Wirus Schmallenberg (SBV) – aktualizacja 27
Transkrypt
Wirus Schmallenberg (SBV) – aktualizacja 27
Wirus Schmallenberg (SBV) – aktualizacja 07.03.2012 Etiologia - rodzina Bunyaviridae, rodzaj Orthobunyavirus, serogrupa Simbu; wirusy z tej grupy występują głównie w Azji, Australii i Oceanii oraz Afryce - materiał genetyczny: jednoniciowy, ujemnie spolaryzowany RNA - badania filogenetyczne wykazują największe podobieostwo SBV do wirusów Shamonda - odpornośd wirusa na czynniki fizyczne i chemiczne: temperatura - utrata lub znaczne zmniejszenie zakaźności następuje po co najmniej 30 min w temp. 30-60oC środki chemiczne, dezynfekcyjne – wrażliwy na powszechnie stosowane środki dezynfekcyjne (1% podchloryn sodu, 2% glutaraldehyd, 70% etanol, formaldehyd) przeżywalnośd – poza gospodarzem lub wektorem nie jest w stanie przeżyd dłuższego okresu czasu Epidemiologia - występowanie: Niemcy, Holandia, Belgia, Wielka Brytania, Francja, Włochy i Luksemburg - gatunki wrażliwe: bydło, owce, kozy; obecnośd wirusa odnotowano również u samicy oraz płodu żubra - transmisja za pośrednictwem wektorów (prawdopodobnie kuczmanów Culicoides i komarów Culicidae); występuje pionowa transmisja przez łożysko; nie można wykluczyd bezpośredniej transmisji pomiędzy zwierzętami Objawy kliniczne dorosłe zwierzęta(bydło): często bezobjawowo, gorączka(> 40 oC), osłabienie, anoreksja, spadek mleczności (do 50%), biegunka; wyzdrowienie zwierząt w stadzie w ciągu 2-3 tygodni zdeformowane i martwo urodzone zwierzęta (cielęta, jagnięta, koźlęta): artrogrypoza, hydrocefalia, małożuchwie , sztywnośd stawów, kręcz szyi, skolioza zmiany u noworodków z wadami rozwojowymi: hydranencefalia, hipoplazja CUN, porencefalia, odma podskórna (cielęta) Diagnostyka - próbki do izolacji wirusa lub wykrywania materiału genetycznego: a) od dorosłych zwierząt w ostrej fazie zakażenia: krew (EDTA) lub surowica (co najmniej 2 ml) b) od martwo urodzonych płodów: mózg, móżdżek, śledziona, krew (EDTA) c) od nowo narodzonych żywych zwierząt: krew (EDTA), smółka Próbki powinny byd transportowane w schłodzeniu lub zamrożeniu. - wykrywanie obecności wirusa lub jego materiału genetycznego: metoda real time RT-PCR, izolacja na hodowli komórkowej nerki chomika - badania serologiczne: test seroneutralizacji (SN) immunofluorescencji pośredniej (IFAT) Postępowanie - paostwa zgłaszają przypadki zakażeo SBV do Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) w myśl przepisu o obowiązku notyfikacji nowych, wcześniej nieznanych chorób - brak leczenia przyczynowego oraz szczepieo Zagrożenie dla zdrowia człowieka - z raportu Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) wynika, że transmisja ze zwierząt na człowieka jest bardzo mało prawdopodobna, ale na obecnym etapie nie można jej całkowicie wykluczyd Należy pamiętad, że informacje na temat wirusa Schmallenberg są fragmentaryczne i w wielu przypadkach ekstrapolowane z dostępnych danych dotyczących genetycznie pokrewnych wirusów z serogrupy Simbu. Poniższa tabela przedstawia liczbę gospodarstw, w których wykryto SBV liczba gospodarstw w których wykryto SBV gatunek bydło owce kozy paostwo data ostatniego raportu Niemcy 06.03.2012 86 743 39 Holandia 06.03.2012 38 101 5 Belgia 05.03.2012 44 144 1 Anglia 05.03.2012 8 113 - Francja 02.03.2012 14 391 6 Włochy 20.02.2012 - - 1 Luksemburg 06.03.2012 - 3 - 190 1495 52 Razem (Europa) Mapa ognisk SBV: źródło – EMPRES FAO. Stan na 27.02.2012 Źródła informacji: http://www.promedmail.org/?p=2400:1000 http://agriculture.gouv.fr/maladies-animales,11003 http://www.fli.bund.de/fileadmin/dam_uploads/tierseuchen/Schmallenberg_Virus/Karten/Map_Sch mallenberg_20120306.jpg http://www.vwa.nl/txmpub/files/?p_file_id=2201854 http://web.oie.int/wahis/public.php?page=single_report&pop=1&reportid=11716 http://www.defra.gov.uk/ahvla/2012/03/05/5-march-schmallenberg-virus-further-updates-on-gbtesting-results/ http://www.oie.int/fileadmin/Home/eng/Our_scientific_expertise/docs/pdf/A_Schmallenberg_virus. pdf http://www.oie.int/fileadmin/Home/eng/Our_scientific_expertise/docs/pdf/A_Recommendations_S chmallenberg_virus.pdf Opracowano w Zakładzie Epidemiologii i Oceny Ryzyka PIWet – PIB.