Bagdeta francuska (EE 107)

Bagdeta francuska (EE 107)
Französische Bagdette, Bagadais Francais, French Bagdad
Pochodzenie
Historia powstania bagdety francuskiej nie jest dokładnie znana. Różnie też w przeszłości
była nazywana. Powstawała we Francji przez dość długi czas. Często też zmieniano jej
wygląd. Jeszcze na początku XX wieku nie miała tak długiej szyi, jak obecnie.
Jest wynikiem wielu krzyżówek. Z całą pewnością materiałem wyjściowym były bagdety
orientalne, które krzyżowano z różnymi rasami gołębi, a mianowicie z angielskimi karierami, bagdetami norymberskimi i kurakami. Bagdety francuskie starego typu brały udział w wyhodowaniu niektórych ras gołębi lotnych długodziobych. Ale też w późniejszym okresie sięgnięto do długodziobych lotnych w celu
poprawienia sylwetki bagdety francuskiej.
Przez długi czas na terenie Francji hodowane były
różne typy francuskiej bagdety. Do ujednolicenia pokroju
doszło po powołaniu we Francji do życia klubu hodowców
bagdety francuskiej. Do Niemiec została sprowadzona już
w 1860 roku, a pierwszy klub hodowców francuskiej bagdety w Niemczech powstał w Halle w 1908 roku.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Opis budowy
Bagdeta francuska jest gołębiem o wysokiej postawie, dużym i ciężkim. Ciężarem dorównuje
kingom. Charakteryzuje ją bardzo cienka i długa szyja. Im dłuższa, tym lepsza. Już przy ramionach jest wyraźnie cienka, pomimo tego, że w ramionach bagdeta francuska jest szeroka.
W kierunku głowy jeszcze nieznacznie zwęża się. Mniej więcej w środku szyi wyraźnie widoczny jest tzw. węzeł bagdetowy.
Z szerokimi, kanciastymi ramionami harmonizuje szeroka, zaokrąglona pierś. Plecy
w ramionach muszą być szerokie, ale w kierunku ogona wyraźnie się zwężają. Średniej
długości skrzydła, lekko odstają przy piersi, a łokcie wyraźnie wysunięte są do przodu.
Skrzydła luźno spoczywają na niezbyt długim ogonie.
Charakterystyczne u bagdety francuskiej są długie i silne nogi. Im dłuższe tym lepsze.
Palce powinny być dobrze rozstawione.
Na cienkiej i długiej szyi znajduje się dość wydłużona, płaska i wąska głowa. Patrząc
z przodu wraz dziobem tworzy długi klin. Tył głowy jest mało zaokrąglony.
Bagdeta francuska ma duże, nieco wystające, koloru perłowego oczy. U białych i z białymi
głowami bagdet mogą być one ciemne. Szerokie brwi powinny być mocno czerwone, o
delikatnej strukturze i dobrze przylegające.
Dziób, niezależny od barwy upierzenia, powinien być jasny, bardzo długi i silny. Zarówno górna, jak dolna część dzioba powinna być jednakowo szeroka. U gołębi czarnych i niebieskich dopuszczalna jest tzw. muszka. Woskówki powinny być gładkie, długie i płaskie.
Do dużych wad w budowie zaliczamy: słaby i wątły korpus, krótką i grubą szyję, cienki,
spiczasty lub krzywy dziób, chropowate woskówki, mocno podniesione czoło, wyraźnie widoczna tzw. żyła, brak węzła bagdetowego, krótkie lub krzywe nogi, blade brwi.
1
Fot. Zdzisław Jakubanis
Kolory i rysunek
Bagdety francuskie są jednokolorowe oraz szeki. Obie odmiany występują w podstawowych kolorach, a mianowicie białym, czarnym, czerwonym, żółtym, niebieskim
z czarnymi pasami, niebieskim grochowym, niebieskopłowym, czerwonopłowym i żółtopłowym. Niebieskie często posiadają tzw. faktor smoky, występujący także u niebieskich hiszpanów.
Kolory powinny być intensywne, lśniące i czyste.
Uwagi dotyczące hodowli
Bagdety francuskie zachowały dość dobrą zdolność lotną. Dobrze się rozmnażają i dobrze
wychowują swoje młode. Wymagają dobrego, odpowiednio do ich wielkości dobranego ziarna.
Także wymagają dużych boksów, przynajmniej o wymiarach 40 x 40 x 40 cm. Na wystawach
powinny być umieszczane w klatkach o wymiarach 50 x 50 cm.
Obrączka numer 10.
2