67 Sięgnij po pomoc

Z życia i wiary
Sięgnij po pomoc
PROBLEMY DZIECI
ROZWIEDZINYCH RODZICÓW
Rodzina pełni bardzo ważne funkcje ołene. Wprowadza w ołeeństwo nowych obywateli, pekazując im język, podstawowe wzorce
zachowań, zwyaje, waości moralne i waości
kultury. Rodzina pełni też funkcję socjalizującą i psychohigieniną zapewniającą łonkom
poucie stabilności, bezpieeństwo, równowagę emocjonalną, a także warunki do rozwoju
osobowości. Rodzina zaakaja poteby swoich
łonków: poteby biologine, ekonomine
i proołene. Zaakajane są też poteby emocjonalne: miłości i pynależności, zrozumienia
i wymiany uuć, uznania i szacunku oraz poucie bezpieeństwa.
Rozbicie rodziny wywiera negatywny wpływ
na rozwój psychiny dziecka. Co roku rozpada
się około 60 tys. małżeństw (dane GUS). W 2013
roku rozwodu rodziców doświadyło 55180
dzieci. Z tej grupy 80 % miało między 3 a 15 lat.
Najtrudniej taką decyzję peżywają pedszkolaki. Pierwsze lata życia charakteryzują się kształtowaniem podstawowych cech osobowości,
a szególnie istotny jest rozwój emocjonalny.
Rodzice pez swoją obecność dostarają dziecku wzorów zachowań. Dzieci poątkowo naśladują, a później w dużej miee identyfikują się
z nimi i chcą być tak jak oni. Wzrastając w rodzinie
pełnej, chłopiec może identyfikować się z ojcem,
a dziewynka z matką. Brak ojca powoduje ujemne skutki niedoboru opieki ojcowskiej.
Rozbicie rodziny pez śmierć, rozwód bądź
separację rodziców stanowi zawsze szok i pozostawia u dziecka trwały uraz, który można tylko
łagodzić. Rozłąka z jednym z rodziców może doprowadzić do pojawienia się u dziecka lęków, do
utraty poucia bezpieeństwa. Rozbicie rodziny
może wywołać depresję, moenie nocne i szereg
innych objawów nerwicy. Często dzieci winią siebie za rozpad rodziny, ują się zdezorientowane,
rozdae, pekonane, że tracą jedno z rodziców,
mogą się uć oducone. Rozstający się rodzice
skupieni są na własnych emocjach i zapominają
o dziecku i jego uuciach.
Pojawiają się warunki yjające aołenym
zachowaniom dzieci. Atmosfera napięcia i dysharmonii działa na dziecko bardzo niekoystnie.
Dom pestaje dawać poucie bezpieeństwa,
www.parafiajawoe.pl
którego źródłem był dotychas wzajemny związek emocjonalny rodziców, ich wzory osobowe
oraz reprezentowany pez nich świat waości.
Gdy ten ustabilizowany system podlega rozbiciu, młodzież może szukać oparcia poza domem,
staje się bardziej podatna na wpływy z zewnąt,
u rówieśników. Dąży do rozładowania wewnętnego napięcia, co może pybierać różne
formy agresji, może prowadzić do samobójstwa,
narkomanii lub kolizji z prawem.
W pypadku rozbicia rodziny nakładają się
na siebie dwojakiego typu sytuacje traumatyzujące dzieci, wywołujące trwałe urazy psychine.
Jedna to popedzający rozbicie rodziny konikt
małżeński, który dziecko peżywa jako zagrożenie, druga to wzrastanie potem w rodzinie niepełnej.
Utrata miłości osób najbliższych, oducenie
pez rodziców doprowadzają do ksztaowania
się wadliwej osobowości ołenej, prowadzącej
do zachowań pestępych. Pojawia się nieumiejętność nawiązywania prawidłowych kontaktów
z ludźmi. Pojawiają się trudności w pełnieniu
roli unia, niepowodzenia szkolne i zabuenia
w rozwoju intelektualnym i emocjonalnym.
Dziecko staje się bardziej nerwowe, niepewne,
krnąbrne i buntownie.
Opisywałem niedawno historię Karola, którego rodzice rozwiedli się. Karol pozostał z matką,
ojca odwiedzał w niektóre soboty i niedziele.
Zaęły się problemy wychowawe w szkole,
które po pejściu Karola do gimnazjum bardzo
się nasiliły. Karol zaął wagarować, palić papierosy, zaął mieć kłopoty z nauką, coraz ęściej
otymywał negatywne oceny. Zaął być agresywny w stosunku do matki jak i rówieśników.
Wśród kolegów chwalił się, że ma teraz lepiej,
bo otymuje teraz dwa kieszonkowe (od matki
i od ojca), ęsto też stwierdza, że ojca traktuje jak
bankomat- jest mu pydatny tylko po to, aby
dawać pieniądze. Rodzice coraz ęściej obwiniali
się wzajemnie za błędy wychowawe, co jesze bardziej pogarszało sytuację Karola. Karol na
zewnąt udaje, że nie oduwa rozłąki i rozbicia rodziny, ale myślę, że nigdy nie pogodził się
z rozwodem rodziców. Stąd pojawiające się coraz
to nowe trudności wychowawe i adaptacyjne.
Rozwód rodziców nie pynosi
tak wiele strat u dziecka, które jest
otoone dużą ilością bliskich ludzi,
dziadków, wujków, cioć, kuzynów.
Wtedy dziecko uje się ęścią
większej grupy ołenej.
Informator Paraalny nr 82
mgr Zenon Kowalyk
67