DOPEŁNIENIE (5) - Słownik polszczyzny XVI wieku

Słownik polszczyzny XVI wieku - wersja elektroniczna
hasło: DOPEŁNIENIE (stan na dzień: 15-11-2015)
www.spxvi.edu.pl
strona 1/1
DOPEŁNIENIE (5) sb n
N sg dopełnieni(e) (5).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s. v. dopełnić.
Uzupełnienie, wypełnienie braku; complementum, supplementum Mącz (5) : Complementum.
Nápełnienie/ Dopełnienie. Mącz 304c; Supplementum. Dopełnienie/ Doſipánie. Mącz 304d.
dopełnienie czego (1): WujNT 530 cf Szereg.
Szereg: »pomnożenie i dopełnienie« (1): ſpráwiedliwośći pomnożenie y dopełnienie/ pochodzi z
vczynkow á nie z ſámey wiáry WujNT 530.
Przen: Urzeczywistnienie, spełnienie [czego] (1) : Nie ſámá wiárá ma być w nas/ ále y miłość/ ktora
ieſt wſzytkich cnot dopełnienie. WujNT 673.
a. Listwa, obramowanie [czego] (1) : Náwyſz iego [ołtarza] był łokieć/ y łokieć na ſſerzą/ á
dopełnienie iego [et definitio eius] áż do kráiu iego/ w około dłoń iedná Leop Ez 43/13.
Synonimy: dołożenie, pomnożenie, skończenie.
Cf DOPEŁNIĆ
LZ