na podstawie B. Nadolna „O wychowaniu przedszkolaka – o radości”
Transkrypt
na podstawie B. Nadolna „O wychowaniu przedszkolaka – o radości”
RADOŚĆ cnota na czerwiec 2014 r. RADOŚĆ to chrześcijańska cnota, polegająca na drobnym wysiłku, by opanować szorstkość w zachowaniu, by uniknąć niegrzecznego słowa, aby się uśmiechać nawet wtedy, kiedy jesteśmy zmęczeni lub brak nam siły. Radość jest owocem miłości. Radości nie należy bowiem mylić z przelotnym doznaniem zaspokojenia i przyjemności, które często upaja zmysły i uczucia, później jednak pozostawia w sercu niedosyt, a czasem gorycz. Radość rozumiana po chrześcijańsku jest o wiele trwalsza i przynosi głębsze ukojenie: (...) w pewnym sensie jest «cnotą», którą należy rozwijać. ( Św. Jan Paweł II List apostolski Dies Domini) Prawdziwa cnota nie jest nigdy smutna i przykra, przeciwnie, jest uprzejmie radosna. (Św. Josemaria Droga, 657) Jak uczyć dzieci radości? od pierwszych chwil życia uczmy dzieci pogody i uśmiechu, sami się uśmiechając i dbając o pozytywne nastawienie do świata, pozwólmy dziecku być pomocnym aby czerpało radość z pomagania innym, gdy przydarzy się dziecku zrobić coś złego, nie mówmy mu: „jesteś zły”. Zły jest czyn, a nie człowiek. Dbajmy o to, aby dziecko miało pozytywny obraz własnej osoby, unikajmy częstego omawiania problemów i kłopotów przy dziecku, starajmy się ich nie wyolbrzymiać. Są sprawy, których małe dziecko nie jest w stanie „unieść”, bo ich nie rozumie, dlatego warto, aby nie słyszało niektórych rozmów dorosłych, przy wspólnych posiłkach, przy wspólnym stole nie przypominajmy żalów i kłopotów, uczmy dzieci małych wyrzeczeń i pokazujmy radość z pokonywania swoich słabości, dodawajmy dziecku otuchy w różnych sytuacjach dnia codziennego aby wykształcić w nim optymizm i pozytywne nastawienie do świata i ludzi, gdy dziecku coś się nie udaje, zachęcajmy je do podejmowania starań od nowa a gdy i te próby się nie udają, uczmy ofiarować Panu Bogu nasze starania. Na koniec pamiętajmy, że wychowanie to nie tylko dawanie dobrego przykładu, stawianie dziecku wymagań i nagradzanie za ich spełnianie, nie tylko słowa miłości albo nagany, ale także beztroskie chwile spędzane razem. Takie chwile niosą radość i umacniają rodzinę. na podstawie B. Nadolna „O wychowaniu przedszkolaka – o radości”