Napisali do nas Widziane ze stolicy Szanowny Panie Redaktorze

Napisali do nas
Widziane ze stolicy
Szanowny Panie Redaktorze, pozwalam sobie zwrócić się do Pana – a
pośrednio do całej Redakcji „Kroniki” – w nietypowej sprawie. Pragnę mianowicie
wyrazić moje gratulacje, szczere uznanie i wdzięczność za tak znakomite
opracowanie, treść, tematykę i stronę graficzno-ilustracyjną Waszego Czasopisma.
Czuję się upoważniona do wypowiedzenia mej oceny (...) ze względu na moją niemal
30-letnią pracę nauczyciela akademickiego UŁ (...).
Pamiętam narodziny „Kroniki” (dziś już mamy 101 numerów, pamiętam
Barbarę Napieraj i jej kolegów, i – mój skromniutki ale trwały wkład – pomysł
kolumienki „Intelligenti pauca”, dla której regularnie dosyłałam aforyzmy pisarzy
antycznych. Teraz dział ten obejmuje celne myśli wszystkich epok i specjalistów.
Przypominam sobie wstęp do pierwszego próbnego wyboru, przetłumaczenie tytułu
(„Mądremu dość po słowie” – żeby ktoś nieobeznany nie zrozumiał na przykład
„Inteligentnemu pałką” <po głowie>). Dużo było śmiechu w Redakcji.
Wracając do ostatniego nr 1(101)2007 „Kroniki”. Czytałam go z pasją i
wzruszeniem. Ileż wspomnień i przeżyć! Jubileusz prof. R. Skowrońskiego – za
rektoratu którego zostałam zaangażowana na st. wykładowcę w Katedrze Filologii
Klasycznej. Potem szereg Magnificencji i Prorektorów, z którymi łączyły mnie bliskie
stosunki (np. Wojtczak, Liszewski). Koleżanki i koledzy tak bardzo zasłużeni dla
naszej Almae Matris: prof.,prof. Kuczyński, Styczyńska, Kamińska, Poklewska –
Oświecimski i Wiśniewski. – „Spotkanie historyków” – z mym ex-studentem
arcyzdolnym Maćkiem Kokoszką, który – podobnie jak mój przyjaciel z UJ z filologii
klasycznej – „przeflancował” się na historyka (Aleksander Krawczuk), wspomniana
przyjaciółka od dzieciństwa Z. Libiszowska, filar historii UŁ. Poloniści, od
najstarszych, J. Starnawski – po Agnieszkę Izdebską, która na I r. zdała celująco u
mnie egzamin z literatury gr.-rzymskiej.
Oddajecie cześć tym, którzy odeszli (prof. Dejna, Witold Ostrowski, Śmiech i
in.), ale i promujecie nowych, młodszych i ich osiągnięcia. – Dużo ciekawych
rozmów-wywiadów ze studentami, którzy szczerze wypowiadają swe dezyderaty,
krytyki a nawet swoje „likes e dislikes” wobec swych nauczycieli. – Autentycznie i
kulturalnie.
Dowiadujemy się o planach na przyszłość – naukowych, rozbudowy i rozwoju
na różnych płaszczyznach. – „Varietas delectat”. Nie tylko informacje – bardzo
ważne w życiu uczelni, stosunkach z zagranicznymi ośrodkami, grantach itp. Ale
bazą jest NAUKA, DYDAKTYKA i pedagogika – równorzędnie z badaniami
osobistymi uczonych. – Działy „Obradował Senat”, życiorysy nowo mianowanych
profesorów – doktoraty, habilitacje. Wszelkie inicjatywy podejmowane przez różne
wydziały UŁ – są niezwykle interesujące. Widać jak uniwersytet tętni życiem.
Oczywiście niektórzy młodzi, z którymi Redakcja przeprowadza wywiady,
mogą budzić sprzeciw. Np. student Konrad Ciok w swej poezji jest dla mnie
zaprzeczeniem tego co rozumiem przez Poezję. Nawet najbardziej awangardową i
nowoczesną. Nie zasługuje – dla mnie – nawet na miano „poetopodobnego”. Ale de
gustibus... i jestem staroświecka – choć i muzyka, i malarstwo nowoczesne mnie
nieraz zachwycają.
Miałam też pewne refleksje czytając bardzo ciekawą rozmowę red.
Wiśniewskiej z V r. studentką M. Drabikowską. Szczera i autentyczna, bez minoderii,
sympatyczna i pociągająca dziewczyna. Docenia osoby, od których dużo skorzystała
intelektualnie (np. dr A. Izdebską, prof. Płuciennika), zastanawia mnie jednak fakt, że
w długim wywiadzie nie napomniała słowem o prof. St. Skwarczyńskiej (oczywiście
już jej nie znała, ale o jej wpływie na językoznawstwo chyba wie), o prof. T.
Cieślikowskiej, a obie to luminarze, o których mówi się i pisze zagranicą.
Łódź ma wielu uczonych ogólnie znanych i cenionych na Zachodzie (Francja,
Włochy, Anglia, Niemcy). Tak sobie myślę czy czasem zdobycze naszych mistrzów,
dziś nieżyjących, nie są jakoś pomijane przez młodych naukowców – dla których
Internet jest jedynym autorytetem! T.S. Eliot mawiał: „Cośmy zrobili z naszą
mądrością? Zamieniliśmy ją na wiedzę. Cośmy zrobili z naszą wiedzą? Zamieniliśmy
ją na informację.”
Przepraszam, że zabrałam Panu tyle czasu. Zasyłam gorące życzenia
dalszych sukcesów „Kroniki” – serdeczności.
prof. dr Anna M. Komornicka
Warszawa
(Tytuł i nadtytuł pochodzą od redakcji)
Od redaktora
Dziękujemy Pani Profesor za tak ciepłe, a zarazem wnikliwe i niekiedy krytyczne
uwagi o naszym piśmie. Cenimy je sobie tym bardziej, że niemal od początku istnienia
„Kroniki” wspierała ją Pani swym piórem, do dziś pozostała jej wiernym Czytelnikiem i jak to
wynika z listu, również bardzo życzliwym, ale i surowym Recenzentem. Z zażenowaniem
muszę też dodać, iż nie zawsze, przy okazji różnych „okrągłych” rocznic naszego pisma,
pamiętaliśmy o Pani Profesor jako Inicjatorce rubryki „Intelligenti pauca” i pierwszej Autorce
wyboru tekstów do niej. Korzystając więc z okazji nadrabiamy te zaniedbania, za które
najbardziej odpowiedzialny czuje się niżej podpisany.
Dziękujemy za życzenia, „serdeczności”, wszystkie miłe słowa i uwagi krytyczne,
które postaramy się uwzględniać w dalszej naszej pracy. Ze swej strony życzmy Pani
Profesor dużo zdrowia i wszelkiej pomyślności oraz długich jeszcze lat recenzowania
„Kroniki” , co poczytywać będziemy sobie za zaszczyt.
Z wyrazami głębokiego szacunku
Stanisław Bąkowicz