Opis trasy

Wycieczka PTT Oddział Nowy Sącz w dniu 12 maja 2013
CZUPEL 933 m n.p.m
BESKID MAŁY
Opis punktów trasy:
1. Żarnówka Mała (obok zapory Jeziora Międzybrodzkiego)
2. Chata Turystyczna Hrobacza Łąka
3. Przełęcz u Panienki
4. Gaiki
5. Przełęcz Przegibek
6. Sokołówka
7. Schronisko na Magurce
8. Smocza Jama*
9. Rogacz
10. Międzybrodzie Bialskie
Czasy, odległości i podejścia
Lp
1
2
3
4
5
6
7
Trasa od > do
Żarnówka Mała
(320 m) – Chata
Turystyczna Hrobacza
Łąka (828 m)
Hrobacza Łąka –
Przełęcz u Panienki
(710 m)
Przełęcz u Panienki –
Przełęcz między
Gaikami i Groniczkami
(800 m)
Przełęcz między
Gaikami i Groniczkami
– Przegibek (663 m)
Przegibek – Schr.
Magurka Wilkowicka
(909 m)
Schronisko – Czupel
(933 )
Czupel –
Międzybrodzie Bialskie
(334 m)
RAZEM
Kolor
szlaku
czerwony
Odległość
Nachylenie
4,9 km
Suma
podejść
620 m
Nachylenie
Czas
12.7 %
Suma
zejść
10 m
0.2 %
2:15
czerwony
1.2 km
0m
0.0 %
80 m
6.7 %
0:20
czerwony
2.1 km
110 m
5.2 %
40 m
1.9 %
0:40
niebieski
1,9 km
0m
0.0 %
170 m
8.9 %
0:30
niebieski
1,8 km
250 m
13.9 %
0m
0.0 %
0:50
niebieski
3,1 km
40 m
1.3 %
100 m
3.2 %
0:40
czerwony
3,2 km
0m
0.0 %
600 m
16.9 %
0:50
18.2 km
1020
m
5.6 %
1000
m
5.2 %
6:05
wlz
* Smocza Jama (Jaskinia Wietrzna, Wietrzna Jama, Wietrzna Dziura)
Opis drogi dojścia do otworu jaskini.
Od schroniska na Magurce idziemy grzbietem, szlakiem
turystycznym (znaki niebieskie) w kierunku Czupla
(generalnie na E). W miejscu, gdzie na drodze
grzbietowej znajduje się mokradło (około 10 minut
marszu od schroniska) skręcamy ścieżką leśną ukośnie w
prawo.
Dalej po około 50 m skręcamy w lewo (równolegle do
szlaku), następnie 20 m idziemy prostą ścieżką. Otwór
jaskini (z dala niewidoczny) znajduje się po prawej
stronie, w zagłębieniu, w odległości 8 m od ścieżki. Nie
opodal duże wysypisko śmieci. Dojście
nieskomplikowane, otwór łatwy do znalezienia.
Zwiedzanie głównej partii jaskini bez trudności (tylko w
partiach przyotworowych trzeba się czołgać), boczne
korytarze są jednak bardzo ciasne.
Opis jaskini
Długość – 33 m
Deniwelacja – 6 m
Otwór wejściowy znajduje się w skalistym zagłębieniu. Wchodzimy do małej prostokątnej studni
(0,8 m x 1,2 m, głębokości 1 m), przy dnie której znajduje się niska, szeroka na 1,7 m szpara.
Schodzimy w dół pochyłym, niskim lecz szerokim przejściem. Po 3 m doprowadza ono do
przestronnego korytarza głównego rozwiniętego na kierunku NW-SE. Na pierwszym 5 m odcinku
korytarz o trapezowatym przekroju jest wysokości na 1,7 m; szerokości przy stropie ponad 2,5
m, a przy dnie do 1,9 m, gdyż z prawej strony ogranicza go podłużna półka. Strop tworzy płaska
płyta. Ściany dość regularne rozchodzą się ku górze. Dno po pochyłym zejściu jest płaskie, dalej
zawalone głazami, nastramia się. W miejscu gdzie wspomniana półka się kończy, ku SW w dół
przedostać się można do bardzo ciasnego bocznego korytarzyka, równoległego do ciągu głównego,
o łącznej długości 5 m. Na dalszym 12 m odcinku korytarz główny już o prostokątnym przekroju
zwęża się (szerokości od 1 m do 1,5 m), lecz jest wyższy (do 3 m). Strop nadal płytowy,
przeważnie pochylony. Ściany proste, miejscami silnie spękane. Dno częściowo nierówne, zawalone
głazami. Korytarz kończy się zawaliskiem, przed którym ciasną studnią (gł. 1,8 m) w dnie, ku SE,
przedostać się jeszcze można do ciasnego, bocznego korytarzyka (długości około 4 m) z dwoma
równoległymi kominkami (2 m i 1,2 m), również zakończonego zawaliskiem.
Jaskinia osuwiskowa, powstała w piaskowcach godulskich środkowych. Dno pokryte rumoszem,
większymi i mniejszymi głazami, gdzieniegdzie gliną, w partiach wstępnych zmieszaną z glebą.
Jaskinia jest sucha, tylko w okresie roztopów miejscami intensywnie skapuje woda. Silny
przewiew wyczuwa się przy otworze wejściowym. Temperatura dnia 23 września 1950 r. wynosiła
+9,5ºC przy +5°C na zewnątrz . Światło sięga 5 m od otworu wejściowego, jednakże przy
słonecznej pogodzie w zawalisku na końcu korytarza głównego też widać niewielkie prześwity.