Nauka o materiałach

Kod ECTS
Nazwa przedmiotu:
Nauka o materiałach
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek:
Nazwa kierunku:
Wydział Chemii UG
Chemia
Nazwa specjalności:
ChNM
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących):
Andrzej M. Kłonkowski (ZTiNCh)
Liczba godzin zajęć, w tym: wykładów, ćwiczeń,
konwersatoriów, laboratoriów, seminariów:
Liczba punktów ECTS:
3
30W
Rodzaj studiów (stacjonarne, niestacjonarne, I, II
stopnia):
Rok i semestr studiów:
II/3
stacjonarne I stopnia
Status przedmiotu (obligatoryjny/fakultatywny):
Język wykładowy:
obligatoryjny
polski
Metody dydaktyczne:
Formy i warunki zaliczania przedmiotu:
wykład
zaliczenie na ocenę (pisemnie)
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymaganiami wstępnymi:
Przedmioty: chemia ogólna, fizyka, chemia fizyczna i chemia nieorganiczna.
Wymagania na poziomie podstawowym dotyczą budowy atomu, struktury krystalicznej i
wiązań chemicznych w ciele stałym.
Założenia i cele przedmiotu (umiejętności i kompetencje):
Nauczyć zasad klasyfikacji ogólnej materiałów w postaci ciał stałych objętościowych
(ceramika, szkło, polimery i metale). Zaznajomić z ich właściwościami mechanicznymi,
optycznymi i elektrycznymi. Zwrócić uwagę na właściwości powierzchni i cząstek
nanowymiarowych.
Treści programowe:
1. Równowagi fazowe i mikrostruktura (reguła faz, rozpuszczalność, przemiany fazowe i
wykresy równowagi). 2. Właściwości mechaniczne (plastyczność, sprężystość, twardość,
zmęczenie). 3. Ceramika i szkło (ceramika tradycyjna, grafit, szkło - właściwości optyczne).
4. Polimery (reakcje polimeryzacji, zeszklenie i krystaliczność, modyfikowane polimery,
polimery naturalne). 5. Metale (defekty struktury, właściwości elektryczne).
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej:
1. O.H. Watt, D. Dew-Hughes: „Wprowadzenie do inżynierii materiałowej. Metale
ceramika i tworzywa sztuczne”, Wyd. Nauk.-Techn., Warszawa 1978.
2. R. Allen: „Fizyka ciał amorficznych”, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 1994.
3. G.E.R. Schulze: „Fizyka metali”, PWN, Warszawa 1982.
4. W. Przygocki, A. Włochowicz: „Fizyka polimerów”, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa
2001.