ramach przejazdu do kraju, o którym mowa w § 20 ust. 1.
granicami państwa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza zwraca niezbędne koszty leczenia w
państwie, w którym żołnierz pełni służbę, oraz koszty leczenia przebywających z nim członków rodziny,
złożony nie później niż w ciągu 6 miesięcy od dnia wystawienia rachunku za to leczenie.
2. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 1 000 euro,
podlegają udokumentowane koszty porodów i leczenia w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym oraz
porad i badań lekarskich albo zabiegów leczniczych i diagnostycznych z tym związanych, z wyjątkiem
kosztów pobytu i leczenia w sanatoriach i placówkach lecznictwa uzdrowiskowego oraz porad i zabiegów
z zakresu kosmetyki - w 100 %.
48/375
3. Zwrotowi, o którym mowa w ust. 1, w wysokości nieprzekraczającej równowartości 300 euro na
żołnierza lub członka rodziny w ciągu miesiąca kalendarzowego podlegają udokumentowane koszty:
1) badań dodatkowych zleconych przez lekarza, a zwłaszcza analiz laboratoryjnych, badań
rentgenowskich i USG - w 100 %;
2) rehabilitacji zaleconej przez lekarza, w tym fizykoterapii, fizjoterapii, kinezyterapii, gimnastyki
korekcyjnej u dzieci i młodzieży do 18. roku życia - w 50 %;
3) leczenia cukrzycy - w 100 %;
4) leczenia stomatologicznego, zachowawczego i profilaktycznego - w 50 %;
5) chirurgii stomatologicznej, ekstrakcji zębów, badania rentgenowskiego zębów - w 70 %;
6) porad z zakresu protetyki, protez dentystycznych, nie częściej niż jeden raz na 5 lat, aparatów
ortodontycznych dla dzieci i młodzieży do 18. roku życia i środków pomocniczych - w 50 %;
7) zakupu leków na zlecenie lekarza - w 50 %;
8) zakupu strzykawek i igieł jednorazowych oraz materiałów opatrunkowych zaleconych przez
lekarza - w 100 %;
9) zakupu szkieł okularowych (korekcyjnych, szkieł dwuogniskowych, standardowych soczewek
kontaktowych) zleconych przez lekarza okulistę lub optyka, nie częściej jednak niż raz na 2 lata i tylko w
przypadku zmiany ich mocy - w 50 % kosztów zwykłych szkieł korekcyjnych; w przypadku dzieci do 18.
roku życia, w razie pogorszenia się wady wzroku, zwrot kosztów szkieł może nastąpić częściej, w
zależności od wniosków lekarza;
10) obowiązujących składek z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, pobieranych przez instytucję lub
zakład leczniczy w kraju pełnienia służby - w 100 %.
4. Żołnierzowi wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa
przysługuje zwrot kosztów obowiązkowych szczepień ochronnych i badań obowiązkowych zleconych
przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) albo miejscową lub krajową służbę zdrowia - w 100
%.
5. Zwrot kosztów leczenia nie przysługuje, gdy żołnierz i członkowie rodziny:
1) są uprawnieni do bezpłatnego leczenia w państwie, w którym żołnierz pełni służbę, w tym z tytułu
wykupu ubezpieczenia zdrowotnego przez szefa (dyrektora, dowódcę, komendanta) jednostki
organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa;
2) korzystają bez uzasadnionej przyczyny z usług lekarzy i zakładów leczniczych innych niż te, które
stosownie do zawartego porozumienia są zobowiązane do leczenia żołnierzy i członków ich rodzin;
3) korzystają bez uzasadnienia z drogich procedur medycznych, mimo dostępu do tańszych
procedur medycznych.
6. Zwrot kosztów leczenia następuje w walucie, w jakiej zostały one poniesione. Na wniosek
żołnierza zwrot może być dokonany w walucie polskiej.
7. Zlecenia badań i zabiegów oraz zakupów leków i materiałów wymienionych w ust. 3 pkt 1-3 i 7-9
powinny być udokumentowane pisemnie.
8. Żołnierzowi oraz członkom jego rodziny przebywającym z nim w kraju pełnienia służby, którzy są
uprawnieni do świadczeń opieki zdrowotnej przysługujących ubezpieczonemu, zgodnie z przepisami o
koordynacji, na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej
lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, szef (dyrektor, dowódca,
komendant) jednostki finansującej pełnienie służby poza granicami państwa wypłaca różnicę między
kosztami leczenia poniesionymi przez żołnierza, do wysokości i na zasadach określonych w ust. 2-4, a
kwotą podlegającą zwrotowi, wyliczoną zgodnie z przepisami o koordynacji.
państwa i członkom jego rodziny przebywającym z nim poza tymi granicami przysługuje na pisemny,
udokumentowany wniosek żołnierza zwrot kosztów świadczeń, o których mowa w § 15 ust. 2,
przekraczających równowartość stanowiącą 1 000 euro oraz zwrot kosztów za świadczenia, o których
mowa w § 15 ust. 3, przekraczających równowartość stanowiącą 300 euro w ciągu miesiąca
kalendarzowego - za zgodą odpowiednio Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy
międzynarodowej, wydaną w uzgodnieniu z szefem (dyrektorem, dowódcą, komendantem) jednostki
organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa.
2. W przypadku leczenia szpitalnego lub porodu za granicą zwraca się koszt pobytu i leczenia w
szpitalu lub innym zakładzie leczniczym o przeciętnym poziomie kosztów leczenia i standardzie w
państwie przyjmującym. Osobiste wydatki chorego ponoszone podczas pobytu w szpitalu nie podlegają
zwrotowi.
3. Szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza
granicami państwa może na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, który nie posiada
wystarczających środków na pokrycie kosztów leczenia, wypłacić zaliczkę na poczet tych
przewidywanych kosztów.
4. Zwrot kosztów leczenia następuje na podstawie faktur i rachunków potwierdzających wysokość
wydatkowanych środków, a w przypadkach wymienionych w § 15 ust. 3 pkt 1, 2 i 7-9, dodatkowo zleceń
lekarskich lub dokumentów wystawionych przez instytucję właściwą w kraju pełnienia służby.
49/375
5. Zwrot kosztów, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje w przypadkach, o których mowa w § 15
ust. 5.
§ 17. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy międzynarodowej, po zasięgnięciu opinii szefa
(dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami
państwa, na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby poza
granicami państwa może wydać zgodę na pokrycie kosztów przejazdu żołnierza i członków jego rodziny
do kraju w celu leczenia szpitalnego.
§ 18. 1. Żołnierzowi pełniącemu zawodową służbę wojskową poza granicami państwa przysługuje
zwrot kosztów przejazdu z zagranicy do kraju i z powrotem w razie śmierci małżonka, rodzica,
rodzeństwa, rodzica małżonka żołnierza, dziecka żołnierza, dziecka przysposobionego, pasierba oraz
dziecka przyjętego na utrzymanie i wychowanie na podstawie orzeczenia sądu - na warunkach
określonych dla zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za
podróże i przeniesienia służbowe.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również małżonkowi żołnierza.
3. W razie zgonu za granicą żołnierza wyznaczonego lub skierowanego do pełnienia zawodowej
służby wojskowej poza granicami państwa lub członków jego rodziny koszt przewozu zwłok do miejsca
pochowania w kraju pokrywa się z budżetu państwa.
§ 19. Żołnierz udający się poza granicę państwa w celu objęcia stanowiska służbowego, na które
został wyznaczony lub przeniesiony na takie stanowisko poza granicami państwa i w związku z tym
zmieniający państwo pobytu lub miejscowość w państwie pobytu, albo powracający do kraju po
zakończeniu tej służby jest uprawniony do otrzymania zwrotu kosztów:
1) podróży przesiedleniowej żołnierza i każdego uprawnionego przesiedlającego się z nim członka
rodziny, niezależnie od terminu ich faktycznego przesiedlenia, na warunkach określonych dla
zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i
przeniesienia służbowe;
2) przewozu rzeczy osobistego użytku i przedmiotów gospodarstwa domowego, w wysokości 150 kg
na żołnierza i 100 kg na każdego przenoszącego się z nim członka rodziny.
państwa i członkom jego rodziny, przebywającym z nim za granicą, szef (dyrektor, dowódca, komendant)
jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa pokrywa na pisemny,
udokumentowany wniosek żołnierza koszty przejazdu z miejsca pełnienia służby do miejsca stałego
zamieszkania w kraju na urlop wypoczynkowy i z powrotem raz na 2 lata służby, nie wcześniej niż po
upływie 12 miesięcy służby poza granicami państwa. Koszty przejazdu pokrywa się ponownie po każdych
następnych 2 latach służby poza granicami państwa, jednak nie w roku, w którym następuje powrót
żołnierza do kraju. Koszty przejazdu pokrywa się na warunkach określonych dla zagranicznych podróży
służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za podróże i przeniesienia służbowe, z tym że
środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant) jednostki organizacyjnej finansującej
pełnienie służby.
2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w
ust. 1.
granicami państwa pokrywa na pisemny, udokumentowany wniosek żołnierza, w czasie jego służby poza
granicami państwa, koszty przejazdu do miejsca pełnienia tej służby i z powrotem do kraju członków
rodziny, nieprzebywających z nim poza granicami państwa - dwukrotnie, nie częściej niż raz na 2 lata, nie
wcześniej niż po upływie 12 miesięcy służby poza granicami państwa - jeżeli członek rodziny żołnierza nie
przesiedlał się za granicę do miejsca pełnienia służby żołnierza, na warunkach określonych dla
przeniesienia służbowe, z tym że środek transportu określa szef (dyrektor, dowódca, komendant)
jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza granicami państwa.
2. Żołnierzowi nie przysługuje ekwiwalent z tytułu nieskorzystania z uprawnień, o których mowa w
ust. 1.
państwa Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych zwyczajem międzynarodowym,
może wyrazić zgodę na pokrycie, ze środków jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza
granicami państwa, kosztów przejazdu i noclegu małżonka towarzyszącego żołnierzowi w podróży
służbowej.
2. Pokrycie kosztów, o których mowa w ust. 1, następuje na warunkach określonych dla
przeniesienia służbowe.
§ 23. 1. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego albo dyrektor departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw organizacji współpracy międzynarodowej, po zasięgnięciu opinii
szefa (dyrektora, dowódcy, komendanta) jednostki organizacyjnej finansującej pełnienie służby poza
granicami państwa, na pisemny wniosek żołnierza wyznaczonego do pełnienia zawodowej służby
50/375
wojskowej poza granicami państwa może przyznać ryczałt na używanie do celów służbowych samochodu
osobowego, motocykla lub motoroweru będącego w jego posiadaniu.
2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacany co miesiąc, w wysokości kosztów zakupu do 100
l paliwa, w kraju pełnienia służby. Wysokość ryczałtu ustala się, uwzględniając zakres obowiązków
służbowych żołnierza, przy realizacji których konieczne jest użycie pojazdów, o których mowa w ust. 1.
3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, jest przeznaczony na pokrycie kosztów przejazdów żołnierza w
celach służbowych na terenie miejscowości, w której pełni on służbę, oraz podróży służbowych poza tą
miejscowością w odległości do 100 km w obie strony łącznie.
4. Żołnierz otrzymujący ryczałt, o którym mowa w ust. 1, nie może korzystać z samochodów
służbowych w celu załatwiania spraw służbowych, z wyjątkiem przejazdów przekraczających odległość, o
której mowa w ust. 3. W przypadkach gdy używanie do celów służbowych samochodu osobowego,
motocykla lub motoroweru posiadanego przez żołnierza byłoby niezgodne ze zwyczajem
międzynarodowym lub spowodowałoby niewykonanie zadań służbowych, przełożony narodowy może
wyrazić zgodę na doraźne użycie samochodu służbowego.
5. Kwotę ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, zmniejsza się o jedną dwudziestą drugą za każdy dzień
roboczy nieobecności żołnierza w miejscu pełnienia służby.
§ 24. Bezpłatne zakwaterowanie i wyżywienie, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 1 ustawy, dla
żołnierza skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa przysługują:
1) przed wyjazdem, w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej do służby poza
granicami państwa, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej,
w której żołnierz pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej, zwanej dalej
"granicą";
2) w czasie pełnienia służby, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w
drodze powrotnej;
3) po powrocie do kraju, od dnia przekroczenia granicy państwa w drodze powrotnej do dnia
skierowania na urlop aklimatyzacyjny, o którym mowa w art. 62 ust. 7a ustawy, jeżeli w tym czasie
żołnierz przebywał w jednostce wojskowej, o której mowa w pkt 1.
§ 25. Świadczenia zdrowotne oraz zaopatrzenie w leki i artykuły sanitarne, o których mowa w art. 24
ust. 7 pkt 2 ustawy, przysługują żołnierzom skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa w obszarze działania jednostki wojskowej poza granicami państwa oraz w czasie
przewozu tam i z powrotem, od dnia przekroczenia granicy do dnia przekroczenia tej granicy w drodze
powrotnej.
§ 26. 1. Żołnierzowi skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. c, świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 1
ustawy, przysługują w czasie pobytu w jednostce wojskowej przygotowującej go do służby poza
granicami państwa od dnia rozpoczęcia przygotowania poza rejonem stacjonowania jednostki wojskowej,
w której pełni służbę, do dnia przekroczenia granicy państwa oraz, po powrocie do kraju, od dnia
przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej do dnia skierowania na urlop, o którym mowa w art. 62 ust.
7a ustawy.
2. Świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 1 ustawy, przysługują żołnierzowi
wymienionemu w ust. 1 również w czasie pełnienia służby od dnia przekroczenia granicy państwa do dnia
przekroczenia tej granicy w drodze powrotnej, chyba że otrzymał on od misji organizacji międzynarodowej
lub sił wielonarodowych te świadczenia w naturze albo środki pieniężne przeznaczone na te świadczenia.
§ 27. Żołnierzowi, z wyjątkiem pełniącego służbę na podstawie umowy zawartej między nim a
organizacją międzynarodową, przysługują:
1) świadczenia odszkodowawcze, w razie wypadku lub choroby pozostającej w związku ze służbą
wojskową poza granicami państwa, oraz odszkodowanie za przedmioty osobistego użytku utracone,
całkowicie zniszczone lub uszkodzone wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą wojskową,
na podstawie ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w
razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760, z późn.
zm.3)),
2) świadczenia przewidziane w ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn. zm.4))
- jeżeli zdarzenie powodujące prawo do tych świadczeń zaistniało w czasie pełnienia służby poza
granicami państwa.
§ 28. 1. Żołnierzowi:
1) skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa,
2) uczestniczącemu w akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i
antyterrorystycznych,
3) skierowanemu na szkolenia i ćwiczenia wojskowe,
4) pełniącemu służbę na stanowiskach służbowych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1-3, a
następnie realizującemu zadania w strefie działań wojennych
- przysługuje indywidualne i zbiorowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków
zaistniałych w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, wskutek których nastąpiło uszkodzenie
51/375
ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć żołnierza, pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem
jest Minister Obrony Narodowej.
2. Zakres i sumę ubezpieczenia, o których mowa w ust. 1, określa umowa ubezpieczenia zawarta
między Ministrem Obrony Narodowej a zakładem ubezpieczeń, z tym że suma ubezpieczenia nie może
być niższa niż świadczenie, o którym mowa w § 27 pkt 1.
§ 29. 1. W czasie pełnienia służby poza granicami państwa żołnierz zachowuje wszystkie
uprawnienia i świadczenia, jakie przysługują na podstawie przepisów obowiązujących wobec żołnierzy
pełniących czynną służbę wojskową w kraju, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających
wpływ na te uprawnienia.
2. Żołnierzowi pełniącemu służbę poza granicami państwa nie przysługują świadczenia określone w
art. 68 ust. 1 i 2 ustawy.
§ 30. Sprawy wszczęte i niezakończone ostateczną decyzją przed dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia prowadzi się według przepisów dotychczasowych.
§ 31. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie pełnienia
zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 140, poz. 1479, z późn. zm.5)).
Prezes Rady Ministrów: w z. W. Pawlak
679, Nr 113, poz. 745, Nr 127, poz. 857 i Nr 182, poz. 1228.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2006 r. Nr
170, poz. 1217 i 1218 i Nr 220, poz. 1600, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 161, poz. 1277.
130, poz. 1085, z 2009 r. Nr 161, poz. 1278 oraz z 2010 r. Nr 113, poz. 745.
1264 i Nr 191, poz. 1954, z 2005 r. Nr 10, poz. 65 i Nr 130, poz. 1085, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z
2007 r. Nr 82, poz. 559, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 24, poz. 145, Nr 79, poz. 669, Nr 95,
poz. 785 i Nr 161, poz. 1278 oraz z 2010 r. Nr 27, poz. 141, Nr 36, poz. 204, Nr 113, poz. 745 i Nr 167,
poz. 1130.
5) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 260, poz. 2179, z
2006 r. Nr 195, poz. 1440, z 2007 r. Nr 41, poz. 260 oraz z 2008 r. Nr 53, poz. 313.
Art. 25. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest wyznaczony na
stanowisko służbowe, może dodatkowo powierzyć żołnierzowi czasowe pełnienie obowiązków
służbowych w tej jednostce na stanowisku nieobsadzonym lub obsadzonym, na którym
wyznaczony żołnierz czasowo nie wykonuje zadań służbowych. Nie dotyczy to sędziów sądów
wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury.
1a. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, może, uwzględniając
potrzeby Sił Zbrojnych, powierzyć także żołnierzowi zawodowemu, pozostającemu w rezerwie
kadrowej lub w dyspozycji, czasowe pełnienie obowiązków służbowych w każdej jednostce
wojskowej. Nie dotyczy to sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych
jednostek organizacyjnych prokuratury.
2. Okres, o którym mowa w ust. 1, nie może być jednorazowo dłuższy niż piętnaście miesięcy.
3. W wyjątkowych przypadkach podoficerowi zawodowemu można dodatkowo powierzyć czasowe
pełnienie obowiązków służbowych na stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera zawodowego
zaszeregowanym do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie, jeżeli nie wiąże się z tym
powierzeniem stosunek przełożeństwa nad oficerami.
4. Żołnierza zawodowego, któremu dodatkowo powierzono czasowe pełnienie obowiązków
służbowych na innym stanowisku służbowym, nie zwalnia się ze stanowiska dotychczas zajmowanego.
5. Przepisy ust. 1-4 mają zastosowanie również w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi
zawodowemu obowiązków pracownika wojska, z tym że w takim przypadku okres, o którym mowa w ust.
2, nie może być jednorazowo dłuższy niż sześć miesięcy.
Art. 26. 1. Żołnierz zawodowy podlega opiniowaniu służbowemu, którego proces rozpoczyna
się na sześć miesięcy przed dniem upływu:
1) kadencji na stanowisku służbowym – w przypadku żołnierza służby stałej;
2) okresu obowiązywania kontraktu, z zastrzeżeniem ust. 2 – w przypadku żołnierza służby
kontraktowej.
2. W przypadku gdy kontrakt został podpisany na okres dłuższy niż trzy lata, proces
opiniowania rozpoczyna się na sześć miesięcy przed upływem trzyletniego okresu trwania
kontraktu.
3. Opiniowaniem służbowym obejmuje się również żołnierza zawodowego:
52/375
1) skierowanego do pełnienia służby poza granicami państwa – za okres pełnienia tej służby;
2) zwolnionego ze stanowiska służbowego w trakcie trwania kadencji lub kontraktu, jeżeli
pełnił służbę na tym stanowisku co najmniej dwanaście miesięcy.
4. Opinia służbowa ma na celu ocenę wykonywania przez żołnierza zawodowego obowiązków
służbowych i stanowi podstawę do określenia dalszego przebiegu jego służby. W opinii służbowej
przełożony ocenia wywiązywanie się żołnierza zawodowego z poszczególnych obowiązków
służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym oraz jego cechy osobowe. Przy ocenie cech
osobowych żołnierza zawodowego przełożony sporządzający opinię służbową może zasięgnąć
opinii psychologa jednostki wojskowej.
5. Na podstawie ocen, o których mowa w ust. 4, przełożony wystawia ogólną ocenę
opiniowanego żołnierza zawodowego, wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra, dobra,
dostateczna i niedostateczna).
6. W ramach opiniowania służbowego żołnierza zawodowego w służbie stałej określa się jego
indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej: bliższą i dalszą.
7. Prognoza, o której mowa w ust. 6, obejmuje:
1) bliższa – wskazanie stanowiska służbowego przewidzianego do objęcia przez
opiniowanego żołnierza zawodowego, wskazanie przeniesienia do rezerwy kadrowej albo
wskazanie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej;
2) dalsza – wskazanie stopnia etatowego stanowiska służbowego przewidzianego do objęcia
przez opiniowanego żołnierza zawodowego lub studiów, których ukończenie warunkuje objęcie
wyższego stanowiska służbowego albo wskazanie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
8. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie określa się żołnierzowi zawodowemu
indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej.
9. W przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego w służbie stałej ze stanowiska służbowego
w okresie kadencji na stanowisku służbowym, jeżeli pełnił służbę na tym stanowisku przez okres
krótszy niż dwanaście miesięcy, nie sporządza się nowej opinii służbowej, lecz określa się jedynie
nową indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej.
10. W przypadku przedłużenia żołnierzowi zawodowemu okresu kadencji na stanowisku
służbowym nie sporządza się opinii służbowej za okres przedłużonej kadencji, o ile została już
sporządzona za okres kadencji.
11. Opinię służbową o żołnierzu zawodowym udostępnia się w przypadku wystąpienia o nią
przez sąd, prokuratora, Żandarmerię Wojskową, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę
Wywiadu Wojskowego, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policję, Agencję Wywiadu,
Centralne Biuro Antykorupcyjne, Straż Graniczną, rzecznika dyscyplinarnego lub rzecznika
dyscypliny finansów publicznych – w przypadku gdy podmioty te prowadzą postępowanie
dotyczące tego żołnierza.
12. Opinię służbową sporządza osobiście bezpośredni przełożony żołnierza zawodowego.
13. Przełożony jest obowiązany doręczyć, za pokwitowaniem, potwierdzoną kopię opinii
służbowej żołnierzowi zawodowemu, którego ona dotyczy w terminie czternastu dni od dnia jej
sporządzenia. W opinii służbowej zamieszcza się pouczenie o przysługującym żołnierzowi
zawodowemu prawie wniesienia odwołania od opinii.
14. W przypadku odmowy przyjęcia opinii służbowej przez opiniowanego, na równi z
doręczeniem, o którym mowa w ust. 13, uznaje się zapoznanie opiniowanego z treścią opinii przez
jej odczytanie. Przełożony poucza opiniowanego o przysługującym mu prawie do wniesienia
odwołania od opinii i dokonuje o tym fakcie adnotacji w arkuszu opinii służbowej.
15. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo wniesienia odwołania od opinii służbowej do
wyższego przełożonego w terminie czternastu dni od dnia jej doręczenia. Odwołanie wniesione po
terminie nie podlega rozpoznaniu.
16. Prawo wniesienia odwołania nie przysługuje od indywidualnej prognozy przebiegu
zawodowej służby wojskowej, określonej dla żołnierza zawodowego w opinii służbowej.
17. Wyższy przełożony, w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania odwołania, może
zaskarżoną opinię służbową:
1) utrzymać w mocy;
2) zmienić ją lub uzupełnić;
3) uchylić i wydać nową;
4) uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia.
18. Opinia służbowa wydana wskutek odwołania jest ostateczna.
19. Za przygotowanie i przebieg procesu opiniowania służbowego żołnierza zawodowego
pełniącego zawodową służbę wojskową:
53/375
1) w jednostce wojskowej – odpowiada dowódca jednostki wojskowej;
2) poza granicami państwa – odpowiada krajowy przełożony, któremu żołnierz w tym czasie
podlega.
20. Indywidualną prognozę, o której mowa w ust. 6, określa organ uprawniony do
wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe.
21. Określona dla żołnierza zawodowego indywidualna prognoza przebiegu zawodowej służby
wojskowej może być zmieniona tylko w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb Sił
Zbrojnych przez organ, o którym mowa w ust. 20.
22. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierza zawodowego, doręczania i zapoznawania
go z treścią opinii służbowej oraz wnoszenia i rozpatrywania od niej odwołania;
2) tryb określania indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej oraz
sposób zapoznawania żołnierza zawodowego z indywidualną prognozą przebiegu zawodowej
służby wojskowej;
3) tryb udostępniania opinii podmiotom określonym w ust. 11;
4) wzór arkusza opinii służbowej.
Rozporządzenie powinno uwzględniać, aby sporządzona opinia służbowa w sposób
jednoznaczny wskazywała o przydatności lub braku przydatności żołnierza zawodowego na
zajmowanym stanowisku służbowym, cechy osobowe żołnierza, w szczególności odporność
psychofizyczną na trudy zawodowej służby wojskowej, poziom i rzetelność wykonywania zadań
służbowych oraz predyspozycje do zajmowania wyższych stanowisk służbowych, a wzór arkusza
opinii zawierał wszystkie niezbędne dane do sporządzenia opinii służbowej i określenia
indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej, w tym dotyczące jego stanu
zdrowia, karalności oraz oceny ze sprawdzianu sprawności fizycznej oraz umożliwiał
opiniowanemu wypowiedzenie się w sprawie dalszego przebiegu służby, a także, aby opiniowanie
było oparte na zasadzie jawności dla opiniowanego żołnierza zawodowego.
Dz.U.10.34.184
w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych
(Dz.U.10.34.184)
1) szczegółowe warunki i tryb opiniowania żołnierza zawodowego, doręczania opinii służbowej i
zapoznawania go z treścią opinii służbowej, wnoszenia i rozpatrywania od niej odwołania;
2) tryb określania indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej i sposób
zapoznawania żołnierza zawodowego z indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej;
3) tryb udostępniania opinii służbowej;
4) wzór arkusza opinii służbowej.
§ 2. 1. Opiniowanie służbowe obejmuje okres od dnia objęcia przez żołnierza zawodowego
podlegającego opiniowaniu służbowemu, zwanego dalej "opiniowanym", obowiązków na stanowisku
służbowym do dnia sporządzenia opinii służbowej przez bezpośredniego przełożonego opiniowanego,
zwanego dalej "opiniującym".
2. Opinię służbową sporządza się na arkuszu opinii służbowej, zwanym dalej "arkuszem", którego
wzór jest określony w załączniku do rozporządzenia, z zastrzeżeniem § 20 ust. 1.
3. Przed przekazaniem arkusza opiniującemu wypełnia się działy arkusza I, II i IV B rubrykę
"Wyszczególnienie podstawowych obowiązków służbowych zawartych w karcie opisu stanowiska
służbowego", wpisując zakres podstawowych obowiązków służbowych realizowanych przez żołnierza
zawodowego wymienionych w karcie opisu stanowiska służbowego oraz na każdej stronie arkusza - datę
rozpoczęcia procesu opiniowania i numer PESEL opiniowanego.
4. W przypadku żołnierza zawodowego skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej
poza granicami państwa w strukturze narodowej, w dziale IV B arkusza rubrykę "Wyszczególnienie
podstawowych obowiązków służbowych zawartych w karcie opisu stanowiska służbowego" wypełnia
opiniujący, wpisując zakres podstawowych obowiązków służbowych wynikający z zajmowanego
stanowiska służbowego. Działów II A, III, VIII, IX, X i XI arkusza nie wypełnia się.
54/375
5. W przypadku żołnierza zawodowego skierowanego do pełnienia zawodowej służby wojskowej
poza granicami państwa w strukturze narodowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, wypełnia dział I arkusza w zakresie danych personalnych i
zajmowanego stanowiska służbowego poza granicami państwa.
§ 3. 1. W ramach opiniowania służbowego opiniujący ocenia:
1) cechy osobowe opiniowanego:
a) odpowiedzialność,
b) efektywność rozumowania,
c) umiejętność współpracy,
d) komunikatywność,
e) rzetelność i wiarygodność,
f) determinację,
g) odporność psychofizyczną,
h) wygląd zewnętrzny i prezencję,
i) sposób podejmowania decyzji,
j) umiejętność organizowania i planowania pracy,
k) wyrażanie myśli,
I) umiejętność oceniania podwładnych;
2) wywiązywanie się opiniowanego z poszczególnych obowiązków służbowych na zajmowanym
stanowisku służbowym.
2. Ocenę opiniowanego za wywiązywanie się z obowiązków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, ustala
się następująco:
1) 5 (bardzo dobra) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków
służbowych średnią ocenę 4,51 i wyższą;
2) 4 (dobra) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków służbowych
średnią ocenę w przedziale 3,51-4,50;
3) 3 (dostateczna) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków
służbowych średnią ocenę w przedziale 2,51-3,50;
4) 2 (niedostateczna) - jeżeli opiniowany uzyskał z wywiązywania się ze wszystkich obowiązków
służbowych średnią ocenę poniżej 2,51.
3. Oceny poszczególnych cech osobowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, wyraża się w skali od 5
do 1. Opis skali cech osobowych określa dział IV A arkusza.
4. Oceny, o których mowa w ust. 3, nie podlegają sumowaniu.
§ 4. 1. Podstawę do określenia ogólnej oceny opiniowanego stanowi ocena wywiązywania się
opiniowanego z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym.
2. W przypadku uzyskania przez opiniowanego za wywiązywanie się z obowiązków służbowych co
najmniej jednej oceny niedostatecznej, ocena ogólna nie może być wyższa niż dobra.
3. W przypadku uzyskania przez opiniowanego za więcej niż połowę ocenianych cech osobowych
oceny 1, ogólną ocenę opiniowanego obniża się o jeden stopień.
4. Ogólną ocenę opiniowanego wpisuje się w dziale V arkusza.
5. W przypadku wystawienia opiniowanemu ogólnej oceny bardzo dobrej albo niedostatecznej
opiniujący uzasadnia wystawioną ocenę w dziale V arkusza.
§ 5. 1. Opiniujący sporządza opinię służbową bez względu na okres, w jakim pełni on obowiązki
przełożonego.
2. Opiniujący może z własnej inicjatywy lub na wniosek opiniowanego przeprowadzić z nim
rozmowę.
§ 6. Opiniowany na każdym etapie procesu opiniowania prowadzonego w jednostce wojskowej
może wpisać własne propozycje dotyczące dalszego przebiegu służby, które umieszcza się w dziale III
arkusza.
§ 7. 1. Po przeprowadzeniu opiniowania służbowego opiniujący podpisuje oryginał opinii służbowej
w dziale V arkusza oraz parafuje i wpisuje datę zakończenia procesu opiniowania na każdej stronie
arkusza, a także doręcza opiniowanemu jej potwierdzoną kopię.
2. Fakt otrzymania kopii opinii służbowej opiniowany potwierdza własnoręcznym podpisem w dziale
VI A arkusza.
3. W przypadku odmowy przyjęcia przez opiniowanego kopii opinii służbowej, fakt przeprowadzenia
czynności, o których mowa w art. 26 ust. 14 ustawy, opiniujący potwierdza własnoręcznym podpisem w
dziale VI B arkusza.
§ 8. 1. Odwołanie od opinii służbowej opiniowany wnosi na piśmie do wyższego przełożonego, za
pośrednictwem opiniującego.
2. Opiniujący, w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania, przesyła opinię służbową, wraz z
odwołaniem i swoim stanowiskiem w sprawie, do wyższego przełożonego.
3. Wyższy przełożony w przypadku:
1) utrzymania w mocy opinii służbowej - w dziale VII arkusza dokonuje adnotacji o utrzymaniu w
mocy opinii służbowej;
55/375
2) zmiany lub uzupełnienia opinii służbowej - dokonuje zmian lub uzupełnień w arkuszu pismem
odręcznym w kolorze czerwonym, potwierdzając je podpisem, oraz w dziale VII arkusza dokonuje
adnotacji o zmianie lub uzupełnieniu opinii służbowej;
3) uchylenia i wydania nowej opinii służbowej - w dziale VII arkusza dokonuje adnotacji o uchyleniu
opinii służbowej, przekreśla wszystkie strony arkusza kolorem czerwonym, dokonując zapisu o uchyleniu
opinii, dołącza ją do teczki akt personalnych opiniowanego i wydaje nową opinię służbową;
4) uchylenia opinii służbowej, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej sporządzenia - w dziale VII
arkusza dokonuje adnotacji o uchyleniu opinii służbowej z powodu braku podstaw prawnych do jej
sporządzenia, przekreśla wszystkie strony arkusza kolorem czerwonym, dokonując zapisu o uchyleniu
opinii, i dołącza ją do teczki akt personalnych opiniowanego.
4. Wyższy przełożony w trakcie rozmowy służbowej informuje opiniowanego oraz opiniującego o
sposobie rozpatrzenia odwołania, potwierdzając fakt rozmowy własnoręcznym podpisem w dziale VII
arkusza.
5. Opiniowany potwierdza fakt zapoznania się ze sposobem rozpatrzenia odwołania własnoręcznym
podpisem w dziale VII arkusza.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, przy wydaniu nowej opinii służbowej przepisy § 5-7
stosuje się odpowiednio.
§ 9. Opiniujący przedstawia w dziale VIII arkusza, przy uwzględnieniu wystawionej ogólnej oceny i
innych informacji w niej zawartych, propozycję przebiegu dalszej służby opiniowanego, określając
stanowisko służbowe i jednostkę wojskową albo przeniesienie do rezerwy kadrowej, albo zwolnienie z
§ 10. Opinię służbową opiniowanego dowódca jednostki wojskowej przesyła nie później niż w
terminie 14 dni, z zastrzeżeniem § 20 ust. 3, od dnia, w którym stała się ostateczna, do organu:
1) właściwego do wyznaczenia opiniowanego na proponowane stanowisko służbowe, za
pośrednictwem organu właściwego do wyznaczenia na dotychczasowe stanowisko służbowe, w
przypadku propozycji stanowiska służbowego;
2) właściwego do wyznaczenia opiniowanego na stanowisko służbowe proponowane po
zakończeniu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej, za pośrednictwem organu właściwego do
wyznaczenia na dotychczasowe stanowisko służbowe, w przypadku propozycji przeniesienia do rezerwy
kadrowej;
3) właściwego do wyznaczenia opiniowanego na dotychczasowe stanowisko służbowe - w
przypadku propozycji zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
§ 11. 1. Organ właściwy do wyznaczenia opiniowanego na proponowane stanowisko służbowe albo
na stanowisko służbowe proponowane po zakończeniu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej, albo
na dotychczasowe stanowisko służbowe po zapoznaniu się z opinią służbową opiniowanego oraz
propozycją dalszego przebiegu służby określa prognozę dalszego przebiegu zawodowej służby
wojskowej, wpisując ją w dziale X arkusza.
2. Określenie prognozy bliższej propozycji wyznaczenia oficera na wyższe od zajmowanego
stanowisko służbowe wymaga uzgodnienia z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr, który może skonsultować się z osobami, o których mowa w art. 35 ust. 3
ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 3.
3. Przed określeniem prognozy organ, o którym mowa w ust. 1:
1) w przypadku wyznaczania na stanowiska służbowe w korpusie osobowym duszpasterstwa,
finansowym, medycznym, sprawiedliwości i obsługi prawnej zasięga opinii osób, o których mowa w art. 35
ust. 3 ustawy;
2) w przypadku wyznaczania na stanowiska służbowe w pozostałych korpusach osobowych może
zasięgnąć opinii osób, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy.
4. W przypadku, o którym mowa w § 10 pkt 2, organ właściwy do wyznaczenia opiniowanego na
stanowisko służbowe proponowane po zakończeniu okresu pozostawania w rezerwie kadrowej uzgadnia
prognozę z organem właściwym do przeniesienia do rezerwy kadrowej.
5. W przypadku gdy organy, o których mowa w § 10 pkt 1 i 2, nie określiły prognozy, przesyłają one
opinię służbową do organu właściwego do wyznaczenia na dotychczasowe stanowisko służbowe, który
określa prognozę.
§ 12. 1. W przypadku gdy organ, o którym mowa w § 10, określił w prognozie bliższej zwolnienie z
zawodowej służby wojskowej, opinię służbową do organu uprawnionego do zwolnienia z zawodowej
służby wojskowej przesyła drogą służbową organ, który zapoznał opiniowanego z prognozą.
2. Organ właściwy do zwolnienia z zawodowej służby wojskowej decyduje o:
1) pozostawieniu opiniowanego w służbie, wskazując stanowisko służbowe, na które zostanie
wyznaczony opiniowany, i przesyła opinię do organu właściwego do wyznaczenia na to stanowisko, który
zmienia określoną dla żołnierza prognozę;
2) zwolnieniu opiniowanego z zawodowej służby wojskowej.
3. Przepisu ust. 2 pkt 1 nie stosuje się do żołnierza, który w opinii służbowej otrzymał ogólną ocenę
niedostateczną.
§ 13. W przypadkach, o których mowa w § 10 pkt 1 i 2 oraz § 12 ust. 2 pkt 1, organ właściwy do
wyznaczenia żołnierza na dotychczasowe stanowisko służbowe nie wydaje decyzji w sprawie
56/375
wyznaczenia innego żołnierza na to stanowisko służbowe do czasu określenia prognozy lub wydania
decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
§ 14. 1. Dowódca jednostki wojskowej albo organ, który określił prognozę, w trakcie rozmowy
indywidualnej lub za pośrednictwem technicznych środków łączności zapoznaje opiniowanego z tą
prognozą.
2. Fakt zapoznania żołnierza z prognozą potwierdza organ, który dokonał tej czynności, w dziale X
arkusza.
§ 15. 1. Zmienioną indywidualną prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej żołnierza
wpisuje się w dziale XI arkusza.
2. Dowódca jednostki wojskowej lub organ, który zmienił prognozę, w trakcie rozmowy indywidualnej
lub za pośrednictwem technicznych środków łączności zapoznaje opiniowanego ze zmienioną
indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej.
3. Fakt zapoznania żołnierza ze zmienioną prognozą potwierdza organ, który dokonał tej czynności,
w dziale XI arkusza.
§ 16. 1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego w trakcie trwania kadencji lub
kontraktu, jeżeli pełnił on służbę na tym stanowisku co najmniej dwanaście miesięcy od dnia objęcia przez
niego obowiązków na stanowisku służbowym do dnia doręczenia decyzji o zwolnieniu ze stanowiska
służbowego, z dniem doręczenia decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego rozpoczyna się proces
opiniowania służbowego.
2. Opinię służbową sporządza osoba będąca bezpośrednim przełożonym żołnierza w dniu
doręczenia decyzji o zwolnieniu ze stanowiska służbowego.
3. Opinię służbową doręcza się opiniowanemu przed dniem wykonania decyzji o zwolnieniu ze
stanowiska służbowego.
4. Złożenie odwołania od opinii służbowej nie wstrzymuje wykonania decyzji o zwolnieniu ze
stanowiska służbowego.
5. Odwołanie od opinii służbowej rozpatruje osoba będąca bezpośrednim przełożonym żołnierza,
który sporządził opinię służbową.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w procesie opiniowania służbowego § 9 nie stosuje się.
§ 17. 1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego w trakcie trwania kadencji na
stanowisku służbowym, jeżeli pełnił on służbę na tym stanowisku przez okres krótszy niż dwanaście
miesięcy, organ, o którym mowa w § 10, określa nową indywidualną prognozę przebiegu zawodowej
służby wojskowej, wpisując ją w dziale XI arkusza.
2. Dowódca jednostki wojskowej lub organ, który określił nową prognozę, zapoznaje opiniowanego z
nową indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby wojskowej.
3. Fakt zapoznania żołnierza z nową indywidualną prognozą przebiegu zawodowej służby
wojskowej potwierdza organ, który dokonał tej czynności, w dziale XI arkusza.
§ 18. W przypadku konieczności dokonania czynności, o których mowa w § 14, § 15 ust. 2 i 3 oraz §
17 ust. 2 i 3, w imieniu Ministra Obrony Narodowej, dokonuje ich dyrektor departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 19. Oryginał ostatecznej opinii służbowej dołącza się do teczki akt personalnych opiniowanego.
§ 20. 1. Opinię służbową o żołnierzu zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia
zawodowej służby wojskowej bezpośrednio w strukturze międzynarodowej poza granicami państwa lub
wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby wojskowej bezpośrednio w strukturze międzynarodowej lub
wielonarodowej na terenie kraju sporządza bezpośredni przełożony żołnierza, według trybu i wzoru
obowiązującego w strukturze, w której żołnierz pełni służbę.
2. Po dniu, w którym opinia, o której mowa w ust. 1, staje się ostateczna, krajowy przełożony,
któremu podlega żołnierz wyznaczony do pełnienia zawodowej służby wojskowej bezpośrednio w
strukturze międzynarodowej poza granicami państwa lub w strukturze międzynarodowej lub
wielonarodowej na terenie kraju, dołącza do opinii arkusz z wypełnionymi działami I, II oraz VIII. Przepisy
§ 11-19 stosuje się odpowiednio.
3. Ostateczną opinię służbową opiniowanego wyznaczonego do pełnienia zawodowej służby
wojskowej poza granicami państwa krajowy przełożony, o którym mowa w ust. 2, przesyła niezwłocznie
właściwemu organowi wymienionemu w § 10, a w przypadku opiniowanego skierowanego do pełnienia
służby poza granicami państwa do dowódcy jednostki wojskowej.
4. Krajowy przełożony, o którym mowa w ust. 2, umożliwia żołnierzowi wpisanie w dziale III arkusza
własnych propozycji dotyczących dalszego przebiegu służby.
§ 21. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe, na pisemny
umotywowany wniosek podmiotów, o których mowa w art. 26 ust. 11 ustawy, o udostępnienie opinii
służbowej o żołnierzu zawodowym przekazuje tym podmiotom w terminie 14 dni od dnia otrzymania
wniosku potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię ostatniej opinii służbowej żołnierza zawodowego.
§ 22. Procesy opiniowania rozpoczęte i niezakończone ostateczną opinią służbową przed dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia prowadzi się na podstawie dotychczasowych przepisów.
57/375
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia
20 maja 2008 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 94, poz. 601), które traci moc z
dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosownie do brzmienia art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24
kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
58/375
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 lutego 2010 r. (poz. 184)
OPINIA SŁUŻBOWA
59/375
60/375
61/375
62/375
63/375
64/375
Art. 27. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy zawodowych są stopnie ustanowione w ustawie z dnia
21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Nadanie żołnierzowi zawodowemu pierwszego i kolejnych stopni wojskowych następuje w drodze
mianowania.
3. Pierwszym stopniem wojskowym jest:
1) w korpusie oficerów zawodowych - stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki);
2) w korpusie podoficerów zawodowych - stopień wojskowy kaprala (mata);
3) w korpusie szeregowych zawodowych - stopień wojskowy szeregowego (marynarza).
Art. 28. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy
podporucznika (podporucznika marynarki) może być mianowany, po odbyciu szkolenia
wojskowego i zdaniu egzaminu na oficera, podoficer zawodowy lub szeregowy zawodowy, który
ukończył studia wyższe i posiada bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.
Art. 29. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych, na stopień wojskowy kaprala (mata)
może być mianowany, po zdaniu egzaminu na podoficera, szeregowy zawodowy, który ukończył
szkołę średnią i posiada bardzo dobrą ogólną ocenę w ostatniej opinii służbowej.
Art. 30. uchylony.
Art. 31. 1.
Żołnierza zawodowego mianuje się na stopień wojskowy, który odpowiada
stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być wyznaczony, z dniem
objęcia stanowiska służbowego.
2. Warunkiem wydania decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na wyższe stanowisko
służbowe oraz objęcia obowiązków na tym stanowisku jest uprzednie wydanie decyzji
o mianowaniu tego żołnierza, przez uprawniony organ, na stopień wojskowy odpowiadający
stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być wyznaczony.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych wyznaczanych na stanowiska
służbowe zaszeregowane do stopni generałów (admirałów).
Art. 32. 1. Na stopnie wojskowe w korpusie oficerów zawodowych, z wyjątkiem stopnia wojskowego
podporucznika (podporucznika marynarki) i stopni wojskowych generałów (admirałów), mianuje Minister
Obrony Narodowej.
2. Mianowanie żołnierzy zawodowych na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika
marynarki) i stopnie wojskowe generałów (admirałów) następuje z uwzględnieniem zasad określonych w
ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
(5)
2a.
Mianowanie na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska
służbowego kandydatów na sędziów sądów wojskowych spełniających wymagania określone w art. 22 §
2 i 3 ustawy, o której mowa w art. 23, następuje według zasad określonych dla mianowania żołnierzy
zawodowych na stopień wojskowy podporucznika (podporucznika marynarki).
3. Na stopnie wojskowe w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych mianuje
organ właściwy do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów zawodowych mianuje organ,
któremu podlega szkoła podoficerska.
Art. 33. Utrata stopnia wojskowego oraz degradacja następują na zasadach określonych w ustawie z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej i w ustawie z dnia
4)
6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm. ).
Art. 34. 1. Żołnierza zawodowego zalicza do określonego korpusu osobowego, grupy
osobowej i specjalności wojskowej właściwy organ, o którym mowa w art. 10, w rozkazie
personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.
2. Żołnierz zawodowy może być przeniesiony do innego korpusu osobowego, innej grupy
osobowej lub innej specjalności wojskowej przez organ właściwy do wyznaczenia go na
stanowisko służbowe, decyzją o wyznaczeniu na stanowisko służbowe.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową na stanowiskach służbowych sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i
prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury.
Art. 35. 1. Żołnierza zawodowego wyznacza się na stanowisko służbowe, w drodze decyzji,
stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, w zależności od wymaganych kwalifikacji zawodowych
określonych w karcie opisu stanowiska służbowego oraz posiadanej oceny w opinii służbowej, a
żołnierza zawodowego w służbie stałej również od ustalonej dla niego indywidualnej prognozy
przebiegu zawodowej służby wojskowej.
65/375
2. Określenie indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej żołnierza
zawodowego w służbie stałej odbywa się w oparciu o modele przebiegu służby.
3. Modele przebiegu służby w poszczególnych korpusach osobowych (grupach osobowych)
opracowują i uaktualniają, wskazane przez Ministra Obrony Narodowej, osoby posiadające
kwalifikacje właściwe dla danego korpusu osobowego (grupy osobowej).
Art. 36. 1. Minimalne wymagania w zakresie wykształcenia niezbędne do wyznaczenia na
pierwsze stanowisko służbowe w korpusach kadry zawodowej Sił Zbrojnych są następujące w
stosunku do:
1) szeregowych zawodowych – ukończenie gimnazjum;
2) podoficerów zawodowych – ukończenie szkoły średniej;
3) oficerów zawodowych – posiadanie dyplomu ukończenia studiów wyższych.
2. Wyznaczenie na kolejne stanowisko służbowe jest uzależnione od ukończenia kursu,
szkolenia, stażu lub specjalizacji, w zależności od wymaganych kwalifikacji określonych w karcie
opisu stanowiska służbowego, a także w odniesieniu do oficerów:
1)
od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) – posiadanie tytułu
zawodowego magistra (równorzędnego);
2) dla stopnia etatowego pułkownika (komandora) – ukończenie studiów podyplomowych
lub posiadanie stopnia naukowego doktora;
3) od stopnia etatowego generała brygady (kontradmirała) – ukończenie podyplomowych
studiów polityki obronnej.
3. Do celów określonych w ust. 2 na równi ze świadectwem lub dyplomem uczelni wojskowej
są traktowane świadectwa lub dyplomy zagranicznych oraz krajowych szkół i uczelni na
kierunkach zgodnych z kartą opisu stanowiska służbowego.
Art. 37. 1. Żołnierz zawodowy w służbie stałej pełni zawodową służbę wojskową przez czas
określony kadencjami na stanowisku służbowym.
2. Kadencja na stanowisku służbowym trwa od osiemnastu miesięcy do trzech lat.
3. Kadencja na stanowisku służbowym, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych,
może być przedłużona przez organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe.
4. Okres przedłużenia kadencji na stanowisku służbowym nie może być dłuższy niż
dwanaście miesięcy.
5. Okres kadencji na stanowisku służbowym określa organ właściwy do wyznaczania na
stanowisko służbowe w decyzji o wyznaczeniu żołnierza zawodowego na to stanowisko.
6. Żołnierz, o którym mowa w ust. 1, może powtarzać kadencję na tym samym stanowisku
służbowym, z zastrzeżeniem ust. 7 oraz art. 43 ust. 2 i art. 43a ust. 2.
7. Żołnierz zawodowy może pełnić zawodową służbę wojskową na tym samym stanowisku
służbowym:
1) dyrektora (szefa) komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej, w tym
tworzącej Sztab Generalny Wojska Polskiego,
2) zaszeregowanym od stopnia etatowego majora (komandora podporucznika), w którego
nazwie występuje określenie „dowódca”
– nie więcej niż dwie kadencje.
8. Przepisów ust. 1 – 7 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową na stanowiskach służbowych sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i
prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz w instytucjach cywilnych.
Art. 38. (uchylony).
Art. 40. 1. Wyznaczenie oficera zawodowego na wyższe stanowisko może nastąpić w zależności
od wolnych stanowisk służbowych, a także od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w opinii
służbowej.
2. Okres zajmowania stanowiska służbowego, o tym samym stopniu etatowym wynosi co najmniej
trzy lata. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych okres ten może być krótszy, nie mniej
jednak niż osiemnaście miesięcy.
3. W przypadku uzyskania przez oficera zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową w
opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej:
1) wyznacza się go na to samo lub inne równorzędne stanowisko służbowe;
66/375
2) może być on zwolniony z zawodowej służby wojskowej.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę
wojskową na stanowiskach służbowych sędziów w sądach wojskowych oraz prokuratorów w
wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury.
Art. 41. 1. Wyznaczenie podoficera zawodowego na wyższe stanowisko służbowe może nastąpić
w zależności od wolnych stanowisk i od okresu zajmowania dotychczasowego stanowiska, a także
od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w opinii służbowej oraz od odbycia, w zależności od
potrzeb, stosownego kursu, szkolenia lub specjalizacji.
2. Okres zajmowania stanowiska służbowego, o tym samym stopniu etatowym wynosi co najmniej
trzy lata. Jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych okres ten może być krótszy, nie mniej
jednak niż osiemnaście miesięcy.
3. W przypadku uzyskania przez podoficera zawodowego w opinii służbowej ogólnej oceny
dostatecznej:
Art. 42. 1. Wyznaczenie szeregowego zawodowego na wyższe stanowisko służbowe może
nastąpić w zależności od wolnych stanowisk, a także od ogólnej oceny bardzo dobrej lub dobrej w
opinii służbowej oraz od odbycia, w zależności od potrzeb, stosownego kursu lub szkolenia.
2. W przypadku uzyskania przez szeregowego zawodowego w opinii służbowej ogólnej oceny
dostatecznej:
Art. 43. 1. Wyznaczenie na stanowiska służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i
dowódców rodzajów Sił Zbrojnych następuje z uwzględnieniem odrębnych przepisów.
2. Kadencja na stanowiskach służbowych Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i dowódców
rodzajów Sił Zbrojnych wynosi trzy lata, z możliwością wyznaczenia na ponowną kadencję, z
zastrzeżeniem ust. 3.
3. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
lub dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych może być zwolniony z zajmowanego stanowiska przed upływem
kadencji przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w porozumieniu lub na wniosek Ministra Obrony
Narodowej, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych.
Art. 43a. 1. Na stanowisko służbowe Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych oraz Szefa Inspektoratu
Wsparcia Sił Zbrojnych żołnierza zawodowego wyznacza Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek
Ministra Obrony Narodowej.
2. Kadencja na stanowisku służbowym Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych oraz Szefa Inspektoratu
Wsparcia Sił Zbrojnych wynosi trzy lata, z możliwością wyznaczenia na ponowną kadencję, z
3. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych albo
Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych może być zwolniony z zajmowanego stanowiska przed
upływem kadencji przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w porozumieniu lub na wniosek Ministra
Obrony Narodowej, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych.
Art. 44. 1. Organami właściwymi do wyznaczania na stanowiska służbowe i zwalniania z tych
stanowisk żołnierzy zawodowych są:
1) Minister Obrony Narodowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych o stopniach
etatowych pułkownika (komandora) i generała (admirała) oraz na które wyznacza na podstawie
przepisów odrębnych ustaw;
2) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódca
Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny
Żandarmerii Wojskowej i Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia – w odniesieniu do
stanowisk służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w
podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4;
3) dowódca okręgu wojskowego, dowódca korpusu, rektor - komendant wojskowej uczelni
akademickiej, dowódca dywizji, flotylli, Dowódca Garnizonu Warszawa – w odniesieniu do
stanowisk służbowych do stopnia etatowego majora (komandora podporucznika) włącznie w
podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 4;
67/375
4) dowódca brygady, skrzydła, rektor - komendant wojskowej uczelni zawodowej, dowódca
pułku, batalionu oraz dowódca zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia
etatowego co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) – w odniesieniu do stanowisk
służbowych do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki) włącznie w podległych
jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 5;
5) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – w
odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora
porucznika) włącznie w pozostałych, niewymienionych w pkt 2 – 4, jednostkach wojskowych.
2. Zwolnienia żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego w
jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenia na stanowisko służbowe w
innej jednostce wojskowej dokonuje właściwy organ, któremu podlegają obie te jednostki, przy
zachowaniu posiadanych uprawnień do wyznaczania na stanowiska służbowe, z zastrzeżeniem
ust. 3.
3. Zwolnienie żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego w
jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenie na stanowisko służbowe w
innej jednostce wojskowej może nastąpić również na podstawie porozumienia organu, który
zwalnia ze stanowiska, oraz organu, który wyznacza na stanowisko, jeżeli posiadają równorzędne
uprawnienia do wyznaczania i zwalniania ze stanowisk służbowych.
Art. 44a. Organy, o których mowa w art. 44 ust. 1, dokonują corocznie oceny sytuacji
kadrowej.
Art. 45. 1. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego:
1) jeżeli wojskowa komisja lekarska orzekła jego niezdolność do pełnienia zawodowej służby wojskowej
w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym;
2) gdy zlikwidowano zajmowane przez niego stanowisko służbowe;
3) gdy upłynął termin kadencji określony w decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe;
4) wskutek wymierzenia kary dyscyplinarnej odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego;
5) w przypadku udzielenia urlopu wychowawczego w wymiarze dłuższym niż dwanaście miesięcy.
2. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zajmowanego stanowiska służbowego w przypadku:
1) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych;
2) wszczęcia postępowania w sprawie cofnięcia żołnierzowi zawodowemu poświadczenia
bezpieczeństwa o klauzuli wymaganej na tym stanowisku.
2a. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, żołnierza zawodowego wyznacza się na
równorzędne lub wyższe stanowisko służbowe albo przenosi się do rezerwy kadrowej na okres nie
krótszy niż 6 miesięcy.
2b. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy
kadrowej na czas prowadzonego postępowania. Na zwolnione stanowisko służbowe nie wyznacza
się do czasu zakończenia postępowania w sprawie cofnięcia żołnierzowi zawodowemu
poświadczenia bezpieczeństwa innego żołnierza zawodowego, a powierza się obowiązki służbowe
na tym stanowisku innemu żołnierzowi zawodowemu w trybie określonym w art. 25.
3. Żołnierza zawodowego w przypadkach wymienionych w ust. 1 i 2 oraz żołnierza
zawodowego pozostającego w rezerwie kadrowej zwalnia się z zawodowej służby wojskowej, gdy
odmówi pełnienia służby na innym równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym.
3a. Z dniem przeniesienia żołnierza zawodowego do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo
zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy z mocy prawa jest zwolniony z
dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego.
4. Zwolnienie żołnierza zawodowego ze stanowiska służbowego sędziego sądu wojskowego oraz
asesora i prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury następuje z uwzględnieniem
przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych i ustawy z dnia 20
czerwca 1985 r. o prokuraturze.
Art. 46. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne stanowiska służbowe;
2) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych
stanowisk, w tym tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy specjalistyczne i szkolenie oraz
staż przed wyznaczeniem na stanowiska;
3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy zawodowych do innego korpusu
osobowego lub grupy osobowej;
4) tryb przenoszenia żołnierzy zawodowych do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich
zawodowej służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań służbowych
68/375
oraz rozliczania z ich wykonania oraz limit żołnierzy zawodowych pozostających w rezerwie kadrowej
dla poszczególnych organów wymienionych w art. 20 ust. 3, w ramach ogólnej liczby stanowisk
służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4;
5) terminy i sposób prowadzenia corocznej oceny sytuacji kadrowej.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności:
1) przewidywać możliwość równego dostępu żołnierzy zawodowych do wyższych stanowisk
służbowych, po spełnieniu przez nich warunków określonych w ustawie, modelu przebiegu
zawodowej służby wojskowej i w karcie opisu stanowiska służbowego, a także uwzględniać
ich dotychczasowe doświadczenie i przebieg służby wojskowej;
2) zapewnić sprawność kierowania przez Ministra Obrony Narodowej podległymi i nadzorowanymi
jednostkami organizacyjnymi;
3) określić, że podstawowym kryterium zaliczenia lub przeniesienia żołnierza zawodowego do innego
korpusu osobowego lub grupy osobowej powinno być wykształcenie żołnierza, jego kwalifikacje
zawodowe, w tym specjalistyczne, stan zdrowia, a także przydatność na nowym stanowisku
służbowym;
4) przewidywać, że żołnierze zawodowi w okresie pozostawania w rezerwie kadrowej podlegają
regułom pełnienia zawodowej służby wojskowej i wykonują zadania służbowe określone przez
przełożonych;
5) zapewnić możliwość pełnego wykorzystania przez organy wojskowe podległej kadry
zawodowej Sił Zbrojnych.
Art. 46a. 1. Żołnierzom zawodowym korpusów podoficerów zawodowych i szeregowych
zawodowych mogą być nadawane klasy kwalifikacyjne odpowiadające poziomowi ich wyszkolenia
wojskowego i specjalistycznego, zgodnie z zajmowanymi stanowiskami służbowymi, z
2. Ustala się cztery rodzaje klas kwalifikacyjnych: trzecią, drugą, pierwszą i mistrzowską.
3. Klasę kwalifikacyjną nadaje się po zdaniu egzaminu przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez uprawniony organ.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy właściwe do
powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania klas kwalifikacyjnych, wymagania w zakresie
kwalifikacji członków komisji oraz liczbę członków tych komisji, szczegółowy sposób i tryb
nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klas kwalifikacyjnych, sposób przeprowadzania i
zdawania egzaminu oraz zakres wiedzy i umiejętności sprawdzanych w czasie egzaminu,
uwzględniając specyfikę służby na poszczególnych stanowiskach służbowych w korpusach
podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.
Dz.U.09.218.1699
zm. Dz.U.10.191.1281
w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i
zwalniania z tych stanowisk (Dz.U.09.218.1699)
1)
1) szczegółowe wymagania kwalifikacyjne do wyznaczania na poszczególne stanowiska służbowe;
2) szczegółowy tryb wyznaczania żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", na stanowiska
służbowe i zwalniania z tych stanowisk, w tym tryb organizacji oraz kierowania żołnierzy na kursy
specjalistyczne i szkolenie oraz staż przed wyznaczeniem na stanowiska;
3) szczegółowe warunki i tryb zaliczania i przenoszenia żołnierzy do innego korpusu osobowego lub
grupy osobowej;
4) tryb przenoszenia żołnierzy do rezerwy kadrowej, warunki i sposób pełnienia przez nich zawodowej
służby wojskowej w tym okresie, a także sposób nakładania na nich zadań służbowych oraz rozliczania z
ich wykonania oraz limit żołnierzy pozostających w rezerwie kadrowej dla poszczególnych organów
69/375
wymienionych w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych, zwanej dalej "ustawą", w ramach ogólnej liczby stanowisk służbowych określonej na
podstawie art. 4 ust. 4 ustawy;
5) terminy i sposób przeprowadzania corocznej oceny sytuacji kadrowej.
§ 2. 1. Wymagania kwalifikacyjne do wyznaczenia na poszczególne stanowiska służbowe są następujące:
1) dla szeregowych zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych:
a) szeregowego (marynarza) - ukończenie gimnazjum oraz szkolenia w ramach służby kandydackiej albo
pełnienie przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej czynnej służby wojskowej,
b) starszego szeregowego (starszego marynarza) - ukończenie kursu doskonalącego;
2) dla podoficerów zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych:
a) kaprala (mata) - ukończenie szkoły średniej oraz szkolenia w szkole podoficerskiej albo pełnienie przed
powołaniem do zawodowej służby wojskowej czynnej służby wojskowej,
b) starszego kaprala (starszego mata) - ukończenie kursu doskonalącego,
c) plutonowego (bosmana mata) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego,
d) sierżanta (bosmana) i starszego sierżanta (starszego bosmana) - ukończenie kursu doskonalącego,
e) młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego,
f) chorążego (chorążego marynarki) i starszego chorążego (starszego chorążego marynarki) - ukończenie
kursu doskonalącego,
g) starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki) - ukończenie kursu
kwalifikacyjnego;
2a). Przepisów ust. 1, z wyjątkiem pkt 1 lit. a, pkt 2 lit. a oraz pkt 3 lit. a, c, e i f, nie stosuje się do
żołnierzy zawodowych planowanych do wyznaczenia na stanowiska służbowe w korpusie osobowym
Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego.
3) dla oficerów zawodowych, zaszeregowane do stopni etatowych:
a) podporucznika (podporucznika marynarki) - posiadanie dyplomu ukończenia studiów wyższych oraz
ukończenie szkolenia w uczelni wojskowej,
b) porucznika (porucznika marynarki) i kapitana (kapitana marynarki) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego lub
stażu,
c) majora (komandora podporucznika) - posiadanie tytułu zawodowego magistra (równorzędnego),
d) podpułkownika (komandora porucznika) - ukończenie kursu kwalifikacyjnego lub stażu,
e) pułkownika (komandora) - ukończenie studiów podyplomowych lub specjalizacji albo posiadanie stopnia
naukowego doktora,
f) od generała brygady (kontradmirała) - ukończenie podyplomowych studiów polityki obronnej lub innych
równorzędnych studiów.
2. Rodzaj kursu kwalifikacyjnego lub doskonalącego, zwanego dalej "kursem specjalistycznym", stażu,
specjalizacji lub kierunku studiów wymaganych na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być
wyznaczony, określa się w karcie opisu stanowiska służbowego.
3. Na wniosek organu właściwego do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe dyrektor
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego, w
porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr,
stwierdzają dla potrzeb pełnienia zawodowej służby wojskowej równorzędność świadectw lub dyplomów
zagranicznych oraz krajowych szkół i uczelni ze świadectwami lub dyplomami krajowych uczelni
wojskowych, o których mowa w art. 36 ust. 3 ustawy.
§ 3. 1. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył studia w uczelni wojskowej lub szkolenie wojskowe,
o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz 124a ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe
zaszeregowane do stopnia etatowego podporucznika (podporucznika marynarki).
2. Oficera rezerwy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 1 lit. b i art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy, powołanego do
zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe:
1) zaszeregowane do stopnia etatowego odpowiadającego stopniowi wojskowemu posiadanemu przez
tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej albo
2) zaszeregowane do stopnia etatowego bezpośrednio wyższego od stopnia wojskowego posiadanego
przez tego żołnierza przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, po mianowaniu na stopień
wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie ma być wyznaczony.
3. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył szkołę podoficerską, wyznacza się na stanowisko
służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego kaprala (mata).
4. Podoficera rezerwy, o którym mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2 lit. b i art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy, powołanego
do zawodowej służby wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe:
70/375
5. Żołnierza służby kandydackiej, który ukończył szkolenie w ośrodku szkolenia, wyznacza się na
stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego szeregowego (marynarza).
6. Żołnierza rezerwy, o którym mowa w art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy, powołanego do zawodowej służby
wojskowej wyznacza się na stanowisko służbowe:
7. Osobę, o której mowa w art. 17a ustawy, wyznacza się na stanowisko służbowe zaszeregowane do
stopnia etatowego równorzędnego stopniowi posiadanemu przez tę osobę przed powołaniem do
§ 4. Żołnierza zakwalifikowanego na kurs specjalistyczny lub staż, wymagany przed objęciem stanowiska
służbowego określonego w indywidualnej prognozie bliższej przebiegu służby wojskowej, kieruje na ten
kurs lub staż dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której
został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub dyspozycji,
zwany dalej "dowódcą jednostki wojskowej".
§ 5. 1. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem żołnierzy na stanowiska służbowe o stopniu etatowym
porucznika (porucznika marynarki), kapitana (kapitana marynarki), podpułkownika (komandora
porucznika) organizowane są w uczelniach wojskowych lub jednostkach badawczo-rozwojowych.
2. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem podoficerów na stanowiska służbowe organizowane są w
szkołach podoficerskich i centrach szkolenia.
3. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem szeregowych (marynarzy) na stanowiska służbowe
organizowane są w centrach i ośrodkach szkolenia.
4. Za zgodą dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa
wojskowego, kursy specjalistyczne mogą być organizowane dla:
1) oficerów - w centrach i ośrodkach szkolenia;
2) podoficerów - w uczelniach wojskowych.
5. Kursy specjalistyczne przed wyznaczeniem na stanowiska służbowe w korpusie osobowym
medycznym, Żandarmerii Wojskowej, Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego
mogą być prowadzone we właściwych dla tych korpusów centrach i ośrodkach szkolenia.
6. Żołnierze przed wyznaczeniem na stanowiska służbowe mogą być kierowani na kursy specjalistyczne
do zagranicznych szkół, uczelni oraz ośrodków szkolenia, na kierunkach zgodnych z kartami opisu tych
stanowisk służbowych.
7. Na kursy specjalistyczne do zagranicznych szkół, uczelni oraz ośrodków szkolenia kwalifikuje i kieruje
Minister Obrony Narodowej - oficerów zawodowych zajmujących lub przewidzianych do wyznaczenia na
stanowiska służbowe zaszeregowane od stopnia etatowego pułkownika (komandora) i wyższych, oraz
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - żołnierzy
zajmujących stanowiska służbowe zaszeregowane do pozostałych stopni etatowych.
§ 6. W przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 28 ustawy, zgodę na zakwalifikowanie na odpowiednią
formę szkolenia zakończoną egzaminem na oficera wyraża dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr, na wniosek żołnierza, przesłany drogą służbową.
§ 7. W przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 29 ustawy, decyzję o zakwalifikowaniu
zainteresowanego żołnierza na egzamin na podoficera podejmuje dyrektor departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na wniosek żołnierza, przesłany drogą służbową.
§ 8. 1. W przypadku wyznaczania oficera na wyższe stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia
etatowego pułkownika (komandora) włącznie organ właściwy do wyznaczenia na to stanowisko przesyła,
drogą służbową, dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr,
wniosek o mianowanie oficera na wyższy stopień wojskowy w związku z przewidywanym wyznaczeniem
na wyższe stanowisko służbowe.
2. W przypadku gdy organem właściwym do wyznaczenia na stanowisko służbowe jest dyrektor
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, wniosku o mianowanie nie
sporządza się.
71/375
3. Przełożeni organu właściwego do wyznaczenia oficera na wyższe stanowisko służbowe mogą
dodatkowo przedstawiać wnioski o mianowanie innych oficerów spełniających warunki do mianowania na
wyższy stopień wojskowy w związku z planowanym wyznaczeniem na stanowisko, o którym mowa w ust.
1.
4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr kwalifikuje oficera
do mianowania na wyższy stopień wojskowy spośród oficerów:
1) zgłoszonych w trybie ust. 1 i 3;
2) których stanowiska służbowe są likwidowane;
3) pozostających w rezerwie kadrowej;
4) kończących służbę na stanowiskach służbowych poza granicami państwa.
5. W ramach kwalifikowania, o którym mowa w ust. 4, bierze się pod uwagę:
1) wyniki opiniowania służbowego;
2) opinie innych organów, jeżeli obowiązek sporządzania takich opinii wynika z odrębnych przepisów;
3) zgodność posiadanych kwalifikacji z wymogami określonymi w karcie opisu stanowiska służbowego,
na które oficer ma być wyznaczony po mianowaniu;
4) doświadczenie zawodowe oraz przebieg służby wojskowej;
5) staż służby w posiadanym stopniu wojskowym;
6) predyspozycje do zajmowania określonych stanowisk służbowych;
7) informację o karalności oraz czy przeciwko żołnierzowi jest prowadzone postępowanie
przygotowawcze.
6. Przed dokonaniem kwalifikacji, o której mowa w ust. 4, dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr może skonsultować się z osobami, o których mowa w art. 35 ust. 3
ustawy, oraz osobami zajmującymi kierownicze stanowiska Ministerstwa Obrony Narodowej.
7. Organy uczestniczące w procesie kwalifikowania oficerów do mianowania na wyższy stopień wojskowy
uwzględniają równy dostęp żołnierzy do wyższych stanowisk służbowych.
8. Po przeprowadzeniu kwalifikacji dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej wniosek o mianowanie zakwalifikowanego do
mianowania oficera na kolejny wyższy stopień wojskowy.
9. W przypadku mianowania przez Ministra Obrony Narodowej żołnierza na wyższy stopień wojskowy
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr przesyła decyzję o
mianowaniu do organu właściwego w celu wyznaczenia na stanowisko służbowe.
10. W przypadku gdy stanowisko służbowe, na które oficer ma być wyznaczony, jest inne niż określone w
indywidualnej prognozie bliższej przebiegu zawodowej służby wojskowej oficera, organ właściwy do
wyznaczenia oficera na stanowisko służbowe określa nową prognozę.
11. Przepisów ust. 1-10 nie stosuje się do oficerów planowanych do wyznaczenia na stanowiska sędziów
w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych jednostkach organizacyjnych
prokuratury, dla których tryb postępowania przy wyznaczaniu i odwoływaniu z tych stanowisk określają
przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 226,
2)
poz. 1676, z późn. zm. ) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz.
3)
39, z późn. zm. ).
12. W przypadku mianowania podoficera lub szeregowego na wyższy stopień wojskowy w związku z
wyznaczeniem na wyższe stanowisko służbowe przepisy ust. 2-8 i 10 stosuje się odpowiednio. Czynności
określone w tych przepisach dla dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr realizują organy właściwe do wyznaczenia podoficera lub szeregowego na stanowisko
służbowe.
§ 9. 1. Przed wyznaczeniem na równorzędne stanowisko służbowe lub mianowaniem na wyższy stopień
wojskowy w związku z wyznaczeniem na wyższe stanowisko służbowe organ właściwy do wyznaczania
na stanowisko służbowe lub mianowania może poddać żołnierza badaniom kompetencyjnym.
2. Badanie kompetencyjne może obejmować testy lub rozmowy indywidualne w zakresie wymagań na
stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony.
3. Przed wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe od stopnia etatowego pułkownika (komandora)
organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe może zasięgnąć opinii organów Żandarmerii
Wojskowej lub uzyskać od prokuratora wojskowego informację, czy przeciwko żołnierzowi jest
prowadzone postępowanie przygotowawcze, a w przypadku oficerów korpusu osobowego medycznego,
dodatkowo, opinii Wojskowej Izby Lekarskiej.
§ 10. 1. Żołnierza, który nie posiada poświadczenia bezpieczeństwa wymaganego w karcie opisu
stanowiska służbowego - nie wyznacza się na to stanowisko służbowe.
2. W wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach na stanowisko, o którym mowa w ust. 1,
można wyznaczyć żołnierza, który uzyskał zgodę na udostępnienie informacji niejawnych o klauzuli
wymienionej w karcie opisu stanowiska służbowego, odpowiednio w trybie art. 49 ust. 1 albo ust. 2
72/375
ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z
4)
późn. zm. ).
3. Z wnioskiem o wszczęcie postępowania sprawdzającego w celu wydania poświadczenia
bezpieczeństwa o klauzuli wymaganej na stanowisku służbowym, na które żołnierz ma być wyznaczony,
występuje, przed wyznaczeniem, organ uprawniony do wyznaczenia żołnierza na to stanowisko
służbowe.
§ 11. 1. Wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe uważa się za dokonane po spełnieniu łącznie
następujących warunków:
1) wydaniu decyzji o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe;
2) stwierdzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej, w rozkazie dziennym, daty objęcia przez żołnierza
obowiązków na stanowisku służbowym.
2. Przed wyznaczeniem żołnierza na wyższe stanowisko służbowe organ uprawniony wydaje decyzję o
mianowaniu żołnierza na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego,
na jakie żołnierz ten ma być wyznaczony.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku żołnierza, o którym mowa w art. 31 ust. 3 oraz w art. 176
ustawy.
4. Datę objęcia obowiązków na stanowisku służbowym przez żołnierza, którego bezpośrednim
przełożonym jest Minister Obrony Narodowej, stwierdza w rozkazie dziennym dyrektor departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, na podstawie pisemnego meldunku o objęciu
obowiązków.
§ 12. 1. Żołnierzowi można powierzyć czasowe pełnienie obowiązków służbowych na jednym
równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym.
2. Czasowe pełnienie obowiązków służbowych dowódca jednostki wojskowej powierza żołnierzowi w
rozkazie dziennym, wydanym przed dniem ich objęcia.
3. W przypadku powierzenia czasowego pełnienia obowiązków służbowych żołnierzowi na stanowisku
służbowym bezpośrednio podległym Ministrowi Obrony Narodowej oraz w przypadku, o którym mowa w
art. 25 ust. 1a ustawy, Minister Obrony Narodowej czasowe pełnienie obowiązków służbowych powierza
decyzją wydaną do celów ewidencyjnych.
4. Dowódca jednostki wojskowej, który powierzył żołnierzowi czasowe pełnienie obowiązków służbowych,
oraz dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr w przypadku, o
którym mowa w ust. 3, stwierdzają w swoich rozkazach dziennych datę objęcia przez żołnierza
czasowego pełnienia obowiązków służbowych na powierzonym stanowisku służbowym i datę
zakończenia ich pełnienia.
5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio w przypadku powierzenia żołnierzowi czasowego pełnienia
obowiązków służbowych na stanowisku przeznaczonym dla pracownika wojska.
§ 13. 1. Żołnierza pozostającego w związku małżeńskim z żołnierzem - kobietą wyznacza się na
stanowiska służbowe, w miarę możliwości, w tym samym garnizonie lub w miejscowościach pobliskich, w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
5)
Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm. ).
2. Żołnierzy pozostających w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 1, nie wyznacza się na
stanowiska służbowe, na których zachodzi bezpośredni stosunek podległości służbowej.
§ 14. 1. W decyzji personalnej o wyznaczeniu żołnierza na stanowisko służbowe określa się datę
rozpoczęcia i zakończenia kadencji na tym stanowisku. Okresy kadencji powinny się kończyć z ostatnim
dniem kwartału kalendarzowego.
2. Przedłużenia żołnierzowi okresu kadencji na zajmowanym stanowisku służbowym dokonuje organ
właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe, w decyzji personalnej, w której określa nowy termin
zakończenia kadencji.
§ 15. 1. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za niezdolnego do
pełnienia służby w określonych jednostkach wojskowych albo na zajmowanym stanowisku służbowym,
zwalnia się z zajmowanego stanowiska służbowego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, jeżeli sam nie jest organem
uprawnionym do wyznaczenia na stanowisko służbowe, występuje, drogą służbową, do właściwego
organu z wnioskiem o wyznaczenie żołnierza na stanowisko odpowiadające jego stanowi zdrowia i
kwalifikacjom.
3. Żołnierza, który orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej został uznany za zdolnego do zawodowej
służby wojskowej z ograniczeniami, organ uprawniony wyznacza na stanowisko służbowe uzgodnione z
żołnierzem.
73/375
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 i 3, dowódca jednostki wojskowej do czasu zwolnienia żołnierza
ze stanowiska służbowego zwalnia go z wykonywania zadań służbowych.
§ 16. 1. W razie wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe poza dotychczasową jednostką
wojskową, skierowania do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, dowódca jednostki
wojskowej rozlicza żołnierza i ogłasza w rozkazie dziennym datę jego ubycia z jednostki wojskowej.
2. Dowódca jednostki wojskowej kieruje żołnierza do jednostki wojskowej, w której został wyznaczony na
nowe stanowisko służbowe, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji,
określając termin tak, aby mógł on stawić się w niej w dniu określonym w decyzji personalnej.
3. O fakcie skierowania, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej powiadamia niezwłocznie,
w formie pisemnej, dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz został wyznaczony na nowe
stanowisko służbowe, skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji.
4. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz został wyznaczony na stanowisko służbowe,
skierowany do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, informuje niezwłocznie, w formie
pisemnej, o fakcie stawienia się go do służby dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił
ostatnio służbę.
5. W razie gdy z ważnych powodów dowódca jednostki, o którym mowa w ust. 1, nie może wykonać
decyzji o wyznaczeniu na stanowisko służbowe w terminie określonym w decyzji personalnej, informuje
niezwłocznie o tym organ, który wydał tę decyzję, podając faktyczne przyczyny zwłoki, oraz informuje o
tym fakcie dowódcę jednostki wojskowej, do której żołnierz został wyznaczony na stanowisko, skierowany
do wykonywania zadań w rezerwie kadrowej lub dyspozycji.
6. Do dnia stawienia się żołnierza do służby w nowej jednostce wojskowej, pozostaje on w ewidencji i na
zaopatrzeniu dotychczasowej jednostki wojskowej.
§ 17. 1. Zwolnienie żołnierza ze stanowiska służbowego w trakcie kadencji może nastąpić w związku z
wyznaczeniem na inne stanowisko służbowe albo przeniesieniem do rezerwy kadrowej.
2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, w związku z przeniesieniem do rezerwy kadrowej wymaga
uzyskania zgody organu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, z wyjątkiem przypadku, gdy organem
zwalniającym żołnierza ze stanowiska służbowego jest ten organ.
§ 18. 1. Zwolnienie żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenie na
równorzędne stanowisko na podstawie porozumienia, o którym mowa w art. 44 ust. 3 ustawy, następuje
na wniosek zainteresowanego żołnierza lub za jego pisemną zgodą.
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) oznaczenia stron;
2) dane ewidencyjne żołnierza;
3) dane, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy, dotyczące dotychczas zajmowanego stanowiska
służbowego i stanowiska przewidzianego do wyznaczenia;
4) datę zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenia na nowe stanowisko.
3. Zwolnienie żołnierza z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenie na nowe
stanowisko następuje w terminie uzgodnionym przez organ zwalniający ze stanowiska służbowego oraz
organ wyznaczający na stanowisko służbowe.
4. Decyzje personalne o zwolnieniu żołnierza ze stanowiska służbowego i wyznaczeniu na stanowisko
wydają, po podpisaniu porozumienia, organy, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy.
§ 19. 1. W związku z wprowadzeniem nowego etatu jednostki wojskowej lub zmian do etatu jednostki
wojskowej, powodujących zmianę nazwy stanowiska służbowego, nazwy komórki wewnętrznej,
podległości komórki wewnętrznej, oznaczenia korpusu osobowego, grupy osobowej, specjalności
wojskowej albo grupy uposażenia, organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko może wyznaczyć
żołnierza na zmienione stanowisko służbowe lub na stanowisko w nowej komórce wewnętrznej.
2. Żołnierz pełni służbę na zmienionym stanowisku służbowym lub na stanowisku służbowym w nowej
komórce wewnętrznej, z uwzględnieniem upływu części kadencji na stanowisku zajmowanym przed tym
wyznaczeniem.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie sporządza się opinii służbowej.
§ 20. 1. Żołnierza zalicza się do określonego korpusu osobowego, grupy osobowej i specjalności
wojskowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.
2. Zaliczenie do określonego korpusu, grupy osobowej i specjalności wojskowej następuje w rozkazie
personalnym o powołaniu do zawodowej służby wojskowej.
§ 21. Żołnierza można przenieść do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności
wojskowej, w szczególności w razie:
74/375
1) zniesienia korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej w tym korpusie, do
których żołnierz był zaliczony;
2) zmniejszenia stanu etatowego w obrębie korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności
wojskowej, w których żołnierz pełni służbę;
3) utworzenia nowego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej w istniejącym
korpusie osobowym;
4) konieczności dokonania uzupełnienia stanu etatowego w istniejących korpusach osobowych,
grupach osobowych lub specjalnościach wojskowych.
§ 22. 1. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej na stanowisko
służbowe do innego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej wyznacza się na
stanowisko służbowe z uwzględnieniem wymogów w zakresie wykształcenia, kwalifikacji i stanu zdrowia
określonych w karcie opisu stanowiska służbowego, na które ten żołnierz ma być wyznaczony.
2. Żołnierza przenoszonego w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej do innego korpusu
osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej można skierować uprzednio do odbycia kursu
specjalistycznego, szkolenia lub stażu.
§ 23. 1. Liczba stanowisk przeznaczonych na potrzeby tworzenia rezerwy kadrowej wynosi 2 % ogólnej
liczby stanowisk służbowych określonej na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy.
2. Limit żołnierzy, którzy mogą pozostawać w rezerwie kadrowej, wynosi dla:
1) Ministra Obrony Narodowej - 20 % ogólnej liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy
kadrowej;
2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - 80 % ogólnej
liczby stanowisk służbowych przewidzianych dla rezerwy kadrowej.
§ 24. 1. Oficera zawodowego w służbie stałej skierowanego na stacjonarne studia magisterskie lub studia
podyplomowe, w tym podyplomowe studia polityki obronnej, organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3
ustawy, przenosi do rezerwy kadrowej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się do żołnierza w służbie stałej skierowanego na kurs specjalistyczny lub staż
wymagany przed objęciem wyższego lub innego równorzędnego stanowiska służbowego, trwający dłużej
niż sześć miesięcy.
3. Organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy, przenosi żołnierza, o którym mowa w ust. 1 i 2, do
rezerwy kadrowej w celu odbycia studiów, kursu, stażu lub specjalizacji na wniosek organu wojskowego
właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe po odbyciu studiów, kursu, stażu lub specjalizacji,
jeżeli sam nie jest tym organem.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 3, podaje się datę zwolnienia żołnierza ze stanowiska służbowego
w celu określenia terminu rozpoczęcia okresu przebywania w rezerwie kadrowej.
5. Organ właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadkach, o których mowa w
ust. 3, z dniem upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej i ukończenia z wynikiem pozytywnym
studiów, kursu, stażu lub specjalizacji wyznacza tego żołnierza na kolejne stanowisko służbowe lub
kieruje do organu właściwego do jego wyznaczenia na stanowisko.
6. Kurs specjalistyczny, szkolenie i staż wymagany do wyznaczenia na stanowisko służbowe, trwający nie
dłużej niż sześć miesięcy, żołnierz odbywa w trakcie służby na zajmowanym stanowisku służbowym
przed zakończeniem kadencji.
7. W przypadku odbywania studiów, kursu specjalistycznego, szkolenia, stażu na potrzeby aktualnie
zajmowanego przez żołnierza stanowiska służbowego, żołnierza nie przenosi się do rezerwy kadrowej,
bez względu na czas trwania studiów, kursu, szkolenia lub stażu.
§ 25. 1. Przepisy § 24 ust. 3 i 4 stosuje się także do żołnierza w służbie stałej, którego przewiduje się
wyznaczyć na inne stanowisko służbowe, a który nie może z innych przyczyn objąć go bezpośrednio po
zakończeniu kadencji, oraz do żołnierza, o którym mowa w art. 20 ust. 1a ustawy.
2. W przypadku skierowania żołnierza pozostającego w rezerwie kadrowej do wykonywania zadań w
określonej jednostce wojskowej zakres wykonywania przez żołnierza tych zadań oraz sposób rozliczania
z ich wykonania określa dowódca tej jednostki.
3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do żołnierza, o którym mowa w art. 20 ust. 1a ustawy.
4. Organ wojskowy właściwy do przeniesienia żołnierza do rezerwy kadrowej, w przypadku, o którym
mowa w ust. 1, z dniem upływu okresu przebywania w rezerwie kadrowej wyznacza go na stanowisko
służbowe lub kieruje do organu właściwego do wyznaczenia na stanowisko albo zwalnia go z zawodowej
służby wojskowej.
§ 26. 1. W decyzji personalnej o przeniesieniu żołnierza do rezerwy kadrowej określa się:
1) datę rozpoczęcia i zakończenia okresu przebywania w rezerwie kadrowej;
75/375
2) miejsce wykonywania przez tego żołnierza zadań służbowych;
3) odpowiedzialnego za określenie zadań służbowych;
4) miejsce zaopatrzenia logistycznego i finansowego.
2. Ewidencję żołnierzy przeniesionych do rezerwy kadrowej prowadzi dyrektor departamentu Ministerstwa
3. Dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz został skierowany do pełnienia służby w rezerwie
kadrowej, powiadamia niezwłocznie, w formie pisemnej, dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr o fakcie przybycia i ubycia tego żołnierza.
§ 27. Ocenę sytuacji kadrowej prowadzi się w dwóch etapach:
1) sprawozdawczo-wykonawczym, realizowanym od dnia 1 października każdego roku w organach, o
których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy;
2) analityczno-decyzyjnym, realizowanym do ostatniego dnia lutego roku następnego w urzędzie
§ 28. 1. Ocenę sytuacji kadrowej sporządzają w danym roku kalendarzowym, za okres od dnia 1 stycznia
do końca ocenianego roku kalendarzowego, organy określone w ust. 2 i 3.
2. Organy właściwe do wyznaczania na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk dokonują
oceny sytuacji kadrowej w terminach:
1) do dnia 31 października - wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy;
2) do dnia 20 listopada - wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 3 ustawy;
3) do dnia 15 grudnia - wymienione w art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy, z wyjątkiem Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, który dokonuje oceny sytuacji kadrowej do dnia 15 stycznia roku
następnego.
3. Osoby zajmujące kierownicze stanowiska Ministerstwa Obrony Narodowej, z wyjątkiem Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, oraz dyrektorzy (szefowie) komórek organizacyjnych Ministerstwa
Obrony Narodowej dokonują oceny sytuacji kadrowej w terminie do dnia 15 grudnia.
§ 29. 1. Wyniki oceny sytuacji kadrowej dowódca jednostki wojskowej przesyła bezpośredniemu
przełożonemu.
2. Osoby, o których mowa w § 28 ust. 3, ocenę sytuacji kadrowej przedstawiają Ministrowi Obrony
Narodowej za pośrednictwem dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr.
§ 30. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w terminie do
ostatniego dnia lutego roku następnego, opracowuje i przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej ocenę
sytuacji kadrowej w resorcie obrony narodowej za rok poprzedni.
6)
______
1)
2)
oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr
26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375 i Nr 190, poz. 1474.
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i
711, Nr 149, poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr
171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.
5)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1110,
z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1832, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, Nr
220, poz. 1415 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 336 i Nr 168, poz. 1323.
6)
grudnia 2007 r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania
z tych stanowisk (Dz. U. Nr 243, poz. 1788 oraz z 2009 r. Nr 21, poz. 113), które traci moc, z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24
kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
Dz.U.10.110.732
76/375
z dnia 1 czerwca 2010 r.
w sprawie nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klasy kwalifikacyjnej przez
podoficerów i szeregowych zawodowych (Dz.U.10.110.732)
zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 i Nr 107, poz. 679) zarządza się, co następuje:
1) organy właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i nadawania klas kwalifikacyjnych;
2) wymagania w zakresie kwalifikacji członków komisji oraz liczbę członków tych komisji;
3) szczegółowy sposób i tryb nadawania, potwierdzania, podwyższania i utraty klas
kwalifikacyjnych;
4) sposób przeprowadzania i zdawania egzaminów;
5) zakres wiedzy i umiejętności sprawdzany w czasie egzaminów.
§ 2. 1. Organami właściwymi do powoływania komisji egzaminacyjnych i do nadawania klas
kwalifikacyjnych są:
1) na trzecią klasę kwalifikacyjną - dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe
zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej podpułkownika, a w przypadku absolwentów, októrych
mowa w § 5 ust. 2 - komendant szkoły podoficerskiej;
2) na drugą klasę kwalifikacyjną - dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko służbowe
zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej pułkownika;
3) na pierwszą klasę kwalifikacyjną - dowódca jednostki wojskowej zajmujący stanowisko
służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej generała brygady;
4) na mistrzowską klasę kwalifikacyjną - szef (dyrektor) komórki organizacyjnej Ministerstwa
Obrony Narodowej, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, Szef
Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu
Warszawa, Szef Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz
Szef Służby Wywiadu Wojskowego.
2. Organy właściwe do powoływania komisji egzaminacyjnych i do nadawania klas
kwalifikacyjnych mistrzowskiej, pierwszej i drugiej mogą także powoływać komisje egzaminacyjne do
nadawania niższych klas kwalifikacyjnych:
1) klasy mistrzowskiej dla klas - pierwszej, drugiej i trzeciej;
2) klasy pierwszej dla klas - drugiej i trzeciej;
3) klasy drugiej dla klasy trzeciej.
§ 3. 1. W skład komisji egzaminacyjnych powołuje się żołnierzy zawodowych, którzy posiadają
wiedzę i umiejętności specjalistyczne w zakresie sprawdzanego obszaru.
2. Podoficerowie i szeregowi wchodzący w skład komisji egzaminacyjnych muszą posiadać klasę
kwalifikacyjną - w zakresie odpowiadającym sprawdzanej wiedzy lub umiejętności specjalistycznych,
równą lub wyższą niż ta, dla której nadania lub potwierdzenia powołana została komisja.
3. W skład komisji egzaminacyjnych powołuje się żołnierzy zawodowych w liczbie niezbędnej do
sprawnego przeprowadzenia egzaminu. Komisja egzaminacyjna może liczyć od 5 do 12 żołnierzy
zawodowych.
§ 4. Żołnierz zawodowy ubiegający się o nadanie określonej klasy kwalifikacyjnej zdaje egzamin
przed powołaną w tym celu komisją egzaminacyjną.
§ 5. 1. Nadanie, podwyższenie lub potwierdzenie klasy kwalifikacyjnej żołnierzowi zawodowemu
uzależnione jest od spełnienia przez niego łącznie następujących warunków:
1) nabycia wiedzy i umiejętności praktycznych w specjalności właściwej dla zajmowanego
stanowiska służbowego;
2) potwierdzenia w czasie egzaminu kwalifikacyjnego wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych przewidzianych w szczegółowych kryteriach uzyskiwania klas kwalifikacyjnych specjalistów
wojskowych;
3) zajmowania etatowego stanowiska służbowego w specjalności wojskowej, w której żołnierz
zawodowy ubiega się o określoną klasę kwalifikacyjną przez okres umożliwiający uzyskanie
odpowiedniego poziomu wiedzy i umiejętności praktycznych:
a) dla klasy trzeciej - co najmniej dwóch i pół roku od daty objęcia stanowiska służbowego,
b) dla klasy drugiej - co najmniej trzech lat od daty uzyskania trzeciej klasy kwalifikacyjnej,
c) dla klasy pierwszej - co najmniej trzech lat od daty uzyskania drugiej klasy kwalifikacyjnej,
d) dla klasy mistrzowskiej - co najmniej dwóch lat od daty uzyskania pierwszej klasy
kwalifikacyjnej.
77/375
2. Absolwenci centrów i ośrodków szkolenia oraz szkól podoficerskich mogą uzyskać trzecią
klasę kwalifikacyjną bezpośrednio po ukończeniu nauki w tych placówkach, jeżeli w trakcie egzaminów
końcowych uzyskali ogólną ocenę bardzo dobrą.
§ 6. Nadanie, potwierdzenie i podwyższenie klasy kwalifikacyjnej żołnierzowi zawodowemu
następuje z dniem zdania egzaminu.
§ 7. Klasę kwalifikacyjną nadaje, podwyższa i potwierdza rozkazem organ, który powołał komisję
egzaminacyjną.
§ 8. Wyższa klasa kwalifikacyjna nie może być uzyskana z pominięciem klasy bezpośrednio
niższej.
§ 9. 1. Żołnierz zawodowy posiadający klasę kwalifikacyjną zobowiązany jest do potwierdzenia
swoich kwalifikacji specjalistycznych na poziomie posiadanej klasy, jeżeli nie ubiega się o uzyskanie klasy
wyższej, po upływie okresu, kiedy mógłby ją uzyskać. Obowiązek ten nie dotyczy żołnierzy zawodowych
posiadających klasę kwalifikacyjną przyznaną na stale.
2. W przypadku gdy żołnierz zawodowy nie zamierza podnosić swoich kwalifikacji, na jego
wniosek, można przyznać mu klasę kwalifikacyjną na stałe, pod warunkiem co najmniej dwukrotnego jej
potwierdzenia. Klasa kwalifikacyjna przyznawana jest na stałe żołnierzowi zawodowemu pozostającemu
w specjalności wojskowej, w której ją uzyskał.
3. Do potwierdzenia klasy kwalifikacyjnej zobowiązani są żołnierze zawodowi, którzy zostali
wyznaczeni na stanowiska służbowe oznaczone inną specjalnością wojskową. Aby zachować uzyskaną
w innej specjalności klasę kwalifikacyjną, żołnierz zawodowy musi ją potwierdzić w nowej specjalności w
ciągu dwóch lat od daty wyznaczenia na nowe stanowisko służbowe.
4. Potwierdzenia klasy kwalifikacyjnej dokonują organy, o których mowa w § 2.
§ 10. 1. Utrata klasy kwalifikacyjnej następuje wówczas, gdy żołnierz zawodowy:
1) z powodu popełnionych uchybień w trakcie wykonywania obowiązków służbowych doprowadził
do:
a) niesprawności, awarii lub uszkodzenia użytkowanego albo powierzonego uzbrojenia i sprzętu
wojskowego,
b) powstania znacznej szkody w powierzonym mieniu wojskowym;
2) nie potwierdził klasy kwalifikacyjnej, nie przystąpił do egzaminu lub nie zdał egzaminu w celu
podwyższenia klasy kwalifikacyjnej;
3) po wyznaczeniu na stanowisko służbowe w nowej specjalności wojskowej nie potwierdził jej na
dotychczas posiadanym poziomie.
2. Utrata posiadanej klasy kwalifikacyjnej jest równoznaczna z jej obniżeniem do klasy
bezpośrednio niższej i powoduje konieczność potwierdzenia odpowiednio niższej klasy kwalifikacyjnej w
okresie dwóch lat.
3. Utrata trzeciej klasy kwalifikacyjnej jest równoznaczna z jej pozbawieniem.
§ 11. Organ właściwy do nadawania określonej klasy kwalifikacyjnej, na wniosek żołnierza
zawodowego, może odroczyć, z przyczyn służbowych lub losowych, termin potwierdzenia klasy z
zachowaniem dotychczasowych jego uprawnień, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat.
§ 12. Decyzję o utracie klasy kwalifikacyjnej, w przypadkach określonych w § 10 ust. 1 pkt 1,
podejmuje organ, który nadal klasę kwalifikacyjną - na wniosek komisji egzaminacyjnej.
§ 13. Żołnierz zawodowy pozbawiony klasy kwalifikacyjnej może ponownie ubiegać się o jej
uzyskanie, nie wcześniej jednak niż po sześciu miesiącach od daty jej utraty.
§ 14. 1. Żołnierzowi zawodowemu, którego odwołanie uznano za uzasadnione, przysługuje prawo
do powtórnego złożenia egzaminu przed komisją egzaminacyjną, przed którą składał egzamin.
2. Żołnierzowi zawodowemu, którego odwołanie uznano za uzasadnione z przyczyn określonych
w § 10 ust. 1 pkt 1, przywraca się posiadaną dotychczas klasę kwalifikacyjną.
§ 15. Za właściwe i zgodne z ustalonymi kryteriami przeprowadzenie egzaminu kwalifikacyjnego
odpowiedzialny jest przewodniczący komisji egzaminacyjnej oraz organ, który tę komisję powołał.
§ 16. Sesje egzaminacyjne w jednostkach wojskowych lub komórkach organizacyjnych
Ministerstwa Obrony Narodowej organizuje się raz w roku w terminie odpowiadającym przebiegowi służby
kandydatów ubiegających się o klasę kwalifikacyjną lub określonym przez organy uprawnione do
nadawania i podwyższania klas kwalifikacyjnych.
§ 17. Egzamin składa się z części teoretycznej i praktycznej.
§ 18. Organizując sesję egzaminacyjną, komisja egzaminacyjna może wykorzystywać planowe
przedsięwzięcia szkoleniowe realizowane w jednostce wojskowej (w garnizonie, na poligonie).
§ 19. Jeżeli ze względów technicznych lub organizacyjnych w czasie egzaminu kwalifikacyjnego
nie można zorganizować sprawdzianu umiejętności praktycznych przewidzianych w szczegółowych
kryteriach uzyskiwania klas kwalifikacyjnych specjalistów wojskowych - wyniki żołnierza zawodowego,
potwierdzone przez dowódcę jednostki wojskowej, uzyskane podczas przedsięwzięć szkoleniowych
zrealizowanych przed sesją egzaminacyjną uznaje się za potwierdzenie umiejętności praktycznych
podczas egzaminu.
78/375
§ 20. W czasie egzaminu sprawdzeniu podlegają:
1) wiedza nabyta w czasie:
a) szkolenia podstawowego, specjalistycznego, doskonalenia indywidualnego i szkolenia
zespołowego na symulatorach i trenażerach,
b) zgrywania pododdziałów z zakresu szkolenia bojowego,
c) kształcenia w szkołach podoficerskich i na kursach kwalifikacyjnych
- z takich przedmiotów jak: taktyka, szkolenie ogniowe (strzeleckie), rozpoznanie i armie obce,
szkolenie inżynieryjno-saperskie, obrona przed bronią masowego rażenia, powszechna obrona
przeciwlotnicza, łączność, terenoznawstwo, szkolenie medyczne oraz dodatkowo z przedmiotów
specjalistycznych, kierunkowych dla pododdziału, w ramach którego występuje dana specjalność
wojskowa;
2) praktyczne wykonanie czynności wynikających ze specyfiki dla danej specjalności wojskowej:
strzelania z broni etatowej, norm szkoleniowych dla danego rodzaju wojsk lub służb, zadań bojowych
(ćwiczebnych).
§ 21. Egzamin uważa się za zdany przez żołnierza zawodowego ubiegającego się o nadanie,
potwierdzenie lub podwyższenie klasy kwalifikacyjnej, jeżeli z wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych uzyska ogólną ocenę dobrą, a wszystkie oceny składowe z części teoretycznej i praktycznej
są pozytywne.
§ 22. Egzamin kwalifikacyjny dla żołnierza zawodowego ubiegającego się o nadanie,
potwierdzenie, podwyższenie lub przywrócenie utraconej klasy kwalifikacyjnej obejmuje zakres wiedzy i
umiejętności określone w szczegółowych kryteriach uzyskiwania klas kwalifikacyjnych specjalistów
wojskowych przez osoby wymienione w § 2 ust. 1 pkt 4.
Art. 47. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest wyznaczony na
stanowisko służbowe, może skierować tego żołnierza do wykonywania zadań służbowych poza
jednostką, na czas nie dłuższy niż sześć miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.
2. Skierowany żołnierz zawodowy pozostaje na stanowisku służbowym w dotychczasowej jednostce
wojskowej.
3. Skierowanie sędziów w sądach wojskowych oraz asesorów i prokuratorów w wojskowych
jednostkach organizacyjnych prokuratury określają przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o
ustroju sądów wojskowych i przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.
Art. 48. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się wojskowy dokument osobisty stwierdzający pełnienie
zawodowej służby wojskowej oraz, w szczególnych przypadkach, dokument osobisty stwierdzający
pełnienie tej służby w określonej jednostce wojskowej.
2. Żołnierzy zawodowych obejmuje się ewidencją wojskową, prowadzoną przez dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, organ właściwy do
wyznaczania na stanowisko służbowe i dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową
służbę wojskową, oraz wojskowego komendanta uzupełnień.
3. W ewidencji, o której mowa w ust. 2, ujmuje się dane osobowe żołnierza zawodowego oraz dane
dotyczące przebiegu czynnej służby wojskowej, stanu zdrowia, wykształcenia, kwalifikacji, stanu
cywilnego i rodzinnego, wyróżnień, a także orzeczeń wydanych w stosunku do żołnierza w postępowaniu
sądowym, administracyjnym lub dyscyplinarnym oraz odpowiedzialności zawodowej.
4. Dane osobowe, o których mowa w ust. 3, obejmują: nazwisko i imiona, nazwisko rodowe,
nazwisko i imiona poprzednie, imiona rodziców, nazwiska rodowe rodziców, imię i nazwisko
małżonka oraz jego nazwisko rodowe, imiona dzieci, płeć, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo,
numer PESEL, numer identyfikacji podatkowej, stopień wojskowy, adres zameldowania, adres
zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości.
5. Ewidencję, o której mowa w ust. 2, prowadzi się w formie teczki akt personalnych i karty
ewidencyjnej.
6. Do przetwarzania przez organy wymienione w ust. 2 danych, o których mowa w ust. 3, do celów
związanych z przebiegiem zawodowej służby wojskowej nie stosuje się przepisów rozdziału 3 ustawy z
5)
dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm. ).
7. Wojskowy dokument osobisty wydaje się żołnierzowi zawodowemu niezwłocznie po rozpoczęciu
pełnienia zawodowej służby wojskowej.
7a. W przypadku zniszczenia lub zaginięcia ewidencji wojskowej podlega ona odtworzeniu.
1) terminy ważności wojskowych dokumentów osobistych, warunki i tryb wymiany oraz
zwrotu tych dokumentów, a także sposób postępowania przy ich wydawaniu;
2) zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej oraz sposób jej odtwarzania w
przypadku zniszczenia lub zaginięcia, a także wzory dokumentów ewidencyjnych;
79/375
3) wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów w tych
dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich wydawania.
9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności uwzględniać zadania
przełożonych w zakresie wydawania wojskowych dokumentów osobistych i sposobu
dokonywania w nich wpisów, a także wymogi dotyczące ochrony danych osobowych żołnierzy
zawodowych objętych ewidencją wojskową.
Dz.U.10.56.343
w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych
(Dz.U.10.56.343)
Na podstawie art. 48 ust. 8 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
1) terminy ważności wojskowych dokumentów osobistych, warunki i tryb wymiany oraz zwrotu tych
dokumentów, a także sposób postępowania przy ich wydawaniu;
2) wzory wojskowych dokumentów osobistych oraz sposób dokonywania wpisów w tych
dokumentach i postępowania z nimi, a także organy właściwe do ich wydawania.
§ 2. 1. Wojskowym dokumentem osobistym potwierdzającym pełnienie przez żołnierza zawodowej
służby wojskowej jest legitymacja służbowa żołnierza zawodowego, zwana dalej "legitymacją".
2. W zależności od korpusu kadry, w jakim żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę wojskową,
rozróżnia się legitymacje:
1) oficera:
a) w stopniu wojskowym generała brygady (kontradmirała) i wyższym,
b) pozostałych oficerów;
2) podoficera zawodowego;
3) szeregowego zawodowego.
3. Wzory legitymacji określa załącznik do rozporządzenia.
§ 3. W legitymacji umieszcza się fotografię żołnierza zawodowego w mundurze z aktualnym
stopniem wojskowym w chwili wydania legitymacji i odciska pieczęć urzędową w taki sposób, aby część
jej została wyraźnie odciśnięta na prawym dolnym rogu fotografii, oraz wpisuje się:
1) nazwisko i imię (imiona) żołnierza zawodowego;
2) datę urodzenia żołnierza zawodowego;
3) numer PESEL;
4) rodzaj pełnionej zawodowej służby wojskowej;
5) posiadany stopień wojskowy i przydział służbowy;
6) dane osoby, którą należy powiadomić w razie konieczności;
7) adnotacje służbowe, w tym o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, oraz grupę krwi;
8) datę wydania i datę ważności legitymacji.
§ 4. 1. Legitymację wydaje się żołnierzom zawodowym niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia
2. Legitymacja podlega wymianie w przypadku:
1) zmiany danych personalnych wpisanych do legitymacji;
2) uszkodzenia lub zniszczenia;
3) braku miejsca na dalsze wpisy;
4) mianowania żołnierza zawodowego na stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub
powodującego przejście do innego korpusu kadry zawodowej.
3. W razie utraty legitymacji żołnierzowi zawodowemu wydaje się nową legitymację.
§ 5. 1. Legitymacje wydają:
1) Minister Obrony Narodowej - żołnierzom zawodowym w stopniu wojskowym generała brygady
(kontradmirała) i wyższym;
2) dyrektorzy (szefowie) komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej - żołnierzom
zawodowym wyznaczonym na stanowiska służbowe w tych komórkach, z zastrzeżeniem pkt 3;
3) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr:
a) dowódcom jednostek w stopniach wojskowych do pułkownika (komandora) włącznie, którzy
podlegają bezpośrednio Ministrowi Obrony Narodowej,
80/375
b) żołnierzom zawodowym wyznaczonym do pełnienia służby w instytucjach cywilnych, o których
mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
zwanej dalej "ustawą",
c) żołnierzom zawodowym pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji Ministra Obrony
Narodowej i dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr;
4) dowódcy jednostek wojskowych - żołnierzom zawodowym wyznaczonym na stanowiska służbowe
w jednostkach im podległych lub skierowanym do tych jednostek w ramach pełnienia zawodowej służby
wojskowej w dyspozycji;
5) rektorzy-komendanci uczelni wojskowych, komendanci szkół podoficerskich:
a) żołnierzom zawodowym - słuchaczom tych uczelni i szkół,
b) absolwentom tych uczelni i szkół.
2. Dowódcom jednostek legitymacje wydają ich bezpośredni przełożeni, z wyjątkiem dowódców
wymienionych w ust. 1 pkt 3 lit. a.
3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, lub osoby przez nie upoważnione są właściwe również do
podpisywania wydanych legitymacji oraz ich wymiany.
4. Przy wydawaniu legitymacji żołnierzowi powołanemu do zawodowej służby wojskowej odbiera się
posiadany przez niego wojskowy dokument osobisty (książeczkę wojskową) i przesyła się go do
wojskowego komendanta uzupełnień, właściwego ze względu na adres zameldowania żołnierza na pobyt
stały lub pobyt czasowy trwający ponad trzy miesiące.
5. Legitymacja jest drukiem ścisłego zarachowania i podlega ewidencjonowaniu. Ewidencję
wydanych legitymacji prowadzą organy, które wydały tę legitymację.
§ 6. 1. Do dokonywania wpisów w legitymacjach upoważnione są organy, o których mowa w § 5 ust.
1 i 2, lub osoby przez nie upoważnione.
2. Wpisywanie w legitymacjach grupy krwi odbywa się na podstawie przepisów o publicznej służbie
krwi.
3. Podstawę do dokonywania wpisów w legitymacji stanowią dokumenty ewidencyjne żołnierza
zawodowego.
4. W przypadku popełnienia błędu przy dokonywaniu wpisów na drugiej lub trzeciej stronie
legitymacji należy wypełnić nową legitymację. W przypadku pomyłki przy wypełnianiu pozostałych stron
należy niewłaściwy wpis przekreślić kolorem czerwonym w taki sposób, aby pozostał czytelny, a nad nim
lub obok niego umieścić właściwy wpis. Poprawki powinny być dokonane również czarnym kolorem.
Każdą poprawkę potwierdzają swoim podpisem wraz z podaniem daty i odciśnięciem pieczęci urzędowej
organy, o których mowa w ust. 1.
5. Wpisów w legitymacjach żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe w
Służbie Wywiadu Wojskowego i Służbie Kontrwywiadu Wojskowego dokonują szefowie tych służb.
§ 7. 1. Ważność legitymacji podlega corocznemu przedłużaniu przez organy, o których mowa w § 5
ust. 1 i 2, przed upływem roku kalendarzowego, z tym że:
1) generałom (admirałom) - przez ich przełożonych lub osoby przez nich upoważnione;
2) żołnierzom zawodowym odbywającym studia oraz kursy wojskowe w uczelniach wojskowych,
szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia - przez rektorów-komendantów uczelni, komendantów
szkół podoficerskich i ośrodków szkolenia;
3) żołnierzom zawodowym przebywającym na leczeniu w wojskowych zakładach leczniczych - przez
komendantów tych zakładów lub osoby przez nich upoważnione.
2. Legitymację przedłuża się do dnia 31 grudnia roku następnego, z wyjątkiem legitymacji żołnierzy
zawodowych, z którymi zawarto kontrakt na pełnienie służby kontraktowej, którym w ostatnim roku
kontraktu przedłuża się ważność legitymacji do daty wygaśnięcia kontraktu.
§ 8. 1. Unieważnieniu podlega:
1) legitymacja żołnierza zawodowego:
a) w związku ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej,
b) w przypadku jego śmierci,
c) w przypadku uznania go za zmarłego,
d) w przypadku jego zaginięcia,
e) któremu wydano nową legitymację;
2) legitymacja utracona przez żołnierza zawodowego, a następnie odnaleziona;
3) blankiet legitymacji, który nie nadaje się do wykorzystania z powodu omyłek popełnionych przy
jego wypełnianiu lub innych uszkodzeń oraz stwierdzonych wad produkcyjnych.
2. Unieważnienia dokonuje się przez wykreślenie legitymacji z ewidencji, o której mowa w § 5 ust. 5,
oraz przedziurkowanie dziurkaczem grzbietu legitymacji w dwóch miejscach.
3. Fotografii z unieważnionych legitymacji nie odrywa się.
§ 9. 1. Legitymacje podlegają zwrotowi w przypadkach określonych w § 8 ust. 1 pkt 1 i 2, z
2. Dowódca jednostki może pozostawić legitymację:
1) żołnierzowi zawodowemu - na jego pisemny wniosek - jeżeli nabył on uprawnienie do emerytury
wojskowej lub renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową;
81/375
2) najbliższemu członkowi rodziny zmarłego żołnierza zawodowego - na pisemny wniosek
najbliższego członka rodziny.
3. Legitymację odbiera oraz wyraża zgodę na jej pozostawienie i dokonuje unieważnienia dowódca
jednostki.
4. Uprawnienia, o których mowa w ust. 3, przysługują szefom Służby Wywiadu Wojskowego i Służby
Kontrwywiadu Wojskowego w stosunku do podległych im żołnierzy zawodowych.
5. W sytuacji pozostawienia legitymacji w przypadkach, o których mowa w ust. 2, dokonuje się w niej
adnotacji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz przekreśla miejsca przeznaczone na
przedłużanie daty jej ważności.
§ 10. 1. Legitymacji nie wolno odstępować innej osobie ani przesyłać w obrocie krajowym i
zagranicznym.
2. Osoby nieuprawnione nie mogą dokonywać żadnych wpisów ani poprawek w legitymacji.
§ 11. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany nosić przy sobie legitymację w czasie wykonywania
obowiązków służbowych, dbać o należyty stan legitymacji oraz chronić ją przed utratą lub zniszczeniem.
2. W razie utraty legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany niezwłocznie złożyć drogą
służbową meldunek dowódcy jednostki.
3. W przypadku odzyskania utraconej legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany zwrócić ją
dowódcy jednostki, podając w meldunku okoliczności odzyskania legitymacji.
4. W razie zmiany danych wpisanych do legitymacji żołnierz zawodowy jest obowiązany przedłożyć
legitymację właściwemu organowi w celu aktualizacji.
5. Żołnierz zawodowy jest obowiązany corocznie przedłożyć legitymację właściwemu organowi w
celu przedłużenia jej ważności.
6. Żołnierz zawodowy, który z własnej winy dopuścił do utraty, zniszczenia lub uszkodzenia
legitymacji, może ponosić odpowiedzialność dyscyplinarną.
§ 12. Zachowują ważność legitymacje wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, a także
dokumenty zgodne z dotychczasowym wzorem - do czasu wyczerpania ich zapasów.
Minister Obrony Narodowej: B. Klich
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
29 marca 2004 r. w sprawie wojskowych dokumentów osobistych żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66,
poz. 610), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosownie do brzmienia
art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy
82/375
WZÓR LEGITYMACJI SŁUŻBOWEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
Legitymacja służbowa żołnierza zawodowego ma wymiary 102 x 70 mm i składa się z 14 stron
wykonanych ze specjalnego papieru ze znakami wodnymi w kolorze jasnozielonym (seledyn)
umieszczonych w sztywnych okładkach z tektury.
Okładka legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała):
- elastyczna tektura oprawiona w czarną skórę,
- napisy tłoczone koloru złotego,
- wizerunek orła ustalony dla godła państwowego koloru złotego,
- wężyk generalski koloru złotego.
Okładka legitymacji służbowej oficera:
- elastyczna tektura oprawiona w superkaliko koloru zielonego,
- wizerunek orła ustalony dla godła państwowego koloru złotego.
83/375
Okładka legitymacji służbowej podoficera zawodowego:
Okładka legitymacji służbowej szeregowego zawodowego:
84/375
Pierwsza strona legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała) oraz
oficera: - druk koloru czarnego.
Pierwsza strona legitymacji służbowej podoficera:
- druk koloru czarnego.
85/375
Pierwsza strona legitymacji służbowej szeregowego:
Druga strona legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała):
86/375
Druga strona legitymacji służbowej oficera, podoficera zawodowego i szeregowego zawodowego:
87/375
Strony od 3 do 14 legitymacji służbowej oficera w stopniu wojskowym generała (admirała),
oficera, podoficera zawodowego i szeregowego zawodowego:
88/375
89/375
Dz.U.10.63.393
zm. Dz. U. 10. 145.976 (wchodzi w życie 25.08.2010)
w sprawie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką
(Dz.U.10.63.393)
Na podstawie art. 48 ust. 8 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
90/375
Rozdział 1
Przepisy ogólne
1) zakres i sposób prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących
służbę kandydacką;
2) sposób odtwarzania ewidencji w przypadku jej zniszczenia lub zaginięcia;
3) wzory dokumentów ewidencyjnych.
§ 2. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:
1) ustawa - ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;
2) ustawa o ochronie informacji niejawnych - ustawę z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji
niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.2));
3) ustawa o ochronie danych osobowych - ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych
osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926, z późn. zm.3));
4) dowódca jednostki wojskowej - dowódcę jednostki wojskowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1
ustawy, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w
ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub dyspozycji;
5) dowódca komponentu organizacyjnego - dowódcę rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, Dowódcę Operacyjnego Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szefa
Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej i Dowódcę
Garnizonu Warszawa;
6) dokument - informację utrwaloną w formie pisemnej, graficznej, elektronicznej lub innej, także w
formie utrwalonej na dyskietce, płycie CD lub innym informatycznym nośniku danych;
7) dokument ewidencyjny - książkę, dziennik, zestawienie, wykaz, a także informatyczny nośnik
danych lub inne urządzenie ewidencyjne, posiadające określony zakres merytoryczny wprowadzanych do
niego informacji, wpisywanych przez użytkownika w ustalonych terminach lub stosownie do zaistnienia
zdarzenia wymagającego określonego udokumentowania;
8) ewidencja wojskowa - zbiór wszystkich dokumentów ewidencyjnych i aktualizujących;
9) organ kadrowy - departament Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr, komórkę
wewnętrzną wyodrębnioną w etacie jednostki wojskowej, żołnierza zawodowego (pracownika)
zajmującego stanowisko służbowe wyodrębnione w etacie jednostki wojskowej lub osobę wyznaczoną
przez dowódcę jednostki wojskowej do wykonywania zadań związanych z działalnością kadrową;
10) wojskowa placówka edukacyjna - uczelnię wojskową, szkołę utworzoną na podstawie art. 128
ustawy, kształcącą kandydatów na podoficerów zawodowych, ośrodek szkolenia lub inną jednostkę
wojskową w kraju, prowadzącą działalność edukacyjną dla żołnierzy zawodowych i kandydatów na
§ 3. 1. W organach kadrowych organów, o których mowa w art. 44 ustawy, ewidencję wojskową
prowadzi się w formie określonej w art. 48 ust. 5 ustawy oraz w systemie teleinformatycznym zarządzania
zasobami osobowymi, zwanym dalej "systemem teleinformatycznym", z wykorzystaniem bazy danych o
żołnierzach zawodowych, a w departamencie Ministerstwa Obrony Narodowej właściwym do spraw kadr i
organach kadrowych komendantów (rektorów) wojskowych placówek edukacyjnych - także o
kandydatach na żołnierzy zawodowych, zgodnie z zasadami przyjętymi dla tego systemu.
2. Organy kadrowe niewymienione w ust. 1 są obowiązane do zasilania systemu
teleinformatycznego zgodnie z zasadami przyjętymi dla tego systemu.
§ 4. Dokumenty przesyła się do właściwych organów, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy,
niezwłocznie po wystąpieniu zmian ewidencyjnych.
§ 5. 1. Wpisów w dokumentach ewidencyjnych dokonuje się pismem maszynowym lub ręcznym,
piórem lub długopisem, w kolorze niebieskim lub czarnym. Wpisów dokonuje się pismem starannym i
czytelnym.
2. Podczas dokonywania wpisów w dokumentach ewidencyjnych nie należy stosować skrótów, w
szczególności: nazwisk, imion, nazw miejscowości, stanowisk służbowych, komórek organizacyjnych i
jednostek wojskowych.
3. Skreśleń i poprawek dokonuje się piórem lub długopisem w kolorze czerwonym, przez
przekreślenie poziomą linią poprzedniego tekstu. Skreślenia i poprawki opisuje się, zamieszczając uwagę
o podstawie lub przyczynie zmiany, oraz potwierdza się czytelnym podpisem osoby dokonującej zmian,
pieczęcią urzędową i datą dokonania zmiany.
Rozdział 2
Dokumenty ewidencyjne
§ 6. 1. W ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w
czasie pokoju prowadzi się następujące dokumenty ewidencyjne:
1) teczkę akt personalnych:
a) żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
b) kandydata na żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;
2) kartę ewidencyjną:
a) żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia,
b) kandydata na żołnierza zawodowego, której wzór określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
91/375
2. Ewidencję, o której mowa w ust. 1, prowadzi się z wykorzystaniem:
1) bazy danych systemu teleinformatycznego;
2) rejestru alfabetycznego teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych, którego wzór określa
załącznik nr 5 do rozporządzenia;
3) księgi etatowej jednostki wojskowej, której wzór określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.
§ 7. 1. Teczkę akt personalnych kandydata na żołnierza zawodowego zakłada się w organie
kadrowym komendanta (rektora) wojskowej placówki edukacyjnej, w stosunku do żołnierza służby
kandydackiej, który rozpoczął studia lub naukę w wojskowej placówce edukacyjnej, nie później niż 30 dni
po rozpoczęciu tych studiów lub nauki, na podstawie dokumentów w szczególności przesłanych przez
właściwego wojskowego komendanta uzupełnień.
2. Teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego zakłada się dla:
1) żołnierza służby kandydackiej powołanego do zawodowej służby wojskowej po ukończeniu
studiów lub nauki w wojskowej placówce edukacyjnej - w organie kadrowym komendanta (rektora)
placówki edukacyjnej, nie później niż 14 dni po ukończeniu studiów lub nauki, na podstawie dokumentów
zgromadzonych w szczególności w teczce akt personalnych kandydata na żołnierza zawodowego;
2) żołnierza rezerwy, który wcześniej nie pełnił zawodowej służby wojskowej, powołanego do tej
służby, oraz osoby, o której mowa w art. 17a ust. 1 ustawy, powołanej do zawodowej służby wojskowej w organie kadrowym dowódcy jednostki wojskowej, nie później niż 14 dni po objęciu stanowiska
służbowego, na podstawie dokumentów w szczególności przesłanych przez właściwego wojskowego
komendanta uzupełnień.
3. W przypadku żołnierza rezerwy, który wcześniej pełnił zawodową służbę wojskową, po powołaniu
do zawodowej służby wojskowej prowadzi się dotychczasową teczkę akt personalnych.
4. Organ kadrowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, zakłada kartę wypożyczeń teczki akt personalnych,
której wzór określa załącznik nr 7 do rozporządzenia.
5. Teczkę akt personalnych i kartę wypożyczeń teczki akt personalnych zakłada się w jednym
egzemplarzu.
6. Teczkę akt personalnych i kartę wypożyczeń teczki akt personalnych przesyła się niezwłocznie do
organu kadrowego, o którym mowa w § 10.
7. Teczka akt personalnych i karta wypożyczeń teczki akt personalnych nie są dokumentami
niejawnymi w rozumieniu ustawy o ochronie informacji niejawnych, z zastrzeżeniem ust. 8.
8. Organ kadrowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, lub organ, o którym mowa w § 10, może przyznać
teczce akt personalnych klauzulę tajności - stosownie do ustawy o ochronie informacji niejawnych. Do
oznaczania klauzuli tajności teczki akt personalnych stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów wydanego na podstawie art. 23 ust. 3 ustawy o ochronie informacji niejawnych.
§ 8. 1. Do zakładania karty ewidencyjnej żołnierza zawodowego, zwanej dalej "kartą ewidencyjną",
mają zastosowanie przepisy § 7 ust. 1-4.
2. Karta ewidencyjna nie jest dokumentem niejawnym w rozumieniu ustawy o ochronie informacji
niejawnych.
3. Kartę ewidencyjną zakłada się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach.
4. Karty ewidencyjne przesyła się niezwłocznie:
1) pierwszy egzemplarz - do organu kadrowego, o którym mowa w § 10;
2) drugi egzemplarz - do organu właściwego do wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko
służbowe.
§ 9. 1. Kartę ewidencyjną kandydata na żołnierza zawodowego zakłada się dla:
1) żołnierza służby kandydackiej odbywającego studia lub naukę w wojskowej placówce edukacyjnej
- w organie kadrowym komendanta (rektora) tej placówki edukacyjnej, nie później niż 30 dni po
rozpoczęciu tych studiów lub nauki;
2) żołnierza rezerwy, który wcześniej nie pełnił zawodowej służby wojskowej, i osoby, o której mowa
w art. 17a ust. 1 ustawy, po złożeniu wniosku o powołanie do zawodowej służby wojskowej - we
właściwym organie, o którym mowa w art. 10 ustawy, niezwłocznie po otrzymaniu od właściwe-go
wojskowego komendanta uzupełnień tego wniosku.
2. Kartę ewidencyjną kandydata na żołnierza zawodowego opracowuje się w jednym egzemplarzu.
3. Karta ewidencyjna kandydata na żołnierza zawodowego nie jest dokumentem niejawnym w
rozumieniu ustawy o ochronie informacji niejawnych.
4. W organach kadrowych komendantów (rektorów) wojskowych placówek edukacyjnych informacje
z kart ewidencyjnych kandydatów na żołnierzy zawodowych przenosi się do bazy danych systemu
teleinformatycznego oraz przesyła na informatycznym nośniku danych bezpośrednio do departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, łącznie z kartami ewidencyjnymi kandydatów
na żołnierzy zawodowych.
5. W przypadku gdy komendant szkoły kształcącej kandydatów na podoficerów zawodowych lub
komendant ośrodka szkolenia nie mają możliwości przeniesienia informacji z kart ewidencyjnych
kandydatów na żołnierzy zawodowych do bazy danych systemu teleinformatycznego, czynności te
wykonują organy kadrowe dowódców komponentów organizacyjnych, którym te szkoły lub ośrodki
podlegają, po przesłaniu do nich kart ewidencyjnych.
Rozdział 3
92/375
Sposób prowadzenia teczek akt personalnych
§ 10. 1. Teczki akt personalnych żołnierzy zawodowych prowadzi się w organie kadrowym dowódcy
jednostki wojskowej, na której ewidencji pozostają, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2 i 3.
2. Teczki akt personalnych żołnierzy zawodowych prowadzi się w:
1) departamencie Ministerstwa Obrony Narodowej właściwym do spraw kadr, jeżeli żołnierz
zawodowy:
a) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym o stopniu etatowym pułkownika
(komandora) lub wyższym,
b) pełni zawodową służbę wojskową w urzędzie Ministra Obrony Narodowej, z wyjątkiem żołnierzy
zawodowych pełniących służbę w komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej
tworzących Sztab Generalny Wojska Polskiego,
c) pozostaje w rezerwie kadrowej Ministra Obrony Narodowej lub dyrektora departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr,
d) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa
w art. 22 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy,
e) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego albo
asesora lub prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury,
f) pełni zawodową służbę wojskową na stanowisku poza granicami państwa;
2) organie kadrowym Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, jeżeli żołnierz pełni zawodową
służbę wojskową w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej wchodzącej w skład Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego.
3. Teczki akt personalnych żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na
stanowiskach służbowych w instytucjach cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy,
prowadzi się w organach kadrowych kierowników tych instytucji.
4. Teczki akt personalnych kandydatów na żołnierzy zawodowych prowadzi się w organie kadrowym
komendanta (rektora) wojskowej placówki edukacyjnej.
§ 11. 1. Na pierwszej stronie okładki teczki akt personalnych wpisuje się nazwisko, imię (imiona),
imię ojca i rok urodzenia żołnierza zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego. Imię ojca
żołnierza wpisuje się w drugim przypadku (dopełniaczu), poprzedzając je, w zależności od płci żołnierza,
literą "s." (syn) albo "c." (córka). Na grzbiecie okładki teczki akt personalnych wpisuje się wielkimi literami
nazwisko i imiona oraz rok urodzenia żołnierza.
2. Teczka akt personalnych zawiera wklejoną na drugiej stronie okładki fotografię żołnierza
zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego, bez nakrycia głowy, w mundurze wyjściowym, z
widocznym aktualnym stopniem wojskowym, o wymiarach 6 x 9 cm. Poniżej wklejonej fotografii, dowódca
jednostki wojskowej, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2, stwierdza tożsamość żołnierza własnoręcznym
podpisem i odciskiem pieczęci urzędowej jednostki wojskowej, wpisując datę wykonania tej czynności.
3. Żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego dostarcza fotografię do organu
kadrowego jednostki wojskowej, w której pełni zawodową służbę wojskową (służbę kandydacką), nie
później niż 14 dni od dnia mianowania na stopień wojskowy. Organ kadrowy, który nie prowadzi teczki akt
personalnych, niezwłocznie przekazuje fotografię do organu prowadzącego teczkę akt personalnych.
4. Wymienione fotografie pozostawia się w teczce akt personalnych w przeznaczonej do tego celu
kopercie.
5. Teczka akt personalnych żołnierza zawodowego składa się z działów zawierających:
1) zeszyt ewidencyjny żołnierza zawodowego, którego wzór określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia;
2) materiały opiniodawcze;
3) materiały uzupełniające;
4) materiały dotyczące karalności.
§ 12. 1. W zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego wpisuje się dane personalne żołnierza
zawodowego na podstawie odpowiednich dokumentów, zgodnie z opisem rubryk. Sposób dokonywania
wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
2. Żołnierz zawodowy stwierdza własnoręcznym podpisem wiarygodność danych personalnych w
zeszycie ewidencyjnym. Dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w § 7 ust. 1 i 2, potwierdza
własno-ręczność podpisu żołnierza zawodowego własnym podpisem i odciskiem pieczęci urzędowej
jednostki wojskowej, wpisując datę wykonania tej czynności.
3. Do działu teczki akt personalnych, o którym mowa w § 11 ust. 5:
1) pkt 2 - włącza się, w kolejności napływania, dokumenty dotyczące żołnierza zawodowego
wymienione w § 19 pkt 1 - 14, z wyłączeniem meldunków, o których mowa w § 19 pkt 5 i 8;
wymienione w § 19 pkt 16 - 43, z wyłączeniem meldunków, o których mowa w § 19 pkt 20, 38 i 39;
wymienione w § 19 pkt 15.
4. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, włączane do teczki akt personalnych, wpisuje się do spisu
dokumentów, którego wzór określa załącznik nr 10 do rozporządzenia. Spis dokumentów prowadzi się
93/375
oddzielnie dla każdego z działów teczki akt personalnych, o których mowa w § 11 ust. 5 pkt 2-4. Kolejne
arkusze dokumentów numeruje się w ramach każdego działu.
§ 13. Do teczki akt personalnych kandydata na żołnierza zawodowego włącza się, w kolejności
napływania, dokumenty wymienione w § 19. Dokumenty włączane do teczki wpisuje się do spisu
dokumentów.
§ 14. 1. W uzasadnionych przypadkach możliwe jest trwałe usunięcie dokumentu z teczki akt
personalnych żołnierza zawodowego lub kandydata na żołnierza zawodowego. Usunięcie dokumentu
odnotowuje się w spisie dokumentów, przez przekreślenie wpisu dotyczącego usuniętego dokumentu i
umieszczenie adnotacji w tej sprawie w kolumnie "Uwagi". Przepis § 5 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. W organie kadrowym, o którym mowa w § 10, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy, dokonuje się:
1) weryfikacji klauzuli tajności teczek akt personalnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na
żołnierzy zawodowych;
2) przeglądu materiałów dotyczących karalności, znajdujących się w teczkach akt personalnych
żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych.
3. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, dokonuje komisja w składzie co najmniej
dwuosobowym, powołana przez dowódcę jednostki wojskowej. Protokół z pracy komisji, zatwierdzony
przez dowódcę jednostki wojskowej, stanowi podstawę do zmiany klauzuli tajności teczki. Przepis § 7 ust.
8 w części dotyczącej oznaczenia klauzuli tajności teczki akt personalnych stosuje się odpowiednio.
4. Czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 2, dokonuje pracownik zbioru teczek akt personalnych.
Dokumenty zakwalifikowane do usunięcia usuwa się z teczki. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
5. Usunięcie z teczki akt personalnych dokumentów dotyczących skazania żołnierza zawodowego
lub kandydata na żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu, w przypadku gdy kara uległa
zatarciu, może nastąpić na wniosek żołnierza, na podstawie wypisu z Krajowego Rejestru Karnego.
Przepis ust. 4 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio. Uwierzytelnioną kopię wypisu z Krajowego
Rejestru Karnego włącza się do teczki akt personalnych.
§ 15. W przypadku braku możliwości włączania do teczki akt personalnych kolejnych dokumentów,
w organie kadrowym, o którym mowa w § 10, zakłada się kolejny tom teczki akt personalnych żołnierza.
Przepisy § 11 i 12 stosuje się odpowiednio. Na pierwszej stronie okładki nowego tomu teczki akt
personalnych wpisuje się adnotację "KONTYNUACJA - TOM ..." i numer tomu.
§ 16. Odpisy lub kserokopie dokumentów włączanych do teczki akt personalnych potwierdza się
odciskiem pieczęci urzędowej jednostki wojskowej oraz datą, imieniem, nazwiskiem i podpisem osoby
potwierdzającej ich zgodność z oryginałem.
Rozdział 4
Sposób prowadzenia kart ewidencyjnych
§ 17. 1. Kartę ewidencyjną żołnierza zawodowego prowadzi się w organie, o którym mowa w § 10, i
organie uprawnionym do wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe. Dopuszcza się tworzenie karty
ewidencyjnej na potrzeby organu kadrowego dowódcy jednostki wojskowej, na której ewidencji żołnierz
zawodowy pozostaje, oraz organów nadrzędnych, jeżeli w tej jednostce nie jest prowadzona teczka akt
personalnych żołnierza zawodowego.
2. Zbiór kart ewidencyjnych, uporządkowany w sposób określony w ust. 4, zwany dalej "kartoteką
ewidencyjną", prowadzi się w organach, o których mowa w ust. 1. Przepis § 3 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
3. W kartotece ewidencyjnej prowadzi się karty ewidencyjne:
1) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe w jednostce wojskowej;
2) żołnierzy zawodowych przeniesionych do rezerwy kadrowej lub dyspozycji, wykonujących
zadania służbowe w jednostce wojskowej.
4. Karty ewidencyjne układa się w kartotece ewidencyjnej oddzielnie dla każdej grupy żołnierzy
wymienionych w ust. 3. W ramach każdej grupy karty ewidencyjne układa się alfabetycznie.
5. Sposób dokonywania wpisów w karcie ewidencyjnej określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 9
do rozporządzenia.
Rozdział 5
Sposób prowadzenia księgi etatowej
§ 18. 1. Księgę etatową jednostki wojskowej prowadzi się w jednostce wojskowej w formie
przewidzianej w § 3 ust. 1 albo § 6 ust. 2 pkt 3.
2. W księdze etatowej jednostki wojskowej prowadzi się obsadę stanowisk służbowych
występujących w etacie jednostki wojskowej. Wpisuje się w niej stanowiska służbowe w kolejności, w
jakiej występują w etacie jednostki wojskowej.
3. W organach kadrowych jednostek wojskowych, których dowódcy posiadają uprawnienia do
wyznaczania na stanowiska służbowe, prowadzi się księgę etatową podległych jednostek wojskowych,
zawierającą nazwy stanowisk służbowych, w stosunku do których kompetencje kadrowe w zakresie
wyznaczania na stanowiska służbowe posiada ten dowódca oraz jego przełożeni.
4. Księgę etatową jednostki wojskowej aktualizuje się na podstawie decyzji personalnych oraz
zarządzeń i rozkazów organizacyjnych.
Rozdział 6
Dokumenty aktualizujące
94/375
§ 19. Podstawę założenia i dokonywania zmian w ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i
kandydatów na żołnierzy zawodowych w czasie pokoju stanowią następujące dokumenty:
1) decyzje dowódców jednostek wojskowych w zakresie posiadanych przez nich kompetencji
kadrowych i finansowych, a także wyciągi z tych decyzji;
2) wnioski o powołanie do zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej;
3) wnioski w sprawach kadrowych wynikające z przepisów prawa;
4) porozumienia, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy, oraz wnioski żołnierzy, na podstawie
których organy wojskowe zawierają te porozumienia;
5) dokumenty wydane przez cywilne i wojskowe placówki edukacyjne lub inne uprawnione organy,
potwierdzające uzyskanie wykształcenia, tytułu lub stopnia naukowego, specjalizacji (uprawnienia)
zawodowej, klasy kwalifikacyjnej specjalisty albo ukończenie kursu, praktyki lub stażu, a także meldunki w
tych sprawach;
6) protokoły i świadectwa (certyfikaty) wydane przez resortowe komisje egzaminacyjne,
dokumentujące znajomość języków obcych;
7) kontrakty na pełnienie zawodowej służby wojskowej;
8) postanowienia i decyzje o nadaniu orderów i odznaczeń państwowych oraz medali resortowych
oraz wyciągi z tych postanowień i decyzji, a także meldunki o nadaniu orderów, odznaczeń, medali i
odznak;
9) kopie doręczonych żołnierzowi zawodowemu kart opisu stanowisk służbowych, zajmowanych w
trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej, zawierające adnotację żołnierza o zapoznaniu się z
dokumentem oraz stopień wojskowy, imię i nazwisko żołnierza, jego podpis i datę zapoznania się;
10) opinie służbowe oraz odwołania od opinii;
11) potwierdzone kopie poświadczeń bezpieczeństwa i certyfikatów bezpieczeństwa oraz decyzji o
odmowie wydania lub cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa;
12) potwierdzone kopie zaświadczeń o odbyciu szkoleń w zakresie ochrony informacji niejawnych;
13) orzeczenia wojskowych komisji lekarskich;
14) świadectwo służby;
15) orzeczenia i zawiadomienia organów ścigania, odpisy prawomocnych wyroków sądowych lub
sentencje wyroków oraz postanowienia sądowe o zatarciu skazania;
16) życiorys;
17) odpis aktu urodzenia;
18) informacje z Krajowego Rejestru Karnego;
19) postanowienie o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego;
20) dokumenty wydane przez organy władzy państwowej oraz meldunki o zmianie miejsca
zamieszkania, stanu cywilnego, stanu rodzinnego, nazwiska lub imienia;
21) dokumenty wydane przez pracodawcę lub inne uprawnione organy, potwierdzające przebieg
pracy zawodowej;
22) opinie szkoły, pracodawcy, dowódcy jednostki wojskowej i wojskowego komendanta uzupełnień
wystawione w związku z powołaniem do zawodowej służby wojskowej lub służby kandydackiej;
23) dokument potwierdzający złożenie przysięgi wojskowej;
24) wnioski o zawarcie kolejnego kontraktu na pełnienie służby kontraktowej;
25) wnioski o zwolnienie od zajęć służbowych, o których mowa w art. 62 ust. 11 ustawy, w celu
sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny;
26) wnioski o udzielenie urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, lub
macierzyńskiego;
27) wnioski o udzielenie zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie
działalności gospodarczej;
28) wnioski o zezwolenie na przynależność do stowarzyszeń lub innych organizacji zagranicznych
lub międzynarodowych oraz decyzje w tych sprawach;
29) powiadomienia dowódcy jednostki wojskowej o:
a) zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową
oraz decyzje w tych sprawach,
b) przynależności do stowarzyszenia lub innej organizacji krajowej,
c) pobieraniu nauki oraz wnioski o udzielenie pomocy w związku z jej pobieraniem;
30) oświadczenia o wyrażeniu zgody na wyznaczenie na stanowisko służbowe w instytucjach
cywilnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy;
31) oświadczenia o odmowie pełnienia zawodowej służby wojskowej na równorzędnym lub wyższym
stanowisku służbowym;
32) wnioski organu wojskowego o dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej
służby wojskowej;
33) wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonane przez organ
wojskowy lub żołnierza zawodowego;
34) wnioski o wycofanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej oraz
stanowisko w tej sprawie właściwego organu kadrowego;
35) wnioski o skrócenie okresu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej;
95/375
36) decyzje personalne i finansowe oraz wyciągi z nich, inne niż wymienione w pkt 1 i 8;
37) wyciąg z rozkazu dziennego dowódcy jednostki wojskowej o przybyciu do jednostki wojskowej, o
objęciu obowiązków służbowych, o rozliczeniu i skierowaniu do wojskowego komendanta uzupełnień
właściwego dla miejsca zamieszkania oraz inne dokumenty personalno-finansowe związane ze
zwolnieniem z tej służby;
38) meldunek o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej;
39) meldunek o zwolnieniu ze służby kandydackiej;
40) podpisane umowy z:
a) żołnierzem zawodowym, który został skierowany przez organ wojskowy na studia, naukę, kurs,
staż naukowy lub specjalizację, w kraju lub za granicą,
b) żołnierzem zawodowym, który uzyskał pomoc w związku z pobieraniem nauki,
c) kandydatem na żołnierza zawodowego pobierającego naukę w wojskowej placówce edukacyjnej;
41) dokumenty dotyczące sprawdzianu sprawności fizycznej powodujące skutki kadrowe;
42) fotografie żołnierza zawodowego wymienione w związku z mianowaniem żołnierza na kolejny
stopień wojskowy;
43) inne dokumenty powodujące skutki kadrowe i finansowe.
§ 20. 1. Sposób opracowywania:
1) formularzy i rozkazów personalnych w sprawach dotyczących powoływania do zawodowej służby
wojskowej, wyznaczania na stanowiska służbowe oraz zwalniania z zawodowej służby wojskowej i
skreślania z ewidencji wojskowej, a także kodowania informacji w tych rozkazach - określa instrukcja
stanowiąca załącznik nr 11 do rozporządzenia;
2) rozkazów personalnych o mianowaniu żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych na stopnie wojskowe oraz o nadawaniu medali resortowych, a także kodowania informacji w
tych rozkazach - określa instrukcja stanowiąca załącznik nr 12 do rozporządzenia;
3) rozkazów personalnych o rozpoczęciu i zakończeniu szkolenia przez żołnierzy zawodowych i
kandydatów na żołnierzy zawodowych, a także kodowania informacji w tych rozkazach - określa
instrukcja stanowiąca załącznik nr 13 do rozporządzenia.
2. Wzory meldunków, o których mowa w § 19 pkt 5, 8, 20, 38 i 39, określa załącznik nr 14 do
rozporządzenia.
Rozdział 7
Obieg informacji aktualizujących ewidencję wojskową
§ 21. Źródła informacji aktualizujących dokumenty ewidencyjne w ewidencji wojskowej żołnierzy
zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych w czasie pokoju znajdują się w jednostkach
organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych oraz
komórkach organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 22. Źródła informacji, o których mowa w § 21, mogą znajdować się także u innych podmiotów i
mogą dotyczyć:
1) zmiany miejsca zamieszkania lub adresu zameldowania;
2) zmiany stanu cywilnego;
3) zmiany stanu rodzinnego;
4) zmiany nazwiska lub imienia;
5) uzyskiwania bez pośrednictwa jednostek wojskowych:
a) wykształcenia w cywilnych placówkach edukacyjnych,
b) stopni i tytułów naukowych.
c) specjalizacji (uprawnień) zawodowych,
d) orderów i odznaczeń państwowych oraz odznak;
6) odznaczeń nadawanych przez organy organizacji międzynarodowych lub innych państw;
7) przebiegu pracy zawodowej;
8) karalności;
9) innych dokumentów lub adnotacji urzędowych.
§ 23. 1. W przypadkach, o których mowa w § 22, żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza
zawodowego, którego informacja dotyczy, w terminie 14 dni od zaistnienia zmiany (zdarzenia),
przekazuje tę informację organowi kadrowemu, przedstawiając jednocześnie stosowne dokumenty
stanowiące podstawę aktualizacji ewidencji wojskowej.
2. W przypadku, o którym mowa w § 22 pkt 4, rozkaz personalny dla celów ewidencyjnych wydaje:
1) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w
odniesieniu do oficerów zawodowych;
2) organ, o którym mowa w art. 44 ust. 1 ustawy - w odniesieniu do podoficerów zawodowych i
szeregowych zawodowych;
3) komendant wojskowej placówki edukacyjnej - w odniesieniu do kandydatów na żołnierzy
zawodowych pozostających na jego ewidencji.
3. Kopię rozkazu, o którym mowa w ust. 2, przesyła się w terminie 7 dni od dnia jego wydania:
1) do organu kadrowego, o którym mowa w § 10, oraz jednostki wojskowej, na której ewidencji
pozostaje żołnierz zawodowy, a także, w zależności od podległości służbowej, do organu kadrowego
96/375
właściwego dowódcy komponentu organizacyjnego, organu kadrowego Szefa Sztabu Generalnego
Wojska Polskiego lub departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr;
2) do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w odniesieniu do
kandydatów na żołnierzy zawodowych.
§ 24. Organy wojskowe kierujące na studia, naukę, kurs, staż lub specjalizację, w kraju i za granicą,
po ich zakończeniu, przekazują dokumenty wydane przez placówki edukacyjne do organów kadrowych, o
których mowa w § 10, oraz kopię tych dokumentów do jednostek wojskowych, na których ewidencji
żołnierze zawodowi pozostają.
§ 25. 1. Jednostkami i komórkami organizacyjnymi, o których mowa w § 21, gromadzącymi
informacje aktualizujące dokumenty ewidencyjne są:
1) departament Ministerstwa Obrony Narodowej właściwy do spraw kadr w zakresie:
a) zmian stopni wojskowych,
b) nadawania orderów i odznaczeń państwowych, medali resortowych oraz odznak.
c) przenoszenia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji,
d) kierowania na studia, naukę, kurs, staż naukowy lub specjalizację, w kraju i za granicą,
e) wyznaczania na stanowiska służbowe w kraju,
f) wyznaczania do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa,
g) zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej i skreślania z ewidencji
wojskowej,
h) powołania do zawodowej służby wojskowej;
2) organ kadrowy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w zakresie:
a) wyznaczania na stanowiska służbowe w kraju - stosownie do kompetencji Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego,
b) kierowania do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa;
3) organy kadrowe jednostek wojskowych, w których są prowadzone teczki akt personalnych, w
odniesieniu do informacji aktualizującej o żołnierzu zawodowym zgromadzonej w czasie pełnienia przez
niego zawodowej służby wojskowej - w zakresie:
a) zawierania kontraktów,
b) wyznaczania na stanowiska służbowe,
c) opinii służbowych,
d) zmian stopni wojskowych,
e) informacji dotyczących spraw personalnych stwierdzonych w rozkazach dziennych tych
dowódców,
f) informacji zapisanych w dokumentach opracowanych przez przełożonych żołnierza zawodowego
lub pracowników organu kadrowego, w szczególności w formie decyzji, rozkazów, oświadczeń, wniosków,
notatek służbowych i zawiadomień,
g) informacji dotyczących rozpoczęcia i ukończenia szkolenia, uzyskanego wykształcenia,
uzyskanych stopni naukowych, specjalizacji lekarskich, ukończenia aplikacji sędziowskiej, prokuratorskiej
lub innej,
h) informacji i dokumentów nadesłanych z sądów, prokuratur. Żandarmerii Wojskowej i innych
organów,
i) orzeczeń wojskowych komisji lekarskich,
j) zwolnień z zawodowej służby wojskowej,
k) powołania do zawodowej służby wojskowej w korpusie podoficerów zawodowych i szeregowych
zawodowych;
4) organy kadrowe wojskowych placówek edukacyjnych kształcących kandydatów na żołnierzy
zawodowych, w odniesieniu do słuchaczy tych szkół - w zakresie:
a) przebiegu służby wojskowej niezawodowej,
b) zmian stopni wojskowych,
c) opinii służbowych sporządzonych przez uprawnionych przełożonych,
d) informacji zapisanych w dokumentach opracowanych przez przełożonych kandydata na żołnierza
zawodowego lub pracowników organu kadrowego, w szczególności w postaci oświadczeń, wniosków,
notatek służbowych i zawiadomień;
5) inne, niewymienione w pkt 1-4 organy, w zakresie posiadanych kompetencji, jeżeli wytwarzane
przez nie dokumenty mają wpływ na aktualizację dokumentów ewidencyjnych żołnierzy zawodowych lub
przebieg ich służby.
2. Rozkaz personalny wydany dla celów ewidencyjnych dotyczący żołnierza zwolnionego z
zawodowej służby wojskowej z mocy prawa dowódca jednostki wojskowej przesyła w terminie 7 dni od
dnia jego wydania, w zależności od podległości służbowej, do organu kadrowego właściwego dowódcy
komponentu organizacyjnego lub organu kadrowego Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz
do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
3. Dowódca jednostki wojskowej, który wykonał rozkaz personalny o zwolnieniu żołnierza z
zawodowej służby wojskowej, w terminie 7 dni od dnia zwolnienia przesyła meldunek o realizacji
zwolnienia do właściwych organów kadrowych, o których mowa w ust. 2.
§ 26. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje właściwe dokumenty:
97/375
1) komendantowi (rektorowi) właściwej placówki edukacyjnej, jeżeli żołnierz lub osoba jest
powoływana do czynnej służby wojskowej pełnionej jako służba kandydacka;
2) dowódcy jednostki wojskowej, który zawiera kontrakt z żołnierzem rezerwy lub osobą, o której
mowa w art. 17a ustawy, powoływaną do zawodowej służby wojskowej.
§ 27. Organy kadrowe jednostek wojskowych, których dowódcy posiadają kompetencje kadrowe, na
bieżąco aktualizują prowadzone przez siebie dokumenty ewidencyjne. Organy te przesyłają wytworzone u
siebie źródłowe, aktualne dokumenty ewidencyjne do organu kadrowego jednostki wojskowej, w którym
jest prowadzona teczka akt personalnych żołnierza zawodowego. Organ, do którego przesłano
dokumenty, niezwłocznie aktualizuje prowadzone dokumenty ewidencyjne.
§ 28. 1. Teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego przesyła się do właściwego organu
kadrowego, o którym mowa w § 10, jeżeli po wyznaczeniu żołnierza na nowe stanowisko służbowe albo
przeniesieniu go do rezerwy kadrowej lub dyspozycji ustaje obowiązek jej prowadzenia w
dotychczasowym organie kadrowym, po uprzednim wykonaniu następujących czynności:
1) zamieszczeniu w spisach dokumentów, o których mowa w § 12 ust. 4, pod ostatnią
zewidencjonowaną pozycją, adnotacji dotyczących liczby dokumentów i liczby arkuszy dokumentów
zewidencjonowanych w każdym spisie ("Spis dokumentów zakończono w dniu ... Liczba dokumentów: ...
Liczba arkuszy: ...");
2) potwierdzeniu adnotacji, o których mowa w pkt 1, przez szefa organu kadrowego lub
upoważnioną przez niego osobę, odciskiem pieczęci urzędowej oraz własnoręcznym podpisem i datą
wykonania tych czynności.
2. Teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę wojskową na
stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, po zakończeniu
przez niego służby w tej instytucji, przesyła się do właściwego organu kadrowego, o którym mowa w § 10,
po uprzednim:
1) wykonaniu czynności wymienionych w ust. 1;
2) trwałym usunięciu z teczki dokumentów dotyczących przebiegu służby w tej instytucji; przepisy §
14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
§ 29. Kartę ewidencyjną żołnierza zawodowego, prowadzoną w organie kadrowym jednostki
wojskowej, której dowódca posiada kompetencje do wyznaczenia na stanowisko służbowe, przesyła się
do organu kadrowego prowadzącego jego teczkę akt personalnych po wyznaczeniu go na nowe
stanowisko służbowe, jeżeli po tym wyznaczeniu ustaje obowiązek jej prowadzenia w dotychczasowym
organie kadrowym.
§ 30. 1. Karty ewidencyjne żołnierza zawodowego przeniesionego do rezerwy kadrowej przesyła się
do organu kadrowego prowadzącego teczkę akt personalnych żołnierza zawodowego.
2. Karty ewidencyjne żołnierza zawodowego przeniesionego do dyspozycji przesyła się wraz z
teczką akt personalnych do organu kadrowego jednostki wojskowej, której dowódca wykonuje decyzję o
zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 31. Karty ewidencyjne i teczkę akt personalnych żołnierza, w stosunku do którego została podjęta
decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub zaistniały przesłanki do skreślenia go z ewidencji
wojskowej, organ kadrowy, w którym była prowadzona jego teczka akt personalnych, przesyła
niezwłocznie do organu kadrowego jednostki wojskowej, której dowódca wykonuje decyzję (rozkaz) o
zwolnieniu tego żołnierza z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej.
§ 32. 1. Dowódca, który wykonał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej lub
skreśleniu go z ewidencji wojskowej, przesyła - z zastrzeżeniem ust. 3:
1) w przypadkach określonych w art. 111 pkt 1 i 5 oraz art. 113 ustawy:
a) teczkę akt personalnych żołnierza, po aktualizacji tej teczki i kart ewidencyjnych oraz włączeniu
do niej jednego egzemplarza karty - do właściwego archiwum wojskowego.
b) drugi egzemplarz karty ewidencyjnej - do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla
miejsca zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający co najmniej trzy miesiące;
2) w pozostałych przypadkach:
a) teczkę akt personalnych i karty ewidencyjne żołnierza posiadającego stopień wojskowy do
pułkownika (komandora) włącznie, po aktualizacji tej teczki i kart - do wojskowego komendanta
uzupełnień właściwego dla miejsca zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający co
najmniej trzy miesiące,
b) teczkę akt personalnych żołnierza posiadającego stopień wojskowy generała brygady
(kontradmirała) lub wyższy, po aktualizacji tej teczki i kart ewidencyjnych oraz włączeniu do niej jednego
egzemplarza karty - do departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr; drugi
egzemplarz karty ewidencyjnej przesyła się do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego dla
miejsca zameldowania żołnierza na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający co najmniej trzy miesiące.
2. Organ, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, po ukończeniu przez żołnierza zwolnionego z zawodowej
służby wojskowej sześćdziesiątego roku życia lub skreśleniu go z ewidencji wojskowej, przesyła jego
teczkę akt personalnych, po uprzednim włączeniu do niej karty ewidencyjnej, do właściwego archiwum
wojskowego.
3. Dowódca, który wykonał decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z
ewidencji wojskowej żołnierza, który pełnił zawodową służbę wojskową na stanowisku służbowym w
98/375
instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, przesyła teczkę akt personalnych i karty
ewidencyjne tego żołnierza do organu kadrowego kierownika tej instytucji.
Rozdział 8
Udostępnianie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką
§ 33. Ewidencję wojskową żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych
udostępnia się zgodnie z przepisami ustawy o ochronie informacji niejawnych i ustawy o ochronie danych
osobowych:
1) dowódcy jednostki wojskowej oraz przełożonemu żołnierza zawodowego (kandydata na żołnierza
zawodowego);
2) szefowi organu kadrowego;
3) żołnierzowi zawodowemu lub pracownikowi wykonującemu zadania związane z działalnością
personalną;
4) osobom zatrudnionym przy prowadzeniu i aktualizowaniu dokumentów ewidencyjnych;
5) żołnierzowi zawodowemu (kandydatowi na żołnierza zawodowego), którego dotyczy ta ewidencja.
§ 34. Udostępnianie teczek akt personalnych odbywa się w następujący sposób:
1) teczki akt personalnych udostępniają pracownicy zbioru teczek akt personalnych lub osoby
wykonujące zadania związane z działalnością personalną;
2) każde udostępnienie teczki akt personalnych odnotowuje się w karcie wypożyczeń;
3) w przypadku konieczności uzupełnienia dokumentów w wypożyczonych teczkach akt
personalnych dokumenty, które mają być włączone do teczek akt personalnych, załącza się do kart
wypożyczeń;
4) pracownicy organu kadrowego, którzy udostępniają teczki akt personalnych, dopilnowują zwrotu
tych teczek w uzgodnionym terminie oraz sprawdzają ich kompletność;
5) adnotacje o zwrocie teczki akt personalnych oraz jej kompletności wpisuje się w karcie
wypożyczeń;
6) żołnierz zawodowy (kandydat na żołnierza zawodowego) korzysta ze swojego uprawnienia w
obecności pracownika zbioru teczek akt personalnych lub osoby wykonującej zadania związane z
działalnością personalną.
§ 35. Udostępnianie kart ewidencyjnych żołnierzy zawodowych odbywa się w następujący sposób:
1) karty ewidencyjne są udostępniane na terenie jednostki wojskowej przez pracowników organu
kadrowego prowadzących kartotekę ewidencyjną;
2) karty ewidencyjne udostępnia się za pokwitowaniem;
3) w przypadku konieczności dokonania wpisów w udostępnionej karcie ewidencyjnej dokonuje się
ich niezwłocznie po jej zwrocie;
4) pracownicy organu kadrowego, którzy prowadzą kartotekę ewidencyjną, dopilnowują zwrotu kart
ewidencyjnych w ustalonym terminie.
§ 36. 1. Udostępnianie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych innym podmiotom, niż
wymienione w § 33, odbywa się na podstawie odrębnych przepisów.
2. W przypadku konieczności przesłania teczki akt personalnych do podmiotu, o którym mowa w ust.
1, od teczki odłącza się kartę wypożyczeń. Przepisy § 34 pkt 2 - 5 stosuje się odpowiednio.
Rozdział 9
Sposób odtwarzania ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką w przypadku jej zniszczenia lub zaginięcia
§ 37. 1. Odtwarzanie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych następuje w przypadku zniszczenia jej w całości lub w części, a także wystąpienia zdarzeń,
które uniemożliwiają korzystanie z niej w całości lub części.
2. Odtwarzanie ewidencji wojskowej zarządza dowódca jednostki wojskowej, w której uległa ona
zniszczeniu lub w której wystąpiły zdarzenia, o których mowa w ust. 1.
§ 38. 1. W razie zniszczenia lub uszkodzenia teczki akt personalnych w stopniu uniemożliwiającym
posługiwanie się nią albo w razie jej zaginięcia, sporządza się duplikat teczki akt personalnych. Przepisy
§ 11 i 12 stosuje się odpowiednio. Na pierwszej stronie okładki duplikatu teczki akt personalnych wpisuje
się adnotację "DUPLIKAT".
2. Duplikat teczki akt personalnych sporządza się na podstawie dokumentów:
1) uzyskanych z organów wojskowych, o których mowa w § 21;
2) dostarczonych przez zainteresowanych żołnierzy;
3) danych uzyskanych od:
a) wojskowych komisji lekarskich - w zakresie dokumentów dotyczących orzecznictwa zdrowotnego,
b) rektorów (komendantów) wojskowych placówek edukacyjnych, rektorów uczelni publicznych oraz
dyrektorów szkół ponad gimnazjalnych, gimnazjalnych i podstawowych,
c) sądów i jednostek prokuratury oraz Krajowego Rejestru Karnego,
d) innych jednostek organów administracji publicznej obowiązanych do bezpłatnego ich
udostępniania w celu przedstawienia w ewidencji wojskowej.
3. Teczki akt personalnych, w miejsce których zostały sporządzone duplikaty:
1) zniszczone lub uszkodzone w stopniu uniemożliwiającym posługiwanie się,
99/375
2) odnalezione po uzupełnieniu duplikatu dokumentami występującymi w oryginale teczki a
nieujętymi w duplikacie
-niszczy się protokolarnie.
§ 39. 1. W razie zniszczenia lub uszkodzenia karty ewidencyjnej w stopniu uniemożliwiającym
posługiwanie się nią albo w razie jej zaginięcia, sporządza się duplikat karty ewidencyjnej.
2. Duplikat karty ewidencyjnej wypełnia się w oparciu o dane zawarte w teczce akt personalnych lub
w karcie ewidencyjnej prowadzonej w innym organie kadrowym, zamieszczając w nim dane zawarte w
poszczególnych rubrykach karty ewidencyjnej, i oznacza się napisem "DUPLIKAT".
3. Wiarygodność wpisów odtworzonych w duplikacie karty ewidencyjnej stwierdza dowódca
jednostki wojskowej swoim podpisem i odciskiem pieczęci urzędowej.
4. Karty ewidencyjne, w miejsce których zostały sporządzone duplikaty, niszczy się protokolarnie.
Rozdział 10
Przejście z pokojowego na wojenny system prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy
zawodowych
§ 40. Przejścia z pokojowego na wojenny system prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy
zawodowych dokonuje się z dniem ogłoszenia mobilizacji lub wprowadzenia stanu wojennego.
§ 41. 1. Po przejściu na wojenny system prowadzenia ewidencji wojskowej, w jednostkach
wojskowych, w których żołnierze zawodowi zajmują stanowiska służbowe, prowadzi się wyłącznie karty
ewidencyjne.
2. Z pozostałymi dokumentami ewidencyjnymi postępuje się następująco:
1) zaprzestaje się prowadzenia teczek akt personalnych żołnierzy zawodowych i bazy danych
systemu teleinformatycznego, o której mowa w § 3;
2) teczki akt personalnych, karty ewidencyjne i dokumenty ewidencyjne, o których mowa w § 6 ust. 2
pkt 2 i 3, przekazuje się do:
a) Centralnego Archiwum Wojskowego - z departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr, organu kadrowego Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego oraz
Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych, Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Inspektoratu Wojskowej
Służby Zdrowia, Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej i Dowództwa Garnizonu Warszawa, a także
Akademii Obrony Narodowej i Wojskowej Akademii Technicznej,
b) właściwego archiwum wojskowego - odpowiednio z pozostałych organów;
3) kopię bazy danych systemu teleinformatycznego, na informatycznym nośniku danych, przekazuje
się z departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr do Centralnego Archiwum
Wojskowego.
3. Dokumenty nie wymienione w ust. 2 pkt 2 pozostają w jednostce wojskowej.
§ 42. 1. Przekazany przez organ kadrowy rejestr alfabetyczny teczek akt personalnych i kart
ewidencyjnych jest jednocześnie spisem imiennym przekazanych teczek akt personalnych i kart
ewidencyjnych oraz protokołem ich przekazania.
2. W rejestrze alfabetycznym teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych przekazujący te teczki i
karty zaznacza te, które są przekazywane, a na ostatniej stronie wpisuje:
1) kto i komu przekazuje teczki akt personalnych i karty ewidencyjne, podając stopień wojskowy,
imię i nazwisko, nazwę stanowiska służbowego przekazującego i przyjmującego;
2) co podlega przekazaniu (teczki akt personalnych, karty ewidencyjne, rejestr alfabetyczny teczek
akt personalnych i kart ewidencyjnych);
3) liczbę przekazanych teczek akt personalnych i kart ewidencyjnych oraz liczbę przekazanych
paczek z tymi dokumentami, z wyszczególnieniem klauzul tajności i opisem tych paczek;
4) datę przekazania.
3. Pod wpisem, o którym mowa w ust. 2, umieszcza się nazwiska i imiona oraz podpisy
przekazującego i przyjmującego, z uwidocznionymi nazwami ich stanowisk służbowych i określeniem
jednostek wojskowych, w których pełnią zawodową służbę wojskową. Między podpisami odciska się
pieczęć urzędową jednostki przyjmującej.
§ 43. 1. Archiwa, o których mowa w § 41 ust. 2 pkt 2, wystawiają pokwitowanie odbioru
przekazanych im dokumentów ewidencyjnych.
2. Pokwitowanie, o którym mowa w ust. 1, zawierające:
1) wyszczególnienie nazw i liczby otrzymanych dokumentów ewidencyjnych,
2) podpis przyjmującego z wpisanym jego stopniem wojskowym, imieniem i nazwiskiem oraz datą i
odciśniętą pieczęcią urzędową jednostki przyjmującej
-przesyła się niezwłocznie przekazującemu dokumenty.
Rozdział 11
Przepisy przejściowe i końcowe
§ 44. 1. Dotychczasowe dokumenty, będące podstawą prowadzenia ewidencji wojskowej żołnierzy
zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych, zachowują ważność.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, aktualizuje się według zasad określonych w
rozporządzeniu.
§ 45. 1. Teczki akt personalnych prowadzone przed wejściem w życie rozporządzenia prowadzi się
dalej na zasadach określonych w rozporządzeniu, po uprzednim wykonaniu czynności określonych w §
100/375
28 w odniesieniu do spisu dokumentów zgromadzonych w dziale, o którym mowa w § 11 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 2008 r. w sprawie ewidencji wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 38, poz. 217).
2. Zezwala się na prowadzenie dokumentów ewidencyjnych, o których mowa w § 6 pkt 1 i pkt 2 lit.
a-c oraz § 9 pkt 4 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, według wzorów określonych w załącznikach
nr 1-6 i 10-12 do rozporządzenia - do wyczerpania zapasów formularzy.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
708 i 711, Nr 149, poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r.
Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.
1271, z 2004 r. Nr 25, poz. 219 i Nr 33, poz. 285, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 165, poz.
1170 i Nr 176, poz. 1238 oraz z 2010 r. Nr 41, poz. 233.
6 lutego 2008 r. w sprawie ewidencji wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 38, poz. 217), które traci
moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z
dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
101/375
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
Załącznik nr 1
TECZKA AKT PERSONALNYCH ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
102/375
103/375
Załącznik nr 2
TECZKA AKT PERSONALNYCH KANDYDATA NA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
104/375
105/375
Załącznik nr 3
Karta ewidencyjna żołnierza zawodowego
106/375
107/375
Załącznik nr 4
KARTA EWIDENCYJNA KANDYDATA NA ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
108/375
109/375
110/375
111/375
112/375
113/375
114/375
115/375
116/375
117/375
Załącznik nr 5
REJESTR ALFABETYCZNY TECZEK AKT PERSONALNYCH I KART EWIDENCYJNYCH
118/375
119/375
Załącznik nr 6
KSIĘGA ETATOWA
120/375
121/375
Załącznik nr 7
KARTA WYPOŻYCZEŃ TECZKI AKT PERSONALNYCH
122/375
123/375
Załącznik nr 8
Zeszyt ewidencyjny żołnierza zawodowego
124/375
125/375
126/375
127/375
128/375
129/375
130/375
131/375
Załącznik nr 9
INSTRUKCJA DOKONYWANIA WPISÓW W ZESZYCIE EWIDENCYJNYM ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
1. Podstawą wpisania nazwiska, imienia (imion) i imienia ojca na pierwszej stronie zeszytu ewidencyjnego
oraz daty i miejsca urodzenia w rubryce 1 jest wyciąg lub odpis aktu urodzenia żołnierza zawodowego,
wystawiony przez urząd stanu cywilnego. Dzień i rok urodzenia wpisuje się liczbami arabskimi, a nazwę
miesiąca słownie.
2. W przypadku zmiany przez żołnierza zawodowego nazwiska (imienia), dotychczasowy wpis przekreśla się,
a nad nim wpisuje się zmienione nazwisko (imię, imiona).
W rubryce 21 ("Uwagi") odnotowuje się dokument (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego
dokument i data wydania) dotyczący zmiany nazwiska (imienia, imion).
Jeżeli żołnierz dokonał zmiany nazwiska lub imienia (imion) przed powołaniem go do zawodowej służby
wojskowej, w zeszycie ewidencyjnym wpisuje się nazwisko i imię używane po dokonaniu zmiany, a w
rubryce 21 wpisuje się poprzednie nazwisko (imię, imiona) oraz odnotowuje się dokument o zmianie.
3. W rubrykach dotyczących mianowania na stopnie wojskowe wpisuje się wszystkie stopnie żołnierzy
zawodowych w kolejności ich mianowania. Podrubryki "korpus osobowy" nie wypełnia się.
4. Rubryki 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 11 wypełnia się na podstawie dokumentów i świadectw przedstawionych przez
żołnierza.
W rubryce 2 wpisuje się wszystkie uzyskane przez żołnierza zawodowego obywatelstwa. W przypadku utraty
obywatelstwa stosowny wpis przekreśla się. W rubryce 21 ("Uwagi") odnotowuje się dokumenty (nazwa
dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące uzyskiwania lub utraty
obywatelstwa.
Wpisów w rubrykach 4 i 6 dokonuje się ołówkiem.
W rubryce 11 wpisuje się przebieg pracy cywilnej zarówno przed powołaniem żołnierza do zawodowej służby
wojskowej, jak i po zwolnieniu go z tej służby.
5. Rubrykę 9 wypełnia się na podstawie odpowiednich dokumentów wydanych przez urzędy stanu cywilnego
lub sądy.
Jeżeli żołnierz zawodowy jest kawalerem lub panną, wpisuje się "kawaler (panna)". Wpisu dokonuje się
ołówkiem.
Jeżeli żołnierz pozostaje w związku małżeńskim lub jest wdowcem (wdową), wpisuje się: "zawarł(a)
związek małżeński dnia...............roku" lub "żona zmarła dnia...............roku", podając jednocześnie
numer aktu małżeństwa (zgonu współmałżonka), nazwę urzędu stanu cywilnego i datę wydania dokumentu.
W przypadku uzyskania przez żołnierza rozwodu wpisuje się "rozwiedziony (rozwiedziona)", podając
również datę prawomocnego wyroku oraz nazwę sądu.
6. Rubrykę 10 wypełnia się na podstawie ustnych oświadczeń żołnierza zawodowego.
7. Rubryki 8, 12, 15, 17 i 18 wypełnia się na podstawie dokumentów posiadanych przez organy wojskowe
oraz dokumentów przedstawionych przez żołnierza.
W rubryce 12 jako datę powołania wpisuje się dzień, w którym nastąpiło skierowanie przez wojskowego
komendanta uzupełnień do jednostki wojskowej w celu pełnienia służby wojskowej.
W rubryce 17 wpisuje się wszystkie ordery, odznaczenia i medale polskie oraz zagraniczne, otrzymane
zarówno w okresie pełnienia służby wojskowej, jak i w okresie wykonywania pracy cywilnej. W rubryce tej
nie wpisuje się odznaczeń pamiątkowych nadanych przez dowódców jednostek wojskowych.
W rubryce 18 wpisuje się wypadki i urazy, które miały miejsce podczas pełnienia służby wojskowej, zarówno
w kraju, jak i poza granicami państwa, a także po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, z
tytułu których żołnierz otrzymał odszkodowanie.
8. Rubrykę 13 wypełnia się na podstawie rozkazu personalnego o powołaniu żołnierza do zawodowej służby
wojskowej oraz rozkazu personalnego dowódcy właściwego do wyznaczenia powołanej osoby na stanowisko
służbowe.
9. W rubryce 14 wpisuje się przebieg służby wojskowej, począwszy od dnia powołania do służby wojskowej.
W podrubrykach "od" i "do" wpisuje się, odpowiednio, daty faktycznego objęcia i zdania obowiązków na
W podrubryce "Nazwa stanowiska, NIS" wpisuje się także numer identyfikacyjny stanowiska (NIS) oraz daty
rozpoczęcia i zakończenia kadencji, określone w decyzjach (rozkazach) personalnych.
W przypadku kierowania żołnierza zawodowego na szkolenie trwające przynajmniej 6 miesięcy, w
podrubryce "od" i "do" wpisuje się daty rozpoczęcia i zakończenia szkolenia określone w decyzjach
(rozkazach) personalnych, a w podrubryce "Nazwa stanowiska, NIS" - miejsce i nazwę szkolenia.
10. W rubryce 16 wpisuje się każdorazowo wydanie wojskowego dokumentu osobistego.
Adnotacje o wymianie dokumentu oraz zdaniu go lub pozostawieniu dla celów pamiątkowych w związku ze
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej wpisuje się w rubryce 21 ("Uwagi").
11. W rubryce 19 wpisów dokonuje się we właściwej wojskowej komendzie uzupełnień.
Odbycie przeszkolenia przez żołnierza rezerwy wpisuje się na podstawie opinii służbowej, przesłanej do
wojskowego komendanta uzupełnień przez dowódcę jednostki wojskowej (komendanta kursu).
INSTRUKCJA DOKONYWANIA WPISÓW W KARCIE EWIDENCYJNEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
132/375
1. Podstawą wpisania nazwiska, imienia (imion) oraz imienia ojca i imienia matki, a także daty i miejsca
urodzenia w rubryce 1 i 2 jest wyciąg lub odpis aktu urodzenia żołnierza zawodowego, wystawiony przez
urząd stanu cywilnego. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie
ewidencyjnym żołnierza zawodowego.
Dzień i rok urodzenia wpisuje się liczbami arabskimi, a nazwę miesiąca słownie.
2. W przypadku zmiany przez żołnierza zawodowego nazwiska (imienia), dotychczasowy wpis przekreśla się,
a nad nim wpisuje się zmienione nazwisko (imię, imiona).
W rubryce 17 ("Uwagi") odnotowuje się dokument (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego
dokument i data wydania) dotyczący zmiany nazwiska (imienia, imion).
Jeżeli żołnierz dokonał zmiany nazwiska lub imienia (imion) przed powołaniem go do zawodowej służby
wojskowej, w karcie ewidencyjnej wpisuje się nazwisko i imię używane po dokonaniu zmiany, a w rubryce
17 wpisuje się poprzednie nazwisko (imię, imiona) oraz odnotowuje się dokument o zmianie.
3. Rubryki 3, 4, 5, 6, 7 i 9 wypełnia się na podstawie dokumentów i świadectw przedstawionych przez
żołnierza. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie ewidencyjnym
żołnierza zawodowego.
W rubryce 6 wpisuje się wszystkie uzyskane przez żołnierza zawodowego obywatelstwa. W przypadku utraty
obywatelstwa stosowny wpis przekreśla się. W rubryce 17 ("Uwagi") odnotowuje się dokumenty (nazwa
dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące uzyskiwania lub utraty
obywatelstwa.
4. Rubrykę 8 wypełnia się na podstawie odpowiednich dokumentów wydanych przez urzędy stanu cywilnego
lub sądy. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów w zeszycie ewidencyjnym żołnierza
zawodowego.
Jeżeli żołnierz zawodowy jest kawalerem lub panną, wpisuje się "kawaler (panna)". Wpisu dokonuje się
ołówkiem zwykłym.
5. Rubrykę 10 wypełnia się na podstawie odpowiednich dokumentów wydanych przez urzędy stanu
cywilnego. Wpisów dokonuje się ołówkiem. Wymienione dane można wpisywać także na podstawie wpisów
w zeszycie ewidencyjnym żołnierza zawodowego.
Jeżeli żołnierz zmienił adres zameldowania na pobyt stały lub adres zamieszkania, w rubryce 17 wpisuje się
poprzedni adres oraz odnotowuje się dokument o zmianie.
6. Rubryki 11, 12, 15, 16 i 20 wypełnia się na podstawie dokumentów posiadanych przez organy wojskowe
oraz dokumentów przedstawionych przez żołnierza.
W rubryce 12 wpisuje się wszystkie ordery, odznaczenia i medale polskie oraz zagraniczne, otrzymane
zarówno w okresie pełnienia służby wojskowej, jak i w okresie wykonywania pracy cywilnej. W rubryce tej
nie wpisuje się odznaczeń pamiątkowych nadanych przez dowódców jednostek wojskowych.
W rubryce 16 wpisuje się wypadki i urazy, które miały miejsce podczas pełnienia służby wojskowej, zarówno
w kraju, jak i poza granicami państwa, a także po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, z
tytułu których żołnierz otrzymał odszkodowanie.
W rubryce 20 jako datę powołania wpisuje się dzień, w którym nastąpiło skierowanie przez wojskowego
komendanta uzupełnień do jednostki wojskowej w celu pełnienia służby wojskowej.
7. W rubryce 13 wpisuje się wszystkie stopnie wojskowe żołnierza zawodowego w kolejności mianowania.
8. Przynależność żołnierza do korpusu osobowego, grupy osobowej i specjalności wojskowej wpisuje się w
rubryce 18 na podstawie decyzji o zaliczeniu do korpusu osobowego (grupy osobowej, specjalności
wojskowej) lub decyzji dowódcy właściwego do wyznaczenia na stanowisko służbowe.
9. Wpisów w rubrykach 19, 24, 25, 26 i 27 dokonuje się we właściwej wojskowej komendzie uzupełnień.
10. W rubryce 22 wpisuje się każdorazowo wydanie wojskowego dokumentu osobistego.
Adnotacje o wymianie dokumentu oraz zdaniu go lub pozostawieniu dla celów pamiątkowych w związku ze
zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej wpisuje się w rubryce 17 ("Uwagi").
11. W rubryce 28 wpisuje się przebieg pracy cywilnej, zarówno przed powołaniem żołnierza do zawodowej
służby wojskowej, jak i po zwolnieniu go z tej służby, oraz przebieg służby wojskowej, począwszy od dnia
powołania do tej służby:
1) wpisy dotyczące przebiegu pracy cywilnej powinny zawierać datę rozpoczęcia i datę zakończenia pracy,
nazwę zakładu pracy i nazwę stanowiska (pełnionej funkcji), a także odnotowuje się dokumenty (nazwa
dokumentu, numer, nazwa organu wydającego dokument i data wydania) dotyczące zatrudnienia;
2) wpisy dotyczące przebiegu służby wojskowej niezawodowej powinny zawierać datę rozpoczęcia i datę
zakończenia służby na kolejnych stanowiskach, nazwę jednostki wojskowej i nazwę stanowiska (pełnionej
funkcji), a także odnotowuje się dokumenty (nazwa dokumentu, numer, nazwa organu wydającego
dokument i data wydania) dotyczące wyznaczenia na stanowisko;
3) wpisu dotyczącego powołania żołnierza do zawodowej służby wojskowej dokonuje się na podstawie
rozkazu personalnego o powołaniu, wpisując datę powołania (w podrubryce "od-do") i charakter pełnionej
służby, a także numer i datę wydania rozkazu personalnego oraz nazwę organu wojskowego wydającego
rozkaz;
133/375
4) wpisy dotyczące przebiegu zawodowej służby wojskowej powinny zawierać: w podrubryce "od-do" - daty
faktycznego objęcia i zdania obowiązków na stanowisku służbowym, w podrubryce "Jednostka wojskowa ..."
- nazwę jednostki wojskowej i nazwę stanowiska, a także NIS, stopień etatowy i grupę uposażenia. W
podrubryce "czyj rozkaz ..." odnotowuje się numer i datę wydania rozkazu personalnego oraz nazwę organu
wojskowego wydającego rozkaz o wyznaczeniu na stanowisko służbowe (przeniesieniu do rezerwy kadrowej
lub dyspozycji itp.).
W przypadku kierowania żołnierza zawodowego na szkolenie trwające przynajmniej 6 miesięcy, w
podrubryce "od-do" wpisuje się daty rozpoczęcia i zakończenia szkolenia określone w decyzjach (rozkazach)
personalnych, a w podrubryce "Jednostka wojskowa ..." - miejsce i nazwę szkolenia. W podrubryce "czyj
rozkaz ..." odnotowuje się numer i datę wydania rozkazu personalnego oraz nazwę organu wojskowego
wydającego rozkaz o kierowaniu na szkolenie.
134/375
Załącznik nr 10
SPIS DOKUMENTÓW
135/375
136/375
Załącznik nr 11
INSTRUKCJA SPORZĄDZANIA FORMULARZY I ROZKAZÓW PERSONALNYCH W SPRAWACH DOTYCZĄCYCH
POWOŁYWANIA DO ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ, WYZNACZANIA NA STANOWISKA SŁUŻBOWE
ORAZ ZWALNIANIA Z ZAWODOWEJ SŁUŻBY WOJSKOWEJ I SKREŚLANIA Z EWIDENCJI WOJSKOWEJ
I . S po r z ą dz a n i e f o r m u l a r z a i po r o z u m i en i a
I.1. Zasady ogólne
1. Podstawę sporządzenia projektu rozkazu personalnego stanowią "Formularz" lub "Porozumienie w sprawie
wyznaczenia na stanowisko służbowe", zwane dalej "porozumieniem".
Wzory formularza określa załącznik nr 1 do instrukcji.
2. Formularz sporządza się do każdego punktu rozkazu.
I.2. Zawartość informacyjna i zasady sporządzania formularza
I.2.1. Zawartość informacyjna formularza
W formularzu wyodrębnia się następujące grupy informacji:
- nazwę jednostki wojskowej - miejsce sporządzenia formularza
A. Dane identyfikacyjne
B. Aktualny stan służby
C. Formuła decyzji
D. Nowy stan służby
E. Komentarz
F. Podstawa prawna
G. Uzasadnienie
H. Pouczenie
I. Adresaci wyciągów z rozkazu
J. Osoba sporządzająca formularz.
I.2.2. Część A. Dane identyfikacyjne
1. W części A. Dane identyfikacyjne wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko, imię (imiona) i imię ojca oraz
numer ewidencyjny PESEL żołnierza, którego dotyczy.
2. Do stopni wojskowych żołnierzy stosuje się przepisy art. 27 ust. 1 i art. 122 ustawy oraz przepisy
rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w art. 137 ustawy.
I.2.3. Część B. Aktualny stan służby
1. Aktualny stan służby określa się dla wszystkich formuł decyzji z wyłączeniem przypadków, gdy dotyczy
ona powołania do zawodowej służby wojskowej.
2. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy:
1) wyznaczenia na stanowisko służbowe,
2) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy,
3) przeniesienia do dyspozycji,
4) przeniesienia do rezerwy kadrowej,
5) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej
organizacji międzynarodowej,
6) kierowania na szkolenie,
7) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej,
w aktualnym stanie służby określa się stanowisko służbowe, na którym żołnierz pełni służbę - zgodnie z
zasadami określonymi w pkt 4.
3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy:
1) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po
zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji
specjalnej organizacji międzynarodowej,
zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia,
w aktualnym stanie służby określa się, odpowiednio, stanowisko w składzie kontyngentu lub wojskową
placówkę edukacyjną, w której żołnierz odbywał szkolenie - zgodnie z zasadami określonymi w pkt 4.
4. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy sytuacji, o której
mowa w pkt 2 lub 3, w aktualnym stanie służby wpisuje się:
1) nazwę stanowiska służbowego i numer identyfikacyjny stanowiska;
2) nazwy komórek organizacyjnych;
3) nazwę jednostki wojskowej;
4) odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce pełnienia służby, w zależności od tego, czy żołnierz
pełni służbę w kraju, czy za granicą;
5) stopień etatowy, poprzedzony skrótem "STE:";
6) numer specjalności wojskowej, poprzedzony skrótem "SW:"; jeżeli stanowisko jest opisane dwiema
specjalnościami, numer pierwszej specjalności wpisuje się po skrócie "SW-1:", a po skrócie "SW-2:" wpisuje
się numer drugiej specjalności wojskowej;
137/375
7) kod wymaganych kwalifikacji, poprzedzony skrótem "WK:";
8) grupę uposażenia, poprzedzoną literą "U:".
5. Jeżeli żołnierz pełni służbę w dyspozycji lub rezerwie kadrowej, w aktualnym stanie służby wpisuje się:
1) odpowiednio: "DYSPOZYCJA" lub "REZERWA KADROWA";
2) nazwę stanowiska służbowego i nazwę jednostki wojskowej dowódcy;
3) nazwę pionu kadrowego.
I.2.4. Część C. Formuła decyzji
1. W formularzu wpisuje się jedną formułę decyzji - z zastrzeżeniem pkt 2.
2. W następujących sytuacjach w formularzu wpisuje się dwie formuły decyzji:
1) powołanie do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenie na stanowisko służbowe;
2) wyznaczenie na stanowisko służbowe z jednoczesnym kierowaniem na szkolenie;
3) zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego
dokonanego przez żołnierza zawodowego lub przez organ wojskowy z jednoczesnym przeniesieniem
żołnierza do dyspozycji właściwego dowódcy przez okres wypowiedzenia.
3. Redagowanie formuły decyzji polega na wybraniu wzoru z "Wykazu podstaw prawnych oraz przykładów
formuł decyzji, komentarzy i pouczeń w decyzjach (rozkazach) personalnych w sprawach dotyczących
powoływania do zawodowej służby wojskowej, wyznaczania na stanowiska służbowe oraz zwalniania z
zawodowej służby wojskowej i skreślania z ewidencji wojskowej".
4. Jeżeli wybrana formuła decyzji zawiera fragmenty wykropkowane lub nadmiarowe, uzupełnia się jej treść
lub usuwa się zbędne fragmenty.
5. Wykaz, o którym mowa w pkt 3, publikuje się na stronie internetowej departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr. Dyrektor departamentu jest odpowiedzialny za zapewnienie
aktualności wykazu.
6. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji
wojskowej, w formularzu określa się zobowiązania finansowe wojska wobec zwalnianego żołnierza.
I.2.5. Część D. Nowy stan służby
1. Nowy stan służby określa się dla wszystkich formuł decyzji dotyczących wyznaczenia na stanowisko, z
wyjątkiem przypadków, gdy dotyczy ona:
specjalnej organizacji międzynarodowej;
zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia;
3) uchylenia decyzji dotyczącej wyznaczenia na stanowisko.
a) wyznaczenia na stanowisko służbowe,
b) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej
w nowym stanie służby wpisuje się:
1) nazwę i identyfikator jednostki wojskowej oraz nazwę pionu kadrowego;
2) kraj - miejsce pełnienia służby;
3) podległość organizacyjną jednostki wojskowej;
4) nazwę i kod stanowiska służbowego; jeżeli stanowisko jest opisane w etacie dwiema nazwami - wpisuje
się nazwy i kody obydwu;
5) numer identyfikacyjny stanowiska;
6) rodzaj stanowiska;
7) wskaźnik określający, czy stanowisko jest przeznaczone dla dowódcy jednostki wojskowej;
8) nazwy i kody komórek organizacyjnych;
9) stopień etatowy (STE);
10) numer (lub numery) specjalności wojskowych (SW-1 i SW-2);
11) kod wymaganych kwalifikacji (WK);
12) grupę uposażenia (U);
13) datę wyznaczenia (datę początkową obowiązywania decyzji);
14) datę, do której decyzja będzie obowiązywać (datę końcową obowiązywania decyzji).
a) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy,
b) kierowania na szkolenie,
1) nazwę i identyfikator jednostki wojskowej (wojskowej placówki edukacyjnej) oraz nazwę pionu
kadrowego;
2) kraj - miejsce szkolenia;
3) podległość organizacyjną jednostki wojskowej (wojskowej placówki edukacyjnej);
138/375
4) nazwę stanowiska służbowego ("SŁUCHACZ");
5) kierunek szkolenia i czas trwania (ilość miesięcy) szkolenia;
6) datę rozpoczęcia szkolenia (datę początkową obowiązywania decyzji);
7) datę zakończenia szkolenia (datę końcową obowiązywania decyzji).
a) przeniesienia do dyspozycji,
b) przeniesienia do rezerwy kadrowej,
1) nazwę stanowiska służbowego dowódcy oraz nazwę i identyfikator jednostki wojskowej, a także nazwę
pionu kadrowego;
2) nazwę jednostki wojskowej - miejsca wykonywania obowiązków służbowych;
3) nazwę jednostki wojskowej - miejsca zaopatrzenia logistycznego i finansowego;
4) datę przeniesienia do dyspozycji lub rezerwy kadrowej (datę początkową obowiązywania decyzji);
5) datę końcową przebywania w dyspozycji lub w rezerwie kadrowej (datę końcową obowiązywania decyzji).
5. Nazwę i identyfikator jednostki wojskowej wpisuje się z etatu.
6. Nazwę pionu kadrowego wpisuje się na podstawie wykazu stanowiącego załącznik nr 3 do instrukcji lit. B.
7. Podległość organizacyjną jednostki wojskowej wpisuje się na podstawie wykazu stanowiącego załącznik nr
3 do instrukcji lit. D.
8. Nazwę i kod stanowiska służbowego wpisuje się z etatu.
9. Numer identyfikacyjny stanowiska wpisuje się z etatu. Numer identyfikacyjny stanowiska określa się na
podstawie numeru etatu, kodu struktury, numeru komórki i liczby porządkowej zapisu.
10. Rodzaj stanowiska wpisuje się z etatu (rodzaj wierszozapisu).
11. Nazwy i kody komórek organizacyjnych wpisuje się z etatu.
12. Stopień etatowy, numery specjalności wojskowych, kod wymaganych kwalifikacji i grupę uposażenia
wpisuje się z etatu.
13. Kierunek szkolenia wpisuje się na podstawie "Indeksu wyszkolenia (wykształcenia) wojskowego,
wykształcenia cywilnego oraz tytułów i stopni naukowych", zwanego dalej "indeksem wyszkolenia".
14. Indeks wyszkolenia publikuje się na stronie internetowej departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr. Dyrektor departamentu jest odpowiedzialny za zapewnienie aktualności indeksu.
I.2.6. Część E. Komentarz
1. Komentarz stanowi uzupełnienie treści zapisanych w formule decyzji i w nowym stanie służby.
2. Redagowanie komentarza polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części I.2.4 pkt 3.
3. Przepis pkt 4 w części I.2.4 stosuje się odpowiednio do treści komentarza.
I.2.7. Część F. Podstawa prawna
1. Redagowanie podstawy prawnej polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części I.2.4 pkt
3.
2. Przepis pkt 4 w części I.2.4 stosuje się odpowiednio do treści podstawy prawnej.
I.2.8. Część H. Pouczenie
1. Redagowanie pouczenia polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części I.2.4 pkt 3.
2. Przepis pkt 4 w części I.2.4 stosuje się odpowiednio do treści pouczenia.
I.2.9. Część I. Adresaci wyciągów z rozkazu
W części I. Adresaci wyciągów z rozkazu wpisuje się nazwy i adresy jednostek wojskowych, do których
wysyła się wyciąg z rozkazu.
I.2.10.Część J. Osoba sporządzająca formularz
W części J. Osoba sporządzająca formularz wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko i imię oraz numer
telefonu służbowego osoby, która sporządziła formularz.
I.3. Zawartość informacyjna i zasady sporządzania porozumienia
I.3.1. Zawartość informacyjna porozumienia
W porozumieniu wyodrębnia się następujące grupy informacji:
- nazwę jednostki wojskowej - miejsce sporządzenia porozumienia
A. Dane identyfikacyjne
B. Aktualny stan służby
C. Nowy stan służby.
I.3.2. Część A. Dane identyfikacyjne
Do wypełniania części A. Dane identyfikacyjne stosuje się przepisy określone w części I.2.2.
I.3.3. Część B. Aktualny stan służby
Do wypełniania części B. Aktualny stan służby stosuje się przepisy określone w części I.2.3 pkt 4 i 5.
I.3.4. Część C. Nowy stan służby
Do wypełniania części C. Nowy stan służby stosuje się przepisy określone w części I.2.5 pkt 2.
II. Sporządzanie rozkazu i wyciągu z rozkazu
II.1. Zasady ogólne
139/375
1. Rozkaz personalny (decyzję personalną), zwany dalej "rozkazem", sporządza się - z zastrzeżeniem pkt 7 na podstawie formularza i porozumienia, o których mowa w części I.1 pkt 1.
2. Punkt rozkazu dotyczy jednego żołnierza - z zastrzeżeniem pkt 7.
3. Punkty rozkazu występują w rozkazie w porządku alfabetycznym nazwisk żołnierzy - z zastrzeżeniem pkt
7.
4. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, treść rozkazu redaguje się wielkimi literami.
5. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, w treści rozkazu nie dopuszcza się stosowania skrótów.
6. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, daty występujące w treści rozkazu należy wpisywać w formacie:
dzień - nazwa miesiąca - rok, np. 23 listopada 2009 r.
7. Rozkazy dotyczące:
a) powołania do zawodowej służby wojskowej słuchaczy wojskowych placówek edukacyjnych,
b) kierowania żołnierzy na ostatnio zajmowane stanowiska służbowe w macierzystych jednostkach
wojskowych po zakończeniu lub odwołaniu ze szkolenia,
c) kierowania żołnierzy na ostatnio zajmowane stanowiska służbowe w macierzystych jednostkach
wojskowych po zakończeniu lub odwołaniu od pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu
wojskowego w misji specjalnej organizacji międzynarodowej,
redaguje się zgodnie z następującymi zasadami:
1) rozkaz sporządza się na podstawie wykazów imiennych żołnierzy;
2) w rozkazie występują grupy punktów rozkazu;
3) identyczne dla grupy punktów treści dotyczące: aktualnego stanu służby, formuły decyzji i nowego stanu
służby tworzą główkę grupy;
4) identyczne dla grupy punktów treści dotyczące: podstawy prawnej, uzasadnienia i pouczenia tworzą
stopkę grupy;
5) pomiędzy główką a stopką grupy, w kolejnych wierszach, występują w porządku alfabetycznym nazwisk
żołnierzy: numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza.
II.2. Struktura i zawartość informacyjna rozkazu
II.2.1. Struktura rozkazu
W rozkazie wyróżnia się:
1) część początkową (główkę rozkazu);
2) część decyzyjną, składającą się z punktów rozkazu;
3) część końcową (stopkę rozkazu).
II.2.2. Główka rozkazu
1. W główce rozkazu wyróżnia się:
1) dane jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz;
2) miejsce sporządzenia i datę podpisania rozkazu;
3) nazwę i numer rozkazu.
2. W części, o której mowa w pkt 1 ppkt 1, wyróżnia się:
1) nazwę jednostki wojskowej, w której sporządzany jest rozkaz,
2) nazwę pionu kadrowego,
pisane wielkimi literami, każda od nowego wiersza, w lewym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu.
3. W części, o której mowa w pkt 1 ppkt 2, wpisuje się:
1) miejsce (miejscowość) stacjonowania jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz,
2) datę podpisania rozkazu, w formacie: rok - miesiąc - dzień, np. 1996-09-15,
w prawym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu.
4. Dopuszcza się stosowanie następujących nazw rozkazów:
1) decyzja Ministra Obrony Narodowej;
2) rozkaz personalny Dyrektora Departamentu Kadr;
3) rozkaz personalny Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego;
4) rozkaz personalny,
przy czym w przypadku rozkazu personalnego, za nazwą rozkazu wpisuje się, od nowego wiersza, nazwy
stanowiska służbowego i jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz.
5. Numer rozkazu wpisuje się po nazwie rozkazu. Numer rozkazu określa klauzulę tajności rozkazu, zgodnie z
obowiązującymi przepisami.
II.2.3. Część decyzyjna rozkazu
1. Część decyzyjna rozkazu składa się z punktów rozkazu.
2. Na zawartość informacyjną punktu rozkazu składają się:
1) numer punktu rozkazu;
2) dane identyfikacyjne żołnierza;
3) aktualny stan służby;
4) formuła decyzji;
5) nowy stan służby;
6) komentarz;
140/375
7) podstawa prawna;
8) uzasadnienie;
9) pouczenie;
10) informacje w postaci zakodowanej.
II.2.4. Stopka rozkazu
1. W stopce oryginału rozkazu wpisuje się: nazwę stanowiska służbowego oraz stopień wojskowy, imię i
nazwisko dowódcy podpisującego rozkaz.
2. W stopce kopii rozkazu po wyrażeniu "/ - /" wpisuje się stopień wojskowy, imię i nazwisko dowódcy.
II.3. Redagowanie punktu rozkazu
II.3.1. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza
1. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza wpisuje się w jednym wierszu.
2. Dane identyfikacyjne żołnierza redaguje się na podstawie części A formularza lub porozumienia.
3. Nazwisko i imię (imiona) żołnierza wpisuje się w pierwszym przypadku. Imię ojca wpisuje się w drugim
przypadku, poprzedzając je literą "s." lub "c".
4. Numer ewidencyjny PESEL poprzedza się wyrazem "PESEL:".
II.3.2. Aktualny stan służby
1. Aktualny stan służby redaguje się na podstawie części B formularza lub porozumienia. Każdy wiersz
rozpoczyna się znakiem "-".
2. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy:
1) wyznaczenia na stanowisko służbowe,
2) zaliczenia do etatowego stanu zmiennego słuchaczy,
3) przeniesienia do dyspozycji,
4) przeniesienia do rezerwy kadrowej,
5) kierowania do pełnienia służby w składzie polskiego kontyngentu wojskowego w misji specjalnej
6) kierowania na szkolenie,
7) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej,
w aktualnym stanie służby opisuje się stanowisko służbowe, na którym żołnierz pełni służbę - zgodnie z
zasadami określonymi w pkt 3.
3. Jeżeli żołnierz pełni służbę na stanowisku służbowym i jeżeli formuła decyzji dotyczy sytuacji, o której
mowa w pkt 2, w aktualnym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach:
1) nazwę stanowiska służbowego, a za nią w nawiasach i po skrócie "NIS:", numer identyfikacyjny
stanowiska;
2) nazwy komórek organizacyjnych, każdą od nowego wiersza;
3) nazwę jednostki wojskowej, a za nią, w nawiasach, odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce
pełnienia służby, w zależności od tego, czy żołnierz pełni służbę w kraju, czy za granicą.
w aktualnym stanie służby wpisuje się nazwę pionu kadrowego, ujętą w nawiasy.
5. Jeżeli żołnierz pozostaje w dyspozycji lub w rezerwie kadrowej, w aktualnym stanie służby wpisuje się w
kolejnych wierszach:
2) nazwę stanowiska służbowego i nazwę jednostki wojskowej dowódcy, a za nimi, w nawiasach, nazwę
pionu kadrowego.
II.3.3. Formuła decyzji
1. W punkcie rozkazu występuje jedna formuła decyzji - z zastrzeżeniem pkt 2.
2. W następujących przypadkach punkt rozkazu może zawierać dwie formuły decyzji:
1) powołanie do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenie na stanowisko służbowe;
2) wyznaczenie na stanowisko służbowe z jednoczesnym kierowaniem na szkolenie;
3) zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego
dokonanego przez żołnierza zawodowego lub przez organ wojskowy z jednoczesnym przeniesieniem
żołnierza do dyspozycji właściwego dowódcy przez okres wypowiedzenia.
3. Formułę (formuły) decyzji przepisuje się z części C formularza.
II.3.4. Nowy stan służby
1. Jeżeli w punkcie rozkazu występuje jedna formuła decyzji, nowy stan służby redaguje się na podstawie
części D formularza.
141/375
2. Jeżeli punkt rozkazu dotyczy powołania do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenia na stanowisko
służbowe, nowy stan służby redaguje się na podstawie części D formularza lub części C porozumienia.
3. Jeżeli w punkcie rozkazu występują dwie formuły decyzji, nowy stan służby redaguje się w następujący
sposób:
1) po wpisaniu pierwszej formuły decyzji - redaguje się pierwszą część nowego stanu służby, na podstawie
części D formularza;
2) następnie wpisuje się drugą formułę decyzji, a po niej drugą część nowego stanu służby.
w nowym stanie służby wpisuje się w kolejnych wierszach:
1) nazwę stanowiska służbowego, a za nią, w nawiasach i po skrócie "NIS:", numer identyfikacyjny
stanowiska; jeżeli we wniosku występują dwie nazwy stanowiska, wpisuje się obydwie, rozdzielając je
znakiem "-";
2) nazwy komórek organizacyjnych, każdą od nowego wiersza;
3) nazwę jednostki wojskowej, a za nią, w nawiasach, odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce
pełnienia służby, w zależności od tego, czy wyznaczenie następuje na stanowisko służbowe w kraju, czy za
granicą;
4) rozdzielone znakiem " ," (przecinek):
- stopień etatowy, poprzedzony skrótem "STE:",
- numer specjalności wojskowej, poprzedzony skrótem "SW:"; jeżeli stanowisko jest opisane dwiema
specjalnościami, wpisuje się obydwie, poprzedzając je skrótami "SW-1:" i "SW-2:" i rozdzielając znakiem " ,"
(przecinek),
- kod wymaganych kwalifikacji, poprzedzony skrótem "WK:",
- grupę uposażenia, poprzedzoną literą "U:".
1) nazwę stanowiska służbowego ("SŁUCHACZ");
2) nazwę placówki edukacyjnej, a za nią w nawiasach, odpowiednio: nazwę pionu kadrowego lub miejsce
szkolenia, w zależności od tego, czy odbywa się ono w kraju, czy za granicą.
2) nazwę stanowiska służbowego i nazwę jednostki wojskowej dowódcy, a za nimi, w nawiasach, nazwę
pionu kadrowego;
3) nazwę jednostki wojskowej - miejsca wykonywania obowiązków służbowych;
4) nazwę jednostki wojskowej - miejsca zaopatrzenia logistycznego i finansowego.
w nowym stanie służby wpisuje się nazwę pionu kadrowego, ujętą w nawiasy.
II.3.5. Komentarz
Komentarz przepisuje się z części E formularza.
II.3.6. Podstawa prawna
Podstawę prawną przepisuje się z części F formularza, umieszczając na początku wyrazy "PODSTAWA
PRAWNA:".
II.3.7. Uzasadnienie
Uzasadnienie przepisuje się z części G formularza, umieszczając na początku wyraz "UZASADNIENIE:".
II.3.8. Pouczenie
Pouczenie przepisuje się z części H formularza, umieszczając na początku wyraz "POUCZENIE:".
II.3.9. Informacje w postaci zakodowanej
Zasady wpisywania informacji w postaci zakodowanej są określone w części III instrukcji.
II.4. Struktura i zawartość informacyjna wyciągu z rozkazu
142/375
II.4.1. Struktura wyciągu z rozkazu
W wyciągu z rozkazu wyróżnia się:
1) część początkową (główkę wyciągu z rozkazu);
3) część końcową (stopkę wyciągu z rozkazu).
II.4.2. Główka wyciągu z rozkazu
1. W główce wyciągu z rozkazu wyróżnia się:
3) dane adresata wyciągu;
2. Zawartość informacyjna i rozmieszczenie w wyciągu danych, o których mowa w pkt 1 ppkt 1, 2 i 4, są
identyczne jak w rozkazie.
3. Nazwa i numer rozkazu występują po wyrażeniu "WYCIĄG Z".
4. Postać danych, o których mowa w pkt 1 ppkt 3, określa dowódca jednostki wojskowej.
II.4.3. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu
1. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu składa się z punktów rozkazu przeznaczonych dla adresata wyciągu,
zgodnie z częścią I formularza.
2. W wyciągu z rozkazu nie występują informacje w postaci zakodowanej.
II.4.4. Stopka wyciągu z rozkazu
Postać stopki wyciągu z rozkazu jest identyczna jak postać stopki kopii rozkazu.
III. Kodowanie informacji w rozkazie
III.1. Zasady ogólne
1. W organach kadrowych prowadzących ewidencję wojskową żołnierzy zawodowych z wykorzystaniem
systemu teleinformatycznego, w rozkazie personalnym nie umieszcza się informacji w postaci zakodowanej.
2. Kodowaniu podlegają tylko sytuacje, o których mowa w instrukcji.
3. Zakodowaną treść punktu rozkazu tworzą wiersze kodowe.
4. Wiersze kodowe występują bezpośrednio pod treścią punktu rozkazu.
5. Jeżeli instrukcja nie stanowi inaczej, występowanie kodu w wierszu kodowym jest obowiązkowe.
6. Na początku wiersza kodowego oraz po każdym kodzie wpisuje się separator "/".
7. Jeżeli występowanie kodu jest nieobowiązkowe i kod nie zostanie wpisany, wpisuje się separator.
8. Kody: komórek organizacyjnych, rodzaju wierszozapisu, stanowisk, stopni etatowych, specjalności
wojskowych i wymaganych kwalifikacji - wpisuje się z etatu.
9. Kod kierunku szkolenia wpisuje się z indeksu wyszkolenia. Wpisanie kodu jest obowiązkowe w organach
kadrowych dysponujących indeksem.
III.2. Kodowanie rozkazu dotyczącego powołania do zawodowej służby wojskowej
1. Jeżeli formuła decyzji dotyczy powołania do zawodowej służby wojskowej, treść rozkazu koduje się,
wpisując:
1) kod formuły decyzji {załącznik nr 2 do instrukcji lit. A);
2) kod podstawy powołania do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. B);
3) kod charakteru służby zawodowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. C);
4) kod źródła doboru do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. D).
2. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zmiany decyzji o powołaniu do zawodowej służby wojskowej, treść rozkazu
koduje się, wpisując:
1) kod formuły decyzji (załącznik nr 2 do instrukcji lit. A);
2) kod podstawy powołania do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. B);
3) kod charakteru służby zawodowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. C);
4) kod źródła doboru do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. D);
5) kod formuły decyzji o powołaniu do zawodowej służby wojskowej (załącznik nr 2 do instrukcji lit. A).
3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy powołania do zawodowej służby wojskowej i wyznaczenia na stanowisko
służbowe, treść rozkazu koduje się zgodnie z następującymi zasadami:
1) w pierwszym wierszu kodowym koduje się rozkaz w części dotyczącej powołania do zawodowej służby
wojskowej (pkt 1);
2) w kolejnych wierszach kodowych koduje się rozkaz w części dotyczącej wyznaczenia na stanowisko
służbowe (część III.3 pkt 1).
III.3. Kodowanie rozkazu dotyczącego wyznaczenia na stanowisko
treść rozkazu koduje się, wpisując:
143/375
1) w pierwszym wierszu kodowym:
- kod formuły decyzji (załącznik nr 3 do instrukcji lit. A);
- miejsce pełnienia służby (załącznik nr 3 do instrukcji lit. C);
- kod podległości organizacyjnej (załącznik nr 3 do instrukcji lit. D);
- identyfikator jednostki wojskowej,
- numer identyfikacyjny stanowiska,
- kod rodzaju wierszozapisu (RW),
- kody komórek organizacyjnych (maksymalnie 5);
2) w drugim wierszu kodowym:
- kody stanowisk (maksymalnie 2),
- numery specjalności wojskowych (maksymalnie 2),
- kod stopnia etatowego,
- kod wymaganych kwalifikacji.
2) miejsce pełnienia służby (załącznik nr 3 do instrukcji lit. C);
3) kod podległości organizacyjnej (załącznik nr 3 do instrukcji lit. D);
4) identyfikator jednostki wojskowej - wojskowej placówki edukacyjnej;
5) kod kierunku szkolenia;
6) kod rodzaju wierszozapisu (RW).
2) miejsce pełnienia służby (załącznik nr 3 do instrukcji lit. C);
3) kod podległości organizacyjnej (załącznik nr 3 do instrukcji lit. D);
4) identyfikator jednostki wojskowej.
a) uchylenia decyzji, o której mowa w pkt 1-3,
b) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po
c) kierowania na ostatnio zajmowane stanowisko służbowe w macierzystej jednostce wojskowej po
treść rozkazu koduje się, wpisując kod formuły decyzji (załącznik nr 3 do instrukcji lit. A).
5. Jeżeli w punkcie rozkazu występują dwie formuły decyzji, przy czym pierwsza z nich dotyczy wyznaczenia
na stanowisko służbowe, a druga - kierowania na szkolenie, treść rozkazu koduje się zgodnie z
następującymi zasadami:
1) w dwóch pierwszych wierszach kodowych koduje się pierwszą decyzję (pkt 1);
2) w kolejnym wierszu koduje się drugą decyzję (pkt 2).
6. Jeżeli formuła decyzji dotyczy uchylenia decyzji, o której mowa w pkt 5, treść rozkazu koduje się zgodnie
z następującymi zasadami:
1) w pierwszym wierszu kodowym koduje się uchylenie pierwszej decyzji (pkt 4);
2) w drugim wierszu koduje się drugą decyzję (pkt 4).
III.4. Kodowanie rozkazu dotyczącego zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji
wojskowej
1. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji
wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując:
2) kod podstawy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej (załącznik
nr 4 do instrukcji lit. B);
3) kod stanu w rezerwie (załącznik nr 4 do instrukcji lit. C);
4) kod zobowiązań finansowych wojska wobec żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej lub
skreślonego z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. D).
2. Jeżeli formuła decyzji dotyczy zmiany decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z
ewidencji wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując:
144/375
2) kod podstawy zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub skreślenia z ewidencji wojskowej (załącznik
nr 4 do instrukcji lit. B);
3) kod stanu w rezerwie (załącznik nr 4 do instrukcji lit. C);
4) kod zobowiązań finansowych wojska wobec żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej lub
skreślonego z ewidencji wojskowej (załącznik nr 4 do instrukcji lit. D);
5) kod formuły decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej
(załącznik nr 4 do instrukcji lit. A).
3. Jeżeli formuła decyzji dotyczy uchylenia decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu
z ewidencji wojskowej, treść rozkazu koduje się, wpisując:
2) kod formuły decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub skreśleniu z ewidencji wojskowej
(załącznik nr 4 do instrukcji lit. A).
4. Jeżeli w punkcie rozkazu występują dwie formuły decyzji, przy czym pierwsza z nich dotyczy zwolnienia z
zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego
przez żołnierza zawodowego lub przez organ wojskowy, a druga - przeniesienia żołnierza do dyspozycji
właściwego dowódcy przez okres wypowiedzenia, treść rozkazu koduje się zgodnie z następującymi
zasadami:
1) w pierwszym wierszu kodowym koduje się pierwszą decyzję (pkt 1);
2) w drugim wierszu koduje się drugą decyzję (część III.3 pkt 3).
145/375
IV. Załączniki
FORMULARZ
146/375
147/375
POROZUMIENIE W SPRAWIE
wyznaczenia na stanowisko służbowe
148/375
149/375
150/375
151/375
152/375
153/375
154/375
Załącznik nr 12
INSTRUKCJA SPORZĄDZANIA ROZKAZÓW PERSONALNYCH O MIANOWANIU ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH I
KANDYDATÓW NA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH NA STOPNIE WOJSKOWE ORAZ O NADAWANIU MEDALI
RESORTOWYCH, A TAKŻE KODOWANIA INFORMACJI W TYCH ROZKAZACH
I. Zasady ogólne
1. Rozkazy personalne o:
1) mianowaniu żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na stopnie wojskowe
sporządzają organy wojskowe, o których mowa w art. 32 ust. 1, 3 i 4 ustawy;
2) nadawaniu medali resortowych sporządza dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwego do spraw kadr.
2. Rozkazy personalne, o których mowa w:
1) pkt 1 ppkt 1, sporządza się na podstawie wniosków i wykazów, o których mowa w rozporządzeniu
Ministra Obrony Narodowej wydanym na podstawie art. 16 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn, zm.);
2) pkt 1 ppkt 2, sporządza się na podstawie wniosków, o których mowa w rozporządzeniach Ministra Obrony
Narodowej wydanych na podstawie: art. 3 ustawy z dnia 21 kwietnia 1966 r. o ustanowieniu medalu "Za
udział w walkach o Berlin" i medalu "Za zasługi dla obronności kraju" (Dz. U. Nr 14, poz. 85, z późn. zm.),
art. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o ustanowieniu Medalu "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" (Dz. U. z
1996 r. Nr 32, poz. 140) oraz art. 7 ustawy z dnia 3 września 1999 r. o ustanowieniu Medalu Wojska
Polskiego (Dz. U. Nr 84, poz. 936).
3. W rozkazach personalnych, o których mowa w pkt 1, zwanych dalej "rozkazami personalnymi", występują
grupy punktów.
4. Identyczne dla grupy punktów treści dotyczące formuły decyzji i komentarza tworzą główkę grupy.
5. Po główce grupy, w kolejnych wierszach, występują w porządku alfabetycznym: numer punktu rozkazu i
dane identyfikacyjne żołnierza.
II. Struktura i zawartość informacyjna rozkazu
1. W rozkazie wyróżnia się:
2) część decyzyjną, składającą się z grup punktów rozkazu;
1) nazwę jednostki wojskowej, w której sporządzany jest rozkaz,
2) nazwę pionu kadrowego,
pisane wielkimi literami, każda od nowego wiersza, w lewym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu.
1) miejsce (miejscowość) stacjonowania jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz,
2) datę podpisania rozkazu, w formacie: rok-miesiąc-dzień, np. 1996-09-15,
w prawym górnym narożniku pierwszej strony rozkazu.
1) decyzja Ministra Obrony Narodowej;
2) rozkaz personalny,
przy czym w przypadku rozkazu personalnego, za nazwą rozkazu wpisuje się, od nowego wiersza, nazwy
stanowiska służbowego i jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz.
6. Numer rozkazu wpisuje się po nazwie rozkazu. Numer rozkazu określa klauzulę tajności rozkazu, zgodnie z
obowiązującymi przepisami.
4) komentarz;
155/375
III. Sporządzanie rozkazu
III. 1. Formuła decyzji
1. W formule decyzji określa się:
1) w rozkazach, o których mowa w części I pkt 1 ppkt 1, podstawę prawną, rodzaj decyzji (załącznik nr 1 do
instrukcji lit. A), datę obowiązywania decyzji i stopień wojskowy, na który następuje mianowanie;
2) w rozkazach, o których mowa w części I pkt 1 ppkt 2, podstawę prawną rodzaj decyzji (załącznik nr 1 do
instrukcji lit. B), datę obowiązywania decyzji i nazwę medalu resortowego.
formuł decyzji i komentarzy w rozkazach personalnych o mianowaniu na stopnie wojskowe i nadawaniu
medali resortowych".
III. 2. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza
2. Po numerze punktu rozkazu wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko, imię (imiona) i imię ojca oraz rok
urodzenia żołnierza.
3. Do stopni wojskowych żołnierzy stosuje się przepisy art. 27 ust. 1 ustawy i przepisy rozporządzenia
Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w art. 137 ustawy.
przypadku, poprzedzając je literą "s." lub "c".
5. Rok urodzenia poprzedza się literą "r".
III. 3. Komentarz
1. Komentarz jest elementem opcjonalnym rozkazu i stanowi uzupełnienie formuły decyzji.
2. Redagowanie komentarza polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części III.1 pkt 2.
3. Przepis pkt 3 części 111.1 stosuje się odpowiednio do treści komentarza.
III. 4. Informacje w postaci zakodowanej
1. W organach kadrowych prowadzących ewidencję wojskową żołnierzy zawodowych z wykorzystaniem
systemu teleinformatycznego, w rozkazie personalnym nie umieszcza się informacji w postaci zakodowanej.
3. Zakodowaną treść punktu rozkazu tworzy wiersz kodowy.
4. Wiersz kodowy występuje bezpośrednio pod treścią punktu (grupy punktów) rozkazu.
8. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 1 ppkt 1, w wierszu kodowym wpisuje się:
1) kod rodzaju decyzji (załącznik nr 1 do instrukcji lit. A);
2) kod stopnia wojskowego, na który następuje mianowanie;
3) kod korpusu osobowego - występowanie kodu jest nieobowiązkowe.
9. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 1 ppkt 2, w wierszu kodowym wpisuje się:
1) kod rodzaju decyzji {załącznik nr 1 do instrukcji lit. B);
2) kod medalu resortowego (załącznik nr 2 do instrukcji).
10. Kody stopni wojskowych i korpusów osobowych wpisuje się zgodnie z zasadami przyjętymi w systemie
teleinformatycznym.
IV. Struktura i zawartość informacyjna wyciągu z rozkazu
1. W wyciągu z rozkazu wyróżnia się:
6. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu składa się z punktów rozkazu przeznaczonych dla adresata wyciągu.
156/375
8. Postać stopki wyciągu z rozkazu jest identyczna jak postać stopki rozkazu.
V. Załączniki
157/375
Załącznik nr 13
INSTRUKCJA SPORZĄDZANIA ROZKAZÓW PERSONALNYCH O ROZPOCZĘCIU I ZAKOŃCZENIU SZKOLENIA
PRZEZ ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH I KANDYDATÓW NA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH, A TAKŻE KODOWANIA
INFORMACJI W TYCH ROZKAZACH
I. Zasady ogólne
1. Rozkaz personalny o rozpoczęciu szkolenia przez żołnierzy zawodowych sporządza się w wojskowej
placówce edukacyjnej, jeżeli szkolenie odbywa się bez zwolnienia żołnierzy z zajmowanych stanowisk
służbowych.
2. Rozkaz personalny o zakończeniu szkolenia przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych sporządza się na podstawie protokołów z egzaminów końcowych lub wykazów żołnierzy, którzy
ukończyli szkolenie.
3. W rozkazach personalnych, o których mowa w pkt 1 i 2, zwanych dalej "rozkazami personalnymi",
występują grupy punktów.
4. Identyczne dla grupy punktów treści dotyczące: formuły decyzji, komentarza i podstawy prawnej tworzą
główkę grupy.
5. Po główce grupy, w kolejnych wierszach, występują w porządku alfabetycznym: numer punktu rozkazu i
dane identyfikacyjne żołnierza, a w rozkazie o zakończeniu szkolenia - także dane o wyniku szkolenia.
6. Podstawa prawna występuje w rozkazie, jeżeli żołnierzowi przysługuje prawo odwołania się.
II. Struktura i zawartość informacyjna rozkazu
1. W rozkazie wyróżnia się:
2) część decyzyjną, składającą się z grup punktów rozkazu;
1) nazwę jednostki wojskowej, w której jest sporządzany rozkaz,
2) nazwę pionu kadrowego, pisane wielkimi literami, każda od nowego wiersza, w lewym górnym narożniku
pierwszej strony rozkazu.
1) miejsce (miejscowość) stacjonowania jednostki wojskowej dowódcy podpisującego rozkaz;
2) datę podpisania rozkazu, w formacie: rok-miesiąc-dzień, np. 1996-09-15, w prawym górnym narożniku
pierwszej strony rozkazu.
1) rozkaz personalny o rozpoczęciu kursu (szkolenia);
2) rozkaz personalny o ukończeniu studiów i nadaniu tytułów zawodowych;
3) rozkaz personalny o ukończeniu studiów podyplomowych;
4) rozkaz personalny o ukończeniu nauki w szkole podoficerskiej i nadaniu tytułów zawodowych;
5) rozkaz personalny o ukończeniu kursu (szkolenia).
6. Numer rozkazu wpisuje się po wyrazach "rozkaz personalny". Numer rozkazu określa klauzulę tajności
rozkazu, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
7. Po numerze rozkazu wpisuje się, od nowego wiersza, stanowisko służbowe i nazwę jednostki wojskowej
dowódcy podpisującego rozkaz.
4) dane o wyniku szkolenia;
5) komentarz;
6) podstawa prawna;
III. Sporządzanie rozkazu
158/375
III. 1. Formuła decyzji
1. W formule decyzji określa się kierunek szkolenia i datę rozpoczęcia szkolenia, a w rozkazach, o których
mowa w części I pkt 2 - także datę ukończenia szkolenia oraz uzyskane: tytuł zawodowy i / lub klasę
specjalisty wojskowego albo specjalność wojskową.
formuł decyzji i komentarzy w rozkazach personalnych o rozpoczęciu i zakończeniu szkolenia".
III. 2. Numer punktu rozkazu i dane identyfikacyjne żołnierza
2. Po numerze punktu rozkazu wpisuje się: stopień wojskowy, nazwisko, imię (imiona) i imię ojca oraz
numer ewidencyjny PESEL żołnierza.
3. Do stopni wojskowych żołnierzy stosuje się przepisy art. 27 ust. 1 ustawy i przepisy rozporządzenia
Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w art. 137 ustawy.
przypadku, poprzedzając je literą "s." lub "a".
5. Numer ewidencyjny PESEL poprzedza się wyrazem "PESEL:".
III. 3. Dane o wyniku szkolenia
1. Dane o wyniku szkolenia wpisuje się w rozkazach, o których mowa w części I pkt 2.
2. W wierszu bezpośrednio poprzedzającym dane identyfikacyjne pierwszego żołnierza, którego dotyczy
formuła decyzji, wpisuje się, z prawej strony, wyrazy "ocena końcowa / lokata".
3. Dane o wyniku szkolenia, obejmujące ocenę końcową studiów (nauki, kursu itp.) i uzyskaną lokatę,
wpisuje się za numerem ewidencyjnym PESEL, na wysokości wyrazów, o których mowa w pkt 2.
III. 4. Komentarz
1. Komentarz jest elementem opcjonalnym rozkazu i stanowi uzupełnienie formuły decyzji.
2. Redagowanie komentarza polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części III.1 pkt 2.
3. Przepis pkt 3 części 111.1 stosuje się odpowiednio do treści komentarza.
III. 5. Podstawa prawna
1. Redagowanie podstawy prawnej polega na wybraniu wzoru z wykazu, o którym mowa w części III.1 pkt
2.
2. Przepis pkt 3 części III.1 stosuje się odpowiednio do treści podstawy prawnej.
3. Podstawę prawną wpisuje się po wyrazach "PODSTAWA PRAWNA:".
III. 6. Informacje w postaci zakodowanej
2. Zakodowaną treść punktu rozkazu tworzy wiersz kodowy.
3. Wiersz kodowy występuje bezpośrednio pod treścią punktu (grupy punktów) rozkazu.
7. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 1, w wierszu kodowym wpisuje się kod kierunku szkolenia.
8. W rozkazie, o którym mowa w części I pkt 2, w wierszu kodowym wpisuje się:
1) kod kierunku szkolenia;
2) kod uzyskanego tytułu zawodowego - występowanie kodu jest nieobowiązkowe;
3) numer uzyskanej specjalności wojskowej - występowanie kodu jest nieobowiązkowe.
9. Kod kierunku szkolenia wpisuje się na podstawie "Indeksu wyszkolenia (wykształcenia) wojskowego,
wykształcenia cywilnego oraz tytułów i stopni naukowych", o którym mowa w instrukcji stanowiącej
załącznik nr 11 do rozporządzenia.
10. Kod tytułu zawodowego i numer specjalności wojskowej wpisuje się zgodnie z zasadami przyjętymi w
systemie teleinformatycznym.
IV. Struktura i zawartość informacyjna wyciągu z rozkazu
1. W wyciągu z rozkazu wyróżnia się:
2) część decyzyjną składającą się z punktów rozkazu;
159/375
6. Część decyzyjna wyciągu z rozkazu składa się z punktów rozkazu przeznaczonych dla adresata wyciągu.
8. Postać stopki wyciągu z rozkazu jest identyczna jak postać stopki rozkazu.
Załącznik nr 14
WZORY MELDUNKÓW
160/375
MELDUNEK O ZMIANIE
wykształcenia cywilnego* stopnia/ tytułu naukowego* specjalizacji (uprawnień) zawodowych* wyszkolenia
wojskowego
161/375
MELDUNEK O ZMIANIE
nadanie odznaczenia państwowego
nadanie innego odznaczenia - zwyłączeniem medali resortu obrony narodowej
162/375
MELDUNEK
o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej
163/375
MELDUNEK
o zwolnieniu ze służby kandydackiej
Art. 49. 1. Żołnierzom zawodowym wydaje się karty i tabliczki tożsamości.
2. Karty tożsamości wydawane żołnierzom zawodowym wyjeżdżającym w celach służbowych za
granicę stanowią również dowód tożsamości, o którym mowa w art. III ust. 2 lit. a Umowy między
Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w
Londynie dnia 19 czerwca 1951 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 21, poz. 257 oraz z 2008 r. Nr 170, poz. 1052).
3. Zasady wydawania żołnierzom zawodowym tabliczek tożsamości określają przepisy Konwencji o
ochronie ofiar wojny, podpisanych w Genewie dnia 12 sierpnia 1949 r. (Dz. U. z 1956 r. Nr 38, poz. 171
oraz z 1992 r. Nr 4, poz. 23 i Nr 41, poz. 175).
4. Żołnierzom zawodowym wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę wydaje się również
indywidualny lub zbiorowy rozkaz wyjazdu.
5. W kartach tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym zamieszcza się:
1) nazwisko i imię (imiona);
2) datę urodzenia;
3) stopień wojskowy i oznaczenie wojskowego dokumentu osobistego;
4) numer PESEL;
5) rodzaj służby wojskowej;
6) grupę krwi;
7) fotografię i podpis żołnierza;
8) suchy odcisk pieczęci organu wystawiającego;
9) nazwę państwa wystawiającego;
10) serię i numer;
11) elementy zabezpieczające.
6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje oraz wzory kart i tabliczek
tożsamości wydawanych żołnierzom zawodowym, organy właściwe do ich wydawania i
ewidencjonowania, doręczania i postępowania w razie zniszczenia lub utraty, a także wzór rozkazu
wyjazdu, mając na względzie przeznaczenie kart i tabliczek tożsamości oraz sposób ich wykorzystania.
164/375
Dz.U.08.79.473
z dnia 16 kwietnia 2008 r.
w sprawie kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych (Dz.U.08.79.473)
1)
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje:
1) rodzaje oraz wzory kart i tabliczek tożsamości wydawanych:
a) żołnierzom zawodowym,
b) kandydatom na żołnierzy zawodowych
- zwanych dalej "żołnierzami";
2) organy wojskowe właściwe do wydawania, ewidencjonowania, doręczania kart i tabliczek tożsamości
oraz postępowania w razie zniszczenia lub utraty karty lub tabliczki tożsamości;
3) wzór rozkazu wyjazdu wydawanego żołnierzom wyjeżdżającym w celach służbowych za granicę.
§ 2. 1. Ustala się następujące rodzaje poliwęglanowych i papierowych kart tożsamości:
1) przeznaczone dla żołnierzy wyjeżdżających w celach służbowych za granicę, według wzoru
określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2) przeznaczone dla żołnierzy wyjeżdżających w celach służbowych za granicę:
a) przewidzianych do odszukiwania, zbierania, przenoszenia, przewożenia, leczenia rannych i chorych
oraz do zapobiegania chorobom,
b) przewidzianych do zarządzania jednostkami lub zakładami medyczno-sanitarnymi,
c) wykonujących czynności duszpasterskie w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej
"Siłami Zbrojnymi"
- według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny żołnierzom zawodowym nieposiadającym
poliwęglanowych kart tożsamości dowódca jednostki wojskowej w stosunku do żołnierzy ujętych w
ewidencji tej jednostki wydaje papierowe karty tożsamości, do czasu zastąpienia ich poliwęglanowymi
kartami tożsamości.
§ 3. 1. Tabliczka tożsamości zawiera:
1) numer;
2) nazwę "Siły Zbrojne RP".
2. Wzór tabliczki tożsamości określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 4. Tabliczki tożsamości wydają dowódcy jednostek wojskowych w stosunku do żołnierzy ujętych
w ewidencji tych jednostek.
§ 5. Kartę tożsamości wydaje się wraz z tabliczką tożsamości.
165/375
§ 6. Szef komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej w sprawach
organizacji i uzupełnień sił zbrojnych, zwany dalej "szefem komórki", wydaje poliwęglanowe karty
tożsamości oraz określa termin ich ważności.
§ 7. 1. Ewidencję wydanych poliwęglanowych kart tożsamości prowadzi szef komórki.
2. Ewidencję wydanych poliwęglanowych kart tożsamości prowadzą także dowódcy jednostek
wojskowych w stosunku do żołnierzy ujętych w ewidencji tych jednostek.
§ 8. Ewidencję wydanych lub zdeponowanych tabliczek tożsamości prowadzi się wraz z
ewidencją poliwęglanowych kart tożsamości, o której mowa w § 7.
§ 9. Organami właściwymi do deponowania i doręczania za potwierdzeniem odbioru
poliwęglanowych kart i tabliczek tożsamości są organy prowadzące ewidencję kart tożsamości, o których
mowa w § 7 ust. 2.
§ 10. 1. Organem właściwym w postępowaniu w razie zniszczenia lub utraty poliwęglanowej karty
lub tabliczki tożsamości jest szef komórki.
2. Zniszczenia poliwęglanowych kart tożsamości dokonuje szef komórki.
§ 11. Wzór rozkazu wyjazdu określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
§ 12. Dotychczasowe papierowe karty tożsamości, przeznaczone do wydania na wypadek
ogłoszenia mobilizacji i czas wojny, zachowują ważność do czasu ich zastąpienia nowymi papierowymi
kartami tożsamości, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2009 r.
§ 13. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie
kart i tabliczek tożsamości żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 143,
poz. 1516).
____________________
1)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz.
2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025, z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i
1602 oraz z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1242.
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 kwietnia 2008 r. (poz. 473)
Załącznik nr 1
POLIWĘGLANOWA KARTA TOŻSAMOŚCI
AWERS
REWERS
Skala wzoru: 1:1
Wymiary: 85,6 mm x 53,98 mm
Grubość: 0,76 mm
166/375
PAPIEROWA KARTA TOŻSAMOŚCI
AWERS
REWERS
Załącznik nr 2
POLIWĘGLANOWA KARTA TOŻSAMOŚCI
AWERS
REWERS
Skala wzoru: 1:1
Wymiary: 85,6 mm x 53,98 mm
Grubość: 0,76 mm
PAPIEROWA KARTA TOŻSAMOŚCI
AWERS
REWERS
Załącznik nr 3
WZÓR TABLICZKI TOŻSAMOŚCI
Objaśnienia:
Tabliczka tożsamości wykonana jest ze stali żaroodpornej
Grubość tabliczki tożsamości - 1 mm
Średnica tabliczki tożsamości - 35 mm
Średnica otworu - 2 mm
Napis i cyfry tłoczone tylko po jednej stronie
Załącznik nr 4
WZÓR
167/375
Rozdział 4
Podstawowe uprawnienia i obowiązki służbowe żołnierzy zawodowych
Art. 50. 1. Żołnierze zawodowi w czasie wykonywania zadań służbowych są obowiązani do noszenia
umundurowania, odznak i oznak wojskowych.
2. W przypadkach określonych przez dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy jest
wyznaczony na stanowisko służbowe, jest on obowiązany do noszenia uzbrojenia lub orderów i
odznaczeń.
1) wzory, szczegółowe zasady, okoliczności i sposób noszenia umundurowania oraz oznak
wojskowych;
Dz.U.05.7.53
zm. Dz.U.06.161.1137
zm. Dz.U.07.113.776
zm. Dz.U.08.4.27
zm. Dz.U.08.138.867
zm. Dz.U.09.9.47
zm. Dz.U.10.31.162
ROZPORZĄDZENIE
w sprawie wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy
zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U.05.7.53)
Rozporządzenie obszerne – nie umieszczano w całości.
2)warunki, okoliczności i sposób noszenia uzbrojenia;
Dz.U.04.21.197
ROZPORZĄDZENIE
w sprawie noszenia uzbrojenia przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.21.197 )
Rozporządzenie obszerne – nie umieszczano w całości.
3) przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku noszenia umundurowania i
oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych;
Dz.U.04.73.660
zm. Dz.U.07.155.1090
zm. Dz.U.08.23.139
168/375
ROZPORZĄDZENIE
w sprawie przypadków, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku
noszenia umundurowania i oznak wojskowych (Dz.U.04.73.660 )
(Dz. U. z dnia 22 kwietnia 2004 r.)
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których żołnierze zawodowi są zwolnieni od obowiązku
noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie wykonywania zadań służbowych.
§ 2. Żołnierz zawodowy w czasie wykonywania zadań służbowych jest zwolniony od obowiązku
noszenia umundurowania oraz oznak wojskowych w przypadku:
1) prowadzenia prac, robót i czynności specjalistycznych wymagających, według odrębnych przepisów,
stosowania odzieży ochronnej lub roboczej albo ubioru specjalnego;
2) służbowego wyjazdu za granicę, chyba że organ wojskowy delegujący żołnierza określi czynności,
których wykonywanie za granicą wymaga występowania w umundurowaniu oraz oznakach
wojskowych, z zastrzeżeniem § 4;
3) uzasadnionego względami zdrowotnymi wniosku lekarza wojskowego, na podstawie decyzji
przełożonego żołnierza;
4) w czasie występowania przed organami i urzędami cywilnymi, za zgodą przełożonego żołnierza;
5) w innych przypadkach, a w szczególności:
a) w trakcie leczenia i rehabilitacji,
b) podczas wykonywania poza terenem wojskowym czynności o charakterze kulturalnym i
sportowym,
c) w trakcie sympozjów, kongresów, prelekcji, zajęć dydaktycznych oraz innych wystąpień o
charakterze publicznym, a także wystąpień w środkach masowego przekazu za zgodą
przełożonego żołnierza,
d) w trakcie pobierania nauki poza Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej
"Siłami Zbrojnymi", w przypadkach, o których mowa w art. 52 ust. 1 i art. 53 ustawy z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
e) w innych sytuacjach, na polecenie przełożonego ze względu na interes Sił Zbrojnych.
§ 3. Od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych jest zwolniony również żołnierz
zawodowy pełniący służbę wojskową w:
1) Sekretariacie Ministra Obrony Narodowej oraz w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwej do spraw współpracy międzynarodowej, podczas wykonywania czynności
służbowych określonych każdorazowo przez dyrektorów tych komórek organizacyjnych;
2) jednostkach organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej, podczas wykonywania czynności określonych
każdorazowo przez dowódcę tej jednostki organizacyjnej;
3) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego na stanowisku służbowym,
którego zajmowanie wymaga występowania w ubiorze cywilnym, określonym odpowiednio przez Szefa
Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szefa Służby Wywiadu Wojskowego;
4) Wojskach Specjalnych, podczas czynności służbowych, w sytuacjach i na zasadach określonych
przez dowódcę tych wojsk lub wyższego przełożonego;
5) jednostkach organizacyjnych:
a) prokuratury wojskowej - na stanowiskach: prokuratora, asesora i aplikanta,
b) sądów wojskowych oraz w Izbie Wojskowej Sądu Najwyższego - na stanowiskach: sędziego,
asesora i aplikanta,
c) Sił Zbrojnych - na stanowiskach: radców prawnych i aplikantów;
6) instytucjach cywilnych, na podstawie decyzji kierownika instytucji cywilnej.
§ 4. Żołnierz zawodowy pełniący służbę poza granicami kraju, w polskich kontyngentach
wojskowych oraz w sztabach i jednostkach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego może być
zwolniony od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych, na podstawie odrębnych
przepisów określonych przez właściwe organy tych formacji.
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r.
4) warunki i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak.
169/375
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno w szczególności zapewnić, aby wzory
umundurowania były praktyczne i estetyczne, zapewniały możliwość wykorzystywania umundurowania w
różnych warunkach klimatycznych i pogodowych. Rozporządzenie powinno uwzględnić także podział
umundurowania na galowe, wyjściowe, służbowe, ćwiczebne, polowe, specjalne, robocze i wieczorowe
oraz uwzględnić zestawy ubiorcze dla żołnierzy zawodowych poszczególnych rodzajów wojsk i służb, z
uwzględnieniem płci żołnierza. W rozporządzeniu należy przewidzieć różne okoliczności noszenia
umundurowania, a zwłaszcza w czasie szkolenia i ćwiczeń, służby garnizonowej i wewnętrznej, zajęć
służbowych oraz w czasie podróży. Ponadto w rozporządzeniu należy uwzględnić przypadki zwolnienia
żołnierzy zawodowych od obowiązku noszenia umundurowania i oznak wojskowych w czasie
wykonywania zajęć służbowych.
Dz.U.04.143.1517
ROZPORZĄDZENIE
w sprawie noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez żołnierzy zawodowych
(Dz.U.04.143.1517)
(Dz. U. z dnia 23 czerwca 2004 r.)
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób noszenia orderów, odznaczeń i odznak przez
żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami".
§ 2. Sposób noszenia orderów i odznaczeń oraz ich miniaturek, baretek, rozetek i wstążeczek
regulują rozdziały 3 i 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 1992 r.
w sprawie opisu, materiału, wymiarów, wzorów rysunkowych oraz sposobu i okoliczności noszenia
odznak orderów i odznaczeń (Dz. U. Nr 90, poz. 452).
§ 3. Odznaki nosi się na kurtce munduru, bluzie marynarskiej, bluzie-olimpijce i koszulo-bluzie,
przymocowane bezpośrednio do munduru lub na pasku skórzanym przypiętym do guzika lewej górnej
kieszeni.
§ 4. 1. Na kieszeniach kurtek munduru i bluz-olimpijek w Wojskach Lądowych oraz Siłach
Powietrznych, a także bluz-olimpijek Marynarki Wojennej odznaki nosi się:
1) na środku lewej górnej kieszeni, między guzikiem klapki a dolną krawędzią kieszeni, odznakę
pamiątkową, nie więcej niż dwie odznaki;
2) na środku prawej górnej kieszeni, między guzikiem klapki a dolną krawędzią kieszeni, nie więcej niż
dwie odznaki, jak:
a) odznakę absolwencką uczelni wojskowej,
b) odznaki: wzorowy żołnierz, podchorąży, dowódca oraz odznaki niewojskowe.
2. Dwie odznaki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, umieszcza się symetrycznie. Jeżeli druga odznaka
ma kształt wydłużony poziomo, nosi się ją tuż pod odznaką pierwszą z zachowaniem symetrii między
guzikiem a dolną krawędzią kieszeni. Łącznie na obu kieszeniach umieszcza się nie więcej niż cztery
odznaki.
3. Na środku lewej i prawej połowy klapki prawej górnej kieszeni, również koszulo-bluzie, można
nosić po jednej odznace: honorowej, stowarzyszenia, sportowej.
4. Na środku prawej górnej kieszeni koszulo-bluzy, między guzikiem klapki a dolną krawędzią,
można nosić jedną odznakę absolwencką.
5. Dopuszcza się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 4, noszenie jednej odznaki na pasku
skórzanym w kolorze czarnym, o szerokości 15 mm, założonym na guzik pod klapkę górnej kieszeni.
§ 5. W Wojskach Lądowych nad lewą górną kieszenią kurtki munduru nosi się odznakę instruktora
spadochronowego lub skoczka spadochronowego na wysokości 55 mm powyżej klapy, lekko pochyloną
w stronę lewego rękawa, pomiędzy guzikiem a zewnętrznym brzegiem klapy. Odległość liczona jest do
dolnej krawędzi odznaki.
§ 6. W Siłach Powietrznych oraz w Marynarce Wojennej na kurtce munduru i bluzie-olimpijce
odznaki specjalności lotniczych nosi się:
1) odznaki pilota i nawigatora - na wysokości 90-100 mm powyżej lewej górnej kieszeni, w linii pionowej
guzika;
170/375
2) odznaki specjalności lotniczo-technicznych i instruktora spadochronowego - na wysokości 55 mm
powyżej górnej lewej kieszeni;
3) odznakę skoczka spadochronowego - na wysokości 90-100 mm nad prawą górną krawędzią, na
styku kołnierza z wyłogiem;
4) odznakę "Zasłużony Pilot Wojskowy" - nosi się w odległości 10 mm w lewo od odznaki skoczka
spadochronowego;
5) w przypadku posiadania odznaki pilota lub nawigatora i odznaki instruktora spadochronowego odznakę instruktora spadochronowego nosi się w miejscu oznaki skoczka spadochronowego - na
wysokości 90-100 mm nad prawą górną krawędzią, na styku kołnierza z wyłogiem.
§ 7. W Marynarce Wojennej liczba odznak noszonych na lewej i prawej stronie kurtki munduru lub
bluzy marynarskiej jest taka sama jak w Wojskach Lądowych oraz w Siłach Powietrznych, z tym że:
1) odznaki, których jeden z wymiarów przekracza 40 mm, w tym: absolwenckiej uczelni wojskowej lub
cywilnej, wojskowej szkoły zawodowej, kursów specjalistycznych, wzorowy marynarz, podchorąży,
dowódca oraz inne równorzędne odznaki wojskowe i niewojskowe, nosi się na kurtce mundurowej w
odległości 60-80 mm na zewnątrz drugiego górnego prawego guzika, a na bluzach wyjściowych
marynarskich 80-120 mm poniżej rozcięcia dekoltu i 80-120 mm w prawo od środka przodu bluzy;
drugą odznakę, nie więcej niż dwie, umieszcza się obok pierwszej w odległości 10 mm w kierunku
rękawa;
2) odznaki, których kształt nie przekracza wymiarów 40x40 mm: honorowe, stowarzyszeń i sportowe
nosi się na kurtce munduru 10 mm na zewnątrz pierwszego górnego prawego guzika, a na bluzie
marynarskiej 10 mm powyżej odznaki wymienionej w pkt 1; drugą odznakę, nie więcej niż dwie,
umieszcza się obok pierwszej w odległości 10 mm w kierunku rękawa: odznaki, których jeden z
wymiarów przekracza 40 mm, nosi się według zasad określonych w pkt 1;
3) odznakę pamiątkową nosi się: na kurtce munduru na lewej stronie na wysokości drugiego guzika, w
linii pionowej pierwszego lewego guzika; na bluzie marynarskiej symetrycznie w stosunku do oznak
wymienionych w pkt 1; kolejną odznakę, nie więcej niż dwie, umieszcza się obok pierwszej w
odległości 10 mm w kierunku rękawa;
4) odznakę "Marynarz Okrętów Podwodnych" nosi się:
a) na prawej stronie na kurtce munduru 60-80 mm nad odznakami noszonymi obok pierwszego
górnego guzika, na bluzie-olimpijce bezpośrednio nad krawędzią kieszeni, symetrycznie w linii
pionowej guzika,
b) na lewej stronie, na swetrze oficerskim, symetrycznie, bezpośrednio pod oznaką stopnia
wojskowego;
5) odznakę "Dowódca Okrętu" noszą:
a) aktualnie pełniący obowiązki dowódcy okrętu - na prawej stronie munduru, zgodnie z pkt 2,
b) osoba, która pełniła obowiązki dowódcy okrętu - na lewej stronie, 10 mm symetrycznie nad
baretkami;
6) odznaki pilota, nawigatora, specjalności lotniczo-technicznych i instruktora spadochronowego nosi
się na lewej stronie kurtki munduru, 30-40 mm symetrycznie nad baretkami;
7) odznakę skoczka spadochronowego nosi się na prawej stronie na kurtce munduru, 60-80 mm nad
odznakami noszonymi obok pierwszego górnego guzika;
8) odznakę "Zasłużony Pilot Wojskowy" nosi się w odległości 10 mm w lewo od odznaki skoczka
spadochronowego;
9) w przypadku posiadania odznaki pilota lub nawigatora i odznaki instruktora spadochronowego odznakę instruktora spadochronowego nosi się w miejscu oznaki skoczka spadochronowego.
§ 8. Nad prawą górną kieszenią kurtek ubiorów galowych można nosić jedną odznakę przypinaną za
pomocą klamry - na wysokości 55 mm powyżej klapki kieszeni, w Siłach Powietrznych oraz Marynarce
Wojennej - 10 mm poniżej odznaki "Zasłużony Pilot Wojskowy".
§ 9. Odznakę za rany i kontuzje doznane podczas działań wojennych nosi się bezpośrednio nad
górnym rzędem orderów i odznaczeń lub baretek symetrycznie do guzika kieszeni. W Marynarce
Wojennej odznakę tę nosi się na kurtce munduru lub bluzie marynarskiej symetrycznie do krawędzi
bocznych wstążek orderów, odznaczeń lub baretek.
§ 10. 1. Na kurtce munduru nosi się odznaki orderów i odznaczeń zawieszone na wstążkach
długości 55-60 mm każda. Górna krawędź wstążek wszystkich orderów i odznaczeń powinna tworzyć
równą linię poziomą.
2. Na kurtkach Wojsk Lądowych oraz Sił Powietrznych ordery i odznaczenia nosi się symetrycznie
rozmieszczone na wysokości 55 mm powyżej klapy lewej górnej kieszeni, w następujący sposób:
1) jeden order lub odznaczenie - na wysokości lewej piersi, przy czym wstążkę podkłada się pod klapę
kołnierza, tak aby order lub odznaczenie przykrywał klapkę górnej kieszeni symetrycznie do jej
brzegów i guzika;
171/375
2) od dwóch do czterech orderów lub odznaczeń - w jednym rzędzie bez przerw między wstążkami, z
tym że przy ilości trzech i więcej orderów lub odznaczeń - wstążkę pierwszego orderu lub
odznaczenia podkłada się do odpowiedniej niezbędnej szerokości dla zachowania symetrii pod
klapę kurtki munduru;
3) od pięciu do ośmiu orderów lub odznaczeń - w jednym rzędzie, tak by zajęły szerokość czterech
wstążek umieszczonych obok siebie, przy czym wstążkę drugiego i kolejnych orderów lub
odznaczeń podkłada się częściowo pod wstążkę poprzedniego orderu lub odznaczenia;
4) maksymalnie do ośmiu orderów lub odznaczeń w rzędzie;
5) większą ilość orderów i odznaczeń niż osiem - nosi się w dwóch lub więcej rzędach;
6) kolejne rzędy orderów lub odznaczeń umieszcza się w ten sposób, aby wstążki górnego rzędu w
całości zasłaniały wstążki dolnego rzędu, a odznaki dolnego rzędu do połowy.
3. Na kurtce munduru Marynarki Wojennej nosi się ordery i odznaczenia w odległości 140-160 mm
ponad drugim guzikiem od góry lewego rzędu guzików, a na bluzie marynarskiej 20 mm ponad
początkiem rozcięcia dekoltu, w następujący sposób:
1) jeden order lub odznaczenie na kurtce munduru umieszcza się symetrycznie między krawędzią klapy
a wszyciem rękawa, a na bluzie marynarskiej w odległości 20 mm w lewo od krawędzi wyłożonego
krawata marynarskiego;
2) od dwóch do czterech orderów lub odznaczeń nosi się w jednym rzędzie bez przerw między
wstążkami, przy czym pierwszą wstążkę podkłada się do połowy pod klapę kurtki krawata
marynarskiego;
3) większą ilość orderów lub odznaczeń niż cztery nosi się w sposób określony w ust. 2 pkt 3, 4 i 5.
§ 11. 1. W Wojskach Lądowych oraz w Siłach Powietrznych dolny rząd baretek powinien być
umieszczony bezpośrednio nad klapą lewej górnej kieszeni kurtki munduru, przy czym:
1) pojedynczą baretkę umieszcza się symetrycznie nad środkiem kieszeni;
2) od dwóch do trzech baretek - w jednym rzędzie obok siebie bez przerw między baretkami,
umieszczone symetrycznie nad środkiem kieszeni;
3) powyżej trzech baretek - w dwóch lub więcej rzędach bezpośrednio jeden pod drugim, w każdym
rzędzie po trzy baretki przy uwzględnieniu pkt 4, lewą krawędź zestawu baretek składającego się z
dwóch i więcej rzędów należy umieszczać ukosem, równolegle do wszycia rękawa, przy czym każdy
następny rząd baretek powinien być wysunięty o 2 mm w stosunku do poprzedniego; w rzędzie
dolnym mniej niż trzy baretki nosi się w ten sposób, aby znajdowały się pod środkiem
bezpośredniego rzędu górnego;
4) eksponuje się w kolejności baretki orderów lub odznaczeń nadanych przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej oraz w ustalonej kolejności ich noszenia - odznaczenia nadane przez:
Prezesa Rady Ministrów, Ministra Obrony Narodowej, a w dalszej kolejności według uznania
żołnierza; w ostatniej kolejności odznaczenia zagraniczne;
5) gdy klapa kurtki zakrywa całkowicie pierwszą baretkę najwyższego orderu lub odznaczenia górnego
rzędu, wówczas nosi się w tym rzędzie tylko dwie baretki; dwa dolne rzędy baretek mogą być
wykonane z czterech i więcej baretek do całkowitego wypełnienia przestrzeni nad klapką lewej
górnej kieszeni.
2. W Marynarce Wojennej baretki nosi się na kurtce munduru, w odległości 140-160 mm ponad
drugim guzikiem, od góry lewego rzędu guzików do krawędzi dolnego rzędu baretek, a na bluzach
wyjściowych marynarskich 20 mm ponad początkiem rozcięcia dekoltu, w sposób następujący:
1) pojedynczą lub dwie baretki umieszcza się symetrycznie między krawędzią klapy kurtki i wszyciem
rękawa, a na bluzie marynarskiej 20 mm w lewo od krawędzi wyłożonego krawata marynarskiego;
2) trzy baretki w jednym rzędzie obok siebie, bez przerw między baretkami, umieszczone tuż przy
krawędzi klapy kurtki, krawata marynarskiego;
3) powyżej trzech baretek - w dwóch lub więcej rzędach bezpośrednio jeden pod drugim, w każdym
rzędzie po trzy baretki; w rzędzie dolnym mniej niż trzy baretki nosi się w ten sposób, by znajdowały
się one pod środkiem bezpośredniego rzędu górnego;
4) gdy klapa kurtki lub krawat marynarski zakrywa całkowicie pierwszą baretkę najwyższego orderu lub
odznaczenia górnego rzędu, wówczas nosi się w tym rzędzie tylko dwie baretki umieszczone w taki
sposób, aby były one widoczne;
5) baretki można nosić również na bluzie-olimpijce i koszulo-bluzie, przypięte nad lewą kieszenią.
§ 12. 1. Łącznie z baretkami do ubioru galowego można nosić jedną pełną odznakę orderu lub
odznaczenia. W tym przypadku odznakę orderu lub odznaczenia nosi się w sposób, o którym mowa w §
10. W Marynarce Wojennej na wysokości pierwszej baretki górna krawędź wstążki pokrywa się z górną
krawędzią baretki.
2. Sposób noszenia orderów, odznaczeń oraz ich baretek, a także noszenia odznak określa
załącznik do rozporządzenia.
1)
172/375
1)
________
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone zarządzeniem Nr 48/MON Ministra Obrony Narodowej z
dnia 26 października 1995 r. w sprawie wprowadzenia przepisów ubiorczych żołnierzy Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Rozk. MON z 1995 r. poz. 188), które traci moc na podstawie art. 188
ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz.
1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203).
ZAŁĄCZNIK
Rys. 1. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru galowego oficera
Wojsk Lądowych
Sił Powietrznych
Marynarki Wojennej
Rys. 4. Sposób rozmieszczenia orderów, odznaczeń i odznak na kurtce ubioru wyjściowego
oficera Wojsk Lądowych
oficera Sił Powietrznych
chorążego Marynarki Wojennej
podoficera Marynarki Wojennej
Art. 50a. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną zapewniającą
wykonywanie przez niego zadań służbowych.
1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną zapewniającą wykonywanie
przez niego zadań służbowych przez uczestnictwo w zorganizowanych zajęciach z wychowania
fizycznego.
1a. Zorganizowane zajęcia w zakresie wychowania fizycznego mogą prowadzić osoby posiadające
kwalifikacje zawodowe nauczyciela wychowania fizycznego, trenera lub instruktora sportu.
2. Żołnierz zawodowy jest poddawany raz w roku sprawdzianowi sprawności fizycznej.
3. Żołnierz zawodowy może być zwolniony ze sprawdzianu sprawności fizycznej w danym roku
kalendarzowym z przyczyn służbowych lub zdrowotnych, a kobieta żołnierz zawodowy jest zwalniana
również w okresie ciąży lub karmienia dziecka piersią.
4. Sprawność fizyczną żołnierza zawodowego ocenia się na podstawie ćwiczeń
zróżnicowanych ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i zajmowane
stanowiska służbowe, a także posiadanej przez żołnierza kategorii zdolności fizycznej i
psychicznej do zawodowej służby wojskowej.
5. Na podstawie przeprowadzonego sprawdzianu wystawia się żołnierzowi zawodowemu ocenę
sprawności fizycznej wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra, dobra, dostateczna i niedostateczna).
1) szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej;
2) zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i
zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadaną przez żołnierza kategorię zdolności
fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej;
3) tryb zwalniania ze sprawdzianu sprawności fizycznej w danym roku kalendarzowym oraz dokumenty
wymagane w tych sprawach;
4) sposób dokumentowania niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej;
5) sposób dokumentowania otrzymanych przez żołnierzy ocen oraz nieprzystąpienia do tego
sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w ust. 3.
7. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, powinno uwzględniać terminy przeprowadzenia
sprawdzianu sprawności fizycznej, opis prawidłowości wykonywanych ćwiczeń oraz kryteria oceniania
żołnierzy zawodowych w czasie sprawdzianu, z zachowaniem jawności i obiektywizmu.
Dz. U. 10. 27.138
173/375
w sprawie przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. 10. 27.138)
1) szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy
zawodowych;
2) zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe oraz jednostki wojskowe i
zajmowane stanowiska służbowe, a także posiadaną przez żołnierza kategorię zdolności fizycznej i
psychicznej do zawodowej służby wojskowej;
3) tryb zwalniania ze sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych w danym roku
kalendarzowym oraz dokumenty wymagane w tych sprawach;
4) sposób dokumentowania niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej
żołnierzy zawodowych;
5) sposób dokumentowania otrzymywanych przez żołnierzy ocen oraz nieprzystąpienia do tego
sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w art. 50a ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, w której
żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia
zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub dyspozycji;
2) kategorii zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej - należy przez to
rozumieć kategorie, o których mowa w art. 5 ust. 6 ustawy;
3) komisji egzaminacyjnej - należy przez to rozumieć powołaną przez właściwego przełożonego
komisję do przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej.
§ 3. 1. Sprawdzian sprawności fizycznej przeprowadza się w maju i czerwcu.
2. Żołnierz zawodowy, który nie posiada w danym roku kalendarzowym aktualnej oceny ze
sprawdzianu sprawności fizycznej, a jest zakwalifikowany do służby w polskim kontyngencie wojskowym,
zalicza sprawdzian sprawności fizycznej na terenie kraju, w czasie przygotowywania się do misji poza
granicami państwa.
§ 4. Coroczną kwalifikację żołnierza zawodowego do sprawdzianu sprawności fizycznej
przeprowadza lekarz jednostki wojskowej (garnizonu) wykonujący zadania z zakresu wojskowej służby
medycyny pracy, na podstawie aktualnych okresowych badań lekarskich żołnierza zawodowego, a także
dodatkowo lekarz bezpośrednio przed przystąpieniem do sprawdzianu.
§ 5. 1. Żołnierz zawodowy:
1) w zależności od miejsca pełnienia służby, odbywa sprawdzian sprawności fizycznej przed komisją
egzaminacyjną powoływaną corocznie przez Ministra Obrony Narodowej, zwaną dalej "Komisją
Egzaminacyjną Ministra Obrony Narodowej", komisją powoływaną przez dowódców rodzajów Sił
Zbrojnych, Dowódcę Operacyjnego Sił Zbrojnych, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowódcę
Garnizonu Warszawa, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Szefa Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, Rektorów-Komendantów: Akademii Obrony
Narodowej, Wojskowej Akademii Technicznej, Akademii Marynarki Wojennej, Wyższej Szkoły Oficerskiej
Wojsk Lądowych, Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych albo komisją egzaminacyjną powoływaną
przez dowódcę jednostki wojskowej;
2) przeniesiony do rezerwy kadrowej lub dyspozycji odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w
terminie i miejscu określonych rozkazem dowódcy jednostki wojskowej, do której został skierowany w celu
wykonywania obowiązków służbowych;
3) pełniący służbę na stanowisku służbowym w instytucji cywilnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt
2 i 3 ustawy, odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w terminie i miejscu określonych przez dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
2. Żołnierz zawodowy odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w terminie i miejscu określonych
rozkazem dowódcy jednostki wojskowej, w której występuje etatowe stanowisko oficera, podoficera lub
pracownika cywilnego o kwalifikacjach, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r.
o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675, z późn. zm.2)).
3. Dowódca jednostki wojskowej, w której nie występuje stanowisko wskazane w ust. 2, określa
rozkazem termin i miejsce przeprowadzenia sprawdzianu sprawności fizycznej w najbliższej jednostce
wojskowej, a dowódca jednostki wojskowej danego rodzaju Sił Zbrojnych - w najbliższej jednostce
wojskowej tego rodzaju Sił Zbrojnych, w której takie stanowisko etatowe występuje, po wcześniejszym
uzgodnieniu z dowódcą tej jednostki wojskowej.
174/375
4. Żołnierz zawodowy, który w czasie sprawdzianu sprawności fizycznej przebywa z przyczyn
służbowych poza stałym miejscem pełnienia zawodowej służby wojskowej przez okres nie krótszy niż
trzydzieści dni, jest obowiązany odbyć ten sprawdzian w miejscu wykonywania obowiązków służbowych.
Żołnierz ten jest obowiązany przedstawić dowódcy jednostki wojskowej wyniki sprawdzianu nie później
niż w terminie trzydziestu dni od dnia powrotu do macierzystej jednostki wojskowej.
5. Żołnierz zawodowy pełniący służbę wojskową poza granicami państwa w ataszatach obrony, w
przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych przedstawicielstwach Rzeczypospolitej Polskiej przy
organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych, mających
siedzibę poza granicami państwa, oraz pełniący zawodową służbę wojskową poza granicami państwa w
charakterze obserwatora wojskowego lub osoby posiadającej status obserwatora wojskowego w misjach
pokojowych organizacji międzynarodowych i sił wielonarodowych odbywa sprawdzian sprawności
fizycznej po powrocie do kraju w terminie określonym w § 3 ust. 1.
6. Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe albo skierowany do wykonywania zadań
w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub Służbie Wywiadu Wojskowego odbywa sprawdzian sprawności
fizycznej w terminie i miejscu określonych odpowiednio przez Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego
albo Szefa Służby Wywiadu Wojskowego.
§ 6. 1. Zakres ćwiczeń zróżnicowany ze względu na płeć, grupy wiekowe, jednostki wojskowe i
zajmowane stanowisko służbowe, a także posiadaną przez żołnierza kategorię zdolności fizycznej i
psychicznej do zawodowej służby wojskowej, określa wykaz ćwiczeń i norm sprawdzianu sprawności
fizycznej żołnierzy zawodowych z opisem ćwiczeń, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Do celów sprawdzianu sprawności fizycznej ustala się podział na następujące grupy wiekowe:
1) grupa I - do 25 lat;
2) grupa II - od 26 do 30 lat;
3) grupa III - od 31 do 35 lat;
4) grupa IV - od 36 do 40 lat;
5) grupa V - od 41 do 45 lat;
6) grupa VI - od 46 do 50 lat;
7) grupa VII - od 51 do 55 lat;
8) grupa VIII - powyżej 55 lat.
3. Przynależność żołnierza zawodowego do danej grupy wiekowej ustala się przez odjęcie od roku
kalendarzowego, w którym przeprowadzany jest sprawdzian sprawności fizycznej, roku urodzenia
§ 7. 1. Żołnierz zawodowy z kategorią Z odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w ciągu jednego
dnia, w stroju sportowym, w formie zaliczenia czterech ćwiczeń:
1) w przypadku żołnierza zawodowego - mężczyzny:
a) marszobieg na 3 000 m albo pływanie ciągłe przez 12 min,
b) podciąganie się na drążku wysokim albo uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc
przodem na ławeczce,
c) bieg wahadłowy 10 x 10 m albo bieg zygzakiem "koperta",
d) skłony tułowia w przód w czasie 2 min;
2) w przypadku żołnierza zawodowego - kobiety:
a) marszobieg na 1 000 m albo pływanie ciągłe przez 12 min,
b) uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce,
c) bieg zygzakiem "koperta",
d) skłony tułowia w przód w czasie 2 min.
2. O wyborze ćwiczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a-c i pkt 2 lit. a, decyduje żołnierz
zawodowy bezpośrednio przed przystąpieniem do sprawdzianu sprawności fizycznej.
§ 8. 1. Żołnierz zawodowy z kategorią Z/O odbywa sprawdzian sprawności fizycznej w ciągu
jednego dnia, w stroju sportowym, w formie zaliczenia czterech ćwiczeń:
1) w przypadku żołnierza zawodowego - mężczyzny:
a) marszobieg na 3 000 m,
b) pływanie ciągłe przez 12 min,
c) podciąganie się na drążku wysokim,
d) uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce,
e) bieg wahadłowy 10 x 10 m,
f) bieg zygzakiem "koperta",
g) skłony tułowia w przód w czasie 2 min;
2) w przypadku żołnierza zawodowego - kobiety:
a) marszobieg na 1 000 m,
b) pływanie ciągłe przez 12 min,
c) uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce,
d) bieg zygzakiem "koperta",
e) skłony tułowia w przód w czasie 2 min.
2. Żołnierzowi zawodowemu z kategorią Z/O ćwiczenia do zaliczenia wskazuje wojskowa komisja
lekarska spośród ćwiczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w chwili orzekania o jego zdolności do
175/375
zawodowej służby wojskowej, odnotowując to wskazanie w książce zdrowia oraz właściwym orzeczeniu
lekarskim.
§ 9. 1. Ocenę sprawności fizycznej żołnierza zawodowego ustala się na podstawie średniej
arytmetycznej ocen z ćwiczeń, o których mowa w § 7 ust. 1 i § 8 ust. 1, uzyskanych przez żołnierza
zawodowego podczas sprawdzianu sprawności fizycznej w następujący sposób:
1) średnia 4,51 i wyższa - ocena bardzo dobra;
2) średnia od 3,51 do 4,50 - ocena dobra;
3) średnia od 2,51 do 3,50 - ocena dostateczna;
4) średnia 2,50 i niższa - ocena niedostateczna.
2. Warunkiem otrzymania oceny pozytywnej ze sprawdzianu sprawności fizycznej jest uzyskanie
przez żołnierza zawodowego co najmniej trzech ocen pozytywnych ze zdawanych ćwiczeń, bez względu
na to, czy posiada kategorię Z czy kategorię Z/O.
3. Żołnierz zawodowy z kategorią Z zwolniony z wszystkich ćwiczeń sprawdzających jedną zdolność
motoryczną nie jest dopuszczony do tego sprawdzianu ze względów zdrowotnych.
§ 10. 1. Dokumenty stanowiące podstawę zwolnienia ze sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierz
zawodowy przedstawia, nie później niż w ciągu siedmiu dni od dnia ich wystawienia, dowódcy jednostki
wojskowej.
2. Przyczynę zwolnienia żołnierza zawodowego ze sprawdzianu sprawności fizycznej dowódca
jednostki wojskowej ogłasza w rozkazie dziennym jednostki wojskowej.
§ 11. 1. Wyniki, oceny, przyczynę niemożności przystąpienia do sprawdzianu sprawności fizycznej
oraz nieprzystąpienia do tego sprawdzianu z przyczyn innych niż określone w art. 50a ust. 3 ustawy
ewidencjonuje się na listach wyników sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych, karcie
sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierza zawodowego i zaświadczeniu.
2. Wzór listy wyników sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych określa załącznik nr
2 do rozporządzenia.
3. Wzór karty sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierza zawodowego określa załącznik nr 3 do
rozporządzenia.
4. Wzór zaświadczenia określa załącznik nr 4 do rozporządzenia.
5. Wykaz żołnierzy zawodowych wraz z uzyskanymi przez nich na sprawdzianie sprawności
fizycznej ocenami oraz wykaz żołnierzy zawodowych, którzy nie przystąpili do sprawdzianu sprawności
fizycznej z przyczyn innych niż określone w art. 50a ust. 3 ustawy, zamieszcza się w rozkazie dziennym
dowódcy jednostki wojskowej.
________
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308
oraz z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz. 1706.
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 195, poz. 1200 oraz z 2009 r. Nr
62, poz. 504, Nr 97, poz. 801 i Nr 226, poz. 1809.
3) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 listopada 2008 r. w
sprawie przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 215, poz. 1364), które utraciło moc z
dniem 11 grudnia 2009 r. na podstawie art. 9 ust. 3 w związku z art. 10 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
176/375
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
WYKAZ ĆWICZEŃ I NORM SPRAWDZIANU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH w pdf
Opis ćwiczeń:
* Marszobieg na 3.000 m (1.000 m) - odbywa się w stroju sportowym na bieżni lekkoatletycznej, drodze lub
terenie o równej i twardej nawierzchni (o równej sumie spadków i wzniesień terenowych).
Sposób prowadzenia: seriami (grupami) na czas. Grupa powinna liczyć do 30 żołnierzy (na 1.000 m - do
15 żołnierzy). Na komendę "start" lub sygnał grupa żołnierzy rozpoczyna bieg. Czas mierzy się z
dokładnością do 1 sekundy od sygnału startu do momentu przekroczenia linii mety.
* Pływanie ciągłe przez 12 minut - odbywa się na pływalniach krytych i otwartych (25- lub 50-metrowych), w
stroju kąpielowym, bez wykorzystania sprzętu pływackiego (z wyjątkiem okularów pływackich). Skok
startowy wykonuje się na głowę z wysokości minimum 50 cm od lustra wody (dopuszcza się start z wody).
Pływanie prowadzi się pojedynczo lub seriami. Na komendę "na miejsca" żołnierz staje na słupku
startowym, na komendę "start" lub sygnał wykonuje skok startowy i pokonuje sposobem dowolnym jak
najdłuższy dystans w ciągu 12 minut. Na komendę "stop" lub sygnał zatrzymuje się, chwytając linę
wytyczającą tor, do czasu dokonania pomiaru odległości przez prowadzącego sprawdzian. Zatrzymanie
się zdającego przed upływem wyznaczonego czasu podczas wykonywania próby powoduje jej
zakończenie i jest równoznaczne z niezaliczeniem próby.
* Podciąganie się na drążku wysokim - odbywa się w stroju sportowym. Minimalna wysokość drążka
wysokiego do wykonania ćwiczenia - 220 cm. Na komendę "gotów" żołnierz wykonuje zwis nachwytem o
ramionach wyprostowanych w stawach łokciowych - pozycja wyjściowa. Na komendę "ćwicz" podciąga
się tak, aby broda znalazła się powyżej prężnika drążka wysokiego, i wraca do pozycji wyjściowej,
następnie ponawia ćwiczenie. Oceniający (kontrolujący) głośno podaje liczbę zaliczonych podciągnięć.
Jeżeli kontrolowany nie wykona ćwiczenia zgodnie z opisem, np. nie podciągnie się do wymaganej
pozycji lub nie wróci do zwisu o ramionach wyprostowanych w stawach łokciowych, oceniający
(kontrolujący) powtarza ostatnią liczbę zaliczonych podciągnięć.
* Bieg zygzakiem "koperta" - odbywa się w stroju sportowym w miejscu, gdzie na podłożu oznacza się kredą
lub farbą punkty prostokąta ABCD o bokach 3 x 5 m i środek przekątnych E, jak również strzałki
wskazujące trasę biegu. Na punktach ustawia się chorągiewki o parametrach: wysokość co najmniej 160
cm, średnica podstawy nieprzekraczająca 30 cm i waga do 3,5 kg.
Sposób prowadzenia: na komendę "start" (sygnał dźwiękowy) żołnierz rozpoczyna bieg zgodnie z
oznaczonym kierunkiem, omijając chorągiewki od strony zewnętrznej. Trasę przebiega trzykrotnie. Po
każdym okrążeniu oceniający (kontrolujący) informuje o liczbie powtórzeń, np.: jeszcze dwa razy, jeszcze
raz. Przewrócenie chorągiewki powoduje powtórzenie próby, która jest próbą ostateczną.
* Bieg wahadłowy 10 x 10 m - odbywa się w stroju sportowym. Na komendę "start" (sygnał dźwiękowy)
żołnierz rozpoczyna bieg w kierunku przeciwległej chorągiewki, obiega ją, wraca do chorągiewki na linii
startu, obiega ją i pokonuje tę trasę pięciokrotnie. Przewrócenie chorągiewki powoduje powtórzenie
próby, która jest próbą ostateczną. Czas mierzy się z dokładnością do 0,1 sekundy, od sygnału startu do
momentu przekroczenia linii mety. Do ćwiczenia wykorzystuje się chorągiewki o parametrach: wysokość
co najmniej 160 cm, średnica podstawy nieprzekraczająca 30 cm i waga do 3,5 kg.
* Skłony tułowia w przód w czasie 2 minut - odbywa się w stroju sportowym. Na komendę "gotów" żołnierz
przyjmuje pozycję: leżąc tyłem z palcami rąk splecionymi i ułożonymi z tyłu na głowie, ramiona dotykają
materaca, nogi ugięte w stawach kolanowych (maksymalnie do kąta prostego), stopy rozstawione na
szerokość bioder, mogą być przytrzymywane przez współćwiczącego lub zaczepione o dolny szczebel
drabinki. Na komendę "ćwicz" wykonuje on skłon w przód z jednoczesnym dotknięciem łokciami kolan i
natychmiast powraca do leżenia, tak aby umożliwić splecionym palcom na głowie kontakt z podłożem
(pierwsze powtórzenie). Podczas wykonywania ćwiczenia nie odrywa się bioder od podłoża. Oceniający
(kontrolujący) głośno wymienia kolejno ilość prawidłowo wykonanych powtórzeń. Jeżeli kontrolowany nie
wykona ćwiczenia zgodnie z opisem, np. nie dotknie łokciami kolan lub w pozycji wyjściowej do
ponowienia ćwiczenia nie dotknie obiema łopatkami i splecionymi palcami rąk powierzchni materaca,
oceniający (kontrolujący) powtarza ostatnią liczbę zaliczonych skłonów.
* Uginanie i prostowanie ramion w podporze, leżąc przodem na ławeczce gimnastycznej - prowadzi się w
stroju sportowym. Na komendę "gotów" żołnierz wykonuje podpór, leżąc przodem na ławeczce z nogami
złączonymi lub w lekkim rozkroku - maksymalnie na szerokość bioder. Na komendę "ćwicz" ugina
ramiona tak, aby stawy barkowe znalazły się poniżej stawów łokciowych (sylwetka wyprostowana - tzn.
barki, biodra i kostki stóp stanowią linię prostą), następnie wraca do podporu i ponawia ćwiczenia.
Ćwiczenie wykonuje się w jednym ciągu (bez przerw między kolejnymi powtórzeniami). Oceniający
(kontrolujący) głośno odlicza ilość zaliczonych powtórzeń. Jeżeli kontrolowany wykona ćwiczenie
niezgodnie z opisem, np. nie ugnie ramion lub ich całkowicie nie wyprostuje, zatrzyma się, nie utrzyma
całego ciała w linii prostej, oceniający (kontrolujący) podaje ostatnią liczbę powtórzeń.
177/375
Załącznik nr 2
LISTA WYNIKÓW SPRAWDZIANU
178/375
Załącznik nr 3
KARTA SPRAWDZIANU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ ŻOŁNIERZA ZAWODOWEGO
179/375
Załącznik nr 4
ZAŚWIADCZENIE
Art. 51. 1. Żołnierze zawodowi są obowiązani zachować w tajemnicy wszystkie informacje niejawne,
z którymi zapoznali się podczas lub w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, w tym również
informacje stanowiące tajemnicę innego państwa chronioną na zasadzie wzajemności na podstawie
zawartych umów międzynarodowych.
2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej,
jak i po zwolnieniu z niej.
3. Od obowiązku zachowania tajemnicy może zwolnić żołnierza w czynnej służbie wojskowej
dowódca rodzaju Sił Zbrojnych, a żołnierza zwolnionego z czynnej służby wojskowej - Minister Obrony
Narodowej, z zastrzeżeniem przypadków określonych w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. 5)
Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm. ).
Art. 52. 1.
Żołnierz zawodowy może pobierać naukę, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem
przez niego zadań służbowych.
180/375
2. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje o fakcie pobierania nauki dowódcę jednostki
wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe.
3. Żołnierz zawodowy może wystąpić do dowódcy, o którym mowa w ust. 2, z wnioskiem o
udzielenie pomocy w związku z pobieraniem nauki.
4. Pomoc, o której mowa w ust. 3, może być udzielona wyłącznie w przypadkach, gdy poziom i
kierunek nauki są zbieżne z wymaganiami kwalifikacyjnymi na zajmowanym lub na planowanym
do wyznaczenia stanowisku służbowym.
5. Dowódca jednostki wojskowej, po uzyskaniu zgody organu uprawnionego do wyznaczenia
żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe, zawiera z żołnierzem
zawodowym umowę, w której określa między innymi rodzaj pomocy, o której mowa w ust. 3, a w
szczególności pokrycie czesnego za naukę, zwrot należności z tytułu kosztów przejazdu na
obszarze kraju oraz warunki zwrotu kosztów tej pomocy w przypadku przerwania nauki lub
zwolnienia z zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6–7, pkt
9 lit. a i pkt 11 – 16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w terminie określonym w umowie, nie dłuższym niż
trzy lata od zakończenia nauki.
6. Do zgody, o której mowa w ust. 5, nie stosuje się art. 106 § 2 – 6 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
Art. 53.
Żołnierz zawodowy może być kierowany na studia lub naukę do szkoły
wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą.
Art. 54. 1. Z żołnierzem zawodowym, którego planuje się na koszt wojska skierować na studia
lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą, których koszt przekracza
sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zawiera się
umowę, która określa między innymi warunki zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i
naukę w przypadku przerwania kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, przed
określonym w umowie okresem służby wojskowej, z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4,
6–7, pkt 9 lit. a i pkt 11–16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości proporcjonalnej do czasu służby
po zakończeniu tej nauki.
2. Organem uprawnionym do zawarcia umowy jest organ, który kieruje żołnierza zawodowego na
studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą.
1) tryb udzielania żołnierzom zawodowym pomocy w związku z pobieraniem przez nich nauki,
rodzaj, zakres i wysokość tej pomocy oraz szczegółowy tryb jej zwrotu, a także sposób
dokumentowania poniesionych przez żołnierza zawodowego wydatków objętych pomocą;
2) tryb kierowania na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs
lub specjalizację w kraju lub za granicą i organy właściwe w tych sprawach;
3) wzory umów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1.
2. Rozporządzenie powinno uwzględnić:
1) formy udzielanej pomocy;
2) rodzaje i formy nauki, na którą żołnierz zawodowy może być skierowany;
3) koszty na utrzymanie i naukę, które podlegają zwrotowi, w tym zakwaterowania, wyżywienia,
umundurowania i nauki oraz dojazdu do miejsca jej pobierania, a także czesnego i stypendium,
oraz określić sposób ich ustalania, a także zwrotu tych kosztów, zawarty w umowie, o której mowa
w art. 52 i 54.
Dz.U.10.121.813
w sprawie nauki żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych
(Dz.U.10.121.813)
181/375
Na podstawie art. 55 ust. 1 w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, Nr 107, poz. 679 i Nr 113, poz. 745)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
1) tryb udzielania żołnierzom zawodowym pomocy w związku z pobieraniem przez nich nauki,
rodzaj, zakres i wysokość tej pomocy oraz szczegółowy tryb jej zwrotu, a także sposób dokumentowania
poniesionych przez żołnierza zawodowego wydatków objętych pomocą;
2) tryb kierowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na studia lub
naukę do szkoły wojskowej albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą i
organy właściwe w tych sprawach;
3) wzory umów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą".
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu mówi się o:
1) dowódcy jednostki wojskowej - należy przez to rozumieć dowódcę jednostki wojskowej, o której
mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której
został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w
dyspozycji;
2) nauce - należy przez to rozumieć studia, staż, kurs i specjalizację.
Rozdział 2
Pobieranie nauki przez żołnierzy zawodowych oraz rodzaj, zakres i wysokość pomocy, jaka może im
być udzielana
§ 3. 1. Żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę może być udzielona pomoc finansowa w
formie:
1) zwrotu kosztów nauki pobieranych przez instytucję prowadzącą naukę;
2) zwrot kosztów noclegu oraz przejazdu do i z miejsca pobierania nauki na obszarze kraju w
wysokości i w zakresie określonym w przepisach o należnościach przysługujących żołnierzom z tytułu
podróży służbowych na obszarze kraju.
2. Dowódca jednostki wojskowej może zmniejszyć żołnierzowi zawodowemu pobierającemu naukę
liczbę służb dyżurnych, wyjazdów służbowych lub ograniczyć zlecanie dodatkowych zadań.
§ 4. 1. Żołnierz zawodowy zainteresowany uzyskaniem pomocy w związku z pobieraniem nauki
występuje do dowódcy jednostki wojskowej z wnioskiem o udzielenie tej pomocy.
2. We wniosku żołnierz zawodowy określa, z jakiego rodzaju pomocy, o której mowa w § 3, chciałby
skorzystać, dołączając informację o rodzaju i trybie podjętej nauki oraz zaświadczenie ze szkoły (uczelni,
instytucji prowadzących naukę) o pobieraniu nauki.
3. W informacji dołączanej do wniosku żołnierz zawodowy zamieszcza w szczególności:
1) nazwę i rodzaj szkoły (uczelni, instytucji prowadzących naukę);
2) poziom, kierunek i tryb pobierania nauki;
3) terminy i miejsce odbywania zajęć;
4) planowany termin ukończenia nauki;
5) kwalifikacje (tytuły), które żołnierz zawodowy uzyska po ukończeniu nauki;
6) całkowity koszt nauki pobierany przez szkołę (uczelnię, instytucję prowadzącą naukę);
7) przewidywaną wysokość kosztów noclegów i przejazdów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2.
§ 5. 1. Dowódca jednostki wojskowej ustala, czy żołnierz zawodowy spełnia warunki, o których
mowa w art. 52 ust. 4 ustawy, do udzielenia pomocy w związku z pobieraniem przez niego nauki.
2. Dowódca jednostki wojskowej, ustalając, czy żołnierz zawodowy spełnia warunki do udzielenia
pomocy w związku z pobieraniem nauki, bierze w szczególności pod uwagę zbieżność poziomu i kierunku
nauki z wymaganiami kwalifikacyjnymi określonymi w karcie opisu zajmowanego przez żołnierza
zawodowego stanowiska służbowego lub stanowiska służbowego wskazanego w prognozie przebiegu
zawodowej służby wojskowej, zawartej w opinii służbowej. Ustalając zbieżność kierunku nauki, bierze pod
uwagę w szczególności nazwę kierunku oraz program nauki pobieranej przez żołnierza zawodowego.
§ 6. 1. W przypadku gdy dowódca ma zaplanowane środki finansowe i żołnierz zawodowy spełnia
warunki do udzielenia pomocy w związku z pobieraniem nauki, dowódca jednostki wojskowej występuje
do organu uprawnionego do wyznaczania żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko
służbowe z wnioskiem o wyrażenie zgody na zawarcie umowy, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy. Do
wniosku dołącza się, w szczególności:
1) kartę opisu stanowiska służbowego jakie żołnierz zawodowy zajmuje lub stanowiska wskazanego
w prognozie przebiegu zawodowej służby wojskowej, zawartej w opinii służbowej;
2) kopię ostatniej opinii służbowej żołnierza zawodowego;
3) opinię dowódcy jednostki wojskowej oraz inne dokumenty w sprawie;
4) informację o zaplanowaniu środków w planie finansowym niezbędnych do pokrycia kosztów nauki
2. Wniosku, o którym mowa w ust. 1, nie sporządza się, jeżeli dowódca sam jest organem
uprawnionym do wyznaczenia żołnierza zawodowego na wyższe od zajmowanego stanowisko służbowe.
182/375
§ 7. 1. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w § 6 ust. 1, dowódca jednostki wojskowej zawiera z
żołnierzem zawodowym umowę, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, w której określa rodzaje pomocy
wymienione w § 3 ust. 1 oraz warunki zwrotu kosztów pomocy finansowej w przypadku przerwania
kształcenia lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, przed określonym w umowie okresem służby
wojskowej, z przyczyn, o których mowa w art. 111 pkt 1, 4, 6-7, pkt 9 lit. a i pkt 11-16 oraz art. 112 ust. 1
pkt 1 ustawy.
2. W przypadku, o którym mowa w § 6 ust. 2, umowę wskazaną w art. 52 ust. 5 ustawy zawiera się
po podjęciu decyzji przez dowódcę jednostki wojskowej o udzieleniu pomocy w związku z pobieraniem
nauki.
3. Wzór umowy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
4. Umowa, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, może być rozwiązana wskutek jej wypowiedzenia
w każdym czasie przez dowódcę jednostki wojskowej, jeżeli pobierana przez żołnierza zawodowego
nauka koliduje z wykonywaniem przez niego zadań służbowych lub żołnierz zawodowy nie przedstawi,
mimo wezwania, zaświadczenia potwierdzającego zaliczenie semestru lub roku nauki.
5. W wypowiedzeniu, o którym mowa w ust. 4, dowódca jednostki wojskowej wskazuje przyczyny
wypowiedzenia umowy.
§ 8. 1. Dowódca jednostki wojskowej w drodze decyzji:
1) odmawia żołnierzowi zawodowemu udzielenia pomocy finansowej w związku z pobieraniem nauki
w przypadku:
a) niezaplanowania środków w planie finansowym,
b) niespełnienia warunków, o których mowa w art. 52 ust. 4 ustawy,
c) niewyrażenia zgody, o której mowa w § 6 ust. 1;
2) może odmówić żołnierzowi zawodowemu udzielenia pomocy finansowej w przypadku zgłoszenia
żołnierza zawodowego na naukę w ramach szkolnictwa wojskowego.
2. Wydanie decyzji odmawiającej udzielenia pomocy finansowej, o której mowa w § 3 ust. 1, nie
pozbawia żołnierza zawodowego możliwości wystąpienia z wnioskiem do dowódcy jednostki wojskowej o
zmniejszenie liczby służb dyżurnych, wyjazdów służbowych lub ograniczenie zlecania dodatkowych
zadań.
3. Dowódca jednostki wojskowej może wstrzymać pomoc, o której mowa w § 3, w przypadku
obniżenia poziomu wykonywania obowiązków służbowych lub powtarzania przez żołnierza zawodowego
semestru (roku) nauki z powodu niedostatecznych wyników w nauce, na okres powtarzania semestru
(roku) nauki. O wstrzymaniu udzielania pomocy dowódca jednostki wojskowej pisemnie zawiadamia
§ 9. 1. Jeżeli nauka trwa dłużej niż sześć miesięcy, to zwrot kosztów, o których mowa w § 3 ust. 1
pkt 1, następuje okresowo po zaliczeniu przez żołnierza zawodowego semestru lub roku nauki
potwierdzonego zaświadczeniem. Żołnierz zawodowy jest zobowiązany przedstawić dowódcy jednostki
wojskowej zaświadczenie potwierdzające zaliczenie kolejnych okresów nauki.
2. Dowódca jednostki wojskowej dokonuje, w pełnej wysokości, zwrotu kosztów nauki na podstawie
zaświadczenia szkoły (uczelni, instytucji prowadzącej naukę).
3. Zwrot kosztów, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, następuje w trybie określonym w przepisach
wydanych na podstawie art. 86 ust. 15 ustawy.
4. Zwrotu kosztów nauki i kosztów noclegu oraz przejazdu do i z miejsca pobierania nauki na
obszarze kraju dokonuje się przelewem na wskazany przez żołnierza zawodowego rachunek bankowy, w
terminie 14 dni od dnia złożenia przez niego wymaganych dokumentów.
§ 10. Przeniesienie żołnierza zawodowego korzystającego z pomocy w związku z pobieraniem nauki
do innej jednostki wojskowej lub rezerwy kadrowej albo zmiana dowódcy jednostki wojskowej, w której
żołnierz zawodowy pełni służbę, nie ma wpływu na uprawnienia żołnierza zawodowego wynikające z
umowy, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, i nie wymaga jej zmiany.
§ 11. Przepisy § 3-10 stosuje się odpowiednio do żołnierzy zawodowych wyznaczonych na
stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych.
Rozdział 3
Kierowanie żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych na studia lub naukę albo
staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą
§ 12. 1. Na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju kieruje:
1) żołnierza zawodowego przewidzianego do wyznaczenia na wyższe od zajmowanego stanowiska
służbowego - organ uprawniony do wyznaczenia na to stanowisko;
2) żołnierza zawodowego kierowanego dla potrzeb aktualnie zajmowanego przez niego stanowiska
służbowego - organ uprawniony do wyznaczenia na stanowisko służbowe;
3) żołnierza zawodowego wyznaczonego na stanowisko służbowe i skierowanego do wykonywania
zadań w Służbie Wywiadu Wojskowego i Służbie Kontrwywiadu Wojskowego - odpowiednio szefowie tych
służb;
4) żołnierza zawodowego pełniącego służbę w komórce organizacyjnej Ministerstwa Obrony
Narodowej na kursy językowe - szef tej komórki po zakwalifikowaniu żołnierza przez dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa wojskowego;
183/375
5) kandydata na żołnierza zawodowego - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
2. Podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych przewidywanych do mianowania i
wyznaczenia na stanowisko o stopniu podporucznika (podporucznika marynarki) kieruje na naukę
dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 13. 1. Organ uprawniony do kierowania na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację,
niezwłocznie po ustaleniu indywidualnej prognozy przebiegu zawodowej służby wojskowej, zawartej w
opinii służbowej lub analizie karty opisu stanowiska służbowego, z których wynika potrzeba skierowania
żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację, zgłasza tego żołnierza,
drogą służbową, do:
1) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w
przypadku nauki w uczelniach wojskowych w kraju;
2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw szkolnictwa
wojskowego - w przypadku kursów językowych realizowanych w uczelniach wojskowych w kraju i
Wojskowym Studium Nauczania Języków Obcych;
3) właściwego dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, szefa jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi
Obrony Narodowej właściwej do spraw zdrowia lub Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej - w
przypadku nauki organizowanej w podległych im szkołach podoficerskich, ośrodkach i centrach szkolenia.
2. Kandydata na żołnierza zawodowego kieruje się na odpowiednie formy nauki, o których mowa w
§ 12 ust. 1, na wniosek lub za zgodą rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły
podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia.
3. W zgłoszeniu zamieszcza się następujące dane:
1) rodzaj i kierunek nauki;
2) nazwę szkoły (uczelni, instytucji prowadzącej naukę);
3) stopień wojskowy, nazwisko i imię, imię ojca, numer PESEL, serię i numer paszportu, klauzulę i
termin ważności poświadczenia bezpieczeństwa, telefon kontaktowy, adres poczty elektronicznej;
4) najwyższe wykształcenie (specjalizacja medyczna - w przypadku żołnierzy zawodowych korpusu
osobowego medycznego) - rok ukończenia;
5) poziom znajomości języka obcego według STANAG 6001 i rok otrzymania świadectwa;
6) zajmowane stanowisko służbowe, nazwę i numer stanowiska (NIS);
7) prognozę przebiegu zawodowej służby wojskowej: bliższa, dalsza;
8) stanowisko służbowe po zakończeniu nauki, planowany termin objęcia stanowiska służbowego.
4. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 3, przedstawia się w formie wykazu imiennego.
§ 14. 1. Organ, o którym mowa w § 13 ust. 1:
1) w przypadku:
a) skierowania żołnierza zawodowego przewidzianego do wyznaczenia na wyższe od zajmowanego
stanowisko służbowe - ustala, czy indywidualna prognoza przebiegu zawodowej służby wojskowej
przewiduje wyznaczenie na stanowisko, na którym ukończenie studiów lub nauki albo stażu, kursu lub
specjalizacji, o których mowa w zgłoszeniu, jest wymagane,
b) skierowania żołnierza zawodowego dla potrzeb aktualnie zajmowanego przez niego stanowiska
służbowego - ustala, czy z karty opisu stanowiska służbowego zajmowanego przez żołnierza
zawodowego wynika konieczność podwyższenia lub uzupełnienia kwalifikacji;
2) przesyła zgłoszenie żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację
do właściwej uczelni, szkoły podoficerskiej, ośrodka lub centrum szkolenia, w przypadku zgodności
kierunku nauki z opinią służbową lub kartą opisu stanowiska służbowego, w terminie nie później niż na
miesiąc przed planowanym rozpoczęciem studiów lub nauki albo stażu, kursu lub specjalizacji;
3) informuje organ kierujący na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację o zgłoszeniu
żołnierza zawodowego na wnioskowany rodzaj i kierunek nauki.
2. Zgłoszenia żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację dokonuje
się w oparciu o plany doskonalenia zawodowego, plany kształcenia językowego i inne dokumenty
planistyczne.
3. Organ kierujący na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację, na podstawie informacji, o
której mowa w ust. 1 pkt 3, kieruje żołnierza zawodowego do właściwej uczelni, szkoły podoficerskiej,
ośrodka lub centrum szkolenia.
4. Skierowanie żołnierza zawodowego na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju
następuje w drodze decyzji.
§ 15. Na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą kieruje:
1) żołnierzy zawodowych zajmujących lub przewidzianych do wyznaczenia na stanowiska służbowe
zaszeregowane od stopnia etatowego pułkownika (komandora) i wyższych stopni wojskowych - Minister
Obrony Narodowej;
2) żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska służbowe zaszeregowane do pozostałych stopni
etatowych, na wniosek organu uprawnionego do wyznaczenia na stanowisko służbowe, oraz kandydatów
na żołnierzy zawodowych - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
kadr;
184/375
3) żołnierzy zawodowych wyznaczonych na stanowiska służbowe i skierowanych do wykonywania
zadań w Służbie Wywiadu Wojskowego i Służbie Kontrwywiadu Wojskowego - odpowiednio szefowie tych
służb.
§ 16. 1. Kandydatów na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą kwalifikuje się
na podstawie planu doskonalenia zawodowego kadry za granicą na dany rok.
2. Zgłoszenia kandydatów na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą w
zależności od formy nauki przedstawiają organy, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy.
3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 2, przedstawia się w formie wykazu imiennego.
4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w stosunku
do:
1) żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 15 pkt 1 - przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej
kandydatury żołnierzy do skierowania na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą;
2) żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych, o których mowa w § 15 pkt 2 dokonuje weryfikacji i kwalifikuje ich na studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą.
5. Kandydata na żołnierza zawodowego kieruje się na odpowiednie formy nauki, o których mowa w
§ 15, na wniosek lub za zgodą rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej
lub komendanta ośrodka szkolenia.
6. Skierowanie żołnierza zawodowego oraz kandydata na żołnierza zawodowego na studia lub
naukę albo staż, kurs lub specjalizację za granicą następuje w drodze decyzji.
§ 17. Trybu określonego w § 13 i 16 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych kierowanych na studia
lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację przez Szefa Służby Wywiadu Wojskowego oraz Szefa Służby
Kontrwywiadu Wojskowego.
§ 18. 1. Przed skierowaniem żołnierza zawodowego albo kandydata na żołnierza zawodowego na
studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą, której koszt przekracza
sześciokrotność najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, organ uprawniony do
skierowania na naukę zawiera umowę, o której mowa w art. 54 ust. 1 ustawy.
2. Wzór umowy określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Rozdział 4
Ustalanie kosztów poniesionych na utrzymanie i naukę żołnierza zawodowego i kandydata na
żołnierza zawodowego podlegających zwrotowi oraz sposób ich zwrotu
§ 19. 1. Koszty poniesione w związku z nauką żołnierza zawodowego, o których mowa w art. 54 ust.
1 ustawy, obejmują koszty przypadające na jednego żołnierza w zakresie zakwaterowania,
umundurowania, wyżywienia oraz nauki.
2. Przy wyliczaniu kosztów, o których mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę średnią wartość
świadczeń należnych żołnierzowi zawodowemu, które zostaną wydane mu w naturze lub wypłacone w
postaci ekwiwalentu, i obejmują:
1) zakwaterowanie:
a) wartość zużytych mediów i usług komunalnych,
b) wartość sprzętu kwaterunkowego i przeciwpożarowego oraz wyposażenia nieuznawanego za
środki trwałe,
c) wartość pościeli,
d) wartość usług w zakresie remontów i konserwacji pomieszczeń i budynków;
2) umundurowanie:
a) wartość wydanego umundurowania i wyekwipowania,
b) wartość wydanych środków czystości i środków higieny osobistej,
c) wartość usług pralniczych i krawieckich,
d) wartość otrzymanych równoważników;
3) wyżywienie, w przypadku korzystania z bezpłatnego wyżywienia w czasie pobierania nauki:
a) wartość odpowiedniej normy wyżywienia,
b) koszty przygotowania i wydania posiłków;
4) świadczenia związane z nauką:
a) stypendia,
b) czesne,
c) wartość wydanych książek i pomocy dydaktycznych,
d) wartość wydanych do zużycia pomocy naukowych i dydaktycznych,
e) wartość dojazdu i przejazdu do miejsca pobierania nauki - zwrot należności z tytułu kosztów
podróży służbowej na obszarze kraju w wysokości określonej w przepisach o należnościach
przysługujących z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju.
3. W przypadku żołnierzy pełniących służbę kandydacką, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2
ustawy, do kosztów, o których mowa w ust. 1, zalicza się również ich uposażenie.
§ 20. 1. Wysokość kosztów, o których mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, w odniesieniu do żołnierza
pełniącego służbę kandydacką albo żołnierza zawodowego ustala rektor-komendant uczelni wojskowej,
komendant szkoły podoficerskiej, komendant ośrodka szkolenia albo instytucji prowadzącej naukę, w
porozumieniu z dyrektorem departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw
szkolnictwa wojskowego.
185/375
2. Okres nauki obejmuje okres od dnia rozpoczęcia nauki do dnia jej ukończenia albo przerwania, w
tym urlopy i inne okresy nieobecności.
§ 21. Koszty poniesione w związku z nauką żołnierza zawodowego, o których mowa w art. 52 ust. 5
ustawy, obejmują zwrot poniesionych przez organ wojskowy kosztów pomocy finansowej.
§ 22. Umowę, o której mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy, włącza się do teczki akt
personalnych żołnierza zawodowego lub akt personalnych żołnierza pełniącego służbę kandydacką.
§ 23. 1. Zwrot kosztów, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy, następuje w terminie
14 dni od dnia otrzymania przez żołnierza zawodowego lub żołnierza pełniącego służbę kandydacką
wezwania do zapłaty odpowiednio od dowódcy jednostki wojskowej lub rektora-komendanta uczelni
wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia.
2. Wezwanie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę podlegającą zwrotowi i numer
rachunku bankowego, na który ma nastąpić zwrot.
§ 24. Dochodzenia zwrotu kosztów od żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką, wynikających z podpisanych przez nich umów, dokonuje:
1) w przypadku przerwania nauki przez:
a) żołnierza pełniącego służbę kandydacką - rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant
szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka szkolenia,
b) podoficera zawodowego i szeregowego zawodowego posiadającego dyplom ukończenia studiów
wyższych skierowanego na naukę w uczelni wojskowej - rektor-komendant uczelni wojskowej,
c) żołnierza zawodowego, o którym mowa:
- w art. 52 ust. 5 ustawy - dowódca jednostki wojskowej,
- w art. 54 ust. 1 ustawy -organ, który skierował żołnierza zawodowego na naukę;
2) po zakończeniu nauki w przypadku zwolnienia żołnierza zawodowego z zawodowej służby
wojskowej z przyczyn określonych w art. 111 pkt 1, 4, 6-7, pkt 9 lit. a i pkt 11-16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1
ustawy, przed terminem określonym w umowie - dowódca jednostki wojskowej.
Rozdział 5
§ 25. 1. Umowy, o których mowa w art. 52 ust. 5 i art. 54 ust. 1 ustawy, zawarte przed dniem wejścia
w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność.
2. Wnioski żołnierzy zawodowych o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem przez nich nauki
złożone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są rozpatrywane na zasadach
określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 26.
§ 26. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie
udzielania pomocy żołnierzom zawodowym w związku z pobieraniem przez nich nauki oraz kierowania
żołnierzy zawodowych na studia albo naukę w kraju lub za granicą (Dz. U. Nr 59, poz. 362).
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 8 czerwca 2010 r. (poz. 813)
ZAŁĄCZNIK NR 1
UMOWA
o udzielenie pomocy w związku z pobieraniem przez żołnierza zawodowego nauki
186/375
187/375
188/375
ZAŁĄCZNIK NR 2
UMOWA
dla żołnierzy zawodowych, którzy zostali skierowani przez organ wojskowy na
studia lub naukę albo staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą/dla
żołnierza pełniącego służbę kandydacką pobierającego naukę*
189/375
Art. 56. 1. Żołnierzowi zawodowemu nie wolno podejmować pracy zarobkowej i prowadzić
działalności gospodarczej.
2. Za pracę zarobkową uważa się pracę świadczoną osobiście:
1) w ramach stosunku pracy;
2) na podstawie innego tytułu, jeżeli praca jest wykonywana przez okres dłuższy niż jeden
miesiąc.
3. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, może
zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej,
jeżeli:
1) nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez żołnierza;
2) wpływa na podwyższenie jego kwalifikacji;
3) nie narusza prestiżu żołnierza zawodowego;
4) prowadzona działalność gospodarcza lub działalność podmiotu, u którego będzie świadczona praca,
nie dotyczy wyrobów, o których mowa w przepisach w sprawie klasyfikacji wyrobów obronnych oraz
dostaw, robót budowlanych i usług, przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych.
3a. Praca zarobkowa nie może być wykonywana przez żołnierza zawodowego w jednostce
wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę oraz jednostce wojskowej bezpośrednio podległej, z
zastrzeżeniem ust. 3b.
190/375
3b. Żołnierz zawodowy może wykonywać pracę zarobkową w tej samej lub podległej
jednostce wojskowej, w której pełni służbę, niebędącej jednostką budżetową, na podstawie innej
niż umowa o pracę.
4. Dowódca jednostki wojskowej w przypadku naruszenia warunków, o których mowa w ust. 3, może
cofnąć zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 3-4. Rozporządzenie powinno w szczególności
określić dane jakie powinien zawierać wniosek żołnierza o zezwolenie na pracę lub prowadzenie
działalności gospodarczej, z uwzględnieniem miejsca, charakteru i czasu pracy lub prowadzonej
działalności gospodarczej, jaka ma być wykonywana, a także szczegółowe warunki odmowy lub
cofnięcia zezwolenia.
Dz.U.09.176.1366
z dnia 7 października 2009 r.
w sprawie wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej
przez żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.176.1366)
Na podstawie art. 56 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
1)
1) szczegółowe warunki i tryb postępowania w sprawach udzielania żołnierzom zawodowym, zwanym
dalej "żołnierzami", zezwoleń na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności
gospodarczej;
2) dane, jakie powinien zawierać wniosek żołnierza o udzielenie zezwolenia na wykonywanie pracy
zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, zwany dalej "wnioskiem";
3) szczegółowe warunki odmowy udzielenia zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub
prowadzenie działalności gospodarczej;
4) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy cofnięciu zezwolenia na wykonywanie pracy
zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej.
§ 2. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został
skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji,
zwany dalej "dowódcą jednostki wojskowej", może zezwolić żołnierzowi na wykonywanie pracy
zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej na jego pisemny wniosek, skierowany drogą
służbową.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) w przypadku pracy zarobkowej:
a) nazwę pracodawcy, dla którego żołnierz będzie wykonywał pracę zarobkową, i adres jego siedziby,
b) podstawę wykonywanej pracy (w ramach stosunku pracy lub na podstawie innego tytułu),
c) miejsce pracy,
d) okres, na jaki pracodawca, o którym mowa w lit. a, zamierza zawrzeć umowę o pracę lub umowę na
podstawie innego tytułu,
e) wymiar czasu pracy,
f) charakter wykonywanej pracy,
g) termin rozpoczęcia pracy;
2) w przypadku działalności gospodarczej:
a) określenie przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności,
i adres siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą,
b) adres, pod którym działalność gospodarcza będzie wykonywana,
c) formę prawną wykonywanej działalności gospodarczej,
d) wymiar czasu niezbędny do wykonywania działalności gospodarczej,
e) termin podjęcia działalności gospodarczej.
3. Dowódca jednostki wojskowej może przed wydaniem zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się
o udzielenie dodatkowych informacji do pracodawcy, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, lub do innych
organów i podmiotów.
§ 3. Dowódca jednostki wojskowej może zażądać od żołnierza, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie
pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, przedstawienia do wglądu umowy o pracę
191/375
lub innego tytułu, na podstawie którego wykonuje pracę zarobkową, lub postanowienia o wpisie do
rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, lub decyzji o wpisie do ewidencji działalności
gospodarczej.
§ 4. 1. Żołnierz, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności
gospodarczej, niezwłocznie powiadamia na piśmie dowódcę jednostki wojskowej o:
1) niepodjęciu pracy zarobkowej;
2) przerwaniu pracy zarobkowej;
3) zakończeniu pracy zarobkowej;
4) niepodjęciu prowadzenia działalności gospodarczej;
5) zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej;
6) zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej;
7) wznowieniu prowadzenia działalności gospodarczej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, dowódca jednostki wojskowej stwierdza wygaśnięcie
zezwolenia, o którym mowa w § 2 ust. 1.
§ 5. Dowódca jednostki wojskowej odmawia udzielenia żołnierzowi zezwolenia na wykonywanie pracy
zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, jeżeli ta praca lub działalność pozostają w
sprzeczności z warunkami określonymi w art. 56 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą".
§ 6. Żołnierz, któremu wydano zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie
działalności gospodarczej, jest obowiązany do informowania dowódcy jednostki wojskowej o zaistniałych
zmianach faktycznych i prawnych będących podstawą do wydania zezwolenia.
§ 7. 1. Dowódca jednostki wojskowej, który udzielił żołnierzowi zezwolenia na wykonywanie pracy
zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej, po uzyskaniu informacji o naruszeniu warunków,
o których mowa w art. 56 ust. 3-3b ustawy, może podjąć decyzję o cofnięciu zezwolenia.
2. Żołnierzowi, któremu cofnięto zezwolenie na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie
działalności gospodarczej, dowódca jednostki wojskowej zapewnia odpowiedni czas potrzebny do
rozwiązania umowy o pracę lub innego tytułu, na którego podstawie wykonuje pracę zarobkową, albo do
zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej.
§ 8. Zezwolenia na wykonywanie pracy zarobkowej lub prowadzenie działalności gospodarczej wydane
na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoją ważność.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 lutego 2008 r. w sprawie
wykonywania pracy zarobkowej lub prowadzenia działalności gospodarczej przez żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 41, poz. 248).
______
1)
Art. 57. 1. Żołnierz zawodowy nie może wchodzić w skład organów spółek, innych przedsiębiorców
oraz fundacji, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Żołnierz zawodowy może uczestniczyć w zgromadzeniach akcjonariuszy lub zgromadzeniach
wspólników.
Art. 58. 1. Oficerowie zawodowi, z wyjątkiem oficerów zajmujących stanowiska służbowe
sędziów sądów wojskowych oraz stanowiska prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, oraz podoficerowie pełniący zawodową służbę wojskową w organach
finansowych i logistycznych są zobowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie
majątkowym. Oświadczenie o stanie majątkowym dotyczy majątku odrębnego oraz objętego
małżeńską wspólnością majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności
informacje o posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w
spółkach handlowych, o nabytym przez żołnierza zawodowego albo jego małżonka od Skarbu
Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków
mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie to powinno również zawierać
dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej oraz pełnienia przez małżonka żołnierza
192/375
zawodowego funkcji w spółkach handlowych lub spółdzielniach, z wyjątkiem funkcji w radzie
nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, żołnierz zawodowy składa Ministrowi Obrony
Narodowej za pośrednictwem Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się co roku do dnia 31 marca, według stanu
na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
4. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią tajemnicę służbową, chyba
że żołnierz zawodowy, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W
szczególnie uzasadnionych przypadkach Minister Obrony Narodowej może je ujawnić pomimo braku
zgody składającego oświadczenie.
4. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, stanowią tajemnicę prawnie
chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone”
określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych, chyba że żołnierz zawodowy, który złożył
oświadczenie, wyraził pisemną zgodę na ich ujawnienie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach
Minister Obrony Narodowej może je ujawnić pomimo braku zgody składającego oświadczenie.
5. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, przechowuje się przez sześć lat.
6. Do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio formularz określony
przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. Nr 106, poz. 679, z późn.
7)
zm. ), dotyczącymi oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 tej ustawy.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki i tryb
składania oświadczeń o stanie majątkowym.
Art. 59. 1. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować pisemnie dowódcę jednostki
wojskowej, w której zajmuje stanowisko służbowe, o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach
niezwiązanych z zawodową służbą wojskową.
2. Dowódca jednostki wojskowej może zakazać żołnierzowi zawodowemu wyjazdu za granicę w
celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową, jeżeli wymaga tego wzgląd na przestrzeganie
przepisów ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z
8)
późn. zm. ) albo istotne sprawy organizacyjne.
2. Dowódca jednostki wojskowej może zakazać żołnierzowi zawodowemu wyjazdu za granicę w
celach niezwiązanych z zawodową służbą wojskową, jeżeli wymaga tego wzgląd na przestrzeganie
przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228)
albo istotne sprawy organizacyjne.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb informowania przez żołnierza
zawodowego o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą oraz postępowania w sprawach wydawania zakazu
wyjazdu za granicę. Rozporządzenie to określi w szczególności formę zawiadomienia i dane, jakie
powinny być w nim zawarte, oraz szczegółowe warunki i tryb wydania zakazu, z uwzględnieniem
uproszczonych procedur małego ruchu granicznego.
Dz.U.04.52.520
zm.
Dz.U.08.41.247
ROZPORZĄDZENIE
w sprawie wyjazdów za granicę żołnierzy zawodowych w celach niezwiązanych ze
służbą wojskową (Dz.U.04.52.520 )
(Dz. U. z dnia 31 marca 2004 r.)
§ 1. Rozporządzenie określa tryb informowania przez żołnierzy zawodowych dowódców jednostek
wojskowych o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą w celach niezwiązanych z zawodową służbą
wojskową oraz postępowanie w sprawach wydawania przez tych dowódców zakazu wyjazdu za granicę.
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych;
193/375
żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia
zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji.
§ 3. 1. Pisemną informację o zamiarze wyjazdu i pobytu za granicą, zwaną dalej "informacją", o
której mowa w art. 59 ust. 1 ustawy, żołnierz zawodowy przedstawia dowódcy jednostki wojskowej za
pośrednictwem kancelarii jednostki wojskowej.
2. W informacji żołnierz zawiera:
1) wskazanie zamierzonego miejsca i czasu pobytu za granicą;
2) określenie celu wyjazdu.
3. Informację żołnierz zawodowy składa na co najmniej siedem dni przed planowanym terminem
przekroczenia granicy.
4. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe dowódcy jednostki wojskowej informację
składa w kancelarii jednostki wojskowej bezpośredniego przełożonego.
§ 4. W przypadku wyjazdów w ramach małego ruchu granicznego w informacji żołnierz zawodowy
podaje jednorazowo wyjazdy planowane w ciągu całego roku kalendarzowego.
§ 5. 1. Zakaz wyjazdu, o którym mowa w art. 59 ust. 2 ustawy, dowódca jednostki wojskowej wydaje
w formie decyzji, którą doręcza się żołnierzowi zawodowemu, nie później niż na trzy dni przed
planowanym terminem wyjazdu tego żołnierza za granicę.
2. Dowódca jednostki wojskowej przed wydaniem decyzji o zakazie wyjazdu żołnierza zawodowego
za granicę może zwrócić się o wydanie opinii do właściwej jednostki organizacyjnej Służby Kontrwywiadu
Wojskowego.
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, dotyczący wyjazdu w ramach małego ruchu granicznego,
dowódca jednostki wojskowej określa w miesiącach.
§ 6. 1. Odwołanie od decyzji zakazu wyjazdu i pobytu za granicą żołnierz zawodowy wnosi, z
pominięciem drogi służbowej, do bezpośredniego przełożonego dowódcy jednostki wojskowej, który
wydał kwestionowaną decyzję.
2. Przełożony dowódcy jednostki wojskowej, o którym mowa w ust. 1, rozpatruje odwołanie w
terminie nie później niż na dzień przed planowanym terminem wyjazdu żołnierza zawodowego za granicę.
§ 7. 1. W przypadku nieodbycia zgłoszonego wyjazdu zagranicznego żołnierz zawodowy jest
obowiązany powiadomić o tym fakcie dowódcę jednostki wojskowej.
2. Powiadomienia nie realizuje się w przypadku wyjazdów w ramach małego ruchu granicznego.
1)
________
1)
listopada 1992 r. w sprawie zasad i trybu uzyskiwania przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej
zezwoleń na wyjazd i pobyt za granicą oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach (Dz.
U. Nr 89, poz. 444, z 1995 r. Nr 50, poz. 272 oraz z 2003 r. Nr 50, poz. 430), które traci moc, w
zakresie uregulowanym w rozporządzeniu, z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Art. 60. 1. Wymiar czasu służby żołnierzy zawodowych jest określony ich zadaniami służbowymi.
2. Zadania służbowe żołnierzy zawodowych powinny być ustalane przez przełożonych w
sposób pozwalający na ich wykonywanie w ramach czterdziestu godzin służby w tygodniu.
Wykonywanie zadań służbowych nie może przekraczać przeciętnie czterdziestu ośmiu godzin w
tygodniu, w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym. W zamian za czas służby przekraczający
czterdzieści godzin służby w tygodniu, żołnierzowi zawodowemu przysługuje czas wolny od
służby w takim samym wymiarze.
3. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje prawo do co najmniej:
1) jedenastu godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie;
2) dwudziestu czterech godzin nieprzerwanego odpoczynku w okresie siedmiodniowym.
4. Przepisy ust. 2 i 3 nie mają zastosowania do żołnierzy zawodowych realizujących zadania o
charakterze nadzwyczajnym niezbędne do ochrony interesów państwa, w szczególności: biorących udział
w zapobieganiu skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski
żywiołowej oraz w celu ich usunięcia, pełniących służby i dyżury, odbywających ćwiczenia i szkolenia
poligonowe (morskie) oraz pełniących służbę wojskową poza granicami państwa.
4a. Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie przez żołnierza zawodowego zadań
służbowych ponad normy określone w ust. 2 prowadzi dowódca jednostki wojskowej.
194/375
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dodatkowe dni wolne od służby,
rozkład czasu służby w tygodniu, sposób udzielania czasu wolnego oraz sposób prowadzenia ewidencji
czasu służby, a także okoliczności powodujące przekroczenie tygodniowego czasu służby.
Rozporządzenie powinno w szczególności tak określić rozkład czasu służby w tygodniu, aby ustalać
zadania służbowe w ramach czterdziestu godzin w pięciodniowym tygodniu służby.
Art. 60a. 1.
Żołnierz zawodowy jest obowiązany uprzedzić bezpośredniego przełożonego o
niemożności stawienia się do służby lub spóźnieniu z przyczyny z góry wiadomej lub możliwej do
przewidzenia oraz określić przewidywany czas trwania nieobecności.
2. W razie niestawienia się do służby lub spóźnienia z innej przyczyny niż określona w ust. 1,
żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować bezpośredniego przełożonego tego samego
dnia o przyczynie nieobecności w służbie i przewidywanym czasie jej trwania lub przyczynie
spóźnienia.
3. W razie zaistnienia przyczyny uniemożliwiającej dopełnienie obowiązku, o którym mowa w ust.
2, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować o przyczynie nieobecności w służbie i
przewidywanym czasie jej trwania lub przyczynie spóźnienia, niezwłocznie po ustaniu tej
przyczyny.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować
bezpośredniego przełożonego osobiście lub za pośrednictwem innej osoby, przez środek
łączności lub drogą pocztową. Za datę przekazania informacji drogą pocztową uważa się datę
stempla pocztowego.
Art. 60b.
Zwolnienie żołnierza zawodowego od zajęć służbowych z powodu choroby
następuje na podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego zgodnie z art. 55 ustawy z dnia
25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z 2006 r. Nr 221, poz. 1615 oraz z 2007 r. Nr 47, poz.
318).
Dz.U.08.122.786
w sprawie czasu służby żołnierzy zawodowych
(Dz.U.08.122.786)
1)
(Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje:
1) dodatkowe dni wolne od służby dla żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami";
2) rozkład czasu służby w tygodniu;
3) sposób udzielania żołnierzom czasu wolnego;
4) sposób prowadzenia ewidencji czasu służby;
5) okoliczności powodujące przekroczenie normy tygodniowego czasu służby.
1) dyżur - trwający dwadzieścia cztery godziny lub wielodniowy dyżur bojowy, operacyjny, ratowniczy lub
inny wprowadzony rozkazem dowódcy jednostki wojskowej;
2) etatowy dyżur - dyżur w stałym systemie dyżurów pełnionych przez żołnierzy w ramach obowiązków
wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego w powołanych do tego celu jednostkach
organizacyjnych oraz podobnych etatowych służbach operacyjnych i dyżurnych;
195/375
3) służba dyżurna - trwającą od dwunastu do dwudziestu czterech godzin służbę garnizonową,
wewnętrzną, wartowniczą, patrolową, konwojową i asystencyjną lub operacyjną.
§ 3. Dodatkowymi dniami wolnymi od służby dla żołnierzy są soboty.
§ 4. 1. Przełożeni ustalają zadania służbowe żołnierzy w sposób pozwalający na wykonywanie tych zadań
w pięciodniowym tygodniu służby, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy, w dniach od
30
30
poniedziałku do piątku, w godzinach od 7 do 15 , z zastrzeżeniem § 5.
2. Do czasu służby określonego w ust. 1 zalicza się również:
1) czas pełnienia służby dyżurnej lub dyżuru, ale nie więcej niż osiem godzin;
2) czas wykonywania zadań służbowych poza jednostką, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe,
pozostaje w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji, w wymiarze przekraczającym normę określoną w ust. 1,
w tym w ramach podróży służbowej, kursu, szkolenia lub kontroli.
3. W indywidualnie uzasadnionych przypadkach, w szczególności ze względu na dojazd do miejsca
pełnienia zawodowej służby wojskowej lub sprawy rodzinne, dowódca jednostki wojskowej może, jeżeli
nie koliduje to z wykonywaniem przez żołnierza obowiązków służbowych, ustalić dla niego inne niż
określone w ust. 1 godziny służby.
4. Jeżeli występują uzasadnione potrzeby służbowe, dowódca jednostki wojskowej może, za zgodą
bezpośredniego przełożonego, ustalić dla całego lub części stanu osobowego jednostki inne niż
określone w ust. 1 godziny służby.
5. Czas służby żołnierzy zajmujących stanowiska służbowe uzależnione od posiadania kwalifikacji
określonych w przepisach odrębnych ustaw może być ustalony z uwzględnieniem tych przepisów.
§ 5. Żołnierzowi wykonującemu zadania służbowe w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie
szkodliwych dla zdrowia albo na stanowiskach, na których występują przekroczenia najwyższych
dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, dowódca jednostki wojskowej ustala czas
służby zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie pracowników zatrudnionych w takich warunkach.
§ 6. 1. W uzasadnionych okolicznościach żołnierz może zostać zobowiązany do wykonywania zadań
służbowych w czasie przekraczającym czas służby określony w § 4, jednakże wykonywanie zadań
służbowych nie może łącznie przekroczyć normy określonej w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 11 września
2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
2. Ustalenie wykonywania zadań służbowych w czasie przekraczającym czas służby określony w § 4
może nastąpić w następujących okolicznościach:
1) konieczność podjęcia niezwłocznych działań służbowych na skutek zaistniałego wypadku lub innego
nagłego zdarzenia;
2) otrzymanie dodatkowego zadania służbowego, którego wykonanie jest niemożliwe w czasie służby
określonym w § 4 bez naruszenia terminu wykonania;
3) konieczność realizacji zadania służbowego w wydłużonym czasie wynikająca z charakteru zadania;
4) skierowanie w podróż służbową;
5) podjęcie niezwłocznych czynności kontrolnych.
§ 7. 1. Okres rozliczeniowy czasu służby, o którym mowa w § 6 ust. 1, biegnie od następnego dnia po
dniu realizacji zadania.
2. W razie wykonywania zadania nieprzerwanie przez kilka dni okres rozliczeniowy czasu służby
rozpoczyna się w dniu następnym po ostatnim dniu realizacji zadania.
196/375
§ 8. 1. Żołnierzowi, który na polecenie dowódcy jednostki wojskowej lub osoby upoważnionej przez tego
dowódcę wykonywał zadania służbowe w wymiarze przekraczającym w danym tygodniu czas służby
określony w § 4, udziela się czasu wolnego w tym samym wymiarze czasowym.
2. Udzielenie czasu wolnego, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w najbliższym tygodniu, nie
później jednak niż w ciągu czteromiesięcznego okresu rozliczeniowego.
3. Żołnierzowi, który w czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym z uzasadnionych względów
służbowych lub osobistych nie wykorzystał przysługującego mu czasu wolnego w wymiarze, o którym
mowa w ust. 1, udziela się czasu wolnego w tym samym wymiarze nie później niż w następnym okresie
rozliczeniowym.
§ 9. 1. Żołnierza wyznaczonego do pełnienia służby dyżurnej lub dyżuru trwającego co najmniej
dwadzieścia cztery godziny zwalnia się z wykonywania innych zadań służbowych w dniu rozpoczęcia i
zakończenia tej służby lub dyżuru.
2. Żołnierzowi, który pełnił służbę dyżurną lub dyżur w dniu ustawowo lub dodatkowo wolnym od służby,
w wymiarze co najmniej ośmiu godzin, udziela się za ten dzień czasu wolnego w wymiarze jednego dnia.
3. Żołnierzowi, który pełnił służbę dyżurną lub dyżur w dniu ustawowo lub dodatkowo wolnym od służby,
w wymiarze mniejszym niż określony w ust. 1, udziela się za ten dzień czasu wolnego w wymiarze
równym liczbie godzin pełnienia tej służby lub dyżuru.
4. Udzielenie czasu wolnego, o którym mowa w ust. 1 i 2, wyłącza zaliczenie tego czasu służby lub
dyżuru do normy czasu służby, o której mowa w § 4.
§ 10. 1. Dowódca jednostki wojskowej ustala rozkład czasu służby dla żołnierzy pełniących etatowe
dyżury, opracowując plany dyżurów na kolejne dwudziestoośmiodniowe okresy, tak aby na każdego z
nich przypadało łącznie po sto sześćdziesiąt godzin służby, w tym:
1) sześć etatowych dyżurów;
2) sześć godzin szkolenia doskonalącego;
3) dziesięć godzin do dyspozycji dowódcy jednostki wojskowej.
2. Żołnierzowi pełniącemu więcej niż sześć etatowych dyżurów w dwudziestoośmiodniowym okresie za
każdy dodatkowy dyżur przysługuje zwolnienie z jednego dyżuru w kolejnym dwudziestoośmiodniowym
okresie albo w najbliższym czteromiesięcznym okresie rozliczeniowym.
3. W razie braku możliwości zwolnienia z dyżuru, o którym mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej
może udzielić żołnierzowi, za jego zgodą, czasu wolnego w wymiarze jednego dnia.
§ 11. 1. Terminy wykorzystania czasu wolnego w zamian za wykonywanie zadań służbowych w
przypadkach, o których mowa w § 8 ust. 2 i 3, § 9 ust. 2 i 3 oraz § 10 ust. 3, dowódca jednostki wojskowej
lub osoba upoważniona przez tego dowódcę określa w swoim rozkazie lub decyzji, uwzględniając
potrzeby służbowe lub uzasadnione potrzeby żołnierza.
2. Jeżeli nie stoją temu na przeszkodzie potrzeby służbowe, można zezwolić na wykorzystanie czasu
wolnego od służby łącznie z przysługującym żołnierzowi urlopem wypoczynkowym lub dodatkowym
urlopem wypoczynkowym.
§ 12. 1. Ewidencję czasu służby potwierdzającą wykonywanie zadań ponad normy określone w § 4
prowadzi dowódca jednostki wojskowej lub upoważniona przez niego osoba w formie pisemnej.
2. W ewidencji, o której mowa w ust. 1, odnotowuje się w szczególności:
1) czas wykonywania przez żołnierzy zadań służbowych przekraczający normy czasu służby określone w
§ 4;
2) rozliczenie wykorzystania czasu wolnego.
197/375
§ 13. 1. Do rozliczenia czasu służby za okres do dnia wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy
dotychczasowe.
2. Rozliczenie czasu służby, o którym mowa w ust. 1, nastąpi nie później niż do dnia 31 grudnia 2008 r.
§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 sierpnia 2006 r. w sprawie
dodatkowych dni wolnych od służby oraz rozkładu czasu służby żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 161,
poz. 1138).
____________________
1)
Art. 61. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują corocznie urlop wypoczynkowy w wymiarze dwudziestu
sześciu dni roboczych.
2. Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie żołnierzowi zawodowemu urlopu
wypoczynkowego w całości lub w części w danym roku kalendarzowym, urlopu tego udziela się w ciągu
następnego roku kalendarzowego.
3. Decyzję w sprawie przesunięcia żołnierzowi zawodowemu urlopu wypoczynkowego podejmuje
dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe. Dowódca jednostki
wojskowej jest zobowiązany skierować żołnierza na przesunięty urlop wypoczynkowy, aby wykorzystał go
najpóźniej w terminie określonym w ust. 2.
4. Za dni robocze, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 62 ust. 1-4 i 7, ust. 8 pkt 2 oraz ust. 11, uważa
się wszystkie dni, z wyjątkiem niedziel i świąt określonych w przepisach ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r.
9)
o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm. ) oraz dodatkowych dni wolnych od służby
określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 60 ust. 5.
Art. 62. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe pracownika naukowego, naukowodydaktycznego, dydaktycznego lub badawczo-technicznego otrzymuje corocznie dodatkowy urlop
wypoczynkowy w wymiarze dwunastu dni roboczych.
2. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową w warunkach uciążliwych lub
szkodliwych dla zdrowia otrzymuje corocznie, w zależności od ustalonego w odrębnych przepisach
stopnia szkodliwości, dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze:
1) pięciu dni roboczych - przy pierwszym stopniu szkodliwości;
2) siedmiu dni roboczych - przy drugim stopniu szkodliwości;
3) dziesięciu dni roboczych - przy trzecim stopniu szkodliwości;
4) piętnastu dni roboczych - przy czwartym stopniu szkodliwości.
3. Żołnierz zawodowy, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi właściwościami zajmowanego
stanowiska służbowego, otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do piętnastu dni
roboczych rocznie.
4. Żołnierzowi zawodowemu, w zależności od stażu czynnej służby wojskowej, udziela się corocznie
dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze:
1) pięciu dni roboczych - po osiągnięciu piętnastu lat czynnej służby wojskowej;
2) dziesięciu dni roboczych - po osiągnięciu dwudziestu lat czynnej służby wojskowej;
3) piętnastu dni roboczych - po osiągnięciu dwudziestu pięciu lat czynnej służby wojskowej.
5. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe sędziego wojskowego lub prokuratora
wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury otrzymuje dodatkowy urlop wypoczynkowy na zasadach i
w wymiarze określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych oraz
ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.
6. W razie zbiegu uprawnień do dodatkowych urlopów wypoczynkowych z różnych tytułów
żołnierzowi zawodowemu przysługuje tylko jeden urlop w wymiarze najkorzystniejszym, z wyjątkiem
dodatkowego urlopu z tytułu szkodliwych dla zdrowia warunków służby, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. Łączny wymiar urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów wypoczynkowych w danym roku
kalendarzowym nie może przekroczyć pięćdziesięciu dni roboczych.
7a. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do służby poza granicami państwa, po
zakończeniu służby w ramach tego skierowania, udziela się urlopu aklimatyzacyjnego w wymiarze
jednego dnia roboczego za każde rozpoczęte dziesięć dni pełnienia służby poza granicami
państwa. Urlopu tego udziela dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko
198/375
służbowe albo do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w
rezerwie kadrowej, bezpośrednio po stawieniu się w jednostce wojskowej. Wymiar urlopu
aklimatyzacyjnego nie może przekroczyć dwudziestu dwóch dni roboczych.
8. Żołnierzowi zawodowemu może być udzielony urlop:
1) zdrowotny - w wymiarze do sześciu miesięcy;
2) okolicznościowy - w wymiarze jednorazowo nie dłuższym niż pięć dni roboczych, z zastrzeżeniem
ust. 12.
9. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez właściwy organ na naukę i żołnierzowi, któremu
udzielono pomocy finansowej w związku z pobieraniem nauki, przysługuje urlop szkoleniowy.
10. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe, udziela
żołnierzowi urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego, przysługującego w danym
roku kalendarzowym, na podstawie planu urlopów.
11. Żołnierz zawodowy może otrzymać zwolnienie od zajęć służbowych w razie konieczności
sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny, nieprzekraczające jednak łącznie
pięćdziesięciu dni roboczych w roku kalendarzowym.
12. W szczególnie uzasadnionych przypadkach żołnierzowi zawodowemu, który wykorzystał
zwolnienie od zajęć służbowych w związku z koniecznością sprawowania opieki nad najbliższym
członkiem rodziny i nadal opiekę tę musi osobiście sprawować, może być udzielony urlop
okolicznościowy w wymiarze do dziesięciu miesięcy.
13. Najbliższym członkiem rodziny żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 11 i 12, są jego
małżonek, dzieci i rodzice.
Art. 63. 1. Żołnierza zawodowego można odwołać z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub w części z ważnych
względów służbowych. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek żołnierza zawodowego,
umotywowany ważnymi względami.
2. Żołnierzowi zawodowemu odwołanemu z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu
wypoczynkowego albo któremu wstrzymano udzielenie takiego urlopu przysługuje zwrot kosztów
spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu.
3. Odwołania żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu
wypoczynkowego lub wstrzymania udzielenia takiego urlopu może dokonać dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe.
4. Dowódca jednostki wojskowej, który odwołał żołnierza zawodowego z urlopu wypoczynkowego lub
dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymał udzielenie takiego urlopu, orzeka, na wniosek
żołnierza, o zwrocie kosztów spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu.
1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe
dla zdrowia albo posiadające szczególne właściwości, ze względu na zajmowanie których udziela się
dodatkowego urlopu wypoczynkowego;
2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w tych sprawach;
3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 61 i art. 62 ust. 1 – 4, 7a
oraz ust. 12, a także wymiar urlopu, o którym mowa w art. 62 ust. 3 i ust. 8 pkt 2 oraz ust. 9;
4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu
wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego urlopu oraz zwracania kosztów
spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich obliczania;
5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym zwolnienia od zajęć służbowych, o
którym mowa w art. 62 ust. 11.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określając stanowiska służbowe, na których pełnienie
zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia albo które posiadają szczególne
właściwości, a także określając wymiar urlopu szkoleniowego, powinno nawiązywać do podobnych lub
takich samych stanowisk ustalonych na podstawie przepisów prawa pracy. Określając warunki
odwoływania żołnierzy zawodowych z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu wypoczynkowego
lub wstrzymania udzielenia urlopu, rozporządzenie powinno ograniczyć taką możliwość do przypadków
wyjątkowych, a także przewidywać, że zwrot kosztów poniesionych przez żołnierza w związku z
odwołaniem lub wstrzymaniem udzielenia urlopu powinien następować w pełnej wysokości.
Rozporządzenie powinno przewidywać, że zwolnienie żołnierza zawodowego od zajęć służbowych w celu
sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny powinno mieć w szczególności miejsce
dopiero wtedy, gdy opieki takiej nie może sprawować małżonek żołnierza lub inny członek rodziny.
199/375
Dz.U.10.2.9
Zm. Dz.U.10.216.1425 (obowiązuje od 02.12.2010)
w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.2.9)
(Dz. U. z dnia 8 stycznia 2010 r.)
1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
1) stanowiska służbowe, na których pełnienie zawodowej służby wojskowej jest uciążliwe lub szkodliwe
dla zdrowia albo posiadające szczególne właściwości, ze względu na zajmowanie których udziela się
dodatkowego urlopu wypoczynkowego;
2) tryb orzekania o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego i organy właściwe w tych sprawach;
3) szczegółowe warunki i tryb udzielania urlopu wypoczynkowego, dodatkowego urlopu
wypoczynkowego, urlopu aklimatyzacyjnego i urlopu okolicznościowego, a także wymiar dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, urlopu okolicznościowego oraz urlopu szkoleniowego, o których mowa
odpowiednio w art. 62 ust. 3, ust. 8 pkt 2 i ust. 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą";
4) szczegółowe warunki i tryb odwoływania z urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu
wypoczynkowego, a także wstrzymania udzielenia takiego urlopu oraz zwracania kosztów
spowodowanych odwołaniem lub wstrzymaniem urlopu i sposób ich obliczania;
5) szczegółowe warunki i tryb udzielania żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami",
zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad najbliższym
członkiem rodziny.
§ 2. Urlopów żołnierzowi udziela dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zajmuje stanowisko
służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie
kadrowej albo w dyspozycji, zwany dalej "dowódcą jednostki".
Rozdział 2
Urlop wypoczynkowy i dodatkowe urlopy wypoczynkowe
§ 3. Żołnierzowi w roku kalendarzowym, w którym został powołany do zawodowej służby wojskowej,
udziela się urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostającego do końca
danego roku kalendarzowego.
§ 4. Żołnierzowi, który ma być skierowany do akademii wojskowej, wyższej szkoły wojskowej lub na
szkolenie trwające co najmniej sześć miesięcy, przypadających na drugą połowę roku kalendarzowego,
udziela się urlopu wypoczynkowego należnego w danym roku kalendarzowym przed skierowaniem go do
szkoły lub na szkolenie.
§ 5. 1. Żołnierzowi nie udziela się urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego w
okresie zwolnienia go od zajęć służbowych wskutek choroby, konieczności sprawowania opieki nad
najbliższym członkiem rodziny albo w okresie przebywania na innym urlopie, o którym mowa w art. 62 ust.
1-3, 7a, 8 i 9 oraz art. 65 i 65a ustawy.
2. Urlopów, o których mowa w ust. 1, nie udziela się żołnierzowi uznanemu przez wojskową komisję
lekarską za niezdolnego do zawodowej służby wojskowej.
3. Jeżeli żołnierz nie może wykorzystać urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu
wypoczynkowego w całości lub w części w ustalonym terminie z powodu usprawiedliwionej nieobecności
w służbie, w szczególności z powodu choroby powodującej czasową niezdolność do zajęć służbowych,
dowódca jednostki przesuwa urlop na termin późniejszy, nieprzekraczający jednak trzech miesięcy od
ustania przyczyny uzasadniającej przesunięcie.
200/375
§ 6. 1. Jeżeli żołnierz zachorował w czasie przebywania na urlopie wypoczynkowym lub dodatkowym
urlopie wypoczynkowym, dowódca jednostki przesuwa na wniosek tego żołnierza urlop o czas trwania
choroby, na okres następujący bezpośrednio po wyzdrowieniu lub na okres późniejszy, nieprzekraczający
jednak trzech miesięcy od wyzdrowienia.
2. Przesunięcie urlopu o czas trwania choroby następuje na podstawie przedłożonego przez żołnierza
zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego chorobę i czas jej trwania.
§ 7. 1. Do dnia 10 grudnia każdego roku kalendarzowego w jednostce sporządza się plan urlopów
wypoczynkowych i dodatkowych urlopów wypoczynkowych na następny rok kalendarzowy.
2. Plan urlopów sporządza się, biorąc pod uwagę wnioski składane przez żołnierzy do dnia 30 listopada
każdego roku na rok następny oraz konieczność zapewnienia normalnego toku służby w jednostce
wojskowej.
3. Dowódca jednostki zatwierdza przed końcem roku kalendarzowego plan urlopów wypoczynkowych i
dodatkowych urlopów wypoczynkowych podległych mu żołnierzy na następny rok kalendarzowy.
4. Udzielenie żołnierzowi urlopu oraz dokonywanie zmian dotyczących udzielenia tego urlopu ogłasza się
w rozkazie dowódcy jednostki, z podaniem rodzaju urlopu i czasu jego trwania.
5. Plan urlopów dla żołnierzy bezpośrednio podległych Ministrowi Obrony Narodowej sporządza i
przedstawia Ministrowi Obrony Narodowej do zatwierdzenia dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
6. Udzielenie urlopu żołnierzowi, o którym mowa w ust. 5, ogłasza się w rozkazie dowódcy jednostki.
§ 8. 1. Stanowiskami służbowymi, na których pełnienie służby jest uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia, są
stanowiska, z opisu których wynika konieczność wykonywania obowiązków służbowych w pełnym
wymiarze czasu służby przewidzianym dla tego stanowiska służbowego w następujących warunkach
szkodliwych dla zdrowia zaliczonych do:
1) pierwszego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej,
b) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie,
c) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale
temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C,
d) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone,
e) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80 %, w wodzie lub błocie,
f) praca w zaciemnionych pomieszczeniach, w których natężenie oświetlenia elektrycznego ze względów
technologicznych jest niższe od wartości określonych w Polskich Normach w warunkach ciągłego
migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub działania urządzeń projekcyjnych,
g) narażenie na wibrację ogólną,
h) praca w pomieszczeniach, w których ze względów technologicznych albo ze względu na rodzaj
wykonywanej służby stosowane jest wyłącznie oświetlenie elektryczne,
i) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych,
radiolokacyjnych i radioliniowych,
j) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii,
k) narażenie na działanie promieniowania laserowego;
2) drugiego stopnia szkodliwości:
a) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej,
b) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie,
c) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w
szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych,
d) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi
pneumatycznych,
e) praca w pomieszczeniach zlokalizowanych poniżej poziomu otaczającego terenu - zgodnie z przepisami w
sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy,
f) narażenie na hałas,
g) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów,
h) praca przy magazynowaniu i dystrybucji niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym,
promieniotwórczym i biologicznym,
i) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu,
j) praca w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych zakwalifikowanych do 2-4
1
grupy zagrożenia, których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26
2)
czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ),
k) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej;
3) trzeciego stopnia szkodliwości:
201/375
a) narażenie na działanie substancji, preparatów lub czynników o działaniu rakotwórczym lub mutagennym,
których wykaz określają przepisy wydane na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy,
b) narażenie na promieniowanie jonizujące,
c) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w
strefie zagrożenia,
d) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowej w osłonie ołowianej;
4) czwartego stopnia szkodliwości:
a) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów wybuchowych,
łatwopalnych i samozapalnych,
b) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów
sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem,
c) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN oraz
niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i biologicznym - w laboratoriach
oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami,
d) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi,
e) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem, wykonywana zgodnie z
przepisami w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych,
f) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii kablowych w
studzienkach i komorach kablowych,
g) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów i studni,
h) praca pod ziemią lub pod wodą,
i) praca przy neutralizacji niebezpiecznych środków o działaniu chemicznym, promieniotwórczym i
biologicznym,
j) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich,
k) praca w kontakcie z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi albo zwierzętami,
l) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w znacznym
stopniu,
m) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach o głębokości poniżej 2 m od poziomu terenu.
2. Żołnierzowi udziela się urlopu w wymiarze uzależnionym od zaliczenia zajmowanego przez niego
stanowiska służbowego do odpowiedniego stopnia uciążliwości lub szkodliwości dla zdrowia, o którym
mowa w ust. 1. Zaliczenia dokonuje dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego
do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, na wniosek odpowiednio: Szefa Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego, Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej, Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych, dowódcy korpusu, Szefa Służby Wywiadu Wojskowego,
Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Dowódcy
Garnizonu Warszawa albo właściwego dyrektora lub szefa komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony
Narodowej, zgłoszony w porozumieniu z szefem jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony
Narodowej właściwej do spraw zdrowia oraz na wniosek szefa tej jednostki organizacyjnej.
3. Prace określone w ust. 1 pkt 1 lit. a i b, pkt 2 lit. a, b i f oraz pkt 4 lit. j uważa się za wykonywane w
warunkach szkodliwych dla zdrowia, jeżeli w środowisku pracy przekroczone są najwyższe dopuszczalne
stężenia i natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia - określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 228 ust. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
4. Prawo do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 2 ustawy,
żołnierz nabywa po 6 miesiącach wykonywania obowiązków służbowych w warunkach uciążliwych lub
szkodliwych dla zdrowia, określonych w ust. 1.
5. Prawo do nabytego urlopu dodatkowego przysługuje żołnierzowi zawodowemu do czasu poprawy
warunków służby, popartej badaniami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynnika uciążliwego albo
szkodliwego, stanowiącego podstawę przyznania urlopu.
a)
b)
c)
a)
§ 9. Dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 62 ust. 3 ustawy, udziela się corocznie
żołnierzom, w wymiarze:
1) dziesięciu dni roboczych:
pełniącym służbę w jednostkach desantowo-szturmowych lub innych jednostkach, jeżeli wykonali co
najmniej dziesięć skoków spadochronowych w ciągu roku,
zajmującym stanowiska nurków lub płetwonurków oraz stanowiska lekarzy lub instruktorów sanitarnych
zabezpieczających nurkowanie, którzy systematycznie nurkują lub przebywają w komorze
dekompresyjnej,
wchodzącym w skład etatowych załóg trałowców, ścigaczy okrętów podwodnych, kutrów rakietowych i
zwalczania okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w morze co najmniej 60 dni w ciągu roku;
2) piętnastu dni roboczych:
zajmującym stanowiska instruktorów szkolenia spadochronowego,
202/375
b) wchodzącym w skład etatowych załóg okrętów podwodnych, jeżeli okręty wychodziły w morze co najmniej
60 dni w ciągu roku,
c) pełniącym służbę w jednostce przeznaczonej do zwalczania terroryzmu na stanowiskach, których
zajmowanie uprawnia do podwyższenia podstawy wymiaru emerytury wojskowej.
§ 10. 1. Żołnierzowi przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy z dniem nabycia uprawnień
uzasadniających udzielenie tego urlopu.
2. Żołnierzowi, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał dodatkowy urlop wypoczynkowy
przysługujący za dany rok kalendarzowy, a następnie w tym samym roku nabył prawo do dodatkowego
urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, przysługuje urlop uzupełniający.
3. Żołnierzowi, który nabył prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w danym roku
kalendarzowym i nie wykorzystał go przed przeniesieniem na inne stanowisko służbowe, na którym urlop
ten nie przysługuje, udziela się tego urlopu w ciągu trzech miesięcy od dnia przeniesienia.
§ 11. 1. Żołnierzowi, któremu z ważnych względów służbowych nie udzielono urlopu wypoczynkowego w
całości lub w części w danym roku kalendarzowym, urlopu tego udziela się w pierwszej kolejności w ciągu
następnego roku kalendarzowego.
2. Dowódca jednostki, do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego, sporządza i przesyła
przełożonemu wykaz żołnierzy posiadających niewykorzystane urlopy wypoczynkowe z lat
wcześniejszych niż urlop wypoczynkowy określony w ust. 1, w wymiarze powyżej 10 dni, wskazując liczbę
niewykorzystanych przez nich dni urlopu.
Rozdział 3
Urlop okolicznościowy
§ 12. 1. Żołnierzowi udziela się urlopu okolicznościowego w razie:
1) zawarcia związku małżeńskiego, urodzenia się dziecka, pogrzebu małżonka lub pogrzebu dziecka,
w wymiarze od trzech do pięciu dni roboczych;
2) ślubu dziecka (własnego, przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i
utrzymanie, w tym także w ramach rodziny zastępczej), a także w razie pogrzebu rodziców, rodzeństwa,
teściów, dziadków i byłych prawnych opiekunów żołnierza albo jego małżonka, w wymiarze do trzech dni
roboczych.
2. Urlopu okolicznościowego można także udzielić żołnierzowi, na jego umotywowany wniosek, w celu
załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie, w wymiarze od jednego do pięciu dni roboczych.
3. Żołnierzowi wyznaczonemu na stanowisko służbowe, jeżeli jest z tym związane przeniesienie się do
innej miejscowości, udziela się urlopu okolicznościowego w wymiarze od trzech do pięciu dni roboczych w
zależności od odległości miejscowości, w której żołnierz ten został wyznaczony na stanowisko służbowe,
oraz warunków służbowych i osobistych.
4. Urlopu, o którym mowa w ust. 3, udziela dowódca jednostki, w której żołnierz został wyznaczony na
stanowisko służbowe, po stawieniu się żołnierza w tej jednostce, chyba że względy służbowe lub osobiste
żołnierza wymagają udzielenia tego urlopu w terminie późniejszym.
§ 13. 1. Przy udzielaniu urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, stosuje
się § 22.
2. Urlopu okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, nie udziela się, jeżeli żołnierz
spełnia warunki do udzielenia urlopu macierzyńskiego albo wychowawczego.
Rozdział 4
Urlop szkoleniowy
§ 14. 1. Urlopu szkoleniowego udziela się żołnierzowi, który uzyskał pomoc finansową w związku z
pobieraniem nauki, o której mowa w art. 52 ust. 5 ustawy, lub został skierowany przez właściwy organ na
naukę.
2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych, przygotowanie się i
złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego
oraz na naukę własną.
§ 15. 1. Wymiar urlopu szkoleniowego, o którym mowa w art. 62 ust. 9 ustawy, wynosi:
203/375
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego lub rozmowy kwalifikacyjnej i jego złożenie oraz
załatwienie spraw związanych z przyjęciem na naukę lub studia w szkole ponadgimnazjalnej lub uczelni 14 dni;
2) w szkołach ponadgimnazjalnych - 14 dni w każdym roku szkolnym;
3) w uczelniach, w każdym roku studiów, odbywanych w systemie niestacjonarnym - 28 dni, a w
systemie wieczorowym - 21 dni;
4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie niestacjonarnym, niezależnie od urlopu
określonego w pkt 3 - 28 dni;
5) dla żołnierzy pobierających naukę w szkołach policealnych (pomaturalnych) i na studiach
podyplomowych oraz na innych studiach lub kursach specjalnych prowadzonych przez uczelnie lub
jednostki badawczo-rozwojowe - 21 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu końcowego;
6) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej lub dla
przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego - 28 dni;
7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego, egzaminu sędziowskiego lub
prokuratorskiego - 30 dni;
8) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji legislacyjnej - 14 dni;
9) w celu przygotowania się i złożenia Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego przez lekarzy i
lekarzy dentystów oraz specjalistów z korpusu osobowego medycznego - 30 dni.
2. Jeżeli zachodzi uzasadniona potrzeba, a zwłaszcza gdy wymaga tego realizacja programu studiów,
urlop szkoleniowy określony w ust. 1 pkt 3-6 może być przedłużony, na wniosek żołnierza, o liczbę dni
nieprzekraczającą połowy jego wymiaru.
3. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z powodu choroby albo z przyczyn
uznanych przez dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierzowi przysługuje ponownie prawo do
urlopów szkoleniowych określonych w ust. 1 pkt 1-5.
4. W przypadku powtarzania przez żołnierza klasy, roku lub semestru z przyczyn nieuznanych przez
dowódcę jednostki za usprawiedliwione, żołnierz może być zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas
niezbędny do złożenia egzaminu lub kolokwium.
§ 16. 1. Urlop szkoleniowy może być udzielony żołnierzowi jednorazowo albo w częściach w okresie
danego roku nauki, w wymiarze proponowanym przez żołnierza, szkołę lub uczelnię.
2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się niedziel i świąt określonych w przepisach ustawy z
3)
dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn. zm. ).
Rozdział 5
Urlop zdrowotny, aklimatyzacyjny oraz zwolnienie od zajęć służbowych
§ 17. 1. Urlopu zdrowotnego można udzielić żołnierzowi po leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej.
2. W uzasadnionych wypadkach urlopu zdrowotnego można także udzielić po leczeniu ambulatoryjnym.
3. Urlopu zdrowotnego udziela się w szczególności, gdy żołnierz nie wymaga już dalszego leczenia w
zakładzie opieki zdrowotnej, ale nie odzyskał jeszcze pełnej zdolności do wykonywania obowiązków
służbowych.
§ 18. O potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego oraz o jego wymiarze orzekają wojskowe
komisje lekarskie właściwe do orzekania o zdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej.
§ 19. Urlopu zdrowotnego udziela się żołnierzom po uprzednim wykorzystaniu trzech miesięcy zwolnień
od wykonywania obowiązków służbowych.
§ 20. Urlopu zdrowotnego nie udziela się żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej
wskutek wypowiedzenia stosunku służbowego lub w odniesieniu do którego została wydana decyzja o
zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
§ 21. 1. Urlopu aklimatyzacyjnego udziela się bezpośrednio po stawieniu się żołnierza w jednostce i
przedstawieniu ostatecznego orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej, określającego zdolność do
1. Urlopu aklimatyzacyjnego udziela się bezpośrednio po stawieniu się żołnierza w jednostce wojskowej,
po zakończeniu przez niego badań lekarskich określających zdolność do zawodowej służby wojskowej po
zakończeniu służby poza granicami państwa.
2. Stawienie się żołnierza w jednostce potwierdza się w rozkazie dowódcy jednostki.
204/375
§ 22. 1. Dowódca jednostki może udzielić żołnierzowi, pełniącemu służbę w podległej mu jednostce,
zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania przez żołnierza osobistej opieki nad
najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 13 ustawy.
2. Zwolnienie od zajęć służbowych, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w przypadku:
1) sprawowania osobistej opieki nad małżonkiem lub dzieckiem, gdy z żołnierzem nie zamieszkują
członkowie rodziny, którzy mogą taką opiekę zapewnić, a w razie konieczności zapewnienia opieki
dziecku - gdy żołnierz jest samotny albo gdy małżonek z powodu choroby lub matka z powodu połogu nie
może zaopiekować się dzieckiem i gdy nie ma innych członków rodziny wspólnie zamieszkałych, którzy
mogliby zapewnić opiekę dziecku;
2) sprawowania osobistej opieki nad rodzicami, gdy w tej samej miejscowości nie ma innych członków
rodziny, którzy mogliby zapewnić opiekę rodzicom żołnierza.
3. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, udziela się na umotywowany przez żołnierza wniosek, do którego
załącza się dokumenty uzasadniające potrzebę sprawowania osobistej opieki nad najbliższym członkiem
rodziny.
4. Dokumentami, o których mowa w ust. 3, są:
1) zaświadczenie lekarskie stwierdzające konieczność sprawowania opieki nad członkiem rodziny albo
orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji członka
rodziny, albo odpis skrócony aktu urodzenia dziecka oraz
2) zaświadczenia o osobach wspólnie zamieszkałych z żołnierzem albo zamieszkałych w tej samej
miejscowości w razie sprawowania osobistej opieki nad rodzicami albo
3) inne dokumenty, które uzasadniają potrzebę sprawowania osobistej opieki nad najbliższym
członkiem rodziny.
5. Zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, nie udziela się, jeżeli żołnierz spełnia warunki do udzielenia
urlopu macierzyńskiego albo wychowawczego.
§ 23. 1. W razie zaistnienia zmiany przyczyn uzasadniających udzielenie zwolnienia od zajęć służbowych
w przypadku sprawowania przez żołnierza osobistej opieki nad najbliższym członkiem rodziny lub urlopu
okolicznościowego, o którym mowa w art. 62 ust. 12 ustawy, żołnierz niezwłocznie informuje dowódcę
jednostki.
2. Dowódca jednostki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyduje o powrocie żołnierza do
wykonywania obowiązków służbowych albo o kontynuacji zwolnienia od zajęć służbowych lub urlopu
okolicznościowego.
Rozdział 6
Odwołanie lub wstrzymanie urlopu wypoczynkowego i dodatkowych urlopów wypoczynkowych
oraz zwrot kosztów
§ 24. 1. Odwołanie żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego urlopu wypoczynkowego może
nastąpić, na podstawie przekazanego żołnierzowi polecenia dowódcy jednostki wojskowej, w
wyjątkowych przypadkach uzasadnionych ważnymi względami służbowymi, w szczególności dotyczącymi
potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, lub wynikających z funkcjonowania jednostki wojskowej,
w której żołnierz pełni służbę.
2. Dowódca jednostki, który odwołał żołnierza z urlopu wypoczynkowego lub wstrzymał mu udzielenie
urlopu w całości lub w części, odnotowuje ten fakt w rozkazie, podając w nim przyczynę odwołania lub
wstrzymania urlopu oraz datę odwołania lub wstrzymania urlopu.
3. Żołnierzowi, który poniósł koszty spowodowane odwołaniem go z urlopu wypoczynkowego lub
dodatkowego urlopu wypoczynkowego albo wstrzymaniem urlopu, przysługuje zwrot poniesionych
kosztów w pełnej wysokości.
4. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 3, odbywa się na pisemny wniosek żołnierza złożony do
dowódcy jednostki. Do wniosku dołącza się dowody stwierdzające faktycznie poniesione przez żołnierza
koszty.
5. Wypłata zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 3, następuje na podstawie decyzji właściwego
dowódcy jednostki, o którym mowa w art. 104 ustawy, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała
się ostateczna.
Rozdział 7
Przepis końcowy
4)
205/375
______
1)
2)
Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz.
1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr
135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr
213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z
2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i
711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589,
Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr
223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98,
poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704.
3)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29,
poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160.
4)
maja 2004 r. w sprawie urlopów żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 138, poz. 1465 oraz z 2008 r. Nr 52,
poz. 308), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosownie do brzmienia
art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy
Art. 65. 1.
Żołnierzowi zawodowemu przysługuje urlop macierzyński na zasadach i w wymiarze
określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz.
)
94, z późn. zm.[5] ).
2. Żołnierzowi zawodowemu – kobiecie będącej w ciąży lub karmiącej dziecko piersią:
1) nie powierza się obowiązków w wymiarze przekraczającym czterdziestu godzin służby w tygodniu i w
porze nocnej;
2) nie deleguje się poza miejsce pełnienia służby – bez zgody żołnierza zawodowego – kobiety;
3) nie powierza się wykonywania zadań służbowych szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla
zdrowia kobiet, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 176 Kodeksu pracy.
3. Żołnierz zawodowy – kobieta karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw
wliczanych do czasu służby. W przypadku karmienia więcej niż jednego dziecka, żołnierz zawodowy –
kobieta ma prawo do dwóch przerw po 45 minut każda. Przerwy na karmienie mogą być na wniosek
żołnierza zawodowego – kobiety udzielane łącznie.
4. Żołnierza zawodowego - kobietę, sprawującą opiekę nad dzieckiem do lat czterech, pozostającą w
związku małżeńskim z innym żołnierzem, nie deleguje się bez jej zgody poza miejsce pełnienia
zawodowej służy wojskowej, w tym samym czasie co współmałżonka.
5. Przepis ust. 4 stosuje się również do żołnierza zawodowego samotnie wychowującego dziecko do lat
czterech.
Art. 65a. 1. Żołnierz zawodowy ma prawo do urlopu wychowawczego na zasadach
określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
2. Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego nie wypłaca się
uposażenia i innych należności pieniężnych, z wyjątkiem określonych w art. 83, art. 85 i art. 94 –
98.
3. Żołnierzowi zawodowemu korzystającemu z urlopu wychowawczego przysługują, w okresie
korzystania z tego urlopu, świadczenia określone w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o
[2])
świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992, z późn. zm. ).
4. W przypadku gdy urlop wychowawczy trwa do dwunastu miesięcy, żołnierz zawodowy
pozostaje na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
5. W przypadku gdy okres urlopu wychowawczego jest dłuższy niż określony w ust. 4,
żołnierza zawodowego przenosi się do rezerwy kadrowej. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
6. Żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 5, po zakończeniu lub zrezygnowaniu przez
niego z urlopu wychowawczego w czasie jego trwania, jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia go
na stanowisko służbowe, pozostawia się w rezerwie kadrowej przez okres nie krótszy niż sześć
miesięcy.
206/375
Art. 66. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie oraz, w
określonych przypadkach, wyżywienie albo równoważnik pieniężny w zamian za te należności.
1) szczegółowe warunki i normy umundurowania oraz wyekwipowania, w tym w ubiory cywilne,
żołnierzy zawodowych, a także organy właściwe w sprawach zaopatrywania w te przedmioty;
Dz.U.05.27.224
zm.
Dz.U.07.60.406
w sprawie szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych
(Dz.U.08.27.224)
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. Nr 116, poz. 1203 i Nr 210, poz. 2135) zarządza
się, co następuje:
§ 1. Żołnierze zawodowi są wyposażani w uzbrojenie z uwzględnieniem wykonywanych zadań, specyfiki
zajmowanego stanowiska etatowego oraz szczególnych warunków służby - zgodnie z normami
uzbrojenia.
§ 2. Normy uzbrojenia określają rodzaje etatowego uzbrojenia żołnierzy zawodowych w jednostkach
organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. 1. Rodzaje i normy uzbrojenia etatowego dla oficerów zawodowych w jednostkach organizacyjnych
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
2. Rodzaje i normy uzbrojenia etatowego dla podoficerów zawodowych w jednostkach organizacyjnych Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. Rodzaje i normy uzbrojenia etatowego dla szeregowych zawodowych w jednostkach organizacyjnych
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 4. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 stycznia 2004 r. w sprawie
szczegółowych warunków i norm uzbrojenia żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 12, poz. 108).
Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 lutego 2005 r. (poz. 224)
Załącznik nr 1
RODZAJE I NORMY UZBROJENIA ETATOWEGO DLA OFICERÓW ZAWODOWYCH W
JEDNOSTKACH ORGANIZACYJNYCH SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ*
+-----+------------------------------------------------+--------------------------------------------+
| |
|
Nazwa uzbrojenia
|
| |
|--------------------------------------------|
| Lp. |
Stanowisko etatowe
| pistolet | pistolet | pistolet |
| |
| wojskowy | maszynowy | maszynowy, |
| |
|
|
| karabinek |
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 1 | Dowódca, zastępca dowódcy, szef sztabu, szef |
|
|
| | szkolenia, szef logistyki, szef oddziału, |
|
|
|
| | wydziału, sekcji, główny specjalista, starszy |
|
|
|
| | specjalista, specjalista, młodszy specjalista |
1
|
|
|
|
207/375
| | oraz pozostali oficerowie zawodowi dowództwa: |
|
|
|
| | RSZ, OW, korpusu, dywizji, flotylli, brygady, |
|
|
|
| | bazy
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
|
|
|
| | szkolenia, szef logistyki, szef sekcji oraz |
1
|
|
|
| | pozostali oficerowie zawodowi dowództwa: |
|
|
|
| | pułku, batalionu, dywizjonu, eskadry
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
|
|
|
| | logistyki, szef sekcji oraz pozostali ofice- |
1
|
|
1** |
| | rowie zawodowi dowództwa: pułku rozpoznawczego |
|
|
|
| | i batalionu rozpoznawczego
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
|
|
|
| | logistyki, szef sekcji oraz pozostali ofice- |
|
|
|
| | rowie zawodowi dowództwa: brygady desantowo- |
1
|
|
1
|
| | -szturmowej, brygady kawalerii powietrznej, |
|
|
|
| | batalionu desantowo-szturmowego, powietrzno- |
|
|
|
| | desantowego i kawalerii powietrznej
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 5 | Dowódca: kompanii szturmowej, rozpoznawczej, |
|
|
|
| | zmechanizowanej, piechoty zmotoryzowanej, |
|
|
|
| | szwadronu kawalerii, plutonu szturmowego, |
|
|
|
| | rozpoznawczego, zmechanizowanego, piechoty |
1
|
|
1
|
| | zmotoryzowanej oraz pozostali oficerowie za- |
|
|
|
| | wodowi w pododdziałach desantowo-szturmowych, |
|
|
|
| | powietrznodesantowych, kawalerii powietrznej |
|
|
|
| | i rozpoznawczych
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 6 | Dowódca kompanii, baterii, plutonu, klucza |
|
|
|
| | (z wyjątkiem pododdziałów czołgów, artylerii |
|
|
|
| | samobieżnej, samobieżnej artylerii przeciw- |
1
|
| 1**
|
| | lotniczej, rakiet OP, lotniczych i służby
|
|
|
|
| | inżynieryjno-lotniczej)
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 7 | Dowódca: kompanii czołgów, plutonu czołgów, |
|
|
|
| | baterii, plutonu artylerii samobieżnej, samo- |
|
|
|
| | bieżnej artylerii przeciwlotniczej, rakiet OP, |
1
|
|
|
| | klucza lotniczego i służby inżynieryjno- |
|
|
|
| | -lotniczej
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 8 | Personel latający
|
1
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 9 | Pozostali oficerowie zawodowi (z wyjątkiem |
1
|
|
|
| | korpusu duszpasterstwa)
|
|
|
|
+--------------------------------------------------------------------------------------------------- +
Uwagi:
* Nie dotyczy oficerów pełniących służbę w jednostkach specjalnych oraz poza granicami państwa.
** Dodatkowe uzbrojenie należne na czas wojny.
Załącznik nr 2
RODZAJE I NORMY UZBROJENIA ETATOWEGO DLA PODOFICERÓW ZAWODOWYCH W
+-----+------------------------------------------------+--------------------------------------------+
| |
|
Nazwa uzbrojenia
|
| |
|--------------------------------------------|
| Lp. |
Stanowisko etatowe
| pistolet | pistolet | pistolet |
| |
| wojskowy | maszynowy | maszynowy, |
| |
|
|
| karabinek |
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
208/375
| 1 | Podoficerowie zawodowi w dowództwie RSZ, |
|
|
|
| | korpusu, dywizji, flotylli, brygady, bazy, |
1
|
|
|
| | pułku, batalionu, dywizjonu, eskadry
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 2 | Dowódcy plutonów, szefowie pododdziałów, |
|
|
|
| | technicy pododdziałów, pomocnicy dowódców |
|
|
|
| | plutonów (z wyjątkiem pododdziałów czołgów, |
1
|
|
1** |
| | artylerii samobieżnej, samobieżnej artylerii |
|
|
|
| | przeciwlotniczej, rakiet OP, lotniczych i |
|
|
|
| | służby inżynieryjno-lotniczej)
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 3 | Podoficerowie zawodowi pododdziałów desantowo- |
|
|
|
| | -szturmowych, powietrznodesantowych, kawalerii |
|
|
|
| | powietrznej, rozpoznawczych i Żandarmerii |
|
|
|
| | Wojskowej oraz dowódcy drużyn, dowódcy grup, |
1
|
|
1
|
| | dowódcy obsług i załóg, z wyjątkiem pododdzia- |
|
|
|
| | łów: wojsk pancernych, artylerii samobieżnej, |
|
|
|
| | rakietowych, obrony przeciwlotniczej (samo- |
|
|
|
| | bieżnej), medycznych
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 4 | Podoficerowie zawodowi: pododdziałów wojsk |
|
|
|
| | pancernych, artylerii samobieżnej, rakietowych,|
|
|
|
| | obrony przeciwlotniczej (samobieżnej), medycz- |
|
|
|
| | nych, dowodzenia i łączności (wyposażonych w |
1
|
|
|
| | pojazdy gąsienicowe, transportery opancerzone, |
|
|
|
| | samochody opancerzone) oraz personelu lata- |
|
|
|
| | jącego
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 5 | Podoficerowie zawodowi załóg okrętów
|
1
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 6 | Podoficerowie zawodowi naziemnej obsługi |
1
|
1** |
|
| | statków powietrznych
|
|
|
|
|-----+------------------------------------------------+--------------+--------------+--------------|
| 7 | Pozostali podoficerowie zawodowi
|
1
|
|
1** |
+---------------------------------------------------------------------------------------------------+
Uwagi:
* Nie dotyczy podoficerów pełniących służbę w jednostkach specjalnych oraz poza granicami państwa.
** Dodatkowe uzbrojenie należne na czas wojny.
Załącznik nr 3
RODZAJE I NORMY UZBROJENIA ETATOWEGO DLA SZEREGOWYCH ZAWODOWYCH W
+-----+----------------------------------+---------------------------------------------------------------+
| |
|
Nazwa uzbrojenia
|
| |
|---------------------------------------------------------------|
| |
| pistolet | pistolet | pistolet | karabin | karabin | granat- |
| Lp. |
Stanowisko etatowe
| wojskowy | maszy- | maszy- | maszy- | wybo- | nik
| |
|
| nowy | nowy, | nowy | rowy | przeciw- |
| |
|
|
| karabi- |
|
| pancerny |
| |
|
|
| nek |
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
| 1 | Szeregowy zawodowy na stanowisku |
|
|
|
|
|
|
| | służbowym w pododdziale czołgów, |
|
|
|
|
|
|
| | artylerii samobieżnej, obrony | - | 1 | - | - | - | - |
| | przeciwlotniczej (samobieżnej) |
|
|
|
|
|
|
| | i operatora przenośnego przeciw- |
|
|
|
|
|
|
| | lotniczego zestawu rakietowego |
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
|
|
|
|
|
|
| | służbowym wchodzącym w skład |
|
|
|
|
|
|
| | załogi okrętu oraz w pododdziale | - | 1 | - | - | - | - |
|
209/375
| | naziemnej obsługi statków powie- |
|
|
|
|
|
|
| | trznych
|
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
|
|
|
|
|
|
| | służbowym kierowcy pojazdu
|
|
|
|
|
|
|
| | gąsienicowego, transportera
|
|
|
|
|
|
|
| | opancerzonego, samochodu opance- | - | 1 | - | - | - | - |
| | rzonego, samochodu osobowego, |
|
|
|
|
|
|
| | sanitariusza, kierowcy sanitar- |
|
|
|
|
|
|
| | iusza, zwiadowcy sanitariusza |
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
| 4 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | - | - | - | 1 | - | - |
| | celowniczego karabinu maszynowego|
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
|
|
|
|
|
|
| | celowniczego granatnika przeciw- | - | 1 | - | - | - | 1 |
| | pancernego
|
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
| 6 | Szeregowy zawodowy na stanowisku | 1 | - | - | - | 1 | - |
| | strzelca wyborowego
|
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
| 7 | Szeregowy zawodowy Żandarmerii | 1 | - | 1 | - | - | - |
| | Wojskowej
|
|
|
|
|
|
|
|-----+----------------------------------+----------+----------+----------+---------+---------+----------|
| 8 | Pozostali szeregowi zawodowi | - | - | 1 | - | - | - |
+--------------------------------------------------------------------------------------------------------+
Uwaga:
* Nie dotyczy szeregowych zawodowych pełniących służbę w jednostkach specjalnych oraz poza
granicami państwa.
Dz.U.10.50.302
w sprawie umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na
żołnierzy zawodowych (Dz.U.10.50.302)
Na podstawie art. 66 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 132 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co
następuje:
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i normy umundurowania oraz wyekwipowania,
w tym w ubiory cywilne, żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żołnierzy zawodowych, zwanych
dalej "żołnierzami", oraz organy właściwe w sprawach zaopatrywania w te przedmioty.
Rozdział 2
Warunki otrzymywania umundurowania oraz wyekwipowania
§ 2. Uprawnienie do umundurowania oraz wyekwipowania, w tym w ubiory cywilne, powstaje z
dniem mianowania, powołania do zawodowej służby wojskowej, służby kandydackiej, wyznaczenia na
stanowisko służbowe lub przystąpienia do wykonywania określonych czynności służbowych.
210/375
§ 3. 1. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie zgodnie z normami określonymi
w zestawach.
2. Normy umundurowania w zestawach określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Normy wyekwipowania w zestawach określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
4. Żołnierz jest informowany w jednostce budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale
mundurowym pozostaje, o stanie posiadanego i przysługującego umundurowania oraz wyekwipowania,
co najmniej raz w roku nie później niż do dnia 31 marca roku zaopatrzeniowego.
§ 4. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie:
1) zasadnicze określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 1-9 i 12 oraz w
załączniku nr 2 do rozporządzenia w zestawach nr 1-9 i 12;
2) specjalistyczne, z dniem przystąpienia do wykonywania określonych czynności służbowych,
określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 10-21 oraz w załączniku nr 2 do
rozporządzenia w zestawach nr 10-28.
§ 5. 1. Podstawą do wydania umundurowania oraz wyekwipowania zasadniczego dla żołnierza
powołanego do zawodowej służby wojskowej jest rozkaz personalny o powołaniu; w pozostałych
przypadkach - rozkaz dzienny dowódcy (szefa, komendanta) jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni
służbę, stwierdzający wyznaczenie go na stanowisko.
2. Podstawą do wydania umundurowania oraz wyekwipowania specjalistycznego jest rozkaz
dzienny dowódcy (szefa, komendanta) jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę
wojskową.
3. Umundurowanie oraz wyekwipowanie żołnierz otrzymuje z magazynu jednostki budżetowej, na
której zaopatrzeniu w dziale mundurowym pozostaje, lub z punktu zaopatrywania.
§ 6. 1. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie z przeznaczeniem do
użytkowania na okres, na który zostało przydzielone, zwany dalej "okresem używalności".
2. Żołnierz otrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie:
1) na własność:
a) z chwilą wydania,
b) po upływie okresu używalności;
2) na czas wykonywania określonych czynności służbowych.
§ 7. Umundurowanie oraz wyekwipowanie przechodzi na własność:
1) żołnierza zawodowego - określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach nr 1, 4 i
7 oraz w załączniku nr 2 do rozporządzenia w zestawach nr 1, 3 i 5, a także w uwagach do
poszczególnych zestawów należności;
2) kandydata na żołnierza zawodowego - określone w uwagach do poszczególnych zestawów
należności.
§ 8. Umundurowanie oraz wyekwipowanie żołnierz otrzymuje na czas wykonywania czynności
służbowych z obowiązkiem jego zwrotu w przypadku:
1) przeniesienia na inne stanowisko służbowe, na którym otrzymane umundurowanie lub
wyekwipowanie nie przysługuje,
211/375
2) zmiany normy umundurowania lub wyekwipowania,
3) zwolnienia z pełnienia obowiązków służbowych
- chyba że przepisy rozporządzenia stanowią inaczej.
§ 9. 1. Do okresu używalności umundurowania oraz wyekwipowania nie wlicza się okresu:
1) trwania aresztu tymczasowego;
2) zawieszenia w czynnościach służbowych;
3) odbywania kary pozbawienia wolności orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu lub kary
aresztu wojskowego.
2. Żołnierz, w stosunku do którego prawomocnie umorzono postępowanie karne lub
dyscyplinarne lub który został prawomocnie uniewinniony, otrzymuje należne umundurowanie oraz
wyekwipowanie z zachowaniem ciągłości zaopatrywania, odpowiednio, od dnia:
1) zastosowania aresztu tymczasowego;
3) rozpoczęcia odbywania kary pozbawienia wolności lub kary aresztu wojskowego.
§ 10. Do okresu używalności umundurowania oraz wyekwipowania nie wlicza się okresu
korzystania przez żołnierza z urlopu wychowawczego.
§ 11. 1. Żołnierz zwalniany z czynnej służby wojskowej zwraca otrzymane umundurowanie oraz
wyekwipowanie z wyjątkiem tego, które przechodzi na jego własność z chwilą wydania lub po upływie
okresu używalności. Żołnierz nie zwraca umundurowania oraz wyekwipowania przechodzącego na
własność po okresie używalności, dla którego okres ten jeszcze nie upłynął, tylko w przypadku zapłacenia
proporcjonalnej wartości przedmiotu według cen z ewidencji ilościowo wartościowej, za czas, jaki pozostał
do zakończenia tego okresu. Rozpoczęty rok użytkowania zalicza się jako pełny rok.
2. W przypadku śmierci żołnierza otrzymane umundurowanie oraz wyekwipowanie nie podlega
zwrotowi.
§ 12. 1. W przypadku utraty, zniszczenia lub obniżenia wartości użytkowej uprzednio wydanego
umundurowania oraz wyekwipowania żołnierz może otrzymać umundurowanie oraz wyekwipowanie
przed upływem okresu używalności, jednak nie wcześniej niż na rok przed upływem tego okresu, z
zachowaniem ciągłości okresu używalności.
2. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1, jest dowódca jednostki
budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostaje.
§ 13. 1. Od żołnierza zawodowego zwalnianego z zawodowej służby wojskowej można przyjąć do
wojskowej jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale mundurowym w dniu zwolnienia żołnierz
pozostawał, po jednym nieużywanym komplecie umundurowania oraz wyekwipowania, które przeszło na
jego własność. Nie dotyczy to umundurowania oraz wyekwipowania wzorów wycofanych lub
wycofywanych z wyposażenia.
2. W przypadku śmierci żołnierza zawodowego stosuje się odpowiednio przepis ust. 1.
§ 14. 1. W przypadku śmierci żołnierza dowódca wojskowej jednostki budżetowej, na której
zaopatrzeniu w dziale mundurowym żołnierz pozostawał, może zezwolić na nieodpłatne wydanie
kompletu umundurowania wyjściowego lub polowego składającego się z munduru, nakrycia głowy,
bielizny, obuwia i oznak stopni.
2. W przypadku żołnierzy zawodowych przeniesionych do rezerwy lub w stan spoczynku przepis
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
212/375
§ 15. W przypadku wyznaczenia żołnierza zawodowego na stanowisko służbowe w innej
jednostce wojskowej, jeżeli następuje zmiana jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale
mundurowym pozostawał:
1) żołnierz zawodowy zatrzymuje umundurowanie oraz wyekwipowanie, o którym mowa w § 6
ust. 2 pkt 1 lit. b; pozostałe umundurowanie oraz wyekwipowanie zwraca do jednostki budżetowej, na
której zaopatrzeniu w dziale mundurowym dotychczas pozostawał;
2) żołnierz zawodowy - specjalista wojskowy - wyznaczany na tożsame stanowisko służbowe
zatrzymuje przedmioty wyposażenia specjalistycznego stanowiące jego indywidualne wyposażenie;
3) żołnierz zawodowy etatowego personelu latającego i obsługi technicznej lotnictwa wyznaczany
na inne niż dotychczas zajmowane stanowisko służbowe, na którym nie przysługują przedmioty
wyposażenia specjalistycznego lotniczo-technicznego, albo zwalniany z zawodowej służby wojskowej
zatrzymuje nieodpłatnie umundurowanie oraz wyekwipowanie, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 1 lit. b,
niezależnie od czasu ich użytkowania.
§ 16. Żołnierz zawodowy wyznaczany na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej rodzaju Sił
Zbrojnych, w którym obowiązuje odmienny kolor umundurowania:
1) nie otrzymuje dodatkowo umundurowania oraz wyekwipowania; przemundurowanie tego
żołnierza następuje z upływem okresu używalności przedmiotów wydawanych w naturze na własność;
2) może być zwolniony z obowiązku przemundurowania, o którym mowa w pkt 1, na jego
wniosek, przez dowódcę (szefa, komendanta) jednostki wojskowej, jeżeli przewidziany jest do zwolnienia
z zawodowej służby wojskowej w ciągu najbliższych 6 lat.
§ 17. 1. Żołnierz zawodowy, który nabył uprawnienie do umundurowania oraz wyekwipowania
według innego zestawu, umundurowania oraz wyekwipowania, o którym mowa w § 6 ust. 2 pkt 1 lit. b, nie
zwraca; uzupełnieniu podlega umundurowanie oraz wyekwipowanie nieobjęte poprzednim zestawem.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, pozostałe umundurowanie oraz wyekwipowanie:
1) powtarzające się w obu zestawach - pozostawia się żołnierzowi, zaliczając poprzedni okres
użytkowania;
2) występujące tylko w poprzednim zestawie - podlega zwrotowi;
3) występujące tylko w nowym zestawie - uzupełnia się na przewidziany okres używalności.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku powołania kandydata na żołnierza
zawodowego do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
§ 18. 1. Początek okresu używalności umundurowania oraz wyekwipowania, wchodzącego w
skład ubioru polowego i ćwiczebnego, liczy się od pierwszego dnia miesiąca, w którym zostało pobrane;
należności tych nie realizuje się wstecz.
2. Okres używalności umundurowania oraz wyekwipowania, o którym mowa w załączniku nr 1 do
rozporządzenia w zestawach nr 1, 4 i 7 oraz normach wyekwipowania w zestawach nr 1, 3 i 5, wydanych
żołnierzowi zawodowemu skraca się odpowiednio do dnia 1 kwietnia roku kalendarzowego, w którym
powstaje uprawnienie do wydania kolejnego umundurowania oraz wyekwipowania. Rok zaopatrzeniowy
trwa od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca kolejnego roku.
3. Żołnierz uprawniony do umundurowania oraz wyekwipowania zasadniczego otrzymuje
umundurowanie oraz wyekwipowanie przewidziane dla jego specjalności, a realizujący różne zadania wymienione w różnych zestawach specjalistycznych, stosownie do specyfiki wykonywanych czynności
służbowych. W miarę potrzeb i wymogów wynikających z przepisów bhp specjalistom wojskowym wydaje
się odzież ochronną i środki ochrony indywidualnej.
213/375
Rozdział 3
Organy właściwe w sprawach zaopatrywania
§ 19. Dowódca (szef, komendant) jednostki budżetowej, na której zaopatrzeniu w dziale
mundurowym żołnierz pozostaje, jest organem właściwym w sprawach zaopatrywania w umundurowanie
oraz wyekwipowanie dla:
1) żołnierza pełniącego czynną służbę wojskową;
2) żołnierza powołanego do zawodowej stałej, kontraktowej służby wojskowej;
3) żołnierza mianowanego na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów, podoficerów i
szeregowych zawodowych;
4) żołnierza zawodowego pełniącego służbę wojskową na stanowiskach służbowych w
instytucjach cywilnych.
§ 20. Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szef Służby Wywiadu Wojskowego jest organem
właściwym w sprawach zaopatrywania w umundurowanie oraz wyekwipowanie odpowiednio dla żołnierzy
zawodowych pełniących służbę wojskową na stanowiskach służbowych w Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego.
Rozdział 4
Przepisy przejściowe, dostosowujący i końcowy
§ 21. Do wydanego żołnierzowi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia
umundurowania oraz wyekwipowania stosuje się okresy używalności, na jakie umundurowanie i
wyekwipowanie zostało wydane.
§ 22. Umundurowanie oraz wyekwipowanie otrzymane przed dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, nieujęte w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia, nie podlega zwrotowi.
§ 23. W przypadku wydania żołnierzowi zamiennie umundurowania oraz wyekwipowania
określonego w załącznikach nr 1 i 2, do tego umundurowania stosuje się okresy używalności określone w
tych załącznikach.
§ 24. Szeregowym zawodowym (marynarzom zawodowym) powołanym przed dniem wejścia w
życie niniejszego rozporządzenia do zawodowej służby wojskowej uzupełnia się przedmioty do norm
określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia w zestawach 1, 4 i 7 oraz w załączniku nr 2 do
rozporządzenia w zestawach 1, 3 i 5, po upływie 18 miesięcy zawodowej służby wojskowej.
§ 25. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2010 r.2)
poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 79, poz. 669, Nr 161, poz. 1279 i Nr 219, poz.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z
dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie umundurowania i wyekwipowania oraz ubiorów cywilnych żołnierzy
zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 147, poz. 1548, z 2005 r. Nr 150, poz.
1262, z 2006 r. Nr 163, poz. 1151 i Nr 223, poz. 1633, z 2007 r. Nr 175, poz. 1229 oraz z 2008 r. Nr 48,
poz. 285, Nr 59, poz. 364 i Nr 144, poz. 905), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz.
1278).
214/375
ZAŁACZNIKI DO ROZPORZĄDZENIA WYCIĘTO ZE WZGLĘDU NA OBSZERNY
ROZMIAR
2) szczegółowe warunki i normy uzbrojenia żołnierzy zawodowych;
3) przypadki, w których żołnierzom zawodowym przysługuje bezpłatne wyżywienie, i normy tego
wyżywienia.
Rozporządzenie powinno w szczególności uwzględniać specyfikę umundurowania poszczególnych
rodzajów wojsk i służb oraz charakter wykonywania zadań służbowych. Rozporządzenie, określając
szczegółowe warunki i normy umundurowania, wyekwipowania, uzbrojenia, a także wyżywienia, powinno
ustalać w szczególności rodzaje tych norm oraz krąg żołnierzy zawodowych uprawnionych do
bezpłatnego wyżywienia.
Dz.U.09.216.1679
w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych (Dz.U.09.216.1679)
(Dz. U. z dnia 21 grudnia 2009 r.)
1)
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm. ) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa przypadki, w których żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy
zawodowych przysługuje bezpłatne wyżywienie, i normy tego wyżywienia.
1) zasadniczej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć ilość środków spożywczych
przysługującą żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego w ciągu doby;
2) dodatkowej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć ilość środków spożywczych lub napoju
przysługującą żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego w ciągu doby, jako
uzupełnienie zasadniczej normy wyżywienia albo jako oddzielny posiłek lub porcja napoju;
3) dominującej normie wyżywienia - należy przez to rozumieć zasadniczą normę wyżywienia, według
której jest żywiona największa grupa żołnierzy z wszystkich żywionych w danej jednostce wojskowej;
4) wartości pieniężnej normy wyżywienia - należy przez to rozumieć wartość normatywnych środków
spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład zasadniczej lub dodatkowej normy
wyżywienia;
5) kursach lub szkoleniach - należy przez to rozumieć zajęcia szkoleniowe ujęte w planie rocznym,
zatwierdzonym przez właściwego dowódcę;
6) szkoleniach w garnizonie - należy przez to rozumieć szkolenia taktyczne, taktyczno-specjalne oraz
ogniowe, wynikające z programów szkolenia i zawarte w diagramach szkolenia;
7) ćwiczeniach w garnizonie - należy przez to rozumieć zajęcia szkoleniowe z zakresu szkolenia
dowództw i sztabów, ujęte w rocznym planie zasadniczych przedsięwzięć jednostki wojskowej, połączone
z przebywaniem żołnierzy zawodowych w miejscach pełnienia służby;
8) sportowcach wojskowych - należy przez to rozumieć żołnierzy zawodowych lub kandydatów na
żołnierzy zawodowych uczestniczących w zgrupowaniach przygotowawczych i zawodach sportowych,
organizowanych zgodnie z planem szkolenia od związku taktycznego wzwyż;
9) 50 % zasadniczej normy wyżywienia - należy przez to rozumieć wartość pieniężną zasadniczej
normy wyżywienia planowanej w formie jednego posiłku;
10) turnusie rehabilitacyjnym z "treningiem psychologicznym" - należy przez to rozumieć proces
adaptacji, po powrocie do kraju, żołnierzy zawodowych, którzy wykonywali zadania poza granicami
państwa;
11) dyżurach bojowych - należy przez to rozumieć pozostawanie pododdziałów, zespołów, załóg i
obsad w gotowości do natychmiastowego podjęcia realizacji działań wynikających z zadań postawionych
jednostce wojskowej w planach jej użycia, zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej lub rozkazem
Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, połączone z przebywaniem w miejscu pełnienia służby, z
wyłączeniem dyżurów etatowych;
215/375
12) dyżurach ratowniczych - należy przez to rozumieć planowe pozostawanie w gotowości
wydzielonych sił i środków, zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej lub rozkazem Szefa Sztabu
Generalnego Wojska Polskiego, w celu udzielenia pomocy załogom statków powietrznych, jednostek
pływających lub udziału specjalistycznych grup ratowniczych w identyfikacji i likwidacji zdarzeń
związanych z uwolnieniem toksycznych środków przemysłowych lub wypadków radiacyjnych i likwidacji
ich skutków.
a)
b)
c)
d)
a)
b)
c)
a)
b)
c)
a)
b)
c)
d)
e)
a)
b)
c)
d)
§ 3. 1. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych uprawnionym do bezpłatnego
wyżywienia przysługuje ono według następujących norm wyżywienia:
1) zasadniczych:
żołnierskiej - 010,
szkolnej - 020,
specjalnej - 030,
operacyjnej - 040 lub 044;
2) dodatkowych:
ogólnej - 110,
chleba - 111,
napoju - 160;
3) polowych paczkowanych:
indywidualnej suchej - S,
skoncentrowanej lądowej - PS-ląd,
skoncentrowanej morskiej - PS-m.
2. Skład ilościowy i asortyment środków spożywczych zawartych w zasadniczych oraz dodatkowych
normach wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, określa załącznik do rozporządzenia.
3. Skład ilościowy i asortyment środków spożywczych zawartych w polowych paczkowanych normach
wyżywienia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określają przepisy o normalizacji.
4. Do pobierania próbek żywności, o których mowa w przepisach o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
w stołówce wojskowej, wydziela się codziennie, na każdy obiekt przygotowujący posiłki w ramach
stosowanych norm wyżywienia, środki spożywcze o wartości pieniężnej 150 % normy, o której mowa w
ust. 1 pkt 2 lit. a.
5. Przez stołówkę wojskową, o której mowa w ust. 4, należy rozumieć obiekt stacjonarny lub polowy punkt
żywienia zbiorowego żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych oraz obiekt żywienia
na okręcie, w którym przygotowuje się posiłki według zasadniczych i dodatkowych norm wyżywienia.
6. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych mogą otrzymywać bezpłatne wyżywienie
według:
1) zasadniczych norm wyżywienia, w formie:
posiłków przyrządzanych w stołówkach wojskowych,
suchego prowiantu,
suchego prowiantu w zamian za części norm wyżywienia niezrealizowane w formie, o której mowa w lit. a,
posiłków przyrządzanych na zlecenie przez inne zakłady żywienia zbiorowego,
równoważnika pieniężnego;
2) dodatkowych norm wyżywienia, w formie:
posiłków, o których mowa w pkt 1 lit. a i d,
suchego prowiantu,
napoju,
równoważnika pieniężnego.
§ 4. 1. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych uprawnieni do wyżywienia według
różnych norm wyżywienia otrzymują wyżywienie według jednakowej dla wszystkich normy, jeżeli ich
wyżywienie przygotowywane jest w jednej stołówce wojskowej, a warunki techniczno-organizacyjne
uniemożliwiają przygotowywanie posiłków według różnych norm.
2. Jeżeli norma wyżywienia, o której mowa w ust. 1, jest niższa od przysługującej, żołnierzowi
zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego wydaje się uzupełniający posiłek,
odpowiadający różnicy wartości pieniężnych tych norm.
3. Żołnierzowi zawodowemu i kandydatowi na żołnierza zawodowego przysługuje wyżywienie w naturze
w ilości podwójnej zasadniczej normy wyżywienia:
1) w przypadkach uniemożliwiających stawienie się w miejscu wydawania posiłków - do czterdziestu
ośmiu godzin;
2) w pierwszej dobie mobilizacyjnego rozwinięcia jednostki wojskowej - w warunkach uzasadnionych
względami organizacyjnymi;
3) w przypadkach planowych rotacji zapasów żywności w polskich kontyngentach wojskowych,
uzasadnionych względami organizacyjnymi.
216/375
4. Normy wyżywienia w formie posiłków lub suchego prowiantu niewykorzystane w terminie
przeznaczonym na ich realizację - nie podlegają wydaniu.
§ 5. Żołnierzom zawodowym, którzy biorą bezpośredni udział w ćwiczeniach prowadzonych z udziałem
żołnierzy państw obcych, przysługuje wyżywienie według norm, standardów jakościowych i
organizacyjnych ustalonych dla żołnierzy tych państw, jeżeli są one korzystniejsze od wyżywienia, o
którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 lit. d.
§ 6. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych zatrzymanym oraz osadzonym w
izbach zatrzymań utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej przysługuje wyżywienie według
zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010.
a)
b)
c)
d)
a)
b)
§ 7. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje żołnierzom
zawodowym:
1) wchodzącym w skład załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej - w dniach wykonywania
obowiązków służbowych;
2) wykonującym skoki ze spadochronem bądź nurkowanie zgodnie z kartą opisu stanowiska
służbowego oraz planem szkolenia i obowiązującymi programami szkolenia w jednostkach wojskowych
organizujących te skoki albo nurkowanie - w dniach wykonywania obowiązków służbowych;
3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305 - w dniach wykonywania obowiązków
służbowych;
4) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 4026 i Nr 4101 - w czasie pełnienia dyżurów bojowych;
5) w czasie:
uczestniczenia w ćwiczeniach, szkoleniach w garnizonie lub aktywowaniu systemu zarządzania
kryzysowego trwających powyżej ośmiu godzin - w wymiarze 50 % tej normy, a powyżej dwunastu godzin
- w pełnym wymiarze tej normy,
uczestniczenia w ćwiczeniach poza garnizonem i rekonesansach,
uczestniczenia w ćwiczeniach lub szkoleniach na terenie poligonu i w zgrupowaniach defiladowych,
pełnienia dyżurów bojowych, dyżurów ratowniczych, udziału w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji
ich skutków, działaniach antyterrorystycznych, akcjach poszukiwawczych oraz ratowaniu życia ludzkiego,
a także w oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego
oraz ich unieszkodliwianiu;
6) szkolonym w miejscowości zamieszkania - pod warunkiem zakwaterowania na terenie jednostki
wojskowej prowadzącej szkolenie;
7) skierowanym na szkolenie do miejscowości niebędącej ich miejscem zamieszkania - w dniach
przebywania w tej miejscowości;
8) odbywającym praktykę w miejscowości niebędącej ich miejscem zamieszkania - w dniach
przebywania w tej miejscowości;
9) sportowcom wojskowym delegowanym na zgrupowania i zawody;
10) szkolonym w związku ze skierowaniem do pełnienia służby w misji pokojowej organizacji
międzynarodowej lub sił wielonarodowych - przed wyjazdem, od dnia rozpoczęcia przygotowania poza
rejonem stacjonowania jednostki wojskowej, w której pełnią służbę, do dnia przekroczenia granicy
państwowej Rzeczypospolitej Polskiej;
11) skierowanym do pełnienia służby w charakterze obserwatorów wojskowych lub osób posiadających
status obserwatorów wojskowych w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych i sił
wielonarodowych albo wyznaczonym na stanowiska służbowe w polskich przedstawicielstwach
wojskowych przy organizacjach międzynarodowych, przy międzynarodowych dowództwach wojskowych i
w ich strukturach organizacyjnych - w czasie przewozu, w związku z rozpoczęciem i zakończeniem
służby:
z kraju do miejsca pełnienia służby - od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej,
z powrotem do kraju z miejsca pełnienia służby - do dnia przekroczenia granicy państwowej
Rzeczypospolitej Polskiej
- w wymiarze 200 % tej normy, w przypadkach, w których wypłata równoważnika pieniężnego,
określonego w odrębnych przepisach, nie jest celowa;
12) skierowanym na turnus rehabilitacyjny z "treningiem psychologicznym" w wojskowych ośrodkach
szkoleniowo-kondycyjnych - w dniach przebywania w ośrodku, bez możliwości wypłaty równoważnika
pieniężnego w zamian za wyżywienie;
13) pełniącym służbę w etatowych pododdziałach reprezentacyjnych Wojska Polskiego i rodzajów Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Orkiestrze Reprezentacyjnej Wojska Polskiego, orkiestrach
reprezentacyjnych rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Szwadronie Kawalerii Wojska
Polskiego - w wymiarze 50 % tej normy w dniach wykonywania zadań reprezentacyjnych.
217/375
§ 8. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia żołnierskiej - 010 albo szkolnej - 020 przysługuje
żołnierzom zawodowym:
1) zajmującym stanowiska służbowe bezpośrednio związane z organizacją żywienia żołnierzy i
sprawującym nad nią merytoryczny nadzór lub zastępującym w pełnieniu tych obowiązków - w formie
posiłków wydawanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych, według dominującej normy
wyżywienia;
2) zajmującym stanowiska służbowe kierowników i zastępców kierowników stołówek wojskowych oraz
kucharzy i kucharzy instruktorów - w formie posiłków wydawanych w czasie wykonywania obowiązków
służbowych, według dominującej normy wyżywienia stosowanej w tej stołówce;
3) pełniącym nieetatowe całodobowe służby wewnętrzne i garnizonowe, według dominującej normy
wyżywienia;
4) lekarzom wojskowym kontrolującym jakość posiłków w jednostkach wojskowych prowadzących
gospodarkę kuchenną - w formie jednego posiłku dziennego, według dominującej normy wyżywienia.
§ 9. 1. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje kandydatom na
żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem § 19, przez czas pełnienia służby kandydackiej.
2. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020 przysługuje, w wymiarze 200 % tej
normy, kandydatom na żołnierzy zawodowych w przypadkach:
1) odbywania krajowej podróży służbowej;
2) wykonywania zadań służbowych na terenie garnizonu w warunkach uniemożliwiających korzystanie
z posiłków w stołówkach wojskowych.
§ 10. Kandydatom na żołnierzy zawodowych przysługuje uroczysty posiłek przygotowywany, zgodnie z
jadłospisem dekadowym, według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020:
1) w dniu 24 grudnia i pierwszym dniu Wielkanocy;
2) w dniu 31 grudnia albo 1 stycznia, Święta Narodowego Trzeciego Maja i Narodowego Święta
Niepodległości;
3) w dniu Święta Wojska Polskiego, w Dniu Podchorążego, w dniu święta rodzaju Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, rodzaju wojska i służby oraz jednostki wojskowej;
4) w dniu wręczenia sztandaru, nadania imienia patrona jednostce wojskowej i oficjalnego rozwiązania
jednostki wojskowej;
5) w dniu przysięgi wojskowej.
§ 11. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia specjalnej - 030 przysługuje żołnierzom
zawodowym:
1) zaliczonym do personelu latającego na sprzęcie innym niż bojowe samoloty odrzutowe i
wykonującym loty zgodnie z programem szkolenia;
2) wchodzącym w skład zespołu lub grupy poszukiwawczo-ratowniczej - w dniach pełnienia dyżuru
ratowniczego;
3) etatowym instruktorom spadochronowym, wykonującym czynności instruktorskie zgodnie z
programem szkolenia - w dniach wykonywania obowiązków służbowych.
§ 12. 1. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040 przysługuje żołnierzom
zawodowym:
1) wchodzącym w skład załóg okrętów podwodnych - w czasie rejsów;
2) uczestniczącym w ćwiczeniach wojskowych odbywanych w kraju wspólnie z żołnierzami państw
obcych, z zastrzeżeniem § 5;
3) skierowanym do pełnienia służby w składzie polskich kontyngentów wojskowych w misjach
pokojowych organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych oraz w kwaterach głównych,
dowództwach i sztabach tych misji - od następnego dnia po przekroczeniu granicy państwowej
Rzeczypospolitej Polskiej do dnia jej przekroczenia w drodze powrotnej;
4) jednostek wojskowych skierowanych poza granice państwa w celu udziału w:
a) konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa lub państw sojuszniczych,
b) misji pokojowej,
c) akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
d) ćwiczeniach wojskowych, z zastrzeżeniem § 5,
e) szkoleniu,
f) akcjach ratowniczych, poszukiwawczych, humanitarnych i antyterrorystycznych,
g) przedsięwzięciach reprezentacyjnych;
5) zaliczonym do personelu latającego:
a) wykonującym loty, zgodnie z programem szkolenia, na bojowych samolotach odrzutowych,
b) przebywającym w wojskowych ośrodkach szkoleniowo-kondycyjnych.
218/375
2. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040 przysługuje:
1) kandydatom na żołnierzy zawodowych szkolonym na stanowiska przewidziane dla personelu
latającego - w okresie wykonywania lotów;
2) sportowcom wojskowym, delegowanym na zgrupowania i zawody o randze międzynarodowej.
§ 13. 1. Żołnierzom zawodowym zaliczonym do personelu latającego zawieszonym w wykonywaniu lotów
przysługuje odpowiednio wyżywienie według normy wyżywienia, o której mowa w § 11 lub 12, przez okres
sześciu miesięcy od dnia orzeczenia właściwej wojskowej komisji lekarskiej o czasowej niezdolności do
służby.
2. Dowódca rodzaju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek właściwej wojskowej komisji
lekarskiej, może przedłużyć żołnierzom, o których mowa w ust. 1, uprawnienie do wyżywienia
odpowiednio według normy wyżywienia wskazanej w § 11 lub 12, na czas nie dłuższy niż sześć miesięcy.
§ 14. Wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 044, składającej się z utrwalonych
środków spożywczych, konserw i koncentratów spożywczych, przysługuje w zamian za wyżywienie
według normy wyżywienia - 040, w całości lub w formie wybranych posiłków, żołnierzom zawodowym, o
których mowa w § 12 ust. 1 pkt 3 i 4.
a)
b)
c)
d)
a)
b)
c)
§ 15. 1. Wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 przysługuje żołnierzom
zawodowym:
1) wchodzącym w skład załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, w czasie:
rejsów, pływania po akwenach portowych trwającego co najmniej cztery godziny i pełnienia dyżurów
bojowych w porcie - w wymiarze 100 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej
normy wyżywienia szkolnej - 020,
rejsów poza Morze Bałtyckie oraz wizyt w portach zagranicznych - w wymiarze 70 % tej normy,
niezależnie od wyżywienia, o którym mowa w lit. a,
rejsów okrętów podwodnych - w wymiarze 70 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według
zasadniczej normy wyżywienia operacyjnej - 040,
stoczniowych remontów jednostek pływających Marynarki Wojennej - w wymiarze 40 % tej normy, jako
uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020;
2) nurkom i płetwonurkom oraz szkolonym na te stanowiska - w dniach wykonywania zadań pod wodą,
w wymiarze 70 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia
szkolnej - 020;
3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305:
w czasie ćwiczeń na morzu oraz nurkowania w innych akwenach - w wymiarze 150 % tej normy,
w czasie ćwiczeń odbywanych poza garnizonem - w wymiarze 80 % tej normy,
w dniach skoszarowania - w wymiarze 40 % tej normy
- jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020;
4) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 4026 i Nr 4101 - w dniach pełnienia dyżurów bojowych
- w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia
szkolnej - 020;
5) zaliczonym do lotniczego personelu technicznego - w dniach wykonywania bezpośredniej naziemnej
technicznej obsługi sprzętu lotniczego - w wymiarze 100 % tej normy;
6) wchodzącym w skład nieetatowych służb kierowania i zabezpieczania lotów - w wymiarze 100 % tej
normy;
7) instruktorom praktycznej nauki obsługi sprzętu lotniczego - w dniach prowadzenia zajęć
praktycznych - w wymiarze 100 % tej normy;
8) instruktorom wychowania fizycznego wojskowych ośrodków szkoleniowo-kondycyjnych - w dniach
prowadzenia zajęć - w wymiarze 100 % tej normy;
9) etatowym mechanikom-kierowcom - w dniach obsługi sprzętu - w wymiarze 40 % tej normy;
10) wykonującym zadania określone w § 7 pkt 5 lit. b-d - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie
wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020.
2. Żołnierzom zawodowym, o których mowa w § 8 pkt 2 i 3, przysługuje wyżywienie według dodatkowej
normy wyżywienia ogólnej - 110, w wymiarze 40 % tej normy jako uzupełnienie zasadniczej normy
wyżywienia żołnierskiej - 010.
3. Wyżywienie według dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 przysługuje kandydatom na żołnierzy
zawodowych:
1) w dniach, o których mowa w § 10 pkt 1 - w wymiarze 100 % tej normy;
2) w dniach, o których mowa w § 10 pkt 2-5, oraz pozostałych dniach wolnych od pracy, określonych w
art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28, z późn.
2)
zm. ) - w wymiarze 40 % tej normy;
219/375
3) wchodzącym w skład załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej - w przypadkach i wymiarach
określonych w ust. 1 pkt 1;
4) wykonującym zadania określone w § 7 pkt 5 lit. b-d - w wymiarze 40 % tej normy, jako uzupełnienie
wyżywienia według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej - 020.
§ 16. Dodatkowa norma chleba - 111 przysługuje wyłącznie jako uzupełnienie norm wyżywienia, o których
mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 lit. b i c.
§ 17. 1. Napój, według dodatkowej normy napoju - 160, w ilości i rodzaju niezbędnych do zaspokojenia
potrzeb, przysługuje żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w dniach
wykonywania obowiązków służbowych:
1) w pomieszczeniach zamkniętych, w których temperatura, spowodowana warunkami technicznotechnologicznymi i lokalowymi oraz atmosferycznymi, przekracza 28 °C;
2) na otwartej przestrzeni, przy temperaturze otoczenia powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C;
3) o których mowa w § 7 pkt 5 lit. b-d;
4) sportowcom wojskowym w czasie przebywania na zgrupowaniach i zawodach sportowych.
2. Napój w wymiarze 166 % dodatkowej normy napoju - 160 przysługuje żołnierzom zawodowym:
1) o których mowa w § 12 ust. 1 pkt 2-4, jako uzupełnienie wyżywienia według zasadniczej normy
wyżywienia operacyjnej - 040, z wyjątkiem wyżywienia według normy - 044;
2) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305;
3) pełniącym służbę w Jednostce Wojskowej Nr 4026 i Nr 4101 - w dniach pełnienia dyżurów bojowych.
§ 18. 1. Żołnierze zawodowi i kandydaci na żołnierzy zawodowych, którym przysługuje bezpłatne
wyżywienie z kilku tytułów, otrzymują wyżywienie tylko z jednego tytułu według najkorzystniejszej
zasadniczej normy wyżywienia oraz jednego najkorzystniejszego wymiaru z przysługujących wymiarów
dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie przysługiwania żołnierzom zawodowym i kandydatom na
żołnierzy zawodowych kilku wymiarów dodatkowej normy wyżywienia ogólnej - 110 w dniach pełnienia
nieetatowych służb wewnętrznych i garnizonowych oraz w przypadku, o którym mowa w § 15 ust. 1 pkt 1
lit. b i ust. 3 pkt 3.
§ 19. 1. Żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych uprawnionym do bezpłatnego
wyżywienia przysługuje bezpłatne wyżywienie, jeżeli nie przebywają na leczeniu w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej.
2. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w kraju i kandydatom na żołnierzy zawodowych
uprawnionym do bezpłatnego wyżywienia przysługuje bezpłatne wyżywienie, o ile nie są skierowani w
podróż służbową poza granicami kraju, na studia lub naukę albo kurs za granicą.
3)
______
1)
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1960 r. Nr 51, poz. 297, z 1989 r. Nr 29,
poz. 154 oraz z 1990 r. Nr 28, poz. 159 i 160.
3)
lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497, z 2007 r. Nr 188, poz. 1348, z 2008 r. Nr 27, poz. 157 i Nr
62, poz. 390 oraz z 2009 r. Nr 45, poz. 365), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161,
poz. 1278).
ZAŁĄCZNIK
SKŁAD ILOŚCIOWY I ASORTYMENT ŚRODKÓW SPOŻYWCZYCH ZAWARTYCH W
ZASADNICZYCH ORAZ DODATKOWYCH NORMACH WYŻYWIENIA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH I
1)
KANDYDATÓW NA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH
Symbol grupy
środków
spożywczych
Nazwa grupy środków
spożywczych
Normy wyżywienia
220/375
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
11
12
13
14
15
16
zasadnicze
dodatkowe
żołnierska szkolna specjalna operacyjna ogólna chleba napoju
010
020
030
040 044 110
111
160
Strączkowe
27
27
28
28
75
Przetwory zbożowe
73
73
62
52 234
Pieczywo
670
670
600
500 633 100
700
Mięso i przetwory w
259
292
400
430 423
83
przeliczeniu na mięso
Tłuszcze zwierzęce w
przeliczeniu na
17
19
19
19
20
smalec
Tłuszcze roślinne w
20
10
10
10
10
przeliczeniu na olej
Mleko i przetwory
mleczne w
850
850
975
1.050 450 370
przeliczeniu na mleko
Masło i śmietana w
36
46
64
66
45
20
przeliczeniu na masło
25
50
25
x
x
Jaja
25 (0,5)
50 (1)
x
x
x
(0,5)
(1)
(0,5)
Ryby i przetwory
rybne w przeliczeniu
49
58
90
90
60
na filety ryb morskich
Ziemniaki
700
700
600
500 360
Warzywa i owoce
120
132
160
170
65
bogate w witaminę C
Warzywa i owoce
160
160
160
160 206 110
karotenowe
Inne warzywa i owoce
320
365
560
695 397 420
Cukry i słodycze w
71
73
84
97 117
20
przeliczeniu na cukier
Woda pitna
- (2,5)*
(1,5)*
butelkowana
x
1)
Uwaga: Liczby w nawiasie oznaczają wymiar: ( ) - w sztukach lub ( )* - w litrach.
Skład ilościowy i asortyment środków spożywczych został określony dziennie w gramach na osobę.
3. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i
wyekwipowanie, w tym za ubiory cywilne, nie wydane w naturze, oraz warunki i tryb ich wypłacania, a
także organy właściwe w tych sprawach;
Dz.U.10.50.303
w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i
wyekwipowanie (Dz.U.10.50.303)
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.1)) zarządza się, co
następuje:
221/375
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za
umundurowanie i wyekwipowanie, w tym za ubiory cywilne, nie wydane w naturze, zwanych dalej
"równoważnikami", oraz warunki i tryb ich wypłacania dla żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na
żołnierzy zawodowych, zwanych dalej "żołnierzami", a także organy właściwe w tych sprawach.
Rozdział 2
Wysokość, warunki i tryb wypłacania równoważników
§ 2. 1. Wysokość równoważników oblicza się na podstawie norm umundurowania i
wyekwipowania, określonych w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 marca 2010 r. w
sprawie umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy
zawodowych (Dz. U. Nr 50, poz. 302).
2. Równoważniki pomniejsza się o wartość przedmiotów umundurowania i wyekwipowania
wydanych w naturze. Wartość przedmiotów umundurowania i wyekwipowania oblicza się według cen
wynikających z zawartych umów na ich zakup oraz cen z placówek handlowych.
§ 3. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze należnych przedmiotów
umundurowania i wyekwipowania określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust. 1, w
załączniku nr 1 w zestawach nr 1, 4 i 7 lub w załączniku nr 2 w zestawach nr 1, 3 i 5, wypłaca się
równoważnik.
2. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
3. Żołnierzowi zawodowemu w roku powołania do zawodowej służby wojskowej nie wypłaca się
równoważnika, o którym mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 4. 1. Żołnierzowi zawodowemu - kobiecie, któremu nie wydano w naturze należnych
przedmiotów umundurowania i wyekwipowania określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 2 ust.
1, w załączniku nr 1 w zestawach nr 3, 6, 9, 17 i 18 lub w załączniku nr 2 w zestawach nr 20 i 21, wypłaca
się równoważnik.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się według cen z ewidencji ilościowowartościowej.
§ 5. 1. Żołnierzowi zawodowemu mianowanemu na wyższy stopień wojskowy wypłaca się:
1) pułkownikowi (komandorowi) na stopień generała brygady (kontradmirała) - równoważnik na
pokrycie wydatków za przedmioty uszyte na miarę, wykonanie oraz zakup oznak (haftów) do należnego
umundurowania;
2) mianowanemu na wyższy stopień wojskowy, inny niż wymieniony w pkt 1 - równoważnik na
pokrycie wydatków za wykonanie oraz zakup oznak (haftów) do należnego umundurowania.
§ 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze należnych ubiorów cywilnych,
wypłaca się równoważnik.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w wysokości należności:
1) całkowitej - z dniem wyznaczenia na stanowisko służbowe;
2) rocznej - w kolejnych latach służby.
§ 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, za każdy zakończony rok przedłużenia okresu użytkowania
przedmiotów umundurowania wydanych w naturze, wypłaca się równoważnik.
2. Żołnierzowi zawodowemu, zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej, za nie wydane w
naturze przedmioty umundurowania i wyekwipowania, do których żołnierz nabył uprawnienia, lecz ich nie
pobrał, a także za przyjęte do jednostki budżetowej nieużywane przedmioty umundurowania i
wyekwipowania, określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia, wypłaca się równoważnik.
3. Wysokość równoważników, o których mowa w ust. 1 i 2, określa załącznik nr 4 do
rozporządzenia.
4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 2, za przyjęte do jednostki budżetowej
nieużywane przedmioty umundurowania i wyekwipowania, nie wyszczególnione w załączniku nr 4 do
rozporządzenia, które przeszły na jego własność, wypłaca się równoważnik według cen z ewidencji
ilościowo-wartościowej.
§ 8. 1. Żołnierzowi zawodowemu, w przypadku braku możliwości dopasowania przedmiotów
umundurowania należnych w naturze, wypłaca się równoważnik na pokrycie kosztów:
1) wykonania poprawek krawieckich płaszcza sukiennego oficerskiego, munduru wyjściowego
oficerskiego i munduru letniego oficerskiego - do wysokości faktycznie poniesionych kosztów;
2) uszycia płaszcza sukiennego oficerskiego, munduru wyjściowego oficerskiego i munduru
letniego oficerskiego - do wysokości faktycznie poniesionych kosztów, jednak nie więcej niż do wysokości
maksymalnych kwot zwrotu za uszycie tych przedmiotów, określonych w załączniku nr 5 do
rozporządzenia.
222/375
2. Wypłata równoważnika, o którym mowa w ust. 1, następuje po przedstawieniu dowodu zapłaty
za wykonaną usługę.
§ 9. 1. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - kobiecie, za przedmioty umundurowania i
wyekwipowania nie wydane w naturze, wypłaca się równoważnik.
§ 10. 1 . Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką, za należne przybory i środki do utrzymania
higieny osobistej oraz konserwacji obuwia, nie wydane w naturze, wypłaca się równoważnik, począwszy
od drugiego miesiąca kalendarzowego służby kandydackiej.
2. Za okres do 15 dni służby kandydackiej wypłaca się połowę określonej stawki równoważnika.
§ 11. 1. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia służby poza granicami państwa w
składzie polskich kontyngentów wojskowych wypłaca się równoważnik za:
1) środki do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia - co miesiąc, począwszy od
pierwszego dnia służby poza granicami państwa;
2) przybory do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia - jednorazowo na okres
wykonywania zadań poza granicami państwa.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się pod warunkiem możliwości zakupu
należnych przyborów i środków do utrzymania higieny osobistej oraz konserwacji obuwia w rejonie
polskiego kontyngentu wojskowego.
3. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa załącznik nr 8 do
rozporządzenia.
4. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, określa załącznik nr 9 do
rozporządzenia.
§ 12. Żołnierzowi korzystającemu z urlopu wychowawczego nie wypłaca się równoważników przez
okres przebywania na urlopie.
§ 13. 1. Równoważnik, o którym mowa w § 3 ust. 1 i § 7 ust. 1, przysługuje żołnierzowi
zawodowemu za okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia 31 marca następnego
roku kalendarzowego.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, pomniejsza się proporcjonalnie do okresu:
1) trwania aresztu tymczasowego;
3) odbywania kary pozbawienia wolności lub kary aresztu wojskowego.
3. Żołnierzowi, któremu pomniejszono równoważnik ze względu na okoliczności, o których mowa w
ust. 2, w stosunku do którego prawomocnie umorzono postępowanie karne lub dyscyplinarne lub który
został prawomocnie uniewinniony, wypłaca się wyrównanie do pełnych należnych wartości
równoważnika.
§ 14. Wypłata równoważników następuje nie później niż w terminie 60 dni od dnia powstania
uprawnienia do ich otrzymania, z zastrzeżeniem § 18.
Rozdział 3
Organy właściwe w sprawach wypłacania równoważników
mundurowym żołnierz pozostaje, jest organem właściwym w sprawach wypłaty równoważników, o których
mowa w § 3 ust. 1, § 5 ust. 1, § 6 ust. 1, § 7 ust. 1, 2 i 4, § 8 ust. 1, § 9 ust. 1 i § 10 ust. 1.
§ 16. Dowódca polskiego kontyngentu wojskowego jest organem właściwym do podejmowania
decyzji w sprawach wypłaty równoważników, o których mowa w § 11 ust. 1.
§ 17. Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szef Służby Wywiadu Wojskowego jest organem
właściwym w sprawach wypłaty równoważników odpowiednio dla żołnierzy zawodowych pełniących
służbę wojskową na stanowiskach służbowych w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu
Wojskowego.
mundurowym żołnierz pozostaje, jest organem właściwym w sprawach wstrzymania wypłaty całości lub
części równoważnika, o którym mowa w § 3 ust. 1 i § 7 ust. 1, w razie stwierdzenia cech widocznej utraty
wartości użytkowych umundurowania i wyekwipowania lub użytkowania umundurowania i wyekwipowania
nieobowiązujących wzorów, do czasu usunięcia tych nieprawidłowości.
mundurowym pozostaje żołnierz pełniący służbę kandydacką, w przypadku braku możliwości realizacji
należności w naturze może zdecydować o wypłaceniu równoważnika, o którym mowa w § 10 ust. 1, od
pierwszego dnia pełnienia służby kandydackiej.
Rozdział 4
223/375
§ 20. Szeregowemu zawodowemu (marynarzowi) powołanemu do zawodowej służby wojskowej w
2009 r., któremu nie wydano w naturze umundurowania i wyekwipowania, równoważnik, o którym mowa
w § 3 ust. 1, wypłaca się w 2010 r. w wysokości określonej w załączniku nr 1 do rozporządzenia, Ip. 5 pkt
1.
§ 21. Szeregowemu zawodowemu (marynarzowi) powołanemu do zawodowej służby wojskowej do
dnia 31 grudnia 2008 r., któremu nie wydano w naturze umundurowania i wyekwipowania, równoważnik,
o którym mowa w § 3 ust. 1, wypłaca się w 2010 r. w wysokości określonej w załączniku nr 1 do
rozporządzenia, Ip. 5 pkt 2 i Ip. 8.
§ 22. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie
równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz. U. Nr
153, poz. 1615, z późn. zm.2)).
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2010 r.
poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308,z 2009 r. Nr26, poz. 157, Nr79, poz. 669, Nr 161, poz. 1278 i Nr 219, poz.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2265,
z 2005 r. Nr 159, poz. 1335, z 2006 r. Nr 119, poz. 815 i Nr 149, poz. 1079, z 2007 r. Nr 128, poz. 898 i
Nr 182, poz. 1306 oraz z 2008 r. Nr 29, poz. 170, Nr 45, poz. 270, Nr 62, poz. 391 i Nr 156, poz. 972.
ZAŁĄCZNIKI DO ROZPORZĄDZENIA WYCIĘTO ZE WZGLĘDU NA OBSZERNY
ROZMIAR
2) wysokość równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za bezpłatne wyżywienie, nie
wydane w naturze, oraz warunki i tryb ich wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach.
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, powinno w szczególności uwzględniać rodzaje
umundurowania i wyekwipowania żołnierzy zawodowych, którym ono przysługuje, i terminy wypłacania
równoważnika. Ponadto powinno określać warunki wypłacania równoważnika w przypadku szycia
przedmiotów wydawanych w naturze, szytych na miarę i za wykonywanie (uzupełnienie) haftów. W
rozporządzeniu należy określić sposób postępowania w przypadku konieczności wykonania poprawek
krawieckich i zasady wypłacania równoważnika za przedłużenie okresu używalności należnych
przedmiotów wydawanych w naturze. Rozporządzenie powinno uregulować tryb postępowania w
stosunku do żołnierzy zawodowych, którzy nie wykorzystują równoważnika zgodnie z jego
przeznaczeniem. W rozporządzeniu należy określić wysokość poszczególnych równoważników. W
zakresie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za bezpłatne wyżywienie
rozporządzenie powinno w szczególności uwzględniać żołnierzy zawodowych, którym przysługuje
równoważnik pieniężny w zamian za to wyżywienie, i przypadki jego wypłacania oraz warunki określania
jego wartości pieniężnej i przysługującej wysokości.
Dz.U.04.43.396
zm.
Dz.U.08.59.363
zm.
Dz.U.10.189.1269
w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za wyżywienie
przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych
(Dz.U.04.43.396)
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość równoważnika pieniężnego przysługującego żołnierzom
zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych w zamian za bezpłatne wyżywienie, nie wydane w
224/375
naturze, zwanego dalej "równoważnikiem pieniężnym", oraz warunki, tryb i organy właściwe do jego
wypłacania.
§ 2. Równoważnik pieniężny przysługuje żołnierzowi zawodowemu:
1) pełniącemu służbę bądź wykonującemu zadania w warunkach uniemożliwiających korzystanie z
wyżywienia przysługującego mu w naturze - w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej
mu normy wyżywienia, z wyjątkiem żołnierza uczestniczącego w ćwiczeniach, kursach i szkoleniach
wszystkich typów;
2) po powrocie do kraju w związku z zakończeniem służby w misji pokojowej organizacji
międzynarodowej lub sił wielonarodowych, od dnia przekroczenia granicy państwowej
Rzeczypospolitej Polskiej do dnia skierowania na urlop zdrowotny aklimatyzacyjny - w wysokości
równej wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej - 020;
3) wyznaczonemu do pełnienia służby jako obserwator wojskowy lub osoba posiadająca status
obserwatora wojskowego w misji pokojowej organizacji międzynarodowej lub sił wielonarodowych
albo na stanowisku służbowym w polskim przedstawicielstwie wojskowym przy organizacji
międzynarodowej, przy międzynarodowym dowództwie wojskowym i w ich strukturach
organizacyjnych, za czas przewozu w związku z rozpoczęciem i zakończeniem służby:
a) z kraju do miejsca pełnienia służby - od dnia przekroczenia granicy państwowej Rzeczypospolitej
Polskiej,
b) z powrotem do kraju z miejsca pełnienia służby - do dnia przekroczenia granicy państwowej
Rzeczypospolitej Polskiej
- w wysokości równej wartości pieniężnej 200 % normy wyżywienia szkolnej - 020, z
wyjątkiem przypadku, w którym otrzymał wyżywienie w naturze;
4) zaliczonemu do personelu latającego, który wraca do kraju po wykonaniu zadań za granicą i
pozostaje bez przydziału służbowego, przez okres 2 miesięcy - w wysokości równej wartości
pieniężnej normy wyżywienia przysługującej mu przed wyjazdem;
5) należącemu do personelu latającego albo pełniącemu etatowo funkcję instruktora spadochronowego
lub wykonującemu skoki ze spadochronem, na jego prośbę, przy braku przeciwwskazań służbowych
- w wysokości równej wartości pieniężnej przysługującej mu normy wyżywienia.
§ 3. 1. Równoważnik pieniężny przysługuje żołnierzowi zawodowemu należącemu do personelu
latającego, wyznaczonemu na stanowisko służbowe wymagające kwalifikacji lotniczych, lecz nie
wykonującemu lotów, w wysokości zależnej od:
1) dotychczasowego okresu wykonywania lotów;
2) części wartości pieniężnej normy wyżywienia, o której mowa w ust. 4, nie większej jednak niż 100 %
wartości właściwej normy wyżywienia.
2. Za każdy rok lotów, z uwzględnieniem okresu ich wykonywania w szkole lotniczej:
1) na samolotach naddźwiękowych i śmigłowcach bojowych - przysługuje 7 % wartości pieniężnej
normy wyżywienia;
2) na samolotach dodźwiękowych, odrzutowych, turbośmigłowych i pozostałych śmigłowcach przysługuje 5 % wartości pieniężnej normy wyżywienia;
3) na pozostałych samolotach - przysługuje 4 % wartości pieniężnej normy wyżywienia.
3. Przy obliczaniu lat wykonywania lotów nie uwzględnia się okresu krótszego niż 6 miesięcy, a
okres powyżej 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.
4. Wysokość równoważnika pieniężnego ustala się według wartości pieniężnej normy wyżywienia
przysługującej żołnierzowi, obowiązującej w dniu wyznaczenia na stanowisko służbowe.
§ 4. Równoważnik pieniężny przysługuje kandydatowi na żołnierza zawodowego za okres:
1) urlopu i całodobowej przepustki - w wysokości równej wartości pieniężnej normy wyżywienia szkolnej
- 020;
2) przebywania w podróży służbowej - w wysokości równej 200 % wartości pieniężnej normy
wyżywienia szkolnej - 020.
§ 5. 1. Wysokość równoważnika pieniężnego jest uzależniona od normy wyżywienia, przysługującej
żołnierzowi zawodowemu lub kandydatowi na żołnierza zawodowego, określonej w przepisach w sprawie
bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych.
2. Równoważnik pieniężny odpowiada wartości pieniężnej normy wyżywienia, będącej wartością
produktów spożywczych, w średnich cenach zakupu, wchodzących w skład norm wyżywienia,
określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1.
3. Kwotę równoważnika pieniężnego ustala, zgodnie z ust. 2, Minister Obrony Narodowej w
przepisach w sprawie określenia wartości pieniężnych norm wyżywienia.
§ 6. 1. Równoważnik pieniężny wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu
finansowym pozostaje żołnierz zawodowy lub kandydat na żołnierza zawodowego.
225/375
2. Wypłata równoważnika pieniężnego następuje z dołu, z wyjątkiem równoważnika pieniężnego
należnego za czas podróży służbowej lub urlopu, który jest wypłacany z góry.
3. Organami właściwymi w sprawach wypłacania równoważnika pieniężnego żołnierzom
zawodowym pełniącym zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w Służbie
Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego są odpowiednio Szef Służby Kontrwywiadu
Wojskowego i Szef Służby Wywiadu Wojskowego.
1)
1)
________
sierpnia 2000 r. w sprawie określenia wysokości równoważnika pieniężnego w zamian za
wyżywienie przysługującego żołnierzom zawodowym i kandydatom na żołnierzy zawodowych (Dz.
U. Nr 76, poz. 870), które na podstawie art. 188 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750) traci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
Art. 67. 1. Żołnierze zawodowi są objęci obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego i korzystają
ze świadczeń na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z
[3])
późn. zm. ).
2. Żołnierzom zawodowym przysługują coroczne bezpłatne badania profilaktyczne na
zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy
[4])
(Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317, z późn. zm. ).
3. Żołnierzom zawodowym w trakcie szkoleń poligonowych i ćwiczeń wojskowych (rejsów,
lotów) przysługują bezpłatne świadczenia zdrowotne i bezpłatne zaopatrzenie w produkty
lecznicze znajdujące się w wykazach leków podstawowych i uzupełniających oraz leki
recepturowe, a także produkty lecznicze oznaczone symbolem OTC i wyroby medyczne oraz
wyposażenie wyrobów medycznych, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o
wyrobach medycznych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 69b ust. 4 ustawy z
dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Żołnierze zawodowi skierowani do służby poza granicami państwa podlegają bezpłatnym
badaniom lekarskim i psychologicznym oraz szczepieniom ochronnym.
5. Żołnierze zawodowi powracający do kraju po zakończeniu służby poza granicami państwa
podlegają bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym, z możliwością skierowania na
turnusy leczniczo-profilaktyczne.
6. Turnusy leczniczo-profilaktyczne obejmują działania leczniczo-rehabilitacyjne, oraz
profilaktyki zdrowotnej w tym profilaktyki psychologicznej, którym podlegają żołnierze zawodowi
chorzy lub ranni oraz którzy doznali urazu psychicznego lub wymaga tego ich stan
psychofizyczny.
1) zakres świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 3-5, oraz jednostki organizacyjne
dla których organem założycielskim jest Minister Obrony Narodowej albo uczelnia wojskowa,
udzielające świadczeń zdrowotnych żołnierzom zawodowym, uwzględniając konieczność
zapewnienia zaopatrzenia urazów i schorzeń, które powstały w trakcie szkoleń poligonowych i
ćwiczeń wojskowych;
2) zakres i tryb kontroli zaopatrzenia w produkty lecznicze i wyroby medyczne, o których
mowa w ust. 3, mając na względzie zapewnienie poprawności i celowości wydawania takich
produktów i wyrobów oraz racjonalność gospodarowania nimi;
3) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu obowiązkowych badań
przed wyjazdem i po zakończeniu służby poza granicami państwa, uwzględniając niezbędne
elementy skierowań, orzeczeń i certyfikatów wystawianych po przeprowadzaniu takich badań;
4) wykaz i kalendarz obowiązkowych szczepień ochronnych przed wyjazdem do pełnienia
służby poza granicami państwa, uwzględniając zagrożenia epidemiologiczne charakterystyczne
dla miejsca pełnienia służby poza granicami państwa oraz terminy i miejsca wykonania takich
szczepień;
5) tryb kierowania żołnierzy zawodowych na turnusy leczniczo-profilaktyczne oraz ramowy
program tych turnusów, uwzględniając potrzeby żołnierzy zawodowych wynikające z ich
aktualnego stanu zdrowia, w tym konieczność zapewnienia pełnej rekonwalescencji żołnierzy
226/375
zawodowych oraz umożliwienia im dalszego leczenia (rehabilitacji) po zakończeniu pobytu na
turnusie leczniczo-profilaktycznym, a także wskazując organ kierujący kompetentny do oceny
aktualnego stanu zdrowia żołnierzy zawodowych oraz miejsca prowadzenia turnusów leczniczoprofilaktycznych;
6) sposób prowadzenia dyspanseryzacji w ramach badań profilaktycznych, o których mowa
w ust. 2, oraz wzór karty intensywnego nadzoru dyspanseryzacyjnego, określając grupy
zdrowotne, wykaz chorób i schorzeń, zakres konsultacji specjalistycznych i badań dodatkowych,
w tym laboratoryjnych, w celu prowadzenia dyspanseryzacji.
Art. 67a. 1. Żołnierzom zawodowym przysługują bezpłatne świadczenia stomatologiczne oraz
materiały stomatologiczne:
1) w razie wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo
choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej
oraz na określonych stanowiskach służbowych;
2) w okresie przygotowania do pełnienia służby poza granicami państwa;
3) przez okres sześciu miesięcy po powrocie do kraju po zakończeniu służby poza granicami
państwa.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz dodatkowych
świadczeń zdrowotnych lekarza dentysty i materiałów stomatologicznych, sposób ich
zaspokojenia, rodzaj dokumentów potwierdzających uprawnienia do tych świadczeń oraz tryb
kierowania żołnierzy zawodowych do jednostek organizacyjnych udzielających świadczeń
zdrowotnych, a także wykaz stanowisk służbowych uprawniających do dodatkowych świadczeń
zdrowotnych lekarza dentysty i materiałów stomatologicznych, mając na względzie specyfikę
służby wojskowej żołnierzy zawodowych oraz warunki i właściwości służby uzasadniające
udzielanie świadczeń stomatologicznych.
Art. 67b. 1. Żołnierze zawodowi podlegają bezpłatnym szczepieniom ochronnym.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, program szczepień
ochronnych dla żołnierzy zawodowych w formie kalendarza szczepień ochronnych oraz sposób
rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych, z uwzględnieniem specyfiki służby
wojskowej, a także konieczności utworzenia centralnego rejestru szczepień żołnierzy
zawodowych.
Dz.U.10.87.564
w sprawie programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposobu
rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych (Dz.U.10.87.564)
Na podstawie art. 67b ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
§ 1. Rozporządzenie określa program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposób
rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych.
§ 2. Ustala się program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych, stanowiący załącznik do
rozporządzenia.
§ 3. 1. Świadczeniodawca wykonujący szczepienia ochronne żołnierzy zawodowych przesyła
informację o wykonaniu szczepienia ochronnego do jednostki organizacyjnej właściwej do spraw
reagowania epidemiologicznego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wyznaczonej przez Szefa
Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia, w terminie siedmiu dni od dnia jego wykonania.
2. W informacji, o której mowa w ust. 1, zamieszcza się dane:
1) imię, nazwisko i PESEL szczepionego żołnierza zawodowego;
2) datę urodzenia żołnierza zawodowego;
3) nazwę choroby, przeciw której wykonywane jest szczepienie;
4) nazwę szczepionki;
5) numer serii szczepionki;
6) informację o rozpoczętym cyklu szczepienia ochronnego, z terminem podania kolejnych dawek
szczepionki.
§ 4. 1. Tworzy się Centralny Rejestr Szczepień Żołnierzy Zawodowych, zwany dalej "rejestrem".
2. W rejestrze gromadzi się dane o szczepieniach ochronnych żołnierzy zawodowych objęte
informacją o wykonaniu szczepienia ochronnego, o której mowa w § 3.
227/375
3. Dane, o których mowa w ust. 2, gromadzi się dla określenia osiągniętego poziomu immunizacji w
Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Rejestr prowadzi komendant jednostki organizacyjnej właściwej do spraw reagowania
epidemiologicznego w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wyznaczonej przez Szefa Inspektoratu
Wojskowej Służby Zdrowia.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony
Narodowej z dnia 30 kwietnia 2010 r. (poz. 564)
PROGRAM SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH DLA ŻOŁNIERZY ZAWODOWYCH
Program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych składa się z:
I. Kalendarza szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych narażonych na określone czynniki
chorobotwórcze oraz wykonywanych z przyczyn epidemiologicznych,
II. Informacji uzupełniających.
228/375
1. KALENDARZ SZCZEPIEŃ OCHRONNYCH
Rodzaj szczepienia
Przeciw TĘŻCOWI:
- podskórnie,
1) szczepionką monowalentną tężcową;
2) szczepionką skojarzoną tężcowo-błoniczą
(T Iub Td);
3) szczepionką skojarzoną durowo-tężcową
(Ty lub TyT)
Żołnierze zawodowi podlegający szczepieniom
- ze wskazań indywidualnych, żołnierze zawodowi
narażeni na zakażenie tężcem
- szczegółowe wytyczne dla szczepień przeciw tężcowi
u zranionych żołnierzy zawodowych zawiera część II:
- żołnierze zawodowi pełniący zawodową służbę
wojskową w ciągłym kontakcie z glebą,
wojskową przy usuwaniu odpadów lub nieczystości
ciekłych oraz przy konserwacji urządzeń służących
temu celowi,
- żołnierze zawodowi powyżej 19. roku życia
(szczepieni podstawowo, tzn. objęci szczepieniem
obowiązkowym dzieci i młodzieży), pojedyncze dawki
przypominające co 10 lat,
- żołnierze zawodowi powyżej 19. roku życia,
nieszczepieni w przeszłości - szczepienie podstawowe,
- w zależności od sytuacji epidemiologicznej
Rodzaj szczepienia
Przeciw BŁONICY:
- podskórnie,
1) szczepionką monowalentną błoniczą(d);
2) szczepionką skojarzoną tężcowo-błoniczą (Td)
Uwagi
- szczepienia w ramach profilaktyki poekspozycyjnej
należy prowadzić szczepionką monowalentną lub
szczepionką skojarzoną tężcowo-błoniczą (T lub Td),
pełniący zawodową służbę wojskową w styczności z
chorymi na błonicę,
wojskową wymagającą kontaktu z osobami
przybywającymi z obszarów epidemicznego
występowania błonicy lub związaną z wyjazdem na te
obszary,
- żołnierze zawodowi powyżej 19. roku życia szczepieni
podstawowo, tzn. objęci szczepieniem obowiązkowym
dzieci i młodzieży (pojedyncze dawki przypominające
co 10 lat),
- w zależności od sytuacji epidemiologicznej
Informacje uzupełniające
- dawka przypominająca nie powinna być podana
wcześniej niż po upływie 3 lat od ostatniej wakcynacji
szczepionką Td
Uwagi
- dawka przypominająca nie powinna być podana
wcześniej niż po upływie 3 lat od ostatniej wakcynacji
szczepionką Td
229/375
Przeciw DUROWI BRZUSZNEMU:
- podskórnie,
1) szczepionką monowalentną durową (Ty);
2) szczepionką skojarzoną durowo-tężcową (TyT)
Przeciw WŚCIEKLIŹNIE
- domięśniowo lub podskórnie
narażeni na zakażenie durem brzusznym,
wojskową przy usuwaniu odpadów lub nieczystości
ciekłych oraz przy konserwacji urządzeń służących
temu celowi,
- w zależności od sytuacji epidemiologicznej,
wojskową w zakresie czynności związanych z
diagnostyką duru brzusznego
podejrzani o zakażenie wirusem wścieklizny,
- żołnierze zawodowi wyjeżdżający do rejonów
endemicznego występowania zachorowań na
wściekliznę
- szczepienia w ramach profilaktyki poekspozycyjnej
(szczegółowe wytyczne zawiera część II: Informacje
uzupełniające),
- szczepienia według wskazań producenta,
- szczepienie podstawowe wg schematu:
0, po 1 tyg., po 1 miesiącu, po 12 miesiącach
Rodzaj szczepienia
Przeciw WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY
TYPU B
- domięśniowo
Przeciw WIRUSOWEMU ZAPALENIU WĄTROBY
TYPU A
- domięśniowo
Przeciw KLESZCZOWEMU ZAPALENIU MÓZGU
wojskową na stanowiskach służbowych w korpusie
osobowym medycznym narażeni na zakażenie HBV,
Uwagi
- szczepienia podstawowe według schematu:
0, 1, 6 miesięcy,
- nie należy szczepić żołnierzy zawodowych uprzednio
zaszczepionych podstawowo przeciw WZW typu B w
- inni żołnierze zawodowi narażeni w sposób szczególny ramach szczepień obowiązkowych dzieci i młodzieży,
na zakażenie, pełniący zawodową służbę wojskową na - szczepień przypominających nie przewiduje się
stanowiskach służbowych związanych z możliwością
uszkodzenia ciągłości tkanek
- żołnierze zawodowi wyjeżdżający do krajów o
- dawkowanie i cykl szczepień według zaleceń
wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na
producenta
WZW typu A,
- żołnierze zawodowi zatrudnieni przy produkcji i
dystrybucji żywności,
wojskową przy usuwaniu odpadów komunalnych i przy
konserwacji urządzeń wodno-kanalizacyjnych
- żołnierze zawodowi przebywający długotrwale w
kompleksach leśnych, na obszarach endemicznego
występowania zachorowań na kleszczowe zapalenie
-szczepienia podstawowe wg schematu 0, 2, 12
miesięcy
230/375
Przeciw JAPOŃSKIEMU ZAPALENIU MÓZGU
Przeciw zakażeniom wywoływanym przez
DWOINKĘ ZAPALENIA OPON MÓZGOWORDZENIOWYCH GRUPY C
mózgu,
- żołnierze zawodowi kierowani w rejony endemicznego
występowania zachorowań na kleszczowe zapalenie
mózgu
- żołnierze zawodowi wyjeżdżający do krajów o
- szczepienia według wskazań producenta
wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na
japońskie zapalenie mózgu
- szczepienie w zależności od wskazań
epidemiologicznych,
wojskową w styczności z chorymi lub nosicielami
dwoinki zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych,
- szczepienia według wskazań producenta szczepionką
skoniugowaną, jedną dawką szczepionki
wojskową na stanowiskach służbowych w korpusie
osobowym medycznym
Rodzaj szczepienia
Przeciw zakażeniom wywoływanym przez DWOINKĘ
ZAPALENIA OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH GRUPY
A, C, Y, W 135
Przeciw ODRZE, ŚWINCE I RÓŻYCZCE
Przeciw OSPIE WIETRZNEJ
Przeciw POLIOMYELITIS
Przeciw GRYPIE SEZONOWEJ
endemicznego występowania zachorowań na inwazyjną
chorobę meningokokowątypu A, C, Y, W 135
- szczepienia w zależności od wskazań
epidemiologicznych,
- żołnierze zawodowi dotychczas nieszczepieni przeciw
śwince, odrze i różyczce w ramach szczepień
obowiązkowych,
- żołnierze zawodowi szczepieni wcześniej przeciw
odrze lub różyczce szczepionkami monowalentnymi,
- traktujemy jako szczepienie przypominające
- szczepienia ze wskazań epidemiologicznych,
- żołnierze zawodowi, którzy nie chorowali na ospę
wietrzną
endemicznego występowania zachorowań na
Poliomyelitis
- wszyscy żołnierze zawodowi
Uwagi
- szczepienia według wskazań producenta, jedną
dawką szczepionki
- podawane w wywiadzie przebycie zachorowań na
odrę, świnkę lub różyczkę nie jest przeciwwskazaniem
do szczepienia, szczepionkę należy wówczas podać po
2 miesiącach od wyzdrowienia,
- szczepienia jedną dawką szczepionki skojarzonej,
- nie należy szczepić kobiet w okresie ciąży ani takich,
które w ciągu następnych trzech miesięcy planują zajść
w ciążę
- według zaleceń producenta
- szczepienie przypominające szczepionką
inaktywowaną IPV, poliwalentną - jednorazowo
- szczepienia według wskazań producenta, stosownie
do zaleceń WHO,
231/375
Przeciw GRYPIE PANDEMICZNEJ
- szczepionki ważne są tylko 1 rok (sezonowe), ze
względu na coroczne zmiany składu, według zaleceń
WHO
- szczepienia według wskazań producenta
- nie należy szczepić osób uczulonych na białko kurze
- wszyscy żołnierze zawodowi
endemicznego występowania zachorowań na żółtą
Przeciw ŻÓŁTEJ GORĄCZCE
gorączkę
Przeciw WIRUSOWI BRODAWCZAKA LUDZKIEGO (HPV) - żołnierze zawodowi - kobiety, które wcześniej nie były - szczepienia według zaleceń producenta, szczepienia
Szczepionka czteroważna HPV
szczepione lub nie otrzymały pełnej serii dawek
domięśniowe podstawowe wg schematu: 0, 2, 6
miesięcy
Przeciw WĄGLIKOWI, CHOLERZE, OSPIE PRAWDZIWEJ - żołnierze zawodowi
- decyzję o rozpoczęciu szczepienia podejmuje Minister
Obrony Narodowej na wniosek Szefa Inspektoratu
Wojskowej Służby Zdrowia
U wa g i :
Szczepionki stosowane w realizacji kalendarza szczepień muszą spełniać wszelkie kryteria przewidziane dla produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
Należy je stosować zgodnie z zaleceniami producenta.
232/375
II. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE
Program szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych realizuje się w korelacji z realizowanym wcześniej
obowiązkowym programem szczepień ochronnych dzieci i młodzieży w Polsce.
A. SZCZEPIENIA PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE (POEKSPOZYCYJNE)
Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania wściekliźnie u osób mających kontakt ze zwierzęciem chorym
lub podejrzanym o zachorowanie na wściekliznę (przedstawiono również zasady immunoprofilaktyki czynnobiernej).
Rodzaj kontaktu ze
zwierzęciem
Stan zdrowia zwierzęcia
podczas obserwacji
weterynaryjnej; 15dniowa obserwacja
weterynaryjna może
w chwili narażenia być stosowana
wyłącznie w
odniesieniu do
zwierząt takich jak
pies i kot
Brak ran lub kontakt
pośredni
Oślinienie zdrowej skóry -
-
Zapobieganie
nie wymaga
-
nie wymaga
rozpoczęcie podawania szczepionki
zwierzę zdrowe
objawy wścieklizny
z chwilą zaobserwowania objawów
wścieklizny u zwierzęcia
Oślinienie uszkodzonej
natychmiastowe rozpoczęcie
zwierzę podejrzane o zwierzę zdrowe
skóry, lekkie
podawania szczepionki - przerwać,
wściekliznę
(niepotwierdzone objawy)
pogryzienia i zadrapania
gdy zwierzę zdrowe
zwierzę wściekłe,
dzikie, nieznane,
podawania szczepionki
niebadane
zwierzę zdrowe
objawy wścieklizny
podawania szczepionki + swoistej
immunoglobuliny (lub surowicy)
Głębokie pogryzienia,
zwierzę podejrzane o zwierzę zdrowe
zadrapania, oślinienie
immunoglobuliny (lub surowicy) wściekliznę
(niepotwierdzone objawy)
błon śluzowych
można przerwać, gdy zwierzę
zdrowe
zwierzę wściekłe,
dzikie, nieznane,
niebadane
immunoalobuliny (lub surowicy)
Swoiste zapobieganie czynne:
Rozpoczęcie szczepienia według skróconego (tj. poekspozycyjnego) schematu szczepień zgodnie z
zaleceniami producenta szczepionki - schemat podawania kolejnych dawek w 0, 3, 7, 14, 30 dobie.
Swoiste zapobieganie czynno-bierne:
jak wyżej + jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki podaje się swoistą immunoglobulinę ludzką - 20 j.m.
/ kg m.c. Immunoglobulinę można podać do 7. dnia od czasu podania 1. dawki szczepionki.
Kwalifikacje do szczepienia przeciwko wściekliźnie przeprowadza specjalistyczna poradnia chorób zakaźnych.
UWAGA:
Rozpoczęcie postępowania poekspozycyjnego można odłożyć do czasu potwierdzenia wścieklizny u
zwierzęcia, jeżeli zwierzę, które naraziło człowieka, nie wykazywało objawów choroby podczas ekspozycji i
jest możliwa jego 15-dniowa obserwacja weterynaryjna - dotyczy tylko psów i kotów (decyduje rozmiar i
lokalizacja obrażeń po pokąsaniu - ocena lekarza).
Jeśli narażona została osoba uprzednio szczepiona przeciw wściekliźnie, podaje się tylko dwie dawki
przypominające szczepionki wg schematu szczepienia: w 0, 3 dobie. Nie należy wówczas podawać swoistej
immunoglobuliny (lub surowicy).
B. SZCZEPIENIA PRZECIW TĘŻCOWI U OSÓB ZRANIONYCH
1. Wytyczne dotyczące swoistego zapobiegania tężcowi u osób zranionych
Ryzyko wystąpienia tężca
Historia szczepień pacjenta
niskie
wysokie
nieszczepieni
szczepionka Td lub T, następnie
szczepionka Td lub T
kontynuować kolejne dawki
+
lub
szczepienia podstawowego wg
antytoksyna (LIT - swoista
schematu: 0, 1, 6 miesiąc
immunoglobulina 250/500 j.m. lub
233/375
niekompletnie szczepieni
szczepienie podstawowe lub
przypominające
- ostatnia dawka więcej niż 10 lat
temu
- 1 dawka przypominająca
przypominające
- ostatnia dawka 5-10 lat temu
przypominające
- ostatnia dawka mniej niż 5 lat
temu
KAT - surowica przeciwtężcowa
3000 j.m.)
następnie kontynuować kolejne
dawki szczepienia podstawowego
wg schematu: 0, 1, 6 miesiąc
+
antytoksyna (LIT - swoista
immunoglobulina 250/500 j.m. lub
KAT - surowica przeciwtężcowa
3000 j.m.)
nie wymaga
nie wymaga
lub
historia szczepień niepewna
Ew. gdy szczególnie wysokie
ryzyko rozważyć
-1 dawkę przypominającą
C. SZCZEPIENIA PRZECIW GRUŹLICY
1. W Siłach Zbrojnych RP przyjęto, że uodpornienie przeciw gruźlicy realizuje się przez krajowy program
szczepień wieku dziecięcego.
2. Szczepienie przeciwko gruźlicy (obowiązkowe) wykonuje się jednorazowo szczepionką BCG u
noworodków. Odstąpiono od oceny wielkości blizny poszczepiennej oraz od obowiązkowej rewakcynacji.
D. SZCZEPIENIA PRZECIW ZAKAŻENIOM WYWOŁANYM PRZEZ HAEMOPHILUS INFLUENZAE TYPU B
1. Szczepienie nie dotyczy osób objętych przedmiotowym komunikatem*.
2. Szczepienie przeciwko zakażeniom wywoływanym przez Haemophilus influenzae typu b wykonuje się
obowiązkowo wśród osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie (dzieci w pierwszym lub drugim
roku życia z rodzin wielodzietnych lub domów dziecka).
E. SZCZEPIENIA PRZECIW ZAKAŻENIOM WYWOŁYWANYM PRZEZ STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE
1. Szczepienie nie dotyczy osób objętych przedmiotowym komunikatem*.
2. Szczepienie przeciwko zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae wykonuje się u dzieci od
drugiego miesiąca życia do 5 lat w określonych grupach ryzyka (zaburzenia odporności). Osoby dorosłe
szczepi się powyżej 65. roku życia lub z grupy podwyższonego ryzyka (choroby przewlekłe).
F. ORGANIZACJA SZCZEPIEŃ
1. Szczepienia przeprowadza się na zasadach ogólnych, zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie z dnia 5
grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz.
1570, z późn. zm.)
2. W czasie zaistnienia zagrożeń organizacja szczepień może być określona przez właściwego miejscowo
Wojskowego Inspektora Sanitarnego, odpowiednio do aktualnej sytuacji, po uzyskaniu akceptacji Głównego
Inspektora Sanitarnego WP.
* Jako komunikat należy rozumieć część I Programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych, tj.
Kalendarz szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych narażonych na określone czynniki
chorobotwórcze oraz wykonywanych z przyczyn epidemiologicznych.
Art. 67c. Świadczenia, o których mowa w art. 24 ust. 7 pkt 2 oraz art. 67-67b, są finansowane z
budżetu państwa z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
Art. 68. 1. Żołnierzowi
zawodowemu
pozostającemu
w
związku
małżeńskim
lub
posiadającemu dzieci pozostające na jego utrzymaniu, który w miejscu pełnienia służby lub
miejscowości pobliskiej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn.
zm.18)) korzysta z zakwaterowania zbiorowego, przydzielono mu miejsce w internacie lub w
kwaterze internatowej, bez prawa zamieszkiwania z członkami rodziny, przysługuje dodatek za
rozłąkę i zwrot kosztów przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu do miejscowości
zamieszkania członka rodziny i z powrotem.
234/375
2. Żołnierzowi zawodowemu zamieszkującemu poza miejscem pełnienia służby w
miejscowości, która nie jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995
r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje prawo do zwrotu
kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.
3. Dodatek za rozłąkę, o którym mowa w ust. 1, oraz zwrot kosztów codziennych dojazdów, o
którym mowa w ust. 2, ustala się w formie ryczałtów miesięcznych.
4. Zwrot kosztów przejazdów, o którym mowa w ust. 1, ustala się w wysokości równowartości
ceny biletu za przejazd środkami komunikacji publicznej, z uwzględnieniem przysługującej
żołnierzowi zawodowemu ulgi, niezależnie od tytułu, z jakiego ulga ta przysługuje.
5. Należności określone w ust. 1 i 2 nie przysługują żołnierzowi zawodowemu, któremu
przyznano świadczenie mieszkaniowe, a także żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę poza
granicami państwa.
6. Żołnierzowi zawodowemu posiadającemu członków rodziny, o których mowa w ust. 1,
mogą być przyznane także inne świadczenia socjalno-bytowe w postaci pomocy finansowej i
rzeczowej.
7. Należności i świadczenia określone w ust. 1 i 2 oraz ust. 6 pokrywa się z części budżetu
państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
1) wysokość dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów codziennych dojazdów, szczegółowe
warunki ustalania wysokości należności, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz warunki korzystania z
tych uprawnień;
2) rodzaj, wysokość i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, a także warunki
korzystania z tych świadczeń.
9. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 8, powinno w szczególności uwzględniać, że
wysokość dodatku za rozłąkę jest uzależniona od stawki diety określanej w przepisach w sprawie
wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na
5
obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks
pracy, oraz, że wysokość kosztów codziennych dojazdów, o których mowa w ust. 2, jest
uzależniona od kosztów przejazdów publicznymi środkami komunikacji, a także przypadki, w
których z powodu niewykonywania przez żołnierza zawodowego zadań służbowych w miejscu
pełnienia służby należności te nie będą wypłacane. W przypadku świadczeń socjalno-bytowych, o
których mowa w ust. 6, rozporządzenie powinno w szczególności przewidzieć, że świadczenia te
są przeznaczone na zakup lub dofinansowanie usług związanych z wypoczynkiem albo
rehabilitacją żołnierza zawodowego lub członków jego rodziny, a także uzależnić wysokość tych
świadczeń od poziomu dochodów uzyskiwanych na członka rodziny żołnierza zawodowego, w tym
także sposób określania wysokości tych dochodów oraz przewidzieć możliwość wypłaty zaliczek
na realizację świadczeń socjalno-bytowych i terminy ich rozliczania.
Dz.U.10.87.565
w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych
(Dz.U.10.87.565)
Na podstawie art. 68 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
1) wysokość, szczegółowe warunki ustalania wysokości oraz warunki korzystania:
a) z dodatku za rozłąkę,
b) ze zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z
powrotem;
2) szczegółowe warunki ustalania wysokości oraz warunki korzystania ze zwrotu kosztów
przejazdów odbywanych nie częściej niż raz w miesiącu do miejsca zamieszkiwania członków rodziny i z
powrotem;
235/375
3) rodzaj, wysokość i zakres oraz warunki korzystania z innych świadczeń socjalno-bytowych, które
mogą być przyznane żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu
dzieci pozostające na jego utrzymaniu.
§ 2. Dodatek za rozłąkę w formie ryczałtu miesięcznego ustala się w wysokości 18-krotności stawki
diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu
podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.2)).
§ 3. Dodatku za rozłąkę nie wypłaca się:
1) jeżeli przez okres miesiąca kalendarzowego żołnierz zawodowy:
a) nie wykonywał zadań służbowych z powodu choroby lub zwolnienia z wykonywania zadań
służbowych bądź zwolnienia od zajęć służbowych w razie konieczności sprawowania osobistej opieki nad
najbliższym członkiem rodziny albo wykorzystywania urlopu zdrowotnego, okolicznościowego,
szkoleniowego, macierzyńskiego lub wypoczynkowego,
b) wykonywał zadania służbowe w miejscowości, w której on sam lub jego małżonek posiada dom
lub samodzielny lokal mieszkalny albo w której jest on zameldowany na pobyt stały;
2) za miesiąc kalendarzowy, w którym żołnierz zawodowy nie wykonywał zadań służbowych z
nieusprawiedliwionych przyczyn, określonych w art. 93 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą".
§ 4. 1. Dodatek za rozłąkę wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza zawodowego złożony do
dowódcy jednostki wojskowej, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w
którym żołnierz spełnił warunki określone w art. 68 ust. 1 ustawy.
2. Do wniosku o wypłatę dodatku za rozłąkę żołnierz zawodowy dołącza:
1) oświadczenie o pozostawaniu w związku małżeńskim lub posiadaniu dzieci pozostających na
jego utrzymaniu;
2) oświadczenie o niekorzystaniu z uprawnienia do świadczenia mieszkaniowego;
3) dokument, z którego wynika korzystanie z jednej z form zakwaterowania tymczasowego bez
prawa do zamieszkiwania z członkami rodziny, na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm.3));
4) dokument potwierdzający miejsce zamieszkania członków rodziny.
3. Dodatek za rozłąkę wypłaca się do dziesiątego dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni na
podstawie zatwierdzonego przez dowódcę jednostki wojskowej wykazu żołnierzy, którzy w danym
miesiącu kalendarzowym są uprawnieni do jego otrzymania.
4. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować pisemnie dowódcę jednostki wojskowej, który
wydał decyzję o ustaleniu prawa do dodatku, o zmianie stanu rodzinnego albo miejsca zamieszkania
swojego lub członków rodziny, mających wpływ na prawo do dodatku za rozłąkę.
§ 5. 1. Zwrot kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z
powrotem ustala się w formie ryczałtu miesięcznego w wysokości 75 % ceny imiennego biletu
miesięcznego określonego w cenniku biletów środków komunikacji publicznej, wykonywanych przez
przewoźników:
1) kolejowych - w klasie drugiej pociągu osobowego,
2) autobusowych, jeżeli brak jest połączenia kolejowego
- na trasie pomiędzy najbliższą miejscu zamieszkania żołnierza zawodowego stacją kolejową lub
przystankiem autobusowym a najbliższą miejscu pełnienia służby stacją kolejową lub przystankiem
autobusowym i z powrotem.
2. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów codziennych dojazdów przyjmuje się najkrótszą trasę
kolejową lub autobusową albo łącznie trasę kolejową i autobusową.
3. W przypadku wykonywania usług transportu zbiorowego kolejowego lub autobusowego przez
kilku przewoźników na danej trasie przyjmuje się najniższą cenę biletu.
4. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów codziennych dojazdów uwzględnia się posiadane przez
żołnierza zawodowego ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu przysługują, lub
prawo do bezpłatnych przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby.
5. W przypadku gdy na trasie, o której mowa w ust. 1, bądź na jej części nie jest możliwy przejazd
środkami komunikacji publicznej, zwrot kosztów codziennych dojazdów ustala się w formie ryczałtu
miesięcznego w wysokości 75 % ceny imiennego biletu miesięcznego określonego w cenniku biletów
środków komunikacji publicznej, wykonywanych przez przewoźników kolejowych w klasie drugiej pociągu
osobowego na trasie o długości 30 km.
§ 6. 1. Zwrotu kosztów codziennych dojazdów nie wypłaca się w przypadkach, o których mowa w §
3, oraz gdy z przyczyn służbowych żołnierz zawodowy przez okres miesiąca kalendarzowego nie
dojeżdżał z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby.
2. Zwrot kosztów codziennych dojazdów wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza zawodowego.
3. Do wniosku o wypłatę zwrotu kosztów codziennych dojazdów żołnierz zawodowy dołącza:
1) dokument potwierdzający zamieszkanie poza miejscem pełnienia służby;
3) oświadczenie o posiadanych uprawnieniach do przejazdów ulgowych.
236/375
4. Do wypłacania zwrotu kosztów codziennych dojazdów przepisy § 4 ust. 1, 3 i 4 stosuje się
odpowiednio.
§ 7. 1. Zwrot kosztów przejazdów odbywanych raz w miesiącu przez żołnierza zawodowego do
miejsca zamieszkiwania członków rodziny i z powrotem ustala się w wysokości równowartości ceny biletu
za przejazd na tej trasie w klasie drugiej pociągu Tanich Linii Kolejowych albo autobusem zwykłym lub
pospiesznym, jeżeli brak jest połączenia kolejowego między miejscem pełnienia służby lub miejscowością
pobliską a miejscem zamieszkiwania członków jego rodziny.
2. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów przejazdów przyjmuje się najkrótszą trasę kolejową lub
autobusową albo łącznie trasę kolejową i autobusową.
3. Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów przejazdów odbywanych raz w miesiącu przepis § 5 ust.
4 stosuje się odpowiednio.
§ 8. 1. Zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w § 7, nie obejmuje opłat dodatkowych.
2. Wypłatę należności, o której mowa w § 7, realizuje jednostka wojskowa, na której zaopatrzeniu
żołnierz zawodowy pozostaje, na jego pisemny wniosek, do którego dołącza się:
1) oświadczenie o pozostawaniu w związku małżeńskim lub posiadaniu dzieci pozostających na
jego utrzymaniu;
3) dokument, z którego wynika korzystanie z jednej z form zakwaterowania tymczasowego bez
prawa do zamieszkiwania z członkami rodziny, na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
4) oświadczenie o posiadanych uprawnieniach do przejazdów ulgowych;
5) bilety albo oświadczenie o odbyciu podróży.
3. Należności pieniężne, o których mowa w § 7, wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym
żołnierz zawodowy złożył wniosek.
§ 9. 1. Żołnierzowi zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci
pozostające na jego utrzymaniu przyznaje się następujące rodzaje świadczeń socjalno-bytowych:
1) dofinansowanie zorganizowanego wypoczynku dzieci żołnierzy zawodowych w formie kolonii,
obozów i zimowisk, w tym również wypoczynku połączonego z leczeniem albo pobytem na leczeniu
sanatoryjnym;
2) dopłata do turnusów rehabilitacyjnych dzieci żołnierzy zawodowych;
3) dopłata do wypoczynku w ramach programu "Tanie wczasy";
4) pełne pokrycie kosztów wypoczynku dzieci żołnierza zawodowego.
2. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się, na jego wniosek, uprawnienie do ulgowych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego, w przypadku jego wykupu od przewoźnika.
§ 10. 1. Wysokość dofinansowania, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, jest uzależniona od
wyrażonego w procentach stosunku średniego miesięcznego dochodu żołnierza zawodowego i członków
jego rodziny, przypadającego na osobę w rodzinie żołnierza, za okres 12 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających dzień wniesienia opłaty, do najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza
zawodowego i wynosi odpowiednio:
Wysokość dofinansowania ustalona
Średni miesięczny dochód przypadający na
osobę w rodzinie żołnierza ustalany w procentach w procentach od kosztu pobytu
w stosunku do najniższego uposażenia
na pierwsze
na drugie
zasadniczego żołnierza zawodowego
dziecko
i następne dziecko
do 30
80
90
powyżej 30 do 45
60
70
powyżej 45 do 65
40
50
powyżej 65
nie przysługuje
2. Średni miesięczny dochód, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia dochody żołnierza zawodowego,
jego małżonka oraz dzieci pozostających na jego utrzymaniu, stanowiące podstawę obliczenia podatku
na zasadach ogólnych na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,
pomniejszone o należny podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne i
zdrowotne, z zastrzeżeniem ust. 3. W odniesieniu do osób prowadzących działalność pozarolniczą za
dochód przyjmuje się wysokość dochodu z działalności stanowiącej podstawę opodatkowania na
podstawie przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne, pomniejszoną o należny zryczałtowany podatek dochodowy, składki na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.
3. Do dochodu żołnierza zawodowego nie dolicza się dochodu małżonka lub dzieci, którzy nie
uzyskują dochodu z tytułu stosunku pracy, stosunku służbowego, umowy cywilnoprawnej oraz
prowadzenia działalności gospodarczej w dniu:
1) wniesienia opłaty - w przypadku korzystania ze świadczeń wymienionych w § 9 ust. 1 pkt 1 i 2;
2) złożenia wniosków o zakwalifikowanie na wypoczynek - w przypadku korzystania ze świadczeń
wymienionych w § 9 ust. 1 pkt 3 i 4.
4. Dofinansowanie, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, może być przyznane nie częściej niż raz w
roku kalendarzowym na każde dziecko pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego.
237/375
5. Wypłata dofinansowania, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, następuje na złożony przez żołnierza
zawodowego wniosek, do którego załącza się dowód wniesionej opłaty, potwierdzenie przez organizatora
pobytu dziecka na wypoczynku lub leczeniu oraz dokumenty potwierdzające wysokość dochodów w
rodzinie. Dochodów uzyskanych w jednostce wojskowej dokonującej wypłaty nie dokumentuje się.
6. Na wniosek żołnierza zawodowego, umotywowany trudną sytuacją materialną rodziny, należna
kwota dofinansowania, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, może zostać wypłacona w formie zaliczki przed
wniesieniem opłaty. W takim przypadku żołnierz zawodowy jest zobowiązany po zakończeniu
wypoczynku przedstawić dowód wniesienia opłaty oraz zaświadczenie organizatora o pobycie dziecka na
wypoczynku lub leczeniu.
7. Dofinansowanie do zorganizowanego wypoczynku, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, przyznaje
dowódca jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, a wypłaca organ
finansowy tej jednostki, w terminie do 30 dni od dnia złożenia wniosku. Jeżeli wniosek o dofinansowanie
składa dowódca jednostki wojskowej, decyzję o jego przyznaniu podejmuje jego bezpośredni przełożony.
8. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej, o której
mowa w art. 22 ust. 1 ustawy, oraz w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej lub przez niego nadzorowanych, niebędących jednostkami budżetowymi, a także w
przedsiębiorstwach państwowych, dla których Minister Obrony Narodowej jest organem założycielskim,
dofinansowanie, o którym mowa w § 9 ust. 1 pkt 1, wypłaca organ finansowy jednostki wojskowej, w
której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu logistycznym, w terminie 30 dni od dnia złożenia
wniosku.
§ 11. 1. Dopłatę do turnusów rehabilitacyjnych, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 2, przyznaje się
żołnierzowi zawodowemu na dzieci pozostające na jego utrzymaniu, które posiadają aktualne orzeczenie
o niepełnosprawności, stopniu niepełnosprawności lub grupie inwalidzkiej albo mają przyznany zasiłek
pielęgnacyjny, nie częściej niż dwa razy w roku. Do wypłaty dopłaty stosuje się odpowiednio przepisy §
10 ust. 5-8.
2. Wysokość dopłaty wynosi 80 % poniesionych kosztów pobytu.
3. W przypadku gdy dzieci, o których mowa w ust. 1, wymagają stałej indywidualnej opieki rodzica,
prawnego opiekuna bądź innej osoby uprawnionej do opieki podczas pobytu na turnusie rehabilitacyjnym,
na wniosek żołnierza zawodowego przyznaje się dopłatę w wysokości 40 % poniesionych przez opiekuna
kosztów zakwaterowania i wyżywienia.
§ 12. 1. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się dopłatę do jego wypoczynku oraz jego małżonka i
dzieci pozostających na utrzymaniu tego żołnierza w ramach programu "Tanie wczasy", realizowanego w
formie wypoczynku rodzinnego, na 14-dniowych turnusach poza sezonem w całorocznych wojskowych
ośrodkach wypoczynkowych. Na wniosek żołnierza zawodowego czas trwania turnusu może ulec
skróceniu.
2. Z dopłaty, o której mowa w ust. 1, może korzystać żołnierz zawodowy, w którego rodzinie średni
miesięczny dochód na osobę - za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym
żołnierz złożył wniosek o zakwalifikowanie do programu - nie przekracza 45 % kwoty najniższego
uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego. Wysokość dochodu jest ustalana w sposób, o którym
mowa w § 10 ust. 2 i 3.
3. Dopłata, o której mowa w ust. 1, obejmuje wyżywienie i zakwaterowanie. Finansowana jest przez
jednostkę wojskową, w której żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu w dniu złożenia wniosku o
zakwalifikowanie do programu, na podstawie faktury wystawionej przez wojskowy ośrodek
wypoczynkowy. Przepisy § 10 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.
4. Dopłaty, o której mowa w ust. 1, nie przyznaje się w danym roku żołnierzowi zawodowemu, jeżeli
została mu przyznana w roku poprzednim.
§ 13. 1. Dopłatę, o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 3, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu
skierowanemu do pełnienia służby poza granicami państwa na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami
państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i Nr 161,
poz. 1278), który został ranny lub zachorował w związku z pełnieniem tej służby, bez względu na
wysokość dochodów uzyskiwanych w rodzinie żołnierza zawodowego.
2. Dopłatę, o której mowa w ust. 1, przyznaje się dwukrotnie w okresie 24 miesięcy, licząc od
miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy, o którym mowa w ust. 1, powrócił do
kraju.
3. Dopłata, o której mowa w ust. 1, obejmuje wyżywienie, zakwaterowanie oraz dwa zabiegi
profilaktyczno-lecznicze dziennie.
4. Program "Tanie wczasy" dla żołnierzy zawodowych, o których mowa w ust. 1, jest realizowany
przez cały rok na bazie Wojskowych Zespołów i Domów Wypoczynkowych w Międzyzdrojach, Juracie,
Solinie, Waplewie i Zakopanem.
5. Dopłatę, o której mowa w ust. 1, przyznaje się na podstawie orzeczenia właściwej wojskowej
komisji lekarskiej lub zaświadczenia wystawionego przez lekarza jednostki wojskowej na podstawie
przeprowadzonych badań, którymi są objęci żołnierze zawodowi powracający do kraju po zakończeniu
służby poza granicami państwa.
238/375
6. Dopłata, o której mowa w ust. 1, jest finansowana przez jednostkę wojskową, w której żołnierz
zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu finansowym w dniu złożenia wniosku o zakwalifikowanie do
programu, na podstawie faktury wystawionej przez wojskowy ośrodek wypoczynkowy. Przepisy § 10 ust.
7 i 8 stosuje się odpowiednio.
§ 14. 1. Pełne pokrycie kosztów wypoczynku dzieci żołnierza zawodowego, o którym mowa w § 9
ust. 1 pkt 4, przyznaje się w przypadku, gdy średni miesięczny dochód na osobę w rodzinie za okres 12
miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym żołnierz złożył wniosek o zakwalifikowanie
na wypoczynek, nie przekracza 40 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego.
2. Pełne pokrycie kosztów wypoczynku przysługuje raz w roku i następuje na wniosek żołnierza
udokumentowany wysokością dochodów osiąganych w jego rodzinie, z tym że dochodów uzyskanych
przez żołnierza w jednostce wojskowej pokrywającej koszty wypoczynku nie dokumentuje się.
3. Średni miesięczny dochód, o którym mowa w ust. 1, jest ustalany w sposób, o którym mowa w §
10 ust. 2 i 3.
4. Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest finansowane przez jednostkę wojskową, w której
żołnierz zawodowy pozostaje na zaopatrzeniu w dniu złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 2. Przepisy
§ 10 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.
5. Wypoczynek z pełnym pokryciem jego kosztów organizuje się w formie kolonii i obozów w okresie
letnim w wojskowych ośrodkach wypoczynkowych.
§ 15. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się w danym roku kalendarzowym dopłatę do wypoczynku
dzieci pozostających na jego utrzymaniu w ramach programu "Tanie wczasy" albo pełne pokrycie kosztów
wypoczynku tych dzieci.
§ 16. Dodatek za rozłąkę i zwrot kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca
pełnienia służby i z powrotem przyznaje się w wysokości określonej w rozporządzeniu od dnia 1 stycznia
2010 r.
§ 17. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 12 ust.
4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.4)
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107,
poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz.
1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz.
2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104,
poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89,
poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116,
poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz.
485, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704.
1110, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1832, z 2008 r. Nr 208, poz.
1308, Nr 220, poz. 1415 i Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 42, poz. 336 i Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r.
Nr 28, poz. 143.
28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U.
Nr 140, poz. 1487, z 2007 r. Nr 192, poz. 1389 oraz z 2008 r. Nr 190, poz. 1165), które utraciło moc z
dniem 1 stycznia 2010 r., oraz rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 maja 2004 r. w
sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych, małżonków i dzieci
pozostających na ich utrzymaniu z bezpłatnych przejazdów oraz innych świadczeń socjalno-bytowych
(Dz. U. Nr 135, poz. 1452 i Nr 218, poz. 2213, z 2006 r. Nr 86, poz. 598 oraz z 2008 r. Nr 94, poz. 600),
które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia
24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
Art. 68a. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje zwrot kosztów poniesionych na pomoc prawną,
jeżeli postępowanie przygotowawcze wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z
wykonywaniem obowiązków służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu.
2. Koszty w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z
2002 r. Nr 123, poz. 1058, z późn. zm.), zwraca się ze środków części budżetu państwa, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
239/375
3. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1 i 2 do zwrotu kosztów poniesionych na pomoc prawną
stosuje się przepisy działu XIV ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U.
Nr 89, poz. 555, z późn. zm.).
Art. 69. Żołnierz zawodowy ma prawo do zakwaterowania oraz innych świadczeń z tym
związanych na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 70. 1. Przełożeni ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny służby żołnierzy
zawodowych i są obowiązani zapewnić warunki ochrony ich życia i zdrowia przez zapewnienie
bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
2. Żołnierz zawodowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i
higieny pracy.
3. W zakresie wymienionym w ust. 1 i 2 do żołnierzy zawodowych stosuje się odpowiednio przepisy
działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem art. 209, art. 210, art.
1
7
8
9
230 § 2, art. 232, art. 234 § 2, art. 235, art. 237, art. 237 , art. 237 § 1 pkt 1 i § 2-4, art. 237 § 1, art. 237
11
§ 3 oraz art. 237 § 4.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki stosowania
do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,
uwzględniające szczególny charakter zawodowej służby wojskowej oraz struktury organizacyjne Sił
Zbrojnych. Rozporządzenie powinno także określać organy wojskowe i zakres ich kompetencji w
dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań służbowych przez żołnierzy
zawodowych.
Dz.U.04.108.1148
zm.
Dz.U.07.144.1008
w sprawie stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U.04.108.1148)
(Dz. U. z dnia 11 maja 2004 r.)
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki stosowania do żołnierzy zawodowych przepisów
Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także organy wojskowe oraz zakres ich
kompetencji w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania zadań służbowych przez
§ 2. 1. Dowódcy jednostek wojskowych ponoszą odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny
pracy w jednostkach wojskowych.
2. Do dowódców jednostek wojskowych w zakresie zadań wynikających z ust. 1 stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracodawców.
§ 3. Do żołnierzy zawodowych kierujących komórką organizacyjną wchodzącą w skład jednostki
wojskowej, w zakresie zadań wynikających z dziedziny bezpieczeństwa i higieny pracy, stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące osób kierujących pracownikami.
§ 4. Do żołnierzy zawodowych, niewymienionych w § 2 i 3, w zakresie przestrzegania przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu pracy dotyczące pracowników.
§ 5. 1. Podczas wykonywania zadań służbowych, z użyciem uzbrojenia lub innego sprzętu
wojskowego - szkolenia strzeleckie, ćwiczenia poligonowe, loty szkolne i bojowe, ćwiczenia morskie,
eksploatacja sprzętu wojskowego, pełnienie służby wartowniczej - żołnierze zawodowi zobowiązani są do
przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy określonych w Kodeksie pracy oraz wymogów
w tym zakresie wynikających z postanowień regulaminów, instrukcji, wytycznych, dokumentacji
techniczno-ruchowej sprzętu oraz rozkazów wydanych przez właściwe organy wojskowe, wynikających ze
szczególnego charakteru służby wojskowej.
240/375
2. Przestrzeganie postanowień, o których mowa w ust. 1, nadzorują właściwi przełożeni.
§ 6. 1. Nadzór nad stanem bezpieczeństwa i higieny pracy oraz koordynację całokształtu
działalności w tym zakresie w jednostkach wojskowych sprawuje dyrektor departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.
2. W odniesieniu do podległych jednostek wojskowych nadzór, o którym mowa w ust. 1, sprawują
przełożeni dowódców tych jednostek.
§ 7. Osoby, o których mowa w § 6, są zobowiązane podejmować działania na rzecz kształtowania
bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, a w szczególności:
1) udzielać podległym jednostkom wojskowym pomocy przy wykonywaniu zadań z zakresu
bezpieczeństwa i higieny pracy;
2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny pracy w podległych
jednostkach wojskowych oraz określać kierunki poprawy tego stanu na podstawie analizy wypadków
oraz chorób zawodowych.
§ 8. 1. Dyrektor departamentu, o którym mowa w § 6 ust. 1, uprawniony jest do przeprowadzania
kontroli przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy we wszystkich jednostkach
wojskowych.
2. Dowódcy jednostek wojskowych przeprowadzają kontrolę, o której mowa w ust. 1, w odniesieniu
do podległych jednostek wojskowych.
§ 9. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kontroli
oraz szefowie: Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowego Dozoru Technicznego, Wojskowej Inspekcji
Gospodarki Energetycznej, Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej - nadzorują, w zakresie prowadzonej
działalności, przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w jednostkach wojskowych.
§ 10. W programach szkolenia żołnierzy zawodowych uwzględnia się zagadnienia z zakresu
bezpieczeństwa i higieny pracy zgodnie z wymogami określonymi w przepisach wydanych na podstawie
5
2)
art. 237 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. )
oraz zagadnienia wynikające ze specyfiki i charakteru jednostek wojskowych.
§ 11. 1. Badania i pomiary czynników szkodliwych dla zdrowia w jednostkach wojskowych
przeprowadzają organy wojskowe właściwe w sprawach sanitarno-epidemiologicznych.
2. W razie braku możliwości wykonania określonych badań i pomiarów przez organy wojskowe,
dowódca jednostki wojskowej zleca ich wykonanie innym uprawnionym placówkom, określonym w
przepisach wydanych na podstawie art. 227 § 2 Kodeksu pracy.
§ 12. Dowódcy jednostek wojskowych zobowiązani są planować i realizować corocznie
przedsięwzięcia zmierzające do poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem
12
wniosków zgłaszanych w tym zakresie przez komisje, o których mowa w art. 237 Kodeksu pracy.
Rozdział 5
Uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy zawodowych
Art. 71. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują uposażenie i inne należności pieniężne określone w
ustawie.
2. Przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której
wysokość określa ustawa budżetowa.
3. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty
bazowej, o której mowa w ust. 2. Ustalając wielokrotność kwoty bazowej, rozporządzenie powinno
uwzględnić prestiż zawodu żołnierza zawodowego, a także warunki, o których mowa w art. 3 ust. 3.
4. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 2, rozumie się uposażenie wraz z miesięczną
równowartością dodatkowego uposażenia rocznego.
Dz.U.07.192.1383
zm.
Dz.U.07.219.1624
241/375
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
w sprawie określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie
żołnierzy zawodowych (Dz.U.07.192.1383)
1)
(Dz. U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm. ) zarządza się, co następuje:
§ 1. Wielokrotność kwoty bazowej stanowiącą przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych ustala się:
1) od dnia 1 stycznia 2008 r. na 2,48;
2) od dnia 1 stycznia 2009 r. na 2,60.
§ 2. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 stycznia 2007 r. w sprawie
określenia wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie żołnierzy zawodowych (Dz.
U. Nr 3, poz. 25).
____________________
1)
Art. 72. 1. Uposażenie żołnierzy zawodowych składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do
uposażenia.
2. Z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jedno
uposażenie.
3. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w trakcie miesiąca
kalendarzowego, w którym pełnił inną formę czynnej służby wojskowej, przysługuje odpowiednie
wyrównanie uposażenia.
Art. 73. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące inne należności pieniężne:
1) zasiłki na zagospodarowanie;
2) dodatkowe uposażenie roczne;
3) nagrody uznaniowe i zapomogi;
4) nagrody jubileuszowe;
5) należności za podróże i przeniesienia służbowe;
6) gratyfikacje urlopowe;
7) dodatkowe wynagrodzenie za dodatkowo powierzone czasowe pełnienie obowiązków służbowych i
za wykonywanie czynności powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanego
stanowiska służbowego;
8) należności związane z pełnieniem zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa;
9) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej.
2. W razie śmierci żołnierza zawodowego lub członka jego rodziny przysługują:
1) zasiłek pogrzebowy;
2) odprawa pośmiertna;
3) pokrycie kosztów pogrzebu z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony
Narodowej.
Art. 74. 1. Wypłaty uposażenia oraz innych należności, o których mowa w art. 73, dokonuje
jednostka wojskowa lub instytucja cywilna, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, z
2. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe w instytucji cywilnej
oraz w jednostce organizacyjnej, dla której Minister Obrony Narodowej jest organem
założycielskim, albo nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej, niebędącej jednostką
budżetową:
1) zasiłek na zagospodarowanie,
242/375
2) nagrody uznaniowe i zapomogi przyznawane przez Ministra Obrony Narodowej,
3) nagrodę jubileuszową,
4) gratyfikację urlopową,
5) należności za przeniesienie służbowe,
6) należności związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, z wyjątkiem
ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe,
7) należności i świadczenia pośmiertne, o których mowa w art. 73 ust. 2
– wypłaca wojskowa jednostka budżetowa, na której zaopatrzeniu żołnierz pozostaje.
Art. 75. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności, o których mowa w art. 73,
ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
2. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności, o których mowa
w art. 73, przerywa:
1) każda czynność przed organem właściwym do rozpatrzenia roszczenia podjęta bezpośrednio w celu
dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.
3. W razie zwłoki w wypłacie uposażenia i innych należności, o których mowa w art. 73,
żołnierzowi zawodowemu przysługują odsetki ustawowe od dnia, w którym uposażenie lub inna
należność pieniężna stały się wymagalne. O odsetkach ustawowych orzeka w decyzji
administracyjnej organ właściwy w sprawie przyznania uposażenia lub innej należności.
Art. 76. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem rozpoczęcia przez żołnierza zawodowego
pełnienia zawodowej służby wojskowej.
2. Zmiana wysokości uposażenia następuje:
1) z dniem powstania okoliczności uzasadniających tę zmianę - w przypadku zaistnienia okoliczności
powodujących podwyższenie uposażenia;
2) z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności
uzasadniające tę zmianę - w razie zaistnienia okoliczności powodujących obniżenie uposażenia.
3. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub podwyższenie wysokości tego uposażenia nastąpiło w
trakcie miesiąca kalendarzowego, uposażenie za czas do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości
1/30 części miesięcznego uposażenia za każdy dzień.
4. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym żołnierz zawodowy został
zwolniony z zawodowej służby wojskowej, zaginął lub zmarł.
Art. 77. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, pobrane przez żołnierza
zawodowego, przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu wypłaty, nie podlegają
zwrotowi.
Art. 78. 1. Wysokość uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego jest uzależniona od grupy
uposażenia, do której zostało zaszeregowane zajmowane przez niego stanowisko służbowe.
2. Żołnierz powołany do zawodowej służby wojskowej otrzymuje do czasu objęcia pierwszego
stanowiska służbowego uposażenie zasadnicze najniższe w danym korpusie kadry zawodowej Sił
Zbrojnych.
3. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe uposażenie zasadnicze w
wysokości wynikającej z ust. 1 przysługuje od dnia objęcia tego stanowiska.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w
drodze rozporządzenia, grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych. Rozporządzenie
powinno umożliwić zróżnicowanie grup uposażenia w zależności od rangi stanowiska, zakresu
wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji.
Uwzględniając powyższe uwarunkowania, rozporządzenie może określać jedną grupę lub kilka grup
uposażenia na stanowiskach służbowych o określonym stopniu etatowym.
Dz.U.04.50.487
zm.
Dz.U.08.213.1340
w sprawie określenia grup uposażenia (Dz.U.04.50.487)
243/375
§ 1. Rozporządzenie określa grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których
zaszeregowane są stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych.
§ 2. Grupy uposażenia dla poszczególnych stopni etatowych, do których zaszeregowane są
stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych, określa tabela.
+--------------------------------------------------------------+
|
|
|
|
Stopień etatowy
|
Grupa uposażenia
|
|
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
1
|
2
|
|---------------------------------------+----------------------|
| generał
|
20
|
| (admirał)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
19 B
|
| generał broni
|----------------------|
| (admirał floty)
|
19 A
|
|
|----------------------|
|
|
19
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
18 B
|
| generał dywizji
|----------------------|
| (wiceadmirał)
|
18 A
|
|
|----------------------|
|
|
18
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
17 B
|
| generał brygady
|----------------------|
| (kontradmirał)
|
17 A
|
|
|----------------------|
|
|
17
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
16 C
|
|
|----------------------|
| pułkownik
|
16 B
|
| (komandor)
|----------------------|
|
|
16 A
|
|
|----------------------|
|
|
16
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
15 C
|
|
|----------------------|
| podpułkownik
|
15 B
|
| (komandor porucznik)
|----------------------|
|
|
15 A
|
|
|----------------------|
|
|
15
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
14 C
|
|
|----------------------|
| major
|
14 B
|
| (komandor podporucznik)
|----------------------|
|
|
14 A
|
|
|----------------------|
|
|
14
|
|---------------------------------------+----------------------|
|
|
13 B
|
| kapitan
|----------------------|
| (kapitan marynarki)
|
13 A
|
|
|----------------------|
244/375
|
|
13
|
|---------------------------------------+----------------------|
| porucznik
|
12 A
|
| (porucznik marynarki)
|----------------------|
|
|
12
|
|---------------------------------------+----------------------|
| podporucznik
|
11
|
| (podporucznik marynarki)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| starszy chorąży sztabowy
|
10
|
| (starszy chorąży sztabowy marynarki) |
|
|---------------------------------------+----------------------|
| starszy chorąży
|
9
|
| (starszy chorąży marynarki)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| chorąży
|
8
|
| (chorąży marynarki)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| młodszy chorąży
|
7
|
| (młodszy chorąży marynarki)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| starszy sierżant
|
6
|
| (starszy bosman)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| sierżant
|
5
|
| (bosman)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| plutonowy
|
4
|
| (bosmanmat)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| starszy kapral
|
3
|
| (starszy mat)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| kapral
|
2
|
| (mat)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| starszy szeregowy
|
1
|
| (starszy marynarz)
|
|
|---------------------------------------+----------------------|
| szeregowy
|
0
|
| (marynarz)
|
|"
+--------------------------------------------------------------+
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 6 grudnia 2008 r.
§ 3. Określenie grup uposażeń dla poszczególnych stopni etatowych, o których mowa w § 2,
stanowi podstawę do sporządzenia etatów jednostek wojskowych określających stanowiska służbowe, na
które żołnierze zawodowi będą wyznaczani.
§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z wyjątkiem § 3, który wchodzi w
życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia, z
uwzględnieniem, że stawka uposażenia zasadniczego dla najniższej grupy uposażenia nie będzie niższa
niż wysokość kwoty bazowej, o której mowa w art. 71 ust. 2.
Dz.U.04.135.1453
245/375
Tekst jednolity Dz.U.06.59. 423
zm.
Dz.U.07.37.240
zm.
Dz.U.07.235.1727
zm.
Dz.U.08.213.1341
zm.
Dz.U.09.6.36
z dnia 25 maja 2004 r.
w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.135.1453)
§ 1. Rozporządzenie określa stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia.
§ 2. Ustala się stawki uposażenia zasadniczego dla poszczególnych grup uposażenia, określone w
załączniku do rozporządzenia.
1)
1)
________
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniami Ministra Obrony Narodowej:
a) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz.
U. Nr 20, poz. 246, z 2001 r. Nr 23, poz. 275, z 2002 r. Nr 73, poz. 671 i Nr 221, poz. 1861, z
2003 r. Nr 33, poz. 272 oraz z 2004 r. Nr 45, poz. 434),
b) z dnia 16 marca 2000 r. w sprawie uposażenia zasadniczego według stanowiska służbowego
żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 20, poz. 247, z 2001 r. Nr 23, poz. 276, z 2002 r. Nr 70, poz.
652, z 2003 r. Nr 33, poz. 273 oraz z 2004 r. Nr 38, poz. 350),
c) z dnia 15 kwietnia 2002 r. w sprawie stawek uposażenia według stanowiska służbowego
typowych dla stopni wojskowych (Dz. U. Nr 58, poz. 536, z 2003 r. Nr 33, poz. 274 oraz z 2004
r. Nr 38, poz. 351)
- które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIK
Narodowej z dnia 8 stycznia 2009 r. (poz. 36)
STAWKI UPOSAŻENIA ZASADNICZEGO DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP UPOSAŻENIA
GRUPA UPOSAŻENIA
20
19B
19A
19
18B
18A
18
17B
17A
17
16C
MIESIĘCZNIE W ZŁOTYCH
14.900,00
12.600,00
12.000,00
11.500,00
10.750,00
10.200,00
9.800,00
9.150,00
8.750,00
8.400,00
7.850,00
246/375
16B
16A
16
15C
15B
15A
15
14C
14B
14A
14
13B
13A
13
12A
12
11
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
0
7.300,00
6.800,00
6.350,00
5.800,00
5.450,00
5.250,00
5.100,00
4.850,00
4.700,00
4.600,00
4.520,00
4.200,00
4.100,00
4.030,00
3.910,00
3.850,00
3.800,00
3.600,00
3.480,00
3.360,00
3.260,00
3.170,00
3.100,00
3.040,00
2.990,00
2.940,00
2.550,00
2.500,00
Art. 79. Żołnierz zawodowy wyznaczony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy
uposażenia zachowuje prawo do stawki uposażenia zasadniczego pobieranego na poprzednio
zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia zasadniczego.
Art. 80. 1. Żołnierze zawodowi otrzymują następujące dodatki do uposażenia zasadniczego:
1) dodatek specjalny - za szczególne właściwości lub warunki pełnienia zawodowej służby wojskowej;
2) dodatek służbowy - za pełnienie zawodowej służby wojskowej na określonych stanowiskach
dowódczych i kierowniczych lub samodzielnych albo w określonych jednostkach wojskowych;
3) dodatek za długoletnią służbę wojskową.
1a. Żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w korpusach podoficerów zawodowych
i szeregowych zawodowych przyznaje się dodatek motywacyjny – za uzyskanie w opinii służbowej
oceny bardzo dobrej oraz posiadanie odpowiedniej klasy kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 46a.
2. W przypadku gdy miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego pełniącego zawodową służbę
wojskową na stanowisku służbowym sędziego sądu wojskowego albo asesora lub prokuratora wojskowej
jednostki organizacyjnej prokuratury jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na
równorzędnym stanowisku sędziego sądu powszechnego albo asesora lub prokuratora powszechnej
jednostki organizacyjnej prokuratury, żołnierzowi przysługuje dodatek wyrównawczy w wysokości różnicy
między tym wynagrodzeniem a uposażeniem należnym na zajmowanym stanowisku.
247/375
3. Dodatki do uposażenia zasadniczego mogą być ustalone w stawkach miesięcznych, dziennych
albo za wykonanie określonych czynności; dodatki ustalone w stawkach miesięcznych są dodatkami o
charakterze stałym.
4. Dodatki do uposażenia przyznaje, w formie decyzji, organ, o którym mowa w art. 104.
5. Organ, który przyznał dodatek do uposażenia, w przypadku niewykonywania zadań
uzasadniających wypłacanie dodatku, może zawiesić, obniżyć albo wstrzymać jego wypłacanie, w formie
decyzji.
5a. Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do otrzymywania dodatków
specjalnych o charakterze stałym z kilku tytułów, przysługuje jeden dodatek specjalny w wyższej
stawce miesięcznej. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku
służbowego.
5b. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymywał dodatki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
przyznaje się te dodatki w ostatnim miesiącu pełnienia służby, w wysokości uzależnionej od
okresu ich otrzymywania.
drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki otrzymywania dodatków do uposażenia zasadniczego oraz
ich wysokość. Rozporządzenie powinno przede wszystkim określić szczególne właściwości lub warunki
pełnienia zawodowej służby wojskowej uprawniające żołnierzy zawodowych do otrzymywania dodatku, o
którym mowa w ust. 1 pkt 1, stanowiska służbowe, których zajmowanie uprawnia do dodatku, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2, oraz okresy czynnej służby wojskowej, od których jest uzależniona wysokość
dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, a także szczegółowe warunki i tryb ich przyznawania,
zawieszania, obniżania i wstrzymywania.
Dz.U.04.141.1497
zm.
Dz.U.05.20.171
zm.
Dz.U.05.205.1700
zm.
Dz.U.05.245.2087
zm.
Dz.U.06.149.1080
zm.
Dz.U.06.182.1350
zm.
Dz.U.06.195.1444
zm.
Dz.U.07.180.1281
zm.
Dz.U.08.29.171 z późn. zm. Dz.U.10.205.1362
zm.
Dz.U.08.147.934
zm.
Dz.U.08.208.1310
zm.
Dz.U.09.42.343
w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych
(Dz.U.04.141.1497)
W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 czerwca 2008 r. zmieniającym rozporządzenie w
sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 147, poz. 934) w § 2
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia dodatek
za długoletnią służbę wojskową po pięciu lub dziesięciu latach służby wojskowej, zachowuje się prawo do
248/375
otrzymywania dotychczasowej stawki dodatku za długoletnią służbę wojskową do czasu uzyskania
wyższej stawki dodatku.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki otrzymywania przez żołnierzy zawodowych
dodatków do uposażenia zasadniczego oraz ich wysokość.
§ 2. Kwotą bazową w rozumieniu rozporządzenia jest kwota 1.500 zł.
§ 3. 1. Decyzję w sprawie przyznania dodatku o charakterze stałym wydaje się na czas określony
lub nieokreślony, nie dłuższy jednak niż na czas pełnienia przez żołnierza zawodowego służby na
2. W przypadku przyznawania, zawieszania, obniżania lub wstrzymywania dodatków o charakterze
stałym kopię decyzji dołącza się do akt osobowych żołnierza.
3. Podwyższenie dodatku za długoletnią służbę wojskową wynikające z dokonanej odrębnymi
przepisami zmiany stawek uposażenia zasadniczego nie wymaga wydawania nowej decyzji.
Rozdział 2
Dodatek specjalny
§ 4. Do szczególnych właściwości lub warunków pełnienia służby, uprawniających żołnierza
zawodowego do otrzymywania dodatku specjalnego, zalicza się:
1) wykonywanie lotów w składzie załóg wojskowych statków powietrznych;
1a) wykonywanie bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych;
2) pełnienie służby w składzie załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej wychodzących na
morze;
3) wykonywanie pod wodą zadań z użyciem sprzętu nurkowego;
4) wykonywanie skoków ze spadochronem;
5) pełnienie służby polegającej na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub szkoleniu w tym
zakresie;
6) wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub dochodzeniowo-śledczych w Żandarmerii
Wojskowej;
6a) pełnienie służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego lub w Służbie Wywiadu Wojskowego;
7) wykonywanie czynności polegających na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z
przedmiotów wybuchowych albo niebezpiecznych;
8) pełnienie służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych;
9) wykonywanie zadań związanych z zapobieganiem skutkom klęsk żywiołowych lub ich usunięciem
oraz ratowniczych.
§ 5. 1. Żołnierzowi zawodowemu spełniającemu równocześnie warunki do otrzymywania dodatku
specjalnego na podstawie § 9, 10a, 11, 13, 15 lub 17-20 przyznaje się dodatek specjalny ustalony w
najwyższej stawce miesięcznej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zbiegu uprawnień do dodatku specjalnego
według różnych stawek.
§ 6. Żołnierz zawodowy otrzymujący dodatek specjalny o charakterze stałym, który w związku ze
skierowaniem do pełnienia służby poza granicami państwa nie spełnia warunków uzasadniających
otrzymywanie tego dodatku, w okresie pełnienia służby poza granicami państwa zachowuje prawo do
dodatku należnego przed skierowaniem z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających
wpływ na wysokość tego dodatku.
§ 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który otrzymuje dodatek specjalny o charakterze stałym, w
ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej dodatek ten przysługuje:
1) w pełnej wysokości - jeżeli żołnierz otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym przez okres
co najmniej 10 lat;
2) w wysokości 1/10 ostatnio pobranej kwoty dodatku specjalnego za każdy rok, w którym żołnierz
otrzymywał dodatek specjalny o charakterze stałym - jeżeli żołnierz otrzymywał go przez okres
krótszy niż 10 lat, z tym że okres przekraczający sześć miesięcy traktuje się jako pełny rok.
2. Do okresów otrzymywania dodatku, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się okresów pobierania
dodatku na podstawie art. 90 ust. 1, art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", a także okresów pozostawania w dyspozycji lub rezerwie
249/375
kadrowej albo pełnienia służby poza granicami państwa, jeżeli żołnierz zawodowy nie spełniał w trakcie
trwania tych okresów warunków uzasadniających otrzymywanie tego dodatku.
3. W przypadku:
1) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję
lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności
została spowodowana wypadkiem pozostającym w związku z pełnieniem służby lub chorobą
powstałą w związku ze szczególnymi warunkami służby, z tytułu których przysługują świadczenia
odszkodowawcze, określone w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach
odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą
wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760 i Nr 179, poz. 1750 oraz z 2005 r. Nr 130, poz. 1085),
2) śmierci lub zaginięcia żołnierza zawodowego
- w uposażeniu żołnierza za ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej uwzględnia się
pełną wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1 i 3, otrzymującego dodatek specjalny
na podstawie § 9 ust. 5, § 11 ust. 4, § 13 ust. 4 lub § 15 ust. 3, dla celów ustalenia dodatku specjalnego w
ostatnim miesiącu pełnienia służby przyjmuje się kwotę dodatku ustaloną odpowiednio z uwzględnieniem
§ 9 ust. 1, § 11 ust. 1, § 13 ust. 1 lub § 15 ust. 1.
§ 8. 1. Żołnierz zawodowy, który utracił prawo do otrzymywania dodatku specjalnego, o którym
mowa w § 9, 10a, 11, 13, 15 lub 17-20, w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej
otrzymuje ten dodatek w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia ze służby.
2. Ustalenie dodatku w wysokości obowiązującej w dniu zwolnienia żołnierza ze służby następuje
przez:
1) określenie wskaźnika relacji miesięcznej kwoty dodatku do kwoty bazowej - ustalonych z dnia utraty
przez żołnierza prawa do otrzymywania dodatku; wskaźnik ten wyraża się w procentach z
zaokrągleniem do setnych części procenta;
2) pomnożenie kwoty bazowej ustalonej na dzień zwolnienia żołnierza ze służby przez wskaźnik relacji,
o którym mowa w pkt 1.
3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1, przepisy § 5 i § 7 ust. 1, 2 i 4 stosuje
się odpowiednio.
§ 9. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko instruktora-pilota w dowództwach związków
organizacyjnych i Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych oraz żołnierz zawodowy pełniący służbę w
jednostkach wojskowych do szczebla pułku, który w ramach obowiązków wynikających z opisu
zajmowanego stanowiska służbowego wykonuje loty w składzie załóg wojskowych statków powietrznych,
otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:
1) 1,80 - piloci, którzy wykonali powyżej 2.000 godzin lotu;
2) 1,60 - piloci, którzy wykonali powyżej 1.500 godzin do 2.000 godzin lotu;
3) 1,30 - piloci, którzy wykonali powyżej 1.100 godzin do 1.500 godzin lotu;
4) 1,00 - piloci, którzy wykonali powyżej 750 godzin do 1.100 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg,
którzy wykonali powyżej 2.500 godzin lotu;
5) 0,80 - piloci, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 750 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg,
którzy wykonali powyżej 2.000 godzin do 2.500 godzin lotu;
6) 0,60 - piloci, którzy wykonali powyżej 300 godzin do 500 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg,
którzy wykonali powyżej 1.500 godzin do 2.000 godzin lotu;
7) 0,50 - piloci, którzy wykonali do 300 godzin lotu, oraz inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej
1.000 godzin do 1.500 godzin lotu;
8) 0,40 - inni członkowie załóg, którzy wykonali powyżej 500 godzin do 1.000 godzin lotu;
9) 0,30 - inni członkowie załóg, którzy wykonali do 500 godzin lotu.
1a. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7, zwiększa się pilotom, którzy wykonują
loty samolotem wielozadaniowym F-16, przez okres:
1) do 3 lat - o 0,2;
2) od 3 do 6 lat - o 0,4;
3) od 6 do 9 lat - o 0,7;
4) od 9 do 12 lat - o 1,0;
5) powyżej 12 lat - o 1,5
1b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego wykonującego, w trakcie
szkolenia wojskowego loty na samolocie wielozadaniowym F-16, niebędącym statkiem powietrznym
używanym przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej.".
2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który
w ciągu roku kalendarzowego wykonuje loty w wymiarze nie niższym niż:
1) 30 godzin - samolotem naddźwiękowym albo
2) 40 godzin - innym wojskowym statkiem powietrznym.
2a. Do liczby godzin lotów, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się czas lotów wykonanych w składzie
załóg wojskowych statków powietrznych w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed
250/375
powołaniem do zawodowej służby wojskowej oraz czas lotów wykonanych przez żołnierza
zawodowego w trakcie szkolenia wojskowego na innych niż wojskowe statkach powietrznych
3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów
różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 2.
4. Dla celów ustalania godzin lotu, o których mowa w ust. 1, czas lotu jest liczony od chwili, gdy
wojskowy statek powietrzny rozpoczyna poruszanie się za pomocą własnej mocy w celu wykonania
startu, do chwili zatrzymania się po wykonaniu lotu i wyłączeniu silnika (silników), z tym że czas lotu
wykonanego:
1) statkiem powietrznym realizującym zadania w strefie działań wojennych - przelicza się przy
zastosowaniu współczynnika 3,0;
2) samolotem naddźwiękowym albo śmigłowcem pokładowym lotnictwa Marynarki Wojennej RP przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 2,0;
3) samolotem odrzutowym poddźwiękowym - przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5;
4) innym niż wymienionym w pkt 1 i 2 śmigłowcem - przelicza się przy zastosowaniu
współczynnika 1,2.
5. Żołnierzowi zawodowemu otrzymującemu dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, który w
okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin lotu określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1
stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:
1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego
w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - jeżeli żołnierz wykonywał loty wyłącznie samolotem
naddźwiękowym;
2) 1/40 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę lotu wykonanego
w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - w innym niż określony w pkt 1 przypadku.
6. Dodatek specjalny ustalony w sposób określony w ust. 5 wypłaca się żołnierzowi zawodowemu
do czasu wykonania liczby godzin lotu określonej w ust. 2.
§ 9a. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 9 ust. 1, posiadającemu co najmniej
dziesięcioletni staż zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego,
który wykonał bezawaryjnie zadania określone w indywidualnym rocznym planie szkolenia lotniczego, w
wymiarze lotów nie niższym niż:
1) 30 godzin - samolotem naddźwiękowym albo
2) 40 godzin - innym wojskowym statkiem powietrznym
- po zakończeniu roku kalendarzowego przyznaje się jednorazowy dodatek specjalny w wysokości 300 %
kwoty pobieranego dodatku specjalnego o charakterze stałym.
2. Wysokość jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, ulega zwiększeniu o 20 % kwoty
pobieranego przez żołnierza zawodowego dodatku specjalnego o charakterze stałym, za każdy pełny rok
zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego ponad dziesięć lat,
nie więcej jednak niż do wysokości 600 %.
3. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego lotów
różnymi statkami powietrznymi przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 1 pkt 2. Przepis § 9 ust. 2a
stosuje się odpowiednio.
4. Dla celów ustalania jednorazowego dodatku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się staż
zawodowej służby wojskowej pełnionej bezpośrednio w składzie personelu latającego oraz kwotę dodatku
o charakterze stałym, o którym mowa w § 9 ust. 1, ustalone na ostatni dzień roku kalendarzowego, za
który żołnierzowi zawodowemu jest przyznawany ten dodatek
§ 10. Żołnierzowi zawodowemu nieuprawnionemu do dodatku specjalnego, o którym mowa w § 9,
który wykonuje loty w składzie załogi wojskowego statku powietrznego, przyznaje się za każdą godzinę
lotu dodatek specjalny w wysokości 1/30 najniższej miesięcznej kwoty dodatku specjalnego należnego
pilotowi lub innemu członkowi załogi, w wysokości określonej odpowiednio w § 9 ust. 1 pkt 7 lub 9.
§ 10a. 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego
stanowiska służbowego wykonuje bezpośrednią obsługę wojskowych statków powietrznych, otrzymuje
miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:
1) do 0,10 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku do 10 lat;
2) do 0,20 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku od 10 do 20 lat;
3) do 0,30 - który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do dodatku powyżej 20 lat.
2. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,10 żołnierzom zawodowym
wykonującym bezpośrednią obsługę samolotów wielozadaniowych F-16 lub śmigłowców pokładowych
lotnictwa Marynarki Wojennej RP.
3. Stanowiskami służbowymi objętymi prawem do dodatku, o którym mowa w ust. 1, są stanowiska
służbowe w pododdziałach technicznych jednostek wojskowych do szczebla pułku, w których dokonuje
się obsługi wojskowych statków powietrznych, oznaczone w etatach jednostek wojskowych cechą
korpusu osobowego lotnictwa - 08, cechą grupy osobowej inżynieryjno-lotniczej - 9 oraz symbolem
specjalności wojskowej:
251/375
1) eksploatacja lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 04;
2) eksploatacja osprzętu lotniczego - 05;
3) eksploatacja samolotów - 06;
4) eksploatacja śmigłowców - 07;
5) eksploatacja uzbrojenia lotniczego - 10;
6) eksploatacja i naprawa lotniczych urządzeń fotograficznych - 42;
7) eksploatacja i naprawa lotniczych urządzeń noktowizyjnych - 43;
8) eksploatacja i naprawa lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 44;
9) eksploatacja i naprawa osprzętu lotniczego - 47;
10) eksploatacja i naprawa samolotów - 49;
11) eksploatacja i naprawa śmigłowców - 54;
12) eksploatacja i naprawa uzbrojenia lotniczego - 59;
13) obsługa lotniczych urządzeń fotograficznych - 71;
14) obsługa lotniczych urządzeń radioelektronicznych - 72;
15) obsługa osprzętu lotniczego - 75;
16) obsługa samolotów dodźwiękowych - 77;
17) obsługa samolotów naddźwiękowych - 78;
18) obsługa samolotów transportowych - 79;
19) obsługa śmigłowców - 84;
20) obsługa uzbrojenia lotniczego - 88.
4. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1,
uwzględnia się w szczególności poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza oraz posiadane przez
niego uprawnienia w zakresie obsługi statków powietrznych, stopień trudności i złożoności
wykonywanych zadań, liczbę podległych lub nadzorowanych żołnierzy, a także uciążliwości i zagrożenia
związane z realizacją zadań wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego.
5. Do okresu służby uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1,
wlicza się okres pobierania przez żołnierza zawodowego dodatku za bezpośrednią obsługę statków
powietrznych, na podstawie obowiązujących przed dniem 1 lipca 2004 r. przepisów w sprawie dodatków
do uposażenia zasadniczego żołnierzy.
§ 11. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący etatowe stanowisko w składzie załogi jednostki pływającej
Marynarki Wojennej, który wychodzi na morze na tej lub innej jednostce pływającej Marynarki Wojennej,
otrzymuje miesięczny dodatek specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej
określonych w tabeli.
+-----------------------------------+---------------------------------------------------------+
|
| Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od czasu służby |
|
| w składach etatowych załóg jednostek pływających |
| Rodzaj jednostki pływającej +------------------+-------------------+------------------+
|
| do 5 lat | powyżej 5 lat | powyżej 10 lat |
|
|
| do 10 lat |
|
+-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+
|okręty podwodne
|
0,40
|
0,50
|
0,60
|
+-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+
|okręty nawodne
|
0,20
|
0,30
|
0,40
|
+-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+
|pozostałe jednostki pływające
|
0,15
|
0,20
|
0,30
|
+-----------------------------------+------------------+-------------------+------------------+
2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który
w składzie załogi jednostki pływającej Marynarki Wojennej przebywa na morzu w łącznym wymiarze nie
niższym niż 30 dni w ciągu roku kalendarzowego, w czasie nie krótszym niż 6 godzin dziennie. Czas
przebywania jednostki pływającej Marynarki Wojennej na morzu jest liczony od chwili minięcia głowic
falochronów wejściowych do portu przy wyjściu na morze do chwili minięcia tych głowic przy wejściu do
portu.
3. Do czasu służby w składach etatowych załóg jednostek pływających Marynarki Wojennej, o którym
mowa w ust. 1, oraz do czasu przebywania na morzu, o którym mowa w ust. 2, wlicza się odpowiednio
czas służby w składach etatowych załóg jednostek pływających oraz dni przebywania na morzu w okresie
pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej.
okresie roku kalendarzowego wychodził na jednostkach pływających Marynarki Wojennej na morze w
wymiarze niższym niż określony w ust. 2, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek
specjalny przyznaje się w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej w ust. 1, za każdy dzień
w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, w którym żołnierz wypływał na morze na czas nie krótszy
niż 6 godzin dziennie. Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.
252/375
który wykonuje czynności służbowe na jednostkach pływających Marynarki Wojennej, przyznaje się za
każdy dzień zaokrętowania połączonego z wyjściem na morze na czas nie krótszy niż 6 godzin dodatek w
wysokości 1/30 najniższej miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na podstawie
§ 11 ust. 1, uzależnionej od rodzaju jednostki pływającej, na której żołnierz wykonywał obowiązki
służbowe.
§ 13. 1. Żołnierz zawodowy wykonujący w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego
stanowiska służbowego zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego otrzymuje miesięczny dodatek
specjalny, ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:
1) 0,60 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1.500 godzin;
2) 0,50 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 1.000 do 1.500 godzin;
3) 0,40 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze powyżej 500 do 1.000 godzin;
4) 0,30 - który wykonał pod wodą zadania w łącznym wymiarze do 500 godzin.
1a. Mnożniki kwoty bazowej, o których mowa w ust. 1, zwiększa się o 0,30 żołnierzom zawodowym
wykonującym nurkowania w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową
2. Dodatek specjalny w wysokości określonej w ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który
w ramach wykonywania zadań służbowych w ciągu roku kalendarzowego przebywa pod wodą w
wymiarze nie niższym niż:
1) 30 godzin - w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;
2) 60 godzin - w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub
półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;
3) 90 godzin - w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym powietrzem.
2a. W przypadku wykonywania w ciągu roku kalendarzowego przez żołnierza zawodowego zadań
pod wodą w różnym sprzęcie nurkowym przyjmuje się normę godzin określoną w ust. 2 pkt 3, z tym że
czas pobytu pod wodą:
1) w głębinowym sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową przelicza się przy zastosowaniu
współczynnika 3,0;
2) w autonomicznych aparatach nurkowych o zamkniętym obiegu tlenu albo o zamkniętym lub
półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej przelicza się przy zastosowaniu współczynnika 1,5.
2b. Do czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1 i 2, wlicza się czas
wykonywania zadań pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego w okresie pełnienia czynnej służby
wojskowej przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej
3. Dla celów ustalania łącznego czasu wykonywania zadań pod wodą, o którym mowa w ust. 1,
czas przebywania pod wodą jest liczony od chwili rozpoczęcia zanurzania pod wodę do chwili
zakończenia wynurzania spod wody. Przepis ust. 2a stosuje się odpowiednio.
okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby godzin pobytu pod wodą określonej w ust. 2 albo w ust.
2a, począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:
1) 1/30 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1, za każdą godzinę pobytu pod wodą
w okresie poprzedniego roku kalendarzowego - jeżeli żołnierz wykonywał zadania w głębinowym
sprzęcie nurkowym zasilanym mieszaniną oddechową;
w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w autonomicznych aparatach nurkowych o
zamkniętym obiegu tlenu albo zamkniętym lub półzamkniętym obiegu mieszaniny oddechowej;
w okresie poprzedniego roku kalendarzowego w sprzęcie nurkowym zasilanym sprężonym
powietrzem.
Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.
który wykonuje zadania pod wodą z użyciem sprzętu nurkowego albo zadania w warunkach sztucznie
podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, przyznaje się za każdą godzinę wykonywania tych zadań
dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej stawki dodatku specjalnego wypłacanej żołnierzowi na
podstawie § 13 ust. 1 pkt 4.
§ 15. 1. Żołnierz zawodowy, który w ramach obowiązków wynikających z opisu zajmowanego
stanowiska służbowego wykonuje skoki ze spadochronem, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny
ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:
1) 0,45 - żołnierz, który wykonał powyżej 1.000 skoków ze spadochronem;
2) 0,40 - żołnierz, który wykonał powyżej 500 do 1.000 skoków ze spadochronem;
3) 0,35 - żołnierz, który wykonał powyżej 300 do 500 skoków ze spadochronem;
4) 0,30 - żołnierz, który wykonał powyżej 100 do 300 skoków ze spadochronem;
5) 0,20 - żołnierz, który wykonał do 100 skoków ze spadochronem.
253/375
2. Dodatek specjalny w wysokości wynikającej z ust. 1 przyznaje się żołnierzowi zawodowemu, który
w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym
wykonuje w ciągu roku kalendarzowego co najmniej:
1) 20 skoków ze spadochronem - jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze wojskowego instruktora
spadochronowego;
2) 5 skoków ze spadochronem - innemu żołnierzowi.
2a. Do liczby wykonanych skoków ze spadochronem, o których mowa w ust. 1 i 2, wlicza się skoki
ze spadochronem wykonane w ramach szkolenia jednostek lub pododdziałów wojskowych objętych
szkoleniem spadochronowym w okresie pełnienia czynnej służby wojskowej przed powołaniem do
zawodowej służby wojskowej.";
okresie roku kalendarzowego nie wykonał liczby skoków określonej w ust. 2, począwszy od dnia 1
stycznia roku następnego dodatek specjalny przyznaje się w wysokości:
1) 1/20 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 - za każdy skok wykonany w okresie
poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli żołnierz pełni służbę w charakterze instruktora
spadochronowego;
2) 1/5 miesięcznej stawki dodatku określonej na podstawie ust. 1 - za każdy skok wykonany w okresie
poprzedniego roku kalendarzowego, w innym niż określony w pkt 1 przypadku.
Przepis § 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio.
przyznaje się za każdy skok ze spadochronem wykonany w trakcie szkolenia jednostek lub pododdziałów
wojskowych objętych szkoleniem spadochronowym, dodatek specjalny w wysokości 1/30 miesięcznej
stawki dodatku, wypłacanej żołnierzom na podstawie § 15 ust. 1 pkt 5.
§ 17. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305, który wykonuje
zadania polegające na bezpośrednim fizycznym zwalczaniu terroryzmu lub uczestniczy w szkoleniu w tym
zakresie, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej
określonych w tabeli.
.------------------------------------------------------------------------------------------------ .
| Rodzaj zajmowanego stanowiska | Mnożnik kwoty bazowej, w zależności od czasu służby pełnionej |
| służbowego, ze względu na
| w Jednostce Wojskowej Nr 2305
|
| stopień etatowy stanowiska |
|
|
|---------------------------------------------------------------|
|
| do 3 lat
| powyżej 3 lat do 6 | powyżej 6 lat
|
|
|
| lat
|
|
|--------------------------------.--------------------.---------------------.--------------------|
| stanowisko przewidziane dla | od 1,10 do 1,30 | od 1,40 do 1,80 | od 1,90 do 2,20 |
| oficera starszego
|
|
|
|
|--------------------------------.--------------------.---------------------.--------------------|
| oficera młodszego
|
|
|
|
|--------------------------------.--------------------.---------------------.--------------------|
| podoficera lub szeregowego |
|
|
|
| zawodowego
|
|
|
|
.------------------------------------------------------------------------------------------------ .
uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, stopień trudności i
złożoności powierzanych zadań, liczbę podległych żołnierzy oraz stopień niebezpieczeństwa utraty przez
niego zdrowia lub życia, inne uciążliwości i niebezpieczeństwa związane z realizacją zadań wynikających
z zajmowanego stanowiska służbowego, a także poziom wyszkolenia wojskowego i specjalistycznego
żołnierza.
§ 18. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe określone grupą osobową operacyjnorozpoznawczą lub dochodzeniowo-śledczą, który wykonuje czynności operacyjno-rozpoznawcze lub
dochodzeniowo-śledcze w Żandarmerii Wojskowej, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny ustalony
przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:
1) do 0,30 - w przypadku żołnierza, który pełnił służbę wojskową na stanowiskach objętych prawem do
dodatku do 10 lat;
dodatku od 10 lat do 20 lat;
254/375
dodatku powyżej 20 lat.
uwzględnia się w szczególności stopień trudności i złożoności powierzanych zadań oraz efekty
uzyskiwane w trakcie ich realizowania, a także poziom doświadczenia i wyszkolenia specjalistycznego
żołnierza.
3. Do czasu uprawniającego do przyznania dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wlicza się
czas dotychczasowego pełnienia służby w wojskowych organach ścigania i wojskowych służbach
specjalnych.
§ 18a. 1. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego
lub Służbie Wywiadu Wojskowego otrzymuje miesięczny dodatek specjalny w wysokości od 0,04 do 2,5
kwoty bazowej.
uwzględnia się w szczególności sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych, zakres tych
obowiązków oraz posiadane kwalifikacje zawodowe.";
§ 19. 1. Żołnierz zawodowy pełniący służbę w etatowych patrolach rozminowania, który wykonuje
czynności polegające na rozminowywaniu terenu lub jego oczyszczaniu z przedmiotów wybuchowych
albo niebezpiecznych, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny do wysokości 0,60 kwoty bazowej.
uwzględnia się w szczególności stopień niebezpieczeństwa utraty zdrowia lub życia oraz inne
uciążliwości i niebezpieczeństwa w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, a także
poziom wyszkolenia specjalistycznego żołnierza.
§ 20. 1. Żołnierz zawodowy, który pełni służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych
co najmniej przez połowę obowiązującego czasu służby, otrzymuje miesięczny dodatek specjalny
ustalony przy zastosowaniu mnożników kwoty bazowej:
1) przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,05;
2) przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,06;
3) przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,08;
4) przy czwartym stopniu szkodliwości lub uciążliwości - 0,12.
2. Wykaz szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych warunków pełnienia służby stanowi załącznik do
rozporządzenia.
3. Dodatek specjalny, o którym mowa w ust. 1, za służbę pełnioną w warunkach określonych w ust.
1 pkt 1, 2 i 4, ust. 2 pkt 1, 2 i 6 załącznika do rozporządzenia, przyznaje się żołnierzowi zawodowemu,
jeżeli w środowisku pełnienia służby są przekroczone najwyższe dopuszczalne stężenia i natężenia
czynników szkodliwych dla zdrowia określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych
stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, wydanych na podstawie art.
1)
228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ).
4. Pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, o których mowa w ust. 3, dokonują laboratoria
określone w przepisach w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku
pracy, wydanych na podstawie art. 227 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.
5. Wypłatę dodatku specjalnego, o którym mowa w ust. 1, wstrzymuje się w przypadku osiągnięcia
poprawy warunków służby, popartej badaniami środowiskowymi lub po wyeliminowaniu czynnika
szkodliwego.
§ 21. Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu poza macierzystą jednostką wojskową zadania
związane z bezpośrednim udziałem w zapobieganiu skutkom klęsk żywiołowych lub ich usuwaniu albo
ratownicze przyznaje się dodatek specjalny w wysokości 0,03 kwoty bazowej za każdy dzień
wykonywania tych zadań.
Rozdział 3
Dodatek służbowy
§ 22. 1. Żołnierz zawodowy otrzymuje miesięczny dodatek służbowy, ustalony przy zastosowaniu
mnożników kwoty bazowej:
1) zajmujący stanowisko służbowe:
a) dowódcy batalionu, dywizjonu, eskadry,
okrętu II rangi lub grupy okrętów albo
głównego księgowego w jednostce
sektora finansów publicznych realizującej
255/375
wydatki publiczne - od 0,10 do 0,30,
dowódcy kompanii, baterii, klucza, szwadronu,
grupy pomocniczych jednostek pływających
lub grupy ratownictwa morskiego albo
okrętu III lub IV rangi - od 0,05 do 0,10,
c) szefa pododdziału wymienionego w lit. b lub
bosmana okrętowego - od 0,03 do 0,05;
d) lekarza lub lekarza dentysty:
- w dowództwie związku organizacyjnego szczebla brygady lub dywizji albo w jednostce wojskowej do
szczebla brygady, podległej dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódcy Operacyjnemu Sił Zbrojnych,
Szefowi Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Dowódcy Garnizonu Warszawa lub Komendantowi
Głównemu Żandarmerii Wojskowej - od 0,30 do 0,50,
- w innym niż wymienione w tiret pierwsze dowództwie albo w innej jednostce wojskowej pokrywającej
wydatki z budżetu państwa - od 0,10 do 0,30;
b)
1a) pełniący służbę w ataszacie obrony przy przedstawicielstwie dyplomatycznym Rzeczypospolitej
Polskiej - od 0,10 do 0,50;
2) pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 2305, Jednostce Wojskowej Nr 4101, Jednostce
Wojskowej Nr 4026 albo Oddziale Specjalnym Żandarmerii Wojskowej w Warszawie - 0,30.
1b. Stanowiskami służbowymi lekarzy i lekarzy dentystów, w rozumieniu ust. 1 pkt 1 lit. d, są
stanowiska służbowe, które w etatach oznaczono cechą korpusu osobowego medycznego - 11 oraz
cechą grupy osobowej lekarzy - 1 lub lekarzy dentystów - 2, bez względu na nazwę tych stanowisk.
3) pełniący służbę w Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego lub w Orkiestrze Reprezentacyjnej
Wojska Polskiego - 0,15.
2. Przy przyznawaniu żołnierzowi zawodowemu dodatku służbowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
i 1a, uwzględnia się w szczególności charakter zadań realizowanych przez jednostkę organizacyjną,
liczbę podległych żołnierzy i pracowników wojska, a także stopień wywiązywania się żołnierza z
powierzonych zadań.
§ 23. 1. W przypadku żołnierza zawodowego spełniającego jednocześnie warunki uprawniające do
otrzymywania dodatku służbowego na podstawie § 22 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2 przyznaje się dodatek
służbowy w najwyższej wysokości.
2. W zakresie przyznawania dodatku służbowego, o którym mowa w § 22, przepisy § 7 i 8 stosuje
się odpowiednio.
Rozdział 4
Dodatek za długoletnią służbę wojskową
§ 24. Żołnierzowi zawodowemu przyznaje się dodatek za długoletnią służbę wojskową w
wysokości:
1) po trzech latach służby wojskowej - 3 %,
2) po sześciu latach służby wojskowej - 6 %,
3) po dziewięciu latach służby wojskowej - 9 %,
4) po dwunastu latach służby wojskowej - 12 %,
5) po piętnastu latach służby wojskowej - 15 %;
6) po dwudziestu latach służby wojskowej - 20 %,
7) po dwudziestu pięciu latach służby wojskowej - 25 %,
8) po trzydziestu latach służby wojskowej - 30 %
- kwoty należnego uposażenia zasadniczego.
§ 25. Do okresu służby wojskowej, o którym mowa w § 24, uwzględnia się okresy:
1) pełnienia zawodowej służby wojskowej;
2) służby pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego;
3) odbywania:
a) zasadniczej służby wojskowej,
b) nadterminowej zasadniczej służby wojskowej,
c) przeszkolenia wojskowego,
d) ćwiczeń wojskowych,
e) okresowej służby wojskowej;
4) pełnienia służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
Rozdział 5
256/375
§ 26. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w dniu 30 czerwca 2004 r. otrzymywał dodatek za
bezpośrednią obsługę statków powietrznych lub dodatek inspektorski, na podstawie § 18 lub 20
rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do
uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33,
poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55) dodatek ten przysługuje w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej
służby wojskowej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza, który na podstawie rozporządzenia
wymienionego w ust. 1 otrzymywał w dniu 30 czerwca 2004 r. dodatki o charakterze stałym: dla personelu
latającego, za służbę na morzu, desantowy, dla żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych i
Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, któremu od
dnia 1 lipca 2004 r. na podstawie § 9, 11, 15, 18 i 20 niniejszego rozporządzenia nie będzie przysługiwał
odpowiedni dodatek specjalny o charakterze stałym.
3. Żołnierz zawodowy, który w dniu 30 czerwca 2004 r. spełniał warunki uprawniające do
przywrócenia dodatków na podstawie przepisów rozporządzenia wymienionego w ust. 1, otrzymuje te
dodatki w ostatnim miesiącu pełnienia czynnej służby wojskowej.
4. W zakresie przyznawania dodatków, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się odpowiednio § 8, z
tym że:
1) w razie zbiegu prawa do takiego dodatku z dodatkiem specjalnym przysługującym na podstawie
rozporządzenia, żołnierz zawodowy otrzymuje tylko jeden najwyższy dodatek;
2) określenia wskaźnika, o którym mowa w § 8 ust. 2 pkt 1, dokonuje się w relacji do kwoty uposażenia
bazowego w rozumieniu rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.
§ 26a. 1. Żołnierz zawodowy, który do dnia 30 września 2006 r. otrzymywał dodatek specjalny za
wykonywanie czynności operacyjno-rozpoznawczych lub zabezpieczenia operacyjnego w Wojskowych
Służbach Informacyjnych, na podstawie § 18, otrzymuje nadal ten dodatek - do czasu wyznaczenia na
stanowisko służbowe lub zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
2. Żołnierzowi zawodowemu, który przed dniem 1 października 2006 r. otrzymywał dodatek, o którym
mowa w ust. 1, dodatek ten przysługuje w ostatnim miesiącu pełnienia służby wojskowej.
3. W zakresie przyznawania dodatku, o którym mowa w ust. 1 i 2, w ostatnim miesiącu pełnienia
zawodowej służby wojskowej, przepisy § 7 i 8 stosuje się odpowiednio. W razie zbiegu prawa do takiego
dodatku z dodatkiem specjalnym przysługującym na podstawie rozporządzenia, żołnierz zawodowy
otrzymuje tylko jeden najwyższy dodatek.
§ 27. 1. Dla celów, o których mowa w § 7 ust. 1:
1) okres pobierania przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. dodatku o
charakterze stałym dla personelu latającego, za służbę na morzu, desantowego, dla żołnierza
Wojskowych Służb Informacyjnych i Żandarmerii Wojskowej albo za służbę w warunkach
szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, przysługującego mu na podstawie rozporządzenia
wymienionego w § 26 ust. 1, traktuje się jako okres otrzymywania dodatku specjalnego, o którym
jest mowa odpowiednio w § 9, 11, 15, 18 albo 20 niniejszego rozporządzenia;
2) okres służby pełnionej przez żołnierza zawodowego przed dniem 30 czerwca 2004 r. w Jednostce
Wojskowej Nr 2305 albo w składzie etatowych patroli rozminowania traktuje się jako okres
otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest odpowiednio mowa w § 17 albo 19;
3) okresy służby pełnionej przez żołnierza zawodowego w charakterze nurka lub płetwonurka przed
dniem 30 czerwca 2004 r., w których wykonywał on normy roczne przebywania pod wodą określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 i Nr 121, poz.
1264), traktuje się jako okresy otrzymywania dodatku specjalnego, o którym jest mowa w § 13.
2. Dla celów ustalenia czasu służby w składzie załóg jednostek pływających, o którym mowa w § 11
ust. 1, przyjmuje się ustalony na dzień 30 czerwca 2004 r. czas służby żołnierza zawodowego
uprawniający do zwiększenia dodatku za służbę na morzu, uwzględniający okresy określone w § 12 ust. 4
rozporządzenia wymienionego w § 26 ust. 1.
§ 28. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2004 r., z tym że przepisy § 9 ust. 2, § 11
2)
ust. 2, § 13 ust. 2 i § 15 ust. 2 stosuje się od dnia 1 stycznia 2005 r.
1)
________
1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz.
1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr
257/375
2)
166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001 i Nr 120, poz.
1252.
października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz.
1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr 33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55).
ZAŁĄCZNIK
WYKAZ SZKODLIWYCH DLA ZDROWIA LUB UCIĄŻLIWYCH WARUNKÓW PEŁNIENIA
SŁUŻBY PRZEZ ŻOŁNIERZY
1. Szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości
przewidzianej dla I stopnia szkodliwości:
1) narażenie na działanie pyłów niewywołujących zwłóknienia tkanki płucnej;
2) narażenie na działanie substancji toksycznych niekumulujących się w organizmie;
3) praca w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stała
temperatura efektywna powyżej 25 °C lub poniżej 10 °C;
4) narażenie na promieniowanie ultrafioletowe lub podczerwone, w szczególności hartowanie,
spawanie;
5) praca w mokrym środowisku o względnej wilgotności powietrza przekraczającej 80 %, w wodzie lub
błocie;
6) praca w zaciemnionych pomieszczeniach o stale obniżonej w stosunku do normy jasności
oświetlenia w warunkach ciągłego migotania punktów świetlnych aparatury wskaźnikowej lub
działania urządzeń projekcyjnych;
7) narażenie na wibrację ogólną;
8) praca w pomieszczeniach, w których ze względu na technologię produkcji lub magazynowania
konieczne jest stosowanie wyłącznie oświetlenia elektrycznego;
9) praca w radiowych obiektach nadawczych i centrach radioodbiorczych, w stacjach radiowych,
radiolokacyjnych i radioliniowych;
10) obsługa aparatury w gabinetach fizykoterapii;
11) narażenie na działanie promieniowania laserowego laserów.
przewidzianej dla II stopnia szkodliwości:
1) narażenie na działanie pyłów wywołujących zwłóknienie tkanki płucnej;
2) narażenie na działanie substancji toksycznych kumulujących się w organizmie;
3) narażenie na obniżone lub podwyższone ciśnienie wynikające z procesu technologicznego, w
szczególności w komorach ciśnieniowych i kesonowych;
4) narażenie na szkodliwe działanie miejscowych wibracji, w szczególności używanie ręcznych narzędzi
pneumatycznych;
5) praca w pomieszczeniach specjalnych zagłębionych, półzagłębionych lub obwałowanych - w
warunkach niewłaściwej wentylacji i oświetlenia elektrycznego;
6) narażenie na hałas;
7) praca przy montażu, demontażu, konserwacji i naprawie akumulatorów;
8) praca przy magazynowaniu i dystrybucji bojowych środków trujących;
9) załadunek, rozładunek, transport i magazynowanie paliw oraz uzupełnianie nimi sprzętu;
10) praca w pracowniach i laboratoriach analitycznych bakteriologicznych, klinicznych i serologicznych
oraz w stacjach lub punktach krwiodawstwa i organach Państwowej Inspekcji Sanitarnej poza
stacjami sanitarno-epidemiologicznymi;
11) praca w pracowniach i laboratoriach lub prosektoriach anatomii patologicznej i medycyny sądowej.
przewidzianej dla III stopnia szkodliwości:
1) wytwarzanie, remontowanie, niszczenie oraz magazynowanie i transportowanie materiałów
wybuchowych, łatwopalnych i samozapalnych;
2) wytwarzanie, magazynowanie, transportowanie oraz napełnianie i instalowanie zbiorników gazów
sprężonych i rozpuszczonych pod ciśnieniem;
3) narażenie na działanie fazy ciekłej lub gazowej paliw, w szczególności benzyny, RMN i bojowych
środków trujących w laboratoriach oraz przy pracach naukowo-badawczych z tymi materiałami;
4) wykonywanie prób z bronią i materiałami wybuchowymi;
5) naprawa urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się pod napięciem powyżej 230 V;
6) rozbudowa, remont, konserwacja kanalizacji teletechnicznej oraz naprawa i konserwacja linii
kablowych w studzienkach i komorach kablowych;
7) praca wewnątrz zbiorników, aparatów, kanałów, studni itp.;
8) praca pod ziemią lub pod wodą;
9) praca przy neutralizacji bojowych środków trujących lub dezaktywacji bojowych substancji
promieniotwórczych;
258/375
10) narażenie na pyły lub aerozole rozpuszczalnych soli metali ciężkich;
11) pełnienie stałych dyżurów przy obsłudze źródeł promieniowania elektromagnetycznego w zakresie
częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000 MHz w warunkach zmieniającego się natężenia na granicy
strefy zagrożenia i strefy pośredniej;
12) praca w bezpośrednim kontakcie lub styczności z materiałem zakaźnym lub chorymi zakaźnie ludźmi
i zwierzętami;
13) praca w bezpośrednim kontakcie z ludźmi chorymi na choroby psychiczne lub upośledzonymi w
znacznym stopniu;
14) praca na wysokości powyżej 2 m i w wykopach poniżej 2 m od poziomu terenu.
4. Szkodliwe dla zdrowia warunki służby uprawniające do dodatku w wysokości
przewidzianej dla IV stopnia szkodliwości:
1) narażenie na działanie substancji i czynników rakotwórczych i prawdopodobnie rakotwórczych,
których wykaz określają przepisy w sprawie czynników rakotwórczych w środowisku pracy oraz
nadzoru nad stanem zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki, wydane na
podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy;
2) narażenie na promieniowanie jonizujące;
3) narażenie na działanie pól elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości od 0,1 MHz do 300.000
MHz w strefie zagrożenia;
4) przewijanie kabli oraz remont i konserwacja linii kablowych w osłonie ołowianej.
7. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
otrzymywania dodatku wyrównawczego, o którym mowa w ust. 2, z uwzględnieniem określenia
składników uposażenia i wynagrodzenia przyjmowanych przy obliczaniu dodatku wyrównawczego, oraz
sposób ustalania porównywanego wynagrodzenia asesorów wynikający z obowiązujących żołnierzy
zawodowych zasad opłacania składek na powszechne obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe,
wypadkowe i chorobowe, a także terminy wypłacania tego dodatku.
Dz.U.10.196.1298
ROZPORZĄDZENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową
służbę wojskową na stanowiskach sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i
prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury
(Dz.U.10.196.1298)
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki otrzymywania dodatku wyrównawczego,
zwanego dalej "dodatkiem", dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową na
stanowiskach sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek
organizacyjnych prokuratury, z uwzględnieniem określenia składników uposażenia i wynagrodzenia
przyjmowanych przy obliczaniu tego dodatku, oraz sposób ustalania porównywanego wynagrodzenia
asesorów, wynikający z obowiązujących żołnierzy zawodowych zasad opłacania składek na powszechne
obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe, a także terminy wypłacania
tego dodatku.
§ 2. W przypadku gdy należne miesięczne uposażenie żołnierza zawodowego, pełniącego służbę na
stanowisku:
1) sędziego:
a) Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa Sprawiedliwości,
b) sądu wojskowego,
2) prokuratora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury,
3) asesora wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury
- jest niższe od miesięcznego wynagrodzenia przysługującego na równorzędnym stanowisku
sędziego delegowanego do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości,
sędziego sądu powszechnego, prokuratora lub asesora powszechnej jednostki organizacyjnej
prokuratury, żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem § 4 ust. 5, miesięczny dodatek w wysokości
różnicy pomiędzy tym wynagrodzeniem a należnym mu uposażeniem na zajmowanym stanowisku
służbowym.
§ 3. Stanowiska równorzędne, o których mowa w § 2, określają odpowiednio przepisy wydane na
podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych (Dz. U. z 2007 r. Nr
259/375
226, poz. 1676, z późn. zm.2)) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7,
poz. 39, z późn. zm.3)).
§ 4. 1. Przy ustalaniu uprawnień do dodatku uwzględnia się miesięczną kwotę uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne żołnierzowi zawodowemu na stanowisku
wojskowym, oraz kwotę wynagrodzenia miesięcznego, jaka przysługiwałaby na równorzędnym
stanowisku cywilnym.
2. Wysokość porównywanego wynagrodzenia ustala się, przyjmując wynagrodzenie zasadnicze,
dodatek funkcyjny, dodatek za długoletnią pracę oraz dodatek specjalny, których zasady wypłacania i
wysokość określają odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm4)) i ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze.
3. Wysokość dodatku ustala decyzją:
1) sędziemu wojskowego sądu garnizonowego - prezes wojskowego sądu garnizonowego;
2) sędziemu wojskowego sądu okręgowego, prezesowi wojskowego sądu garnizonowego i jego
zastępcy - prezes wojskowego sądu okręgowego;
3) dyrektorowi i wicedyrektorowi oraz sędziom Departamentu Sądów Wojskowych Ministerstwa
Sprawiedliwości, prezesowi wojskowego sądu okręgowego i jego zastępcy - Minister Sprawiedliwości;
4) asesorowi i prokuratorowi wojskowej prokuratury garnizonowej - wojskowy prokurator
garnizonowy;
5) prokuratorowi wojskowej prokuratury okręgowej, wojskowemu prokuratorowi garnizonowemu i
jego zastępcy - wojskowy prokurator okręgowy;
6) prokuratorowi Naczelnej Prokuratury Wojskowej, wojskowemu prokuratorowi okręgowemu i jego
zastępcy - Naczelny Prokurator Wojskowy;
7) Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu i jego zastępcy - Minister Obrony Narodowej.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się wysokość składników porównywanego
wynagrodzenia.
5. Kwotę porównywanego wynagrodzenia asesora pomniejsza się o składki na obowiązkowe
ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe.
§ 5. Dodatek wypłaca się miesięcznie z góry, w pierwszym dniu roboczym miesiąca.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z mocą od dnia 4 marca
2009 r.5)
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski
Prezes Rady Ministrów: D. Tusk
679, Nr 113, poz. 745, Nr 127, poz. 857 i Nr 182, poz. 1228.
1651, z 2009 r. Nr 26, poz. 157, Nr 56, poz. 459 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4,
Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223,
poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
153, poz. 1271, Nr 213, poz. 1802 i Nr 240, poz. 2052, z 2003 r. Nr 188, poz. 1838 i Nr 228, poz. 2256, z
2004 r. Nr 34, poz. 304, Nr 130, poz. 1376, Nr 185, poz. 1907 i Nr 273, poz. 2702 i 2703, z 2005 r. Nr 13,
poz. 98, Nr 131, poz. 1102, Nr 167, poz. 1398, Nr 169, poz. 1410, 1413 i 1417, Nr 178, poz. 1479 i Nr
249, poz. 2104, z 2006 r. Nr 144, poz. 1044 i Nr 218, poz. 1592, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, Nr 64, poz.
433, Nr 73, poz. 484, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 136, poz. 959, Nr 138, poz. 976, Nr 204, poz.
1482 i Nr 230, poz. 1698, z 2008 r. Nr 223, poz. 1457, Nr 228, poz. 1507 i Nr 234, poz. 1571 oraz z 2009
r. Nr 1, poz. 4, Nr 9, poz. 57, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 157, poz. 1241, Nr 178, poz. 1375,
Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
5) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 21 maja 2004 r. w sprawie dodatku wyrównawczego dla żołnierzy zawodowych pełniących
zawodową służbę wojskową na stanowiskach aplikantów, asesorów i sędziów sądów wojskowych oraz
aplikantów, asesorów i prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury (Dz. U. Nr 135,
poz. 1440), które utraciło moc obowiązującą z dniem 4 marca 2009 r. w związku z wejściem w życie
ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. Nr 26, poz. 157,
Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375 i Nr 223, poz. 1777 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228).
Art. 81. 1. Uposażenie zasadnicze i dodatki o charakterze stałym są wypłacane miesięcznie z góry,
w pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który przysługują.
2. Dodatki do uposażenia zasadniczego, inne niż wymienione w ust. 1, wypłaca się nie później
niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz zawodowy spełnił
warunki uzasadniające ich przyznanie. W przypadku dodatków do uposażenia wypłacanych
żołnierzom zawodowym za czynności wykonywane w okresie roku kalendarzowego, dodatki te
wypłaca się w pierwszym kwartale następnego roku kalendarzowego.
260/375
3. Inne należności, o których mowa w art. 73, wypłaca się w terminie czternastu dni od dnia, w
którym żołnierz zawodowy spełnił warunki uzasadniające otrzymanie tych należności albo właściwy organ
podjął decyzję o przyznaniu żołnierzowi tych należności, w przypadku gdy przyznanie prawa do
należności lub określenie ich wysokości jest uzależnione od wydania takiej decyzji, z zastrzeżeniem art.
83 ust. 5, art. 92 ust. 2 i art. 96 ust. 6.
4. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, są płatne bezpośrednio do rąk żołnierza
zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Uposażenie i inne należności, o których mowa w art. 73, mogą być wypłacane w formie
bezgotówkowej, na warunkach ustalonych w pisemnym porozumieniu między płatnikiem i żołnierzem
zawodowym.
Art. 82. 1. Żołnierz zawodowy powołany do pełnienia zawodowej służby wojskowej otrzymuje
zasiłek na zagospodarowanie, w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z
dodatkami o charakterze stałym.
2. Zasiłek na zagospodarowanie przyznaje się:
1) żołnierzowi służby stałej – po objęciu stanowiska służbowego;
2) żołnierzowi służby kontraktowej – po zawarciu drugiego kontraktu.
3. Zasiłek na zagospodarowanie może być przyznany żołnierzowi zawodowemu tylko jeden
raz w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej.
Art. 83. 1. Żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową przez okres całego roku
kalendarzowego nabywa prawo do dodatkowego uposażenia rocznego w wysokości jednomiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
1a. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w art. 20 ust. 1a i art. 65a, nabywa prawo do
dodatkowego uposażenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy
kalendarzowych, za które żołnierzowi przysługiwało uposażenie miesięczne w pełnej wysokości.
2. W razie pełnienia przez żołnierza zawodowego zawodowej służby wojskowej przez część
roku kalendarzowego dodatkowe uposażenie roczne przysługuje w wysokości proporcjonalnej do
liczby miesięcy kalendarzowych, za które żołnierzowi przysługiwało uposażenie miesięczne w
pełnej wysokości.
3. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w trakcie roku
kalendarzowego dodatkowe uposażenie roczne za ten rok przysługuje, jeżeli żołnierz pełnił służbę przez
okres co najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych.
3a.
Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1a, który w roku zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej nie nabył prawa do dodatkowego uposażenia rocznego, w przypadku zwolnienia go z
zawodowej służby wojskowej, w razie spełniania warunków do przyznania emerytury wojskowej
lub wojskowej renty inwalidzkiej, przysługuje dodatkowe uposażenie roczne w wysokości 1/12
miesięcznego uposażenia przysługującego w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby
wojskowej.
4. Dodatkowe uposażenie roczne nie przysługuje w przypadku:
1) nieobecności żołnierza zawodowego w służbie przez okres dłuższy niż dwa dni robocze w ciągu
roku, która nie została usprawiedliwiona;
2) zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 111 pkt 6
i 11-14.
5. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się nie później niż w okresie pierwszych trzech miesięcy
roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje to uposażenie, przyjmując za
podstawę jego obliczenia uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym należne w dniu
31 grudnia roku kalendarzowego, za który uposażenie przysługuje. W przypadku zwolnienia żołnierza
zawodowego z zawodowej służby wojskowej w trakcie roku kalendarzowego podstawę obliczenia
dodatkowego uposażenia rocznego stanowi uposażenie należne żołnierzowi w ostatnim dniu pełnienia
służby.
drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania dodatkowego uposażenia rocznego.
Rozporządzenie powinno w szczególności określać tryb przyznawania i terminy wypłacania dodatkowego
uposażenia rocznego.
Dz.U.04.108.1146
w sprawie przyznawania żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego
(Dz.U.04.108.1146)
261/375
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki, tryb przyznawania oraz terminy wypłacania
żołnierzom zawodowym dodatkowego uposażenia rocznego.
§ 2. 1. Przyznanie dodatkowego uposażenia rocznego następuje w rozkazie albo decyzji organu, o
którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
zwanej dalej "ustawą", właściwego ze względu na ostatnie miejsce pełnienia przez żołnierza zawodowego
zawodowej służby wojskowej w roku kalendarzowym, za który przysługuje dodatkowe uposażenie roczne.
2. Odmowa przyznania dodatkowego uposażenia rocznego w przypadkach, o których mowa w art.
83 ust. 4 ustawy, następuje w formie decyzji organu, o którym mowa w ust. 1.
§ 3. 1. W przypadku przeniesienia żołnierza zawodowego w ciągu roku kalendarzowego do
pełnienia służby w innej jednostce wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełnił
dotychczas służbę wojskową, jest obowiązany powiadomić dowódcę jednostki wojskowej, w której
żołnierz aktualnie pełni służbę, o liczbie dni nieobecności żołnierza w służbie, które nie zostały
usprawiedliwione.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku wyznaczenia żołnierza zawodowego do
pełnienia służby w instytucji cywilnej albo przeniesienia żołnierza do dyspozycji lub rezerwy kadrowej.
§ 4. O przyznaniu żołnierzowi zawodowemu dodatkowego uposażenia rocznego organ, o którym
mowa w § 2 ust. 1, niezwłocznie zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej albo kierownika instytucji
cywilnej właściwego ze względu na wypłatę tego uposażenia.
§ 5. 1. Dodatkowe uposażenie roczne wypłaca się po wydaniu rozkazu albo decyzji, o których mowa
w § 2 ust. 1, w terminie wypłaty uposażenia w okresie pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego
następującego po roku, za który przysługuje dodatkowe uposażenie roczne.
2. Dodatkowe uposażenie roczne przysługujące żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby
wojskowej oraz żołnierzowi zawodowemu, który zmarł, został uznany za zmarłego albo zaginął, wypłaca
się odpowiednio w dniu zwolnienia ze służby lub dniu wygaśnięcia stosunku służbowego.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 92 ust. 2 ustawy, dodatkowe uposażenie roczne wypłaca
się w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego.
1)
1)
__________
lipca 2000 r. w sprawie nagród rocznych, nagród pieniężnych w formie wyróżnienia oraz zapomóg
dla żołnierzy (Dz. U. Nr 65, poz. 770 oraz z 2002 r. Nr 134, poz. 1131), które traci moc z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w zakresie określenia szczegółowych warunków i trybu
przyznawania żołnierzom zawodowym nagród rocznych.
Art. 84. 1. Żołnierzom zawodowym mogą być przyznawane:
1) nagrody uznaniowe – w szczególności w związku z przejawianiem inicjatywy w służbie albo
wykonywaniem zadań służbowych wymagających szczególnie dużego nakładu pracy, w tym
poza określonym czasem służby, w skróconych terminach lub warunkach szczególnie
utrudnionych;
2) zapomogi - w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci
członka rodziny oraz z innych przyczyn powodujących istotne pogorszenie warunków materialnych.
1a. W razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych
lub śmierci żołnierza zawodowego Minister Obrony Narodowej może przyznać zapomogę
małżonkowi, a w razie braku małżonka dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza
zawodowego, z zastrzeżeniem ust. 1aa.,
1aa. W przypadku braku małżonka i dzieci, zapomogę, o której mowa w ust. 1a, Minister
Obrony Narodowej może przyznać rodzicom żołnierza.
1ab. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do małżonka, dzieci lub rodziców żołnierza
zawodowego, który zmarł w ciągu trzech lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w
następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku z wykonywaniem zadań służbowych.
262/375
1b. Nagrody uznaniowe i zapomogi, o których mowa w ust. 1 i 1a, wypłaca się z tworzonego
na ten cel funduszu, którego wysokość nie może być niższa niż 2,5% planowanych na dany rok
kalendarzowy środków na uposażenia żołnierzy zawodowych.
1c. Minister Obrony Narodowej z pozostających w jego dyspozycji środków funduszu, o
którym mowa w ust. 1b, może przyznawać nagrody uznaniowe i zapomogi żołnierzom zawodowym
bez względu na miejsce pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej.
2. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy i
ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi oraz źródła jego finansowania, a także
sposób ustalania wysokości środków tego funduszu pozostających w dyspozycji dowódców
jednostek wojskowych, o których mowa w art. 104, oraz sposób zwiększania tego funduszu w
trakcie roku kalendarzowego, uwzględniając formę organizacyjno-prawną jednostki wojskowej, w
której tworzony jest fundusz.
Dz.U.10.45.264
w sprawie wysokości funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi dla żołnierzy
zawodowych
(Dz. U. z 2010r. Nr 45, poz. 264)
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi, zwanego dalej
"funduszem", oraz źródła jego finansowania, a także sposób ustalania wysokości środków tego funduszu
pozostających w dyspozycji dowódców jednostek wojskowych, o których mowa w art. 104 ustawy z dnia
11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", oraz sposób
zwiększania tego funduszu w trakcie roku kalendarzowego.
§ 2. 1. Wysokość funduszu wynosi 2,5 % planowanych na dany rok kalendarzowy środków na
uposażenia żołnierzy zawodowych.
2. Źródłem finansowania funduszu są:
1) środki budżetowe części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej dla żołnierzy zawodowych, bez względu na miejsce pełnienia przez nich zawodowej służby wojskowej;
2) środki finansowe jednostek wojskowych niebędących państwowymi jednostkami budżetowymi dla żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w tych jednostkach.
§ 3. 1. Środki funduszu, o którym mowa w § 2 ust. 1, pozostawia się do dyspozycji:
1) każdego dowódcy jednostki wojskowej będącej państwową jednostką budżetową, o którym mowa
w art. 104 ustawy - w wysokości 1,5 % wydatkowanych w danym roku kalendarzowym środków na
uposażenia żołnierzy zawodowych w bezpośrednio podległej jednostce wojskowej oraz podległej
jednostce wojskowej, której dowódca zajmuje stanowisko służbowe niższe niż określone w art. 104 ust. 1
ustawy;
2) Ministra Obrony Narodowej - w wysokości 1,0 % określonych w ustawie budżetowej środków na
uposażenia żołnierzy zawodowych w danym roku kalendarzowym.
2. Naliczenia środków funduszu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, dokonuje się w okresach
kwartalnych. Środki na poszczególne kwartały danego roku kalendarzowego ustala się zaliczkowo,
przyjmując za podstawę wydatki na uposażenia żołnierzy zawodowych poniesione w pierwszym miesiącu
danego kwartału.
3. Rozliczenia środków, o których mowa w ust. 2, dokonuje się po zakończeniu kwartału
kalendarzowego, z tym że środki za czwarty kwartał rozlicza się w grudniu.
§ 4. 1. Wysokość funduszu, o którym mowa w § 2 ust. 1, może być podwyższona przez Ministra
Obrony Narodowej w ciągu roku kalendarzowego o niewykorzystane środki na uposażenie i dodatkowe
uposażenie roczne żołnierzy zawodowych oraz pozostawiona do jego dyspozycji.
2. Minister Obrony Narodowej może z własnej inicjatywy przekazać do dyspozycji dowódcy jednostki
wojskowej środki funduszu pozostające w jego dyspozycji, z przeznaczeniem na nagrody uznaniowe dla
żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w bezpośrednio podległej mu jednostce
wojskowej, w tym również pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, a także pełniącym służbę w
podległych mu jednostkach wojskowych niższego szczebla.
§ 5. 1. Fundusz, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, może zostać zwiększony o odpis z zysku, nie
więcej niż o 2,5 % środków pieniężnych wydatkowanych na uposażenia żołnierzy zawodowych w
poprzednim roku kalendarzowym.
263/375
2. Zwiększenia funduszu, o którym mowa w § 2 ust. 2 pkt 2, dokonuje się po zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego jednostki wojskowej.
§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2010 r.2)
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
21 października 2008 r. w sprawie zasad tworzenia i wysokości funduszu na nagrody i zapomogi dla
żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 195, poz. 1204), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161,
poz. 1278).
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
przyznawania żołnierzom zawodowym nagród i zapomóg oraz zapomóg w sytuacjach, o których
mowa w ust. 1 - 1 ab, uwzględniając okoliczności uzasadniające przyznanie nagrody lub zapomogi
i tryb postępowania w tych sprawach.
Dz.U.10.41.240
w sprawie warunków i trybu przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom zawodowym
(Dz.U.10.41.240)
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb przyznawania:
1) nagród uznaniowych i zapomóg żołnierzom zawodowym;
2) zapomogi małżonkowi, dzieciom pozostającym na utrzymaniu żołnierza zawodowego lub jego
rodzicom w razie zaginięcia żołnierza zawodowego w związku z wykonywaniem zadań służbowych lub
śmierci żołnierza zawodowego.
§ 2. 1. Warunkiem przyznania żołnierzowi zawodowemu nagrody uznaniowej jest uzyskiwanie
wysokich wyników w wykonywaniu zadań służbowych.
2. Żołnierzowi zawodowemu można również przyznać nagrodę uznaniową za wykonywanie zadań
służbowych o wysokiej odpowiedzialności albo zadań wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe.
§ 3. 1. Nagrody uznaniowe przyznaje dowódca jednostki wojskowej, o którym mowa w art. 104
ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą".
2. Dowódca, o którym mowa w ust. 1, oraz jego przełożeni mogą również przyznać nagrody
uznaniowe żołnierzom zawodowym skierowanym do wykonywania zadań służbowych w bezpośrednio
podległej im jednostce wojskowej, w tym również pozostającym w rezerwie kadrowej lub dyspozycji, a
także pełniącym służbę w podległych im jednostkach wojskowych niższego szczebla.
3. Podstawę do wypłaty nagrody uznaniowej stanowi decyzja lub rozkaz dzienny organu, który
przyznał nagrodę.
§ 4. 1. Nagrody uznaniowe są przyznawane:
1) z inicjatywy organu, o którym mowa w § 3 ust. 1 i 2;
2) na wniosek innego, niż określony w § 3 ust. 2, przełożonego żołnierza zawodowego.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, przesyła się drogą służbową.
§ 5. Minister Obrony Narodowej może przyznać nagrodę uznaniową żołnierzowi zawodowemu, o
którym mowa w art. 84 ust. 1 i 1c ustawy, z własnej inicjatywy lub na wniosek organu, o którym mowa w §
3 ust. 1 i 2, przesłany za pośrednictwem dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej
§ 6. 1. Warunkiem przyznania zapomogi żołnierzowi zawodowemu jest konieczność poniesienia
wydatków pieniężnych spowodowanych zdarzeniem określonym w art. 84 ust. 1 pkt 2 ustawy. Przy
przyznawaniu zapomogi uwzględnia się okoliczności mające wpływ na sytuację materialną żołnierza
zawodowego i jego rodziny.
264/375
2. Warunkiem przyznania zapomogi osobom, o których mowa w § 1 pkt 2, jest złożenie wniosku o jej
przyznanie.
3. Zapomoga, o której mowa w § 1 pkt 2, jest przyznawana jednorazowo.
4. Przy przyznawaniu zapomogi, o której mowa w § 1 pkt 2, uwzględnia się sytuację materialną
rodziny żołnierza zawodowego.
§ 7. 1. Do przyznawania zapomóg żołnierzom zawodowym stosuje się odpowiednio przepisy § 3 i 4,
z tym że zapomoga może być przyznana również na uzasadniony wniosek zainteresowanego żołnierza
zawodowego albo organu przedstawicielskiego, o którym mowa w art. 108 ust. 3 ustawy.
2. Osobom, o których mowa w § 1 pkt 2, zapomoga może być przyznana na ich wniosek lub na
wniosek przełożonego, o którym mowa w § 3 ust. 1 i 2.
3. Do wniosków, o których mowa w ust. 1 i 2, dołącza się dokumenty potwierdzające zaistnienie
zdarzenia określonego w art. 84 ust. 1 pkt 2 lub ust. 1a ustawy.
4. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2, pełnił
ostatnio służbę wojskową, informuje małżonka, dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego
lub rodziców żołnierza zawodowego o możliwości wystąpienia do Ministra Obrony Narodowej z wnioskiem
o przyznanie zapomogi.
§ 8. 1. W przypadku przyznania zapomogi, o której mowa w § 1 pkt 2, wypłaty dokonuje dowódca
jednostki wojskowej, na której zaopatrzeniu finansowym pozostawał żołnierz zawodowy w ostatnim dniu
2. Wypłaty zapomogi dokonuje się bezpośrednio w kasie (punkcie kasowym) jednostki wojskowej,
na której zaopatrzeniu finansowym pozostawał żołnierz zawodowy, albo w formie bezgotówkowej na
rachunek w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
3. Formę wypłaty zapomogi, o której mowa w ust. 2, wskazuje na piśmie uprawniony do jej
otrzymania członek rodziny żołnierza zawodowego.
§ 9. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 maja 2009 r. w sprawie
warunków i trybu przyznawania nagród i zapomóg żołnierzom zawodowym (Dz. U. Nr 91, poz. 745).
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2010 r.
________
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
Art. 85. 1. Żołnierzom zawodowym przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po dwudziestu latach czynnej służby wojskowej - 75%,
2) po dwudziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej - 100%,
3) po trzydziestu latach czynnej służby wojskowej - 150%,
4) po trzydziestu pięciu latach czynnej służby wojskowej - 200%,
5) po czterdziestu latach czynnej służby wojskowej - 300%
- miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, okresy wliczane do okresu czynnej
służby wojskowej, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i
wypłacania, uwzględniając okresy służby, pracy i nauki powodujące nabycie prawa do nagrody
jubileuszowej, sposób dokumentowania tych okresów oraz postępowania w przypadku zbiegu praw do
kilku nagród, a także termin wypłacania nagrody.
Dz.U.04.127.1325
zm.
Dz.U.08.38.218
w sprawie nagród jubileuszowych żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.127.1325)
§ 1. Rozporządzenie określa okresy wliczane do okresu czynnej służby wojskowej, od której zależy
nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz tryb jej obliczania i wypłacania.
265/375
§ 2. 1. Do okresu czynnej służby wojskowej, od którego zależy nabycie prawa do nagrody
jubileuszowej, wlicza się:
1) okresy czynnej służby wojskowej;
2) okresy służby w Policji, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego,
Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Więziennej, Służbie
Celnej lub Urzędzie Ochrony Państwa;
3) zakończone okresy zatrudnienia wykonywanego w pełnym wymiarze czasu pracy; wymiar czasu
pracy podlega zsumowaniu w przypadku równoczesnego wykonywania zatrudnienia u różnych
pracodawców w wymiarze nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub na
danym stanowisku;
4) okres ukończonych studiów wyższych przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej, na
jednym kierunku, nie dłuższy jednak od programowego czasu ich trwania, pod warunkiem uzyskania
dyplomu ich ukończenia.
2. W razie równoczesnego pozostawania w więcej niż jednym stosunku pracy albo równoczesnego
pozostawania w stosunku służby lub pracy i kontynuowania nauki w szkole wyższej, do okresu czynnej
służby wojskowej, od której zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, wlicza się tylko jeden z
zakończonych okresów służby, pracy lub nauki, w wymiarze korzystniejszym dla żołnierza.
§ 3. 1. Dokumentami potwierdzającymi okresy, o których mowa w § 2 ust. 1, są w szczególności:
karta ewidencyjna;
świadectwo służby;
świadectwo pracy;
dyplom ukończenia studiów wyższych albo zaświadczenie lub inny dokument, określający w
szczególności datę rozpoczęcia i zakończenia studiów lub programowy czas ich trwania.
2. Dokumenty potwierdzające okresy, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2-4, żołnierz zawodowy
składa w komórce organizacyjnej jednostki wojskowej właściwej do spraw kadr.
3. Wliczenie okresów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 2-4, do okresu czynnej służby wojskowej
uprawniającego do nagrody jubileuszowej oraz ustalenie prawa do nagrody jubileuszowej następuje na
podstawie decyzji organu, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.
1)
2)
3)
4)
§ 4. 1. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej, z zastrzeżeniem ust. 3, stanowi uposażenie
należne żołnierzowi zawodowemu w dniu wypłaty nagrody, a jeżeli jest to dla niego korzystniejsze
uposażenie należne w dniu nabycia prawa do nagrody.
2. W razie wypłaty nagrody jubileuszowej po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku służbowego,
podstawę jej obliczenia stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu za ostatni miesiąc
pełnienia służby, jeżeli jest korzystniejsze od uposażenia należnego w dniu nabycia prawa do nagrody.
3. Podstawę obliczenia nagrody jubileuszowej w okresie, w którym żołnierz nie otrzymuje
uposażenia w pełnej wysokości, stanowi pełne uposażenie.
§ 5. Żołnierz zawodowy nabywa prawo do nagrody jubileuszowej, z zastrzeżeniem § 6 i 7, w dniu
upływu okresu służby uprawniającego do nagrody.
§ 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który w związku z udokumentowaniem okresu zaliczanego do
okresu służby, o którym mowa w § 2 ust. 1, nabył prawo do kilku nagród jubileuszowych, przysługuje tylko
jedna nagroda jubileuszowa, w najwyższej wysokości.
2. W razie nabycia prawa do nagrody jubileuszowej w wyższej wysokości w ciągu 12 miesięcy od
dnia nabycia prawa do niższej nagrody, uzyskanej w okolicznościach określonych w ust. 1, żołnierzowi
zawodowemu wypłaca się z tego tytułu tylko wyrównanie do wysokości nagrody wyższej.
§ 7. Żołnierzowi zawodowemu uprawnionemu do emerytury lub renty wypłaca się nagrodę
jubileuszową w dniu zwolnienia ze służby, jeżeli w tym dniu brakuje mu do wymaganego okresu służby
nie więcej niż 12 miesięcy.
§ 8. Nagrodę jubileuszową wypłaca z urzędu dowódca jednostki wojskowej właściwy do wypłaty tej
nagrody, nie później niż w terminie 14 dni od dnia nabycia do niej prawa.
§ 9. Żołnierzowi zawodowemu, który pełnił służbę w dniu 1 lipca 2004 r., przy ustalaniu prawa do
nagrody jubileuszowej do okresu służby, o którym mowa w § 2, wlicza się także okresy wliczone przy
ustalaniu prawa do nagrody jubileuszowej, do której nabył prawo w czasie pełnienia służby przed dniem 1
lipca 2004 r.
1)
266/375
1)
________
czerwca 2000 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. U.
Nr 62, poz. 729, z 2001 r. Nr 30, poz. 347, z 2002 r. Nr 86, poz. 780 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 271),
które traci moc, w zakresie uregulowanym rozporządzeniem, z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do sędziów sądów wojskowych oraz asesorów i prokuratorów
wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, którym gratyfikacje jubileuszowe przysługują w
wysokości i na zasadach określonych odpowiednio w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o
13)
ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm. ) oraz ustawy z dnia 20 czerwca
1985 r. o prokuraturze.
Art. 86. 1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na stanowisko służbowe poza
miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której
żołnierz zajmował dotychczas stanowisko służbowe przysługują:
1) ryczałt z tytułu przeniesienia;
2) diety – za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia służby;
3) ryczałt na pokrycie kosztów przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do nowego miejsca
2. W przypadku przesiedlenia się żołnierza zawodowego, o którym mowa w ust. 1, do nowego
miejsca pełnienia służby, przysługują mu ponadto:
1) zasiłek osiedleniowy;
2) zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych.
3. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 pkt 1, przysługujące żołnierzowi
zawodowemu pozostającemu w związku małżeńskim lub posiadającemu dzieci pozostające na
jego utrzymaniu, ustala się z uwzględnieniem członków rodziny przesiedlających się z żołnierzem
do nowego miejsca pełnienia służby.
4. Zasiłek osiedleniowy nie przysługuje żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu na
stanowisko służbowe w miejscowości, w której żołnierz lub jego małżonek posiada dom lub
samodzielny lokal mieszkalny albo jest on zameldowany na pobyt stały.
5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wyznaczonego na stanowisko
służbowe poza granicami państwa.
6. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który przesiedlił się
do innej miejscowości w związku ze zmianą stałego miejsca stacjonowania jednostki wojskowej
lub wydzielonego pododdziału.
7. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu przez dowódcę jednostki wojskowej do
wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby, w kraju lub poza
granicami państwa, przysługują następujące należności za podróże służbowe:
1) diety;
2) zwrot kosztów:
a) przejazdu na trasie od stałego miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel
skierowania i z powrotem,
b) noclegów lub ryczałt za nocleg,
c) dojazdu środkami komunikacji miejscowej w formie ryczałtu;
3) zwrot innych niezbędnych i udokumentowanych wydatków poniesionych w związku ze
skierowaniem.
8. Należności, o których mowa w ust. 7, nie przysługują żołnierzowi zawodowemu
wykonującemu zadania służbowe w składzie załogi jednostki pływającej albo przebywającemu na
tej jednostce – za czas wykonywania przez niego zadań służbowych na morzu i w portach.
9. Dieta nie przysługuje za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia służby, miejscu
zamieszkania lub na leczeniu w zakładzie opieki zdrowotnej, a także jeżeli na podstawie odrębnych
przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie lub
równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.
10. Przepisów ust. 9 nie stosuje się do żołnierza zawodowego wykonującego zadania
służbowe polegające na uczestniczeniu w ćwiczeniach i szkoleniach poligonowych, a także
przebywającego poza stałym miejscem pełnienia służby w związku z czasową zmianą miejsca
postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału.
267/375
11. Żołnierzowi zawodowemu wykonującemu zadania służbowe na terenie kraju przysługuje
zwrot kosztów przejazdów do miejscowości zamieszkania w czasie wolnym od wykonywania
czynności służbowych tylko wtedy, gdy spowoduje to zmniejszenie łącznych kosztów podróży, o
których mowa w ust. 7. Warunek ten nie dotyczy żołnierza wykonującego zadania służbowe
w okresie dłuższym niż dziesięć dni.
12. Zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg, o których mowa w ust 7 pkt 2 lit. b, nie
przysługuje:
1) za czas przejazdu wagonem sypialnym lub z miejscami do leżenia oraz za czas pobytu w
stałym miejscu pełnienia służby, zamieszkania lub zameldowania na pobyt stały;
2) w przypadku gdy z miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej istnieje dogodne
połączenie komunikacyjne umożliwiające codzienny powrót do stałego miejsca pełnienia służby
lub miejscowości zamieszkania albo zameldowania na pobyt stały;
3) w przypadku wykonywania zadań służbowych w porze nocnej albo zapewnienia żołnierzowi
bezpłatnego noclegu;
4) w przypadkach określonych w ust. 10.
13. Ryczałt, o którym mowa w ust. 7 pkt 2 lit. c, nie przysługuje, jeżeli żołnierz odbywa podróż
służbową pojazdem służbowym albo gdy nie ponosi kosztów, na których pokrycie przeznaczony
jest ten ryczałt.
14. Kwotę należności przysługujących żołnierzowi zawodowemu z tytułu zagranicznej
podróży służbowej zmniejsza się o kwotę środków pieniężnych otrzymanych od strony
zagranicznej na cele związane z finansowaniem kosztów tej podróży.
15. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy,
określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania należności,
o których mowa w ust. 1, 2 i 7, oraz rodzaje wydatków, o których mowa w ust. 7 pkt 3.
Rozporządzenie powinno w szczególności określić sposób obliczania czasu podróży służbowej,
sposób obliczania należności za przeniesienia i podróże służbowe, a także terminy i tryb ich
wypłacania, uwzględniając możliwość wypłaty żołnierzom zawodowym zaliczek na cele związane z
finansowaniem kosztów podróży służbowych i terminy ich rozliczania.
Dz.U.09.221.1744
w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe
(Dz.U.09.221.1744)
(Dz. U. z dnia 24 grudnia 2009 r.)
1)
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania należności za
przeniesienia, przesiedlenia i podróże służbowe żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami",
oraz rodzaje wydatków związanych ze skierowaniem w podróż służbową, sposób obliczania czasu
podróży służbowej, sposób obliczania należności za przeniesienia i podróże służbowe, a także terminy i
tryb ich wypłacania.
§ 2. 1. Wysokość ryczałtu z tytułu przeniesienia wynosi 50 % najniższej stawki uposażenia zasadniczego
żołnierza, zwanego dalej "najniższym uposażeniem".
2. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się na podstawie rozkazu dowódcy, o którym mowa w art.
104 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, w terminie trzydziestu
dni od dnia objęcia przez żołnierza stanowiska służbowego w nowym miejscu pełnienia służby,
przyjmując za podstawę jego obliczenia stawkę najniższego uposażenia obowiązującą w dniu objęcia
przez niego stanowiska służbowego w nowym miejscu pełnienia służby.
268/375
§ 3. 1. Wysokość diet za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu pełnienia służby oraz
ryczałtu na pokrycie kosztów przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do nowego miejsca pełnienia
służby ustala się według stanu rodzinnego żołnierza z dnia przejazdu żołnierza do nowego miejsca
2. Wysokość diet, o których mowa w ust. 1, ustala się według obowiązującej w dniu przejazdu żołnierza
do nowego miejsca pełnienia służby stawki diety, przysługującej z tytułu odbywania krajowej podróży
służbowej. Przepisy § 9 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
3. Ryczałt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w wysokości obowiązującej w dniu przejazdu żołnierza
ceny biletu za przejazd pociągiem pospiesznym w klasie drugiej, pomiędzy dotychczasowym miejscem
stałego zamieszkania żołnierza albo członków jego rodziny a nowym miejscem pełnienia służby, z
uwzględnieniem posiadanej przez niego i członków jego rodziny ulgi na dany środek transportu, bez
względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje. W przypadku gdy na danej trasie brak jest połączenia
kolejowego, cenę biletu ustala się na podstawie tabeli opłat przewoźnika kolejowego i najkrótszej
odległości drogowej między dotychczasowym miejscem stałego zamieszkania żołnierza albo członków
jego rodziny a nowym miejscem pełnienia służby.
4. W przypadku gdy członkowie rodziny żołnierza odbywają przejazd do nowego miejsca pełnienia służby
w innym terminie niż żołnierz, wysokość należności, o których mowa w ust. 1, ustala się według stawek
diet i cen biletów obowiązujących w dniu przejazdu poszczególnych członków rodziny.
§ 4. 1. Wysokość zasiłku osiedleniowego wynosi:
1) 250 % najniższego uposażenia - jeżeli żołnierz przesiedlił się z członkami rodziny;
2) 50 % najniższego uposażenia - jeżeli żołnierz:
a) jest samotny albo
b) przesiedlił się bez członków rodziny.
2. Dla celów ustalania zasiłku, o którym mowa w ust. 1, przyjmuje się stan rodzinny żołnierza oraz kwotę
najniższego uposażenia z dnia przesiedlenia się żołnierza.
3. Żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, po przesiedleniu się członków rodziny przysługuje
zasiłek osiedleniowy w wysokości 200 % najniższego uposażenia. W takim przypadku zasiłek ustala się,
przyjmując stawkę najniższego uposażenia z dnia przesiedlenia się członków rodziny.
§ 5. 1. Koszty przewozu urządzeń domowych pomiędzy dotychczasowym miejscem stałego zamieszkania
żołnierza lub członka jego rodziny a nowym miejscem pełnienia służby podlegają zwrotowi w wysokości
udokumentowanej rachunkiem, nie więcej jednak niż 200 % najniższego uposażenia.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, obejmuje koszty opakowania, prac załadunkowych i
wyładunkowych oraz transportu.
§ 6. 1. Diety i ryczałt, o których mowa w § 3, oraz zasiłek osiedleniowy i zwrot kosztów przewozu
urządzeń domowych wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się po objęciu przez żołnierza obowiązków służbowych na
stanowisku służbowym w nowym miejscu pełnienia służby, z tym że wniosek o wypłatę zasiłku
osiedleniowego i wniosek o zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych składa się po przesiedleniu się
do nowego miejsca pełnienia służby.
3. W przypadku przesiedlenia się żołnierza wraz z członkami rodziny wniosek składa się po przesiedleniu
członków rodziny.
4. Do wniosku o wypłatę zasiłku osiedleniowego i zwrot kosztów przewozu urządzeń domowych żołnierz
dołącza:
1) dokument potwierdzający przesiedlenie się do nowego miejsca pełnienia służby, a w przypadku gdy
prawo do należności uzależnione jest od przesiedlenia się członków rodziny żołnierza - również dokument
potwierdzający ich przesiedlenie;
2) oświadczenie, że w miejscowości, do której został przeniesiony, on sam lub jego małżonek nie
posiada domu lub samodzielnego lokalu mieszkalnego oraz że bezpośrednio przed przeniesieniem
służbowym nie był zameldowany w tej miejscowości na pobyt stały.
5. Przesiedlenie do nowego miejsca pełnienia służby żołnierza oraz członków jego rodziny, z
zastrzeżeniem ust. 6, dokumentowane jest potwierdzeniem zameldowania na pobyt stały albo czasowy
przekraczający trzy miesiące.
6. W przypadku korzystania przez żołnierza w nowym miejscu pełnienia służby z jednej z form
zakwaterowania na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił
2)
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm. ) przesiedlenie
żołnierza oraz członków jego rodziny do nowego miejsca pełnienia służby potwierdza się dokumentem, z
którego wynika korzystanie przez żołnierza, samego lub wraz z członkami rodziny, z jednej z
wymienionych form zakwaterowania.
269/375
7. Dla celów ustalenia należności, o których mowa w § 3-5, za nowe miejsce pełnienia służby uznaje się
miejscowość stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, gdzie żołnierz pełni
służbę, lub miejscowość pobliską w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o
zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej względem tej miejscowości albo miejscowość, w
której żołnierz w związku z przeniesieniem służbowym korzysta z jednej z form zakwaterowania na
podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 7. Należności, o których mowa w § 3-5, wypłaca się żołnierzowi w terminie czternastu dni, licząc od dnia
wydania w tej sprawie ostatecznej decyzji przez dowódcę, o którym mowa w art. 104 ustawy z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie później niż w terminie trzech miesięcy od
dnia złożenia wniosku.
§ 8. 1. Czas krajowej podróży służbowej określony w poleceniu wyjazdu służbowego obejmuje czas
między wyjazdem z miejscowości jej rozpoczęcia a przyjazdem do miejscowości jej zakończenia.
2. Miejscowość rozpoczęcia i miejscowość zakończenia krajowej podróży służbowej określa się w
poleceniu wyjazdu służbowego.
3. Zarządzający krajową podróż służbową może uznać za miejscowość rozpoczęcia lub zakończenia
podróży służbowej miejscowość, w której żołnierz jest zameldowany na pobyt stały lub czasowy, jeżeli
spowoduje to zmniejszenie łącznych kosztów podróży służbowej.
a)
b)
a)
b)
§ 9. 1. Stawkę diety w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej ustala się w wysokości
określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
5
podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974
3)
r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ).
2. Jeżeli krajowa podróż służbowa trwa:
1) nie dłużej niż dobę i wynosi:
od ośmiu do dwunastu godzin - przysługuje 50 % stawki diety,
ponad dwanaście godzin - przysługuje stawka diety w pełnej wysokości;
2) dłużej niż jedną dobę - za każdą dobę przysługuje stawka diety w pełnej wysokości, a za niepełną,
ale rozpoczętą dobę:
do ośmiu godzin - przysługuje 50 % stawki diety,
ponad osiem godzin - przysługuje stawka diety w pełnej wysokości.
3. Stawkę diety zmniejsza się o wartość otrzymanego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy
bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:
1) śniadanie - 25 % stawki diety;
2) obiad - 50 % stawki diety;
3) kolacja - 25 % stawki diety.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku korzystania przez żołnierza z usługi hotelowej, w
ramach której świadczono wyżywienie.
5. Dieta nie przysługuje żołnierzowi, którego obowiązki służbowe polegają na stałym wykonywaniu
czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim terytorium granice administracyjne
kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży służbowej na obszarze tego garnizonu.
6. Żołnierzowi, o którym mowa w art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych, przysługuje dieta w wysokości 25 % stawki diety, określonej w ust. 1, za każdą
pełną dobę podczas:
1) wykonywania zadań związanych z uczestniczeniem w ćwiczeniu bądź szkoleniu na terenie poligonu
albo
2) czasowej zmiany miejsca postoju jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału.
§ 10. 1. Koszty przejazdu podlegają zwrotowi w wysokości udokumentowanej biletami na przejazd
publicznymi środkami transportu.
2. W przypadku nieprzedstawienia przez żołnierza biletów lub udokumentowania biletami tylko części
kosztów przejazdu żołnierzowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu na trasie nieudokumentowanej
biletami, w wysokości ceny biletu środka transportu określonego w poleceniu wyjazdu służbowego, z
uwzględnieniem posiadanej przez żołnierza ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego
tytułu ulga przysługuje.
3. Żołnierzowi odbywającemu przejazdy w krajowej podróży służbowej pojazdem, o którym mowa w § 11
ust. 2, przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów i
stawki za jeden kilometr przebiegu ustalonej w poleceniu wyjazdu służbowego, nie wyższej niż określona
na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
4)
transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm. ).
270/375
4. Zwrot kosztów przejazdów nie przysługuje w przypadku odbywania podróży środkiem transportu
pozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 11. 1. Publiczny środek transportu odpowiedni do odbycia krajowej podróży służbowej, a także jego
rodzaj i klasę, określa się w poleceniu wyjazdu służbowego, uwzględniając posiadane przez żołnierza
uprawnienia do przejazdów bezpłatnych lub ulgowych, dogodność połączeń na danej trasie, termin i
pilność wykonania zadań w czasie podróży służbowej oraz koszt przejazdu.
2. Na wniosek żołnierza dowódca jednostki wojskowej może wyrazić zgodę na przejazdy w krajowej
podróży służbowej pojazdem niepozostającym w dyspozycji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 12. 1. Żołnierzowi w czasie krajowej podróży służbowej przysługuje zwrot kosztów noclegu w wysokości
potwierdzonej rachunkiem, jednak nie większej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki
diety.
2. Żołnierzowi, któremu w czasie krajowej podróży służbowej nie zapewniono bezpłatnego noclegu lub
zakwaterowania albo który nie przedłożył rachunku za pobyt w kwaterze prywatnej lub w hotelu,
przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150 % stawki diety.
3. Ryczałt za nocleg przysługuje, gdy czas krajowej podróży służbowej obejmował co najmniej sześć
00
00
godzin między godzinami 21 a 7 .
4. Zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg nie przysługują żołnierzowi, którego obowiązki służbowe
polegają na stałym wykonywaniu czynności służbowych na obszarze garnizonu obejmującego swoim
terytorium granice administracyjne kilku miejscowości, w przypadku odbywania krajowej podróży
służbowej na obszarze tego garnizonu.
§ 13. Za każdą rozpoczętą dobę odbywania krajowej podróży służbowej żołnierzowi przysługuje ryczałt
na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej w wysokości 20 % stawki diety.
§ 14. 1. Żołnierzowi, który w czasie krajowej podróży służbowej poniósł dodatkowe niezbędne wydatki
związane z tą podróżą, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.
2. Dodatkowe wydatki obejmują dodatkowe opłaty związane z zakupem biletu na przejazd, opłaty za
bagaż, opłaty za postój w strefie płatnego parkowania, opłaty za miejsca parkingowe w przypadku
odbywania podróży pojazdem, o którym mowa w § 11 ust. 2, oraz inne niezbędne wydatki wiążące się
bezpośrednio z odbywaniem podróży służbowej.
§ 15. 1. Czas zagranicznej podróży służbowej liczy się w razie odbywania jej środkami komunikacji:
1) lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili przekroczenia
jej w drodze powrotnej do kraju;
2) lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili
lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju;
3) morskiej - od chwili wyjścia jednostki pływającej z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia
jednostki pływającej w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego.
2. Jeżeli przekroczenie granicy państwowej odbywa się poza miejscowością stanowiącą miejsce
zamieszkania lub stałe miejsce pełnienia służby żołnierza, za czas podróży od tej miejscowości do
miejsca przekroczenia granicy i z powrotem żołnierzowi przysługują należności z tytułu odbywania
krajowej podróży służbowej.
3. W przypadku żołnierzy odbywających podróże służbowe na jednostkach pływających Marynarki
Wojennej czas zagranicznej podróży służbowej liczy się od chwili wejścia jednostki do portu
zagranicznego do chwili wyjścia z tego portu.
a)
b)
c)
a)
b)
§ 16. 1. Dieta z tytułu odbywania zagranicznej podróży służbowej przysługuje w wysokości obowiązującej
dla docelowego państwa podróży służbowej.
2. Jeżeli zagraniczna podróż służbowa trwa:
1) nie dłużej niż dobę i wynosi:
do ośmiu godzin - przysługuje 1/3 stawki diety,
od ośmiu do dwunastu godzin - przysługuje 50 % stawki diety,
ponad dwanaście godzin - przysługuje stawka diety w pełnej wysokości;
2) dłużej niż dobę:
za każdą dobę przysługuje stawka diety w pełnej wysokości,
za niepełną, ale rozpoczętą dobę - przysługuje stawka diety w wysokości, o której mowa w pkt 1.
3. Stawkę diety zmniejsza się o wartość otrzymanego za granicą bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że
każdy bezpłatny posiłek stanowi odpowiednio:
1) śniadanie - 15 % stawki diety;
2) obiad - 30 % stawki diety;
271/375
3) kolacja - 30 % stawki diety.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku korzystania przez żołnierza z usługi hotelowej, w
ramach której świadczono wyżywienie.
§ 17. 1. Żołnierzowi przysługuje zwrot poniesionych kosztów noclegu poza granicami państwa w
wysokości potwierdzonej rachunkiem wystawionym przez hotel, w granicach ustalonego na ten cel limitu.
2. W uzasadnionych przypadkach dowódca jednostki wojskowej, który wydał polecenie odbycia
zagranicznej podróży służbowej, może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu potwierdzonych
rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1.
3. Żołnierzowi, który nie korzystał poza granicami państwa z noclegu w hotelu, przysługuje ryczałt za
każdy nocleg w wysokości 25 % limitu, o którym mowa w ust. 1.
4. Zwrot kosztów noclegów lub ryczałt za nocleg za czas przejazdu w zagranicznej podróży służbowej
przysługują, gdy czas przejazdu przekracza dobę, a żołnierzowi w czasie przejazdu nie zapewniono
bezpłatnego noclegu.
§ 18. Wysokość diet, o których mowa w § 16, oraz limit na pokrycie kosztów noclegu, o którym mowa w §
17, określają przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
5
podróży służbowej poza granicami kraju, wydane na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. - Kodeks pracy.
§ 19. Do zwrotu kosztów przejazdu na trasie od miejsca pełnienia służby do miejscowości stanowiącej cel
zagranicznej podróży służbowej stosuje się odpowiednio przepisy § 8 ust. 3, § 10 i 11.
§ 20. 1. Żołnierzowi korzystającemu za granicą z dojazdów środkami komunikacji miejscowej przysługuje
ryczałt na pokrycie tych kosztów w wysokości 10 % stawki diety za każdą rozpoczętą dobę pobytu w
zagranicznej podróży służbowej, w czasie której korzystał z dojazdu.
2. W przypadku gdy żołnierz za granicą odbywał dojazdy z dworca i do dworca kolejowego,
autobusowego, portu lotniczego lub morskiego w miejscowości docelowej za granicą lub w każdej innej
miejscowości, w której żołnierz korzystał z noclegu, wysokość ryczałtu na pokrycie poniesionych przez
żołnierza kosztów dojazdu wynosi jedną dietę, o której mowa w § 16 ust. 1.
§ 21. Zwrot innych niezbędnych wydatków poniesionych w związku ze skierowaniem w zagraniczną
podróż służbową obejmuje:
1) zwrot kosztów przewozu samolotem bagażu osobistego o wadze do trzydziestu kilogramów, liczonej
łącznie z wagą bagażu opłacanego w cenie biletu - w przypadku gdy zagraniczna podróż służbowa trwa
ponad trzydzieści dni lub gdy państwem docelowym jest państwo pozaeuropejskie i za zgodą osoby
zarządzającej podróż służbową;
2) w razie choroby żołnierza - zwrot udokumentowanych niezbędnych kosztów leczenia za granicą oraz
lekarstw w razie wypadku lub choroby powstałej podczas odbywania zagranicznej podróży służbowej;
3) wydatki, o których mowa w § 14 ust. 2.
§ 22. 1. Na wniosek żołnierza, z wyjątkiem żołnierza, o którym mowa w § 23 ust. 2, wystawiający
polecenie wyjazdu służbowego przyznaje zaliczkę na niezbędne koszty podróży. W przypadku
skierowania żołnierza w zagraniczną podróż służbową zaliczka, za zgodą żołnierza, może być wypłacona
w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość zaliczki obliczonej w walucie obcej.
2. W przypadku otrzymania zaliczki, o której mowa w ust. 1, żołnierz jest obowiązany rozliczyć ją w
terminie siedmiu dni od dnia zakończenia podróży, a w przypadku odbywania podróży poza granicami
państwa w terminie czternastu dni od dnia zakończenia podróży, w walucie otrzymanej zaliczki albo w
walucie polskiej.
§ 23. 1. Wypłaty należności z tytułu podróży służbowej dokonuje się na podstawie polecenia wyjazdu
służbowego oraz załączonych przez żołnierza dokumentów, w szczególności rachunków, biletów,
potwierdzających wysokość poniesionych wydatków nieobjętych ryczałtami, a także oświadczenia
żołnierza o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów lub zwrotu innych kosztów
podróży bądź na ich wysokość. W przypadku gdy czas podróży przekracza jeden miesiąc, rozliczenia
kosztów podróży można dokonać raz w miesiącu na podstawie rachunku kosztów podróży.
2. W przypadku odbywania podróży służbowej w celu stawienia się do nowego miejsca pełnienia służby w
ramach rezerwy kadrowej lub dyspozycji zwrotu kosztów podróży służbowej dokonuje dowódca jednostki
wojskowej, do którego żołnierz został skierowany.
3. Żołnierzowi, o którym mowa w art. 86 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych, diety wypłaca się do dziesiątego dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni na
272/375
podstawie zatwierdzonego przez zarządzającego odbycie podróży służbowej wykazu liczby pełnych dób,
w których żołnierze wykonywali zadania uprawniające do tych diet.
4. Należności z tytułu podróży służbowej wypłaca się w terminie czternastu dni od dnia przedłożenia
przez żołnierza dokumentów, o których mowa w ust. 1.
5)
______
1)
2)
z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1832, z 2008 r. Nr 208, poz. 1308, Nr
220, poz. 1415 i Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 336 i Nr 168, poz. 1323.
3)
1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr
111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr
135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr
213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z
2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i
711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589,
Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr
223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485, Nr 98,
poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704.
4)
i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 218, poz. 1391, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1574 oraz z 2009 r. Nr
18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 86, poz. 720 i Nr 98, poz. 817.
5)
maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr
140, poz. 1487, z 2007 r. Nr 192, poz. 1389 oraz z 2008 r. Nr 190, poz. 1165), które traci moc z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o
zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79,
poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
Art. 87. 1. Żołnierzowi zawodowemu przysługuje raz w roku prawo do gratyfikacji urlopowej.
2. Żołnierzowi zawodowemu powołanemu do zawodowej służby wojskowej w trakcie roku
kalendarzowego gratyfikacja urlopowa za ten rok przysługuje, jeżeli pełnił służbę przez okres co
najmniej sześciu miesięcy kalendarzowych.
3. Przy ustalaniu wysokości gratyfikacji urlopowej uwzględnia się również małżonka, a także
dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego.
4. Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę uwzględnianą przy ustalaniu jej wysokości
nie może być niższa niż 35% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego.
5. W razie zbiegu uprawnień do gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych pozostających w
związku małżeńskim, przy ustalaniu wysokości gratyfikacji nie uwzględnia się małżonka, a dzieci
pozostające na ich utrzymaniu uwzględnia się przy ustalaniu gratyfikacji tylko jednego z
małżonków.
6. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe
warunki wypłacania gratyfikacji urlopowej, z uwzględnieniem terminów i trybu jej wypłacania.
Dz.U.09.179.1392
w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz.U.09.179.1392)
273/375
1)
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki wypłacania gratyfikacji urlopowej
żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami".
§ 2. Wysokość gratyfikacji urlopowej na jedną osobę uwzględnianą przy ustalaniu jej wysokości wynosi 35
% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza obowiązującego w dniu 1 stycznia roku
kalendarzowego, w którym żołnierz nabył prawo do urlopu wypoczynkowego.
§ 3. 1. Gratyfikację urlopową wypłaca się na pisemny wniosek żołnierza, zwany dalej "wnioskiem", po
spełnieniu jednego z następujących warunków:
1) przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 5 dni roboczych;
2) po przedstawieniu dowodu dokonania opłaty za lub przedpłaty na odpłatną formę wypoczynku
żołnierza, jego małżonka lub dziecka pozostającego na jego utrzymaniu;
3) po wyznaczeniu lub skierowaniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa.
2. Liczbę osób uwzględnianych przy ustalaniu gratyfikacji urlopowej określa się na podstawie
oświadczenia zawartego we wniosku, według stanu rodzinnego żołnierza, w dniu złożenia wniosku.
3. Gratyfikację urlopową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
§ 4. 1. W przypadku gdy żołnierz nie złożył wniosku w danym roku kalendarzowym, gratyfikację urlopową
wypłaca się do końca stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, za który ona przysługuje, lub
w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej, jeżeli żołnierz został zwolniony z zawodowej
służby wojskowej. W takich przypadkach liczbę osób uwzględnianych przy ustalaniu wysokości
gratyfikacji urlopowej ustala się na podstawie pisemnego oświadczenia żołnierza o jego stanie rodzinnym
w ostatnim dniu roku kalendarzowego lub ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, składa się nie wcześniej niż na 30 dni przed upływem roku
kalendarzowego, za który przysługuje gratyfikacja urlopowa, lub przed dniem planowanego zwolnienia z
§ 5. 1. W przypadku śmierci, uznania za zmarłego lub zaginięcia żołnierza gratyfikację urlopową wypłaca
się członkowi rodziny żołnierza, o którym mowa w art. 98 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o
służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. W takich przypadkach liczbę osób uwzględnianych przy
ustalaniu gratyfikacji urlopowej ustala się na podstawie pisemnego oświadczenia członka rodziny
żołnierza, według stanu rodzinnego żołnierza, w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, gratyfikację urlopową wypłaca się w terminie 14 dni od dnia
złożenia przez członka rodziny żołnierza oświadczenia do dowódcy jednostki wojskowej właściwego ze
względu na ostatnie miejsce pełnienia służby żołnierza.
2)
______
1)
2)
marca 2004 r. w sprawie gratyfikacji urlopowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 66, poz. 611), które traci
moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9 ust. 2 ustawy z
dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
Art. 88. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu przez okres co najmniej dwóch miesięcy dodatkowo
powierzono czasowe pełnienie obowiązków służbowych w trybie określonym w art. 25, przysługuje
dodatkowe wynagrodzenie.
2. Żołnierz zawodowy otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie również za wykonywanie czynności
powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające z zajmowanego przez niego stanowiska
służbowego.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe
warunki i tryb wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1 i
2, z uwzględnieniem czynności powierzonych wykraczających poza zadania wynikające z zajmowanych
przez żołnierzy stanowisk służbowych, które uprawniają do dodatkowego wynagrodzenia, a także stawek
274/375
oraz terminów jego wypłacania. Określając wysokość dodatkowego wynagrodzenia, rozporządzenie
powinno uwzględniać charakter i zakres wykonywanych czynności, pracochłonność i stopień
wykorzystania czasu pozasłużbowego niezbędnego przy ich wykonywaniu, a także kwalifikacje i
doświadczenie żołnierza zawodowego niezbędne przy wykonywaniu tych czynności.
Dz.U.04.108.1141
zm.
Dz.U.05.206.1719
zm.
Dz.U.05.243.2064
zm.
Dz.U.06.247.1808
zm.
Dz.U.08.21.128
zm.
Dz.U.10.122.832
w sprawie wypłacania żołnierzom zawodowym dodatkowego wynagrodzenia
(Dz.U.04.108.1141)
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb wypłacania żołnierzom
zawodowym dodatkowego wynagrodzenia za czasowe pełnienie obowiązków służbowych oraz za
wykonywanie czynności powierzonych, które wykraczają poza zadania wynikające z zajmowanych
stanowisk służbowych, a także stawki i terminy jego wypłacania.
§ 2. 1. Miesięczna wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 88 ust. 1 ustawy z
dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą", wynosi:
1) 70 zł - w przypadku czasowego powierzenia żołnierzowi zawodowemu dodatkowo obowiązków na
stanowisku służbowym przewidzianym dla szeregowego zawodowego albo obowiązków pracownika
wojska na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie niższe niż średnie;
stanowisku służbowym przewidzianym dla podoficera albo obowiązków pracownika wojska na
stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie średnie;
stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera młodszego albo obowiązków pracownika wojska
na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie wyższe zawodowe;
stanowisku służbowym przewidzianym dla oficera starszego albo obowiązków pracownika wojska
na stanowisku, na którym jest wymagane wykształcenie wyższe niż określone w pkt 3;
stanowisku służbowym przewidzianym dla generała brygady (kontradmirała) lub wyższym albo
obowiązków pracownika wojska na stanowisku obsadzanym z państwowego zasobu kadrowego
2. Powierzenie żołnierzowi zawodowemu czasowego pełnienia obowiązków służbowych na
określonym stanowisku służbowym oraz dzień objęcia i zwolnienia z tych obowiązków, a także wysokość
dodatkowego wynagrodzenia określa, w rozkazie dziennym lub decyzji, dowódca jednostki wojskowej, o
którym mowa w art. 104 ustawy, zwany dalej "dowódcą".
3. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w okresach miesięcznych z
dołu, nie później niż do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym żołnierz
zawodowy spełnił warunki uzasadniające jego przyznanie, z tym że pierwszej wypłaty wynagrodzenia
dokonuje się po dwóch miesiącach wykonywania obowiązków.
4. W przypadku wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1, przez część miesiąca
kalendarzowego, żołnierzowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości proporcjonalnej do
czasu ich wykonywania. W celu obliczenia dodatkowego wynagrodzenia za część miesiąca
kalendarzowego, określoną na podstawie ust. 1, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i
otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni, w których żołnierz wykonywał czasowo powierzone obowiązki.
275/375
§ 3. Do czynności powierzonych wykraczających poza zwykłe obowiązki służbowe żołnierzy, za
które przysługuje dodatkowe wynagrodzenie, zwanych dalej "czynnościami", zalicza się:
1) prowadzenie przewodu doktorskiego oraz opracowywanie recenzji w przewodzie doktorskim lub
habilitacyjnym albo w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego profesora, a także opracowywanie
opinii na wniosek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów;
1a) dyżury bojowe pełnione w ramach systemu obrony powietrznej NATO i lotnicze dyżury
poszukiwawczo-ratownicze pełnione w ramach współdziałania jednostek organizacyjnych
Marynarki Wojennej z Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa;
1b) pełnienie nieetatowych całodobowych służb wewnętrznych i garnizonowych;
2) dyżury medyczne pełnione w utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej zakładach opieki
zdrowotnej przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowego udzielania
świadczeń zdrowotnych;
3) pozostawanie poza zakładem opieki zdrowotnej utworzonym przez Ministra Obrony Narodowej w
gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych;
4) zajęcia dydaktyczne organizowane w ramach szkolenia i doskonalenia zawodowego;
5) wykonywanie lotów próbnych samolotem lub śmigłowcem oraz wykonywanie prac przygotowawczych
do tych lotów;
6) wykonywanie doświadczalnych lub próbnych skoków ze spadochronem, wykonywanie skoków z
katapultowaniem oraz prób sprzętu wysokościowego w powietrzu;
7) wykonywanie w wodzie lub komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych,
przy prowadzeniu prób nowego sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac
podwodnych;
8) uczestniczenie w próbach morskich okrętów albo innych jednostek pływających nawodnych lub
podwodnych;
9) wykonywanie innych niż wymienione w pkt 1-8 czynności o charakterze stałym związanych z
zabezpieczeniem funkcjonowania jednostki wojskowej, jeżeli wykonywanie tych czynności wynika z
innych przepisów, w których nie określono prawa do wynagrodzenia albo nie określono jego
wysokości.
§ 4. 1. Uprawniony do powierzania czynności, o których mowa w § 3, jest dowódca, z zastrzeżeniem
§ 6 i 7.
2. Dodatkowe wynagrodzenie jest finansowane ze środków pozostających w dyspozycji dowódcy
powierzającego czynności.
§ 5. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności określonych w § 3 pkt 1 przysługuje
wojskowym nauczycielom akademickim, w wysokości i na warunkach określonych w przepisach w
sprawie wysokości i warunków wypłacania wynagrodzenia promotorowi oraz za recenzje i opinie w
przewodzie doktorskim lub habilitacyjnym, a także w postępowaniu o nadanie tytułu profesora, wydanych
na podstawie ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach
i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595).
§ 5a. Żołnierzowi zawodowemu, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w §
3 pkt 1a, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości:
1) członkowi załogi statku powietrznego - 150 zł,
2) członkowi personelu technicznego służby inżynieryjno-lotniczej - 80 zł
- za każdy całodobowy dyżur.
§ 5b. Żołnierzowi zawodowemu, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w §
3 pkt 1b, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 50 zł - za każdą służbę dyżurną.
§ 6. 1. Żołnierzowi zawodowemu-lekarzowi oraz innemu żołnierzowi zawodowemu posiadającemu
wyższe wykształcenie i wykonującemu zawód medyczny, któremu kierownik zakładu opieki zdrowotnej
powierzył czynności polegające na pełnieniu dyżuru medycznego, za każdą pełną godzinę takiego dyżuru
pełnionego poza normalnymi godzinami służby przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 6, dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości nie niższej niż 0,5 % stawki uposażenia zasadniczego należnego temu
żołnierzowi.
2. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, może być podwyższona przez
kierownika zakładu opieki zdrowotnej, nie więcej niż o 0,2 % stawki określonej w ust. 1.
3. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia, obliczoną zgodnie z ust. 1 , zwiększa się o:
00
00
1) 25 % - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego pomiędzy godzinami 22 a 6 ;
2) 50 % - za każdą godzinę dyżuru medycznego pełnionego w niedziele i święta oraz w dni dodatkowo
wolne od służby, bez względu na porę pełnienia dyżuru.
4. W razie zbiegu zwiększeń wysokości dodatkowego wynagrodzenia z tytułów, o których mowa w
ust. 3, żołnierzowi zawodowemu przysługuje jedno, wyższe dodatkowe wynagrodzenie.
276/375
5. Liczba dyżurów medycznych pełnionych przez żołnierza, o którym mowa w ust. 1, nie może
przekraczać dwóch tygodniowo i ośmiu miesięcznie.
6. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności określonych w § 3 pkt 2 przysługuje
żołnierzom zawodowym - lekarzom stażystom w wysokości i na warunkach określonych w przepisach w
sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty, wydanych na podstawie ustawy z dnia 5
1)
grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, z późn. zm. ).
§ 7. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 6 ust. 1, zobowiązanemu przez kierownika
zakładu opieki zdrowotnej do pozostawania poza zakładem opieki zdrowotnej w gotowości do udzielania
świadczeń zdrowotnych, przysługuje za każdą godzinę pozostawania w tej gotowości dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości 50 % stawki określonej w § 6 ust. 1.
2. W przypadku wezwania do zakładu opieki zdrowotnej żołnierzowi zawodowemu przysługuje
dodatkowe wynagrodzenie, jak za pełnienie dyżuru medycznego, za cały czas pozostawania w gotowości
do udzielania świadczeń zdrowotnych w danym dniu.
§ 7a. Przepisów § 6 i 7 nie stosuje się do żołnierzy zawodowych, z którymi zawarto umowę, o której
mowa w art. 56 ust. 3b ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, na
pełnienie za wynagrodzeniem dyżuru medycznego poza normalnymi godzinami służby lub pozostawania
poza zakładem opieki zdrowotnej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych.
§ 8. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na przeprowadzeniu zajęć
dydaktycznych w ramach:
1) prowadzonego przez jednostki wojskowe dla żołnierzy i pracowników szkolenia lub doskonalenia
zawodowego w formach pozaszkolnych oraz szkolenia wewnętrznego,
2) szkolenia organizowanego przez wojskowe instytucje kultury i placówki oświatowe,
3) prowadzonej przez szkoły wojskowe oraz etatowe ośrodki szkolenia działalności dydaktycznej
- przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 5, dodatkowe wynagrodzenie.
2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych określa załącznik
nr 1 do rozporządzenia.
3. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1, 2 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia
mogą być podwyższone, nie więcej niż o:
1) 25 % - za zajęcia dydaktyczne przeprowadzone w dniu ustawowo wolnym od pracy;
2) 50 % - za przeprowadzenie zajęć dydaktycznych w całości w języku obcym, z wyjątkiem zajęć z
języka obcego.
4. Stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w lp. 1 i 4 załącznika nr 1 do rozporządzenia
podlegają obniżeniu o 50 % w razie:
1) powtórzenia tematu zajęć dydaktycznych u tego samego powierzającego;
2) przeprowadzenia zajęć dydaktycznych na podstawie materiału przygotowanego przez inną osobę;
3) nieprzeprowadzenia zajęć dydaktycznych z przyczyn niezależnych od prowadzącego te zajęcia.
5. Dodatkowe wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za zajęcia dydaktyczne
przeprowadzone:
1) w szkołach wojskowych oraz etatowych ośrodkach szkolenia przez wojskowych nauczycieli
akademickich;
2) w ramach odpraw i szkoleń organizowanych przez jednostki wojskowe, przez żołnierzy pełniących
służbę w tych jednostkach wojskowych albo w jednostkach nadrzędnych lub zaopatrujących.
§ 9. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu lotu próbnego
samolotem lub śmigłowcem albo na wykonaniu prac przygotowawczych do takiego lotu, przysługuje
dodatkowe wynagrodzenie.
2. Stawki dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotów próbnych albo prac przygotowawczych
do tych lotów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
3. W razie wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, o szczególnym stopniu trudności lub
niebezpieczeństwa, stawki dodatkowego wynagrodzenia określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia
mogą być podwyższone przy zastosowaniu mnożników określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
4. Dodatkowe wynagrodzenie w pełnej wysokości przysługuje za wykonanie czynności
przewidzianych w programie lotu próbnego albo pełnego zakresu prac przygotowawczych do takiego lotu.
W razie niepełnego wykonania tych czynności lub prac z przyczyn zależnych od żołnierza, wysokość
dodatkowego wynagrodzenia jest proporcjonalna do zakresu ich wykonania.
5. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie lotu próbnego wynosi dla:
1) pierwszego pilota (dowódcy załogi) - 100 %,
2) innego członka załogi - 75 %,
3) pozostałych żołnierzy wykonujących w czasie lotu próbnego
na statku powietrznym czynności przewidziane w programie tego lotu - 50 %
- stawki obliczonej zgodnie z przepisami ust. 2 i 3.
§ 10. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonaniu doświadczalnego lub
próbnego skoku ze spadochronem lub skoku z katapultowaniem albo próby sprzętu wysokościowego w
277/375
powietrzu, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości do 280 zł za każdy wykonany skok lub
wykonaną próbę.
§ 11. Żołnierzowi, któremu powierzono czynności polegające na wykonywaniu w wodzie lub
komorze hiperbarycznej (dekompresyjnej) nurkowań doświadczalnych przy prowadzeniu prób nowego
sprzętu nurkowego lub sprawdzaniu nowych technologii prac podwodnych, przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości do 28 zł za każdą minutę przebywania pod wodą albo w podwyższonym
ciśnieniu.
§ 12. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonanie czynności polegających na przeprowadzeniu
próby morskiej okrętu albo innej jednostki pływającej nawodnej lub podwodnej, przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie w wysokości do 42 zł za każdą rozpoczętą dobę wykonywania próby.
2. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia, o której mowa w ust. 1, zwiększa się o 20 % za każdą
drugą i następną rozpoczętą dobę próby, jeżeli zgodnie z programem trwa ona przez okres dłuższy niż
jedna doba i odbywa się bez zawijania do portu.
3. Stawkę dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie programu próby, obliczoną zgodnie z
przepisami ust. 1 i 2, zwiększa się o:
1) 20 % - dla żołnierzy odpowiedzialnych za techniczne wyniki próby lub bezpieczeństwo jednostki
pływającej;
2) 15 % - za każde pełne 12 godzin skrócenia planowanego czasu próby.
§ 13. 1. Żołnierzowi, któremu powierzono wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, za
każdy miesiąc ich wykonywania przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości od 25 do 75 zł.
2. W przypadku powierzenia żołnierzowi zawodowemu wykonywania więcej niż jednej czynności, o
której mowa w § 3 pkt 9, przyznaje się jedno dodatkowe wynagrodzenie.
3. Powierzanie czynności za dodatkowym wynagrodzeniem może być dokonywane w przypadku,
gdy wykonywanie czynności, o których mowa w § 3 pkt 9, nie zostało ujęte w żadnym z opisów stanowisk
służbowych występujących w etacie jednostki wojskowej.
§ 14. 1. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia za wykonanie czynności, o których mowa w § 5-13,
ustala, w ramach posiadanych na ten cel środków finansowych, dowódca albo kierownik zakładu opieki
zdrowotnej.
2. W zależności od rodzaju i charakteru czynności, przy określaniu wysokości dodatkowego
wynagrodzenia uwzględnia się:
1) pracochłonność oraz stopień wykorzystania czasu poza normalnymi godzinami służby, niezbędnego
do wykonania czynności;
2) stopień trudności i złożoności wykonania czynności;
3) stopień odpowiedzialności i ryzyka związanych z wykonaniem czynności;
4) kwalifikacje i doświadczenie żołnierza.
§ 15. 1. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czynności, o których mowa w § 5-12, wypłaca się
żołnierzowi zawodowemu w terminie do 14 dni od dnia, w którym żołnierz wykonał powierzoną czynność.
2. Dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie czynności, o których mowa w § 13, wypłaca się
miesięcznie z dołu. Przepisy § 2 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.
1)
1)
__________
października 2000 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu wypłaty
wynagrodzenia za wykonywanie czynności zleconych wykraczających poza zwykłe obowiązki
służbowe żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1004) oraz, w części dotyczącej § 31 ust. 3-5,
rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do
uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. Nr 90, poz. 1005, z 2001 r. Nr 66, poz. 669, z 2003 r. Nr
33, poz. 275 oraz z 2004 r. Nr 6, poz. 55), które tracą moc, z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK Nr 1
STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA PRZEPROWADZENIE ZAJĘĆ
DYDAKTYCZNYCH
.--------------------------------------------------------------------------------------------------- .
278/375
| Lp. | Określenie czynności powierzonej
| Jednostka miary | Stawka
|
|
|
|
| dodatkowego |
|
|
|
| wynagrodzenia w |
|
|
|
| złotych
|
|------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------|
| 1 | Przeprowadzenie wykładów lub ćwiczeń przez żołnierza: |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1) posiadającego co najmniej stopień naukowy
|
| od 5 do 35
|
|
| doktora;
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2) posiadającego wyższe wykształcenie oraz co
| godzina zajęć - | od 5 do 30
|
|
| najmniej trzyletni staż pracy w
| 45 minut
|
|
|
| specjalności odpowiadającej tematyce zajęć;
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 3) nieposiadającego kwalifikacji określonych w
|
| od 5 do 15
|
|
| pkt 1 i 2
|
|
|
|------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------|
| 2 | Przeprowadzenie egzaminów przez komisję egzaminacyjną | jeden
| od 5 do 15
|
| - wszyscy członkowie komisji łącznie
| egzaminowany |
|
|------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------|
| 3 | Ocena prac:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| a/ ocena pracy kontrolnej,
| jedna praca
| od 3 do 10
|
|
|
|
|
|
|
| b/ ocena pracy końcowej
|
| od 3 do 15
|
|------.-------------------------------------------------------.------------------.-----------------|
| 4 | Wygłoszenie prelekcji (odczytu), przez:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1) żołnierza zawodowego posiadającego:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| a/ tytuł naukowy profesora albo stopień
| prelekcja
| od 30 do 140 |
|
|
wojskowy generała brygady
| (odczyt)
|
|
|
|
(kontradmirała) lub wyższy,
| - 1,5 godziny |
|
|
|
|
|
|
|
| b/ stopień naukowy doktora habilitowanego
| łącznie z
| od 30 do 125 |
|
|
(docenta),
| dyskusją
|
|
|
|
|
|
|
|
| c/ stopień naukowy doktora,
|
| od 30 do 110 |
|
|
|
|
|
|
| d/ wyższe wykształcenie;
|
| od 30 do 100 |
|
|
|
|
|
|
| 2) pozostałych żołnierzy
|
| od 30 do 70 |
.---------------------------------------------------------------------------------------------------.
|
ZAŁĄCZNIK Nr 2
STAWKI DODATKOWEGO WYNAGRODZENIA ZA WYKONANIE LOTÓW PRÓBNYCH ALBO
PRAC PRZYGOTOWAWCZYCH DO TYCH LOTÓW
+-----+-----------------------------------+--------------+-----------------------------------------------------------------+
| |
|
|
Stawka dodatkowego wynagrodzenia - w złotych
|
| |
|
|-----------------------------------------------------------------|
| | Rodzaj lotów próbnych albo prac | Jednostka |
samoloty
|
|
| Lp. |
przygotowawczych
| obliczeniowa |-----------------------------------------------------| śmigłowce |
| |
|
|
|
|
odrzutowe
|
|
| |
|
| tłokowe |turbośmigłowe|-------------------------|
|
| |
|
|
|
|poddźwiękowe|naddźwiękowe|
|
|-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------|
| 1 |
2
|
3
|
4
|
5
|
6 |
7 | 8 |
|-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------|
| |Loty próbne doświadczalne:
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |- pierwszej i drugiej kategorii | 1 godz. lotu | 100 | 140 | 170 | 220 | 140 |
| |
|
|
|
|
|
|
|
279/375
| |- trzeciej i czwartej kategorii |
|
80 | 125 | 140 | 210 | 125 |
|-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------|
| |Loty próbne kontrolne:
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
| |- pierwszej kategorii
| za wykonanie | 220 | 350 | 370 | 940 | 280 |
| 2 |
| lotu według |
|
|
|
|
|
| |- drugiej kategorii
| określonego | 170 | 210 | 240 | 540 | 210 |
| |
| programu |
|
|
|
|
|
| |- trzeciej kategorii
|
|
70 |
80 | 100 | 190 | 80 |
|-----+-----------------------------------+--------------+-------------+-------------+------------+------------+-----------|
| |Próby łopat wirników nośnych
|
|
|
|
|
|
|
| 3 |śmigłowców na drgania typu flatter | 1 godz. próby|
|
|
- |
- | 70 |
| |oraz ich torowanie
|
|
|
|
|
|
|
|-----+-----------------------------------+--------------+-----------------------------------------------------------------|
| |Przygotowanie statku powietrznego |
|
|
| |do lotu:
|
|
|
| 4 |
| 1 roboczo- |
|
| |- próbnego doświadczalnego
| godzina |
20
|
| |
|
|
|
| |- próbnego kontrolnego
|
|
15
|
+--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------+
ZAŁĄCZNIK Nr 3
MNOŻNIKI STOPNIA TRUDNOŚCI (NIEBEZPIECZEŃSTWA) LOTÓW PRÓBNYCH ALBO
PRAC PRZYGOTOWAWCZYCH
+-----+-------------------------------------------------------------------+---------------+
| Lp. |
Wykonywane czynności
| Mnożnik |
| |
| (od-do) |
|-----------------------------------------------------------------------------------------|
|
Loty próbne doświadczalne pierwszej lub drugiej kategorii
|
|-----------------------------------------------------------------------------------------|
| 1 | Wyłączanie i uruchamianie w locie silników tłokowych
| 1,5 - 3 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 2 | Wyłączanie i uruchamianie w locie silników odrzutowych
| 1,5 - 5 |
| | i turbinowych
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 3 | Przeciągnięcia
| 1,5 - 6 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 4 | Korkociągi
| 3-8 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 5 | Nurkowania i wyrywania (próby przeciążeniowe)
| 4-8 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 6 | Drgania statków powietrznych, trzepotanie usterzeń
| 5 - 10 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 7 | Próby z nowo zabudowanym silnikiem (niestosowanym dotychczas na | 1,5 - 6
| | danym typie statku powietrznego)
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 8 | Drgania flatter
| 5 - 10 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 9 | Nadobroty zespołów napędowych
| 5 - 10 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 10 | Odpalanie (zrzut, strzelanie) środków bojowych
| 5 - 10 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 11 | Pierwszy lot na prototypie i po modyfikacji
| 5 - 10 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 12 | Próby autorotacyjne śmigłowców (z lądowaniem)
| 3-6 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 13 | Inne czynności wykonywane w trakcie lotu próbnego, w zależności | 1,5 - 5 |
| | od potrzeb określonych programem lotu, nieujęte w tabeli
|
|
|-----------------------------------------------------------------------------------------|
|
Loty próbne doświadczalne trzeciej lub czwartej kategorii
|
|-----------------------------------------------------------------------------------------|
| 1 | Pierwszy lot po uruchomieniu produkcji seryjnej, remoncie głównym | 4 - 8 |
|
280/375
| | lub modyfikacji
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 2 | Odpalenie (zrzut, strzelanie) środków bojowych
| 5 - 10 |
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 3 | Próby jakości wykonanych napraw węzłów, podwieszeń itp. (bez
| 4-8 |
| | zmian konstrukcyjnych)
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 4 | Próby nowo zabudowanych przyrządów pilotażowo-nawigacyjnych,
| 2-5 |
| | urządzeń fotograficznych i urządzeń radioelektrycznych
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 5 | Sprawdzenie charakterystyk aerodynamicznych i właściwości
| 2-5 |
| | pilotażowych statków powietrznych
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 6 | Próby związane ze zmianami technologii produkcji lub remontu
| 1,5 - 6 |
| | statku powietrznego oraz jego wyposażenia
|
|
|-----+-------------------------------------------------------------------+---------------|
| 7 | Inne czynności wykonywane w trakcie lotu próbnego, w zależności | 1,5 - 3 |
| | od potrzeb określonych programem lotu, nieujęte w tabeli
|
|
|-----------------------------------------------------------------------------------------|
|
Przygotowanie statku powietrznego do lotu próbnego
|
|-----------------------------------------------------------------------------------------|
| 1 | Wykonywanie czynności związanych z obsługą lotniczych środków |
|
| | bojowych, środków pirotechnicznych, przyspieszaczy startowych | 4 - 8 |
| | oraz innych materiałów i urządzeń niebezpiecznych
|
|
+-----------------------------------------------------------------------------------------+
Art. 89. 1. W okresie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych z powodu choroby albo pozostawania
w rezerwie kadrowej lub dyspozycji żołnierz zawodowy otrzymuje, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 1,
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do
uposażenia lub jego wysokość.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, który został zwolniony
ze stanowiska służbowego albo podlega zwolnieniu ze stanowiska służbowego w przypadkach
wymienionych w art. 45 ust. 1 i 2 do czasu objęcia obowiązków na stanowisku służbowym,
przeniesienia do rezerwy kadrowej lub dyspozycji albo zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
Art. 90. 1. Żołnierzowi zawodowemu, któremu udzielono urlopu okolicznościowego w związku ze
sprawowaniem opieki nad najbliższym członkiem rodziny, o którym mowa w art. 62 ust. 12, przysługuje
75% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio
zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym czasie zmian mających wpływ
na prawo do uposażenia lub jego wysokość, oraz inne należności pieniężne.
2. Należności pieniężne określone w art. 83, art. 85 i art. 94 – 98, przysługujące żołnierzowi
zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, art. 20 ust. 1a oraz art. 65a, albo członkom jego rodziny,
wypłaca się w wysokości ustalonej, z uwzględnieniem pełnej kwoty uposażenia zasadniczego
wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego żołnierzowi na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym oraz zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość,
powstałych w okresie, w którym żołnierz zawodowy otrzymywał uposażenie w wysokości 75% lub
nie otrzymywał tego uposażenia.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 20 ust. 1a
oraz członków jego rodziny.
Art. 91. 1. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły wojskowej
albo niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację w kraju lub za granicą przysługuje
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na stanowisku służbowym
zajmowanym bezpośrednio przed skierowaniem, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie
zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.
281/375
2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo
niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą przysługuje uposażenie, o którym
mowa w ust. 1, oraz mogą być przyznane:
1) stypendium miesięczne na pokrycie kosztów utrzymania za granicą;
2) zwrot kosztów zakwaterowania;
3) jednorazowy zwrot uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z przygotowaniem pracy
dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej;
4) zwrot kosztów przejazdów i dojazdów;
5) zwrot opłat wizowych.
3. Należności określone w ust. 2 nie przysługują lub podlegają odpowiedniemu obniżeniu, jeżeli
państwo przyjmujące żołnierza zawodowego na studia lub naukę do szkoły wojskowej albo
niewojskowej oraz na staż, kurs lub specjalizację za granicą pokrywa je w całości lub w części z
własnych środków finansowych.
4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w
drodze rozporządzenia, wysokość oraz szczegółowe warunki, tryb i sposób wypłacania
należności, o których mowa w ust. 2, z uwzględnieniem sposobu, terminów, miejsca i jednostek
wojskowych właściwych w sprawie wypłacania tych należności.
Dz.U.08.60.372
w sprawie należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym
skierowanym na naukę za granicą (Dz.U.08.60.372)
1)
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz szczegółowe warunki, tryb i sposób wypłacania
żołnierzom zawodowym, zwanym dalej "żołnierzami", skierowanym na studia lub naukę do szkół
wojskowych albo niewojskowych oraz na staże, kursy lub specjalizacje za granicą, zwane dalej "nauką za
granicą":
1) stypendium miesięcznego na pokrycie kosztów utrzymania za granicą;
2) zwrotu kosztów zakwaterowania;
3) jednorazowego zwrotu uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z przygotowaniem pracy
dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej;
4) zwrotu kosztów przejazdów i dojazdów;
5) zwrotu opłat wizowych.
§ 2. 1. Wysokość stypendium miesięcznego, o którym mowa w § 1 pkt 1, wynosi 125 % stawki
dodatku zagranicznego bazowego ustalonego dla państwa, do którego żołnierz został skierowany na
naukę za granicą, zwanego dalej "docelowym państwem", na podstawie przepisów w sprawie dodatku
zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby zagranicznej wykonującym obowiązki
służbowe w placówce zagranicznej, wydanych na podstawie art. 30 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o
2)
służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm. ).
2. Stypendium miesięczne za jeden dzień wynosi 1/30 jego kwoty miesięcznej.
3. Stypendium miesięczne dla żołnierza skierowanego na naukę za granicą, który w czasie
skierowania nie otrzymuje bezpłatnego wyżywienia, ulega zwiększeniu za każdy nieotrzymany posiłek,
odpowiednio na:
1) śniadanie - o 15 %,
2) obiad - o 30 %,
3) kolację - o 30 %
282/375
- diety w docelowym państwie, ustalonej według zasad określonych w przepisach w sprawie
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami
5
kraju, wydanych na podstawie art. 77 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z
3)
1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. ).
4. Stypendium miesięczne może zostać podwyższone przez organ wojskowy właściwy w sprawie
kierowania żołnierza na naukę za granicą, zwany dalej "organem kierującym", do wysokości 150 % stawki
dodatku zagranicznego bazowego, w związku z poniesieniem przez żołnierza skierowanego na naukę za
granicą dodatkowych kosztów.
5. Wysokość stypendium miesięcznego ustala w drodze decyzji organ kierujący.
§ 3. 1. Zwrotu kosztów zakwaterowania, o których mowa w § 1 pkt 2, dokonuje się do wysokości
ustalonego na ten cel limitu miesięcznego, w decyzji organu kierującego.
2. Wysokość limitu miesięcznego nie może przekroczyć miesięcznej kwoty kosztów zakwaterowania,
określonej przez organizatora szkolenia, a w przypadku braku takiego określenia - wysokości
trzydziestokrotności limitu hotelowego w docelowym państwie, ustalonego na podstawie przepisów, o
których mowa w § 2 ust. 3.
§ 4. 1. Jednorazowego zwrotu uzasadnionych wydatków rzeczowych, o których mowa w § 1 pkt 3,
organ kierujący dokonuje na podstawie przedstawionych przez żołnierza skierowanego na naukę za
granicą dokumentów (rachunków), potwierdzających poniesione wydatki, w wysokości nieprzekraczającej
przyznanej kwoty stypendium miesięcznego.
2. Żołnierz skierowany na naukę za granicą, na pisemny wniosek, może otrzymać zaliczkę na wydatki
rzeczowe, o których mowa w ust. 1.
§ 5. 1. Zwrotu kosztów przejazdów i dojazdów, o których mowa w § 1 pkt 4, poniesionych przez
żołnierza skierowanego na naukę za granicą w związku z przejazdem z miejsca zamieszkania w kraju do
miejsca szkolenia za granicą i z powrotem oraz z miejsca szkolenia za granicą do miejsca pobytu
określonego w programie szkolenia i z powrotem, dokonuje organ kierujący, na zasadach określonych dla
zagranicznych podróży służbowych w przepisach w sprawie należności żołnierzy za przeniesienia i
podróże służbowe, wydanych na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.
2. Środek transportu właściwy do odbycia przejazdu, o którym mowa w ust. 1, określa organ
kierujący.
3. Zwrot kosztów przejazdów, z miejsca szkolenia za granicą do miejsca zamieszkania i z powrotem,
przysługuje raz w każdym okresie szkolenia przekraczającym sześć miesięcy.
§ 6. Zwrotu opłat wizowych, o których mowa w § 1 pkt 5, dokonuje organ kierujący na podstawie
przedstawionych przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą dokumentów potwierdzających
wysokość tych opłat.
§ 7. 1. Wypłaty stypendium miesięcznego oraz zaliczek na pokrycie kosztów zakwaterowania, o
których mowa w § 1 pkt 1 i 2, dokonuje się z góry, w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca, w
którym odbywa się nauka za granicą.
2. Wypłaty jednorazowego zwrotu uzasadnionych wydatków rzeczowych związanych z
przygotowaniem pracy dyplomowej, doktorskiej lub habilitacyjnej, zwrotu kosztów przejazdów i dojazdów
oraz zwrotu opłat wizowych, o których mowa w § 1 pkt 3-5, dokonuje się w terminie czternastu dni od dnia
przedstawienia przez żołnierza skierowanego na naukę za granicą dokumentów (rachunków)
potwierdzających poniesione wydatki.
3. Żołnierz skierowany na naukę za granicą na czas krótszy niż trzy miesiące może otrzymać, na jego
pisemny wniosek, zaliczkę na określone przez organ kierujący należności, o których mowa w § 1, w
wysokości przewidywanych wydatków w okresie tej nauki.
§ 8. 1. Należności, o których mowa w § 1, wypłacane są na pisemny wniosek żołnierza skierowanego
na naukę za granicą:
1) w złotych - na wskazany rachunek bankowy w kraju, albo
2) w walucie kwoty bazowej ustalonej dla docelowego państwa lub w walucie tego państwa gotówką, w polskim przedstawicielstwie wojskowym lub placówce zagranicznej poza granicami kraju.
2. Na pisemny wniosek żołnierza skierowanego na naukę za granicą należności, o których mowa w §
1, mogą być przekazywane w walucie określonej w ust. 1 pkt 2 również na rachunek bankowy w kraju lub
poza granicami kraju. W takim przypadku koszty opłat bankowych ponosi żołnierz.
3. W przypadku gdy należności, o których mowa w § 1, wypłacane są w innej walucie niż kwota
bazowa ustalona dla docelowego państwa, wysokość tych należności ustala się według średniego kursu
tej waluty w Narodowym Banku Polskim, obowiązującego w pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego
poprzedzającego miesiąc, w którym następuje wypłata należności.
283/375
§ 9. 1. Wypłaty należności, o których mowa w § 1, dokonuje jednostka wojskowa, na której
zaopatrzeniu finansowym żołnierz skierowany na naukę za granicą pozostaje w okresie tego skierowania.
2. Organ kierujący może wskazać inną jednostkę wojskową niż określona w ust. 1, właściwą w
sprawach wypłacania żołnierzowi skierowanemu na naukę za granicą należności, o których mowa w § 1,
jeżeli jednostka wojskowa, na której zaopatrzeniu finansowym żołnierz pozostaje, nie prowadzi rozliczeń
w walutach obcych.
3. Należności, o których mowa w § 1, podlegają rozliczeniu w terminie czternastu dni od dnia powrotu
żołnierza skierowanego na naukę za granicą do kraju.
§ 10. Żołnierzom skierowanym na naukę za granicą, którym przed dniem wejścia w życie
rozporządzenia przekazywano stypendia miesięczne i zwroty kosztów zakwaterowania, o których mowa w
§ 1 pkt 1 i 2, na rachunki bankowe w walutach obcych, którzy nie złożyli pisemnych wniosków o wypłatę
tych należności na rachunki bankowe w złotych, należności te mogą być nadal przekazywane na rachunki
bankowe w walutach obcych. W takich przypadkach koszty opłat bankowych ponoszą jednostki wojskowe
przekazujące należności.
§ 11. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie
należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym skierowanym na naukę za granicą (Dz.
U. Nr 140, poz. 1488).
____________________
1)
2)
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703 oraz z 2006 r.
Nr 170, poz. 1217 i 1218 i Nr 220, poz. 1600.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz.
poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr 221, poz. 1615 oraz z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr
89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672.
.
Art. 92. 1.
Żołnierzowi zawodowemu, który został zawieszony w czynnościach
służbowych albo tymczasowo aresztowany, zawiesza się od najbliższego terminu płatności
połowę ostatnio otrzymanego uposażenia zasadniczego oraz wypłatę dodatków o charakterze
stałym, a także wypłatę należności pieniężnych, o których mowa w art. 94 oraz art. 95 pkt 1 i 3.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego albo uniewinnienia prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem dyscyplinarnym żołnierz zawodowy otrzymuje zawieszoną
część uposażenia oraz zawieszone należności pieniężne, wraz z odsetkami ustawowymi, od dnia,
w którym uposażenie lub inna należność pieniężna stały się wymagalne, choćby umorzenie lub
uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
Art. 93. 1. Żołnierzowi zawodowemu, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia zawodowej służby
wojskowej lub poza nim pozostaje albo odmawia pełnienia służby bądź wykonania obowiązku
wynikającego z tej służby, zawiesza się od najbliższego terminu płatności wypłatę uposażenia oraz
innych należności pieniężnych. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną wypłaca się
żołnierzowi zawieszone uposażenie i inne należności pieniężne.
2. Za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności żołnierz zawodowy traci prawo do 1/30 części
miesięcznego uposażenia. Jeżeli żołnierz pobrał już uposażenie za ten czas, odpowiednią kwotę
uposażenia potrąca się przy najbliższej jego wypłacie.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia zawinionej przez żołnierza
zawodowego niemożności wykonywania zadań służbowych.
284/375
Art. 94. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej przysługuje, z zastrzeżeniem
ust. 4 i 5, odprawa w wysokości:
1) po roku służby - 100%,
2) po pięciu latach służby - 200%,
3) po dziesięciu latach służby - 300%
- kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu
2. Wysokość odprawy, o której mowa w ust. 1 pkt 3, ulega zwiększeniu o 20 % uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy rok zawodowej służby wojskowej
pełnionej ponad dziesięć lat, nie więcej jednak niż do wysokości 600 %.
3. Do okresu zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust. 1 i 2, zalicza się okresy pełnienia
nieprzerwanej czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem okresów zawieszenia w czynnościach
służbowych lub tymczasowego aresztowania, chyba że prawomocnym orzeczeniem postępowanie karne
lub dyscyplinarne, będące przyczyną zawieszenia lub aresztowania, zostało umorzone bądź żołnierz
został uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu w postępowaniu
dyscyplinarnym.
4. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wskutek upływu terminu
wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy
organ lub niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej
albo niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję, przysługuje odprawa w
wysokości:
1) 600% uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym – w przypadku
pełnienia służby stałej;
2) wynikającej z ust. 1 i 2, z tym, że za dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej
przyjmuje się ostatni dzień okresu, na jaki zawarto kontrakt – w przypadku pełnienia służby
kontraktowej.
5. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 111 pkt 1, 6, 15 i
16 albo wskutek wypowiedzenia przez żołnierza stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej, jeżeli pełnił on zawodową służbę wojskową przez okres krótszy niż dziesięć lat –
przysługuje 50% kwoty odprawy, o której mowa w ust. 1 i 2.
6. Odprawa nie przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej na podstawie
art. 111 pkt 11-14.
Art. 95. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, niezależnie od odprawy, o której
mowa w art. 94, przysługują następujące należności pieniężne:
1) przez okres jednego roku po zwolnieniu ze służby wypłacane co miesiąc świadczenie pieniężne w
wysokości kwoty uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego w
ostatnim dniu pełnienia służby;
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, w tym za dodatkowy urlop wypoczynkowy,
niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za lata poprzednie, nie więcej jednak niż za trzy
lata;
3) dodatkowe uposażenie roczne za rok, w którym nastąpiło zwolnienie ze służby;
4) uchylony;
5) gratyfikacja urlopowa niewykorzystana w roku zwolnienia ze służby;
6) zwrot kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrot kosztów
przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju - w
wysokości i na zasadach określonych jak dla żołnierzy zawodowych przeniesionych do pełnienia
służby w innej miejscowości.
Art. 96. 1. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje żołnierzowi, z
zastrzeżeniem ust. 2-4, który pełnił nieprzerwanie zawodową służbę wojskową przez okres co najmniej
piętnastu lat. Przepis art. 94 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, przysługuje również żołnierzowi
zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała, który pełnił zawodową
służbę wojskową przez okres krótszy niż piętnaście lat, jeżeli został zwolniony wskutek:
1) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego
przez właściwy organ;
2) orzeczenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby
wojskowej, w razie gdy utrata tej zdolności została spowodowana wypadkiem pozostającym w
związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo chorobą powstałą w związku ze
szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej;
3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej;
4) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję.
285/375
3. W razie zbiegu uprawnień do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, i
świadczenia emerytalnego żołnierzowi przysługuje, według jego wyboru, tylko jedno z tych świadczeń.
4. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, nie przysługuje żołnierzowi w
przypadkach, o których mowa w art. 94 ust. 5 i 6.
5. Żołnierz, który posiada uprawnienia do świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1,
może je pobrać jednorazowo z góry za cały należny okres.
6. Świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 95 pkt 1, wypłaca się żołnierzowi
zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej w terminach określonych w art. 81 ust. 1, a w
przypadku gdy żołnierz wystąpił o wypłatę tego świadczenia, za cały należny okres jednorazowo z
góry, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia złożenia wniosku w tej sprawie.
7. Wypłaty świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 95 pkt 1, zwrotu kosztów jednorazowego
przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego do
obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju dokonuje wojskowy organ emerytalny właściwy
dla adresu zameldowania żołnierza.
8. Zwrotu kosztów jednorazowego przejazdu żołnierza i członków jego rodziny oraz zwrotu kosztów
przewozu urządzenia domowego do obranego przez żołnierza miejsca zamieszkania w kraju dokonuje się
w okresie trzech lat od dnia zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
9. Wypłaty należności, o których mowa w ust. 7, dokonuje się na pisemny wniosek żołnierza
zawodowego, na podstawie decyzji wojskowego organu emerytalnego właściwego dla adresu
zameldowania żołnierza.
10. Należności pieniężne, związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, inne niż
wymienione w art. 95 pkt 1 i 6, wypłaca się na podstawie decyzji dowódcy, o którym mowa w art. 104.
Art. 97. Ekwiwalent pieniężny za jeden dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub
dodatkowego urlopu wypoczynkowego wynosi 1/22 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz
z dodatkami o charakterze stałym, należnego w ostatnim dniu pełnienia zawodowej służby wojskowej.
Art. 98. 1. W razie śmierci żołnierza zawodowego przysługuje odprawa pośmiertna w takiej
wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu żołnierzowi, na podstawie art. 94 ust. 1 i 2, odprawa przy
zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz należności pieniężne określone w art. 95 pkt 2-6.
2. Należności pieniężne, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi, a w razie braku
małżonka - kolejno: dzieciom, rodzicom, dziadkom, wnukom albo rodzeństwu.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadkach, o których mowa w art. 113 ust. 2 i 3.
4. Podstawę obliczenia należności pieniężnych, o których mowa w ust. 3, stanowi uposażenie
należne żołnierzowi zawodowemu na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym przed zaginięciem lub
uznaniem za zmarłego, z uwzględnieniem zmian mających wpływ na wysokość uposażenia.
Art. 99. 1. W razie śmierci żołnierza zawodowego, niezależnie od należności pieniężnych
określonych w art. 98, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) pięciokrotności kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego
w dniu śmierci żołnierza - jeżeli koszty pogrzebu poniósł małżonek, dzieci, wnuki, rodzice lub
rodzeństwo albo inna osoba, która prowadziła z tym żołnierzem wspólne gospodarstwo domowe;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona w pkt 1 - jeżeli koszty
pogrzebu poniosła inna osoba.
2. Jeżeli śmierć żołnierza zawodowego nastąpiła wskutek wypadku pozostającego w związku z
zawodową służbą wojskową, koszty jego pogrzebu pokrywa się z części budżetu państwa, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
3. W razie pokrycia kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej, osobom wymienionym w ust. 1 pkt 1 przysługuje zasiłek
pogrzebowy w wysokości 50%.
Art. 99a. Przepisy art. 99 stosuje się odpowiednio w razie śmierci żołnierza zawodowego, po
zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku
z wykonywaniem zadań służbowych.
Art. 100. 1. W razie śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego osobie, która pokryła koszty
pogrzebu, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) trzykrotności kwoty najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego obowiązującego w
dniu śmierci członka rodziny żołnierza - jeżeli koszty pogrzebu pokrył żołnierz zawodowy;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, nie wyższych jednak niż kwota określona w pkt 1 - jeżeli koszty
pogrzebu pokryła inna osoba.
2. Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w związku z pokryciem kosztów
pogrzebu następujących członków rodziny żołnierza zawodowego:
286/375
1) małżonka albo byłego małżonka żołnierza, wobec którego w dniu śmierci żołnierz był obowiązany do
świadczeń alimentacyjnych;
2) dziecka własnego żołnierza, dziecka jego małżonka, dziecka przysposobionego i przyjętego na
wychowanie, w tym w ramach rodziny zastępczej, albo innego dziecka, którego opiekunem prawnym
został ustanowiony żołnierz lub jego małżonek;
3) rodziców i byłych prawnych opiekunów żołnierza albo jego małżonka.
3. Jeżeli w związku ze śmiercią członka rodziny żołnierza zawodowego przysługuje również zasiłek
pogrzebowy na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub innych przepisów szczególnych,
żołnierzowi lub innej osobie, o której mowa w ust. 1, wypłaca się tylko wyrównanie zasiłku w wysokości
różnicy między zasiłkiem pogrzebowym a zasiłkiem przysługującym z innego tytułu.
Art. 101. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dokumentowania
uprawnień do zasiłków pogrzebowych, o których mowa w art. 99 i 100, a także warunki i tryb pokrywania
kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister
Obrony Narodowej, z uwzględnieniem dokumentów wymaganych przy wypłacie zasiłku.
Dz.U.04.71.652
w sprawie sposobu dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych oraz
warunków i trybu pokrywania kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych
(Dz.U.04.71.652)
(Dz. U. z dnia 21 kwietnia 2004 r.)
Na podstawie art. 101 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. Nr 179, poz. 1750) zarządza się, co następuje:
1) sposób dokumentowania uprawnień do zasiłków pogrzebowych w razie śmierci żołnierza
zawodowego lub członka rodziny żołnierza zawodowego;
2) warunki i tryb pokrywania kosztów pogrzebu żołnierza zawodowego z części budżetu państwa, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej;
3) dokumenty wymagane przy wypłacie zasiłku pogrzebowego.
§ 2. 1. Dokumentem wymaganym przy wypłacie zasiłku pogrzebowego, o którym mowa w art. 99 lub
100 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą",
jest pisemny wniosek osoby, która poniosła koszty pogrzebu żołnierza zawodowego lub pokryła koszty
pogrzebu członka rodziny żołnierza zawodowego, zwanej dalej "osobą uprawnioną".
2. Wniosek powinien w szczególności zawierać oświadczenie o stopniu pokrewieństwa lub
powinowactwa między osobą uprawnioną a osobą zmarłą, lub braku takiego stopnia, a w przypadku
śmierci członka rodziny żołnierza zawodowego również oświadczenie o prawie do zasiłku pogrzebowego
na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym lub innych przepisów szczególnych albo jego
braku.
§ 3. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego w razie śmierci żołnierza
zawodowego są:
1) w przypadku, gdy koszty pogrzebu poniosła osoba określona w art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy:
a) odpis skrócony aktu zgonu żołnierza zawodowego,
b) oryginały rachunków obejmujących zasadnicze koszty pogrzebu, w tym: zakupu trumny lub urny
albo kremacji zwłok i zakupu miejsca pochowania na cmentarzu;
2) w przypadku, gdy koszty pogrzebu poniosła osoba określona w art. 99 ust. 1 pkt 2 ustawy:
a) dokumenty, o których mowa w pkt 1,
b) oryginały rachunków obejmujących ogół kosztów rzeczywiście poniesionych.
2. Jako dowód poniesionych kosztów pogrzebu, na równi z rachunkami, o których mowa w ust. 1 pkt
1 lit. b i pkt 2 lit. b, uznaje się również dokumenty wystawione na osobę uprawnioną potwierdzające
koszty poniesione w związku z przeprowadzeniem pochówku, a także inne koszty poniesione stosownie
do warunków i zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku, obejmujące w
szczególności: zakup miejsca pochowania na cmentarzu wyznaniowym, sprawienie posługi religijnej,
287/375
wybudowanie nagrobka, zakup odzieży żałobnej oraz organizację poczęstunku dla osób biorących udział
w pogrzebie.
§ 4. W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, zasiłek pogrzebowy wypłaca się po
przedłożeniu odpisu skróconego aktu zgonu żołnierza zawodowego.
§ 5. 1. Dokumentami wymaganymi do wypłaty zasiłku pogrzebowego w razie śmierci członka
rodziny żołnierza zawodowego są:
1) odpis skrócony aktu zgonu członka rodziny żołnierza zawodowego, a w przypadku pogrzebu dziecka
martwo urodzonego - zaświadczenie lekarza lub położnej, że dziecko urodziło się martwe;
2) oryginały rachunków, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 lit. b lub pkt 2 lit. b.
§ 6. Dokumentami wymaganymi do wypłaty wyrównania zasiłku pogrzebowego, o którym mowa w
art. 100 ust. 3 ustawy, są:
1) w przypadku, gdy koszty pogrzebu pokrył żołnierz zawodowy:
a) odpis, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1,
b) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego żołnierzowi
zawodowemu na podstawie odrębnych przepisów, przy czym na równi z tym dokumentem uznaje
się również oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego wypłaconego
innej osobie, jeżeli żołnierz zawodowy udokumentuje rachunkami pokrycie kosztów pogrzebu
członka rodziny;
2) w przypadku, gdy koszty pogrzebu pokryła inna osoba:
a) odpis, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 1,
b) oryginał dokumentu stwierdzającego wysokość zasiłku pogrzebowego przyznanego tej osobie na
podstawie odrębnych przepisów,
c) oryginały rachunków obejmujących ogół kosztów rzeczywiście poniesionych oraz uwierzytelnione
kopie rachunków stanowiących podstawę wypłaty zasiłku, o którym mowa w lit. b.
§ 7. 1. Na koszty pogrzebu żołnierza zawodowego, którego śmierć nastąpiła wskutek wypadku
pozostającego w związku z zawodową służbą wojskową, składają się w szczególności wydatki na:
1) zakup miejsca pochowania na cmentarzu, trumny lub urny albo kremację zwłok oraz wybudowanie
nagrobka - w miejscowości wskazanej przez rodzinę, a jeżeli zmarły nie pozostawił rodziny - w
miejscowości, w której zmarł, pełnił służbę lub zamieszkiwał;
2) zorganizowanie pogrzebu i przeprowadzenie pochówku zmarłego - stosownie do warunków i
zwyczajów przyjętych w miejscowości organizowania pochówku;
3) zakup wieńców lub kwiatów;
4) ogłoszenie nekrologu w prasie.
2. Pogrzeb organizuje i jego koszty pokrywa dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz
zawodowy pełnił ostatnio służbę wojskową, w granicach kwoty wymienionej w art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy.
3. Niezależnie od wysokości kosztów pogrzebu, o których mowa w ust. 2, dodatkowo pokrywa się
koszty związane z przewozem zwłok do miejscowości, w której zmarły żołnierz zawodowy ma być
pochowany.
4. Jeżeli koszty pogrzebu żołnierza zawodowego są niższe od kwoty określonej w ust. 2, a rodzina
zmarłego żołnierza zawodowego podjęła się budowy nagrobka, dowódca wypłaca rodzinie zmarłego
różnicę pomiędzy wymienionymi kwotami.
1)
1)
________
lipca 2002 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu wypłacania zasiłków pogrzebowych z tytułu
śmierci członków rodziny żołnierza zawodowego (Dz. U. Nr 120, poz. 1026), które traci moc z dniem
wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Art. 102. 1. Żołnierzowi zawodowemu wyznaczonemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej
poza granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy
uposażenia określonej dla stanowiska służbowego, na jakie został wyznaczony do pełnienia służby poza
granicami państwa.
2. Żołnierzowi zawodowemu skierowanemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza
granicami państwa przysługuje uposażenie zasadnicze ustalone z uwzględnieniem grupy uposażenia
według stanowiska służbowego zajmowanego przed skierowaniem.
3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, w czasie zajmowania stanowiska
służbowego poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej:
288/375
1) należność zagraniczna – na pokrycie zwiększonych kosztów związanych z pełnieniem
obowiązków i funkcji poza granicami państwa, ustalona odpowiednio do zakresu ich pełnienia
oraz kosztów utrzymania poza granicami państwa;
2) jednorazowy zasiłek adaptacyjny – w przypadku wyznaczenia na okres powodujący zmianę
miejsca zamieszkania.
4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 2, w czasie wykonywania zadań
służbowych poza granicami państwa przysługuje, wypłacana w walucie polskiej lub obcej,
należność zagraniczna, ustalona odpowiednio do rangi pełnionej funkcji i zakresu wykonywanych
obowiązków służbowych, warunków zagrożenia utraty zdrowia lub życia występujących w miejscu
pełnienia służby poza granicami państwa, a także uciążliwości wynikających z trudnych warunków
klimatycznych lub zakwaterowania.
5. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, przebywającemu w strefie działań
wojennych przysługuje dodatek wojenny.
6. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1 i 2, mogą być przyznane inne należności
pieniężne, odpowiednio do warunków pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa.
7. Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 3 pkt 1 – zmniejsza się o kwotę środków
pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na podstawie przepisów
obowiązujących w organizacji międzynarodowej, międzynarodowej strukturze wojskowej lub w
siłach zbrojnych albo w innych strukturach obronnych państw obcych. W przypadku, gdy
wypłacane żołnierzowi zawodowemu środki pieniężne są wyższe od kwoty należności
zagranicznej, należność ta nie przysługuje.
8. Kwotę należności zagranicznej wynikającą z ust. 4 – zmniejsza się o kwotę środków
pieniężnych wypłacanych miesięcznie żołnierzowi zawodowemu na podstawie przepisów
obowiązujących w organizacji międzynarodowej lub w siłach wielonarodowych. W przypadku, gdy
wypłacane żołnierzowi zawodowemu środki pieniężne są wyższe od kwoty należności
zagranicznej, należność ta nie przysługuje. Przy ustalaniu wysokości środków pieniężnych
wypłacanych żołnierzowi zawodowemu nie uwzględnia się środków przeznaczonych na
zakwaterowanie i wyżywienie.
9. Żołnierz zawodowy jest obowiązany poinformować na piśmie dowódcę jednostki wojskowej
właściwego w sprawie wypłaty należności zagranicznej, o środkach pieniężnych wypłacanych mu
miesięcznie przez organizację międzynarodową, międzynarodową strukturę wojskową, siły
zbrojne albo inne struktury obronne państw obcych albo siły wielonarodowe.
10. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy,
określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz tryb przyznawania i wypłacania należności,
o których mowa w ust. 3-5, rodzaje, wysokość, a także tryb przyznawania i wypłacania innych
należności pieniężnych, o których mowa w ust. 6, przysługujących żołnierzom zawodowym
wyznaczonym albo skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami
państwa, z uwzględnieniem walut, w których te należności będą wypłacane. Rozporządzenie
powinno uwzględniać w szczególności rodzaj i wysokość tych należności w zależności od
charakteru i warunków pełnienia służby poza granicami państwa.
Dz.U.10.41.243
w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza
granicami państwa (Dz.U.10.41.243)
zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm,1)) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa wysokość oraz tryb przyznawania i wypłacania należności
zagranicznej, jednorazowego zasiłku adaptacyjnego i dodatku wojennego oraz rodzaje, wysokość, a
289/375
także tryb przyznawania i wypłacania innych należności pieniężnych przysługujących żołnierzom
zawodowym:
1) wyznaczonym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa:
a) w polskich przedstawicielstwach wojskowych przy organizacjach międzynarodowych lub przy
międzynarodowych strukturach wojskowych,
b) bezpośrednio w strukturach organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych strukturach
wojskowych,
c) w ataszatach obrony przy przedstawicielstwach dyplomatycznych i w stałych
przedstawicielstwach przy organizacjach międzynarodowych, podległych ministrowi właściwemu do spraw
zagranicznych, mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej "placówkami
zagranicznymi",
d) przy siłach zbrojnych albo przy innych strukturach obronnych państw obcych;
2) skierowanym do pełnienia zawodowej służby wojskowej poza granicami państwa:
a) w charakterze obserwatorów wojskowych lub osób posiadających status obserwatora
wojskowego - do misji organizacji międzynarodowych lub sił wielonarodowych,
b) do kwater głównych, dowództw lub sztabów misji organizacji międzynarodowych lub sił
wielonarodowych,
c) w składzie jednostek wojskowych użytych poza granicami państwa zgodnie z przepisami ustawy z
dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 oraz z 2009 r. Nr 79, poz. 669 i
Nr 161, poz. 1278) w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub w celu wzmocnienia sił państwa albo państw
sojuszniczych, misji pokojowej, akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom,
d) w składzie jednostek wojskowych, których pobyt poza granicami państwa zgodnie z przepisami
ustawy, o której mowa w lit. c, ma na celu udział w szkoleniach lub ćwiczeniach wojskowych, akcjach
ratowniczych, poszukiwawczych lub humanitarnych albo w przedsięwzięciach reprezentacyjnych.
§ 2. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 1, otrzymuje należność zagraniczną w
miesięcznej wysokości określonej przy zastosowaniu następujących mnożników:
1) 6,9 - zajmujący stanowisko służbowe:
a) o stopniu etatowym nie niższym niż generała brygady (kontradmirała),
b) attaché obrony,
c) doradcy do spraw obronnych w Stałym Przedstawicielstwie Rzeczypospolitej Polskiej przy
Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Brukseli,
d) starszego doradcy wojskowego w placówce zagranicznej innej niż wymieniona w lit. c,
2) 6,5 - zajmujący stanowisko służbowe przedstawiciela wojskowego o stopniu etatowym niższym
niż generała brygady (kontradmirała) albo stanowisko służbowe szefa zespołu łącznikowego, szefa
zarządu lub zastępcy attaché obrony,
3) 6,0 - zajmujący inne niż wymienione w pkt 1 i 2 stanowisko służbowe przewidziane dla oficera
starszego,
4) 5,4 - zajmujący stanowisko służbowe przewidziane dla oficera młodszego,
5) 5,0 - zajmujący stanowisko służbowe przewidziane dla podoficera,
6) 4,5 - zajmujący stanowisko służbowe przewidziane dla szeregowego zawodowego
- stawki dodatku zagranicznego bazowego ustalonego dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę,
na podstawie przepisów w sprawie dodatku zagranicznego i świadczeń przysługujących członkom służby
zagranicznej wykonującym obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, wydanych na podstawie art. 30
ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. Nr 128, poz. 1403, z późn. zm.2)), zwanej
dalej "kwotą bazową".
2. Żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę w placówce zagranicznej stawkę należności
zagranicznej wynikającą z ust. 1 podwyższa się o 20 % kwoty bazowej.
3. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu za okres
od dnia objęcia stanowiska służbowego poza granicami państwa do dnia zwolnienia z tego stanowiska.
4. Wypłaty należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, dokonuje się miesięcznie z góry w
pierwszym dniu roboczym miesiąca, za który należność przysługuje.
5. Należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, za jeden dzień wynosi 1/30 jej miesięcznej
stawki.
6. Należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana na pisemny wniosek żołnierza
zawodowego:
1) w złotych - na wskazany rachunek bankowy w kraju, albo
2) w walucie kwoty bazowej ustalonej dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę, lub w walucie
tego państwa - w miejscu pełnienia służby poza granicami państwa.
7. Należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, może być również przekazywana w walucie
określonej w ust. 6 pkt 2 na wskazany przez żołnierza zawodowego we wniosku, o którym mowa w ust. 6,
rachunek bankowy w kraju.
8. Do przeliczania należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, na złote lub walutę państwa inną
niż waluta kwoty bazowej ustalona dla państwa, w którym żołnierz pełni służbę, przyjmuje się średnie
290/375
kursy walut w Narodowym Banku Polskim obowiązujące w pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego
poprzedzającego miesiąc, za który należność przysługuje.
§ 3. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. a, otrzymuje należność zagraniczną w
miesięcznej wysokości określonej przy zastosowaniu mnożnika 2,2 stawki najniższego uposażenia
zasadniczego żołnierza zawodowego, zwanego dalej "najniższym uposażeniem".
2. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się na podstawie decyzji dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach organizacji współpracy
międzynarodowej.
3. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się za okres od dnia przekroczenia
granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej w drodze za granicę do dnia jej ponownego przekroczenia
w drodze powrotnej do kraju.
4. Wypłaty należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, dokonuje się miesięcznie z dołu do
dwudziestego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który należność przysługuje.
5. Do ustalania i wypłacania należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy § 2 ust. 5 i ust. 6 pkt 1.
§ 4. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. b i c, otrzymuje należność zagraniczną w
miesięcznej wysokości, określonej przy zastosowaniu następujących mnożników najniższego uposażenia:
1) 6,00 - jeżeli został skierowany do wykonywania zadań na stanowisku służbowym przewidzianym
dla generała broni (admirała floty);
dla generała dywizji (wiceadmirała);
dla generała brygady (kontradmirała);
dla pułkownika (komandora);
dla podpułkownika (komandora porucznika);
dla majora (komandora podporucznika);
dla kapitana (kapitana marynarki);
dla porucznika (porucznika marynarki);
dla podporucznika (podporucznika marynarki);
dla starszego chorążego sztabowego (starszego chorążego sztabowego marynarki);
dla starszego chorążego (starszego chorążego marynarki);
dla chorążego (chorążego marynarki);
dla młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki);
dla starszego sierżanta (starszego bosmana);
dla sierżanta (bosmana);
dla plutonowego (bosmanmata);
dla starszego kaprala (starszego mata);
dla kaprala (mata);
dla starszego szeregowego (starszego marynarza);
dla szeregowego (marynarza).
2. Stopnie etatowe stanowisk służbowych, o których mowa w ust. 1, określają etaty jednostek
wojskowych.
3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. c, pełniącemu służbę w Islamskiej
Republice Afganistanu, stawkę należności zagranicznej wynikającą z ust. 1 zwiększa się o:
1) 250 % najniższego uposażenia - jeżeli posiada co najmniej jedną ze specjalności lekarskich lub
lekarsko-dentystycznych w następującej podstawowej dziedzinie medycyny: anestezjologia i intensywna
terapia, chirurgia ogólna, chirurgia szczękowo-twarzowa, choroby wewnętrzne, diagnostyka laboratoryjna,
epidemiologia, medycyna ratunkowa, medycyna rodzinna, medycyna transportu, ortopedia i traumatologia
291/375
narządu ruchu, psychiatria, radiologia i diagnostyka obrazowa lub stomatologia zachowawcza z
endodoncją;
2) 150 % najniższego uposażenia - innemu niż wymieniony w pkt 1 lekarzowi lub lekarzowi
dentyście.
4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. c, wykonującemu zadania związane z
bezpośrednim udziałem w oczyszczaniu rejonu działania jednostki wojskowej z materiałów wybuchowych
albo zadania polegające na unieszkodliwianiu tych materiałów stawkę należności zagranicznej
wynikającą z ust. 1 zwiększa się o 1 % najniższego uposażenia za każdy dzień wykonywania tych zadań.
5. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. c, wykonującemu poza rejonem
stacjonowania jednostki wojskowej zadania w warunkach związanych z bezpośrednim udziałem w
akcjach o charakterze bojowym, akcjach zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom albo pełnienia
służby patrolowej, ochronnej lub z udziałem w konwojach stawka należności zagranicznej wynikająca z
ust. 1 może zostać zwiększona od 10 % do 30 % najniższego uposażenia.
6. Stawki zwiększenia należności zagranicznej, o którym mowa w ust. 4 i 5, ustala w rozkazie
dowódca jednostki wojskowej.
7. Żołnierzom zawodowym wykonującym zadania służbowe w rejonie działania jednostki wojskowej,
w którym występują warunki zagrożenia utraty zdrowia lub życia albo trudne warunki klimatyczne lub
zakwaterowania, stawki należności zagranicznych wynikające z ust. 1 zwiększa się od 20 % do 70 %
kwoty najniższego uposażenia.
8. Stawki zwiększenia należności zagranicznych, o którym mowa w ust. 7, wypłacane żołnierzom
zawodowym w poszczególnych jednostkach wojskowych ustala Minister Obrony Narodowej.
9. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu za okres:
1) od dnia przybycia do rejonu działania jednostki wojskowej do dnia opuszczenia tego rejonu, z
wyłączeniem dni, w których żołnierz wykorzystywał urlop;
2) wykonywania obowiązków służbowych poza rejonem działania jednostki wojskowej.
10. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się miesięcznie z dołu do dziesiątego
dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który należność przysługuje.
11. Bezpośrednio po przybyciu jednostki wojskowej do rejonu działania jej dowódca może zezwolić
na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1.
12. Do ustalania i wypłacania należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy §
2 ust. 5-7.
13. W przypadku gdy należność zagraniczna, o której mowa w ust. 1, jest wypłacana w walucie
kwoty bazowej lub w walucie państwa, w którym żołnierz zawodowy pełni służbę, wysokość należności
ustala się według średniego kursu tej waluty w Narodowym Banku Polskim obowiązującego w pierwszym
dniu roboczym miesiąca kalendarzowego, za który należność przysługuje.
§ 5. 1. Żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. d, za każdy dzień wykonywania zadań
służbowych poza granicami państwa otrzymuje należność zagraniczną w wysokości 25 % diety ustalonej
dla docelowego państwa skierowania w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce
sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.3)).
2. W przypadku żołnierzy zawodowych wykonujących zadania na jednostkach pływających
Marynarki Wojennej, dla których nie określono docelowego państwa skierowania albo określono kilka
takich państw, wyboru waluty diety państwa przyjmowanej dla celów ustalenia wysokości należności
zagranicznej, o której mowa w ust. 1, dokonuje Dowódca Marynarki Wojennej.
3. Należność zagraniczną, o której mowa w ust. 1, wypłaca się żołnierzowi zawodowemu w terminie
14 dni od dnia zakończenia wykonywania zadań służbowych poza granicami państwa.
4. Bezpośrednio przed skierowaniem żołnierza zawodowego do pełnienia służby poza granicami
państwa dowódca jednostki wojskowej może zezwolić na wypłacenie zaliczki na poczet przysługującej
należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1.
5. Należność zagraniczna jest wypłacana w złotych lub w walucie diety ustalonej dla docelowego
państwa skierowania. Wyboru waluty należności zagranicznej dokonuje dowódca jednostki wojskowej
właściwy w sprawie wypłaty należności zagranicznej, o której mowa w ust. 1.
6. W przypadku gdy należność zagraniczna jest wypłacana w złotych, wysokość należności ustala
się według średniego kursu waluty diety w Narodowym Banku Polskim obowiązującego w dniu
zakończenia wykonywania przez żołnierza zawodowego zadań służbowych poza granicami państwa.
§ 6. 1. Jednorazowy zasiłek adaptacyjny, o którym mowa w art. 102 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wynosi 300 % kwoty bazowej.
2. Jednorazowy zasiłek adaptacyjny wypłaca się żołnierzowi zawodowemu niezwłocznie po objęciu
przez niego stanowiska służbowego poza granicami państwa. Do wypłacania zasiłku przepisy § 2 ust. 6-8
stosuje się odpowiednio, z tym że do ustalenia jego wysokości stosuje się średni kurs waluty w
Narodowym Banku Polskim obowiązujący w pierwszym dniu miesiąca kalendarzowego, w którym zasiłek
jest wypłacany.
3. Na pisemny wniosek żołnierza zawodowego zasiłek adaptacyjny może być wypłacony również
bezpośrednio przed wyjazdem z kraju. W takim przypadku zasiłek adaptacyjny jest wypłacany w złotych.
292/375
§ 7. 1. Stawka dodatku wojennego, o którym mowa w art. 102 ust. 5 ustawy z dnia 11 września 2003
r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wynosi:
1) 3% najniższego uposażenia - za każdy dzień pobytu w strefie działań wojennych;
2) od 3 % do 5 % najniższego uposażenia - za każdy dzień wykonywania zadań w strefie działań
wojennych w warunkach związanych z bezpośrednim udziałem w akcjach o charakterze bojowym,
akcjach zapobiegania aktom terroryzmu lub ich skutkom albo pełnieniem służby patrolowej, ochronnej lub
z udziałem w konwojach.
2. W przypadku żołnierza zawodowego spełniającego jednocześnie warunki uprawniające do
otrzymania dodatku wojennego na podstawie ust. 1 pkt 1 i 2 wypłaca się dodatek wojenny w wyższej
wysokości.
3. Stawkę dodatku wojennego, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ustala żołnierzowi zawodowemu, o
którym mowa w § 1:
1) pkt 1 - organ, któremu żołnierz podlega w czasie pełnienia służby poza granicami państwa;
2) pkt 2 lit. a - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego w sprawach
organizacji współpracy międzynarodowej;
3) pkt 2 lit. b-d - dowódca jednostki wojskowej.
4. Dodatek wojenny wypłaca się żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1:
1) pkt 1 i pkt 2 lit. a-c - miesięcznie z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym żołnierz zawodowy spełnił warunki do jego otrzymania;
2) pkt 2 lit. d - w terminie 14 dni od dnia zakończenia wykonywania przez żołnierza zadań
służbowych poza granicami państwa.
5. Dodatek wojenny jest wypłacany żołnierzowi zawodowemu w złotych lub w walucie, w której
otrzymuje on należność zagraniczną. W zakresie sposobu wypłacania i ustalania wysokości (przeliczania)
dodatku wojennego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące należności zagranicznej.
6. Strefy działań wojennych określają przepisy wydane na podstawie art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami
państwa.
§ 8. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b i c, odbywającemu podróż
służbową poza miejscowością, w której pełni on służbę poza granicami państwa, wypłaca się diety oraz
zwrot kosztów przejazdów i noclegów, w walutach obcych, na podstawie przepisów w sprawie należności
żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe wydanych na podstawie art. 86 ust. 15
ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, z zastrzeżeniem ust. 2-6.
2. W przypadku odbywania podróży służbowej na terytorium państwa, w którym żołnierz zawodowy
pełni służbę, dieta wynosi 25 % stawki diety ustalonej dla tego państwa; jeżeli podróż trwa krócej niż 12
godzin, dieta nie przysługuje.
3. W przypadku odbywania podróży służbowej poza granicami państwa, w którym żołnierz
zawodowy pełni służbę, dieta wynosi 50 % stawki diety ustalonej dla państwa stanowiącego cel podróży.
4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. b i c, diety oraz zwrot kosztów
przejazdów i noclegów wypłaca się, o ile podróż nie odbywa się w rejonie działania misji pokojowej w
ramach wykonywania zadań tej misji, które wynikają z zajmowanego stanowiska służbowego, nawet jeżeli
byłoby to połączone z przekroczeniem granicy państwa, na którego terytorium żołnierz zawodowy pełni
służbę poza granicami państwa.
5. W przypadku odbywania podróży służbowych trwających dłużej niż 12 godzin na obszarze
obejmującym rejon działania danej misji pokojowej dieta wynosi 25 % stawki diety ustalonej dla państwa,
w którym żołnierz zawodowy, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. b i c, pełni służbę poza granicami państwa,
nawet jeżeli byłoby to połączone z przekroczeniem granicy tego państwa.
6. Za czas podróży służbowej odbywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żołnierzowi
zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b i c, przysługuje zwrot kosztów przejazdów i
noclegów lub ryczałt za nocleg, ustalone, na zasadach dotyczących żołnierzy zawodowych odbywających
krajowe podróże służbowe, w przepisach, o których mowa w ust. 1.
§ 9. 1. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w § 1 pkt 2 lit. a-c, albo żołnierzowi zawodowemu,
o którym mowa w § 1 pkt 1, w przypadku jego skierowania do wykonywania obowiązków służbowych w
strefie działań wojennych wypłaca się jednorazową należność pieniężną przeznaczoną na zakup
indywidualnego sprzętu i wyposażenia wojskowego, w wysokości kwoty najniższego uposażenia.
2. Jednorazową należność pieniężną wypłaca się w złotych żołnierzowi, o którym mowa w § 1:
1) pkt 2 lit. a-c - po wydaniu decyzji o skierowaniu do pełnienia służby poza granicami państwa;
2) pkt 1 - po potwierdzeniu w rozkazie wydanym przez organ, któremu żołnierz podlega w czasie
pełnienia służby poza granicami państwa, wykonywania obowiązków służbowych w strefie działań
wojennych.
3. Jednorazową należność pieniężną wypłaca żołnierzowi zawodowemu jednostka wojskowa
właściwa w sprawie wypłaty uposażenia, nie częściej jednak niż jeden raz w trakcie roku
kalendarzowego.
4. Dowódca jednostki wojskowej właściwy w sprawie wypłaty jednorazowej należności pieniężnej
może, na wniosek żołnierza zawodowego, dokonać wypłaty zaliczki na poczet jednorazowej należności
293/375
pieniężnej przed wydaniem decyzji o skierowaniu żołnierza do pełnienia służby poza granicami państwa.
Zaliczka podlega rozliczeniu w terminie miesiąca od dnia jej wypłaty.
§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem § 5, który
wchodzi w życie z mocą od dnia 1 stycznia 2010 r.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
170, poz. 1217 i 1218 i Nr 220, poz. 1600, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 161, poz. 1277.
16 czerwca 2004 r. w sprawie należności pieniężnych żołnierzy zawodowych pełniących służbę poza
granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1698 i Nr 285, poz. 2858, z 2005 r. Nr 186, poz. 1557, z 2007 r.
Nr 24, poz. 152 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 344), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego
rozporządzenia, na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz.
1278).
Art. 103. 1. Z uposażenia żołnierza zawodowego mogą być dokonywane potrącenia w granicach i na
zasadach określonych w przepisach o wynagrodzeniu za pracę, z zastrzeżeniem ust. 2-4.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć uposażenie wymienione w art. 72
ust. 1, dodatkowe uposażenie roczne, o którym mowa w art. 83, dodatkowe wynagrodzenie, o którym
mowa w art. 88, odprawę z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa w art. 94, i
należności pieniężne wymienione w art. 95 pkt 1 i 2.
2a. Z uposażenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się potrąceń na podstawie
prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary pieniężnej, wydanego w postępowaniu
dyscyplinarnym.
3. Odprawa z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, o której mowa w art. 94, podlega
egzekucji wyłącznie na zaspokojenie zaległych świadczeń alimentacyjnych, z uwzględnieniem ograniczeń
wynikających z ust. 1.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobranych przez żołnierza zawodowego do
rozliczenia, które potrąca się z uposażenia, i innych należności, o których mowa w art. 73, w pełnej
wysokości, niezależnie od potrąceń dokonywanych z innych tytułów.
Art. 104. 1. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organami właściwymi w sprawach
określonych w przepisach niniejszego rozdziału są dowódcy jednostek wojskowych zajmujący stanowiska
służbowe dowódcy batalionu lub równorzędne, o których mowa w ust. 3, albo wyższe - w stosunku do
wszystkich żołnierzy zawodowych pełniących zawodową służbę wojskową w podległej jednostce
wojskowej, z wyjątkiem tego dowódcy i jego zastępcy.
2. W stosunku do dowódców jednostek wojskowych i ich zastępców oraz żołnierzy zawodowych
pełniących zawodową służbę wojskową w jednostkach wojskowych, których dowódcy zajmują stanowisko
niższe niż określone w ust. 1, właściwymi organami są bezpośredni przełożeni dowódców tych jednostek.
3. Stanowiskami służbowymi równorzędnymi stanowisku dowódcy batalionu są stanowiska:
1) dowódcy dywizjonu lub eskadry;
2) dowódcy okrętu II rangi;
3) inne stanowiska dowódców jednostek wojskowych, jeżeli stanowiska te zostały zaszeregowane do
stopnia etatowego co najmniej majora (komandora podporucznika).
294/375
Rozdział 6
Publiczna działalność żołnierzy zawodowych
Art. 105. Żołnierzowi zawodowemu przysługują prawa obywatelskie do udziału w życiu publicznym, z
zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawach.
Art. 106. 1. W czasie pełnienia zawodowej służby wojskowej żołnierzowi zawodowemu nie wolno:
1) być członkiem partii politycznej ani stowarzyszenia, organizacji lub ruchu obywatelskiego,
stawiających sobie cele polityczne;
2) brać udziału w zgromadzeniach o charakterze politycznym;
3) prowadzić działalności politycznej.
2. Zastrzeżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy zgromadzeń związanych z wyborami
władz państwowych i samorządowych. Żołnierzom zawodowym uczestniczącym w takich
zgromadzeniach nie wolno nosić umundurowania oraz odznak i oznak wojskowych.
3. Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje dotychczasowe członkostwo
żołnierza zawodowego w partii politycznej, stowarzyszeniu, organizacji lub ruchu obywatelskim, o których
mowa w ust. 1 pkt 1.
Art. 107. 1. Żołnierz zawodowy pisemnie informuje dowódcę jednostki wojskowej, w której zajmuje
stanowisko służbowe, o swojej przynależności do stowarzyszenia i innej organizacji krajowej.
2. Przynależność żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub
międzynarodowej wymaga zezwolenia Ministra Obrony Narodowej.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Ministra Obrony Narodowej zawieszone lub
cofnięte, jeżeli wymagają tego względy ochrony tajemnicy państwowej lub służbowej oraz potrzeby Sił
Zbrojnych.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przez Ministra Obrony Narodowej zawieszone lub
cofnięte, jeżeli wymagają tego względy ochrony informacji niejawnych oraz potrzeby Sił Zbrojnych.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania w
sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, z uwzględnieniem danych, jakie powinien zawierać wniosek
Dz.U.04.40.366
w sprawie udzielania żołnierzom zawodowym zezwoleń na przynależność do
stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej (Dz.U.04.40.366)
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowy tryb postępowania w sprawach udzielania żołnierzom
zawodowym przez Ministra Obrony Narodowej zezwoleń na przynależność do stowarzyszenia i innej
organizacji zagranicznej lub międzynarodowej oraz zawieszania lub cofania tego zezwolenia.
§ 2. 1. Zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub
międzynarodowej udziela, na wniosek żołnierza zawodowego skierowany drogą służbową, Minister
Obrony Narodowej.
2. We wniosku żołnierz zawodowy podaje informacje dotyczące stowarzyszenia i innej organizacji
zagranicznej lub międzynarodowej, w szczególności:
1) nazwę stowarzyszenia lub organizacji;
2) charakter stowarzyszenia lub organizacji;
3) siedziby, w tym przedstawicielstw na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) charakter pełnionej przez żołnierza funkcji w stowarzyszeniu lub organizacji.
3. W uzasadnionych przypadkach żołnierz zawodowy może być obowiązany do przedłożenia statutu
stowarzyszenia lub organizacji albo innego dokumentu potwierdzającego ich cele i zadania, a także
wypisu z właściwego rejestru, gdzie stowarzyszenie lub organizacja są zarejestrowane.
295/375
§ 3. Minister Obrony Narodowej może przed udzieleniem zezwolenia zwrócić się bezpośrednio do
stowarzyszenia lub organizacji, do której żołnierz należy lub ma należeć, albo do innych organów, o
udzielenie dodatkowych informacji.
§ 4. Żołnierz zawodowy, który w dniu powołania do zawodowej służby wojskowej należy do
stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, składa wniosek, o którym mowa w §
2 ust. 1, niezwłocznie po rozpoczęciu pełnienia zawodowej służby wojskowej.
§ 5. W sprawach udzielania żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do
stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej Minister Obrony Narodowej
rozstrzyga w formie decyzji.
§ 6. 1. Żołnierz zawodowy, który uzyskał zezwolenie na przynależność do stowarzyszenia i innej
organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, powiadamia niezwłocznie, drogą służbową, Ministra
Obrony Narodowej o fakcie nieprzystąpienia albo wystąpieniu ze stowarzyszenia lub organizacji.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Minister Obrony Narodowej stwierdza wygaśnięcie
decyzji, w której udzielił żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej
organizacji zagranicznej lub międzynarodowej.
§ 7. 1. Minister Obrony Narodowej może zawiesić lub cofnąć w każdym czasie udzielone zezwolenie
na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub międzynarodowej, jeżeli zaszły
okoliczności określone w art. 107 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych.
2. Zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze decyzji, w której określa się okres
zawieszenia przynależności żołnierza zawodowego do stowarzyszenia i innej organizacji zagranicznej lub
międzynarodowej.
3. Cofnięcia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w drodze decyzji uchylającej decyzję udzielającą
żołnierzowi zawodowemu zezwolenia na przynależność do stowarzyszenia i innej organizacji
zagranicznej lub międzynarodowej.
Art. 108. 1. Żołnierzom zawodowym nie wolno tworzyć i zrzeszać się w związkach zawodowych.
2. Z dniem rozpoczęcia pełnienia zawodowej służby wojskowej ustaje dotychczasowe członkostwo
żołnierza zawodowego w związku zawodowym.
3. W jednostkach wojskowych żołnierze zawodowi mogą tworzyć organy przedstawicielskie
poszczególnych korpusów kadry zawodowej Sił Zbrojnych.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki organizacji, funkcjonowania
i tryb wyboru oraz okresy kadencji, zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy
zawodowych, a także formy ich współpracy z dowódcami jednostek wojskowych, z uwzględnieniem
doradczego charakteru tych organów.
Art. 108a. Zasady etyki oraz honoru i godności żołnierzy zawodowych określa Kodeks
Honorowy Żołnierza Zawodowego Wojska Polskiego, opracowany i przyjęty przez organy
przedstawicielskie żołnierzy zawodowych.
Dz.U.04.150.1585
zm.
Dz.U.06.187.1386
w sprawie organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.150.1585)
Rozdział 1
296/375
Postanowienia ogólne
§ 1. Rozporządzenie określa warunki organizacji i funkcjonowania, tryb wyboru i okresy kadencji
oraz zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej, a także formy ich współpracy z dowódcami jednostek wojskowych.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11
września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Rozdział 2
Warunki organizacji i funkcjonowania organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych
§ 3. Organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
są:
1) zebrania oficerów zawodowych,
2) zebrania podoficerów zawodowych,
3) zebrania szeregowych zawodowych
- zwane dalej "zebraniami";
4) przedstawicielstwa żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej;
5) zgromadzenia mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych - zwane dalej "zgromadzeniami";
6) Konwent Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych - zwany dalej "Konwentem".
§ 4. 1. Zebrania są organami przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych poszczególnych korpusów
kadry zawodowej w jednostce wojskowej.
2. Zgromadzenia są organami przedstawicielskimi korpusu oficerów zawodowych na szczeblu
dowództw okręgów wojskowych, dowództw rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i
Ministerstwa Obrony Narodowej.
§ 5. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych tworzą:
1) zebranie oficerów zawodowych - żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu oficerów zawodowych,
zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej;
2) zebranie podoficerów zawodowych - żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu podoficerów
zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej;
3) zebranie szeregowych zawodowych - żołnierze zawodowi zaliczeni do korpusu szeregowych
zawodowych, zajmujący stanowiska służbowe w danej jednostce wojskowej;
4) przedstawicielstwo żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej - mężowie zaufania wybrani po jednym
przez zebrania w danej jednostce wojskowej
5) zgromadzenie - z zastrzeżeniem § 6a ust. 1, mężowie zaufania wybrani po jednym przez zebrania
oficerów zawodowych w jednostkach wojskowych;
6) Konwent - dziekani korpusu oficerów zawodowych wybrani po jednym przez zgromadzenia.";
.
§ 6. Wykonywanie ustaleń organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych należy do:
1) w przypadku zebrań - mężów zaufania korpusu oficerów zawodowych, korpusu podoficerów
zawodowych i korpusu szeregowych zawodowych jednostki wojskowej, wybranych odpowiednio
przez zebranie oficerów zawodowych, zebranie podoficerów zawodowych i zebranie szeregowych
zawodowych spośród żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednie zebranie;
1a) w przypadku przedstawicielstw żołnierzy zawodowych jednostek wojskowych - mężów zaufania
korpusu oficerów zawodowych jednostek wojskowych, a tam gdzie oni nie występują - mężów
zaufania korpusu podoficerów zawodowych;
2) w przypadku zgromadzeń - dziekanów korpusu oficerów zawodowych, wybranych przez właściwe
zgromadzenie spośród mężów zaufania tworzących to zgromadzenie;
3) w przypadku Konwentu - Przewodniczącego Konwentu, wybranego przez Konwent spośród
dziekanów korpusu oficerów zawodowych tworzących ten Konwent.
§ 6a. 1. Na szczeblu Dowództwa Garnizonu Warszawa i Komendy Głównej Żandarmerii Wojskowej
mężowie zaufania korpusu oficerów zawodowych, korpusu podoficerów zawodowych i korpusu
szeregowych zawodowych jednostek organizacyjnych, wchodzących w ich skład, mogą wybierać spośród
siebie jednego przedstawiciela, który będzie ich reprezentował przed dowódcą Garnizonu Warszawa i
Komendantem Głównym Żandarmerii Wojskowej, a wybrany w ten sposób przedstawiciel korpusu
oficerów zawodowych dodatkowo na zgromadzeniu mężów zaufania.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do związków organizacyjnych szczebla korpusu, dywizji
lub brygady.
297/375
3. Do zebrań mężów zaufania i przedstawicieli korpusów osobowych żołnierzy zawodowych, o
których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio postanowienia rozporządzenia dotyczące zebrań i
mężów zaufania.
§ 7. 1. Zebrania i zgromadzenia działają na podstawie niniejszego rozporządzenia i statutów.
2. Statut jest uchwalany przez zebranie i zgromadzenie, zwykłą większością głosów, w obecności co
najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących zebranie lub zgromadzenie.
3. Statut określa w szczególności:
1) zakres działania zebrania lub zgromadzenia;
2) zakres kompetencji zebrania lub zgromadzenia;
3) tryb powoływania i odwoływania męża zaufania lub dziekana;
4) inne sprawy uznane za właściwe przez zebranie lub zgromadzenie.
4. W przypadku określenia w statucie składek członkowskich zebrane fundusze są gromadzone na
utworzonym w tym celu subkoncie organu finansowego obsługującego daną jednostkę wojskową.
Rozdział 3
Tryb wyboru oraz okresy kadencji organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych
§ 8. 1. Zebrania w jednostkach wojskowych, odrębne dla korpusów oficerów zawodowych,
podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych, wybierają ze swego składu mężów zaufania i ich
zastępców.
2. W jednostkach wojskowych liczących do dziesięciu żołnierzy zawodowych, albo gdy jest to
uzasadnione względami organizacyjnymi, można wybrać jednego męża zaufania wspólnego dla
korpusów oficerów zawodowych, podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych. Decyzję w tej
sprawie podejmują żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w tej jednostce zwykłą
większością głosów podczas zebrania, w którym uczestniczy co najmniej 1/2 kadry zawodowej tej
jednostki.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, w jednostce wojskowej nie działa przedstawicielstwo
żołnierzy zawodowych określone w § 3 pkt 4 oraz nie stosuje się postanowień § 6a.
4. Żołnierze zawodowi zajmujący stanowiska służbowe w instytucjach cywilnych, o których mowa w
art. 22 ust. 1 ustawy, w których występuje nie więcej niż dziesięć stanowisk służbowych przewidzianych
dla żołnierzy zawodowych, mogą zgłosić przynależność do wybranego przez siebie zebrania korpusu
kadry zawodowej odpowiedniego dla posiadanego stopnia wojskowego.
§ 9. 1. Kadencja męża zaufania i jego zastępcy korpusów oficerów zawodowych, podoficerów
zawodowych i szeregowych zawodowych trwa trzy lata.
2. Zebranie żołnierzy zawodowych, w którym uczestniczy co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych
tworzących to zebranie, może odwołać wybranego przez siebie męża zaufania lub jego zastępcę, jeżeli
uchyla się on od wykonywania swych zadań lub sprzeniewierzył się im albo z innych względów utracił
autorytet niezbędny do sprawowania tej funkcji. Z uzasadnionym wnioskiem w tej sprawie może zwrócić
się do właściwego zebrania każdy żołnierz zawodowy tworzący to zebranie. O odwołaniu męża zaufania
lub jego zastępcy rozstrzyga zebranie w trybie, w jakim dokonało jego wyboru.
3. Mandat męża zaufania lub jego zastępcy wygasa w razie:
1) upływu kadencji;
2) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej lub wygaśnięcia stosunku służbowego;
3) przeniesienia do innej jednostki wojskowej;
4) rozformowania jednostki wojskowej;
5) zrzeczenia się funkcji;
6) odwołania z funkcji.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3:
1) zebranie zwołuje mąż zaufania lub jego zastępca;
2) dowódca jednostki wojskowej zwołuje zebranie w celu wyboru pierwszego męża zaufania i jego
zastępcy bądź w celu odwołania męża zaufania, w terminie jednego miesiąca od dnia złożenia wniosku;
3) nowo wybrany, w wyborach uzupełniających, mąż zaufania lub jego zastępca pełni funkcję do końca
bieżącej kadencji.
§ 9a. 1. Uchwały w sprawie powołania jednego przedstawiciela żołnierzy korpusu
osobowego, o którym mowa w § 6a, podejmują zebrania żołnierzy zawodowych tego korpusu
zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy tworzących zebranie.
2. Zwołania zebrania mężów zaufania, w celu dokonania wyboru jednego przedstawiciela
żołnierzy korpusu, dokonuje odpowiednio dowódca Garnizonu Warszawa, Komendant Główny
Żandarmerii Wojskowej, dowódca związku organizacyjnego, o którym mowa w § 6a ust. 2, w
298/375
terminie jednego miesiąca od dnia przekazania mu uchwał podjętych co najmniej przez 1/2
zebrań.
3. Uchwały zbiera i przekazuje mąż zaufania korpusu oficerów zawodowych Dowództwa
Garnizonu Warszawa, Komendy Głównej Żandarmerii lub dowództwa właściwego związku
organizacyjnego.
§ 10. 1. Kadencja zgromadzenia trwa trzy lata.
2. Zgromadzenie wybiera ze swego składu dziekana korpusu oficerów zawodowych, zwanego dalej
"dziekanem", i jego zastępcę.
3. Kadencja dziekana i jego zastępcy trwa trzy lata.
4. Mandat dziekana i jego zastępcy wygasa w przypadkach, o których mowa w § 9 ust. 3. Przepis §
9 ust. 4 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
§ 11. 1. Kadencja Konwentu trwa trzy lata.
2. Konwent wybiera ze swego składu przewodniczącego i jego zastępcę. Kadencja
przewodniczącego i jego zastępcy trwa trzy lata - kończy się z upływem kadencji Konwentu.
3. W zgromadzeniu, którego dziekan został wybrany przewodniczącym Konwentu, funkcję dziekana
pełni do końca bieżącej kadencji jego zastępca. Jeżeli zastępca dziekana nie wyraził zgody na pełnienie
funkcji dziekana, dokonuje się wyboru nowego dziekana, który pełni funkcję do końca bieżącej kadencji.
4. Jeśli w trakcie kadencji Konwentu zajdzie potrzeba wyboru przewodniczącego lub jego zastępcy,
jego kadencja kończy się z upływem kadencji Konwentu.
5. Przewodniczący Konwentu realizuje zadania przy pomocy Biura Konwentu Dziekanów.
6. Konwent, w którym uczestniczy co najmniej 3/5 dziekanów, którzy go tworzą, może odwołać
wybranego przez siebie przewodniczącego lub jego zastępcę, jeżeli uchyla się on od wykonywania swych
zadań lub sprzeniewierzył się swoim obowiązkom albo z innych względów utracił autorytet niezbędny do
sprawowania tej funkcji. Z uzasadnionym wnioskiem w tej sprawie może zwrócić się do Konwentu każdy
jego członek. O odwołaniu przewodniczącego lub jego zastępcy rozstrzyga Konwent w trybie, w jakim
dokonał jego wyboru.
§ 12. Mężów zaufania, dziekanów korpusu oficerów zawodowych i przewodniczącego Konwentu
oraz ich zastępców wybiera się w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów, w obecności co
najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych tworzących odpowiednio zebranie, zgromadzenie i co najmniej 3/4
żołnierzy zawodowych tworzących Konwent.
Rozdział 4
Zadania i uprawnienia organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych
§ 13. 1. Do zadań zebrania należy obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego, a
w szczególności:
1) wybór męża zaufania i jego zastępcy;
2) wyrażanie stanowiska żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w sprawach bezpośrednio ich
dotyczących, a w szczególności dotyczących warunków pełnienia służby oraz zabezpieczenia
socjalnego;
3) przedstawianie bezpośrednim przełożonym spraw wpływających negatywnie na nastroje żołnierzy
zawodowych, a w przypadkach braku możliwości ich uregulowania na szczeblu danej jednostki
wojskowej - organowi przedstawicielskiemu wyższego szczebla;
4) zgłaszanie właściwym dowódcom uwag i propozycji dotyczących rozwiązań prawnych regulujących
służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostki wojskowej;
5) inicjowanie przedsięwzięć zmierzających do:
a) umacniania odpowiedzialności zawodowej oraz honoru i godności żołnierskiej, w tym etyki
zawodowej żołnierzy zawodowych,
b) umacniania więzi koleżeńskich oraz dobrych obyczajów żołnierzy zawodowych,
c) kształtowania właściwych relacji społecznych wewnątrz korpusu oraz z żołnierzami zawodowymi
pozostałych korpusów,
d) kształtowania kultury dowodzenia,
e) umacniania autorytetu żołnierza zawodowego w społeczności lokalnej;
6) inicjowanie i organizowanie pomocy dla kadry zawodowej i jej rodzin, znajdującej się w trudnej
sytuacji życiowej;
7) rozpatrywanie indywidualnych spraw żołnierzy zawodowych zgłoszonych do męża zaufania;
8) rekomendowanie przełożonym żołnierzy zawodowych zasługujących na wyróżnienie lub wyrażenie
uznania.
299/375
2. Do zadań zebrania podoficerów zawodowych należy również rekomendowanie kandydatów
spośród podoficerów zawodowych na funkcję pełnomocnika dowódcy do spraw podoficerów
zawodowych.
3. Zebranie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą
większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 żołnierzy zawodowych
tworzących zebranie.
§ 14. 1. Do zadań zgromadzenia należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych wobec
właściwych dowódców, a w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa Obrony Narodowej wobec
Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwego do spraw społecznych, a w
szczególności:
1) wybór dziekana korpusu oficerów zawodowych i jego zastępcy;
2) rozpatrywanie spraw zgłaszanych przez zebrania;
3) informowanie właściwego dla zgromadzenia dowódcy lub Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony
Narodowej właściwego do spraw społecznych, w przypadku zgromadzenia na szczeblu Ministerstwa
Obrony Narodowej, o problemach żołnierzy zawodowych oraz przedstawianie im wniosków, propozycji i
opinii żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego w tym zakresie;
4) zgłaszanie Konwentowi problemów wymagających rozstrzygnięcia lub wyjaśnienia przez Ministra
Obrony Narodowej;
5) współdziałanie z właściwym dla zgromadzenia dowódcą albo Sekretarzem Stanu w Ministerstwie
Obrony Narodowej właściwym do spraw społecznych, w przypadku zgromadzenia na szczeblu
Ministerstwa Obrony Narodowej, w rozwiązywaniu problemów żołnierzy zawodowych i środowiska
wojskowego;
6) zgłaszanie uwag i propozycji dotyczących celowości i skuteczności rozwiązań prawnych regulujących
służbę żołnierzy zawodowych i działalność jednostek wojskowych;
7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej zebraniom w wykonywaniu ich zadań;
8) ocenianie skuteczności działania zebrań i mężów zaufania.
2. Zgromadzenie wykonuje zadania określone w ust. 1 pkt 2-8 w drodze uchwał podejmowanych
zwykłą większością głosów, w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 1/2 mężów zaufania
tworzących zgromadzenie. Przepisy § 6a ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
§ 15. 1. Do zadań Konwentu należy reprezentowanie interesów żołnierzy zawodowych poprzez
spełnianie funkcji opiniodawczo-doradczych wobec Ministra Obrony Narodowej, a w szczególności:
1) reprezentowanie żołnierzy zawodowych wobec Ministra Obrony Narodowej, innych organów władzy
publicznej, organizacji pozarządowych i środków masowego przekazu;
2) ocenianie stanu przestrzegania praw żołnierzy zawodowych;
3) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej opinii wynikających z prowadzonej działalności;
4) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności
jednostek wojskowych;
5) delegowanie swoich przedstawicieli do prac w zespołach przygotowujących projekty aktów prawnych
dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych;
6) przedstawianie Ministrowi Obrony Narodowej informacji o sytuacji żołnierzy zawodowych oraz ich
nastrojach i aktualnych problemach;
7) ocenianie skuteczności działania organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych w zakresie
realizacji ich zadań oraz inicjowanie działań zmierzających do usprawnienia ich pracy;
8) reprezentowanie żołnierzy zawodowych w kontaktach międzynarodowych z organizacjami
przedstawicielskimi żołnierzy zawodowych innych armii oraz podejmowanie decyzji o przynależności
organów przedstawicielskich, określonych w § 3, do Europejskiej Organizacji Związków Żołnierzy,
zwanej dalej "Euromil", a także innych międzynarodowych organizacji przedstawicielskich żołnierzy
zawodowych;
9) współpraca z władzami organizacji byłych żołnierzy zawodowych;
10) współpraca z władzami organizacji innych służb mundurowych w sprawach dotyczących środowiska
mundurowego;
11) reprezentowanie środowiska wojskowego podczas uroczystości państwowych i wojskowych.
2. Konwent wykonuje zadania określone w ust. 1 w drodze uchwał podejmowanych zwykłą
większością głosów w głosowaniu jawnym, w obecności co najmniej 3/5 dziekanów tworzących Konwent.
3. Podejmowanie uchwał, o których mowa w ust. 1 pkt 8, może nastąpić po uzyskaniu zgody
§ 15a. 1. Zgłoszenie przynależności do międzynarodowych organizacji przedstawicielskich
żołnierzy zawodowych, uzależnione od indywidualnych deklaracji żołnierzy zawodowych, następuje na
podstawie takich deklaracji.
2. Przepis ust. 1 nie narusza obowiązku wskazanego w § 15 ust. 3 i nie zmienia struktury
organizacyjnej organów przedstawicielskich.
300/375
§ 16. 1. Do zadań mężów zaufania należy:
1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zebraniom;
2) obrona praw żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz reprezentowanie ich interesów
wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im:
a) opinii i propozycji dotyczących dowodzenia i stosunków międzyludzkich, warunków pełnienia
służby oraz sytuacji socjalnej żołnierzy zawodowych,
b) spraw służbowych i osobistych żołnierzy zawodowych;
3) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zebranie;
4) prowadzenie ewidencji uchwał podjętych przez właściwe zebranie i sposobu ich wykonania;
5) przedstawianie właściwemu zebraniu raz w roku sprawozdania ze swojej działalności;
6) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy żołnierzy zawodowych
środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi;
7) reprezentowanie swojego korpusu podczas uroczystości państwowych i wojskowych.
2. Mężowie zaufania w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą zwracać się, z pominięciem
drogi służbowej, bezpośrednio do dowódcy jednostki wojskowej.
3. Mężowie zaufania mogą zgłaszać propozycje, opinie i uwagi w sprawach socjalnych żołnierzy
zawodowych i środowiska wojskowego bezpośrednio kierownikom właściwych garnizonowych jednostek
organizacyjnych.
§ 17. 1. Do zadań dziekanów korpusu oficerów zawodowych należy:
1) zwoływanie i przewodniczenie właściwym zgromadzeniom;
2) wykonywanie uchwał przyjętych przez właściwe zgromadzenie;
wobec przełożonych, a w szczególności przedstawianie im:
4) reprezentowanie zgromadzenia w organach kolegialnych powoływanych na szczeblu odpowiedniego
dowództwa lub Ministerstwa Obrony Narodowej;
5) reprezentowanie zgromadzenia w pracach Konwentu oraz bieżące informowanie przewodniczącego
Konwentu o problemach nurtujących kadrę zawodową;
6) informowanie właściwego dowódcy lub kierownika właściwej komórki organizacyjnej o problemach
żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego oraz współdziałanie w ich rozwiązywaniu;
7) udzielanie pomocy merytorycznej i organizacyjnej mężom zaufania w wykonywaniu ich zadań;
8) opiniowanie na wniosek właściwego dowódcy propozycji podziału pomiędzy żołnierzy zawodowych
środków finansowych przeznaczonych na nagrody i zapomogi;
10) reprezentowanie zgromadzenia podczas uroczystości państwowych i wojskowych.
2. Dziekani korpusu oficerów zawodowych w sprawach określonych w rozporządzeniu mogą
zwracać się bezpośrednio, z pominięciem drogi służbowej, odpowiednio do właściwego dowódcy lub
Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej właściwego do spraw społecznych.
§ 18. Do zadań przewodniczącego Konwentu należy:
1) zwoływanie posiedzeń i przewodniczenie Konwentowi;
2) wykonywanie uchwał przyjętych przez Konwent;
wobec Ministra Obrony Narodowej i innych przełożonych, a w szczególności przedstawianie im:
4) reprezentowanie Konwentu w organach kolegialnych Ministra Obrony Narodowej;
5) wyrażanie opinii w sprawach przedstawionych przez Ministra Obrony Narodowej oraz właściwych
dowódców i kierowników komórek organizacyjnych;
6) reprezentowanie Konwentu wobec organów władzy publicznej oraz organizacji pozarządowych i
środków masowego przekazu;
7) reprezentowanie Konwentu w pracach zespołów opracowujących projekty aktów prawnych
dotyczących służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych;
8) sygnalizowanie dowódcom jednostek wojskowych problemów i nieprawidłowości oraz przedstawianie
wniosków w sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych i środowiska wojskowego;
9) stwarzanie właściwych warunków pracy dla dziekanów korpusu oficerów zawodowych i mężów
zaufania;
10) utrzymywanie bieżącej współpracy Konwentu z Euromilem oraz organizacjami przedstawicielskimi
żołnierzy zawodowych innych armii;
12) reprezentowanie Konwentu podczas uroczystości państwowych i wojskowych.
301/375
§ 19. Konwent może z ważnych powodów zwołać zgromadzenie wszystkich mężów zaufania Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności dla przyjęcia stanowiska w sprawach o
zasadniczym znaczeniu dla wszystkich żołnierzy zawodowych.
Rozdział 5
Formy współpracy organów przedstawicielskich żołnierzy zawodowych z dowódcami
jednostek wojskowych
§ 20. Dowódcy jednostek wojskowych są obowiązani:
1) co najmniej raz na kwartał wysłuchiwać opinii, wniosków i uwag mężów zaufania oraz powiadamiać
ich o sposobie wykorzystania przedstawionych opinii, wniosków i uwag;
2) zapewnić mężom zaufania dostęp do informacji o zadaniach i zamierzeniach jednostki wojskowej w
sprawach ważnych dla żołnierzy zawodowych;
3) zapewnić mężom zaufania udział w rozpatrywaniu spraw dotyczących żołnierzy zawodowych i
środowiska wojskowego;
4) zapewnić mężom zaufania udział w opracowywaniu meldunków o nastrojach i dyscyplinie;
5) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu udział w pracach zespołów
odpowiedniego szczebla dotyczących spraw istotnych dla żołnierzy zawodowych i środowiska
wojskowego;
6) zasięgać opinii właściwych zgromadzeń i Konwentu o projektach aktów prawnych dotyczących
służby żołnierzy zawodowych i działalności jednostek wojskowych;
7) informować zebrania o węzłowych problemach jednostki wojskowej oraz podjętych decyzjach w
sprawach dotyczących żołnierzy zawodowych;
8) zapewnić niezbędne warunki pracy organom przedstawicielskim żołnierzy zawodowych na
wszystkich szczeblach poprzez:
a) nieodpłatne udostępnianie pomieszczeń, sprzętu i materiałów do prowadzenia działalności na
poziomie odpowiednim dla danej jednostki wojskowej,
b) umożliwienie żołnierzom zawodowym, sprawującym społecznie funkcje w organach
przedstawicielskich, wykonywania czynności związanych z tymi funkcjami w godzinach służby;
9) zapewnić mężom zaufania, dziekanom i przewodniczącemu Konwentu uczestniczenie w
uroczystościach państwowych i wojskowych odbywających się z udziałem żołnierzy zawodowych.
Rozdział 6
§ 21. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia stają się z tym dniem odpowiednimi organami
przedstawicielskimi, o których mowa w § 3.
§ 22. 1. Organy przedstawicielskie żołnierzy zawodowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o
których mowa w § 3 pkt 1-3, 5 i 6, dokonują wyboru:
1) mężów zaufania do dnia 15 października 2004 r.;
2) dziekanów korpusu oficerów zawodowych do dnia 15 listopada 2004 r.;
3) przewodniczącego Konwentu Dziekanów Korpusu Oficerów Zawodowych do dnia 15 grudnia 2004 r.
2. Kadencja organów przedstawicielskich, o których mowa w ust. 1 oraz § 3 pkt 5 i 6, rozpoczyna się
z dniem wyboru.
Art. 109. 1.
Żołnierz zawodowy może kandydować do Sejmu i Senatu oraz Parlamentu
Europejskiego, na kierownicze stanowiska w państwie obsadzane na podstawie wyboru oraz do
organów samorządu terytorialnego.
2. Na czas trwania kampanii wyborczej udziela się żołnierzowi zawodowemu urlopu bezpłatnego.
Art. 110. Ograniczenia określone w niniejszym rozdziale nie naruszają prawa przynależności
żołnierzy zawodowych do kościołów i innych związków wyznaniowych mających osobowość prawną.
302/375
Rozdział 7
Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej
Art. 111. Żołnierza zawodowego zwalnia się z zawodowej służby wojskowej wskutek:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na kierownicze stanowisko
państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu
terytorialnego;
3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do służby;
4) odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub nieusprawiedliwionego
niezgłoszenia się do tej komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom, do
których został zobowiązany przez komisję lekarską;
5) osiągnięcia wieku sześćdziesięciu lat, z zastrzeżeniem art. 111b;
6) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
6a) otrzymania w dwóch kolejnych latach oceny niedostatecznej ze sprawdzianu sprawności fizycznej lub
nieprzystąpienia w dwóch kolejnych latach do tego sprawdzianu, chyba że został zwolniony z tego
sprawdzianu na podstawie art. 50a ust. 3;
6b) niezłożenia w nakazanym terminie oświadczenia o stanie majątkowym, po jednorazowym pisemnym
upomnieniu;
6c)złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego;
7) odmowy pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym;
8) upływu czasu określonego w kontrakcie, jeżeli nie nastąpi zawarcie kolejnego kontraktu;
9) upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego
przez:
a) żołnierza zawodowego,
b) właściwy organ;
10) niewyznaczenia na stanowisko służbowe w czasie pozostawania w rezerwie kadrowej;
11) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;
12) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z zawodowej służby
wojskowej;
13) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych, wydalenia z zawodowej
służby wojskowej lub zakazu wykonywania zawodu żołnierza zawodowego;
14) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) bez
warunkowego zawieszenia jej wykonania;
15) prawomocnego ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego karą zawieszenia lub
pozbawienia prawa wykonywania zawodu (specjalności zawodowej);
16) nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która nie została
usprawiedliwiona.
Art. 111a. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie macierzyńskim z
zawodowej służby wojskowej, na podstawie art. 111 pkt 8, następuje z ostatnim dniem urlopu
macierzyńskiego.
Art. 111b. 1. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych,
może określić inny termin zwolnienia z zawodowej służby wojskowej dla żołnierzy zawodowych
posiadających stopnie wojskowe generałów (admirałów) wyznaczanych na stanowiska służbowe
w organizacji międzynarodowej albo międzynarodowej strukturze wojskowej albo na stanowiska
służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódcy rodzaju Sił Zbrojnych, Dowódcy
Operacyjnego Sił Zbrojnych lub Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, którzy mieliby być
zwolnieni ze służby na podstawie art. 111 pkt 5, za ich pisemną zgodą.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, termin zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie
może być późniejszy niż dzień osiągnięcia przez żołnierza zawodowego wieku sześćdziesięciu
trzech lat.
Art. 112. 1. Żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek:
1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) z
warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary;
2) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa;
3) niewyznaczenia na stanowisko służbowe na kolejną kadencję;
303/375
4) otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
5) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych – za pisemną zgodą żołnierza.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, zwolnienie z zawodowej służby wojskowej
następuje po sześciu miesiącach od upływu kadencji, w ostatnim dniu miesiąca. Okres ten może
być skrócony na pisemny wniosek żołnierza.
Art. 113. 1. Z dniem śmierci żołnierza zawodowego stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej
wygasa.
2. Stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej wygasa również w przypadku, gdy żołnierz
zawodowy:
1) został uznany za zmarłego;
2) zaginął.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, żołnierza zawodowego skreśla się z ewidencji
decyzją dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr
wydaną dla celów ewidencyjnych.
Art. 114. 1. Żołnierz zawodowy może w każdym czasie wypowiedzieć stosunek służbowy zawodowej
służby wojskowej bez podawania przyczyny.
2. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy
organ może nastąpić, gdy jednostka wojskowa, w której żołnierz zawodowy pełni zawodową służbę
wojskową, uległa rozformowaniu lub zmniejszył się jej stan etatowy w korpusie kadry zawodowej Sił
Zbrojnych, w którym żołnierz pełni służbę, albo gdy uległo likwidacji stanowisko służbowe, które żołnierz
zajmował, a brak jest możliwości wyznaczenia go na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom
zawodowym.
3. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez właściwy organ jest
decyzją.
4. Organem właściwym do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej, o którym mowa w ust. 3, są:
1) Minister Obrony Narodowej – w odniesieniu do żołnierzy zawodowych, o których mowa w
art. 44 ust. 1 pkt 1;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr – w
odniesieniu do pozostałych żołnierzy zawodowych korpusu oficerów zawodowych;
3) organy, o których mowa w art. 10 pkt 2–4 – w odniesieniu do żołnierzy zawodowych
korpusów podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych.”,
5. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza zawodowego wskutek dokonanego
wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej następuje po upływie sześciu
miesięcy od dnia złożenia wypowiedzenia przez żołnierza lub doręczenia wypowiedzenia dokonanego
przez organ wojskowy, w ostatnim dniu miesiąca.
6. Okres wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej, o którym mowa w ust.
5, może być skrócony za pisemną zgodą zwalnianego żołnierza zawodowego i właściwego organu, przy
czym kończyć się musi ostatniego dnia miesiąca.
7. Żołnierzowi zawodowemu może być doręczone wypowiedzenie stosunku służbowego
zawodowej służby wojskowej przed terminem rozformowania jednostki wojskowej lub
zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska służbowego, które żołnierz zajmuje, z
tym że bieg terminu wypowiedzenia rozpoczyna się od dnia następującego po dniu rozformowania
jednostki wojskowej lub zmniejszenia jej stanu etatowego albo likwidacji stanowiska służbowego,
które żołnierz zajmował.
8. Żołnierzowi zawodowemu, któremu właściwy organ wypowiedział stosunek służbowy
zawodowej służby wojskowej, doręcza się wypowiedzenie wraz z decyzją o przeniesieniu tego
żołnierza do dyspozycji.
Art. 115. 1. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa
w art. 111 pkt 2, 4, 6–7, pkt 9 lit. a, pkt 10 i 16 oraz art. 112 ust. 1, następuje decyzją organu
wymienionego w art. 114 ust. 4.
2. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art. 111 pkt 1,
3, 5, 8, pkt 9 lit. b i pkt 11–15, następuje z mocy prawa z dniem uprawomocnienia się
304/375
odpowiedniego orzeczenia lub z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna albo z dniem
zaistnienia okoliczności stanowiącej podstawę zwolnienia żołnierza zawodowego ze służby.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni
służbę, stwierdza fakt zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej rozkazem personalnym,
wydanym do celów ewidencyjnych.
4. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej w przypadkach niewymienionych w ust. 2 następuje z
dniem określonym w decyzji organu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 116. 1.
W razie uchylenia orzeczenia, o którym mowa w art. 111 pkt 11 i 13-15 lub
art. 112 ust. 1 pkt 1, albo uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu z
zawodowej służby wojskowej lub wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby
wojskowej dokonanego przez organ wojskowy, ulegają uchyleniu skutki tego orzeczenia lub
decyzji, jakie wynikły dla żołnierza zawodowego z tego tytułu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, data zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie
ulega zmianie, przy czym uznaje się, że zwolnienie żołnierza zawodowego nastąpiło w drodze
wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy
organ.
3. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od Skarbu Państwa
odszkodowanie w wysokości sześciokrotności kwoty uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami
o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z
uwzględnieniem powstałych zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość, a
w przypadku gdy stanowisko służbowe, które żołnierz zawodowy zajmował przed zwolnieniem z
zawodowej służby wojskowej, nie istnieje, według stawek na porównywalnym pod względem
stopnia etatowego i grupy uposażenia stanowisku służbowym, obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia lub decyzji wymienionych w ust. 1.
Art. 117. W zakresie zwalniania z zawodowej służby wojskowej żołnierzy zawodowych, których
stosunek służbowy lub wykonywanie zawodu jest unormowane w odrębnych przepisach, stosuje się
również te przepisy.
Art. 118. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej. Rozporządzenie to powinno
przewidywać, że postępowanie związane ze zwolnieniem żołnierza zawodowego z zawodowej służby
wojskowej jest w stosunku do niego jawne.
Dz.U.08.23.137
zm. Dz.U.09.216.1680
w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej
(Dz.U.08.23.137)
1)
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb zwalniania żołnierzy zawodowych,
zwanych dalej "żołnierzami", z zawodowej służby wojskowej.
2) dowódca jednostki - dowódcę jednostki wojskowej, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy, w
której żołnierz zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach pełnienia
zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji;
305/375
3) organ zwalniający - organ uprawniony do wydania decyzji o zwolnieniu żołnierza z zawodowej
służby wojskowej, o którym mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, a w odniesieniu do szeregowych zawodowych
dowódca jednostki zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej
pułkownika (komandora).
§ 3. 1. Dowódca jednostki w przypadkach, o których mowa w art. 115 ust. 1 ustawy, doręcza
żołnierzowi decyzję zwalniającą go z zawodowej służby wojskowej.
2. Doręczenie decyzji, o której mowa w ust. 1, odbywa się na zasadach określonych w ustawie z
dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z
2)
późn. zm. ).
§ 4. W razie wybrania żołnierza na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, lub senatora albo na
kierownicze stanowiska państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych
samorządu terytorialnego dowódca jednostki występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, za
pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie
żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku dołącza się zaświadczenie o wyborze.
§ 5. W razie odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub
nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do komisji w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się
badaniom lekarskim, do których żołnierz został zobowiązany, dowódca jednostki, nie później niż w
terminie czternastu dni od określonej daty stawienia się przed komisję bądź na badania zlecone przez
komisję, występuje do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na
stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
§ 6. W razie otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej dowódca jednostki
występuje niezwłocznie do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania
na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku
dołącza się ostateczną opinię służbową.
§ 7. W razie otrzymania w dwóch kolejnych latach oceny niedostatecznej ze sprawdzianu
sprawności fizycznej lub nieprzystąpienia w dwóch kolejnych latach do tego sprawdzianu, chyba że został
zwolniony z tego sprawdzianu na podstawie art. 50a ust. 3 ustawy, dowódca jednostki występuje
niezwłocznie do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na
stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku
dołącza się dokumenty potwierdzające te fakty, wydane na podstawie przepisów dotyczących
przeprowadzania sprawdzianu sprawności fizycznej żołnierzy zawodowych.
§ 8. 1. W razie niezłożenia przez żołnierza, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy, w nakazanym
terminie oświadczenia o stanie majątkowym Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, po upływie
czternastu dni od dnia doręczenia jednorazowego pisemnego upomnienia tego żołnierza, występuje do
organu zwalniającego z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. Do wniosku
dołącza się dokumenty potwierdzające te fakty.
2. Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej o przesłanym wniosku, o którym mowa w ust. 1,
informuje dowódcę jednostki oraz organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe.
§ 9. Żołnierza, który złożył niezgodne z prawdą oświadczenie lustracyjne, zwalnia się z zawodowej
służby wojskowej niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia w tej sprawie, wydanego przez
właściwy organ.
§ 10. 1. W razie odmowy pełnienia zawodowej służby wojskowej na równorzędnym lub wyższym
stanowisku służbowym organ właściwy do wyznaczania na stanowisko służbowe przesyła do organu
zwalniającego wniosek o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej wraz z oświadczeniem żołnierza o
odmowie pełnienia służby na równorzędnym lub wyższym stanowisku służbowym.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do żołnierza, który odmówił objęcia równorzędnego stanowiska
służbowego w związku z wymierzeniem kary dyscyplinarnej odwołania z zajmowanego stanowiska
służbowego.
§ 11. 1. Żołnierz składa wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej do
organu zwalniającego.
306/375
2. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez żołnierza uważa się za
dokonane, jeżeli zostało złożone za potwierdzeniem odbioru w kancelarii jednostki wojskowej lub wysłane
przesyłką poleconą na adres jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową.
3. Wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonane przez żołnierza
następuje w formie pisemnej i powinno zawierać oświadczenie woli żołnierza wskazujące jednoznacznie
na zamiar wypowiedzenia przez niego stosunku służbowego.
4. W przypadku dokonania przez żołnierza wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, organ
zwalniający wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, w której określa datę
zwolnienia z zawodowej służby wojskowej wynikającą z wypowiedzenia.
5. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny wniosek
żołnierza, za zgodą organu zwalniającego.
6. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 5, nie wstrzymuje wykonania decyzji, o której mowa w
ust. 4.
§ 12. 1. W przypadku przebywania żołnierza w rezerwie kadrowej i niewyznaczenia go do końca
okresu pozostawania w rezerwie kadrowej na stanowisko służbowe organ, o którym mowa w art. 20 ust. 3
ustawy, występuje do organu zwalniającego, jeżeli sam nie jest tym organem, z wnioskiem o zwolnienie
żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający ustalając w decyzji datę zwolnienia,
określa ją na pierwszy dzień po upływie okresu pozostawania w rezerwie kadrowej.
3. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie macierzyńskim z zawodowej
służby wojskowej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, następuje z dniem następującym po ostatnim
dniu urlopu macierzyńskiego.
§ 13. 1. W przypadku nieobecności w służbie jednorazowo przez okres trzech dni roboczych, która
nie została usprawiedliwiona, dowódca jednostki występuje do organu zwalniającego, za pośrednictwem
organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z
2. Przez jednorazowy okres trzech dni roboczych, o którym mowa w ust. 1, należy rozumieć
następujące po sobie dni robocze, niezależnie od tego, czy są przedzielone dniami wolnymi od służby lub
dodatkowymi dniami wolnymi od służby.
§ 14. uchylony:
§ 15. 1. W przypadkach:
1) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) z
warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary,
2) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi wymaganego poświadczenia bezpieczeństwa,
3) otrzymania ogólnej oceny dostatecznej w opinii służbowej
- dowódca jednostki może wystąpić z wnioskiem do organu zwalniającego, za pośrednictwem
organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby
wojskowej.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się ostateczną opinię służbową żołnierza.
3. W przypadku gdy organ zwalniający nie uwzględni wniosku, o którym mowa w ust. 1, wyznacza
żołnierza na stanowisko służbowe lub kieruje do organu właściwego do wyznaczenia na stanowisko
służbowe.
§ 16. 1. W przypadku niewyznaczenia żołnierza na kolejną kadencję organ właściwy do
wyznaczania na stanowisko służbowe występuje z wnioskiem do organu zwalniającego o zwolnienie
żołnierza z zawodowej służby wojskowej.
2. Organ zwalniający w przypadku, o którym mowa w ust. 1:
1) wydaje decyzję o zwolnieniu żołnierza lub
307/375
2) wyznacza żołnierza na wolne stanowisko służbowe bądź kieruje go do organu właściwego do
wyznaczania na stanowisko służbowe.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zwolnienie następuje w terminie określonym w art.
112 ust. 2 ustawy.
§ 17. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 5 ustawy może
nastąpić po uzyskaniu pisemnej zgody żołnierza na zwolnienie w tym trybie. Zwolnienie powinno nastąpić
w dniu uzgodnionym z żołnierzem, przypadającym nie później niż w okresie sześciu miesięcy od
wyrażenia zgody na zwolnienie.
§ 18. 1. W przypadkach, o których mowa w § 4-8, 10 i 13-15, organ zwalniający wydając decyzję o
zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, określa datę zwolnienia.
1a. Zwolnienie żołnierza zawodowego przebywającego na urlopie macierzyńskim z zawodowej
służby wojskowej, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, następuje z dniem następującym po ostatnim
dniu urlopu macierzyńskiego.
2. Wnioski o zwolnienie z zawodowej służby wojskowej przesyła się do organu zwalniającego wraz
z teczką akt personalnych żołnierza.
§ 19. 1. W przypadkach, o których mowa w § 4-8, 10 i 12-16, jeżeli organem uprawnionym do
występowania z wnioskiem o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest organ zwalniający,
nie sporządza się wniosku o zwolnienie.
2. W przypadku podjęcia decyzji o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej organ, o
którym mowa w ust. 1, informuje organ uprawniony do wyznaczania na stanowisko służbowe, o ile sam
nie jest tym organem.
§ 20. Decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej wykonuje:
1) dowódca jednostki;
2) dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kadr - w
stosunku do żołnierza pełniącego zawodową służbę wojskową w instytucji cywilnej.
§ 21. 1. Jeżeli dowódca jednostki nie może wykonać decyzji o zwolnieniu żołnierza z zawodowej
służby wojskowej, informuje niezwłocznie o tym organ zwalniający, podając przyczyny zwłoki.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, organ zwalniający przenosi żołnierza do dyspozycji i
określa ostateczny termin zwolnienia go z zawodowej służby wojskowej.
§ 22. Rozkazy personalne, o których mowa w art. 115 ust. 3 ustawy, przesyła się niezwłocznie do:
1) organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe;
2) dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw kadr.
§ 23. Żołnierza, który zrzekł się obywatelstwa polskiego, zwalnia się z zawodowej służby wojskowej
z dniem uprawomocnienia się orzeczenia o zrzeczeniu się obywatelstwa polskiego wydanego przez
organ właściwy do orzekania w sprawach obywatelstwa.
§ 24. 1. Żołnierza, który został uznany przez wojskową komisję lekarską za niezdolnego do
zawodowej służby wojskowej, zwalnia się z tej służby z dniem, w którym decyzja komisji stała się
ostateczna.
2. W razie ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności żołnierza do zawodowej służby
wojskowej dowódca jednostki, w której żołnierz pełni zawodową służbę wojskową, zwalnia go od
wykonywania obowiązków służbowych. Fakt zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych
dowódca jednostki stwierdza w rozkazie dziennym.
308/375
§ 25. Zwolnienie z zawodowej służby wojskowej żołnierza, który osiągnął wiek określony w art. 111
pkt 5 ustawy, następuje z dniem ukończenia sześćdziesiątego roku życia.
§ 26. Zwolnienie żołnierza służby kontraktowej z zawodowej służby wojskowej, jeżeli nie nastąpi
zawarcie kolejnego kontraktu, następuje z dniem upływu okresu pełnienia służby określonym w
kontrakcie, z zastrzeżeniem art. 111a ustawy.
§ 27. 1. Dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez
organ wojskowy, w przypadkach określonych w art. 114 ust. 2 ustawy, może nastąpić na wniosek organu
właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, skierowany do organu wymienionego w art. 114
ust. 4 ustawy.
2. Jeżeli organ właściwy do wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej
uzna zasadność wniosku oraz brak możliwości wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko służbowe
odpowiadające jego kwalifikacjom zawodowym, dokonuje wypowiedzenia stosunku służbowego.
3. Brak możliwości wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko odpowiadające jego kwalifikacjom
stwierdza dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
4. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr w przypadku
stwierdzenia możliwości wyznaczenia żołnierza na stanowisko służbowe odpowiadające jego
kwalifikacjom:
1) wyznacza żołnierza na stanowisko służbowe, jeżeli jest organem, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt
5 ustawy, właściwym do wyznaczenia na to stanowisko;
2) wskazuje stanowisko służbowe organowi, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, w celu
wyznaczenia na nie żołnierza.
5. Wycofanie wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na pisemny wniosek
organu, który dokonał wypowiedzenia, za zgodą żołnierza, do którego skierowane było wypowiedzenie.
§ 28. Zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej w przypadkach, o których mowa w art.
111 pkt 11-15 ustawy, następuje z dniem uprawomocnienia się orzeczenia odpowiedniego organu.
§ 29. Podstawę wydania rozkazu personalnego o skreśleniu z ewidencji żołnierza, który:
1) zmarł lub został uznany za zmarłego - stanowi akt zgonu lub orzeczenie sądu o uznaniu za
zmarłego;
2) zaginął, gdy nie może być jeszcze wydane orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego - stanowi
prawomocne postanowienie prokuratora wojskowego wydane w tej sprawie.
§ 30. W przypadku, o którym mowa w art. 116 ustawy, organ wojskowy, który wydał decyzję lub
rozkaz o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej, dokonuje, nie zmieniając daty zwolnienia,
zmiany tej decyzji lub rozkazu, określając, że zwolnienie z zawodowej służby wojskowej nastąpiło w
drodze wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez organ
wojskowy.
§ 31. 1. Zasady kierowania do wojskowej komisji lekarskiej żołnierza, w stosunku do którego jest
wykonywana decyzja o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, określają przepisy w sprawie
orzekania przez komisję lekarską o zdolności żołnierza do zawodowej służby wojskowej, z tym że
skierowanie takiego żołnierza przez dowódcę jednostki wykonującego decyzję o zwolnieniu następuje na
wniosek żołnierza.
2. Skierowanie do wojskowej komisji lekarskiej nie wpływa na rozliczenie żołnierza z jednostką
wojskową oraz zwolnienie go z zawodowej służby wojskowej.
§ 32. 1. Jeżeli żołnierz, w stosunku do którego została wydana decyzja o zwolnieniu z zawodowej
służby wojskowej, przebywa w zakładzie opieki zdrowotnej, dowódca jednostki, w której ten żołnierz
ostatnio pełnił służbę, doręcza zwalnianemu żołnierzowi lub przesyła kierownikowi tego zakładu decyzję
albo wyciąg z rozkazu dziennego o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby wojskowej w celu
doręczenia żołnierzowi.
2. Przebywanie na zwolnieniu lekarskim lub w zakładzie opieki zdrowotnej nie wpływa na
wykonanie decyzji o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.
309/375
§ 33. 1. W przypadku zwolnienia z zawodowej służby wojskowej żołnierza, w stosunku do którego
zastosowano tymczasowe aresztowanie albo odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego), rozkaz personalny o zwolnieniu przesyła się do dowódcy jednostki, w której ten żołnierz
ostatnio pełnił służbę, a ponadto w odniesieniu do żołnierza:
1) wobec którego zastosowano tymczasowe aresztowanie - do sądu, który zastosował ten środek
zapobiegawczy, oraz do prokuratora wojskowego, w którego dyspozycji przebywa tymczasowo
aresztowany żołnierz;
2) odbywającego karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) - do sądu, który wydał wyrok w
pierwszej instancji.
2. Dowódca jednostki, wykonujący rozkaz o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, doręcza za
pokwitowaniem tymczasowo aresztowanemu lub skazanemu żołnierzowi rozkaz personalny o zwolnieniu
go z zawodowej służby wojskowej.
§ 34. W ramach rozliczenia związanego ze zwolnieniem żołnierza z zawodowej służby wojskowej
dowódca jednostki w szczególności odbiera od niego broń osobistą i inne uzbrojenie oraz
wyekwipowanie, dokumenty służbowe, a także wyposażenie wojskowe, wydane mu na czas pełnienia
służby.
§ 35. Skierowanie do wojskowego komendanta uzupełnień następuje w dniu zwolnienia. Dniem
zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej jest dzień określony w decyzji o zwolnieniu, z
zastrzeżeniem § 21 ust. 2.
§ 36. Dowódca jednostki, który wykonał decyzję o zwolnieniu żołnierza z zawodowej służby
wojskowej, przesyła niezwłocznie do dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej
właściwej do spraw kadr oraz organów prowadzących ewidencję żołnierza meldunek o jego zwolnieniu.
§ 37. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 17 marca 2004 r. w sprawie
zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. Nr 50, poz. 483).
____________________
1)
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z
2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170,
poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz.
1524.
Art. 119. 1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej z powodu, o którym mowa w
art. 111 pkt 3, 8, pkt 9 lit. b i pkt 10 oraz art. 112 ust. 1 pkt 3–5, który pełnił zawodową służbę
wojskową co najmniej przez dziesięć lat, ze względu na szczególny charakter wykształcenia,
doświadczenia wojskowego i wiedzy specjalistycznej, korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu na
stanowiskach związanych z obronnością kraju w administracji publicznej.
1a. Organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego są obowiązane do współpracy
z właściwymi organami wojskowymi w zakresie ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością
kraju, w tym stanowisk dotyczących planowania i realizacji pozamilitarnych przygotowań obronnych w
państwie.
1b. Właściwy organ wojskowy wydaje żołnierzowi, o którym mowa w ust. 1, na jego wniosek
zaświadczenie stwierdzające jego predyspozycje do zajmowania stanowiska pracy określonego w ust. 1.
1c. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności przysługuje byłym
żołnierzom zawodowym którzy zostali zwolnieni z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia
przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej wskutek
wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej albo choroby powstałej
w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej pełnionej poza
granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17
grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135).
310/375
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy związane z
obronnością kraju w administracji publicznej. Rozporządzenie powinno uwzględniać stanowiska pracy, na
których są wykonywane zadania i czynności, dla których kwalifikacje żołnierzy zwolnionych z zawodowej
służby wojskowej są szczególnie przydatne.
Dz.U.07.106.724
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju w administracji publicznej
(Dz.U.07.106.724)
1)
§ 1. 1. Stanowiskami pracy związanymi z obronnością kraju są stanowiska, na których zakres
czynności pracownika obejmuje realizację zadań obronnych, w tym dotyczących planowania i realizacji
pozamilitarnych przygotowań obronnych w państwie oraz zarządzania kryzysowego, wynikających z
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z
2)
2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm. ), a także innych ustaw i wydanych na ich podstawie aktów
wykonawczych.
2. Do stanowisk, o których mowa w ust. 1, zalicza się stanowiska od referenta (równorzędnego) do
dyrektora departamentu lub innej komórki organizacyjnej (równorzędnego) włącznie, występujące w:
1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
2) urzędach obsługujących członków Rady Ministrów i centralne organy administracji rządowej;
3) urzędach wojewódzkich oraz urzędach obsługujących terenowe organy administracji rządowej;
4) komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowiących aparat
pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, chyba że
odrębne przepisy stanowią inaczej;
5) urzędach gmin, miast na prawach powiatu, starostwach powiatowych i urzędach
marszałkowskich;
6) jednostkach organizacyjnych podległych albo nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów,
ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, organy niezespolonej administracji
rządowej, kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży wojewódzkich oraz powiatowych, a także
organy samorządu terytorialnego;
7) jednostkach organizacyjnych, dla których organ administracji rządowej lub organ samorządu
terytorialnego jest organem założycielskim.
3)
____________________
1)
2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i
1602.
2)
z 2005 r. Nr 180, poz. 1496 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711 i Nr 220, poz. 1600.
3)
Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 lutego
2004 r. w sprawie stanowisk pracy związanych z obronnością kraju (Dz. U. Nr 35, poz. 310), które na
mocy art. 44 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o zmianie i uchyleniu niektórych upoważnień do
wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr 220, poz. 1600) traci moc z dniem wejścia w życie
niniejszego rozporządzenia.
311/375
(14)
3.
Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, organy wojskowe właściwe do
ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju, wydawania zaświadczeń, o których mowa
w ust. 1b, tryb postępowania w tych sprawach oraz wzór zaświadczenia, z uwzględnieniem sposobu
prowadzenia ewidencji wojskowej i sprawności postępowania organów wojskowych.
Dz.U.07.99.669
ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW
w sprawie określenia organów wojskowych właściwych do ewidencjonowania stanowisk
pracy związanych z obronnością kraju (Dz.U.07.99.669)
1)
1) organy wojskowe właściwe do ewidencjonowania stanowisk związanych z obronnością kraju i
wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 119 ust. 1b ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, zwanej dalej "ustawą";
2) tryb postępowania w sprawach, o których mowa w pkt 1;
3) wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 119 ust. 1b ustawy.
§ 2. 1. Szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych, zwani dalej "Szefami WSzW", prowadzą ewidencję
stanowisk pracy związanych z obronnością kraju w administracji publicznej, zwanych dalej "stanowiskami
pracy związanymi z obronnością kraju", w celu korzystania z pierwszeństwa w zatrudnianiu na tych
stanowiskach przez żołnierzy zawodowych, o których mowa w art. 119 ust. 1 ustawy.
2. Szefowie WSzW, zgodnie z zasięgiem terytorialnym wojewódzkich sztabów wojskowych, prowadzą
ewidencję stanowisk pracy związanych z obronnością kraju na podstawie informacji przekazywanych
przez właściwe miejscowo organy administracji rządowej i organy samorządu terytorialnego, w których
dyspozycji lub zasobach znajdują się te stanowiska.
§ 3. Szef WSzW, na wniosek żołnierza zawodowego, o którym mowa w art. 119 ust. 1 ustawy, zwanego
dalej "żołnierzem zawodowym", udostępnia mu informację o stanowiskach pracy związanych z
obronnością kraju.
§ 4. 1. Na pisemny wniosek żołnierza zawodowego Szef WSzW właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania żołnierza zawodowego, w terminie 14 dni, wydaje zaświadczenie, o którym mowa w art.
119 ust. 1b ustawy.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać:
1) imię i nazwisko żołnierza zawodowego;
2) stopień wojskowy;
3) imiona rodziców;
4) datę i miejsce urodzenia;
5) adres zamieszkania i adres do korespondencji;
6) numer PESEL;
7) wskazanie stanowiska pracy związanego z obronnością kraju, o które ubiega się żołnierz zawodowy;
8) podpis żołnierza zawodowego.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się:
1) decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej;
2) odpis przebiegu zawodowej służby wojskowej wynikający z jego akt personalnych;
3) dokumenty potwierdzające posiadane wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe;
4) świadectwo służby.
4. W razie złożenia niekompletnego wniosku oraz niedołączenia załączników wymienionych w ust. 3
żołnierzowi zawodowemu zwraca się całą dokumentację w celu jej uzupełnienia.
§ 5. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 119 ust. 1b ustawy, określa załącznik do rozporządzenia.
312/375
§ 6. 1. Żołnierz zawodowy, który podjął pracę na stanowisku pracy związanym z obronnością kraju, jest
obowiązany niezwłocznie poinformować o tym Szefa WSzW.
2. Szef WSzW jest obowiązany przekazywać dyrektorowi komórki właściwej do spraw rekonwersji kadr w
Ministerstwie Obrony Narodowej zbiorczą informację kwartalną w terminie do 10 dni po jego zakończeniu,
z wyszczególnieniem liczby stanowisk pracy związanych z obronnością kraju, o których mowa w § 2 ust.
2, oraz liczby żołnierzy zawodowych zatrudnionych w tym okresie w administracji publicznej.
______
1)
2135, z 2005 r. Nr 122, poz. 1025 oraz z 2006 r. Nr 104, poz. 711, Nr 191, poz. 1414 i Nr 220, poz. 1600 i
1602.
ZAŁĄCZNIK
WZÓR
.......................
(miejscowość, data)
......................................
(pieczęć nagłówkowa organu wojskowego)
...................................
(nr sprawy, znak)
ZAŚWIADCZENIE
1. Stwierdza się, że .........................................
(imię (imiona) i nazwisko byłego żołnierza)
imiona rodziców: .............................................
numer PESEL: .................................................
urodzony(-na): ...............................................
(data i miejsce urodzenia)
pełnił(a) zawodową służbę wojskową w Wojsku Polskim
w okresie od ......................... do ....................
Okres służby w szczególnych warunkach i o szczególnym
charakterze:
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
2. Zajmowane stanowiska służbowe, doświadczenie zawodowe:
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
(stanowisko służbowe, okres jego zajmowania w
jednostce wojskowej)
3. Stosunek służbowy został rozwiązany na podstawie:
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
313/375
..............................................................
(podstawa prawna rozwiązania - wygaśnięcia stosunku
służbowego zawodowej służby wojskowej)
4. Wykształcenie oraz posiadane kwalifikacje zawodowe:
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
(ukończone szkoły, uczelnie, szkolenia, dyplomy kursów,
certyfikaty)
5. Dodatkowe uwagi:
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
..............................................................
.......................................
(pieczęć, podpis właściwego organu
wojskowego wydającego zaświadczenie)
Pouczenie:
Były żołnierz, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
zaświadczenia, może wystąpić do właściwego organu wojskowego z
pisemnym wnioskiem o jego sprostowanie.
Art. 120. 1. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej
wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby
wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej
albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby
wojskowej albo który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej cztery lata, z wyjątkiem
zwolnionego ze służby wojskowej z powodu, o którym mowa w art. 111 pkt 1, 12 - 15, w okresie
dwóch lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, może korzystać z pomocy w
zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania i pośrednictwa pracy, udzielanej przez
właściwe organy.
2. Były żołnierz zawodowy, który został zwolniony z zawodowej służby wojskowej wskutek
ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia zawodowej służby
wojskowej wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej
albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby
wojskowej pełnionej poza granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art.
2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której mowa w ust. 1,
bezterminowo.
3. Żołnierz zawodowy, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, może korzystać z pomocy w
zakresie:
1) doradztwa zawodowego, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej trzy lata,
2) przekwalifikowania zawodowego i pośrednictwa pracy na dwa lata przed zwolnieniem z
zawodowej służby wojskowej, o ile pełnił tę służbę co najmniej cztery lata,
3) praktyk zawodowych na sześć miesięcy przed zwolnieniem z zawodowej służby
wojskowej, o ile pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej dziewięć lat
– udzielanej przez właściwe organy.
4. W ramach pomocy, o której mowa w ust. 1 i 3, do wysokości limitów, mogą być pokrywane
koszty:
1) przekwalifikowania zawodowego;
2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia, w którym następuje
przekwalifikowanie zawodowe, lub do miejsca odbywania praktyki;
314/375
3) zakwaterowania w okresie przekwalifikowania zawodowego lub odbywania praktyki
zawodowej;
4)
nauki w szkole ponadgimnazjalnej lub wyższej w przypadku żołnierza służby
kontraktowej.
4a. Wysokość limitów, o których mowa w ust. 4, wynosi za:
1) przekwalifikowanie zawodowe - 75 % najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza
zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym zainteresowany wystąpił
z wnioskiem o udzielenie pomocy w przekwalifikowaniu zawodowym;
2) przejazdy z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia lub miejsca odbywania praktyki
zawodowej i z powrotem - do wysokości równowartości dwudziestu przejazdów, których koszt
jednostkowy nie przekracza ceny biletu jednorazowego w 2 klasie pociągu według taryfy pośpiesznej z
uwzględnieniem przysługujących ulg, za wyjątkiem biletów na miejsca rezerwowane, sypialne lub miejsca
do leżenia;
3) zakwaterowanie w miejscu szkolenia lub w miejscu odbywania praktyki zawodowej - do wysokości
równowartości trzydziestu noclegów, których koszt jednostkowy nie przekracza 300 % ryczałtu za noclegi
określonego w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
podróży służbowej na obszarze kraju.
4b. Żołnierzowi zawodowemu i byłemu żołnierzowi zawodowemu pokrywa się koszty, o których
mowa w ust. 4 pkt 1, w wysokości:
1) po 4 latach służby wojskowej - 100 %,
2) po 12 latach służby wojskowej - 200 %
3) po 15 latach służby wojskowej - 300 % - limitu określonego w ust. 4a pkt 1.
4c. Małżonkom oraz dzieciom, o których mowa w ust. 6, oraz byłym żołnierzom zawodowym
zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską
niezdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2, pokrywa
się koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 1 w wysokości 300 % limitu określonego w ust. 4a pkt 1.
4d. Koszty, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość
powyżej 50 kilometrów w jedną stronę.
4e. W przypadku nieukończenia przekwalifikowania zawodowego z winy uprawnionego, koszty, o
których mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi.",
5. Pomoc w zakresie doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy realizowana jest
bezpłatnie przez właściwe organy wojskowe.
6. Z pomocy, o której mowa w ust. 1, mogą korzystać bezterminowo również małżonek oraz
dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza zawodowego, który:
a) zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych,
b) zmarł w okresie 3 lat po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej w następstwie wypadku
lub choroby pozostającej w związku z wykonywaniem zadań służbowych.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1-6, zasady dokonywania zwrotu kosztów, o
których mowa w ust. 4, oraz właściwość organów w tych sprawach. Rozporządzenie powinno
zagwarantować odpowiednie przygotowanie uprawnionych do funkcjonowania na rynku pracy
oraz prawidłowe wykorzystanie środków finansowych przeznaczanych na ten cel.
Dz.U.10.87.566
w sprawie pomocy w zakresie doradztwa zawodowego, przekwalifikowania
zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych (Dz.U.10.87.566)
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy zawodowych
oraz byłych żołnierzy zawodowych, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy
315/375
zawodowych, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, zwanych
dalej "osobami uprawnionymi", z pomocy na terenie kraju w zakresie doradztwa zawodowego,
przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych oraz właściwość
organów w tych sprawach.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o pomocy rekonwersyjnej, należy przez to rozumieć ogół
przedsięwzięć podejmowanych wobec osób uprawnionych w zakresie doradztwa zawodowego,
przekwalifikowania zawodowego, pośrednictwa pracy i odbywania praktyk zawodowych.
§ 3. 1. W ramach pomocy rekonwersyjnej w zakresie doradztwa zawodowego dowódca jednostki
wojskowej, w której żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w
ramach rezerwy kadrowej albo dyspozycji, kieruje żołnierza na zajęcia grupowe.
2. Żołnierz zawodowy może zrezygnować z udziału w zajęciach grupowych, składając pisemne
oświadczenie o rezygnacji z udziału w zajęciach grupowych, które dołącza się do akt personalnych tego
żołnierza.
3. Zajęcia grupowe, w wymiarze do 3 dni, są realizowane przez dyrektora Centralnego Ośrodka
Aktywizacji Zawodowej w Warszawie, zwanego dalej "COAZ", lub kierowników ośrodków aktywizacji
zawodowej w Bydgoszczy, Gdyni, Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Szczecinie i Wrocławiu, zwanych dalej
"OAZ", właściwych ze względu na miejsce stacjonowania jednostki wojskowej, w której żołnierz
zawodowy pełni zawodową służbę wojskową.
4. Osoby uprawnione mogą korzystać z doradztwa zawodowego w trybie indywidualnym
realizowanym przez COAZ lub OAZ, właściwe ze względu na miejsce zamieszkania lub miejsce
stacjonowania jednostki wojskowej tych osób.
§ 4. 1. W ramach pomocy rekonwersyjnej w zakresie przekwalifikowania zawodowego osobom
uprawnionym mogą być pokrywane koszty:
1) przekwalifikowania zawodowego - do wysokości 150 % najniższego uposażenia zasadniczego
żołnierza zawodowego obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym osoba
uprawniona wystąpiła z wnioskiem o udzielenie pomocy w zakresie przekwalifikowania zawodowego, z
zastrzeżeniem ust. 3;
2) przejazdów z miejsca zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem - do wysokości
równowartości dwudziestu przejazdów klasą drugą pociągu Tanich Linii Kolejowych, z miejsca
zamieszkania do ośrodka szkolenia i z powrotem;
3) zakwaterowania w miejscu szkolenia - do wysokości równowartości trzydziestu noclegów, których
koszt jednostkowy nie przekracza 300 % ryczałtu za nocleg określonego w przepisach w sprawie
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
2. Koszty przejazdów z miejsca zamieszkania osoby uprawnionej do ośrodka szkolenia i z powrotem
i koszty zakwaterowania pokrywa się, jeżeli przejazd odbywa się na odległość powyżej 50 kilometrów w
jedną stronę.
3. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonuje się na podstawie złożonego przez
osobę uprawnioną oświadczenia o wysokości faktycznie poniesionych kosztów, potwierdzonych
oryginałami rachunków i biletów.
4. W przypadku odbycia przejazdu środkiem transportu innym niż określony w ust. 1 pkt 2, osobie
uprawnionej pokrywa się koszty tego przejazdu do wysokości cen biletów na przejazd klasą drugą
pociągu Tanich Linii Kolejowych z uwzględnieniem posiadanych uprawnień do przejazdów ulgowych.
5. Koszty przejazdu, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 4, nie obejmują cen biletów na miejsca
rezerwowane, sypialne lub miejsca do leżenia.
6. Pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, dokonują:
1) dowódca jednostki wojskowej - dla żołnierza zawodowego;
2) dyrektorzy wojskowych biur emerytalnych w Bydgoszczy, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Olsztynie,
Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, zwanych dalej "WBE" - dla byłego żołnierza zawodowego oraz
małżonka i dzieci żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem
zadań służbowych.
§ 5. 1. Żołnierzowi zawodowemu pomoc rekonwersyjna, o której mowa w § 4, jest udzielana na
pisemny wniosek skierowany do dyrektora WBE, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej.
2. Dowódca jednostki wojskowej przesyła wniosek, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, do
dyrektora WBE za pośrednictwem dyrektora COAZ lub kierownika OAZ właściwego ze względu na
miejsce stacjonowania jednostki wojskowej.
3. Dyrektor COAZ lub kierownik OAZ przesyła wniosek wraz z opinią, w terminie 7 dni od dnia jego
otrzymania, do właściwego dyrektora WBE.
§ 6. 1. Byłemu żołnierzowi zawodowemu oraz małżonkowi i dzieciom żołnierza zawodowego, który
zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, pomoc rekonwersyjna, o której
mowa w § 4, jest udzielana na ich pisemny wniosek skierowany do dyrektora WBE, właściwego ze
względu na miejsce ich zamieszkania, za pośrednictwem właściwego ze względu na terytorialny zasięg
ich działania szefa wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowego komendanta uzupełnień.
316/375
2. Szef wojewódzkiego sztabu wojskowego lub wojskowy komendant uzupełnień przesyła wniosek,
w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, do dyrektora WBE za pośrednictwem dyrektora COAZ lub
kierownika OAZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa w ust. 1.
3. Dyrektor COAZ lub kierownik OAZ przesyła wniosek wraz z opinią, w terminie 7 dni od dnia jego
otrzymania, do właściwego dyrektora WBE.
§ 7. 1. Wniosek, o którym mowa w § 5 i 6, powinien zawierać:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, adres i numer telefonu kontaktowego osoby uprawnionej, a w
przypadku osób, w stosunku do których istnieje obowiązek posiadania lub którym zostały nadane - także
numer PESEL i NIP oraz adres urzędu skarbowego;
2) pełną nazwę przekwalifikowania zawodowego;
3) określenie ośrodka szkolenia;
4) termin przekwalifikowania zawodowego;
5) koszt przekwalifikowania zawodowego;
6) uzasadnienie wyboru formy pomocy rekonwersyjnej;
7) przewidywane koszty przejazdów i zakwaterowania;
8) informacje dotyczące udzielonej już pomocy rekonwersyjnej.
2. Żołnierz zawodowy dołącza do wniosku:
1) decyzję o zawarciu kontraktu lub kadencji;
2) zaświadczenie dowódcy jednostki wojskowej o liczbie lat służby wojskowej;
3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń;
4) w przypadku odbycia zajęć z doradztwa zawodowego - dokument potwierdzający uczestnictwo.
3. Były żołnierz zawodowy dołącza do wniosku:
1) decyzję o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej oraz w przypadku żołnierza zawodowego, o
którym mowa w art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych, decyzję o przyznaniu świadczeń odszkodowawczych z tytułu wypadku lub choroby
pozostających w związku z pełnieniem służby wojskowej poza granicami państwa;
2) zaświadczenie dowódcy jednostki wojskowej o liczbie lat służby wojskowej;
3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń;
4) w przypadku odbycia zajęć z doradztwa zawodowego - dokument potwierdzający uczestnictwo.
4. Małżonek żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem
zadań służbowych, dołącza do wniosku:
1) skrócony odpis aktu małżeństwa;
2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza zawodowego;
3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń.
5. Dzieci żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem zadań
służbowych, dołączają do wniosku:
1) skrócony odpis aktu urodzenia;
2) dokument potwierdzający zaginięcie lub śmierć żołnierza zawodowego;
3) zaświadczenie z ośrodka szkolenia o uprawnieniach do prowadzenia szkoleń.
§ 8. Organem właściwym do wydania decyzji w sprawie udzielenia pomocy rekonwersyjnej, o której
mowa w § 4, jest dyrektor WBE właściwy dla miejsca zamieszkania osoby uprawnionej.
§ 9. Do rozpatrywania odwołań od decyzji dyrektorów WBE właściwy jest dyrektor komórki
organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw pomocy rekonwersyjnej.
§ 10. Dyrektor WBE pokrywa koszty, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, przez:
1) przekazanie należności na rachunek bankowy ośrodka szkolenia realizującego
przekwalifikowanie zawodowe - na podstawie oryginału faktury lub rachunku wystawionego przez tę
instytucję;
2) wypłatę należności - po przedstawieniu oryginału rachunku potwierdzającego opłacenie kosztów
przekwalifikowania zawodowego oraz zaświadczenia o ukończeniu przekwalifikowania zawodowego z
wynikiem pozytywnym.
§ 11. 1. Decyzją dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do
spraw pomocy rekonwersyjnej, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, można skierować żołnierza
zawodowego na jego pisemny wniosek na praktykę zawodową, jeżeli jej odbycie jest niezbędne do
uzyskania zatrudnienia.
2. Praktyka zawodowa może trwać do 6 miesięcy, pod warunkiem jej zakończenia przed dniem
zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.
3. Przepisy § 7 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
4. Żołnierzowi zawodowemu, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pokrycie kosztów przejazdów z
miejsca zamieszkania do miejsca odbywania praktyk zawodowych i z powrotem oraz zakwaterowania w
miejscu odbywania praktyk zawodowych w sposób określony w § 4.
§ 12. COAZ, OAZ i WBE prowadzą pośrednictwo pracy dla byłych żołnierzy zawodowych oraz
małżonków i dzieci żołnierza zawodowego, który zaginął lub poniósł śmierć w związku z wykonywaniem
zadań służbowych.
§ 13. 1. Osoby, o których mowa w § 12, składają pisemny wniosek o udzielenie pomocy w zakresie
pośrednictwa pracy do COAZ, OAZ i WBE, z tym że w przypadku stanowisk pracy związanych z
317/375
obronnością kraju przeznaczonych dla byłych żołnierzy zawodowych - do właściwego terytorialnie szefa
wojewódzkiego sztabu wojskowego.
2. Osobom, o których mowa w § 12, przedstawia się, w miarę możliwości:
1) oferty pracy na wolnych stanowiskach pracy w rejonie miejsca zamieszkania, uwzględniając ich
potrzeby i posiadane kwalifikacje oraz wymagania związane z zatrudnieniem na konkretnym stanowisku
pracy;
2) oferty pracy w innych rejonach przez nich wskazanych, jeżeli brakuje ofert pracy w miejscu ich
zamieszkania.
§ 14. 1. Dyrektor komórki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw
pomocy rekonwersyjnej, COAZ, OAZ, WBE oraz szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych,
niezależnie od zakresu swego działania, prowadzą wobec uprawnionych działalność informacyjną w
zakresie rekonwersji.
2. Dowódcy jednostek wojskowych współpracują z odpowiednim terytorialnie dyrektorem COAZ lub
kierownikiem OAZ w zakresie realizacji:
1) procesu doradztwa zawodowego;
2) planowanych co najmniej raz w roku, w ramach prowadzonych szkoleń uzupełniających żołnierzy
zawodowych, zajęć na temat pomocy rekonwersyjnej.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
20 kwietnia 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu korzystania przez żołnierzy zawodowych i
byłych żołnierzy zawodowych, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy
zawodowych, którzy zaginęli lub ponieśli śmierć w związku z wykonywaniem zadań służbowych, z
pomocy w zakresie przekwalifikowania, doradztwa zawodowego i pośrednictwa pracy (Dz. U. Nr 67, poz.
565), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosownie do brzmienia art. 9
ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
Art. 121. Okres pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu
zatrudnienia w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem. Były żołnierz zawodowy,
który podjął pracę w roku kalendarzowym, w którym nastąpiło jego zwolnienie z zawodowej służby
wojskowej, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego w następnym roku kalendarzowym.
Art. 122. 1. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej przenosi się do rezerwy, jeżeli ze
względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej i zostali uznani za zdolnych do tej służby.
Żołnierze ci mogą posługiwać się posiadanym stopniem wojskowym z określeniem "w rezerwie".
2. Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu na wiek albo stan
zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi się w stan spoczynku. Żołnierze ci mogą
posługiwać się posiadanym stopniem wojskowym z określeniem "w stanie spoczynku".
Art. 122a. 1. Żołnierz zawodowy, który w czasie zawodowej służby wojskowej był obowiązany do
złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym, o którym mowa w art. 58, nie może być, przed
upływem trzech lat od dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, zatrudniony albo
podejmować pracy zarobkowej na podstawie innego tytułu u przedsiębiorców prowadzących
działalność w zakresie produkcji lub obrotu wyrobami, o których mowa w przepisach w sprawie
klasyfikacji wyrobów obronnych oraz dostaw, robót budowlanych i usług przeznaczonych na zamówienie jednostek wojskowych oraz podmiotach zależnych od tych przedsiębiorców, w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach
wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach
publicznych (Dz. U. Nr 184, poz. 1539 oraz z 2006 r. Nr 157, poz. 1119) – jeżeli w okresie trzech lat
przed dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej brał udział w postępowaniu o udzielenie
zamówienia, dotyczącym tych wyrobów, dostaw, robót budowlanych i usług lub brał udział w
wykonywaniu umowy.
2. Udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia, o którym mowa w ust. 1, obejmuje
następujące czynności:
1) podejmowanie decyzji o konieczności zakupu;
2) formułowanie i zatwierdzanie wymagań dotyczących przedmiotu zamówienia;
318/375
3) przygotowywanie i zatwierdzanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub innego
dokumentu określających przedmiot, warunki i tryb udzielenia zamówienia;
4) udział w pracach komisji przetargowej lub zespołu prowadzącego postępowanie o udzielenie
zamówienia, a także udział w czynnościach kontroli lub nadzoru nad tymi pracami;
5) udział w negocjacjach, także w przedmiocie dokonywania zmian w umowie, oraz podpisywanie
umowy.
3. Wykonywanie umowy, o której mowa w ust. 1, obejmuje dokonywanie odbioru wyrobów,
dostaw, robót budowlanych lub wykonanych usług protokołem, w którym potwierdzono, że
wyroby, dostawy, roboty budowlane lub usługi spełniają wymagania określone w umowie oraz, że
zostały one wykonane zgodnie z przepisami i normami obowiązującymi w danej dziedzinie.
4. Kto zatrudnia byłego żołnierza zawodowego wbrew przepisom ust. 1, podlega karze aresztu
albo karze grzywny.
Art. 123. 1. Żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wydaje się niezwłocznie
świadectwo służby.
2. Były żołnierz zawodowy może żądać sprostowania świadectwa służby w terminie siedmiu dni od
dnia jego doręczenia.
3. W przypadku niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa służby byłemu
żołnierzowi zawodowemu przysługuje odszkodowanie z tytułu poniesionej przez niego w związku
z tym szkody w wysokości uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym,
należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, za czas pozostawania bez pracy z
tego powodu, nie dłuższy jednak niż sześć tygodni.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, dane, które należy podać w
świadectwie służby, wzór świadectwa służby, a także tryb wydawania i prostowania tych świadectw,
uwzględniając w szczególności tryb przyznawania odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej
niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa służby, a także to, iż wzór powinien
odpowiadać stosownym wzorom świadectw pracy i służby dla innych grup zawodowych.
Dz.U.04.128.1344
zm.
Dz.U.08.41.249
zm.
Dz.U.10.67.433
w sprawie świadectw służby żołnierzy zawodowych (Dz.U.04.128.1344)
zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 oraz z 2004 r. nr 116, poz. 1203) zarządza się, co następuje:
1) dane, które należy podać w świadectwie służby;
2) wzór świadectwa służby;
3) tryb wydawania i prostowania świadectw służby.
1) ustawie - należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych;
żołnierz zawodowy zajmuje stanowisko służbowe lub do której został skierowany w ramach
pełnienia zawodowej służby wojskowej w rezerwie kadrowej albo w dyspozycji.
319/375
§ 3. 1. W świadectwie służby podaje się następujące informacje niezbędne do ustalenia uprawnień
wynikających ze stosunku służbowego oraz z ubezpieczenia społecznego:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) imiona rodziców;
3) datę i miejsce urodzenia, numer PESEL;
4) okres pełnienia czynnej służby wojskowej z uwzględnieniem służby niezawodowej i zawodowej (ze
wskazaniem, w przypadku służby zawodowej, okresów jej pełnienia jako służby stałej i kontraktowej);
5) ostatnio zajmowane stanowisko służbowe;
6) podstawę prawną zwolnienia z zawodowej służby wojskowej albo, w przypadku śmierci lub uznania za
zmarłego albo stwierdzenia zaginięcia żołnierza, informację o wygaśnięciu stosunku służbowego;
7) liczbę dni urlopu wypoczynkowego, w tym urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego, dodatkowego
urlopu wypoczynkowego, zdrowotnego, szkoleniowego i okolicznościowego wykorzystanego przez
żołnierza w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy;
8) okresy korzystania w czasie całej służby z urlopu bezpłatnego i podstawę prawną jego udzielenia;
9) okres korzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, z urlopu
okolicznościowego w celu sprawowania opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny i
podstawę prawną jego udzielenia;
10) wykorzystany w okresie służby urlop macierzyński;
10a) wykorzystany w okresie służby urlop wychowawczy;
11) wykorzystane w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek służbowy, zwolnienia od zajęć
służbowych;
12) liczbę dni, za które zwolniony żołnierz otrzymał świadczenia pieniężne, o których mowa w art. 95 pkt 2
ustawy;
13) potrącenia z uposażenia, o których mowa w art. 103 ustawy;
14) okresy pełnienia służby wojskowej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, o których
mowa w art. 62 ust. 2 ustawy;
15) okresy pełnienia służby wojskowej na stanowiskach określanych jako stanowiska o szczególnych
właściwościach, o których mowa w art. 62 ust. 3 ustawy;
16) okres pełnienia służby uzasadniającej podwyższenie emerytury wojskowej na podstawie przepisów o
świadczeniach emerytalnych żołnierzy zawodowych;
17) okres pozostawania poza służbą;
18) informacje na temat ubezpieczenia społecznego, w przypadku gdy żołnierz zawodowy nie nabył
uprawnień do emerytury wojskowej;
19) zaliczone do dnia 30 czerwca 2004 r. do wysługi lat w stopniu wojskowym okresy pracy po
ukończeniu 16. roku życia w gospodarstwie rolnym prowadzonym przez rodziców lub teściów,
poprzedzające objęcie tego gospodarstwa i rozpoczęcie jego prowadzenia osobiście lub ze
współmałżonkiem, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów
pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. Nr 54, poz.
310);
20) dane zamieszczone na wniosek zwolnionego żołnierza.
2. Na prośbę żołnierza, zgłoszoną przed dniem wydania świadectwa służby, w świadectwie tym
podaje się szczegółowe informacje dotyczące stanowisk służbowych zajmowanych w trakcie pełnienia
służby, a także informacje o wysokości i składnikach uposażenia na ostatnio zajmowanym stanowisku
służbowym oraz o posiadanych kwalifikacjach.
3. W świadectwie służby nie zamieszcza się informacji niejawnych.
4. Wzór formularza świadectwa służby stanowi załącznik do rozporządzenia.
§ 4. 1. Żołnierz zawodowy zwalniany z zawodowej służby wojskowej otrzymuje w dniu zwolnienia
ze służby, określonym w decyzji, świadectwo służby. Otrzymanie świadectwa służby żołnierz potwierdza
własnoręcznym podpisem oraz datą na egzemplarzu pozostającym w aktach jednostki wojskowej.
2. Świadectwo służby może odebrać osoba upoważniona na piśmie przez żołnierza. W takim
przypadku otrzymanie świadectwa służby potwierdza osoba upoważniona. Upoważnienie dołącza się do
akt personalnych żołnierza.
3. W razie wygaśnięcia stosunku służbowego z powodu śmierci lub stwierdzenia zaginięcia
żołnierza świadectwo służby wydaje się członkowi rodziny żołnierza, o którym mowa w art. 98 ust. 2
ustawy, lub osobie będącej spadkobiercą żołnierza, na ich pisemny wniosek.
4. Jeżeli wydanie świadectwa służby nie jest możliwe w terminie określonym w ust. 1, świadectwo
służby przesyła się żołnierzowi albo osobie upoważnionej za pośrednictwem poczty przesyłką poleconą
za potwierdzeniem odbioru lub doręcza je w inny sposób, w terminie 7 dni od dnia zwolnienia żołnierza z
zawodowej służby, za potwierdzeniem odbioru.
5. Z egzemplarza świadectwa służby, o którym mowa w ust. 1, sporządza się kopię, którą włącza
się do teczki akt personalnych żołnierza
320/375
§ 5. Do wydania świadectwa służby oraz do jego prostowania jest uprawniony dowódca jednostki
wojskowej.
§ 6. 1. Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej lub osoba, o której mowa w § 4 ust. 3,
może, w terminie określonym w art. 123 ust. 2 ustawy, złożyć wniosek o prostowanie świadectwa służby.
Wniosek składa się na piśmie do dowódcy jednostki wojskowej, który wydał świadectwo służby.
2. W przypadku złożenia wniosku o prostowanie świadectwa służby po terminie dowódca jednostki
wojskowej, w drodze postanowienia, może przywrócić termin na pisemny wniosek żołnierza lub osoby, o
której mowa w § 4 ust. 3, jeżeli uprawdopodobnią, że uchybienie nastąpiło bez ich winy. Na
postanowienie o odmowie przywrócenia terminu służy zażalenie do wyższego przełożonego w terminie 7
dni od dnia doręczenia postanowienia.
3. Dowódca jednostki wojskowej w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku o prostowanie
świadectwa wydaje:
1) nowe świadectwo w przypadku uwzględnienia wniosku;
2) postanowienie o odmowie prostowania świadectwa służby.
4. Na postanowienie o odmowie prostowania świadectwa służy zażalenie do wyższego
przełożonego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
5. Wyższy przełożony, w terminie miesiąca od dnia wniesienia zażalenia na postanowienie, o którym
mowa w ust. 4, wydaje postanowienie o:
1) uwzględnieniu zażalenia albo
2) utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, dowódca jednostki wojskowej wydaje nowe
świadectwo w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia w tej sprawie.
7. Postanowienie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, wymaga pisemnego uzasadnienia. Na
postanowienie to nie służy zażalenie.
8. Dowódca jednostki wojskowej może w każdym czasie z urzędu prostować w drodze
postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanym świadectwie służby.
Na postanowienie o prostowaniu z urzędu świadectwa służby służy zażalenie do wyższego przełożonego
w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.
§ 7. 1. Nowe świadectwo wydaje się również w przypadku:
1) zmiany decyzji o zwolnieniu ze służby lub o wygaśnięciu stosunku służbowego mającej wpływ na
treść świadectwa;
2) zwolnienia ze służby żołnierza, wobec którego nastąpiło uchylenie lub stwierdzenie nieważności
decyzji o zwolnieniu.
2. W razie wydania nowego świadectwa w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i § 6 ust. 3 pkt 1 i
ust. 6, poprzednio sporządzone świadectwo usuwa się z akt osobowych i poddaje zniszczeniu.
§ 8. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 123 ust. 3 ustawy, były żołnierz zawodowy składa wniosek
na piśmie do dowódcy jednostki wojskowej, który wydał świadectwo.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, dowódca jednostki wojskowej, który wydał świadectwo,
rozstrzyga w formie decyzji.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego dowódcy
jednostki wojskowej.
§ 9. Duplikat świadectwa służby wydaje się, gdy żołnierz lub osoba uprawniona zwróci się na piśmie
o wydanie świadectwa w związku z jego zagubieniem lub zniszczeniem.
1)
________
1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz.
1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74,
poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr
166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 89, poz. 1001 i Nr 120, poz.
1252.
ZAŁĄCZNIK
z dnia 6 kwietnia 2010 r. (poz. 433)
ŚWIADECTWO SŁUŻBY
321/375
322/375
323/375
Rozdział 8
Służba wojskowa kandydatów na żołnierzy zawodowych
Art. 124. 1. Kandydaci na żołnierzy zawodowych pełnią czynną służbę wojskową jako służbę
kandydacką.
2. Do służby kandydackiej może być powołana osoba niekarana sądownie, posiadająca
obywatelstwo polskie, zdolność fizyczną i psychiczną do zawodowej służby wojskowej, wiek
co najmniej osiemnaście lat i wykształcenie wymagane do przyjęcia do uczelni wojskowej, szkoły
podoficerskiej lub ośrodka szkolenia.
3. Osobę ubiegającą się o powołanie do służby kandydackiej kieruje się do:
1) wojskowej komisji lekarskiej w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do
zawodowej służby wojskowej;
2) wojskowej pracowni psychologicznej w celu wydania orzeczenia psychologicznego w
zakresie braku przeciwwskazań do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
324/375
4. Stosunek służbowy służby kandydackiej powstaje w drodze powołania, na podstawie
dobrowolnego zgłoszenia, po spełnieniu łącznie następujących warunków:
1) podpisaniu umowy, o której mowa w ust. 6;
2) wydaniu rozkazu personalnego o powołaniu do służby kandydackiej;
3) stawieniu się osoby powołanej do pełnienia służby kandydackiej.
5. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydają, uwzględniając potrzeby Sił
Zbrojnych, odpowiednio rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej
oraz komendant ośrodka szkolenia.
6. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje się po podpisaniu umowy z
osobą ubiegającą się o przyjęcie do tej służby, określającej warunki zwrotu poniesionych kosztów
na jej utrzymanie i naukę w przypadku:
1) zwolnienia ze służby kandydackiej na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz 4-9;
2) niestawienia się do zawodowej służby wojskowej lub niepodpisania kontraktu na pełnienie
służby kontraktowej;
3) zwolnienia z zawodowej służby wojskowej w okresie dwa razy dłuższym od czasu trwania
nauki, na podstawie art. 111 pkt 1, 4, 6-7, 9 lit. a i pkt 11-16 oraz art. 112 ust. 1 pkt 1, w wysokości
proporcjonalnej do czasu służby po zakończeniu nauki.
7. Stosunek służbowy służby kandydackiej wygasa z mocy prawa z dniem skreślenia z
ewidencji uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia, jeżeli żołnierz pełniący
służbę kandydacką nie ukończy nauki w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej lub ośrodku
szkolenia.
Art. 124a. 1. Do służby kandydackiej może być powołana również osoba będąca:
1) cywilnym studentem uczelni wojskowej;
2) studentem innej uczelni niż uczelnia wojskowa.
2. Kandydat na żołnierza zawodowego będący studentem studiów, o których mowa w ust. 1
pkt 2, odbywa w okresie przerw wakacyjnych szkolenie wojskowe oraz pozostaje na zaopatrzeniu
wybranej uczelni wojskowej.
3. Rozkaz personalny o powołaniu do służby kandydackiej wydaje, uwzględniając potrzeby Sił
Zbrojnych, w przypadku o którym mowa:
1) w ust. 1 pkt 1 – rektor-komendant uczelni wojskowej;
2) w ust. 1 pkt 2 – dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do
spraw kadr.
4. Umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6, z osobą wymienioną w ust. 1, podpisuje rektorkomendant uczelni wojskowej.
Art. 125. 1. Osoby powołane do służby kandydackiej stają się żołnierzami w czynnej służbie
wojskowej z dniem stawienia się do tej służby.
2. Z dniem rozpoczęcia pełnienia służby kandydackiej żołnierz pełniący służbę kandydacką
otrzymuje bez szczególnego nadania tytuł:
1) podchorążego, jeżeli kształci się na oficera zawodowego;
2) kadeta, jeżeli kształci się na podoficera zawodowego;
3) elewa, jeżeli kształci się na szeregowego zawodowego.
Art. 126. 1. Osoby ubiegające się o przyjęcie do uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej lub
ośrodka szkolenia składają egzaminy wstępne.
2. Pierwszeństwo przyjęcia do szkół podoficerskich mają szeregowi zawodowi, którzy pełnili
zawodową służbę wojskową przez co najmniej pięć lat oraz posiadają bardzo dobrą ocenę w
ostatniej opinii służbowej.
3. Szeregowych zawodowych pobierających naukę w szkołach podoficerskich oraz
szeregowych zawodowych i podoficerów zawodowych odbywających szkolenie w uczelni
wojskowej nie powołuje się do służby kandydackiej.
4. Osoby oraz żołnierze, o których mowa w ust. 1 i 2, wnoszą opłaty z tytułu udziału w
egzaminach wstępnych.
Art. 127. Kandydatów na żołnierzy zawodowych kształcą na potrzeby korpusu:
1) oficerów zawodowych – uczelnie wojskowe;
2) podoficerów zawodowych – szkoły podoficerskie;
3) szeregowych zawodowych – ośrodki szkolenia.
Art. 128. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia:
325/375
1) tworzy i znosi szkoły podoficerskie;
2) określi szczegółowe warunki i tryb składania egzaminów końcowych w szkołach podoficerskich oraz
odbywania praktyk, a także wzór świadectwa stwierdzającego jej ukończenie.
Rozporządzenie powinno w szczególności określać cele i szczegółowe zadania szkół podoficerskich oraz
organizację i podstawowe założenia procesu kształcenia w szkołach podoficerskich.
Dz.U.10.152.1025
z dnia 6 sierpnia 2010 r.
w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz.U.10.152.1025)
(Dz. U. z dnia 20 sierpnia 2010 r.)
zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, Nr 107, poz. 679, Nr 113, poz. 745 i Nr 127, poz. 857)
1) tworzenie i znoszenie szkół podoficerskich, zwanych dalej "szkołami";
2) szczegółowe warunki i tryb składania egzaminów końcowych w szkołach oraz odbywania praktyk;
3) wzór świadectwa stwierdzającego ukończenie szkoły.
§ 2. 1. Z dniem 1 stycznia 2011 r. tworzy się następujące szkoły podoficerskie:
1) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu;
2) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Dęblinie;
3) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce.
2. Szkoły podlegają:
1) komendantowi Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych w Poznaniu - wymieniona w ust. 1 pkt 1;
2) komendantowi Centrum Szkolenia Inżynieryjno-Lotniczego w Dęblinie - wymieniona w ust. 1 pkt 2;
3) komendantowi Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce - wymieniona w ust. 1 pkt 3.
3. Strukturę organizacyjną szkoły określa jej etat.
4. Organy wojskowe, o których mowa w ust. 2, nadają szkole statut.
§ 3. Zasadniczym celem działalności szkół jest przygotowanie ich absolwentów do objęcia pierwszych
stanowisk służbowych w korpusie podoficerów zawodowych.
§ 4. Zadaniami szkół są:
1) kształcenie kandydatów na podoficerów w zakresie wiedzy i umiejętności oraz kwalifikacji
instruktorskich wymaganych do objęcia stanowisk służbowych zaszeregowanych do stopnia etatowego
kaprala (mata);
2) przygotowanie specjalisty wojskowego posiadającego wiedzę specjalistyczną i umiejętności
instruktorskie niezbędne do kierowania żołnierzami na szczeblu drużyny (równorzędny);
3) prowadzenie kursów kwalifikacyjnych dla podoficerów przed mianowaniem ich na kolejne stopnie
wojskowe;
4) kształcenie kandydatów na podoficerów służby przygotowawczej.
§ 5. 1. Kształcenie w szkole podoficerskiej organizuje się zgodnie z programem kształcenia.
2. Programy kształcenia dla grupy osobowej (specjalności) opracowują komendanci szkół podoficerskich
w porozumieniu z komendantami centrów szkolenia.
3. Programy kształcenia zatwierdzają odpowiednio komendanci centrów szkolenia, o których mowa w § 2
ust. 2.
326/375
4. Przy opracowywaniu programów kształcenia komendanci szkół podoficerskich uwzględniają wytyczne
do organizacji kształcenia wydane przez dowódców rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
oraz osoby, o których mowa w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
5. Program kształcenia powinien obejmować:
1) ogólne cele kształcenia;
2) cele kształcenia w poszczególnych przedmiotach nauczania;
3) rozliczenie godzin;
4) szczegółowe treści zajęć programowych;
5) wskazówki organizacyjno-metodyczne;
6) orientacyjną kalkulację materiałów i środków niezbędnych do realizacji programu kształcenia.
§ 6. 1. Liczbę dni przeznaczonych na nauczanie, samokształcenie i praktykę różnicuje się w zależności
od potrzeb i specyfiki grupy osobowej (specjalności).
2. Poza realizacją programu kształcenia, w poszczególnych dniach kształcenia planuje się treningi,
przedsięwzięcia kulturalno-oświatowe, zajęcia sportowe, samokształcenie oraz obsługę urządzeń i
sprzętu wojskowego.
3. W programie kształcenia, w którym planuje się odbycie praktyki lub przeprowadzenie szkolenia
poligonowego, zadanie to ujmuje się w ogólnej liczbie godzin przeznaczonych na nauczanie
poszczególnych przedmiotów ustalonych w podziale czasu nauczania.
4. Kształcenie specjalistyczne dla kandydatów na podoficerów realizuje się w centrach szkolenia.
§ 7. 1. Za właściwe przygotowanie absolwenta szkoły do objęcia stanowiska służbowego odpowiedzialni
są komendanci szkół podoficerskich.
2. Za zapewnienie warunków realizacji programów kształcenia odpowiedzialni są dowódcy, szefowie,
komendanci, którym podlegają centra szkolenia.
3. Za realizację kształcenia specjalistycznego kandydatów na podoficerów odpowiedzialni są komendanci
centrów szkolenia, a w stosunku do kandydatów na podoficerów Wojsk Specjalnych - dowódcy jednostek
wojskowych Wojsk Specjalnych.
§ 8. 1. Kandydaci na podoficerów, z wyłączeniem kandydatów na podoficerów Wojsk Specjalnych,
odbywają praktyki w jednostkach wojskowych na pierwszych stanowiskach służbowych przewidzianych
dla podoficerów zawodowych. Cele, czas trwania oraz zakres praktyk określają programy kształcenia i
programy praktyk.
2. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą komendanci szkół podoficerskich, a za ich przebieg
i realizację zgodną z programem praktyk - dowódcy jednostek wojskowych, w których są realizowane.
3. Komendanci szkół wyznaczają kierowników praktyk, którzy odpowiadają za realizację celów praktyk.
4. W czasie odbywania praktyk zapewnia się słuchaczom warunki do praktycznego wykonywania
obowiązków przewidzianych dla żołnierzy zajmujących pierwsze stanowiska służbowe w korpusie
podoficerów zawodowych, udział w przedsięwzięciach szkoleniowych, uroczystościach wojskowych i
państwowych z udziałem żołnierzy zawodowych jednostki wojskowej lub pododdziału oraz odpowiednie
warunki do samodzielnej nauki.
5. Po zakończeniu praktyk dowódcy jednostek wojskowych kandydatom na podoficerów wystawiają
oceny z praktyk.
§ 9. 1. Nauka w szkole kończy się egzaminem końcowym, zwanym dalej "egzaminem na podoficera".
2. Komendant szkoły na podstawie programów nauczania ustala zakres egzaminu na podoficera.
3. Egzamin na podoficera obejmuje sprawdzenie wiedzy teoretycznej oraz umiejętności wykonywania
czynności praktycznych.
4. Sprawdzenie wiedzy teoretycznej odbywa się w formie pisemnej.
5. Warunkiem przystąpienia do sprawdzenia umiejętności wykonywania czynności praktycznych jest
uzyskanie oceny pozytywnej ze sprawdzenia wiedzy teoretycznej.
6. Na ogólną ocenę z egzaminu na podoficera składają się oceny ze sprawdzenia wiedzy teoretycznej i
umiejętności wykonywania czynności praktycznych.
327/375
7. Warunkiem zdania egzaminu na podoficera jest uzyskanie ocen pozytywnych ze sprawdzenia wiedzy
teoretycznej i umiejętności wykonywania czynności praktycznych.
8. Egzamin na podoficera przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez komendanta szkoły. Do
składu komisji powołuje się podoficerów - przedstawicieli centrów szkolenia i jednostek wojskowych.
9. Z przebiegu egzaminu na podoficera sporządza się dokumentację, którą podpisują wszyscy członkowie
komisji.
§ 10. 1. Warunkiem dopuszczenia kandydata na podoficera do egzaminu jest uzyskanie przez niego
pozytywnych ocen z przedmiotów objętych programem nauczania.
2. Kandydat na podoficera, który złożył egzamin z wynikiem pozytywnym, uzyskuje świadectwo
ukończenia szkoły.
3. Wzór świadectwa ukończenia szkoły określa załącznik do rozporządzenia.
§ 11. 1. Z dniem 31 grudnia 2010 r. znosi się utworzone na mocy § 2 ust. 1 pkt 1-7 rozporządzenia
Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie utworzenia szkół podoficerskich (Dz. U. Nr
51, poz. 505 oraz z 2007 r. Nr 90, poz. 598) szkoły:
1) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych we Wrocławiu;
2) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Poznaniu;
3) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Zegrzu;
4) Szkołę Podoficerską Wojsk Lądowych w Toruniu;
5) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Dęblinie;
6) Szkołę Podoficerską Sił Powietrznych w Koszalinie;
7) Szkołę Podoficerską Marynarki Wojennej w Ustce.
2. Z dniem 30 czerwca 2011 r. znosi się Szkołę Podoficerską Służb Medycznych w Łodzi utworzoną na
mocy § 2 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1.
3. Żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w Szkole Podoficerskiej Wojsk Lądowych w
Poznaniu oraz Szkole Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Zegrzu, utworzonych na mocy rozporządzenia
Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1, stają się żołnierzami pełniącymi służbę i
pracownikami zatrudnionymi w Szkole Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Poznaniu, utworzonej
niniejszym rozporządzeniem.
4. Żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w Szkole Podoficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie,
utworzonej na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1, stają się
żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w Szkole Podoficerskiej Sił Powietrznych w
Dęblinie, utworzonej niniejszym rozporządzeniem.
5. Żołnierze pełniący służbę i pracownicy zatrudnieni w Szkole Podoficerskiej Marynarki Wojennej w
Ustce, utworzonej na mocy rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w ust. 1, stają się
żołnierzami pełniącymi służbę i pracownikami zatrudnionymi w Szkole Podoficerskiej Marynarki Wojennej
w Ustce, utworzonej niniejszym rozporządzeniem.
§ 12. 1. Mienie Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych we Wrocławiu staje się mieniem Centrum
Szkolenia Wojsk Inżynieryjnych i Chemicznych we Wrocławiu.
2. Mienie Szkoły Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Zegrzu staje się mieniem Centrum Szkolenia
Łączności i Informatyki w Zegrzu.
3. Mienie Szkół Podoficerskiej Wojsk Lądowych w Toruniu staje się mieniem Centrum Szkolenia Artylerii i
Uzbrojenia w Toruniu.
4. Mienie Szkół Podoficerskiej Sił Powietrznych w Koszalinie staje się mieniem Centrum Szkolenia Sił
Powietrznych w Koszalinie.
5. Mienie Szkoły Podoficerskiej Służb Medycznych w Łodzi staje się mieniem Wojskowego Centrum
Kształcenia Medycznego w Łodzi.
§ 13. Szkoła Podoficerska Służb Medycznych w Łodzi funkcjonuje na zasadach określonych w
rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej, o którym mowa w § 11 ust. 1, do dnia 30 czerwca 2011 r.
§ 14. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 marca 2004 r. w sprawie utworzenia
szkół podoficerskich (Dz. U. Nr 51, poz. 505 oraz z 2007 r. Nr 90, poz. 598).
328/375
Narodowej z dnia 6 sierpnia 2010 r. (poz. 1025)
ŚWIADECTWO UKOŃCZENIA SZKOŁY PODOFICERSKIEJ
Art. 129. 1. Stopniami wojskowymi żołnierzy pełniących służbę kandydacką są stopnie ustanowione
w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
329/375
2. Osoba powołana do służby kandydackiej otrzymuje bez szczególnego nadania stopień wojskowy
szeregowego (marynarza) z dniem rozpoczęcia pełnienia tej służby, o ile nie posiada wyższego stopnia
wojskowego. Nadanie wyższych stopni wojskowych następuje w drodze mianowania.
Art. 130. 1. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką przysługuje uposażenie zasadnicze, dodatki
do uposażenia zasadniczego i inne należności pieniężne.
2. W sprawach dotyczących uposażenia i innych należności pieniężnych przysługujących żołnierzom
pełniącym służbę kandydacką stosuje się odpowiednio przepisy art. 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4, art. 3, art.
4, art. 6-10, art. 30 ust. 2, art. 33 i 36, art. 38 ust. 2, art. 39, art. 42 i 43, art. 45 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art.
45a ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 76,
15)
poz. 693, z późn. zm. ).
drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego dla żołnierzy pełniących służbę kandydacką.
Rozporządzenie, określając stawki uposażenia, powinno ustalić je na poziomie nie niższym niż
uposażenie żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową.
Dz.U.08.218.1396
zm. Dz.U.09.172.1338
z dnia 27 listopada 2008 r.
w sprawie stawek uposażenia zasadniczego żołnierzy pełniących służbę kandydacką
(Dz. U. Nr 218, poz. 1396)
zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, Nr 206, poz. 1288 i Nr 208, poz. 1308) zarządza się, co
następuje:
§ 1. 1. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - podchorążemu wojskowej uczelni akademickiej lub
uczelni wojskowej przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości:
1) w pierwszym roku nauki - 40 %,
2) w drugim roku nauki - 50 %,
3) w trzecim roku nauki - 60 %,
4) w czwartym roku nauki - 70 %,
5) w piątym roku nauki - 80 %
- najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego, zwanego dalej "najniższym
uposażeniem".
2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - podchorążemu posiadającemu tytuł zawodowy magistra
(równorzędny) w czasie szkolenia wojskowego w wojskowej uczelni akademickiej lub uczelni wojskowej
przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 80 % najniższego uposażenia.
2a. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - kadetowi szkoły podoficerskiej przysługuje uposażenie
zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 35 % najniższego uposażenia.
3. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - elewowi ośrodka szkolenia przysługuje uposażenie
zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 20 % najniższego uposażenia.
4. Uposażenie zasadnicze, o którym mowa w ust. 1, przysługuje odpowiednio żołnierzowi pełniącemu
służbę kandydacką, o którym mowa w art. 124a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych, z tym że w szóstym roku nauki otrzymuje on uposażenie w stawce
miesięcznej w wysokości 80 % najniższego uposażenia.
§ 2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką, od dnia mianowania na stopień wojskowy podporucznika
albo kaprala do czasu stawienia się do pełnienia zawodowej służby wojskowej, w terminie i miejscu
określonym w kontrakcie, przysługuje uposażenie zasadnicze w stawce miesięcznej w wysokości 60 %
najniższej stawki uposażenia zasadniczego określonej dla stanowiska służbowego odpowiednio o stopniu
etatowym podporucznika albo kaprala.
§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie stawek
uposażenia zasadniczego żołnierzy pełniących służbę kandydacką (Dz. U. Nr 70, poz. 640).
330/375
Art. 131. Uchylono.
Art. 132. Do żołnierzy pełniących służbę kandydacką stosuje się odpowiednio przepisy art. 8,
art. 18, art. 26, art. 48–51, art. 54–57, art. 59, art. 60b, art. 66-67c, art. 70 i art. 105–110.
Art. 133. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką oraz członkom ich rodzin przysługują szczególne
uprawnienia i ulgi przewidziane w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej dla żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową i członków ich rodzin,
z wyjątkiem uprawnień do zasiłków przewidzianych w art. 128 ust. 1 i art. 128a oraz należności i opłat
przewidzianych w art. 131 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Art. 134. 1. Żołnierza pełniącego służbę kandydacką zwalnia się ze służby kandydackiej wskutek:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na kierownicze stanowisko
państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów wykonawczych samorządu
terytorialnego;
3) ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do zawodowej służby wojskowej;
4) niespełnienia wymogów określonych w regulaminie studiów lub nauki;
5) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;
6) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej usunięcia z czynnej służby wojskowej
pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego;
7) prawomocnego orzeczenia środków karnych pozbawienia praw publicznych lub zakazu wykonywania
zawodu żołnierza;
8) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności lub aresztu wojskowego, w tym
również z warunkowym zawieszeniem jej wykonania;
8a) skazania prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności;
9) wniosku żołnierza.
2. Żołnierzowi pełniącemu służbę kandydacką - kobiecie, w razie zajścia w ciążę, na okres ciąży i
połogu udziela się urlopu bezpłatnego w wymiarze nie dłuższym niż dwanaście miesięcy.
3. W przypadku niepodjęcia służby kandydackiej po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, oraz w
przypadku ponownego zajścia w ciążę żołnierza pełniącego służbę kandydacką - kobietę zwalnia się ze
służby kandydackiej.
4. Zwolnienie ze służby kandydackiej następuje odpowiednio decyzją rektora-komendanta
uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej lub komendanta ośrodka szkolenia.
5. W razie zwolnienia ze służby kandydackiej okres tej służby zalicza się żołnierzowi do czasu
trwania zasadniczej służby wojskowej, określonej w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 134a. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na postawie art. 134 ust.
1 pkt 4 i 9 zwalnia się go z obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w art. 124 ust. 6, w
przypadku pełnienia czynnej służby wojskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 21
listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 136. Okres pełnienia służby kandydackiej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w
zakresie wszystkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem.
1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej;
2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i
ośrodków szkolenia;
3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o przyjęcie na
studia do uczelni wojskowych i szkół podoficerskich oraz szczegółowy tryb ich pobierania;
4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę kandydacką;
5) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących służbę
kandydacką, ich uprawnienia inne niż określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze
zwalnianiem ze służby kandydackiej.
2. Rozporządzenie powinno w szczególności:
1) zapewniać sprawność procesu powoływania do służby kandydackiej i ustalenie w jego
toku przydatności do tej służby;
331/375
2) określić tryb ubiegania się o przyjęcie do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i
ośrodków szkolenia, dokumenty wymagane przy ubieganiu się o przyjęcie do tych uczelni, szkół
i ośrodków oraz zakres i terminy składania egzaminów wstępnych;
3) określić, aby opłaty z tytułu egzaminów były porównywalne do opłat ponoszonych przy
ubieganiu się do innych szkół publicznych;
4) określić, aby warunki mianowania uwzględniały poszczególne okresy nauki, opinie oraz
wyniki uzyskiwane w nauce przez żołnierzy pełniących służbę kandydacką;
5) określić przebieg i czas trwania nauki, z uwzględnieniem praktyk zawodowych i przerw
wakacyjnych oraz urlopów z różnych tytułów.
Dz.U.10.61.382
w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych
(Dz.U.10.61.382)
1) szczegółowe warunki i tryb powoływania do służby kandydackiej;
2) szczegółowe warunki i tryb przyjmowania do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i ośrodków
szkolenia;
3) wysokość opłat z tytułu egzaminów wstępnych dla osób ubiegających się o przyjęcie na studia do
uczelni wojskowych i szkół podoficerskich oraz szczegółowy tryb ich pobierania;
4) warunki i tryb mianowania na stopnie wojskowe żołnierzy pełniących służbę kandydacką;
5) przebieg służby kandydackiej, warunki i tryb opiniowania żołnierzy pełniących służbę kandydacką,
ich uprawnienia inne niż określone w ustawie oraz tryb postępowania związany ze zwalnianiem ze służby
kandydackiej.
2) osoba zainteresowana - żołnierza rezerwy lub osobę ubiegającą się o powołanie do służby
kandydackiej;
3) kandydat - żołnierza pełniącego służbę kandydacką;
4) ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym - ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie
wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.2));
5) wojskowy komendant uzupełnień - wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu
na miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad trzy miesiące, na którego ewidencji
pozostaje osoba zainteresowana;
6) etatowy stan zmienny - określoną w etacie liczbę stanowisk służbowych przeznaczoną dla
kandydatów na żołnierzy zawodowych i żołnierzy zawodowych przewidzianych do cyklicznego kształcenia
i szkolenia.
§ 3. Do służby kandydackiej może być powołana osoba zainteresowana spełniająca warunki
określone w art. 124 ust. 2 ustawy, która posiada:
1) dyplom ukończenia studiów wyższych - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do uczelni
wojskowej na studia drugiego stopnia albo na szkolenie wojskowe dla kandydatów na oficerów
zawodowych;
2) świadectwo dojrzałości - w przypadku ubiegania się o przyjęcie na studia pierwszego stopnia lub
jednolite studia magisterskie w uczelni wojskowej;
3) świadectwo ukończenia szkoły średniej - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do szkoły
podoficerskiej;
4) świadectwo ukończenia gimnazjum - w przypadku ubiegania się o przyjęcie do ośrodka szkolenia.
§ 4. 1. Osoba zainteresowana składa wniosek o powołanie do służby kandydackiej zawierający
kwestionariusz osobowy, zwany dalej "wnioskiem", do:
1) rektora-komendanta uczelni wojskowej - w przypadkach, o których mowa w § 3 pkt 2 oraz art.
124a ust. 1 pkt 1 ustawy;
2) dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, za
pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień - w przypadkach, o których mowa w § 3 pkt 1, 3 i 4
oraz art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy.
2. Wniosek składa się w terminie:
332/375
1) do dnia 31 marca danego roku - w przypadkach, o których mowa w § 3 pkt 1-3;
2) do dnia 31 marca i 30 września danego roku - w przypadku, o którym mowa w § 3 pkt 4, oraz
przez osoby wymienione w art. 124a ust. 1 ustawy.
3. Wzór wniosku określa załącznik do rozporządzenia.
4. Do wniosku dołącza się:
1) dyplom ukończenia studiów wyższych lub odpowiednie świadectwo, o którym mowa w § 3 pkt 24;
2) życiorys;
3) skrócony odpis aktu urodzenia;
4) informację o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, aktualną na dzień rozpoczęcia postępowania
rekrutacyjnego;
5) potwierdzenie dokonania opłaty z tytułu egzaminów wstępnych - z wyłączeniem ubiegania się o
przyjęcie do ośrodka szkolenia;
6) zaświadczenie o odbywaniu studiów oraz dokumenty dotyczące przebiegu nauki w uczelni
wojskowej lub uczelni innej niż wojskowa - w przypadkach wymienionych w art. 124a ust. 1 ustawy;
7) inne dokumenty potwierdzające posiadane kwalifikacje lub umiejętności.
5. Świadectwa i dyplomy wydawane w roku ubiegania się o powołanie do służby kandydackiej oraz
dokumenty wymienione w ust. 4 pkt 4 i 5 mogą być dostarczone bezpośrednio przed rozpoczęciem
postępowania rekrutacyjnego.
§ 5. 1. Rektor-komendant uczelni wojskowej informuje wojskowego komendanta uzupełnień o
złożeniu przez osobę zainteresowaną wniosku.
2. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr po otrzymaniu
wniosku:
1) wyraża opinię w zakresie potrzeb kadrowych Sił Zbrojnych;
2) przesyła wnioski wraz z załącznikami do właściwych uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i
ośrodków szkolenia oraz informuje wojskowego komendanta uzupełnień o ich przesłaniu.
3. Przed wyrażeniem opinii, o której mowa w ust. 2 pkt 1, dyrektor departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr może skonsultować się z organem, o którym mowa w art.
35 ust. 3 ustawy.
4. Osobę zainteresowaną pełnieniem służby kandydackiej w uczelni wojskowej lub uczelni innej niż
wojskowa albo w szkole podoficerskiej wojskowy komendant uzupełnień kieruje do:
1) wojskowej komisji lekarskiej - w celu wydania orzeczenia ustalającego zdolność fizyczną i
psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej;
2) wojskowej pracowni psychologicznej - w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie
5. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu orzeczeń, o których mowa w ust. 4, przesyła je
do rektora-komendanta uczelni wojskowej lub komendanta szkoły podoficerskiej w terminie do 30 dni od
dnia otrzymania, jednak nie później niż do dnia 31 maja lub 30 listopada danego roku.
§ 6. 1. Wysokość opłaty z tytułu egzaminów wstępnych do uczelni wojskowych określa się w
wysokości maksymalnej opłaty określonej dla osób ubiegających się o przyjęcie na kierunki studiów, na
które postępowanie rekrutacyjne obejmuje sprawdziany sprawności fizycznej, ustalanej w rozporządzeniu
wydanym na podstawie art. 98 ust. 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym.
2. Wysokość opłaty z tytułu egzaminów wstępnych dla osób, o których mowa w art. 124a ust. 1
ustawy, oraz osób ubiegających się o przyjęcie do szkół podoficerskich określa się w wysokości 50 %
opłaty, o której mowa w ust. 1.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, są wnoszone co najmniej na 7 dni przed terminem
przeprowadzenia postępowania rekrutacyjnego na rachunek bankowy właściwej uczelni wojskowej lub
szkoły podoficerskiej.
§ 7. 1. Rektorzy-komendanci uczelni wojskowych, komendanci szkół podoficerskich i komendanci
ośrodków szkolenia powiadamiają osoby zainteresowane o terminie przeprowadzenia postępowania
rekrutacyjnego, co najmniej na 14 dni przed jego rozpoczęciem.
2. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje egzamin wstępny, a także - w zależności od formy
kształcenia (szkolenia) - rozmowę kwalifikacyjną i analizę ocen na świadectwie, o którym mowa w § 3 pkt
2-4.
3. W ramach egzaminu wstępnego przeprowadza się:
1) sprawdzian sprawności fizycznej,
a także - w zależności od formy kształcenia:
2) test znajomości języka angielskiego;
3) sprawdzian wiedzy ogólnej.
4. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje:
1) dla osób ubiegających się o przyjęcie do uczelni wojskowej na studia drugiego stopnia albo
szkolenie wojskowe dla kandydatów na oficerów zawodowych:
a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 2,
b) rozmowę kwalifikacyjną;
333/375
2) dla osób ubiegających się o przyjęcie do uczelni wojskowej na studia pierwszego stopnia lub
jednolite studia magisterskie:
a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, a także test znajomości języka
angielskiego, jeżeli nie był przedmiotem egzaminu maturalnego,
b) analizę ocen na świadectwie dojrzałości,
c) rozmowę kwalifikacyjną;
3) dla osób ubiegających się o przyjęcie do szkoły podoficerskiej:
a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1-3,
b) analizę ocen na świadectwie ukończenia szkoły średniej,
4) dla osób ubiegających się o przyjęcie do ośrodka szkolenia:
a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1,
b) analizę ocen na świadectwie ukończenia gimnazjum,
5) dla osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem § 9 ust. 2:
a) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1 i 2,
b) rozmowę kwalifikacyjną.
5. Sprawdzian sprawności fizycznej, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, zawiera elementy sprawdzające
siłę, szybkość i wytrzymałość kandydata.
6. Rozmowa kwalifikacyjna powinna oceniać:
1) predyspozycje do kształcenia w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo do szkolenia w
ośrodku szkolenia oraz predyspozycje do pełnienia zawodowej służby wojskowej w danym korpusie
osobowym (grupie osobowej);
2) motywację do pełnienia zawodowej służby wojskowej.
7. Poszczególne elementy postępowania rekrutacyjnego w uczelni wojskowej, o którym mowa w ust.
4 pkt 1, 2 i 5, oceniane są na zasadach określonych przez senat tej uczelni.
8. Poszczególne elementy postępowania rekrutacyjnego w szkołach podoficerskich i ośrodkach
szkolenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 3 i 4, oceniane są w wartościach punktowych w skali od 1 do 10.
9. Powołanie do służby kandydackiej następuje w zależności od wyników uzyskanych w
postępowaniu rekrutacyjnym.
§ 8. 1. Postępowanie rekrutacyjne przeprowadza komisja rekrutacyjna.
2. Komisję rekrutacyjną powołuje odpowiednio: rektor-komendant uczelni wojskowej, kierownik
podstawowej jednostki organizacyjnej prowadzącej dany kierunek studiów lub inny organ wskazany w
statucie uczelni, komendant szkoły podoficerskiej oraz komendant ośrodka szkolenia.
3. Komisja rekrutacyjna, w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania rekrutacyjnego:
1) wydaje decyzję o zakwalifikowaniu lub niezakwalifikowaniu osoby zainteresowanej do uczelni
wojskowej, szkoły podoficerskiej albo ośrodka szkolenia;
2) doręcza osobie zainteresowanej decyzję, o której mowa w pkt 1;
3) przesyła kopię decyzji, o której mowa w pkt 1, wojskowemu komendantowi uzupełnień oraz - w
przypadku osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy - dyrektorowi departamentu Ministerstwa
4. Przewodniczącym komisji rekrutacyjnej w szkole podoficerskiej i ośrodku szkolenia jest
odpowiednio komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka szkolenia.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w przypadku ośrodka szkolenia, komisja rekrutacyjna
wydaje po otrzymaniu orzeczeń, o których mowa w § 10 ust. 2.
6. Od decyzji komisji rekrutacyjnej osobie zainteresowanej przysługuje prawo wniesienia odwołania
w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia:
1) w przypadku uczelni wojskowej - do komisji rekrutacyjnej tej uczelni; decyzję podejmuje rektorkomendant po rozpatrzeniu wniosku komisji;
2) w przypadku szkoły podoficerskiej i ośrodka szkolenia - do organu, któremu podlega szkoła
podoficerska albo ośrodek szkolenia.
§ 9. 1. Osoba zainteresowana ubiegająca się o przyjęcie na pierwszy rok studiów w Wydziale
Wojskowo-Lekarskim Uniwersytetu Medycznego w Łodzi występuje z wnioskiem o powołanie do służby
kandydackiej.
2. W postępowaniu rekrutacyjnym dla osób zainteresowanych, o których mowa w ust. 1, ustala się,
czy spełniają one warunki do powołania do służby kandydackiej. Postępowanie rekrutacyjne obejmuje:
1) egzamin wstępny w zakresie, o którym mowa w § 7 ust. 3 pkt 1;
2) rozmowę kwalifikacyjną.
3. Postępowanie rekrutacyjne przeprowadza komisja rekrutacyjna powołana przez rektorakomendanta uczelni wojskowej, kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej prowadzącej dany
kierunek studiów lub inny organ wskazany w statucie uczelni, na której zaopatrzeniu będzie pozostawała
osoba po powołaniu do służby kandydackiej.
4. Komisja rekrutacyjna w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania rekrutacyjnego
wydaje:
334/375
1) decyzję o niespełnieniu przez osobę zainteresowaną warunków do powołania do służby
kandydackiej;
2) zaświadczenie o wynikach uzyskanych przez osobę zainteresowaną ze sprawdzianu sprawności
fizycznej i rozmowy kwalifikacyjnej.
5. Rektor-komendant uczelni wojskowej, w której przeprowadzono postępowanie rekrutacyjne,
przesyła rektorowi Uniwersytetu Medycznego w Łodzi oraz dyrektorowi departamentu Ministerstwa
Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wykaz osób, którym wydano zaświadczenie, o którym
mowa w ust. 4 pkt 2.
6. Umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, z osobą, o której mowa w ust. 5, podpisuje
rektor-komendant uczelni wojskowej, na której zaopatrzeniu będzie pozostawała osoba po powołaniu do
służby kandydackiej.
7. Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr występuje do
rektora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi o wskazanie, która z osób składających wniosek, o którym
mowa w ust. 1, została przyjęta na pierwszy rok studiów Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwersytetu
Medycznego w Łodzi.
§ 10. 1. Komendant ośrodka szkolenia, po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego,
informuje wojskowego komendanta uzupełnień o wstępnym zakwalifikowaniu osoby do ośrodka
szkolenia.
2. Wojskowy komendant uzupełnień kieruje osobę ubiegającą się o przyjęcie do ośrodka szkolenia
do:
1) wojskowej komisji lekarskiej - w celu wydania orzeczenia ustalającego zdolność fizyczną i
psychiczną do pełnienia zawodowej służby wojskowej;
2) wojskowej pracowni psychologicznej - w celu wydania orzeczenia psychologicznego w zakresie
3. Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu orzeczeń, o których mowa w ust. 2, przesyła je
do komendanta ośrodka szkolenia w terminie 30 dni od dnia ich otrzymania, jednak nie później niż do
dnia 15 czerwca lub 15 grudnia danego roku.
§ 11. 1. Otrzymanie przez wojskowego komendanta uzupełnień kopii decyzji o zakwalifikowaniu, o
którym mowa w § 8 ust. 3 pkt 1, stanowi podstawę do wydania osobie zainteresowanej skierowania do
uczelni wojskowej, szkoły podoficerskiej albo ośrodka szkolenia.
2. Rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej lub komendant ośrodka
szkolenia podpisuje z osobą zainteresowaną umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy.
§ 12. 1. Organy, o których mowa w art. 124 ust. 5 i art. 124a ust. 3 ustawy, po wydaniu rozkazu
personalnego o powołaniu osoby zainteresowanej do służby kandydackiej doręczają go tej osobie.
2. Organy, o których mowa w art. 124 ust. 5 i art. 124a ust. 3 pkt 1 ustawy, przesyłają kopię rozkazu
personalnego o powołaniu osoby zainteresowanej do służby kandydackiej dyrektorowi departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.
§ 13. 1. Służba kandydacka polega na:
1) kształceniu w uczelni wojskowej albo szkole podoficerskiej albo szkoleniu w ośrodku szkolenia;
2) wykonywaniu zadań służbowych w uczelni wojskowej jako jednostce wojskowej oraz szkole
podoficerskiej lub ośrodku szkolenia;
3) kształceniu w uczelni innej niż wojskowa oraz odbywaniu, w okresie przerw wakacyjnych,
szkolenia wojskowego.
2. Służba kandydacka może być także pełniona w uczelniach wojskowych za granicą stosownie do
postanowień przepisu art. 54 ustawy.
§ 14. 1. Kandydat w trakcie pełnienia służby kandydackiej może być skierowany przez dyrektora
departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr do uczelni wojskowej za
granicą.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, niezależnie od umowy, o której mowa w art. 124 ust. 6
ustawy, z kandydatem zawiera się drugą umowę, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 55
ust. 1 ustawy, ustalającą między innymi warunki zwrotu kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę
za granicą.
3. Kandydat skierowany do uczelni wojskowej za granicą pozostaje na ewidencji uczelni wojskowej,
w której dotychczas pełnił służbę.
§ 15. 1. O stawieniu się osoby powołanej do służby kandydackiej w uczelni wojskowej, szkole
podoficerskiej albo ośrodku szkolenia rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły
podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień, a w
przypadku kandydatów, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy - także dyrektora departamentu
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr. Wraz z zawiadomieniem przesyła się kopię
rozkazu personalnego o powołaniu osoby do służby kandydackiej.
2. Osoba zainteresowana powołana do służby kandydackiej pełni tę służbę od dnia stawienia się w
uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia. Z tym dniem zostaje zaliczona rozkazem
rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka
szkolenia do etatowego stanu zmiennego tej uczelni, szkoły albo ośrodka.
335/375
3. Służba kandydacka trwa, z zastrzeżeniem § 37, do dnia powołania kandydata do zawodowej
służby wojskowej.
4. Osoby, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, po stawieniu się w uczelni wojskowej,
podpisaniu umowy, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, przyjęciu na zaopatrzenie są kierowane
rozkazem rektora-komendanta uczelni wojskowej na studia w uczelniach innych niż wojskowe, których są
studentami.
5. O powołaniu do służby kandydackiej osoby, o której mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, rektorkomendant uczelni wojskowej powiadamia rektora uczelni innej niż wojskowa.
6. W przypadku gdy osoby wymienione w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy nie korzystają z wyżywienia i
zakwaterowania organizowanego przez komendanta uczelni wojskowej, otrzymują równoważnik
pieniężny w zamian za wyżywienie w wysokości 100 % diety oraz równoważnik w zamian za
zakwaterowanie w wysokości 150 % diety. Ponadto otrzymują one zwrot kosztów dojazdu w wysokości
20 % diety za każdy dzień zajęć szkoleniowych oraz jeden raz w miesiącu zwrot kosztów przejazdu do
miejsca stałego zamieszkania i z powrotem na terenie kraju. Kwotę diety ustala się w wysokości
określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
podróży służbowej na obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.3)).
§ 16. 1. W przypadku gdy osoba zainteresowana, której doręczono skierowanie do służby
kandydackiej, nie może stawić się do jej pełnienia w terminie określonym w tym skierowaniu z powodu
obłożnej choroby lub z przyczyn uzasadnionych ważnymi względami rodzinnymi albo osobistymi,
niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie wojskowego komendanta uzupełnień.
2. Wojskowy komendant uzupełnień, po otrzymaniu zawiadomienia, informuje odpowiednio rektorakomendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka szkolenia o
przyczynie niestawienia się osoby zainteresowanej, o której mowa w ust. 1.
3. Nowy termin stawiennictwa osoby zainteresowanej, o której mowa w ust. 1, ustala wojskowy
komendant uzupełnień, w porozumieniu odpowiednio z rektorem-komendantem uczelni wojskowej,
komendantem szkoły podoficerskiej albo komendantem ośrodka szkolenia.
§ 17. 1. Jeżeli osoba zainteresowana, której doręczono skierowanie do służby kandydackiej, nie
stawi się w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia w ciągu 7 dni od upływu
terminu określonego w skierowaniu, z zastrzeżeniem przypadków określonych w § 16 ust. 1, wydaje się
rozkaz personalny o wygaśnięciu powołania do służby kandydackiej, który doręcza się osobie
zainteresowanej.
2. Rozkaz personalny, o którym mowa w ust. 1, wydaje:
1) rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka
szkolenia - w odniesieniu do osób powołanych odpowiednio do uczelni wojskowych, szkół podoficerskich i
ośrodków szkolenia;
2) dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr - w
odniesieniu do osób, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy.
3. Rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka
szkolenia zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień o niestawieniu się osoby zainteresowanej do
pełnienia służby kandydackiej.
§ 18. 1. Kandydat, z którym podpisano umowę, o której mowa w art. 124 ust. 6 ustawy, składa
przysięgę wojskową w terminie ustalonym przez rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta
szkoły podoficerskiej albo komendanta ośrodka szkolenia.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kandydata, który złożył przysięgę wojskową.
§ 19. 1. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 ustawy, przedkłada rektorowi-komendantowi
uczelni wojskowej, na jego żądanie, dokumenty dotyczące przebiegu nauki w uczelni innej niż wojskowa.
2. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 1 ustawy, jest zobowiązany do uzupełnienia w
trakcie studiów wiedzy wojskowej wymaganej programem nauczania na niższych latach studiów w
zakresie określonym przez rektora-komendanta uczelni wojskowej.
3. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2, odbywa w okresie przerw wakacyjnych
szkolenie wojskowe zakończone egzaminem na oficera w uczelni wojskowej, w której pozostaje na
zaopatrzeniu.
§ 20. 1. Kandydat pełniący służbę w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej albo ośrodku szkolenia
odbywa praktyki zgodnie z planami studiów, programami nauczania i planami szkolenia.
2. Programy nauczania i plany szkolenia określają w szkołach podoficerskich i ośrodkach szkolenia
ich komendanci, a zatwierdzają organy, którym szkoły lub ośrodki podlegają.
3. Przed zatwierdzeniem programów nauczania i planów szkolenia organy, o których mowa w ust. 2,
mogą zasięgnąć opinii organu, o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy.
4. Odpowiedzialność za organizację praktyk ponoszą właściwi rektorzy-komendanci uczelni
wojskowych, komendanci szkół podoficerskich albo komendanci ośrodków szkolenia, a za ich przebieg i
realizację, zgodnie z programem praktyk, dowódcy jednostek, w których kandydaci odbywają praktykę.
5. Programy szkolenia wojskowego, o którym mowa w art. 124a ust. 2 ustawy, określają rektorzykomendanci uczelni wojskowych, na których zaopatrzeniu znajdują się kandydaci.
336/375
6. Kandydatowi odbywającemu praktykę zapewnia się udział w przedsięwzięciach szkoleniowych,
uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem kadry zawodowej jednostki wojskowej lub
pododdziału oraz odpowiednie warunki do samodzielnej nauki.
7. Kandydat, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, może odbywać praktykę zgodnie z
programami szkolenia wojskowego.
§ 21. Bezpośrednim przełożonym kandydata, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, oraz
skierowanego do uczelni wojskowej za granicę jest rektor-komendant uczelni wojskowej, na której
zaopatrzeniu i ewidencji pozostaje kandydat.
§ 22. 1. Osoba zainteresowana powołana do służby kandydackiej otrzymuje, z dniem stawienia się
do tej służby, stopień wojskowy szeregowego (marynarza).
2. Żołnierz rezerwy rozpoczyna pełnienie służby kandydackiej w posiadanym stopniu wojskowym.
§ 23. 1. Kandydat może być mianowany:
1) w uczelni wojskowej - do stopnia wojskowego sierżanta (bosmana) włącznie;
2) w szkole podoficerskiej - na stopień wojskowy starszego szeregowego (starszego marynarza).
2. Warunkiem mianowania kandydata na kolejny stopień wojskowy jest uzyskanie przez niego
pozytywnych wyników w nauce i w wykonywaniu zadań służbowych oraz przestrzeganie dyscypliny
wojskowej.
3. Na kolejne stopnie wojskowe w czasie służby kandydackiej mianują odpowiednio rektorzykomendanci uczelni wojskowych oraz komendanci szkół podoficerskich.
§ 24. 1. Z wnioskiem o mianowanie na wyższy stopień wojskowy występuje bezpośredni przełożony
kandydata.
2. W stosunku do kandydatów, o których mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, wniosku o
mianowanie nie sporządza się.
§ 25. Tytułów, o których mowa w art. 125 ust. 2 ustawy, używa się bezpośrednio po stopniu
wojskowym.
§ 26. 1. Kandydatowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze:
1) trzydziestu dni kalendarzowych - po zakończeniu każdego roku studiów lub nauki;
2) dziesięciu dni kalendarzowych - w okresie zimowym;
3) pięciu dni kalendarzowych - w okresie wiosennym.
2. W przypadku służby kandydackiej trwającej krócej niż jeden rok kandydatowi przysługuje urlop
wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni kalendarzowych za każdy pełny miesiąc nauki - po ukończeniu
szkoły podoficerskiej lub szkolenia w ośrodku szkolenia albo po ukończeniu szkolenia wojskowego.
§ 27. 1. Kandydatowi może być udzielony urlop okolicznościowy, na jego wniosek, w przypadku:
1) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny;
2) zawarcia przez niego związku małżeńskiego;
3) narodzin jego dziecka;
4) innych okoliczności uzasadnionych szczególnie ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi.
2. Urlopu okolicznościowego można udzielić jednorazowo, w wymiarze do pięciu dni
kalendarzowych.
3. Kandydat pełniący służbę w uczelni wojskowej, który wcześniej zaliczył sesję egzaminacyjną,
może otrzymać urlop dodatkowy w wymiarze liczby dni pozostających do zakończenia tej sesji.
§ 28. Urlopów, o których mowa w § 26 i 27, udziela, określając ich terminy, odpowiednio rektorkomendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej, komendant ośrodka szkolenia albo
przełożony w jednostce wojskowej, w której kandydat odbywa praktykę.
§ 29. 1. W drodze wyróżnienia kandydatowi może być udzielony urlop nagrodowy, o którym mowa w
art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 190, poz.
1474).
2. Urlop nagrodowy udzielony przez przełożonego w jednostce wojskowej, w której kandydat
odbywa praktykę, wykorzystuje się przed zakończeniem tej praktyki.
§ 30. 1. Kandydatowi może być przedłużony urlop, o którym mowa w § 26, 27 i 29, w wymiarze do
pięciu dni kalendarzowych w razie:
1) choroby;
2) śmierci lub ciężkiej choroby członka najbliższej rodziny;
3) klęski żywiołowej, która dotknęła członka najbliższej rodziny;
4) zaistnienia uzasadnionych przyczyn uniemożliwiających jego powrót z urlopu.
2. O przedłużenie urlopu w przypadkach określonych w ust. 1 kandydat zwraca się do dowódcy
(komendanta) garnizonu, w którym przebywa, lub najbliższego wojskowego komendanta uzupełnień.
3. Dowódca (komendant) garnizonu lub wojskowy komendant uzupełnień zawiadamia niezwłocznie
właściwego rektora-komendanta uczelni wojskowej, komendanta szkoły podoficerskiej albo komendanta
ośrodka szkolenia, a w przypadku kandydatów odbywających praktyki w jednostkach wojskowych - także
dowódców tych jednostek o przedłużeniu kandydatowi urlopu.
§ 31. Kandydat - kobieta, której udzielono urlopu bezpłatnego, o którym mowa w art. 134 ust. 2
ustawy, zgłasza się do pełnienia służby kandydackiej niezwłocznie po zakończeniu tego urlopu.
§ 32. 1. Opiniowanie służbowe rozpoczyna się:
1) na sześć miesięcy przed planowanym terminem ukończenia uczelni wojskowej;
337/375
2) na miesiąc przed ukończeniem szkoły podoficerskiej lub ośrodka szkolenia;
3) po odbyciu szkolenia wojskowego dla kandydatów na oficerów zawodowych.
2. Opinię sporządza bezpośredni przełożony kandydata na arkuszu opinii służbowej określonym w
rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 26 ust. 22 ustawy. Działów VIII-XI arkusza opinii nie wypełnia
się.
§ 33. 1. Opinia służbowa ma na celu ocenę kandydata pod względem:
1) cech osobowych i predyspozycji do pełnienia zawodowej służby wojskowej;
2) postępów w nauce i spełnienia wymogów określonych w dokumentach normujących przebieg
studiów lub szkolenia;
3) sprawności fizycznej;
4) wywiązywania się kandydata z obowiązków służbowych oraz przestrzegania dyscypliny
wojskowej.
2. Na podstawie ocen, o których mowa w ust. 1, oraz opinii psychologa, jeżeli była sporządzona,
przełożony wystawia ogólną ocenę opiniowanego kandydata, wyrażoną w skali od 5 do 2 (bardzo dobra,
dobra, dostateczna i niedostateczna).
§ 34. 1. Przełożony opiniujący kandydata podpisuje oryginał opinii służbowej oraz doręcza za
pokwitowaniem potwierdzoną kopię opinii służbowej kandydatowi. W przypadku odmowy przyjęcia opinii
służbowej realizuje czynności określone w art. 26 ust. 14 ustawy.
2. Oryginał opinii służbowej włącza się do akt personalnych kandydata.
§ 35. 1. Odwołanie od opinii służbowej kandydat wnosi do bezpośredniego przełożonego
opiniującego, a w przypadku osób, o których mowa w § 14 oraz art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy - do
dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w terminie 14 dni od
dnia otrzymania potwierdzonej kopii opinii.
2. Odwołanie od opinii służbowej rozpatruje się w terminie 14 dni od dnia jego wniesienia.
§ 36. 1. Decyzję o zwolnieniu ze służby kandydackiej doręcza kandydatowi odpowiednio: rektorkomendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia.
2. Organy, o których mowa w ust. 1, przesyłają dyrektorowi departamentu Ministerstwa Obrony
Narodowej właściwego do spraw kadr kopie ostatecznych decyzji o zwolnieniu ze służby kandydackiej.
3. W przypadku zwolnienia kandydata, o którym mowa w art. 124a ust. 1 pkt 2 ustawy, rektorkomendant uczelni wojskowej, na której zaopatrzeniu kandydat pozostawał, informuje o zwolnieniu
dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr oraz rektora uczelni
niewojskowej.
§ 37. 1. Kandydata zwolnionego ze służby kandydackiej w przypadkach określonych w art. 134 ust.
1 i 3 ustawy przenosi do rezerwy, z dniem zwolnienia ze służby kandydackiej, odpowiednio: rektorkomendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia.
2. O zwolnieniu kandydata ze służby kandydackiej rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant
szkoły podoficerskiej albo komendant ośrodka szkolenia zawiadamia wojskowego komendanta
uzupełnień.
3. Kandydatowi zwolnionemu ze służby kandydackiej w uczelni wojskowej, szkole podoficerskiej
albo ośrodku szkolenia wydaje się na jego prośbę zaświadczenie o przebiegu nauki lub szkolenia.
§ 38. W przypadku uchylenia prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej
usunięcia ze służby kandydackiej, przywrócenie do tej służby ukaranego kandydata następuje w miarę
możliwości kontynuowania nauki od etapu, na jakim ją przerwał, jeżeli spełnia on warunki powołania do
służby kandydackiej - z zachowaniem nabytych uprawnień.
§ 39. W przypadku:
1) żołnierza kończącego służbę kandydacką w uczelni wojskowej lub szkole podoficerskiej, który z
przyczyn nieusprawiedliwionych nie stawił się do pełnienia zawodowej służby wojskowej i wobec którego
właściwy organ wydał decyzję o wygaszeniu decyzji o powołaniu do zawodowej służby wojskowej
wydanej na podstawie przepisów o powołaniu do zawodowej służby wojskowej,
2) żołnierza kończącego służbę kandydacką w ośrodku szkolenia, który z przyczyn
nieusprawiedliwionych nie stawił się do pełnienia zawodowej służby wojskowej
- właściwy rektor-komendant uczelni wojskowej, komendant szkoły podoficerskiej lub komendant
ośrodka szkolenia zwalnia go ze służby kandydackiej i przenosi do rezerwy z dniem, w którym był
obowiązany zgłosić się do zawodowej służby wojskowej.
§ 40. Do żołnierzy zawodowych, o których mowa wart. 28 i 29 oraz art. 126 ust. 2 ustawy,
pobierających naukę w uczelni wojskowej lub szkole podoficerskiej przepisy § 3-8, 11 i 12, § 15 ust. 1, §
16 i 17 oraz § 20 ust. 1-4 stosuje się odpowiednio.
1706 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 143.
2) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 46, poz. 328, Nr 104, poz.
708 i 711, Nr 144, poz. 1043 i Nr 227, poz. 1658, z 2007 r. Nr 80, poz. 542, Nr 120, poz. 818, Nr 176, poz.
338/375
1238 i 1240 i Nr 180, poz. 1280, z 2008 r. Nr 70, poz. 416, z 2009 r. Nr 68, poz. 584, Nr 157, poz. 1241,
Nr 161, poz. 1278 i Nr 202, poz. 1553 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 359.
24 czerwca 2008 r. w sprawie służby wojskowej kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 112,
poz. 715), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 9 ust. 1
ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o zmianie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 79, poz. 669 i Nr 161, poz. 1278).
ZAŁĄCZNIKI
Wniosek o powołanie do służby kandydackiej
339/375
Kwestionariusz stanowi załącznik do wniosku o powołanie do służby kandydackiej
KWESTIONARIUSZ OSOBOWY
340/375
341/375
Rozdział 9
Służba wojskowa żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę
kandydacką w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w
czasie wojny
Art. 138. 1. Żołnierzom zawodowym, którzy w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu
wojennego i w czasie wojny będą pełnili zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych innych
niż te, które zajmują w czasie pokoju, nadaje się przydziały mobilizacyjne na stanowiska przewidziane do
objęcia w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny.
2. W przydziale mobilizacyjnym określa się stanowisko służbowe żołnierza zawodowego w jednostce
wojskowej na czas wojny.
3. Przydział mobilizacyjny żołnierzowi zawodowemu nadaje się w formie rozkazu personalnomobilizacyjnego.
4. Rozkaz personalno-mobilizacyjny wydają w czasie pokoju organy, o których mowa w art. 44 ust. 1
i 2.
5. Doręczenie żołnierzowi zawodowemu rozkazu personalno-mobilizacyjnego jest równoznaczne z
nadaniem przydziału mobilizacyjnego.
6. Przydziały mobilizacyjne mogą być nadawane również żołnierzom pełniącym służbę kandydacką.
7. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb nadawania oraz
unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę
kandydacką, z uwzględnieniem w szczególności postępowania przy nadawaniu oraz unieważnianiu
przydziałów mobilizacyjnych.
342/375
Dz.U.04.128.1343
Zm. Dz.U.217.1433 (obowiązuje od 04.12.2010)
w sprawie nadawania oraz unieważniania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom
zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką (Dz.U.04.128.1343)
§ 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb nadawania oraz unieważniania przydziałów
mobilizacyjnych żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę kandydacką.
§ 2. Przydziały mobilizacyjne nadaje się i unieważnia w czasie pokoju.
§ 3. 1. Przydziały mobilizacyjne nadaje się żołnierzom zawodowym i żołnierzom pełniącym służbę
kandydacką, którzy:
1) spełniają wymagane kwalifikacje określone dla stanowiska służbowego, na jakim żołnierz będzie
pełnić służbę w razie ogłoszenia mobilizacji, ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny;
2) posiadają zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby na stanowisku służbowym;
3) uzyskali pozytywną okresową opinię służbową z wykonywania obowiązków na stanowisku
zajmowanym w czasie pokoju;
4) posiadają stopień wojskowy nie wyższy niż stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu
stanowiska służbowego, na jakim żołnierz będzie pełnić służbę w razie ogłoszenia mobilizacji,
ogłoszenia stanu wojennego i w czasie wojny.
2. Przydziałów mobilizacyjnych nie nadaje się żołnierzom zawodowym:
1) pełniącym służbę poza granicami państwa, z wyjątkiem żołnierzy skierowanych do pełnienia służby w
strukturach wojskowych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego lub Unii Europejskiej, których
stanowiska występują w etacie czasu "W";
2) w stosunku do których orzeczono karę usunięcia z zawodowej służby wojskowej, do czasu jej
uprawomocnienia się;
3) zawieszonym w czynnościach służbowych;
4) tymczasowo aresztowanym.
§ 4. Żołnierzom pełniącym służbę kandydacką można nadać przydziały mobilizacyjne na stanowiska
służbowe przewidziane dla żołnierzy zawodowych, jeżeli występują takie potrzeby, w jednostkach
wojskowych, w których żołnierze ci odbywali praktyki służbowe na ostatnim roku nauki przewidzianym
programem szkolenia służby kandydackiej.
§ 5. 1. W rozkazie personalno-mobilizacyjnym o nadaniu przydziału mobilizacyjnego określa się:
1) stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca;
2) numer PESEL;
3) aktualny przydział służbowy, w tym stanowisko służbowe, numer identyfikacyjny stanowiska
(NIS), komórkę organizacyjną, jednostkę wojskową i numer etatu albo informację, że żołnierz zawodowy
pełni zawodową służbę wojskową w rezerwie kadrowej lub w dyspozycji - ze wskazaniem organu
przenoszącego żołnierza zawodowego do rezerwy

USTAWA z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy

Transkrypt

Podobne dokumenty