Seminarium Rady Europy

Seminarium Rady Europy
W dniach 21 – 27 czerwca 2004 roku brałam udział w seminarium Rady Europy na
temat Obywatel jako konsument. Odbyło się ono na Uniwersytecie Hedmark w Norwegii, w
miejscowości Hamar.
O możliwość uczestnictwa w tym seminarium ubiegałam się z własnej inicjatywy,
korzystając z informacji zamieszczonych na stronie internetowej Rady Europy. Formularze
zgłoszeniowe zawierające opis moich osiągnięć zawodowych , przedstawiające cele tego
seminarium jako formy doskonalenia zawodowego oraz korzyści jakie przyniesie ono mnie i
szkole, w której pracuję, zostały poddane procedurze zatwierdzenia przez Dyrektora Szkoły,
Ministerstwo Edukacji Narodowej w Warszawie i Radę Europy w Strasburgu. Po uzyskaniu
akceptacji otrzymałam z Ministerstwa Edukacji Norwegii oraz Rady Europy w Strasburgu
zaproszenie do wzięcia udziału w seminarium.
W spotkaniu uczestniczyło 25 nauczycieli, wizytatorów, metodyków, edukatorów z 19
krajów europejskich m. in. z Austrii, Estonii, Łotwy, Litwy, Niemiec, Norwegii, Cypru,
Malty, Turcji, Grecji i wielu innych. Obecni byli również przedstawiciele Rady Europy ,
Ministerstwa Edukacji Norwegii, Federacji Konsumentów Norwegii. Zajęcia prowadzone
były przez wybitnych profesorów różnych europejskich uczelni. Trwały one od godziny 8.00
do 17.00, z licznymi przerwami, w czasie których, mieliśmy okazję do nawiązywania
bliższych znajomości, wymiany doświadczeń dotyczących szkolnictwa, systemów
edukacyjnych w poszczególnych krajach. Różne formy prowadzenia zajęć zmuszały
wszystkich do intensywnej i twórczej pracy.
Nie zabrakło również atrakcji turystycznych, takich jak rejs najstarszym na świecie statkiem
parowym Skibladner po jeziorze Mjosa czy wycieczka do Lillehammer i doliny
Gudbrandsdalen. Na uniwersytecie w Lillehammer wysłuchaliśmy interesującego wykładu
Konsumpcja a zanieczyszczenie środowiska, a następnie zwiedziliśmy największy norweski
skansen Maihaugen. W dolinie Gudbrandsdalen zostaliśmy zaproszeni do jednego z
gospodarstw, gdzie mogliśmy poznać życie tutejszych rolników.
Temat kursu zainteresował mnie ze względu na zagadnienia, które również mogą być
realizowane w ramach chemii – nauczanego przeze mnie przedmiotu. Edukacja konsumencka
nie została jeszcze włączona do programu nauczania w polskich szkołach. W wielu krajach
europejskich problem zrównoważonej konsumpcji, stając się jednym z priorytetów edukacji,
został uwzględniony w programach nauczania wielu przedmiotów. Szkoła powinna pomóc
zrozumieć młodym ludziom, że podejmując konsumenckie decyzje muszą być świadomi ich
konsekwencji i biorą na siebie część odpowiedzialności za rozwój społeczeństwa i środowiska
naturalnego.
W szkołach norweskich edukacja konsumencka obejmuje kilka kategorii:
• Indywidualny budżet – kształcenie umiejętności planowania własnego budżetu oraz
budżetu swojej przyszłej rodziny; zrozumienie związku pomiędzy własną sytuacją
finansową a sytuacją ekonomiczną kraju.
• Prawo konsumenckie – zapoznanie z podstawowymi prawami i obowiązkami
konsumenta.
• Reklama – uświadomienie różnicy pomiędzy reklamą a informacją; zrozumienie roli
środków masowego przekazu oraz ich wpływu na kształtowanie stylu życia.
• Konsumpcja a środowisko – uświadomienie wpływu konsumpcji na zasoby naszej planety
oraz wskazanie możliwości ochrony ograniczonych zasobów Ziemi.
• Dieta – kształtowanie umiejętności wyboru i przygotowywania zdrowej żywności;
uświadomienie związku między zwyczajami żywieniowymi a własnym zdrowiem,
wydajnością w pracy i sytuacją ekonomiczną kraju.
•
Bezpieczeństwo – zapoznanie z instrukcją obsługi urządzeń gospodarstwa domowego,
zasadami udzielania pierwszej pomocy i przechowywaniem środków czystości.
Edukacja konsumencka nie może opierać się wyłącznie na teorii, lecz prezentując konkretne
przykłady, powinna pomóc młodym ludziom określić ich własną postawę oraz nauczyć
formułować własne poglądy. Należy więc stworzyć młodym ludziom warunki do pogłębienia
wiedzy z zakresu zrównoważonej konsumpcji. Im więcej osób zaangażuje się w wymianę
poglądów, tym więcej pomysłów i postaw zostanie poddanych dyskusji , wypracowane
zostaną ciekawe i skuteczne metody wdrażania tego ważnego dla nas wszystkich zagadnienia.
Podczas kilkudniowych warsztatów miałam okazję poznać sposoby realizacji tego
zagadnienia w wielu krajach europejskich. Uczestnicy seminarium bardzo chętnie dzielili się
swoimi doświadczeniami. Praca w grupach, ciągle w innych, stwarzała możliwość lepszego
poznania wszystkich uczestników, ich poglądów, metod i technik pracy.
Udział w szkoleniu międzynarodowym pozwolił mi nawiązać szereg bliskich znajomości z
nauczycielami z innych krajów europejskich. Był okazją do poznania nowych aktywnych
metod pracy z młodzieżą. Otrzymałam wiele materiałów, konspektów lekcji, informacji o
stronach internetowych, które zostaną wykorzystane na zajęciach z różnych przedmiotów.
Podsumowując, chciałabym podkreślić ogromną rolę tego typu międzynarodowych
spotkań. Gromadzą one nauczycieli z wielu krajów, szkół, z różnym doświadczeniem. Są
wspaniałą okazją do konfrontacji osiągnięć, porównania programów nauczania, poznania
systemów edukacyjnych oraz sposobów rozwiązywania bieżących (bardzo podobnych)
problemów w różnych krajach europejskich.
Seminaria Rady Europy są przeznaczone dla wszystkich nauczycieli znających dobrze
roboczy język kursu. Informacje na temat seminariów są dostępne w Internecie pod adresem
http://culture.coe.fr/teachertrainig.
Rada Europy, założona w 1949 roku, jest najstarszą organizacją polityczną na Kontynencie, która:
- skupia 45 państw, ( Polska należy od 1991 roku),
- jest odrębna od Unii Europejskiej, jednakże wszystkie państwa należące Unii wywodzą się z Rady Europy,
- ma siedzibę w Strasburgu, we Francji.
W zakresie edukacji Rada Europy realizuje program doskonalenia nauczycieli, który, oferując każdego roku
około 1000 miejsc, umożliwia nauczycielom uczestnictwo w kursach szkoleniowych. Organizowane w ramach
tego programu seminaria koncentrują się w szczególności na priorytetach Rady Europy, do których należą:
obywatelstwo demokratyczne, prawa człowieka, ochrona środowiska, partnerstwo i międzynarodowa wymiana
szkół, języki nowożytne, historia oraz europejski wymiar edukacji.
Małgorzata Kulesza – nauczycielka chemii w XIII Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie