D - Sąd Rejonowy w Słupsku

Sygn. akt: V P 273/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 października 2015r.
Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSR Agnieszka Grzempa
Ławnicy: Grażyna Kotlarek, Zdzisław Drewniak
Protokolant: Anna Lewicka
po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015r. w Słupsku
sprawy z powództwa A. D.
przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L.
o odszkodowanie
1. oddala powództwo,
2. zasądza od powoda A. D. na rzecz pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowego (...) Spółki z
ograniczoną odpowiedzialnością w L. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa prawnego,
3. nie obciąża powoda wydatkami związanym z opinią biegłego.
Sygnatura akt: V P 273/14
UZASADNIENIE
Powód – A. D. wystąpił do tutejszego sądu z roszczeniem przeciwko pracodawcy o zasądzenie kwoty 6.000 zł wraz z
odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za rozwiązanie
umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie. Powód
wniósł nadto o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w
przypadku podjęcia przez powoda decyzji o skorzystaniu z pomocy pełnomocnika.
W uzasadnieniu wskazał, iż nigdy nie zostało mu doręczone żadne oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu z nim
umowy o pracę bez wypowiedzenia ani w formie pisemnej ani w żadnej innej formie Powód wskazuje, iż pracodawca
doręczył jedynie świadectwo pracy. Pracodawca nie doręczył powodowi oświadczenia, a więc nie spełnił wymogów
stanowiących o sporządzeniu takiego dokumentu na piśmie, wskazaniu przyczyny oraz uzasadnieniu rozwiązania
stosunku pracy.
Pozwany – Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Usługowe (...) Sp. z o. o. w L. – w odpowiedzi na pozew
wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz orzeczenie o kosztach postępowania według norm przepisanych, w tym
kosztów zastępstwa prawnego.
W uzasadnieniu podniesiono, że oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika
– w trybie art. 53 § 1 ust. 1 lit. b k.p. zostało przesłane pracownikowi w dniu 3 września 2014r. i odebrane przez
domownika w dniu 4 września 2014r. Za pośrednictwem poczty zostało również przesłane pracownikowi świadectwo
pracy, które w dniu 12 września 2014r. zostało odebrane przez domownika. Pozwany stoi na stanowisku, iż niezgodne
z prawdą są twierdzenia powoda jakoby pracodawca nie złożył oświadczenia o rozwiązaniu z nim umowy o pracę.
Twierdzenia powoda co do doręczeń zarówno oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy, jak i świadectwa pracy są
nieuzasadnione.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
A. D. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcyjno – Usługowym (...) w L. w pełnym wymiarze czasu pracy na
stanowisku spawacz- ślusarz, pierwotnie na czas określony, a następnie, mocą umowy z dnia 2 września 2000r. na
czas nieokreślony.
dowód: umowa o pracę z dn. 26.02.1999 k. 8 część B akt osobowych powoda, umowa o pracę z dn.
01.09.1999 k. 9 część B akt osobowych powoda, umowa o pracę z dnia 02.09.2000 k. 13 część B akt
osobowych powoda
W czasie trwania zatrudnienia A. D. przebywał na zwolnieniu chorobowym przez okres 182 dni, a następnie za okres
od 2 czerwca 2014r. do 29 września 2014r. przyznano mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.
dowód: decyzja z dn. 18.06.2014r., (...) - (...) k. 13-14, karta zasiłkowa k. 34, informacja o przebytej
rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS k. 42-43, zeznania świadka H. Ż. k. 86v-87
Oświadczeniem z dnia 3 września 2014r. pracodawca poinformował pracownika o rozwiązaniu z nim stosunku
pracy. Przyczyną rozwiązania umowy było wyczerpanie pobierania zasiłku chorobowego oraz 3-miesieczny pobyt na
świadczeniu rehabilitacyjnym do dnia 2 września 2014r. – art. 53 § 1 k.p.
dowód: oświadczenie z dnia. 03.09.2014r. k. 49
Oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy zostało wysłane A. D. na jego adres zamieszkania w dniu 3 września 2014r.
Dnia 4 września 2014r. przesyłka została odebrana przez dorosłego domownika- matkę pracownika J. D., a następnie
w dniu 5 września 2014r. potwierdzenie odbioru powróciło do pracodawcy.
dowód: potwierdzenie nadania przesyłki w dn. 03.09.2014r. k. 61, potwierdzenie odbioru
korespondencji w dniu 04.09.2015r k. 48, karta doręczeń z 04.09.2014r. k. 75, dowód osobisty J. D.
k. 41, opinia biegłego k. 102-110, zeznania świadka A. Ł. k. 87-88
Dnia 5 września 2014r. pracodawca sporządził świadectwo pracy, które zostało przesłane A. D. listem poleconym
wraz z potwierdzeniem odbioru, na adres jego miejsca zamieszkania. Świadectwo pracy doręczono w dniu 15 września
2014r.
dowód: świadectwo pracy wraz z załącznikiem k. 51-52, potwierdzenie nadania przesyłki w dn.
11.09.2014r. k. 62, potwierdzenie odbioru korespondencji w dniu 12.09.2014r. k. 50, karta doręczeń
z dn. 12.09.2014r. k 76, zeznania świadka A. Ł. k. 87-88
Dnia 25 września 2014r. pracodawca dokonał sprostowania świadectwa pracy. Sprostowane świadectwo wraz z
pismem przewodnim i załącznikiem zostało przesłane A. D. na jego adres zamieszkania. Jeszcze tego samego dnia
przesyłka została odebrana osobiście przez A. D..
dowód: pismo z dn. 25.09.2014r. k. 54, świadectwo pracy z dnia 25.9.2014r. wraz z załącznikiem k.
55-56, potwierdzenie odbioru korespondencji k. 53
Z uwagi na błędy zawarte w sprostowanym świadectwie pracy , pracodawca dokonał ponownego sprostowania
świadectwa pracy. Ostateczne świadectwo pracy zostało sporządzone dnia 24 października 2014r. i następnie 27
października 2014r. przesłane listem poleconym A. D.. Korespondencja została osobiście odebrana przez A. D. w dniu
27 października 2014r.
dowód: pismo pracodawcy z n. 24.10.2014r. k. 58, świadectwo pracy wraz z załącznikiem z dnia
24.10.2014r. k. 59-60, potwierdzenie nadania przesyłki w dn. 24.10.2014r. k. 63, potwierdzenie
odbioru w dn. 27.10.2014r. k. 57
Sąd zważył, co następuje:
Przedmiotowe powództwo A. D. nie było zasadne i jako takie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Niniejszym postępowaniem powód domagał się zasądzenia od pracodawcy na jego rzecz odszkodowania z tytułu
nieprawidłowego rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenie.
Co istotne, powód nie kwestionował faktu, iż był niezdolny do pracy w okresie wskazanym przez pracodawcę,
wynikającym również z oświadczenia pracodawcy. Spór niniejszej sprawy sprowadzał się wyłącznie do ustalenia czy
pracodawca w sposób prawidłowy doręczył pracownikowi – A. D. dokument stanowiący oświadczenie o rozwiązaniu
stosunku pracy.
W ocenie strony powodowej A. D. nigdy nie otrzymał oświadczenia pracodawcy z dnia 3 września 2014r. o rozwiązaniu
z nim stosunku pracy, co stanowiło podstawę żądania odszkodowania.
Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż oświadczenie o rozwiązaniu stosunku pracy zostało sporządzone
i wysłane listem poleconym na adres zamieszkania A. D. w dniu 3 września 2014r., a następnie odebrane przez
dorosłego domownika – matkę A. D. tj. J. D..
W tym miejscu Sąd zwraca uwagę, iż kodeks pracy nie zawiera materii regulującej zasady składania oświadczeń woli,
a do oświadczeń składanych przez strony stosunku pracy zastosowanie znajduje art. 61 k.c. w związku z art. 300 k.p.
Oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie jest zatem złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że
mogła zapoznać się z jego treścią. Ponieważ dla oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę przewidziana została
forma pisemna, oświadczenie woli uważa się za złożone adresatowi z chwilą prawidłowego doręczenia mu pisma
zawierającego to oświadczenie. Dla spełnienia warunku złożenia pracownikowi oświadczenia woli o rozwiązaniu
umowy nie jest konieczne, aby adresat rzeczywiście zapoznał się z treścią pisma (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia
20 listopada 2014r. I PK 88/14, Lex 1622121).
W celu ustalenia czy podpis znajdujący się na oryginale zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 48 akt) został nakreślony
przez J. D., Sąd na mocy art. 278 § 1 k.p.c., dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu grafologii.
Wydana w niniejszej sprawie opinia w sposób jednoznaczny i nie budzący jakichkolwiek wątpliwości potwierdziła, iż
podpis złożony dnia 4 września 2014r. na zwrotnym potwierdzeniu odbioru jest podpisem złożonym przez J. D. tj.
matkę powoda.
W ocenie Sądu wydana na potrzeby niniejszej sprawy opinia jest jednoznaczna, logiczna i stanowcza. Podkreśleni
wymaga również fakt, iż opinia została sporządzona przez biegłego z zakresu grafologii i badań pisma ręcznego
posiadającego niezbędną wiedzę i kompetencję do wydania niniejszej opinii, a zatem zawarte w niej twierdzenia
poparte są specjalistyczną wiedzą na wysokim poziomie.
Wobec powyższego Sąd uznał za zbędne przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka J. D.. Wniosek dowodowy w tym
zakresie został oddalony. Ponadto oddalając powyższy wniosek Sąd miał również na względzie stan zdrowia świadka.
Wobec powyższego uznać należy, iż oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy zostało powodowi
skutecznie doręczone.
W tym miejscu Sąd nadmienia, iż doręczenie staje się skuteczne, przy założeniu spełnienia warunków określonych
w art. 138 § 1 k.p.c., w chwili, w której pismo odbierze osoba wskazana w tym przepisie. Innymi słowy, elementem
konstrukcyjnym doręczenia jest podjęcie się przez osoby wskazane w art. 138 § 1 k.p.c. oddania pisma adresatowi.
Okoliczność, czy i kiedy doszło do przekazania pisma adresatowi pozostaje bez znaczenia dla oceny skuteczności
doręczenia i rozpoczęcia biegu terminów procesowych wynikających z dokonania doręczenia. Wykazanie, że osoba,
która odebrała pismo nie przekazała go adresatowi lub uczyniła to z opóźnieniem może mieć znaczenie jedynie przy
ocenie zasadności wniosku o przywrócenie terminu (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2013r.,
II CZ 45/13, LEX nr 1413042).
Stan faktyczny sprawy ustalono, poza wspomnianą opinią, na dokumentach, których prawdziwość nie została
zakwestionowana przez żadną ze stron, także w oparciu o zeznania świadków.
Zeznania H. Ż. oraz A. Ł. Sąd uznał za wiarygodne, spójne i korespondujące z pozostałym zgromadzonym w spawie
materiałem dowodowym.
Postępowanie dowodowe przeprowadzone w toku postępowania w sposób nie budzący choćby najmniejszych
wątpliwości wykazało, iż oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę zostało powodowi skutecznie doręczone. Wobec
czego powództwo powoda podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku.
Za stronę przegrywającą postępowanie należy uznać A. D. i to na nim, zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. spoczywa
obowiązek poniesienia kosztów procesu. Koszty niniejszego postępowania wynoszą 60 zł i stanowią wynagrodzenie
pełnomocnika będącego radcą prawnym (art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. oraz § 11 pkt 1 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.
Sąd nie obciążył powoda wydatkami związanymi z opinią biegłego, gdyż zdaniem Sądu nie zaszły szczególne
okoliczności, które uzasadniałyby obciążanie go wydatkami poniesionymi w sprawie przez Skarb Państwa.