opis techniczny do projektu remontu elewacji budynku przy ul

Transkrypt

opis techniczny do projektu remontu elewacji budynku przy ul
OPIS TECHNICZNY DO PROJEKTU REMONTU ELEWACJI FRONTOWEJ I
DOCIEPLENIA POZOSTAŁYCH ELEWACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO
PRZY UL. ŚW. TRÓJCY 29/KORDECKIEGO 9 W BYDGOSZCZY
1. PODSTAWA OPRACOWANIA
•
Umowa zawarta z Inwestorem
•
Inwentaryzacja dla celów projektowych
•
Wytyczne audytu remontowego oprac. przez Z. Wróbla.
•
Wizja lokalna i dokumentacja fotograficzna.
2. PRZEDMIOT OPRACOWANIA
Przedmiotem opracowania jest projekt:
2.1
Remontu ścian elewacji frontowych budynku wraz z opracowaniem kolorystyki.
2.2
Docieplenie ścian od podwórza i szczytowej.
2.3
Docieplenie części dachu
3. OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO
Budynek będący przedmiotem opracowania jest budynkiem narożnym usytuowanym w południowej
pierzei ulicy Św. Trójcy, w jednorodnym bloku zabudowy usytuowanym w wschodniej pierzei ulicy
Kordeckiego, składa się z jednorodnych bryłowo części: frontowych. Jest to obiekt wzniesiony ok.
1905 r , trzy-kondygnacyjny, podpiwniczony, z poddaszem w większości uzytkowym . Konstrukcja
budynku: murowana, tradycyjna. Ściany kondygnacji nadziemnych murowane z cegły gr. 51, 38, 25
cm, w parterze tynkowane, powyżej licowane cegłą ceramiczną licówką ułożoną w wątku
główkowym.. Ściany piwnic gr. 51 cm. Dach półmansardowy, częściowo płaski, pulpitowy, o
konstrukcji drewnianej, kryty papą. Część stroma kryta dachówką karpiówką.
Elewacja frontowa od ulicy Św Trojcy: płaska 6-osiowa, asymetryczna, o bogatej artykulacji ścian
detalem i podziałami architektonicznymi, z otynkowaną i boniowana strefą parteru oraz tynkowoceglaną strefą pozostałych kondygnacji. Całość na wysokim profilowanym cokole, dzielona
wydatnym i wielokrotnie profilowanym gzymsem kordonowym oddzielającym parter od piętra,
zwieńczona mocno wysuniętym i wielokrotnie profilowanym gzymsem koronującym Strefa
przyziemia boniowana w układzie pasowym z oknami zamkniętymi pełnym łukiem.. Okna
kondygnacji I i II p. zwieńczone łukiem odcinkowym i prostokątne ujęte boniowanymi filarami z
wielokrotnie profilowanymi głowicami. Okna poszczególnych kondygnacji w bogatych
tynkowanych oprawach architektonicznych, szczególnie dekoracyjnych na poziomie I i II piętra..
Stolarka okienna drewniana, częściowo wymieniona na współczesną z PCV.
Witryny pierwotne drewniane, z przeszklonym naświetlem(elementy częściowo współczesne) Drzwi
wejściowe pierwotne, drewniane, płycinowo-ramowe z przeszklonym naświetlem odrestaurowane.
Elewacjafrontowa od ulicy Kordeckiego , 8-osiowa, o układzie zasadniczo powtarzającym
artykulację i podziały fasady od ul. Św. Trójcy, z boniowana partią parteru i tynkowo-ceglaną strefą
wyższych kondygnacji flankowanych boniowanymi lizenami biegnącymi do gzymsu koronującego, .
Wyrazistym elementem dla całego budynku jest narożna wiezyczka w formie wykusza nad wejściem
do lokalu uzytkowego. Sciany wiezyczki tynkowane, z ornamentem dekoracyjnym. Dach przykryty
hełmem z blachy prawdopodobnie ołowianej
Stan tynków istniejących i sztukaterii elewacji frontowej (z 2-ch stron) jest średni i zły. Pozostawić
większość sztukaterii i boniowania ścian, poza elementami, które są bardzo uszkodzone lub
niestabilniei nie przytwierdzone do podłoża.. Skucia wykonać w miarę potrzeby- uwzględniając
uwagi kierownika budowy. Skuwane elementy sztukaterii zachować jako wzór do wykonania kopii
tych elementów.
Ściany podwórka wokół prostokątnego dziedzińca gładkie, tynkowane, z oknami prostokątnymi.
Okna piwnic od strony piekarni wysokie, w ocembrowanych studzienkach piwnicznych z
zewnętrznymi schodami. Ściana od strony podwórza są miejscami na poziomie styku z gruntem w
średnim stanie i wymagają uzupełnienia spoin w murze ceglanym.
4. DEMONTAŻ I ROZBIÓRKI
4.1.Elewacje frontowe
•
usunięcie niestabilnego tynku i uszkodzonej sztukaterii na ścianach (szczególnie w
rejonie cokołu, gzymsu nad parterem, parapetów okien I piętra, pilstrów i wieżyczki
•
Po użyciu myjki ciśnieniowej należy ponownie usunąć tynki w miejscach, gdzie nie
są przyczepione do podłoża.
•
Przy każdym usunięciu partii sztukaterii zachować fragmenty dla odtworzenia
( wykonania szablonów-)
•
demontaż obróbek blacharskich elewacji : parapety i obróbki gzymsów, rury
spustowe
•
demontaż (tymczasowy) elementów zamocowanych do elewacji : oświetlenia, itp
•
demontaż części natynkowych instalacji elektrycznych lub teletechnicznych – tylko w
porozumieniu z właścicielem sieci ( Energetyka, ZDMiKP, TPSA)
4.2. Elewacja od podwórza
-
demontaż rur spustowych do ponownego montażu
-
skucie tynku w całości
-
demontaż (tymczasowy) elementów zamocowanych do elewacji : oświetlenia, instalacji
elektrycznych lub teletechnicznych – tylko w porozumieniu z właścicielem sieci
( Energetyka, ZDMiKP, TPSA), rozważyć możliwość umieszczenia części z nich w
spoinach cegły licówki.
5. REMONT ŚCIANY FRONTOWEJ I BOCZNYCH (WSCH i ZACH.)
5.1
PRACE WSTĘPNE
•
•
Wykonać wszystkie prace dotyczące zmian w instalacjach umieszczonych na elewacji.
Przed rozpoczęciem prac renowacyjnych należy ściany umyć gorącą wodą przy
użyciu myjki ciśnieniowej.
5.2
TYNKOWANIE I MALOWANIE ELEMENTÓW ŚCIANY FRONTOWEJ I
BOCZNYCH j.wyżej
Zakres poniższych prac dotyczy elewacji parteru i wszelkich elementów sztukaterii
wykonanej w tynku
Nowe tynki (jeśli zajdzie taka potrzeba na fragmentach) należy wykonać w układzie co
najmniej trójwarstwowym, dobierając właściwie skład i rodzaj materiału uwzględniając
słabsze podłoże i kolejne warstwy. Proponuje się wykonać tynki podkładowe na bazie
zapraw wapienno trassowych. Dodatek trassu ( pucolanu) – tufu wulkanicznego znacznie
wzmacnia odporność wapna ( w tym na kwaśne deszcze) pozostawiając jednak znakomite
parametry paroprzepuszczalności, plastyczności przyczepności i bardzo niskiego skurczu.
Tak więc w miejscach, gdzie tynk istniejący został usunięty, należy wykonać pierwszą
warstwę z :
-
Tubag Trass-Werksteinmortel – gotowa niskoalkaliczna zaprawa wapienno-trassowa do
wykonania wstępnej obrzutki (szpryc) oraz jako pierwsza warstwa przy dużych
grubościach tynku > 2 cm lub konieczności szpałdowania podłoża. (zużycie ok. 15
kg/m2 na 1 cm)
drugą warstwę z:
- Tubag Trass-Kalk-Machinenleichtputz – lekka wyprawa wapienno-trassowa
zawierająca dodatki pumeksu do wykonania elastycznego tynku podkładowego (zużycie
10 kg/m2 na 1 cm)
-
Następne warstwy:
- Ispo Putzgrund – grunt podkładowy ( zużycie ok. 0,25 kg/m2)
- Ispo Klasyk – mineralna elastyczna drobnoziarnista wierzchnia wyprawa zakładana na 24 mm grubości zawierająca mikrowłókna ( zużycie ok. 1,2kg/m2 na 1 mm) – gładka
powierzchnia .
−
Elewację boniowaną parteru należy wykonać wykonując nowy tynk przy użyciu jako
ostatniej warstwy tynku o gładkiej powierzchni j.w.
-
pomalować farbą wg kolorystyki elewacji
SZTUKATERIE:
−
elementy wypukłe należy wykonać w całości lub w większych fragmentach w technice
ciągniętej bezpośrednio na elewacji. w kształcie elementów oryginalnych, klejonych
bezpośrednio do ściany. Dotyczy to wszystkich sztukaterii, które zostały skute jako bardzo
uszkodzone lub wcześniej odpadły
−
Profile istniejące możliwe do zachowania wykańczać wyprawą Ispo Klasyk i malować
wg projektu elewacji.
−
Profile bardziej uszkodzone o znacznych rozmiarach należy wykonać w całości lub w
większych fragmentach w technice ciągniętej bezpośrednio na elewacji
Materiały:
Stuckprofilmortel grob – lekka szybkowiążąca zaprawa do wykonania wstępnego narzutu
rdzenia , nawet do kilku cm. ( zużycie ok. 10kg/m2 na 1 cm)
Malowanie elewacji wykonać przy użyciu farb krzemoorganicznych o wysokiej
hydrofobowości i paroprzepuszczalności np.
- Isposil – farba silikonowa wg projektu kolorystyki ( zużycie ok. 0,25l/m2)
- Ispo Silikon-Impragrunt LF – silikonowy grunt pod farby ( zużycie 0,02l/m2)
−
Hydrofobizacja i uszczelnienie skośnych płaszczyzn (odsadzki cokołu, parapety
naczółki) przy użyciu mieszanki preparatu Sto Hydro fobirung lub Funcosil SNL
Remmers.
5.3. REMONT POWIERZCHNI ELEWACJI CEGLANEJ ŚCIANY FRONTOWEJ
I BOCZNYCH
Poniżej podano przykładowy zestaw preparatów do renowacji elewacji z cegły licowej
Można użyć innych preparatów, stosując analogiczną technologię renowacji ściany:
− Dokumentacja stanu zachowania
− Usunięcie wtórnych uzupełnień cementowych i ceglanych oraz elementów metalowych
− usunięcie istniejących zabrudzeń atmosferycznych tj. substancji smolistych, pyłów itp.
Zabieg ten proponuje się wykonać metodą hydrodynamiczną poprzez ostrożne
oczyszczenie powierzchni cegieł wodą pod ciśnieniem, a lokalnie, metodą chemiczną.
−
Dezynfekcja połaci, gdzie stwierdzono wzrost mikroorganizmów ( do 30 %
powierzchni)np. preparatem STO Prim Fungal
−
wzmocnienie strukturalne części powierzchni np. przy użyciu mieszanki preparatu Sto
Prim Grundex i rozpuszczalnika Sto Prim Diwers lub preparatem Funcosil Steinfestiger
300
−
Usunięcie spoinowania wątku ceglanego na elewacji w ilości do 30% powierzchni (w
szczególności partie cokołowe i partie wyższej części )Ze względu na istniejącą cegłę
licową zabieg usuwania spoin należy prowadzić bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić
krawędzi cegieł.
−
Uzupełnienie większych ubytków cegieł: fragmenty uszkodzonej lub pękniętej elewacji
(istniejące wybicia otworów dla mocowanych znaków drogowych, uszkodzenia
mechaniczne narożników, ew. uszkodzenia powstałe podczas wykonywania robót) należy
przemurować w miarę możliwości cegłą z rozbiórki lub odpowiednio dobraną cegłą
klinkierową o podobnej kolorystyce i wymiarach stosując zaprawę do murowania klinkieru
bez dodatku wapna najlepiej na bazie Trasu.
−
Uzupełnienie mniejszych ubytków cegieł: użycie zaprawy imitującej ceramikę
(barwionej w masie w kolorze istn. cegły) na bazie spoiw mineralnych np. STO Deco
Reno
−
Uzupełnienie głębokich i płytkich ubytków zaprawy murarskiej zaprawą na bazie spoiwa
wapienno trassowego np. Sto Trass Fuge lub Funcosil Restauriermortel firmy Remmers
(Głębsze ubytki należy uzupełniać najpierw gruboziarnistą zaprawą podkładową - Funcosil
Grundiermortel ) Kity wykonane z tej zaprawy należy zakładać wielowarstwowo.
− Założone zaprawy oraz istniejące przebarwienia na powierzchniach ceramicznych należy
scalić kolorystycznie do istniejącej naturalnej kolorystyki spoin i cegły, używając
pigmentów mineralnych na spoiwie
− Hydrofobizacja i uszczelnienie skośnych płaszczyzn (odsadzki cokołu, parapety ceglane)
przy użyciu mieszanki preparatu Sto Hydro fobirung lub Funcosil SNL Remmers.
−
W partii cokołu należy założyć powłokę ochronna przeciwko graffiti np. Funcosil
Graffiti-Schutz
5.4. PRACE DODATKOWE przy remoncie ściany frontowej i bocznych
-
wykonać nowe obróbki blacharskie : gzymsy nad i podokienne, parapety itp. z blachy
stalowej ocynkowanej lub cynkowo-tytanowej
-
Zamontować nowe rury spustowe i rynny w miejscu istniejących
-
Należy zatynkować przynajmniej częściowo przewody energetyczne i teletechniczne
( wyłącznie w porozumieniu z gestorem sieci)
-
okna drewniane piwnicy oczyścić, i pomalować 2x farbą
-
wykonać naprawy i uzupełnienia obmurowań studzienek piwnicznych
6. DOCIEPLENIE ELEWACJI OD PODWÓRZA
6.1. PRACE PRZYGOTOWAWCZE
▪
•
Zmniejszenie otworów okiennych
2 okna „dwupoziomowe” zostanie zmniejszone m od góryi dołu. Po zdemontowaniu
istniejącego okna drewnianego należy zamocować wzdłuż istniejących ościeży i na
poziomie projektowanego nowego nadproża profile stalowe zimnogięte C 100 z
blachy gr. 0,6 mm (profile standardowe do płyt np. gkf) Od zewnątrz do ceowników
zamocować płytę cementowo-włóknową np. Aquapanel Outdoor lub Basic gr. 12 mm,
a od strony mieszkania płytę gkf wilgocio-odporną. Pustą przestrzeń wypełnić wełną
mineralną o grubości ściany.
•
Płytę od wewnątrz wyszpachlować i pomalować, od zewnątrz mocować styropian
analogicznie jak na reszcie ściany,
•
Remont drobnych spękań
wykonanie napraw drobniejszych spękań muru poprzez zazbrojenie spoin bednarką lub
kotwami stalowymi ze stali nierdzewnej z wypełnieniem spoiny (bruzdy) zaprawą
modyfikowaną z żywicami syntetycznymi lub np. Sto-Rissfuller Fein.
Przymocować siatkę Rabitza i otynkować min gr. 2 cm (jak resztę elewacji)
•
po skuciu całości tynku wykonać obrzutkę wyrównawczą pod docieplenie w miejscach
gdzie wystepują większe nierówności (ok 20 % ściany).
6.2. DOCIEPLENIE ŚCIAN OD PODWÓRZA i szczytowej
•
Docieplenie ścian zewnętrznych wykonać w systemie firmy ISPO ISPOTHERM-C
(kołkowy na styropianie z tynkiem mineralnym malowanym farbą silikonową) lub w
innym systemie o podobnych parametrach .
•
Docieplenie ściany podwórzowej należy rozpocząć od zamontowania listwy
cokołowej na wysokości ok. 5 cm powyżej poziomu terenu,
•
cokół docieplić płytami z styropianu wodoodpornego gr. 10 cm
•
Jako warstwę izolacyjną ściany podwórzowej stosować płytę styropianową
frezowaną EPS 70-040 fASADA o grubości 14 cm i w pasie szerokości 1.0 m pod
okapem więźby drewnianej wełnę mineralną oraz inne partie elewacji pokazane na
rysunku)
•
Jako warstwę izolacyjną ściany szczytowej stosować wełnę mineralną gr. 14 cm
•
do przyklejenia płyt styropianowych stosować zaprawę klejową Ispo Baukleber,
natomiast siatkę zbrojącą zatopić w zaprawie zbrojącej Ispo NR 1. Dodatkowo płyty
izolujące zamocować kołkami wbijanymi z trzpieniem metalowym (systemowe) o dł.
20 cm w ilości 6 szt/m2 .
Jako wyprawę tynkarską stosować tynk mineralny Ispo Laichtputz K2. Malowanie wykonać
dwuwarstwowo farbą silikonową NEOSIL w kolorze zgodnym z projektem kolorystycznym.
6.3. PRACE DODATKOWE
•
wykonać nowe obróbki blacharskie dachu (przy okapie) :z blachy stalowej
ocynkowanej lub cynkowo-tytanowej
•
Zamontować nowe rury spustowe w miejscu istniejących
•
zamontować ponownie oświetlenie na ścianach i inne elementy zdemontowane
czasowo na czas remontu
•
Należy zatynkować przynajmniej częściowo przewody energetyczne i teletechniczne
( wyłącznie w porozumieniu z gestorem sieci)
•
wykonać naprawy i uzupełnienia obmurowań studzienek piwnicznych
•
malowanie balustrad studzienek piwnicznych na kolor grafitowy
•
wymienić 1 okno na klatce schodowej na okno PCV o wsp. U >1,5
7. DOCIEPLENIE DACHU
Remont i docieplenie dachu, z uwagi na dwa różne spadki i rodzaje pokrycia dachu, będzie polegał:
•
w części płaskiej na dociepleniu wełną mineralną gr. 14 cm zamocowaną na istniejącym
pokryciu dachowym i pokryciu nową papą, (bez demontażu istniejącego, starego pokrycia
papowego)
•
w części stromej , w dostępnym miejscu na poddaszu nieuzytkowym, na dociepleniu wełną
mineralną od środka (w grubości konstrukcji dachu)
OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO DACHU
•
Dach istniejący o konstrukcji drewnianej, półmansardowy, z jednej strony płaski, kryty papą
(2-3 warstwy), od frontu stroma połać dachowa kryta dachówką karpiówką układaną w
„koronkę”
•
krokwie drewniane ok.16x10 cm, rozstaw osiowy krokwi ok. 98 cm
•
deskowanie gr. 3 cm
•
Stan konstrukcji drewnianej w części poddasza nieużytkowego dobry. W części poddasza
użytkowanego jako mieszkania trudny do stwierdzenia, gdyż w pomieszczeniach wykonano
docieplenie indywidualne i podsufitki z płyty gkf.
•
Istniejący wyłaz na dach na podstawie drewnianej,
•
Kominy murowane, stan średni, nieliczne spękania tynku
•
Stan pokrycia papowego dobry,
DEMONTAŻ
•
usunąć częściowo istniejące obróbki blacharskie (wokół kominów, włazu, attyk itp.)
•
zdemontować właz (zabezpieczyć na czas remontu folią)
•
demontaż gąsiorów ceramicznych na kalenicy
WYŁAZ DACHOWY
•
zamontować w miejscu istniejącego włazu nowe podstawy z kantówek drewnianych
sosnowych impregnowanych lub sklejki wodoodpornej. Należy zachować minimalną
wysokość podstawy wyłazu 17-20 cm od powierzchni dachu po dociepleniu
•
UWAGA : projektowana podstawa dachowa wyłazu musi opierać się na krokwiach
istniejących W tym celu może zajść konieczność wycięcia części desek w celu poszerzenia
otworu.
•
Obróbki podstawy włazu po wykonaniu docieplenia i nowego pokrycia dachowego wykonać
z papy dwuwarstwowo: np. VEDA Sprint +VEDATEC Euroflex PYE PV 250 S5 po
uprzednim zagruntowaniu gruntem EMALLIT BV-extra.
•
Na przygotowanej podstawie zamontować wyłaz na nowej podstawie wyłaz o wym 86 x 86
cm (rozwiązanie systemowe np. Firmy FAKRO)
KOMINY MUROWANE
•
zagruntować boczne powierzchnie kominów do wys. 20 cm nad docieploną powierzchnię dachu
środkiem gruntującym EMALLIT BV-extra
•
analogicznie zagruntować attyki na granicy działek
DOCIEPLENIE DACHU W CZĘŚCI PŁASKIEJ I WYKONANIE POKRYCIA
•
Podłoże dobrze oczyścić z brudu oraz usunąć istniejące nierówności.
•
na całej powierzchni dachu ewentualne wszystkie istniejące pęcherze i sfalowania rozciąć i
podkleić klejem na zimno VEDATEC Adhesive
•
po naprawie całą powierzchnię dachu zagruntować środkiem gruntującym EMALLIT BVextra (0,25 l/m2) Należy koniecznie odczekać do wyschnięcia naniesionej powłoki.
•
przed ułożeniem wełny mineralnej w co najmniej czterech miejscach zamontować kominki
wentylacyjne (1 szt. na 40-60 m2 powierzchni dachu). Ma to na celu odprowadzenie pary
wodnej migrującej z wnętrza budynku, jak również umożliwienie odparowania wilgoci
zalegającej w starych pokładach dachu. Wysokość kominków musi uwzględniać grubość 14
cm docieplenia
•
Na tak przygotowane pokrycie dachowe (istniejące) nanosić punktowo lub pasmami klej KBMonrock ( co zapewnia miniwentylację istniejącego stropodachu) przeznaczony do klejenia
wełny do pokrycia papowego
•
Następnie można przystąpić do montażu wełny mineralnej gr.14 cm np. MONROCK MAX.
Płyty należy układać tak, aby krawędzie boczne sąsiadujących ze sobą płyt były do siebie
dobrze dociśnięte.
•
W pasie jednego metra wzdłuż okapu, w strefie narażonej na mocniejsze podrywanie wiatrem,
zastosować większa ilość kleju lub dodatkowo łączniki mechaniczne
•
Płyty z wełny zamocować także na ściankach attyki przy użyciu łączników mechanicznych.
•
Po zamocowaniu docieplenia można przystąpić do przyklejenia papy podkładowej (w
układzie jedno-warstwowym) Papę należy układać zgodnie ze sztuką dekarską, dbając o
zachowanie odpowiednich szerokości zakładów. Należy unikać wywijania papy na ogniomur
(attyki) lub inne elementy konstrukcyjne dachu bezpośrednio pod kątem 90 stopni.
•
Na całej pozostałej połaci ułożyć papę EUROFLEX S (przeznaczoną do mocowania
punktowego, co zapewnia miniwentylację istniejącego stropodachu) lub papę MONOLIGHT
lub MONODACH WM (papa nawierzchniowa do pokryć jednowarstwowych)
•
Należy pamiętać, aby ogień z palnika nie był skierowany bezpośrednio na warstwe bitumu na
wełnie, gdyż może to spowodować przepalenie papy.
•
wszystkie obróbki stykające się z pokryciem dachowym z papy wykonujemy także z papy.
Dotyczy to obróbek: kominów, podstawy wyłazów, wywiewek kanalizacji itp.. Używamy w
tym celu ,jak wspomniano wyżej zestawu: z papy dwuwarstwowo: VEDA Sprint +VEDATEC
Euroflex PYE PV 250 S5 po uprzednim zagruntowaniu gruntem EMALLIT BV-extra.
DOCIEPLENIE DACHU W CZĘŚCI STROMEJ
•
Docieplenie części stromej możliwe tylko w części nieuzytkowej poddasza Całość
zaimpregnować preparatem typu Ogniochron lub Fobos.
•
Docieplenie dachu stromego możliwe jest poprzez zamocowanie wełny mineralnej gr. 14 cm
w grubości krokwi, tzn. jedynie od środka pomieszczenia na poddaszu. Od strony
deskowania przed ułożeniem wełny zamocować folię paro-przepuszczalną, a od strony
poddaszanależy zamocować paroizolację.
POZOSTAŁE PRACE
•
Obróbki blacharskie attyki, wykonać z blachy miedzianej. Po dociepleniu ściany od podwórza
zamontować dodatkową rury spustowe i podłączyć je do kanalizacji deszczowej
•
obróbki blacharskie wzdłuż okapów i kalenicy (po zamontowaniu wełny od zewnątrz) wykonać z
blachy stal. ocynkowanej.
•
Wszelkie anteny i maszty mocować poprzez przygotowane przed dociepleniem elementy
drewniane lub metalowe systemowe.
MALOWANIE Helmu WIEŻYCZKI Z BLACHY (prawdopodobnie ołowianej)
•
stosować farbe odpowiednia do blachy olowianej np. gruntoemalię AKSICOR
SPOSÓB STOSOWANIA: Przed malowaniem blachę należy mechanicznie oczyścić z korozji i
oczyścić wodą z detergentem, benzyną ekstrakcyjną lub Emulsolem RN-1 lub wodą z amoniakiem ( w
tym celu należy 25 % amoniak rozcieńczyć wodą w stosunku 0,5 l amoniaku na 10 l wody), wysuszyć
i pomalować AKSIKOREM dwa razy. Miejsca lekko skorodowane dokładnie przeszlifować, odpylić,
stare, ale dobrze przyczepne powłoki, oczyścić, odtłuścić (woda z detergentem, benzyna
ekstrakcyjna), zmatowić papierem ściernym i dokładnie odpylić i następnie malować AKSIKOREM
dwa razy.. Przed użyciem farbę dokładnie wymieszać w opakowaniu. Można malować pędzlem,
wałkiem lub natryskiem. Temperatura podłoża powinna być nie niższa niż 80C i nie wyższej niż
400C. Nie malować w trakcie mgły i deszczu. Narzędzia myć wodą. WYDAJNOŚĆ: Wydajność 8-9
m2 z 1 litra przy jednokrotnym malowaniu.
Opracowała:
mgr inż. arch. Anna Pawlicka-Zabojszcz

Podobne dokumenty