D-03.02.01 kanalizacja

D - 03.02.01
INFORMACJE TECHNICZNO - MATERIAŁOWE
SIECI KANALIZACJI SANITARNEJ DLA SIECI KANALIZACJI
DESZCZOWEJ Z PRZYŁACZAMI W OSTROWIE UL. NOWA .
1. WSTĘP
1.1. PRZEDMIOT SPECYFIKACJI TECHNICZNEJ
Przedmiotem niniejszej Specyfikacji Technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru sieci kanalizacji deszczowej dla ul.
Nowej w Ostrowie.
1.2. ZAKRES STOSOWANIA SPECYFIKACJI TECHNICZNEJ
Specyfikacja Techniczna jest stosowana jako dokument przetargowy i kontraktowy przy zleceniu i realizacji robót
wymienionych w pkt. 1.1.
1.3. ZAKRES ROBÓT OBJĘTYCH SPECYFIKACJA TECHNICZNĄ
Ustalenia zawarte w niniejszej specyfikacji dotyczą robót instalacyjnych - kanalizacyjnych – wg dokumentacji jak wyżej,
opracowanej przez tutejsze Biuro w październiku 2004 r.
2. WYMAGANIA OGÓLNE
Przed przystąpieniem do robót należy wykonać prace przygotowawcze związane z pomiarami, badaniem gruntu,
organizacją robót, ustaleniem miejsc do odkładania ziemi roślinnej, odkładania urobku itp., uzyskać zezwolenie na
rozpoczęcie robót i komisyjnie przyjąć teren pod budowę wraz z niezbędnymi reperami geodezyjnymi.
Projektowane osie kanałów (przewodów) należy oznaczyć w terenie w sposób trwały i widoczny z założeniem reperów
roboczych.
Punkty na osi trasy należy oznaczyć za pomocą drewnianych palików – tzw. kołków osiowych z gwoździami.
Kołki osiowe należy wbić na każdym załamaniu trasy i osiach wszystkich studzienek, a na odcinkach prostych, – co 30 ÷
50 m. Na każdym prostym odcinku należy utrwalić, co najmniej 3 punkty.
Kołki „świadki” wbija się po dwóch stronach wykopu, tak aby istniała możliwość odtworzenia jego osi podczas
prowadzenia robót.
W terenie zabudowanym repery robocze należy osadzić w ścianach budynków – w postaci haków lub bolców.
Ciąg reperów należy nawiązać do reperów sieci państwowej. Wszelkie prace geodezyjne powinny być wykonane przez
uprawnionego geodetę.
Przed przystąpieniem do robót ziemnych należy wykonać urządzenia zabezpieczające wykopy przed wodami
opadowymi, powierzchniowymi i gruntowymi.
Dla zapewnienia właściwego ułożenia przewodu kanalizacyjnego – zgodnie z projektowana osią, przez punkty osiowo
trwale oznakowane na ławach celowniczych, należy przeciągnąć drut lub sznur, na którym zawieszony jest ciężarek pionu
pomiędzy dwoma łatami celowniczymi.
Spadek przewodu należy kontrolować za pomocą niwelatora – w odniesieniu do reperów stałych, znajdujących się poza
wykopem oraz reperów pomocniczych, które mogą stanowić np. kołki drewniane wbite w dno wykopu.
Przed opuszczeniem rur do wykopu należy sprawdzić, czy nie mają one widocznych uszkodzeń, powstałych w czasie
transportu lub składowania. Ponadto rury należy dokładnie oczyścić. Rury uszkodzone należy usunąć i zmagazynować poza
strefą montażową.
Niedopuszczalne jest wrzucanie rur do wykopu.
Rury należy układać w wykopie osiowo ściśle wg instrukcji producentów.
Każda rura powinna być ułożona zgodnie z projektowaną osią i spadkiem oraz ściśle przylegać do podłoża na całej swej
długości.
Ułożenie przewodu na podłożu naturalnym powinno zapewnić oparcie wzdłuż całej długości, na co najmniej ¼ obwodu
przewodu symetrycznie do jego osi.
Przy układaniu rurociągu nie dopuszcza się podkładania pod rury kawałków drewna, kamieni lub gruzu.
Technologia budowy sieci musi zagwarantować utrzymanie trasy i spadków przewodów.
Największy spadek przewodu nie może przekraczać:
10% - dla przewodów φ 200 mm
Do budowy przewodów w wykopie otwartym można przystąpić po częściowym odbiorze technicznym wykopu i podłoża
na odcinku 30 m – dla elementów prefabrykowanych.
Budowę kanału należy prowadzić od jego najniższego punktu.
Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
81
3. MATERIAŁ I MONTAŻ PRZEWODÓW
Dla projektowanego obiektu zastosowano następujący materiał do budowy sieci kanalizacji deszczowej.
rury kanalizacyjne betonowe WIPRO
Rury betonowe WIPRO to materiał trwały, wykazujący dużą odporność na działanie większości substancji (brak
odporności na: aceton, chlorek metylu, metyloaminy, kwas octowy). Rury WIPRO nie przewodzą elektryczności, dlatego nie
mogą być używane do uziemienia.
Układanie rur WIPRO w temperaturach niższych niż 00 jest możliwe, lecz niezalecane. W tych temperaturach bardzo
trudne jest zachowanie wszystkich wymagań związanych z prawidłowym obsypaniem rur i zagęszczeniem gruntu.
Rury WIPRO są wytrzymałe na wszelkie naturalne warunki gruntowe. Zaleca się wykonanie zabezpieczenia
antykorozyjnego w postaci powłok antykorozyjnych.
Rury przeznaczone do montażu nie powinny uszkodzone. Powinny mieć sfazowane końce.
Gdy występuje konieczność użycia krótszego odcinka, możliwe jest cięcie rury w specjalnym korytku, tak, aby
płaszczyzny cięć rury zarówno przy kielichu jak i bosym końcu, były prostopadłe do osi.
Połączenie kielichowe na wcisk z uszczelką gumową charakteryzuje się szczelnością oraz łatwością montażu w
warunkach polowych.
Na sfazowanym bosym końcu rury musi być zaznaczona głębokość wcisku. Kielich jest na całym obwodzie tak
wyprofilowany, że można w nim umieścić uszczelkę gumową.
Przed przystąpieniem do montażu należy sprawdzić, czy wewnętrzna powierzchnia kielicha jest oczyszczona. Wkładając
uszczelkę w kielich, należy zwrócić uwagę, czy nie jest ona skręcona.
W celu łatwiejszego montażu bosy koniec rury smaruje się preparatem FF lub innym środkiem poślizgowym. Montaż
złączy wykonuje się za pomocą specjalnych urządzeń.
Przy montażu należy zwracać uwagę na prostoliniowość układanych rurociągów.
Odcinki przewodów między studzienkami powinny składać się z rur o długościach produkowanych, jedynie skrajny
element może być przycięty do wymaganej długości.
Przejścia rur przez ściany studzienek wykonuje się szczelne przez zastosowanie uszczelnień łańcuchowych.
Do wykopu rury opuszcza się ręcznie.
Niedopuszczalne jest wrzucanie rur do wykopu. Rury należy układać zawsze kielichami w kierunku przeciwnym do
spadku dna wykopu. Każda rura po ułożeniu zgodnie z osią i niweletą powinna ściśle przylegać do podłoża na całej swej
długości, na co najmniej ¼ obwodu symetrycznie do osi.
Należy sprawdzić prawidłowość ułożenia rury (oś i spadek) za pomocą łat celowniczych, łaty mierniczej lup krzyża
celowniczego, pionu i uprzednio umieszczonych na dnie wykopu reperów pomocniczych. Spadek dna rury powinien być
jednostajny, a odchyłka od spadku nie może przekraczać ± 3 mm przy pomiarze rzędnych w studzienkach.
Głębokość posadowienia przewodu powinna być zgodna z projektem, przy czym przykrycie po zasypaniu, mierząc od
wierchu przewodu do poziomu terenu nie może być mniejsze niż: 1,2 m – strefa przemarzania 1,0 m.
Przy ułożeniu płytszym, należy zastosować izolację cieplną (gotowe łupki z pianki poliuretanowej).
a)
4. TRANSPORT I SKŁADOWANIE
Rury WIPRO muszą być transportowane na samochodach o odpowiedniej długości. Kielichy rur w czasie transportu nie
mogą być narażone na dodatkowe obciążenia.
Wyładunek rur wymaga użycia podnośnika widłowego z płaskimi widłami lub dźwigu z belką uniemożliwiającą
zaciskanie się zawiesi. Nie wolno stasować zawiesi z lin metalowych lub łańcuchów.
Gdy rury są rozładowywane pojedynczo można je zdejmować ręcznie.
Przy transporcie rur luzem winny one spoczywać na całej długości na podłodze pojazdu. Pojazd musi posiadać wsporniki
boczne w rozstawie max. 2 m. Rury sztywniejsze winny znajdować się na spodzie.
Rury WIPRO powinny być składowane poziomo, na płaszczyznach płaskich, wolnych od kamieni i ostrych
przedmiotów. Dopuszcza się składowanie jedna na drugiej, lecz nie wyżej niż 2,0 m wysokości. Kielichy rur winny być tak
wysunięte, aby końce rur w wyższej warstwie nie spoczywały na kielichach warstwy niższej (warstwy należy układać
naprzemiennie).
Gdy rury składowane są (po rozpakowaniu) w stertach należy stosować boczne wsporniki (drewniane lub wyłożone
drewnem) w odstępach co 1,5 m.
Gdy nie jest możliwe podparcie rur na całej długości, to spodnia warstwa rur powinna spoczywać na drewnianych łatach
o szerokości min. 50 cm. Rozstaw podpór nie większy niż 2,0 m.
Rury o różnych średnicach i grubościach powinny być składowane oddzielnie, gdy nie jest to możliwe najsztywniejsze
znajdować się powinny na spodzie.
Rur WIPRO nie należy nakrywać w sposób uniemożliwiający swobodne przewietrzanie.
Uszczelki dla celów magazynowych zabezpieczone są smarem silikonowym.
5. OBIEKTY NA SIECIACH KANALIZACYJNYCH
Zmiany kierunku i połączenia należy wykonać za pośrednictwem odpowiednich studzienek. Dopuszczalne odchyłki
wymiarów studzienek nie powinny przekraczać ± 20 mm. Studzienki należy wykonywać równolegle z budową przewodów
kanalizacyjnych.
Studzienki należy wykonywać jako murowane z cegły kanalizacyjnej i z prefabrykowanych elementów betonowych, z
zapewnieniem szczelności studzienek i połączeń.
Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
82
Studzienki na kanałach nieprzełazowych należy budować w wykopie jamistym o wymiarach w planie 2,0 x 2,0 m, z
dnem wzmocnionym warstwą żwiru lub tłucznia grub. 15 cm oraz fundamentem betonowym grubości min. 15 cm. Dno
studzienki powinno mieć wyrobione koryta, zgodnie z przekrojami i kierunkiem zbiegających się kanałów.
Komora robocza studzienki powinna mieć średnicę nie mniejszą niż 1,2 m, a głębokość wg rysunków załączonych do
projektu.
Osadzenie przewodów w ściankach studzienki należy dokładnie uszczelnić i obrobić uwzględniając oddzielne osiadanie
studzienki i przewodu.
Studzienki powinny mieć żeliwne stopnie złazowe, ułożone mijankowo w dwu rzędach odległych od siebie o 30 cm
między osiami. Odległość między stopniami w osi powinna wynosić 30 cm. Pierwszy stopień w kominie powinien być
stopniem skrzynkowym.
Podwyższenie włazu w razie konieczności należy wykonywać poprzez nadmurowanie cegłą klinkierową. Powierzchnie
zewnętrzne studzienek należy zabezpieczyć przed korozją.
Do odwodnienia ulic zastosowano wpusty uliczne z kręgów betonowych
∅ 500 mm z kratą wlotową żeliwną. Odpływ ze studzienki przewiduje się
usytuować na wysokości umożliwiającej zatrzymanie osadu spływającego
z terenu.
6. WYKOPY I ROBOTY ZIEMNE
Wykopy należy rozpocząć od najniższego punktu, aby zapewnić grawitacyjny odpływ wody z wykopu w dół po jego
dnie.
Wykopy wąskoprzestrzenne należy odeskować z zastosowaniem rozpór.
W trakcie realizacji robót ziemnych należy nad otwartymi wykopami ustawić łaty celownicze, umożliwiające
odtworzenie projektowanej osi wykopu i przewodu oraz kontrolę rzędnych dna.
Łaty celownicze należy montować nad wykopem na wysokości 1,0 m, nad powierzchnią terenu w odstępach
wynoszących ok. 30 m. Łaty powinny mieć wyraźne i trwałe oznaczenie projektowanej osi przewodu.
Górne krawędzie celowników należy ustawić zgodnie z rzędnymi projektowanymi za pomocą niwelatora. Położenie
celowników należy sprawdzać codziennie przed rozpoczęciem montażu przewodów.
Mechaniczne wykonywanie wykopu – koparką podsiębierną o pojemności łyżki 0,60 m3 - na odkład.
Głębokość kopania:
- przy wykopach mechanicznych – 5 ÷10 cm powyżej projektowanej
rzędnej i dalej ręcznie na głębokość 10 cm poniżej projektowanej
rzędnej ułożenia przewodu
- przy wykopach ręcznych – 10 cm poniżej projektowanej rzędnej
ułożenia przewodów
Wykonanie podsypki z materiału sypkiego:
10 cm poniżej rzędnej ułożenia przewodu
Materiał do podsypki:
nie powinien zawierać cząstek o wymiarach powyżej 20 mm
nie powinien być zmrożony
nie może zawierać ostrych kamieni i innego łamanego materiału
Jeżeli grunt rodzimy spełnia te wymagania, można zrezygnować
z wykonania podsypki.
Pierwszą warstwą zasypującą rurociąg jest obsypka, której wykonanie gwarantuje rurze dostateczne podparcie ze
wszystkich stron oraz przekazywanie obciążeń i likwidację obciążeń miejscowych.
Materiał użyty do wykonania obsypki musi spełniać te same wymagania co materiał na podsypkę.
Obsypka musi być tak wykonana, żeby rurociąg nie uległ zniszczeniu lub nie został przemieszczony.
Zagęszczenie obsypki przeprowadzać należy ze szczególna ostrożnością, ze względu na kruchość rur. Warstwę tę należy
starannie ubić z obu stron przewodu. Zagęszczanie gruntu w zagłębieniu między ścianą wykopu, a przewodem (w pachach)
można bezpiecznie dokonać przez udeptanie.
Dalsze zasypywanie wykonuje się także warstwami, z równoczesnym rozbieraniem konstrukcji rozpierającej i
odeskowania ścian wykopu. Zagęszczanie gruntu nasypywanego do wykopu wykonać należy warstwami, a jego stabilizację
można uzyskać przez zalewanie wykopu wodą, ale tylko w przypadku gruntów piaszczystych.
7. ODBIORY
-
-
Przed przekazaniem przewodu do eksploatacji (lub jego odcinka) należy przeprowadzić odbiór techniczny końcowy.
Długość odcinka przewodu przekazanego do odbioru końcowego nie powinna być mniejsza niż 50 m i powinna wynosić:
300 m dla przewodów WIPRO (wykopy umocnione)
Podczas odbiorów częściowych przeprowadza się następujące badania:
zgodność z dokumentacją techniczną
ułożenia przewodów: głębokość, odległość od budowli
sąsiadujących, zabezpieczenia od budowli sąsiadujących
przewodu – ułożenia na podłożu, odchylenia osi przewodu, zmiany
kierunków przewodów, zabezpieczenia przed przemieszczaniem,
zabezpieczenia przed korozją, zasypki przewodów
obiekty przewodnie – wykonanie obiektów, wykonanie przewodów
w obiektach, zabezpieczenie studzienek
Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
83
Odbiór techniczny końcowy polega na:
sprawdzeniu protokółów z odbiorów częściowych i realizacji
postanowień dotyczących usterek
sprawdzeniu aktualności dokumentacji technicznej – czy
wprowadzono wszystkie zmiany i uzupełnienia
sprawdzeniu prawidłowego i zgodnego z dokumentacją techniczną wbudowania studzienek
-
8. ATESTY I NORMY
Atesty
-
rury WIPRO
decyzja o dopuszczeniu dostosowania w budownictwie
Normy
PN-87/B-01070
- Sieć kanalizacyjna zewnętrzna. Obiekty i elementy
wyposażenia.
PN-85/B-01705
- Terminologia
PN-71/B-02710
- Kanalizacja zewnętrzna. Przekroje poprzeczne
zamkniętych kanałów ściekowych
PN-B-10729 : 1999 - Kanalizacja. Studzienki kanalizacyjne.
PN-92/B-10735
- Kanalizacja. Przewody kanalizacyjne. Wymagania
i badania przy odbiorze.
PN-B-10736 : 1999 - Roboty ziemne. Wykopy otwarte dla przewodów
wodociągowych i kanalizacyjnych
PN-H-74051 : 1994 - Włazy kanałowe. Ogólne wymagania i badania.
PN-H-74051-1:1994 – Włazy kanałowe. Klasa A.
PN-H-74051-2:1994 - Włazy kanałowe. Klasa B, C, D.
PN-64/H-74086
- Stopnie żeliwne do studzienek kontrolnych.
PN-EN 124
- Zwieńczenie wpustów i studzienek kanalizacyjnych
do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego.
Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
84
Projekt budowy kanalizacji deszczowej wraz z budową nawierzchni ul. Nowej w Ostrowie
SZCZEGÓŁOWE SPECYFIKACJE TECHNICZNE
85