KOMENTARZ VII – 06.03.2016r. „O liturgii słowa”
Transkrypt
KOMENTARZ VII – 06.03.2016r. „O liturgii słowa”
KOMENTARZ VII – 06.03.2016r. „O liturgii słowa” Kościół podczas Mszy świętej zastawia dla nas dwa stoły – Słowa i Ciała Pańskiego. Gdy podczas liturgii odczytywane jest Słowo Boże, wówczas sam Bóg przemawia do swojego ludu, przygotowując serca do przyjęcia Jego Ciała i Krwi. Już od początku sprawowania Eucharystii odczytywano Pismo Święte z podwyższonego miejsca. Stosowano pulpity i ambony. Dziś najczęściej umieszcza się ambonę w prezbiterium w pobliżu Ołtarza. Dawniej wspólnoty chrześcijańskie zbierały się na wspólne czytanie Słowa Bożego, które przeplatane było psalmami. Jezus również wraz z Apostołami śpiewał psalmy podczas wieczerzy. Dlatego w Liturgii Słowa występują: psalm responsoryjny, czyli graduał oraz „Alleluja”, którego nie używamy w czasie Wielkiego Postu a w zamian stosuje się śpiew „Chwała Tobie Słowo Boże” lub „Chwała Tobie Królu wieków” Początkowo odczytywanie Pisma Świętego odbywało się w sposób ciągły – rozdział za rozdziałem. Z czasem zaczęto dopasowywać treść do danego święta i okresu liturgicznego. W tym celu opracowano Lekcjonarz, zawierający czytania na każdy dzień. W średniowieczu problemem było zrozumienie Słowa wykonywanego w języku łacińskim. Sobór Watykański II umożliwił słuchanie Słowa każdemu w jego ojczystym języku. Obecnie w niedzielę i święta obowiązuje cykl trzyletni: A- rok św. Mateusza, B- rok św. Marka i C –, rok św. Łukasza. Ewangelię wg św. Jana odczytuje się każdego roku, przede wszystkim w okresie wielkanocnym i Bożego Narodzenia. Obecnie trwa rok C. W dni powszednie mamy do czynienia z cyklem dwuletnim. W lata nieparzyste przypada rok pierwszy a w lata parzyste tak jak obecnie rok drugi. Przyjrzyjmy się teraz strukturze Liturgii Słowa, która następuje po obrzędach wstępnych. Składają się na nią: jedno lub dwa czytania, psalm, Ewangelia, homilia i modlitwa powszechna. Na czas czytań i psalmu przyjmujemy postawę siedzącą, która sprzyja koncentracji i przypomina Apostołów, słuchających u stóp Jezusa. Natomiast podczas Ewangelii stoimy na znak szacunku i gotowości do pójścia za wezwaniem Bożym. Po czytaniach słyszymy OTO SŁOWO BOŻE – i odpowiadamy BOGU NIECH BĘDĄ DZIĘKI – wyrażając tym samym wdzięczność i gotowość do wprowadzenia Słowa w czyn. W niedziele i uroczystości wykonywane są dwa czytania przed Ewangelią, wówczas pierwsze jest ze Starego a drugie z Nowego Testamentu dla ukazania jedności dziejów zbawienia. Szczególne miejsce w liturgii zajmuje Ewangelia, która opisuje życie Chrystusa. Może odczytywać ją kapłan, diakon lub biskup. Po pierwszych słowach wraz z podaniem Ewangelisty wykonuje się trzy małe znaki krzyża: na czole na znak przyjęcia Słowa naszym umysłem, na ustach aby rozbrzmiało Ono na naszych wargach i na piersi aby zostało rozważone w sercu i wprowadzone w czyn. W uroczystej liturgii następuje wniesienie Ewangeliarza w procesji wejścia, okadzenie przed czytaniem i ucałowanie świętej księgi. Wykonujemy trzy małe znaki krzyża: Po Ewangelii następuje homilia, która z greckiego oznacza swobodną przemowę. W tym momencie refleksji wierni w postawie siedzącej słuchają kapłana- nauczyciela wiary. Nie zawsze homilia musi nam się podobać. Wynika to z różnych względów. Starajmy się nigdy nie zagłuszać naszego sumienia a kapłanów otaczać modlitwą. W niedziele i uroczystości odpowiadamy na usłyszane Słowo, składając wyznanie wiary zwane również Credo ( kredo). Nie może się to jednak ograniczyć tylko do wyrecytowania formuły. Jest to nasza deklaracja przyjęcia usłyszanych prawd i pragnienia wprowadzenia ich w czyn. Na koniec Liturgii Słowa następuje modlitwa powszechna, o której była mowa w poprzednim komentarzu i wydarzeniu parafialnym. W myśl służby Kościołowi powinniśmy włączać się w Liturgię Słowa poprzez wykonanie czytań lub psalmu. Ważne jest odpowiednie dobranie osób i wcześniejsze przygotowanie. Należy pamiętać o odpowiednim tempie i sposobie czytania. Zwróćmy również uwagę na nasz strój. Nie zapomnijmy także o tym, że kłaniamy się w stronę Ołtarza. Na koniec warto przytoczyć słowa z Księgi Samuela: „ Mów Panie, bo słucha Twój słucha”, które najpełniej wyrażają postawę, którą powinniśmy przyjąć podczas Liturgii Słowa.