W tym numerze: - Polska Federacja Tang Soo Do

W tym numerze: - Polska Federacja Tang Soo Do

W tym numerze:
 Biografia Trenerów- Trener Dariusz Sułek Pionki
 Jak się prawidłowo rozciągać?
 Dlaczego kobiety, unikają Sztuk Walki, a wybierają Fitness bądź aerobik?
 Juras II- Jerzy Wroński – Legenda Polskiego Kickboxingu a zarazem
wzorzec młodych TSD-ków
 Chuck Norris na poważnie…
 Trochę techniki-, czyli fachowe porady Trenera Damian Gębala
 Nowe stopnie- Egzaminy zimowe 2012 zakończone
 Black & White w Krynicy Zdrój
 Sto Lat dla Gazetki
 II Seminarium na Podkarpaciu TSD u Trenera Adama Ponachajby
Prowadząca Gazetki: Sylwia Soszka
Artykuły: Magda Mazur i Adrianna Hałek ( TSD Huwniki) oraz
Agata Rolnik ( TSD Pionki) & Sylwia Soszka (TSD Stanisławów)
Korekta : Pani Ula Kostyra oraz Trener Marcin Kostyra
Imię i nazwisko: Dariusz Sułek
Wiek: 50 lat
Rodzina: żona i troje dorosłych dzieci
Zawód: inżynier biomedyczny, pracuje, jako szef serwisu
medycznego specjalizującego się w naprawach aparatów
ultrasonograficznych (Przyp. Red. Urządzenia do wykonywania
badań USG)
Zainteresowania: TSD, dobra muzyka (szczególnie zespół: Emerson
Lake & Palmer i United Kingdom), chodzenie po górach
Stopnie:
- 1 Dan Tang Soo Do
- 1 Dan Polish Moo Duk
Kwan Tang Soo Do
Association EMTF
- 5 kyu karate Kyokushinkai
Funkcje i uprawnienia:
- wiceprezes Polskiej Federacji Tang Soo Do
- współzałożyciel i szef sekcji TSD Pionki
Wyróżnienia:
- odznaczenie przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Brązowym
Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz społeczności
lokalnej
- 3 miejsce w plebiscycie portalu SportRadom.pl na
najpopularniejszego Sportowca Ziemi Radomskiej 2008
(W trakcie egzaminy na I Dan TSD)
Osiągnięcia trenerskie:
Mimo stosunkowo krótkiej kariery trenerskiej, jego zawodnicy odnieśli już wiele sukcesów na arenie
krajowej i międzynarodowej i obecnie zaliczają się do ścisłej czołówki PFTSD.
Osiągnięcia sportowe:
- 2 krotny Mistrz Europy TSD – EMTF (Przyp. Red.
EMTF - European Moo Duk Kwan Tang Soo Do
Federation )
- 3 krotny Mistrz Polski TSD – PSMDKTSD (Przyp.
Red. PSMDKTSD - Polskie Stowarzyszenie Moo
Duk Kwan Tang Soo Do - polska organizacja
należąca do EMTF, z głównym dojang w Brodnicy )
- 2 krotny zdobywca Pucharu Polski TSD PSMDKTSD
Sam o sobie:
Tang Soo Do to nie tylko sztuka walki, ale również
sposób na życie, który stanowi dla mnie doskonałe
dopełnienie życia rodzinnego i zawodowego,
tworząc wraz z nimi harmonijną całość. Znalezienie
właściwych proporcji między tymi trzema
elementami jest w obecnych czasach dużym
wyzwaniem. Na tym polega droga
współczesnych wojowników.
Dlaczego zdecydował się Pan być
trenerem?
Gdy na skutek określonych sytuacji
przestałem mieć możliwość trenowania w
dotychczasowej sekcji, należącej do Polskiego
Stowarzyszenia Moo Duk Kwan Tang Soo Do,
stanąłem przed dylematem: koniec tang soo
do czy samodzielne treningi. W podobnej
sytuacji znalazło się jeszcze kilku innych
kolegów, między innymi Mateusz Kurek.
Uznaliśmy, że aby mieć gdzie trenować,
musimy utworzyć nową sekcję i przyłączyć ją
do którejś z istniejących federacji. Najbardziej
„po drodze” było nam z PFTSD, na której czele stał Marcin Kostyra, nasz „stary” znajomy z TSD IMA.
Tam też skierowaliśmy pierwsze kroki i jesteśmy tutaj do dzisiaj. Ja, jako najstarszy wiekiem i
stopniem ( już wtedy miałem 1 Dan) musiałem stanąć na czele…
Należał Pan do harcerstwa ( ZHR ), co zyskał Pan dzięki byciu
harcerzem?
Rzeczywiście przez wiele lat należałem do harcerstwa, najpierw w szkole
podstawowej i średniej - do „komunistycznego”. Podczas studiów zaś do
harcerstwa „niepokornego”, które już w życiu dorosłym przekształciło się w
Związek Harcerstwa Rzeczpospolitej.
Na każdym etapie życia harcerstwo było dla mnie wielką przygodą, ale i szkołą
życia. Szczególny wpływ na kształtowanie mojej osobowości miała
przynależność do harcerstwa „niepokornego”, którego byłem jednym z lokalnych pionkowskich
liderów, mimo że wtedy studiowałem w Warszawie. Harcerstwo zaszczepiło we mnie na trwałe takie
wartości jak patriotyzm, religijność, chęć niesienia pomocy potrzebującym, szacunek do ludzi czy
otwarcie na świat. Dzięki harcerstwu zostałem i cały czas jestem abstynentem.
To bardzo niespotykane, że jest Pan abstynentem. Jak do tego doszło?
Harcerstwo niepokorne wzorowało się na polskim harcerstwie przedwojennym, które wyrosło z ruchów
abstynenckich. Abstynencja była wówczas nierozerwalnie związana z patriotyzmem, w ten sposób
niektórzy Polacy przeciwstawiali się polityce zaborców chcących rządzić „rozpitym” narodem. Jeden z
punktów Prawa Harcerskiego mówił ( i nadal mówi) o
tym, że harcerz nie spożywa ani napojów
alkoholowych, ani nie pali papierosów a w najnowszej
interpretacji, także nie ma kontaktu z narkotykami.
Chcąc być wychowawcą młodzieży w duchu polskiej
tradycji, postanowiłem przestrzegać w pełni tych
zasad. A było to w sierpniu 1983 roku.Czasami
niektórzy pytają mnie czy mnie nie kusi, nie jestem już
przecież harcerzem? Uśmiecham się wtedy serdecznie
i odpowiadam - życie w abstynencji jest tak przyjemne,
że nie chciałbym go zamienić na inne. Polecam
spróbować…
(W trakcie pielgrzymki)
Czy jest jeszcze coś „fajnego” w Pana życiu?
Od 7 lat systematycznie uczestniczę w pieszej pielgrzymce na Jasną Górę. ( na zdjęciu na poprzedniej
stronie)
Trener godny miana przyjaciela?- W oczach
Pauliny Woźniak
Dariusz Sułek to trener pionkowskiej sekcji TANG SOO DO. Jest zarówno świetnym trenerem jak i
człowiekiem. Jest moim nauczycielem od dłuższego czasu, więc zdążyłam już go dobrze poznać.
Prowadzi sekcję grupy zaawansowanej (około 20 osób). Natomiast ja wraz z bratem prowadzimy dzieci
(około 30 osób). Dariusz Sułek jest człowiekiem
opanowanym, spokojnym, zrównoważonym i
odpowiedzialnym. Dba bardzo o swoich zawodników.
Ma z nami świetny kontakt. Potrafi zmotywować nas do
walki. Dzięki jego wytrwałości osiągamy wiele
sukcesów. Uczy nas zarówno techniki jak i walk. Jest
bardzo spokojny i zawsze nas zrozumie. Wie, na ile nas
stać i nigdy podczas zawodów nie złości się na nas z
powodu przegranej, a tym bardziej nie krzyczy. Nie dąży
do celu za wszelką cenę. Stara się, aby przede
wszystkim było bezpiecznie i abyśmy się dobrze bawili,
a przy okazji mieli z tego korzyści. Poświęca nam bardzo
dużo swojego wolnego czasu. Można na niego liczyć w
każdej sytuacji. Robi wszystko, abyśmy jeździli na
zawody, mieli sprzęt, ochraniacze, a przede wszystkim
mieli, za co to kupić. Stara się szukać sponsorów i
rozwijać naszą sekcję. Bardzo wiele dla nas poświęcił i jesteśmy mu za to bardzo wdzięczni. Chcemy
mu bardzo podziękować za ten wysiłek i trud, jaki w nas wszystkich włożył. Cieszymy się, że mamy
takiego trenera i nie wyobrażamy sobie naszej sekcji bez niego.
Paulina Woźniak
W oczach Trenera MarKosa:
Z Panem Darkiem Sułkiem znamy się od 2000 rok, początkowo nie mieliśmy za dużo kontaktów i
dopiero, gdy Darek zdecydował się na przystąpienie do naszej Federacji, zawiązała się bliska przyjaźń.
Co nie znaczy, że jak byliśmy w konkurencyjnych organizacjach nie mieliśmy do siebie szacunku i
sympatii. Pamiętam, gdy rozmawialiśmy warunki
współpracy, powiedziałem wówczas, że "nasza
konkurencja zrobiła nam największy prezent, jaki mogła,
bo oddała nam takie człowieka jak Darek Sułek, bo
niewielu jest ludzi tak zaangażowanych uczciwych i
sumiennych jak On." Dziś po dwu latach współpracy
zdanie to podtrzymuję i dlatego zaproponowałem Mu,
objęcie funkcji wiceprezesa Polskiej Federacji Tang Soo
Do - bynajmniej nie, dlatego, że myśli tak samo jak ja i
robi tak samo jak ja, tylko, dlatego, że w wielu kwestiach
różnimy się i razem dochodzimy do wspólnych wniosków.
To jest coś wspaniałego, bo nadrzędnym celem jest dobro
uczniów, klubów i federacji - w tej kolejności. Dodać do
tego, że Jego klub i uczniowie wyrastają na elitę w PFTSD
- trzeba z szacunkiem powiedzieć - bierzmy z Niego
przykład!"
Już w prehistorii walka o przetrwanie była typowo męską
domeną. Kobiety zajmowały się przyrządzaniem posiłków,
szyciem ubrań i opieką nad najmłodszymi członkami
grupy. Taki stereotyp przetrwał wieki. Na szczęście
typowo męskie zawody w wykonaniu kobiet nie
wzbudzają już takiej sensacji jak za dawnych czasów.
Niestety to mężczyźni nadal przeważają w sportach walki.
Świetnym przykładem jest nasze Tang Soo Do. Sama
należę do sekcji tego stylu od niedawna, ale zauważyłam,
że na trening przychodzi dużo więcej mężczyzn niż
kobiet. Podobnie w grupie dziecięcej - przeważają
chłopcy. Tu pojawia się pytanie, dlaczego tak jest?
Czyżby kobiety bały się ćwiczyć?
Na pewno jest kilka powodów takiego zjawiska.
Pierwszym i najprostszym jest wygląd zewnętrzny Trening
równa się wysiłek fizyczny, co z kolei oznacza pot i niezbyt przyjemny zapach. Podczas walki nie dba się o
powierzchowność. Często trzeba założyć na siebie odzież ochronną. Nie jest to zbyt kobiece. Podczas walki na
zawodach czy na zwykłym treningu można nabawić się siniaków. Wiele pań woli wybrać mnie wymagające
zajęcia dodatkowe. Popularny jest fitness czy aerobik. Sporty te są promowane w wielu filmach i serialach
przeznaczonych przede wszystkim dla żeńskiej widowni, przez co stały sie wyznacznikiem mody. Nie należy
pominąć faktu, iż na tego typu zajęcia uczęszcza dużo więcej kobiet, dzięki czemu panie mogą ćwiczyć z
koleżankami.
Kolejnym powodem takiej sytuacji może być utarty przez lata stereotyp głoszący, że sporty walki to typowo
męska domena. Pan Tomasz Nowicki ( TSD Góra Kalwaria) na moje pytanie, czy kobiety mają mniejsze szanse
w tym sporcie odpowiedział: To zależy. Rywalizując z mężczyznami raczej tak. Między sobą jest to nawet bardzo
ciekawe i pokazują pomimo mniejszych predyspozycji duży charakter i wolę. Skłaniałbym się jednak do
zaszufladkowania. Porównując rywalizację z płcią
przeciwną, nie mają -z racji warunków fizycznych i
motorycznych - szans. Poza oczywiście wyjątkami.
Kobiety w walce z mężczyznami mają mniejsze szanse
na wygraną głównie ze względów fizycznych. Takie
ograniczenie działa bardzo zniechęcająco. Można z góry
wyjść z założenia, że jeśli i tak się nie wygra to, po co
rywalizować i narażać się na urazy zarówno cielesne w
postaci siniaków czy zwichnięć itp., oraz psychiczne jak urażona duma. Zdaniem pani Uli Kostyry mała ilość
kobiet w TSD jest wynikiem wychowania dzieci. Pozwolę sobie zacytować jej słowa: Od malutkiego dziecka
tłumaczy się dziewczynkom, że z racji tego, iż są młodymi kobietami, bić się nie powinny. Sztuki walki kojarzą się
właśnie z walką, dość brutalną, dlatego też rodzice, jeśli wybierają dla swojej córki jakieś zajęcia pozalekcyjne, to
raczej będą to tańce, balet czy kółko plastyczne. Dorośli wychodzą z założenia, że dziewczynki powinny być
spokojniejsze i lepiej wychowane. To, co jest normalne dla chłopaków nie przystoi małym damom. Poza tym dla
mężczyzn sporty walki często są sposobem na wykazanie dominacji nad przeciwnikiem. Chcą pokazać swoją siłę
i przetestować granice wytrzymałości. Nadal aktualny jest pogląd, że każdy mężczyzna powinien umieć obronić
swoją kobietę w sytuacji zagrożenia, więc tego typu umiejętności są wręcz wymagane. Natomiast od kobiet nikt
tego nie oczekuje. Wiele osób uważa, że umiejętność samoobrony nie jest konieczna, czasami nawet podchodzi
się do tego z pewną dozą humoru i pogardy. Młode dziewczyny nie chcą trenować, gdyż boją się być uznane za
niekobiece i niedelikatne a także wzbudzać niechęć u płci przeciwnej. Wszakże niewielu chłopaków chciałoby
mieć dziewczynę silniejszą i sprawniejszą od siebie.
Według trenera Jacka Keslera, mała ilość kobiet w tym sporcie może wynikać z braku rówieśniczek albo
przynajmniej osób tej samej płci. Dajmy przykład: dziewczyna przychodzi na trening, ale nie ma partnerki. W
takim wypadku zmuszona jest ćwiczyć z chłopakiem, który często traktuje ją pobłażliwie i nie przykłada się do
treningu z powodu uprzedzeń, strachu przed zrobieniem krzywdy koleżance albo zwyczajnego wstydu. Jego
podejście z kolei zniechęca ją do dalszych ćwiczeń i po pewnym czasie rezygnuje. Odchodzi i znów nie ma
kobiet w sekcji. Zdaniem Pani Uli Kostyry podobnie jest z dorosłymi kobietami. Jak twierdzi z doświadczenia źle
jej się ćwiczyło z młodszymi zawodnikami, cytuję: Dorosłe kobiety nie zawsze mają odwagę, by ćwiczyć – jeśli nie
ma grupy dla kobiet – z młodszymi od siebie partnerami. Sama wiem, że gdy chodziłam na grupę młodzieżową
nie czułam się tam najlepiej, nie tyle ze względu na różnicę wieku, ile na to, jak podchodziły do mnie ćwiczące w
parze dziewczyny – unikały ćwiczeń lub uderzały czy kopały lekko, chyba, by nie zrobić mi krzywdy.
Zdecydowanie najlepiej ćwiczyło mi się w grupie dla kobiet,
mimo że przekrój wiekowy był tu bardzo rozległy (ćwiczyły i
mamy i córki). Myślę, że to zrozumiałe. Dorosłym kobietom
ciężko się ćwiczy w takich warunkach. Łatwiej jest, gdy ma
się partnerkę, która nie traktuje nas ulgowo.
Oczywiście sytuacja nie jest tragiczna i coraz więcej kobiet,
zarówno młodszych jak i starszych, rozpoczyna treningi
wybranej sztuki walki. Osobiście uwielbiam, TSD. Treningi
przynoszą wiele korzyści. Nie tylko umiejętności obrony w
sytuacji zagrożenia, ale także rzeczy bardziej przyziemne jak spadek wagi czy poprawa sylwetki. Zgadzam się ze
stwierdzeniem ćwiczącej od trzech lat Pauliny Woźniak: Ja myślę, że można być wysportowaną, umięśnioną i
atrakcyjną. Nie zgadzam się, że to tylko sport dla mężczyzn. Kobiety mają takie same szanse. TSD zawiera
formy, które są wręcz stworzone dla kobiet, ponieważ to paniom przypisuje się większą delikatność i
perfekcyjność. Uważam, że należy spróbować, zanim wsadzi się coś do kategorii dobre lub złe.
Agata Rolnik TSD Pionki
Trening wymaga bardzo dużego wysiłku i sprawności fizycznej. Często dochodzi do kontuzji. Oczywiście nie można ich
całkiem wyeliminować, ale można zminimalizować szkody poprzez prawidłową rozgrzewkę. Podstawą tego jest oczywiście
rozciąganie. Prawidłowo wykonana ta czynność ma nie tylko zbawienny wpływ na stan zdrowia, ale także znaczenie ułatwi
wykonywanie wielu ćwiczeń, np. kopnięć.
Pozwolę sobie zacząć od podstaw, czyli od tego, jak często się rozciągać. Ważne, aby treningi nie były częstsze, niż co drugi
dzień, maksymalnie 3 razy w tygodniu. Mięśnie
potrzebują regeneracji po wysiłku. Jeśli je przeciążymy
zbyt
intensywnym
poniesiemy
treningiem,
konsekwencję
w
następnego
postaci
dnia
bolesnych
zakwasów. Zbyt długotrwałe rozciąganie może mieć
znaczenie gorsze konsekwencję, jak np. przeciążenie
mięśnia.
Niestety
dłuższe
przeciążanie
skutkuje
rezygnacją z treningu na kilka tygodni a nawet
miesięcy.
Rozciągnie ogólnie możemy podzielić na kilka
grup:
1. Dynamiczne - polegające na poruszaniu częściami ciała, aby stopniowo zwiększyć zasięg i szybkość ruchów aż do
maksymalnego poziomu. W dużej mierze jest to naśladowanie ruchów, które będzie się wykonywać później, aby organizm był
przyzwyczajony do wysiłku. Aby to rozciąganie przyniosło oczekiwany skutek, najlepiej wykonywać ćwiczenia w seriach po 8
do 12 powtórzeń. Należy przestać, jeśli poczujemy zmęczenie. Nawet po osiągnięciu maksimum możliwości, nie ma potrzeby
zwiększać liczby powtórzeń.
2. Statyczne:
a) aktywne - polega na rozciąganiu ciała i utrzymaniu go w tej pozycji
dzięki
napięciu
mięśni
antagonistycznych
(przeciwdziałających),
aktywnych w tym ruchu. Napięcie jednych mięśni umożliwia rozluźnienie
przeciwnych tzn. tych, które są rozciągane.
b) pasywne -zwane też biernym czy relaksacyjnym - polega na
rozluźnieniu ciała do pozycji maksymalnie rozciągniętej i utrzymaniu go
poprzez ciężar ciała lub za pomocą innej siły zewnętrznej. Składa się z
dwóch faz. Pierwsza z nich skupia się na spokojnym rozciąganiu, gdzie
pozycja końcowa zostaje zachowana przez jakieś 10 do 30 sekund.
Pozwala to na odczucie zmniejszenia napięcia mięśni.
W drugiej fazie następuje rozciągnięcie pogłębione, podczas którego jeszcze bardziej zostaje zwiększony stopień rozciągnięcia,
pozostajemy w tej pozycji przez dalsze 30 sekund. Ważne, aby podchodzić do tego łagodnie i spokojnie, gdyż gwałtowne ruchy
mogą wywołać ból i uszkodzić tkankę mięśniową. Podczas rozciągania dobrze jest stosować te dwa rodzaje naprzemiennie.
c) izometryczne - wykonuje się w nim pozycje podobne do pasywnego, ale
przy tym zwiększa napięcie rozciągniętych mięśni. Jest to najbardziej
skuteczna i najszybsza metoda rozciągania. Pozwala na zmniejszenie bólu i
napięcia mięśniowego. Trzeba jednak pamiętać, że to wiąże się z dużym
wysiłkiem fizycznym i wymaga okresu regeneracji. Dobrą metodą jest
stosowanie po nim rozciągania statycznego dla ukojenia mięśni. Ćwiczenia
te wykonuje się dwa razy w tygodniu, aby zbytnio nie obciążać mięśni
(zawsze po treningu, nigdy same). Trzeba ograniczyć się do jednej grupy
mięśni podczas jednego treningu.
3. Balistyczne - nie jest polecane, gdyż prowadzi do kontuzji lub
poważniejszych urazów mięśni. Przykładem takiego rozciągania jest dotykanie palcami do stóp podczas skłonu.
Rozciągnie powinno być odpowiednio zaplanowane i ułożone we właściwej kolejności. Zaczyna się od rozgrzewki trwające, co
najmniej 10 minut, aby przygotować mięśnie do wysiłku. Po intensywnej rozgrzewce można przejść do rozciągania
dynamicznego. Należy unikać rozciągania statycznego, które może tylko spowodować komplikację przed treningiem.
Po treningu można przejść do prawidłowego rozciągania, czyli izometrycznego. Wykonujemy wszystko w przedstawiony
sposób: stawiamy kończynę w pozycji startowej ( np. opieramy wyprostowaną nogę o parapet / drabinkę), po czym napinamy
rozciągany mięsień na 5 - 6 s., stopniowo zwiększając napięcie. Po
zwolnieniu napięcia, natychmiast zwiększamy nieco rozciągnięcie (
np. pochylamy się bardziej do przodu, przyciągamy nogę bardziej do
siebie) i znów napinamy mięsień na 5 - 6 s. Po rozluźnieniu ponownie
zwiększamy rozciągnięcie itd., aż osiągniemy nasze maksimum.
Ostatnie napięcie trzymamy 20 - 30 sekund, po czym rozluźniamy
mięsień. Takich serii można wykonać 3 do 5 (z przerwami
minutowymi). Początkujący powinni zaczynać od napięć niezbyt
mocnych, trwających 2 - 3 sekundy.
Jeżeli po takim treningu następnego dnia wystąpi ból mięśni, trzeba zmniejszyć siłę podczas kolejnych ćwiczeń.
Rozciąganie statyczne zna chyba większość: rozciągamy mięsień i trwamy w takiej pozycji ok. 30 - 60 s. Ta metoda jest
najbezpieczniejsza, choć nie tak skuteczna jak ćwiczenia izometryczne. Średnio wykonuje się tu od 2 do 4 powtórzeń. Ten
rodzaj rozciągania wykonuje się na zakończenie treningu. Nawet, jeśli zna się wszystkie techniki rozciągania, trzeba pamiętać
o właściwej kolejności rozciągania mięśni. Każde ćwiczenia zaczynamy od innych grup mięśni. Trzeba jednak pamiętać
o rozciąganiu wszystkich. Plan rozciągania można sobie ułożyć samemu. Trzeba tylko pamiętać o właściwej kolejności
i regularnie je wykonywać. Nie należy pracować przez siłę, aby nie doprowadzić do kontuzji.
Oczywiście nie można spodziewać się szybkiego efektu. Czasami trzeba ćwiczyć wiele miesięcy, aby uzyskać pożądany skutek.
Nie można się jednak poddawać. Rozciąganie jest ważną stroną trenowania sztuki walki. Owszem wymaga poświęcenia, ale to
dzięki temu można wykonać wszystkie ćwiczenia dokładnie i przełamywać własne ograniczenia fizyczne.
Agata Rolnik TSD Pionki
Ksywka „Juras” kojarzy się raczej z byłym już zawodnikiem
MMA – Łukaszem Jurkowskim. Jest jednak jeszcze jeden
sportowiec posiadający ten przydomek i warty uznania.
Z wykształcenia teolog, z zamiłowania raper... z
zawodu trener kick-boxingu i jeden z lepszych zawodników w
naszym kraju w tej dziedzinie. Mowa oczywiście o Jerzym
Wrońskim. Zawodnik ur. 15 lutego 1981 pochodzi z
Warszawy, gdzie prowadzi swoją sekcję „Streetfighter”.
Wielokrotny mistrz Polski, dwukrotny wicemistrz świata i
zdobywca Pucharu Świata w kick-boxingu.
Jak sam wspomina, życie nie rozpieszczało go, lecz
potrafił sobie poradzić. Był wysportowany. Miał przewagę
nad rówieśnikami, czasami nad starszymi chłopakami. Grał w szkolnej reprezentacji w piłce nożnej i koszykówce. Marzył też
o karierze zawodowego piłkarza. Grał w klubie futbolowym na Agrykoli. Treningi przerwała poważna kontuzja - złamanie
lewej nogi. Później grał w koszykówkę, jeździł na rolkach i deskorolce. Należał też do kadry Polski w zbliżonym do
koszykówki korfballu.
Kiedy miał osiemnaście lat, jak sam Juras to określa, w Polsce wybuchła moda na hip hop. Sport poszedł w
odstawkę a muzyka i nowy styl życia pochłonęły go bez reszty.
Zaczęły się imprezy. To były takie czasy, że wszyscy słuchaliśmy
pierwszej płyty Molesty „Skandal”. Podobało nam się, że
rapował o codzienności, o ulicznym życiu - wspomina.
Nie poprzestał na słuchaniu, ale sam również zaczął
pisać piosenki. Z kolegami założyli grupę WSP (Warszawa
Śródmieście Południowe). Zaczęli nagrywać swoje utwory w
prowizorycznym studio. Pierwszy koncert zagrali 30 marca 2001
r. Wystąpiliśmy, jako suport w klubie Lokomotywa na Woli.
Gwiazdą wieczoru było Group Home. My nie byliśmy nikomu
znani, a po zakończeniu koncertu cała sala skandowała WSP!, WSP! Uwierzyliśmy w siebie. Opowiada również: To były
czasy, w których imprezowałem do rana. Paliłem papierosy i przytyłem. Zacząłem tracić swoją sprawność fizyczną, do której
byłem tak przywiązany.
Formacja rozpadła się, a jego życie nie było „usłane różami”. Cudem przeżył wypadek, w którym zginął jego kolegakierowca samochodu. Jakiś czas później został zaatakowany w ulicznej awanturze cegłówką
w głowę i ocknął się z pękniętą czaszką w szpitalu. Nie byłem człowiekiem religijnym. Miałem zdystansowany stosunek do
wiary. Po powrocie do zdrowia, zastanawiałem się długo nad moim dotychczasowym życiem i nad tym, jak to się stało, że
wyszedłem cało z takich sytuacji. Zacząłem się zastanawiać nad ingerencją siły wyższej w życie człowieka i tak
zainteresowałem się wiarą chrześcijańską- mówi Juras.
Rozpoczął studia na wydziale teologii Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej(kierunek - pedagogika religijna i
etyka). Zdobył dyplom w 2006 roku. Studia zmieniły mój stosunek do wiary. Zacząłem wierzyć w istnienie Boga. Choć nadal
nie chodzę do kościoła, uważam siebie za chrześcijanina. I staram się żyć według nauk Chrystusa - tłumaczy.
Przed samym pójściem na studia zaczął trenować kick boxing. Motywacją była fatalna przygoda w klubie.
Zacząłem trenować dopiero w wieku 21 lat, kiedy już tak naprawdę człowiek nie myśli raczej o rozpoczęciu przygody ze
sportem. Skłoniło mnie do tego pewne zdarzenie w jednym z warszawskich klubów nocnych. W trakcie jednej z imprez
wywiązała się jakaś awantura i w konsekwencji dostałem łomot od ochroniarzy z tego klubu. Stwierdziłem wtedy, że czas
najwyższy wziąć się za siebie i już nigdy nie dopuścić do takiej sytuacji, żebym został pobity przez kilku sterydów - wspomina.
Wybór kickboxingu uzasadnia tym, że wcześniej kilkakrotnie złamał sobie kość dłoni i stwierdził, że najlepszy dla niego
będzie system walki, w którym oprócz boksu używa się również nóg. Ten sport trenował jego kolega, który zaprowadził go
na pierwszy trening.
Treningi rozpoczął rekreacyjnie, pragnął
jedynie nauczyć się jakiś podstawowych technik –
obron, ataków itd. Jednak po kilku miesiącach
trenowania stało się jasne, że ma do tego
predyspozycje. Zmienił barwy klubowe a nowy trener
zaraził go swoją pasją do tego sportu. Zaczął trenować
5 razy w tygodniu. Zaczęły się pierwsze starty w
zawodach. Jedne wygrywał, drugie przegrywał. Od
2005 roku nastąpił przełom, zaczął wygrywać coraz
ważniejsze walki. Z każdym można walczyć i z każdym
można wygrać, bo nikt nie jest niepokonany, ale i tak
samo z każdym można przegrać, dlatego nie można
lekceważyć żadnego przeciwnika ani turnieju - podkreśla.
Jest utytułowanym zawodnikiem amatorskiego kick-boxingu. Był pięciokrotnym mistrzem Polski (2005-2009),
dwukrotnym wicemistrzem świata (Segedyn 2005, Belgrad 2007) oraz zdobywcą Pucharu Świata WAKO (Segedyn 2008) w
formule light contact w kategorii 74 kg. W 2008 roku został także mistrzem Polski w full contact w kat. 71 kg. W kwietniu
2011 roku zadebiutował w formule
K-1, gdy zwyciężył w Innsbrucku w Pucharze Świata w kat. 75 kg. W finale turnieju pokonał przez jednogłośną decyzję
sędziów Fina Mikko Tirronena. 1 maja 2011 roku odniósł zwycięstwo na Międzynarodowym Pucharze Polski w Węgrowie (K1, kat. 75 kg). W swojej karierze m.in. reprezentował barwy klubów: KS Piaseczno, AZS Politechnika Warszawa oraz Palestra
Warszawa. Aż żal, że czas tak szybko leci, bo chciałoby się mieć przez cały czas 21 lat i żyć tylko sportem - mówi.
prowadzi też swój klub „Streetfighter”. Zrobił kurs instruktora kickboxingu. Pragnął otworzyć własną sekcję, ponieważ
uważa, że to przyjemna praca. Chciał podzielić się z innymi swoją wiedzą i doświadczeniem, gdyż po sobie stwierdził ile
dobrego wniosło do jego życia trenowanie kickboxingu. Jak mówi, przede wszystkim, ten sport uchronił go od wszelkich
uzależnień, druga sprawa, dodał wiary w siebie i nauczył panowania nad ciałem i emocjami. W Śródmieściu Południowym
nie było miejsca, gdzie mógłby spędzać swój czas, gdzie mógłby trenować i rozwijać się w sportach walki. Z kolegami
ciągnęło go raczej do złego niż dobrego. Dlatego jak osiągnął coś w kickboxingu, postanowił otworzyć pierwszy taki klub w
swojej dzielnicy, żeby młodzi i starsi mogli potrenować. Jednocześnie chciał promować zdrowy i sportowy tryb życia wśród
mieszkańców dzielnicy i nie tylko.
Choć życie podporządkował sportowi, nie zapomniał też o hip hop'ie
. W 2005 r. z Wigorem wydał płytę Wysokie loty. Rok potem z Korasem z
formacji ZiP. Aktualnie realizuje jego własny projekt pod tytułem „Pokój z
widokiem na wojnę”. Zachęcam do zobaczenia teledysku „Rób swoje”.
Jego dokonania sportowe i nie tylko mogą być przykładem na to, że nigdy
nie jest za późno na realizację marzeń. Wystarczy po prostu poświęcić na
nie swój czas i nie przekreślać wszystkiego z góry. Nie odkładać treningu na
jutro, walczyć ze samym
Jak ciekawostkę dodam, że nasz Prezes Marcin Kostyra miał okazje zapoznać się z w/w Jurasem, w trakcie
swojego egzaminu…
Chuck Norris urodził się 10 marca 1940 roku w Ryan
niedaleko Oklahoma - USA. Jego prawdziwe nazwisko brzmi
Carlos Ray Norris. Jest z zawodu aktorem. O Chucku zrobiło
się głośno w 1968 roku, tuż po wystąpieniu w filmie pt.
"Droga smok" u boku Bruce'a Lee. Był to jedyny film,
w którym Mistrz Norris musiał przegrać. Chuck to
sześciokrotny mistrz świata w karate. To w Korei narodziła
się jego miłość do sportów walki, trenował m.in. Tang Soo
Do i Teakwondo. W obydwu tych dyscyplinach zdobył
mistrzowskie pasy. Po powrocie do rodzinnego kraju
postanowił zarażać innych swoją pasją zakładając szkoły
karate.
Chuck wychowywany był przez matkę -Indiankę, z
plemienia Cheorokie. Ojca zwykle nie było w domu, bardziej od żony i trzech
synów wolał kolegów i alkohol. Mistrz TSD & TKD zwany też wtedy Carlosem
Rayem wspierał, więc matkę, a wolne chwile spędzał w kinie oglądając
westerny, bo tylko tam dobro zwyciężało nad złem.
Z pierwszego małżeństwa Chuck Norris ma
dwóch synów i jedną córkę. Ze związku z Geną
bliźniaków. Est też ojcem nieślubnej córki. W
całym życiu zagrał i wyprodukował 23 filmy,
każdy o tematyce westernu. Na każdym zarobił.
Filmy, w których występował Chuck Norris to
między innymi:
-1974: Masakra w San Francisco (Slaughter in San Francisco) jako Chuck
Slaughter/Chuck Norris
-1973: The Student Teachers jako Instruktor Karate
-1972: Droga smoka (Meng long guojiang) jako Colt
-1968: The Wrecking Crew jako Mężczyzna w barze
Bohater jest członkiem Kościoła Chrześcijan Baptystów. Ostatnimi
laty angażuje się w ruch chrześcijański i daje się poznawać jako
ewangeliczny chrześcijan oraz stanowczy kreacjonista. Wyraźnie
przeciwstawia się "promowaniu homoseksualizmu w dydaktycznych
programach nauczania", jest także przeciwnikiem związków
homoseksualnych oraz aborcji. Od 2006 roku jest krytykiem
chrześcijańskiego serwisu WorldNetDaily. Chuck Norris napisał również
kilka chrześcijańskich książek oraz jest członkiem Narodowej Rady ds.
Biblijnego Programu Nauczania w Szkołach Publicznych- organizacji,
która promuje naukę Biblii w szkołach.
15 stycznia 2012 roku Chuck Norris po raz pierwszy przyleciał do Polski, aby wziąć udział w reklamie Banku
Zachodniego WBK.
Adrianna Hałek Huwniki
Yup Chagi
Yup jest bardzo pożyteczną techniką,
szczególnie w walkach semi-contact jak i
twardszych formułach. Ta technika może
być i stopująca i ofensywna. Można
wykorzystywać ją w obronie, gdzie jest
bardzo skuteczna, jeśli zostanie szybko
wykonana, potrafi nawet znokautować
przeciwnika.
Dolio chagi
Kopnięcie to jest często stosowane w twardszych
formułach. Mocne wykonanie tej techniki na tors
potrafi mocno obić przeciwnika. Dolio jest
stosowane jako podstawowe kopnięcie, które - by
dawało prawidłowy rezultat - musi być długo
trenowane. Technika po obrocie jest
wprowadzeniem do pozostałych technik nożnych,
bez znajomości tego kopnięcia wszystkie inne trudno
będzie opanować.
Jak je ćwiczyć?
Należy na początku podnieść kolano do góry, następnie obrócić tors i wyprostować w
zależności od wykonywanej techniki nogę. Najlepiej ćwiczyć je przy drabinkach prostując i w
jak najdłuższym czasie trzymając w powietrzu nogę.
Porad udzielił
Damian Gębal II DAN TSD Puławy
W ostatnim czasie trener Marcin Kostyra odwiedzał kluby należące do PFTSD, aby
sprawdzić wiedzę trenujących podczas egzaminów na kolejne stopnie uczniowskie.
Trener nie odwiedził tylko 3 klubów… .
Oto podsumowanie każdego z egzaminowanych klubów…
Imię
Paulina
Małgorzata
Sebastian
Piotr
Adrian
Agnieszka
Jakub
Jakub
Dawid
Kacper
Kamil
Mateusz
Kacper
Jakub
Hubert
Adam
Miłosz
Patryk
Artur
Agata
Aleksandra
Izabela
Nazwisko
Woźniak
Abramowicz
Woźniak
Olszewski
Orlik
Woźniak
Przybyś
Grzywacz
Koziej
Banaszek
Banaszek
Pinkowski
Cebula
Wawer
Kiraga
Olszewski
Latos
Banaszek
Kozłowski
Rolnik
Sekuła
Belowska
Gup
3
4
5
6
7
7
8
8
8
8
8
8
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
Imię
Marcin
Piotr
Jadwiga
Beata
Maciej
Albert
Monika
Wiktoria
Bartłomiej
Jakub
Filip
Grzegorz
Kamil
Filip
Karolina
Marcin
Piotr
Jakub
Maciej
Oskar
Mariusz
Mateusz
Anna
Łukasz
Olga
Marek
Jakub
Nazwisko
Biliński
Biliński
Bilińska
Bilińska
Łoś
Sudak
Banaszek
Banaszek
Popielarz
Czarnecki
Szymaszczyk
Czarnecki
Prykiel
Prowatorow
Piatkiow
Olędzki
Jaczewski
Jaczewski
Jaczewski
Jurczak
Idziak
Kaszuba
Rusiłowicz
Rusiłowicz
Rusiłowicz
Rusiłowicz
Tomczuk
Gup
5
6
6
6
6
6
7
7
7
7
7
7
7
8
8
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
________________________________________________________________________________________
Imię
Patryk
Adrian
Krzysztof
Mateusz
Szymon
Dominik
Cezary
Nazwisko
Gnich
Laskowski
Gryz
Pasik
Szulc
Kaim
Wieczorek
Gup
5
6
7
9
9
9
9
Imię
Paweł
Jakub
Aleksander
Adrian
Wiktor
Andrzej
Adrian
Krzyś
Nazwisko
Ślasa
Lewandowski
Wiaderny
Sadowski
Kęsik
Czerw
Kuciński
Woś
Gup
5
6
9
9
9
9
9
9
Imię
Łukasz
Piotr
Mateusz
Diana
Nazwisko
Dziak
Kujawski
Klimek
Matyskiel
Gup
8
9
9
9
Magdalena Mazur Huwniki
Podczas tej sesji do egzaminu przystąpiło blisko 70 TSDkwów, dużo, ale niestety nie w każdym klubie odbył się
egzamin (brak egzaminu w Puławach, Przysusze i Huwnikach). Największa ekipa zdających była u Trenera Darka
Wójcickiego w Zielonce. Po raz pierwszy do egzaminu przystąpili także uczniowie trenera Marka Czapki z
Warszawy. Najwięcej osób zdawało na 9 Gup, najmniej na czerwone pas - Paulina Woźniak z Pionek na 3 Gup.
Tym razem nikt nie ma poprawki, jednak kilka osób, nie będzie mogło podchodzić do egzaminu w czerwcu ze
względu na dopracowanie niektórych elementów technicznych. Tradycyjnie najmocniejszym punktem egzaminu
są formy i kopnięcia, a najsłabszym - też tradycyjnie - samoobrona.
Marcin Kostyra
14 stycznia 2012 w Krynicy Zdrój odbyły się Otwarte
Mistrzostwa Polski Południowej w semi contact
w kickboxingu a jednocześnie eliminacje do Mistrzostw
Polski seniorów i juniorów. Nasz klub reprezentowało
trzech zawodników: Damian Gębal, Łukasz Murat i
Paweł Zdun.
A teraz po kolei: na miejsce dotarliśmy o godzinie 15
i czekała na nas miła niespodzianka- zakwaterowanie
mieliśmy w domu parafialnym pobliskiego Kościoła.
Jak się potem okazało, nie byliśmy sami. Razem z
nami zakwaterowanie miał tam też nasz
zaprzyjaźniony klub- Dan Świdnik. Znowu należałoby
powtórzyć powiedzenie Black & White. Po małych
roszadach w pokojach wybraliśmy się do jednego z
pobliskich hoteli na darmowy basen, który zapewnił
nam organizator. Nazajutrz rano udaliśmy się na miejsce zawodów, gdzie
odbywała się rejestracja zawodników. Z przykrością muszę przyznać, że
Damian Gębal nie załapał się do swojej kategorii wagowej. Po godzinie
ćwiczeń Damian ponownie stanął na wadze i okazało się, że ta jedna
godzina wystarczyła na zrzucenie 1kg, co kwalifikowało go do startu w
zawodach. Łukasz i Paweł bez problemu załapali się do swojej kategorii
wagowej.
Zawody: ·Na początku - jak to zwykle bywa - prezentacja ekip i otwarcie
zawodów. Pierwszą walkę stoczył Paweł zwyciężając ją przewagą
techniczną. Łukasz niestety przegrał z Kacprem Kufel z klubu Beskid
Dragon Bielsko
Biała, z którym Paweł spotkał się w finale pokonując go 8: 4 -rewanżując
się tym samym za porażkę kolegi z klubu. W kategorii wagowej -42kg
pierwsze miejsce zajął Paweł Zdun, drugie Kacper Kufel, trzecie Łukasz
Murat. Damian Gębal odbył tylko jedną walkę finałową pokonując w niej,
przez przewagę techniczną, zawodnika Szymona Olma z klubu Beskid
Dragon Bielsko Biała
i tym samym otrzymał możliwość startu w Mistrzostwach Polski
w Kickboxingu.
Po zakończeniu zawodów wraz z zawodnikami z Dan Świdnik udaliśmy się w drogę powrotną. Do domu
dotarliśmy na 1 w nocy.
Marcin Zdun
18 lutego 2012 roku w Sierakoścach odbyło się II
Podkarpackie Seminarium Tango Soo Do. W
seminarium uczestniczyło ok. 40 gości, w tym
Mistrz shihan Wiesław Pikor, prezes Polskiej
Federacji Tang Soo Do Marcin Kostyra i inni
pasjonaci sztuk walki. Głównym organizatorem był
Pan Adam Ponachajba I Dan TSD i klub TSD
,,Wiar” w Huwnikach. Kilku uczestnikom
seminarium zadałam następujące pytania: Jak
oceniają Seminarium i co szczególnie im się
podobało? Jakie są ich ogólne wrażenia? Jakie
techniki sprawiały im trudność? Poprosiłam także
współorganizatora i jednocześnie Prezesa Polskiej
Federacji Tang Soo Do- Marcina Kostyrę o
podzielenie się wrażeniami na temat Seminarium. Oto ich wypowiedzi:
Dariusz Moskwiak- 1 Dan combat aikido
Podoba mi się sam fakt organizacji tego seminarium w moim regionie i możliwość w nim uczestniczenia. Jestem
zainteresowany doskonaleniem swoich umiejętności w
zakresie wykonywania wybranych technik obronnych.
Sposób prowadzenia treningu oceniam wysoko pod
względem dydaktycznym, mam tu na myśli właściwą
rozgrzewkę przygotowującą do wykonywania danych
technik ręcznych a zwłaszcza nożnych. Dopełnieniem
prawidłowej rozgrzewki było stopniowanie trudności
wykonywanych ćwiczeń i prezentowanych technik w trakcie
seminarium. Na seminarium instruktorzy prezentowali techniki
ręczne i nożne na różne strefy. Większość z tych technik była
mi znana, gdyż wcześniej trenowałem karate kyokushin .
Nazewnictwo w TSD jest inne, ale techniki często takie same
jak w karate. Jeśli chodzi o mnie, to trudności sprawiają mi techniki nożne wykonywane z obrotu lub z wyskoku na
strefę jodan, np.:
- ura mawashi-geri (Przyp. Red. yup huryo chagi)
-ura ushiro mawashi-geri ( Przyp. Red. dwi huryo chagi)
- tobi ura ushiro mawashi-geri (Przyp. Red. dwi huryo chagi)
oraz kopnięcia wymagające bardzo dobrego naciągnięcia mięśni i wyczucia równowagi w dynamicznym ruchu
obrotowym. TSD w tym zakresie jest
bardzo wymagające. Wrażenia po seminarium mam
bardzo dobre, miałem okazję doskonalić swoje
umiejętności pod okiem mistrzów, których cenię za
wysokie umiejętności.
Była to również okazja do wymiany doświadczeń,
nazwijmy je zawodowymi. Z przyjemnością będę
uczestniczył w kolejnych seminariach, jeśli tylko
będę miał taką możliwość.
Wiesław Pikor- shihan 6 dan Autonomiczne Zrzeszenie Combat Aikido:
Jestem głównym instruktorem Autonomicznego Zrzeszenia Combat Aikido i chociaż kluby skupione w naszej
organizacji posiadają autonomię, jak i całe Zrzeszenie, to jestem odpowiedzialny za program, kształt szkoły i
kierunki rozwoju. Jesteśmy otwarci na wszelką współpracę i wymianę doświadczeń, stąd nasza obecność na
seminarium TSD. Bierzemy udział w wielu seminariach różnych sztuk walki poszerzając swoje doświadczenia.
Wiele technik, które były prezentowane na seminarium jest nam znane. Najcenniejsza jest jednak metodyka
nauczania, oryginalne wykonanie, szczegóły techniczne, ćwiczenia formalne i odpowiednia rozgrzewka.
Z powyższego seminarium najwięcej wyniosłem z treningu kombinacji kopnięć i uderzeń. W naszej szkole
kładziemy duży nacisk na tzw. atemi czy też shokery, czyli szybkie uderzenia we wrażliwe części ciała,
które, nie czyniąc większej krzywdy, ułatwiają wykonanie technik dźwigni czy rzutów.
Jaką sztukę walki trenuję? - Najdłużej (dokładnie 23 lata) zajmuję się aikido, jednak od wielu lat ćwiczyłem także
ju-jitsu, karate, krav-maga (posiadam stopnie mistrzowskie w wymienionych stylach/systemach). Powyższe
doświadczenia pozwoliły mi wzbogacić aikido o wiele technik a przede wszystkim zmienić metody treningowe
tak, aby szkoła uczyła samoobrony. Stąd w nazwie szkoły Combat. Z powyższych powodów chętnie uczestniczę
w takich imprezach jak seminarium TSD, zawsze biorąc w nich czynny udział. Tym bardziej, że organizatorem jest
znany mi z poprzednich imprez Adam Ponachajba, który- jak zdążyłem się zorientować - przejawia podobny do
mojego entuzjazm względem sztuk walki.
Prezes Polskiej Federacji Tang Soo Do - Marcin Kostyra :
Oprócz tego, że przyjaźnię się z Trenem Adamem Ponachajbą, to bardzo lubię przejeżdżać w Wasze strony, więc
seminarium było nie tylko okazją do treningu, ale i do spotkania się z moim przyjacielem. Radością napawa mnie
fakt, że cieszyło się tak dużym zainteresowaniem, nie tylko ćwiczących TSD, ale i inne style walki. Dzięki takim
przedsięwzięciom poznaję wielu wspaniałych ludzi, np. z Combat Aikido. Mam nadzieję, że to, co pokazałem, co
razem ćwiczyliśmy, czego uczyłem na seminarium, będzie inspiracją dla wielu osób
i coś zostanie zaadoptowane do własnego treningu, że przyda się w walce na zawodach lub po prostu sprawiło
przyjemność z samego faktu trenowania tego.
A jak się podobało organizatorowi???- Trener Adam Ponachajba
Według mnie impreza wypadła bardzo pomyślnie, pozytywnie oceniam
liczbę uczestników i ich zaangażowanie w trening i łatwość
współpracy z Marcinem Kostyrą rozumieliśmy sie praktycznie bez słów, jedynym
minusem jest fakt, że na następne takie spotkanie trzeba czekać znowu rok!
Adrianna Hałek Huwniki
Czas leci nieubłaganie… To już rok odkąd ukazał się pierwszy numer Gazetki Federacyjnej.
Początki były trudne, wiele nieprzespanych nocy przed komputerem, mnóstwo pisania,
wymyślania i czytania… Mimo wszystko mogę z ręką na sercu powiedzieć: OPŁACAŁO SIĘ!!! I
jestem dumna z tego, że mimo chwil zwątpienia w swoją pracę, nie poddałam się!
Zawdzięczam to nikomu innemu jak samemu TRENEROWI MARKOSOWI, czasem pokrzyczał,
często podpowiadał i zawsze podtrzymywał na duchu- DZIĘKUJĘ;) ·
Nowy rok- nowe zmiany. Chcę, aby gazetka, nie była tylko dla nielicznych i osób
zakochanych w Tang Soo Do, marzę o tym, aby każdy znalazł w niej coś dla siebie. Pasjonat
TSD Extrime ( MMA) – wywiady, biografie bądź felietony o swoim idolu; pasjonat tradycji trochę artykułów poświęconych technice bądź poprawnej rozgrzewce; a rodzic - relację z
zawodów, na których była jego pociecha… W realizacji tego numeru wzięli udział nowi
,,redaktorzy” i to głównie oni teraz tworzą gazetkę pod moim nadzorem. Jak im to wychodzi? –
oceńcie sami. Zachęcam do podzielanie się swoimi negatywnymi bądź pozytywnymi
wrażeniami na forum tangsoodo.pl bądź email: [email protected]
Mam nadzieję, że spodoba się Wam nowa, odmieniona o 180 stopni gazetka;)
Pozdrawiam Sylwia Soszka
Już 17 i 18 marca w TSD-ckiej stolicy- Puławach odbędą się V Mistrzostwa
Polski Tang Soo Do.
SERDECZNIE WSZYSTKICH ZAPRASZAMY!!
Organizatorzy:
Polska Federacja Tang Soo Do wraz z jej Prezesem: Marcinem Kostyrą
Klub Sportowy Centrum TSD Puławy wraz z jego prezesem- Marcinem Zdun
Urząd Miasta- Puławy
MOSiR w Puławach
i Sędzia Główny: Marek Czapka
THE AND- KONIEC
Bardzo dziękuje wszystkim za pomoc, a szczególnie wyżej wspomnianym
nowym redaktorom
Teraz to oni tworzą gazetkę wraz z wami….
Mile widziane wszelkie propozycje oraz opinie…
Dajcie temat- MY się nim zajmiemy ;)
POZDRAWIAM :
SYLWIA SOSZKA
ADRIANNA HAŁEK
MAGDALENA MAZUR
oraz AGATA ROLNIK
[email protected]
[email protected]