pobierz - Konna Cafe

Transkrypt

Wakacyjna
numer
4½
PSYCHOTEST
QUIZ
CIEKAWOSTKI
NAUKA JĘZYKA
ZRÓB TO SAMA
www.KonnaCafe.pl | 1
NUMER 4½
3 Kalendarium
SPIS TREŚCI / STOPKA
4 Felieton Katarzyny Szeredy
6 22 ciekawostki o koniach
8 Warto odwiedzić!
10 Kinomaniak wakacyjny
14 QUIZ. Ile wiesz o zachowaniach koni?
„ Jazda Konna:
Sztuka utrzymywania
konia między jeźdźcem,
a ziemią”
~Autor nieznany
22 Stajnia pokojowa: inspiracje
27 Psychotest. Jaka dyscyplina pasuje do ciebie
najbardziej?
33 Equistranism, english lesson
37 Zrób to sama! Płonąca przeszkoda
39 Do It Yourself,którego redakcja KC nie odważyła się spróbować...
41 Opowiadanie. Jak wyginęły pegazy?
KALENDARIUM 16 LIPCA - 5 SIERPNIA
20-22 lipca
• II Turniej Rycerski na Zamku w Kurzętniku
(Kurzętnik)
21 lipca
• Ścieżka huculska (Chmielewo)
21-22 lipca
• Adrenalina Cup 3 (Gliwice)
3-5 sierpnia
27-29 lipca
• Rajdy, Zawody Krajowe kat. A (Gieniusze)
28-29 lipca
• Cowboy &Cattle Show (Daniłowo)
29 lipca
zaprzęgami parokonnymi (Ujanowice)
• Polowa próba zaprzęgowa klaczy rasy polski
koń zimnokrwisty. Zawody zaprzęgowe (Narusa)
• IX Międzynarodowy Turniej Orki Konnej (Złoty Potok)
• „Konikoniada” (Złoty Potok)
• VIII Turniej Jeżdziecki dla Dzieci Specjalnej
Troski (Złoty Potok)
• Turniej łuczniczy o nagrodę jarla Huggins
Hird (Wolin)
• WKKW CIC***/**/* (Sopot)
4-5 sierpnia
• IV Bazyliada. Wystawa Koni rasy Konik Polski
(Pilchowice)
• IV Amatorski Konkurs zręczności powożeniu
www.PZJ.pl, www.PZHK.pl, www.PLWIR.pl
Na Podlasiu moja znajoma trzyma
stadko dwunastu najdziwniejszych
koni świata. Nigdy nie wierzę jej
opowieściom o tych koniach. No i
oczywiście zaczynam wierzyć, gdy
widzę te cyrki na własne oczy.
Katarzyna Szereda
Do tej pory hodowała małopolaki, potem
przerzuciła się na konie szlachetnej półkrwi.
Cudowne ma te koniska. Piękne, rosłe, każdy
po 170cm w kłębie, jak nie więcej. Ruch - cud,
miód. Charaktery też w porządku, ot, takie konie. Fajnie chodzą, ujeżdżone poprawnie do klasy P, trochę skaczą, dużo w tereny chodzą. Stado
pięciu klaczy i paru źrebaków. Trzy lata temu
pojawiła się w stadzie kobyła o wdzięcznym
imieniu Zombie. Dereszowata, olbrzymia belgijka, właściwie nie koń, a bizon. „Tłusty zad”,
osądziły ją gorącokrwiste koleżanki i biedaczka
spadła na najniższą pozycję w stadzie.
A dwa lata temu do stada wkroczyły trzy
hucuły. Sprostujmy – hucuł, hucułokonik i coś, co
trudno opisać. Taki hucuł pogrubiony. Kucyki pojawiły się trochę z przypadku. Szły na sprzedaż
zabiedzone i ich los był niepewny, więc znajoma
łatwo się dała namówić na ich zakup. Akurat jej
dwójka synów była w wieku 5 i 6 lat, chcieli już
jeździć konno, ale nie na takich olbrzymach jak
te SP i belg-bizon.
I tak do stada dołączyły: Księżniczka (jak
się okaże, imię bardzo adekwatne), Delicja i
Baśka. Po dłuższych zastanowieniach znajoma
nie zmieniła koniom imion. Obciach straszny. Ale
obciach ma swój klimat.
Wyobraźcie sobie to stado, które ja teraz
mam przed sobą. 8 olbrzymich koni sportowych
(pięć klaczy matek, dwie dwuletnie klaczki i
jeden wałach), jeden koń-bawół (większy od
stodoły). I trzy niewielkie kare chłystki. Które
rozstawiają wszystkich po kątach i rządzą całą
resztą jak chcą.
Dowództwo stada objęła… Księżniczka. Ma
niecałe 140cm w kłębie, bujną grzywę, szczupłe
ciało (może tym zaimponowała Pannom Gorącokrwistym…?) i wiecznie niezadowolony wyraz
pyska. Raz na jakiś czas podbiegnie do innego
konia (nie-hucuła) i dotkliwie dziabnie w łopatkę. Nie, nie jest to wzór Troskliwego Przywódcy.
To Psychopatyczny Dyktator.
Moja znajoma pewnie by już dawno podzieliła stado, gdyby nie fakt, że koniom najwyraźniej jest dobrze tak jak jest. Chodzą na obszernym pastwisku (3,5 hektara) i naprawdę nie
muszą trzymać się razem. A mimo to, wszędzie
idą całym stadem. Właściwie, to stado wszędzie
idzie za Księżniczką.
Księżniczka staje na głowie, by odgonić od siebie resztę koni, poza Delicją i Baśką.
Strzela groźnymi minami, tupie nogą, biega
wokół swoich „dziewczyn” odpędzając Gorącokrwiste Laski. Nikt nie ma prawa zbliżyć się do
Ligi Najfajniejszych!
Księżniczka leniwie podnosi się z piachu.
Koniec tarzania. Idzie się napić. Powoli człapie
w kierunku dalekiego wodopoju. Za nią Baśka i
Delicja. Dziesięć metrów za nimi, ze zwieszonymi pyskami wygnańców, stępuje reszta koni.
Napiją się na końcu. Czasem tuż po zaspokojeniu pragnienia Księżniczka złośliwie odgalopuje.
Reszta stada rzuca się za nią w bieg. Te co nie
zdążyły się napić – mają pecha.
Księżniczce zrobiło się za gorąco. Kroczy
więc śpiesznie do wiaty. Wraz z nią jej psiapsiuły. Niestety, w tej wiacie zmieszczą się tylko
dziewczyny z Ligi. Mąż znajomej musiał więc
dobudować drugą wiatę. Mimo to, reszta stada
woli stać na słońcu przed wiatą Ligi Najfajniejszych, niż odpocząć w wiacie Potępionych.
Gdy trzeba pojechać w teren, zastęp
prowadzi Gniada. Jest najstarsza z całego stada
i do tej pory to ona była klaczą alfa. Księżniczka
zawsze wścieka się i złości, gdy musi być kolejna w zastępie. Dzieci na niej nigdy nie jeżdżą w
teren, bo klacz z lubością wyprzedza wszystkie
znacznie wyższe konie i obejmuje prowadzenie.
Wygląda to śmiesznie – mały kucyk, który rządzi
wszystkimi olbrzymimi końmi. Co sprawiło, że
Księżniczka stała się Dyktatorem stada? Zastanawiamy się ze znajomą.
W stadzie koni działają dwie siły. Siła
rozrywająca i łącząca. Klacze z zasady chcą być
razem. Zależy im, aby stado było jak największe. W stadzie jest siła.
Jednocześnie mamy ogiery, które de facto
też chcą, aby stado było jak największe. Ale tylko wtedy, kiedy to jest ICH stado. Porywają więc
klacze przeciwników, rozrywając stada i tworzą
nowe.
Czemu Księżniczka tak bardzo nie chce,
aby do jej stada przynależały inne konie, poza
Baśką i Delicją? Tego nie wiemy. Z pewnością
nie jest to typ Pozytywnego Przywódcy. Swoje
przyjaciółki czyści, odgoni od much, pobawi się
z nimi. Ale resztę – przegania. Wiemy jednak
czemu stado się nie podzieliło. Stało się to dzięki normalności reszty klaczy, które wolą być w
większym niż mniejszym stadzie.
Gdy sobie patrzymy na pasące się teraz
konie, zastanawiamy się – a może to stado ma
dwóch przywódców? Dyktatorkę Księżniczkę
i Królową na Wygnaniu – Gniadą? Księżniczka
rządzi się i nie zwraca uwagi na stado. Podejmuje decyzje o kierunku ruchu bez względu na
inne konie. Gdy zamkniemy klacze szlachetnej
półkrwi i belgijkę w wiacie, hucuły bez namysłu
oddzielą się i pójdą w swoją stronę.
Ale to Gniada wciąż jest klaczą najwyższą w
gorącokrwistej części stada. Jest mądra i nadzwyczaj troskliwa. Zawsze rży za oddzielonym
koniem. „Hej, jesteś tam?” – upewnia się spokojnym rżeniem. „Jestem!” – odpowiada drugi
koń. „To dobrze! Będziemy tutaj czekać na twój
powrót!” – słyszymy ostatnie niskie rżenie Gniadej.
„W stadzie siła” – to dewiza koni. „Trudne
czasy nadeszły z tą cholerą, Księżniczką” – myśli sobie Gniada. Podchodzi do niej druga klacz
i zaczynają się wzajemnie czyścić. „A niech się
panoszy mała szczurzyca. Nic nas nie obchodzi,
po prostu musimy się trzymać razem” – dopowiada jej koleżanka. „W stadzie siła”.
s
#22 info o koniach
#1
Grzywa u szyi służy
koniom nie tyle do odganiania
się od much, co raczej do ochrony szyi przed ugryzieniami
innych koni. Ma to
szczególne znaczenie
u walczących
ogierów.
#8
Konie widzą prawie
wszystko dookoła siebie. Nie widzą jedynie
tego, co jest tuż przed
ich oczami i tuż za zadem. No i oczywiście
tuż pod nimi.
#2
Konie mają układ ustaleniowy – coś, co pozwala im blokować przednie
nogi, dzięki czemu mogą
spać na stojąco i nie
przewracać się!
#5
Część żołądka
koni jest pusta i
wypełniona
powietrzem.
#3
W stadzie
dzikich koni to klacz
alfa decyduje, gdzie
uda się stado.
#6
Uszy są bardzo
wyraźnym wskaźnikiem
nastroju zwierzęcia.
Jeźdźcy czasem żartują,
że ich konie „śmieją
się uszami”.
#9
Konie robią kupę
nawet 15 razy dziennie.
No cóż. To wyjaśnia czemu
stajnie sprzątane nawet
dwa razy dziennie
pachną jak pachną.
#4
Konie nie
mogą wymiotować.
#7
Konie znacznie
lepiej odróżniają ton głosu,
niż słowa. Jeśli twój koń
grzecznie galopuje od komendy
„galop!”, zmień ją na jakąkolwiek
inną („gołąb!”, „drzewo!”) i
wypowiedz tym samym tonem
– a koń grzecznie
zagalopuje.
# 10
Konie posiadają
„worki powietrzne”
umiejscowione w okolicy potylicy. Do czego
służą worki – nie wiadomo.
#11
Koński mózg
jest wielkości
sporego
ziemniaka.
#22 info o koniach
#12
Konie rodzą się
„gotowe”: od razu widzą i
nawet po godzinie są już
zdolne do biegu. To kolejne
przystosowanie do życia
jako ofiara
drapieżników.
#16
Nocą konie widzą
znacznie lepiej
niż ludzie.
#13
Konie śpią po 2-4 godziny dziennie. Poza
tym, zdarza im się drzemać. Gdyby konie spały
dłużej, byłyby bardziej
narażone na atak drapieżnika.
# 17
Koń zużywa
więcej energii
leżąc, niż
stojąc.
# 19
Mówi się, że konie
w Ameryce zostały introdukowane przez konkwistadorów.
W rzeczywistości jest to powtórna introdukcja. Konie już
wcześniej były w Ameryce Północnej (16 tysięcy lat
temu), ale wyginęły.
#14
Psy i koty piją wodę,
nabierając ją językiem.
Konie i krowy zasysają wodę – podobnie jak
ludzie.
#18
Zanim ludzie zaczęli podkuwać konie,
robili im buty.
#15
Konie nigdy
nie oddychają
przez
usta.
#20
Konie nigdy nie
kładą się wszystkie
na raz – zawsze część
stada pozostaje
na nogach, by pilnować
bezpieczeństwa.
#22
Na wolności,
ogier chroni stado, ale
przede wszystkim nie
przed drapieżnikami,
ale przed… innymi
ogierami.
#21
Wysokość konia
mierzymy w kłębie, ponieważ jest to najwyższy
punkt konia, którego
wysokość się nie zmieni,
gdy koń stoi.
#5
WARTO ODWIEDZIĆ!
GlobalHorseCulture.com
To świetny blogowy projekt prezentujący różnorodność świata jeździeckiego. To kopalnia linków, zdjęć,
motywów. Internetowa podróż przez najróżniejsze kultury związane z końmi. Wciąga i uzależnia. Już po
pięciu minutach ma się ochotę na: podróż dookoła świata, produkcję sprzętu jeździeckiego stylizowanego
na folk i etno, nakręcenie filmu dokumentalnego, stworzenie albumu zdjęć na temat kulturowej różnorodności koniarskiej. Strona w języku angielskim.
WARTO ODWIEDZIĆ!
PooPooPaper.com
Chyba najładniejsza i najbardziej designerska strona internetowa będąca reprezentantem
firmy produkującej papier ze zwierzęcych odchodów. Misją PooPooPaper jest propagowanie
recyclingu, zdrowego trybu życia, bycia blisko natury i nie szkodzenia jej. Produkty wykonane są z odchodów koni, owiec, krów, słoni, pand czy osłów. Taki papier stanowi świetną alternatywę dla zwykłego papieru drzewnego. Nie wymaga uprawy leśnej i ścinki drzew. Jest bezwonny i
naprawdę ładny – taki grubo czerpany. Na stronie można zakupić zeszyty, pamiętniki, pudełka czy
kwiaty wykonane z takiego papieru. A jeśli twoja ciekawość nie jest zaspokojona, zapraszamy do
działu Zrób To Sam… Strona w języku angielskim.
s
kinomaniak wakacyjny
NA TAK
Jak wytresować smoka?
Daremnie wśród skrzydlatych jaszczurek będziesz wypatrywać konia. Nie o kopytnym gatunku ten film. Ale, po prawdzie, też nie o
smokach. Więc o czym?
Młody bohater dorasta wśród walecznych wikingów. Ich życiowym celem jest zabijanie smoków – krwiożerczych bestii, które
pustoszą ludzkie osady. Tak się jednak składa, że młody wiking nie
ma ani siły, ani animuszu do zabijania bestii. Ma za to zmysł obserwatora, zapas empatii i cenną umiejętność korzystania z mózgu.
Gdy nadarza się okazja do zabicia smoka, wiking zamiast
sięgnąć po topór, sięga po rozum. Okazuje się, że bestie są całkiem
mądre i pełne dobrej woli. Mają swój określony behawior, swoje
gatunkowe wzorce zachowań. Znajomością ich psychiki i pozytywnymi metodami da się je łatwo oswoić, szkolić i namówić do współpracy.
„Jak wytrenować smoka” nie jest o smokach, ale o behawiorystach i zwierzęcych psychologach. Nie ma znaczenia, czy
trenujesz psy, koty, delfiny, świnie, konie (czy smoki…). Dopóki z
nimi walczysz i stosujesz przymus, będziesz mieć w nich wroga. Nie
osiągniesz wiele. Jeśli postarasz się zrozumieć przyczyny ich zachowania i przemówić do nich w ich języku, zdobędziesz ich zaufanie i
oddanie.
Film animowany dla starszych i młodszych. Nie jednemu
„trenerowi” należałoby zalecić ten film jako obowiązkowy.
NA TAK
WAR HORSE
Film, który nie tak dawno wszedł do kin. Było o nim
głośno – i bardzo dobrze! War Horse to historia jednego z wielu koni biorących udział w 1 Wojnie Światowej. Z bardzo niewielką dawką lukru-pudru, za to
z dużą ilością autentyzmu i prawdy. Konie ginęły za
ludzi masowo, cierpiały męki i były wykorzystywane
niemiłosiernie, aż padły. Ten film należał im się w
podzięce.
Twórcom filmu udało się zmieścić w 140 minutach wszystko co trzeba. Są gonitwy, walki wygrane i
przegrane. Więcej trwogi niż wzruszenia. Zdarzenia
nadzwyczajne, bliskie cudom, nie rażą i zdają się
być nawet możliwe. Konie zachowują się prawie naturalnie. Prawie, bo nie wiedzieć czemu wyczuwają,
kto tu jest zły (Niemcy) i nie chcą być im pokorne.
Może instynkt podpowiada po czyjej stanąć stronie?
Lista naciągnięć jest długa, ale równie długa jest
lista poprawności, więc wybaczamy ciągłe końskie
rżenie, nadzwyczajny rozum i czasem wręcz ludzkie
zachowania koni.
Z filmem wiąże się wiele ciekawych historii i
rozwiązań. Na przykład drut kolczasty w który zaplątał się Joey, był w rzeczywistości gumowy. Zainteresowanych tematem kręcenia „Konia wojennego”
odsyłam do licznych artykułów w Internecie.
NA NIE
flicka (CAŁA SERIA)
Gdyby nie minimalny limit słów na artykuł, poprzestałabym
na haśle: dno.
Obejrzałam wszystkie części Flicki (kochani filmowcy,
więcej nie będzie, prawda…?). Skupmy się na części drugiej, bo akurat tę mam włączoną. Główna bohaterka jest
rozwydrzona i opryskliwa i jej charakter się nie zmieni.
Funkcja wychowawcza filmu („lepiej być miłym, pomocnym
i empatycznym”) nie została spełniona. Można być paskudnym i niewdzięcznym, a mimo to wszyscy są dla ciebie
kochani i jeszcze dostajesz w nagrodę konia – oto wnioski z
filmu.
Pod względem jeździeckim film ma się nijak do rzeczywistości. Flicka niszczy boks i wybiega z niego po to, by
uratować bohaterką przed wężem. Koń cały czas „rozmawia” z dziewczynką rżąc. Nauka jazdy konnej jest prosta
jak drut, a o zasadach bezpieczeństwa nie trzeba pamiętać.
Gdyby nie był to film, a rzeczywistość, dziewczyna już w
25 minucie filmu powinna być pogryziona, a w 27 mogła
zginąć. Ja to wiem – ale czy młode amazonki oglądając ten
film również mają takie refleksje?
Apel do wychowawców i instruktorów: jeśli chcecie
w deszczowy dzień puścić dzieciom jakiś film, nawet nie
myślcie o „Flicce”. Każdy film jest lepszy.
NA NIE
Mustang z Dzikiej Doliny
Gdy film wchodził do kin, przeczytałam, że
ludzie odpowiedzialni za jego tworzenie
długo zgłębiali wiedzę o zachowaniu się
koni. Chyba z „Nauki jazdy konno w
weekend”.
Przede wszystkim, film
nie jest o koniach, tylko o ludziach. Ludziach w ciałach koni.
Spirit ma ludzką mimikę, ludzkie
zachowania, ludzkie pobudki i
ludzkie uczucia. To oczywiste,
że jest człowiekiem na czterech
animowanych kopytach.
Nie zawsze są zgrzyty. Podobał mi się moment, kiedy dowódca odpuścił pogoni. „Jesteś równym przeciwnikiem i wygrałeś” – to była ładna scena. Obraz niszczą te
wszystkie wątki romantyczne (na litość boską, to konie, nie łabędzie!), sceny powrotu do domu (czemu Spirit nie musiał zniszczyć i wygnać ogiera-następcy?).
Wiem, że to bajka dla dzieci. Nie będzie zawsze zgodna z prawdą. Ale właściwie, dlaczego? Czy nie dałoby się, zamiast lukru-pudru, wyprodukować czegoś autentycznego? Czemu indiańskie techniki ujeżdżania koni (niezbyt humanitarne) są nieciekawe? Czemu nieciekawa jest dynamika stada? Czemu nieciekawe jest to, że Spirit dołącza
na koniec do stada kawalerów, ponieważ po trudach swojego życia nie ma już siły na objęcie dowództwa?
No, byłoby trochę poważniej. Może to dobrze, że nie ja piszę scenariusze.
s
QUIZ
6. Oznaką uległości nie jest:
ile wiesz o zachowaniu koni?
SPRAWDŹ SIĘ!
1. Większość zachowań koni wynika z
faktu, że konie to:
a. Czujni trawożerny
b. Towarzyscy biegacze
c. Stadne ofiary drapieżników
2. Wiele koni unika wchodzenia do kałuż. Są niepewne, bo…
a. Boją się wody
b. Nie wiedzą, jak głęboka jest kałuża
c. Myślą, że w wodzie jest drapieżnik
3. Koń opiera się na uwiązie, ponosi i
nie ustępuje od łydki. To wyraz odruchu:
a. Oporu na nacisk
b. Ucieczki
c. Odpowiedzi
a. Oblizywanie warg, uwaga skupiona na dominującym osobniku
b. Zniżanie głowy, przeżuwanie
c. Ciche rżenie, machanie głową
7. Koń, który wcisnął ogon w zad, raczej
nie jest:
a. Obolały
b. Przestraszony
c. Podekscytowany
8. Nastrój konia odczytujemy z mowy
jego:
4. Koń rży donośnie i przeciągle. Mówi
tym samym:
a. „Hej hej, jestem tutaj! A wy gdzie?”
b. „Jestem podekscytowany, tu jest coś
świetnego!”
c. „Uwaga, niebezpieczeństwo!”
5. W stadzie dzikich koni o kierunku
ruchu decyduje:
a. Głównie ogier alfa, ale czasem też inne
konie
b. Głównie klacz alfa, ale czasem też inne
konie
c. Decyzja jest podejmowana wspólnie przez
stado
a. Całego ciała
b. Uszu
c. Oczu
9. Imprinting to zjawisko mające miejsce
w trakcie:
a. Pierwszych minut życia konia
b. Pierwszych miesięcy życia konia
c. Dwóch pierwszych lat życia konia
10. Nałogi stajenne zwykle NIE powstają w wyniku niezaspokojenia instynktu:
a. Stadnego (i chęci zabawy)
b. Prokreacyjnego
c. Ruchu (i ciągłego zdobywania pożywienia)
QUIZ
11. Uczucia i emocje:
a. Uczucia są ukierunkowane na obiekt, a
emocje są stanem
b. Emocje są ukierunkowane na obiekt, a
uczucia są stanem
c. Zarówno emocje, jak i uczucia są ukierunkowane na obiekt
12. Czy to prawda, że konie maja zarówno emocje, jak i uczucia?
a. Mają jedynie emocje, nie mają uczuć
b. Mają zarówno emocje, jak i uczucia
c. Trudno powiedzieć
13. Koń na ujeżdżalni zachowuje się
poprawnie, natomiast podczas samotnego terenu staje się nieposłuszny. Z tego
wniosek, że…
a. Ten koń nie powinien chodzić w tereny, nie
ma do tego psychicznych predyspozycji
b. Ten koń może chodzić w tereny, ale jego
instynkt stadny jest tak silny, że powinien
chodzić tylko z innymi końmi
c. Ten koń nie traktuje swojego jeźdźca jak
członka i przewodnika stada
14. Witając się z koniem, patrzymy na
niego, wyciągamy w jego stronę rękę i
raźnym krokiem podchodzimy do zwierzęcia. Młody koń odbierze to jako:
a. Akt przyjaźni
b. Akt agresji
c. Akt uległości
15. Konie i wzrok. Konie:
a. Mają szersze pole widzenia od ludzi i uwagę zwróconą na wychwytywanie ruchu
b. Mają zakres widzenia podobny do ludzkiego, ale gorzej widzą kolory
c. Mają szersze pole widzenia od ludzi i uwagę zwróconą na wychwytywanie kolorów
16. Dystans ucieczki to:
a. Dystans, który powinien zachować człowiek, by nie spłoszyć konia
b. Dystans, po którym spłoszony koń zatrzyma
się by ocenić niebezpieczeństwo
c. Odległość między koniem a drapieżnikiem.
Jeśli drapieżnik ją przekroczy, koń rezygnuje
z ucieczki i zaczyna atakować.
17. Konie często okazują sobie sympatię
poprzez:
a. Wzajemne czochranie się
b. Wspólne leżenie
c. Wzajemne lizanie się
18. W naturze ogiery, które nie przewodzą stadem:
a. Łączą się w stada kawalerów i podążają za
stadem
b. Żyją samotnie, poza stadem, mało wędrując
c. Praktycznie nie istnieją – w naturze rodzi
się wielokrotnie więcej klaczy niż ogierów.
19. Koń, który tupie nogą, na pewno nie
mówi:
a. „Jestem bardzo podekscytowany tym, co
zaraz się stanie!”
b. „Jestem szczęśliwy, jest mi z tobą dobrze!”
c. „Mam już dosyć tego co się dzieje, chciałbym już stąd odgalopować”
20. Koń, który podejmuje walkę z człowiekiem:
a. To koń odważny, dziki i niepokorny
b. To ogier
c. To koń zdesperowany i bez możliwości
ucieczki.
SPRAWDŹ ODPOWIEDZI
na następnej stronie!
QUIZ |odpowiedzi
1. Większość zachowań koni wynika z faktu, że konie
to (A) stadne ofiary drapieżników.
3. Koń opiera się na uwiązie, ponosi i kładzie się na
łydce. To wyraz odruchu (A) oporu na nacisk.
Kiedy szkolimy konia, lub po prostu spędzamy z nim czas, musimy
pamiętać o naturze tych zwierząt. Owszem, są czujne, towarzyskie i
chętnie biegają, ale podstawową cechą warunkującą zachowania koni
jest bycie ofiarą drapieżników. Dodatkowym sposobem ochrony przed
drapieżnikami jest stadność. Dzięki niej zwiększają się szanse na wykrycie zagrożenia.
Konie to urodzeni uciekinierzy. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy ucieczka już nie wystarcza i trzeba podjąć walkę. Przykład: jeśli
koń się w coś zaplącze, musi jak najszybciej się oswobodzić. Nie stoi
spokojnie – biegnie, wierzga, rzuca nogami, byle tylko jak najszybciej
wydostać się z opresji. Każda sekunda dłużej, którą spędza spętany,
to sekunda na korzyść drapieżnika. Spętany koń jest łatwą ofiarą,
dlatego czując nacisk musi jak najszybciej się wyszarpać.
Chęć komunikacji, skłonność do współpracy, skomplikowany
język ciała, cały zestaw zachowań społecznych, wyjątkowa czujność,
niechęć do bycia dotykanym, płochliwość – to tylko jedne z wielu
następstw życia w stadzie zwierzęcia-ofiary.
2. Wiele koni unika wchodzenia do kałuż. Są niepewne,
bo (C) nie wiedzą, jak głęboka jest kałuża.
Konie mają niewielką zdolność widzenia głębi i to podstawowy powód, dla którego konie nie lubią wchodzić do wody. Nie wiedzą jak
głęboka jest woda. Czy gdy wejdą w kałużę, po prostu przejdą po
niej, czy też wpadną w studnię bez dna? Niektóre konie, zanim wejdą
do wody, biją kopytami o jej taflę. Sprawdzają w ten sposób głębokość (poza tym to całkiem niezła zabawa!). Następnym razem, gdy
nasz koń będzie unikał kałuż, bądźmy wyrozumiali. Potrzeba paru
sesji treningowych (najlepiej z ziemi) by przekonać konia do kałuży.
Nie raz trzeba samemu do niej wejść. Niestety, konie szybko się uczą,
że dana kałuża jest niegroźna, ale nie mają już tej pewności co do
następnej… I zabawa zaczyna się od początku.
Inny przykład: jeśli drapieżnik złapie konia na nogę, ten, zamiast dalej uciekać, zacznie kopać. Jeśli drapieżnik rzuci się koniowi
na grzbiet, ten zacznie wierzgać. Zaatakowany i zapędzony w kozi
róg, koń zacznie walczyć.
Na co dzień nie dochodzi do tak dramatycznych scen, ale odruch działa. Młody, uwiązany koń, gdy poczuje, że jest skrępowany,
zacznie się odsadzać. Gdy koń nadepnie nam na nogę, próbujemy
przepchnąć zwierzę, na co ono odpowiada nam tym samym. Podczas
oswajania konia trzeba bardzo skrupulatnie zwalczać odruch oporu:
uczyć chodzenia na uwiązie, podawania nóg (zamiast opierania na
niej ciężaru), przesuwania się na prośbę człowieka. Podczas zajeżdżania konia z kolei uczymy ustępować od nacisku wędzidła i od nacisku
łydki. To są rzeczy, których konia trzeba uczyć, bo instynktownie
postąpiłby zupełnie inaczej.
QUIZ |odpowiedzi
4. Koń rży donośnie i przeciągle. Mówi tym samym: (A)
„Hej hej, jestem tutaj! A wy gdzie?”
Rżenie u koni jest jednym z najrzadziej używanych sposobów komunikacji. Nam się może wydawać, że rżenie i inne odgłosy są szczególnie
istotne w rozmowach koni, ale to nieprawda. Ludzie uwielbiają słowa,
ale konie wydają dźwięki znacznie rzadziej od nas.
Gdy koń długo i donośnie rży, informuje inne konie o swoim
położeniu i jednocześnie pyta się je, gdzie jest reszta. Konie używają
tego sposobu komunikacji, kiedy nie widzą siebie nawzajem, lub gdy
chcą usilnie zwrócić na siebie uwagę. „Hej, gdzie idziesz?! Stado jest
tutaj, wracaj!”. Gdy koń rży donośnie, upewnia się, że inny koń go
zauważył. Zwykle też oznacza to chęć połączenia się w jedno stado.
„Stoję w przyczepie i nie wiem dokąd mnie zabierają! Chcę do was!”.
Ciche niskie rżenie jest powitaniem i informacją o podekscytowaniu.
„Jedzenie, jedzenie, jedzenie zaraz będzie!”. „O, dobrze, że już
jesteś, brakowało mi ciebie”. Rżenie z podniecenia jest bardzo charakterystyczne i w niektórych sytuacjach miesza się z kwikiem – specjalność ogierów.
Konie raczej nie informują głosem współtowarzyszy o niebezpieczeństwie. Głośni są raczej drapieżcy, ofiary powinny być ciche.
Zaatakowany koń czasem kwiczy, ale nie jest to informacja dla stada,
a raczej groźba w kierunku natręta. „Uważaj!”
5. W stadzie dzikich koni o kierunku ruchu decyduje (B)
głównie klacz alfa, ale czasem też inne konie.
Podstawową funkcją ogiera jest utrzymać stado w całości i spłodzić
jak najwięcej potomstwa. Ogier bacznie obserwuje okolicę, wypatrując i przepędzając konkurentów. To kwintesencja jego roli. Ogiery
żyją odrobinę „poza stadem”, mają ustalone miejsce w hierarchii. To,
czy tę pozycję utrzymają, zależy od ich relacji z innymi ogierami.
Stadem dowodzi klacz alfa. Stado jest silnie zhierarchizowane,
ale hierarchia nie jest niezmienna. Czasem klacze zmieniają swoją
pozycję w stadzie, szczególnie, gdy dołączą się nowe konie.
Dowódcą stada klaczy zostaje najbardziej doświadczona i najsilniejsza psychicznie klacz. Jej rolą jest kierować stado do wodopoju
i zmieniać pastwiska, a także łagodzić konflikty między końmi.
Zdarza się, że o kierunku ruchu zadecydują inne konie, na
przykład w trakcie ucieczki.
6. Oznaką uległości nie jest (A) ciche rżenie, machanie
głową.
Koń uległy podkreśla w sobie cechy „ofiary”, zwierzęcia niegroźnego i
nieskłonnego do konfliktów. Obniża głowę („jestem skazany na twoją
łaskę!”), przeżuwa („jaki ze mnie konkurent, kiedy jestem jak mały
źrebak!”), zwraca pilną uwagę na dominującego osobnika („słucham
cię, oczywiście, że cię słucham!”). Jeśli dominujący osobnik wymierzy
zęby lub kopyta w uległego konia, ten dosłownie „schowa ogon pod
siebie”. Uległy koń stara się robić wrażenie jak najmniejszego i choć
efekt jest mizerny, to nawet niewprawny obserwator koni rozpozna,
że uległy koń „bardzo przeprasza”. Uległy koń, gdy już czuje, że dominantowi przeszła złość, często ziewa.
Żeby było śmieszniej, te sygnały nie są przypisane tylko koniom
– są dość uniwersalne. Psy również „maleją”, ziewają, oblizują się,
zniżają głowę by okazać skruchę. Chowają ogon pod siebie, przyklapują uszy, kładą się na plecach. Ludzie też zachowują się podobnie!
Jeśli ktoś na ciebie nakrzyczy i jest wyżej w hierarchii (np. rodzic,
nauczyciel) zaczniesz dawać sygnały, że jesteś niegroźna i niechętna
konfliktom. Napniesz mięśnie karku, schowasz szyję w podniesione
barki i będziesz trzymać ręce blisko splotu słonecznego („tylko nie
bij, widzisz, że chcę się bronić, a nie walczyć!”). Spuścisz wzrok („nie
popatrzę na ciebie, bo to oznaka dominacji i ataku, a to dwie ostatnie
rzeczy, o których teraz myślę!”). Będziesz chciała całkowicie zmaleć,
albo nawet zapaść się pod ziemię.
…Zapaść się pod ziemię. To jest dokładnie to, o czym marzy
przepraszający, przeżuwający i obniżający głowę koń.
QUIZ |odpowiedzi
7. Koń, który wcisnął ogon w zad, raczej nie jest (C)
podekscytowany i podniecony.
10. Nałogi stajenne NIE powstają w wyniku niezaspokojenia instynktu (C) prokreacyjnego.
Koń, który wcisnął ogon w zad, to koń z gorączką, chroniący ciało
przed utratą ciepła, albo obolały (choć ból może też objawiać się odstawieniem ogona). Ogon wciskają zwierzęta pozostawione w wietrzny dzień na dworze. Czasem zachowują się tak konie przestraszone.
„Lepiej będę trzymać ogon blisko siebie, bo jeszcze mnie jakiś drapieżca za niego złapie!”.
Nałogi stajenne to inaczej zachowania stereotypowe. Zwierzę wykształca je w reakcji na stres, dyskomfort, nie zaspokojenie potrzeb.
To zachowania zastępcze, mające rozładować napięcie. Większość
stajennych nałogów wyraża się podczas długiego pobytu stajni, w
trakcie karmienia lub gdy w stajni nie ma innych koni do towarzystwa. Zwierzęta zaczynają wtedy całą serię zachowań, mających na
celu poprawę ich samopoczucia. Niektóre nałogi, jak np. łykanie,
mogą mieć podłoże nawet w bólu spowodowanego niewłaściwym
żywieniem. Większość z nich to jednak efekt stresującego lub zbyt
nudnego życia.
Celem właściciela konia nie powinno być zadbanie, by koń nie
dostał irytujących i niezdrowych nałogów. Nałóg to nie problem! Problemem jest jego przyczyna. Dlatego celem opiekuna konia powinno
być zapewnienie koniowi komfortu psychofizycznego. Dostarczanie
pożywienia przez większość doby w małych porcjach (np. siano w
siatce o małych oczkach). Zapewnienie dużej ilości swobodnego ruchu
(na padoku lub biegalni, nie w karuzeli) i kontaktu z innymi końmi
(stadne wypuszczanie, pozostawianie w stajni minimum dwóch koni
i to obok siebie). Zapewnienie spokoju przy karmieniu: podawanie
jedzenia wszystkim koniom na raz lub rozdawanie jedzenia pod nieobecność koni.
8. Nastrój i zamiary konia odczytujemy z mowy jego (C)
całego ciała.
W niewyczerpujących encyklopediach i poradnikach o koniach często wspomina się o mowie ciała koni… poprzestając na samej mimice
pyska konia. Uszy, oczy, wargi, nozdrza – to bardzo ważne wskaźniki
stanu emocjonalnego koni, ale nie można ich rozpatrywać pojedynczo. Oceniając nastrój konia i chcąc przewidzieć jego zamiary i następne ruchy, musimy potraktować konia jako całość. Obserwować
jego ogon, głowę, szyję, nogi, ułożenie ciała względem siebie, ułożenie ciała względem nas, napięcie mięśniowe.
9. Imprinting to zjawisko mające miejsce w trakcie (A)
pierwszych minut życia konia.
To, czego koń doświadczy w ciągu pierwszych minut i godzin życia,
zostanie przez niego zapamiętane do końca życia. Po polsku to zjawisko nazywamy „wdrukowywaniem” informacji. Imprinting nie jest
tym samym co nauka. W jego wyniku koń nie zmienia swojego zachowania - zachowanie jest „programowane”. Imprinting wykorzystuje
się w układaniu koni.
QUIZ |odpowiedzi
11. Uczucia i emocje. (A) Uczucia są ukierunkowane na
obiekt, a emocje są stanem.
Uczuciami darzymy coś, natomiast emocje to nasz stan. Jesteśmy zawsze w jakimś stanie emocjonalnym, natomiast uczuciami obdarzamy
coś lub kogoś.
Bardzo przydaje się umiejętność odróżniania emocji od uczuć.
Tego JAK się czujesz, od tego, CO czujesz do KOGO. Miłość, antypatia
– to uczucia. Ekscytacja, poirytowanie – to emocje.
12. Czy to prawda, że konie maja zarówno emocje, jak
i uczucia? (A) Mają zarówno emocje, jak i uczucia.
Już od dawna wiadomo, że zwierzęta (na pewno większość ssaków i
ptaków, bo co do obleńców nie mamy pewności…) mają zarówno emocje jak i uczucia. Nie trzeba być naukowcem, by to zaobserwować.
Najbardziej wyraźny przykład: oddzielono dwóch końskich przyjaciół.
Konie wyraźnie pokazują emocje: są zaniepokojone. Czują się źle rozłączone. Łączy ich uczucie – przyjaźń. To oczywiste, że w stadzie koni
są sympatie i antypatie – więc i uczucia!
czy z zarośli i zechce zjeść konia? Konie zawsze czują się odrobinę
niekomfortowo, odchodząc od reszty koni. W terenie więc czują silną
potrzebę powrotu do stajni.
Jeśli koń czuje oparcie w człowieku, to wie, że: nie zgubicie
się i traficie do domu, nic was nie zje, jesteście zgranym zespołem i
koniowi nigdy nie przytrafiła się przy tobie krzywda. Jeśli koń przestaje się słuchać, zaczyna pędzić, lub odmawia ruchu, nadmiernie się
płoszy – to znak, że „wziął sprawy w swoje ręce”. „Jestem w lesie
SAM” myśli sobie koń, mając za jeźdźca nie-przewodnika. „Muszę
jakoś przeżyć!” i decyduje się na szybki powrót do domu.
To nie oznacza, że koń musi chodzić z innymi końmi w tereny (wtedy będzie spokojniejszy, bo będzie miał wsparcie stada – ale
czemu to nie my jesteśmy tym stadem?), albo, że w ogóle nie nadaje
się do terenów. Nie oznacza to, że trzeba zmienić sprzęt, czy zmienić
trasę do jazdy. Nie koń i nie teren jest problemem, tylko my i nasze
zdolności bycia pozytywnym przywódcą.
Podczas samotnych terenów często wychodzi na jaw za jakiego
przywódcę uważają nas konie. To już temat na osobny artykuł…
13. Koń na ujeżdżalni zachowuje się poprawnie, natomiast podczas samotnego terenu staje się nieposłuszny. Z tego wniosek, że… (C) ten koń nie traktuje swojego jeźdźca jak członka i przewodnika stada.
To oczywiste stwierdzenie ludziom rzadko przychodzi do głowy. Jeśli
koń się NIE CHCE słuchać (nie: nie rozumie poleceń, nie może ich wykonać) to znaczy, że nie sprawdziliśmy się w roli przywódcy.
Wyjazdy w teren to specyficzne sytuacje. Konie są w nowym
środowisku. Zachowują wyjątkową czujność: a nuż jakiś wilk wysko-
QUIZ |odpowiedzi
14. Witając się z koniem, patrzymy na niego, wyciągamy w jego stronę rękę i raźnym krokiem idziemy do
konia. Młody koń odbierze to jako (B) akt agresji.
Konie wiedzą, że wszystkie te powyżej wymienione gesty oznaczają
naszą uwagę skupioną na koniu i zainteresowanie nim. Tylko jak zinterpretować to zachowanie?
Konie od początku intensywnie przyzwyczajane do człowieka,
mające z nim codzienny kontakt, wiedzą już (i jest to wiedza nabyta!), że ludzie w ten sposób wyrażają przyjacielskie zamiary. „Dostanę marchewkę, zostanę poczochrany, wydarzy się coś ciekawego”.
Koń to wie, ponieważ wielokrotnie wcześniej w jego stronę zbliżał się
już człowiek w ten sposób i zawsze kończyło się to miłą nagrodą.
Jednak nienauczony koń odbierze to jako gest agresji. Ruch na
wprost konia i wzrok wlepiony w zwierzaka jest odczytywany przez
jako „ktoś mnie zaraz upoluje!”. Wyciągnięta ręka jest jak łapa drapieżnika, albo inna jego część, która może zadać rany. Lepiej uciekać!
Wyraźnie zaobserwujemy taką reakcję, podchodząc do źrebaków. Źrebaki są ciekawskie, ale jednocześnie niepewne siebie. Jeśli
po prostu staniemy, zaraz zlecą się nas obwąchać. Ale jeśli obierzemy
sobie jakiegoś za „cel” i zechcemy się z nim przywitać jak z każdym
dorosłym koniem, zaraz czmychnie przestraszony. „Nie wiem czego
ode mnie chcesz, ale posuwasz się za daleko!” – powie nam przestraszony koń.
Konie widzą świat „rozmyty”. Raczej nie skupiają uwagi na
punkcie, tak jak drapieżniki, w tym ludzie. Spróbuj skierować wzrok
na dziesięć centymetrów przed swoim nosem, na punkt w powietrzu.
Obraz dookoła rozmyje się, to co z przodu stanie się równie widoczne
jak to co po bokach. W ten sposób widzą konie: każdy fragment pola
widzenia jest równie ważny.
16. Dystans ucieczki to (A) dystans, po którym spłoszony koń zatrzyma się by ocenić niebezpieczeństwo.
Przestraszone konie nie mogą uciekać w nieskończoność. Ucieczka to
wydatek energetyczny, zmęczenie. Zmęczony koń jest łatwą ofiarą.
Dlatego nie można biec w nieskończoność. Szacuje się, że dystans,
jaki potrzebuje przestraszony koń by się zatrzymać i ocenić niebezpieczeństwo („czy ta torebka foliowa wciąż mnie goni?”) to około
400-600 metrów.
Ponoszące, spłoszone pod jeźdźcem konie nie raz biegną
znacznie dłużej nim się zatrzymają. Czemu? No cóż. Przerażony jeździec jest spięty, więc nie daje poczucia bezpieczeństwa. I do tego
wciąż patrzy przed siebie. Koń to widzi. „Skoro jeździec jest przerażony i patrzy do przodu, to znaczy, że wciąż powinniśmy biec przed
siebie”. Koło się zamyka, a my nie możemy konie uspokoić jeszcze
przez wiele setek metrów.
15. Konie (B) mają szersze pole widzenia od ludzi i
uwagę zwróconą na wychwytywanie ruchu.
Konie widzą prawie wszystko naokoło głowy. Jednocześnie ich wzrok
jest wyczulony na punkcie ruchu. Dzięki temu koń szybko zauważy
skradającego się drapieżnika, choćby ten skradał się za końskim zadem.
QUIZ |odpowiedzi
17. Konie często okazują sobie sympatię poprzez (A)
wzajemne czochranie się.
przede wszystkim: „no już, daj mi jeść!”.
Konie także grzebią nogami, kiedy sprawdzają podłoże lub próbują coś wykopać z ziemi lub śniegu…
Konie okazują sobie uczucia przez czyszczenie się, drapanie i odganianie od much. Są to też proste sposoby na nawiązanie nici sympatii
między tobą a koniem. Niektóre konie szczególnie upodobały sobie
niektóre miejsca do czochrania, np. zad albo kłąb. Reagują bardzo
ekspresyjnie na drapanie ich w tych rejonach!
Kiedy czyścisz konia nie złość się, że on próbuje odpowiedzieć
tym samym. Pysk konia na twojej łopatce czy pupie, nie zawsze delikatne smyranie – to końskie sposoby na powiedzenie „dziękuję”. Jeśli
sobie nie życzysz, by koń czesał twoje włosy zębami, delikatnie odsuń
jego pysk od siebie, ale staraj się go nie ganić. Bycie czochranym
przez konia nie jest przyjemne, ale jest jednocześnie oznaką sympatii
pod twoim adresem!
20. Koń, który podejmuje walkę z człowiekiem (A) to
koń zdesperowany i do walki zmuszony.
18. W naturze ogiery, które nie przewodzą stadem (A)
łączą się w stada kawalerów i podążają za stadem.
Ponieważ ogierów rodzi się mniej więcej tyle samo co klaczy, a stado
jest pod opieką tylko jednego ogiera, jest oczywiste, że coś się musi
dziać z resztą ogierów. Zazwyczaj łączą się one w przyjacielskie małe
stada i podążają za głównym stadem klaczy. Zdarza się, że jeden z
ogierów kawalerów podejmie wyzwanie i spróbuje odbić stado. Gdy
mu się uda, dotychczasowy ogier alfa… ląduje w stadzie kawalerów.
Koniom zdarza się częściej atakować człowieka niżby tego chciały. Ich
podstawową formą obrony jest ucieczka. Porzucają ją na rzecz walki,
gdy czują się osaczone i zdesperowane. Czasem są po prostu nauczone. Codzienność w stajni, ograniczenie boksu, uwiązu czy lonży,
szybko uczy konia, że ucieczka nie jest skuteczną formą obrony. W
grę wchodzą kopyta i zęby.
Konie z natury niechętnie walczą. Są jednak bardzo silne i
niebezpieczne. Jeśli odkryją jak skuteczny bywa atak na człowieka,
szybko uczą się z niego korzystać. „Atak” nie zawsze oznacza chęć
zrobienia krzywdy. Bywają nim drobne „złośliwości” w stronę człowieka, albo same gesty agresji. Musimy zrozumieć, że konie, które je
wykształciły, to przede wszystkim konie nie zdolne do ucieczki.
Oduczanie koni chronicznej agresji zaczyna się od pokazania
im drogi wyboru: MOŻESZ uciec, MOŻESZ sobie odejść, kiedy poczujesz się niekomfortowo. Przy tym zaczyna się trudny proces pokazywania koniowi, że może jednocześnie przyjąć naszą dominację i czuć
się przy nas komfortowo.
s
19. Koń, który grzebie nogą, na pewno nie mówi (A)
„Jestem szczęśliwy, jest mi z tobą dobrze!”
Tupanie nogą najlepiej przetłumaczyć na „no już, no już, no już!”.
A co powie koń potem, to już zależy od kontekstu. „No już, wypuść
mnie na padok”. „No już, ulegnij mi”. „No już, daj mi spokój”. A
STAJNIA POKOJOWA
Zainteresowany pomysłem? Kliknij na zdjęcie, aby przejść do źródła!
Minął już dawno
okres „wiosennych porządków”.
Latem to czas remontów. Dużo
wolnego czasu,
świetna pogoda,
swoboda myśli,
brak stresu. Wakacje to idealny
czas na przemeblowania. Proponujemy parę
inspirujących pomysłów na wystrój
wnętrza miłośnika
jeździectwa.
Zerwijmy plakaty!
STAJNIA POKOJOWA
FOTOTAPETA.
Najprostszym sposobem na zmianę
wnętrza jest zamówienie fototapety. Możemy ją znaleźć w sklepach
specjalizujących się w naściennych zdjęciach, albo w niektórych lepszych drukarniach
detalicznych. Zdjęcie na fototapetę wybramy sami: od
Ciebie zależy, czy będzie to
stado mustangów, fryzów,
czy stajenny ulubieniec. Kiedyś trudno sobie było wyobrazić pokój koniarza bez plakatów na ścianach. Teraz trudno
go sobie wyobrazić bez
koniofototapety!
STAJNIA POKOJOWA
FOTOTAPET
ciąg dalszy
STAJNIA POKOJOWA
MEBLE
Krzesła wykonane ze starych amerykańskich kulbak
Stołek barowy
z siodła skokowego
Rzeźbione drewniane
łóżko dziecięce
Prawie-Koń na biegunach
STAJNIA POKOJOWA
Podkowy zawieszone pod sufitem tworzą
elegancki i subtelny wzór
Coś dla romantyczek:
nikt by nie poznał, że to pokój koniarza,
gdyby nie „obraz” z flo
s
PSYCHOTEST
JAKA DYSCYPLINA JEŹDZIECKA
PASUJE DO CIEBIE NAJBARDZIEJ?
Zapraszamy do udziału w naszym wakacyjnym psychoteście! Pamiętaj jednak, że to tylko zabawa. Ma
skłonnić do refleksji i rozbawić, ale, oczywiście, nie jest w żadnym wypadku wyrocznią! Miłej zabawy :))
Poza jeździectwem lubię...
1. Siatkówkę, wypady rowerowe
2.Bilard, rysowanie
3. Jazdę na motorze, wspinaczkę górską
4. Jogę, tworzenie z „milliputa”
W szkole moją mocną stroną była zawsze…
1. Praca w zespole
2. Dokładność
3.Spontaniczność
4. Pomysłowość
Moje auto powinno być…
1.
2.
3.
4.
Dużym wanem albo jeepem
Smartem
Szybkim kabrioletem
…rowerem
Mogąc wybrać sobie zwierzątko domowe,
bez zastanowienia wybieram…
1.
2.
3.
4.
Królika
Kota
Boa
Szczura
Gdy pomyślę o startach w zawodach skoko- Bierzesz udział w pony games. Jesteś tą,
wych…
która…
1. …od razu zastanawiam się kto będzie moim
luzakiem
2. …zaczynam planować najdrobniejsze
szczegóły i robić listę spraw do załatwienia
przed zawodami
3. …aż chce mi się biegać. I pójdę pobiegać.
Nie tylko koń musi być w formie, ja też.
4. …zawody skokowe? Może przyjdę jako fotograf.
Planujecie ze znajomymi wyjazd na kemping. Myślisz sobie, że…
1. „Wreszcie spędzimy cały tydzień razem!”
2. „Będzie nas szóstka, a mamy jeden namiot
dwuosobowy i jeden trzyosobowy…”
3. „Na miejscu będzie pole do paintballa i quady, prawda?”
4. „Nie jedźmy na pole kempingowe, rozbijmy się na dziko, nad jeziorem”
Idą do kina, wybiorę się
1. Komedię romantyczną
2. Film psychologiczny
3. Triller
4. Fantasy
na…
1. Mocno dopinguje koleżanki z drużyny
2. Stanie na głowie, by zadania wykonać poprawnie
3. Nabije drużynie punkty za czas, ale straci
za niedokładność
4. Wymyślała tor
Kiedy nie mogę zasnąć, to…
1. SMSuję z przyjacielem
2. Rezygnuję ze snu. Masz ciekawsze rzeczy
do roboty niż przekręcanie się z boku na bok.
Poza tym, tak powinno się robić, gdy się nie
może zasnąć.
3. Zgrzytam zębami i wściekam w myślach
4. Czas przed zaśnięciem jest taki ciekawy,
tyle pomysłów przychodzi do głowy…
W te wakacje mogę wziąć udział w warsztatach, więc będą to warsztaty…
1.
2.
3.
4.
Coachingowe
Masażu koni
Jazdy krosowej
Łucznictwa
1, 2, 3 czy 4?
Których odpowiedzi miałaś najwięcej?
PSYCHOTEST
TYP 1: TOWARZYSKI
Rajdy, powożenie, polo, horse ball, kadryle, pony games
Jazda konna jest świetna, ale gdy masz samej się kręcić po ujeżdżalni – to nie wiesz co ze sobą zrobić. Nawet jak masz trening,
zaprosisz koleżankę na wspólną jazdę. W dwójkę (no, piątkę – bo
jeszcze dwa konie i trener!) od razu raźniej.
Samotne tereny to nuda. Próbowałaś parę razy rozmawiać
z koniem, ale nie odpowiedział. Tylko spacerowicze się na ciebie
dziwnie patrzyli. W zawodach niechętnie bierzesz udział, bo ta cała
rywalizacja (ty i koń sami przeciwko tym wszystkim parom!) trochę
cię przerasta.
Chętnie pomagasz w stajni pogubionym początkującym. Spraszasz znajomych i stanęłaś na głowie, by koń twojej przyjaciółki stał
w sąsiednim boksie, tuż obok twojego konia. Nie ma znaczenia, czy
jesteś duszą towarzystwa, czy też nie – jazda konna nabiera sensu
dopiero w grupie. Chętnie weźmiesz udział w rajdzie rekreacyjnym,
kiedy wraz ze znajomymi będziecie przemierzać piękne tereny i
wspólnie opiekować się końmi. Horse Ball, „kaczka” czy polo – to
bardzo trudne i dynamiczne dyscypliny, ale gdyby była szansa
spróbować takiej pracy zespołowej, nie zawahałabyś się! Powożenie
– super myśl, bo na bryczkę można zabrać nie tylko koniarzy!
Pomyśl też o pony games, kadrylach, calf roping, albo chociaż
western pleasure, gdzie podczas zawodów występuje się grupowo.
PSYCHOTEST
TYP 2: PRECYZYJNY
Ujeżdżenie, trail, reining, woltyżerka, western pleasure
Nie ma znaczenia, czy lubisz spokojną, czy dynamiczną jazdę.
Przede wszystkim jesteś skrupulatna, dokładna. Bawią cię te zadania, które trzeba wykonać precyzyjnie. Na przykład, bardzo podobają ci się skoki, o ile nie musisz w ogóle zastanawiać się nad normą
czasu. Limit czasowy i pośpiech – to jakiś żart!
W każdej dyscyplinie jeździeckiej widzisz element dokładności. Ale boli cię trochę, że na pewnym etapie już nie tylko dobry
kontakt z koniem ma znaczenie. Dla ciebie więc bardzo dobre będą
te dyscypliny, gdzie czasami pośpiech jest nie wskazany, a czasami
po prostu nie musisz zwracać uwagi na czas. Liczy się twoje porozumienie z koniem, zgranie. Jesteś wymagająca, lubisz wszystko kontrolować, chętnie wchodzisz w rolę trenera i przywódcy.
Lubisz móc się zawczasu przygotować do zadania. Skoki
przez przeszkody – jakie to stresujące, że parkur poznaje się dopiero na zawodach! Wolisz taką dyscyplinę, w której raczej niewiele
cię zaskoczy. Przemaglujesz w domu z koniem elementy konkursowe,
parę razy pojedziesz czworobok, pattern czy układ i w ten sposób
nabierzesz pewności siebie.
Dyscyplina może być szybka i energiczna. Ale niech to będzie
szybkość w pełni kontrolowana i wyćwiczona. Zawody mają być w
końcu sprawdzianem umiejętności, a nie predyspozycji wyścigowych,
prawda?
PSYCHOTEST
TYP 3: Z ADRENALINĄ
Wyścigi, skoki, „beczki”, „tyczki”, WKKW
Jesteś podobna do jeźdźca, któremu wyszło, że lubi dyscypliny
„precyzyjne” (2). Z tą różnicą, że u ciebie proporcje są odwrócone.
Lubisz precyzję i porozumienie z koniem, bo przecież to podstawa
jazdy konnej! Ale na pewnym etapie standardowa, w pełni kontrolowana jazda przestaje ci wystarczać. Potrzebujesz czegoś mocniejszego, pełnego emocji!
Z utęsknieniem czekasz na ten moment, kiedy trener pozwoli
ci porzucić konkursy skoków na dokładność. Jeździsz w stylu western,
ale dyscypliny western nie robią na tobie takiego wrażenia, jak te
z grupy rodeo. Koń (na litość boską!) został stworzony do pełnego
galopu, skoków i dynamiki, a nie do tuptania bez celu w kółko.
Podoba ci się WKKW. Przełkniesz ujeżdżenie, bo wiesz, że
wbrew pozorom to wcale nie taka spokojna dyscyplina. Ale na
pewno nie ze względu na ujeżdżenie byś chciała trenować WKKW!
Jesteś zafascynowana trasą krosową. Gdy jeździsz w tereny, wypatrujesz każdej gałązki przez którą możnaby przeskoczyć. I bardzo
zawodzisz się na swoim koniu, który woli przez rów przejść, niż go
przeskoczyć…
Możesz także zainteresować się rajdami długodystansowymi,
polo, pony games, horse ball, ścieżką huculską, cuttingiem.
We wszystkich dyscyplinach jeździeckich ważna jest taktyka i
współpraca ze zwierzęciem. No, ale to przecież nie wyklucza prędkości i dynamiki!
PSYCHOTEST
TYP 4: ALTERNATYWNY
Łucznictwo, dżygitówka, rycerstwo, po damsku, jogging
Nie widzisz sensu podążać drogą mainstreamu. Twoi znajomi (nie
do końca normalni…) już dawno darowali sobie te zabawy w zawody, meloniki i czapraczki Anky. Ciebie też jakoś nie ciągnie do
dużych zawodów. Lubisz dawać pokazy, a jeśli rywalizować, to w
grupie dobrych znajomych. Rano staniecie razem w szrankach (czasem dosłownie!), a wieczorem usiądziecie wspólnie przy ognisku. Ze
względu na te swobodne kontakty i niewielkie środowisko, chętnie
weźmiesz też udział w rajdach rekreacyjnych.
Trochę ciągnie cię do historii. Trochę do pięknych strojów i
„przebieranek”, ale w wersji niekomercyjnej. Nie lubisz świecić znanymi markami. Gdy ktoś cię spyta, gdzie kupiłaś tę piękną derkę, z
dumą odpowiesz, że sama ją zrobiłaś (albo spalisz raka i wymruczysz pod nosem: „Piceur”).
Chętnie spróbujesz czegoś innego, dyscypliny, którą mało osób
zna. Szczególną satysfakcją napawa cię fakt, że jesteś jedyną osobą w kraju, która spróbowała horse surfingu.
Nie uważasz się za sportowca. Lubisz doskonalić się w jakiejś sztuce,
ale bez spięcia i chęci rywalizacji. Nie przeszkadza ci, że w dyscyplinie (albo raczej: formie spędzania czasu z koniem) nie ma zawodów. Dlatego z uporem maniaka biegasz z koniem w ręku, ćwiczysz
horse agility, uczysz konia przybiegać na gwizd. Albo w ogóle
zbojkotowałaś jazdę konną, spaliłaś siodło i teraz tylko pielęgnujesz
przyjacielskie relacje z koniem.
PSYCHOTEST
TYP 5: KONIARZ RENESANSU
Być może nie jesteś zadowolona z wyniku testu. Nie masz jednoznacznego wyniku, albo podoba ci się
po trochu każda z dyscyplin powyżej wymienionych. Możesz na poczekaniu podać kolejne pięć dyscyplin, które cię fascynują i których byś chciała spróbować. W takim razie… jesteś koniarzem renesansu.
Chcesz poznać wszystko. Jeśli czujesz, że opanowałaś jakąś sztukę, to znak, że czas zająć się czymś
nowym! Nie zależy ci na wynikach sportowych, ani na robieniu wrażenia na znajomych. Twoim celem
jest szukanie wrażeń, poznawanie swoich możliwości w nowych obszarach.
Pamiętaj, że dyscypliny PZJ (ujeżdżenie, skoki, WKKW, rajdy, powożenie, woltyżerka i reining)
to tylko szczyt góry lodowej jeśli chodzi o jeździeckie dyscypliny sportowe. Ich ilość jest określana nie
w dziesiątkach, a w setkach! Co roku powstają kolejne. Jeśli chcesz, możesz nawet samemu podjąć się
stworzenia czegoś nowego. A nuż stanie się hitem na światową skalę?
s
EQUISTRANISM (Pełna) Krew angielska, czyli kącik języka angielskiego
Aleksandra Michalczuk
Welcome to our little English column of KonnaCafé! Here you can enjoy the beauty of foreign language, not only by practising
your reading skills but also by learning equestrian vocabulary. As your next step, you can challenge yourself with one of our
exercises and brain-teasers we prepared especially for you! We hope to provide you not only with knowledge but also with a bit
of fun in everyday life.
WOTCHA*? It’s summer already! Gosh, the time is running so quickly!
And here we are, with our EQUESTRIAN column once again. Holiday
break is a special time for majority of EQUESTRIANS. It’s a sweet pause from all of our duties including scholar obligations, that allows us
to finally devote ourselves to the greatest hobby. And what else could
it possibly be than spending some time with a horse? Laying on the
beach? Oh, come on! :) Speaking of the beach, a lot of amazons are
probably off to the diet so that they could get their bikini-ready bodies
ready for a plunge in a nicely chilly water… Did you know that horses
have special diets, too? Today we are going to talk a bit of EQUINE NUTRITION. Fetch yourself a nice snack and off we go!
* Wotcha – staro angielskie przywitanie, które dawno już wyszło z mody… Przywróćmy je do życia! Pochodzi ono od „what chere be with you?”, gdzie „chere”
dosłownie oznacza twarz, a w praktyce – nastrój danej osoby! Co znaczy w całości? Jaki masz nastrój, jak leci? :)
LET’S GET DOWN TO IT!
(JAK TAM? Już jest lato! Rany, ale ten czas leci! A
my znów wracamy do naszego jeździeckiego kącika. Wakacje letnie to czas specjalny dla większości
jeźdźców. Jest to słodka pauza wśród obowiązków,
także tych szkolnych, która pozwala nam wreszcie
oddać się naszemu największemu hobby. A czym
innym mogłoby ono być jak nie spędzaniem czasu z
koniem? Leżeniem plackiem na plaży? Dajcie spokój!
:) Mówiąc o plaży, pewnie sporo amazonek jest już
dawno na diecie aby przygotować swoje ciałka do
wbicia się w bikini… Czy wiedzieliście, że konie także mają swoje własne diety? Dziś omówimy co nieco
z zakresu ŻYWIENIA KONI. Złapcie jakąś przekąskę i
zaczynamy!)
Większość zagadnień omawiana będzie po angielsku. Zagubiony?
Nie rozumiesz? Nie bój nic! Zajrzyj na koniec artykułu, gdzie
znajdziesz słowniczek przygotowany specjalnie dla tej lekcji!
EQUISTRANISM
LESSON 4. EQUINE NUTRITION
Correct and balanced nutrition is a critical component of proper horse care. Horses are GRAZING animals with
small stomachs designed to process small amounts of food almost continuously.
Try to decode sentences with a little help of our dictionary!
(Spróbuj zrozumieć zdania, używając słowniczka na końcu artykułu!)
EXERCISE 4.1
6 PM, meal
How should we feed our horses?
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Forage – rośliny pastewne
Hay – siano
Fodder –pasza
Grass – trawa
Grain – ziarno
Oat – owies
Corn – kukurydza
Carrot – marchew
Apple – jabłko
• Salt and minerals – sól i
minerały
• Grazing on pasture – wypasanie na pastwisku
WATER is an important part of
horse nutrition as well!
Remember - Horses can only
live a few days without water!
TRY to write down a meal plan for a mount that
has a whole say of work awaiting. Use words presented above.
(SPRÓBUJ spisać plan żywieniowy dla wierzchowca, który ma przed sobą dzień pracy. Użyj słów podanych powyżej/ oraz tych na końcu artykułu)
8-9 PM, work
12 PM, meal
3-4 AM, work
5 AM, meal
6.30-7.30 AM, work
8 AM, meal
12 AM, meal
EQUISTRANISM
EXERCISE 4.2
Out of these three categories, can you pick
one that refers to horses?
(Wybierając spomiędzy tych trzech kategorii, czy potrafisz wybrać która z nich odnosi się do koni?)
HERBIVORES
are organisms that are adapted
to eat plant-based foods
CARNIVORES
OMNIVORES
are organisms that derive nutrient requirements from a diet
consisting mainly or exclusively of
animaltissue (meat)
DID YOU KNOW THAT…
Depending on how much food we need to feed a horse, horse is called differently. An animal that can live on relatively
little food are called easy keepers (AM) or good doers (ENG)
while a hard keeper (AM)/poor doer (ENG) is an animal that is
naturally prone to be thin, will lose weight quickly, and has
difficulty gaining it since they need a lot more nutrition. For
example, a PONY is an easy keeper and THOROUGHBRED is
definitely a hard keeper.
EXERCISE 4.2
Complete word search puzzle, by crossing out the
words. (15 words can appear up, down, forward,
backwards and diagonal).
(Uzupełnij wykreślankę, znajdź podane słowa. (15 słów może
być ustawionych do góry, do dołu, w prawo, w lewo lub po
przekątnej).
are species that eat both plant
and animal material as their primary food sources
TRIVIA! Did you know that there are some animals that
cannot vomit? Horses and rats are among them – that’s
why overfeeding them and allowing to consume a toxic
product is not an option. Keepers ought to do what they
can to prevent it!
EQUISTRANISM
Alfa alfa –
Apple –
Barley –
Care
Carnivores -
lucerna
jabłko
Balanced –
Beet –
DICTIONARY - SŁOWNICZEK
zbilansowany
jęczmień
Carnivores Carrot –
Chaff –
Fodder –
pasza
Omnivores –
wszystkożercy
Forage –
rośliny pastewne
Overfeeding
- przekarmianie
ziarno
To graze
składnik/element
spożywać
Continuously –
trawa
łatwe do utrzymania
Hay –
- zwierzę
- zwierzę
Pasture -
pastwisko
Prevent –
zapobiegać
Primary –
pierwotny
Salt –
Stomach –
siatka na siano
Tissue –
Mount –
Toxic –
wierzchowiec
nia żywieniowe
żołądek
angielskiej
Minerals – minerały
Nutrient requirements –
lizawka
Thoroughbred –
roślinożercy
wymaga-
Vomit
być podatnym na
sól
Salt block –
siano
Herbivores –
suchy chleb
Easy keeper/good doer
trudne do wykarmienia
owies
(To be) prone to –
- paść
Hay net –
ciągle
kukurydza
Dried bread –
granulat
Hard keeper/poor doer
sieczka
Component –
Corn –
Oat –
Grass –
mięsożercy
marchew
Consume –
karmić
Granulate –
- opieka
pożywienie/żywność
To feed –
Grain –
burak
Nutrition –
mięsożercy
koń pełnej krwi
tkanka
toksyczny
- wymiotować
ZRÓB TO SAM
PŁONACA
PRZESZKODA
,
Każdego lata w wielu miastach odbywają się liczne fire shows, pokazy z ogniem. Masz już pewnie przed oczami
ludzi plujących ogniem, albo tworzących wokół siebie świetliste okręgi. Niektóre sztuczki pirotechniczne można
wykonać wraz z koniem. Najprostszą i jednocześnie najbezpieczniejszą jest skok przez płonącą przeszkodę. Taki
wieczorny pokaz skoków nie wymaga kaskaderskich umiejętności, a jest ciekawym pomysłem na urozmaicenie zawodów.
Aby skonstruować płonącą przeszkodę, będziemy potrzebować odpowiedniej rury-drąga, materiału i podpałki.
Materiał
zbyt cienkiej, bo będzie się uginać w łuk.
Nasza rurka, w odróżnieniu od typowego
drąga, w ogóle nie musi być gruba. Gdy ją
Idealny materiał wykorzystywany do pokapodpalimy, ogień będzie mógł mieć nawet
zów z ogniem nie spala się prawie w ogó50cm. Tak więc nie ma szans by koń nie
Na etapie treningów i przyzwyczale. Jego funkcją jest jedynie chłonięcie
jając konia do płonących przeszkód śmiało zauważył naszej przeszkody!
podpałki. Takim prawie idealnym materia- możemy używać dżinsu.
łem jest kevlar. Kupisz go w specjalistycznych sklepach internetowych. Kosztuje
20-30zł za metr kwadratowy.
utrzymuje (jeśli ogień na kevlarze utrzyma się przez 10 min, to na dżinsie tylko
przez 5-6 minut).
Drąg
Kevlar można z powodzeniem zastąpić przez… dżins. Dżins jest tani, na
pewno znajdziesz parę starych dżinsów na
strychu, albo kupisz je za grosze w second
handzie. Dżins zużywa się znacznie szybciej od kevlara i starcza jedynie na 2-3
podpalenia. Dodatkowo, ogień się krócej
Jest oczywiste, że nie możemy użyć
drewnianego draga! Musimy użyć czegoś
ognioodpornego. Najlepsza będzie cienka
stalowa rurka, zakupiona w sklepie budowlanym. Powinna być dość długa (minimum 3 metry, a najlepiej 4). Nie wybieraj
zbyt grubej, bo będzie bardzo ciężka, ani
Podpałka
Najlepsza będzie parafinowa płynna podpałka do grilla. Nie ma sensu korzystać z
podpałki na bazie alkoholu – pali się bardzo krótko i bardzo słabym ogniem. Litrowa butelka kosztuje 10-12zł i starczy nam
nawet na trzy podpalenia.
ZRÓB TO SAM
Przeszkodę budujemy w następujący sposób:
1
Dżins tniemy na piętnastocentymetrowe pasy. Owijamy nimi rurkę. Najlepiej, jeśli utworzymy w ten sposób trzy warstwy materiału. Dzięki temu ogień będzie się dłużej utrzymywał, a dżins starczy na jedno
podpalenie więcej.
Nie owijaj brzegów rurki. Jeśli korzystasz z drewnianych stojaków do przeszkód, pozostał minimum pół
metrowe fragmenty wolne od materiału. Jeśli stojaki
są w pełni metalowe, wystarczy, że pozostawisz trzydziesto centymetrowe wolne krańce. Stawiamy nasz
drag na stojaku.
Nasączamy dżins parafiną. Lejemy podpałkę od góry.
Skąd masz wiedzieć, że już wystarczy podpałki? To w
dużej mierze kwestia wyczucia. Jeśli parafiny będzie
tak dużo, że będzie aż kapać z dżinsu, to po prostu
zmarnujesz podpałkę, a ogień będzie niepotrzebnie
wysoki. Jeśli podpałki będzie bardzo mało, to przeszkoda szybko przestanie się palić. Ogień będzie niewielki,
ale za to i dżinsu i podpałki starczy na dłużej.
Podpalamy! Nasza „dżinsowa” przeszkoda będzie się
palić nawet do 6ciu minut.
2
3
4
!
!
Pamietaj
!
,
Parafina jest bardzo szkodliwa, dlatego nigdy jej nie wdychaj.
Przyuczanie konia do ognia i do pokonywania przeszkody
to osobny temat. Przyzwyczajanie w żadnym wypadku nie
może polegać po prostu na próbie przeskoczenia przeszkody. To będzie duży stres dla zwierzęcia i skończy się albo
wyłamaniem, albo bardzo wysokim, niebezpiecznym skokiem.
Dlatego oswajanie konia z ogniem trzeba rozłożyć na wiele
sesji treningowych i najpierw zacząć od treningu z ziemi.
!
Wysokość ognia zależy od wielu czynników, musisz więc
trochę poeksperymentować zanim nabierzesz wyczucia. Na
początku najlepiej kłaść nasz drąg na ziemi – dla konia i tak
będzie się jawić jako wielka przeszkoda nie do pokonania.
Pamiętaj, żeby nigdy nie kłaść podpalonego drąga na trawie,
sianie, trocinach. Jedynym dopuszczalnym podłożem jest piasek.
!
Jeśli trzymasz swojego konia na pensjonacie i planujesz
przyzwyczajać go do ognia, najpierw zapytaj się właściciela
ośrodka, czy wyraża na to zgodę. Używanie ognia po środku
wielkiej piaszczystej ujeżdżalni nie powinno zagrażać bezpieczeństwu stajni, ale właściciel ma pełne prawo nie zgodzić
się na to! Ponadto, nie ćwicz ze swoim koniem, gdy w pobliżu
ktoś pracuje z innym wierzchowcem. Ogień będzie go niepotrzebnie rozpraszał, a może nawet niebezpiecznie płoszył.
s
ZRÓB TO SAM
DIY, którego redakcja KC nie odważyła się spróbować...
Z czego robi się papier? To trywialne, ale trochę
podchwytliwe pytanie. Tak, robi się go z drewna.
Drewno zawiera ogromne ilości włókien celulozowych, które stanowią idealne tworzywo na papier.
Ale celuloza nie znajduje się tylko i wyłącznie w
pniach drzew. Z celulozy zbudowane są ściany komórkowe wszystkich roślin. Tak więc papier da się
zrobić także z łusek ziaren, trawy, liści…
…albo z kupy. Roślinożercy mają w swoim układzie pokarmowych kultury bakterii lub pierwotniaków rozkładających celulozę. Jednak ten cukier nie
jest tak prosty do rozkładu i zawsze duża część włókien nie zostaje przyswojona, a za to wydalona. Odchody roślinożerców można powtórnie wykorzystać
do tworzenia papieru. W niektórych rejonach naszej
planety produkcja typowego papieru jest bardzo
droga (aby wyprodukować papier z drewna trzeba
najpierw go po pociąć, potem zmielić, namoczyć
– to drogi proces). Dlatego papier z odchodów zwierząt nie jest dziwnym pomysłem, a koniecznością.
Na przykład w Afryce z powodzeniem wykorzystuje
się odchody słoni.
Możemy znaleźć wiele zagranicznych firm specjalizujących się w wytwarzaniu i sprzedaży papieru
z odchodów. Na przykład PooPooPaper.com proponuje nam zeszyty, notesy i sztuczne kwiaty wykonane z kupy słonia, krowy, konia, pandy czy lamy.
PooPooPaper.com nie jest jedyną taką firmą. Jest
ich znacznie więcej, bo papier z odchodów jest nie
tylko ekscentrycznym pomysłem, ale też trafia do
miłośników ekologii i recyclingu.
Papier czerpany z odchodów można robić we własnym zakresie. Najlepiej mieć już
wcześniej doświadczenie w wykonywaniu zwykłego
papieru czerpanego (liczne przepisy znajdziesz w internecie). Choć ostateczny produkt jest estetyczny
i bezwonny, w trakcie jego produkcji należy liczyć
się z nieprzyjemnymi zapachami – dlatego wszelkie
instrukcje zalecają tworzenie papieru na świeżym
powietrzu.
Redakcja KonnejCafe nie odważyła się spróbować przerobić obornika na papier. Odważnym przekazujemy przepis…
ZRÓB TO SAM
kładnie mieszamy.
5. Gotujemy przez dwie godziny. Raz na jakiś
Składniki:
czas trzeba wymieszać zawartość lub dodać wody.
1. Oczyszczone końskie odchody
6. Wylewamy przegotowaną substancję na sito i
(bez słomy, siana)
przelewamy dokładnie zimną wodą. Na sicie powin2. Duży garnek
ny pozostać same włókna roślinne.
3. Duża miska
7. Przygotowujemy włókna bawełniane. Napeł4. Siatka do papieru czerpanego.
nij blender do połowy wodą i dodaj włókna bawełInstrukcje jak zrobić taką siatkę
niane. Miksuj tak długo, aż wszystko dokładnie się
znajdziesz w internecie
wymiesza.
5. Sito
6. Folia remontowa
8. Dodaj szklankę masy wykonanej z odchodów
7. Szklanka sody oczyszczonej
i zmiksuj. Przygotuj tyle porcji masy ile potrzebu8. Zewnętrza kuchenka gazowa
jesz na swój papier.
9. Włókna bawełniane
9. Wylej masę na siatkę do papieru czerpane10. Blender
go i postępuj tak jak w przypadku zwykłego papieru
czerpanego: rozprowadź wodnistą masę, pozwól jej
odciec z wody. Następnie odwróć siatkę do góry no1. Zaczynamy od osuszenia odchodów. W tym
gami i przełóż kartkę papieru na płaską powierzchcelu rozkładamy folię remontową w nasłonecznionię.
nym miejscu i rozrzucamy odchody.
10. Kartkę dociśnij kolejną płaską powierzch
2. Wstawiamy garnek z wodą na gazie i czeka- nią (np. dużą deską) i dociąć książkami – aby włókna
my aż zacznie wrzeć. Kuchenka bezwzględnie musi
zbiły się w jedną masę, a woda ostatecznie odciestać na dworze.
kła.
3. Dodajemy odchody w takiej ilości, by po wy
11. Pozwól wyschnąć kartkom
mieszaniu utworzyły wodnistą „zupę”.
s
4. Dodajemy szklankę sody oczyszczonej i do-
Papier jest już gotowy!
OPOWIADANIE
JAK WYGINĘŁY PEGAZY
Dawna KonnaCafe gromadziła na swoich łamach poradniki , instrukcje , pomysły. Czasem pojawiały się recenzje filmów i książek , notki blogowe . I raz na
jakiś czas publikowane były opowiadania. Odświeżmy trochę archiwum! Oto
jedno z opowiadań z Dawnej KonnejCafe o Dawnym Świecie . Enjoy!
Kiedyś Ziemia była płaska. Jej kulistość to nowy wynalazek - całkiem bezużyteczny i absurdalny. Bo komu potrzebna jest kulistość...? Ani nie dojdziesz na Kraniec Świata, ani
nie poczujesz czym jest skok na bungie z Krawędzi Świata.
Nie możesz się schować przed wrogiem, bo zawsze może Cię
zajść od tyłu.
Ale nie o tym rzecz. Rzecz ma być o tym, że na płaskim
Świecie kiedyś żyli ludzie. Pojawili się nagle, zaledwie dwa
miliony lat temu. Nim jednak zjawił się człowiek, na Świecie
żyło wiele Stworzeń, których dziś już nie ma. Były strzygi,
gryfy, nimfy wodne i wodniki, żyły liczne małe smoki, a także
bazyliszki, wilki o dwóch głowach, niewidzialne koty, złote
rybki, które spełniały życzenie każdego rekina, który je złapał. Żyły także inne, mniej „baśniowe” stworzenia: zielone
sarny, olbrzymie szczury, rogate orły, latające żaby, rechoczące pająki, ośmionogie kaczki, włochate słonie. I były pegazy. Wszystkie Stworzenia żyły według praw natury. Nie były
cudem, ani nie miały związku z magią: wyewoluowały, tak
samo jak i człowiek.
Człowiek nie wzbudzał na początku sensacji. Był kolejną małpą. Małpy, jak wiadomo, są małe, brzydkie, złośliwe i
przy tym zupełnie nieszkodliwe. Stworzenia więc bardzo się
zaniepokoiły, gdy człowiek posiadł umiejętność wskrzeszania ognia. Wtedy doszło do pierwszego starcia między człowiekiem a Stworzeniami. W wyniku tych walk o władzę nad
ogniem wymarły smoki.
Stworzenia nie żyły w społeczeństwie i nie miały wspólnego języka. Nie doszło więc do narady, jak poradzić sobie z
człowiekiem. Nie opracowano planu poskromienia człowieka.
To był błąd.
W ciągu następnych tysięcy lat człowiek rozwijał się, a
kolejne zwierzęta wymierały. Niektóre zachowały się szczątkowo. Inne zupełnie zniknęły - taki los spotkał choćby wielkie
włochate słonie. Ludzie walczyli też ze sobą - ci, którzy nie
chcieli walczyć zostali wygnani wysoko w góry, gdzie obrośli
białą sierścią (tzw. yeti).
OPOWIADANIE
Około dziesięciu tysięcy lat
temu człowiek przestał być
już tak agresywny, jednak nie zrezygnował z
wykorzystywania innych
Stworzeń. Udomowił je.
Niektóre, takie jak wilki, przyłączyły się same. W
tym czasie Pegazów było już
niewiele, tak samo jak innych
Stworzeń, które dziś nazywamy
„baśniowymi” (choć naprawdę istniały!). Zaczęły się cofać powoli ku
Krańcowi Świata, były spychane
przez cywilizację ludzi. Ludzie
bali się Krańca Świata, bo tam
gromadziły się Stworzenia. Jednak w końcu człowiek zwyciężył
- plemiona ludzkie zmobilizowały się i zaatakowały.
To był koniec życia
Stworzeń na tej
części Ziemi. Te
które mogły latać
lub pływać (np. feniksy, wodniki, złote rybki,
gryfy oraz, oczywiście,
Pegazy) przeniosły się na
drugą stronę Świata, której człowiek nie odkrył.
Liczyły, że tam będą żyć w
spokoju...
OPOWIADANIE
Części Stworzeniom nie udało się uratować. Nie zdążyły lub nie były w stanie dotrzeć na drugą stronę. Ten los
spotkał młode Pegazy. Warto zwrócić tu uwagę na fakt, że
młode Pegazy nie posiadają skrzydeł. Rosną one dopiero
około ich 100 roku życia. Człowiek ujrzał młode Pegazy
wśród innych stworzeń i je schwytał. Chciał wreszcie móc
latać. Czekał i czekał aż urosną im skrzydła, jednak Pegazy ze strachu i tęsknoty za wolnością umierały wcześnie.
Nie dożywały nawet 35 lat. Człowiek nie poczuł się jednak
zrażony. Pegaz nie Pegaz, ale nogi ma, jest silny i szybki.
Natychmiast zajął się ujeżdżaniem i oprzęganiem Pegazów.
Nazwał je „Khuini”, co znaczy „nieloty”. Tak ujarzmione i
prześmiewczo nazwane Khuini (stąd nasze: „koń”) zaczęły
swoją pracę dla człowieka, którą kontynuują po dziś dzień.
nownie wyrwała się na wolność, ale już nigdy nie odzyskała
skrzydeł. Nie są też tak mądre jak kiedyś - teraz muszą
wciąż myśleć o swoim bezpieczeństwie. Stały się płochliwe, żyją krótko. Nie są tak duże jak dorosłe Pegazy (które
osiągały wzrost nawet 30 metrów), nie są tak szybkie (dorosły Pegaz umiał prześcignąć wiatr!) i nie są tak piękne...
Są pozostałością starego Świata. I wciąć marzą o wolności,
którą człowiek im odebrał.
s
Co jednak z resztą? Wiele dorosłych Pegazów przeżyło i zaczęło życie po drugiej stronie Świata. I tak by żyły
do dzisiaj, gdyby człowiek nie wymyślił nowego wynalazku
- Kulistości Ziemi. Nie wiemy w jaki sposób się to stało, ale
pewnej nocy jeden z ludzi obudził się z krzykiem: „Świat
nie jest płaski! Ziemia jest okrągła!”. I tak też się stało. W
ciągu jednej sekundy cały Świat się zaokrąglił. Druga
strona Świata stała się środkiem Ziemi. Wszystkie Stworzenia które znalazły się po drugiej stronie zostały uwięzione
na zawsze pod powierzchnią ziemi. Żadne nie przeżyło.
Czasem znajdujemy ich szczątki - myślimy, że to wielkie
gady, ale nie zawsze jest to prawdą. To Stworzenia dawnego Świata, które zginęły przez człowieka.
A Pegazy? Niby żyją cały czas - jako konie. Część powww.KonnaCafe.pl | 43
a juz pierwszego sierpnia...
pełny numer
KonnejCafe!
trzymajcie się ciepło!
Redaktor naczelna: Gabriela Jóźwiak
Strona internetowa:
Reklama: Zdjęcie z okładki:
Redakcja:
Konna
Cafe
Wojciech Jóźwiak
[email protected]
Darianna Musialik
Anna Białata
Dominika Ruth
Katarzyna Szereda
Piszcie :)
[email protected]
www.KonnaCafe.pl
Z chwilą otrzymania artykułu przez redakcję następuje
przeniesienie praw autorskich na Wydawcę, który ma
odtąd prawo do korzystania z
utworu, rozporządzania nim
i zwielokrotniania go dowolną techniką. Redakcja nie
zwraca niezamówionych materiałów oraz zastrzega sobie
prawo do skrótów i redakcyjnego opracowania tekstów
przyjętych do publikacji.
Redakcja nie odpowiada za
treść materiałów reklamowych i promocyjnych.
reklama

pobierz - Konna Cafe

Transkrypt

Podobne dokumenty

Konie lipicańskie - gra w czarne i białe

Myśląc o koniu - OZHK Katowice

Nowe możliwości diagnostyczne wyjaśniejące tło

plik pdf - Cztery Kopyta (Magazyn on-line)