1. Informacje ogólne 2. Opis zajęć dydaktycznych i pracy studenta

Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 1
Kierunek i poziom studiów: Technologia chemiczna
Sylabus modułu: Fizyka A (0310-TCH-S1-003)
Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): nie dotyczy
1. Informacje ogólne
koordynator
modułu/wariantu
rok akademicki
semestr
forma studiów
sposób ustalania oceny
końcowej modułu
prof. dr hab. Bogusław Fugiel
2014/2015
III
stacjonarne
Ocena końcowa modułu jest średnią arytmetyczną ocen z laboratorium,
konwersatorium oraz z egzaminu z wykładu pod warunkiem, że wszystkie te oceny są
pozytywne. Gdy warunek ten nie jest spełniony student uzyskuje ocenę
niedostateczną (2.0) z modułu. Oceny średnie oblicza się z dokładnością do dwóch
miejsc dziesiętnych, przy czym określenia słowne lub cyfrowe oceny uwarunkowane
są odpowiednio następującymi nierównościami:
2.75
3.25
3.75
4.25
4.75
β
β
β
β
β
niedostateczny lub 2.0
dostateczny lub 3.0
plus dostateczny lub 3.5
dobry lub 4.0
plus dobry lub 4.5
bardzo dobry lub 5.0
< 2.75
< 3.25
< 3.75
< 4.25
< 4.75
informacje dodatkowe
2. Opis zajęć dydaktycznych i pracy studenta
nazwa
Wykład
prowadzący
grupa(-y)
treści zajęć
kod
0310-TCH-S1003_fs_1
prof. dr hab. Bogusław Fugiel
Pierwsza i jedyna
Każdy wykład trwa dwie godziny lekcyjne. W semestrze zimowym przewidzianych jest 15
wykładów.
Wykład pierwszy. Informacje o układach jednostek w fizyce, podziale na skalarne i
wektorowe wielkości fizyczne, działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy wektorów,
układy współrzędnych: kartezjański, cylindryczny i sferyczny.
Wykład pierwszy poprzedzony jest krótkim, prowadzonym przez koordynatora modułu,
zebraniem organizacyjnym, na którym podane są studentom informacje dotyczące modułu.
Przewidziane są także odpowiedzi koordynatora na pytania studentów.
Wykład drugi. Przedstawienie metod oceny niepewności pomiarowych w praktyce
laboratoryjnej. Pojęcie pochodnej cząstkowej i różniczki funkcji wielu zmiennych.
Szczegółowa analiza niektórych sposobów obliczeń niepewności (błędów) pomiarowych na
bazie ćwiczeń w laboratorium.
Wykład trzeci Pojęcie przemieszczenia, prędkości, przyśpieszenia. Względność ruchu.
Transformacja Galileusza i Lorentza. Elementy szczególnej teorii względności. Skrócenie
długości, dylatacja czasu, paradoks bliźniąt, paradoks tyczki i stodoły.
Wykład czwarty. Opis prostoliniowego ruchu jednostajnego i jednostajnie zmiennego w
jednym, dwóch i trzech wymiarach. Pojęcia prędkości i przyśpieszenia jako, odpowiednio,
pierwszej i drugiej pochodnej przemieszczenia względem czasu oraz prędkości i
przemieszczenia jako całki nieoznaczonej po czasie. Kinematyka ruchu krzywoliniowego, w
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 2
szczególności ruchu po okręgu. Pojęcie prędkości kątowej, przyśpieszenia stycznego i
dośrodkowego.
Wykład piąty. Zasady dynamiki Newtona. Pojęcie siły, dyskusja i demonstracje poświęcone
siłom bezwładności. Pojęcie pędu. Zasada zachowania pędu.
Wykład szósty. Prawo powszechnej grawitacji Newtona oraz historia i przyszłość spojrzenia
na zjawisko grawitacji. Siła dośrodkowa a odśrodkowa. Siły centralne. Stan nieważkości.
Pierwsza i druga prędkość kosmiczna.
Wykład siódmy. Statyka i dynamika bryły sztywnej. Pojęcie bryły sztywnej, podział na ruch
translacyjny i obrotowy. Pojęcie momentu pędu. Moment bezwładności, przykłady jego
obliczania. Wzór Steinera. Relacje pomiędzy momentem pędu i prędkością kątową oraz
analogie z ruchem postępowym punktu materialnego. Pojęcie tensora momentu bezwładności
i konsekwencje tensorowego charakteru tej wielkości. Równania Eulera. Zasady dynamiki, a
także zasady zachowania energii i momentu pędu dla ruchu obrotowego bryły sztywnej.
Wykład ósmy. Praca i energia. Praca jako całka oznaczona. Energia potencjalna . Energia
kinetyczna. Zasada zachowania energii mechanicznej. Układ planetarny.
Wykład dziewiąty. Elektryczność. Ładunek elektryczny. Prawo Coulomba. Generator van der
Graffa. Pojęcie natężenia pola elektrycznego. Strumień pola elektrycznego. Prawo Gaussa.
Klatka Faradaya. Elektrostatyczna energia potencjalna i potencjał elektryczny. Relacje
pomiędzy potencjałem elektrycznym i natężeniem pola elektrycznego. Kondensator. Energia
pola elektrostatycznego. Natężenie prądu elektrycznego oraz prawa rządzące przepływem
prądu elektrycznego w różnych materiałach. Opór elektryczny. Prawo Ohma i prawa
Kirchhoffa.
Wykład dziesiąty. Magnetyzm. Pojęcie pola magnetycznego, jego pochodzenie i wpływ na
poruszające się ładunki elektryczne. Dipol magnetyczny. Wpływ pola magnetycznego na
orientacje dipoli magnetycznych. Siła Lorentza. Prawo Ampera. Prawo Biota-Savarta.
Strumień magnetyczny. Energia pola magnetycznego. Pole magnetyczne Ziemi.
Wykład jedenasty. Ruch harmoniczny. Metody matematyczne analizy drgań. Drgania proste,
tłumione i wymuszone. Rezonans. Wahadło matematyczne i fizyczne. Oscylatory
mechaniczne. Wahadła sprzężone - dudnienia. Analogie.
Wykład dwunasty. Klasyczne równanie falowe. Fale podłużne i poprzeczne. Fale akustyczne.
Model fali dźwiękowej Newtona. Akustyka fizyczna, elementy psychoakustyki i akustyki
muzycznej. Geometria, astronomia, arytmetyka i muzyka - ars liberales.
Wykład trzynasty. Indukcja elektromagnetyczna. Zmienne prądy elektryczne. Układy LC, RLC
i RLC z siłą wymuszającą. Figury Lissajous. Rezonans elektromagnetyczny.
Wykład czternasty. Równania Maxwella. Fale elektromagnetyczne. Fale poprzeczne polaryzacja fal. Optyka geometryczna. Dwójłomność. Dyfrakcja i interferencja. Fotometria.
Wykład piętnasty. Elementy dynamiki relatywistycznej. Podsumowanie wykładów.
metody
prowadzenia
zajęć
liczba godzin
dydaktycznych
(kontaktowych)
liczba godzin
pracy własnej
studenta
opis pracy
własnej studenta
Systematyczne przedstawienie wszystkich zagadnień ze szczególnym naciskiem na
zrozumienie najważniejszych idei i pojęć fizycznych, a także na prezentację przykładów oraz
szczegółową analizę najtrudniejszych elementów wykładu.
Wykład ilustrowany jest licznymi doświadczeniami i pokazami z fizyki, także z udziałem
studentów-ochotników oraz różnymi audiowizualnymi prezentacjami multimedialnymi.
30
15
Praca z notatkami z wykładu, z podręcznikiem (literatura obowiązkowa oraz uzupełniająca) w
celu uzupełnienia wiedzy przekazanej przez prowadzącego na wykładach. Realizacja zaleceń
prowadzącego wykład w celu nadrobienia ewentualnych zaległości z matematyki.
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 3
organizacja zajęć
literatura
obowiązkowa
Wykłady trwające dwie godziny lekcyjne, zgodnie z planem zajęć.
Wybrane fragmenty pięciotomowego kursu fizyki Uniwersytetu w Berkeley:. I. C.Kittel,
W.D.Knight, M.A.Ruderman, Mechanika (PWN Warszawa 1973); II. E.M.Purcell,
Elektryczność i magnetyzm(PWN Warszawa 1974); III. F.S.Crawford, Jr, Fale (PWN
Warszawa 1973)
literatura
uzupełniająca
R.P.Feynmann, R. B.Leighton, M. Sands , Feynmanna wykłady z fizyki, tom I, II, PWN
Warszawa 1972, 1974;
D.Halliday, R.Resnick, Fizyka, tom 1 i 2, PWN Warszawa 1972,1973; A.H. Piekara,
Mechanika, PWN Warszawa 1973; M.Jeżewski, Fizyka, PWN Warszawa 1970; Sz.
Szczeniowski, Fizyka doświadczalna, cz. I i III, PWN Warszawa 1972
adres strony www
zajęć
informacje
dodatkowe
nazwa
E-mail koordynatora modułu:
[email protected]
kod
Laboratorium
prowadzący
grupa(-y)
treści zajęć
0310-TCH-S1003_fs_2
prof. dr hab. Antoni Kania, dr Dariusz Kajewski
Pierwsza i jedyna
Zajęcia w laboratorium są tak zorganizowane, aby studenci w sposób wszechstronny,
szczególnie praktyczny pogłębili wiadomości wskazane w opisie modułu i prezentowane na
wykładzie. Studenci zobowiązani są do przestrzegania regulaminu pracowni fizycznej oraz
przepisów BHP. Na pierwszych zajęciach studenci zapoznają się z regulaminem
obowiązującym w laboratorium fizycznym, przepisami BHP oraz sposobem prowadzenia zajęć
i warunkami zaliczenia laboratorium. Następnie podpisują oświadczenia o zapoznaniu się z
regulaminem pracowni fizycznej i przeszkoleniu z przepisów BHP obowiązujących w tej
pracowni.
Tematyka zajęć w laboratorium jest związana z tematyką wykładu:
KINEMATYKA – wektory, ruch jednostajny i jednostajnie zmienny, ruch po okręgu; cel:
zrozumienie i zdobycie umiejętności postrzegania nieliniowych relacji w fizyce; tematyka
kolokwium: pojęcie wektora w fizyce, wielkości skalarne i wektorowe, dodawanie i
odejmowanie wektorów, iloczyn skalarny i iloczyn wektorowy, twierdzenie sinusów i
twierdzenie kosinusów, wykres zależności przemieszczenia i prędkości od czasu w ruchu
jednostajnym i jednostajnie zmiennym, pojęcie przyspieszenia, rzut pionowy, rzut ukośny, ruch
po okręgu, wpływ oporów na ruch.
ZASADY DYNAMIKI – zasady dynamiki Newtona; cele: zrozumienie zasad dynamiki i
zdobycie umiejętności postrzegania ich funkcjonowania w przyrodzie, zdobycie umiejętności
obserwacji zjawisk z różnych układów odniesienia, zrozumienie pojęcia siły bezwładności;
tematyka kolokwium: pojęcie siły, trzy zasady dynamiki Newtona, przykłady ich
funkcjonowania w przyrodzie, prawo Archimedesa, siły sprężystości, siły grawitacji, siły reakcji,
równanie ruchu (II zasada dynamiki), bezwładność a siły bezwładności w ruchu postępowym i
w ruchu po okręgu.
DYNAMIKA BRYŁY SZTYWNEJ – ruch obrotowy bryły sztywnej; cele: poznanie analogii
pomiędzy ruchem postępowym i obrotowym, zrozumienie pojęcia momentu siły, momentu
pędu i momentu bezwładności; tematyka kolokwium: prędkość kątowa a prędkość liniowa,
pęd a moment pędu punktu materialnego, pojęcie bryły sztywnej, masa a moment
bezwładności, sposoby obliczania momentu bezwładności, twierdzenie Steinera, siła a
moment siły, moment pędu bryły sztywnej.
ZASADY ZACHOWANIA W MECHANICE – zasada zachowania energii mechanicznej, pędu
i momentu pędu; cel: zrozumienie znaczenia tych zasad w przyrodzie; tematyka kolokwium:
energia kinetyczna, energia potencjalna, prędkość kątowa a prędkość liniowa, moment pędu
punktu materialnego, energia kinetyczna bryły sztywnej, moment bezwładności, moment siły,
moment pędu bryły sztywnej, zasada zachowania energii mechanicznej, zasada zachowania
pędu, zderzenia sprężyste i niesprężyste, zasada zachowania momentu pędu, analogie
pomiędzy ruchem postępowym i obrotowym.
ELEKTROSTATYKA – pojęcie pola elektrostatycznego i potencjału
elektrycznego; cel:
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 4
zrozumienie pojęcia potencjału elektrycznego; tematyka kolokwium: prawo Coulomba,
natężenie pola elektrostatycznego, praca w polu elektrostatycznym, energia potencjalna,
potencjał elektryczny, napięcie elektryczne, pojemność elektryczna, kondensator.
PRĄD ELEKTRYCZNY– ogniwo, opór wewnętrzny, prawo Ohma; cele: zrozumienie prawa
Ohma, zdobycie umiejętności posługiwania się woltomierzem i amperomierzem oraz innymi
przyrządami; tematyka kolokwium: natężenie prądu elektrycznego, opór wewnętrzny ogniwa,
prawo Ohma, prawa Kirchhoffa, prąd elektryczny w ciałach stałych, cieczach i gazach, prawa
Faradaya, budowa i działanie amperomierza i woltomierza.
ELEKTOMAGNETYZM - podstawowe prawa elektromagnetyzmu; cele: zrozumienie istoty
oddziaływania magnetycznego i pojęcia pola elektromagnetycznego; tematyka kolokwium:
zmienny prąd elektryczny i jego parametry, natężenie i napięcie skuteczne, moc prądu
elektrycznego, układ RC, prawo Ampera, pole magnetyczne, indukcja magnetyczna, strumień
magnetyczny, siła Lorentza, poruszający się ładunek elektryczny w polu magnetycznym, silniki
elektryczne
DRGANIA I FALE – wahadła, drgania elektromagnetyczne, fale stojące i biegnące; cele:
zrozumienie znaczenia ruchu drgającego i falowego w przyrodzie, umiejętność posługiwania
się oscyloskopem; tematyka kolokwium: częstość drgań, okres drgań, wahadło
matematyczne i fizyczne, oscylator prosty, tłumiony i wymuszony, rezonans mechaniczny,
układy drgające LC i LCR, rezonans elektryczny, fale stojące i biegnące, równania Maxwella,
równanie falowe, prędkość fali, długość fali, budowa i działanie oscyloskopu.
OPTYKA – pryzmat, soczewki, zwierciadła, układy optyczne, wady soczewek, wady wzroku,
siatka dyfrakcyjna; cele: zrozumienie podstawowych praw optyki, zdobycie umiejętności
posługiwania się przyrządami optycznymi; tematyka kolokwium: prawo odbicia, prawo
załamania, zwierciadło płaskie, wklęsłe i wypukłe, równanie zwierciadła, pryzmat,
rozszczepienie światła, soczewki, równanie soczewki, układy soczewek, ogniskowa, zdolność
zbierająca, krótkowzroczność, dalekowzroczność, układy optyczne, lupa, mikroskop, lunety,
zjawisko dyfrakcji i interferencji oraz polaryzacji światła, strumień świetlny, światłość, natężenie
oświetlenia.
TERMODYNAMIKA – zasady termodynamiki, bilans cieplny; cele: zdobycie umiejętności
budowania i rozwiązywania równań bilansu cieplnego, zrozumienie pojęcia adiabatyczności,
zrozumienie pojęcia energii wewnętrznej, ciepła i temperatury oraz ciepła właściwego i ciepła
przemiany, zasada zachowania energii; tematyka kolokwium: pojęcie ciśnienia, temperatury,
energii wewnętrznej, ciepła, pracy ( w tym pracy objętościowej), entropii, równanie stanu gazu
doskonałego i rzeczywistego, termometr gazowy, zasady termodynamiki (0-III), równanie
bilansu cieplnego, potencjały termodynamiczne.
metody
prowadzenia
zajęć
Przedstawiona powyżej tematyka realizowana jest poprzez wykonywanie zadań (ćwiczeń)
doświadczalnych, przy czym dwoje/dwie/dwóch studentów/tki/tów wykonuje jedno ćwiczenie w
ciągu czterech lekcyjnych godzin zajęć.
Realizacja przydzielonego danej grupie zadania odbywa się według następującego
schematu:
− kolokwium wstępne;
− wstępne omówienie przebiegu przydzielonego przez pracownika
dydaktycznego - opiekuna grupy ćwiczenia z zestawu ćwiczeń pracowni
fizycznej dokonane przy stanowisku pomiarowym z wykorzystaniem instrukcji
do ćwiczenia;
− identyfikacja i omówienie praw i zasad fizyki istotnych dla przebiegu
ćwiczenia;
− zapoznanie się z dostępnymi przyrządami pomiarowymi, schematami i
układami pomiarowymi;
− przeprowadzenie ewentualnej modyfikacji ćwiczenia w celu pełniejszej
realizacji tematu;
− przeprowadzenie wstępnych obliczeń, szacunków i rysunków;
− wykonanie ćwiczenia;
− wykonanie ewentualnych ćwiczeń dodatkowych lub demonstracji;
− omówienie metod analizy niepewności pomiarowych;
− podpisanie otrzymanych danych doświadczalnych przez pracownika
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 5
dydaktycznego - opiekuna grupy.
liczba godzin
dydaktycznych
(kontaktowych)
liczba godzin
pracy własnej
studenta
opis pracy
własnej studenta
organizacja zajęć
literatura
obowiązkowa
literatura
uzupełniająca
adres strony www
zajęć
informacje
dodatkowe
Obowiązkiem studentów jest zredagowanie sprawozdania z wykonanego
ćwiczenia.
Sprawozdanie powinno składać się z czterech części i obejmować:
a) wstęp teoretyczny wraz z opisem doświadczenia (WOD);
b) przedstawienie obliczeń i wyników (POW);
c) ocenę niepewności pomiarowych (ONP);
d) dyskusję wyników i spis literatury (DWL).
Nazwy poszczególnych części sprawozdania mogą być każdorazowo ustalane przez
pracownika dydaktycznego - opiekuna danej grupy. W załączniku do niniejszego sylabusa
znajduje się jednak propozycja koordynatora formy sprawozdania.
W sprawozdaniu powinno być zaznaczone, którzy ze studentów są autorami poszczególnych
części: WOD, POW, ONP, DW, przy czym w ciągu semestru każdy student powinien
zredagować przynajmniej raz każdą z części sprawozdania.
30
45
Przygotowanie tematyki kolokwium. Przygotowanie do ćwiczeń na podstawie instrukcji do
ćwiczeń, wykładu oraz zalecanej literatury obowiązkowej i uzupełniającej. Wykonanie
sprawozdania. Realizacja zaleceń pracownika dydaktycznego w celu nadrobienia
ewentualnych zaległości z matematyki.
Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, trwają dwie godziny lekcyjne, prowadzone są w
Pierwszej Pracowni Fizycznej Instytutu Fizyki Uniwersytetu Śląskiego przy ulicy Bankowej 14
w Katowicach , zgodnie z planem zajęć.
T.Dryński , Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki ( PWN Warszawa 1970)
J.R.Taylor, Wstęp do analizy błędu pomiarowego (PWN Warszawa 1995)
H. Szydłowski, Pracownia fizyczna ( PWN Warszawa 1980); Praca zbiorowa pod redakcją H.
Szydłowskiego, Teoria pomiarów (PWN Warszawa 1978); Siegmund Brandt, Metody
statystyczne i obliczeniowe analizy danych (PWN Warszawa 1976);
R.Leitner, Zarys matematyki wyższej, część I (Wydawnictwa Naukowo Techniczne, Warszawa
1970); S.Kartasiński, M.Okułowicz, Analiza matematyczna (Państwowe Zakłady Wydawnictw
Szkolnych Warszawa 1970); W.Krysicki, L.Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach,
cześć I (PWN Warszawa 1974)
adres strony internetowej I Pracowni Fizycznej i II Pracowni Fizycznej Instytutu Fizyki
Uniwersytetu Śląskiego przy ulicy Bankowej 14 w Katowicach:
http://155.158.106.219/
e-mail koordynatora modułu:
[email protected]
nazwa
Konwersatorium
prowadzący
grupa(-y)
treści zajęć
metody
prowadzenia
zajęć
liczba godzin
dydaktycznych
(kontaktowych)
liczba godzin
kod
0310-TCH-S1003_fs_3
mgr Julita Piecha
Pierwsza i jedyna
Działania na wektorach. Ruch jednostajnie zmienny w jednym i dwóch wymiarach. Ruch po
okręgu. Zastosowanie drugiej zasady dynamiki Newtona. Obliczanie momentu bezwładności.
Oscylatory – rozwiązywanie równań różniczkowych drugiego rzędu o stałych współczynnikach.
Zastosowanie praw Kirchhoffa do analizy układów prądu stałego. Zastosowanie wzoru na siłę
Lorentza.
Rozwiązywanie zadań na tablicy, dwa kolokwia w ciągu semestru
15
22,5
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
pracy własnej
studenta
opis pracy
własnej studenta
organizacja zajęć
literatura
obowiązkowa
literatura
uzupełniająca
adres strony www
zajęć
informacje
dodatkowe
Przygotowanie rozwiązań zadań
Zajęcia trwające dwie godziny lekcyjne, odbywające się co dwa tygodnie
A.Hennel, W. Krzyżanowski, W.Szuszkiewicz, K.Wódkiewicz „Zadania i problemy z fizyki”
tom 1 (Warszawa 1974, PWN), A.Hennel, W.Szuszkiewicz „Zadania i problemy z fizyki” tom 2
(Warszawa 1981, PWN) „Zdania z fizyki” pod redakcja M.S. Cedrika, (1973, PWN), literatura
do wykładu
Literatura do wykładu
nazwa
Konsultacje
kod(-y) zajęć
osoba(-y)
przeprowadzająca(e) weryfikację
grupa(-y)
liczba godzin
dydaktycznych
(kontaktowych)
informacje
dodatkowe
str. 6
kod
0310-TCH-S1003_fs_4
0310-TCH-S1-003_fs_2, 0310-TCH-S1-003_fs_3
prof. dr hab. Bogusław Fugiel
pierwsza i jedyna
7,5
konsultacje po uprzednim umówieniu terminu na zajęciach lub drogą mailową
3. Opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia
modułu
nazwa
kod
Zaliczenie wykładu
0310-TCH-S1003_w_1
kod(-y) zajęć
0310-TCH-S1-003_fs_1
osoba(-y)
przeprowadzająca(e) weryfikację
grupa(-y)
wymagania
merytoryczne
prof. dr hab. Bogusław Fugiel
kryteria oceny
przebieg procesu
weryfikacji
informacje
dodatkowe
Pierwsza i jedyna
Znajomość i zrozumienie tematyki ujętej w opisie modułu. Znajomość i umiejętność opisu
doświadczeń fizycznych ilustrujących prawa i zasady fizyki. Umiejętność samodzielnego
dalszego studiowania fizyki i dziedzin pokrewnych, umiejętność korzystania z literatury
poświęconej naukom fizycznym.
Egzamin przeprowadzony jest w formie rozmowy ze studentem po zakończeniu cyklu
wykładów. Rozmowa ta ma przede wszystkim na celu sprawdzenie, czy student zrozumiał
przekazane treści oraz nabył umiejętności wykorzystania ich w dalszym samodzielnym
studiowaniu fizyki i dziedzin pokrewnych. Dla oceny z egzaminu ma także znaczenie
aktywność studenta na wykładzie. Skala ocen wyrażonych słownie lub cyfrowo jest
następująca: niedostateczny lub 2.0, dostateczny lub 3.0, plus dostateczny lub 3.5, dobry
lub 4.0, plus dobry lub 4.5, bardzo dobry lub 5.0.
Indywidualna rozmowa ze studentem, bez ograniczenia czasowego.
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 7
nazwa
kod
Zaliczenie laboratorium fizycznego
0310-TCH-S1003_w_2
kod(-y) zajęć
0310-TCH-S1-003_fs_2
osoba(-y)
przeprowadzająca(-e)
weryfikację
grupa(-y)
wymagania merytoryczne
prof. dr hab. Antoni Kania, dr Dariusz Kajewski
kryteria oceny
wszystkie
Znajomość tematyki kolokwium. Znajomość instrukcji do bieżącego ćwiczenia,
umiejętność posługiwania się przyrządami pomiarowymi, umiejętność
samodzielnego planowania i wykonywania zadań oraz współpracy, umiejętność
analizy wyników i oceny niepewności pomiarowych, umiejętność przygotowanie
pisemnego sprawozdania.
Warunkami zaliczenia laboratorium fizycznego są:
a) obecność studenta na zajęciach obejmujących więcej niż 80 % czasu
trwania wszystkich zajęć dla studentów technologii chemicznej w
pracowni fizycznej w ciągu semestru;
b) zaliczenie wszystkich ćwiczeń przewidzianych do realizacji w semestrze
Ocenę końcową z laboratorium wystawia się na podstawie cząstkowych ocen które
student otrzymuje za wykonanie każdego zadania.
Sprawozdanie.
Sprawozdanie z każdego ćwiczenia studenci zobowiązani są oddać pracownikowi
dydaktycznemu sprawującemu opiekę nad studentami przed rozpoczęciem realizacji
następnego zadania, a w przypadku sprawozdania z ostatniego ćwiczenia – na
początku zajęć przeznaczonych na ewentualne odrabianie zaległości. W
uzasadnionych w ocenie pracownika dydaktycznego przypadkach może on wydłużyć
termin oddania sprawozdania. Takie wydłużenie terminu oddania sprawozdania jest
ponadto możliwe, gdy nie spełnia ono kryteriów wcześniej narzuconych przez
pracownika dydaktycznego. Pracownik sprawujący opiekę nad studentami dokonuje
oceny sprawozdania, a także służy pomocą przy poprawie nieprawidłowo
zredagowanych części sprawozdania.
W przypadku zdarzeń losowych powodujących dłuższą nieobecność studenta na
zajęciach w laboratorium koordynator modułu może wyznaczyć takiemu studentowi
indywidualny tryb realizacji ćwiczeń. Decyzję taką powinien jednak koordynator
modułu podjąć przed rozpoczęciem zajęć przeznaczonych na odrabianie
ewentualnych zaległych ćwiczeń.
Kolokwium.
Tematyka kolokwium obejmuje, obok ogólnych zagadnień przedstawionych w
przedstawionym powyżej programie podzielonym na działy, także zagadnienia
wymienione w instrukcji do ćwiczeń.
Uzyskanie przez studenta oceny niedostatecznej z kolokwium pozbawia go prawa
dalszego uczestnictwa w realizacji danego ćwiczenia. Obowiązki przy redakcji
zadania odpowiednich części sprawozdania z ćwiczenia przejmuje druga osoba
realizująca to zadanie. Student, który nie zaliczył kolokwium wstępnego przyswaja
odpowiednią wiedzę dotycząca tego kolokwium w trakcie dalszych zajęć, którego to
kolokwium dotyczy. Korzysta przy tym z pomocy pracownika dydaktycznego.
Zdawanie kolokwium poprawkowego
możliwe jest najwcześniej na drugich
zajęciach (trzeciej godzinie lekcyjnej) przeznaczonych na realizacje danego zadania.
W przypadku zaliczenia
kolokwium poprawkowego student odrabia zaległe
ćwiczenie na zajęciach do tego wyznaczonych. W przypadku usprawiedliwienia
nieobecności na kolokwium student może je zaliczyć w późniejszym terminie, nie
później jednak niż na drugich zajęciach realizacji zadania, którego to kolokwium
dotyczy. Przy braku zaliczenia w tym trybie prawa i obowiązki studenta są takie jak w
przypadku otrzymania oceny niedostatecznej z kolokwium wstępnego z danego
ćwiczenia (patrz wyżej).
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 8
Aktywność.
Pracownik dydaktyczny może podwyższyć ocenę przyznaną za realizacje danego
ćwiczenia, doceniając ponadprzeciętną aktywność studenta na zajęciach.
Ocena końcowa.
Ocena końcowa z laboratorium jest średnią arytmetyczną z wszystkich ocen
przyznanych za poszczególne ćwiczenia.
przebieg procesu
weryfikacji
informacje dodatkowe
Zaległości.
Zaległości wynikające z usprawiedliwionych nieobecności można nadrobić na
zajęciach do tego celu przeznaczonych przy końcu semestru. Zakres czynności,
które student ma wówczas wykonać, w tym sposób zaliczenia kolokwium, ustala
pracownik dydaktyczny - opiekun grupy. W przypadku, gdy nie jest możliwe
odrobienie wszystkich zaległości na zajęciach do tego wyznaczonych, koordynator
modułu może w porozumieniu z kierownikiem pracowni i pracownikami
dydaktycznymi prowadzącymi zajęcia w pracowni wyznaczyć w tym celu inny termin,
uzyskawszy
uprzednio
zgodę pracownika dydaktycznego (pracowników
dydaktycznych) na podjęcie się wymaganej opieki nad pracami studenta
(studentów). Decyzje taką koordynator podejmuje jednak tylko w wyjątkowych i
uzasadnionych przypadkach, w szczególności gdy pełna realizacja tematów w
trakcie semestru nie była możliwa ze względów niezależnych od studentów.
Ocena odpowiedzi studenta w trakcie kolokwium wstępnego, ocena aktywności
studenta na zajęciach, ocena opracowanej przez studenta części sprawozdania z
realizacji tematu.
Wszelkie nieprzewidziane i nieopisane powyżej sporne kwestie dotyczące sposobu
prowadzenia zajęć w pracowni fizycznej lub oceny studentów rozstrzyga
koordynator modułu informując o tym kierownika pracowni lub pracowników
dydaktycznych prowadzących zajęcia w laboratorium.
nazwa
kod
Zaliczenie konwersatorium
0310-TCH-S1003_w_3
kod(-y) zajęć
0310-TCH-S1-003_fs_3
osoba(-y)
przeprowadzająca(-e)
weryfikację
grupa(-y)
wymagania merytoryczne
kryteria oceny
Mgr Julita Piecha
Pierwsza i jedyna
Umiejętność wykonywania czynności opisanych w treściach zajęć
Warunkami zaliczenia konwersatorium są dwie pozytywne oceny z obu kolokwiów.
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 9
załącznik: proponowana forma sprawozdania (dotyczy laboratorium)
I PRACOWNIA FIZYCZNA
kierunek: technologia chemiczna
Ćwiczenie nr 50
Daty i miejsce zajęć:
05.04.2013;
12.04.2013
Instytut Fizyki
Uniwersytet Śląski w Katowicach,
ul. Bankowa 14
Tytuł ćwiczenia: VVVVVVVVVVVVVVVV.
Autorzy części sprawozdania:
1. Wstęp teoretyczny wraz z opisem doświadczenia – Anna Kowalska
2. Przedstawienie obliczeń i wyników – Anna Kowalska
3. Ocena niepewności pomiarowych – Jan Nowak
4.
Dyskusja wyników – Jan Nowak
Imię i nazwisko
1. Anna Kowalska
2. Jan Nowak
Ocena
Podpis pracownika
dydaktycznego
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
DANE
str. 10
DOŚWIADCZALNE:
VVtu należy wpisać wszystkie dane doświadczalne uzyskane w ramach danego tematu VVV
podpis pracownika dydaktycznego – opiekuna grupy
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii
str. 11
1. Wstęp teoretyczny i opis doświadczenia
Anna Kowalska
VV.VVVVV.W tej części powinien być zamieszczony wstęp teoretyczny dotyczący realizowanego
tematu, w szczególności może to być rozwinięcie tematyki kolokwium wstępnego. Należy także wyjaśnić,
jakie prawa fizyczne, zasady i inne zagadnienia teoretyczne danego tematu wykorzystuje się w zadaniu
doświadczalnym. Część ta zawierać powinna także szczegółowy opis czynności wykonywanych podczas
realizacji zadania doświadczalnego. VVVVVVVVVV.
2. Przedstawienie obliczeń i wyników
Anna Kowalska
VVVVVVW części tej powinny być przedstawione obliczenia prowadzone w trakcie wykonywanego
zadania doświadczalnego, a także obliczenia w celu uzyskaniu końcowych wyników, wykonane po
zakończeniu pomiarów. Przedstawione powinny być także wyniki końcowe w postaci tabel lub wykresów
lub danych liczbowych, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowy zapis jednostek.
Odręczne wykresy należy wykonać na papierze milimetrowym. Można także posłużyć się programem
komputerowym i drukarkąVVVVVV.
3. Ocena niepewności pomiarowych
Jan Nowak
VVVVVVOcenę niepewności pomiarowych należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniem pracownika
dydaktycznego - opiekuna grupy. Otrzymane wartości wykorzystać do prawidłowego zapisu wyników w
poprzedniej części sprawozdania, w oparciu o reguły zapisu wyniku doświadczalnego sformułowane w
literaturze obowiązkowejVVVVVV.
4. Dyskusja wyników i spis literatury
Jan Nowak
VVVVVVW części tej należy ustosunkować się do wartości uzyskanych wyników doświadczalnych,
porównać je z danymi literaturowymi i zinterpretować ewentualne odstępstwa od powszechnie znanych
danych doświadczalnych. Ważne jest, aby napisać jak wykonane ćwiczenie doświadczalne pomogło
zrozumieć zagadnienia dotyczące realizowanego tematu oraz w jakim stopniu zrealizowane zostały cele
ujęte w części „Opis zajęć dydaktycznych i pracy studenta”. Należy także podać zestaw wykorzystanej
literatury, przy czym dobrze byłoby w całym sprawozdaniu zamieścić odnośniki do poszczególnych pozycji
literaturowychVVV...