A5. DIALOG Z CIAŁEM

A5.
DIALOG Z CIAŁEM
Partnerem następnego dialogu będzie nasze ciało, które jest fizycznym wymiarem naszej
egzystencji. Katechizm Kościoła Katolickiego poucza, że „osoba ludzka, stworzona na obraz
Boży, jest równocześnie istotą cielesną i duchową.” (362) Natomiast „jedność ciała i duszy
jest tak głęboka, że można uważać duszę za "formę" ciała; oznacza to, że dzięki duszy
duchowej ciało utworzone z materii jest ciałem żywym i ludzkim; duch i materia w człowieku
nie są dwiema połączonymi naturami, ale ich zjednoczenie tworzy jedną naturę.” (365)
W prawdzie powiedzenie: „w zdrowym ciele zdrowy duch,” nie zawsze jest prawdziwe,
to jednak rozwój fizyczny i psychiczny (duchowy) człowieka jest ze sobą ściśle połączony.
Zarówno ignorowanie wymiaru duchowego, jak i cielesnego jest szkodliwe dla człowieka. Z
tego powodu dla całościowego rozwoju człowieka potrzebna jest integracja psychofizyczna,
czyli potrzebna jest relacja dialogu między cielesnym i duchowym wymiarem człowieka.
Nasze ciało jest w pewnym sensie instrumentem, który łączy nas z otaczającym nas
światem fizycznym. Pozwala nam poznawać wydarzenia zewnętrzne, ale także wyrażać swoje
wewnętrzne przeżycia. Im lepszy kontakt z naszym ciałem, tym nasze poznanie świata
zewnętrznego, jak również wyrażenie własnych przeżyć jest prawdziwsze.
CELEM DIALOGU Z CIAŁEM
jest pogłębienie własnej relacji ze swoim ciałem, a przez to,
otwarcie dostępu do „mądrości ciała” i zastosowanie tej mądrości w swoim życiu.
A. Tworzenie listy kamieni milowych życia naszego ciała (dla „odświeżenia” pamięci, można
skorzystać z wcześniejszych zapisów).
W tej liście powinniśmy uwzględnić nie tylko główne wydarzenia z życia naszego
ciała, ale wszystkie doświadczenia cielesne; tak bolesne jak i przyjemne związane ze
zmysłowością, fizjonomią, fizjologią, seksualnością itd. (płacz, głód, pieszczoty, kary
cielesne, bójka, choroby, borowanie zęba, zmęczenie, złamanie, potłuczenie, upadek,
bieg, pływanie, taniec, pocałunek, uścisk, chodzenie po górach, jazda na rowerze itd.),
które zdołamy sobie przypomnieć, aby odtworzyć całej jego życie.
 Siedząc w ciszy, pozwól doświadczeniom fizycznego aspektu twojego życia
powrócić do twojej świadomości. Zapisuj (Krótko! Pojedyncze słowo kluczowe,
albo krótkie wyrażenie) te doświadczenia, w takiej kolejności, w jakiej się pojawią
w twojej świadomości. Zapisz każde w oddzielnej linijce.
 Postaraj się przypomnieć sobie przynajmniej po dwa wydarzenia z każdego okresu
twojego życia.
 Ponumeruj zapisane doświadczenia w kolejności chronologicznej, a następnie
powoli przeczytaj w tej kolejności. Odczytując kolejne doświadczenia spróbuj je
odczuć. Czy dostrzegasz jakieś wewnętrzne połączenia, czy też spójność
różnorodnych przeżyć? Czy możesz zauważyć jakiś rozwój? Czy te różnorodne
przeżycia tworzą jakąś całość? Czy możesz uznać je za elementy jednego procesu?
Czy możesz spojrzeć na historię swojego ciała, jak na historię jakiejś osoby? Czy
możesz wyobrazić sobie swoje ciało jako osobę z własną historią życia, rozwojem,
własnymi radościami i smutkami?
14
B. Opis relacji.
Odpowiedz krótko (pisemnie) na poniższe pytania?
 Jakie wrażenie (odczucia, emocje) wywołuje na tobie historia twojego ciała?
 Co myślisz o jego historii?
 Co myślisz o swoim ciele?
 Jaki był twój stosunek do twojego ciała w przeszłości, jak się zmieniał, jaki
jest obecnie, jaki powinien być w przyszłości?
 Jak możesz ocenić swoje zachowanie (działanie) wobec swojego ciał?
 Jak możesz ocenić waszą relację?
C. Wyobrażenie
Po opisani swojej relacji z własnym ciałem zamknij oczy i skieruj na nie swoją
uwagę. Postaraj się objąć całe jego życie. Spróbuj wyobrazić sobie swoje ciało jako
osobę, która jest obecna tu i teraz. Zwróć uwagę na pojawiające się wyobrażenia.
Obserwuj te wyobrażenia, a następnie zapisz je.
D. Dialog
W swojej wyobraźni zwróć się do swojego ciała, jak do obecnej osoby. Możesz
zadać mu pytanie, które nasunęło ci się podczas myślenia o jego życiu, albo też
podzielić się jakąś obserwacją lub wrażeniem. Po prostu, z całkowitą swobodą przekaż
swojemu ciału swoje myśli, wrażenia, odczucia, itp., którymi w tym momencie chcesz
się z nim podzielić. Zapisz „wypowiedziane” przez siebie słowa i w ciszy wsłuchaj się
w (wyobraź sobie) odpowiedź ciała. Po zapisaniu „słów” ciała, kontynuuj dialog,
zapisując „wypowiedziane” oraz „usłyszane” słowa.
E. Podsumowanie
Po zakończeniu dialogu trwaj przez chwilę w ciszy, a następnie przeczytaj
zapisane przez siebie słowa. Zwróć uwagę na uczucia lub emocje, jakie powstają w
tobie podczas czytania. Jakie są to uczucia? Czy są to te same uczucia, jakie pojawiły
się w tobie podczas dialogu, czy też różnią się od nich? Czy byłeś wzruszony,
zaskoczony, zadziwiony, zaniepokojony, a może zaszokowany? Zapisz swoje
spostrzeżenia?
Czy dialog z ciałem sugeruje jakieś działanie, pogłębienie zrozumienia jakiegoś
aspektu twojego życia, lub wprowadzenie jakichś zmian?
Jeśli podczas czytania zapisy dialogu z ciałem wypłyną z ciebie jakieś słowa, lub
„usłyszysz” jakieś słowa „wypowiadane” przez ciało, zapisz je i powróć do dialogu.
15