„Problemy kodowania chorób i procedur medycznych”

 Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Konferencja w ramach projektu: „Szkolenia kadry zarządzającej szpitali, posiadających umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartą z oddziałem wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia albo udzielających świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych na podstawie innych tytułów oraz dysponentów środków publicznych w sektorze ochrony zdrowia tj. kadry zarządzającej NFZ” Tytuł konferencji: „Jednorodne Grupy Pacjentów. Profesjonalizacja kodowania”
Data: 13‐14 lipca 2009 r. „Problemy kodowania chorób i procedur medycznych” dr Jerzy Chajdas Abstrakt wykładu Celem prezentacji jest przedstawienie propozycji odpowiedniej organizacji procesu kodowania chorób i procedur medycznych jako warunku sprawnego i efektywnego działania. Poprzez omówienie istotnych elementów i problemów procesu kodowania wskazana zostanie rola osób kodujących jako profesjonalnie przygotowanej grupy zawodowej zapewniającej wysoką niezawodność systemu. Zasadnicza teza identyfikacji systemowej chorób i procedur medycznych opiera się o pewną dychotomię procesu: diagnozowania klinicznego i kodowania chorób zgodnie z klasyfikacją międzynarodową. Diagnoza kliniczna zbudowana jest na znajomości objawów i zespołów objawów, techniki badania i wnioskowania klinicznego. Opisane są zasady i metody klasyfikowania procesów chorobowych. Postępowanie medyczne powinno wspierać się rekomendacjami, zaleceniami i wytycznymi opracowywanymi przez towarzystwa naukowe i grupy robocze. Dopiero na podstawie wszystkich danych klinicznych, postawionego rozpoznania i opisanego postępowania medycznego można rozpocząć identyfikację przypadku chorobowego według zasad określonych dla klasyfikacji międzynarodowej dla potrzeb statystycznych, naukowych, zarządczych i finansowych. Proces ten ma swój kierunek i nie może być dowolnie odwracany dla doraźnych celów. Takie postępowanie może naruszać zasady etyki zawodowej. Procesem kodowania chorób i procedur medycznych powinny zajmować się osoby profesjonalnie przygotowane, posiadające określony zasób wiedzy medycznej, znające zasady diagnozowania klinicznego i praktyczną znajomość ogólnych i szczegółowych zasad kodowania. Stosując określone metody postępowania z dużym prawdopodobieństwem zapewniają prawidłowość procesu. Stosowane automatycznie optymalizatory powodują ryzyko popełnienia błędu, tym bardziej, że gruper systemu JGP nie zawsze eliminuje możliwość popełnienia błędu ludzkiego. Przedstawiono przykłady dopuszczające możliwość manipulacji danymi, których gruper nie odrzuca. Wykorzystanie optymalizatorów, choć ułatwiające pracę osób kodujących, może być jednak w niektórych sytuacjach w kolizji czy na granicy prawa i niezgodne z etyką zawodową. Ponadto, stosowanie się w praktyce klinicznej do wytycznych i rekomendacji, spełniając warunki logiczne grupera, jest korzystne dla dostawców świadczeń. Jednocześnie wskazano, że podobny sposób widzenia reprezentowany jest przez Królewskie Towarzystwo Lekarskie w Wielkiej Brytanii, które na swoich stronach internetowych podaje kluczowe zasady zalecane lekarzom współpracującymi z koderami. Poza tym przedstawiono potrzebę sformalizowania postępowania w przypadkach interpretowania sytuacji klinicznych zastosowanych do klasyfikacji chorób i procedur. Rozwiązaniem byłoby stworzenie zespołu arbitrażowego, który ustanawiałby szczegółowe zasady i udostępniał je jako obowiązujące wszystkie strony. 2
3