UCHWAŁA NR .................... RADY GMINY MALECHOWO z dnia

UCHWAŁA NR ....................
RADY GMINY MALECHOWO
z dnia .................... 2014 r.
w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej
w Malechowie.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz.
594; poz. 1318, z 2014 r. poz 379) oraz art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) Rada Gminy Malechowo uchwala, co następuje:
§ 1. 1. Po zapoznaniu się z treścią skargi wniesioną przez Panią Elżbietę Dziuba - Kowalik na działalność
Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Malechowie oraz stanowiskiem Komisji Rewizyjnej
w sprawie zarzutów zawartych w skardze, Rada Gminy Malechowo uznaje skargę za bezzasadną.
2. Uzasadnienie faktyczne i prawne rozpatrzenia skarg oraz pouczenie
art. 239 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego zawiera załącznik do uchwały.
wynikające
z treści
§ 2. Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącej Rady Gminy, upoważniając do powiadomienia
skarżącej o sposobie załatwienia skargi.
§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Id: F04F4FC8-47BF-488F-9A2A-433636414762. Przyjęty
Strona 1
Załącznik do Uchwały Nr ....................
Rady Gminy Malechowo
z dnia....................2014 r.
Uzasadnienie
W dniu 24.03.2014r. wpłynęła do Wójta Gminy Malechowo skarga Pani Elżbiety Dziuba-Kowalik,
dotycząca nierozpatrzenia przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej wniosku o pomoc z dnia 25.10.2013r.
oraz niewystarczających kwot zasiłków przyznawanych przez Ośrodek Pomocy Społecznej na pokrycie
kosztów leczenia, żywności itp.
Wójt Gminy, zgodnie z kompetencjami i przyjętymi zasadami, przekazał przedmiotową skargę do zbadania
Komisji Rewizyjnej.
Na posiedzeniu w dniu 15.04.2014r. Komisja Rewizyjna badająca skargę, poprosiła Kierownika Gminnego
Ośrodka Pomocy Społecznej w Malechowie o ustosunkowanie się do zarzutów w skardze oraz przedstawienie
dokumentacji w ww. sprawie.
Po wysłuchaniu wyjaśnień i zapoznaniu się z dokumentacją stwierdzono:
Pani Elżbieta Dziuba-Kowalik w dniu 25.10.2013r. złożyła podanie do Gminnego Ośrodka Pomocy
Społecznej o pomoc w formie „ubezpieczenia zdrowotnego i pomoc finansową na żywność, środki czystości
i umożliwienie mi dalszego leczenia”. W dniu 31.10.2013r. pracownik socjalny przeprowadził aktualizację
wywiadu środowiskowego, podczas którego w/w nie wyraziła zgody na jego podpisanie oraz złożenie
oświadczeń o dochodach jednorazowych, uzyskanych w ciągu ostatnich 12 miesięcy (dotyczy głównie
oświadczenia o dochodach z pracy dorywczej w okresie letnim lipiec – wrzesień). Odmowa złożenia
stosownych oświadczeń oraz dokumentów uniemożliwia dokonanie właściwej oceny sytuacji skarżącej przez
pracownika socjalnego.
W dniu 07.11.2013r. została wydana decyzja odmawiająca pomocy w formie zasiłku na zakup żywności,
środków czystości i na leczenia. Przyczyną odmowy przyznania pomocy było zastosowanie art.107 ust.4a
ustawy o pomocy społecznej, który stanowi „Nie wyrażenie zgody na przeprowadzenie rodzinnego wywiadu
środowiskowego przez osoby lub rodziny ubiegające się o świadczenia z pomocy społecznej lub na jego
aktualizację przez osoby lub rodziny korzystające ze świadczeń z pomocy społecznej stanowi podstawę do
odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń
pieniężnych z pomocy społecznej”.
Dnia 22.11.2013r. ww. odwołała się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego
w Koszalinie. W wyniku rozpatrzenia odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło zaskarżoną
decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W wyniku ponownego rozpatrzenia podania
z dnia 25.10.2013r. oraz uzupełnienia niezbędnej dokumentacji przez panią Elżbietę Dziuba-Kowalik
o zaświadczenia lekarskie i oświadczenie o dochodach, Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej wydał w dniu
22.01.2014r. decyzję, przyznającą pomoc społeczną, na zaspokojenie potrzeb wskazanych w podaniu w formie
zasiłku celowego w wysokości 100 zł jednorazowo. Od powyższej decyzji ww. odwołała się do
Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie. Na posiedzeniu w dniu 18.02.2014r. Kolegium
utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Nieprawdą zatem jest stwierdzenie przez panią Dziuba-Kowalik, że na
wniosek z dnia 25.10.2013r. nie otrzymała żadnej pomocy.
Pani Elżbieta Dziuba-Kowalik w skardze kwestionuje także wysokość przyznanego zasiłku okresowego
w wysokości 121 zł miesięcznie w okresie od stycznia do czerwca 2014r. Decyzja w sprawie przyznania zasiłku
okresowego została wydana przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w dniu 13.02.2014r.
Ww. odwołała się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie. Kolegium
na posiedzeniu w dniu 25.03.2014r. orzekło o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy. W odwołaniu pani
Dziuba-Kowalik kwestionowała wysokość przyznanego świadczenia. Skarżąca obszernie przedstawiła swoją
sytuację zdrowotną oraz materialno-bytową. Na tamten czas uzyskiwała dochody w postaci alimentów od
byłego męża w wysokości 300 zł. W myśl art. 38 ust.2 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej zasiłek okresowy
ustala się do wysokości różnicy miedzy kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej, tj. 542 zł,
a dochodem tej osoby, tj. 300 zł przy czym zgodnie z ust.3 tego artykułu minimalna wysokość przedmiotowego
zasiłku nie może być niższa niż 50% różnicy. Jak wynika z powyższego, kwota przyznanego świadczenia
Id: F04F4FC8-47BF-488F-9A2A-433636414762. Przyjęty
Strona 1
wynika z wyliczeń kryterium dochodowego. Ponadto z treści art.3 ustawy wynika, iż celem pomocy społecznej
nie jest pełne utrzymanie osób i rodzin, ale wsparcie tymczasowe, które winno mieć charakter przejściowy
i nie może być traktowane jako stałe źródło dochodu. Ww. jest klientem pomocy społecznej od wielu lat,
korzystała i korzysta z różnych form wsparcia.
Na posiedzenie Komisji Rewizyjnej została zaproszona także pani Elżbieta Dziuba-Kowalik, która zabierając
głos, nie wniosła żadnych innych okoliczności niż te, które przedstawiła w skardze.
Biorąc powyższe wyjaśnienia pod uwagę Komisja Rewizyjna zbadała skargę i postanowiła uznać ją jako
bezzasadną.
W związku z art.239 kpa „w przypadku gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, została uznana za bezzasadną
i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarżący ponowił skargę bez wskazania nowych
okoliczności – organ właściwy do jej rozpatrzenia może podtrzymać swoje poprzednie stanowisko z odpowiednią
adnotacją w aktach sprawy – bez zawiadamiania skarżącego”.
Id: F04F4FC8-47BF-488F-9A2A-433636414762. Przyjęty
Strona 2