D - Sąd Rejonowy w Kłodzku

Sygn. akt I C 2710/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 4 lutego 2016 r.
Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Marzena Studzińska
Protokolant: Paulina Szkutnik
po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016r. w Kłodzku
na rozprawie
sprawy z powództwa A. w W.
przeciwko T. D.
o zapłatę 6 138,44 zł
oddala powództwo.
UZASADNIENIE
Strona powodowa – A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego T. D. kwoty 6 138,44 zł z odsetkami
umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie
kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1 200 zł. W uzasadnieniu pozwu podała, iż
wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwanego z tytułu umowy kredytu detalicznego
zawartego w dniu 9 kwietnia 2008 r. pomiędzy pozwanym a (...) Bank S.A., będącym poprzednikiem prawnym (...)
Bank S.A. Podała, że z uwagi na rażące naruszenie umowy przez pozwanego w części dotyczącej warunków spłaty,
przedmiotowa umowa została wypowiedziana. Wskazała, że na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia
24 stycznia 2014 r. strona powodowa nabyła od poprzedniego wierzyciela wierzytelność wobec pozwanego wraz z
prawem do naliczania odsetek. Podała, że dochodzi należności w kwocie 6 138,44 zł, która stanowi niespłacony kapitał.
Wskazała również, że poprzedni wierzyciel w związku z nieuregulowaniem przez pozwanego zobowiązań wystawił
bankowy tytuł egzekucyjny, a następnie uzyskał klauzulę wykonalności i skierował sprawę na drogę postępowania
egzekucyjnego, jednakże prowadzone postępowanie nie doprowadziło do wyegzekwowania należności. Wskazała, że
przesłała pozwanemu informację o zmianie wierzyciela oraz wezwała go do dobrowolnej zapłaty.
W dniu 12 listopada 2015 r. Referendarz w Sądzie Rejonowym w Kłodzku, sygn. akt I(...) wydał nakaz zapłaty w
postępowaniu upominawczym, nakazując pozwanemu T. D. zapłacić na rzecz strony powodowej kwotę 6 138,44 zł z
odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 4 listopada 2015 r. oraz kwotę
1 279,50 zł tytułem kosztów procesu.
Powyższy nakaz zapłaty pozwany zaskarżył w całości. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podniósł zarzut
przedawnienia roszczenia.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 4 kwietnia 2008 pozwany T. D. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w K. umowę kredytu konsumpcyjnego
gotówkowego nr (...). Na podstawie powyższej umowy Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 9 263,14 zł
na zasadach określonych w Regulaminie udzielania kredytów konsumpcyjnych gotówkowych oraz na warunkach
określonych w przedmiotowej umowie na okres od 4 kwietnia 2008 r. ze spłatą do dnia 10 kwietnia 2010 r. (§ 1
umowy). Kredytobiorca zobowiązał się dokonywać, w okresie objętym umową, spłaty kredytu wraz z odsetkami w
równych miesięcznych ratach kapitałowo – odsetkowych, płatnych 10 dnia każdego miesiąca, w wysokości 448,70
zł , z tym zastrzeżeniem, że pierwsza rata będzie ratą wyrównawczą, a jej wartość nie będzie wyższa niż 471,70 zł (§
2 umowy).
Zgodnie z § 9 pkt 2 umowy w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielania kredytu Bank
może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu.
/ dowód: umowa kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) z 04.04.2008 r., k. 42 – 45/
W związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu – pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (...) Bank S.A. w K.
wypowiedział pozwanemu powyższą umowę kredytu z dnia 4 kwietnia 2008 r., z zachowaniem 30 dniowego okresu
wypowiedzenia. Jednocześnie Bank wskazał, że zaległość z tytułu powyższej umowy obejmuje: kwotę 1 164,61 zł
tytułem należności kapitałowej, 213,51 zł – odsetki umowne 27,49 zł - odsetki za opóźnienie naliczone do dnia 31
marca 2009 r.
/ dowód: wypowiedzenie umowy kredytu z 22.04.2009 r., k. 47/
Postanowieniem z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt (...), Sąd Rejonowy w Kłodzku nadał klauzulę wykonalności
bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...), wystawionemu w dniu 27 kwietnia 2010 r. przez (...) Bank S.A.
z siedzibą w W. przeciwko dłużnikowi T. D., na mocy którego dłużnik winien zapłacić wierzycielowi (...) Bank
S.A. z siedzibą w W. kwotę 7 649,98 zł z odsetkami umownymi liczonymi wg stopy procentowej dla kredytów
przeterminowanych wynoszącej czterokrotność kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, która w dniu
wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego wynosi 20,00% w stosunku rocznym, od dnia 28 kwietnia 2010 r. od
kwoty 6 138,44 zł z ograniczeniem odpowiedzialności do kwoty 18 526,28 zł wraz z kosztami postępowania w kwocie
127 zł.
/dowód : bankowy tytuł egzekucyjny z 27.04.2010 r., k. 46; postanowienie SR w Kłodzku z 12.05.2010 r., sygn. akt
(...), k. 46 verte/
W dniu 24 stycznia 2014 r. pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w W., a A. (...) z siedzibą w W. została zawarta umowa
przelewu wierzytelności nr (...), na mocy której Bank przeniósł na stronę powodową wierzytelność przysługującą mu
wobec pozwanego z tytułu umowy kredytu z dnia 4 kwietnia 2008 r., przedmiotem sprzedaży była wierzytelność
obejmująca należność główną w kwocie 6 138,474 zł wraz z odsetkami, co do której postanowieniem z dnia 12 maja
2010 r., nadano klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (sygn. akt (...)).
/dowód: umowa przelewu wierzytelności z 24.01.2014 r. wraz z załącznikiem nr 1 do powyższej umowy, k. 14 – 21/
Pismem z datą 24 stycznia 2014 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. poinformował pozwanego o zawarciu powyższej
umowy cesji wierzytelności.
Pismem z dnia 24 lutego 2014 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 13 047,08 zł, obejmującej:
kapitał w kwocie 6 138,44 zł, odsetki karne na dzień 30 listopada 2013 r. – 5 846,75 zł, odsetki umowne – 370,42 zł,
koszty – 438,53 zł, odsetki do dnia 3 marca 2014 r. – 252,94 zł.
/dowód: zawiadomienie z 24.01.2014 r., k. 39; pismo z 24.02.2014 r., k. 40; odpis z (...) Bank S.A. z siedzibą w
W., k. 22 - 28/
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na skutecznie podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia.
Pozwany T. D. nie kwestionował, że łączyła go z poprzednikiem prawnym strony powodowej (...) Bank S.A. z siedzibą
w W. umowa kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...) zawarta 4 kwietnia 2008 roku.
Przepis art. 513 § 1 k.c. stanowi, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które
miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Zgodnie natomiast z art. 117 § 1 kc z zastrzeżeniem
wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu zaś §2 w/w przepisu stanowi, że po
upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia
chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin
przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej - trzy lata (art. 118 kc), zaś bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie
stało się wymagalne (art. 120 § 1 kc).
Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 12 listopada 2015 r. podniósł zarzut przedawnienia roszczenia
dochodzonego przez stronę powodową, który to zarzut – skutecznie podniesiony – powoduje, że roszczenie już
nie może być skutecznie dochodzone i dotyczy to nie tylko roszczenia głównego, ale i odsetek za opóźnienie.
Termin przedawnienia roszczenia w przedmiotowej sprawie wynosi trzy lata, gdyż zarówno strona powodowa,
jak i zbywca wierzytelności (...) Bank S.A. z siedzibą w W. są niewątpliwie przedsiębiorcami, prowadzącymi
działalność gospodarczą. W orzecznictwie Sądu Najwyższego (vide: wyrok SN z 2.04.2008r. – II CSK 302/07)
ugruntowane jest stanowisko, że do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia nie jest wymagane, aby obie
strony stosunku prawnego, z którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą i
wystarczy, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością.
Wierzytelność dochodzona przez powoda wynika z umowy z dnia 4 kwietnia 2008 roku zawartej z bankiem – jako
przedsiębiorcą – a zatem z uwagi na trzyletni termin przedawnienia, wierzytelność nabyta przez stronę powodową
w drodze cesji uległa w całości przedawnieniu. Umowa kredytu z dnia 4 kwietnia 2008 roku łącząca pozwanego z
pierwotnym wierzycielem ( (...) Bank S.A. z siedzibą w K.) została wypowiedziana pozwanemu pismem z dnia 22
kwietnia 2009 roku z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. Jednakże jak wynika z zebranego materiału
dowodowego, tj. załącznika do umowy cesji wierzytelności, postanowieniem z dnia 12 maja 2010 roku nadano
klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu przeciwko pozwanemu (sygn. akt (...)).
Sąd uznał zatem, że w dniu wydania ww. postanowienia, tj. dnia 12 maja 2010 roku roszczenie strony powodowej
stało się wymagalne. Zatem przedawnienie roszczeń strony powodowej, przy uwzględnieniu 3 – letniego terminu
przedawnienia, nastąpiło w dniu 12 maja 2013 roku, zaś pozew w niniejszej sprawie został wniesiony dopiero w dniu
6 listopada 2015 roku, a więc po upływie terminu przedawnienia.
Nadto wskazać należy, iż pojęcie wymagalności roszczenia z art. 120 § 1 k.c. nie zostało zdefiniowane przez żaden
przepis kodeksu cywilnego i przyjmuje się, że w świetle w/w przepisu przez wymagalność roszczenia powinno
się rozumieć dzień, w którym dłużnik może spełnić świadczenie w sposób zgodny z treścią zobowiązania, zaś
wierzyciel może postawić skuteczne żądanie, aby dłużnik uczynił niezwłocznie zadość jego roszczeniu. Jednocześnie
wskazać należy, że strona powodowa nie wykazała, aby nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 §1
k.c. w zw. z art. 6 k.c.) jak również nie wykazała, by opóźnienie w dochodzeniu roszczenia spowodowane zostało
postępowaniem pozwanego. Tym samym brak jest podstaw do uznania, by zgłoszony zarzut przedawnienia w sprawie
był nadużyciem prawa, o którym mowa w art. 5.k.c. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika także
wbrew twierdzeniu pozwu, by było prowadzone w stosunku do pozwanego postępowanie egzekucyjne należności
dochodzonych pozwem. Strona powodowa nie dołączyła bowiem żadnych dowodów na tą okoliczność. Również sama
cesja (przelew) wierzytelności nie powoduje przerwania biegu przedawnienia.
Mając powyższe na uwadze i uznając podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia
za skuteczny względem strony powodowej, Sąd powództwo w całości oddalił.