test koncowy
Transkrypt
test koncowy
x) x) odpowiedź niepotwierdzona odpowiedź poprawna 1. Dwie liczby kwantowe: główna (n) i poboczna (l) określają: a) powłokę elektronową b) powłokę i podpowłokę elektronową c) powłokę i orbital elektronowy d) powłokę i spin elektronu e) stan energetyczny elektronu w atomie 2. Wiązanie wodorowe zalicza się do wiązań: a) I rzędu - wewnątrzcząsteczkowych b) II rzędu - międzycząsteczkowych c) wiązań siłami Van der Waalsa d) wiązań siłami dyspersyjnymi e) I lub II rzędu, zależnie od rodzaju substancji 3. Reakcja A + B = AB to reakcja: a) dysocjacji b) analizy c) syntezy d) wymiany e) podwójnej wymiany 4. Cztery liczby kwantowe: główna (n), poboczna (l), magnetyczna (m) i spinowa (s) określają: a) powłokę elektronową b) podpowłokę elektronową c) orbital elektronowy d) spin elektronu e) stan energetyczny elektronu w atomie 5. Liczba kwantowa spinu s charakteryzuje (w uproszczeniu): a) orbital elektronowy b) pole magnetyczne elektronu c) podpowłokę elektronową d) hybrydyzację orbitali elektronowych e) kierunek ruchu obrotowego elektronu wokół własnej osi 6. Wiązanie metaliczne charakteryzuje się: a) obecnością swobodnych elektronów tworzących tzw. gaz elektronowy b) uwspólnieniem pary elektronowej c) tworzeniem mostków wodorowych d) występowaniem sił van der Waalsa e) występowaniem sił dyspersyjnych 7. Pierwiastek „elektrododatni” charakteryzuje się: a) małą elektroujemnością (< 1,9) b) dużą elektroujemnością (> 1,9) c) tendencją do przyłączania elektronów d) tendencją do oddawania elektronów e) małą masą molową 8. W cząsteczkach gazów H2, O2, N2 występują wiązania: a) atomowe b) jonowe c) atomowe spolaryzowane d) koordynacyjne e) akceptorowo-donorowe 9. Energia jonizacji (Ej) może być zdefiniowana następująco: a) A + e- = A+ + Ej b) 2A + Ej = A+ + Ac) A + Ej = A+ + ed) Ej = re-, r - promień atomu e) Ej = rA+, r - promień atomu 10. Powinowactwo elektronowe (Ep) może być zdefiniowane następująco: a) A + Ep = A+ + eb) A + e- = A- + Ep c) A- + Ep = A + ed) Ep = re-, r - promień atomu e) Ep = rA+, r - promień atomu 11. Kolejność uszeregowania wiązań: atomowe - atomowe spolaryzowane - jonowe wynika z: a) rosnącej różnicy średnic atomów tworzących cząsteczkę b) rosnącej różnicy elektroujemności atomów w cząsteczce c) malejącej różnicy elektroujemności atomów w cząsteczce d) liczby elektronów biorących udział w wiązaniu e) jest przypadkowa 12. Do wiązań międzycząsteczkowych (II rzędu) zalicza się: a) wiązania jonowe b) wiązania van der Waalsa c) wiązania koordynacyjne d) wiązania kowalencyjne e) wiązania wodorowe 13. Gęstość konstrukcyjnych materiałów budowlanych w stosunku do gęstości jąder tworzących je atomów jest: a) tworzących je atomów jest: b) około 103 razy mniejsza c) około 1010 razy mniejsza d) około 1015 razy mniejsza e) około 1020 razy mniejsza 14. W cząsteczce krzemionki SiO2 występują wiązania chemiczne: a) atomowe Si : O b) atomowe spolaryzowane Si :O c) koordynacyjne d) jonowe Si2+ - O2e) wodorowe 15. Przy wzroście różnicy elektroujemności atomów w cząsteczce polarność wiązania chemicznego: a) maleje b) początkowo maleje, potem wzrasta c) początkowo wzrasta, potem maleje d) wzrasta e) pozostaje bez zmian 22. W jonie hydroniowym H3O+ występują wiązania: a) atomowe spolaryzowane i jonowe b) koordynacyjne i jonowe c) koordynacyjne i atomowe spolaryzowane d) atomowe i jonowe e) koordynacyjne i atomowe 23. Liczba orbitali należących do podpowłoki d, która zawiera 10 elektronów, wynosi: 16. Elektrony należące do tego samego orbitalu różnią się: a) poboczną liczbą kwantową, l b) magnetyczną liczbą kwantową, m c) spinową liczbą kwantową, s d) poboczną i magnetyczną liczbą kwantową e) poboczną, magnetyczną i spinową liczbą kwantową a) 2 lub 5 zależnie od wartości głównej liczby kwantowej b) 10 - zgodnie z regułą Hunda c) 5 - zgodnie z zakazem Pauliego d) 2 - odpowiednio do pobocznej liczby kwantowej e) podpowłoka jest synonimem orbitalu 24. Synonimem wiązania jonowego jest wiązanie: 17. Wiązanie donorowo-akceptorowe różni się tym od atomowego, że: a) przy wiązaniu donorowo-akceptorowym elektrony pochodzą od jednego atomu b) przy wiązaniu donorowo-akceptorowym elektrony pochodzą od dwóch atomów c) ma miejsce przekazanie elektronu d) jest to wiązanie II rzędu e) są to synonimy 18. Orbitalem nazywamy stan energetyczny elektronu charakteryzowany przez: a) 4 liczby kwantowe: główną n, poboczną l, magnetyczną m, spinową s b) 3 liczby kwantowe: główną n, poboczną l, magnetyczną m c) 3 liczby kwantowe: poboczną l, magnetyczną m, spinową s d) 2 liczby kwantowe: główną n, poboczną l e) 1 liczbę kwantową: magnetyczną m 19. Liczba orbitali w podpowłoce p zawierającej 6 elektronów wynosi: a) 6, 3 lub 1, zależnie od wartości głównej liczby kwantowej b) 6 lub 3, zależnie od wartości głównej liczby kwantowej c) 6 zgodnie z regułą maksymalnej różnorodności d) 3 - zgodnie z zakazem Pauliego e) 2 - zgodnie z regułą Hunda 20. W cząsteczce anhydrytu CaSO4 występują wiązania: a) jonowe i koordynacyjne b) jonowe i atomowe c) tylko atomowe spolaryzowane d) tylko jonowe e) tylko kowalencyjne 21. W cząsteczce SiO2 występuje wiązanie atomowe spolaryzowane ponieważ elektroujemność tworzących ją atomów jest: a) dodatnia ( > 0) b) różniąca się nieznacznie (1,8 i 3,5) c) równa sobie i mała (1,8) d) równa sobie i duża (3,5) e) równa sobie i bliska zeru a) biegunowe b) koordynacyjne c) kowalencyjne d) międzycząsteczkowe e) atomowe 25. Wiązania atomowe polegają na: a) przekazaniu elektronu b) uwspólnieniu elektronów c) rezonansie elektronowym d) oddziaływaniu dipol-dipol e) oddziaływaniu elektrostatycznym 26. W jonie amonowym NH4 + występują wiązania: a) tylko atomowe spolaryzowane b) tylko koordynacyjne c) tylko jonowe d) atomowe spolaryzowane i jonowe e) atomowe spolaryzowane i koordynacyjne 27. Do wiązań wewnątrzcząsteczkowych (I rzędu) zalicza się wiązania: a) atomowe b) jonowe c) van der Waalsa d) wodorowe e) atomowe spolaryzowane 28. Maksymalna liczba elektronów dla powłoki M o głównej liczbie kwantowej n = 3 wynosi: a) 36, ponieważ (2n)2 = 36 b) 18, ponieważ 2n2 = 18 c) 8, ponieważ 2n + 2 = 8 d) 6, ponieważ 2n = 6 e) 3, ponieważ n = 3 36. Energia wiązań rośnie w następującym porządku: 29. Niemetale odznaczają się: a) bardzo małą elektroujemnością, Eu < 0,5 b) małą elektroujemnoscią, Eu < 1,8 c) elektroujemnością bliską zeru d) dużą elektroujemnością, Eu > 1,8 e) bardzo dużą elektroujemnością, Eu > 5 30. Liczba orbitali dla podpowłoki p zawierającej maksymalnie 6 elektronów wynosi: a) 36, bo 62 = 36 b) 12, bo 6 x 2 = 12 c) 6, bo 6 x 1 = 6 d) 3, bo 6 : 2 = 3 e) 1, bo 6 : 6 = 1 31. Według wzrastającej różnicy elektroujemności pomiędzy atomami w cząsteczce wiązania chemiczne można uszeregować: a) jonowe, atomowe, atomowe spolaryzowane b) jonowe, atomowe spolaryzowane, atomowe c) atomowe, jonowe, atomowe spolaryzowane d) atomowe spolaryzowane, jonowe, atomowe e) atomowe, atomowe spolaryzowane, jonowe 32. Energia wiązania Al-O i O-H w Al(OH)3 jest zbliżona. Jest to przyczyną: a) kwasowości b) zasadowości c) amfoteryczności d) polarności e) alotropii 33. Maksymalna liczba elektronów dla powłoki N, o głównej liczbie kwantowej n = 4, wynosi: a) 64, bo (2n)2 = 64 b) 32, bo 2n2 = 32 c) 34, bo 2n2 + 2 = 34 d) 16, bo n2 = 16 e) 8, bo 2n = 8 34. Elektrony występujące w powłoce K (n = 1) są jednoznacznie opisane przez wartości liczb kwantowych: a) n = 1, l = 0, m = 0, s = -1/2 oraz n = 1, l = 0, m = 0, s = 1/2 b) tylko n = 1, l = 0, m = 0, s = -1/2 c) tylko n = 1, l = 0, m = 0, s = 1/2 d) tylko n = 1, l = 1, m = 0, s = -1/2 e) tylko n = 1, l = 1, m = 0, s = 1/2 35. Zgodnie z zakazem Pauliego wszystkie elektrony w atomie muszą: a) różnić się wartością co najmniej jednej liczby kwantowej b) różnić się wartościami co najmniej dwóch liczb kwantowych c) różnić się wartościami wszystkich czterech liczb kwantowych d) zajmować różne podpowłoki e) zajmować różne orbitale a) atomowe, jonowe, wodorowe b) jonowe, wodorowe, van der Waalsa c) atomowe, van der Waalsa, jonowe d) wodorowe, van der Waalsa, atomowe e) van der Waalsa, wodorowe, atomowe 37. Wraz ze wzrostem odległości międzycząsteczkowych oddziaływania międzycząsteczkowe maleją, przy czym: a) najpierw zanikają wiązania wodorowe b) najpierw zanikają siły dyspersyjne c) najpierw zanikają siły dyspersyjne d) najpierw zanikają siły indukcyjne e) wszystkie wiązania międzycząsteczkowe zanikają jednocześnie 38. Metale odznaczają się: a) bardzo małą wartością elektroujemności Eu < 0,1 b) małą wartością elektroujemności Eu < 1,8 c) elektroujemnością bliską zeru d) dużą wartością elektroujemności Eu > 1,8 e) bardzo dużą wartością elektroujemności Eu > 10 39. Które ze związków H2O, CaO, SiO2 charakteryzują się tym samym rodzajem wiązań: a) H2O, CaO - atomowe b) H2O, SiO2 - atomowe spolaryzowane c) CaO, SiO2 - jonowe d) H2O, SiO2, CaO - koordynacyjne e) żadne 40. Wiązania wodorowe w stosunku do sił van der Waalsa są: a) słabsze b) silniejsze c) o zbliżonej energii d) słabsze lub silniejsze zależnie od rodzaju substancji e) są to synonimy 41. Trzy liczby kwantowe: główna n, poboczna l i magnetyczna m opisują: a) pełny stan energetyczny elektronu b) stan energetyczny jądra atomowego c) orbital elektronowy d) zdolność atomu do tworzenia wiązań chemicznych e) moment pędu elektronu 42. Wiązania wewnątrzcząsteczkowe (I rzędu) decydują o wytrzymałości mechanicznej: a) materiałów nieorganicznych b) polimerów c) wszystkich materiałów budowlanych d) nie decydują w żadnym przypadku - o wytrzymałości zawsze decydują wiązania międzycząsteczkowe e) nie ma związku między energią wiązań chemicznych a wytrzymałością materiału 43. O wytrzymałości mechanicznej nieorganicznych substancji jednorodnych w stanie stałym decydują: a) wiązania I rzędu ponieważ są najmocniejsze b) wiązania I rzędu ponieważ są najsłabsze c) wiązania II rzędu ponieważ są najmocniejsze d) wiązania II rzędu ponieważ są najsłabsze e) nie ma związku między energią wiązań chemicznych a wytrzymałością materiału 44. Największe siły kohezji (spójności wewnętrznej) występują w: a) ciałach stałych b) cieczach c) cieczach przechłodzonych d) gazach e) stan skupienia nie wpływa na kohezję materiału 45. W nieorganicznych materiałach budowlanych wiązania międzycząsteczkowe (II rzędu) są od wiązań wewnątrzcząsteczkowych (I rzędu): a) słabsze lub mocniejsze i w zależności od tego decydują lub nie o wytrzymałości mechanicznej b) słabsze i dlatego decydują o wytrzymałości mechanicznej c) słabsze i dlatego nie mają praktycznego znaczenia d) mocniejsze i dlatego decydują o wytrzymałości mechanicznej e) w materiałach nieorganicznych wiązania międzycząsteczkowe nie występują 46. Najmniejsze odległości międzycząsteczkowe występują w: a) gazie b) cieczy c) cieczy przechłodzonej d) ciele stałym e) stan skupienia nie wpływa na odległości między cząsteczkami w materiale 47. W cieczach krystalicznych występuje struktura: a) całkowicie uporządkowana b) uporządkowana dalekiego zasięgu c) uporządkowana bliskiego zasięgu d) uporządkowana tylko w warstwie przypowierzchniowej e) nieuporządkowana 48. Gaz doskonały to: a) gaz w warunkach normalnych (T = 273 K, p = 0,1 MPa) b) para powyżej temperatury wrzenia c) gaz, którego nie można skroplić pod danym ciśnieniem d) gaz o całkowicie nieuporządkowanej budowie wewnętrznej, w którym nie występują oddziaływania międzycząsteczkowe, a zderzenia cząsteczek są doskonale sprężyste e) para nasycona 49. Między układem zamkniętym a otoczeniem zachodzi: a) wymiana masy i energii b) wymiana masy lub energii zależnie od temperatury c) tylko wymiana masy d) tylko wymiana energii e) nie zachodzi wymiana masy ani energii 50. Energia swobodna układu definiowana jest następująco: a) F = U - TS b) H = U + pV c) S = Q/T d) G = U + TS e) U = Q + W 51. Entropia substancji krystalicznych w temperaturze 0K (-273 C) przyjmuje wartość: a) S = 0 b) S < 0 c) S > 0 d) S = nieskończoność e) S = - nieskończoność 52. Entropia jest miarą: a) całkowitej energii wewnętrznej układu b) stopnia nieuporządkowania układu c) liczności materii w układzie d) intensywności wymiany energii między układem a otoczeniem e) zdolności układu do wymiany masy z otoczeniem 53. Jeśli zmiana potencjału termodynamicznego delta G = 0, to: a) entropia układu maleje b) zachodzi reakcja samorzutna c) nie mogą zachodzić reakcje samorzutne d) całkowita energia układu wzrasta e) układ znajduje się w stanie równowagi 54. W każdej przemianie nieodwracalnej wartość entropii układu i otoczenia: a) wzrasta b) maleje c) dąży do zera d) jest stała e) dąży do nieskończoności 55. Reakcja izobaryczna zachodzi samorzutnie, jeśli spowodowana nią zmiana potencjału termodynamicznego (∆ ∆ G) jest: a) > 0 b) < 0 c) > 0 lub < 0 d) = 0 e) zmiana potencjału termodynamicznego nie ma znaczenia dla samorzutności procesu izobarycznego 56. Reakcja izochoryczna zachodzi samorzutnie, jeśli spowodowana nią zmiana energii swobodnej (∆ ∆F) jest: a) = 0 b) > 0 lub < 0 c) > 0 d) < 0 e) zmiana energii swobodnej nie ma znaczenia dla samorzutności procesu izochorycznego 57. Ciepło przemiany izobarycznej odpowiada zmianie: a) entalpii b) potencjału termodynamicznego c) energii wewnętrznej d) energii potencjalnej e) entropii 58. Entalpia układu definiowana jest wzorem a) F = U + TS b) F = U - TS c) U = H - TS d) H = U - pV e) H = U + pV 59. Prawo Kirchhoffa stwierdza, że: a) ciepło syntezy = ciepło rozkładu b) ciepło sumaryczne procesu nie zależy od drogi c) istnieje zależność miedzy ciepłem reakcji a temperaturą, w jakiej reakcja przebiega d) ciepło reakcji nie zależy od temperatury, w jakiej reakcja przebiega e) ciepło syntezy jest różne od ciepła rozkładu 60. Prawo Lavoisier-Laplace'a mówi, że: a) sumaryczne ciepło procesu nie zależy od drogi przejścia od stanu początkowego do końcowego b) sumaryczne ciepło procesu zależy od drogi przejścia od stanu początkowego do końcowego c) ciepło rozkładu < ciepło syntezy d) ciepło rozkładu > ciepło syntezy e) ciepło rozkładu = ciepło syntezy 61. Ogólna postać reguły faz Gibbsa: z = s - f - r + 2. Który z poniższych wzorów dotyczy układu skondensowanego (bez fazy gazowej) i bez reakcji chemicznej: a) z = s - f + 2 b) z = s - f + 1 c) z = s - f - 1 d) z = 3 - f e) z = f - 3 62. Reguła faz Gibbsa umożliwia określenie: a) liczby stopni swobody układu b) temperatury, w jakiej w układzie następuje przemiana fazowa c) ilości energii, która musi być dostarczona, aby w układzie nastąpiła przemiana fazowa d) temperatury niezbędnej do zainicjowania reakcji chemicznej e) rodzaju faz występujących w układzie 63. Liczba stopni swobody układu: CaCO3 = CaO + CO2 wynosi: a) z = 3 b) z = 2 c) z = 1 d) z = 0 e) z = 0 lub 1 zależnie od temperatury 64. Warunki trwałości układu wielofazowego określa: a) prawo Hessa b) reguła faz Gibbsa c) reguła przekory d) prawo Kirchhoffa e) prawo Lavoisiera - Laplace'a 65. Objętość gazu w danych warunkach ciśnienia i temperatury zależy od: a) liczby cząsteczek i rodzaju gazu b) liczby cząsteczek i ich masy cząsteczkowej c) liczby cząsteczek d) liczby cząsteczek i rodzaju wiązań w cząsteczce e) liczby cząsteczek, ich masy cząsteczkowej i rodzaju wiązań w cząsteczce 66. Punkt potrójny jest to: a) punkt równowagi trzech faz (stałej, ciekłej i gazowej) układu jednoskładnikowego b) graniczny stopień mieszalności układu trójskładnikowego c) końcowy moment miareczkowania d) stan układu w którym liczba stopni swobody wynosi 3 e) stan układu trójskładnikowego, w którym nie zachodzi reakcja chemiczna 67. Punkt krytyczny jest to stan układu, w którym: a) zanika różnica miedzy cieczą a gazem b) liczba stopni swobody dąży do zera c) liczba stopni swobody dąży do nieskończoności d) następuje rozkład substancji pod danym ciśnieniem e) następuje zmiana stanu równowagi 68. Wzór z = s - f + 2 określa: a) szybkość dyfuzji wg prawa Ficka b) prawo Avogadro c) regułę faz Gibbsa d) zakaz Pauliego e) regułę Hunda 69. Zgodnie z regułą faz Gibbsa układ CaCO3 = CaO + CO2 jest układem: a) jednoskładnikowym b) dwuskładnikowym c) trójskładnikowym d) jednofazowym e) dwufazowym 70. Dla wody w punkcie potrójnym liczba stopni swobody (z) wynosi: a) z = nieskończoność b) z = 3 c) z = 1 d) z = 0 e) pojęcie stopni swobody nie ma sensu w punkcie potrójnym 71. Reguła faz Gibbsa: z = s - f - r + 2. Jeśli z = 3 - f, to jest to układ: a) bez występowania reakcji chemicznej b) skondensowany c) bez występowania reakcji chemicznej, skondensowany d) bez występowania reakcji chemicznej, trójskładnikowy e) bez występowania reakcji chemicznej, jednoskładnikowy 72. Zmniejszenie temperatury, w której przebiega egzotermiczna reakcja gaszenia wapna CaO + H2O = Ca(OH)2 spowoduje: a) zmniejszenie szybkości reakcji i przesuniecie stanu równowagi w kierunku substratów b) zwiększenie szybkości reakcji i przesuniecie stanu równowagi w kierunku produktów c) zmniejszenie szybkości reakcji i przesuniecie stanu równowagi w kierunku produktów d) zmniejszenie szybkości reakcji bez zmiany stanu równowagi e) przesunięcie stanu równowagi w kierunku produktów bez zmiany szybkości reakcji 73. Istota reguły przekory polega na tym, ze układ: a) nie zależy od czynników zewnętrznych b) ulega działaniu czynnika zewnętrznego c) ulega działaniu czynnika zewnętrznego tylko w przypadku reakcji egzotermicznych d) ulega działaniu czynnika zewnętrznego tylko w przypadku reakcji endotermicznych e) dąży do zachowania stanu równowagi układu pomimo działania czynnika zewnętrznego 74. Wzrost temperatury reakcji CaSO4 x 2H2O + Q = CaSO4 x 1/2H2O + 3/2H2O spowoduje (przy T = 200 C): a) przyspieszenie procesu i wzrost wydajności reakcji b) przyspieszenie procesu i zmniejszenie wydajności reakcji c) tylko wzrost wydajności reakcji d) tylko przyspieszenie procesu e) nie spowoduje przyspieszenia procesu ani wzrostu wydajności reakcji 75. Dla reakcji A + B = C + D przebiegającej w fazie gazowej wzrost ciśnienia spowoduje przesunięcie równowagi reakcji w kierunku: a) produktów b) substratów c) produktów lub substratów zależnie od temperatury d) produktów lub substratów zależnie od stężeń początkowych e) nie spowoduje zmiany równowagi reakcji 76. Dla reakcji wypału wapienia wzrost ciśnienia spowoduje przesunięcie równowagi reakcji w kierunku: a) produktów b) substratów c) produktów lub substratów zależnie od temperatury d) produktów lub substratów zależnie od stężeń początkowych e) nie spowoduje zmiany równowagi reakcji 77. We wzorze określającym szybkość dyfuzji według prawa Ficka V = Dq(dc/dl), q oznacza: a) ilość ciepła wymienionego w tym procesie b) powierzchnię przekroju, przez który odbywa się dyfuzja c) stężenie substancji dyfundującej d) ilość cząsteczek lub atomów dyfundujących przez daną powierzchnię w czasie 1s e) współczynnik dyfuzji 78. Stała równowagi reakcji w fazie gazowej może być wyrażona: a) jako stosunek iloczynu stężeń do iloczynu ciśnień cząstkowych produktów lub substratów b) jako stosunek iloczynu ciśnień cząstkowych do iloczynu stężeń produktów lub substratów c) jako stosunek iloczynu ciśnień cząstkowych lub stężeń produktów i substratów d) tylko w kategoriach ciśnień cząstkowych e) tylko w kategoriach stężeń 79. Reguła przekory dotyczy: a) tylko reakcji przebiegających w fazie gazowej b) tylko układów zawierających fazę gazową c) tylko reakcji odwracalnych d) tylko reakcji nieodwracalnych e) układów w stanie równowagi, na które działa czynnik zewnętrzny 80. Stała równowagi reakcji chemicznej CaCO3 = CaO + CO2 poprawnie określona jest wzorem: a) K = cCaO x cCaCO3 b) K = cCaO / cCaCO3 c) K = cCaO x cCO2 d) K = cCO2 e) K = cCaCO3 81. Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe: a) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność gazów w cieczach maleje b) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność wszystkich ciał stałych w cieczach rośnie c) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność gazów w cieczach rośnie d) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność większości ciał stałych w cieczach maleje e) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność większości ciał stałych w cieczach rośnie 82. Rozpuszczalność Ca(OH)2 w wodzie rośnie wraz ze: a) wzrostem temperatury b) spadkiem temperatury c) wzrostem lub spadkiem temperatury zależnie od ciśnienia d) wzrostem lub spadkiem temperatury zależnie od postaci wodorotlenku e) jest niezależna od temperatury 83. Rozpuszczalność gazów w cieczy wraz ze wzrostem temperatury: a) początkowo rośnie, a następnie maleje b) początkowo maleje, a następnie rośnie c) maleje d) rośnie e) nie zmienia się 84. Ciśnienie krytyczne jest to: a) wielkość fizyczna będąca rodzajem naprężenia b) ciśnienie odpowiadające temperaturze wrzenia c) najniższe ciśnienie, pod którym można skroplić gaz d) ciśnienie, powyżej którego reakcja staje się nieodwracalna e) maksymalne ciśnienie pary nasyconej nad daną cieczą 85. Zastosowanie katalizatora w reakcji chemicznej powoduje: a) przesunięcie stanu równowagi w kierunku produktów b) przesunięcie stanu równowagi w kierunku substratów c) zmianę szybkości reakcji d) zmianę szybkości i przesunięcie stanu równowagi w kierunku produktów e) zmianę szybkości i przesunięcie stanu równowagi w kierunku substratów 86. Szybkość chwilowa reakcji chemicznej jest to: a) pochodna stężenia jednego z reagentów względem czasu b) stosunek stężenia produktów do stężenia substratów w nieskończenie krótkim przedziale czasu c) szybkość reakcji mierzona w czasie < 10-9 s d) szybkość reakcji mierzona w momencie jej rozpoczęcia e) różnica stężeń produktów i substratów w nieskończenie krótkim przedziale czasu 87. Ze wzrostem temperatury wzrasta szybkość reakcji: a) tylko jednofazowych b) tylko wielofazowych c) tylko egzotermicznych d) tylko endotermicznych e) wszystkich reakcji 88. Szybkość procesu w układzie wielofazowym zależy od: a) szybkości przebiegającej reakcji chemicznej b) szybkości transportu reagentów do i z miejsca reakcji c) szybkości wolniejszego z dwóch wyżej wymienionych procesów d) wyłącznie od stężeń substratów e) wyłącznie od temperatury 89. Szybkość dyfuzji wg prawa Ficka określa wzór: a) v = k(ca/cb) b) v = (dc/dl) c) v = D(dc/dl) d) v = kD(dc/dl) e) v = Dq(dc/dl) 90. Wzór V = Dq(dc/dl) określa: a) szybkość dyfuzji wg prawa Ficka b) szybkość reakcji chemicznej c) szybkość reakcji w fazie ciekłej d) szybkość przepływu laminarnego e) szybkość przepływu burzliwego 91. Przy wzroście temperatury od -10 C do + 10 C szybkość reakcji wzrośnie: a) około 2-krotnie b) około 4-krotnie c) około 8-krotnie d) około 10-krotnie e) około 20-krotnie 92. Czynnik hamujący przebieg reakcji chemicznej to: a) inicjator b) aktywator c) inhibitor d) promotor e) pasywator 93. Obecność katalizatora w układzie reakcyjnym zmienia: a) stan równowagi reakcji odwracalnych b) szybkość oraz wydajność reakcji c) stan równowagi wszystkich reakcji d) tylko szybkość reakcji e) tylko szybkość reakcji endotermicznych 94. Amfolity są to: a) pierwiastki tworzące związki o charakterze kwaśnym lub zasadowym b) związki chemiczne zawierające w cząsteczce zarówno grupy kwasowe, jak i zasadowe c) sole nie ulegające hydrolizie d) sole ulegające hydrolizie e) skały osadowe 95. Dobra przewodność elektryczna i cieplna metali wynika z: a) oddziaływania rdzeni atomowych b) obecności gazu elektronowego c) idealnej (bez defektów) struktury krystalicznej d) obecności defektów struktury e) małej ilości elektronów w atomach 96. Szkło okienne to: a) specjalna odmiana kryształu b) ciecz przechłodzona c) roztwór stały d) ciało stałe e) ciecz krystaliczna 97. Tlenkiem amfoterycznym jest: a) CaO b) Al2O3 c) SO3 d) CO2 e) Na2O 98. Minerał skałotwórczy ortoklaz o wzorze K2O x Al2O3 x 6SiO2 pod względem budowy chemicznej jest: a) glinokrzemianem potasu b) krzemianem glinowo-potasowym c) krzemianem potasowo-glinowym d) glinianem krzemowo-potasowym e) glinianem potasowo-krzemowym 99. Ciało w stanie szklistym jest to: a) specjalna odmiana kryształu b) przechłodzona ciecz c) roztwór substancji krystalicznej d) roztwór przesycony e) ciekły kryształ 100. Zdolność pęcznienia minerałów ilastych jest wynikiem: a) struktury krystalicznej b) składu chemicznego c) dużej powierzchni właściwej d) specyficznych reakcji chemicznych e) przemian fazowych 101. Minerał skałotwórczy dolomit jest to: a) sól podwójna CaCO3 x SiO2 b) sól podwójna CaCO3 x MgCO3 c) odmiana kalcytu CaCO3 d) odmiana skalenia K2O x Al2O3 x 6SiO2 e) podwójny tlenek CaO x MgO 102. Cecha wspólna następujących minerałów skałotwórczych kalcyt, magnezyt, dolomit to: a) są to sole podwójne b) są to węglany c) są to tlenki d) obecność atomu wapnia e) obecność atomu magnezu 103. Poprawna nazwa CaSO3 to: a) siarczek wapnia b) siarczyn wapnia c) siarczan wapnia d) trójsiarczan wapnia e) tiosiarczan wapnia 104. Stal to: a) stop żelaza z węglem b) węglik żelaza c) alotropowa odmiana żelaza d) żelazo wysokiej czystości e) żelazo poddane odpowiedniej obróbce mechanicznej 105. Poprawna nazwa Fe2O3 to: a) trójtlenek dwużelaza b) tlenek żelazowy c) tlenek żelazawy d) tlenek dwużelaza e) nie istnieje związek o takim wzorze 106. Krzemian glinu to: a) nAl2O3 x pSiO2 x qH2O b) MeAlO2 i Me2AlO3 c) pMeO x qAl2O3 x rSiO2 x nH2O d) 3CaO x Al2O3 e) 4CaO x Al2O3 x Fe2O3 107. Krzemian wyspowy - oliwin (Mg,Fe)2SiO4 jest roztworem stałym, to znaczy: a) stosunek Mg2+ : Fe2+ jest stały b) jest nierozpuszczalny w wodzie c) jest to jednorodna mieszanina w stanie stałym d) jego skład i struktura nie zależy od temperatury e) nie ulega żadnym reakcjom chemicznym 108. W roztworach stałych wzajemny molowy stosunek składników: a) jest zawsze stały b) może się zmieniać w dowolnych granicach c) może się zmieniać w określonych granicach d) zależy od temperatury e) zależy od ciśnienia 109. Roztwór stały to: a) roztwór o stałym stężeniu b) każda mieszanina ciał stałych c) jednorodna mieszanina ciał stałych d) roztwór ciała stałego w cieczy e) kryształ mieszany 110. Absorpcja to: a) pochłanianie cząstek jednej fazy w całej objętości drugiej fazy b) skupianie się cząstek jednej fazy w warstwie przypowierzchniowej drugiej fazy c) inna nazwa „efektu ściany” d) przyłączanie elektronów przez atomy e) załamanie i rozproszenie fali elektromagnetycznej na siatce dyfrakcyjnej 111. Kwaśny węglan wapniowy ma wzór: a) CaHCO3 b) Ca(HCO3)2 c) Ca2HCO3 d) CaHCO2 e) Ca(HCO2)2 112. Surowiec ceramiczny kaolinit to: a) krzemian glinowy Al2O3 x 2SiO2 x 2H2O b) metaglinian sodowy NaAlO2 c) metakrzemian sodowy Na2SiO3 d) węglan wapnia CaCO3 e) krzemian potasowy K2SiO3 113. Skalenie jako minerały skałotwórcze są to: a) gliniany b) krzemiany c) glinokrzemiany d) żelaziany e) węglany 114. Al2O3 jest tlenkiem amfoterycznym ponieważ: a) ulega hydrolizie b) jest nierozpuszczalny w wodzie c) związany z woda wykazuje cechy zarówno kwasowe jak i zasadowe d) rozkłada się pod wpływem światła e) ulega dysocjacji elektrolitycznej 115. Występowanie krzemionki SiO2 w odmianach o różnej budowie krystalicznej to zjawisko: a) alotropii b) polimorfizmu c) izomorfizmu d) anizotropii e) izotropii 116. Krzemiany mają struktury: a) wyspowe b) grupowe c) warstwową d) łańcuchową e) wstęgowe 117. Podstawowym elementem budowy krystalicznej krzemianów jest: a) SiO2 b) jon Si4+ c) jon (SiO4)4d) jon (SiO2)2+ e) jon (Si2O)6+ 118. Komórka elementarna SiO2 - odmiana beta-kwarc (T < 575 C) wykazuje a = b = c i alfa = beta = gamma różne od 90 stopni; jest to układ krystalograficzny: a) trygonalny b) tetragonalny c) pentagonalny d) heksagonalny e) regularny 119. Komórka elementarna CaO wykazuje a = b = c i alfa = beta = gamma = 90 stopni; jest to układ krystalograficzny: a) trygonalny b) tetragonalny c) heksagonalny d) romboedryczny e) regularny 120. Zastępowanie Al3+ Si4+ i Al3+ Mg2+ w sieci krystalicznej glinokrzemianów to: a) alotropia b) diadochia izowalentna c) diadochia heterowalentna d) polimorfizm e) anizotropia 121. Diadochia polega na: a) wykazywaniu przez strukturę krystaliczną tych samych właściwości w różnych kierunkach b) występowaniu tego samego związku w odmiennych strukturach krystalicznych c) zastępowaniu jonów, atomów lub cząsteczek w sieci krystalicznej przez inne o podobnych wymiarach d) przyłączaniu elektronów przez atomy e) oddawaniu elektronów przez atomy 122. Wspólnym elementem różnych struktur krzemianów jest: a) cząsteczka kwasu krzemowego Si(OH)4 b) cząsteczka krzemionki SiO2 c) czworościan krzemotlenowy (SiO4)4d) cząsteczka wody H2O e) jon Si4+ 123. Sieć krystaliczna gipsu CaSO4 x 2H2O to sieć o wiązaniu: a) jonowym i międzycząsteczkowym b) metalicznym i jonowym c) atomowym i międzycząsteczkowym d) atomowym e) koordynacyjnym 124. Sieć krystaliczna CO2 jest siecią o wiązaniu: a) jonowym b) atomowym c) metalicznym d) koordynacyjnym e) międzycząsteczkowym 125. Sieć krystaliczna diamentu jest siecią o wiązaniu: a) atomowym b) jonowym c) koordynacyjnym d) metalicznym e) międzycząsteczkowym 126. Podstawowe elementy różnych struktur krzemianów: a) wykazują ten sam sposób łączenia czworościanów (SiO4)4b) różnią się stosunkiem Si : O c) mają stały stosunek Si : O d) zawierają jony metakrzemianowe (SiO3)2e) zawierają jony Si4+ 127. Krzemionka ma strukturę: a) wyspową b) przestrzenną c) warstwową d) łańcuchową e) mieszaną 128. Różne postacie krystaliczne krzemionki są odmianami: a) alotropowymi b) izomorficznymi c) polimorficznymi d) izotaktycznymi e) izotropowymi 129. Tworzenie przez różne substancje takich samych sieci krystalicznych to: a) alotropia b) polimorfizm c) anizotropia d) izotropia e) izomorfizm 130. Sieć, w której występują wiązania różnych typów to sieć: a) homodesmiczna b) heterodesmiczna c) polimorficzna d) alotropowa e) anizotropowa 131. Brak kierunkowości właściwości fizycznych (charakterystyczny dla cieczy) jest to: a) anizotropia b) izotropia c) alotropia d) polimorfizm e) izomorfizm 132. Zjawisko alotropii jest wynikiem: a) zdefektowania struktury krystalicznej danego pierwiastka b) tworzenia przez dany pierwiastek różnych typów sieci krystalicznych c) występowania w sieci krystalicznej wiązań różnego typu d) występowanie w sieci krystalicznej wiązań tylko jednego typu e) występowania zjawiska diadochii 133. Zjawisko alotropii polega na: a) tworzeniu przez ten sam związek chemiczny sieci krystalicznych różnego typu b) występowaniu tego samego pierwiastka w różnych postaciach c) kierunkowości cech fizycznych d) braku kierunkowości cech fizycznych e) rozkładzie substancji pod wpływem światła 134. Tlen występuje w postaci cząsteczek dwuatomowych O2 i trójatomowych O3 (ozon). Są to odmiany: a) izomorficzne b) polimorficzne c) anizotropowe d) izotropowe e) alotropowe 135. Micela krzemionki to: a) [(SiO2)m x n(SiO3 2-) x 2nH+] b) [(SiO2)m x n(SiO3 2-) x (2n-k)H+] + zH+ c) [(SiO2) x n(SiO3 2-) x 2nH+] + zH+ d) [(SiO2) x n(SiO3 2-) x (2n-k)H+] e) [(SiO2) x n(SiO3 2-) x (2n)H+] 136. W miceli krzemionki granulę stanowi: a) (SiO2)m b) (SiO2)m x nSiO3 2c) (SiO2)m x n(SiO3 2-) x (2n-k)H+ d) (SiO2)m x (2n-k)H+ e) [(SiO2)m x n(SiO3 2-) x (2n-k)H+] + zH+ 137. Występowanie jednakowych właściwości fizycznych w różnych kierunkach przestrzennych to: a) alotropia b) anizotropia c) izotropia d) polimorfizm e) izomorfizm 138. Przestrzenne ukierunkowanie właściwości fizycznych substancji to: a) alotropia b) izotropia c) anizotropia d) tiksotropia e) syndiotaktyczność 139. Anizotropia jest to: a) występowanie tych samych substancji w różnych odmianach krystalicznych b) wykazywanie przez ciało tych samych właściwości niezależnie od kierunku c) wykazywanie przez ciało różnych właściwości zależnie od kierunku d) peptyzacja pod wpływem czynników mechanicznych e) występowanie substancji w różnych postaciach krystalicznych 140. NaCl w wodzie ulega: a) elektroforezie b) dysocjacji c) hydrolizie d) asocjacji e) koagulacji 141. W cząsteczce wody H2O występują wiązania chemiczne: a) atomowe b) atomowe spolaryzowane c) jonowe d) wodorowe e) kowalencyjne 142. Dysocjacja elektrolityczna wody przebiega według wzoru: a) H2O = 2H + 1/2O2 b) H2O = H2 + O c) H2O = H+ + OHd) H2O = 2H+ + O2e) H2O = H + OH 143. Dysocjacja elektrolityczna to: a) reakcja jonów soli z cząsteczkami wody b) zobojętnienie elektrolitu w roztworze c) rozpad cząsteczek na jony pod wpływem rozpuszczalnika d) rozpad cząsteczki na atomy pod wpływem prądu elektrycznego e) przyłączenie cząsteczek rozpuszczalnika do cząsteczek elektrolitu 144. Anomalna rozszerzalność wody podczas zamarzania jest spowodowana: a) dysocjacją elektrolityczną wody b) dużym napięciem powierzchniowym c) asocjacją cząsteczek d) defektom powstającej sieci krystalicznej e) brakowi defektów w powstającej sieci krystalicznej 145. Do zobojętnienia 1 dm3 HNO3 zużyto 1 dm3 KOH o stężeniu 0,01 mol/dm3, zatem pH zobojętnianego kwasu wynosiło: a) 1 b) 2 c) 7 d) 12 e) 14 146. Wykładnik jonów wodorowych definiuje się następująco: a) pH = -log cH + b) pH = log cH+ c) pH = - ln cH+ d) pH = ln cH+ e) pH = cH+ x cOH- 147. Do zobojętnienia 1 mola zasady sodowej należy zużyć kwasu siarkowego: a) 0,25 mola b) 0,5 mola c) 1 mol d) 2 mole e) 2,5 mola 148. Dysocjacja elektrolityczna wody jest to: a) reakcja odwracalna rozpadu cząsteczek wody na jony H+ i OHb) proces przeciwny do asocjacji c) rozkład wody pod wpływem prądu elektrycznego d) synonim hydrolizy e) reakcja odwrotna do hydrolizy 149. Woda jest dobrym rozpuszczalnikiem dzięki: a) budowie dipolowej b) małemu stopniowi dysocjacji c) asocjacji cząsteczek d) obecności wiązań wodorowych e) wysokiej temperaturze wrzenia 150. Iloczyn jonowy wody w temperaturze 20o C wynosi: a) 10-16 b) 10-14 c) 10-7 d) 14 e) 7 151. Jeśli stężenie słabego elektrolitu maleje to jego stopień dysocjacji: a) maleje b) rośnie c) najpierw maleje, potem rośnie d) najpierw rośnie, potem maleje e) pozostaje bez zmian 152. Wprowadzenie do roztworu soli trudnorozpuszczalnej AB innej soli o wspólnym jonie (CB) spowoduje: a) wytrącenie się osadu AB b) wytrącenie się osadu AC c) wytrącenie się osadu AB lub AC d) wytrącenie się osadu CB e) powstanie roztworu przesyconego 153. Ile wynosi stężenie molowe jonów wodorotlenowych, jeśli pH roztworu wynosi 6: a) 10-8 b) 10-7 c) 10-6 d) 8 e) 6 154. Twardość przemijająca wody wywołana jest obecnością: a) siarczanów wapnia i magnezu b) wodorowęglanów wapnia i magnezu c) krzemianów wapnia i magnezu d) azotanów wapnia i magnezu e) chlorków wapnia i magnezu 155. Reakcja odwrotna do zobojętniania to: a) hydratacja b) hydroliza c) dysocjacja d) solwatacja e) asocjacja 156. Reakcja: kwas = zasada + H+ to: a) proces zobojętniania b) hydroliza c) definicja kwasu wg Broenstedta d) hydratacja e) sublimacja 157. Dipolowa budowa cząsteczek wody H2O jest przyczyną: a) asocjacji b) tiksotropii c) koagulacji d) alotropii e) sublimacji 158. Do zobojętnienia 1 mola kwasu solnego należy użyć zasady wapniowej: a) 0,25 mola b) 0,5 mola c) 1 mol d) 2 mole e) 2,5 mola 159. Wprowadzenie do roztworu przesyconego drobnych kryształków spowoduje: a) rozpoczęcie krystalizacji b) utrwalenie stanu przesycenia c) spowolnienie krystalizacji d) całkowite zablokowanie krystalizacji e) nie powoduje zmian w roztworze 160. Do zobojętnienia 1 mola kwasu siarkowego należy użyć zasady potasowej: a) 4 mole b) 2 mole c) 1 mol d) 0,5 mola e) 0,25 mola 161. Hydrolizie ulegają : a) wszystkie sole b) sole mocnych kwasów i mocnych zasad c) sole z wyjątkiem soli mocnych kwasów i mocnych zasad d) wszystkie substancje rozpuszczalne w wodzie e) wszystkie tlenki 162. Wysoka temperatura wrzenia wody jest spowodowana: a) asocjacją cząsteczek wody b) dysocjacją elektrolityczną wody c) dużym napięciem powierzchniowym d) hydrolizą wody e) małą masą molową 163. Stała dysocjacji wody jest to: a) stała równowagi reakcji hydrolizy b) stała równowagi reakcji rozpadu cząsteczek wody na jony wodorowe i wodorotlenowe c) stała równowagi między dysocjacją a asocjacją d) inna nazwa stałej dielektrycznej wody e) inna nazwa iloczynu jonowego wody 164. W roztworze zasadowym o pH = 12 (temp. 20 C), stężenie jonów wodorotlenowych wynosi: a) 10-12 mol/dm3 b) 10-2 mol/dm3 c) 2 mol/dm3 d) 102 mol/dm3 e) 1012 mol/dm3 165. Hydratacja jest to: a) rozpad wody na jony b) przyłączanie cząsteczek wody do jonów lub cząsteczek substancji rozpuszczonej c) odwrotność dysocjacji elektrolitycznej d) synonim hydrolizy e) reakcja odwrotna do zobojętniania 166. Anormalna rozszerzalność wody, wysoka temperatura wrzenia i dobra zdolność rozpuszczania różnych substancji wynika z: a) małego stopnia dysocjacji b) zachodzenia reakcji hydrolizy c) małej masy cząsteczkowej d) dipolowego charakteru cząsteczki wody e) cechy te nie mają wspólnej przyczyny 167. Jeśli stężenie jonów wodorotlenowych w roztworze wynosi 10{-5} mol/dm3, to pH tego roztworu wynosi: a) 10-9 b) 5 c) 7 d) 9 e) 109 168. Reakcję zobojętniania można zapisać: a) H+ + OH- = H2O b) H2 + 1/2O2 = H2O c) 2H+ + O2- = H2O d) H2 + O = H2O e) H + OH = H2O 169. Hydroliza jest to reakcja odwrotna do reakcji: a) elektrolizy b) hydratacji c) zobojętnienia d) asocjacji e) koagulacji 170. Jeśli pH roztworu wynosi 1, to stężenie jonów wodorowych w tym roztworze wynosi: a) 10-1 g/mol b) 10-1 g/dm3 c) 10-1 mol/dm3 d) 10-1 mol/cm3 e) 10-1 g/cm3 171. Reakcją odwrotną do reakcji zobojętnienia jest reakcja: a) dysocjacji elektrolitycznej b) hydrolizy c) peptyzacji d) redukcji e) asocjacji 172. W roztworze o pH = 10 (temp. 20 oC), stężenie jonów wodorotlenowych wynosi: a) 10-4 g/dm3 b) 10-4 g/mol c) 10-4 mol/dm3 d) 10-4 mol/kg e) 10-4% 173. Stałą dysocjacji elektrolitycznej wody definiuje się jako: a) K = cH+ x I, gdzie I = iloczyn jonowy wody b) K = cOH- x I, gdzie I = iloczyn jonowy wody c) K = (cH+ x cOH-) / cH2O d) K = cOH- x pH e) K = I x pH gdzie I = iloczyn jonowy wody 174. Hydratacja jest to synonim: a) hydrolizy b) koagulacji c) uwodnienia d) zobojętnienia e) peptyzacji 175. Przyłączenie cząsteczek wody jest to: a) hydroliza b) hydratacja c) uwodnienie d) zobojętnienie e) koagulacja 176. Do zobojętnienia 2 moli zasady wapniowej należy użyć kwasu azotowego: a) 0,5 mola b) 1 mol c) 2 mole d) 4 mole e) 8 moli 177. Kwaśny odczyn wody zarobowej (pH < 4): a) przyśpiesza wiązanie zaczynu b) utrudnia lub nawet uniemożliwia wiązanie zaczynu cementowego c) nie ma wpływu na przebieg wiązania d) pogarsza urabialność mieszanki betonowej e) poprawia urabialność mieszanki betonowej 178. Gdyby cząsteczki wody nie tworzyły trwałych asocjatów, to temperatura wrzenia wody byłaby: a) niższa b) nieznacznie wyższa c) znacznie wyższa d) taka sama e) asocjacja nie ma związku z temperaturą wrzenia 179. Stężenie molowe roztworu jest to: a) liczba moli substancji rozpuszczonej zawarta w 1 dm3 roztworu b) liczba moli substancji rozpuszczonej przypadająca na 1 dm3 rozpuszczalnika c) liczba moli substancji rozpuszczonej przypadająca na 1 mol rozpuszczalnika d) liczba moli substancji rozpuszczonej zawarta w 1 kg roztworu e) liczba moli substancji rozpuszczonej zawarta w 1000 cm3 roztworu 180. Która z poniższych substancji ulega hydrolizie w środowisku wodnym: a) NaCl b) Na2SiO3 c) Na2CO3 d) Na2SO4 e) NaNO3 181. Iloczyn jonowy wody definiuje się jako: a) I = cH+ x cOHb) I = cH+ x pH c) I = cOH- x pH d) I = K x pH, gdzie K = stała dysocjacji e) I = K x cH+ x cOH- 182. Stała dysocjacji wody ma bardzo małą wartość - ok. 1,8 x 10-16. Oznacza to, że: a) woda dysocjuje na jony w dużym stopniu b) woda dysocjuje na jony w minimalnym stopniu c) równowaga między jonami wodorowymi i wodorotlenowymi w czystej chemicznie wodzie nie jest trwała d) szybkość dysocjacji wody jest minimalna e) czysta chemicznie woda ma niską wartość pH 183. Woda nadaje się do celów budowlanych, jeśli w temperaturze 22o C stężenie jonów wodorotlenowych jest: a) < 10-10 mol/dm3 b) < 10-4 mol/dm3 c) > 10-12 mol/dm3 d) > 10-10 mol/dm3 e) < 4 mol/dm3 184. Napięcie powierzchniowe cieczy to: a) praca potrzebna do powiększenia powierzchni cieczy związanej z wyprowadzeniem cząsteczek cieczy z głębi na powierzchnię b) różnica potencjałów elektrostatycznych między powierzchnią a wewnętrzną warstwą roztworu elektrolitu c) kąt między kroplą cieczy a powierzchnią zwilżanego ciała stałego d) różnica przewodności elektrycznej różnych warstw cieczy e) praca potrzebna do przekształcenia koloidu w roztwór właściwy 185. Jeśli stężenie jonów wodorotlenowych w wodzie zarobowej wynosi 10-11 mol/dm3, to: a) woda ta nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 11 b) woda ta nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 3 c) woda ta nie nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 11 d) woda ta nie nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 3 e) na podstawie stężenia jonów wodorotlenowych nie można ocenić przydatności wody do celów budowlanych 186. Dysocjacja elektrolityczna wraz ze wzrostem spolaryzowania wiązań w związkach przebiega: a) łatwiej b) trudniej c) łatwiej lub trudniej zależnie od rodzaju rozpuszczalnika d) łatwiej lub trudniej zależnie od temperatury e) nie zależy od spolaryzowania wiązań 187. Miarą twardości wody jest zawartość w niej soli: a) Na i Ca b) Na i Mg c) Ca i Mg d) Ca i Fe e) Fe i Mg 188. Zjawisko tiksotropii to: a) wzmocnienie żelu pod wpływem obciążeń mechanicznych b) upłynnienie żelu pod wpływem sił ścinających c) koagulacja zolu pod wpływem obciążeń mechanicznych d) powierzchniowe wysychanie żelu e) synonim elektroforezy 189. Zdolność koloidów do solwatacji jest charakterystyczna dla zoli: a) liofobowych b) liofilowych c) dyspersyjnych d) nieodwracalnych e) solwatacja nie występuje w roztworach koloidów 190. Dodawanie elektrolitu do zolu spowoduje: a) peptyzację b) koagulację c) hydrolizę d) tiksotropię e) reopeksję 191. Wielkość cząstek w układach koloidalnych wynosi: a) < 0,1 nm b) < 1 nm c) od 1 nm do 1000 nm d) > 100 nm e) > 1000 nm 192. Przejście zolu w żel pod wpływem działania czynników mechanicznych to zjawisko: a) reopeksji b) flokulacji c) tiksotropii d) peptyzacji e) liofilizacji 193. Koloidy liofobowe: a) ulegają solwatacji b) ulegają dysocjacji c) są nieodwracalne d) są odwracalne e) ulegają hydrolizie 194. Przeprowadzenie żelu w zol to: a) koagulacja b) peptyzacja c) sedymentacja d) asocjacja e) elektroforeza 195. Zole hydrofobowe: a) ulegają hydratacji b) nie ulegają hydratacji c) są odwracalne d) ulegają peptyzacji e) ulegają tiksotropii 196. Jeśli średnia wielkość cząstek fazy rozpraszanej w układzie niejednorodnym wynosi 1,5 x 10-5 m, to jest to: a) roztwór właściwy b) koloid c) układ o rozproszeniu makroskopowym d) zawiesina e) wielkość cząstek nie decyduje o rodzaju układu 197. Przejście zolu w żel jest to: a) koagulacja b) peptyzacja c) dializa d) solwatacja e) elektroforeza 198. Układ drobnej zawiesiny cieczy w cieczy to: a) piana b) emulsja c) mgła d) aerozol e) roztwór stały 199. Emulsja jest dwuskładnikowym układem zawiesiny: a) cieczy w cieczy b) cieczy w gazie c) ciała stałego w ciele stałym d) ciała stałego w cieczy e) ciała stałego w gazie 200. Zole hydrofilowe: a) ulegają hydratacji b) nie ulegają hydratacji c) ulegają peptyzacji d) są nieodwracalne e) są odwracalne 201. Przejście żelu w zol pod wpływem czynników mechanicznych określa się jako zjawisko: a) koagulacji b) tiksotropii c) peptyzacji d) hydrolizy e) dializy 202. Iloczyn rozpuszczalności substancji AB dysocjującej na jony A+ i B- jest zdefiniowany wzorem: a) L = -log cAB b) L = -log (cA+ x cB-) c) L = log cAB d) L = cA+ x cBe) L = (cA+ x cB-) / cAB 203. Właściwości pucolanowe popiołu lotnego to zdolność do: a) tworzenia zawiesiny w wodzie b) reakcji z Ca(OH)2 c) uszczelniania betonu d) równomiernego napowietrzania mieszanki betonowej e) poprawy trwałości betonu 204. Ostatecznym, trwałym produktem hydratacji glinianu podczas wiązania cementu jest: a) 4CaO x Al2O3 x 13H2O b) 3CaO x Al2O3 x 6H2O c) Al2O3 x 13H2O d) Al2O3 x 6H2O e) Al(OH)3 205. Symbol S w chemii cementu oznacza: a) siarkę b) dwutlenek krzemu c) trójtlenek siarki d) dwutlenek siarki e) siarczan sodowy 206. Podczas wiązania cementu przebiegają między innymi reakcje: a) zobojętniania b) utleniania i redukcji c) elektrolizy d) hydrolizy e) dysocjacji elektrolitycznej 207. Modyfikatory polimerowe typu „post-mix” a) polimeryzują w mieszance betonowej równocześnie z wiązaniem spoiwa cementowego b) polimeryzują dopiero w stwardniałym betonie c) są wprowadzane do mieszanki betonowej w postaci spolimeryzowanej d) polikondensują w stwardniałym betonie pod wpływem CO2 z powietrza e) polimeryzują tylko w obecności wody zarobowej 208. Beton polimerowo-cementowy typu „pre-mix” powstaje w wyniku: a) dodania do mieszanki betonowej polimerów niereaktywnych chemicznie b) dodania do mieszanki betonowej polimerów reaktywnych chemicznie c) impregnacji wgłębnej stwardniałego betonu odpowiednim polimerem d) impregnacji powierzchniowej stwardniałego betonu odpowiednim polimerem e) całkowitego zastąpienia cementu w mieszance spoiwem polimerowym 209. Domieszki upłynniające mieszankę betonową wykorzystują mechanizm: a) smarny b) asocjacyjny c) hydrofilowy d) solwatacyjny e) elektrostatyczny 210. Domieszki napowietrzające mieszankę betonową powodują: a) wzrost mrozoodporności i wytrzymałości betonu b) wzrost mrozoodporności i szczelności betonu c) wzrost mrozoodporności i odporności chemicznej betonu d) wzrost mrozoodporności, ale spadek wytrzymałości betonu e) spadek mrozoodporności, ale wzrost wytrzymałości betonu 211. Alit - minerał występujący w klinkierze cementu portlandzkiego ma wzór: a) Ca3SiO5 b) C3S c) 3CaO x SiO2 d) C2S e) CaSO4 212. Powyżej 50% składu klinkieru cementu portlandzkiego stanowi: a) 3CaO x SiO2 b) 2CaO x SiO2 c) C3A d) C3S e) C4AF 213. W składzie chemicznym cementu portlandzkiego w największej ilości występuje: a) CaO b) SiO2 c) Al2O3 d) FeO e) H2O 214. Najaktywniejszym (w sensie reakcji z wodą) składnikiem cementu portlandzkiego jest: a) krzemian trójwapniowy b) krzemian dwuwapniowy c) glinian trójwapniowy d) żelazoglinian czterowapniowy e) węglan wapniowy 215. W skład cementu portlandzkiego wchodzi: a) krzemian dwuwapniowy b) żelazian dwuwapniowy c) glinian dwuwapniowy d) żelazoglinian dwuwapniowy e) żelazoglinian trójwapniowy 216. Minerał C3A - składnik cementu jest to: a) węglik glinu b) glinian trójwapniowy c) węglan glinu d) glinian trójwęglowy e) trójglinian wapniowy 217. Reakcja C3S + 3H = C1,5SH1,5 + 1,5CH zachodzi podczas: a) wypalania cementu b) gaszenia wapna c) wiązania cementu d) wiązania gipsu e) wiązania wapna 218. Zawarty w klinkierze cementu portlandzkiego wolny (nieprzereagowany) CaO jest składnikiem: a) pożądanym b) niepożądanym c) pożądanym lub niepożądanym zależnie od przeznaczenia cementu d) nie ma znaczenie e) w klinkierze nigdy nie występuje CaO 219. W zaczynie cementowym następuje: a) rozpad cząsteczek wody b) rozpad wodorotlenku wapniowego na wodę i tlenek wapnia c) rozpad alitu i belitu pod wpływem wody, przy czym powstaje krzemian wapniowy o niższej zawartości wapnia d) rozpad gipsu na anhydryt i wodę e) rozpad węglanu wapnia 220. Główny składnik cementu portlandzkiego to: a) 3CaO x SiO2 b) 2CaO x SiO2 c) 3CaO x Al2O3 d) 4CaO x Al2O3 x Fe2O3 e) CaSO4 x 2H2O 221. Sól Candlota (etryngit) powstaje w wyniku: a) reakcji alitu z gipsem i wodą b) reakcji belitu z gipsem i wodą c) reakcji glinianu trójwapniowego z gipsem i wodą d) reakcji wodorotlenku wapnia z gipsem i wodą e) reakcji gipsu z wodą 222. W składzie chemicznym cementu glinowego w największej ilości występuje: a) CaO b) Al2O3 c) SiO2 d) Fe2O3 e) Al2CO3 223. Do spoiw hydraulicznych zaliczamy: a) wapno palone b) wapno hydratyzowane c) cement portlandzki d) szkło wodne e) spoiwa magnezjowe 224. Minerał C3S - składnik cementu jest to: a) krzemian trójwapniowy b) trójsiarczek węgla c) siarczan wapnia d) krzemian węgla e) trójkrzemian wapnia 225. Klinkieryzacja to: a) domielanie gipsu do klinkieru portlandzkiego b) etap syntezy składników cementu przebiegający w fazie ciekłej c) procesy zachodzące w piecu cementowym podczas chłodzenia produktów d) mielenie surowców do produkcji klinkieru przed umieszczeniem ich w piecu e) całość procesu produkcji klinkieru 226. Cement portlandzki powstaje w wyniku: a) wypału wapieni b) wspólnego wypału wapieni i gipsu c) wspólnego wypału glin i gipsu d) wspólnego wypału wapieni i glin e) wspólnego wypału wapieni, glin i gipsu 227. Metoda sucha produkcji cementu portlandzkiego w stosunku do metody mokrej: a) jest mniej energochłonna, a otrzymany cement zawiera mniej alkaliów b) jest mniej energochłonna, a otrzymany cement zawiera więcej alkaliów c) jest bardziej energochłonna, a otrzymany cement zawiera mniej alkaliów d) jest bardziej energochłonna, a otrzymany cement zawiera więcej alkaliów e) jest mniej energochłonna i nie wpływa na zawartość alkaliów w otrzymanym cemencie 228. Cement portlandzki należy do: a) spoiw powietrznych, ponieważ twardnieje tylko na powietrzu b) spoiw hydraulicznych, ponieważ twardnieje tylko pod wodą c) spoiw hydraulicznych, ponieważ twardnieje zarówno pod wodą, jak i na powietrzu d) spoiw hydraulicznych, ponieważ po okresie wstępnego wiązania na powietrzu może także twardnieć pod wodą e) spoiw hydraulicznych, ponieważ szybkość jego wiązania zależy od ilości dodanej wody 229. Mineralogiczne składniki stwardniałego zaczynu cementowego to między innymi: a) C3S, C2S, C3A, C4AF b) CaO, SiO2, Al2O3, Fe2O3 c) C1,7SH1,7, C3AH6, CH, C3AS3H32 d) C, S, A, F e) Ca3SiO5, Ca2SiO4, Ca3Al2O6, Ca4Al2Fe2O10 230. Portlandyt to: a) naturalny kamień podobny do cementu, stosowany w budownictwie b) stabilna postać produktu hydratacji glinianu trójwapniowego c) krystaliczna postać wodorotlenku wapnia d) krystaliczna postać węglanu wapnia e) odmiana klinkieru portlandzkiego 231. Ze względu na rosnącą reaktywność wobec wody, minerały zawarte w cemencie można uszeregować następująco (jeśli występują w mieszaninie): a) C2S, C4AF, C3S, C3A b) C3A, C3S, C4AF, C2S c) C3S, C2S, C4AF, C3A d) C4AF, C3S, C2S, C3A e) C3A, C4AF, C2S, C3S 232. Fałszywe wiązanie cementu to: a) rodzaj korozji siarczanowej b) powstawanie soli Candlota c) szybkie uwadnianie gipsu półwodnego d) proces wiązania zachodzący w zaczynie cementu glinowego e) bardzo opóźnione wiązanie cementu 233. Moduł glinowy to: a) moduł sprężystości stopów aluminiowych b) zawartość gliny w surowcu do produkcji cementu portlandzkiego c) stosunek zawartości Al2O3 do Fe2O3 d) stosunek zawartości Al2O3 do SiO2 e) stosunek szybkości wiązania cementu glinowego do zwykłego cementu portlandzkiego 234. Do podstawowych składników cementu zaliczamy: a) węglany wapniowe b) siarczany wapniowe c) krzemiany wapniowe d) krzemiany żelazowe e) glinokrzemiany potasowe 235. Moduł krzemianowy cementu to: a) SiO2 / (SiO2 + Al2O3 + Fe2O3) b) SiO2 / (Al2O3 + Fe2O3) c) SiO2 / (SiO2 + CaO) d) SiO2 / Al2O3 e) SiO2 / CaO 236. Przebiegający w zaczynie cementowym proces hydrolizy polega na: a) rozpadzie cząsteczek wody b) rozpadzie wodorotlenku wapnia na wodę i tlenek wapnia c) rozpadzie alitu i belitu pod wpływem wody, przy czym powstaje krzemian wapniowy o niższej zawartości wapnia d) rozpadzie alitu i belitu pod wpływem wody, przy czym powstaje krzemian wapniowy o wyższej zawartości wapnia e) rozpadzie alitu z utworzeniem belitu 237. Wchodzący w skład klinkieru portlandzkiego braunmilleryt jest to: a) glinian trójwapniowy b) krzemian dwuwapniowy c) żelazoglinian czterowapniowy d) krzemian trójwapniowy e) dwuwodny siarczan wapniowy 238. Powstawanie etryngitu (soli Candlota) w betonie: a) jest korzystne w pierwszym okresie wiązania zaczynu - tworzy szkielet struktury krystalicznej b) jest niekorzystne w utwardzonym betonie - „bakcyl cementowy” c) jest zawsze niekorzystne d) jest zawsze korzystne e) nie ma znaczenia dla betonu 239. Hydrofilowy mechanizm upłynniania mieszanki betonowej przez domieszkę 246. Wiązanie gipsu przebiega zgodnie z reakcja: 2CaSO4 x 1/2H2O + 3H2O = polega na: 2CaSO4 x 2H2O. Jest to: a) indukowaniu ładunków jednoimiennych b) napowietrzaniu mieszanki c) hydratacji składników cementu d) hydrolizie składników cementu e) zmniejszaniu napięcia powierzchniowego wody 240. Minerał - składnik cementu o symbolu C2S to: a) dwusiarczek węgla b) siarczan dwuwapniowy c) krzemian dwuwapniowy d) krzemian dwuwęglowy e) dwusiarczan węgla 241. Minerałowi C4AF - składnikowi cementu odpowiada wzór chemiczny: a) 4CaO x Fe2O3 x Al2O3 b) 4CaO x Fe2O3 c) 4CaO x 2SiO2 d) CaO x 4Al2O3 x Fe2O3 e) CaO x 4Al2O3 x 4Fe2O3 242. Występujący w zaczynach cementu portlandzkiego Ca(OH)2 tworzy się w wyniku reakcji: a) gipsu z wodą b) hydrolizy węglanów c) hydrolizy krzemianów d) glinianu z alitem i belitem e) gipsu z alitem i belitem 243. Powstający w początkowej fazie wiązania cementu etryngit spełnia następującą rolę: a) tworzy szkielet powstającej struktury krystalicznej b) wiąże szkodliwe dla betonu zanieczyszczenia cementu c) umożliwia twardnienie betonu w niskich temperaturach d) ułatwia reakcje hydrolizy krzemianów e) poprawia urabialność mieszanki betonowej 244. Wzrost odporności na korozję siarczanową betonu, w którym spoiwem jest cement glinowy, wynika z: a) dużej zawartości C3A b) małej ilości Ca(OH)2 wydzielającego się w czasie hydratacji c) braku gipsu d) dużej zawartości C3S e) szybkiego wiązania 245. Dodawanie jonów Ca2+ lub SO4 2- do zaczynu gipsowego (efekt wspólnego jonu) powoduje: a) zwiększenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem opóźnienie wiązania b) zmniejszenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem opóźnienie wiązania c) zmniejszenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem przyspieszenie wiązania d) zwiększenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem przyspieszenie wiązania e) nie wpływa na rozpuszczalność CaSO4 x 2H2O a) hydroliza b) hydratacja c) dysocjacja d) uwodnienie e) zobojętnienie 247. Gips jastrychowy („estrichgips”) to mieszanina: a) CaSO4 x 1/2H2O i CaSO4 b) CaSO4 x 1/2H2O i CaO c) CaSO4 i CaO d) CaSO4 x 2H2O i CaO e) CaSO4 i CaSO4 x 1/2H2O 248. Gaszenie wapna polega na reakcji: a) CaSO4 x 1/2H2O + 3/2H2O = CaSO4 x 2H2O b) CaO + H2O = Ca(OH)2 c) CaCO3 + H2O + CO2 = Ca(HCO3)2 d) CaSO4 + 2H2O = CaSO4 x 2H2O e) CaO + CO2 = CaCO3 249. Wapno hydrauliczne zawdzięcza swoją zdolność do wiązania pod wodą: a) wysokiej czystości zawartego w nim tlenku wapnia b) obecności niektórych glinianów i krzemianów c) obecności tlenku magnezowego d) obecności domieszki cementu e) obecności niedopalonego węglanu wapnia 250. Odmiany krystaliczne alfa i beta gipsu to odmiany: a) alotropowe b) heterodesmiczne c) polimorficzne d) izomorficzne e) izotropowe 251. Wiązanie gipsu można opóźnić przez dodanie: a) substancji zmniejszającej rozpuszczalność CaSO4 x 1/2H2O b) substancji zmniejszającej rozpuszczalność CaSO4 x 2H2O c) dowolnego elektrolitu d) soli nie ulegającej hydrolizie e) soli nierozpuszczalnej w wodzie 252. Opóźnienie wiązania gipsu budowlanego można uzyskać przez dodanie: a) mleka b) soli kuchennej c) gliceryny d) cukru e) piasku 253. Zjawisko diadochii wykorzystuje się praktycznie podczas wiązania: a) anhydrytu b) gipsu c) cementu d) spoiw magnezjowych e) estrichgipsu 254. Prowadzenie wypału wapienia w temperaturze powyżej 1300 C daje wapno: a) łatwo gaszące się b) trudno gaszące się c) o dużej zawartości niedopału d) o podwyższonej aktywności e) hydrauliczne 255. Wapno hydratyzowane to wapno: a) zgaszone nadmiarem wody b) zgaszone ilością wody wyliczoną stechiometrycznie c) zgaszone bardzo dużym nadmiarem wody d) o właściwościach hydraulicznych e) wapno suchogaszone 256. Wypał wapna polega na reakcji: a) Ca(OH)2 + CO2 = CaCO3 + H2O b) CaO + H2O = Ca(OH)2 c) CaCO3 = CaO + CO2 d) CaCO3 = CaO + CO + 1/2O2 e) CaCO3 + CO2 + H2O = Ca(HCO3)2 257. Gips budowlany stanowi związek chemiczny o wzorze: a) CaSO4 b) CaSO4 x CaO c) CaSO4 x 1/2H2O d) CaSO4 x H2O e) CaSO4 x 2H2O 258. W czasie wiązania gipsu zachodzi: a) pęcznienie b) wysychanie c) rozpuszczanie i krystalizacja d) sublimacja e) hydroliza 259. Wapno hydratyzowane to inaczej: a) wapno hydrauliczne b) wapno suchogaszone c) ciasto wapienne d) mleko wapienne e) zaprawa wapienna 260. Przemysłowo otrzymywany gips składa się: a) wyłącznie z odmiany alfa b) wyłącznie z odmiany beta c) jest mieszaniną odmian alfa i beta d) oprócz odmian alfa i beta zawiera 5%CaO e) oprócz odmian alfa i beta zawiera 5%CaSO4 261. Reakcja wypału wapienia staje się praktycznie nieodwracalna w temperaturze: a) 0 oC b) 150-170 oC c) 362 oC d) 898 oC e) > 1350 oC 262. Anhydryt II i gips różnią się: a) tylko składem chemicznym b) tylko budową krystaliczną c) składem chemicznym i budową krystaliczną d) składem chemicznym, budową krystaliczną i stanem skupienia e) są to synonimy 263. Możliwość wiązania gipsu budowlanego wynika z: a) różnicy rozpuszczalności CaSO4 x 1/2H2O i CaSO4 x 2H2O b) różnicy gęstości CaSO4 x 1/2H2O i CaSO4 x 2H2O c) dużej aktywności chemicznej CaSO4 x 1/2H2O d) dużej aktywności chemicznej CaSO4 x 2H2O e) nietrwałości CaSO4 x 1/2H2O 264. Szkło wodne jako spoiwo jest: a) kwasoodporne ale nieodporne na działanie wody b) wodoodporne ale nieodporne na działanie kwasów c) kwaso- i wodoodporne d) kwaso- lub wodoodporne, zależnie od temperatury e) nieodporne na działanie kwasów i wody 265. Rozpuszczalność siarczanów wapnia w wodzie rośnie w kolejności: a) alfa-CaSO4 x 1/2H2O, beta-CaSO4 x 1/2H2O, CaSO4 x 2H2O b) beta-CaSO4 x 1/2H2O, alfa-CaSO4 x 1/2H2O, CaSO4 x 2H2O c) CaSO4 x 2H2O, alfa-CaSO4 x 1/2H2O, beta-CaSO4 x 1/2H2O d) CaSO4 x 2H2O, beta-CaSO4 x 1/2H2O, alfa-CaSO4 x 1/2H2O e) wszystkie siarczany wapnia mają taką samą rozpuszczalność w wodzie 266. Który związek chemiczny uniemożliwia koagulację kwasu krzemowego podczas procesu wiązania szkła wodnego: a) Na2SiF6 b) NaOH c) Na2SiO3 d) H2SiO3 e) CO2 267. Jaką rolę spełnia fluorokrzemian sodowy Na2SiF6 w procesie koagulacji kwasu krzemowego: a) opóźnia proces koagulacji b) przyspiesza proces koagulacji c) opóźnia lub przyspiesza proces koagulacji w zależności od stężenia d) opóźnia lub przyspiesza proces koagulacji w zależności od temperatury e) nie wpływa na szybkość procesu koagulacji 268. Mieszanina ok. 70% wapienia i ok. 30% gliny wypalana do spieku daje w rezultacie: a) cement glinowy b) cement portlandzki c) cement romański d) wapno hydratyzowane e) cement Sorela 269. Spoiwa wapienne, magnezjowe, krzemianowe i gipsowe należą do spoiw: a) hydraulicznych b) powietrznych c) wiążących w podwyższonych temperaturach d) organicznych e) nieorganicznych 270. Rozpuszczalność gipsu półwodnego w wodzie wraz ze wzrostem temperatury: a) rośnie b) maleje c) początkowo rośnie, potem maleje d) początkowo maleje, potem rośnie e) nie zmienia się 271. Podczas wiązania zaprawy wapiennej zachodzi reakcja: a) CaCO3 = CaO + CO2 b) CaO + H2O = Ca(OH)2 c) Ca(OH)2 + CO2 = CaCO3 + H2O d) CaCO3 + H2O + CO2 = Ca(HCO3)2 e) CaCO3 + 2HCl = CaCl2 + H2O + CO2 272. Dodanie zarodków krystalizacji do zaczynu gipsowego: a) przyśpiesza wiązanie b) opóźnia wiązanie c) przyśpiesza lub opóźnia wiązanie w zależności od stężenia d) przyśpiesza lub opóźnia wiązanie w zależności od temperatury e) nie wpływa na przebieg wiązania 273. Rola dwutlenku węgla w procesie wiązania szkła wodnego polega na: a) związaniu kwasu krzemowego, aby mogła nastąpić hydroliza krzemianu b) zobojętnieniu środowiska, aby umożliwić koagulację kwasu krzemowego c) stabilizacji kwasu krzemowego w postaci zolu d) reakcji z krzemianem, aby zapobiec koagulacji e) zobojętnieniu środowiska, aby zapobiec koagulacji 274. Zawarty w estrichgipsie CaO spełnia rolę aktywatora w reakcji hydratacji CaSO4(II). Jest on potrzebny, ponieważ CaSO4(II): a) łatwo dysocjuje na jony b) ulega hydrolizie c) jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie d) ma wysoką temperaturę topnienia e) ulega rozkładowi termicznemu 275. Zawarta w estrichgipsie domieszka CaO pochodzi z: a) domieszania wapna palonego b) domieszania wapna gaszonego c) termicznego rozkładu Ca(OH)2 d) termicznego rozkładu CaSO4 e) termicznego rozkładu CaCO3 276. Proces wiązania spoiwa gipsowego polega na: a) hydrolizie gipsu półwodnego b) krystalizacji gipsu półwodnego c) wiązaniu CO2 z powietrza przez gips półwodny d) hydratacji gipsu półwodnego e) dehydratacji gipsu dwuwodnego 277. Wapień jest: a) spoiwem wapiennym b) surowcem do produkcji spoiwa wapiennego c) półproduktem, który staje się spoiwem po „zgaszeniu” d) produktem gaszenia wapna e) produktem wietrzenia skały wapiennej 278. Gips modelarski to odmiana następującego z materiałów: a) CaSO4 x 2H2O b) CaSO4 x 1/2H2O c) CaSO4 d) CaSO4 + CaO e) CaSO4 + CaCO3 279. Hydratacja (gaszenie) wapna jest reakcją: a) endoenergetyczną, to znaczy wymaga dostarczania energii b) endoenergetyczną, to znaczy przebiega z wydzieleniem energii c) egzoenergetyczną, to znaczy przebiega z wydzieleniem energii d) egzoenergetyczną, to znaczy wymaga dostarczania energii e) nie jest ani reakacją endo- ani egzoenergetyczną 280. Pod względem chemicznym szkło wodne to mieszanina: a) krzemionki i sody b) tlenku sodu i dwutlenku krzemu c) krzemianów sodowych lub potasowych d) sody i węgla e) krzemianów wapniowych 281. Wspólną cechą następujących materiałów budowlanych: wapno palone, gips, spoiwo magnezjowe, spoiwo krzemianowe jest: a) obecność jonów wapnia b) przynależność do spoiw hydraulicznych c) przynależność do spoiw powietrznych d) obecność krzemianów e) obecność węglanów 282. Gips dodaje się do klinkieru cementu portlandzkiego w celu: a) poprawy właściwości wytrzymałościowych b) poprawy urabialności c) poprawy mrozoodporności d) przyspieszenia wiązania e) opóźnienia wiązania 283. Podstawowym składnikiem skały wapiennej jest: a) CaCO3 b) CaO c) Ca(OH)2 d) Ca(HCO3)2 e) CaCO3 i Ca(OH)2 284. Podgrzanie ciasta wapiennego powoduje: a) wzrost rozpuszczalności Ca(OH)2 b) zmniejszenie rozpuszczalności Ca(OH)2 c) wzrost lub zmniejszenie rozpuszczalności Ca(OH)2 zależnie od stężenia d) wzrost lub zmniejszenie rozpuszczalności Ca(OH)2 zależnie od ciśnienia e) nie wpłynie na rozpuszczalność Ca(OH)2 285. Łańcuchy polikrzemianowe występujące w tworzywach krzemianowych to: a) - Si - Si - Si b) - Si - O - Si c) - Si - O - O - Si d) - Si - O - O - O - Si e) - Si - Si - O - Si - Si - 286. W wyniku reakcji polikondensacji otrzymuje się: a) polietylen b) polioctan winylu c) żywice fenolowo-formaldehydowe d) polichlorek winylu e) żywice poliestrowe 287. Polichlorek winylu, polietylen, polistyren, polimetakrylan metylu otrzymuje się przez: a) polimeryzację b) polikondensację c) poliadycję d) modyfikację polimerów naturalnych e) częściową dekompozycję polimerów naturalnych 288. Wydzielanie się małocząsteczkowego produktu ubocznego jest charakterystyczne dla reakcji: a) polimeryzacji b) polikondensacji c) poliaddycji d) polimeryzacji i polikondensacji e) poliaddycji i polikondensacji 289. Silikony wyróżniają się spośród innych polimerów zawartością następujących atomów w podstawowym łańcuchu: a) Si i O b) C i O c) Si i N d) C i N e) Si i C 290. Tworzywa sztuczne utwardzalne mają strukturę wewnętrzną: a) liniową b) płaską c) nieusieciowaną d) usieciowaną e) struktura wewnętrzna nie jest tu wyróżnikiem 291. W wyniku reakcji polimeryzacji otrzymuje się: a) poliestry b) polichlorek winylu c) żywice epoksydowe d) żywice silikonowe e) polioctan winylu 292. Najmniejszy, powtarzalny fragment polimeru to: a) monomer b) oligomer c) mer d) kompleks e) pre-polimer 293. Polimery: fenolowo-formaldehydowe, poliestrowe, silikonowe otrzymuje się przez: a) polimeryzację b) polikondensację c) modyfikację polimerów naturalnych d) częściową dekompozycję polimerów naturalnych e) poliaddycję 294. Polimery termoplastyczne mają strukturę wewnętrzną: a) liniową b) nieusieciowaną c) usieciowaną d) silnie usieciowaną e) struktura wewnętrzna nie jest tu wyróżnikiem 295. Dla polikrzemianów charakterystyczne jest występowanie wiązań: a) Si=N b) Si-O c) Si-C d) Si-Si e) Si-Cl 296. Orientacja przestrzenna rozmieszczenia podstawników dla łańcucha polimeru jest przypadkowa w przypadku: a) polimeru ataktycznego b) polimeru izotaktycznego c) polimeru syndiotaktycznego d) w żadnym z powyższych przypadków e) w każdym z powyższych przypadków 297. Temperatura zeszklenia jest parametrem charakterystycznym dla polimeru i dotyczy przejścia: a) ze stanu wysokoelastycznego w lepko-płynny b) ze stanu lepko-płynnego w stan szklisty c) ze stanu lepko-płynnego w stan wysokoelastyczny d) ze stanu szklistego w lepko-płynny e) ze stanu szklistego w stan wysokoelastyczny 298. Do polimerów pochodzenia naturalnego należą m.in.: a) żywice epoksydowe, bitumy, drewno b) żywice poliestrowe, bitumy, drewno c) kauczuk, bitumy, drewno d) polichlorek winylu, bitumy, drewno e) polichlorek winylu, kauczuk, drewno 299. Proces karbonatyzacji betonu z punktu widzenia zbrojenia jest: a) korzystny, gdyż polepsza przyczepność betonu do stali b) korzystny, gdyż przyspiesza powstawanie warstwy pasywnej na stali c) niekorzystny, gdyż przez obniżenie pH umożliwia korozję stali zbrojeniowej d) niekorzystny, gdyż zmniejsza wytrzymałość mechaniczną otaczającego betonu e) nie ma znaczenia dla trwałości prętów zbrojeniowych 300. W wyniku reakcji reaktywnego kruszywa krzemianowego z alkaliami powstaje: a) krystaliczny glinokrzemian, utrudniający hydrolizę składników cementu i jego wiązanie b) krzemian sodowy lub potasowy, łatwo chłonący wodę, pęczniejący i „wyciekający” z betonu c) bezpostaciowa (amorficzna) odmiana kwarcu o obniżonej wytrzymałości d) wolna krzemionka przyspieszająca karbonatyzację betonu i korozję zbrojenia e) wodorotlenek krzemu powodujący korozję betonu 301. Reakcja alkaliczna kruszywa ze składnikami cementu jest: a) szkodliwa b) pożądana c) szkodliwa lub pożądana zależnie od rodzaju kruszywa d) szkodliwa lub pożądana zależnie od rodzaju cementu e) bez wpływu na właściwości betonu 302. Układ, w którym korozji ulega gwóźdź wbity w ścianę, jest przykładem: a) ogniwa stykowego b) ogniwa stężeniowego c) ogniwa naprężeniowego d) układu, w którym zachodzi elektroliza e) układu, w którym następuje korozja chemiczna 303. Wody miękkie jako środowisko są dla betonu: a) korzystne, bo nie zawierają szkodliwych soli b) korzystne, bo poprawiają trwałość betonu c) niekorzystne, bo są dobrym rozpuszczalnikiem niektórych składników betonu d) niekorzystne, bo działają korodująco na stal zbrojeniową e) bez znaczenia dla trwałości betonu 304. Nadmierna zawartość siarczanów w wodzie zarobowej jest niekorzystna, gdyż: a) może utrudnić lub nawet uniemożliwić wiązanie zaczynu cementowego b) może spowodować korozję zbrojenia w powstałym żelbecie c) może spowodować korozję powstającego betonu na skutek tworzenia się „bakcyla cementowego” d) pogarsza urabialność mieszanki betonowej e) pogarsza odporność betonu na udar cieplny 305. Tworzenie się w betonie kwaśnego węglanu wapnia Ca(HCO3)2 jest: a) niekorzystne, gdyż jest on łatwo rozpuszczalny w wodzie b) niekorzystne, gdyż jest on agresywny w stosunku do betonu c) niekorzystne, gdyż przyspiesza on korozję wewnętrzną w betonie d) korzystne, gdyż stanowi on czynnik polepszający wytrzymałość e) korzystne, gdyż stanowi on czynnik polepszający mrozoodporność 306. Anodą w ogniwie galwanicznym jest metal: a) o potencjale elektrochemicznym bardziej zbliżonym do zera b) o bardziej ujemnym potencjale elektrochemicznym c) o niższej wartościowości d) o większej liczbie elektronów na ostatniej powłoce e) o mniejszej liczbie elektronów na ostatniej powłoce 307. Przyczyną korozji stali zbrojeniowej w żelbecie może być: a) proces pasywacji stali b) karbonatyzacja betonu c) „efekt ściany” d) alkaliczność betonu e) działanie jonów chlorkowych 308. Podczas wykonywania żelbetu obecność chlorków w mieszance betonowej jest niedopuszczalna, ponieważ: a) chlorki opóźniają wiązanie zaczynu cementowego b) w obecności chlorków beton może twardnieć tylko w wysokiej temperaturze c) chlorki powodują korozję stali zbrojeniowej d) chlorki pogarszają urabialność mieszanki e) chlorki powodują korozję kwasową betonu 309. Zapobiegać korozji wewnętrznej betonu można przez stosowanie cementów: a) o niskiej zawartości alkaliów b) wysokoalkalicznych c) o podwyższonej siarczanoodporności d) szybkowiążących e) wysokich klas 310. W procesie korozji elektrochemicznej metalu na anodzie zachodzi proces: a) redukcji tlenu b) redukcji wodoru c) utleniania metalu d) redukcji metalu e) utleniania wodoru 311. Korozja kwasowa betonu przebiega według schematu: a) Ca(OH)2 + 2Na+ = Ca2+ + 2NaOH b) Ca(OH)2 + H2O = Ca2+ + 2OH- + H2O c) Ca(OH)2 + 2H+ = Ca2+ + 2H2O d) Ca(OH)2 + SO42- = CaSO4 + 2OHe) Ca(OH)2 + H+= Ca2+ + OH- + H2O 312. Korozję chemiczną betonu może spowodować działanie: a) mrozu b) wiatru c) kwaśnych deszczów d) gazów spalinowych e) wody morskiej 313. Obecność w składzie kruszywa krzemionki amorficznej jest: a) korzystna, gdyż zwiększa przyczepność zaczynu cementowego do kruszywa b) korzystna, gdyż zwiększa wytrzymałość betonu c) niekorzystna, gdyż powoduje przyspieszoną karbonatyzację betonu d) niekorzystna, gdyż może być przyczyną korozji wewnętrznej na skutek alkalicznej reakcji kruszywa e) bez znaczenia dla trwałości betonu 314. Wprowadzenie do żelbetu wolnych chlorków (np. ze środkami odladzającymi) jest dla zbrojenia: a) korzystne, ponieważ powstaje warstwa pasywna Ca(FeCl4)2 b) niekorzystne, ponieważ chlorki powodują korozję wżerową zbrojenia c) korzystne, ponieważ zwiększa przyczepność stali zbrojeniowej do betonu d) niekorzystne, ponieważ przyśpiesza karbonatyzację betonu e) bez znaczenia 315. Korozja magnezowa betonu jest spowodowana powstaniem: a) dolomitu, czyli węglanu wapniowo-magnezowego b) rozpuszczalnych soli magnezu c) wodorotlenku magnezu d) nierozpuszczalnych soli magnezu e) tlenku magnezu 316. Podczas korozji blachy ocynkowanej na anodzie zachodzi reakcja: a) Zn = Zn2+ + 2eb) 2H+ + 2e- = H2 c) Fe = Fe2+ + 2ed) H+ + OH- = H2O e) 4OH- = 2H2O + 2O2- 317. W wyniku karbonatyzacji betonu może nastąpić spękanie żelbetu spowodowane: a) pęcznieniem ziaren kruszywa b) korozją wewnętrzną betonu c) korozją zbrojenia d) powstaniem soli Candlota e) utlenieniem betonu 318. Produktem korozji siarczanowej jest: a) sól Candlota b) bakcyl cementowy c) etryngit d) 3CaO x Al2O3 x 3CaSO4 x 31H2O e) Ca6Al2H62S4O49