Tab. 1. Przebieg dawkowania PAX-18 do reaktora

Tab. 1. Przebieg dawkowania PAX-18 do reaktora biologicznego.
Dzień
Planowana
dawka
g Al3+/kgs.m.• d
Stężenie
osadu
czynnego
gs.m./dm3
Wyniki obserwacji w reaktorze biologicznym
i osadniku wtórnym
10 dniowe stosowanie dużej dawki PAX-u
1
3,0
3,9*
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem (10 - 15 cm) – 100%;
Osadnik wtórny – kożuch, warstwa osadu – 10 cm od przelewu;
Rozpowszechnienie Microthrix parvicella - 5 (wg Jenkinsa);
5
3,0
4,3
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem (10 cm) – 35%;
Osadnik wtórny – miejscowo kożuch, osad – 10 cm od przelewu;
Rozpowszechnienie Microthrix parvicella - 5 (wg Jenkinsa);
4,8
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem – 0%;
Osadnik wtórny – brak kożucha, warstwa osadu – niewidoczna;
Rozpowszechnienie Microthrix parvicella - 3 (wg Jenkinsa);
Młode kolonie bakterii zooglealnych; większa różnorodność organizmów
zwierzęcych, wzrost liczby orzęsków osiadłych;
10
3,0
*
11
1,0
4,2
21
1,0
5,2
22
3,0
**
4,7
32
3,0
5,9
39
3,0
6,1
46
3,0
6,9
10 dniowe stosowanie małej dawki PAX-u
j.w.
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem (10 cm) – 65%;
Osadnik wtórny – miejscowo kożuch, warstwa osadu – 10 cm
od przelewu; Rozpowszechnienie Microthrix parvicella – 4/5 (wg
Jenkinsa);
Mniej organizmów zwierzęcych, wzrost liczby bakterii swobodnie
pływających, zanik skupisk zooglealnych;
24 dniowe stosowanie dużej dawki PAX-u
j.w.
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem (10 cm) – 60%;
Osadnik wtórny – miejscowo kożuch, warstwa osadu – 10 cm
od
przelewu;
Rozpowszechnienie Microthrix parvicella – 3/4 (wg Jenkinsa);
Wzrost liczby orzesków osiadłych; wzrost liczebności młodych skupisk
zooglealnych;
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem (10 cm) – 65%;
Osadnik wtórny – miejscowo kożuch, warstwa osadu – 15 cm
od przelewu;
Rozpowszechnienie Microthrix parvicella – 3 (wg Jenkinsa);
Dalszy wzrost liczby orzesków osiadłych; Rozwój bakterii zooglealnych;
Powierzchnia reaktora pokryta kożuchem (10 cm) – 60%;
Osadnik wtórny – miejscowo kożuch, warstwa osadu – 15 cm
od przelewu;
Rozpowszechnienie Microthrix parvicella – 2 (wg Jenkinsa), wyraźne
skrócenie długości nici; Dalszy wzrost liczby orzesków osiadłych;
Wzrost wielkości kłaczków bakterii zooglealnych;
*. ** korekty stężenia osadu czynnego
* planowane stężenie osadu czynnego w reaktorze biologicznym – 4,0 gs.m./dm3,
** planowane stężenie osadu czynnego w reaktorze biologicznym - 4,5 gs.m./dm3