David Mitchell „Czasomierze” "Czasomierze" to najnowsza wydana

David Mitchell „Czasomierze”
tłumaczenie Justyna Gardzińska
tytuł oryginału The Bone Clocks
liczba stron 688
"Czasomierze" to najnowsza wydana w Polsce książka autora "Atlasu
Chmur", Davida Mitchell'a. Akcja książki rozpoczyna się w 1984 roku, a
kończy w 2043 roku, czyli w przyszłości, która jest autorską wizją naszego
świata, będącego skutkiem konsumpcjonizmu.
Powieść dzieli się na 6 części, opowiadanych przez odrębnych
narratorów. Spoiwem łączącym całą książkę jest postać początkowo
nieszczególnie ciekawa dla przeciętnego czytelnika - Holly Sykes,
piętnastolatka z Gravesend, która pewnego upalnego dnia postanawia uciec z
domu. Wszystko może wskazywać na to, że będzie to kolejna prosta i
przewidywalna opowieść o zbuntowanej nastolatce. Na szczęście David
Mitchell ze swoim darem snucia epickich powieści nie pozwala na to, ponieważ
wkrótce potem Holly staje się świadkiem dziwnych i niezrozumiałych
wydarzeń, do których dochodzi na skutek przyjęcia kubka herbaty od dziwnej
nieznajomej w zamian za "schronienie". Holly wprawdzie nigdy nie była
zwyczajna nastolatką, a w dzieciństwie zdarzało się, że słyszała głosy z "Radia"
oraz skupiała wokół siebie podejrzane istoty, ale to spotkanie zmieni jej życie i
będzie padało na nie cieniem, a bohaterka będzie w stanie to zrozumieć dopiero
po wielu latach.
Rozstajemy się z Holly, gdy jej rodziną wstrząsa ogromna tragedia.
Przeżywając kolejne opowieści w książce, zawsze jednak odnajdujemy gdzieś
powiązanie narratorów z główną bohaterką. Autor ponownie oddaje jej głos po
długim czasie, gdy wszystkie wątki się zbiegają, a powieść przeżywa moment
kulminacyjny. Następnie razem z już 75-letnią Holly przeżywamy bardzo
gorzką i zapadającą w pamięć wizję Ziemi w 2043 roku, obok której nie można
przejść obojętnie.
Nie jest to łatwa i lekka książka, a czytanie jej wymaga od czytelnika
skupienia. Mimo to myślę, że "Czasomierze" to prawdziwa "Uczta Wyobraźni",
a to, że zmusza odbiorcę do refleksji nad tak trudnymi zagadnieniami, czyni ją
jeszcze bardziej niezwykłą.
Julia Wróblewska kl. II b