A-dec zdobywa pozycję najpopularniejszej marki w dziedzinie

DENTAL TRIBUNE
10 News
Polish Edition
Procent
oddanych głosów (z wyłàczeniem osób, które nie
u˝ywały produktu lub nie znały marki).
A-dec zdobywa pozycję najpopularniejszej marki
w dziedzinie wyposażenia gabinetów dentystycznych
Konsole lekarza
Fotele
pacjenta
Ͳ
5 2 !"
#
$
Ͳ
&
Po raz kolejny A-dec zyskuje
miano najpopularniejszej wśród
dentystów marki we wszystkich
głównych kategoriach wyposażenia gabinetów stomatologicznych w USA – na rodzimym
rynku firmy.
Według wyników ankiety
opublikowanej w amerykańskim
magazynie Dentaltown, konsola lekarza A-dec jest preferowana przez
60% dentystów – to więcej niż
wszystkie inne marki połączone
w jedno.
5
Coroczna ankieta przeprowadzona wśród dentystów w USA wykazała ciągły wzrost w popularności marki A-dec w ostatnich 5 latach. Rok 2012 to 9. z kolei rok,
w którym przyznawane są nagrody
„Townie Choice Awards” i 9. z kolei, kiedy firma A-dec pozostaje
w konkursie zdecydowanym liderem. W tym roku zdominowała takie kategorie, jak: konsole lekarza,
fotele pacjenta, stołki stomatologiczne, lampy oraz meble dentystyczne. Została ona również liderem w dziedzinie utrzymaniu uni-
2
#
tów dentystycznych dzięki systemowi łatwych w użyciu tabletek
ICX z działaniem wodnym.
6*#11
!"
Sto∏ki stomatologiczne
Ponad połowa pytanych dentystów preferuje fotele pacjenta
marki A-dec w porównaniu z innymi markami, a ponad 40% ankietowanych wybiera meble dentystyczne A-dec w porównaniu z konkurencją.
Manager regionalny firmy w
Europie Luciano Marchesi powiedział, że wynik podkreśla ogromne
5 2 Ͳ
7
6*#11
!
'
#
$
1#
&
'
,)
Lampy
5 2 Ͳ
8#
#
$
!
1#
4
#
zapotrzebowanie na wyposażenie
A-dec przez dentystów na całym
świecie. „Europa to dla nas bardzo
ważny rynek poza USA i wierzymy,
że duże wsparcie marki i kolejne zakupy dokonywane przez dentystów
wspierają wyniki, które widzimy
tutaj w USA, na rodzimym rynku”
– powiedział Marchesi.
Firma jest obecna na europejskim rynku od wielu lat i cieszy się
rosnącym uznaniem wśród dystrybutorów sprzętu dentystycznego
poza USA. A-dec powołuje również managerów terytorialnych,
dostarczając ważne wsparcie dla
sprzedawców, treningi i asystę w
zakresie serwisu technicznego
gwarancyjnego i pogwarancyjnego. „Profesjonalna sieć sprzedawców w Europie zapewnia kompleksowy serwis dla specjalistów,
którzy zakładają, wyposażają i rozwijają swoje praktyki. Pod wzglę-
dem niezawodności sprzętu i
opieki technicznej, jaką oferujemy
naszym klientom, tworzymy podstawy nowoczesnej dentystyki, będąc pierwszym z pionierów tzw.
siedzącej dentystyki i kontynuując
rozwój produktywności, przy jednoczesnej redukcji zmęczenia
przez produkcję elementów przyjaznego i ergonomicznego środowiska pracy dla dentystów. Lampy
A-dec 500 oraz zupełnie nowa
A-dec LED to tylko niektóre przykłady wyposażenia ułatwiającego
prowadzenie profesjonalnej praktyki dentystycznej na całym świecie” – dodaje.
DT
Kontakt
www.a-dec.pl
DENTAL TRIBUNE
News 11
Polish Edition
Najnowsze możliwości leczenia zapalenia przyzębia
W czasie tegorocznego kongresu
„Europerio”, który odbył się w
Wiedniu, firma Heraeus przeprowadziła sympozja dotyczące najnowszych osiągnięć w leczeniu zapalenia przyzębia.
Zagadnienia, które omawiano
podczas pierwszej sesji poświęcone
były zastosowaniu miejscowej antybiotykoterapii w leczeniu periodontitis. Po krótkim wprowadzeniu
przez prof. Niklausa P. Lang (University of Hong Kong, China), prof.
Maurizio S. Tonetti, Executive Director of the European Research
Group on Periodontology (ERGOPerio) z Włoch otworzył pierwsze
sympozjum Heraeus, prezentując
współczesne spojrzenie na problem
periodontitis i fakty potwierdzające,
jak stan ten wpływa na zmianę leczenia. Prof. Tonetti podkreślił, że zapalenie przyzębia stało się w ostatnich
latach bardzo poważnym problemem zdrowotnym w Europie.
Dowiedziono, że periodontitis
może oddziaływać na organizm
człowieka na wiele sposobów, dlatego ważne jest, by kontrolować i
ograniczać dodatkowe czynniki ryzyka tym bardziej, że wzrasta rola
biofilmu w indywidualnej podatności na choroby przyzębia. Jest to spowodowane czynnikami genetycznymi i środowiskowymi, które determinują intensywność i obraz kliniczny procesu zapalenia przyzębia.
Prof. Tonetti przedstawił możliwości i perspektywy zastosowania
w najbliższej przyszłości nowych terapii. Jedną z nich jest tzw. model psa
gończego, w którym „przyjazne”
bakterie takie, jak: Streptococcus
sanguinis, Streptococcus salivarius
i Streptococcus mitis dają pozytywną odpowiedź zapalną podczas
podawania poddziąsłowego w połączeniu z SRP (scaling and root planing). Pokazują to zdjęcia rtg, na których wyraźnie widać zwiększoną
gęstość i poziom kości (Nackaerts et
al., 2008). Inna metoda leczenia wykorzystuje efekt działania mikroelementów podawanych w formie suplementów diety. W tym wypadku
miernikiem powodzenia terapii jest
redukcja głębokości kieszeni przy
badaniu sondą (Chapple ILC et al.,
2012), jednak w celu weryfikacji
znaczenia klinicznego tej metody
niezbędne są jej dalsze badania kliniczne.
Prof. Lang skoncentrował swoją
prezentację na zarządzaniu głębokością kieszeni. Wiadomo, że określana podczas sondowania głębokość kieszeni ≥ 6 mm koreluje ze
zwiększonym ryzykiem utraty zębów. Jest to również poziom, na którym kompozycja biofilmu i jego patogeniczność ulega zmianie. Miejs-
cowe podawanie antybiotyków
wspomagających terapię wymaga
aplikacji znacznie bardziej skoncentrowanych, aktywnych składników
w celu zwalczenia chorobotwórczych bakterii przyzębia. Ponadto,
dostarczona substancja musi pozostać aktywna wystarczająco długo,
aby zapewnić dostarczanie aktywnych składników na odpowiednim
poziomie.
W ostatnich badaniach przeprowadzonych przez ERGOPerio
group (Tonetti et al., 2012) rozpatrywano efekt terapeutyczny jednorazowego, miejscowego i wspomagającego powolnego uwalniania żelu
doksycyklinowego (SRD) pacjentom z ciągłą i/lub nawracającą chorobą periodontyczną podczas terapii
SPT (supportive periodontal therapy). Po czyszczeniu i leczeniu z
użyciem ultrasonicznych instrumentów, SRD został zaaplikowany
do pozostałych kieszeni ≥ 4 mm w
grupie testowej. Wyniki badań poparły koncepcję zastosowania dodatkowych miejscowych antybiotyków, zwłaszcza SRD. W leczeniu
ciągłej i/lub nawracającej choroby
periodontycznej podczas SPT wykazano, że ma to pozytywne działanie
terapeutyczne w zakresie odpowiedzi zapalnych również w przypadku
głębokich kieszeni (≥ 5 mm). Miejs-
cowe antybiotyki również wydają
się być najbardziej skuteczną metodą na leczenie periimplantitis
dzięki wysokiej koncentracji aktywnych składników. Flora mikrobiologiczna jest w dużej części porównywalna z periodontitis, jednak zmiana
o wskazująca na istnienie periimplantitis może być również spowodowana przez Staphylococcus aureus (typowy organizm ropotwórczy). Wypływ ropy podczas sondowania kieszeni jest klinicznym
wskaźnikiem infekcji w dignozie periimplantitis. Największym wyzwaniem jest usunięcie biofilmu – stosunkowo trudniejsze w przypadku
powierzchni implantu niż naturalnego zęba. Obecnie nie istnieją określone standardy terapii oparte na dowodach, a miejscowe stosowanie antybiotyków może dostarczyć odpowiedzi dopiero w przyszłości. Prof.
Lan podsumowując, podkreśla:
„Nic nie usprawiedliwia i nie zwalnia pacjenta od obowiązku codziennego dbania o higienę jamy ustnej”.
Dr Waleed S.W. Shalaby, Chief
Science Officer at Poly-Med Inc.
z USA zaprezentował najnowsze
biomateriały do aplikacji ustnej i periodontycznej. Dostarczył on również dokładne informacje na temat
krytycznych aspektów powolnego
uwalniania aktywnych składników
miejscowych antybiotyków. Jego
zdaniem, rozwój Ligosan Slow Release do nieoperacyjnego leczenia
periodontitis to dobry przykład
funkcjonowania innowacji technologicznych. Jego główną zaletą jest
biodegradalna substancja, składająca się z części hydrofobowych i hydrofilowych, mających na celu zapewnienie takiej konsystencji płynu,
która umożliwi penetrację w głębokie i trudne do dosięgnięcia części
kieszeni. Środowiska płynne zwiększają lepkość, tworząc konsystencję
żelu. Ten efekt gwarantuje rezultat w
postaci powolnego, nieprzerwanego
uwalniania aktywnej substancji w
odpowiednich dawkach przez co
najmniej 12 dni. Dzięki bioresorbowalnej strukturze produktu, pacjent
nie wymaga ponownych wizyt i
czerpie korzyści z relatywnie niskiej
systematycznej ekspozycji na doksycyklinę.
Po dokładnym spojrzeniu na zalety innowacyjnej formuły żelowej
przedstawionej przez dr. Shalaby,
prof. Peter Eickholz (University of
Frankfurt, Niemcy) kontynuował
poszukiwania odpowiedzi na pytania dotyczące oczekiwanego efektu
po podaniu nowego żelu doksycyklinowego. Zaczął od wymienienia
czynników predysponujących do zastosowania miejscowej terapii antybiotykowej i zaprezentował wyniki
badań klinicznych, których użył
również do przedstawienia dowodów naukowych dla dodatkowych
korzyści użycia 14% żelu SRD. W
połączeniu z SRP, w przypadku
wcześniej nieleczonej periodontitis
udowodniono, że jest to klucz to poprawy przyczepu oraz redukcji wielkości kieszeni, co klinicznie jest bardziej istotnie niż samo osiągnięcie
SRP (Eickholz et al., 2012). Porównanie poddziąsłowego, miejscowego podania antybiotyku oraz mechaniczne czyszczenie pokazało porównywalną wydajność kliniczną
(Eickholz et al., 2005). Pierwotne
korzyści w przypadku jakichkolwiek pozostałości głębokich kieszeni podczas SPT (Tonetti et al.,
2012) zostały już wcześniej przedyskutowane w prezentacji prof. Langa.
W podsumowaniu prof. Eickholz
podkreślił dalsze zalety doksycykliny, która ma nie tylko właściwości
antybakteryjne, ale również przeciwzapalne. Badania kliniczne pokazały również, że jednorazowa
aplikacja żelu 14% SRD u pacjenta
z chorobą periodontyczną redukuje
obecność niektórych chorobotwórczych bakterii przyzębia w płytce
poddziąsłowej.
W czasie drugiego sympozjum,
jego uczestnicy skupili się na obecnie dostępnych terapiach leczenia
periodontycznego. Pierwsza prezentacja, przedstawiona przez prof.
Petrę Ratka-Krügera (University of
Freiburg, Niemcy) skupiała się na
wspomagającej terapii periodontycznej w codziennej praktyce, podkreślając wagę SPT w długoterminowym sukcesie terapeutycznym.
Oparła ona swoje podsumowanie na
wielu różnych badaniach, które dostarczają dowody naukowe na pozytywny wpływ regularnego leczenia
pacjenta cierpiącego na chorobę periodontyczną i stosowania technik
SPT. Bazując na ocenie ryzyka na
różnych poziomach (Lang and Tonetti, 2003), konieczna jest indywidualna jego analiza, aby pomóc
zapobiec niewystarczającemu lub
zbyt intensywnemu leczeniu. Prof.
Ratka-Krüger przedstawiła opis ram
czasowych dotyczących kontynuacji wizyt i badań, dostarczając
szczegółowe informacje na temat indywidualnych wymogów. Odniosła
się do pozytywnych efektów przedyskutowanych w pierwszej części
sympozjum Heraeus, zwłaszcza na
temat miejscowego podawania żelu
SRD w przypadku wcześniej nieleczonych przypadków periodontitis
(Eickholz et al., 2002) i po raz ko-
lejny podkreślała zalety stosowania
miejscowych antybiotyków: są niezawodne, łatwe i szybkie w użyciu.
Dodatkowe korzyści tego podejścia
w połączeniu z SRP podczas SPT są
również potwierdzone naukowo
(Tonetti et al., 2012). Prof. RatkaKrüger odwołała się również do badań (Dannewitz et al., 2009), w których efekt podania miejscowego
SRD dodatkowo do SRP podczas
SPT został zbadany w przypadku zębów z tzw. defektem rozdwojenia.
Po raz kolejny zaobserwowano poprawę w porównaniu z samym SRP.
W podsumowaniu prof. Ratka-Krüger opisała pomocne terapie periodontyczne jako klucz do sukcesywnej terapii długoterminowej. Regularny udział w badaniach skupiających się na ryzyku pozwala na
wykrycie nawrotów choroby i leczeniu ich we wczesnym stadium, a
dzięki temu zapobiega utracie zębów. Miejscowe antybiotyki mogę
potęgować działanie terapii mechanicznej, przyczyniając się do sukcesywnego leczenia.
Podczas prezentacji na temat telomerów, Juliette Reeves (Clinical
Director w Perio-Nutrition, Wielka
Brytania) omawiała wcześniej mało
znane ich połączenia z periodontitis.
Telomery to odcinki na końcach każdego chromosomu, które skracają
się za każdym razem, kiedy dzieli się
komórka. Ten proces jest przyśpieszony przez stres oksydacyjny. Długość telomerów jest powiązana z
wiekiem, chronicznymi infekcjami,
stresem oksydacyjnym i istniejącymi chorobami (Zglinicki et al.,
2005). W ciągu ostatnich 10 lat,
wpływ chorób periodontycznych na
ogólny stan zdrowia został ostatecznie potwierdzony w wielu badaniach. Masi et al. (2011) dowiódł, że
krótsze telomery połączone są z istnieniem periodontitis, a ich rozmiar
jest zależny m.in. od stresu oksydacyjnego. Gilley et al. (2008) dowiódł, że telomery degradują, a zasięg chronicznych infekcji i stresu
oksydacyjnego może być zmniejszony poprzez zmiany w stylu życia
(palenie, dieta, otyłość, stres). W
swojej prezentacji J. Reeves po raz
kolejny zademonstrowała przykłady
łączące zdrowy tryb życia i ogólny
stan zdrowia z istnieniem problemów periodontycznych oraz zdefiniowała kontrole odpowiedzi zapalnych jako najwyższy cel leczenia. DT