Porównanie wydajności farb na maszynach drukujących część I

Poradnik MHP
Porównanie wydajności
farb na maszynach
drukujących
część I
Maksymalizacja zysku
W czasach, kiedy właściwie każdy, nawet najdrobniejszy szczegół naszego życia staramy się interpretować wymiernymi wartościami, nie sposób nie zadać sobie pytania o wydajność, produktywność
czy efektywność, a w konsekwencji jakość.
To pytanie jest często zadawane również nam. Jak zmierzyć wydajność i dobrać odpowiedni rodzaj serii farbowej, aby przy określonych warunkach uzyskać maksymalną wydajność produkcyjną?
Szacunkowa wartość, jaką stanowi koszt zakupów farb drukarskich,
jest określana na od 2 do 5%. Chciałbym jednak zwrócić uwagę, iż
przy pewnych specyficznych zleceniach 5% to całkowity zysk, który
jesteśmy w stanie wygenerować z danej pracy.
Metody badania wydajności farb drukarskich
Draw down – czyli wymaz – jest to najprostsza, a zarazem najbardziej niedokładna metoda określenia wydajności farb drukarskich. Wizualna ocena pozwala nam porównać różnice pomiędzy
badanymi próbkami farb. Metoda ta jest szczególnie pomocna podczas porównania farb specjalnych pod względem zgodności barwometrycznej.
Kolejną metodą opartą na urządzeniach do wydruków próbnych
jest określenie wydajności na podstawie pomiaru gęstości optycznej. Jako wydajność farby rozumie się tu powierzchnię w m², którą można zadrukować określoną ilością farby w g/m². W praktyce
do określenia wydajności przyjmuje się tę ilość farby w g/m²,
przy której można uzyskać wymaganą gęstość optyczną warstwy
farby odpowiadającą gęstości optycznej oryginału. Tym samym im
mniejsza ilość farby jest potrzebna do uzyskania odpowiedniej gęstości optycznej, tym większa wydajność farby. Do oceny wydajności wykonuje się kilka odbitek próbnych ze wzrastającą ilością farby w g/m². Następnie mierzy się gęstość optyczną poszczególnych
odbitek za pomocą densytometru i wykreśla krzywą gęstości
optycznej w zależności od ilości farby. Otrzymuje się tzw. krzywą
wydajności farby.
Wadą powyższej metody jest to, że wartość gęstości optycznej
zależy od intensywności barwy i połysku, a poza tym nie uzyskujemy żadnych informacji na temat parametrów barwometrycznych
badanych farb. Wprowadzenie normy 12647-2, w której parametry
określające jakość farb opisane są w przestrzeni barwnej, pozwoliło na doprecyzowanie wymagań stawianych farbom drukarskim,
a opisana metoda przestała być użyteczna. cdn.
Robert Kuczera
General Manager of Technical Support
POLIGRAFIKA 5/2008