Trochę nabroiłam, mamo

Trochę nabroiłam, mamo
Twoja córka niegrzecznie odpowiada przedszkolance. Synek dał w ucho koledze.
Są rodzice, którzy w takiej sytuacji wpadają w gniew, a dziecku mają do powiedzenia tylko jedno:
„Ja ci zaraz dam!”. Inni bronią płaczącej pociechy zawsze i wszędzie, nie sprawdzając, czy na
pewno ona jest ofiarą.
Jedni i drudzy popełniają błąd. Pierwsi wychowują dziecko w przekonaniu, Ŝe nie ma, na
kogo liczyć. Drudzy, Ŝe świat jest zły, a ono samo całkowicie zaleŜy od swoich obrońców. Jak więc
naleŜy postępować, gdy malec coś przeskrobie?
BĄDŹ PRZY DZIECKU – To najwaŜniejsze. Staraj się by rozumiało, Ŝe jego kłopoty to Wasz
wspólny problem, a Ty jesteś po to, by mu pomóc w trudnej sytuacji.
ZACHOWAJ SPOKÓJ – Czasem to trudne, jednak silne emocje nie pozwalają na racjonalną
ocenę sytuacji. Jeśli czujesz, Ŝe za chwilkę wybuchniesz, powiedz dziecku: „Jestem zdenerwowana,
Ŝeby teraz się tym zająć. Wrócimy do tego jak ochłonę”.
ZBADAJ SPRAWĘ – Dziecko mogło zachować się źle z wielu powodów, choćby stając w czyjejś
obronie. Taka sytuacja wymaga innego podejścia niŜ np. powtarzające się bójki o zabawki.
Im więcej wiesz o przyczynach i okolicznościach kłopotów, tym łatwiej sobie z nimi poradzicie.
Staraj się jednak być obiektywna.
WYSŁUCHAJ – NiezaleŜnie od tego, co zmalował Twój malec, pozwól mu przedstawić własną
wersję wydarzeń. Jeśli chce mówić, doceń jego szczerość o odwagę. Nie przerywaj, nie oceniaj.
Po prostu słuchaj, a dopiero potem podziel się tym, co masz do powiedzenia.
NIE BAGATELIZUJ – Faktu, Ŝe dziecko zrobiło coś, czego nie powinno, nie wolno lekcewaŜyć.
Ono musi wiedzieć, co moŜna, a czego nie. Dzięki temu uczy się odróŜniać dobro od zła. Ustal
zasady. Nie wolno bić innych, gryźć, kopać, szarpać, zabierać kolegom ich rzeczy. Powiedz
dziecku, Ŝe rozumiesz jego złość czy chęć posiadania pięknej zabawki, ale nie zgadzasz się na takie
czy inne zachowania.
NIE PRZESADZAJ – Traktowanie jak małego przestępcy dziecka, który zabrał z przedszkola
zabawkę, to zły pomysł. Kilkulatek dopiero uczy się reguł, dlatego lepiej skupić się na tłumaczeniu,
dlaczego nie wolno w ten sposób postępować.
MÓW O UCZUCIACH – Kilkulatek dopiero uczy się je rozumieć. Postępując źle, nie zdaje sobie
do końca sprawy z tego, co w tej sytuacji mogą czuć inni. Staraj się mówić jak najprościej.
Np. „Było mi bardzo wstyd za ciebie, gdy to zrobiłeś”. Pamiętaj, Ŝe dziecko moŜe mieć problem
z połapaniem się nawet we własnych uczuciach” czasem trudno odróŜnić złość od wstydu itp.
WYCIĄGNIJ KONSEKWENCJE – Dziecko powinno przeprosić za to, co zrobiło i – jeśli to
moŜliwe – naprawić szkodę. To waŜniejsze niŜ pójście do kąta, poniewaŜ wiąŜe się ze zdarzeniem.
Wytłumacz malcowi, Ŝe ludzie wybaczają sobie róŜne rzeczy i dzięki temu mogą nadal być
w dobrych stosunkach. Powiedz teŜ, Ŝe samo przepraszam, bez poprawy zachowania, nie załatwia
sprawy: nie moŜna w kółko krzywdzić i przepraszać.
WSPIERAJ, NIE WYRĘCZAJ – Przepraszanie jest trudną sztuką, dziecko wstydzi się i boi
reakcji przepraszanego. Dlatego bądź przy dziecku i powiedz, Ŝe rozumiesz, jak mu trudno. Jeśli
trzeba, trzymaj go za rękę, za nawet zacznij rozmowę. Nie staraj się go jednak wyręczać i nie
przepraszaj za niego, poniewaŜ w ten sposób niczego się nie nauczy.
NIE WAŁKUJ PROBLEMU – O sprawie trzeba porozmawiać, czasem warto do niej wrócić.
Lepiej jednak nie robić tego bez końca, bo zrzędzenie budzi niechęć i sprzeciw.
BĄDŹ LOJALNA – O kłopotach dziecka nie muszą wiedzieć wszyscy wokół. Dziecko, które
słyszy, jak relacjonujesz nieprzyjemne zdarzenie piątej z koli osobie, moŜe czuć się zdradzone.
ZaangaŜuj w sprawę osoby, które mogą pomóc, ale nie rób z tego wiadomości dnia.