historia schroniska - Schronisko dla Nieletnich Warszawa

Schronisko dla Nieletnich Warszawa - Okęcie
HISTORIA SCHRONISKA
Schronisko dla Nieletnich znajduje się przy ul. Pawła Lipowczana 3, w dzielnicy Warszawa – Włochy.
Nazwa ulicy pochodzi od nazwiska pilota Pawła Lipowicza, który zginął lecąc samolotem Polskich Linii Lotniczych z
Nowego Yorku do Warszawy. Wraz z pilotem zginęło 77 pasażerów wśród nich była Anna Jantar i 10 członków załogi.
Samolot rozbił się niedaleko miejsca, gdzie znajduje się schronisko.
Historia Schroniska jest bardzo ciekawa i poruszająca. Przed II wojną światową w tym miejscu mieścił się inny Zakład
Wychowawczy dla tzw. dziewcząt upadłych, prowadzony przez Romualdę Diksztajnową w budynkach głównych
zakładu dla dziewcząt zlokalizowane były warsztaty szkolne (krawiectwa damskiego oraz szkoła). Obok w parterowym
drewnianym budynku, krytym blachą zwanym „pałacem pod blachą" znajdował się internat, w którym mieszkały
dziewczęta. Dom ten spłonął w 1939 r. W czasie drugiej wojny światowej obiekty te używała niemiecka jednostka
lotnictwa. Niemcy dobudowali pięć baraków drewnianych, gdzie mieściły się magazyny materiałów napędowych oraz
sanitarnych. Lata okupacji odbiły się na historii zakładu, mianowicie został on zlikwidowany a obiekty znajdujące się
na jego terenie przejęła polska jednostka lotnictwa i utworzyła w nich koszary, magazyny oraz mieszkania dla
podoficerów i młodszych oficerów. W 1956 r. dowódca wojsk lotniczych generał Frei-Bielecki przekazał wszystkie
obiekty Ministerstwu Sprawiedliwości.
Początkowo obiekty te użytkował Departament Budżetowo - Gospodarczy, następnie w maju 1956r. przejął tereny
dawnego zakładu Departament Spraw Nieletnich, który w tym samym roku odremontował placówkę i przeznaczył ją
na Schronisko dla Nieletnich.
Uroczyste otwarcie Schroniska dla Nieletnich w Warszawie – Okęciu nastąpiło 10 czerwca 1957 r. Pierwszym
powojennym dyrektorem placówki został Alfred Staniecki. Pod koniec lat 60. Schronisko na Okęciu przemianowano na
Zakład Poprawczy przeznaczony dla nieletnich z całej Polski. W związku z tym rozpoczęto modernizację budynków,
która trwała kilka lat. Po odpowiednim dostosowaniu terenu i budynku, w 1971 r. utworzono Schronisko dla Nieletnich
i Zakład Poprawczy dla chłopców.
Schronisko dla Nieletnich działa na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie zakładów
poprawczych i schronisk dla nieletnich. Minister Sprawiedliwości w drodze zarządzenia tworzy i znosi te placówki.
Schronisko dla Nieletnich w Warszawie jest placówka dla chłopców o charakterze nieferyjnym czynne przez cały rok,
prowadzone przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Bezpośredni nadzór nad działalnością placówki sprawuje Prezes
Sądu Okręgowego w Warszawie.
Nadzór pedagogiczny sprawuje Prezes Sądu Okręgowego w Warszawie poprzez Okręgowy Zespół Nadzoru
Pedagogicznego przy Sądzie Okręgowym w Warszawie.Przedmiotem działalności statutowej schroniska dla nieletnich
jest zapewnienie stawiennictwa nieletnich do dyspozycji Sądów, które zastosowały wobec nich tymczasowy środek
zapobiegawczy oraz diagnoza psychopedagogiczna i resocjalizacja nieletnich chłopców. Praca resocjalizacyjna
schroniska odbywa się w szczególności przez nauczanie, zajęcia korekcyjno-wychowawcze, przyuczenie do zawodu
oraz organizację zajęć w internacie. Poza ramowym czasem pracy szkoły i warsztatów szkolnych całodobową opiekę
nad wychowankami pełni kadra internatu. Obecnym dyrektorem, który sprawuje swoja funkcję jest mgr Jerzy Jóźwik –
dziesiąty dyrektor tej placówki od czasu jej powstania
1