Zespół dworsko – parkowy w Szynczycach

Witamy na oficjalnej stronie internetowej Gminy Czarnocin.
Zespół dworsko – parkowy w Szynczycach
Dwór w Szynczycach powstał ok. 1872 roku i pierwotnie otoczony był regularnym ogrodem o obrysie prostokąta,
podzielonym na kwatery czterema alejami zbiegającymi się na osi elewacji usytuowanego prawie centralnie budynku.
Towarzyszyły mu, nie zachowane do dziś, zabudowania folwarczne. Poza tym, że dwór był siedzibą szlachecką pełnił
też swego czasu funkcję domu letniskowego, do czego predystynowała go zarówno willowa architektura budynku jak i
jego położenie w znacznym oddaleniu od drogi, w sąsiedztwie zieleni.
Obecnie dwór wraz z parkiem stanowi własność gminy i znajduje się tutaj szkoła podstawowa. Po latach
funkcjonowania szkoły, z dawnego wystroju wnętrz nie zachowało się nic. Najmniej ucierpiała bryła budynku – jest to
obiekt na nieregularnym rzucie, w części parterowy, w części piętrowy, posiada smukłą wieżę widokową, która
niewątpliwie nadaje malowniczości skomplikowanej bryle. Elewacje budynku prawie pozbawione są detalu. Jedynym
bogatszym rozwiązaniem jest trójarkadowa loggia w parterze frontowego ryzalitu, gdzie półkoliste arkady wsparte są
na parze żeliwnych kolumienek.
Pod koniec ubiegłego stulecia, w latach 1997-98, przeprowadzono remont generalny dworku i dziś jest on godną
wizytówką nie tylko wioski Szynczyce, ale i całej gminy Czarnocin.
Ślady dawnej świetności parku przetrwały w postaci pięciu lip, trzech sosen wejmutek oraz grupy okazałych klonów.
Park pochodzi z końca XIX wieku, a jego powierzchnia wynosi 0,95 ha (dawniej liczył ok. 3 ha). Park ma charakter
geometryczny, o symetrycznej, osiowej kompozycji i jest przestrzennie ściśle powiązany ze strefą mieszkalną.
Odsunięty od drogi dwór – willa, ukryty pośród drzew parku, w zamierzeniu projektanta izolowany był zarówno od
dalej położonych zabudowań gospodarczych, jak i oczu przypadkowego przechodnia. Układ ten stwarzał kameralny
nastrój odosobnienia i bezpośredniego kontaktu z naturą, charakterystyczny dla założeń willowych.
Zabudowania folwarczne otaczały niegdyś park z trzech stron i stanowiły zaplecze gospodarcze. Wznoszący się w
znacznym oddaleniu od drogi obiekt poprzedza podjazd, z kolistym niegdyś, a obecnie o niezbyt regularnych
kształtach gazonem, gdzie zachowała się cementowa waza na rośliny ozdobne. Do podjazdu prowadzi od strony drogi
częściowo zachowana aleja.
1