D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gdańsku

Sygn. akt VII U 525/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 sierpnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gdańsku
VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Monika Popielińska
Protokolant: st. sekr. sądowy Ala Pilewska – Grabowska
po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2014 r. w Gdańsku
sprawy F. C.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
o prawo do emerytury
na skutek odwołania F. C.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.
z dnia 28 stycznia 2014 r. nr (...)
oddala odwołanie.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 28 stycznia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., działając na podstawie przepisu
184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013,
1440 j. t.) odmówił F. C. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym w oparciu o ustalenie, iż na dzień 01
stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganych przez prawo 15 – lat pracy w szczególnych warunkach.
W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wyjaśnił, że nie zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy w szczególnych
warunkach następujących okresów:
• od 30 marca 1977 r. do 14 listopada 1977 r. z tytułu zatrudnienia w Zakładzie (...) w C.
• od 01 czerwca 1991 r. do 31 marca 1993 r. z tytułu zatrudnienia w Zakładzie (...) Sp. z o.o. w S.
• od 15 grudnia 1997 r. do 31 lipca 1998 r. z tytułu zatrudnienia w (...) w G.
• od 01 września 1998 r. do 31 marca 1999 r. w (...) S. A. w c.
z wyłączeniem okresów nieskładkowych z uwagi na brak dowodów, na podstawie których można by stwierdzić, że
ubezpieczony wykonywał pracę w szczególnych warunkach.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony wnosząc o przyznanie prawa do emerytury zgodnie z wnioskiem.
W uzasadnieniu skarżący wskazał, że świadczył pracę w szczególnych warunkach w następujących okresach:
1. od 12 października 1971 r. do 01 października 1976 r. z tytułu zatrudnienia w Zakładzie (...) w K. – w którym
wnioskodawca odbywał przyuczenie do zawodu oraz służbę wojskową
2. od 30 marca 1977 r. do 14 listopada 1977 z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G., Zakład (...) w
C.- w którym ubezpieczony świadczył prace kierowcy samochodu ciężarowego
3. od 01 kwietnia 1978 r. do 30 czerwca 1980 r. z tytułu zatrudnienia w Spółdzielni (...) w K. – w którym ubezpieczony
świadczył prace kierowcy ciągnika
4. od 01 lipca 1980 r. do 17 listopada 1986 r. z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. Zakład (...) w
C. – w których ubezpieczony pracował na stanowisku operatora „ I. „i (...).
5. od 05 maja 1987 r. do 31 grudnia 1990 r. z tytułu zatrudnienia w (...) w G. – w którym ubezpieczony świadczył
prace w charakterze ładowacza
6. od 01 stycznia 1991 do 31 maja 1991 r. z tytułu zatrudnienia w Zakładach (...) lasów państwowych w G. podczas
którego skarżący wykonywał prace związane z załadunkiem drewna
7. od 01 czerwca 1991 r. do 31 marca 1993 r. z tytułu zatrudnienia w Zakładzie Produkcyjno-Usługowym (...) Sp. z
o.o. w S. podczas którego wnioskodawca wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego
8. od 17 maja 1993 r. do 31 lipca 1998 r. z tytułu zatrudnienia w (...) Ltd Sp. z o.o. w trakcie którego ubezpieczony
wykonywał pracę kierowcy ciągnika siodłowego
9. od 01 września 1998 r. do 31 marca 199 r. z tytułu zatrudnienia w (...) _ (...). A. w C. podczas którego skarżący
wykonywał prace związane z obsługa ładowarki (...)
W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w
zaskarżonej decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
Ubezpieczony F. C., urodzony dnia (...), z zawodu kierowca operator, w dniu 27 grudnia 2013 roku złożył w Zakładzie
Ubezpieczeń Społecznych wniosek o emeryturę.
Skarżący nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, a w dacie złożenia wniosku nie pozostawał w stosunku
pracy.
okoliczności bezsporne, vide: akta rentowe: wniosek z dnia 27 grudnia 2013 – k. 1-5
W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony na dzień 01 stycznia 1999r. udowodnił 26 lat,4 miesiące
oraz 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych.
Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 28 stycznia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w G., działając na podstawie przepisu 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. 2013, 1440 j. t. ) odmówił F. C. prawa do emerytury w obniżonym wieku
emerytalnym w oparciu o ustalenie, iż na dzień 01 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganych przez prawo 15 – lat
pracy w szczególnych warunkach.
dowód : akta rentowe: karta przebiegu zatrudnienia – nienumerowana karta kat rentowych , decyzja pozwanego z
dnia 28 stycznia 2014 r. – k. 70
W okresie od 12 października 1971 r. do 14 października 1976 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze
czasu pracy w (...) Przedsiębiorstwie (...), w Zakładzie (...) w K. , zajmując stanowisko pracownika fizycznego.
W okresie od 25 października 1974 r. do 13 października 1976 r. , będąc zatrudnionym w tym przedsiębiorstwie ,
ubezpieczony odbywał zasadnicza służbę wojskową.
W okresie od dnia 30 marca 1977 r. do 14 listopada 1977 r. skarżący pracował w (...) Przedsiębiorstwie (...) w Zakładzie
(...) w C., zajmując tożsame stanowisko co uprzednio tj. pracownika fizycznego.
Zatrudniający skarżącego zakład pracy zajmował się szeroko rozumianą obróbką drewna. Praca skarżącego we
wskazanych powyżej okresach czasu polegała na kierowaniu pojazdami oraz na obsłudze sprzętu ciężkiego ( np.
dźwigu). Skarżący kierował m. in. pojazdem – ładowarką, która była wyposażona w chwytaki. Za pomocą w/w maszyny
wnioskodawca załadowywał drzewo na pojazdy oraz wagony. Ponadto przy pomocy ciągników ubezpieczony przewoził
drewno do składnicy drewna. Wnioskodawca świadczył pracę w bocznicy kolejowej, jak również w tartaku. Ponadto
ubezpieczony, który posiadał uprawnienia do kierowania wszelkimi należącymi do przedsiębiorstwa pojazdów, w
zależności od potrzeb kierowany był do obsługi samochodów osobowych , w tym kierował samochodem marki N.,
którym przewoził kierownictwo.
Bezpośrednim przełożonym skarżącego był majster, który konkretyzował zakres zadań przypisanych wnioskodawcy
w danym dniu.
Oprócz skarżącego w przywołanym powyżej zakładzie pracy na tożsamym stanowisku zatrudnionych było jeszcze 2
pracowników.
W okresie od 01 kwietnia 1978 r. do 30 czerwca 1980 r. z skarżący był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy
w Spółdzielni (...) w K. na stanowisku kierowcy ciągnikowego.
Od 01 lipca 1980 r. do 17 listopada 1986 r. ubezpieczony świadczył prace w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze
operatora (...) oraz operatora (...) w Zakładzie (...) w C., przy którym zamieszkiwał w domku przytartacznym .
Pojazdy (...) oraz (...) to pojazdy ciągnikowe zaopatrzone dodatkowo z przodu w szczypce( chwytaki ) służące do
podnoszenia i przenoszenia drewna, obsługą, których zajmował się między innymi skarżący. Ubezpieczony zajmował
się także rozwożeniem drewna na terenie zakładu do poszczególnych hal produkcyjnych z terenu placu składowego ,
skąd drewno było transportowane na zakład . Ubezpieczony transportował to drewno z bocznicy kolejowej , gdzie było
ono rozładowywane i załadowywane.
W okresie od 18 listopada 1986 r. do 30 kwietnia 1987 r. wnioskodawca pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w
Spółdzielni Produkcyjnej (...) w C. w charakterze pomocnika stolarza.
Od 05 maja 1987 r. do 31 grudnia 1990 r. skarżący świadczył pracę jako ładowacz w Ośrodku (...) w G..
Pracując na wskazanym powyżej stanowisku wnioskodawca zajmował się ładowaniem drzewa na samochody, które
następnie było przewożone do tartaku. Powyższą czynność ubezpieczony wykonywał przy pomocy linek zaczepianych
do konic ,czyli urządzeń służących do załadowywania drewna, umiejscowionych na pojazdach. Pojazd służący do
ładunku drewna obsługiwany był przez dwóch pracowników tzn. kierowcę, który nie brał udziału w bezpośrednim
załadunku drewna oraz ładowacza. Wnioskodawca nie wykonywał żadnych prac związanych z obróbka drewna na
terenie tartaku. Jego aktywność zawodowa ograniczała się do ładowania drewna dostarczanego z lasu do tartaku.
Ponadto do obowiązków skarżącego należało przygotowanie pojazdu do pracy, tzn. wlanie paliwa, dokonanie
przeglądu technicznego sprzętu.
Od 01 stycznia 1991 r. do 31 maja 1991 r. ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładzie (...)
Lasów Państwowych w G. zajmując stanowisko pomocnika kierowcy.
Skarżący zajmował się wówczas zwózką i wywózka drzewa z lasu.
Od 01 czerwca 1991 r. do 31 marca 1993 r. odwołujący się był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w
przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w S. jako kierowca.
Dzień pracy skarżącego zorganizowany był w zależności od poleceń wydanych przez majstra. Skarżący co do zasady
zajmował się zwózką i wywózką drewna z lasu przy pomocy sprzętu wyposażonego w chwytak. Wnioskodawca
przewoził także drewno do tartaku. Ponadto ubezpieczony przywoził dłużyce z lasów oraz kłody ( dłużyce ) z bocznicy
kolejowej.
W spornym czasie ubezpieczony zajmował się zarówno transportem zewnętrznym jak i wewnętrznym (tzn.
przewożeniem materiału na poszczególne hale w zakładzie). Zarówno przed jak i po zakończeniu zasadniczej
pracy wnioskodawca przywoził a następnie odwoził pracowników przedsiębiorstwa do miejsca ich zamieszkania
samochodem marki nysa. Nadto skarżący zajmował się manipulacja drewna tzn. przy pomocy piły wycinał deski na
określone rozmiary.
W okresie od 17 maja 1993 r. do 31 lipca 1998 r. skarżący by zatrudniony w przedsiębiorstwie (...)Sp. z o. o., gdzie w
okresie od 17 maja 1993 r. do 14 grudnia 1997 r. świadczył pracę na stanowisku pracownika produkcji – manipulanta
dłużycy.
Manipulant co do zasady oznakowywał rodzaj drewna oraz ciął kłody ( dłużyce ) na części, które następnie były
przewożone do miejsc ich przeznaczenia. Ubezpieczony zajmował się także transportem drewna wewnątrz zakładu
np. do stolarni, do poszczególnych hal. Wnioskodawca wykonywał również transport zewnętrzny tzn. jechał do lasu po
drewno, gdzie wykonywał załadunek. W spornym okresie czasu skarżący obsługiwał m. in. ładowarki oraz sztaplarki.
Od 01 września 1998 r. do 31 marca 1999 r. ubezpieczony był zatrudniony w (...): S.A. na stanowisku operatora
ładowarki, oraz zastępcy magazyniera surowca.
W spornym czasie wnioskodawca wykonywał pracę operatora ładowarki zajmującego się załadunkiem oraz
rozładunkiem drewna. Przypisanie skarżącemu łączonego stanowiska pracy miało na celu zaoszczędzenie na
pracownikach i wiązało się z powierzeniem ubezpieczonemu dodatkowych obowiązków związanych z liczeniem ilości
przewożonego w wagonach drewna.
Świadkowie J. S. i A. K. pracowali z ubezpieczonym w (...) Przedsiębiorstwie (...), w Zakładzie (...) w C.. A. K. była
pomiarowa na placu surowca. Ponadto świadek A. K. pracowała z ubezpieczonym w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o.
Świadkowie Z. P. oraz J. L. pracowali z ubezpieczonym w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. w S. oraz w przedsiębiorstwie
(...) oraz (...). Natomiast świadek Z. S. pracował z ubezpieczonym w Ośrodku (...) w G. oraz w przekształconym z niego
Zakładzie (...) Lasów Państwowych w G..
J. S., A. K., Z. P., J. L. oraz Z. S. są uprawnieni do emerytury oraz pobierają świadczenie emerytalne.
Świadek Z. S. również dochodził prawa do emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w szczególnych warunkach
przed Sądem. Wyrokiem z dnia 26 października 2011 r. o sygn. akt VII U 1402/11 Sąd Okręgowy w Gdańsku uwzględnił
okres zatrudnienia świadka w Zakładzie (...) Lasów Państwowych w G. w trakcie którego świadek wykonywał pracę
ładowacza, co doprowadziło do przyznania świadkowi prawo do świadczenia emerytalnego w obniżonym wieku.
dowód: : akta rentowe: świadectwa pracy – k. 5- 15
dowód: akta sprawy: zeznania świadka J. S. – k. , zeznania świadka A. K. – k. , zeznania świadka Z. P. – k., zeznania
świadka J. L. – k. , zeznania świadka Z. S. – k. fotografie – k. 22, zeznania ubezpieczonego – k. 50 w zw. z k. 23
dowód: akta rentowe świadka Z. S.: Wyrok Sądu wraz z uzasadnieniem – k. 82-85
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy oraz w aktach
ubezpieczeniowych wnioskodawcy, A. K., J. S. oraz Z. S., których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze
stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu.
Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także zeznania świadków: J. S., K. K., Z. P., J. L., Z. S. w zakresie tym
w jakim korespondowały w znajdującymi się w aktach rentowych świadectwami pracy. W szczególności podkreślenia
wymaga, że zgromadzimy w sprawie materiał dowodowy wzajemnie się uzupełniając, stworzyły spójną całość.
Zeznania ubezpieczonego Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne jedynie w zakresie w jakim posłużyły one do ustalenia
powyższego stanu faktycznego, bowiem w pozostałym zakresie nie korelowały z dokumentami, które zdaniem Sądu
zasługiwały na walor wiarygodności jak również z zeznaniami powołanych w sprawie świadków.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie skarżącego F. C. nie zasługiwało na uwzględnienie.
Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym
wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania
dowodowego wykazały, że wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym przez prawo 15 – letnim stażem pracy
w szczególnych warunkach co sprawia, iż stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do
wcześniejszej emerytury nie jest słuszne.
Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w
treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U.
z 2009 nr 153 poz. 1227 ze zm.), dalej: ustawa, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948
r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące
warunki:
1) legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w
przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla
kobiet,
2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,
3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych
na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;
Podkreślenia wymaga fakt, iż art. 184 ust 2 powyższej ustawy zmieniony został przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia
11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych
innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. nr 637) z dniem 01 stycznia 2013r., co skutkuje tym iż od 01 stycznia 2013
r. celem uzyskania uprawnienia do emerytury w warunkach szczególnych nie ma konieczności spełniania przez
ubezpieczonych przesłanki rozwiązania stosunku pracy.
Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa o emeryturach i rentach z FUS, jest rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w
szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące
warunki:
1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,
2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.
W wykazie A – prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego –
stanowiącym załącznik do rozporządzenia w dziale VI ( prace w leśnictwie , przemyśle drzewnym i papierniczym ) pod
poz. 2 wymieniono prace przy zwózce i wywózce drzewa z lasu.
W tym miejscu godzi się wskazać, iż zarządzenia resortowe (w tym wskazywane powyżej zarządzenia Ministra
Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31 marca 1988 r. w sprawie stanowisk pracy, na których
wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze [Dz.Urz.MRiRW.1988.2.4]) nie
stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa, i stanowią jedynie pomocnicze akty prawa niższego rzędu oraz
dokumenty dotyczące jedynie konkretnych zakładów pracy, do których odwoływali się poszczególni pracodawcy,
wskazując w dokumentacji pracowniczej (świadectwach wykonywania pracy w warunkach szczególnych) na rodzaje
wykonywanej przez pracowników pracy. Kluczowym i podstawowym dokumentem w tym zakresie pozostaje cytowane
powyżej rozporządzenie. Wypowiedział się bowiem w powyższym zakresie Sąd Najwyższy, wskazując, iż źródłem
prawa do emerytury za pracę w szczególnych warunkach jest ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z
FUS i rozporządzenie z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych
warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Nie jest nim natomiast zarządzenie resortowe,
jako że nie stanowi źródła prawa (art. 87 Konstytucji). Wykazy resortowe wydane na podstawie § 1 ust. 2 i 3
rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych
warunkach lub w szczególnym charakterze mają charakter informacyjny, techniczno - porządkujący, uściślający oraz
mogą mieć znaczenie w sferze dowodowej, stanowiąc podstawę domniemania faktycznego (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 22 marca 2012 r., I UK 403/11). Uwzględniając przy tym pogląd Sądu Najwyższego, który wskazał,
iż co prawda, wykazy resortowe mają charakter jedynie informacyjny, techniczno-porządkujący i uściślający, jednakże
z faktu, że właściwy minister, kierownik urzędu centralnego lub centralny związek spółdzielczy w porozumieniu z
Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalił w podległych i nadzorowanych zakładach pracy, że dane stanowisko
pracy jest stanowiskiem pracy w szczególnych warunkach, może płynąć domniemanie faktyczne (art. 231 k.p.c.), że
praca na tym stanowisku w istocie wykonywana była w takich warunkach i odwrotnie, brak konkretnego stanowiska
pracy w takim wykazie może - w kontekście całokształtu ustaleń faktycznych - stanowić negatywną przesłankę
dowodową (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2010 r., II UK 218/09; podobnie wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 24 listopada 2011 r., I UK 164/11) wskazać należy, iż zasadnym w postępowaniu o prawo do emerytury z tytułu
pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze jest również ocena, czy dane stanowisko jest zawarte
w wykazie resortowym.
W tym zakresie wskazać należy, iż nie uszło uwadze Sądu orzekającego w sprawie, iż nie każda praca w tartaku jest
pracą w warunkach szczególnych, jak zadaje się wywodzić skarżący, wskazując , iż przez cały okres zatrudnienia w
tartaku ( nazwy zakładu pracy zmieniały się co prawda na przestrzeni lat, ale jak wyjaśnił ubezpieczony i świadkowie
był to ten sam zakład zajmujący się obróbką drewna )wykonywał takie same prace związane z transportem ,
załadunkiem, wyładunkiem, manipulacją dłużycy , jako że w/w zarządzenie resortowe w wykazie A dziale VI (leśnictwo
i przemysł drzewny) pozycja 2 za takie prace uznaje tylko te , które dotyczą prac przy zrywce i wywózce drewna z lasu
wykonywanych na stanowiskach : 1. Wozak, 2. Zrywkarz, 3. Flisak ( zatrudniony w transporcie wodno – lądowym ) 4.
Ładowacz ( zatrudniony przy za i wyładunku drewna ) , 5. Zaczepowy.
Dodatkowo należy także podkreślić, iż zgodnie z przepisem § 2 ust 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami
pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy
obowiązującym na danym stanowisku pracy.
Bezspornym jest, iż ubezpieczony w dniu 25 stycznia 2014 roku osiągnął 60 rok życia, na dzień 01 stycznia 1999r
udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze powyżej 25 lat oraz nie pozostaje członkiem Otwartego
Funduszu Emerytalnego.
Przedmiotem sporu pozostawało ustalenie, czy za zatrudnienie w szczególnych warunkach mogą zostać uznane
wszystkie wskazane przez ubezpieczonego w odwołaniu okresy pracy.
W ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowody nie pozwala na zaliczenie do stażu
pracy w szczególnych warunkach wszystkich postulowanych przez skarżącego okresów.
Bazując na zgromadzonym w toku sprawy materiale dowodowym , w szczególności oceniając przede wszystkim
materiał źródłowy w postaci dokumentacji pracowniczej – świadectwa pracy przedstawione przez ubezpieczonego
oraz posiłkowo zeznania świadków, stwierdzić należy, iż jedynie na świadectwie pracy z dnia 29 maja 1991r. widnieje
stanowisko opowiadające wskazanemu wyżej w wykazowi A dział VI poz. 2 pkt 4 zarządzenia resortowego tj.
ładowacza .
Stwierdzić zatem należy w kontekście wiarygodnych zeznań świadka Z. S. , iż w okresie od 05 maja 1987 r. do 31
grudnia 1990 r. podczas zatrudnienia w Ośrodku (...) w G. ubezpieczony świadczył pracę w szczególnych warunkach
w charakterze ładowacza zatrudnionego przy załadunku i wyładunku drewna .
Świadek Z. S. był współpracownikiem wnioskodawcy w spornym okresie zatrudnienia i zeznając sprecyzował zakres
prac i zadań należących do obowiązków skarżącego wyjaśniając, iż ubezpieczony przy pomocy specjalnego sprzętu
zajmował się załadunkiem oraz rozładunkiem drzewa z lasu. Wskazany powyżej świadek wyjaśnił, że w spornym czasie
ubezpieczony nie wykonywał dodatkowych, innych czynności, np. nie zajmował się kierowaniem pojazdu, albowiem
do tych zadań zakład pracy zatrudniał osobnych pracowników (kierowców). Podkreślenia wymaga fakt, iż świadek Z.
S. stanowi dla Sądu wiarygodne osobowe źródło osobowe, bowiem pracował w ubezpieczonym w zakwestionowanym
przez pozwanego okresie czasu, w związku z powyższym należy uznać, iż posiada dokładną wiedzę na temat prac w
rzeczywistości wykonywanych przez skarżącego.
Co prawda okresy pracy w warunkach szczególnych stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji,
w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do
przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2), czym bezsprzecznie
ubezpieczony się nie legitymuje, jednakże, co należy podkreślić, zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem
w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami
dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984
r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi
dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.
Zdaniem zatem Sądu Okręgowego, uwzględniając wynik postępowania dowodowego, zaliczeniu do stażu pracy w
szczególnych warunkach podlega również okres od 01 lipca 1980 r. do 17 listopada 1986 r. z tytułu zatrudnienia w
Zakładzie (...) w C.. Orzekając w przedmiotowej kwestii Sąd Okręgowy po raz kolejny oparł się na wystawionym przez
pracodawcę świadectwie pracy. Nadmienić zatem należy, iż wynika z niego wprost , iż ubezpieczony świadczył pracę w
charakterze kierowcy ciągników typu (...) oraz (...) - a w kontekście wyjaśnień ubezpieczonego oraz zeznań świadków
wskazać należy, iż były to prace kierowcy ciągników, tym przypadku służących do załadunku i rozładunku drewna,
co prawda nie przy zrywce i wywózce drewna z lasu, bo były to prace wykonywane również na placu składowym ,
na terenie zakładu przy transporcie drewna ( dłużycy ) do hal produkcyjnych , ale prace polegające na zaliczeniu w
oparciu o wykaz A dział VIII poz.3 – prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsienicowych cyt. wyżej
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. .
Mając na względzie złożone przez ubezpieczonego wyjaśniania Sąd Okręgowy zaliczył także do stażu pracy w
szczególnych okres pracy skarżącego od 01 września 1998 r. do 31marca 1999r. W ocenie Sądu skarżący zdołał bowiem
wiarygodnie wyjaśnić skąd na wystawionym przez zakład pracy świadectwie pracy znalazło się stanowisko łączone
określone przez pracodawcę mianem operatora ładowarki, oraz zastępcy magazyniera surowca. Ubezpieczony wskazał
bowiem, iż kumulacja stanowisk łączyła się z polityką zakładu pracy i względami ekonomicznymi. Należy wyraźnie
podkreślić, iż świadcząc pracę we wskazanym powyżej charakterze wnioskodawca w dalszym ciągu zajmował się
załadunkiem i rozładunkiem drzewa ciągnikiem ( (...) lub (...) ). Wykonywane przez wnioskodawcę dodatkowe
czynności (monitorowanie ilości drewna) miały charakter uboczny i w żaden sposób nie zakłócały podstawowej pracy
wnioskodawcy operatora ładowarki , która była świadczona przez ubezpieczonego stale oraz w pełnym wymiarze czasu
pracy.
W ocenie Sądu Okręgowego zaliczeniu do stażu pracy w szczególnych warunkach nie podlegają pozostałe wskazane
przez ubezpieczonego okresy.
W pierwszej kolejności należy zatem odnieść się do pracy świadczonej przez wnioskodawcę od 12 października 1971
r. do 14 października 1976 r. jak również od 30 marca 1977 r. do 14 listopada 1977 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...).
Pracując we wskazanym powyżej przedsiębiorstwie skarżący nie zajmował się wyłącznie załadunkiem oraz
rozładunkiem drewna ale w zależności od bieżących potrzeb obsługiwał wszelki sprzęt (w tym także dźwigi) jak również
kierował wszelkimi należącymi do zakładu pracy pojazdami również samochodem marki nysa- co wyraźnie podkreśliła
w trakcie złożonych zeznań świadek A. K.. Wobec powyższego nie sposób przyjąć by wnioskodawca wykonywał
czynności ładowacza stale oraz w pełnym wymiarze czasu pracy.
Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczeniu nie podlega również okres od 01 kwietnia 1978 r. do 30 czerwca
1980 r. z tytułu zatrudnienia w Spółdzielni (...) w K., bowiem przedłożone w toku postępowania rentowego świadectwo
pracy nie precyzuje w sposób jednoznaczny charakteru pracy wnioskodawcy we wskazanym powyżej okresie.
Mając na uwadze fakt, iż ubezpieczony nie zawnioskował żadnych świadków mogących opisać prace wykonywane
wówczas przez ubezpieczonego jak również nie przedłożył na tą okoliczność żadnych stanowczych dowodów , w
szczególności świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia
zawnioskowanego przez skarżącego okresu wobec faktu, iż z zapisu w świadectwie wynika, iż ostatnio był zatrudniony
na stanowisku kierowcy ciągnikowego bez precyzyjnego wskazania okresu zatrudnienia na tym stanowisku.
Z powyższych względów Sąd Okręgowy odmówił także uwzględnienia okresu zatrudnienia wnioskodawcy od
18 listopada 1986 r. do 30 kwietnia 1987 r. z tytułu zatrudnienia w Spółdzielni Produkcyjnej (...) w C. –
zważywszy, że wystawione przez zakład pracy, nie zakwestionowane w toku postępowania sądowego przez żądną
ze stron świadectwo pracy wskazuje, iż ubezpieczony świadczył prace w charakterze pomocnika stolarza. Odmienne
twierdzenia wnioskodawcy w tym zakresie są niewystarczające do zakwestionowania uznanego za wiarygodny
dokumentu.
Odnosząc się do okresu od 01 czerwca 1991 r. do 31 marca 1993 r. z tytułu zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) Sp.
z o.o. oraz od 17 maja 1993 r. do 31 lipca 1998 r. z tytułu zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) Sp. z o. o . należy
wskazać, iż nie podlegają one uznaniu z uwagi na fakt, iż ubezpieczony nie wykazał w toku postępowania, iż stale i w
pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace zaliczane do prac w warunkach szczególnych w myśl rozporządzenia
Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. cyt. wyżej . Samo oznaczenie w świadectwie pracy, iż ubezpieczony wykonywał
prace na stanowisku kierowcy w światle wyników postępowania dowodowego nie są wystarczające do zaliczenia
wnioskowanego okresu. Podkreślenia wymaga, iż z zeznań świadków : A. K., J. L. , Z. P. wynika, iż w trakcie
pracy ubezpieczony zajmował się również manipulacją drewna czyli odpowiednim przycinaniem drewna na placu
zakładowym, a załadunek i rozładunek drzewa nie dość że nie dotyczył prac przy zrywce i wywózce drewna z lasu , co
odbywał się na terenie zakładu i składów drewna, ale i był tylko jedną z czynności wchodzących w zakres obowiązków
skarżącego.
Mając na uwadze powyższe należy wyraźnie podkreślić, iż zaliczenie uznanych przez Sąd Okręgowy, wskazanych
powyżej okresów, w których ubezpieczony świadczył prace w warunkach szczególnych, nie jest wystraczające do
uznania, iż ubezpieczony legitymuje się wymaganym przez prawo 15 – letnim stażem pracy w szczególnych warunkach,
co sprawia ,iż stanowisko organu rentowego zawarte w zaskarżonej decyzji jest prawidłowe.
W konkluzji z wyżej przytoczonych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 47714 § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi
wyżej przepisami oddalił odwołanie ubezpieczonego, uznając je za bezzasadne.