POLITYKA OKUPANTÓW PODCZAS WOJNY Ziemie polskie pod

POLITYKA OKUPANTÓW PODCZAS WOJNY
Ziemie polskie pod okupacją niemiecką
Tereny zajęte przez Niemcy zostały podzielone: na wcielone do Rzeszy
(województwa:
pomorskie, poznaoskie, śląskie, częśd łódzkiego, częśd warszawskiego, częśd kieleckiego, częśd
krakowskiego oraz Suwalszczyzna) oraz Generalne Gubernatorstwo z pozostałych okupowanych
ziem. Z terenów przyłączonych do Rzeszy utworzono dwa okręgi: Wartheland (Kraj Warty) i DanzigWestpreussen (Gdaosk-Prusy Zachodnie). Generalne Gubernatorstwo ze stolicą w Krakowie było
podzielone na cztery dystrykty: krakowski, warszawski, radomski i lubelski (po 1941 r. doszedł
dystrykt Galicja). Zasadniczym celem hitlerowskiej polityki wobec narodu polskiego było jego
wyniszczenie. Na terenach włączonych do Rzeszy prowadzono, przy pomocy Deutsche Volksliste
(niemieckiej listy narodowej), akcję germanizacyjną. Polacy, którzy odmawiali podpisania tej listy
byli wysiedlani z Pomorza, Śląska i Wielkopolski do Generalnej Guberni lub szykanowani przez
władze niemieckie. Naród polski został pozbawiony całkowicie praw, a za najmniejsze przewinienie
groziła kara śmierci. Szczególnie surowe represje okupant stosował wobec inteligencji polskiej
(nauczycieli, lekarzy, urzędników i księży) - aresztowania, zsyłanie do obozów koncentracyjnych
i rozstrzeliwania. Przy czym w tym ostatnim przypadku często organizowano masowe egzekucje
publiczne na ulicach miast Generalnej Guberni. Tam też zlikwidowano polskie szkolnictwo średnie
i wyższe, a na terenach włączonych do Rzeszy również podstawowe. Reglamentacja żywności
skazywała Polaków na głodowe racje, przy bardzo wysokich kontyngentach w zbożu, bydle
i nierogaciźnie. Terroryzowano wieś polską przy pomocy bezlitosnych akcji pacyfikacyjnych. Polacy
jako "podludzie" nie mieli dostępu do kultury i rozrywki, nawet parki były "Nur für Deutsche" (tylko
dla Niemców). Holocaust był tragicznym losem ludności żydowskiej.
Ziemie polskie pod okupacją radziecką
Ziemie polskie na wschód od linii Pisa-Narew-Bug-San (z wyjątkiem suwalskiego i wileoskiego)
zostały włączone do ZSRR. Utworzono z nich Zachodnią Ukrainę i Zachodnią Białoruś. Wybrane
w pseudowyborach Zgromadzenia Ludowe wystąpiły z wnioskiem o włączenie tych terenów do
republik socjalistycznych: Białoruskiej i Ukraioskiej. Rada Najwyższa w dniach 1 i 2 listopada 1939 r.
podjęła decyzję o przyjęciu ich w skład paostwa radzieckiego. Decyzja ta spowodowała, że Polacy
tam zamieszkujący zostali zmuszeni do przyjęcia radzieckiego obywatelstwa. Nastąpiły zmiany
ustrojowe, które miały w pełni upodobnid
te tereny do ZSRR - upaostwowienie przemysłu
i handlu oraz konfiskata ziemi należącej do wielkich właścicieli, a później kolektywizacja rolnictwa.
Metody te wspierane były terrorem NKWD, który ugodził w pierwszym rzędzie w Polaków.
Dokonywano masowych aresztowao urzędników polskich, nauczycieli, księży, policjantów, ziemian,
przemysłowców, kupców, działaczy społecznych, a ich rodziny deportowano w głąb Związku
Radzieckiego. W latach 1940-1941 zorganizowano cztery wielkie fale deportacji, które objęły prawie
1 mln 200 tys. osób. Wielu z nich znalazło się w ciężkich obozach pracy - łagrach , a pozostałych
osiedlano na terenach Syberii, środkowego Uralu czy Azji Środkowej. Panujący terror był wspierany
intensywną indoktrynacją ideologiczną. Szczególnie tragiczny los spotkał polskich oficerów
internowanych w ZSRR, których w większości (ponad 20 tys.) pomordowano w Katyniu, Twerze i
Charkowie. Dopiero wybuch wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 r. położył kres radzieckiemu
terrorowi i represjom ma tych terenach.