monografia korczaka - Zespół Szkół Specjalnych nr 8 w Łodzi

W TROSCE O UŚMIECH CHOREGO DZIECKA
Monografia szkoły przy szpitalu im. J. Korczaka
Szpital im. Korczaka to najstarsza placówka tego typu w Łodzi. To tutaj powstawały
pierwsze aktywne formy pomocy małym pacjentom.
Dzięki
inicjatywie
wspaniałych
i
oddanych
dzieciom
lekarzy
:prof. Maciejewskiemu, prof., Wilkoszewskiemu, prof.Redlichowi, doc. Sroczyńskiemu,
dyr. szpitala K.Kowalskiemu oraz siostrze przełoŜonej pielęgniarek p. Markowskiej;
otworzono pierwszą szkołę przyszpitalną, która juŜ od prawie pół wieku towarzyszy chorym
dzieciom.
I tak: „ ... Decyzją Wydziału Oświaty, Prezesa Miejskiej Rady Narodowej w Łodzi,
z dn. 31. sierpnia 1956 r., wydano, w oparciu o wniosek zespołu profesorów Akademii
Medycznej Szpitala im. J. Korczaka, a przekazaną przez Kierownika Samodzielnego Referatu
Szkolnictwa Specjalnego p. Czesława Kuchowicza.
Pani dyr. Czesława Szczypińska otrzymała delegację do otwarcia szkoły
przy szpitalu im. J. Korczaka z dniem 1 września 1956 r.” – zapisała pierwsza, szkolna
kronika.
Do pracy w organizowaniu tego przedsięwzięcia została przydzielona p .Janina
Kowalczykowa . RównieŜ dyrektor szpitala p.Kazimierz Kowalski obiecał daleko idącą
pomoc w organizowaniu tej placówki.
Uroczyste rozpoczęcie historycznego, pierwszego roku szkolnego zainaugurowała
Rada Pedagogiczna , w składzie:
- Dyr. Szk. p. Czesława Szczypińska
- p. Janina Kowalczykowa
- wychowawcy: p. Urszula Jończyk
- p. Anna Cegielska
- p. Barbara Majewska.
W kronice szkolnej czytamy o „chrzcie” nauczycieli
...”Straszliwy chrzest”
przeszłyśmy na oddziale chirurgii, gdyŜ w tejŜe chwili przywieziono karetką pogotowia
siedmioletnią dziewczynkę, której tramwaj obciął nogę... Pan prof. Maciejewski
przeprowadził z nami pogadankę o sposobie postępowania z dzieckiem w szoku
pourazowym”
RównieŜ lokalna prasa informowała o tym waŜnym wydarzeniu:” Od września
funkcjonuje pierwsza w Łodzi szkoła szpitalna przy klinice dziecięcej im. J. Korczaka AM
przy ul. Armii Czerwonej 15.Praca skutkiem ciasnoty lokalowej jest niezwykle cięŜka, mimo
to daje efekty. Ordynator oddziału wewnętrznego mówi:” Szkoła w szpitalu to wielkie
dobrodziejstwo dla naszych małych pacjentów. Zaabsorbowanie dziecka lekcjami czy innymi
zajęciami- to doskonała terapia pozwalająca zapomnieć o dolegliwościach, a to sprzyja
lepszemu samopoczuciu”.
Początkowo napotykano wiele trudności związanych z adaptacją i akceptacją
nauczycieli w środowisku medycznym. W tym celu, juŜ w pierwszym roku istnienia szkoły
2
podjęto działania mające za zadanie pedagogizację pielęgniarek. Problem ten podjęła,
w referacie: „Szkoła specjalna pomaga w procesie leczenia”, p. J. Kalupa, - pisała m. in.:
„Praca nauczyciela w szpitalu nie jest problemem łatwym, wymaga od nauczyciela jasnego
zdawania sobie sprawy z ilości i jakości zajęć w zaleŜności od charakteru schorzenia. Aby nie
zatracić ich specyfiki terapeutycznej, wymaga współpracy z lekarzami i pielęgniarkami
w trosce o losy kaŜdego dziecka., wymaga postawy poszukująco- badawczej nauczyciela
i jego dynamicznej inicjatywy i twórczości w pracy... . Trudności jakie się piętrzą w tego
rodzaju placówce moŜe pokonać tylko człowiek o wraŜliwej osobowości, nauczyciel, który
kocha dziecko i je rozumie.”
Wydaje się, Ŝe i dziś , choć po wielu latach przemian, portret nauczyciela
i wychowawcy pozostaje taki sam. Dziś nauczyciele dysponują nowoczesnymi materiałami
i technikami dydaktyczno- terapeutycznymi i z ich dobrodziejstw korzystają, i czerpią
inwencję twórczą do pracy z dziećmi chorymi.
Pomimo ewolucji w procesach nauczania i wychowania problem dziecka chorego
w sytuacji szpitalnej pozostaje wciąŜ ten sam.
Dlatego, w trosce o małego pacjenta oraz o stworzenie mu jak najlepszych szans
rozwoju psychiczno- intelektualnego, wprowadzono nową organizację pracy szkoły.
Utworzone zostały zespoły: dydaktyczny, przedszkolny oraz zajęć pozalekcyjnych.
Celem zespołów dydaktycznych jest zapewnienie kontynuacji nauki wg załoŜeń
programowych zatwierdzonych przez MENiS. Mając na uwadze jak najlepsze fety
nauczania, dokonano podziału na zespoły klasowe: I-III; IV-VI;VII- VIII, a obecnie na: I-III;
IV-VI oraz gimnazjum.
Zespół przedszkolny zapewniał natomiast kontynuację procesu dydaktycznowychowawczego dzieciom w wieku 3-6 lat. Niestety oszczędności czynione w oświacie
zamknęły moŜliwość prowadzenia tego zespołu w roku 1999.
Największym zespołem spełniającym rolę opiekuńczo- wychowawczą stał się zespół
zajęć pozalekcyjnych, który swoimi działaniami terapeutycznymi obejmuje dzieci i młodzieŜ
w wieku 3- 18 lat.
Poprzez wszystkie lata działalności, szkoła przyjmowała róŜne formy
organizacyjne.Obecnie szkoła przy szpitalu im. J. Korczaka jest filią Zespołu Szkół
Specjalnych Nr 8 przy Szpitalu Klinicznym Nr 4 w Łodzi.
Kolejnymi kierownikami i dyrektorami tej placówki byli:
W latach:do 1962 r. – kier. Czesława Szczypinska,
1962- 1968 – kier. Zbigniew Kaźmierczak,
1968 –1969 – kier. Józef Osłonka,
1969- 1971 – kier. Zbigniew Kaźmierczak,
1971-1972 – kier. Aleksandra Barylska ,
1972 –1998 – dyr. Aleksandra Barylska,
1998 – 1999 – dyr. Irena Kundt,
od1999 r. dyr. ZSS Nr 8 dyr. GraŜyna Grządziel.
Do roku 2004 zajęcia odbywały się w pięciu pawilonach oddziałów : chirurgii,
chorób wewnętrznych, okulistyki, laryngologii i neurologii.
Od roku 2004 po zamknięciu pawilonu neurologii praca odbywa się w pozostałych
czterech budynkach.
Obecnie szkoła przyszpitalna jest Filią Nr 2 w ZSS Nr 4 w Łodzi.
Radą Pedagogiczną w składzie:
- mgr K. Adamczyk
- mgr M. Bartoszewska
- mgr G. Michalak
3
- mgr J. Lenkowska
- mgr A. Leśny
- mgr J. Ptak –Włodarczyk
- mgr E. Ulińska
kieruje p. mgr A. Bodetko.
W celu jak najlepszego słuŜenia chorym dzieciom oraz prowadzenia
urozmaiconego procesu dydaktyczno –terapeutycznego podejmowane są róŜne formy
współpracy z organizacjami środowiskowymi, społeczno- kulturalnymi.
I tak:- w latach 1976- 1996 zawiązano druŜyną harcerską p.n. „Leśne
Jagody”. Kronika druŜyny informowała: „HARCARZE TEś CHCĄ MIEĆ GŁOS”-dnia
20 września 1976 r. został zawiązany krąg harcerski. Dzieci przeszły wiele prób
sprawnościowych i zostały
przyjęte w szeregi ZHP. Otrzymały Ŝółto- czerwone chusty
i zielone sznurki z lilijkami harcerskimi. Przyjaciółmi szkoły przyszpitalnej zostali harcerze
ze szczepu przy Szk. Podst. Nr 66 w Łodzi".
-do roku 1992 działał równieŜ EKO- KLUB.
W ciągu wszystkich lat działalności szkoły zapraszano gości reprezentujących róŜne
środowiska, podejmowano współpracę ze szołami i klubami młodzieŜowymi.
W spotkaniach z dziećmi, uczestniczyli:
- PKP stacji Łódź Fabryczna
- Urząd Pocztowo- Telekomunikacyjny Łódź 58
- Towarzystwo Przyjaciół Przyrody
- W. Iwiński – śołnierz opowiadający o drodze polskiego Ŝołnierza o wyzwolenie
ojczyzny
- Fabryka Termometrów Lekarskich
- Milicja Obywtelska Komendy Łódź – Widzew
- ZPB im. ST. Kamińskiego
- Płk Henryk Kacprzak – kombatant II –wojny światowej
- Widzewska Fabryka Nici im. H. Sawickiej „Ariadna”
- Dom KsiąŜki w Łodzi
- P.RŜanek – były dowódca plutonu Wołyńskiej Brygady Kawalerii oraz dowódca
partyzantów „”Kotwica”- pseudonim „Graf”
- Okręgowy Związek Szachowy
- Pan Rysio z „Telewizyjnego Klubu Pana Rysia”
- Ogród Zoologiczny i jego pracownicy
- Prasa- Ruch
- Zespół Wokalno- Taneczny „Kleks” przy SP 90
- Zespół Muzyczny „Wiolinki” SP 122
- Rozgłośnia Radiowa RMF_FM
- Drukarnia Prasowa S.A
- Grupa Teatralna „Nie ma za co”
- P. Stefania Sroczyńska- posiady łowickie
- Teatrzyk Piosenki „Groszki” ze szczecińskiego Pałacu MłodzieŜy
- SP 33
- SP 128 „Sekrecik”
- P. Stefan Guzik- aktorPTL „Arlekin”
- P.BoŜena Klejna – poetka
- „Sezamki”
- pracownicy Teatru Wielkiego
4
-
Zespół Piosenki i Tańca „Pędziwiatry”
P. Jan Zieliński – ilustrator ksiąŜek
P. Anna Sztaudynger – córka J. Sztaudyngera
P. Honorata Chróścielewska – autorka „PoŜegnania z misiem”
SP 125 z przedstawieniem „Król Maciuś I” oraz „Król Maciuś na Bezludnej
Wyspie”
Zespół Teatralny przy ZSO Nr 1 w Łodzi
Fabryka Dywanów „Dywilan”.
Święta narodowe, uroczystości lokalne na stałe wpisały się w terminarz działalności
szkoły. Wszystkie wydarzenia szkoły i szpitala, jak równieŜ twórczość pacjentów znalazły
swoje honorowe miejsce w wydawanych pisemkach szkolnych , pt.”Zaczarowany ołówek”
(gazetka oddziału neurologii) oraz „Wędrowniczek”.
Wszyscy nauczyciele RP szkoły ciągle podnoszą swoje kwalifikacje, poszukując
nowoczesnych metod terapeutycznych do pracy z dzieckiem chorym. A wszystko to w trosce
o jak najlepszy poziom słuŜenia chorym dzieciom, aby na ich ustach pojawiał się uśmiech,
aby ich oczy promieniały radością, a serca przepełnione były spokojem.