(36) I stopień. Europejskie systemy resocjalizacji
Transkrypt
(36) I stopień. Europejskie systemy resocjalizacji
OPIS PRZEDMIOTU / MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS) 1. Nazwa przedmiotu / modułu w języku polskim 2. Europejskie systemy resocjalizacji Nazwa przedmiotu / modułu w języku angielskim 3. European systems of resocialization Jednostka prowadząca przedmiot 4. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, Instytut Pedagogiki, Zakład Resocjalizacji Kod przedmiotu / modułu 5. Rodzaj przedmiotu / modułu (obowiązkowy lub fakultatywny) 6. Obowiązkowy Kierunek studiów 7. Pedagogika Poziom studiów (I lub II stopień) 8. I stopień Rok studiów 9. II rok Semestr (zimowy lub letni) 10. semestr letni Forma zajęć i liczba godzin 11. 15 godzin wykładów, 15 godzin ćwiczeń Imię, nazwisko, tytuł / stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia 12. 13. dr Barbara Jezierska Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu / modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Brak wymagań Cele przedmiotu: 1. Charakterystyka i dominujące przejawy współczesnej przestępczości dzieci i młodzieży w Polsce i w Europie. 2. Orientacja w systemach profilaktyki i resocjalizacji nieletnich w krajach europejskich. 3. Specyfika polskiego systemu oddziaływań resocjalizacyjnych na tle rozwiązań europejskich i światowych. 4. Implementacja dobrych praktyk w zakresie oddziaływań resocjalizacyjnych i prewencyjnych. 5. Europejska polityka w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości wobec nieletnich 14. Zakładane efekty kształcenia: Symbole kierunkowych efektów kształcenia: student: EK_01 posiada wiedzę w zakresie podstaw teoretycznych i polityczno-kryminalnych K_W01 współcześnie funkcjonujących systemów K_W02 resocjalizacji instytucjonalnej i pozainstytucjonalnej K_ W13 EK_02 definiuje podstawowe pojęcia ogólnej teorii systemów, klasyfikuje systemy i modele oddziaływań resocjalizacyjnych EK_03 ma wiedzę na temat współczesnych europejskich rozwiązań w resocjalizacji nieletnich, opisuje funkcjonowanie instytucji resocjalizacyjnych izolacyjnych i wolnościowych za granicą i porównuje je do rozwiązań krajowych K_ W07 K_W10 K_W14 K_ W15 EK_04 potrafi wykorzystać wiedzę teoretyczną w implementowaniu modelowych systemów resocjalizacji, analizuje i ocenia współczesne przedsięwzięcia resocjalizacyjne w Europie i na świecie i proponuje rozwiązania innowacyjne K_ U01 K_ U02 K_ U08 EK_05 wykazuje zainteresowanie rozszerzaniem wiedzy na temat współczesnych europejskich rozwiązań w resocjalizacji, jest otwarty na poszukiwanie nowych informacji w tym względzie i dzielenie się nimi podczas dyskusji w grupie, jest świadomy potrzeby tworzenia optymalnych rozwiązań systemowych w polityce Unii Europejskiej w zakresie szeroko rozumianej opieki, profilaktyki resocjalizacji, adresowanych do osób i środowisk zmarginalizowanych K_ K03 K_ K04 K_ K05 K_ K07 15. 16. 1. Podstawowe źródła informacji o przestępczości i ich ocena. Tendencje rozwojowe przestępczości w Polsce i innych krajach europejskich. 2. Zjawiska społeczne o ujemnym potencjale kryminogennym. Czynniki ekonomiczne a przestępczość. Migracja a przestępczość. Zjawiska kulturowe o negatywnej treści społecznej. 3. Współczesne tendencje w polityce kryminalnej i ich konsekwencje dla systemów resocjalizacji. 4. Prawne i pedagogiczne reakcje na przestępczość dzieci i młodzieży. Międzynarodowa współpraca w zakresie postępowania z nieletnimi. Współczesne systemy resocjalizacji instytucjonalnej i alternatywnej. 5. Resocjalizacja nieletnich w Europie Środkowo-Wschodniej. Ewolucja polskiego systemu resocjalizacji nieletnich. Resocjalizacja nieletnich w Europie Zachodniej. 6. Modele oddziaływań resocjalizacyjnych w krajach pozaeuropejskich. Amerykańskie rozwiązania w resocjalizacji nieletnich. Postępowanie z nieletnimi w Kanadzie. Resocjalizacja nieletnich w Japonii. Glen Mills Schools - pensylwański model oddziaływania resocjalizacyjnego. Zalecana literatura (podręczniki) V. Cernikova, Programy resocjalizacji w ramach prewencji kryminalnej u osób młodocianych w Republice Czeskiej. Międzynarodowa Konferencja Naukowa: „Dziecko z utrudnieniami rozwoju. Problemy interdyscyplinarnej diagnozy i terapii w świetle najnowszych teorii”, Wrocław 4-6 maj 2000. B. Hołyst, Kryminologia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2009. J. Hubicki, Metody oddziaływań resocjalizacyjnych stosowane przez Centre for Faith and Justice w Dublinie. W: B. Urban, Dewiacje wśród młodzieży: uwarunkowania i profilaktyka, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2001. B. Jezierska, Nakaz resocjalizacji nieletnich w angielskim systemie sprawiedliwości naprawczej, W: T. Żółkowska, L. Konopska, D. Szałkiewicz (red.), Uszkodzenie, niepełnosprawność, upośledzenie aspekty teoretyczne i praktyczne w pedagogice XXI wieku,volumina.pl Daniel Krzanowski, (Pedagogika Specjalna - Koncepcje i Rzeczywistość ; T. 7), Szczecin 2011. B. Jezierska, Praca penitencjarna w percepcji pracowników czeskich zakładów karnych, W: Teoria i praktyka resocjalizacyjna wobec współczesnych zachowań dewiacyjnych w Polsce i Republice Czeskiej / red. Adam Szecówka, Bohumil Koukola, Piotr Kwiatkowski. - Wrocław : Wrocławskie Wydaw. Naukowe Atla 2, 2008. M. Kalinowski, Resocjalizacja nieletnich w państwach europejskich i pozaeuropejskich, Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, Warszawa 2005. F. Kozaczuk (red.) Optymalizacja oddziaływań resocjalizacyjnych w Polsce i w niektórych krajach europejskich, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2008. J. Kusztal, System resocjalizacji młodzieży niedostosowanej społecznie w Polsce i w Niemczech, Kraków, Wyd. Ignatianum, Kraków 2008. M. Meyer, Profilaktyczno-resocjalizacyjne zadanie pracy socjalnej w szkole oraz jej prawna regulacja na przykładzie Niemiec i Polski. W: „Szkoła Specjalna” 2002, nr 4. M. Płatek, Systemy penitencjarne państw skandynawskich na tle polityki kryminalnej, karnej i penitencjarnej, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007. B. Stańdo- Kawecka, Prawo karne nieletnich, Oficyna Wolters Kluwer, Warszawa 2007. 17. 18. 19. Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu / modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia: Egzamin pisemny: sprawdza wiedzę oraz umiejętności jej wykorzystania w rozwiązywaniu problemów. Kryteria oceny: ocena dostateczna – student rozumie znaczenie kluczowych pojęć, potrafi wskazać współczesne tendencje i dynamikę zjawiska przestępczości, opisać rozwiązania systemowe w zakresie przeciwdziałania przestępczości w różnych krajach; ocena dobra – jak wyżej oraz potrafi wnikliwie porównać ze sobą różne systemy; ocena bardzo dobra – jak wyżej a poza tym umie opisać genezę, historię, walory i mankamenty różnych systemów resocjalizacji, zaś jego wiedza wykracza poza treści zawarte w obowiązkowej lekturze. Egzamin obejmuje treści wykładów oraz wskazane przez egzaminatora treści z ćwiczeń. Zaliczenie ćwiczeń na ocenę. Ocena odzwierciedla pracę studenta w ramach zajęć oraz samodzielną pracę nad literaturą przedmiotu. Kryteria oceny: Prowadzący wylicza cztery odrębne oceny cząstkowe. Ostateczna ocena jest średnią ważoną z tych czterech kryteriów wg wzoru: 0,20 x (ocena za udział w zajęciach czyli za frekwencję i aktywność) + 0,20 x (średnia z prac pisemnych lub(i) odpowiedzi ustnych z bieżącego materiału) + 0,40 x średnia z ocen ze sprawdzianów + 0,20 x (ocena za wykonanie zadań dodatkowych). Zaokrąglenie następuje do połowy stopnia wg reguł arytmetyki. Liczba sprawdzianów i domowych prac pisemnych jest ustalona na początku semestru, natomiast zadania dodatkowe są przedstawiane w trakcie kolejnych zajęć przez prowadzącego, który wyznaczając ich temat może uwzględnić propozycje studenta). Język wykładowy polski Obciążenie pracą studenta Forma aktywności studenta Godziny zajęć (według planu studiów) z nauczycielem: - wykład: - ćwiczenia: Praca własna studenta - przygotowanie do zajęć: - czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie do egzaminu: Suma godzin Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności 15 15 30 30 30 120 Liczba punktów ECTS *objaśnienie symboli: K (przed podkreśleniem) - kierunkowe efekty kształcenia W - kategoria wiedzy U - kategoria umiejętności K (po podkreśleniu) - kategoria kompetencji społecznych 01, 02, 03 i kolejne - numer efektu kształcenia 4