Mój Pamiętnik

WYKŁAD III, IV : BIOLOGIA RYB SŁODKOWODNYCH.
1. ŁOSOŚ ATLANTYCKI:
Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Według ustnych przekazów łososie z populacji
drawskiej (zwane również królewskimi) osiągały 150 cm i aż 46 kg masy. Łuski drobne, mocno
osadzone. Linia boczna dobrze widoczna. Na linii grzbietu występuje mała, czerwono-szara
płetwa tłuszczowa (charakterystyczna dla łososiowatych). Głowa z wielką i silnie uzębioną
paszczą. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt
haka. Młode mają na bokach ciemne i czerwone plamki. Osobniki dorosłe mają nieregularne
czarne plamy na górnej połowie ciała. Łosoś jest rybą drapieżną, początkowo żywi się
skorupiakami planktonowymi i larwami owadów, później mniejszymi rybami oraz
skorupiakami. Typowa ryba anadromiczna tzn. wędrująca na czas rozrodu z mórz do rzek. W
czasie tej wędrówki łososie kierują się zapachem wody w miejscu, w którym przyszły na świat.
W trakcie przekraczania granicy wód słodkich i słonych dokonują się w ich organizmach
zmiany biochemiczne i fizjologiczne. W trakcie wędrówki nie pobierają pokarmu. Tarło
odbywa się jesienią, w zimnej, dobrze natlenionej wodzie o silnym prądzie. Ikra w liczbie do 30
000 ziaren (o średnicy 4–7 mm) jest składana do jamek wygrzebanych przez samicę w
piaszczystym lub kamienistym dnie. Larwy wykluwają się wiosną. Mają one długość około 2
cm. Okres resorpcji woreczka żółtkowego trwa około 40 dni. Po tarle wiele osobników ginie.
Osobniki młode spędzają w rzekach 2–3 lata, następnie wędrują do morza, przybierają wtedy
barwę szarozieloną na grzbiecie i srebrzystobiałą na bokach i brzuchu (tzw. stadium smolt). W
morzu spędzają kolejne 2–3 lata, po czym wracają do tej samej rzeki na tarło. KELT- ten który
przezyje po rozrodzie i wraca do morza. PARR-> żerujący młody łosoś
2. TROĆ WĘDROWNA:
Osiąga długość ponad 1 m, masę 30 kg. W porównaniu z łososiem ma bardziej krępe ciało i
większą głowę. Grzbiet jest szarawy lub brązowawy, boki jaśniejsze a brzuch srebrzysty.
Głowa, boki i grzbiet są pokryte licznymi czarnymi plamkami, które w czasie tarła mają żółtą
obwódkę. Płetwa tłuszczowa czerwono obrzeżona. W okresie tarła u samców pojawiają się
czerwone plamki na bokach i przybierają one charakterystyczną miedzianobrązową barwę ciała.
Młode osobniki mają ciemne, poprzeczne prążkowanie i czerwone plamki na ciele. Troć
wędrowna może żyć do 20 lat
3. SIEJA:
Należy do rodziny łososiowatych, jest podatna na zmiany środowiskowe, żyją w wodach
czystych, dobrze natlenionych, wodach czystych. Liczba wyrostków filtracyjnych:
 Sieja wędrowna: 10-21 wyrostków,
 Sieja szlachetna: 37-45
 Sieja miedzieńska: 27-35
 Sieja holsztyńska: 18-24
Wylęg koniec marca do połowy kwietnia, ikra jest narażona na inne ryby, sieje odżywiają się
planktonem, rzadko filtrowe- żywią się mięczakami, gęsto filtrowe- zooplanktonem, żyją max
10 lat.
4. SIELAWA:
Bytuje w wodach czystych, głębszych jeziorach, preferuje dobrze natleniona wodę, odżywia się
zooplanktonem, samce dojrzewają w 2 roku życia, samice w 3 roku życia. Białe mięso sielawy
jest smaczne i wysoko cenione. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża,
wędzona i konserwowana. Żerowanie od kwietnia do końca lipca, żyje krótko 4 lata, duże
znaczenie gospodarcze.
DRAPIEZNIKI:
5. SZCZUPAK:
Żyje w wodach słodkich, zarówno płynących, jak i stojących, oraz w słonawych wodach Bałtyku, żyje
w strefie fito litoralnej ( maskuje się roślinami).dojrzałość płciowa- 2-4 lata, tarło marzec- kwiecień,
ikrę składa na roślinach, rozród krótki, ok. 2 tygodnie wylęg, po ok. 3 tygodniach ma w pełni rozwinięty
żołądek, może odżywiać się bezkręgowcami , np. mała kaczka, odżywia się rybami. , szybki tep
wzrostu.
6. SANDACZ:
Gatunek ryby z rodziny okoniowatych, Występuje w jeziorach, zbiornikach zaporowych, średnich i
dużych nizinnych rzekach, wyrobiskach oraz w płytkich wodach przybrzeżnych Bałtyku. Preferuje
głębokie, mętne wody o twardym, piaszczystym, żwirowatym bądź gliniastym dnie. Jest wrażliwy na
niedobór tlenu. Aktywny wieczorem, szczególnie po zachodzie słońca, w nocy oraz nad ranem. Dobrze
widzi w ciemności. Wylęg żywi się planktonem, przy długości 3–4 cm zaczyna polować na narybek
innych ryb, przy długości 5-10 cm staje się typowym drapieżnikiem. Żywi się główne niewielkimi
rybami (ukleje, kiełbie, stynki itp.), wielkość zjadanych ryb ogranicza dość wąskie gardło. Oprócz ryb
zjada czasem larwy owadów (ważki, chruściki itp.), dżdżownice, żaby itp. Często długo goni zdobycz
płynąc charakterystycznym, zygzakowatym torem, atakując ją z bliska osiągają przy tym prędkość do
30 km/h., tarło najczęściej w maju, ikra składane w gnieździe.
7. WĘGORZ EUROPEJSKI:
Pospolity w rzekach, w zatokach, Bałtyku, jeziorach, kości pasa barkowego nie SA połączone na stałe z
czaszką , lubi ciepłą wodę, ok. 90% pochodzi z zarybień, młode po wylęgu wchodzą do góry (wyłapują
prądy Wolsztrom), 2 lata wędrówki biernej, następuje metamorfoza z larw w narybek szklisty
(przezroczysty)-> lubi wodę ciepłą. Na wiosnę zaczyna żerować, żeruje nocą, samce rzadko
przekraczają 0,5 metra. Samice 1 metra do 1,5 metra.
2