NAJWIĘKSZE PRZYKAZANIE – KOCHAJ!

Spotkanie 21
NAJWIĘKSZE PRZYKAZANIE –
KOCHAJ!
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od
tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję
(J 15,12-14).
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
Jesteś zdziwiony, że po tylu tygodniach rozważania przykazań Dekalogu, nagle
otrzymujesz fragment z Ewangelii według św. Jana, w którym Pan Jezus mówi
tylko o jednym przykazaniu. I mówi w taki sposób, że nie ma wątpliwości, że
jest to jakoś jedyne przykazanie, które On daje – abyśmy miłowali się wzajemnie tak, jak On nas umiłował. A jak On nas umiłował? Tak bardzo, że umarł na
krzyżu za każdego z nas. Umarł za każdego człowieka, który był przed Jego
przyjściem na świat, jest i narodzi się kiedykolwiek w przyszłości. Poniósł
śmierć na krzyżu wtedy, gdy człowiek nie był jeszcze Bożym dzieckiem, gdy
tkwił w szponach grzechu pierworodnego i niebo było dla niego zamknięte. I
nie tylko raz umarł. Raz zrobił to fizycznie. Ale umiera nieustannie, w każdej
Mszy św. I pozostał z nami w Eucharystii. Karmi nas swoim Ciałem i cierpliwie
czeka w tabernakulum na spotkanie z nami.
Słusznie mówisz, że nikt, ani ty, ani ja, nie jesteśmy w stanie tak kochać, jak
pokochał człowieka Jezus. Nie potrafimy tak miłować, jak miłuje nas Ojciec
niebieski, który na śmierć za każdego z nas wydał własnego Syna. A jeśli jeszcze weźmiemy pod uwagę, że tak pokochał człowieka nieskończony Bóg, to …
jesteśmy bez szans. Tak, bez Bożej łaski jesteśmy bez szans. To Boża miłość –
jak napisała św. Faustyna w swoim Dzienniczku – wyrównuje przepaść, jaka
jest pomiędzy człowiekiem i Bogiem. I sprawia, że nasza ludzka, mała miłość,
staje się miła Bogu.
Ale – słusznie zapytasz - jak Dekalog ma się do przykazania miłości, które dał
nam Chrystus? Spójrzmy na to z dwóch stron (zawsze, co dwie strony to nie
jedna). Najpierw powróćmy do tekstu z Księgi Wyjścia. Zanim Bóg zaczął
wymieniać Izraelitom poszczególne przykazania, powiedział ogromnie ważne
słowa: Słuchaj, Izraelu, Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli (Pwt 5,1.6). Nie daj się zmylić słowami o ziemi egipskiej.
Zauważ, że tak naprawdę Bóg mówi: Słuchaj, Ja jestem Bogiem, który Cię
pierwszy ukochał i obdarował wolnością. Jeśli chcesz być wolny i szczęśliwy
odpowiedz na mój dar wolności, uznaj, że Bóg jest pierwszy i najważniejszy.
Jeśli tak, to zachowanie Jego prawa, jest odpowiedzią Jego miłość, wyrazem
wdzięczności i dziękczynienia. Wyrażeniem takiej całkowitej wewnętrznej zgody na to, że Autorem Dziesięciu Przykazań jest kochający Bóg, który pragnie
naszego dobra, który jak dobry ojciec chce swoim dzieciom wskazać bezpieczną drogę, który pragnie przestrzec przed tym, co złe, co może prowadzić
do nieszczęścia.
Tę „drugą stronę” spojrzenia na związek Dekalogu z przykazaniem miłości
ukazuje sam Pan Jezus. Czyni to w rozmowie z bogatym młodzieńcem i w Kazaniu na Górze.
Czy pamiętasz, co mówi bogatemu młodzieńcowi? Jeśli chcesz osiągnąć życie,
zachowaj przykazania (Mt 19,17). Co to znaczy osiągnąć życie? Pan Jezus powiedział o sobie: Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Nikt nie przychodzi do
Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie (J 14,6). Czy rozumiesz? Osiągnąć życie to
być zjednoczonym z Jezusem. Być Jego uczniem i bratem. Przyjąć Go jako
swojego najlepszego Przyjaciela.
I jeszcze najpiękniejsze kazanie, jakie zostało kiedykolwiek wygłoszone: Kazanie na Górze. W nim Pan Jezus nie tylko wyjaśnia kolejne przykazania Dekalogu. On mówi w nim o swoim stosunku do życia, do Boga i do ludzi. Uczy, że
ktokolwiek zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak
ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy
wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Pokazuje, że nie zabijaj
znaczy również nie gniewaj się, nie cudzołóż to także szanuj kobietę, dziewczynkę, koleżankę, nie mów fałszywego świadectwa to również: nie przysięgaj.
Niech twoja mowa będzie tak, tak; nie, nie. Nie: oko za oko, ząb za ząb, ale: nie
stawiajcie oporu złemu. Zło dobrem zwyciężajcie. Bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski. Bo w ten sposób będziecie błogosławieni,
czyli… naprawdę szczęśliwi. Przeczytaj koniecznie piąty rozdział z Ewangelii
według św. Mateusza.
Św. Paweł, wyjaśniając Rzymianom przykazanie miłości napisał: Nie cudzołóż,
nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj i wszystkie inne - streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego! Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa (Rz 13, 9-10). Czy
już rozumiesz?
Twoimi wielkimi przyjaciółmi w tym spotkaniu są twoi święci patronowie, twój
Anioł Stróż i każdy z twoich ulubionych świętych. Poznaj ich życie i popatrz na
miłość, która była im przewodniczką do nieba. Proponuję ci również, abyś poszukał informacji o św. Teresie od Dzieciątka Jezus i jej „małej drodze”. Czy
wiesz, że ona szukając swojego miejsca w Kościele powiedziała, że w „w sercu
kościoła będzie miłością”? A jak piękne jest jej opowiadanie o schodach i
dziecku, które nie jest zdolne ich pokonać. Boża miłość wyniesie je na szczyt na
rękach. Nie zapomnij też o bł. Janie Pawle II. On wielokrotnie był inspiratorem
tekstów, które czytałeś. Teraz, gdy zbliżamy się do Jego kanonizacji, warto
zaprzyjaźnić się z nim bliżej.
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
To spotkanie i modlitwa przed Najświętszym Sakramentem niech będą takim
serdecznym, solidnym podsumowaniem twojej pracy z przykazaniami Dekalogu.
W pierwszym tygodniu weź na adorację rozdział piąty z Ewangelii św.
Mateusza lub przypowieść o bogatym młodzieńcu (Mt 19,16-22). Pomyśl
nad nimi. Dziękuj Panu Jezusowi za Boże słowo.
Spróbuj zrobić taki podsumowujący „Rachunek sumienia” z pracy nad
kolejnymi przykazaniami Dekalogu. Postaraj odpowiedzieć sobie na następujące pytania:
 Do jakiej formy miłości Boga i człowieka zobowiązują cię poszczególne
przykazania?
 W jaki sposób, poprzez zachowanie każdego z przykazań, zmieniasz siebie i
świat wokół ciebie na lepszy, odnawiasz go?
 Jakie rodzaje grzechów piętnuje każde z przykazań?
 Który z grzechów głównych najbardziej skłania cię do odstępowania od
przykazań Bożych?
 Które z przykazań najtrudniej ci zachowywać?
 W jaki sposób chcesz nad sobą dalej pracować, by zachowywanie przykazań
Dekalogu stawało się coraz bardziej realizowaniem przez ciebie przykazania
miłości?
Być może, aby móc dobrze odpowiedzieć sobie na te pytania potrzeba nie jednej twojej obecności przed Najświętszym Sakramentem? Nie śpiesz się. Przychodź i rozmawiaj ze swoim Przyjacielem na ten temat tak długo, aż będziesz
pewny, że to zadanie zrobiłeś na piątkę.
Módl się słowami Psalmu 51: Stwórz Boże we mnie serce czyste i odnów we
mnie moc ducha.
W drugim tygodniu idź na adorację ze świętymi których poznałeś przed tą
adoracją. Dziękuj Panu Jezusowi za ich obecność, za możliwość duchowej
przyjaźni z nimi. Powtarzaj Panu Jezusowi: Uwielbiam Cię Jezu w twoich
świętych. Dziękuję Ci za …
Zrób
Zanim pójdziesz na pierwszą adorację przeczytaj tekst tego spotkania. Porozmawiaj o nim z rodzicami lub kimś z dorosłych.
Pomyśl – i przeczytaj odpowiednie teksty z Pisma Świętego - dlaczego
przestrzeganie przykazań Dekalogu jest wyrazem twojej miłości do Stwórcy
i odpowiedzią na Jego miłość.
Przeczytaj „Kartkę dwudziestą pierwszą z Pamiętnika Tosi Franka”.
Również przed adoracją wytnij drzwi do tego spotkania, wklej je do zeszytu
i na lewym ich skrzydle, na zewnętrznej stronie napisz tekst przykazania
miłości.
Po wewnętrznej stronie tego skrzydła napisz króciutką modlitwę. Podziękuj
w niej Panu Bogu za rozważane przykazania i za to czego one cię uczą.
Po powrocie z pierwszej adoracji napisz na drugiej stronie kartki, na której
przykleiłeś drzwi, twoją refleksję związaną z pytaniami do rachunku sumienia, które rozważałeś na adoracji.
W drugim tygodniu, przed drugą adoracją poszukaj informacji o świętych,
których poznałeś w tym spotkaniu. Poproś dorosłych, aby ci pomogli.
Przeczytaj również „Wspomnienia Anioła Stróża o…”. Zastanów się, czego
chcesz się nauczyć od tych świętych i o co chcesz ich prosić. Nie zapomnij
o twoim Aniele Stróżu i o twoich świętych patronach. Naklej na zewnętrznej
stronie prawego skrzydła twoich drzwi portrety – „twoich” - świętych.
Po powrocie z drugiej adoracji, na drugiej stronie tego skrzydła drzwi, napisz króciutką modlitwę do „twoich” świętych. Postaraj się ją w tym tygodniu codziennie odmawiać.
Na zakończenie pracy z tym „spotkaniem”, w otwartych drzwiach napisz
modlitwę, w które podziękujesz Panu Bogu za jego wielką miłość, za dar
Dekalogu i Przykazania Miłości, którym Pan Jesus niejako podsumował Dekalog. Powtarzaj ją codziennie przez cały tydzień.
Naklej ostatnie znaczki na kluczu i w gorącej modlitwie zawierz swoją wiarę Bogu. Symbolicznie ofiaruj mu ten klucz – znak twojej wytrwałej wędrówki przez Rok Wiary.
Poproś dorosłych, aby:
- pomogli ci wydrukować ze strony internetowej potrzebne pomoce: treść
„spotkania 21”, „kartkę dwudziestą pierwszą z pamiętnika Tosi i Franka” i
„drzwi do spotkania 21”, „Wspomnienia Anioła Stróża o…”, portrety świętych
do naklejenia na drzwi, znaczki do naklejania na kluczu;
- porozmawiali z tobą o treści tego spotkania;
- pomogli ci znaleźć informacje o wybranych świętych.