Stanowisko w sprawie ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach
Transkrypt
Stanowisko w sprawie ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach
40-058 Katowice, ul. Stalmacha 17 tel.: (+32) 25-11-021, 25-11-241, fax: (+32) 25-10-985 www.silesia.org.pl, [email protected] Stanowisko Zarządu Śląskiego Związku Gmin i Powiatów z dnia 19 stycznia 2007 r. w sprawie: ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju Zarząd Śląskiego Związku Gmin i Powiatów wnosi o pilną nowelizację ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2006 r., Nr 227, poz. 1658), która w swoich postanowieniach pozostaje w sprzeczności z zasadami subsydiarności oraz prowadzenia polityki rozwoju regionalnego, a takŜe w sposób niewystarczający spełnia wymogi rozporządzeń Wspólnot Europejskich w zakresie pełnego wykorzystania instrumentarium w nich zawartego. Ponadto w odniesieniu do wyŜej wymienionej ustawy, formułujemy następujące zastrzeŜenia i uwagi: 1. PowaŜne zastrzeŜenia samorządów lokalnych budzi rola wojewody w całym procesie programowania rozwoju. Naszym zdaniem takie podniesienie rangi wojewody jest sprzeczne z ustawą o samorządzie województwa, zgodnie z którą jednym z głównych zadań samorządu województwa jest prowadzenie polityki rozwoju województwa. W szczególności nasze obawy budzą następujące kwestie: a) Powołanie przez wymienioną ustawę stałej Konferencji jest działaniem, które powiela rolę Komitetu Monitorującego. Jedyną róŜnicą jest rola i funkcja wojewody w wymienionych tworach. Dodatkowo w przypadku Konferencji powaŜne wątpliwości budzi postanowienie, zgodnie z którym przewodniczącym konferencji jest wojewoda. Naszym zdaniem, takie umocowanie wojewody w tym gremium, a takŜe ewentualne konsekwencje dalszych postanowień ustawy (zgodnie z którymi decydujący jest głos przewodniczącego przy równym podziale głosów) powoduje, Ŝe wojewoda uzyskuje decydującą rolą w przypadku róŜnych spraw dotyczących rozwoju województwa bez ponoszenia za nie odpowiedzialności, która zgodnie z ustawą o samorządzie województwa leŜy po stronie zarządu województwa. b) Powszechne wątpliwości budzi równieŜ wyposaŜenie wojewody w moŜliwość blokowania inwestycji w przypadku „stwierdzenia udokumentowanych nieprawidłowości”. Ze względu na brak ostrej definicji nieprawidłowości (które mogą mieć róŜnych charakter - finansowy, prawny, proceduralny, instytucjonalny) oraz zakresu wyraŜenia „przy wyłanianiu projektów”, pragniemy przyłączyć się do stanowisk róŜnych instytucji samorządowych w Polsce, wyraŜających obawy, iŜ taka konstrukcja prawna pozwoli na arbitralne, politycznie motywowane blokowanie inwestycji. c) Z powodów wymienionych w lit. a) równieŜ rola wojewody jako arbitra rozstrzygającego protesty jest z naszego punktu widzenia rozwiązaniem wymagającym pilnej zmiany. Wynika to z faktu, iŜ wojewoda w świetle systemu wdraŜania Funduszy Strukturalnych w latach 2007 – 2013 nie bierze bezpośrednio udziału w procesie wyłaniania projektów i wdraŜania środków UE w tym okresie. Aktualne rozwiązania ustawy prowadzą do dalszego pomniejszania roli samorządów wojewódzkich oraz do cofania załoŜeń reformy administracyjnej wprowadzonej w Ŝycie w roku 1999. 2. Art. 22 ust. 2. mówi o tym, Ŝe programowanie ze środków krajowych moŜe obejmować okres do 7 lat. UwaŜamy, Ŝe tak sformułowany przepis - nie wskazujący minimalnego okresu programowania – a dotyczący równieŜ środków krajowych w praktyce uniemoŜliwi prowadzenie zintegrowanej polityki rozwoju przez Państwo oraz samorządy. Podstawową zasadą powinno być wieloletnie programowanie środków na rozwój (szczególnie ze względu na fakt, iŜ wiele projektów wykracza okresem swojej realizacji poza czas 1 lub 2 lat). Pozwoli to uniknąć w przypadku realizacji inwestycji o znaczeniu ponadlokalnym, regionalnym lub ogólnopolskim niepewności finansowej związanej z finansowaniem ich w kolejnych latach, z drugiej zaś strony pozwoli na zaangaŜowanie środków proporcjonalnie do istniejących potrzeb w danym roku inwestycyjnym, a nie w odniesieniu do całości budŜetu projektu. 3. PowaŜnym niedopatrzeniem w ustawie jest równieŜ brak w art. 28 ust. 1 programów obejmujących tzw. wiązki projektów lub realizujących pewien ogólny cel. Przykładem takiego programu mogą być projekty składające się na programy rewitalizacyjne w wielu polskich miastach. Ze względu na bardzo szeroki tematycznie zakres rewitalizacji, projekty wchodzące w skład tych programów dotyczą problemów społecznych, infrastrukturalnych, przestrzennych, ekonomicznych itp. UwaŜamy, iŜ istniejące postanowienia ustawy nie pozwalają na potraktowanie pewnych działań w sposób komplementarny, zintegrowany oraz interdyscyplinarny. 4. PowaŜne wątpliwości budzi moŜliwość wstrzymywania podpisywania umów o dofinansowanie do momentu rozstrzygnięcia wszystkich protestów (art. 29 ust. 4). Znając doświadczenia wielu polskich samorządów w zakresie protestów uczestników przetargów, moŜe to spowodować wstrzymanie lub skuteczne zablokowanie przez wiele miesięcy decyzji o przyznaniu dofinansowania dla całej puli przeznaczonej na działanie. Opierając się na statystykach ZPORR w zakresie ilości złoŜonych wniosków, liczba protestujących instytucji, które nie uzyskały dofinansowania moŜe skutecznie zablokować zarówno słuŜby wojewody, jak równieŜ terminy podpisywania umów (dla przykładu w województwie śląskim w działaniu 3.3 ZPORR wnioski złoŜyły 104 instytucje, a dofinansowanie uzyskało jedynie 8 – oznacza to 96 potencjalnych protestujących). Opracowanie projektu: biuro Śląskiego Związku Gmin i Powiatów 2