opis techniczny do projektu remontu elewacji budynku przy ul
Transkrypt
opis techniczny do projektu remontu elewacji budynku przy ul
OPIS TECHNICZNY DO PROJEKTU REMONTU ELEWACJI FRONTOWEJ I DOCIEPLENIA POZOSTAŁYCH ELEWACJI BUDYNKU MIESZKALNEGO PRZY UL. ŚW. TRÓJCY 29/KORDECKIEGO 9 W BYDGOSZCZY 1. PODSTAWA OPRACOWANIA • Umowa zawarta z Inwestorem • Inwentaryzacja dla celów projektowych • Wytyczne audytu remontowego oprac. przez Z. Wróbla. • Wizja lokalna i dokumentacja fotograficzna. 2. PRZEDMIOT OPRACOWANIA Przedmiotem opracowania jest projekt: 2.1 Remontu ścian elewacji frontowych budynku wraz z opracowaniem kolorystyki. 2.2 Docieplenie ścian od podwórza i szczytowej. 2.3 Docieplenie części dachu 3. OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO Budynek będący przedmiotem opracowania jest budynkiem narożnym usytuowanym w południowej pierzei ulicy Św. Trójcy, w jednorodnym bloku zabudowy usytuowanym w wschodniej pierzei ulicy Kordeckiego, składa się z jednorodnych bryłowo części: frontowych. Jest to obiekt wzniesiony ok. 1905 r , trzy-kondygnacyjny, podpiwniczony, z poddaszem w większości uzytkowym . Konstrukcja budynku: murowana, tradycyjna. Ściany kondygnacji nadziemnych murowane z cegły gr. 51, 38, 25 cm, w parterze tynkowane, powyżej licowane cegłą ceramiczną licówką ułożoną w wątku główkowym.. Ściany piwnic gr. 51 cm. Dach półmansardowy, częściowo płaski, pulpitowy, o konstrukcji drewnianej, kryty papą. Część stroma kryta dachówką karpiówką. Elewacja frontowa od ulicy Św Trojcy: płaska 6-osiowa, asymetryczna, o bogatej artykulacji ścian detalem i podziałami architektonicznymi, z otynkowaną i boniowana strefą parteru oraz tynkowoceglaną strefą pozostałych kondygnacji. Całość na wysokim profilowanym cokole, dzielona wydatnym i wielokrotnie profilowanym gzymsem kordonowym oddzielającym parter od piętra, zwieńczona mocno wysuniętym i wielokrotnie profilowanym gzymsem koronującym Strefa przyziemia boniowana w układzie pasowym z oknami zamkniętymi pełnym łukiem.. Okna kondygnacji I i II p. zwieńczone łukiem odcinkowym i prostokątne ujęte boniowanymi filarami z wielokrotnie profilowanymi głowicami. Okna poszczególnych kondygnacji w bogatych tynkowanych oprawach architektonicznych, szczególnie dekoracyjnych na poziomie I i II piętra.. Stolarka okienna drewniana, częściowo wymieniona na współczesną z PCV. Witryny pierwotne drewniane, z przeszklonym naświetlem(elementy częściowo współczesne) Drzwi wejściowe pierwotne, drewniane, płycinowo-ramowe z przeszklonym naświetlem odrestaurowane. Elewacjafrontowa od ulicy Kordeckiego , 8-osiowa, o układzie zasadniczo powtarzającym artykulację i podziały fasady od ul. Św. Trójcy, z boniowana partią parteru i tynkowo-ceglaną strefą wyższych kondygnacji flankowanych boniowanymi lizenami biegnącymi do gzymsu koronującego, . Wyrazistym elementem dla całego budynku jest narożna wiezyczka w formie wykusza nad wejściem do lokalu uzytkowego. Sciany wiezyczki tynkowane, z ornamentem dekoracyjnym. Dach przykryty hełmem z blachy prawdopodobnie ołowianej Stan tynków istniejących i sztukaterii elewacji frontowej (z 2-ch stron) jest średni i zły. Pozostawić większość sztukaterii i boniowania ścian, poza elementami, które są bardzo uszkodzone lub niestabilniei nie przytwierdzone do podłoża.. Skucia wykonać w miarę potrzeby- uwzględniając uwagi kierownika budowy. Skuwane elementy sztukaterii zachować jako wzór do wykonania kopii tych elementów. Ściany podwórka wokół prostokątnego dziedzińca gładkie, tynkowane, z oknami prostokątnymi. Okna piwnic od strony piekarni wysokie, w ocembrowanych studzienkach piwnicznych z zewnętrznymi schodami. Ściana od strony podwórza są miejscami na poziomie styku z gruntem w średnim stanie i wymagają uzupełnienia spoin w murze ceglanym. 4. DEMONTAŻ I ROZBIÓRKI 4.1.Elewacje frontowe • usunięcie niestabilnego tynku i uszkodzonej sztukaterii na ścianach (szczególnie w rejonie cokołu, gzymsu nad parterem, parapetów okien I piętra, pilstrów i wieżyczki • Po użyciu myjki ciśnieniowej należy ponownie usunąć tynki w miejscach, gdzie nie są przyczepione do podłoża. • Przy każdym usunięciu partii sztukaterii zachować fragmenty dla odtworzenia ( wykonania szablonów-) • demontaż obróbek blacharskich elewacji : parapety i obróbki gzymsów, rury spustowe • demontaż (tymczasowy) elementów zamocowanych do elewacji : oświetlenia, itp • demontaż części natynkowych instalacji elektrycznych lub teletechnicznych – tylko w porozumieniu z właścicielem sieci ( Energetyka, ZDMiKP, TPSA) 4.2. Elewacja od podwórza - demontaż rur spustowych do ponownego montażu - skucie tynku w całości - demontaż (tymczasowy) elementów zamocowanych do elewacji : oświetlenia, instalacji elektrycznych lub teletechnicznych – tylko w porozumieniu z właścicielem sieci ( Energetyka, ZDMiKP, TPSA), rozważyć możliwość umieszczenia części z nich w spoinach cegły licówki. 5. REMONT ŚCIANY FRONTOWEJ I BOCZNYCH (WSCH i ZACH.) 5.1 PRACE WSTĘPNE • • Wykonać wszystkie prace dotyczące zmian w instalacjach umieszczonych na elewacji. Przed rozpoczęciem prac renowacyjnych należy ściany umyć gorącą wodą przy użyciu myjki ciśnieniowej. 5.2 TYNKOWANIE I MALOWANIE ELEMENTÓW ŚCIANY FRONTOWEJ I BOCZNYCH j.wyżej Zakres poniższych prac dotyczy elewacji parteru i wszelkich elementów sztukaterii wykonanej w tynku Nowe tynki (jeśli zajdzie taka potrzeba na fragmentach) należy wykonać w układzie co najmniej trójwarstwowym, dobierając właściwie skład i rodzaj materiału uwzględniając słabsze podłoże i kolejne warstwy. Proponuje się wykonać tynki podkładowe na bazie zapraw wapienno trassowych. Dodatek trassu ( pucolanu) – tufu wulkanicznego znacznie wzmacnia odporność wapna ( w tym na kwaśne deszcze) pozostawiając jednak znakomite parametry paroprzepuszczalności, plastyczności przyczepności i bardzo niskiego skurczu. Tak więc w miejscach, gdzie tynk istniejący został usunięty, należy wykonać pierwszą warstwę z : - Tubag Trass-Werksteinmortel – gotowa niskoalkaliczna zaprawa wapienno-trassowa do wykonania wstępnej obrzutki (szpryc) oraz jako pierwsza warstwa przy dużych grubościach tynku > 2 cm lub konieczności szpałdowania podłoża. (zużycie ok. 15 kg/m2 na 1 cm) drugą warstwę z: - Tubag Trass-Kalk-Machinenleichtputz – lekka wyprawa wapienno-trassowa zawierająca dodatki pumeksu do wykonania elastycznego tynku podkładowego (zużycie 10 kg/m2 na 1 cm) - Następne warstwy: - Ispo Putzgrund – grunt podkładowy ( zużycie ok. 0,25 kg/m2) - Ispo Klasyk – mineralna elastyczna drobnoziarnista wierzchnia wyprawa zakładana na 24 mm grubości zawierająca mikrowłókna ( zużycie ok. 1,2kg/m2 na 1 mm) – gładka powierzchnia . − Elewację boniowaną parteru należy wykonać wykonując nowy tynk przy użyciu jako ostatniej warstwy tynku o gładkiej powierzchni j.w. - pomalować farbą wg kolorystyki elewacji SZTUKATERIE: − elementy wypukłe należy wykonać w całości lub w większych fragmentach w technice ciągniętej bezpośrednio na elewacji. w kształcie elementów oryginalnych, klejonych bezpośrednio do ściany. Dotyczy to wszystkich sztukaterii, które zostały skute jako bardzo uszkodzone lub wcześniej odpadły − Profile istniejące możliwe do zachowania wykańczać wyprawą Ispo Klasyk i malować wg projektu elewacji. − Profile bardziej uszkodzone o znacznych rozmiarach należy wykonać w całości lub w większych fragmentach w technice ciągniętej bezpośrednio na elewacji Materiały: Stuckprofilmortel grob – lekka szybkowiążąca zaprawa do wykonania wstępnego narzutu rdzenia , nawet do kilku cm. ( zużycie ok. 10kg/m2 na 1 cm) Malowanie elewacji wykonać przy użyciu farb krzemoorganicznych o wysokiej hydrofobowości i paroprzepuszczalności np. - Isposil – farba silikonowa wg projektu kolorystyki ( zużycie ok. 0,25l/m2) - Ispo Silikon-Impragrunt LF – silikonowy grunt pod farby ( zużycie 0,02l/m2) − Hydrofobizacja i uszczelnienie skośnych płaszczyzn (odsadzki cokołu, parapety naczółki) przy użyciu mieszanki preparatu Sto Hydro fobirung lub Funcosil SNL Remmers. 5.3. REMONT POWIERZCHNI ELEWACJI CEGLANEJ ŚCIANY FRONTOWEJ I BOCZNYCH Poniżej podano przykładowy zestaw preparatów do renowacji elewacji z cegły licowej Można użyć innych preparatów, stosując analogiczną technologię renowacji ściany: − Dokumentacja stanu zachowania − Usunięcie wtórnych uzupełnień cementowych i ceglanych oraz elementów metalowych − usunięcie istniejących zabrudzeń atmosferycznych tj. substancji smolistych, pyłów itp. Zabieg ten proponuje się wykonać metodą hydrodynamiczną poprzez ostrożne oczyszczenie powierzchni cegieł wodą pod ciśnieniem, a lokalnie, metodą chemiczną. − Dezynfekcja połaci, gdzie stwierdzono wzrost mikroorganizmów ( do 30 % powierzchni)np. preparatem STO Prim Fungal − wzmocnienie strukturalne części powierzchni np. przy użyciu mieszanki preparatu Sto Prim Grundex i rozpuszczalnika Sto Prim Diwers lub preparatem Funcosil Steinfestiger 300 − Usunięcie spoinowania wątku ceglanego na elewacji w ilości do 30% powierzchni (w szczególności partie cokołowe i partie wyższej części )Ze względu na istniejącą cegłę licową zabieg usuwania spoin należy prowadzić bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić krawędzi cegieł. − Uzupełnienie większych ubytków cegieł: fragmenty uszkodzonej lub pękniętej elewacji (istniejące wybicia otworów dla mocowanych znaków drogowych, uszkodzenia mechaniczne narożników, ew. uszkodzenia powstałe podczas wykonywania robót) należy przemurować w miarę możliwości cegłą z rozbiórki lub odpowiednio dobraną cegłą klinkierową o podobnej kolorystyce i wymiarach stosując zaprawę do murowania klinkieru bez dodatku wapna najlepiej na bazie Trasu. − Uzupełnienie mniejszych ubytków cegieł: użycie zaprawy imitującej ceramikę (barwionej w masie w kolorze istn. cegły) na bazie spoiw mineralnych np. STO Deco Reno − Uzupełnienie głębokich i płytkich ubytków zaprawy murarskiej zaprawą na bazie spoiwa wapienno trassowego np. Sto Trass Fuge lub Funcosil Restauriermortel firmy Remmers (Głębsze ubytki należy uzupełniać najpierw gruboziarnistą zaprawą podkładową - Funcosil Grundiermortel ) Kity wykonane z tej zaprawy należy zakładać wielowarstwowo. − Założone zaprawy oraz istniejące przebarwienia na powierzchniach ceramicznych należy scalić kolorystycznie do istniejącej naturalnej kolorystyki spoin i cegły, używając pigmentów mineralnych na spoiwie − Hydrofobizacja i uszczelnienie skośnych płaszczyzn (odsadzki cokołu, parapety ceglane) przy użyciu mieszanki preparatu Sto Hydro fobirung lub Funcosil SNL Remmers. − W partii cokołu należy założyć powłokę ochronna przeciwko graffiti np. Funcosil Graffiti-Schutz 5.4. PRACE DODATKOWE przy remoncie ściany frontowej i bocznych - wykonać nowe obróbki blacharskie : gzymsy nad i podokienne, parapety itp. z blachy stalowej ocynkowanej lub cynkowo-tytanowej - Zamontować nowe rury spustowe i rynny w miejscu istniejących - Należy zatynkować przynajmniej częściowo przewody energetyczne i teletechniczne ( wyłącznie w porozumieniu z gestorem sieci) - okna drewniane piwnicy oczyścić, i pomalować 2x farbą - wykonać naprawy i uzupełnienia obmurowań studzienek piwnicznych 6. DOCIEPLENIE ELEWACJI OD PODWÓRZA 6.1. PRACE PRZYGOTOWAWCZE ▪ • Zmniejszenie otworów okiennych 2 okna „dwupoziomowe” zostanie zmniejszone m od góryi dołu. Po zdemontowaniu istniejącego okna drewnianego należy zamocować wzdłuż istniejących ościeży i na poziomie projektowanego nowego nadproża profile stalowe zimnogięte C 100 z blachy gr. 0,6 mm (profile standardowe do płyt np. gkf) Od zewnątrz do ceowników zamocować płytę cementowo-włóknową np. Aquapanel Outdoor lub Basic gr. 12 mm, a od strony mieszkania płytę gkf wilgocio-odporną. Pustą przestrzeń wypełnić wełną mineralną o grubości ściany. • Płytę od wewnątrz wyszpachlować i pomalować, od zewnątrz mocować styropian analogicznie jak na reszcie ściany, • Remont drobnych spękań wykonanie napraw drobniejszych spękań muru poprzez zazbrojenie spoin bednarką lub kotwami stalowymi ze stali nierdzewnej z wypełnieniem spoiny (bruzdy) zaprawą modyfikowaną z żywicami syntetycznymi lub np. Sto-Rissfuller Fein. Przymocować siatkę Rabitza i otynkować min gr. 2 cm (jak resztę elewacji) • po skuciu całości tynku wykonać obrzutkę wyrównawczą pod docieplenie w miejscach gdzie wystepują większe nierówności (ok 20 % ściany). 6.2. DOCIEPLENIE ŚCIAN OD PODWÓRZA i szczytowej • Docieplenie ścian zewnętrznych wykonać w systemie firmy ISPO ISPOTHERM-C (kołkowy na styropianie z tynkiem mineralnym malowanym farbą silikonową) lub w innym systemie o podobnych parametrach . • Docieplenie ściany podwórzowej należy rozpocząć od zamontowania listwy cokołowej na wysokości ok. 5 cm powyżej poziomu terenu, • cokół docieplić płytami z styropianu wodoodpornego gr. 10 cm • Jako warstwę izolacyjną ściany podwórzowej stosować płytę styropianową frezowaną EPS 70-040 fASADA o grubości 14 cm i w pasie szerokości 1.0 m pod okapem więźby drewnianej wełnę mineralną oraz inne partie elewacji pokazane na rysunku) • Jako warstwę izolacyjną ściany szczytowej stosować wełnę mineralną gr. 14 cm • do przyklejenia płyt styropianowych stosować zaprawę klejową Ispo Baukleber, natomiast siatkę zbrojącą zatopić w zaprawie zbrojącej Ispo NR 1. Dodatkowo płyty izolujące zamocować kołkami wbijanymi z trzpieniem metalowym (systemowe) o dł. 20 cm w ilości 6 szt/m2 . Jako wyprawę tynkarską stosować tynk mineralny Ispo Laichtputz K2. Malowanie wykonać dwuwarstwowo farbą silikonową NEOSIL w kolorze zgodnym z projektem kolorystycznym. 6.3. PRACE DODATKOWE • wykonać nowe obróbki blacharskie dachu (przy okapie) :z blachy stalowej ocynkowanej lub cynkowo-tytanowej • Zamontować nowe rury spustowe w miejscu istniejących • zamontować ponownie oświetlenie na ścianach i inne elementy zdemontowane czasowo na czas remontu • Należy zatynkować przynajmniej częściowo przewody energetyczne i teletechniczne ( wyłącznie w porozumieniu z gestorem sieci) • wykonać naprawy i uzupełnienia obmurowań studzienek piwnicznych • malowanie balustrad studzienek piwnicznych na kolor grafitowy • wymienić 1 okno na klatce schodowej na okno PCV o wsp. U >1,5 7. DOCIEPLENIE DACHU Remont i docieplenie dachu, z uwagi na dwa różne spadki i rodzaje pokrycia dachu, będzie polegał: • w części płaskiej na dociepleniu wełną mineralną gr. 14 cm zamocowaną na istniejącym pokryciu dachowym i pokryciu nową papą, (bez demontażu istniejącego, starego pokrycia papowego) • w części stromej , w dostępnym miejscu na poddaszu nieuzytkowym, na dociepleniu wełną mineralną od środka (w grubości konstrukcji dachu) OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO DACHU • Dach istniejący o konstrukcji drewnianej, półmansardowy, z jednej strony płaski, kryty papą (2-3 warstwy), od frontu stroma połać dachowa kryta dachówką karpiówką układaną w „koronkę” • krokwie drewniane ok.16x10 cm, rozstaw osiowy krokwi ok. 98 cm • deskowanie gr. 3 cm • Stan konstrukcji drewnianej w części poddasza nieużytkowego dobry. W części poddasza użytkowanego jako mieszkania trudny do stwierdzenia, gdyż w pomieszczeniach wykonano docieplenie indywidualne i podsufitki z płyty gkf. • Istniejący wyłaz na dach na podstawie drewnianej, • Kominy murowane, stan średni, nieliczne spękania tynku • Stan pokrycia papowego dobry, DEMONTAŻ • usunąć częściowo istniejące obróbki blacharskie (wokół kominów, włazu, attyk itp.) • zdemontować właz (zabezpieczyć na czas remontu folią) • demontaż gąsiorów ceramicznych na kalenicy WYŁAZ DACHOWY • zamontować w miejscu istniejącego włazu nowe podstawy z kantówek drewnianych sosnowych impregnowanych lub sklejki wodoodpornej. Należy zachować minimalną wysokość podstawy wyłazu 17-20 cm od powierzchni dachu po dociepleniu • UWAGA : projektowana podstawa dachowa wyłazu musi opierać się na krokwiach istniejących W tym celu może zajść konieczność wycięcia części desek w celu poszerzenia otworu. • Obróbki podstawy włazu po wykonaniu docieplenia i nowego pokrycia dachowego wykonać z papy dwuwarstwowo: np. VEDA Sprint +VEDATEC Euroflex PYE PV 250 S5 po uprzednim zagruntowaniu gruntem EMALLIT BV-extra. • Na przygotowanej podstawie zamontować wyłaz na nowej podstawie wyłaz o wym 86 x 86 cm (rozwiązanie systemowe np. Firmy FAKRO) KOMINY MUROWANE • zagruntować boczne powierzchnie kominów do wys. 20 cm nad docieploną powierzchnię dachu środkiem gruntującym EMALLIT BV-extra • analogicznie zagruntować attyki na granicy działek DOCIEPLENIE DACHU W CZĘŚCI PŁASKIEJ I WYKONANIE POKRYCIA • Podłoże dobrze oczyścić z brudu oraz usunąć istniejące nierówności. • na całej powierzchni dachu ewentualne wszystkie istniejące pęcherze i sfalowania rozciąć i podkleić klejem na zimno VEDATEC Adhesive • po naprawie całą powierzchnię dachu zagruntować środkiem gruntującym EMALLIT BVextra (0,25 l/m2) Należy koniecznie odczekać do wyschnięcia naniesionej powłoki. • przed ułożeniem wełny mineralnej w co najmniej czterech miejscach zamontować kominki wentylacyjne (1 szt. na 40-60 m2 powierzchni dachu). Ma to na celu odprowadzenie pary wodnej migrującej z wnętrza budynku, jak również umożliwienie odparowania wilgoci zalegającej w starych pokładach dachu. Wysokość kominków musi uwzględniać grubość 14 cm docieplenia • Na tak przygotowane pokrycie dachowe (istniejące) nanosić punktowo lub pasmami klej KBMonrock ( co zapewnia miniwentylację istniejącego stropodachu) przeznaczony do klejenia wełny do pokrycia papowego • Następnie można przystąpić do montażu wełny mineralnej gr.14 cm np. MONROCK MAX. Płyty należy układać tak, aby krawędzie boczne sąsiadujących ze sobą płyt były do siebie dobrze dociśnięte. • W pasie jednego metra wzdłuż okapu, w strefie narażonej na mocniejsze podrywanie wiatrem, zastosować większa ilość kleju lub dodatkowo łączniki mechaniczne • Płyty z wełny zamocować także na ściankach attyki przy użyciu łączników mechanicznych. • Po zamocowaniu docieplenia można przystąpić do przyklejenia papy podkładowej (w układzie jedno-warstwowym) Papę należy układać zgodnie ze sztuką dekarską, dbając o zachowanie odpowiednich szerokości zakładów. Należy unikać wywijania papy na ogniomur (attyki) lub inne elementy konstrukcyjne dachu bezpośrednio pod kątem 90 stopni. • Na całej pozostałej połaci ułożyć papę EUROFLEX S (przeznaczoną do mocowania punktowego, co zapewnia miniwentylację istniejącego stropodachu) lub papę MONOLIGHT lub MONODACH WM (papa nawierzchniowa do pokryć jednowarstwowych) • Należy pamiętać, aby ogień z palnika nie był skierowany bezpośrednio na warstwe bitumu na wełnie, gdyż może to spowodować przepalenie papy. • wszystkie obróbki stykające się z pokryciem dachowym z papy wykonujemy także z papy. Dotyczy to obróbek: kominów, podstawy wyłazów, wywiewek kanalizacji itp.. Używamy w tym celu ,jak wspomniano wyżej zestawu: z papy dwuwarstwowo: VEDA Sprint +VEDATEC Euroflex PYE PV 250 S5 po uprzednim zagruntowaniu gruntem EMALLIT BV-extra. DOCIEPLENIE DACHU W CZĘŚCI STROMEJ • Docieplenie części stromej możliwe tylko w części nieuzytkowej poddasza Całość zaimpregnować preparatem typu Ogniochron lub Fobos. • Docieplenie dachu stromego możliwe jest poprzez zamocowanie wełny mineralnej gr. 14 cm w grubości krokwi, tzn. jedynie od środka pomieszczenia na poddaszu. Od strony deskowania przed ułożeniem wełny zamocować folię paro-przepuszczalną, a od strony poddaszanależy zamocować paroizolację. POZOSTAŁE PRACE • Obróbki blacharskie attyki, wykonać z blachy miedzianej. Po dociepleniu ściany od podwórza zamontować dodatkową rury spustowe i podłączyć je do kanalizacji deszczowej • obróbki blacharskie wzdłuż okapów i kalenicy (po zamontowaniu wełny od zewnątrz) wykonać z blachy stal. ocynkowanej. • Wszelkie anteny i maszty mocować poprzez przygotowane przed dociepleniem elementy drewniane lub metalowe systemowe. MALOWANIE Helmu WIEŻYCZKI Z BLACHY (prawdopodobnie ołowianej) • stosować farbe odpowiednia do blachy olowianej np. gruntoemalię AKSICOR SPOSÓB STOSOWANIA: Przed malowaniem blachę należy mechanicznie oczyścić z korozji i oczyścić wodą z detergentem, benzyną ekstrakcyjną lub Emulsolem RN-1 lub wodą z amoniakiem ( w tym celu należy 25 % amoniak rozcieńczyć wodą w stosunku 0,5 l amoniaku na 10 l wody), wysuszyć i pomalować AKSIKOREM dwa razy. Miejsca lekko skorodowane dokładnie przeszlifować, odpylić, stare, ale dobrze przyczepne powłoki, oczyścić, odtłuścić (woda z detergentem, benzyna ekstrakcyjna), zmatowić papierem ściernym i dokładnie odpylić i następnie malować AKSIKOREM dwa razy.. Przed użyciem farbę dokładnie wymieszać w opakowaniu. Można malować pędzlem, wałkiem lub natryskiem. Temperatura podłoża powinna być nie niższa niż 80C i nie wyższej niż 400C. Nie malować w trakcie mgły i deszczu. Narzędzia myć wodą. WYDAJNOŚĆ: Wydajność 8-9 m2 z 1 litra przy jednokrotnym malowaniu. Opracowała: mgr inż. arch. Anna Pawlicka-Zabojszcz