maszyny do zbioru zielonek

MASZYNY DO ZBIORU ZIELONEK
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie z budową i działaniem maszyn do zbioru zielonek oraz
opanowanie umiejętności dokonywania regulacji użytkowych w maszynach do zbioru zielonek.
2. Podstawy teoretyczne
W technologii zbioru zielonek przeznaczonych do bezpośredniego skarmiania, na kiszonki i
susz, oprócz typowych kosiarek, przetrząsaczo-zgrabiarek i przyczep zbierających oraz pras, stosuje
się przede wszystkim:
- kosiarko-ładowacze (wychodzą z użycia),
- sieczkarnie zbierające bijakowe,
- sieczkarnie zbierające nożowe.
W ramach sieczkarni zbierających nożowych wyróżniamy:
- sieczkarnie przyczepiane,
- sieczkarnie samojezdne.
Rys. 1. Widok ogólny i schemat działania kosiarko-ładowacza: 1- zespół tnący, 2 - podbieracz, 3 przenośnik taśmowy dolny, 4 - przenośnik taśmowy górny, 5 - nagarniacz, 6 - rozdzielacz
wewnętrzny, 7 - rozdzielacz zewnętrzny, 8 - zaczep, 9 - wał napędowy, 10 - podpora
wylotu przenośnika, 12 - koła jezdne
Typowa konstrukcja kosiarko-ładowacza ma ramę opartą na dwóch kołach jezdnych i połączoną
z przodu z zaczepem rolniczym ciągnika. Napęd poszczególnych zespołów otrzymywany jest od
WOM ciągnika. W trakcie postoju przód maszyny opiera się na kółku manewrowym. Zespół
roboczy jest umieszczony z boku, po prawej stronie podłużnej osi symetrii agregatu. Nożycowy
zespół tnący wyposażony jest z zewnętrznej strony w rozdzielacz, odgarniający koszone rośliny od
reszty pola. Nad zespołem tnącym jest umieszczony podbieracz, który podaje ścięte rośliny na zespół
przenośników taśmowych, transportujących je do tyłu na przyczepę dołączoną do kosiarkoładowacza lub jadącą obok.
Sieczkarnia zbierająca bijakowa służy do zbioru zielonki w postaci sieczki. Zbiór w takiej
postaci jest właściwy zwłaszcza przy przeznaczeniu materiału roślinnego do suszenia lub kiszenia,
gdyż ułatwia prace manipulacyjne przy przeładunku oraz uwalnia od konieczności dodatkowego
cięcia materiału przed podaniem go do zespołów suszących. Sieczkarnia zbierająca bijakowa
wyposażona jest w zespół tnący typu rotacyjnego, pozwalający na ścinanie źdźbeł roślin bez ich
podparcia o krawędź przeciwtnącą. Na skutek dodatkowego oddziaływania bijaków na wcześniej
pocięty materiał następuje jego transport do kanału wylotowego sieczkarni, skąd jest on podawany
na towarzyszącą przyczepę.
Umożliwia to na uzyskanie szczególnie prostej budowy tego rodzaju sieczkarni i na stosunkowo
dużą ich uniwersalność.
Rys. 2. Widok ogólny i schemat działania sieczkarni zbierającej bijakowej: 1 - wał napędowy, 2 zaczep sieczkarni, 3 - osłona bębna bijakowego, 4 - regulowana końcówka kanału
wylotowego, 5 - mechanizm regulacji położenia końcówki, 6 - zaczep dla dołączonej
przyczepy, 7 - skrzynia przekładniowa, 8 - podpora zaczepu, 9 - bęben roboczy, 10 bijaki, 11 - kanał wylotowy, 12 - koło jezdne o regulowanym położeniu względem ramy
W porównaniu z sieczkarniami zbierającymi bijakowymi, w sieczkarniach zbierających
nożowych ścinanie materiału jest oddzielone od cięcia na sieczkę. Umożliwia to dokładne ustawienie
i utrzymanie potrzebnej długości sieczki. Typowa konstrukcja sieczkarni zbierakowej nożowej
wyposażona jest w nożycowy zespół tnący, jak w kosiarkach i bęben nożowy do cięcia materiału na
sieczkę.
Rys. 3. Widok ogólny i schemat działania sieczkarni zbierającej nożowej (przyczepianej): 1 mechanizm tnący, 2 - nagarniacz, 3 - podajnik ślimakowy, 4 - bęben podający, 5 transporter sieczkarni, 6 - podajnik bębnowy, 7 - górny walec ugniatający, 8 - dolny walec
ugniatający, 9 - stalnica, 10 - bęben nożowy, 11 - kanał wyrzutowy
W sieczkarni przyczepianej koszony materiał roślinny jest najpierw ścinany przez nożycowy
zespół tnący, przy współpracy z nagarniaczem, a następnie z całej szerokości koszenia maszyny
materiał jest przesuwany ku jej środkowej części przez przenośnik ślimakowy, ustawiony
prostopadle do kierunku jazdy. Zebrany w środkowej części materiał dostaje się na przenośnik
listwowo-taśmowy, którym transportowany jest w kierunku bębna nożowego. Nad przenośnikiem
jest osadzony bęben do wyrównania warstwy podawanego materiału roślinnego, a następnie walec
wstępnego ugniatania materiału. Bezpośrednio przed bębnem nożowym znajdują się dwa walce
zgniatająco-podające materiał, które po odpowiednim ugnieceniu wciągają zielonkę pod noże bębna
sieczkarni.
Cięcie zielonki na sieczkę odbywa się więc między nożami bębna a stalnicą. Pod wpływem
działania noży bębna, pocięty materiał jest wrzucany do kanału wylotowego, a stamtąd na przyczepę,
analogicznie jak w sieczkarni zbierającej typu bijakowego.
Analizując konstrukcję sieczkarni zbierającej nożowej typu samojezdnego należy stwierdzić, że
ma ona zespoły robocze analogicznie jak w opisanej wcześniej sieczkarni przyczepianej. Z tą jednak
różnicą, że napęd na poszczególne zespoły robocze przekazywany jest od silnika własnego maszyny.
Rys. 4. Widok ogólny i schemat działania sieczkarni zbierającej nożowej (samojezdnej): 1 podbieracz palcowy, 2 - podajnik ślimakowy, 3 - dociskacz, 4 - przenośnik, 5 - walec
wstępnego ugniatania, 6 - walec podający dolny, 7 - walec podający górny, 8 - stalnica,
9 - bęben nożowy, 10 - przewód wylotowy dla sieczki, 11 - zespół tnący dla zielonek
niskich, 12 - silnik, 13 - nagarniacz, 14 - tylne koła sterowane, 15 – kabina
1. Schemat i opis stanowiska laboratoryjnego
Stanowisko laboratoryjne składa się z dwóch sieczkarni przyczepianych:
- sieczkarni zbierającej bijakowej,
- sieczkarni zbierającej nożowej.
2. Przebieg ćwiczenia
1 Przygotować sieczkarnię zbierającą bijakową do pracy:
- ustawić wysokość koszenia.
2 Przygotować sieczkarnię zbierającą nożową do pracy:
- ustawić wysokość koszenia,
- ustawić sieczkarnię na żądaną długość sieczki.
3. Literatura
[1] Gach S., Kuczewski J., Waszkiewicz Cz.: Maszyny rolnicze. Elementy teorii i obliczeń. Wyd.
SGGW. Warszawa 1991
[2] Kuczewski J.: Budowa i regulacja maszyn rolniczych. PWN. Warszawa – Poznań 1978